Gastouderbureau Roodkapje. Nieuws uit het mandje van Roodkapje

NIEUWSBRIEF November 2007

Gastouderbureau Roodkapje

Nieuws uit het mandje van Roodkapje…

Beste lezers, Het is nog niet zover, maar de feestmaand komt eraan. Wij willen u alvast een beetje in de Sinterklaas stemming brengen door middel van deze Nieuwsbrief. Heeft u nog tips, foto’s, anekdotes en andere dingen?? Laat het ons weten en wij kunnen het wellicht gebruiken voor in de volgende Nieuwsbrief.

Wat is een naam? Lees verder op pagina 2 en 3

Sinterklaasspel Lees verder op pagina 4

Sinterklaas recept Lees verder op pagina 4

Knutselen! Lees verder op pagina 5

De intocht Lees verder op pagina 5

Voorleesverhaal voor de kleintjes Lees verder op pagina 6

WWW.OMAVANROODKAPJE.NL


Wat is een naam? Hier onder leest u een ingezonden verhaal van één van onze gastouders. Op dinsdag 9 januari 1945, ging mijn vader mij, zijn dochter, die op 8 januari 1945 om 16.00 uur geboren was, aangeven bij de burgerlijke stand van Amsterdam. Het was voor hem de vierde keer dat hij daar stond. Eerst voor mijn zus van tien, een broer van zes en een broer van vijf jaar. Zij heetten niet naar hun grootouders zo als onze nichtjes en neefjes, Henkie, Dientje, Jantje, Jopie, Marietje, enz. Mijn zuster en broers waren niet vernoemd, wat in die tijd beslist niet in goede aarde viel bij velen en nog al eens ter spraken kwam bij familie aangelegenheden. Onze ouders kozen voor die tijd, voor ons, heel mooie namen nl. Lydia, Ronald, Walter. Bij mij werd er een uitzondering gemaakt betreffende de tweede en derde naam. Ik werd niet vernoemd, mijn naam kwam voor in een boek wat mijn moeder gelezen had. Mijn tweede naam Alberdina, is de naam van de moeder van mijn vader. De derde naam Johanna, naar de moeder van mijn moeder en tevens ook de naam van de peter die mijn ten doop zou houden. Hierdoor verwachtten mijn ouders dat het ongenoegen over de vernoemingen enigszins werd opgelost. Voor de vierde keer en toch wel weer wat zenuwachtig stond mijn vader dus bij het loket. “Wat komt U aangeven?” (lijkt een loket voor gevonden voorwerpen): is de vraag van de beambte. “De geboorte van mijn dochter”: antwoord mijn vader. Op alle overige gestelde vragen geeft mijn hij keurig antwoord en alles wordt genoteerd. Vervolgens geeft mijn vader de namen op aan de ambtenaar. “Anastasia – Alberdina – Johanna – Maria.” , deze schrijft de namen in het geboorte register van de gemeente Amsterdam. Mijn vader leest de akte en bevestigd deze formaliteit met zijn handtekening. Ook in het trouwboekje worden de namen bijgeschreven en opgelucht ging Pa naar huis. Thuis gekomen verteld hij hoe het gegaan is, overhandigd het trouwboekje aan mijn moeder. O, jé, er is iets fout, in het trouwboekje staat Anastatia i.p.v. Anastasia, een letter fout. Volgens de kerk bestaat er geen heilige Anastatia wel een Anastasia, mijn moeder was over deze verschrijving erg teleurgesteld, en vond het absoluut niet leuk. Toen ik die avond in de kerk gedoopt werd, waren mijn doopnamen, Anastasia, Alberdina, Johanna, Maria. Met deze namen werd ik in het kerkregister ingeschreven. … Ik werd ASTA genoemd. Regelmatig vertelde mijn moeder deze schrijf vergissing. Waar ze zich erg aan ergerde. 1960. Ik ben vijftien jaar, en werk al ruim een half jaar. Heb wat geld gespaard en wil voor het eerst op vakantie naar Luxemburg. Hiervoor heb je een paspoort nodig. Deze werd door mij aangevraagd, na verloop van tijd kon ik het ophalen bij de burgerlijke stand. Spannend een nieuw paspoort, las het door, zette er mijn handtekening onder en ging er mee naar huis. Trots was ik er mee en zette hem op de kast zodat iedereen het kon zien. Mijn moeder was bezig en zou het later wel bekijken. De volgende dag kom ik thuis van mijn werk. Zegt mijn moeder “heb jij goed naar je paspoort gekeken?” “Ja natuurlijk” zeg ik. “Heb je goed naar je naam gekeken?” weer is mijn antwoord bevestigend. Mijn moeder spoorde mij aan om het toch nog eens goed te lezen. Volgens haar klopte er iets niet. Ik lees en spel mijn eerste naam A n a s t i a !!! .... hhééé !!! De andere namen zijn goed geschreven. Ik ging direct de volgende dag terug naar het gemeente huis. Met het trouwboekje van mijn ouders en het paspoort vertelde ik de ambtenaar


De andere namen zijn goed geschreven. Ik ging direct de volgende dag terug naar het gemeente huis. Met het trouwboekje van mijn ouders en het paspoort vertelde ik de ambtenaar dat mijn naam in het paspoort fout geschreven was. Helaas….. ambtenaren maken geen fouten !!!..... Het wordt meteen uitgezocht, de naam is goed overgeschreven uit het register. Uw naam is Anastia en niet anders, overrompeld door deze mededeling ging ik naar huis. Thuis gekomen kwam mijn moeder direct in actie er was een trouwboekje met de goede naam. Met trouwboekje en paspoort ging nu mijn moeder naar de burgerlijke stand. Na wat heen en weer gepraat kwam zij een stapje verder, en liet een ambtenaar haar in het originele geboorteregister kijken. Nu kon zij zelf zien hoe mijn namen stonden ingeschreven, er stond: Anastia, Alberdina. Johanna. Maria, met de handtekening van mijn vader er onder Ik heette dus Anastia. Mijn moeder kwam met het trouwboekje waarin de naam geschreven stond, echter een trouwboekje is geen rechtsgeldig document, mijn hierin geschreven naam kon op basis hiervan dan ook niet in het register veranderd worden. Ik kon mijn naam laten veranderen, dat kostte veel geld en dat had ik er niet voor over. Mijn moeder was het met pijn in haar hart wel met mij eens. Maar voor haar bleef ik Anastasia. Diverse formulieren voor toelatingen, bijvoorbeeld scholen of werk waren ingevuld met Anastatia nooit had iemand gereageerd, dat de naam die ik opgaf niet in overeenstemming was met de naam van de burgerlijke stand. Voor de jaren zeventig was het niet mogelijk een kind een naam te geven die niet bestond Een naam bestond alleen als hij al eens voor kwam in het geboorteregister. Bij mijn aangifte is er dus een nieuwe naam toegevoegd. Ik denk wel dat ik de enige persoon met die naam zal blijven. Ik ben inmiddels na al de jaren aan mijn naam gewend, soms geeft het stof tot een gesprek. Vijf jaar geleden werd onze eerste kleindochter geboren. Onze zoon wilde in de vrouwelijke lijn de tweede en derde naam vernoemen naar de grootmoeders. Zijn vraag aan mij was hoe ik wilde dat de tweede naam van zijn dochter zou zijn. Anastia of Anastasia. Ik heb er over nagedacht en besloot om de naam te kiezen die mijn moeder voor mij de mooiste vond. Vandaar dat onze kleindochter nu de namen heeft: FEMKE - ANASTASIA - JANNETJE..

MIJN NAAM IS . . . . . ASTA


Sinterklaasspel Dobbelstenenspel Iedereen die deelneemt, zorgt voor twee pakjes van een afgesproken bedrag. Deze belanden in een grote mand. Aan het begin krijgt iedereen twee pakjes uit de mand, die dan ook direct uitgepakt worden. Vervolgens begint het grote dobbelen. Iedereen gooit op zijn beurt met een dobbelsteen, waarbij er aan drie uitkomsten een consequentie vastzit. Wanneer je een drie gooit, ruil je met je rechterbuurman een pakje. Wanneer je een zes gooit, mag je met een willekeurige persoon uit de groep een pakje ruilen. Bij een één mag je met iemand van plaats wisselen. Hierdoor kun je zo weer aan de beurt zijn om met de dobbelsteen te gooien of naast iemand terecht komen met erg interessante pakjes. Het dobbelen gaat door totdat de vooraf afgesproken hoeveelheid tijd verstreken is. Mogelijkheid is ook om het spel uit te breiden met opdrachten. Het spel wordt dan in twee ronden verdeeld. In de eerste ronde worden de cadeaus die ingepakt op tafel staan door te gooien met de dobbelsteen verdeeld en uitgepakt. Bij 4 ogen moet er een opdracht uitgevoerd worden. Deze opdrachten worden van te voren bedacht. Als alle opdrachten op zijn, gaat ronde twee verder zoals hierboven beschreven.

Sinterklaasrecept Pepernotentaart Wat heb je nodig:

1 kilo pepernoten 250 gram boter slagroom Sinterklaas schuimpjes cakevorm

Verwarm de oven voor op 180oC. Verwarm de boter in een pannetje. Maal ¼ deel van de pepernoten en doe deze bij de gesmolten boter. Roer het geheel goed door totdat er een glad mengsel ontstaat. Beboter de cakevorm. Doe een laag van ongeveer 3 cm. van het pepernoten mengsel in de vorm. Leg hierop wat schuimpjes en pepernoten. Herhaal dit tot je pepernotenmengsel op is, en zorg dat je ook met het pepernoten mengsel eindigt. Druk het geheel goed aan. De pepernotentaart 20 minuten op 180oC bakken. Laat hierna de taart goed afkoelen. Voor het serveren kunt u de pepernotentaart bestrijken met de geklopte slagroom, hierin kun je nog wat Sinterklaas schuimpjes drukken.


Knutselen! Pietenmasker Wat heb je nodig: stevig karton kleurpotloden of viltstiften 2 elastiekjes schaar prikpen Print de afbeelding van hiernaast op stevig karton. Knip de Zwarte Piet uit, ook de stipjes bij de oren. Kleur de Zwarte Piet leuk in. Bevestig de elastiekjes aan je masker en je bent Zwarte Piet!! (bron: www.knutselidee.nl)

De intocht Op zaterdag 17 november 2007 zet Sinterklaas weer voet aan wal in Nederland. Rond 12.30 uur meert Pakjesboot 12 af aan de IJsselkade van de Overijsselse stad Kampen. Daarna volgt een bezoek aan de historische binnenstad, waarbij Burgemeester Jan Oosterhof hem namens alle kinderen van Nederland hartelijk welkom heet.


Voorleesverhaal voor de kleintjes De veer van zwarte piet Bonk! Bonk! Bonk! Boven in het huis klinkt een hoop lawaai. Wat hoor ik? roept Katinka. Laten we maar gaan kijken, zegt mama. Katinka’s raam staat open. Het lijkt wel of er iemand in haar kamer geweest is! Hé, roept Katinka. Er ligt een cadeautje! En snoep! In de kamer van Boris ligt ook een cadeautje. En ook snoep. Ik denk dat zwarte piet geweest is, zegt mama. Ja, dat denkt Katinka ook. Ineens zien ze poes Brannie met een grote witte veer in haar bek. Die lijkt wel van de muts van zwarte piet! zegt Katinka. Stoute Brannie! Heb je die gepakt? Mama denk dat zwarte piet hem verloren heeft toen hij door het raam klom. Arme piet! Nou heeft hij geen veer meer op zijn muts! Katinka en Boris spelen met de veer. De beer mag hem even op zijn wollen muts. En poes Brannie rolt ermee over de grond. Ik heb een idee! roept Katinka. Als Sinterklaas op mijn school komt ga ik de veer teruggeven. Dat is een heel goed idee. Mama stopt de veer in haar jaszak en dan fietsen ze naar school. Maar als ze bij de school komen, kan mama de veer niet meer vinden! Hij is weggewaaid! Mama schrikt. Wat moeten we nou tegen Sinterklaas zeggen? Je hoeft niet bang te zijn, zegt Katinka. Ik zal het wel zeggen. Als Katinka bij Sinterklaas op schoot zit, vertelt ze hem alles. Sinterklaas lacht. Zwarte piet heeft allang een nieuwe veer gekregen! Maar waar is die domme mama? Daar! wijst Katinka. Kom jij ook maar even op mijn schoot zitten, wenkt Sinterklaas. Mama moet een liedje zingen en dan krijgt ze een paar pepernoten. Je bent wel groot en zwaar geworden, zucht Sinterklaas. Nu wil ik weer een kindje op schoot! Mama lacht. Ze is niet meer bang voor Sinterklaas. (bron: www.borisenkatinka.nl)

Gastouderbureau Roodkapje. Nieuws uit het mandje van Roodkapje

Recommend Documents