GANZENTROUW Door: Kenneth Broekman Het is bekend dat ganzen een onvoorwaardelijke liefde voor elkaar hebben tijdens hun gehele leven. Op de foto kunt u zien dat deze gent waakt over zijn overleden gans. De gent wijkt niet van haar zijde. Het vereist met enkele personen de nodige krachtsinspanning om de gent weg te halen bij zijn overleden vrouwtje; hij blijft haar tot het uiterste verdedigen. Nadien moet men op de gent letten dat hij niet in stress geraakt, vanwege het gemis van zijn partner; dit kan zelfs de dood tot gevolg hebben.
De gans is overleden aan leg-uit. Wat is dat eigenlijk? Leg-uit is een prolaps van de cloaca oftewel een cloaca die naar buiten geperst is. Helaas komt dit voor bij jongen ganzen die voor het eerst het ei leggen. Het eerste ei is nogal eens extra groot. (Bij kippen gebeurt het bovendien vaak dat het 1e ei een dubbeldooier is.) De cloaca is bij jonge dieren nog niet elastisch genoeg. Men moet het zo zien, dat de cloaca aan een plaat, eigenlijk een dik vlies, bevestigd is, waar ook de darmen aan hangen. Het moederdier krijgt pijn door de leguit. Juist door die pijn wordt het persen verhoogd, met als gevolg dat een gedeelte van haar darmen ook naar buiten wordt geperst. Hierdoor overlijdt de gans. Ondanks dat men adviezen hoort, zoals geen voer geven wat de leg stimuleert, of tijdens de leg het dier op dieet zetten, kan men niet voorkomen dat dit nare euvel af en toe de kop op steekt.
DE SPIEGEL VAN DE FOKKERIJ
Tekst en foto’s: AE
In de Spiegel van de Fokkerij, ooit begonnen op Ornithophilia, waarna de traditie werd voortgezet op de Avicorni Show en nu dus op de Champion Show, wordt de mogelijkheid geboden om nieuwe creaties of ‘toevalstreffers’ aan het publiek te tonen, bij voorkeur voorzien van enige informatie over fokdoel of genetische achtergrond van de getoonde dieren.
De fokker van deze fraai gekleurde Baardkuif krielhaan beschreef zijn dier zelfs in dichtvorm, zie foto’s. De inzender was C.A. Veneman.
Volgens de uitleg bij de blauwgeelpatrijs Twentse krielhaan en hen, is deze fraaie tere kleur zomaar een ‘bijproduct’, ontstaan bij de creatie van koekoekpatrijs en de verbetering van de kleurslag blauwpatrijs, maar daarom niet minder mooi!
Tevens vielen er koekoek dieren uit, maar de kleurslag koekoek zal nooit erkend worden bij de Twentse hoenders, omdat alleen patrijsvarianten worden toegelaten voor erkenning. Inzender: Fam. Hoornstra.
Ook deze bijzondere duif viel ons op, maar helaas was hier geen verdere uitleg bij. Volgens de inzender, C. Schrauwen, betrof het een poederblauwe Seldschuken Tummler (tuimelaar). Mick Bassett uit Duitsland gaf ons wat meer informative over dit ras: "De Seldschuken Tuimelaar is een zeldzaam ras, komend uit de stad Konya in Anatolië (Turkey). Het hoort tot een groep duiven die de ‘Konya duiven’ genoemd worden en al minstens 800 jaar gefokt worden, oorspronkelijk door de 'Seldschuke' Dynastie, de leiders van de Sunni Moslims. Het is een ras met een heel ongewone staartvorm; minstens 23 brede en lange staartveren (volgens de standaard 26 tot 32) die gezien van boven en van achteren een dakvorm tonen. De staart heeft een brede donkere band. De vleugelpunten rusten op de zijkanft van de start, niet er onder. De pootjes zijn bevederd. In de Duitse Standaard zijn alle kleurslagen opgenomen onder de ras naam ‘Seldschuken’. IJskleurig met en zonder banden, zwart met witte staart (die ook Konya Witstaart genoemd wordt), eenkleurig zwart (nodig om de witstaart te fokken) en eenkleurig wit (In Turkije is deze altijd gekuifd). Er is ook een ijs-schimmel kleur (niet erkend in Europa) met het zogenaamde Afrikaanse bonttekening; dat is de bonttekening die o.a. de Arabische Trommelduif heeft. Er is een duidelijk verschil in type en temperament tussen de ijskleurigen en de andere kleurslagen (in het bijzonder de zwarte en de zwart-witstaart), waarbij de ijskleurige wat forser is en rustiger van aard, en een duidelijkere staartbandtekening heeft”.
advertentie advertentie
Contact: Philippe Hudry, e-mail
[email protected] /Patrick Gonzales, e-mail
[email protected]
BROEDEN IN SPIJKERBED
Door: Nico van Benten Foto’s: Broedende Turkse Tortel in Slangeden of Apeboom, Araucaria araucana. Bij mij staat zo’n boom in de voortuin, gewoon omdat hij weinig onderhoud vraagt, langzaam groeit en hij krijgt belangstelling, zelfs sinds kort van de Turkse Tortels, die bij ons dit jaar zeer talrijk zijn.
Ik had nooit kunnen vermoeden dat een Turkse Tortel deze Slangeden als ideale broedplaats zou uitkiezen. De nood moet hen wel heel hoog hebben gezeten, net zoiets als gaan inwonen bij je schoonmoeder. Ofschoon ook dat reuze mee kan vallen. Het Turkse Tortel stel heeft hier bijna gekozen voor een spijkerbed optie. Nu is bekend dat duiven in het algemeen weinig eisen stellen aan het nest. Er worden vluchtig wat takjes en dennennaalden bij elkaar gezocht, op een tak gelegd en klaar zijn ze. Met als gevolg dat bij de eerste de beste voorjaarsdepressie het hele duivenonderkomen op straat ligt.
Maar ook ontmoedigt hen niet, want binnen de kortste keren hebben ze weer een nieuw nest gemaakt; een tekening of bouwvergunning is niet nodig, dus wat houdt hen tegen. Ik ben benieuwd hoe het straks, wanneer de jongen uitkomen, gaat lopen. Ze zijn nauwelijks beschut en volop zichtbaar voor Kraaien, Eksters en soort-genoten, die ook naar woonruimte op zoek zijn. Ineens herinner ik weer mij dat koppel tilduiven, die in zo’n broedse periode een geopend pak spijkers in het vizier kregen en vervolgens daarvan een hoopje maakten waarop de eieren werden gelegd.
En dan te weten dat er complete studies worden gemaakt over het juiste nestmateriaal, dat wij dan als liefhebber aan onze duiven beschikbaar gaan stellen, zoals tabaksstengels, hooi of stro, of zelfs iets dat lijkt op ondertapijt, of een kistje waar jute op gespijkerd is. Je zou er een boek over kunnen schrijven . . . Inmiddels is het gaan regenen en opvallend is dat de regendruppels gewoon van het verenpak van de tortel aflopen; er is geen sprake van ‘doorweken’. Ook zie je dat ze een jong aan het voeren is, wat al enkele dagen oud moet zijn, zoals ik het nu inschat. Op de volgende pagina een foto van de koerduif, na twee dagen onafgebroken regen nog steeds trouw op haar nest, volledig onbeschermd. Maar nog altijd met een redelijk droog verenpak.
83 jarige man uit Valsugana, gedagvaard wegens cannabis Door Elio Corti – Summa Gallicana
De feiten gaan terug tot 2008. Summa Gallicana is niet verantwoordelijk, want het artikel over het voeren van cannabis/hennep aan kippen, werd pas eind 2009 gepubliceerd. Hooguit kan Pierandrea Mattioli, die in de 16e eeuw ook over dit onderwerp schreef en 30 jaar in Trentino heeft gewoond, enige schuld dragen. Pergine Valsugana (in het dialect Pergen of Perzen) is een gemeente van 20.122 inwoners (2009) in de provincie Trento en is de derde grootste stad. De belangrijkste stad van de Alta Valsugana wijk, aan het eind van Fersina Vallei en aan het begin van de Valsugana, wordt gedomineerd door het historische Kasteel Pergine en toont onder rustieke architecturen, artistieke overblijfselen van de oude tijd, opmerkelijke gebouwen uit de Renaissance en zeer mooie buitenwijken. De ruime en zonnige vlakte van Pergine is omgeven door bergen en bosrijke valleien. De stad heette Pergine tot 1928, daarna is de gemeente aanzienlijk groter geworden door de annexatie van het grondgebied van 13 gemeenten.
De zaak van Pergine Valsugana Hij verbouwde marijuana om aan de kippen te geven 83 jaar oude man, gedagvaard wegens cannabis
door Luca Petermaier. (dit artikel is gepubliceerd in het dagblad Trentino, op 15 januari 2010) Toen de 83-jarige man terecht stond, rechtvaardigde hij zichzelf met de woorden "Ik gebruikte de zaden als voer“. Men zou kunnen vragen: "Wat voor soort eieren gaan die kippen leggen?", omdat zijn kippen dan in feite hennep eten. Dit gebeurde in Pergine, waar een oudere boer terecht moest staan voor de teelt en het bezit van marihuana. Het is G.B., geboren in 1927. Op de leeftijd van 83 jaar wordt hij beschuldigd van het kweken van cannabisplanten, met een productie van ongeveer 58 kilogram bladeren. Een kleine schat, zou men kunnen zeggen, als deze man een 20 jarige zou zijn geweest, met bepaalde neigingen in de richting van drugsgebruik. Maar, integendeel, de ‘dader’ was een bejaarde man, die leeft als een kluizenaar in zijn huis in St. Cristoforo, zonder familie of vrienden, lichtjaren verwijderd van de bewoonde wereld – vandaar dat hij, toen hij hoorde dat hij was ontboden te verschijnen voor de rechter, volgens zijn advocaat antwoordde: "Maar ik ben al 15 jaar niet meer in de stad geweest". Het proces was aanhangig gemaakt door een buurman, wiens stem de oren van de douanebeambten in Borgo Valsugana bereikte: "In die tuin worden drugs gekweekt".
Het onderzoek dat volgde, bevestigde het gerucht: 40 wietplanten werden aangetroffen, in beslag genomen en verbrand. De eigenaar van de tuin, aangezegd door zijn buurman, werd berecht. Hij werd vrijgelaten na de eerste hoorzitting, hij won ook het beroep, maar een koude douche volgde snel, in het Hof van Cassatie: rechters die de beslissing herriepen, uitstel van de zaak en overgedragen aan de eerste graad rechter, op grond dat, volgens de nieuwe interpretatie van de wet over drugs, zelfs het bezit van één kleine marihuana plant genoeg is om gelijk te stellen met het voornemen van de verkoop van de drugs. Dan komen we bij het proces, dat plaatsvond voor rechter Carlo Ancona. Nadat hij op de hoogte was gesteld van de bijzonderheden van de situatie, besloot de rechter om de hoorzitting uit te stellen, om de advocaat van de bejaarde man in staat te stellen een gedegen verdediging voor te bereiden. Maar hoe kon hij zijn cliënt te verdedigen, rekening houdend met het onmiskenbare bewijs - de 40 marihuana planten, gevonden in zijn tuin? Op de eenvoudigste manier, door de waarheid te zeggen. Natuurlijk, dit is de waarheid vanuit het perspectief van de verdachte: "Ik heb deze planten laten groeien om ze te gebruiken als voer voor mijn kippen". Marco Gallina van Justitie (dat kan geen toeval zijn: "Gallina" betekent "kip" in het Italiaans) zou bereid zijn om deze versie te geloven, maar of de rechter dit ook zal geloven, valt nog te bezien. Telefonisch toestemming gekregen voor publicatie op 27 april 2010 Trentino Via Sanseverino, 29 - 38100 Trento Tel. 0461-885111 - fax 0461-235022
[email protected] ++++++++++++++++++++++
Ik heb telefonisch contact opgenomen met de gemeente Pergine Valsugana en uitgelegd dat wij onlangs een onderzoek hebben gepubliceerd over het voeren van hennepzaad aan kippen in de winter, om zo een betere leg te verkrijgen. En ik heb de link naar het artikel gegeven, zodat ons onderzoek misschien van nut kan zijn voor de rechtbank, bij de verdediging van de oude kippenfokker.
