Fundament. 4 GM s, samen 92 jaar horeca-ervaring

Fundament Nieuws voor en van alumni van de Hotel Management School Maastricht | nummer 39 | juli 2013

In dit nummer | 92 jaar ervaring in De Mening | Te Gast in THCB | Werken en studeren als hospitality manager

1

4

7 door Nicoline Wisse Smit [F 1994]

4 GM’s, samen 92 jaar horeca-ervaring In ‘De Mening’ wisselen afgestudeerden van gedachten over een bepaald onderwerp. Dit keer ontmoeten 4 vrouwelijke general managers – allen werkzaam in Amsterdam – elkaar in DoubleTree by Hilton. In de SkyLounge delen ze hun mening over emancipatie, girl power en diversiteit in de hotellerie. Dat Anita Bos [F 1991], Caroline Receveur [F 1994], Emmy Stoel [F 1989] en Margot Vlek [F 2011] gedreven zijn en enkel met het beste genoegen nemen, blijkt wel uit de schare awards die ze voor hun hotels binnenslepen. Zo schreef Caroline in juni de titel Beste Hotelbar Amsterdam op naam van de SkyLounge, wist Anita de Talkies Terrace Award 2013 binnen te slepen met het nieuwe terras aan de Amstel, doet Emmy er alles aan om met Ciel Bleu die 3e ster te bemachtigen en noemt Margot de Dutch Design Award en Time Out Award die Hotel The Exchange vorig jaar won. Ze blijven er nuchter onder. Alweer bezig met 100-en-1 andere

dingen. Of zoals Caroline toelicht: ‘In de hotellerie gaat het licht nooit uit. De hotellerie is 24 op 24 actief. Ook wanneer ik met vakantie ben.’

1 op de 10 is vrouw Een beetje dag telt 12 uur. Hard werken deert de ladies niet. Uren tellen doen ze niet. Liever focussen ze op de inhoud. Met aanstekelijke passie praten ze over de hotellerie. Je proeft de bezieling. Toch komt het ze niet aanwaaien. Of zoals Anita grapt: ‘We doen ons best.’ Ze refereert aan het aantal vrouwelijke GM’s. Samen schatten ze dat circa 10% van de GM’s in Amsterdam

vrouw is en concluderen bovendien dat ‘Maastricht’ het best vertegenwoordigd is in de wereld van de vrouwelijke GM’s. Alle vier zijn ze trots op wat ze hebben bereikt. Vrouw zijn vinden ze bijzaak. Anita roept: ‘Ik mag toch hopen dat ik GM ben om mijn kunnen.’ Op de vraag of de Hotelschool zich op de borst mag kloppen met zo’n vertegenwoordiging, stelt Caroline scherp: ‘Maken we ons eigen glazen plafond niet een beetje laag?’ Waarop Emmy de lakens opschudt door te vragen of er überhaupt sprake is van een glazen plafond. >

★ | Fundament pagina 1

★ | De Mening www.hotelschoolmaastricht.nl

Anita Bos • Anita Bos is 45 jaar [F 1991] • Sinds 2012 GM van het InterContinental Amstel Hotel • Werkte 7 jaar in Zuid-Afrika • Heeft 28 jaar horeca-ervaring • Vindt het leuk om ooit weer naar het buitenland te gaan • Haar partner werkt net als zij voltijds

GM en moederschap

• Samen hebben ze twee kinderen, een

Met elkaar zijn ze het eens dat vrouwen of afhaken omdat ze het simpelweg niet geregeld krijgen, dan wel omdat ze bewust de keuze maken de hotellerie niet met het gezin te combineren. Emmy vat de twee samen onder de noemer ‘moederschap’. Maar daar ligt het volgens Anita niet aan: ‘Ben je mal. Caroline kan het ook.’ Waarop Caroline naar Anita kijkt en zegt: ‘Jij toch ook.’ Ze vervolgt: ‘Maar bijna niemand wil het.’ Anita: ‘Ze willen het wel, maar niet altijd in de weekenden en avonden…’ Aan de anderen stelt ze de vraag wat ze samen kunnen doen om het voor werkende moeders makkelijker te maken. Emmy vraagt zich af in welke mate het gewenst is vrouwen te stimuleren: ‘Er worden quota gesteld die niet haalbaar zijn. Moeten we dat wel willen?’ Daarop vertelt Margot dat haar beide ouders ‘Maastricht’ hebben gedaan. Samen runnen ze Landgoed de Holtweijde. ‘Mijn moeder heeft bijna haar leven lang fulltime gewerkt. Ik heb drie zussen. Mijn moeder heeft mij laten zien dat werk en gezin te combineren zijn.’

zoon van 12 en dochter van 10

Emmy Stoel • Emmy Stoel is 46 jaar [F 1989] • Sinds een jaar GM van Okura • Werkte jaren bij Okura en keerde na 9 jaar buitenland terug op het honk • Is één van de vier vrouwelijke GM’s binnen Luxury hotels of Amsterdam • Heeft 24 jaar horeca-ervaring • Is oprichtster van damesdispuut Chouette • ‘Single, maar happy’, lacht ze

Diversiteit geen issue Caroline stelt dat de hotellerie zonder vrouwen echt niet ophoudt te bestaan en stipt aan dat evenwicht in de hotellerie niet speelt. ‘Met diversiteit zijn we niet bezig. Die is er automatisch al. In dit hotel werken 55 verschillende nationaliteiten en de verhouding man-vrouw is zo goed als gelijk.’ De anderen stemmen in dat diversiteit in de horeca geen issue is. ‘Hoogstens het percentage GM’s is laag, maar verder vind je vrouwen op alle managementfuncties terug’, onderstreept Emmy. Emmy is zelf slechts één van

de twee vrouwelijke managers binnen de wereldwijde Okura-organisatie. Bij het samenstellen van haar team let ze op persoonseigenschappen, zoals de kwaliteit om te verbinden, te handelen als visionair of operationeel te acteren. Caroline: ‘In de hotellerie zoek je de beste kandidaten uit. De verdeling man-vrouw is evenwichtig. Dat is een luxe van de branche.’ ‘Ook wij hebben die aanpak aangehouden. Het selecteren op basis van de beste mensen heeft geresulteerd in een evenwichtig team’, vertelt Margot.

Als je een man was… Margot denkt dat ze alles op dezelfde manier zou doen als ze een man was: ‘Je manier van aanpak heeft meer met je persoonlijkheid te maken dan met je geslacht.’ Caroline heeft een andere mening. Ze zegt: ‘Ik zie de verschillen thuis. Ik zou me als man veel relaxter voelen, me veel vaker de beste voelen, me veel minder vaak schuldig voelen. Dat zijn mannendingen. Wij vrouwen vragen ons steeds af of we het wel goed genoeg doen. Doordat we ons die vraag stellen, leren we beter en sneller dan mannen. Dat is de keerzijde. Natuurlijk zijn er veel mannen met vrouwelijke eigenschappen en andersom, maar toch…’ Emmy vult aan: ‘Wij denken, doen en spreken meer in de wij-vorm.’ Anita reageert: ‘Wij zijn zorgzamer. Mannen zijn meer to-the-point en kunnen beter relativeren. Dat wil ik ook nog leren. Bovendien kunnen mannen beter delegeren. Ik kan helemaal met mijn hoofd in iets zitten. Mijn man kan wanneer ik iets of een bepaalde reactie helemaal analyseer reageren met: ‘Logisch, want…’ Problem solved.’ Ook Emmy herkent het analyseren dat Anita noemt, hoewel ze aangeeft dat ze door de jaren heen heeft geleerd om dingen sneller


★ | De Mening www.hotelschoolmaastricht.nl

Caroline Receveur

‘Ik mag toch hopen dat ik GM ben om mijn kunnen’

• Caroline Receveur is 44 jaar [F 1994] • Sinds 2 jaar GM van DoubleTree by Hilton • Werkte een eeuwigheid bij NH • Heeft 30 jaar horeca-ervaring • Droomde van een baan als Manager F&B bespreekbaar te maken. Daarop noemt Caroline het kwartet GM’s ‘mannelijke vrouwen’. Emmy: ‘We zijn redelijk down to earth.’ ‘Logisch’, stelt Caroline, ‘we zijn gevormd door onze bazen. Dat zijn allemaal mannen geweest.’ Daar gaat Emmy niet in mee. Want of ze nu mannen als baas heeft of voor een Japanse organisatie werkt of in het buiteland, ze blijft zichzelf. Wel stelt ze dat je in de horeca zo’n druk bestaan hebt dat je gewoon geen tijd hebt om veel te ‘vrouwentutten’. Net als Emmy is Anita niet bezig met een mannen of vrouwenaanpak: ‘Ik probeer aan dingen mijn eigen draai te geven. Omdat ik vrouw ben, omdat ik eigenwijs ben. Wat de reden ook is, ik kan het enkel op mijn eigen manier.’

Het is geen kritiek, ze noemt het kritisch meedenken. Omdat ze Maastricht nog altijd in haar hart draagt. De band met ‘Maastricht’ is nog altijd sterk, mede vanwege haar dispuut Chouette. Ook Caroline denkt dat het verenigingsleven in Maastricht zich onderscheidt van de andere hotelscholen. Ze omschrijft Amphitryon als een mega pré. Ze licht toe: ‘Bij Amphitryon leerde ik alles op sociaal gebied. 50% van mijn ‘Maastricht’ verleden zou me weer voor de HMSM doen kiezen. Terwijl ik de opleiding deed, dacht ik niets te leren. Maar tijdens mijn carrière realiseerde ik me: ‘Ik snap alles.’ Dat gevoel beaamt Margot: ‘Tijdens de opleiding is alles leuk. Pas later merk je dat je onbewust veel hebt geleerd.’

Den Haag of Maastricht

Mooiste vak ter wereld

Dat Anita dingen doet vanuit haar ik, blijkt ook uit het feit dat ze van mening is dat ze op de hotelschool in Den Haag niet anders zou zijn gevormd. Toch is ze blij dat ze Maastricht heeft gedaan. Ze voelde zich er vanaf de eerste kennismaking thuis. Ondertussen heeft ze een veel beter beeld van Den Haag. Ze weet niet zeker of dat aan Den Haag of aan zichzelf ligt. Ook Emmy had net als Anita enkel de keus tussen Den Haag en Maastricht, Leeuwarden bestond nog niet. Ze koos Maastricht. Of ze die keuze wederom zou maken, weet ze niet. Ze vindt het mooi hoe Den Haag inspeelt op de globalisering. Ze geeft wel aan ook onder de indruk te zijn van hoe Maastricht onlangs enthousiast een idee oppakte dat ze aandroeg. Helemaal tevreden is ze als ‘Maastricht’ in de toekomst intensiever en pro-actiever naar buiten treedt. De ideeën opzoekt. Ook op het gebied van stages denkt ze dat de HMSM samen met alumni een slag kan slaan. Ze denkt dat de opleiding er sterker van wordt.

Alle vier denken ze dat gastvrijheid in hun genen zit. Dat de bereidheid een extra stap te zetten onderdeel van hun DNA is. Ze weten dat alleen al door het 24/7 karakter de hotellerie niet te vergelijken is met andere branches. Dat de arbeidsintensiteit het lastig maakt voor vrouwen om succesvol te zijn. Dat ondanks deze elementen er veel branches zijn die kunnen leren van de hotellerie. Van de flexibele houding, de diversiteit, het pionieren. Of zoals Caroline zegt: ‘Van het mooiste vak in de wereld.’ ★

• Haar partner Willem Honnebier [F 1994] werkt net als zij voltijds • Samen hebben ze een zoon van 3 en dochter van 6

Margot Vlek • Margot Vlek is 23 jaar [F 2011] • Sinds 1 jaar GM van Hotel The Exchange • Liep haar managementstage bij Lloyd Hotel • Heeft 10 jaar horeca-ervaring • Is single • Ze is geboren in het jaar dat Emmy afstudeerde


★ | De Sprong www.hotelschoolmaastricht.nl www.hotelschoolmaastricht.nl www.hotelschoolmaastricht.nl

Rani Verschoor over recruitment, Zalando en Berlijn door Nicoline Wisse Smit [F 1994]

Elk jaar nemen zo’n 250 studenten hun Funda in ontvangst. Wat gaan ze daarna doen? Meteen een baan, nog even doorstuderen of eerst een wereldreis maken? Dit keer vertelt Rani Verschoor [F 2011] in de Sprong over haar werk als HR-recruiter bij Zalando. ‘Objective: To obtain a HR-position in a dynamic company that will enable me to use and develop my strong organizational skills, language skills, people skills and educational background’, deze tekst prijkt op het LinkedIn profiel van Rani Verschoor. Dat denken in ‘objectives’ kenmerkt haar. Na twee jaar actief te zijn geweest bij Zalando, maakte ze begin 2013 een overstap naar dochterbedrijf Mybrands Zalando Verwaltungs GmbH. Hier is zij verantwoordelijk voor het neerzetten van customer service voor België, Italië, Nederland, Polen, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Tevens valt de afdeling Operations onder haar verantwoordelijkheid. Haar nieuwste side-project is de ontwikkeling van een training en het daadwerkelijke trainen van teamleiders op het gebied van recruitment, zoals de do’s en dont’s tijdens het interviewen van kandidaten. Allemaal activiteiten die Zalando haar toevertrouwt vanwege haar brede inzetbaarheid. Ze dicht het de HMSM toe. Haar brede inzetbaarheid is niet het enige dat ze de HMSM toedicht, ook de ervaring die ze opdeed tijdens haar stages. Ze wilde naar Duitsland om de taal te leren. Het werd Berlijn. Ze noemt het een metropool, maar dan één die niet onbetaalbaar is en maakt de vergelijking met Londen. Ze refereert aan de ontwikkelingen op het gebied van cultuur en aan de hoge levensstandaard. ‘De stad is nog steeds in ontwikkeling. Het is fijn om daar deel van uit te maken’, besluit ze. Ze liep haar praktijkstage bij het Courtyard Marriott. De eerste twee dagen als kamermeisje. Op dag drie werd ze supervisor. Ze gaf leiding aan een team van 20 vrouwen. Noodgedwongen, om met haar team te kunnen communiceren, leerde ze in hoog tempo Duits. Haar talenknobbel kwam goed van pas. Ze herinnert zich de eerste weken. Ze vond het verschrikkelijk, maar ze weigerde zich klein te laten krijgen. Toen kwam het keerpunt: ‘Sinds mijn praktijkstage ben ik verliefd op Berlijn. Ik wilde terug. Mijn GM heeft me geholpen bij het vinden van een managementstage.’ Die liep ze als front-office medewerker in het Marriott Berlin. Tijdens haar managementstage benaderde een bekende haar vanwege haar achtergrond. Ze moedigde Rani aan na te denken over een carrière in HR bij Zalando. ‘Na mijn stage wist ik niet wat ik wilde doen. De hotellerie is fantastisch en ik ben dankbaar voor wat de opleiding me heeft gebracht, maar het is een hectische wereld. De hotellerie is zwaar. Helemaal in Duitsland. Nederland zat in een crisis. Ik bekeek mijn opties. Ik kwam uit bij Zalando. Ik heb contact opgenomen. Het klikte. De omgeving sprak me

aan en het voelde ontspannen. Geen pak en uniformen zoals in de hotellerie. Het voelde als een frisse verandering.’ Ze houdt van haar job. Het jonge bedrijf is dynamisch. Mede door de werkervaring opgedaan tijdens haar stages is ze flexibel en stressbestendig en dat komt in haar huidige werk goed van pas. Ze behandelt haar collega’s als gasten. Het omgaan met mensen noemt ze haar kracht. Dat dreef haar ook naar de HMSM: ‘Ik vind het fijn om mensen een goed gevoel te geven en iets voor anderen te doen. Mijn eerste hotelervaring gaat terug naar mijn zesde. Ik verdwaalde tijdens het spelen achter de coulissen in het Hilton in Maleisië. Het personeel ving me liefdevol op en bracht me terug naar mijn ouders. Eerst was ik in paniek, maar achteraf was het een fijne ervaring. Vanaf dat moment sprak de hotellerie me aan. Dat alumni verschillende wegen inslaan en dat die optie er is, was voor mij belangrijk. Ik heb veel ervaring opgedaan tijdens mijn stages en geleerd van de docenten. Die ervaring en kennis gebruik ik in mijn job. De mensenkennis die je tijdens de opleiding opdoet is goud waard.’ Hoewel Rani de organisatie omschrijft als open en vriendelijk, is Zalando onlangs negatief in het nieuws geweest met betrekking tot het personeelsbeleid. Is werken bij de online schoenenmagnaat niet veel zwaarder dan een baan in de hotellerie? ‘De negatieve publiciteit heeft betrekking op een bedrijf waaraan Zalando uitsourcde. Dat maakt het niet goed. Zalando heeft dan ook besloten de signalen niet te negeren. Zo wordt de logistiek grotendeels ondertussen geinsourced. We bezitten inmiddels het grootste distributiecentrum van Europa en het bedrijf groeit nog steeds in hoog tempo. Dat we jong zijn en hard groeien is echter geen excuus. Zalando wil te boek staan als een goed werkgever. Dat is de top prioriteit.’ ‘Hoe de toekomst er uitziet? Ik wil verder in HR met recruitment als specialisatie. Ik vind het een uitdaging om in beperkte tijd iemand te ontcijferen. Om in te schatten of iemand bij het bedrijf en bij de job past. Bovendien wil ik een master gaan volgen op het gebied van HR. Voorlopig blijf ik bij Zalando werken. Tot nu toe is het ontzettend leuk en er zijn nog volop uitdagingen. In de toekomst hoop ik wederom mee te werken aan een internet start-up. In een leidinggevende functie van scratch af aan in hoog tempo een goedlopend bedrijf opbouwen. Dat lijkt me ontzettend spannend. Maar eerst moet ik expertise opbouwen. Ik heb nog genoeg te leren.’ ★


★ | Tweegesprek www.hotelschoolmaastricht.nl www.hotelschoolmaastricht.nl

Werken en studeren als hospitality manager

door Nicoline Wisse Smit [F 1994]

Net als zoveel hotello-koppels leerden Samantha van de Molengraft [F 2012] en Laszlo Determann [F 2012] elkaar kennen tijdens hun eerste jaar op de Hotelschool. Sindsdien zijn zij onafscheidelijk. In dit nummer spreken we vooral over hun relatie met de Universiteit Maastricht. Hier volgt Samantha een MSc in Management of Learning en werkt Laszlo bij de Service Science Factory, onderdeel van de faculteit Economische Wetenschappen, als Communication & Event Officer. Fundament zoekt uit hoe zij er samen in slagen hun eigen weg te bewandelen. De saamhorigheid tussen de twee is groot. Vervlochten noemen ze het zelf. Het kan haast niet anders. Sinds 2008 zijn de levens van Samantha en Laszlo verbonden. De vonk sloeg over tijdens een baravond van Amphitryon die ze met hun jaarclubs organiseerden. Na hun praktijkstage gingen ze in hetzelfde huis wonen. En ondertussen wonen ze echt samen. ’s Ochtends leggen ze dezelfde route af naar de Universiteit. Zij om college te volgen, hij om te werken. ‘In theorie is dat ‘samen’ waar’, zegt Laszlo. In de praktijk blijkt dat Samantha zich zo nu en dan de luxe permitteert van het door de week uitslapen. Ze is nu immers nog student. Zonder elkaar te kennen begonnen ze aan de Hotelschool. Beiden met het idee ooit wellicht een hotel te runnen. Samantha: ‘Naarmate je verder komt in de opleiding, leer je jezelf beter kennen. We kwamen er achter dat service verder gaat dan alleen hotellerie.’ Laszlo licht de verschuiving toe: ‘Al voor de Hotelschool werkte ik bij verschillende restaurants. Aan het einde van de avond had je soms een wedstrijd gelopen om het mensen naar de zin te maken. Tijdens mijn praktijkstage ontdekte ik dat medewerkers van de supportafdelingen, waar ik waarschijnlijk na mijn opleiding terecht zou komen, veel minder contact hebben met de gast.’ Hij vreesde daardoor het directe contact kwijt te raken. En daarmee de essentie van gastvrijheid. Samantha haakt in op hun ontwikkeling van hotellerie naar service in algemene zin: ‘De Hotelschool biedt steeds meer mogelijkheden om je als individu te ontwikkelen. Je creëert met de verschillende minoren je eigen pakket, je eigen rugzak.’ In het derde jaar besloot het stel de minor ‘Horizons in Hospitality’ te volgen. Ze zagen het als een kans om over grenzen heen te kijken. Daarnaast volgden ze de minor ‘New Business Creations’ en ontdekten de mogelijkheid van een doorstroomminor naar een master

innovatief en de mensen zijn toegewijd. Tijdens mijn stage ontdekte ik dat ik de rush van het zorgen voor tevreden gasten terugvind in de organisatie van events. Ook het ‘communication’ deel van mijn functie is leuk. Het is een uitdagende afdeling doordat we de brug slaan tussen wetenschap en bedrijfsleven. Dat wordt nog niet zoveel gedaan in de wetenschappelijke wereld en al helemaal niet op het gebied van diensteninnovatie. De afdeling is bezig Samantha vertelt enthousiast over haar master-opleiding. met de omslag van product naar service. Als je naar een standaard consultancy bureau gaat krijg je een rapport, Het is de focus op leren en ontwikkeling die haar zo aanmaar wij leveren er ook tools bij waarmee je meteen aan spreekt. In Limburg hoopt Samantha een baan te vinden die het beste van twee werelden verbindt. Ze doelt op haar de slag kunt gaan.’ De Service Science Factory levert onder opleiding aan de HMSM en haar Master. Als ze geen baan andere diensten aan APG, Chemelot en Ziggo. ‘Inclusief tool of prototype en intensieve begeleiding bij de implementain Limburg vindt, ziet ze wonen in Maastricht en werken tie’, voegt Laszlo toe. ‘We betrekken de klant bij het innoin de Randstad als een optie. Samantha en Laszlo zijn vatieproces. Het is een voorbeeld van co-creatie. Op die flexibel, ze weten wat ze willen, wat hen verbindt en zijn niet bang rekening met de ander te houden. Wat Samantha manier is er een100% match tussen theorie en praktijk.’ het liefste wil is een baan die te maken heeft met learning en development van personeel. Als HR manager, trainer of Beiden zijn ze blij dat ze voor de Hotelschool kozen. Het consultant. Ze licht toe: ‘Ik wil met mensen werken vanuit praktische van een HBO opleiding. De hands-on mentalieen dienstverlenende houding: het beste uit mensen halen teit. De praktijkervaring. Maastricht kozen ze vanwege de ligging. Laszlo, uit Gouda afkomstig, wilde ver van huis. en ervoor zorgen dat iedereen zich op zijn gemak voelt.’ Samantha, die in Eindhoven opgroeide, wilde juist niet te ‘Dus als iemand een baan weet’, grapt ze. Ondertussen ver van huis. De sfeer van Maastricht was echter allesbebekijkt ze ook de mogelijkheden van een traineeship bij een bank of multinational als Ahold. ‘Bij zo’n bedrijf kan ik palend. ‘Wie een open dag in Maastricht bezoekt is op slag me onderscheiden en zo’n traineeship kan een springplank verliefd’, zegt ze. Dankzij Maastricht heeft ze meerwaarde voor de arbeidsmarkt. Ze kent de werkvloer. Weet hoe zijn naar een mooie loopbaan. Bovendien houd ik erg van te denken om draagvlak te creëren. Begrijpt wat ad hoc leren.’ betekent. In staat om vooruit te denken en in te spelen op De wijze waarop Laszlo over service praat is even gepas- trends en ontwikkelingen.’ Laszlo: ‘Samantha’s ontwikkeling is inderdaad bijzonder. Heb je het kunnen aantonen sioneerd als die van Samantha. Het is duidelijk een versus heb je het gedaan.’ Over dat ‘doen’ vult Samantha onderwerp waarover ze samen vaker van gedachten aan: ‘Als mensen twijfelen over de Hotelschool: gewoon wisselen. Waarin ze verschillen is de behoefte van Laszlo doen! Het is een ontzettende leerzame ervaring. Vooral voor om meteen aan de slag te gaan in de praktijk. Zijn werk je persoonlijke ontwikkeling.’ En natuurlijk om de perfecte op de Universiteit bevalt hem goed. ‘De Service Science Factory is een onderscheidende, jonge afdeling. De sfeer is levenspartner te vinden, zo blijkt maar weer. ★ aan de Universiteit in plaats van het reguliere afstudeertraject. Terwijl Samantha besloot om door te studeren, zocht Laszlo een baan in Maastricht. Hij mocht blijven op zijn stageplaats aan de Universiteit Maastricht als Communication & Event Officer. Het werk bevalt goed en dat betekent dat Samantha en Laszlo voorlopig nog in Maastricht blijven.


★ | Om te weten www.hotelschoolmaastricht.nl

Om te weten door Leonne Huveners

Ben je verhuisd, heb je promotie gemaakt, een post-hbo of post-universitaire studie afgerond of ben je voor jezelf begonnen, laat het ons weten. ‘Om te weten’ besteedt aandacht aan wetenswaardigheden van de HMSM en somt veranderingen en ontwikkelingen op betreffende jouw loopbaan. ‘Om te weten’ staat stil bij het wel en wee van alumni. Feiten en cijfers, geef ze aan ons door!

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Babies

Christine Pannekoek [F 2001] en Eko de Mes zijn op 10 augustus 2012 in het huwelijk getreden.

1) 24 juli 2012: Bram, zoon van Carlijne van Santvoort [F 2002] en Simon Fust [F 2003], broertje van Jet. 2) 5 augustus 2012: Guus, zoon van Ingeborg Kouwenberg [F 2004] en Bastiaan Oosterhuis.

5) 12 januari: Emme, dochter van Rob Keijsers [F 2001] en Christel Keijsers-Meijer.

Elaine Epskamp [F 2007] en Bram de Jager zijn op 2 november in het huwelijk getreden.

6) 7 februari: Joep, zoon van Nicole Ammerlaan [F 2000] en Wilco Turnhout, broertje van Sophie. 7) 11 maart: Brenn, zoon van Ramona Minten [F 2004] en Regillio Nods.

Joke Broekmans [F 2006] en Patrick Kornet zijn op 26 april in Italië in het huwelijk getreden.

8) 9 april: Lucas, zoon van Roel van Haaren [F 2001] en Nancy van de Ven, broertje van Thomas. 9) 29 april: Lynn, dochter van Anke Goossens [F 2004] en Mattijs Kuipers [F 2004], zusje van Sybe. 10) 30 april: Berend, zoon van Anke Coers [F 2002] en Mark Goedhart [HHS Leeuwarden], broertje van Thijmen. AFSCHEID

HUWELIJK Robert Kellerman [F 2005] en Savitri Lopez Negrete zijn op 14 april 2012 in Mexico in het huwelijk getreden.

18 10 1966 - 19 06 2013 ✝

Dit is een ode aan Erik Driessen [F 1990], een ras-optimist, -vechter én in alles een ondernemer. Waar Erik binnen kwam, ontstond leven en beweging. Honderden initiatieven en ideeën slingerde hij de wereld in, heel vaak mét en af en toe zonder succes. Dat maakte hem niet uit, hij deed waar hij in geloofde.

3) 5 oktober: Fenna en Lieke, dochters van Christine Pannekoek [F 2001] en Eko de Mes. 4) 9 december: Daphne, dochter van Esther Beeren [F 2005] en Casper Neuman.

Ode aan Erik Driessen

Na 22,5 jaar werkzaam te zijn geweest bij Zuyd Hogeschool, afdeling Finance & Control, waarvan meer dan 13 jaar bij de faculteit Hotel Management School Maastricht, gaat Matth Ubachs genieten van zijn pré-pensioen.

De energie en de beweging die Erik gaf aan de wereld en de oneindige inspiratie die hij gaf aan zijn directe omgeving is door zijn veel te vroege overlijden voorbij. Hij heeft de hospitality, de leisure, en vooral de food en foodservice industrie overstroomd met creatieve ideeën, geniale oplossingen en praktische verbeteringen. Het leven voor Erik is voorbij. Het gevecht tegen een agressieve vorm van kanker was de eerste strijd die hij niet kon winnen. In al het andere blijft hij voor ons een kampioen in overleven. De wereld gaat hem missen. Erik laat Annet, Wessel, Pijke en Siem, zijn dispuut Waldolala, al zijn vrienden en familie, de hospitality, leisure, food en foodservice industrie, en talloze andere contacten en netwerken, verslagen en verdrietig achter. Maar geen paniek. Erik heeft ons namelijk geleerd hoe je moet leven. Tot het allerlaatste moment. Dank Erik dat je er was.

Ode aan


★ |Te Gast in THCB www.hotelschoolmaastricht.nl www.hotelschoolmaastricht.nl

Dit keer richt Fundament de zoeklens op Ralph Leenders, sinds 1985 docent ethiek op HMSM, maar ook stagebegeleider, studiecoach en ceremoniemeester. Hieronder lees je meer over deze bon vivant en estheet, die de kunst van het levensgenieten tot in de puntjes beheerst.

Cut the Crap

de Hotelschool is volwassen geworden

In ‘Te Gast’ logeert een oud-student in Teaching Hotel Château Bethlehem [THCB]. Eduard Vooren [F 1975] is de eerste die voor dit artikel in het hotel overnacht. Eduard was voorzitter Pers van Amphitryon in bestuur 1973/1974. Op zijn CV prijkt meer dan 20 jaar buitenland ervaring bij Marriott en Hyatt. Hij overnachtte in de ‘Cut the Crap’ suite van Gerben van der Molen [F 1986]. In dit artikel deelt de doorgewinterde, internationale hoteldirecteur zijn ervaring en geeft hij de sleutel van één van de hotelkamers door aan Barbara Sassen [F 1994]. Zou ik de enige zijn, wiens hart iets harder gaat kloppen als je de poort van de campus bij het kasteeltje in Limmel binnenrijdt? Mijn naam is Eduard Vooren; ik ben er trots op om te

door Eduard Vooren [F 1975]

kunnen zeggen dat ik alumnus van de HMSM ben en dat gevoel nog steeds bij me draag. Het was destijds gewoonweg groots om er een Hotelschool student te zijn en nu evenzo om eens te gast te zijn bij het Teaching Hotel; een wens die ik al jaren koester en die nu eindelijk in vervulling gaat. Na ongeveer 20 jaar in de VS te hebben gewerkt voor Marriott en Hyatt als directeur van verscheidene ‘properties’, kan ik niet anders dan met een ervaren doch kritisch oog kijken naar wat ‘ze’ nu toch weer hebben gedaan met ‘jouw’ ouwe kasteeltje, waar ik ooit als student mocht wonen omdat ik in het bestuur van Amphitryon zat. Yvonne Munnichs [F 1991], die de reservering regelde, gaf mij een kamer vlak boven mijn oude studentenkamer, kamer 21 in de zuidtoren van l’Étoile de Bethlehem. Het is diezelfde trap, waar ik ooit, na een stevig drinkgelag, de trap ‘s nachts niet meer op kwam en op de onderste treden wat onrustig en luidsnurkend in slaap viel. Diezelfde toren ook vanwaar we onze collega’s beneden op zondag met water gevulde ballonnen op de binnenplaats bekogelden, omdat we niets beter te doen hadden. Maar dat alles is niet meer. Het is nu een statig en respectvol Teaching Hotel geworden, thematisch en met smaak en verve ontworpen, zodanig dat het een zeer aparte uitstraling heeft gekregen. De kamers zijn onherkenbaar ‘gerestyled’, behalve de hardstenen vloeren in de gangen en de kozijnen, die geen spat zijn veranderd. Het restaurant beneden is in plaats van ontbijtzaal een ‘echt’ restaurant geworden en het mini-keukentje een echte keuken.


★ | Colofon

★ |Te Gast in THCB

Nummer 39, juli 2013 Fundament is een uitgave van het Alumni Netwerk van de Hotel Management School Maastricht. Afkortingen HMSM: Hotel Management School Maastricht THCB: Teaching Hotel Château Bethlehem Redactie Ankie Hoefnagels, Leonne Huveners, Nicoline Wisse Smit. Ontwerp Obidesign, Maastricht

Mijn kamer, suite nummer 31, heeft een nogal onceremonieuze titel gekregen: Gerben van der Molen, de ontwerper, benoemde het de ‘Cut the Crap’ suite. Dat bewijst één ding; dat hij, ondanks zijn innovatieve ontwerp deze AmerikaansEngelse term niet helemaal goed heeft begrepen, want daar is het een nogal ruwe wijze om iemand te vertellen dat hij of zij niet moet overdrijven als in de zinsnede ‘Just cut the crap [onzin] and tell me where I went wrong’. En dat kan Gerben nooit bedoeld hebben, lijkt me. Tegenover dat kleine missertje staat een geweldig mooie suite met alle luxe die je maar kunt bedenken. De ‘Cubi’ stijl, ooit ontworpen om hotelkamers modulair te bouwen, is hier in ruime mate toegepast; van bed, tot wastafel, douche, sauna en jacuzzi. En dat alles met een prachtig uitzicht over het park aan de oostzijde van de toren. Er zit een ingebouwde verrassing in; een uitschuifbare spiegel die met zacht gezoem in de wand verdwijnt om al die luxe te onthullen. Ik heb ook even een kijkje mogen nemen in onze voormalige Amphitryon bestuurskamer [Oosttoren], met de prachtige antieke schouw waarop de wapens van Maastricht, de school en Amphitryon staan uitgebeeld. Jammer dat deze kamer zijn grandeur is ontnomen, want waar de schouw ooit het hart van de kamer was [onze grote antieke bestuurstafel met voorzittershamer stond eronder], daar is deze nu onverlicht verstopt naast een wat simpel aandoend entresol trappetje naar boven. Zonde, maar wellicht zal er ooit iemand opstaan die dat gaat veranderen.

Wil je ook slapen in ons Teaching Hotel?

Tja, de Hotelschool is volwassen geworden met zijn ‘Teaching Hotel’. Het lijkt me best wel een zware opdracht als je hier als ‘vierdejaars’ de restaurantmanager moet zijn. Elke twee weken weer een nieuwe lading onervaren ‘greenhorns’ te moeten ontvangen, die het vak nog moeten leren lijkt me een zware opdracht. En toch, de bediening tijdens de lunch en het ontbijt was uitstekend te noemen, al wist onze serveerster zich daar, zonder enige voorkennis van het menu, op uitermate charmante wijze uit te redden. En dat is nu precies, wat nog steeds hetzelfde is gebleven: hotelschool studenten uit Maastricht hebben een ingebouwd DNA voor gastheerschap dat nog eens versterkt wordt door het Bourgondische Maastricht. Een talent dat we zo node missen in de hedendaagse Westerse hotellerie, restaurants en instellingswezen door de enorme snelle groei die het, met name in het eerste geval doormaakt. De Hotelschool was en is hopelijk nog steeds een school met een bonte verzameling van kleurrijke vogels uit allerlei soorten milieus met een ingebakken drijfveer naar avontuur en ondernemerschap, want het is nog steeds ‘De Hotelschool Maastricht, een dynamische opleiding’ [slogan van de school in de 70-er jaren].

Redactie-adres Hotel Management School Maastricht Alumni Netwerk Postbus 3900 6202 NX Maastricht T: +31 (0)43 352 8282 F: +31 (0)43 352 8285 [email protected] De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken te herzien voor publicatie. De meningen en ideeën weergegeven in Fundament komen niet noodzakelijkerwijs overeen met die van de redactie. Copyright is in handen van Fundament en van de individuele auteurs. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd zonder goedkeuring van de redactie.

ISSN: 1876-4088

Ik draag dan ook met genoegen de fakkel over aan mijn collega oud-student Barbara Sassen, die als gastredacteur met regelmaat een bijdrage levert aan Fundament. Die net als ik plezier heeft in het schrijven. Die enkel al doordat ze koos voor doorstuderen in plaats van een carrière in de horeca een andere kijk zal hebben op het THCB. Een kijk die ze in het komend nummer met ons deelt. ★

Boek dan een kamer via www.teachinghotel.com Houd er rekening mee dat het hotel van 14 juli 2013 tot 24 augustus 2013 vanwege de zomervakantie onderwijs gesloten is.


Fundament. 4 GM s, samen 92 jaar horeca-ervaring

Recommend Documents