FRANCOIS DE PAUW - “DE KICKER” Willebroek, 16 december 1925 - Bornem, 6 februari 2015 François De Pauw was in zijn leven een harde werker. Hij had een humanistische kijk op het leven en verdedigde sterk de waarden ' menselijke waardigheid, mondigheid, vrijheid, tolerantie en verantwoordelijkheid ‘. Zo wou hij zelf zijn leven zin geven samen met anderen. Verschillende beroepen oefende hij in zijn leven uit. Hij was achtereenvolgens haarkapper, café-uitbater en schoenenverkoper. Zijn bijnaam “De Kicker” kreeg hij omdat er in zijn herberg een “kicker-biljart” of voetbalbiljart stond. Toen hij later een schoenwinkel opende en ook nog schoenen van het merk Kicker verkocht was de handelsnaam voor zijn zaak snel gevonden: Kicker-Shoe. Tijdens de tweede wereldoorlog was hij ook vrijwillig in dienst gegaan als weerstander om samen met de Canadezen de haven van Antwerpen te helpen bevrijden. Een gedenkplaat aan de Kruisschanssluis getuigt nog steeds van deze wapenfeiten. Hij was actief lid van de Weerstandsgroep “De Witte Brigade” en van het “Geheim Leger”. De geschiedenis dienaangaande heeft hem zijn ganse verdere leven blijven boeien. Getuige daarvan het uitgebreide privéarchief dat hij in al die jaren wist aan te leggen. Talloze verhalen en anekdotes wist hij te vertellen over deze donkere periode uit onze geschiedenis. Zo ging hij bijvoorbeeld als coiffeur in het grootste geheim de haren knippen van de weerstanders die ondergedoken zaten op goed verborgen plaatsen. Het wapenschild van Het Geheim Leger is hij trouwens steeds blijven gebruiken op zijn adreskaartjes. François werd in het leven niet gespaard, gedurende vele jaren moest hij zorgen voor zijn dementerende echtgenote Martha, die later noodgedwongen in het rusthuis moest worden opgenomen. En toch vond hij in deze moeilijke periode nog de tijd om ook zorg te dragen voor zijn alleenwonende schoonzus. De deur van de Kicker stond steeds voor iedereen open, ook voor vrienden die met opzoekingen of archief bezig waren betreffende de twee wereldoorlogen, net zoals hij. Zijn interesse ging vooral uit naar de geschiedenis van de Weerstand en naar alles wat zich tijdens de tweede wereldoorlog heeft afgespeeld in het Fort van Breendonk. Samen met zijn vriend André Reyntiens zocht hij gedurende jaren alle gegevens, foto’s en gebeurtenissen op van alle gevangenen die in Breendonk verbleven. Een enorm werk, maar voor hem een passie die hem niet losliet. Zo was hij ook lange tijd als vrijwilliger actief in de bibliotheek te Willebroek. Gedurende meer dan 15 jaar was hij de drijvende kracht bij het oprichten van het Cultuurhistorisch Archief van de Bibliotheek. Duizenden documenten en foto’s uit de Willebroekse geschiedenis heeft hij geordend en geklasseerd. Een geweldig werk ten dienste van alle geïnteresseerden in de plaatselijke geschiedenis.
Ook met Dirk Michiels werkte hij samen, aan opzoekingen betreffende een plaatselijke verzetsbeweging De Zwarte Hand ( 1940-45). De samenwerking resulteerde in een verbeterde website www.dezwartehand.be, een eerbetoon aan 111 plaatselijke helden die nooit mogen worden vergeten. Ook al had hij geen kinderen, de Kicker was nooit eenzaam. Hij was steeds met allerlei zaken bezig alsook met het verzamelen van verschillende dingen. Tevens was hij een grote dierenvriend . Er woonden een tijd geleden zelfs twee papegaaien bij hem en ook zijn grote hond Wolfke, waarmee hij in alle vroegte zijn dagelijkse wandeling maakte langs de Willebroekse Vaart. Zijn vriendelijkheid en vriendschap werkten aanstekelijk en al spoedig werd hij omringd met vele goede vrienden die hij steeds bijstond met wijze raad en in de mate van het mogelijke ook hulp bood. In het huishouden kreeg hij hulp, eerst van zijn nicht Charline, even oud als hij maar altijd present wanneer “onze Cois” haar nodig had. Wanneer de jaren ook voor Charline begonnen door te wegen nam Rachida haar plaats in. Een betere huishoudhulp kon hij zich niet indenken. Hij was dan ook steeds vol lof over “zijn Rachida”, zijn “ duivel-doet-al ”, die hem tot in zijn laatste uren vol overgave en toewijding is blijven bijstaan. Hij had het ook steeds over 'zijn' dokter, 'zijn' postbode,' zijn' hulp , ‘zijn’ elektrieker, ‘zijn’ kok enz... Dit toonde nog maar eens aan hoe fier hij ook wel was zoveel vrienden te mogen hebben. Het was een voorrecht zijn vriend te mogen zijn. Bij een bezoekje, al dan niet aangekondigd, nam hij direct alle tijd om je te ontvangen en je een wijntje in te schenken, wit of rood zoals hij steeds vroeg. In zijn vroegere woning, de schoenwinkel op het Denaeyerplein, stond steeds de deur voor iedereen open, nu om informatie te vragen over de oorlogsgeschiedenis of gewoon voor een praatje. De vitrine van de vroegere winkel was steeds versiert volgens een bepaald thema, oude foto's, straten, postkaarten enz. Op die manier deelde hij publiekelijk zijn collectie en zijn kennis met de Willebroekse bevolking. Later verhuisde hij naar de overkant van het kanaal, vlak bij de brug, daar waar hij ooit geboren werd. Hij keerde terug naar zijn roots. Hier zou hij in zijn oude dag nog vele jaren kunnen genieten van het uitzicht met de vele schepen die er passeerden. Hij paste zich zonder problemen aan, niet evident voor iemand met een wat hogere leeftijd. Toen hij noodgedwongen een operatie moest ondergaan, kwamen er verwikkelingen waardoor het steeds slechter met hem ging. Uiteindelijk belandde hij op de afdeling intensieve zorgen van het hospitaal te Bornem. Heel even leek het terug de goede kant uit te gaan, en zijn vrienden en familie kregen terug hoop. Maar dan sloeg het noodlot toe. Typerend voor François waren zijn laatste woorden tot de vrienden rond zijn sterfbed: “Ik kan niet meer. Allemaal bedankt voor alles!”. Een groot iemand is niet meer, maar als je ons nog zou kunnen horen Kicker, dan zouden we je zeggen, duizendmaal dank om onze vriend geweest te zijn, je zit voor altijd in ons hart.
Met droefheid melden wij u het overlijden van onze goede vriend
François De Pauw - “De Kicker” geboren te Willebroek op 16 december 1925 en overleden in het Sint-Jozefziekenhuis te Bornem op 6 februari 2015
Afscheidsplechtigheid in Rouwcentrum Van Humbeeck, Oud-Strijdersstraat 19 te Willebroek op donderdag 12 februari 2015 te 11.00 uur gevolgd door de asverstrooiing op de gemeentelijke begraafplaats te Willebroek.
Met hondje F.D.P. Links F.D.P.
Bron : Archief François De Pauw. +
Oud-voorzitter Geheim Leger Willebroek. Actief als gewapend weerstander ( NKB ) o.l.v. Eugène Colson ( Kolonel Harry )
Begrafenis
