Fotoverslag bezoek Gambia december 2012 1. Sponsorkids In december 2012 bezochten Klaas en Leny namens Stichting Elijah Gambia de kinderen uit het sponsorproject en hun gezinnen. Al voor 37 kinderen wordt het schoolgeld bekostigd tot grote vreugde van de kinderen, de ouders én de school. De King’s Kid Academy is een missieschool. De missie is met name om vanuit een christelijke visie kwalitatief goed onderwijs te bieden. De school stimuleert bij de kinderen een mentaliteit van flink je schouders eronder zetten om iets te kunnen bereiken. Voor ons is dit soms een iets te prestatiegerichte aanpak, maar tegen de achtergrond van een Gambia waar velen ook dreigen bij de pakken neer te gaan zitten, begrijpen we de missie wel. Doordat de school vanuit een christelijke visie werkt is er tot op zekere hoogte ook coulance voor gezinnen die tijdelijk het schoolgeld niet of niet volledig kunnen betalen. Toch moeten er geregeld kinderen naar huis gestuurd worden omdat de betalingsachterstand te hoog oploopt. Voor de kinderen die wij in ons sponsorproject hebben opgenomen is de schoolgang gelukkig gewaarborgd, met dank aan alle sponsors in Nederland! 2. Ontmoeting kinderen op school Gedurende 7 dagen hebben we alle kinderen op school ontmoet en alle ouders thuis. Soms was het kind erbij als we bij hen thuis kwamen, maar meestal was dit niet te plannen. ’s Morgens maakten we eerst kennis met de kinderen wiens gezinnen we die dag zouden bezoeken. We lieten hen de mooie mappen zien met 3D print, een klein cadeautje en veelal een kaartje en een foto van de sponsor, die we bij hen thuis zouden achterlaten (om jaloezie van andere kinderen op school te voorkomen). De meeste kinderen hebben vrijwel niets voor zichzelf, dus deze map is een heel bezit en ze vonden het prachtig. Ook maakten we van alle kinderen foto’s om deze aan de sponsor te geven. De foto’s die we uit Gambia hadden opgestuurd gekregen waren vaak behoorlijk verouderd. 3. Gezin Na de ontmoeting met de kinderen op school bezochten we de gezinnen thuis. Het waren meestal korte bezoekjes om kennis te maken, uitleg te geven over het werk van de stichting en een beetje beeld te krijgen van de gezinnen en hun leefomstandigheden. We werden uitstekend begeleid door twee mensen van de school die twee verschillende stammentalen spraken. In ons sponsorproject worden door de 37 kinderen in totaal 12 verschillende stammentalen gesproken. Op school leert iedereen Engels als gemeenschappelijke taal en op de King’s Kid Academy is het ten strengste
verboden om een andere taal te spreken dan Engels. Maar veel ouders en met name moeders zijn niet naar school geweest en spreken dus geen Engels. Slechts enkele wat beter ontwikkelde vaders konden naast het spreken, ook Engels lezen en schrijven. 4. Sjouwen door de wijk Tussen de bezoeken door moesten we vaak kilometers sjouwen door de wijk over paden van zand met stenen vaak uitgehold door wateroverlast in de regentijd. De straten hebben zelden namen en de huizen hebben geen nummers. Soms moest het kind zelf mee om hun huis te wijzen. We werden telkens hartelijk ontvangen in de bescheiden onderkomens van de mensen. 5. Nieuwsgierig In Gambia leven de mensen vaak heel nauw met elkaar samen, zowel in de families als met de buren. Soms leven meerdere gezinnen in één onderkomen om de kosten te drukken. Als wij op bezoek waren werd het kleine vertrek vaak gevuld met de rest van de familie, buren, huisbazen e.d. en niemand die daar een probleem mee heeft. Wie er niet meer in kon stond voor de ‘deur’ om toch een glimp van ons op te vangen. Kinderen wilden steevast even je aandacht en een aanraking. De hele kleintjes die nog niet eerder met zo’n wit mens geconfronteerd waren keken na het handjes schudden wel even of we ook afgaven. 6. Compound Vaak wonen families met elkaar op een compound. Dat is een stukje grond waarop huisjes gebouwd zijn waar ieder gezin uit de familie één of twee vertrekken van bewoont. Ook komt het voor dat de huisjes/ vertrekken op een compound verhuurd worden aan allemaal verschillende gezinnen. In de families wordt meestal voor elkaar gezorgd. In het geval er bijvoorbeeld twee familieleden een baan hebben met elk een gemiddeld inkomen van 30 euro per maand, dan wordt van het ene inkomen een baal rijst gekocht voor de hele familie (50 kilo rijst kost 25 euro!) en van het andere inkomen wordt bijvoorbeeld bekeken wie er naar school kan. De compound op de foto vertegenwoordigt een gemiddeld onderkomen van de families waarvan onze stichting een kind sponsort. Soms zien de huisjes er beter onderhouden uit en soms is het onderkomen nauwelijks een huisje te noemen. 7. Verblijf Ook dit soort verblijven komen voor als woning van gezinnen/ kinderen die door ons gesponsord worden of op de wachtlijst staan. Klaas heeft nachten gedroomd over het bouwen van prefab huisjes.. Gelukkig wonen de meeste gezinnen in een iets acceptabeler onderkomen.
8. Oma’s en tantes Opa’s, oma’s, tantes wonen vaak allemaal op de compound. En de oudsten hebben een grote invloed op hoe alle zaken geregeld worden in de familie. Overigens zien bijna alle vrouwen, jong of oud, arm of rijk, er prachtig en kleurrijk uit. In Gambia zijn vele stoffen te koop voor zeer weinig geld en vele, vooral mannen, hebben als business kleding naaien, eveneens voor een zeer lage prijs. 9. Hele familie Zoals we al eerder noemden zijn de families vaak nauw op elkaar betrokken en leven ze met elkaar op een compound waar ze ook de zorg voor elkaar waar mogelijk op zich nemen. Overigens is er ook heel veel gebrokenheid in families. Moslims mogen in Gambia meerdere vrouwen hebben, waardoor de aandacht en het onderhoud verdeeld moet worden. Vaak ook worden vrouwen met hun kinderen verlaten of hebben vrouwen kinderen met diverse vaders. De armoede dwingt hen soms om kinderen onder te brengen bij familieleden die beter voor hen kunnen zorgen of in het uiterste geval ze af te staan ter adoptie. Hoe een gezin precies is samengesteld is door dit alles vaak erg ondoorzichtig. 10. Huiskamer Een gemiddelde huiskamer viel ons niet altijd tegen, hoewel het meestal piepklein (gemiddeld 3 bij 3) was. Er was in bijna alle gevallen een bank of stoelen om op te zitten, de kwaliteit daargelaten. De vloer en muren waren meestal kaal. Sommigen hadden het vertrek wat aangekleed met lappen stof, hetgeen meteen een betere indruk gaf. De daken waren altijd van golfplaten, soms dicht, soms een vergiet. In een aantal huisjes was elektriciteit en soms zelfs een tv’tje. Verder hebben we geen enkele vorm van luxe aangetroffen. Het enige (zelfgemaakte) schilderijtje van een soort borduursel dat we aan een wandje in één van de huisjes tegenkwamen, ligt nu bij ons thuis… Wat ze hebben, geven ze weg; heel pijnlijk, maar ze staan erop… Wat trouwens echt bizar was, was dat veel volwassenen een mobiele telefoon hadden! Bellen is weliswaar zeer goedkoop in Gambia, maar toch.. 11. Slaapkamer Als er een aparte slaapkamer was dan was het er bijna altijd een rommel. Logisch als je met zoveel mensen samen leeft en samen slaapt en geen opbergruimte hebt. In een aantal gevallen was de huiskamer ook de slaapkamer, dan zaten we op bed. Op een enkel gezin na, was er maximaal één tweepersoonsbed voor het hele gezin.
12. Matras De kinderen sliepen deels bij de ouders in bed, waar mogelijk op de bank en anders op de grond; op een mat of op een stukje schuimrubber zoals op de foto hangt te drogen. 13. Nieuw matras In totaal hebben we 7 gezinnen kunnen voorzien van (geld voor) een tweepersoons matras. Eerst zijn we zelf gaan winkelen om een beeld te krijgen van de prijzen in Gambia van diverse huisraad. In de tweedehands winkels waren matrassen en meubelen uit Europa vrij duur in vergelijking met tweedehands zaken in Nederland. Een nieuw matras (gemaakt in Senegal) van voldoende kwaliteit was een stuk goedkoper. 14. Keuken De ‘keuken’ was eigenlijk overal ongeveer hetzelfde. Gewoon een pot op het vuur op een plaatsje voor of achter het huis.
15. Eten Eén keer hebben we bij een gezin gegeten. We kwamen heel laat in de middag na een lange tocht pas bij ze aan en ze wilden heel graag dat we wat zouden eten. Eten gebeurt met z’n allen uit één pot/ schaal. Rijst en couscous zijn de basisbestanddelen zowel voor ontbijt, lunch als avondeten. Waar mogelijk wordt het aangevuld met (verse) vis, kip, pindasaus e.d. Het smaakte heerlijk. We weten alleen niet zeker of we nu hún maaltijd hebben opgegeten.. Voor veel ouders is het een dagelijks terugkerende strijd om het gezin voldoende te eten te geven. Om die reden heeft de stichting 13 gezinnen een klein geldbedrag gegeven waarvoor ze ongeveer 25 kilo rijst kunnen kopen. Dit is natuurlijk slechts een verlichting voor korte duur, maar toch gaf het hen een beetje licht in deze ‘donkere’ dagen. 16. Rijst verbouwen Diverse gezinnen hadden een klein stukje grond waarop ze wat konden verbouwen. Op de foto zie je een kleine opbrengst rijstkorrels waar het vliesje nog omheen zit.
17. Marktkraampje voor het huis
Regelmatig heeft een gezin ook wat business door in een kraampje voor of bij het huis wat etenswaar te verkopen. 18. Badkamer Er is geen sprake van een badkamer. Er is ook geen water in of direct bij de huizen die we bezocht hebben. Een emmer met een kom of zoals op deze foto een jerrycan om water over je heen te gooien is de standaard.
19. Toilet Het toilet bestaat uit een gat in de grond en een gieter water om het weg te spoelen. In onze hotelkamer was het sanitair ook bepaald niet naar Hollandse maatstaven; een wc die continu doorliep, 5 (warme) waterstralen uit de douchekop, het kitwerk en de afwerking was zeer beroerd… maar wat een luxe in vergelijking met hoe de meeste Gambianen leven!
20. Watertappunt Verspreid in de wijk vindt je watertappunten waar de omgeving gebruik van maakt.
21. Sjouwen door de wijk Zo sjouwden we dagen door de straten van gezin naar gezin. In de regentijd tussen mei en oktober zijn dit soort wegen niet echt begaanbaar. 22. Bustaxi Sommige kinderen woonden echt heel ver weg. In die gevallen reden we een stuk mee met de lokale bustaxi. Dit is de manier waarop Gambianen zich heel goedkoop kunnen verplaatsen. Je moet alleen niet ergens op tijd moeten zijn, want vaak zitten de busjes ongehoord vol tot er echt niemand meer bij kan en rijden ze dus door. Een alternatief is nog de gele lokale taxi. Deze is wat duurder maar voor Gambianen nog steeds goedkoop. Voor toeristen proberen ze echter de hoofdprijs te rekenen die we ook in de groene toeristentaxi’s moeten betalen. Maar ook deze prijzen zijn niet te vergelijken met die van onze taxi’s omdat het uurloon zeer laag ligt.
23. Schoolbus Kinderen van de King’s Kid Academy die erg ver weg wonen, kunnen tegen een vergoeding gebruik maken van de schoolbus. We waren verbaasd dat veel kinderen heel ver weg wonen. Dat ze toch voor deze school kiezen is te danken aan de goede kwaliteit van het onderwijs op de King’s Kid Academy.
24. Tekeningen en brieven Nadat we alle gezinnen bezocht hadden en alle kinderen hun map en berichtje van de sponsor ontvangen hadden, hebben we ze een ochtend met elkaar in een klaslokaal verzameld om een tekening te maken of een briefje te schrijven aan de sponsor in Nederland. Inmiddels hebben alle sponsors deze tekeningen, briefjes en ook nieuwe foto’s van hun sponsorkind ontvangen.
25. Sponsorkids Tot slot zingen alle sponsorkinderen “we wish you a merry christmas…” en roepen “God bless you” . Besef dat je als sponsor heel belangrijk bent voor het kind, het gezin en de school. Voor velen van ons is het onderhouden van een sponsorkindje een kleinigheidje. Voor hen is het een enorme gift! Nogmaals namens alle kinderen, ouders en de school: HEEL HARTELIJK DANK!
