FILOSOFIE Inleiding -----------------------------------------2 Nadenken over een boom. Religie / wetenschap-overpeinzing ----2 Een solide basis -------------------------------4 Het Algemeen Veld Telepathie, Voorbeelden Onderzoek; remote viewing, morfogenetische-veld, collectief onderbewuste, Brahman, ganzfeld --5 Een connectie ---------------------------------6 Hersengolven Voorstelling De gevolgen -----------------------------------7 Hypothese Religie Vergelijking hersencel Vergelijking ether -----------------------8 Uit "Het leven van Apollonius van Tyana" Overeenkomsten GODSDIENST EN RELIGIE -------------9 De boekreligies: Het Christendom, het Jodendom, de Islam God De drie-éénheid --------------------------10 Hindoeïsme Buddhisme Verlichting, Nirvana ---------------------11 Theravada / Mahayana Buddhisme --12 De aard van de ‘Opperste Werkelijkheid’ De Geheime Orale Leer Het Doel; Éénheid -------------------------13 Dus..? DE AARD VAN DE WERELD ---------14 Dualiteit -schema -------------------------------------15 de spiraal dubbele spiralen, 3D spiralen ---------16 Fractals Voorbeelden, betekenis ----------------17 Dualisme en het Algemeen Veld DE AARD VAN DE MENS ------------18 Dualisme De 3 basisbehoeften de vierde basisbehoefte; het ‘hogere’ Wijsheid -----------------------------------19 Wijsheid In schema Domheid In schema ----------------20 Eenheid Wat = Kunst? ----------------------------21 Kunst en het Algemeen Veld Denken en het Algemeen Veld-------22 DUS..? -------------------------------------23 Wat is het Algemeen Veld..? Definitie Nawoord ----------------------------------24 Bronvermelding
FILOSOFIE Inleiding Iedereen heeft, neem ik aan, wel eens nagedacht over de wereld en alles. Vragen als; ‘Wat is er nou eigelijk écht? Ben ik misschien de enige die echt bestaat? Wat is waarheid..?’ komen dan opborrelen. “Ik denk dus ik ben” is een vaak getrokken conclusie als enige absolute zekerheid, want alle andere dingen om ons heen zijn in feite gewoon waarnemingen, interpretaties van onze zintuigen. Maar bestaan ze ook? Nadenken over een boom. Daar staat een boom. In eerste plaats is die boom een afspraak; zo’n verzameling bladeren en takken, met een stam en wortels, dat noemen we ‘een boom’. Dat maakt het echter nog niet minder ‘boom’, maar waar houdt de boom op, en begint de rest? Wanneer we die boom eens van dichtbij gaan bekijken, wordt dat alleen maar onduidelijker. Van dichtbij zie je nog maar een klein deel; een stukje schors, of een blaadje. De grens (van ‘boom’ naar ‘niet-boom’) ligt tussen de omringende lucht en het oppervak van het blaadje, zou je zeggen. Maar in het blaadje zitten poriën, en daar zit lucht in. Hoort die lucht ook bij de boom, of hoort die bij de lucht? Als we nog dichterbij gaan kijken, wordt het nóg onduidelijker; In de porie van het boomblad worden boomsap-molekulen en luchtmolekulen voortdurend uitgewisseld. Wat het ene moment bij de boom hoort, hoort het volgende moment bij de lucht en omgekeerd… Nog dichterbij, en zelfs dat valt niet meer te zeggen; De molekulen blijken uit losse atomen te bestaan, vage wolkjes van rondvliegende elektronen met een kern van protonen en neutronen, en die bestaan weer uit nog vagere deeltjes, en die bestaan weer uit pure energie. Op dat niveau is er helemaal geen onderscheid meer tussen ‘lucht’ of ‘boom’! Of tussen ‘lucht’ en ‘rivier’, of tussen ‘mens’ en ‘mier’, of tussen ‘plutonium‘ en ‘pastasaus’… In feite is het onderscheid wat we maken tussen de verschillende dingen dus niet berust op waarheid, maar op interpretatie. Toch bestaat die boom wel ergens, dus hij moet ‘iets’ zijn, want iets wat er niet is, bestaat niet. Wat is dat ‘iets’ dan..? En wat heeft het met mensen en wereld en alles te maken..? Dáár gaat dit stuk over! Religie / wetenschap-overpeinzing Religie bestaat wereldwijd al eeuwenlang. Of je nou gelovig bent of niet, het vormt een fundamenteel aspect van onze wereld. Het is dus belangrijk om dat eens goed te bekijken. Ten eerste: Ik geloof dat het onderscheid tussen religie en wetenschap door de mensheid is gemaakt. Religie en wetenschap zijn beide manieren om de natuur / de werkelijkheid / ons wereldbeeld te omschrijven en te begrijpen. Alleen waar religie handelt over de aard van het leven, bewustzijn en zingeving, handelt wetenschap over de natuurkundige, chemische en biologische processen. Het onderscheid is op basis van dat verschil gemaakt, maar de natuur zelf maakt natuurlijk geen onderscheid. Voor haar zijn alle verschijnselen even vanzelfsprekend. Ik denk dat een fusie tussen deze 2 wereldbeeldomschrijvingen de enige manier is om de priemende vragen op hun grenzen (zoals; hoe ontstond het universum? Wat is bewustzijn?
etc.) op te lossen. De goddelijke vonk in de wetenschap, en de wetenschappelijke benadering van God, zegmaar. Daar liggen volgens mij nog een hoop antwoorden. Ten tweede: Ik geloof dat religie in het algemeen niet kan worden afgeschreven als nonsens. Het bestaat al zolang als de mensheid zelf, en nog steeds gelooft 98% van de wereldbevolking tenminste in 'iets'. Ik kan me niet voorstellen dat zoveel mensen 'zo dom zijn' om hun geloof te hechten aan iets wat schijnbaar tegen hun gezond verstand indruist, puur uit vluchtgedrag, troostgedachte of behoefte aan morele standaard of zingeving, zoals veel atheï sten geloven. Wanneer bijvoorbeeld bidden compleet zinloos was geweest, dan was religie al lang geleden tot randverschijnsel gedegradeerd, of uitgestorven. En dat is het alles behalve. Een ander argument tegen religie wordt gevormd door het bestaan van zoveel verschillende religies: Hoe kunnen aanhangers van de ene religie beweren dat alleen hun geloof het enige ware geloof is, terwijl ze dat bij de andere religies ook beweren..? En waar slaat het allemaal op wanneer je weet dat een baby opgepikt uit Afghanistan en neergezet in Tibet hoogstwaarschijnlijk Buddhist wordt, i.p.v Moslim...? Overduidelijk dat ze niet allemaal gelijk kunnen hebben, dus hebben ze danmaar allemaal ongelijk... Point, maar vergeet niet, het gaat allemaal over details. Alle religies zijn het over 1 ding eens, en dat is het geloof in een overkoepelende macht, en dat de overgave daaraan je leven betert. Het boek wat je moet lezen, de regels waar je aan moet houden, opvattingen over de positie van de vrouw, de rituelen, zelfs de naam van de profeet, het zijn allemaal slechts details. Het is voor ieder opzich om uit te zoeken welke details het beste bij hem/haar passen, welke morele normen en waarden je wilt aanhangen, om zo te komen tot de kern van de zaak. Ten derde: Ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde. En dan heb ik het niet over telepathie en andere paranormaliteiten, maar over 'on-ontdektheden'. Wie nu gelooft dat de huidige wetenschap wel zo'n beetje alles gecoverd heeft, is volgens mij ronduit naï ef. Net als de vooraanstaande wetenschapper sir Simon Newcomb die in 1902 nog met wetenschappelijk 'bewijs' kwam dat het onmogelijk was om vliegmachines te bouwen. 1 Jaar later bewezen de gebroeders Wright het tegendeel. Sindsdien zijn de ontwikkelingen alleen maar sneller gegaan. Wie anno 1902 had gehoord waar we nu allemaal over beschikken (televisie, mobieltje, internet, kernbommen, ruimteschepen) had het onmogelijk logisch kunnen bevatten, en had het dus afgedaan met magie danwel nonsens. Tenzij ons een wereldwijde terugval in beschavingsniveau te wachten staat, zie ik geen rede om niet aan te nemen dat deze trend zich voortzet. Het is dus waarschijnlijk dat we over 100 jaar natuurkrachten en -wetten kennen waar we nu nog geen idee van hebben, en over 1000 jaar halen ze helemaal hun neus op voor al onze modernste verworvenheden en opvattingen. Er valt dus een hele hoop aan onvoorziene mogelijkheden te ontdekken, en het is dus belangrijk onze 'open mindedness' te bewaren (iets wat helaas maar sporadisch wordt gevonden in de gevestigde orde van wetenschappers). Een wetenschappelijke benadering van God als onmogelijk bestempelen, zoals zowel religieuzen als fysici vaak doen, vind ik dus kortzichtig en bekrompen.
Een solide basis Op basis van de 3 argumenten hierboven (dus; -De menselijkheid van het onderscheid tussen wetenschap en religie, -het eeuwenoude wereldwijde geloof in dezelfde kerngedachte, en -het waarschijnlijke bestaan van nog on-ontdekte krachten) denk ik dat er een solide basis bestaat voor het geloof in God. Een solide basis is dus iets wat bestaat, en wat wetenschappelijk valt te benaderen. Ik heb daar een concept voor bedacht: Het Algemeen Veld In het wetenschappelijke gedeelte hiervoor heb ik uitgelegd waarom ik denk dat er een energieveld bestaat waar alle materie en straling uit voortkomen. Deeltjes en krachten op het allerkleinste niveau vertonen bijzonder vreemde eigenschappen. Ze bestaan uit energie sommige verschijnselen lijken gewoonweg niet te kúnnen bestaan. Daarom denk ik dat alle deeltjes op sub-atomair niveau hun bestaansrecht aan de energie van een alomvattend veld ontlenen, en dat noem ik het Algemeen Veld. Dit is geen gewoon veld, maar je kan het zien als de fundering van de gehele werkelijkheid, inclusief ruimte en tijd zelf. Het veld is dus altijd overal. Dit betekent ook dat alles met dit veld in wisselwerking staat. Alles, inclusief de mens. Het is dan ook het idee van de ‘onzichtbare’ connectie die soms tussen mensen lijkt te bestaan, wat mij in eerste instantie het idee gaf voor dit concept. Telepathie Veel mensen geloven tot op zekere hoogte wel in telepathie en aanverwante verschijnselen. Anderen verwerpen het geheel als zijnde toeval of oplichterij, of als een vorm van voorkennis via onbewuste redenatie. Kan best zijn, maar persoonlijk denk ik dat telepathie meer bestaansrecht heeft. Iedereen kent wel het voorbeeld van de telefoon: "Ik dacht net aan je!" of: " ik wist dat jij het was..!". Zulke 'toevalligheden' komen bij iedereen wel eens voor, maar er zijn ook voorbeelden waarbij het toeval te onwaarschijnlijk wordt om als verklaring te dienen. Voorbeelden: 1-eiige tweelingen claimen vaak dezelfde gedachtegang te hebben, en demonstreren dat mooi door elkaars zinnen af te maken. Maar ook wanneer ze gescheiden leven zijn hun overeenkomsten in gedrag (op hetzelfde tijdsstip!) vaak verbluffend, in verschillende omgevingen..! Hun genetische code geeft ze precies hetzelfde lichaam, maar kan volgens mij niet verantwoordelijk zijn voor dezelfde levensloop op verschillende plekken. Een bijzonder sterke geestelijke band klinkt dan logischer. Iets wat je ook vaak vind bij huisdieren en hun baasjes; honden die lijken aan te voelen wanneer hun baasje terugkomt, of duizenden kilometers lopen om hem terug te vinden na een emigratie bijvoorbeeld. Ook dieren onderling vertonen soms vreemde trekjes. Hoe postduiven altijd hun hok terugvinden, ook wanneer ze zijn geblindeerd voor licht, geur, geluid en het aardmagnetisch veld, is nog steeds een compleet raadsel. Ook hoe dolfijnen in trainingscentra er in slagen met elkaar te communiceren, ookal zitten ze in verschillende bassins, doet veler wenkbrauwen rijzen...
Zo zijn er natuurlijk veel wonderlijke verhalen over dieren en over mensen. Eerst zien, dan geloven, zou je zeggen. Inderdaad, ik zal die verhalen toch meerwaarde moeten toekennen. Ik zal er niet over uitwijden, maar gedachten lezen, gedachten sturen, met gedachten dobbelstenen manipuleren, voorspellende dromen, ik heb er zelf ervaring mee. Niet dagelijks, sporadisch, maar in bepaalde voorvallen was de 'uitkomst' zo duidelijk dat puur toeval (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) kon worden uitgesloten. Er is heel veel onderzoek gedaan naar telepathie, al meer dan 100 jaar lang, op diverse manieren. Ten tijde van de koude oorlog bijvoorbeeld deden zowel Amerika als Rusland intensieve experimenten met 'remote viewing', een techniek waarbij helderzienden werd gevraagd hun 'geestesoog' te verplaatsen naar verre oorden, om zo details te weten te komen over vijandige stellingen. Er werden successen geboekt, maar de beschrijvingen waren dromerig en schetsmatig. De betrouwbaarheid was daardoor laag, waardoor er (gelukkig) geen militaire actie op kon worden gebaseerd. De Britse wetenschapper Rupert Sheldrake is bekend geworden om zijn onderzoek naar, wat hij noemt, 'morphische resonantie'. Hij kwam op het idee na een nationale klachten-vloedgolf over doorgeprikte melkfles dopjes. Wat bleek, alle mussen in Groot Brittanie hadden plotseling ontdekt dat er room zat onder het folie van de melkflesdoppen, en pikten dat lekker weg bij de flessen die op de stoepranden stonden. Rupert verwonderde zich over hoe al die mussen daar tegelijk achter waren gekomen, en begon zijn onderzoek. Uiteindelijk wist hij vast te stellen dat wanneer kennis eenmaal verworven is, daarna anderen significant sneller op hetzelfde idee komen. Blijkbaar putten mensen en dieren hun inspiratie uit een soort gemeenschappelijke ideeën-bieb. Dit noemt hij het 'morfogenetische-veld'. Maar Sheldrake is niet de ontdekker; de Zwitserse psycholoog Dr. Carl Jung noemde iets dergelijks al het 'collectief onderbewuste', en in het Hindoeïsme noemen ze het al duizenden jaren de 'Brahman', oftewel de gemeenschappelijke geest. Talloze onderzoeken en experimenten zijn er gedaan, op diverse manieren; van plaatjes raden via 'random number generators' beïnvloeden tot compleet gecomputeriseerde ‘ganzfeld’ (=’allesveld’) -experimenten, en allemaal met wisselend succes. Een recent kritisch onderzoek (door Daryl J. Bem en Charles Honorton, 1994) telde de uitkomsten van vele voorgaande onderzoeken bij elkaar op, ook van de mislukte, en kwam toch tot een significant positief resultaat (met een kans op toeval van 1 op triljoenen, naar hun eigen zeggen). Wat je met dit gegeven doet, is aan ieder opzich.
Ik ga er vanuit dat onze geest door meer dingen wordt beïnvloed dan door de impulsen van ons lichaam alleen (en dus ook omgekeerd). Er moet dan dus een soort van connectie (tussen de verschillende 'geesten') bestaan om dit soort subtiele signalen te kunnen uitwisselen. Hersengolven Ons lichaam zendt vanalles aan straling uit. Warmte, radiostralen en zelfs een heel klein beetje licht. Daarnaast wekt ons zenuwstelsel een zwak magnetisch veld op dat tot ver buiten ons lichaam reikt. De hersenen zelf zenden alfastraling uit, een vorm van kortegolf elektromagnetische straling. Deze alfastraling is niet constant, maar wordt beïnvloed door je gedachten, en kan makkelijk worden gemeten. Er bestaan zelfs apparaten die op basis van deze techniek met gedachten kunnen worden aangestuurd. Hierbij moet wel eerst de computer worden ‘aangeleerd’ welke gedachten (dus welke alfastralings patronen) voor welke commando’s staan, maar daarna kan bijvoorbeeld een ernstig invalide zelf z’n huis binnen door alleen maar te denken; ”Deur open. Licht aan.”! Hersengolven kunnen dus echte invloed uitoefenen. Maar ook zonder speciale apparatuur..! De alfastraling van de hersenen, is net als alle elektromagnetische straling (zoals uitgelegd in het hoofdstuk “Licht”), niets meer dan een verschijningsvorm van golven in het Algemeen Veld. En alle deeltjes zijn niets meer dan een verschijningsvorm van golven in het Algemeen Veld. Aangezien golven elkaars golfpatroon kunnen beïnvloeden, is het dus niet ondenkbaar dat ‘denken’ directe invloed kan hebben op de omgeving..! Ik stel me dat zo voor: Een gedachte gaat gepaard met talloze elektrische impulsjes in de hersenen. Die impulsjes veroorzaken een rimpeling in het Algemeen Veld. Die rimpeling verspreidt zich vervolgens als een subtiele golf in alle richtingen. Die golf komt onderweg diverse andere golven tegen, van andere straling, van de deeltjes in de lucht en voorwerpen, kortom, van vanalles. De meeste golven worden door de gedachtegolf ongemoeid gelaten, maar met sommige golven kan ze resoneren. Een golf met een vergelijkbare frequentie (bijvoorbeeld) kan door de gedachtegolf worden versterkt, of juist afgezwakt, waardoor hij verandert. Datgene waar die golf voor staat, verandert dan dus ook! Dat kan een deeltje zijn, maar ook een elektrische impuls die weer deel was van de gedachte van iemand anders…! Op deze manier kan dus alles door jouw gedachten worden beïnvloed, en kan alles ook jouw gedachten beïnvloeden! Of het zo is weet ik niet, maar omdat het een interessante veronderstelling is ga ik er in het vervolg van uit dat dit ook zo gebeurt. In realiteit zal het veel subtieler en geraffineerder gaan, maar in wezen kan je het Algemeen Veld dus zien als de ‘drager’ van telepathische verschijnselen..! Maar de gevolgen gaan nog veel verder…
De gevolgen Wanneer je ‘denken’ beschouwt als een proces waarbij je ook golven uitzendt in het Algemeen Veld, werpt dat een heel nieuw licht op diverse zaken; dingen als inspiratie, intuïtie, en instinct kunnen dan bijvoorbeeld worden gezien als golven uit het Algemeen Veld absorberen! En wanneer heel veel mensen hetzelfde denken, wordt hun idee dus relatief makkelijk door anderen overgenomen, omdat anderen het idee onbewust al ‘herkennen’! Hypothese: En hier komt de religie om de hoek kijken. Hierdoor komt het wellicht dat alle Moslims alleen in Allah geloven, en dat dit voor hun ook echt de enige waarheid ís, terwijl tegelijkertijd de Christenen onvoorwaardelijk en voorbij alle twijfel geloven in Jezus..! Wanneer miljoenen mensen een bepaald idee op het Algemeen Veld projecteren, bestaat dit idee ergens ook echt, en wordt het dus ook toegankelijk voor anderen. Dit betekent echter NIET dat religie is gebaseerd op een soort massahysterie! Religie komt voort uit een algemeen gevoel van ‘hogere’ verbondenheid. Het is de culturele uiting van dit oer-gevoel. Het bestaan van het Algemeen Veld is slechts een oorzaak van dit gevoel van verbondenheid. Maar zo’n onderlinge verbintenis móet wel veel verdergaande gevolgen hebben dan telepathie! Want als er een onzichtbare connectie bestaat tussen alle mensen onderling (en wellicht tussen alle levende wezens), levert dat bij elkaar opgeteld een gigantische hoeveelheid verbindingen op. Dat betekent dus voor ieder individu dat hij of zij in contact staat met een onvoorstelbaar groot netwerk..! Een netwerk van talloze levende, zelfbewuste intelligenties...Volgens mij is dat netwerk tenmínste medeverantwoordelijk voor ons 'godsgevoel'. Vergelijking: Stel je bent een hersencel. Je zorgt in eerste plaats voor jezelf. Je let op je toevoer van genoeg voedingstoffen, bij kou krimp je wat, heb je het warm dan zet je uit, en als er wat is, geef je een signaaltje en het is geregeld, niks aan de hand. Je directe omgeving ken je goed, je weet wat voor signalen je buren meestal zoal geven: Zegt 'hij' wat dan geef je het aan 'hun' door, en zegt die "zus" dan zeg je "OK !", en zegt die "zo" dan zeg je "kop dicht.", bijvoorbeeld. Zo gaat het je hele leven, met maar weinig verandering. Misschien sterft er een buuman-celletje af, misschien verandert iemand van gewoonte, maar that's it. Ondertussen heb je geen idee waar je nou precies mee bezig bent. Je hebt niet het flauwste benul dat je deel uit maakt van een bewustzijn met persoonlijkheid en intelligentie en creatief vermogen en wilskracht, kortom, iemands brein..! ...Misschien kan je de mensen wel zien als de hersencellen in het brein van God..? Dit betekent echter niet dat het Algemeen Veld God is..! God is namelijk alles. Alle processen, alle gedachten, alle oorzaken en gevolgen in het Universum samen maken een complex geheel, maar wel één alomvattend geheel! Het is echter wel oneindig complex, veel complexer dan ons brein, en daarom dus ook per definitie onbevattelijk,
en oneindig veel machtiger. ‘Het geheel’ omvat echter ook de geest en de hersenen van alle levende wezens die er bestaan (en verbindt die met elkaar), en is dus wellicht op een bepaalde manier ook oneindig veel intelligenter..! Alles bij elkaar = God. Het Algemeen Veld, als tijd- en plaatsloos geheel, als oer-bron van de werkelijkheid, en als drager van onstoffelijke zaken zoals inspiratie, zou je kunnen zien als het medium van God; dat waardoor Hij Zijn werk schijnt te doen. Het Algemeen Veld opzich is slechts een ‘element’, vergelijkbaar met het oude concept van de ether: Uit "Het leven van Apollonius van Tyana", door Philostratus, 220 n.Chr. Apollonius is op bezoek bij een paar Indiase wijsgeren: …En ze stonden Apollonius toe vragen te stellen. En hij vroeg hen waar zij dachten dat de kosmos uit bestond, en zij antwoordden: “Uit elementen.” “En er zijn vier?” vroeg hij. “Niet vier,” zei Iarchas “maar vijf.” ”En hoe kan er nog een vijfde zijn, naast water, lucht, aarde en vuur?” vroeg Apollonius. “Er is de ether”, zei de ander, “wat we moeten beschouwen als het element waar de goden van gemaakt zijn; want zoals alle stervelingen de lucht inademen, zo ademen onsterfelijke en goddelijke zaken de ether.” Apollonius vroeg welke van de elementen als eerste kwam, en Iachras antwoordde: “Ze bestaan allen tegelijk, want een levend wezen wordt niet stukje bij beetje geboren.” “Moet ik” voeg Apollonius, ” het Universum dan als een levend wezen beschouwen?” “Ja,” zei de ander, “wanneer je er helder over nadenkt, omdat het alles wat leeft omvat.” Apollonius was een rondtrekkende genezer / filosoof, die echt heeft bestaan in de eerste eeuw. Het ether-concept bestaat al veel langer, en werd door de eeuwen heen door diverse filosofen en wetenschappers aangehangen, van Aristoteles tot en met Einstein (zie: “Korte geschiedenis van het veld-denken”). Overeenkomsten Het Algemeen Veld is dus hetzelfde als de ether, in de zin dat het een medium is voor licht en straling, maar ook voor ‘het Goddelijke’. En met betrekking tot de onbewuste verbondenheid die ermee gepaard gaat vormt het dus ook de basis van het ‘morfogenetische veld’ van Rupert Sheldrake, en zoiets als het collectief onderbewuste van Jung. Ook de ‘Brahman’ van het Hindoeïsme, de gemeenschappelijke geest, heeft er verdacht veel van weg… Wanneer er inderdaad zo’n soort goddelijk medium bestaat, zouden dus alle religies op hetzelfde concept moeten zijn gebaseerd. Daar moeten dus aanwijzingen voor bestaan.
GODSDIENST EN RELIGIE Ten eerste wil ik graag zeggen dat er ongeveer evenveel verschillende religieuze opvattingen bestaan als er mensen zijn. Zelfs binnen één stroming van een religie kunnen priesters elkaar nog tegenspreken op bepaalde punten. Mocht jouw persoonlijke opvatting dus niet in deze samenvatting voorkomen, neem het mij dan AUB niet kwalijk, ik moet het beknopt houden. Het gaat mij ook niet om details, maar om hoofdpunten, en volgens mij zijn alle religies het in de grote lijnen wel met elkaar eens. Ze verwoorden en verbeelden de dingen alleen (heel) anders. Ten eerste; de boekreligies: Het Christendom, het Jodendom, en de Islam. Drie godsdiensten wiens boeken (de Bijbel, de Torah, en de Koran) zijn gebaseerd op het Oude Testament. God zelf heeft het gedicteerd aan Mozes, daar zijn ze het al over eens. De Christenen kennen nog het Nieuwe Testament, met de verhalen van de profeten. De Joden hebben ook zoiets; de Talmud. De moslims noemen de bijgevoegde verhalen de Hadith. Jezus komt in alledrie de boeken voor als profeet van God, maar wordt alleen door de Christenen ook gezien als de messias, de zoon van God en verlosser. Volgens de Joden was Mozes, de eerste profeet, de belangrijkste, en moslims baseren zich op Mohammed, die juist de laatste profeet was. Dit is meteen het belangrijkste verschil, want verder komen de verhalen grotendeels overeen. Ook de Godsopvatting is gewoon hetzelfde. Ieder die anders beweert, baseert zich steeds op een misvatting over andermans godsopvatting, is mij opgevallen. Alle godsdiensten zeggen: - God is één, en er is maar één God. - God is alomvattend, almachtig, alwetend, alziend, tijdloos, onveranderlijk en onbevattelijk, - God heeft alles gecreëerd; tijd en ruimte, hemel en aarde, en alle levende wezens. Hieruit volgt dat God altijd en overal is, vrij is van beperkingen en ‘leeft’ in iedereen. God Het woord “God” is een vertaling van het oorspronkelijke woord “Elohim”, waar ook “Allah” een afgeleide van is. “Elohim” is meervoud, en de letterlijke vertalingen ervan lopen uiteen van “de goddelijken”, tot “de uit de hemel gekomenen” tot “de almachtigen” tot het meervoud van “El”; “degene die is”. Dat meervoudige van God komt nog een paar keer terug, bijvoorbeeld in het scheppingverhaal: Genesis 26: En God zei: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis…
Dit is voorbeeld van een eeuwig twistpunt tussen de verschillende godsdiensten en zelfs tussen hun stromingen onderling; als God één is, waarom heeft Hij het dan over “Ons”..? De moslims zeggen dat het om een ‘majestueus meervoud’ gaat, net als het koninklijk meervoud zoals in “Wij, koningin der Nederlanden”. Ook de Joden noemen dit argument meestal, maar het kan ook gaan om ‘God en Zijn Engelen’. De
Christenen zien het als een uiting van de drie-éénheid van God; de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. “Zie je wel,” zeggen de andere godsdiensten, “Christenen geloven helemaal niet in één God, maar in drie verschillende!”. De drie-éénheid wordt echter meestal gezien als een benaming voor verschillende uitingen van God; ‘de Vader’ als God de schepper, ‘de Zoon’ als God op Aarde in de vorm van Jezus, en ‘de Heilige geest’ als God in de harten van de mensen. Drie aspecten van één God, dus. Maar er zijn ook genoeg Christelijke stromingen die weer iets anders beweren, bijvoorbeeld dat God weldegelijk bestaat uit drie personen, die samen vanuit hun kantoor in de hemel over de wereld regeren. En Raelianen menen dat God eigenlijk een stelletje buitenaardse wetenschappers was, die besloten om ‘de mens’ naar hun evenbeeld te klonen…tja. Er valt dus nog genoeg te betwisten over de drie-éénheid, en dat terwijl het hele woord niet eens voorkomt in de bijbel, maar een katholieke uitvinding is om dat “Ons” te verklaren! Met andere woorden; it’s besides the point! Daarom zou ik graag willen voorstellen om een nieuwe betekenis aan het begrip drie-éénheid toe te kennen: Drie godsdiensten als drie verschillende culturele uitingsvormen van leven ‘in dienst’ van één en dezelfde God. En verder geen gezeik. Je gaat je buurman toch ook niet voor gek verklaren omdat hij toevallig een stevige vlotgebekte vrouw met grote oorbellen heeft, terwijl jij op tengere verlegen meisjes met een coltrui valt..?! Als hij maar van haar houdt. De rest is allemaal bijzaak. Maar even terug naar religies, er zijn er meer. In het Oosten overheersen (naast de Islam) het Hindoeïsme en het Buddhisme, en de diverse afgeleidde vormen daarvan. Het Hindoeïsme is niet gebaseerd op een boek of op een stichter, maar op de geschriften van verschillende oude wijsgeren van rond 1500 tot 900 voor Christus. Het Hindoeïsme vereert niet meerdere goden, zoals vaak wordt beweerd, maar beschouwt God als alomvattend, en kent Hem dus ook vele persoonlijkheden toe. Verschillende van die persoonlijkheden hebben hun eigen naam gekregen, samen met een bepaald uiterlijk en bepaalde eigenschappen. Maar in wezen zijn zij niets meer dan personificaties van één en dezelfde schepper..! Deze ‘Opperste Werkelijkheid’ wordt “Nirguna Brahman” genoemd, en heeft dezelfde eigenschappen als de God van de Christenen, de Joden en de Islam; alomvattend, ondeelbaar, onbevattelijk, etcetera..! Hier worden echter iets andere conclusies uit getrokken. Voor een Hindu is het bijvoorbeeld niet raar om een koe te aanbidden. Of een berg, of een zelfs kiezelsteentje. God is immers overal, en ondeelbaar, dus ook in zijn geheel aanwezig in een steentje..! In de ogen van vroege Christenen was dat natuurlijk heidens. Knielen voor een koe, dat is het geloof van gekken! Heidense afgoderij! Maar zij begrepen niet dat het gewoon een andere uitingsvorm was van hetzelfde Gods-idee; de alomvattendheid. Het Buddhisme komt voort uit het Hindoeïsme. Rond 500 voor Christus zag de Indiase prins Guatama Sidhartha na lang mediteren ‘het licht’, en werd “Buddha”. Hij verwierp alle rituelen van het Hindoeïsme, en het Indiase kastensysteem, en het idee van een God. Volgens het Buddhisme bestaat de ‘Opperste Werkelijkheid’ wel, maar kan het beter worden omschreven als een onbevattelijke leegte, dan als God, want God is te persoonlijk. En persoonlijkheid, dat is een illusie, net als alles. Buddhisme is
dus geen godsdienst, maar meer een filosofie. Maar wel met praktijk-oefeningen, want het bied een manier om aan alle leed te ontsnappen. En wel (in het kort); -het doen van goede dingen, -het inzien van de waarheid omtrent de aard van de werkelijkheid, -en veel mediteren om alle aardse illusies van je af te schudden, beter omschreven in de Vier Nobele Waarheden en het Achtvoudige Pad. Wanneer je dit allemaal goed gedaan hebt, bereik je “verlichting” en vervolgens “Nirvana”, wat wil zeggen dat je vrij bent van alle mogelijke beperkingen en begrenzingen (die normaal worden gevormd door de aardse illusies), net als Buddha. Maar is geen sprake van ‘éénwording met..’, omdat iedereen al één ís. Het ‘ik’, het ego, het ‘zelf’, is dus ook een illusie. Eh…Wát is verlichting..? (Een persoonlijke interpretatie) -De plas water is de (beperkte !) omgeving van ‘ik’. -De weerspiegeling van de lamp is wat ‘ik’ denk dat ‘ik’ ben. -De rimpelingen in het water zijn de gebeurtenissen die ‘ik’ vervormen, en dus beïnvloeden, en ze lijken allemaal op ‘ik’ af te komen. -Dit geldt voor ieder willekeurig gezichtspunt, en iedereen ziet zijn eigen ‘ik’ vanaf een andere positie. -..Terwijl ‘ik’, net als alles en iedereen, eigenlijk de lamp zelf ben, onaantastbaar en onbegrensd in het oneindige ‘niets’! Doordrongen zijn van dit besef heet “verlichting”, en wanneer ook je plas water is verdampt, bereik je “Nirvana”. De “Atman”, het persoonlijk aspect van de Brahman in het Hindoeïsme, wordt dus ook ontkent door het Buddhisme. Ook weer een geval van ~‘tis maar hoe je’t bekijkt~, want Hindu’s weten best dat de ‘ik’ niet los staat van de Brahman, maar dat neemt niet weg dat in het leven de ‘ik’ bestaat, zij het als een illusie..! Maar het beestje moet toch een naampje hebben; de Atman. Buddha had behoorlijk rigoureuze stellingen, ook over de ‘Opperste Werkelijkheid’; het is bestaand en niet-bestaand tegelijk, en ‘vol van leegte’ maar ook ‘leeg van leegte’. Dit onder andere omdat het geen enkele eigenschap kan hebben zonder meteen ook de tegenovergestelde eigenschap te omvatten. Het oorspronkelijke (‘Theravada’-) Buddhisme is dus behoorlijk abstract, en legt veel nadruk op intensieve meditatie om het te kunnen bevatten. Om Buddhisme toegankelijker te maken ontstond rond de eerste eeuw na Christus het ‘Mahayana’ Buddhisme, waardoor de filosofie kon uitgroeien tot een ware religie.
Mahayana Buddhisme is echt bedoeld voor ‘de massa’, en beschouwt Buddha meer als een soort incarnatie van een universele geest (in plaats van als een gewone man die verlichting bereikte, zoals bij het Theravada Buddhisme) en speelt hiermee in op de neiging om Buddha te aanbidden. Ook onderscheidt het verschillende gradaties van Buddhadom, die bereikbaar zijn voor iedereen, en wordt de ‘Opperste werkelijkheid’ met zijn oneindige hoeveelheid eigenschappen, opgedeeld in verschillende verzamelingen van eigenschappen, om het begrijpbaar te maken. Dit wordt verwoord in de Trikaya, de drie vormen van Buddha: -De vorm van Essentie (Body of Essence); het onbevattelijke, impersoonlijke alomvattende principe van het Universum, dat gelijk staat aan Nirvana (oneindige zaligheid). -De vorm van Zaligheid (Body of Bliss); De vormloze, almachtige, alwetende hemelse geest van Buddha. -De vorm van Verandering (Body of Transormation); De menselijke manifestatie van de hemelse Buddha, op Aarde gekomen om de mensen te leiden op het pad naar verlichting. …Het kan toeval zijn, maar het lijkt wel verrekte veel op de Christelijke Drie-éénheid,naar mijn smaak. Het is volgens mij gewoon hetzelfde beslag, in een ander vormpje gebakken. De aard van de ‘Opperste Werkelijkheid’ Ookal gelooft het Buddhisme niet in het bestaan van een God in de zin van een heerser en schepper van het Universum, de eigenschappen die het toekent aan de ‘Opperste Werkelijkheid’ komen vrijwel overeen met die die aan God worden toegeschreven; onbevattelijk, ondeelbaar, onveranderlijk, alomvattend, almachtig, eeuwig, etcetera. En in plaats van te zeggen dat ‘Het’ alles heeft gecreëerd, stelt het Buddhisme dat alle wezens en alle dingen slechts een manifestatie ervan zijn (en dat dáárom hun afzonderlijke bestaan een illusie is..!). In de Geheime Orale Leer wordt dit alsvolgd uitgelegd: (bron: The Secret Oral Teachings in Tibetan Buddhist Sects, Alexandra DavidNeel, Lama Yongden, 1967)
“De wereld waarin we leven, de wereld van tastbare verschijnselen, is een wereld van mentale constructies. Deze wereld is beweging. Niet een verzameling van bewegende objecten, maar beweging zelf. De objecten die zich aan ons voordoen, worden gevormd door energie, in beweging gezet door ons contact. Deze beweging is een voortdurende en oneindig snelle opeenvolging van energieflitsen (‘tsal’ of ‘shoug’ in het Tibetaans) die niet langer dan een ogenblik duren. Alle objecten en verschijnselen krijgen hierdoor vorm. “ …Ik vind het wel bijzonder dat die Tibetaanse Lama’s al eeuwen geleden de pas net ontdekte quantum flux (zie; De energie van het Niets…) hebben kunnen beredeneren...! Petje af. Het Buddhisme legt ook grote nadruk op het feit dat de ontkenning van God niet betekent dat daarmee alle Godsdiensten de prullenbak in kunnen! Of je nou zegt dat God alles heeft geschapen, of dat alles een manifestatie is van de enige Absolute Waarheid, dat is slechts een verschil van zienswijze (en niet eens zo’n groot verschil wanneer je het bekijkt in het licht van de 25 eeuwen dat het al vanaf verschillende
continenten wordt geroepen). In wezen zijn alle religies gelijkwaardig, al was het alleen maar omdat het elke gelovige gaat om de zoektocht naar waarheid, en dat valt nooit te veroordelen. Het zijn voornamelijk de culturele uitingen en de interpretaties, de zienswijzen, die de grootste verschillen tussen religies bepalen. Maar die zijn menselijk, en dus feilbaar, en daar kan je dus geen complete religie op afrekenen. Het Doel Het uiteindelijke doel van het Buddhisme is dus het bereiken van verlichting wat leidt naar Nirvana, oftewel verlossing uit de voortdurende universele cyclus van creatie en destructie, en alle daarmee gepaard gaande ellende. Hiervoor moet de waarheid worden ingezien, en alle werkelijkheid-begrenzende illusies moeten worden losgelaten, inclusief het idee van een ‘ik’. Alleen daardoor raakt men doordrongen van het besef van één-zijn met alles. In het Mahayana-Buddhisme wordt hetzelfde doel uitgelegd als één-wording met de Opperste Werkelijkheid. Éénwording met de Brahman, verlossing uit de cyclus van geboorte en dood, en voor eeuwig in oneindige heerlijkheid zijn, dat is ook het hoogste doel van het Hindoeïsme. Éénwording met God in de Hemel, ook een plek van niet geringe zaligheid, dat is ook het hoogste doel van het Christendom. En van het Jodendom, en ook van de Islam…Alle grote religies hebben dus niet alleen in essentie hetzelfde Godsbeeld, maar ook hetzelfde ultieme doel: Éénheid. Dus..? Er zijn natuurlijk nog veel meer religies, en daar valt ook nog veel meer interessants over te melden, maar dit stuk gaat eigenlijk helemaal niet over religie. Dit stuk gaat over het Algemeen Veld. Ik had al verondersteld dat het Algemeen Veld, omdat het ons allemaal aan elkaar linkt, medeverantwoordelijk is voor ons ‘godsgevoel’. En dat het dus vergelijkbaar is met het antieke Ether-concept, in de zin dat het fungeert als een soort medium voor ‘het goddelijke’. Laten we hun vermeende eigenschappen maar eens naast elkaar leggen: God Één Alomvattend Almachtig Schepper van alles Alwetend Onveranderlijk Tijdloos
het Algemeen Veld ondeelbaar (?) onbegrensd en non-lokaal oneindig energie potentiaal ontspruitingsbron van alle deeltjes en krachten oneindige informatie dichtheid (?) idem(?) idem(?)
De vraagtekens staan bij eigenschappen die naar voren kwamen door beredenatie, en niet proefondervindelijk zijn bewezen (zie; ‘schema Algemeen Veld’ blz. 8).
Het lijkt me dus niet onmogelijk om die twee met elkaar te rijmen. Het Algemeen Veld bezit in ieder geval de kwaliteiten om als ‘goddelijk medium’ beschreven te kunnen worden.
Daarbij komt nog dat alle religies grote overeenkomsten vertonen, wat het alleen maar aannemelijker maakt dat ze het in essentie over hetzelfde hebben. Laten we God tenslotte nog even vergelijken met Elvis Presley. En de gelovigen met zijn fans. Alle fans houden van Elvis, maar stel je even voor dat ze ruzie hebben: “Elvis is een popidool!” roept de één. “Nietes, Elvis is een persoon!” krijst de ander. “Nietes, Elvis is een man!”, “Nietes, Elvis was ook vrouwelijk!”, “Nietes, Elvis is dood!”, “Nietes, the King lééft!”, “Nietes, Elvis bestaat niet!”, “Welles, Elvis bestaat in onze geest!”, …enzovoort. Get the point..?
DE AARD VAN DE WERELD Een aspect van de wereld wat niet zo duidelijk naar voren komt in de meeste religieuze omschrijvingen, maar wel heel belangrijk is, is de dualiteit. ‘Alles heeft twee kanten’, zegmaar. Alles wat gebeurt, alle dingen die ontstaan, veranderen, en afbrokkelen, het valt allemaal te omschrijven als een effect van de wisselwerking tussen twee uitersten; chaos en orde. In schema: De dingen die gebeuren
CHAOS
ORDE
Alle verschijnselen in de wereld passen wel ergens in dit simpele overzicht. -De bovenste pijl staat voor alle ‘goede’ dingen; geboorte, groei, leven, constructie, liefde, etcetera. -De onderste pijl vertegenwoordigt alle ‘slechte’ dingen; ziekte, dood, destructie, haat, enzovoort. In de meeste godsdiensten zou dan de bovenste pijl voor ‘God’ staan, en de onderste voor ‘de duivel’. Het Taoïsme heeft de dualiteit wel duidelijk verwoord, en gesymboliseerd in het bekende yin/yang-teken.
Het Taoïsme heeft echter geen zwart/wit kijk op de wereld. Yin en Yang ingepast tussen de wereldlijke verschijnselen zou er zo uitzien:
‘Yin’ omvat dus niet alleen laag, donker, ziekte en aftakeling, maar ook mooi en compleet. En ‘Yang’ staat naast creatie en groei ook voor haat, lelijk en kapot. Maar grofweg is alles wat links omhoog gaat ‘goed’, en wanneer het rechts weer omlaag gaat is het ‘kwaad’. Deze begrippen staan echter buiten het Yin/Yang-teken, omdat het Taoïsme juist zulke absolute waarden verwerpt.
Het dualisme verklaart ook een hoop aspecten van de wereld, die niet direct daarop vallen terug te leiden. De pijl van “de dingen die gebeuren” draait rondjes tussen de twee krachten, zoals je kan zien. Dit vertaalt zich in het cyclische karakter van zowat alle verschijnselen. Je hebt bijvoorbeeld de cyclus van; -Ons sterrenstelsel; draait iedere 225 miljoen jaar een rondje om z’n as. -Onze planeet; draait ieder jaar weer een rondje om de zon. -Het klimaat; eens in de zoveel duizend jaar komt er weer een ijstijd voorbij. -De wisseling der seizoenen. -Dag en nacht. -Geboorte en dood . -Enzovoort, vul maar aan. Er is ook nog zoiets als ‘de geschiedenis’ die zichzelf herhaalt. Dingen gebeuren alleen nooit twee keer precies hetzelfde. Vandaar dat het pijltje van “de dingen die gebeuren” geen gesloten cirkel beschrijft, maar een spiraal. En spiralen duiken ook overal op waar elementaire krachten aan het werk zijn. Het is een oer-vorm, als een soort handtekening van de dualiteit.
-Elementaire deeltjes, wanneer losgeslagen uit hun natuurlijke band, beschrijven spiraal-banen voordat ze weer in elkaar opgaan:
Draaikolken zijn een mooi voorbeeld van dubbele spiralen. Ze bestaan in diverse vormen en maten;
-het draaikolkje in je leeglopende badkuip, -wolkenformaties van grote stormen hebben altijd een spiraalstructuur. In feite zijn het gewoon draaikolken van waterdamp in de atmosfeer. -Alle sterren staan gegroepeerd in sterrenstelsels. Ook onze Zon staat in één van de spiraal-armen van het melkwegstelsel, eigenlijk een reusachtige draaikolk van massa. Maar er zijn veel meer vormen van spiralen mogelijk wanneer de derde dimensie erbij word betrokken;
-DNA bestaat uit twee om elkaar draaiende spiralen, -Veel schelpen en slakkenhuizen bestaan uit een drie-dimensionale spiraal, -veel jonge planten ontkrullen vanuit een spiraal, zoals varens. Een andere vorm van een dubbele / drie-dimensionale spiraal, maar soms minder makkelijk als zodanig herkenbaar, is deze:
Deze vorm duikt op in de meest uiteenlopende verschijnselen, en er valt lang en kort over te lullen, maar beelden zeggen hier het meest:
De eerste vorm, ter illustratie van de vorm in de andere vier voorbeelden, is eigenlijk een fractal.
Fractals spelen een hoofdrol in de chaostheorie, en bestaan uit zichzelf herhalende patronen. Een computerprogramma berekent op basis van een simpele formule een patroon, en past dat patroon toe op zichzelf tot in het oneindige. Op die manier kunnen fractals helpen bij het maken van ingewikkelde berekeningen en het analyseren van complexe structuren. Fractals maken echter ook fascinerende plaatjes, waarin spiralen vaak een hoofdrol spelen. Maar soms verschijnen ook verassend ‘natuurlijke’ beelden. Dit leidde tot onderzoek naar in hoeverre fractals terugkomen in de natuur, en dat bleek zowat overal het geval..: De wolken in de lucht, de golven op zee, de duinen, en bergketens, kustlijnen, de vertakkingen van varens, veren, bomen, bliksems, rivieren, aders, breuklijnen, wortels en vlammen, de turbulentie in rook, water, het weer, en sterrenstelsels, in bloemen, schelpen en schimmels, noem maar op. Al die schijnbaar willekeurige complexe patronen blijken heel goed benaderbaar met een simpele formule…
…Nop. Zes voorbeelden van fractals (!) die de natuur heel dicht benaderen. Zo zijn er natuurlijk nog veel meer voorbeelden van spiralen en fractals in de natuur denkbaar, en dat is allemaal leuk en aardig, maar wat betekent dat nou..? Dat weet niemand precies. Sommigen zien het als bewijs voor een ‘Hoger Plan’, anderen concluderen dat het universum dus kan rekenen. Maar voor mij betekent het drie dingen: -De meest ingewikkelde en complexe verschijnselen kunnen heel goed op een bijzonder simpel achterliggend principe berusten, bijvoorbeeld zoiets als een zichzelf herhalend patroon, of een cyclus. -Blijkbaar wordt chaos beheerst door orde, en niet door willekeur. -Dualisme rules.
Dualisme en het Algemeen Veld Als de wereld is doorspekt met dualiteit, dan moet het Algemeen Veld, als ontspruitingsbron van alle verschijnselen, dat ook zijn. In het stukje over de quantum mechanica heb ik uitgelegd hoe de enorme energie van het Algemeen Veld zorgt voor het ontstaan en meteen weer verdwijnen van deeltjes en anti-deeltjes, de ‘quantum flux’. Energie is eigenlijk niks anders dan een gevolg van spanning tussen twee uitersten, net zoals een batterij z’n energie haalt uit de elektrische spanning tussen de + en – pool. Om energie te kunnen bevatten, moet het Algemeen Veld dus wel twee uitersten omvatten. Met andere woorden; de werkelijkheid is doorspekt van dualiteit, omdat het Algemeen Veld dat is..! En de quantum flux, het directe gevolg van de energie van het Algemeen Veld, is in feite een supersnelle mini cyclus tussen creatie en destructie (van deeltjes), net zoals de ‘dagelijkse’ cycli het gevolg zijn van het ‘wereldlijke’ dualisme.
DE AARD VAN DE MENS Het dualisme zit ook ingebakken in de mens; iedereen heeft goede en slechte eigenschappen, we hebben eigenbelang en gemeenschappelijk belang, zin in avontuur en behoefte aan rust. De kunst is het vinden van de juiste balans, om zo gelukkig te worden. Want de mens is altijd op zoek naar geluk, dat lijkt me duidelijk. Die zoektocht uit zich in allerlei behoeften en verlangens. Volgens mij zijn die behoeften en verlangens allemaal terug te leiden op drie basisbehoeften. Drie, plus één… De 3 basisbehoeften: -Eten en drinken, -Liefde / sex , -Macht en/of invloed. (note; “macht en/of invloed” betekent ook dat mensen naar je luisteren als je iets zegt, en dat je mond überhaupt opengaat als je iets wílt zeggen, bijvoorbeeld.)
Zonder één van deze drie dingen gaat het snel verkeerd met ons. Alle andere wensen, zoals het verlangen naar bezit, komen allemaal voort uit de behoefte aan één of meer van deze drie. Er is echter een probleem; deze dingen kunnen ons nooit volmaakt gelukkig maken. Niet alleen is het geluk wat ze brengen altijd van tijdelijke aard, maar het gaat ook altijd gepaard met een beetje ongeluk. Zelfs wanneer je (meer dan) genoeg eten en drinken, liefde, sex, en macht hebt, ben je nog niet volmaakt gelukkig. Alles eten wat je wilt brengt bijvoorbeeld gezondheidsproblemen met zich mee. Liefde en sex zorgen voor emotionele beslommeringen, relaties beperken je vrijheid en zorgen vroeg of laat voor irritaties en frustraties, en invloed brengt verantwoordelijkheden met zich mee, zorgen aan je kop, dus, net als macht, wat ook nog eens corrumpeert, bezit is nooit genoeg, kortom, er is altijd wel wát…
De meeste mensen nemen dit voor lief; een beetje leed hoort er nou eenmaal bij. Maar er blijft wel vaak een ‘is dit alles..?’-gevoel hangen. Hier komt de vierde basisbehoefte uit voort. Sommige mensen doen hier helemaal niks mee, voor anderen is het het allerbelangrijkste in hun leven. De vierde basisbehoefte is het verlangen naar méér, naar ‘het hogere’, naar het spirituele, of naar (éénheid met) God. De mensen die dit nastreven zien het als de enige ontsnappingsmogelijkheid aan het ‘aardse leed’, en in feite is dat het ook. Maar om alle aardse narigheid kwijt te raken, zal je ook alle aardse heerlijkheden moeten loslaten, aangezien die twee onlosmakelijk aan elkaar zijn verbonden. En dat gaat voor verruit de meeste mensen te ver. Want ja, één zijn met God klinkt hartstikke mooi, maar wie zegt dat het leuker is dan lekker eten en lekker sexen..? Zelfs van de mensen die er wel voor kiezen om een puur spiritueel leven te leiden, slaagt slechts een enkeling er in om helemaal ‘los te komen’. Zij zijn de verlichtte geesten van het Buddhisme, of de heiligen van het Christendom bijvoorbeeld. De meeste mensen kiezen echter eieren voor hun geld en nemen de bijkomende beslommeringen op de kop toe, hopen eventueel op een beter bestaan na de dood, en laten zo het leed op Aarde bestaan. En terecht. ‘Volmaakt geluk’ is nou eenmaal zo goed als onbereikbaar voor de meeste mensen. Maar ‘geluk’ niet..! Om zoveel mogelijk geluk in combinatie met zo weinig mogelijk leed te vinden in het leven, is het belangrijk om te weten wat belangrijk is. Wijsheid Veel mensen beschouwen de liefde als bijzonder belangrijk, zoniet het belangrijkste. Alle films gaan erover, reclames spelen er op in, en de bijbel verkondigt het. Maar ‘liefde’ wordt vaak verward met ‘verliefdheid’, of met liefde voor je familie of je gezin. En dat is allemaal mooi, maar wat er pas echt toe doet is de liefde voor alles & iedereen. Ga maar na; de liefde voor een enkeling leidt onvermijdelijk tot frustratie wanneer deze niet wordt beantwoord, en tot desillusie en obsessie wanneer dit niet wordt ingezien. En wanneer hij wel wordt beantwoord, is het even leuk, maar na verloop van tijd treedt gewenning op, en dan weer irritatie, frustratie, en vroeg of laat relatiecrises. Begrijp me niet verkeerd, relaties kunnen natuurlijk best prima stand houden. Soms wegen de probleempjes nooit op tegen de enorme wederzijdse liefde, maar zelfs dán, wanneer één van de twee dood gaat bijvoorbeeld…Deze liefde gaat onverbiddelijk hand in hand met ellende. Maar wanneer je liefde voelt voor alles & iedereen, dan is je ‘geliefde’ altijd om je heen..! Dan wordt het nooit saai, of verwarrend omdat je van iemand anders houdt, bijvoorbeeld. Volgens mij is het ook de liefde voor alles & iedereen die wordt bedoeld in de bijbel, ook wanneer het gaat over de liefde voor God (immers, God = alles). Maarja, liefde voelen voor alles & iedereen is ook niet iets wat je even tussen neus en lippen door besluit, helaas, was het maar zo makkelijk. Om grote teleurstellingen te voorkomen zullen we de liefde dus moeten combineren met wijsheid. En zo is het met alle goeie mooie leuke dingen in het leven; om het beste eruit te halen en leed zo veel mogelijk te voorkomen, moet je ze combineren met wijsheid. En daarom is volgens mij wijsheid het aller belangrijkste in het leven.
WIJSHEID + Liefde,
schoonheid,
vrijheid,
waarheid,
geloof
Leidt tot
En tot
Genegenheid, plezier, ervaring, inzicht, respect, sex, genot, verwondering, kennis, begrip, vertrouwen, zorgzaamheid, inspiratie, acceptatie, hoop, gezondheid, wijsheid.
Wijsheid is een belangrijke toevoeging, omdat de begrippen liefde, schoonheid, vrijheid, waarheid en geloof opzich niet genoeg zijn voor geluk. Combineer ze maar eens met ‘domheid’; Domheid + Liefde,
schoonheid,
vrijheid,
waarheid,
geloof,
kan leiden tot Obsessie, hebzucht, luiheid, ontkenning, fanatisme, teleurstelling, jaloezie, misbruik, uitbuiting, onbegrip, disrespect, verwaarlozing, kortzichtigheid, wantrouwen, onverschilligheid, goedgelovigheid. Etcetera. Vul maar aan. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat domme mensen niet gelukkig kunnen zijn! Wijsheid heeft namelijk niet zoveel met intelligentie te maken. Maar ik denk wel dat mensen die emotioneel en/of spiritueel ‘dom’ zijn, wel wat meer ongeluk kennen in hun leven dan mensen die hun gevoelens en ideeën op een rijtje hebben staan. Wijsheid is dus van belang voor het bereiken van geluk in je leven. Maar wijsheid heeft nog een andere leuke bijkomstigheid. Wijs-zijn, een snel begrip, kennis van zaken en een goede kijk op de wereld hebben, impliceert ook een goede ‘link’ hebben met het Algemeen Veld..! Wijsheid is ook open staan voor nieuwe ideeën, en die inpassen in al bestaande ideeën. Omdat alle mensen een wel bepaalde ‘link’ hebben met het Algemeen Veld, zweven ideeën van mensen een beetje rond in dat veld. Wijsheid zorgt voor een goede ‘antenne’, want nieuwe ideeën worden dan sneller opgepikt en ingepast omdat ze eerder worden herkent en begrepen. Maar het werkt ook omgekeerd; want wanneer wijsheid zorgt voor het krijgen van goede gezonde ideeën, komen die ideeën weer in het Algemeen Veld terecht, en inspireren zo weer andere mensen..! Wijsheid is dus driedubbel ok. Ik kan het hier niet nalaten om een stukje Bijbel te citeren: Boek der Wijsheid 7.24: Want wijsheid is beweeglijker dan elke beweging, vaart door, en doordringt alle dingen vanwege haar puurheid. Want zij is een damp van Gods kracht …
De ‘lof der wijsheid’ gaat nog bladzijden lang door, maar volgens mij gaat dit stukje over de bijzondere vluchtigheid van wijsheid; ideeën zitten ‘in de lucht’. Niet letterlijk, maar meer in het ‘goddelijk medium’, oftewel, in mijn bewoording, in het Algemeen Veld. Eenheid Wijsheid heeft nóg een interessante eigenschap, omdat je een goede ‘link’ met het Algemeen Veld ook kan zien als een staat van éénheid met (de ideeën en kennis in) het Algemeen Veld. En eenheid met ‘Het Alomvattende’ is toevallig volgens elke religie op Aarde het hoogste doel in het leven (of in de dood, ‘tis maar hoe je’t bekijkt…) Maar ik zie ook wel iets van een zucht naar eenheid doorklinken in de basisbehoeftes van de mens: -Eten en drinken -----------valt te zien als het verlangen om één te worden met het voedsel, en lichamelijk wordt je dat in feite ook. -Macht en/of invloed ------valt te vertalen als een verlangen naar almachtigheid, iets waar alleen God over schijnt te beschikken. -Liefde en sex---------------valt goed te zien als een verlangen naar eenheid met het object van de liefde (of de lust); je wilt vooral op zoveel mogelijk manieren zo dicht mogelijk bij je geliefde zijn. Wellicht is dus de zucht naar eenheid de ware drijfveer van alle menselijke behoeftes en verlangens, en ik denk dat dat ook valt terug te vinden in een aantal andere eigenaardige eigenschappen van de mens, bijvoorbeeld de uiting van Kunst.
Wat = Kunst? Kunst is over het algemeen ‘iets’ ter prettige prikkeling van de zintuigen, en liefst ook van de geest. Meestal uit zich dat in muziek, film, beeldende kunst of literatuur. Voor de kunstenaar zelf is het een uiting van het de behoefte aan macht; macht over zijn medium, maar ook over de ervaring, de beleving en misschien de mening van het publiek. Maar kunst heeft ook een functie voor het publiek; het voorziet namelijk in een gezamenlijke ervaring der belevers. En een gezamenlijke ervaring verbroedert, en is dus goed voor het eenheidsgevoel. De meest gebruikte kunstvorm (want de enige compleet passief beleefbare) is de muziek. Muziek duikt overal op waar een eenheidsgevoel nodig is ten tijde van andere gezamenlijke bezigheden: -Op feesten, -op het werk, -in de kerk, -bij rituelen, -etcetera. Een éénheidsgevoel is blijkbaar belangrijk voor mensen.
Kunst en het Algemeen Veld Vanuit een puur wetenschapelijk gezichtspunt bestaat kunst uit niks anders dan licht en/of geluids golven. Net zoals alles en iedereen bestaan die weer uit vibraties in het Algemeen Veld. Die ‘kunst-vibraties’ zijn voor alle belevers gelijk, waardoor de ‘belevers-vibraties’ enigszins op elkaar worden afgestemd, en zo dus iets meer één worden..! Muziek slaagt hierin het beste omdat het een voorspelbaar herhalend ritmisch patroon (van vibraties) is, en waar dus geen speciale aandacht voor nodig is om het op te vangen, en je erop af te stellen. Kunst en vooral muziek zijn dus ideale middelen om mensen letterlijk en figuurlijk op dezelfde golflengte te brengen..! Kunst heeft natuurlijk ook nog veel meer voor de hand liggende functies en bestaansredenen, maar dat is een ander onderwerp. Denken Niet alleen ideeën dringen door in het Algemeen Veld, maar in feite alles wat er in ons hoofd afspeelt. Maar wanneer je het Algemeen Veld vergelijkt met een groot meer, dan is een willekeurige vluchtige gedachte slechts een minuscuul druppeltje daarin. Een geconcentreerde fixatie daarentegen lijkt meer op een waterstraal, wiens golven overal in het meer merkbaar zijn. Met andere woorden, hoemeer een gedachte gepaard gaat met aandacht en concentratie, hoemeer invloed hij heeft op het Algemeen Veld, en dus uiteindelijk ook op de reële wereld. Mediteren en bidden zijn goede voorbeelden van een bewust gefixeerde en geconcentreerde gedachtegang, en ontlenen hun bestaansrecht volgens mij dus aan het ‘idee-geleidende’ aspect van het Algemeen Veld. Maar fantaseren, plannen, hopen, visualiseren, inleving, intentie, het zijn eigenlijk allemaal (meer of minder sterke) vormen van gefixeerd, en dus invloedrijk, nadenken..! Hieruit volgt dat nadenken direct deel uit maakt van het vormgeven van je toekomst! Dit heeft ook minder leuke kanten; Het betekent dat je niet zomaar alles wat je wilt kan denken, omdat slechte gedachtes (met de foute intentie) ergens dus niet wezenlijk verschillend zijn van slechte daden..! En wanneer je maar lang genoeg denkt dat je ziek bent, dan wordt je het ook, met als gevolg dat je gedachte wordt bevestigd en het nog meer gaat denken enzovoort. Maar aan de andere kant, wanneer je denkt dat je weer beter wordt van peterselie, en je gelooft dat ook echt, dan wordt je daar ook echt beter van! (Voìla; het placebo effect). Geloven met overtuiging is de allersterkste vorm van ‘vormgevend’ nadenken, en met overtuiging valt zo ongeveer alles te bereiken, van over gloeiende kolen lopen tot vanuit de goot opklimmen naar multimiljonair. De overtuiging zèlf is helaas soms wat moeilijker te bereiken…
DUS..? Uit dit hele relaas valt een aantal conclusies te trekken. Of deze conclusies waar zijn weet ik niet, maar ze zijn in ieder geval mogelijk. De belangrijkste conclusie is: Er bestaat een overkoepelend principe. Of je dit principe nou “God” noemt, of “Brahman”, of “wetenschap” of “het Algemeen Veld” maakt niet zo heel veel uit. De verschillen zijn er, natuurlijk, maar de overlappingen ook. En aangezien God per definitie onbenaderbaar en onbevattelijk is, beperk ik me hier tot het Algemeen Veld. Wat is het Algemeen Veld..?
Definitie -Het Algemeen Veld is een energieveld waar de gehele werkelijkheid op drijft. Alle verschijnselen (van materie, straling of kracht) zijn niets meer dan een verschijningsvorm van dat veld, of een manifestatie van z’n energie. -Het Algemeen Veld is dualistisch van aard. De energie van het veld uit zich in een spanning tussen orde en chaos, en veroorzaakt daarmee in het algemeen twee tegenovergestelde ‘neigingen’; creatie en destructie. Alle cycli in de wereld draaien in feite hier omheen. -Het Algemeen Veld bevat ontzettend veel energie Als energieveld voorziet het alle processen (van groei & bloei tot vergankelijkheid) van energie, wat zich uit in een verandering. -Het Algemeen Veld is één. Omdat alle deeltjes uit het Algemeen Veld bestaan, kan het veld zelf niet uit deeltjes bestaan. Het is dus ondeelbaar, en dus een éénheid. Als fundamenteel ‘oer element’ van alles (in de drie dimensionale ruimte) verbindt het veld alles met alles en iedereen met iedereen, en legt daarmee een basis voor verschijnselen als telepathie en religie. Maar het zorgt ook voor een soort algemeen verlangen (‘terug’ te keren) naar éénheid. Het verklaart dus sommige aspecten van het menselijk gedrag. Maar het Algemeen Veld –principe help ook bij het verklaren van dingen zoals licht, zwaartekracht, massa en Zero Point Energy (zoals beschreven in het wetenschappelijke deel). Met andere woorden, het Algemeen Veld verklaart dingen die anders eigenlijk niet kunnen.
Nawoord Tot zover deze wereldvisie. Met de nadruk op visie; Het Algemeen Veld is een verklarend principe, niets meer en niets minder. Ik wil er mee aangeven dat het meest onwaarschijnlijke nog best logisch kan zijn als je er anders naar kijkt. Of er waarheid in schuilt valt nog te bezien. Maar waarheid is relatief (zoals Einstein al bewees met zijn relativiteits theorie), en dus voor iedereen anders. Daarbij is alles aan verandering onderhevig, zo ook ik, mijn ideeën en de hele wereld. Ik schrijf ze dus maar op zodat ik later nog es hard kan lachen, of wie weet heb ik er ooit nog wat aan. En wie weet heb jij er wat aan. Maar zelfs al vind je álles onzin wat je hebt gelezen, als er maar één uitgangspunt, beredenatie of zienswijze in staat waar je nog niet aan had gedacht, dan was het niet voor niks.
Bronvermelding: -Internet: Alle vetgedrukte/onderstreepte begrippen zijn in te voeren in een zoekmachine (bijv. www.google.com), voor een schat aan extra informatie.
-De Bijbel -A brief history of time, Stephen Hawking -How to know God, Deepak Chopra -Anti-gravity and the Unified Field, Hatcher Childress -The World Atlas of Mysteries, Francis Hitching -The race to Zero Point (video), Harry Delighter productions -De geheime leer van Tibetaanse boeddhistische sekten, Alexandra David-Neel, Lama Yongden -Artikelen uit; New Scientist (februari, april, mei, juli 2001), Scientific American (januari, juli 2001), Natuur & Techniek (maart 2001, april 2002), Newsweek (14 mei 2001), Astronomy (augustus 2001). -Mijn verbeelding. Johannes Hogebrink, Amsterdam, 2002
