Vrienden van RISE
Nieuwsbrief
Wie is wat?
Eunita en Fred op bezoek
RISE is een startende locale Keniaanse ontwikkelingsorganisatie in West-Kenia die probeert kwetsbare groepen te helpen hun positie te verbeteren.
Van 17 september tot 15 oktober 2006 is Eunita Majiwa in Nederland en België (en zelfs even in Duitsland) geweest. Dit keer samen met Fred Ochieng, die zich bij Rise vooral bezighoudt met landbouwontwikkeling, gericht op jongeren. Ze kwamen om de contacten aan te halen met alle vrienden in Nederland en België, en ook om voor Rise op zoek te gaan naar een donor, vooral voor het microkredietprogramma.
Vrienden van RISE Kenia is een groep Nederlanders en Vlamingen die de mensen van RISE ondersteunt. Zij zijn voor een deel georganiseerd in enkele stichtingen en verbanden. Achter op deze Nieuwsbrief vindt u uitleg over deze organisaties. Maar er zijn ook individuele Vrienden van RISE Kenia.
Contactadres Vrienden van RISE Martin Jansen, Kornoeljeweerd 54, 6229 TE Maastricht tel. 043 - 3 61 86 39 Of Ageeth Potma, e-mail:
[email protected] www.risekenia.nl
Inhoud Nieuwsbrief: • • • •
Bezoek uit Kenia Plannen van LOAF Kerstmarkt Porta Mosana Bericht van vrijwilligers Robin en Olga • Wie is wat? - uitgebreider
nr.5
2007
Een kleine selectie uit het grote aantal bezoeken: Op een van de eerste dagen waren Eunita en Fred te gast in Alken (België) op de geitenboerderij ‘De Levende Aarde’. Het weerzien, na vier jaar, met Remy Schiffeleers was hartelijk. Er was veel veranderd intussen. Maar er wordt nog steeds gewerkt volgens het principe van zelfvoorzienendheid. De geiten eten slechts van het eigen land, gewassen die mensen niet eten of niet lusten. Fred toonde grote belangstelling en zag allerlei mogelijkheden om de geitenhouderij bij Rise te verbeteren. Enkele dagen later volgde een tweede bezoek aan België. Zo’n 35 mensen, allen betrokken bij SOIL Vlaanderen, waren aanwezig in de tuin van de broer van Rolle De Bruijne in Oedelem. Eunita vertelde daar haar verhaal over het moeizame werk van de vrouwen in Kenia, die het de laatste jaren extra moeilijk hebben doordat hun familieleden gestorven zijn aan aids. vervolg volgende pagina
Eunita legde uit hoe Rise deze vrouwen helpt via training, uitwisseling en een kleine lening. En ze vertelde over de jeugdgroepen voor aidswezen die op veel te jonge leeftijd hun familie moeten onderhouden. Met een gift van SOIL Vlaanderen is een pomp gekocht voor zo’n jeugdgroep. Eunita bedankte hen daarvoor. Na haar bewogen verhaal volgde een praktische uitleg van Fred over het concrete werk. Op zondag 1 oktober was het benefietfeest van Danniëlla in Zundert. Het werd niet superdruk, maar wel heel gezellig. Er waren optredens op het podium en kinderen konden knutselen en zich laten schminken. En er was een tombola die in totaal ruim € 1000 opbracht. Een dag later bezochten ze het Onze Lieve Vrouwe College in Breda, waar Eunita, Fred en Danniëlla vertelden over de jeugdgroepen. De school zegde toe om met kerstmis geld in te zamelen voor de jeugdgroepen. Op het Porta Mosana College in Maastricht en Gronsveld, waar ze een week eerder waren, was dat al gebeurd en Eunita kon een symbolische cheque in ontvangst nemen. Op de locatie Gronsveld kregen de gasten bovendien een rondleiding door de ‘leertuin’ waar competentiegericht onderwijs wordt gegeven. Het bezoek aan kerkdiensten in Haarlem en Sint-Oedenrode was ontroerend en zeer succesvol. In Haarlem werd Eunita op het altaar ondervraagd door kinderen en de eerste vraag was: “Hebben jullie een toilet?” In Sint-Oedenrode preekte Eunita en werd ze na afloop ondervraagd door TV Meierij (een uitzending van 7 minuten is vervolgens enkele weken herhaald bij de locale omroep). De collectes van beide diensten werden aangeboden aan de bezoekers. De opbrengst wordt verdubbeld door Cordaid Nederland. Sint Oedenrode was het laatste onderdeel van het programma. De nacht erna zijn de twee druk bezig geweest met inpakken, en vooral met beslissen wat er wel en niet mee kon. En de volgende morgen hebben Martin en Corrie hen naar het vliegveld gebracht. Vanuit Kenia ontvingen we kort na hun bezoek een hartelijk bedankje voor de gastvrijheid en solidariteit die ze hier ontmoet hadden. Een concrete actie die uit het bezoek is voortgekomen is een ‘weblog’, waarop zowel de Vrienden van Rise Kenia in Nederland/België als de medewerkers van Rise in Kenia zelf kunnen inloggen. Zo is er directe informatie-uitwisseling mogelijk.Dat is voor de mensen in Kena prettiger dan e-mail-verkeer met iedereen afzonderlijk (de internetverbindingen in Kenia zijn een stuk langzamer en minder betrouwbaar dan hier.
Uit de nasleep van Labalu Eunita vertelde dat een van de leden van Labalu er in geslaagd is zijn spaargeld terug te krijgen van het bisdom. John Onguka, de zeer vrome, oude man, die niet ophoudt te herhalen dat hij zijn leven te danken heeft aan Martin, diens dochter Marieke en Jelle Wind, toen die in 2003 Kenia waren en in het ziekenhuis van Tabaka de rekening van het ziekenhuis voor hem vooruitbetaalden, zodat hij geopereerd kon worden. Hij bidt dagelijks voor deze drie en Eunita bracht zijn groeten over. Onguka is op een dag naar de bisschop in HomaBay gestapt en heeft zijn spaargeld terug gevraagd. De bisschop en zijn medewerkers weten hoe vasthoudend John kan zijn en hoe krachtig zijn gebed is. John heeft zijn geld gekregen. Maar anderen die zijn voorbeeld hebben gevolgd hebben helaas geen succes gehad. Het gaat ook om veel geld: Toen de bisschop Eunita wegstuurde (december 2004) stond er € 250.000 (van 9000 leden) op de rekening. 2
Resultaten van de bezoeken aan (grotere) donors • Cordaid: Het gesprek met Josta ten Broeke van Cordaid Nederland (werk met groepen in Nederland, die projecten in het Zuiden steunen) was vruchtbaar en zinvol. Cordaid Nederland heeft in 2006 het schoolgeld verzorgd voor 37 kinderen uit het Rise-gebied. Voor 2007 zijn ze daar in principe weer toe bereid. • We hebben opnieuw te horen gekregen dat we bij Cordaid niet terecht kunnen voor steun op het terrein van microkrediet, jeugdgroepen en landbouw, omdat zij niet meer aanwezig zijn in Zuid-Nyanza. • Het bezoek aan Kees Schilder van CMC/AMA was vooral een kennismakingsbezoek. CMC heeft voor het startkapitaal van Rise gezorgd, maar Kees had Eunita nog nooit persoonlijk ontmoet. • Het bezoek aan Misereor (de ‘Duitse Vastenaktie’) in Aken heeft niets opgeleverd: Men houdt vast aan de bestaande contacten in Zuid-Nyanza en die gaan allemaal via het bisdom. • Met Toon van Kaam van Miva (verkeers- en communicatiemiddelen) in Breda is gesproken over de aanschaf van computers, kopieerapparaat en mobiele telefoons. Toon zag ook mogelijkheden voor de start van een internetcafé. • De medewerkers van OikoCredit in Amersfoort waren geraakt door de verhalen van Eunita en Fred, maar het is nog onduidelijk of dit ook ergens toe leidt. Bij deze organisatie is een lening van minimaal € 50.000,mogelijk, maar deze moet worden ingediend bij het kantoor in Nairobi. • Wilde Ganzen in Hilversum houdt zich vooral bezig met verdubbelingsacties, zelfs tot 70%. Dit kan eventueel in combinatie met NCDO of anderen. • Piet Visser van Oxfam toonde zich bereid om serieus te kijken naar het Strategisch Plan, zodra dat er zou zijn. Een concrete aanvraag naar aanleiding van dat plan zou volgens hem door Oxfam in behandeling worden genomen. Helaas heeft inmiddels iemand anders zijn taken overgenomen, iemand die zich uiteraard eerst weer moet inwerken. • Agriterra, met Toon Bierings als adviseur, lijkt welwillend om het landbouw-deel te gaan financieren.
TOUCHED?! En nu dan? De aanwezigheid van Eunita Majiwa en Fred Ochieng in Nederland is aanleiding geweest om alle ons bekende organisaties die actief zijn in de provincie Nyanza eens bij elkaar te brengen. Wij waren vooral nieuwsgierig naar welke andere organisaties in de regio actief zijn, wat zij daar doen, hoe wij van elkaar kunnen leren en vooral ook hoe wij in de toekomst, zowel in Kenia als in Nederland, kunnen samenwerken. Onder het motto “laten we elkaar de hand reiken” heeft op 6 oktober 2006 in Den Bosch een ontmoetingsdag plaatsgevonden van mensen die geraakt zijn door wat er leeft in Zuidwest Kenia en daar verder iets mee doen. Aanwezige organisaties - naast de Vrienden van RISE Kenia - waren: • Oyugis Integrated Project Nederland (OIP), een anti-aids project (www.oip.wolweb.nl) • Dunga/Kenya Development die activiteiten van de dorpsraad in het vissersdorp Dunga ondersteunt • Kenia-Project Etten-Leur, ondersteuning van groepen weduwen (www.kenyaproject.nl) • Hope for Kabondo, een aidsproject (www.hopeforkabondo.org) • Okota - een eenmansinitiatief voor allerlei activiteiten in het dorpje Okota. Eunita opende de bijeenkomst met een inspirerend verhaal over wat haar drijft om zich in te blijven zetten voor mensen in haar omgeving: “I’m retired, but not tired!” In dit verhaal herkennen wij allen wat ons ooit geraakt heeft en waarom wij, ieder op onze eigen wijze, een steentje willen bijdragen aan de verbetering van de omstandigheden van mensen in dat gebied. Mensen helpen om zichzelf te helpen. Op een vijftal thema’s bespreken we wat we concreet samen kunnen doen, hier en dáár. De thema’s zijn: leningen en microkrediet, onderwijs, duurzame landbouw, jeugdgroepen, aidswezen. 3
De rode draad die door alle onderwerpen heen loopt: • het moet van 2 kanten komen: met slechts geven help je niemand • de mensen in Kenia bepalen hun eigen prioriteiten; wij kunnen dat niet voor hen doen • communicatie: tips en trucs om geïnformeerd te blijven over de voortgang van de projecten in Kenia, noodzakelijk voor de betrokkenheid van onze achterban en donateurs • ideeën voor inkomensgenererende activiteiten • scholing en training: een eerste prioriteit waar nooit geld voor is • een sluitende financiële verantwoording van de uitgaven is een must en is altijd een opgave • subsidiebronnen en donoren in Nederland, waarbij als nieuwe bron voor onderwijsprojecten www.impulsis.nl genoemd wordt. Met de afspraak dat we elkaar voortaan weten te vinden en elkaar informeren wanneer iemand naar Kenia trekt - zodat we vragen, informatie of spullen mee kunnen geven - gaan we uit elkaar. We hopen elkaar over een jaar weer te ontmoeten. Corrie Schoffelen-Steentsma
Kerstmarkt op het Porta Mosa College
Meer financiële steun
Overdag werden diverse activiteiten gehouden waarbij de leerlingen vaak uitgedaagd werden het op te nemen tegen leraren. Zo werd er gepingpongd, geschaakt, geskated, gedart, gevoetbald en er werd natuurlijk van alles voor de inwendige leerling geregeld, zoals zelf gebakken wafels, snacks, frisdranken. Er was een informatiestand, er was live muziek en de sfeer was prima. Iedereen was enthousiast. ’s Avonds werd er nog een kerstconcert van hoog gehalte gegeven door leerlingen en leraren. In de pauze en na het concert verkochten ouders gebakken lekkernijen voor het goede doel. De winst van drankverkoop en de van tevoren al ruim aanbevolen fooien verhoogden de totale opbrengst tot meer dan € 3000,-
Vorig jaar heeft Marjon Landman-Schoffelen de gasten op haar vijftigste verjaardag gevraagd om een donatie te doen voor Rise. Dat heeft het mooie bedrag van ruim € 1.500,- opgeleverd. Later is dat bedrag door de NCDO verdubbeld. In 2005 is Rise Trust van start gegaan. Zonder de steun vanuit Nederland en Vlaanderen zou dat extra moeilijk zijn geweest. Giften van tientallen particulieren, een vijftal religieuze congregaties, CMC Mensen met een Missie in Den Haag en de Katholieke Stichting ter Bevordering van Welzijn in Amsterdam hebben de basis gelegd. De NCDO heeft in juni 2006 een voorschot van € 22.864,- overgemaakt in het kader van verdubbeling. Tijdens het bezoek van Fred en Eunita organiseerde Daniëlla Daamen met haar vrienden een benefietfeest in Zundert. De opbrengst (ruim € 1.000) is gebruikt voor de start van een nieuwe jongerengroep bij Rise. In de parochie van de Goede Herder in Sint Oedenrode wordt jaarlijks een bedrag van rond duizend euro ingezameld om daarmee vier aidswezen uit Karungu te laten studeren. En de Stichting Equilibrium is begonnen om maandelijks aan Fred en Eunita een financiële steun in de rug te geven, zodat ze zich minder zorgen hoeven te maken over de kosten van hun huishouden, dat in de loop der tijd is uitgebreid met 5 tot 10 weeskinderen. Alle gulle gevers, ook zij die niet met name genoemd zijn, worden van harte bedankt.
Marianne Krekels
Martin Jansen
Op 22 december werden er op het Porta Mosana College in Maastricht kerstactiviteiten georganiseerd ten bate van een ‘goed doel’ de weeskinderen in het werkgebeid van RISE in Kenia. Het was de tweede keer dat de opbrengst voor dit project was.
4
SAMEN WERKEN AAN DUURZAME LANDBOUW Fred Ochieng, landbouwconsulent bij RISE, zette tijdens de ontmoetingsdag “TOUCHED?!” zijn visie op de landbouw-ontwikkeling uiteen; contouren voor een totaal-plan: Wat in Kenia nodig is, is training over duurzame landbouw, bijvoorbeeld wisselteelt. Die kennis is er wel bij de mensen, maar ze wordt vaak overvleugeld door bijgeloof zoals: "dit jaar had ik goede oogst op dat stuk, dus ik zet er volgend jaar weer hetzelfde". De oude kennis moet weer worden bovengehaald. Naast de voedselgewassen promoot Fred het verbouwen van pepers, als verkoopgewassen. Voorwaarde is dat voldoende mensen in een streek meedoen, zodat het voor een opkoper loont om langs te komen om de gewassen in te kopen. Dit is anders bij producten die de bevolking zelf ook eet, zoals tomaten. Hiervoor geldt juist dat niet te veel mensen hetzelfde moeten verbouwen, want dan is er over-productie en levert het niets meer op. Voor het geven van trainingen is o.a. transport nodig, fietsen en voor grotere gebieden brommers. En het zou goed zijn als er onderling uitwisseling was tussen projecten zodat de mensen van elkaar kunnen leren. Het is misschien mogelijk om een auto als inkomensgenererend project te gebruiken: gebruikers van de auto betalen daarvoor en de chauffeur heeft dus zo een baan. Maar daarvoor moet je wel van tevoren een indruk hebben van voldoende betalende reizigers. Wat kunnen wij hier, in Nederland/Vlaanderen doen? Geld en morele steun geven en info verspreiden. Ageeth Potma
Een andere manier om schoolgeld voor weeskinderen te generen LOAF wil RISE in de gelegenheid stellen om voor Sagegischool de financiële middelen te verstrekken voor de aanschaf van goede leerboeken en ander lesmateriaal. In ruil daarvoor wordt het schoolgeld voor een, ons bekende, groep van 26 wezen kwijtgescholden. Deze kwetsbare kinderen krijgen zo de kans hun opleiding in het voortgezet onderwijs te continueren. Dit biedt hen een beter toekomstperspectief. Daarnaast verbetert de school in deze afgelegen en arme streek van Nyanza met goede leermiddelen het onderwijsaanbod voor álle kinderen. Dit kan een aanzuigende werking hebben op beter bemiddelde ouders, waardoor de financiële positie van de school versterkt wordt en de continuïteit van de school steeds meer gewaarborgd wordt. De kringen die ‘a stone in the water’ vormt, worden steeds ruimer. • 26 weeskinderen kunnen voortgezet (secondary) onderwijs blijven volgen zonder schoolgeld, • alle 400 leerlingen van de school zullen uit een boek kunnen werken. • de leerkrachten hebben bij de examenvakken ieder de beschikking over een lerarenboek De subsidieaanvraag bij Impulsis is toegekend, binnenkort zal € 5.500 overgemaakt worden naar RISE. Na dit positieve resultaat wil LOAF aan de slag zodat RISE voor alle scholen in hun werkdistrict een soortgelijke regeling kan treffen. Marianne Krekels De komende maanden gaan er weer verschillende mensen op bezoek bij Rise: • Aukje, ex-uitgezondene van Jongeren & Missie die alles graag nog eens terugziet (april) • de contactpersoon van de Vrienden van Rise Kenia, Martin Jansen (juni) • de contactpersoon van LOA, Marianne Krekels (juli) 5
Uitgezonden door Jongeren & Missie Sinds december 2006 zijn Robin Quax en Olga Rijken in Kenia. Zij berichten regelmatig per e-mail aan het thuisfront. Enkele flitsen: Robin: Bijna twee weken verblijf ik nu in Kenia en ik probeer nog steeds te wennen aan het leven hier . Het huis van onze gastvrouw is groot en luxe naar de maatstaven van deze streek: bakstenen, een gasfornuis en zwart-wit tv. Rondom het huis lopen wat kippen en even verderop grazen koeien en geiten. Er staan hier veel fruitbomen, vooral mango-, papaya- en bananenbomen. Iedere inwoner hier die het een beetje goed heeft, heeft wel een bananenboom. En dan zijn er nog de vogels, waarvan niet een me bekend voorkomt en die stuk voor stuk prachtig zijn. Rondcirkelende gieren zie je hier bijna elke dag. …. We gaan vaak naar Migori, een reis van zo'n 25 km (ongeveer een uur met de auto, zeker als Eunita weer eens stopt om iemand te groeten). Een keer was de auto in gebruik en namen we het 'openbaar vervoer'. Dan zit je met twaalf man in een toyota corolla (een 5-persoonsauto) te bidden dat de chauffeur weet wat ie doet. Want een van die twaalf mensen zit naast de chauffeur op de bestuurdersstoel, waardoor die helemaal tegen het raam gedrukt zit en over zijn buurman heen de versnellingspook moet bedienen met dezelfde hand waarmee hij stuurt; de andere hangt uit het raam om ruimte te besparen. En dan heb ik het nog niet eens over de weg gehad. Maar de mensen hier zijn het gewend en bij gebrek aan iets beters doen de toyota corolla eigenaren goede zaken. Olga hierover: Toen ik hier 3 dagen was gingen wij met een matatu van Nairobi naar Kisii. Een dodenrit. Ik dacht aan onze Nederlandse bussen, met hamertjes om ramen in te slaan en zo. Al dat soort veiligheidsmaatregelen lijken zo overbodig nu ik het hier heb gezien. Hier hebben ze die dingen duidelijk nodig, maar hebben ze ze niet. En dat geldt voor heeeeel veel. Robin: Gisteren hebben we kennisgemaakt met de jeugdgroep van Ogwhedi. Ze hebben samen een boerderij waar ze een dag per week samenkomen om te werken. De opbrengst van de gewassen delen ze dan. We hielpen ze mee het lemen kippenhok te repareren dat beschadigd was door de zware regens van de afgelopen tijd. De manier waarop ze hier kerst vieren lijkt niet echt op de onze en ook niet op wat ik verwacht had. Er werd weliswaar een kip geslacht voor de gelegenheid, maar verder is het bijna net zo sober als het dagelijks leven. Er werd nog meer gebeden dan normaal en op weg naar Migori kwamen we veel processies tegen, op weg naar hun verschillende kerken. Maar dan wel dansend en met drums en andere muziekinstrumenten. Olga: Ik kijk elke dag nog steeds mijn ogen uit als een kind dat net geboren is. Alles fascineert mij en ik kan zelfs heel lang mijn mond houden. Dat is een klein wonder voor mij… Wat mij verbaast en ook afschikt is het geloof hier. Ik wou dat ik van te voren had geweten hoe het er hier aan toe gaat. De eerste keer dat ik een priester in het huis hoorde bidden rende ik er naar toe omdat ik dacht dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. Ze schreeuwen hier zo hard en ze wijzen ook naar mensen. Vaak worden er kleine stukjes gelezen uit het Nieuwe Testament en dan tussendoor (schreeuwend) gepreekt. Verschrikkelijk om daar bij te zitten. Dat is jammer. Ik ben best wel gelovig en daarom raakt het mij als er gebeden wordt op een manier die me tegenstaat. Eunita vind het prachtig, maar snapt wel dat het voor mij lastig is. Het zingen na het eten vind ik wel fijn.
6
Robin: Inmiddels ben ik ook opgenomen in het voetbalteam van de jeugdgroep. Ik deed voor de lol met hun trainingen mee (en om de invloed van het Keniaanse krachtvoer een beetje te compenseren) en toen ik naar een wedstrijd ging kijken, kreeg ik warempel een paar voetbalschoenen in m'n handen gedrukt en stond ik even later als linksbuiten in het veld. Hoewel ik vrees dat mijn voetbalvaardigheden (het gaat lang duren voordat ik aan de hobbelige velden gewend ben) minder zwaar wegen dan het feit dat ik een mzungu ben en ze het gaaf vinden een blanke in hun team te hebben, is het nog steeds erg leuk om mee te doen. Zeker omdat je weet dat de meesten van hen het behoorlijk moeilijk hebben en al helemaal niet weten hoe ze verder moeten. Op het veld telt dat allemaal niet. Dan spelen ze gewoon een potje voetbal. Olga: Robin, Rannveig (IJslandse), Otieno (driver van RISE) en ik zijn gisteren naar het Kakamega forest geweest. Het was er zo gruwelijk mooi! Een echt tropisch regenwoud. We hebben er heel lang gewandeld met een gids, die een beetje Nederlands kende. Ik zei dat ik het zo lekker vond ruiken en toen zei hij:” goed, goed”. Grappig.Veel apen hebben we gezien en ontzettend veel geluiden gehoord. Ongelofelijk, nog mooier dan dat je je voorstelt. Het was een groot orkest en elke meter die je loopt verandert de muziek. Je raakt er echt van in trance. Robin: Het lesgeven begint steeds leuker te worden. Olga en ik hebben inmiddels gezelschap gekregen van een IJslands meisje, Rannveig, dat hier ook een half jaar les komt geven. Het voelt een beetje vreemd om de eerste IJslander die ik ken in Kenia te ontmoeten. Deze wereld heeft vele verrassingen in petto. Ik geef o.a. wiskunde op de basisschool. Dat is wel even iets anders dan de Nederlandse scholen. Ik geef les aan klas zeven, 79 leerlingen. Persoonlijke aandacht geven is er dus niet bij. En het nakijken van sommen is een ramp: 79 schriften! Maar het is erg leuk. Ook de jeugdgroep gaat nog steeds door. Chili oogsten, onkruid wieden, bomen planten. Helaas zijn er wat motivatieproblemen. Veel groepsleden komen niet opdagen. Waarschijnlijk omdat ze dan geconfronteerd worden met de lening die ze moeten afbetalen (wat ze overigens wel doen hoor, ze houden er gewoon niet van eraan herinnerd te worden). Maar de trouwe leden denken dat ze wel weer op komen dagen als er geld wordt verdiend met het verkopen van de jonge bomen en de chili's. Wat dat betreft lijken ze op Nederlanders. Olga: Op de middelbare school geef ik geschiedenis aan klas 1 (38 leerlingen). Niet echt gemakkelijk moet ik zeggen. Vorige week heb ik ze een toets gegeven over hoofdstuk ‘the early man’. Erg slecht gemaakt... Soms snapten ze een vraag gewoon niet en dan loop je tegen twee typische dingen van hier aan. Het eerste is dat op scholen alles in het Engels moet, niet in de moedertaal, terwijl de leerlingen nog niet goed Engels kunnen en dus veel niet mee krijgen. Probleem 2 is dat ze altijd instemmen met wat de leraar doet of zegt. Als ik vraag of ze het snappen zeggen ze mooi in koor: “Yes teacher!”. Maar ze doen het volgende moment iets totaal anders. Lastig. Gymlessen gaan ook wel lekker. Vooral Robin kan helemaal zijn passie kwijt. We moeten creatief zijn, want ze hebben alleen een voetbal en een volleybal. Maar Robin heeft frisbies en we hebben touwtje gesprongen. Robin heeft zelfs een honkbal knuppel gemaakt en de leerlingen speren! Leuk hè? De Franse lessen zijn afgepakt door het IJslandse meisje. Jammer, maar ja, ze kan het veel beter. Gelukkig ben ik een creatieve aanvulling met Franse liedjes.
7
WIE IS WAT? RISE Rise is een startende basisorganisatie met een micro-kredietprogramma voor arme vrouwen en mannen die een bedrijfje of straathandel willen beginnen. Daarnaast wil RISE sociale projecten starten: steun aan aidswezen, verbetering van de landbouw en op werk gerichte activiteiten voor jongeren. Essentieel daarbij is dat de deelnemers zich organiseren in kleine groepen die samen naar oplossingen te zoeken voor hun problemen. Samenwerking maakt sterk. Coördinator van Rise is Eunita Majiwa. De organisatie is nog in de opbouwfase, en heeft dus op dit moment vooral startkapitaal nodig. SOIL (Solidarity On International Level) Nederland SOIL is in 1996 opgericht door Nederlanders die in contact kwamen met Eunita Majiwa. SOIL ondersteunt de activiteiten van Eunita, met name RISE en de multi-etnische middelbare school Sagegi (met morele en financiële steun en waar nodig met advies). SOIL is de initiatiefnemer van en een belangrijke drijvende kracht achter de Vrienden van RISE Kenia. Daarnaast steunt SOIL enkele locale ontwikkelingswerkers in andere delen van Afrika en in India. Contactpersoon: Martin Jansen (tel zie elders). Giro 761 67 49, t.n.v. Stichting SOIL, Maastricht SEED SEED is ontstaan uit SOIL maar richt zich speciaal op het onderwijs. Hoofdactiviteit is het inzamelen van geld voor de (verdere) bouw en inrichting van een multi-etnische middelbare school Sagegi. Eunita is bestuurslid van deze school. De school is belangrijk omdat er nauwelijks middelbare scholen zijn in het gebied. Maar bovendien draagt hij, als multi-etnische school, bij aan meer begrip tussen de verschillende bevolkingsgroepen in de streek. Giro: 92 64 363, t.n.v. SEED, Maastricht
Uitwisseling Werkgroep Bisdom Haarlem – Rise Kenia In 1996 zijn twee mensen uit Kenia op uitnodiging van Vastenaktie in Nederland geweest. Eunita was een van hen. Sindsdien onderhoudt een werkgroep van bisdom Haarlem contact met Eunita en de projecten waarvoor ze werkt. Het contact bestaat waar mogelijk uit bezoeken, want persoonlijk contact draagt bij aan meer begrip en betrokkenheid bij elkaar. Af en toe probeert de werkgroep geld te werven voor Kenia, o.a. voor aidswezen. Voorz: Paul v. Soest. E-mail:
[email protected] LOAF (Labalu Orphan Aid(s) Foundation) Steeds meer Afrikaanse kinderen groeien op als wees, omdat hun ouders sterven aan Aids. LOAF wil hen ondersteunen, door: 1) ondersteuning van een aantal individuele weeskinderen; 2) steun aan het plan van Rise om scholen te helpen met de aanschaf van lesmateriaal in ruil voor het gratis toelaten van enkele weeskinderen; te beginnen bij de middelbare school van Sagegi; 3). hulp aan jonge weeskinderen en hun verzorgers. Contactpersoon: M.Krekels. e-mail:
[email protected]. Giro: 95 50 692, t.n.v. LOAF Sittard-Geleen SOIL België SOIL België werd in 2003 opgericht, met vergelijkbare doelen als SOIL Nederland. Een verschil is dat SOIL België zich meer concentreert op landbouwactiviteiten, met speciale aandacht voor biologische landbouw. SOIL België probeert op dit terrein tot kennisuitwisseling te komen, met mensen in Kenia, maar ook met een locale ontwikkelingsorganisatie in het noorden van Senegal. Contactpersoon: Rolle de Bruyne, tel. 0032 050 78 93 00 / 0032 50 78 93 00 Akini Via de organisatie Jongeren & Missie zijn inmiddels verschillende jongeren in Kenia geweest, om een tijdje te werken op de Sagegi-school of met de jongerengroepen van Rise (vooral aidswezen die door gezamenlijk werk op het land – bv verbouw van chili’s - een inkomen proberen te krijgen). Enkelen van de uitgezonden jongeren proberen na terugkeer in Nederland door te gaan met steun aan de Keniaanse jongerengroepen. Meer info: www.akini.nl, of Danniëlla Damen,
[email protected] 8
