het souvenir van... Hier ziet u de favoriete (stads)souvenirs van inwoners van Zoetermeer en omstreken. In een oproep zijn zij aangespoord hun meest geliefde herinnering aan een reisdoel naar keuze met ons te delen en hun verhaal erover te doen. Waarom koesteren zij dit voorwerp, welke emotionele waarde vertegenwoordigt het en wanneer en met wie waren zij ter plekke? We zijn nieuwsgierig naar al die ervaringen. Volgens sommige onderzoekers naar het verschijnsel souvenir is de ‘narratieve kern’ (het verhaal erachter) er het meest essentiële onderdeel van. Zonder dat is het souvenir in hun ogen een inhoudsloos en waardeloos prul. We mogen als bezoeker even meekijken over de schouders van degenen die het souvenir aanschaften. We proeven de sfeer, voelen de warmte of de kou en mogen het meemaken. Misschien dwalen we wel af naar eigen herinneringen aan die plek, zodat we er dubbelop van kunnen genieten. Veel plezier!
etnografische souvenirs Vaak zijn souvenirs uit hun oorspronkelijke context gehaalde etnografische voorwerpen. Mensen nemen alles mee wat anders is dan thuis en wat hen herinnert aan de andere ervaring, zoals traditionele sieraden, stoffen, kledingstukken en rituele of symbolische voorwerpen. Zo langzamerhand is rondom dit principe een hele industrie ontstaan.
“Bij het bezoek aan een indianenstam in het regenwoud van Ecuador kregen wij, het reisgezelschap, dit door de indianen gemaakte schaaltje mee als dank voor ons bezoek aan hen. Ze namen geen geld aan, dit was een herinnering aan deze stam. Ik heb samen met het opperhoofd, ja die bestaan echt, een sigaar gerookt voor de vriendschap. Deze zelfgemaakte sigaar was niet te roken, daarom gaf ik hem een sigaar uit mijn eigen doos. Dat was natuurlijk helemaal geweldig.”
E. VerstraE.elVerstrael
R M Z ZMR
Uit :
Quito
land :
Ecuador
Wat :
Een schaaltje
E. Verstrael Ik heb samen met het opperhoofd, ja die bestaan echt, een sigaar gerookt voor de vriend schap. LEES HET VOll EDIGE VERHAA IN HET REISVE l RSlAG-BOE KJE
o
Quit Uit : dor Ecua land : Een Wat :
voge
ltje
E. Vers
trael
n noten librie va Een ko Al RHA E VE EKJE EDIG O VOll SlAG-B R HET E S V E E L EIS ET R IN H
“Dit vogeltje heb ik gekocht in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Dit souvenir is gemaakt door een inheemse indianenstam. Zij gebruiken alles uit het regenwoud om er de mooiste dingen van te maken. Dit is een kolibrie gemaakt van noten.”
“Jaren geleden kochten wij in Aleppo dit bijzondere dienblad; het was moeilijk kiezen uit de grote hoeveelheid kunstig ingelegde artikelen. Een souvenir heeft voor mij alleen waarde als het een gebruiksvoorwerp is en elke keer als ik dit dienblad tevoorschijn haal oogst het bewondering bij onze gasten en denk ik weer aan die stad en aan wat wij daar meegemaakt hebben. Wij bezochten de schitterende Grote Moskee en -heel frappant- kwamen daar een Syrier tegen die wij ook in Damascus gesproken hadden. Ook de enorme Citadel was indrukwekkend. Nog steeds zie ik het tafereel voor me van mijn man bij de lokale kapper: de service, het fatsoeneren van de wenkbrauwen met een touwtje etc., een belevenis. Ook die kleine gebeurtenissen blijven je bij! Als ik dit dienblad gebruik word ik de laatste tijd een beetje treurig als ik denk aan al die verwoestingen in Syrie. Ik vraag me af wat er nog van over is van die prachtige oudheden, niet alleen in Aleppo, maar ook in het wonderschone Palmyra. Wij hebben geluk gehad dat we al dat moois nog hebben kunnen bewonderen!”
J. v. Veen
ZMR Uit :
Aleppo
land :
Syrië
Wat :
Ingelegd dienblad
J. v. Veen Een souvenir heeft voor mij alleen waarde als het een gebruiksvoorwerp is LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“Dit is houtsnijwerk uit Puyo. Binnen een half uur was dit kunstwerk gemaakt en geschilderd. De jonge kunstenaars hebben veel kennis over de flora en fauna van het regenwoud. De kunstwerken zijn ook heel natuurgetrouw. Alle toeristen kunnen het houtsnijwerk bestellen en dan wordt het ter plaatse gemaakt.”
E. Verstr. Vaeerlstrael E
ZMR ZMR Uit :
Galapagos
land :
Galapagos
Wat :
Een schaal tje
Uit : land :
Wat :
E. Verstrael Ik was gelukkig no g op tijd. LEES HET VOllEDIG E VERHAAl IN HET RE ISVERSlAG -BOEKJE
Puyo Ecuad
or
ekan Een To
E. Verstra
el
half uur Binnen een gemaakt stwerk was dit kun lderd. g n e eschi l VERHAA EDIGE JE T VOll G-BOEK LEES HE ISVERSlA RE IN HET
“Tijdens mijn reis door Ecuador, heb ik ook de Galapagoseilanden bezocht ‘in het spoor van Darwin’. Deze natuuronderzoeker heeft de dierlijke bewoners van de Galapagoseilanden tot hoeksteen gemaakt van zijn theorie over de evolutie door natuurlijke selectie beschreven in zijn boek ‘The Origin of Species’. Per jaar mogen slechts 30.000 toeristen de eilanden bezoeken, maar om het gebied nog beter te beschermen, wil men het bezoek definitief stopzetten. Ik was gelukkig nog op tijd.”
“Op Ambon in een winkel zag ik alleen maar religieuze afbeeldingen gemaakt van schelpen. Dit was de enige met een gewone afbeelding. Ik vond het prachtig: er zijn zoveel details. Ik wilde weten hoe het gemaakt werd en vroeg het aan de taxichauffeur. Die nam me het hele eiland mee over in zijn taxi en uiteindelijk kwam ik terecht bij een werkplaats achter de winkel waar ik het schilderij had gekocht. De taxichauffeur had me bedonderd...” “Via een vriend kon ik op het eiland Ceram kennis maken met een echte koppensneller. Het was een hele ceremonie. Als je kwam mocht je bijvoorbeeld wel een hand geven, maar bij vertrek niet. Ik heb dit schild van hem gekocht.”
Han W. HansumW.
sum
ZMR
ZMR Uit :
Ambon
land :
Indonesië
Wat :
Schilderij
W. Hansum Gemaakt van schelpen. De taxichauffeur had me bedonderd... LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
ram
Ce Uit : nesië Indo ller : d nsne lan oppe k d Schil Wat :
W. Han
sum
remonie hele ce n e e s Het wa Al RHA E VE EKJE O EDIG VOll SlAG-B HET ER LEES T REISV E IN H
E. v. Horn
ZMR entin Uit : Arg
land : Arge
ië
ntinië
(p Wat : Ekeko
rde) op van aa
E. v. Horn geluk De brenger van VERHAAl VOllEDIGE -BOEKJE LEES HET AG ISVERSl IN HET RE
“Tijdens mijn verblijf in Argentinie (1967-1997) hebben we vele tochten gemaakt door Zuid-Amerika, vooral door Chili en Argentinie. Vele mooie souvenirs, maar de Ekeko heb ik altijd als iets speciaals gezien. Ik hoop dat de bezoekers van deze tentoonstelling ook meegenieten van dit bijzondere poppetje. In de mythologie van de Andes is de Ekeko de brenger van geluk. Ook is de Ekeko een vruchtbaarheidsgod die een gezin kan zegenen met gezonde kinderen. Hij geniet nog steeds groot aanzien bij de plaatselijke bevolking. Hij wordt vaak uitgebeeld als een gezette, kleine man met een blij gezicht die kinderen aan het lachen maakt. Meestal worden er snoepgoed, confetti en andere versierselen bevestigd aan zijn kleding. Vaak hangt er ook een sigaret in zijn mondhoek en doet hij zich te goed aan smaakvolle maaltijden.”
“Gedurende de jaren ’50 , begin jaren ’60 voeren twee schepen van de Koninklijke Marine beurtelings ten zuiden van Nieuw Guinea om de Arafoera Zee in kaart te brengen. ‘Thuishaven’ was Merauke aan de zuidkust, een moerasstreek grenzend aan de ‘Asmat’, een gebied waarvan eigenlijk weinig bekend was. Als ex-bemanningslid van een van deze schepen heeft Nieuw Guinea altijd mijn belangstelling, vandaar dat toen de mogelijkheid er was om een toeristisch bezoek aan dit land te brengen, wij deze kans direct aangrepen.
L. en W. Hoornik
ZMR Uit :
Wamena
land :
Nieuw Guinea
Wat :
Peniskokers, dolk, beeld
Vanuit Jayapura, het vroegere Hollandia, vlogen we naar Wamena, het centrum van de Baliemvallei. We werden verwelkomd door heel vriendelijke mensen, de papoea’s, waarbij de mannen vaak nog met een peniskoker rondliepen. Op een marktje waren deze peniskokers te koop, evenals andere gebruiksvoorwerpen, zoals tassen, dolken, messen enz. Een van onze medereizigers wilde een ‘echte’ peniskoker hebben. Hij vroeg de jongens of zij hun peniskoker af wilden doen, zij kregen geld om nieuwe kokers te kopen. En zo gebeurde het.
L. en W. Hoornik Hij vroeg de jongens of zij hun peniskoker af wilden doen, zij kregen geld om nieuwe kokers te kopen. En zo gebeurde het. LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
We zijn ook op een feest van de papoea’s geweest, waarbij door mannen, vrouwen en kinderen gedanst werd, een varken werd geslacht, aan het spit boven vuur gebakken en daarna in stukken gesneden. Groenten werden in een kuil gelegd, met daarop hete stenen. Iedereen, ook wij, deelden mee met de groenten en vlees. Het hele feest nam vele uren in beslag, het was schitterend.”
“De papegaai heb ik op een markt in San Cristobal ` in de Dominicaanse Republiek gekocht. We hebben thuis in de vensterbank verschillende dieren uit verschillende landen staan. Deze papegaai sprak mij vooral aan vanwege de vrolijke kleuren die mij steeds aan de Carai ben doen denken. De vis heb ik van mijn oudste stiefdochter gekregen. Zij werkt bij Earthworks Pottery op Barbados. De vis is door een lokale kunstenares gemaakt en bij mijn eerste bezoek aan Earthworks Pottery aan mij geschonken. Ook deze staat in onze dierentuin op de vensterbank.”
J. Schneider
ZMR Uit :
Mostar
land :
Bosnië
Wat :
Houtsnijw
erk
G. de VriesG. de Vries
ZMR ZMR
J. Schneider Dan drink je een glaasje thee mee en dan koop je wat
Uit :
Bridgetow
land :
Barbados
Wat :
Een vis
n
G. de Vries Een dierentuin op de vensterb ank LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
ristó San C
bal
ubliek Uit : e Rep icaans in m o D land : Een Wat :
papeg
LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
aai
G. de Vri
es
ntuin Een diere ank terb s n ve op de l RHAA IGE VE llED G-BOEKJE lA HET VO LEES REISVERS T IN HE
“Op een marktje in Mostar kwam ik een paar mannen in klederdracht tegen die dit soort bewerkte houten voorwerpen verkochten. Dan kom je daarmee aan de praat, dan drink je een glaasje thee mee en dan koop je wat.”
“Mensen die overlijden, worden een bepaalde tijd begraven in de bergen. Voor de ingang van het graf, in een gleuf in de berg, staan de poppen. Bij de uiteindelijke begrafenis hoort een feest van vier dagen. Iedereen moet een karbouw, een groot rund, meenemen. Op de begrafenis waar ik bij aanwezig was, waren er wel zestien. Ze worden geslacht en het vlees wordt in de grond ingegraven en daarna opgegeten. Het is een hele happening.” “Deze kleden horen bij twee grafpoppen die ik heb gekocht. Ik heb de kleden in 1989 in Toraja besteld, om ze in 1999 op te halen. Ze waren nog niet klaar en ze moesten drie nachten doorwerken. Betty, een meisje dat ik daar leerde kennen, had geen vader en vroeg of ik haar vader wilde zijn. Maar dat heb ik niet gedaan. Het ging haar alleen maar om het geld.”
W. Hansum Hansum W.
ZMR ZMR Uit : Toran ja Toradja , Sulaw Toran Torad es: i land : Indon it ië U dones e sië
Wat :
Grafpo
ppen
W. Hansum Een begrafe nis met een feest van vier dag en LEES HE IN HET T VOllEDIG E VE REISVE RSlAG RHAAl -BOEK JE
land :
Sulaw
Wat :
esi, In
ew Handg
leden even k
W. Hansum e n doorwerk Drie nachte AAl E VERH llEDIG -BOEKJE AG HET VO LEES REISVERSl IN HET
n
“Batikken is een manier om lappen textiel met verf van een decoratie te voorzien. Een echte batik is heel duur. Dit soort hoedjes worden van de restjes gemaakt. En dan komt er een Hollander, een Belanda noemen ze ons daar, en die koopt het wel.”
E. Lingbeek
ZMR Uit :
Bangkok
land :
Thailand
Wat :
Een hoofdd ekse
W. Hansum
ZMR
l
E. Lingbeek Achteraf een hele goedkope deal als souvenir
bam Uit : To
eer
Indonesië -Sumatra,
ord land : No
bati Wat : Ge
kte petjes
LEES HET VOllEDIG E VERHAAl IN HET RE ISVERSlAG -BOEKJE
“Dit hoofddeksel heb ik in 2004 meegenomen als souvenir uit Thailand. We deden een groepsrondreis. De eerste 3 dagen waren we in Bangkok waar we naar de bekende toeristische bezienswaardigheden gingen. We gingen onder andere naar een markt waar van alles verkocht werd. Op een gegeven moment kwam er een oud vrouwtje op ons af met dit hoofddeksel op haar hoofd. Ze had hele slechte tanden in haar mond en zag er armoedig uit. Ze vroeg aan ons of wij dat hoofddeksel van haar wilden kopen, dan had zij weer geld om eten te kopen. Zoiets kan ik niet weigeren. De anderen zeiden ‘Wat moet je er mee’ en vonden het helemaal niets. Het leek iets van vroeger van klederdracht. Ik vond het wel grappig en heb het gelijk van haar gekocht. Volgens mij heb ik er € 5,- voor moeten betalen. Nu vraagt iedereen waar het vandaan komt en zegt dat het er leuk uit ziet. Achteraf een hele goedkope deal als souvenir.”
W. Hansum een Hollander En dan komt er t wel en die koopt he VERHAAl VOllEDIGE -BOEKJE LEES HET AG ISVERSl IN HET RE
miniatuursouvenirs De reiziger heeft souvenirs nodig, omdat die een plaats kunnen samenvatten in de herinnering. Het maakt niet uit of het gebouw of de plek daadwerkelijk bezocht of zelfs maar gezien is. Dat vermindert de emotionele kracht van het herinneringsobject niet. Een essentieel kenmerk van souvenirs is de verkleining, het krimpen van het geziene en bezochte tot miniatuurformaat. Dit dient natuurlijk ook een praktisch nut; het souvenir moet reis- en kofferbestendig zijn.
“Dit souvenir uit Moskou heb ik gekregen van mijn broer. Het was een verjaardagscadeautje. Het is bijzonder omdat op de onderkant mijn geboortejaar staat: 1972. Een samovar (Russisch) of semaver (Turks) is een Russisch-Turkse theemachine, die bestaat uit een ketel met een kraantje dat op een houtskool of petroleumvuur wordt geplaatst. De naam komt uit het Russisch en betekent ‘zelfkoker’. In Rusland worden ze traditioneel in de stad Toela vervaardigd.” E. Verstrael
ZMR
Dhr. Hossein
ZMR
“Het gezegde op Aruba is: ‘One happy Island’. En dat hebben wij ook ervaren bij het bezoek aan onze dochter met haar gezin. Het klimaat is altijd goed met een bijzondere flora en fauna, zoals leguanen, hagedissen, divi-divibomen en cactussen.”
Uit :
Oranjesta
land : Wat :
d
Aruba Souvenir
uit Aruba
E. Verstrael Uit :
Moskou
land :
Rusland
Wat :
Miniatuur samovar
Dhr. Hossein Een bijzonder verjaardagscadeautje LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
nd! One happy Isla AAl IGE VERH JE EK T VOllED LEES HE ISVERSlAG-BO RE IN HET
“Ik heb het meest doorsnee souvenir voor jullie. Een sleutelhanger met de Eiffeltoren. En hij is ook pas een jaar oud.
M. Wijgerinck
ZMR Uit :
Keulen
land :
Duitsland
Wat :
Souvenirbeursje
M. Wijgerinck Ik kan die geur zelfs nog oproepen
Afgelopen september ging ik een lang weekend met een vriendin naar Parijs. We hadden een appartement gehuurd in le Marais, de kunstenaarswijk. Het appartement was van Marc Labat , ontwerper van onder andere sieraden, tassen en sjaals, en was naast zijn winkel. Wat een geweldige souvenirs dacht ik bij mezelf! We sjokten door Parijs en ik had al een keer rondgekeken in de winkel van Marc Labat en had besloten dat ik daar een armbandje ging kopen. We hadden een vol programma, dus ik bedacht dat ik zaterdag tijd had om door het straatje met galeries te wandelen en spulletjes te kopen. Zondag zouden we weer naar huis gaan. Zaterdagochtend stapten we ons appartement uit en wat schetste onze verbazing: alle galeries dicht. Die bleken een werkweek van maandag tot vrijdag aan te houden. Wat een teleurstelling! Zondag bedacht ik dat ik toch echt wel wat mee wilde nemen uit Parijs en zodoende kwam ik met deze ontzettend kitsche sleutelhanger thuis. Hij zit al bijna een jaar aan mijn autosleutel.. ” J. Houtman
ZMR Uit :
Parijs
land :
Frankrijk
Wat :
Sleutelhang
er Eiffeltore
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
J. Houtman
“Als ik aan Keulen denk, denk ik aan Kolnisches Wasser. Mijn grootmoeder droeg altijd een klein flesje in haar handtas. Samen met een mooie witte geborduurde zakdoek. Ik kan die geur zelfs nog oproepen. Maar in Keulen is ook de kathedraal, de Rijn en de brug tussen de twee stadsdelen. Het beursje draagt dat beeld extra verfraaid met een jonge vrouw. Enkel oude stenen is ook zo wat!”
Ontzettend kits che sleutelhanger LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
n
“Om u de waarheid te vertellen wilde ik eigenlijk niet pronken met mijn souvenirtje. Het is tenslotte iets persoonlijks en voor mezelf van waarde. En waarom zou dat ook voor iemand anders interessant zijn? En toch.. ging ik twijfelen. Ach, waarom eigenlijk niet? Wat ’t is? Het is een Botafumeiro. Het is alleen te zien in de Kathedraal van Santiago de Compostella in ’t noordwesten van Spanje. Die Kathedraal is gewijd aan Jacobus de Meerdere, een van de apostelen, die daar ligt begraven. Na een pelgrimstocht van vele honderden kilometers door het Spaanse land komen de pelgrims aan in Santiago en naar goed gebruik lopen ze direct door naar de Kathedraal om de mis van 12 uur bij te wonen. Of je nu gelovig bent of niet, iedereen doet dat als afsluiting van een al dan niet moeilijke tocht vol ontberingen. In vroeger tijden waren die ontberingen ernstiger dan tegenwoordig. Struikrovers en profiteurs bijvoorbeeld zijn er niet meer. Bovendien moest je na het bereiken van Santiago ook weer terug naar huis lopen. De huidige pelgrim heeft meer last van lichamelijke ongemakken, zoals blaren en ongetraindheid. En ook zijn er onderweg overvolle herbergen. Naar goed gebruik werd vroeger voordat de mis begon de Botafumeiro, gevuld met houtskool en wierook, door de dwarsbeuk van de Kathedraal heen en weer geslingerd, wat een imposant gezicht is. Waarom wierook? Om destijds vieze luchtjes van de pelgrims (men kwam vermoeid en bezweet aan) wat te neutraliseren. Een kerk vol pelgrims kan wat minder fris zijn. De tegenwoordige pelgrim draagt hooguit een dag vuil met zich mee. Iedereen die het enorme wierookvat (53 kg en 1.50 m hoog) heen en weer ziet slingeren raakt onder de indruk van deze traditie. Als je geluk hebt wordt het ook nog vergezeld van schitterend gezang door een van de nonnen. Wie dan nog niet onder de indruk is, is wel een erg ijskoude..
Terwijl ik dit stukje schrijf schieten de tranen weer in m’n ogen. En daarom ben ik blij dat ik toch heb doorgezet en u mijn souvenir (hoe lelijk ook) heb laten zien.”
D. de Kler
ZMR Uit :
Santiago de Compostella
land :
Spanje
Wat :
Een Botafumeiro
D. de Kler Terwijl ik dit stukje schrijf schieten de tranen weer in m’n ogen LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
J. v
Uit lan
J. v
.d. E dat n dan Tas heb hu ben n g LE k IN ES u a nne wij stv HE HE T TV n o aan rijhe RE O IS ll nde de id, VE ED I RS G rvin n l lA E V G- ER den ijve BO HA EK Al . JE
ko
:B
len
Tas J .
ZMR
lae d na vo Wat : Wal n, es Gw :E en
.d.
wa
ge
n
en
t Uit
land :
: Blae
navo
Wale s
Wat : Een
mijn
v.d. Ta
n, G wen
lamp
s
as J. v.d. T
ZMR t
a Blaen
Tas
En da dat he n hun gastvr bben ijheid, kunnen wij aan den o ndervin lijve LEE S den. IN H HET VO ET R ll EISV EDIGE ERS V lAG ERHAA l -BO EKJ E
von,
Uit : ales land : W Wat :
J. v.d.
ZMR
je Beeld
Gwe
nt
mijnw
erker
as J. v.d. T
tvrijheid, hun gas e En dan wij aan den lijv n e b . b n e e h d dat ondervin kunnen AAl VERH JE K DIGE -BOE OllE ET V ERSlAG H S LEE EISV ET R IN H
“Als lid van het Zoetermeers Mannenkoor ging ik in juni 1984 ook mee met onze eerste buitenlandse concertreis naar Zuid Wales. Dit was een tegenbezoek aan het Beaufort Male Voice Choir te Ebbw Vale, dat eerder bij ons te gast was geweest. Wij hebben daar een onvergetelijke tijd gehad, heel gastvrij ontvangen, twee mooie concerten gegeven met de gezamenlijke koren en verschillende bezienswaardigheden bezocht. De streek heeft een lange en gevarieerde geschiedenis en ook een schitterende natuur met vele contrasten. Verder ook prachtige kastelen, onder andere in de hoofdstad Cardiff, waar wij door het stadsbestuur werden ontvangen. Verder heeft het een reputatie in de kolen - en ijzerindustrie. Met enkele koormaten bezochten we de ‘Big Pit’ in Blaenavon, het pas geopende mijnmuseum waar men een indruk krijgt van het ondergrondse werkmilieu van de mijnwerkers. De ‘Big Pit’ is de originele mijn, in 1880 in gebruik genomen en 100 jaar later, in 1980 gesloten. Eerder werd hier al ijzererts gevonden en gedolven en door de aanwezigheid van zandsteen en kolen ontstond hier ook een belangrijke ijzerindustrie. Een grote rijkdom van dit gebied is de bevolking. Het is ook het land van de koren, veel dorpen hebben hun eigen mannenkoor. En dan hun gastvrijheid, dat hebben wij aan den lijve kunnen ondervinden. Als souvenirs heb ik deze kolenwagen meegebracht zoals die in de mijn werd gebruikt. In de beginperiode was het een plattere wagen en geduwd door kinderen, later kwamen dit soort wagens met een hit (klein paard) ervoor. Ik kocht ook een mijnlamp, zoals gebruikt werd in de mijn. Als aandenken kocht ik nog dit beeldje, met de hand in Wales gemaakt van originele ‘Welshe kolen’, voorstellende de mijnwerker in vol ornaat.”
“Het Paleis van Cultuur en Wetenschap in Warschau is het op twee na hoogste gebouw in Polen. Het gebouw heette oorspronkelijk het ‘Jozef Stalin-paleis van Cultuur en Wetenschap’, maar in het kader van de destalinisatie werd Stalins naam verwijderd. Het gebouw was het symbool van de Sovjetoverheersing van Polen en daarom niet geliefd onder de Polen. Op de 30ste verdieping was een toeristische uitkijkpost en een bekend grapje was dat daar het uitzicht op Warschau het mooist was; het was immers de enige plaats waar je het gebouw niet kon zien.”
“Ik kwam in een winkel op Ambon en zag daar alleen kleine exemplaren van de boot. Ik wilde graag een grote hebben, want een kleine had iedereen en dat wilde ik niet. Het duurde wel een paar weken voor hij klaar was, maar ik had de tijd.”
J. v.d. Ploeg
ZMR W. Hansum Uit :
Warschau
land :
Polen
Wat :
Miniatuur van Paleis
ZMR bon
Am Uit : esië Indon land :
J. v.d. Ploeg Paleis van Cultuur en Wetenschap Daar is het uitzicht op Warschau het moois t LEES HET VOll EDIGE VERHAA IN HET REISVE l RSlAG-BOE KJE
Wat :
oot Een b
W. Hansum e wel Het duurd ken we r a a een p ar was la k ij h voor l RHAA IGE VE llED G-BOEKJE lA HET VO LEES REISVERS T IN HE
symbolen van culturele identiteit Veel souvenirs zijn in feite niet meer dan een cultureel stereotype: houten haantjes uit Portugal, Matroesjka’s uit Rusland, Bentley-autootjes uit Groot-Brittannië en molentjes uit Nederland. Het is opvallend hoe het aura van het souvenir ook in massaproductie overeind blijft. In hoeveel verschillende media het origineel ook wordt gereproduceerd, het souvenir roept de authenticiteit van het origineel en de ervaring ter plekke op.
E. Verstrael
ZMR Uit :
Copenhagen
land :
Denemarken
Wat :
Een Zeemeermin
E. Verstrael o van Iedereen wilde er een fot maar maken, maar het beeld is ! dus n nge Dri 1.25 m groot. EDIGE VERHAAl LEES HET VOll SlAG-BOEKJE IN HET REISVER
“De zeemeermin is de trekpleister van Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken. Dit wereldberoemde beeld is door toeristen al vaak beschadigd met verf, onthoofd en op verschillende manieren aangekleed. Men wil het beeld wat verder in het water zetten, zodat de toeristen er niet meer bij kunnen. Tijdens ons bezoek was het zeer druk. Iedereen wilde er een foto van maken, maar het beeld is maar 1.25 m groot. Dringen dus!”
“Galo de Barcelos, het nationale symbool van Portugal. Ik heb het gekocht in Lissabon tijdens een cruise door de Middellandse Zee.
E. Verstra
el
ZMR Uit : Lissab on land : Portu g al
Wat :
Een ha antje
E. Verstra Onvoorstelb LEES HE IN HET T VOllEDIG E VE REISVE RSlAG RHAAl -BOEK JE
el
aar geluk
Dit symbool is ontstaan uit een legende van een eenzame pelgrim op doorreis naar Santiago, die aankomt in het plaatsje Barcelos voor een overnachting. Tijdens een feestbanket werd er tafelzilver gesloten en de pelgrim werd hiervan beschuldigd. Hij werd opgepakt en bleef ontkennen. De rechter, die net was begonnen met het eten van een gebraden haan, veroordeelde hem tot de strop. Maar de pelgrim zei ‘Als de strop om mijn nek wordt gelegd, zal de haan op uw bord drie keer kraaien.’ En zo geschiedde, waarop de rechter de pelgrim vrijsprak. De betekenis van het symbool is ‘onvoorstelbaar geluk’.”
“We hebben deze babousjka gekocht in Sint-Petersburg tijdens onze cruise naar de Oostzee. Een baboesjka is een holle houten pop die onderdeel is van een aantal kleinere poppen. Het betekent ‘grootmoeder’. Wij het hebben het gekocht in een winkel met alleen maar baboesjka’s met voorstellingen van voetballers, presidenten, zangers en stripfiguren.” E. Verstrae
l
ZMR rsburg
E. Verstrael
ZMR Uit :
Stavanger
land :
Noorwegen
Wat :
Een Trollenpaar
Pete Uit : St. land land : Rus n Ba Wat : Ee
bousjka
E. Verstrae
baboesjka’s Alleen maar l VERHAA EDIGE T VOll BOEKJE LEES HE ISVERSlAGRE IN HET
E. Verstrael Lelijk en onvriendelijk
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“Tijdens een cruise naar Noorwegen kochten wij dit trollenpaar op een markt in Stavanger. Trollen zijn mythologische wezens, lelijk, onvriendelijk en kwamen volgens de overlevering vooral voor in Noorwegen. Ze komen nu nog voor in sprookjes en in films zoals de Harry Potter-reeks.”
l
J. Koeling - P
akvis
ZMR Uit :
Kirschberg
land :
T irol, Oost enrijk
Wat :
Een koeb el
“Hier is een super kitsch souvenir, waarschijnlijk ver buiten Oostenrijk gemaakt, maar HET symbool voor de mooiste vakantieherinneringen. Als kind rennend over de bergtoppen en onder je koeienbellen horen zonder ze te zien. Als twintiger door verlaten bloemenweiden hoog in de bergen dolen met alleen gezoem van insecten en een enkele koeienbel. Later tussen de koeien een mooie liefde ontmoeten. Mijn zus had vroeger een echte koeienbel op haar kamer. Maar de kwaliteit en waarde van souvenirs is minder geworden. Vandaar een kleine.”
R. Lamers
ZMR ac Uit : Kotsch
land : Oostenr
h, Karinthië
ijk
eien Wat : Mini ko
bel
R. Lamers Vandaar een kleine l EDIGE VERHAA LEES HET VOll KJE RSlAG-BOE IN HET REISVE
“Ik ben met mijn toenmalige vriendin Tini op jongerenreis gegaan van 17 juli t/m 29 juli in 1972. We hadden geboekt bij Reisbureau Magneet te Den haag. Het was een geweldige vakantie. Ik heb er toentertijd nog een plakboek van bijgehouden, waar ik pas nog alles in terugzag van toen.
J. Koeling - P
akvis
Op jongerenreis naar Oostenrijk LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
Ons hotel heette ‘Tiroler Adler’. Het was speciaal voor jongeren in Kirschberg. Er was ’s avonds altijd wat te doen en er werden overdag diverse excursies aangeboden. Als herinnering kocht ik deze koebel als souvenir. Dat is inmiddels al weer zo’n 43 jaar gelden. Wat gaat de tijd toch vlug.”
E. de Vries
- Leenes
ZMR Uit :
Venetië
land : Wat :
Italië Maske
rs
E. de Vries
Carnaval in Venetie! “Mijn man heeft vaak goede ideeen. Zo ook voor mijn 75ste verjaardag. Het mooiste cadeau dat hij kon bedenken. Een weekje naar Venetie, tijdens carnaval nog wel! In November valt mijn verjaardag, dus nog lang voorpret! Heel vroeg in de ochtend van de 26ste februari vlogen we naar Marco Polo, de luchthaven van Venetie (een heel toepasselijke naam overigens). Vanuit het vliegtuig zagen we de Marmolada, de hoogste top van de Dolomieten. Prachtig! Even later uitzicht op de lagune van Venezia. De taxi bracht ons naar Piazzale Roma. Voorlopig was dit onze laatste autorit. Vanaf nu lopen, Vaporetto (Venetiaanse stadswaterbus) en maar weer lopen, lopen en lopen. Brug over met koffers richting hotel. Inchecken en meteen het carnaval. We kwamen een groepje tegen dat ons een bekend Italiaans lied toezong, wij meezingen en we waren Venetiaans. Mijn passie en fascinatie overigens. Later zagen we vanuit de Gondel de prachtige paleizen van het Canal Grande en aangekomen bij de beroemde Rialtobrug (Shakespeare ‘The merchant of Venice’) werden we als het ware verzwolgen door de duizenden toeristen, maar overal de fantastische prachtige kostuums en bijzondere maskers, de muziek, de sfeer. Kortom Marco Polo had gelijk, Venetie is de mooiste stad van de wereld! Dat vind ik ook, daarom mogen jullie nu genieten van de maskers.”
- Leenes
had gelijk, Marco Polo oiste stad de mo Venetie is wereld! van de
l VERHAA EDIGE JE T VOll G-BOEK LEES HE ISVERSlA RE T IN HE
J. Schneider
ZMR Uit :
Dubrovnik
land :
Kroatië en Polen
Wat :
Klederdrach
en Krakow
tpoppetjes
J. Schneider Volksdansen was mijn lust en mijn leven LEES HET VOllEDIG E VERHAAl IN HET RE ISVERSlAG -BOEKJE
“Ik verzamel van alles. Deze klederdrachtpoppetjes heb ik in de jaren ’70 van de vorige eeuw gekocht in Polen en Joegoslavie. Ik heb vroeger jarenlang gevolksdanst. Dat was mijn lust en mijn leven. Zeg maar ‘mijn levenswerk’.”
“Met ons gehuurde bootje The Lady Ann over de rivier The Shannon naar Shannonbridge, Athlone. Aangemeerd bij Clonmacnoise, het ruine dorp, waar veel Keltische kruizen staan. Deze begraafplaats is nog steeds in gebruik en kerkdiensten worden nog regelmatig op het terrein gehouden. Ook wij woonden destijds een Pinksterdienst bij tussen de graven en ruines. Het was indrukwekkend.” “Deze bloempot is door de Benedictijner nonnen met de hand gemaakt. Kylemore Abbey en Castle zijn prachtig gelegen aan een meer. De tuin is Victoriaans en beroemd om zijn fuchsia’s. In de potterie komt deze bloem veel voor. Onze bloempot is verder niet versierd. Op de bodem van de pot staat drie keer Kylemore-Abbey-Pottery.” trim o An C ls hmil : Bus nd mills Ierla
M. S toff er – ooster l K d v v M. StodffKerl – oo–stvMd .KSltooofsfterer er
ZMR
ZMR ZMR
Uit land Wat :
:
: Ier
Ke
ltis
Clo lan ch
nm
ac
d kru
is
no
ise
Uit : Kylem ore land : Ierla n d
Wat :
M. S toff er – Ruin
edor
p vo
LE IN ES H HE ET T R VO EIS llE VE DIG RS E lA VER GBO HAA EK l JE
l Ke
ltisc
Bloem
vd K loos ter M. Stoffer –
he k
ruize
n
pot
vd Klooster
Beroemd o m zijn fuch sia’s LEES HE IN HET T VOllEDIG E VE REISVE RSlAG RHAAl -BOEK JE
Uit
ush land : ld B gel Ö ie p S Wat :
er Kloost d v – fer e) M. Stof zonder
n e) hisky ( eeft w key (met ee h d n la Schot ft whis nd hee en Ierla Al RHA E J E VE DIG -BOEK llE G T VO ERSlA E H V S LEE T REIS E IN H
“Mijn man was een whiskey drinker. Schotland heeft whisky (zonder e) en Ierland heeft whiskey (met een e). Schoon water en grondstoffen zijn in Ierland aanwezig, dus stoken maar! Clandestiene whiskey wordt onder de toonbank verkocht. Sterk! Het is volgens de Ieren een grote zonde om whiskey met water (‘on the rocks’) te drinken. Het zou de lekkere smaak teniet doen. Het is trouwens goedkoper om whiskey in het vliegtuig of op het vliegveld te kopen. Maar een bezoek aan een proeverij in een van de vele stokerijen is zeker de moeite waard!”
memento’s Een souvenir of aandenken is niet altijd een voorwerp dat als souvenir geboren wordt. Het kan tot souvenir gemaakt worden. Daarbij spelen verschillende processen een rol. Het gaat om de gerichte herinnering in plaats van de associatieve. Souvenirs zijn commercieel vervaardigde, overal erkende, gekochte voorwerpen. Memento’s zijn daarentegen unieke stukken die bewaard of gevonden worden en een diepere persoonlijke betekenis hebben. Het onderscheid is echter niet altijd duidelijk. Ook commercieel vervaardigde voorwerpen kunnen een persoonlijk memento worden.
“Een plastic tasje als souvenir? Ja, maar wel een heel bijzonder tasje. Dit jaar was ik met mijn zoon Dennis 4 dagen in Berlijn. Nu is een tripje met je kind al bijzonder natuurlijk, maar Dennis is autogek en toen de mogelijkheid er was om in een Trabantje te rijden, ging hij onmiddellijk voor de bijl. Met zo’n 10 Trabantjes reden we achter elkaar door Berlijn. We hadden heel veel bekijks en werden, vooral door Chinezen en Japanners, op de foto gezet. Het was een heel bijzondere belevenis. Ik zal het glunderende gezicht van Dennis nooit vergeten. Dus.. een bijzonder souvenir!”
A. van Kan
ZMR erlijn Uit : B uitsland land : D lasti Wat : P
bantje c zak, Tra
s
A. van Kan tjes Met 10 Traban lijn Ber or do ar ka achter el AAl IGE VERH JE EK T VOllED LEES HE ISVERSlAG-BO RE IN HET
J. v.d. Burg
“Van 1947 tot 1950 verbleef Jac. N. van Leeuwen als dienstplichtig militair in voormalig Nederlands-Indie, op het eiland Java. Voor de terugreis naar Nederland is deze kist gekocht om de persoonlijke bezittingen per schip naar huis te vervoeren. Een tocht van 6 weken. Waarschijnlijk is deze kist gemaakt voor een gesneuvelde soldaat, te zien aan de letters onder het adres en de gegevens van Jac. N. van Leeuwen. Honderdduizend mannen en vrouwen hebben gediend in Nederlands-Indie. Zevenduizend zijn gesneuveld voor een zinloze strijd.”
M. Wijgerinck
ZMR
ZMR
Uit :
Java
Uit : Diverse steden
land :
Nederlands-Indië
land : Nederland en Europa
Wat :
Een reiskist
Wat : Bedelarmbandje
J. v.d. Burg
M. Wijgerinck
Een tocht van zes weken
Stoer en ‘groot’
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“Dit is mijn tweede bedelarmbandje. Nadat het eerste te klein was geworden kreeg ik voor een van mijn verjaardagen een nieuw armbandje met -vond ik- erg mooie schakels: stoer en ‘groot’. Aan deze armband kwamen in de loop van de jaren bedeltjes, die mijn ouders meebrachten van hun vakanties: Wapentjes van steden in Oostenrijk en Engeland, Italie en Duitsland. Zo reisden wij als kind toch een beetje mee.”
“In september 1991 studeerde ik af. Voor ik ging werken, pakte ik mijn rugzak en ging ik op reis. Naar Nieuw-Zeeland, daar had mijn vader zo’n 10 jaar gewoond. Dat wilde ik zien. Het plan was simpel: op de heenweg twee maanden dwars door Indonesie, dan twee maanden Nieuw-Zeeland en vervolgens nog twee weken Thailand om de reis af te ronden. Het pakte anders uit. Al reizend sprak ik twee of drie keer reizigers die in Vietnam waren geweest. Ze waren superenthousiast. Vietnam was -na jaren afsluiting- net open voor individuele reizigers. Vanuit Nieuw-Zeeland belde ik al snel naar huis: ‘Ik kom een maand later thuis en ik ga naar Vietnam.’ De reactie van mijn vader was kernachtig: ‘Ok, en let op je zelf.’ Hij begreep blijkbaar dat hij er weinig aan kon veranderen. Alle verhalen over Vietnam klopten. De tijd was ergens midden jaren ’70 stil gaan staan. Een paar decennia strikte toepassing van het communisme had er voor gezorgd dat er geen economische groei was geweest. Geen hoogbouw, haast geen auto’s, brede trottoirs met hoge bomen. En eindeloos veel fietsers. De Sovjet-Unie was net uit elkaar gevallen. De Russische adviseurs waren vertrokken. Met China had Vietnam net nog een grensoorlog uitgevochten. Vietnam stond er alleen voor. Westerlingen waren ineens weer welkom. Mondjesmaat kwamen ze binnen. Eerst de reizigers. Zij hadden -net als ik- al reizend hun reis omgegooid. Ik ben van na de Vietnam-oorlog. Op 30 april 1975 -toen de Amerikanen hun ambassade in Saigon evacueerden- was ik bijna acht jaar oud. De Vietnam-oorlog was geschiedenis voor mij. Ik kende het van verhalen en uit de boekjes, niet meer. In Vietnam kwam ik het ineens tegen. * Ik dronk een borrel in hotel Continental in het centrum van Saigon (beter gezegd, Ho Chi Minhstad). Hier speelde ‘The Quiet American’ van Graham Greene zich af. * Ik liep door het museum of ‘American War Crimes’. De Vietnamese Communisten haalden hier nog steeds hun gelijk. Terecht of niet. * Ik kroop door de eindeloze ondergrondse gangen van Cu Chi waar de Vietcong zich verschool voor de Amerikanen. * Ik ontmoette ergens in de Mekong-delta een rijke Vietnamese. In de oorlog was ze getrouwd met een Amerikaanse soldaat. Nu gebruikte ze US dollars om in haar oude dorp het grootste huis te bouwen.
P. Stein
ZMR Uit : Saigon land : Vietnam
k
ek & dagboe
bo Wat : Woorden
P. Stein r was geschiedenis voo De Vietnam-oorlog . er me t e ni , len ha ver mij. Ik kende het van n ge het ineens te In Vietnam kwam ik E VERHAAl VOllEDIG LEES HET -BOEKJE ISVERSlAG IN HET RE
In een rommelzaakje vond ik souvenirs van de oorlog. Ruim vijftien jaar was het weggestopt. Nu kwam het weer tevoorschijn. Een handelaartje had het opgekocht en verzameld. Nu lag het allemaal in zijn winkeltje. Aanstekers, horloges, insignes, helmen. Het was er allemaal. En ook een paar kleine boekjes: ‘Hoe-en-wat-in-het-Vietnameesop-vakantie’, handige kleine zakboekjes met praktische zinnetjes. Niet om vakantie te vieren, maar om er als militair te vechten. ‘Waar is de door de Vietcong bezette brug?’, ‘Wij zijn hier om jullie te bevrijden van het Communisme.’ Bijzonder. Nog meer bijzonder werd het. In een boekje stond handgeschreven een datum: 12 juni 1967, mijn geboortedatum. Mijn meest bijzondere souvenir.”
J. Staal
ZMR
“Deze glazen komen uit Singapore. Ze zijn onderdeel van onze uitzet. Ik vond ze mooi in 1963 en dat zag je hier toen niet veel in Nederland. Deze glazen zijn nooit gebruikt. Ze hebben altijd in een vitrinekastje gestaan. Maar in de loop der jaren is er veel veranderd, dus zijn ze verhuisd naar een doos op zolder. Bij deze gelegenheid hebben we ze weer tevoorschijn gehaald.”
Uit : Singapore land : Singapore Wat : Houders met glaasjes
J. Jans J. Staal
ZMR
Maar in de loop der jaren is er veel veranderd, dus zijn ze verhuisd naar een doos op zolder LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
Bain Uit : Aix-les-
s
land : Frankrijk n va Wat : Een ivore
“Mijn ouders zijn in 1937 getrouwd en daarna op huwelijksreis gegaan. Ze zijn via Brussel naar Aix-les-Bains gereisd, waar zij in een hotel hebben gezeten. Ze hebben dit souvenir meegenomen als aandenken.”
asje
J. Jans Op huwelijksreis ins naar Aix-les-Ba VERHAAl VOllEDIGE -BOEKJE LEES HET AG ISVERSl IN HET RE
“11-09-2011: wie herinnert het zich niet... Tien jaar later waren we bij de herdenking in New York. Het was tevens de 18de verjaardag van mijn zoon. Bij de opening van het monument kochten we dit armbandje en hij droeg het dag en nacht uit respect voor de slachtoffers en nabestaanden, tot.. precies een jaar later op mijn zoons 19de verjaardag het armbandje kapot raakte. Vanaf dat moment ligt het in de vitrinekast als souvenir en uit respect.”
“Dit oude kruis hebben wij opgedoken in zee onder de oude stadsmuur van Castellamare. De oude fossielen komen uit dezelfde stad. Datering en betekenis onbekend. Dit alles naar aanleiding van een kleine gidssteen gevonden op het strand, met een afdruk van een schelpje.”
D. Boere en R.
Ham
ZMR Uit : New York land : Verenig
D. van Zuijlen / C. Milford
de Staten
Wat : Een arm band
D. Boere en R.
ZMR
je 09-11
Ham
11-09-2011: wie herinnert he t zich niet...
Uit :
Castellamare
land :
Sicilië, Italië
Wat :
Kruisje, fossiele schelpen
LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
D. van Zuijlen / C. Milford Opgedoken in zee LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“Er zijn mensen die zeggen het is toeval en er zijn mensen die zeggen toeval bestaat niet! Ik laat het aan u. Mijn vrouw en ik waren op vakantie in Thailand, we reisden wat door het binnenland en bezochten diverse eilanden. We maakten de overtocht naar het eiland Ko lan in de golf van Thailand en deden daar een lokale markt aan. We keken wat er allemaal aangeboden en verkocht werd, en mijn oog viel op de uit hout gesneden Dame. We vonden het mooi en zeiden tegen elkaar ‘Die gaan we straks kopen als we weer terug naar de boot gaan, anders moeten we er de hele tijd mee lopen.’ We waren bang dat zij dan zou breken of beschadigen. Maar aan het einde van de markt stonden toek-toeks (autootjes) die je naar de andere kant van het eiland brachten, om daar ook een kijkje te nemen. We kwamen op een heel mooi Bounty-strandje terecht en zijn daar de rest van de dag gebleven. Maar van die kant van het eiland kon je ook weer terug varen naar het vasteland en dat deden wij dan ook. We zijn nooit meer naar de markt teruggeweest om de Dame op te halen. We waren het helemaal vergeten vanwege de indrukken en het mooie idyllische plekje. Het was zo mooi en er was zoveel rust: voor ons was dit het paradijs op aarde. We hadden nog twee weken vakantie tegoed en reisden wat door het binnenland en bezochten mooie Boeddhistische tempels. Aan het einde van onze vakantie deden we nog 3 dagen het strand aan. We hadden in de buurt van het strand een appartementje gevonden. De laatste dag brak aan en we gingen niet al te laat naar bed, omdat we de volgende dag vroeg naar het vliegveld moesten voor de terugreis. We werden wakker en zeiden ‘Zullen we eerst nog een ontbijtje om de hoek doen, voor we naar het vliegveld gaan?’ We liepen de straat uit en wat was het geval, de avond daarvoor was een Nightmarkt geweest. Dat konden we zien aan de houten tafels en poster. Het was ons geheel ontgaan! We liepen richting het restaurantje voor ons ontbijt en ineens gaf ik een gil van verbazing: op de grond stond de Dame van het eiland met een gebroken arm. Ons vermoeden is dat de marktkoopman het beeldje heeft achtergelaten, omdat het onverkoopbaar was geworden. Aan u: toeval, of geen toeval? Toch wel mysterieus.. ”
A. Eman
ZMR Uit : Thailand land : Thailand Wat : De Dame
A. Eman Toch wel mysterieus... LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
Vakantie, Oke, op weg naar de USA! “Naar Atlanta gaan mijn man en ik vooral omdat onze jongste zoon er woont met zijn gezin. En ‘live’ knuffelen is nu eenmaal leuker dan per Facetime (goede 2de trouwens). Atlanta, in de zuidelijke staat Georgia, is een mooie stad met veel, zeg maar groene enclaves. We hebben al veel uitstapjes gemaakt met de family. In de stad en omgeving is veel te beleven. Het bijzondere Stone Mountainpark, diverse geweldige musea, het Margareth Mitchelhouse (‘Gejaagd door de wind’), het Martin Luther Kingcenter en het Jimmy Cartercenter. Maar waar is Atlanta nog meer zo beroemd om? COCA COLA! Het museum van Coca Cola is een bezoek meer dan waard. Na bezichtiging natuurlijk nog even naar de museumwinkel (dat hoort zo). Allemaal leuke souvenirs, maar een souvenir sprong er werkelijk uit. Mijn zoon schonk mij deze fantastische Coca Cola-broek, die hier nu tentoongesteld wordt. De vakantie naar Atlanta was weer geweldig met kinderen en kleinkinderen. Volgend jaar gaan we weer!”
E. de Vries - Leenes
J. Goutier - Zwiers
ZMR
ZMR Uit :
Atlanta
Uit : Liang
land :
Verenigde Staten
land : China
Wat :
Coca Cola-spijkerbroek
Wat : Het Rode boekje, Mao
E. de Vries - Leenes
J. Goutier - Zwiers
Volgend jaar gaan we weer!
Als toerist word je vaak van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid gesleept
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“In het najaar van 2007 hebben mijn man en ik een reis naar het zuidwesten van China gemaakt. Gedeeltelijk met binnenlandse vluchten, gedeeltelijk met diverse bussen, soms met een bus met vierkante wielen. Als toerist word je vaak van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid gesleept en op 25 oktober waren wij in het plaatsje Liang. Daar bezochten wij onder andere een batikwerkplaats en tussen alle kledingstukken van deze batikstof - die vreselijk afgeeft, mijn huid was ook blauw - vond ik in deze Winkel van Sinkel het Rode boekje, in de Duitse taal! Dit is voor mij gemakkelijker te lezen dan in het Chinees.”
inwisselbaar? Opvallend genoeg zijn souvenirs materieel vaak zonder grote waarde. Ze hebben doorgaans weinig praktisch nut en ook over de esthetische waarde valt te twisten. Veel souvenirs zijn inwisselbaar. Voor 1830 waren souvenirs meestal unieke stukken, die in de plaats zelf werden gemaakt. Tegenwoordig wordt negentig procent van de verkochte souvenirs in massa geproduceerd in China. Buttons, lepeltjes, koelkastmagneten en T-shirts worden, met wat aanpassingen in tekst en beeld, gebruikt voor verschillende toeristische attracties. Ondanks hun clichématige uiterlijk, blijven ze een gewilde en tastbare herinnering aan de vakantieplek.
“Ik ben vaak op werkbezoek geweest in Brugge. De eerste keer was in de jaren ’70. Toen was Brugge nog niet zo toeristisch en eigenlijk verwaarloosd. Toen ging ik in 2002 een midweekje met mijn echtgenote naar Brugge, toen Culturele Hoofdstad van Europa. Ik weet niet meer of dit wegwerp-fototoestel aan alle bezoekers werd uitgedeeld of bij het kopen van een ticket. Ik heb toen vele, vele foto’s met dit toestelletje geschoten.”
C. Coers
T. Puijk
ZMR
“Hamm, Bockum Hovell, had in de jaren ’70 van de vorige eeuw vriendschappelijke banden met Zoetermeer. In die tijd vonden regelmatig uitwisselingen plaats tussen Zoetermeer en Bockum Hovell, waarbij ook altijd bestuurders en gemeenteraadsleden van beide gemeenten aanwezig waren. De uitwisselingen waren onder andere op cultureel en sport gebied.
ZMR
Uit :
Hamm, Westfalen
Uit :
Brugge
land :
Duitsland
land :
België
Wat :
Een Bordje en vaantje
Wat :
Een wegwerpcamera
T. Puijk
C. Coers
Eindelijk op z’n Duits opgelost.
Vele, vele foto’s....
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
Dit bordje heb ik gekregen tijdens een sportuitwisseling in 1977 en wel op de dag dat in Nederland de treinkaping bij de Punt beeindigd werd. Mijn gastheer in Hamm feliciteerde mij met die beeindiging en zei dat Nederland dat ‘eindelijk op z’n Duits had opgelost’.”
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“In juni 1994 waren wij (mijn man en ik) twee weken met vakantie in Oostenrijk, voornamelijk in Wenen en omgeving. Van de vele bezienswaardigheden brachten wij onder andere ook een bezoek aan het Benedictijnenklooster te Melk. Dit klooster is het meest volmaakte monument van de Oostenrijkse barok. Het klooster is gesticht in 1089 en werd in de eerste helft van de 18de eeuw na een brand geheel herbouwd en belangrijk uitgebreid in een schitterende barokstijl. De langste zijde is 325 meter. Zeer bezienswaardig zijn de kloostertuin met fontein, de keizerkamer - een 196 meter lange galerij met de talrijke portretten van Oostenrijkse vorsten - een weelderig uitgevoerde zaal met tegen het plafond prachtige fresco`s, de bibliotheek en dan de kloosterkerk. De koepel is 65 meter hoog. Bij elkaar een wonder van harmonie. Vanaf het terras voor de kerk geniet men van een prachtig uitzicht op de Donau. De kloosterbroeders arrangeren onder andere familieweken en seminaries. Ongeveer 500 middelbare scholieren bezoeken hier verschillende vormen van onderwijs. Het ‘Stift Melk’ is een bezienswaardigheid van de eerste orde en trekt jaarlijks meer dan een half miljoen bezoekers. Een voor mij bijzondere bijkomstigheid was dat ik hier mijn verzameling van kinderserviesjes uit kon breiden. Ik kocht hier namelijk een kinderserviesje gedecoreerd met plaatjes van het ‘Stift Melk’.”
lderblom C. v.d. Tas - Ge
ZMR elk Uit : Stift M rijk land : Oosten ders Wat : Een kin
erviesje
lderblom C. v.d. Tas - Ge ent lmaakte monum Het meest vo k ro ba e ks rij van de Oosten AAl IGE VERH JE EK T VOllED LEES HE ISVERSlAG-BO RE IN HET
E. Faber
ZMR Uit :
Hamburg/Antwerpen
land :
Duitsland/België
Wat :
Drie pennen
“Tijdens elke vakantie probeer ik souvenirs te kopen in de vorm van pennen. De laatste vakanties waar het lukte, waren in Hamburg en Antwerpen. We gingen er heen voor een concert van de groep OMD (Orchestral Manoeuvres in the Dark) en hielden er gelijk vakantie. De groep zelf heeft helaas geen pennen met hun naam. Als dat zo was, zou ik die zeker in mijn verzameling willen hebben.”
“Speciaal voor de tentoonstelling ‘Gestold Geluk’ vanuit ons in een afgelegen gehucht gelegen familiehuis in de Eifel een dagtripje gemaakt naar het toeristische Bernkastel aan de Moezel om een ‘lelijk’ souvenir te bemachtigen. Het stadje heeft een oud centrum met vele, vele oude vakwerkhuisjes. Daarin leiden stegen, de smalste over trappen, omhoog naar de wijngaarden en tref je een wijnhuis op iedere hoek van de straat aan. Dit laatste was een extra aanmoediging om de stroom van honderden vooral op leeftijd zijnde toeristen te trotseren die zich door de steegjes begaven om het historische Moezelstadje te ontdekken.”
J. v.d. Ploeg
ZMR Uit :
Bernkaste
land :
Duitsland
Wat :
Sierbordje
J. v.d. Ploeg Een ‘lelijk’ souv enir LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
E. Faber Tijdens elke vakantie probeer ik souvenirs te kopen in de vorm van pennen LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
l
“In de zomer van 1996, in de maand augustus, is ons gezin uiteindelijk toch voor de laatste maal met een Engels reisbureau, was gevestigd in Den Haag, die keer naar Whitby aan de oostkust van Engeland gegaan om van een wandelvakantie te gaan genieten. Wij zijn daarvoor nog op de TV geweest bij het programma ‘Vakantieman gezellig, he’. Het reisbureau was namelijk net failliet. De eigenaresse was geestelijk in de war en kon haar reisbureau niet voortzetten en zij woonde van de aanbetaling van haar clienten in diverse vakantieparken op de vlucht voor haar ellende.
J. Goutier - Zwiers
ZMR Uit : Whitby land : Engeland Wat : foto kerkhof van Dracula
Dank zij de Ferry-maatschappij die de gedupeerde vakantiegangers een gratis overtocht aanbood, moesten wij alleen onze accommodatie, een oud landhuis, nogmaals betalen. Volgens de verhalen was het kerkhof achter dit landhuis het kerkhof waar het in de Draculaverhalen over gaat. Wij hebben daar in het ‘Regatta weekend’, nog voor het grote vuurwerk, op dat kerkhof een soort spoorzoekertje gespeeld, samen met het Engelse reisgezelschap. Typisch Engels! In Nederland ongehoord!”
J. Goutier - Zwiers Typisch Engels!
LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
“Een werkbezoek aan vijf musea in vijf dagen door vier landen voerde ons langs verschillende Centraal-Europese steden, waaronder Berlijn, Keulen, Salzburg, Bolzano, Rosenburg en Budapest. Een prachtige reis, waarbij we ons doorgewinterde reizigers voelden en dat terwijl de temperatuur gemiddeld de 38 graden Celsius bereikte. Het mogen reizen en bezoeken van musea was een voorrecht en een verrijking. De problematische geschiedenis van dit deel van Europa was voelbaar in de musea en op straat. Niet alleen verre geschiedenis, maar ook actuele. In Rosenheim en Bolzano werden we geconfronteerd met de vele, vele vluchtelingen uit onder meer Syrie en Afghanistan die zich op de perrons bevonden en in parken bivakkeerden. Dan komt de realiteit dichtbij. De koelkastmagneet uit Salzburg kan niet anders dan een voorstelling van de familie Von Trapp uit de musical dragen. Wie kent niet de liedjes en heeft geen beeld van Maria, de marine-kapitein en de kinderen? Ontroerend en onvergetelijk en dan nu in kunststof als een afdruk van een afdruk van afdruk...”
“Over deze lepel kan ik weinig vertellen. Het is een reissouvenir van mijn man die in 2014 is overleden. Mijn man maakte drie keer een reis naar Noorwegen. Op een foto van zijn tweede reis stond de bus waarmee hij reisde vast tussen twee sneeuwmuren. De derde reis waren we samen met vrienden in een vakantiehuis ver van de bewoonde wereld. Om bij de buiten-wc te komen, moesten we een aanloop nemen om tegen de heuvel op te komen. Het toilet was gebouwd boven een stroompje, dus doorspoelen was niet nodig. J. v.d. Ploeg
ZMR Uit :
Salzburg
land :
Oostenrijk
Wat :
Koelkastm
agneet
We wilden gist hebben om zelf brood te bakken, maar kwamen thuis met zelfrijzend bakmeel. Een kip van vijfentwintig gulden met z’n zevenen delen was ook geen ‘vette bek’. Steeds als we bij een museum aankwamen was deze gesloten of ging sluiten: ‘Kom morgen maar terug’.
Het is zeker een land om terug te keren. Dat dansende, levende water en het prachtige landschap... PRACHTIG, GEWELDIG.” d Klooster v – er f f o t M. S
ZMR J. v.d. Ploeg Een afdruk van een afdruk van een afdruk ... LEES HET VO IN HET RE llEDIGE VERHAA l ISVERSl AG-BOEKJ E
insd Uit : E
sen als Fos
oorweg
en
land : N lepel ilveren Wat : Z
vd Klooster M. Stoffer – ,
komen iten- wc te Om bij de bu aanloop nemen een moesten we komen. heuvel op te de n ge te om
l VERHAA EDIGE T VOll BOEKJE LEES HE ISVERSlAGRE T HE IN
het opgezette dier als souvenir Het traditionele souvenir van een jachtpartij is een trofee. De kop van een geschoten dier werd aan de muur bevestigd. Adellijke landhuizen en kastelen hingen er vol mee als teken van macht en status. Met de mogelijkheid van het reizen naar steeds verdere landen, werden ook exotische opgezette dieren een gewild souvenir. Of zoals recentelijk het wereldnieuws haalde: een foto van een Amerikaanse tandarts die trots poseert bij de door hem doodgeschoten leeuw in Zimbabwe. De foto neemt dan de souvenirfunctie over. Tegenwoordig is het importeren van dode (en levende) dieren aan strenge wetten gebonden.
Het verhaal van een beginnend zeeman. De Kaaiman story “Ik wilde graag zeeman worden, omdat ik het thuis niet zo fijn had. Maar ik mocht niet op de Haringvangst. Ik ben op Scheveningen grootgebracht en mijn vader had daar op het strand ezeltjes voor de kinderen die daar tegen betaling een ritje op mochten maken. Ik ben geboren op 9 maart 1942 en toen ik 5 jaar was, moest ik al achter de ezels lopen op het strand. Ik heb dat 10 jaar lang als kind moeten doen, dus dat was niet zo leuk meer. In 1957 had ik de leeftijd om naar de grote vaart te kunnen en na veel gezeur kreeg ik eindelijk toestemming om te gaan varen. Ik kwam terecht bij de Koninklijke Rotterdamse Lloyd. Bij die hele grote maatschappij werd ik ketelbinkie. Ik moest elke dag weer de hutten van de matrozen schoonmaken en het eten opdienen. Ik ben nog een week lang zeeziek geweest en toen heb ik vaak gedacht ‘Was ik maar thuis gebleven.’ Maar daarna was de zeeziekte weg en had ik het heel goed naar mijn zin. Ik verdiende toen 76 gulden in de maand en moest 50 gulden kostgeld betalen aan mijn ouders. Dus er bleef 26 gulden over om eventueel kleding, zeep en tandpaste te kopen. Je begrijpt wel dat er dus eigenlijk geen geld was voor souvenirs. Een jaar later was ik lichtmatroos en verdiende 116 gulden per maand, maar het kostgeld thuis bleef 50 gulden, dus ik had 66 gulden voor mijzelf. Wat een feest! Ik kwam voor het eerst op Curacao en mocht met een matroos mee de wal op. Ik dacht ‘Ik heb nu geld en ga iets voor mezelf kopen’, maar de matroos nam me mee naar een zeemanshuis en daar moest ik een biertje drinken. De eerste vond ik vies, maar ik moest doorgaan, want: ‘Dan word je een zeeman’ zei hij. Dat heb ik geweten. Na 3 biertjes was ik dronken en liep ik te zingen. Achter in het zeemanshuis was een kamer met allemaal opgezette dieren. Daar zag ik een grote krokodil van 1m60 en ik was er helemaal ondersteboven van, zo mooi vond ik hem. Ik vroeg aan de verkoper wat hij kostte. De prijs was 50 gulden. Ik had 53 gulden bij me en ik wist dat de bus naar de haven 2 gulden kostte. Ik was helemaal blij en kocht de krokodil. Nog aardig dronken van de biertjes liep ik naar de bushalte. Ik wilde de bus in met de krokodil, maar de buschauffeur vertelde me dat hij te groot was en dat ik niet mee mocht. Wat nu? Ik ben teruggegaan naar het zeemanshuis en heb het verhaal verteld. De man zei ‘Kom maar mee. Ik heb een kaaiman voor je en die mag wel mee in de bus.’ Ik ben op hoop van zegen naar de bushalte gegaan. Toen de bus kwam, was ik helemaal zenuwachtig. Ik heb betaald en mocht mee. Ik was een gelukkige en trotse jongen van 17 jaar.
J. Staal
ZMR De kaaiman heb ik vaak kunnen verkopen. Maar hij is nooit te koop: het is het eerste souvenir voor mezelf. Ik ben nu 73 jaar. Laatst waren we in Blijdorp in Rotterdam. Mijn vrouw zei: ‘Geef de kaaiman aan de dierentuin, dan leren de kinderen er van.’ Ik heb ook kleinkinderen en toen ik aan mijn kleinzoon het verhaal van Blijdorp vertelde, zei hij: ‘Opa, ik hoop dat als je hem ooit wegdoet, ik hem dan mag hebben.’ Ik vroeg ‘Waarom? Wat wil je er dan mee?’ Hij antwoordde: ‘Het komt door de verhalen die je altijd vertelt over jouw tijd. Wat hebben wij het toch goed.’ Ik heb hem nu beloofd dat wij hem voor de tentoonstelling uitlenen, maar dat hij hem daarna mag hebben. Ik had nooit gedacht dat dit zou gebeuren! Dat was het verhaal van de Kaaiman.”
Uit :
Willemstad
land :
Curaçao
Wat :
Een kaaiman
J. Staal Ik heb een kaaiman voor je en die mag wel mee in de bus LEES HET VOllEDIGE VERHAAl IN HET REISVERSlAG-BOEKJE
