Er is geen nieuws vandaag. Er is nooit nieuws. Er is nooit meer dan woorden die zalven of slaan als kleine geniepige handen

voor vrijwilligers

Driemaandelijks tijdschrift van VZW Vrijwilligerswerk TELEDIENST - ondernemingsnr. 456483285 38 ste jaargang – nr. 2 – april, mei, juni 2015 afgiftekantoor 8000 Brugge 1 / 2de afdeling - erkenningsnummer: P408451 Verantwoordelijke uitgever: E. CLAES – Garenmarkt 3 – 8000 Brugge

2

Het nieuws is dood, lang leve het Nieuws! Er is geen nieuws vandaag. Er is nooit nieuws. Er is nooit meer dan woorden die zalven of slaan als kleine geniepige handen. Er is geen nieuws vandaag. Elk woord is een scheef synoniem voor de angst die regeert als een koning die zegt ze hebben ons niet uit elkaar kunnen spelen (we spelen vrolijk verder: stammetje over de grens). We schrijven een vijand we lezen van links naar rechtser we vermijden krampachtig naar binnen te kijken. Maar bloed doet overal even zeer. Misschien is dat het probleem. Wij kunnen niet schrijven voor iedereen en lezen alleen maar onszelf. Er is geen nieuws vandaag behalve misschien de glimlach op straat, het zinloos vergeven, het pasgeboren kind elke 4,2 seconden opnieuw, die eerste adem. Runa Svetlikova

war-child.webkwestie.nl

3

Beste Lezer, Januari Nigeria: 3 tot 7 januari - In de plaats Baga, waar op 16 april 2013 ook al een grote aanslag was gepleegd, richt Boko Haram een bloedbad aan. Honderden mensen worden vermoord, sommige schattingen spreken van tweeduizend doden. Een nieuwsitem tussen vele andere. Parijs: De aanslag door 2 extremisten op 7 januari 2015 op het hoofdkantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs. Twaalf mensen worden door extremisten doodgeschoten. De twee daders worden 2 dagen later bij een politiebestorming gedood. Voor enkele dagen worden, uit medeleven en verontwaardiging, vele mensen over de gehele wereld “Charlie”. Een nieuwsitem dat qua belangrijkheid kan tippen aan nine eleven. Verviers: ‘Er is een tweede Parijs vermeden’, zeggen gerechtelijke bronnen. ‘Het was een kwestie van uren voor er een aanslag zou gepleegd worden in ons land.’ Bij een huiszoeking in Verviers openden verdachten het vuur op de politie, die de verdachten daarop neutraliseerde. Twee verdachten worden gedood. Het niet zo grote stadje in ons kleine landje wordt even wereldnieuws. In België zit de angst er goed in. Februari Syrië - Libië: I.S. vult zijn reeks onthoofdingen aan met twee japanners en 21 koptische christenen. Talloze anoniemen worden massaal geëxecuteerd. De eerste twee feiten halen het nieuws, hoewel er al gewenning optreedt. De talloze anoniemen worden ondergesneeuwde anoniemen. Irak: I.S vernielt eeuwenoude Assyrische kunstschatten. Een deel ervan wordt geroofd om te verkopen om met de opbrengst wapens te kopen. Werelderfgoedorganisatie Unesco vraagt een spoedoverleg. Wereldnieuws. Maart In het noordoosten van Nigeria heeft de moslimterreurbeweging Boko Haram volgens de plaatselijke autoriteiten opnieuw zo’n 400 vrouwen en kinderen ontvoerd. De soennitische strijders hebben in het stadje Damasak, nabij de grens met Niger, ook verschillende mensen gedood. Wie niet snel genoeg kon vluchten, werd meegenomen als gijzelaar. Ook dit nieuws raakt ondergesneeuwd en verbleekt door de crash van een vliegtuig in de Alpen, waarbij 150 doden vallen. Hoe kijken wij naar de wereld? Met onze westerse blik, met een zij-en-wij-blik waarbij we de wereld opdelen in dichtbij en veraf, bekend en onbekend? Persoonlijk choqueert het mij een beetje dat er relatief weinig aandacht wordt besteed aan de gruwel van Boko Haram (veraf en on-westers), terwijl alles wat zich dichterbij afspeelt en aan ons westers gevoel appelleert, onze nieuwswereld in rep en roer zet. Kunnen we deze kloof tussen zij en wij, tussen culturen, tussen bekend en onbekend, niet ook simpelweg overbruggen met enkele muisklikken? Ondanks al dit slechte nieuws, wens ik jullie toch een vrolijke, bruisende lente toe! Rein De Puysseleyr Wil je het Contactblad voortaan digitaal ontvangen, per e-mail dus, laat ons dat dan weten op:

[email protected]

Op die manier kunnen we een hele hoop papier besparen en werken we samen aan een duurzamer milieu! Omdat het over een groot bestand gaat is het wel nodig dat je over een snelle internetverbinding beschikt!

4

De nieuwbouw het toekomstige onderkomen van het caw Een heel lange aanloop… In 1998 kocht het toenmalig Sociaal Centrum - Teledienst de gebouwen Garenmarkt 5 en 7. Het was de bedoeling om de toenmalige groei van de organisatie op te vangen en om op termijn, door verbouwingen, over een volwaardige structuur te beschikken. Vier fusies later werken we in een organisatie die vijftien keer groter is en die – ondanks een forse groei van het patrimonium – aan z’n limieten zit qua infrastructuur. En dan hebben we het nog maar over het volume, niet over de kwaliteit… Van de gehoopte verbouwingen is immers niets in huis gekomen, op enkele kleine aanpassingen na. We botsten op de onmogelijke eisen van de stad die elke grondige aanpassing onmogelijk maakten. Daarom werd uitgekeken naar een alternatief, en dat lag in het aanbod van OCMW-Brugge om een bouwterrein aan te kopen op de site Molenerf (Ruddershove), tussen het AZ St-Jan en de nieuwbouw van het OCMW. In de zomer van 2009 besliste de OCMW-raad dat de aankoop kon plaatsvinden, maar door allerlei ingewikkelde perikelen rond (het gebrek aan) parkeermogelijkheden, duurde het nog tot 2012 eer de aankoop uiteindelijk kon doorgaan. Onze aanvraag werd (met succes) als hefboom gebruikt om de neuzen (van de stad, het ziekenhuis en het OCMW) op één lijn te krijgen in de richting van een gemeenschappelijk parkeergebouw. Vandaag staan we op dat vlak nog niet veel verder, maar nu hebben we tenminste de bevestiging dat we een voorlopige parking mogen aanleggen, in afwachting van een definitieve oplossing voor de volledige site. Toen de eerste plannen gesmeed werden, was onze hoop het nieuwe gebouw te betrekken in 2013; het zal allicht vier jaar later worden… De bouwvergunning werd goedgekeurd in het voorjaar van 2014, de toelage van VIPA bevestigd in de zomer van 2014 en de openbare aanbesteding hebben we achter de rug sinds 9 februari 2015. Uiteindelijk zitten we in de laatste rechte lijn naar de realisatie. We hebben er jarenlang van gedroomd, straks kunnen we er wakker van liggen…

Een gebouw voor 100 medewerkers In de nieuwbouw worden de centrale diensten (omkadering) en het grootste deel van de ambulante hulpverlening van Brugge gehuisvest. Op de benedenverdieping vinden we het onthaal, het secretariaat en de bezoekruimte. Op de eerste verdieping zullen Slachtofferhulp en het ambulant begeleidingsteam werken. Daarboven komen de medewerkers van Exit en de Bezoekruimte en het meldpunt crisishulp minderjarigen. Op de derde verdieping werken de trajectbegeleiders van justitieel welzijnswerk en het forensisch team (buitendienst, gerechtelijk opgelegde hulp en organisatieondersteuning). Op de vierde verdieping vinden we de directie, de staf, ICT en de administratie en op de vijfde verdieping wordt de cafetaria voorzien.

5

Het gebouw bestaat uit twee delen: een kantoorgebouw van 22.5 op 33.5 meter met vijf bouwlagen en een bijgebouw van ongeveer 15 of 25 meter met één bouwlaag. Daarin vinden we de fietsenstalling met personeelsingang, enkele technische ruimtes, opslagruimtes en de bezoekruimte, die ook bruikbaar is voor groepswerk en voor kleinere (al of niet feestelijke) bijeenkomsten (van teams bv.). De eerste drie verdiepingen bestaan uit ruime landschapsbureaus die onderverdeeld zijn door kasten, met diverse mogelijkheden om apart te werken, te telefoneren of te overleggen. Daarnaast zijn er verschillende (gedeelde) gesprekskamers. Elke verdieping beschikt uiteraard over sanitair en over een kitchenette. Verspreid over drie verdiepingen zijn er enkele vergaderzalen, grote en kleinere. Naast de cafetaria (met terras) is er ook een ontspanningsruimte. Duurzaam bouwen Bij deze nieuwbouw wordt maximaal gebruik gemaakt van duurzame technieken. Er is een groen dak en de verwarming/ventilatie is gebaseerd op betonkernactivering. Er wordt gebruik gemaakt van het temperatuurverschil tussen grondwater en de lucht om warmte of koeling via het beton te geleiden. Uiteraard wordt ook het regenwater gerecupereerd en zal het gebouw goed geïsoleerd zijn. De ramen zullen manueel geopend kunnen worden. Een belangrijk element is de akoestiek. Daarvoor worden extra inspanningen gedaan. Planning Momenteel worden de offertes van de openbare aanbesteding onderzocht. Als die (ook voor VIPA) oké zijn, zal allicht in april of mei dit jaar gestart worden met de ondergrondse werken. Er moet op palen gebouwd worden gezien de aard van de waterrijke ondergrond. We hopen dat de de vloerplaat gelegd wordt voor het bouwverlof, zodat in augustus kan gestart worden met de opbouw. Er wordt ongeveer anderhalf jaar voorzien, zodat we begin 2017 het gebouw hopen te betrekken. Verhuizing van andere werkingen We zullen de Garenmarkt volledig verlaten. Garenmarkt 3 (en ook Eeckhoutstraat 39) worden teruggegeven aan Patrifo, de eigenaar waarmee we een erfpacht hebben afgesloten. Garenmarkt 5 en 7 worden verkocht om de nieuwbouw mee te financieren. De medewerkers van begeleid Wonen verhuizen naar de Vlamingdam. Ook het JAC verhuist naar daar, en ook voor de technische dienst wordt daar een nieuw atelier gebouwd. Er zal ook een onthaal in de binnenstad blijven, al dan niet in de Vlamingdam, en allicht in samenwerking met andere partners. Andere mogelijkheden De nieuwbouw is eerder ruim bemeten. Dat betekent dat er op termijn eventueel ook andere werkingen hun plaats kunnen vinden. Afhankelijk van keuzes rond de structuur van CAW Noord-WestVlaanderen is het niet uitgesloten dat op langere termijn ook andere werkingen hun plaats vinden in deze nieuwbouw. We hopen dat deze nieuwe huisvesting ook de werking(en) een impuls zal geven. Van andere organisaties weten we dat elkaar dagelijks ontmoeten de samenwerking en de dwarsverbindingen stimuleert. We kijken er alvast naar uit, en we hopen dat het bouwproces voorspoedig mag verlopen. Eric Claes

6

Jongerenbegeleiding exit

EXIT biedt ambulante begeleiding aan jongeren, tussen 12 en 18 jaar, die op seksueel vlak over de grens gaan. Een niet zo voor de hand liggend werkterrein dat zich een beetje in de ‘rodeoortjes-sfeer’ bevindt. Maar waar ongetwijfeld, ook preventief, mooi werk wordt geleverd. Me voorbereidend op een interview met Els, Björn en Elien vind ik volgende passage in een eindverslag van EXIT De adolescentie is een periode van experimenteren en ingrijpende veranderingen. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat dergelijk probleemgedrag in deze fase tot uiting komt. Onderzoek toont aan dat jongeren geneigd zijn een hele resem aan risicovol gedrag te stellen, inclusief delictgedrag. Een belangrijk psychologisch mechanisme dat aan de grondslag van deze neiging ligt, is ‘sensation seeking’ of nog: ‘het zoeken naar verschillende, nieuwe, complexe en intense sensaties en ervaringen en de bereidheid om fysieke, sociale, wettelijke en financiële risico’s te nemen voor deze ervaringen’. Voor mij een geschikte achtergrondgedachte om me even te verdiepen in EXIT. Is het niet erg moeilijk om die ‘grens’ van grensoverschrijdend gedrag te bepalen? Dat is inderdaad niet zo evident. Voor de wet is elke gedwongen vorm van seks strafbaar. Om van een normale omgang te spreken is er dus toestemming nodig. Bovendien kan men, voor de wet, pas geldig toestemmen vanaf 16 jaar. Seksuele omgang met iemand die jonger is, is dus strafbaar. Wij hanteren verder criteria als: wat wordt als normaal gedrag beschouwd in familie, cultuur, groep? Is er sprake van gelijkwaardigheid? In welke context vinden feiten plaats? Op welke leeftijd? Elke situatie is op die manier uniek en moet ook zo beoordeeld worden. Het vlaggensysteem van Sensoa kan hiervoor een hulp zijn. (www.sensoa.be/acties/handboek-hetvlaggensysteem) Hoe komen jongeren bij EXIT terecht? De helft van de jongeren wordt door justitie, parket of politie aangemeld. De andere helft door bv. CLB, Vertrouwenscentrum, een psychiater, de voorziening waar de jongere verblijft, en in mindere mate de ouders van de jongere. Na de aanmelding wordt telefonisch uitgezocht of er wel degelijk hulp van EXIT nodig is. Sommige feiten kunnen immers gewoon met een pedagogische interventie van ouders of school opgevolgd worden en hoeven niet de veel intensievere begeleiding van EXIT. Als blijkt dat er wel degelijk hulp van EXIT nodig is dan start de intake. In 3 à 4 gesprekken verkennen we de situatie van de jongere, individueel, samen met zijn omgeving, samen met de aanmelder. Daarna kan de begeleiding van start gaan. Hoe verloopt de begeleiding? De jongere komt op wekelijkse gesprekken van + een uur. Er wordt gewerkt rond een vraag waarmee hij of zij aan de slag wil gaan. Dat kan alles zijn waar de jongere op dat moment mee bezig is en heeft niet noodzakelijk met seksueel grensoverschrijdend gedrag te maken. Zo bv. de jongen die zich inschreef in een voetbalclub en uitgebreid over zijn trainingen en sociale contacten vertelt en zo groeit naar een positief zelfbeeld. Via dit soort thema’s wordt meegebouwd aan een identiteit. Ook hoeven deze sessies niet noodzakelijk in een gespreksruimte door te gaan. Als het voor de jongere makkelijker en spontaner voelt om op wandel te gaan, dan doen we dat. Met klei werken, en zelfs fietsen herstellen, hebben we ook al gedaan. Tijdens de begeleiding streven we ernaar dat de jongere inzicht krijgt in waarom hij of zij op dat moment dat gedrag stelde, dat hij zichzelf kan plaatsen in het gebeuren om zo herhaling te voorkomen. Daarvoor moet er uiteraard een open klimaat zijn, de jongere moet zich vrij voelen om te praten. Het feit van een begeleiding bij EXIT te (moeten) volgen mag vooral niet stigmatiserend werken, maar

7

moet constructief zijn voor de jongere: de feiten een plaats kunnen geven. Voor sommigen is het enorm moeilijk om over de gepleegde feiten te praten, anderen komen (te) graag met plastische verhalen en moeten eerder worden ingebonden. En dan gaan we daarmee aan de slag. Hoe lang de begeleiding duurt en waar ze eindigt is moeilijk te bepalen. Het is een groeien, onder andere, naar inzicht. Soms wordt een begeleiding na vijf gesprekken al afgerond, soms kan je na vier jaar nog niet afronden. Eigenlijk zou elke hulpverlener die met jongeren werkt, ook rond dit seksueel grensoverschrijdend gedrag moeten kunnen praten. Helaas stellen we heel vaak vast dat hulpverleners dat niet zien zitten, net omwille van die seksualiteit ... Men verwijst liever naar EXIT. Het is dan aan ons om uit te zoeken of die jongere wel degelijk gespecialiseerde hulp nodig heeft. Moeten jullie aan iemand rapporteren over de begeleiding? Ja, aan de verwijzer/aanmelder. Maar we houden dat zeer miniem. Dat beperkt zich tot een klein rapport over het aantal gesprekken dat plaatsvindt. Niets over de inhoud, geen persoonlijke zaken. Wat kan EXIT doen in functie van preventie? In de toekomst willen we graag nog meer inzetten op preventie: enerzijds door collega’s (hulpverleners, opvoeders, ...) de nodige handvatten te bieden om seksualiteit bespreekbaar te maken en eventueel grensoverschrijdend gedrag te (h)erkennen en te benoemen. Anderzijds willen we inzetten op het ondersteunen van collega’s die reeds een vertrouwensrelatie hebben met de jongere. Wat hebben zij nodig om samen met de jongere te werken aan het voorkomen van herval? Zodat een verwijzing naar EXIT niet langer nodig is. Ook naar de ouders toe willen we graag een ruimer aanbod doen. Vaak stellen we vast dat ouders zelf ook ondersteuning en hulp nodig hebben: in het creëren van een verhaal rond de feiten van hun kind en/of in het ondersteunen van het voorkomen van herval. EXIT zou in dat geval voorbehouden blijven voor die jongeren die heel gespecialiseerde hulp nodig hebben. Kan je nog iets zeggen over de toekomst van EXIT? EXIT bestaat eind juli 14 jaar. Sinds de start in 2001, werden bijna 400 jongeren aangemeld. Toch blijft het zoeken naar subsidies om de werking verder te kunnen zetten. Jongeren die worden verwezen via politie, parket of justitie kunnen zeker bij ons terecht. Voor jongeren die hun weg vinden buiten het justitiële, blijft het een zoektocht. Maar als er iets is wat we in al die onzekerheid hebben geleerd, is dat die (kleine en grote) crisissen ons bijzonder creatief maken! Interview: Rein De Puysseleyr EXIT Vlamingdam 36 Tel 050 44 57 18 GSM 0479 56 04 18 fax 050 44 57 07 [email protected] Medewerkers: Els Vandecasteele, Björn Claessens, Elien Goossens

8

voorstelling team exit - bezoekruimte

Els Vandecasteele Teamverantwoordelijke

Kelly Vandamme Bezoekruimte

Elien Goossens EXIT en Bezoekruimte

Marlies Vanpoucke Bezoekruimte

Iris De Groote Bezoekruimte

Björn Claessens EXIT

9

Professionele vriend “Buddy” bij Begeleid Wonen Een buddy is een vrijwilliger die zich inzet voor gezinnen en alleenstaanden, in een context van Begeleid Wonen. Enkele taken kunnen zijn: - begeleiden naar huisarts/specialist met een ondersteunende aanwezigheid in de wachtkamer - begeleiding van cliënten naar de (tweedehands)winkel - begeleiden naar administratieve diensten - mensen ondersteunen in de zoektocht naar woonst (zoeken op internet/immo’s) - samen boodschappen doen met onopvallende coaching (minder dure producten aankopen, basisproducten kiezen) - samen iets koken bij de cliënt thuis - coaching naar huiselijke sfeer en gezelligheid - wandeling maken of koffie gaan drinken om het naar buiten komen te stimuleren - ondersteunend gezelschap in de vorm van een babbel, spelletje kaarten,... - praktische hulp bieden: bvb. samen de tuin onderhouden (snoeien, gras afrijden,...) De professionele begeleider waakt mee over de goede gang van zaken van het ondersteunende, praktische engagement van de buddy.

Buddy Daisy vertelt over haar engagement: Ik voelde mij aangetrokken om op regelmatige basis een langdurig engagement op te nemen. Ergens een meerwaarde kunnen betekenen voor iemand anders. Buddyschap betekent voor mij een zinvolle en verrijkende invulling van vrije tijd. Veel cliënten hebben een klein sociaal netwerk. Ze komen voornamelijk in contact met hulpverleners en mensen die zich in dezelfde situatie bevinden. Als buddy kan je de brug slaan tussen de cliënt en de samenleving. Mensen uit hun sociaal isolement halen door eenvoudige activiteiten samen te doen zoals een wandeling maken, een koffie gaan drinken, boodschappen doen of luisteren naar hun verhaal. Begrip en geduld opbrengen staat centraal. Een gemaakte afspraak loopt al eens fout. Een zekere flexibiliteit en toegeeflijkheid daartegenover is nodig. Uit de waardering die ik krijg van mensen zoals een tas koffie aangeboden krijgen, een dank je wel of een glimlach, put ik energie. Het is leuk om mensen vooruitgang te zien maken waardoor hun onafhankelijkheid vergroot. Ik krijg het gevoel dat mensen er echt iets aan hebben. Een engagement om niet meer los te laten! Daisy Verstraete

10

dansen in de cel Grensoverschrijdende cultuur tussen de muren Zeven stoere mannen die dansen op een podium. Niet wat je je voorstelt bij een gevangenis. Maar in de gevangenis van Brugge kon je vorig jaar wel naar de dansvoorstelling Parallel Lines gaan kijken. Cultuur tussen de muren: het kan. Waar komen het idee en de naam van de voorstelling vandaan? Bjorn Callens werkt bij De Rode Antraciet, een vzw die sport, cultuur en vorming in de gevangenis brengt. “We zaten al een tijd te broeden op allerlei cultuurprojecten die steeds maar weer in de koelkast belandden. In 2013 besloten we al die ideeën te bundelen onder de naam Frontières. Alle projecten speelden op een of andere manier met grenzen, sommige focusten op de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. In Parallel Lines gaan we uit van twee lijnen: de lijn van het leven buiten de gevangenis en die van het leven binnen de gevangenis. De lijnen en levens lopen parallel. Ze raken elkaar dus niet. Maar toch kan je spelen met de grenzen ertussen. In je fantasie, in je verbeelding.” Was het eenvoudig om de gedetineerden enthousiast te krijgen om deel te nemen? Callens: “Tijdens een eerste infosessie haakte een aantal gedetineerden af omdat ze moesten dansen. Misschien hebben we die eerste infosessie wat veel de nadruk gelegd op het artistieke. Dat past niet zo goed in de machocultuur van de gevangenis. Toch waren er twaalf gedetineerden geïnteresseerd, waarvan er uiteindelijk zeven het podium gehaald hebben. Niemand had op voorhand ervaring met dans. En de jonge mannen, twintigers, hebben we er niet mee bereikt. De al wat oudere gedetineerden kunnen al makkelijker zeggen: Foert, ik trek me niets aan van wat de anderen denken, ik doe mee. Het is uiteindelijk een kwetsbare, broze voorstelling geworden. Veel mensen in het publiek waren zwaar ontroerd.” Had de choreograaf alles tot in detail voorbereid? Callens: “Nee, er lag op voorhand niets vast. Ze mochten zelf bewegingen voorstellen, eentje vond het bewegen niet zo leuk, maar zag het wel zitten om er liedjes bij te zingen. Ook hij kreeg een plaats op het podium. Quan, de choreograaf, komt zelf uit een andere cultuur en spreekt Frans. Dat heeft wel geholpen bij een aantal deelnemers die misschien zouden afhaken als het enkel in het Nederlands was.” Wat wilden jullie ermee bereiken? Callens: “We wilden iets maken om aan de buitenwereld te tonen. De buitenwereld reduceert gedetineerden tot hun probleem, tot de fout die ze begaan hebben. Terwijl wij ervan overtuigd zijn dat iedereen zijn kwaliteiten heeft. Ze kunnen dingen ontdekken die ze nog nooit gedaan hebben en kunnen hun verhaal brengen. Als ze in de media komen, is dat meestal op een negatieve manier. Dit was een manier om positief in de krant te komen. Sommigen waren zo zenuwachtig om op het podium te staan dat ze bijna moesten overgeven. Ze hebben zichzelf toch overwonnen, in zekere zin een muur doorbroken. Voor een publiek spelen was voor sommigen een hele opgave.” Hebben de deelnemers jullie positief verbaasd? Lisa Tahon, documentairemaakster bij de sociaal-artistieke organisatie kleinVerhaal: “Ja, iedereen heeft me positief verbaasd. De samenwerking verliep vlot, ik heb veel kunnen doen waarvan ik niet verwacht had dat het zo makkelijk zou lopen. Ze lieten toe dat ik close-ups maakte van hun gezichten, werkten mee aan interviews. Niemand van hen had een atletisch lichaam of ervaring met dans, maar toch deden ze allemaal mee. In het begin hadden ze niet veel vertrouwen in zichzelf, waren ze ervan overtuigd dat ze geen goede dansers waren. Een van de eerste opdrachten van de choreograaf was: sluit je ogen, en doe de bewegingen die je in je cel maakt. Dat zag er al prachtig abstract uit! Vanaf dan bekeken ze dans op een andere manier. Een van de deelnemers had het syndroom van Gilles de la Tourette (stoornis die zich kenmerkt door ongecontroleerde bewegingen en stemgeluid, nvdr) en kwam vragen of de choreograaf daar iets mee kon doen. De andere dansers zijn om hem heen komen staan en imiteerden zijn tics. Dat gaf een mooi effect, en was ook een voorbeeld van het overschrijden van grenzen.”

11

Maakten de strikte gevangenisregels het niet moeilijk om zo’n voorstelling uit tewerken? Callens: “Ja, daarom vind ik het zo fijn om met externe artistieke partners te werken. Ik ben gewoon aan die strikte regels en denk dan al snel: dat lukt allemaal niet. Iemand van buiten denkt vrijer na en heeft meer ambitie. Dat heeft als gevolg gehad dat we meer dingen hebben durven en kunnen doen, dingen die we anders op voorhand al als onhaalbaar afgedaan zouden hebben.” Hoe reageerde het publiek? Tahon: “Sommigen waren ontroerd, anderen zeiden: ‘Het blijven gevangenen.’ De buitenwereld reduceert gedetineerden tot de fout die ze begaan hebben. Terwijl wij ervan overtuigd zijn dat iedereen zijn kwaliteiten heeft. Maar wie weet wat voor jeugd hebben die mensen gehad? Misschien is er nog nooit iemand trots op hen geweest. De dochter en de ex-partner van één van de dansers zaten in het publiek. Eindelijk kon hij de schaamte over zijn hechtenis een beetje aan de kant zetten en kon zijn gezin trots zijn op zijn prestatie. We prikkelden hen op een manier die volledig buiten hun leefwereld lag. Hopelijk hebben ze ingezien dat het leven ook fijnere kanten heeft dan de problemen die ze al ondervonden hebben.” Tekst Liesbeth Van Braeckel | Foto Wouter Van Vaerenbergh Uit: Weliswaar, nr. 122 - februari - maart 2015

Parallel Lines was een samenwerking van De Rode Antraciet, kleinVerhaal, Vrijstaat O en CAW Noord-West-Vlaanderen. Ward Charles nam vanuit het CAW de procesbegeleiding op samen met Bjorn Callens van De Rode Antraciet. De projectaanvraag is ook opgesteld vanuit CAW Noord-West Vlaanderen.

12

vechtscheiding

een brochure van jeugdzorg

13

14

personeelsfeest Op het personeelsfeest op 23 januari waren de vele aanwezige personeelsleden in feeststemming. We werden vergast op een warm onthaal met drankje en hapjes, een lekker diner, een sfeervol optreden. Kurt Boelens, Voorzitter van CAW Noord-West-Vlaanderen, sprak ons in die feestelijke omgeving toe:

We blazen deze maand ons eerste kaarsje uit op onze verjaardagstaart. Op die prille leeftijd zetten kinderen hun eerste stapjes, en begint hun gebrabbel al een beetje op taal te lijken. Als ze opgroeien in een warme en stimulerende omgeving, voelen ze zich de koning te rijk en beseffen ze helemaal niet dat ze amper één jaar oud zijn en nog heel veel te ontdekken en te leren hebben. Dat opstaan en stappen ook vallen inhoudt, moeten ze nog ervaren. Wij hebben tegelijk al een langer leven achter ons, en beseffen daarom misschien beter dat we nog maar één jaar zijn, dat ons pad kronkelt en er soms hobbelig bij ligt, dat vallen erbij hoort en dat we nog een lange, steile weg te gaan hebben. Niet alleen om ons een toekomst te scheppen, maar ook om ons verschillend verleden een nieuwe plaats te geven en los te laten. Het voorbije jaar was al te zeer getekend door persoonlijk verlies van mensen die belangrijk waren en blijven. Ook op andere momenten hebben we ervaren dat we eigenlijk kwetsbaar en klein zijn, en nog niet zo stevig op onze benen staan. Toch hebben we al een basis gelegd, al zien we die misschien niet altijd. Een nieuw huis wordt ook gedragen door fundamenten, die niet meer zichtbaar zijn als het er eenmaal staat. We hebben (soms moeizame) onderhandelingen afgerond met een evenwichtig akkoord over het arbeidsreglement en enkele belangrijke CAO’s. We hebben samen het begrotingstekort kunnen ombuigen. Dat heeft geduld en inspanningen gekost van iedereen, en daarvoor danken we jullie namens het bestuur van harte. De moeder aller verkiezingen zorgde voor een forse bocht in het beleid, waarvan wij en onze cliënten stilaan grondig beginnen te voelen dat het ons dagelijks leven sterk mee bepaalt. We moeten ons bewust worden van onze grenzen en ons beleid bijsturen, terwijl we net de ambitie hebben om er samen iets goeds van te maken. Dat is een moeilijke opdracht, die we enkel samen kunnen aangaan. Er zijn verschillende denkpistes geformuleerd, die we de komende maanden zullen omzetten in beleidslijnen op lange termijn. We hebben de komende maanden ook enkele perspectieven die ons de komende jaren wellicht zullen toelaten flinke stappen te zetten in onze ontwikkeling. Er wordt momenteel de laatste hand gelegd aan een beleidsplan voor de komende vier jaar. Hierin willen we het houvast vinden dat onze dagelijkse keuzes mee stuurt, een kompas om ons tot 2018 te oriënteren. We starten in de lente ook met de nieuwbouw, waarvan we al lang aan het dromen zijn (en straks misschien van kunnen wakker liggen) … De voorbije weken is ons veiligheidsbesef nogal door elkaar geschud. We leven in onzekere tijden, terwijl elk jong leven – ook dat van een organisatie – nood heeft aan een veilige, stimulerende omgeving om te kunnen groeien. We hebben nog meer dan 11 maanden om ervoor te zorgen dat “radicalisering” toch niet het woord van het jaar wordt. Of polarisering: van culturen, van maatschappelijke groepen, van mensen en organisaties, terwijl we enkel verder kunnen evolueren als we samenwerken en op zoek gaan naar wat ons verbindt. “Laten we weten wat we waard zijn, laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren” (Griet Op de Beeck) …

15

foto’s: Femke den Hollander en Rein De Puysseleyr

16

vacatures voor vrijwilligers

1) Medewerkers gevangeniswinkel “Soaps & Sweets” (Brugge) Voor de gevangeniswinkel te Brugge (verkoop van geschenkartikelen in de wachtzaal voor bezoekers) zijn we nog steeds op zoek naar extra vrijwillige medewerkers op ZATERDAG. De vrijwilligers staan in voor de verkoop en verpakking van de geschenkartikelen. De klanten zijn bezoekers die een cadeautje aankopen voor de gedetineerde (hun vriend, familielid,...). De winkel is telkens geopend tijdens de bezoekuren op zaterdag 09.30 - 14.00 uur en 13.30 - 17.30 uur (rond Kerst en Pasen is de winkel ook tijdens de week open). Ook tijdens de week op dinsdag en donderdag is er werk aan de winkel: voorbereiding voor zaterdag, bestellingen klaarzetten! Let op: Een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen is noodzakelijk. Is dit vrijwilligerswerk iets voor u? Kent u iemand die op zoek is naar een zinvol engagement? Aarzel dan niet… en neem vrijblijvend contact met ons op! Contactpersoon : Bedet Vanlanckeren 050 44 57 32 [email protected]

2) Sociaal Bezoek aan gedetineerden JWB (Justitieel Welzijnswerk Brugge) is op zoek naar vrijwillige medewerkers voor Sociaal Bezoek in de gevangenis van Brugge. U gaat regelmatig op bezoek bij een gedetineerde (zowel in de mannen- als de vrouwenafdeling) die nood heeft aan een goede babbel. De gesprekken gaan over het dagdagelijkse, de actualiteit, sport,... Er is een goede samenwerking en communicatie tussen de vrijwillige medewerker en de maatschappelijk werker van JWB. Bij problemen of vragen kunt u steeds terecht bij de trajectbegeleider van de gedetineerde of de vrijwilligerscoach. Om de 3 maanden is er intervisie (overleg met de vrijwilligerscoach en collega-vrijwilligers). Om te starten volgt u een 6 momenten opleiding (voorjaar 2015) gespreid over 6 weken. Let op: een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen is noodzakelijk! Interesse? Neem dan zeker en vast contact op. Contactpersoon CAW Noord-West-Vlaanderen : Bedet Vanlanckeren 050 44 57 32 [email protected]

3) Medewerkster Moedergroep We zijn op zoek naar een nieuwe vrijwilligster voor de moedergroep. De “Moedergroep” brengt een aantal (soms alleenstaande) moeders samen op dinsdag namiddag om de 14 dagen. Dit groepswerk wordt begeleid door een professionele CAW-medewerker. Er wordt telkens een (educatief) thema behandeld én samen iets lekkers gekookt. Eens per jaar wordt een uitstap georganiseerd, waarbij je aanwezigheid ook op prijs gesteld wordt. Locatie van het groepswerk = Jan Boninstraat 20 in 8000 Brugge We zijn op zoek naar een vrijwilligster die ondersteunend werkt: een luisterend oor bieden aan de moeders + enkele praktische taken uitvoeren (boodschappen doen ter voorbereiding van het gezamenlijke kookmoment).

17

PRAKTISCH: De vrijwilligster kan op dinsdagnamiddag vanaf 12u aanwezig zijn tot ongeveer 16u. De groepsbijeenkomst zelf gaat door van 13u tot 15u30. Om de twee maand komen we samen met de vrijwilligers (moeder- en vadergroep) om te evalueren en voor te bereiden. HOUDING: Respect naar de cliënten toe is het allerbelangrijkste! Als vrijwilligster kun je ook goed luisteren. Zelf een portie levenservaring hebben, is interessant. VERWACHTINGEN: Je kan een langdurig engagement aangaan. We houden van continuïteit. Je kan met voldoende afstand kijken naar cliëntsituaties. Je kan de ‘professionele bril’ opzetten. WIJ BIEDEN: Voldoende ondersteuning tijdens je opdracht. Waardering in verschillende vormen (attenties, dankbare woorden, kostenvergoeding,...) Wil je je kandidaat stellen voor deze vrijwilligersvacature? Neem dan contact op met de vrijwilligerscoach (Mieke) voor een eerste kennismakingsgesprek; indien positief ervaren volgt daarna een informerend gesprek met de groepsmedewerker (Trees). Contactpersoon CAW Noord-West-Vlaanderen : Peter Demaegdt 050 47 10 47 [email protected]

4) Medewerker Bezoekruimte (op zaterdag) De Bezoekruimte is een ontmoetingsplaats waar kinderen – die door omstandigheden gescheiden leven van (één van) hun ouders, grootouders of andere familieleden - in een aangepaste en veilige omgeving contact kunnen hebben met elkaar. Dit contact wordt ondersteund en begeleid door een team van professionelen. Ter logistieke ondersteuning van de bezoeken op zaterdag wordt met vrijwilligers gewerkt. PROFIEL: Ben je sociaal vaardig, heb je voeling met kinderen en jongeren, kijk je met een open houding naar scheiding en ben je op zoek naar een zinvolle invulling van je zaterdag (twee keer per maand), dan nodigen we je graag uit voor een kennismakingsgesprek. LOCATIE: Vlamingdam 36 - 8000 Brugge contactpersoon CAW Noord-West-Vlaanderen : Els Vandecasteele 050 44 57 18 [email protected]

18

oudejaarsfeest Op oudejaarsavond had opnieuw – en dat al sinds meer dan 40 jaar - het oudejaarsfeest plaats in samenwerking van de vrijwilligerswerking van het CAW en de Liergemeenschap. Voor mensen uit de regio Brugge die op oudejaar bij niemand terecht kunnen en over een beperkte financiële draagkracht beschikken. Nieuw was dit keer dat ook de Dienst Diaconie van het bisdom Brugge aansloot. Terwijl velen in familieverband feest vieren of anderen op het Zand met vrienden samen zingen en uitkijken naar het vuurwerk, blijven heel wat mensen verstoken van deze gezelligheid omdat ze die avond (ongewild) alleen zijn. Sommigen kruipen dan maar vroeg onder de dekens, maar anderen, zo’n 170-tal (inclusief de vrijwilligers) vinden de weg naar de eetzaal van het Sint-Leocollege. Mensen die die avond dreigen uit de boot te vallen, krijgen de kans om tegen een heel lage inschrijvingsprijs aan een uitgebreide maaltijd met aperitief, koud buffet, dessert en koffie aan te schuiven en te genieten van een bont creatief spektakel. Elk jaar staat de oudejaarsavond in het teken van een thema. Dit keer stond de elektriciteit centraal of beter: wat zou er gebeuren als we met een black out te maken zouden hebben? En vooral: hoe kunnen we dat voorkomen? Door te bewegen en zo zélf elektriciteit op te wekken en veel warmte af te geven! Er werd duchtig ge e-biked, veel gezongen en gedanst. Ontbrak de letterlijke warmte in de eetzaal misschien een beetje, dan zorgden de aanwezigen voor heel veel figuurlijke warmte en gezelligheid. Een dj luisterde alles op, zangummertjes konden worden aangevraagd, eigen liedjes gezongen etc. Om middernacht werd een nieuwjaarswens voorgelezen die elk op papier mee kreeg waarna iedereen veilig naar huis ging of werd gebracht. Vrijwilligers staan op de eerste plaats in voor de presentatie, het serveren van de gerechten en de drankjes. Maar daarnaast ook voor de verwelkoming, het vervoer naar de zaal en naar huis, het ophalen van allerlei lekkers bij bakker, traiteur, diepvriesfirma. Kortom, er is wat praktisch werk te verrichten. En dan mag men de frietbakker(s) niet vergeten! Zo’n 20 vrijwilligers zijn tafelverantwoordelijke en staan in voor de begeleiding van een volledige tafel (8-tal personen). Elke tafel kent een eigen leven of werking. Soms zitten mensen met veel verdriet om het alleen zijn, anderen zijn praatvaren en nog anderen kijken het liefst naar de dans en genieten stilletjes. Zelf was ik tafelverantwoordelijke voor drie buitenlandse dames en hun kindjes. Geen klein bier om Pools, Russisch, Arabisch, Nederlands en kindertaal te verstaan. Mensen die in ons land een geheel proces van inburgering achter de rug hebben en nu op zoek zijn naar werk. Vaak alleenstaand met kinderen en met beperkte financiële middelen. Het gesprek voeren op een tactvolle wijze, geen onnodige nieuwsgierigheid aan de dag leggen, hun gevoelens beluisteren en toch vooral, een fijn oudejaar beleven waarin de zorgen even aan de kant mogen, dit is de taak van een tafelverantwoordelijke. Dit jaar viel ook het grote aantal kinderen op dat de avond even fijn vond als de volwassenen en ouderen. Een dergelijke avond kan niet zonder de vele sponsors die jaar na jaar het feest ondersteunen: congregaties, handelaars, mensen die gewoon het gebeuren feestelijk ondersteunen. Zonder hen wordt het feest veel duurder en zou de lage inschrijvingsprijs voor de deelnemers niet kunnen . Ondertussen evalueerden de organisatoren het feest. Elk jaar valt er wel wat bij te sturen. Maar de goesting om verder te gaan was er zonder hapering! Volgend jaar zonder twijfel een nieuwe editie met het engagement van velen én voor velen die het die avond moeilijk hebben. Ook daarvoor zullen opnieuw veel vrijwilligers nodig zijn. Misschien bent u, lezer of vrijwilliger bij het CAW, er (opnieuw) bij! Hubert Sanders, namens de Dienst Diaconie van het bisdom Brugge

19

goed en ander nieuws er werden kindjes geboren

woordzoeker Vul de woordzoeker in via onderstaande opgave en vind het sleutelwoord! Tip: neem de vorige edities van het Contactblad erbij voor de antwoorden. 2 gelukkige lezers met de juiste oplossing winnen een duoticket voor cinema Lumière in Brugge. Mail dus snel de gevonden oplossing naar: [email protected] Veel succes! De tips: 1. Titel van het artikel op p. 2 in de vorige editie 2. Deze collega (voornaam) schreef over Brugge(n) voor jongeren 3. Er bestaan artsen zonder grenzen, maar ook ... van de wereld. 4. Over deze dienst in Oostende vertelden Marcel en Liliane honderduit. 5. Zo heet de gevangeniswinkel in Brugge: Soaps & ... 6. Hoofdsponsor van het Contactblad 7. Familienaam van de enige mannelijke collega in het team Torhout/Blankenberge 8. Vrijwilliger in het Engels vertaald 9. Doel van het CAW: “Versterkt ... “

in memoriam De tijd is in haar gestorven; tijdloos is de stilte. De tijd is met haar gestorven, in een stilte die blijft. Rim Sartori

Marie Mevrouw Irène CAMPE 21 december 1919 overleden 2 januari 2015

gerboren

Grootmoeder van Ann Van Rechem Teamverantwoordelijke Slachtofferhulp CAW Noord-West-Vlaanderen

Mevrouw Van Ruyskensvelde

geboren overleden

13 juni 1925 9 december 2014

Moeder van Tine Wyns Directeur personeelszaken CAW Noord-West-Vlaanderen

21

TELEVESTIAIRE OPROEP OPROEP OPROEP OPROEP

IN BRUGGE IS ER DRINGEND NOOD AAN: • • •

Herenschoenen Zakdoeken Sieraden

KLEDIJ, KLEIN HUISHOUDELIJK MATERIAAL EN SPEELGOED KUNNEN BINNENGEBRACHT WORDEN TIJDENS DE OPENINGSUREN: woensdag: 14.00 - 17.00 u. donderdag: 14.00 - 17.00 u. zaterdag: 10.00 - 12.00 u.

Prof. Dr. J. Sebrechtsstraat 1, 8000 BRUGGE (nabij Minnewater) Televestiaire zal gesloten zijn op donderdag 14 mei 2015 omwille van feestdag

IN TORHOUT IS ER DRINGEND NOOD AAN: • • • • • •

nachtkledij kinderen schoenen (heren - kinderen) handdoeken en washandjes zomersjaals jassen heren (anoraks) juwelen

OPENINGSUREN : Vrijdag 13.45 u. – 16.30 u. Eerste woensdag van de maand 13.45 u. - 16.30 u. ’S GRAVENWINKELSTRAAT 20, 8820 TORHOUT KLEDIJ BINNENBRENGEN KAN ELKE WERKDAG VAN 9.00 – 12.00 U. EN 14.00 U. – 17.00 U. (NIET OP DINSDAGNAMIDDAG)

22

1712 luistert nu ook naar slachtoffers van gedwongen adoptie De commissie Welzijn, Volksgezondheid en Gezin in het Vlaams Parlement hield drie hoorzittingen over de problematiek ‘gedwongen adopties’. In navolging daarvan keurde het parlement een resolutie over gedwongen adoptie unaniem goed. Daarin werd onder meer gevraagd dat slachtoffers van deze praktijken bij 1712 terecht zouden kunnen met hun hulpvraag. Op deze vraag wordt nu ingegaan. Vanaf 9 maart 2015 kunnen slachtoffers van een gedwongen adoptie naar 1712 bellen om hun verhaal te doen. De medewerkers van de hulplijn zullen luisteren naar de slachtoffers en kunnen toeleiden tot de nodige hulp. Dit kan gaan over psychologische ondersteuning of begeleiding maar ook over concrete hulp bij een zoekvraag. De ondersteuning is dus niet alleen bedoeld voor geboorteouders die onder dwang afstand deden van hun kind maar ook voor geadopteerden die (vermoeden dat ze) onder dwang werden afgestaan. Naast de uitbreiding van de doelgroep van 1712, wordt ook een bemiddelings- en erkenningscommissie voor slachtoffers van een gedwongen adoptie opgericht. Slachtoffers die dat wensen kunnen bij deze commissie onder meer een gesprek vragen voor zichzelf of met diegene (persoon of organisatie) die dwang heeft uitgeoefend. Ondertussen zet ook het expertenpanel, dat opgericht werd door minister Vandeurzen, zijn werk verder. Deze groep deskundigen bereidt een advies voor over de concrete aanpak van de slachtoffers van gedwongen adopties en over het te voeren beleid voor de toekomst. Tegen 15 april wordt het eindrapport van dit panel verwacht. Liesbeth Vanbiervliet

ZEER BELANGRIJK BERICHT UW FINANCIËLE ONDERSTEUNING IS EN BLIJFT VOOR ONS VAN LEVENSBELANG!

DE REKENINGNUMMERS WAAROP U KAN STORTEN Voor giften vanaf 40 €, kunnen wij u een fiscaal attest bezorgen maar dan moet u storten op rekeningnummer BE85 0682 3070 2706 van CAW Noord-West-Vlaanderen, Garenmarkt 3 te Brugge met eventuele vermelding van de deelwerking die u wil steunen: Vrijwilligerswerk, Ambulante Begeleiding Brugge of Oostende, Onthaal Brugge of Oostende, Ambulante Werking Torhout, Ambulante Werking Blankenberge, Justitieel Welzijnswerk, Jeugdzorg, Begeleid Wonen, Mannenopvang Brugge of Oostende, Crisishulpverlening, Vrouwenopvang Brugge of Oostende, Inloopcentrum, Kortopvang, Zorgwonen, Jongerenopvang, Jac Brugge of Oostende, Login, ‘t Salon, Exit, Bezoekruimte. Wenst u geen belastingattest dan kan u uw steunbijdrage storten of overschrijven op het rekeningnummer BE72 4700 8028 6116 van Sociaal Centrum Teledienst Wij danken u van harte voor uw steun doorheen het jaar !

DANKZIJ DE SPONSORS IS DEZE UITGAVE MOGELIJK

hoor! de bloemknoppen tsjilpen – de ontluikende blaadjes kwetteren Arbe

Aan dit Contactblad werkten mee: Redactie: Rein De Puysseleyr, Mieke Lins, Liesbeth Vanbiervliet, Eric Claes, Daisy Verstraete, Liesbeth Van Braeckel, Els Vandecasteele, Hubert Sanders, Sophie Iunghers, Layout: Rein De Puysseleyr Illustraties: Rein De Puysseleyr, Femke den Hollander, Wouter Van Vaerenbergh, www.war-child.webkwestie.nl