EN DEYI e d* hoofdrol»o«e Ufa-toonMm Punk aus Amerik«"

óók schlierend voor wollen goederen Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekening 41860

Verschont wekelijks — Prijs per kwartaal f. 1.95

EN DEYI e d* hoofdrol »o«e

Ufa-toonMm „Punk aus

Amerik«"

BOEKWERKEN

„MODERNE

DANSEN"

Door den Heer en Mevr. J. A. Bronmeyer VOOR DEN AMATEUR Inhoud: Quick Step, Slow Foxtrol, Tango, Waltx, Bluet en Rumba Met een beschrijving van alle figuren zoowel voor Dame als voor Heer. Prijs: f. 0.75, per post I. 0.85 Giro 240444 Een zeer uitgebreid werk is ons boek voor den Dansleeraar of den daarvoor studeerende. Geheel in examenvorm samengesteld.

Prijs f. 5.20 per DEN HAAG

LANGE POTEN 27

Dr. H. NANNING's

Zetpillen tegen Aambeien

post toegezonden. TEL. 115550

Zijt gij verliefd? Een

frissche welriekende adem door

werken pijnsliilend en genezen in korten tijd de ontstoken slijmvliezen. De

maakt het inbrengen zeer gemakkelijk. Verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drog. a f 1.50 per doosje van 12 stuks

met

VAPEX

Het inholeeren van den antiseptischen geur van Vapex bij de eerste symptomen van een verkoudheid, reinigt de luchtwegen en vernietigt de bacillen op het oogenblik, dat zij de organen binnendringen. Een druppel op Uw zakdoek Een druppel op Uw kussen VAPEX is verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten. Flacons a f 1.25

; THROAT EASE«' BREATH FEBFUMC VILtAELtTO SIKCEBSa* SPEAKERS

zuivert en parfumeert de adem; ontneemt direct alcohol en tabakslucht. Succesvol bij schorre of heesche stem; onontbeerlgk voor zangers, redenaars, rockers, chauffeurs enz. Per pakje 5 cent. Bij parf.zaken. Drogisten enz. Engros: SEN-SEN-IMPORT Hilversum

Dokter: „Laat mij eens even uw pols voelen." Patiënte: (minstens vijftig jaar oud): „O, foei, neen, neen ! Zoo beginnen jullie mannen altijd!'

Mary Carlisle laat U zien, waarmee U uw teint moet verzorgen. Met beide Pond's Creams! Zij verzorgen uw teint en uw charme. Gebruik daarom ook overdag Pond's Vanishing Cream voor een fluweelig-matte teint en 's avonds Pond's Cold Cream, die uw huid reinigt en versterkt. VERZORGT TEINT

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenlg afdoend tysteem. Adviseer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advle*. instlt. v. electr. ontharing E. Nooteboom. Geudsche Singel 83a — Rotterdam

Jongste bediende: „Mijn grootmoeder is gestorven, mijnheer. Mag ik vanmiddag vrij hebben voor de begrafenis?" De baas: „Nou, smeer 'm maar, maar kom niet weer aan met dat smoesje!" Jongste bediendt: „Ja, maar mijnheer, hoe moet 't dan, als ze echt dood is? '

N.V. DE ERVE WIJSMÜLLER'S PAPIERHANDEL Huidenstraat 26

AMSTERDAM Opgericht in 1777

LEDERBEWERKING ALLE INSTRUMENTEN, MATERIALEN EN LEDERSOORTEN VOOR DE LEDERBEWERKING Gratis Geïllustreerde Catalogus op aanvraag HANDENARBEID. PAPIER EN CARTON FANTASIEPAPIEREN, ALLE SOORTEN KARTON, BOEKBINDERSLINNEN ENZ. ENZ. Monsterboekje wordt aan koopers gratis verstrekt ^lllllillllillllllllllMMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIirr

^^^m

--r^-^-^h^

E PIJMBÄ EEN COMPLEET VERHAAL i. et bedaarde omdraaien van den sleutel in het slot, deed Messengers onbestemd gevoel van niet op zijn gemak zijn, kristalliseeren tot positieve vrees. Gedurende het geheele eindelooze diner had hij de drukkende gewaarwording gehad van iets dreigend« en het zwakke geluid van den sleutel in het slot, had dat vage, hinderlijke besef tot een crisis opgevoerd. Er ging iets gebeuren, iets onaangenaams, zei zijn intuïtie hem. Er- was overigens al iets niet heelemaal in den haak geweest met die plotselinge invitatie, om te komen eten, zooals er iets niet heelemaal in den haak was met zijn gastheer. Waarom had hij hem uitgenoodigd ? Waarom dat telkens den nadruk leggen op de hulpeloosheid van een man met één arm ? Neen, geruststellend was dat alles niet. „Worden we ingesloten?" vroeg Messenger met een geforceerde poging tot luchtigheid. Kolonel Steele knikte. Rustig en toch op een opzettelijk in het oog vallende manier, die den ander niet ontging, liet hij den sleutel in den zak van zijn witte smoking glijden en nam zijn plaats aan de tafel weer in. „Port of madeira ?" vroeg hij, op een toon, alsof het opsluiten van zichzelf en een gast de gewoonste zaak ter wereld was. Voor de vijfde of zesde maal tijdens den maaltijd koos Messenger madeira. „U zult het met mij eens zijn," ver volgde de kolonel, „dat iemand met één arm soms zijn toevlucht moet nemen tot wanhoopsmaatregelen, om een gelijke kans te hebben met zijn normale medemenschen." „Ja, ja," bevestigde Messenger verstrooid. Kolonel Steele tilde met zijn linkerhand — hij had zijn rechterarm in den grooten oorlog verloren — de kristallen karaf op en schoof die over de tafel. „Ik ben blij, dat u dit inziet," hernam hij met zijn aangenaam klinkende, beschaafde stem, terwijl hij opzij leunde, om een stuk koord op te rapen, „omdat het direct betrekking heeft op dit samenzijn. Ik moet namelijk een ernstig onderhoud met u hebben, voor u weggaat, Messenger. Ik heb een mijn, die ik wil verkoopen."

H

Messenger, een .„trader" handelaar in alles wat zijn hand in dit afgelegen stuk wereld te koopen of te verkoopen vond — verstrakte. Hij was een zware man en in het ecnigszins groezelige khaki pak, dat slordig om zijn lijf hing, kwam zijn ruige plompheid nog meer uit, tegenover de slanke gestalte van kolonel Steele in zijn hagelwit avondkostuum. „U hebt een mijn te verkoopen?" herhaalde hij langzaam. „Ja, en ik zou graag willen, dat u me daarbij hielp." „Juist." Messenger liet zijn sigaar naar den anderen kant van zijn mond

DOOR

UALVAREZ

verhuizen. Dus dät was de reden van de invitatie. „Wel," vroeg hij, iets levendiger, „is-ie goed?" Het scherp geteekende, aristocratische gezicht van den kolonel plooide zich tot een glimlach. „Om de waarheid te zeggen," lachte hij vertrouwelijk, „dat is juist het gekke van het geval. Zij deugt heelemaal niet." En na een oogenblik stilte: „Dat is de reden, dat ik haar wil verkoopen." „En U wilt, dat ik de zaak ter hand neem ?" Messenger begon licht te zien. Er ontspande zich iets in hem; voor het eerst, dat hij hier was, begon hij zich 'n beetje op zijn gemak te voelen. Dat was juist een kolfje naar zijn hand —aan transacties met een luchtje geld verdienen, beschouwde hij als streelender voor zijn „beroepseer" dan het doen van reëele zaken. Trouwens, daarmee had hij niet dikwijls iets uitstaande ... „Daarop komt het vrijwel neer," was het antwoord van den kolonel. Over het blanke damast, het glanzend mahonie van de tafel, langs de bloemen en het zilver en het fonkelend kristal, richtte Messengers blik zich op zijn gastheer. „Wat verlangt u precies, dat ik doen zal ?" ,,Om er rond voor uit te komen. Mr.

■ -^.■^i-;>rf:i?-.

eu

v/ï| ^ilm^ Vraag driehonderd en zestien Wat is de oorspronkelijke beteekenis van het woord paria? Wij zullen een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeelen onder degenen, die ons vóór 2 Maart (Indische abonné's vóór 2 Mei) goede oplossingen op deze vraag zenden. Adressceren aan: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart 'of enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag 316. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

Vraag driehonderd en twaalf Een landjuweel was in vroeger eeuwen een groot, gemeenschappelijk feest van de rederijkerskamers uit diverse steden, waar wedstrijden gehouden werden in het reciteeren van poëzie en proza. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer J. van Raalte te Rotterdam den hoofdprijs, terwijl we de troostprijzen toe konden kennen aan den heer M. J. de Rooy te Rotterdam, den heer W. v. d. Laan te Zaandam, den heer C. P. Dyscrinck te Zaandam.
De nieuwste foto van Madge Evans, de bekende Metro-Goldwyn-Mayer-ster.

Messenger: ik zou wenschen, dat a de mijn kocht." „Ik?" Een seconde was de trader sprakeloos. „Ik?" Toen schudde hij van het lachen. „Die is goed, kolonel, een prachtmopl Alleen jammer, dat ik geen waardelooze mijnen koop..." „Neen, maar u verkoopt zei" „...Ik?" „Ja." Met een abrupte beweging leunde Steele verder over de tafel. „Messenger," ging hij voort, met een stem, die plotseling een metaalharden klank gekregen had, „veertien dagen geleden heb je een mijn verkocht aan iemand, die zaken deed onder den naam Fortescue. Het was in Ipito." „En?" „Door bluf en brutaliteit heb je dien jongen man bewogen zóó'n geraffineerd contract te teekenen, dat zelfs wanneer hij de uitbetaling van zijn cheque aan de bank zou verhinderen, je hem gerechtelijk tot betaling kunt dwingen." ,^En?" zei Messenger opnieuw. „Wel, die jongeman is mijn zoon." II. Messengers uitroep leek veel op een gesmoorde verwensching. „En?" vroeg hij toen ten derde male. „En wat zou dat?" „Wat dat zou?" klonk het rustig en . weloverwogen. „Dat je mij zoowel het contract als de cheque zult hebben terug te geven. Ik wensch ze allebei — begrepen ? Nu meteen." „Zoo?" Messenger sprak behoedzaam, terwijl zijn oogen op de leege mouw van zijn gastheer rustten. „Dus dät is het grootsche krijgsplan? Wel, wel, het is heel vriendelijk van u aangeboden, dat moet ik zeggen." Hij leunde terug in zijn stoel, nadenkend. „Dus u verlangt, dat ik een transactie ongedaan maak, zoo voordeelig als ik er in geen tijden een gehad hebl Ik zou wel eens willen weten, waar u me voor aanziet ?" „Dat is een vraag, die ik liever onbeantwoord laat." De stem van den kolonel was vlijmscherp als een rapier. „Maar sta niet op. Messenger! Ik wensch de zaak volkomen in orde te hebben, voordat je gaat. De mijn is waardeloos en dat wist je. Ze is uitgeput, uitgemergeld is misschien een beter woord, en dat wist je óók. Ze was nog geen vijf pond waard, laat staan vijfduizend, maar jij beduvelde den jongen met je bluf en spiegelde hem voor, dat hij in een paar jaar millionnair zou zijn. Je bent sterk in bluf, hè het is je voornaamste handelsartikel, geloof ik. Met bluf heb je je door een menigte vuile zaakjes in dit deel van de kolonie heengeslagen, maar je brutaliteit zal je niet helpen, om uit deze kamer te komen zonder mij eerst die twee documenten te geven." „Neen?" „Neen, en laat mijn leege mouw je niet in den waan brengen, dat je daarin wèl slagen zult — ik heb je er al op gewezen, dat iemand met één arm soms bepaalde voorzorgen moet nemen. Als je ook maar iets gelegen is aan het welzijn van de binnenzijde van je lichaam, zul je precies zoo moeten blijven zitten als je nu zit." Messenger keek zijn gastheer vragend aan.

onze talentvolle Nederlandsche tooneelspeelster, bewees in de film „Op hoop van Zegen" eveneens groote film-gaven te bezitten. (Poto Godfr.
„Op dit oogenblik bevindt zich de mond van een geweerloop op geen vijf centimeter afstand van je onderste vestknoop," legde de kolonel uit. „Het geweer is onder de tafel bevestigd en het koord, dat ik in de hand houd, zit aan den trekker vast. Van den trekker loopt het koord rondom je stoel, terug onder de tafel en zoo naar mijn hand. Beweeg je stoel en je zult me de moeite besparen aan het koord te trekken, met de gevolgen, die je je gemakkelijk kunt voorstellen: een wond in je maag, waarvan je niet veel zult navertellen. Doe wat ik verlang en je kunt ongedeerd de kamer verlaten. De keus ligt in je eigen hand." Het duurde even voor Messenger sprak. „Onzin!" viel hij toen met een ruwen lach uit. „Je lijkt wel gek. Denk je, dat je mij bang kunt maken met die kinderpraat ?" „Het is niet de bedoeling je bang te maken, waarde heer; vergis je niet. Je moet het zóó opvatten, dat een man met één arm het beetje vernuft gebruikt, waarmee de hemel hem gezegend heeft. Vijftien jaar geleden zou ik je op een andere manier aangepakt hebben. Maar hoe dan ook," hij keek even naar de bronzen klok op den schoorsteenmantel, „als het contract en de cheque niet om elf uur in mijn _ 3 -

- 2 — "■' •'■;■;•■,■.■ ,;."■■,■■■ ■■--i'

iiËöairii

bezit zijn, is het gedaan met je. Ik zal ze in elk geval in handen krijgen, maar het is niet mijn gewoonte noodeloos een menschenleven op te offeren. Ik weet, dat ze in je zak zitten -" „Dacht je?" „Ik wéét het, beste vriend! Luister, dan zal ik je vertellen, hoe ik dat weet. Veertien dagen geleden ontving je in Ipito van mijn zoon, die cheque van vijfduizend pond. In Ipito bestaat geen postverbinding; nietwaar, zoodat die cheque noodgedwongen moest blijven waar ze was — in je portefeuille, samen met het contract. Je arriveerde hier vanmiddag en ging regelrecht naar de bank, maar de bank was al gesloten. Logischerwijze kan de cheque maar op één van de twee plaatsen zijn: óf tusschen je bagage, óf in je portefeuille — —" „En aangezien zij bij mijn bagage is..." De kolonel legde hem met een kort gebaar het zwijgen op. „Verspil geen tijd met bluf. Messenger! Ik weet wat ik zeg. De cheque is niet bij je bagage." „Niet ?" „Neen. Om de eenvoudige reden, dat terwijl jij je hier te goed hebt gedaan aan mijn madeira, een van mijn jongens naar je kamp is geweest en daar je diverse bezittingen aan een grondig onderzoek heeft onderworpen. Maar het was alleen maar om honderd procent

-^—^^

zeker te zijn, want ik kon vooruit wel vermoeden, dat je de papieren niet onbeschermd zou achterlaten, want je bent geen dwaas. Messenger." „Neen, en ook geen schooljongen, die zich door de grapjasserij van een éénarmigen kolonel vijfduizend pond door den neus laat boren I" „Goed, sta dan op en ga waarheen je wiltl" Met een plagend lachje pareerde kolonel Steele zijn bluf. „Sta op en ga." Maar de forsche man bleef roerloos. Hij had dit niet verwacht, was er niet op voorbereid en voor de eerste maal in zijn leven wellicht aarzelde hij. Een begin van twijfel kroop op in zijn hersens. Hij staarde in het fijne, scherpe gezicht van den kolonel — het stond hem niet aan. Een razende, vloekende, dreigende kerel — dät type kende en begreep hij. Maar deze emotielooze, koele, uiterlijk onbewogen man van beschaving, was een nieuwe ervaring. En zijn. instinct zei hem, dat zoo iemand méér te vreezen was dan een tierende geweldenaar ... „Wel?" vroeg de effen stem van den gastheer. Messenger zat nog steeds onbeweeglijk in zijn stoel en diep binnen in hem was de zekerheid, dat hij hier zou blijven zitten — voorloopig ten minste. Hij durfde zich niet te verroeren: er was in het gelaat van den ander een onwankelbare vastbeslotenheid, die hem vermaande liever geen risico's te nemen.

DRIE ALLERAARDIGSTE FOTO'S VAN HET METROGOLDWYN-M AYER STERRETJE CORA SUE COLLINS, DIE EVENALS HAAR KUNSTZUSJE SHIRLEY TEMPLE, DE LIEVELING VAN HET PUBLIEK IS.

BEZOEKT HET

TtilE^TEIB TE DEN

HAAG

„Goed zoo," merkte de kolonel voldaan op, toen het antwoord zich wachten liet. „Je kunt den loop voelen, hij steekt door de knieplank vlak voor je maag. Ahal" viel hij zichzelf in de rede, toen hij zag, dat den trader een verschrikte zucht ontsnapte. „Ik .moet je er ook nog op attent maken, dat de trekker erg licht werkt." De kolonel wierp weer een blik naar de klok op den schoorsteenmantel. „Ik zal je precies vijf minuten geven, om Ie besluiten, want om elf uur verwacht ik Saunders, onzen plaatselijken inspecteur van politie, voor de partij schaak, die we eiken avond spelen en ik wil klaar zijn als hij komt. Geef me het contract en je kunt ongehinderd vertrekken. Wanneer je weigert, wel, dan zul je op een draagbaar naar het politiebureau worden vervoerd — natuurlijk nadat ik me in het bezit gesteld heb van de beide stukken. Nu opgelet, ik zal de minuten tellen." Messenger slikte met moeite. De geweerloop, dien hij onder de tafel gevoeld had, had hem een heftigen schok gegeven. Het zweet begon al langs zijn beenen en rug te druppelen en hij werd zich bewust van een weeë, misselijk-makende pijn in de maagstreek, waarop de onheilspellende monding rechtstreeks gericht was. Hij trachtte te overwegen, met zichzelf te overleggen, maar zijn hersens konden geen andere gedachte verwerken dan van dat vreeseïijke daar onder de tafel. „Je... je durft het niet," stamelde hij ten slotte fluisterend. „Het... het is allemaal bluf..." De kolonel keek hem glimlachend aan. „Ik bluf nooit — — en wat het durven betreft — wel, zie eens om je heenl Alles wat hier in de kamer staat, — 4 —

mmmmm

RHEUMATIEH VERSTOORDE HAAR NACHTRUST Gevoel „of haar rag zon breken". Pijnen in enkele weken Terdreren. Nadat zij van „zulke vreeseïijke pijnen" bevrijd was, voelde een vrouw zich door dankbaarheid gedrongen ons den volgenden brief te schrijven: „Ik had steeds zulke vreeseïijke pijnen in mijn 'knieën, enkels en schouders, en de pijn in mijn rug gaf me altijd een gevoel of ik zou breken. Nooit kon ik rust vinden, vooral 's nachts niet. Sinds ik nu echter nog maar enkele weken lang Kruschen Salts neem, voel ik me een ander mensch, gelukkig. Ik heb nu geen pijnen meer. Ik ben veel opgewekter en in elk opzicht beter. Ik zal daarom ook regelmatig Kruschen blijven nemen." Mevr. M. H. De meeste rheumatische pijnen of zwellingen zijn het gevolg van een overmaat van urinezuur in het lichaam. Kruschen Salts zal U spoedig van de stekende, vermoeiende pijnen bevrijden, omdat het 't overtollig urinezuur uit het lichaam drijft. De zes verschillende zouten in Kruschen sporen Uw inwendige organen, — ingewanden en nieren —, aan tot geregelde werking, zoodat alle schadelijke afvalstoffen, ook overtollig urinezuur, volkomen uit het lichaam verwijderd worden. Wanneer U daarna trouw blijft aan „de kleine dagelijksche d.osis" zal het urinezuur zich niet weer kunnen ophoopen, en zult U dus ook van de rheumatische pijnen bevrijd blijven. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten k f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam, voorkomt. meubels, zilver, heb ik uit mijn lief, oud thuis in Kent meegebracht, toen we besloten in Afrika een nieuw leven te beginnen. Het is een stukje dierbaar vaderland op vreemden bodem overgeplant. Wel, dit en de jongen is alles, wat mij overgebleven is en die vijfduizend pond vormden ons heele kapitaal. Het was alles wat wij ter wereld bezaten, onze eenige hoop, en jij hebt het den jongen met een smerigen zwendel afhandig gemaakt." Zijn stem werd weer hard en zijn vingers draaiden angstaanjagend om het uiteinde van het koord. „Durven?" herhaalde hij met een grimmigen lach. „En de galg als belooning voor je durfl" hoonde Messenger woest. „De galg? WeineenI" De toon van den kolonel had weer de onverstoorbare luchtigheid van straks. „Zie je me voor (Uervolä op pagina 10)

.

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM

BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

I

Jie^tóftMb^iSLOL

Be groote populariteit, waarin Marlene Dietrich zich verheugt, dateert reeds van 1928. Zij is vóór alles vrouw, hoewel ze wel eens door uiterlijkheden getracht heeft hieraan afbreuk te doen door in heerenkostuum rond te wandelen. Zij deed dit echter alleen uit gemakzucht en omdat het haar te veel tijd, geld en moeite kost een goed gekleede vrouw te zijnl Doch dit staat vast: zij is een dynamische persoonlijkheid en er gaat een magische bekoring van haar uit. Ze aanschouwde te Berlijn het levenslicht. Toen haar vader, ritmeester von Losch, die van ouden adel is, haar voor de eerste maal in zijn armen hield, kon hij niet vermoeden, dat dit kind voorbestemd was,-een van Hollywoods vermaardheden te worden. Aangezien de vader zelf amateur-violist was, wiens voortreffelijk spel ver boven het middelmatige uitstak, was het van zelf sprekend zijn lievelingswensch, dat Mariene een muzikale opleiding zou krijgen. Zij genoot een uitstekende opvoeding, , bezocht een. kostschool te Weimar, waar zij zang- en vioolles kreeg en zich tevens bekwaamde in de Fransche en Engelsche taal, hetgeen haar later bij de sprekendefilm goed van pas kwam. Na drie jaren ging zij naar het conservatorium te Berlijn, om haar vioolstudie voort te zetten. Toen zij echter bij 't paardrijden viel, en haar pols ontwrichtte, werd zij genoodzaakt haar studie voor een half jaar te onderbreken. Gedurende deze periode kreeg zij interesse voor het tooneel en het was 0

a

k arl

e e

toen zi

met Harr

oSt r«H ?„ ï I^„ J Hand, Madame". y Lledtke optrad In ide 1.? film „Ich küsse Ihre

Marlene met haar moeder en haar echtgenoot. h a lr

. f grootste genoegen tooneelrepetittes bij te wonen. In een klein hoekje van de groote, donkere zaal sloeg zij dan, een klein figuurtje, in ademlooze spanning de verrichtingen op de planken gade... Zoodoende kwam ze, niettegenstaande de hevige protesten van haar ouders, m contact met regisseur Max Reinhardt en ze kreeg verschillende rolletjes toebedeeld. In de toekomst hoopte ze eens een meer belangrijke rol te mogen spelen I Deze wensch ging weldra in vervulling, toen. men haar engageerde voor „De Getemde Feeks". De een of andere onbekende had de regie. Maar deze. regisseur heeft in 't geheel niet begrepen, met wat voor een figuur hij hier te doen had. Hij had voor zijn tooneelstuk een aardig meisje noodig en koos toevallig Marlene Dietrich. Daarna volgde „Broadway", een muzikale comedie, waarin zij met haar charme en stem reeds veel succes bij het Berlijnsche publiek behaalde, en George Kaisers revue „Zwei Krawatten". Bij deze gelegenheid zag haar de groote regisseur Joseph von Sternberg, die in Duitschland vertoefde, om opnamen te maken voor de Janningsfilm „De Blauwe Engel". Hij werd getroffen door haar expressief gelaat en bevallig figuur en haar voortreffelijk spel imponeerde hem dusdanig, dat hij haar onmiddellijk voor de vrouwelijke hoofdrol in deze film engageerde. Deze regisseur heeft begrepen met wat voor materiaal hij hier te doen — 5 -

Marlene In haar Berlljnsche wonlna tijdens de verfilming van „De blauwe Engel",

In nThe Scarlofe Empress had. Want Marlene is geen lief vrouwtje, dat graag een fatsoenlijken man met een vaste positie en een zoeten glimlach wil trouwen. Zij is een overmoedige, verleidelijke vrouw. Haar plaats is niet in de keuken achter een glimmend fornuis. Mariene komt meer tot haar recht in de rookerige atmosfeer van een cabaret. Zij moet op 't tooneel staan in een kort rokje en met de handen in haar zijde moet zij met haar lage, diepe stem liedjes zingen, zooals 't welbekende „Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt" en „Nimm dich in acht vor blonden Frauen". En als men haar daar zoo ziet zitten, schrijlings op een stoel, haar armen om de rugleuning geslagen, dan voelt men,

dat daar een vrouw zit, die het leven door en door kent, van haar omgeving walgt, doch te indolent is om er afstand van te doen. Dit alles doorzag Von Sternberg, en hij begreep, dat het naar voren brengen van deze vrouw, zooals ze was, een geweldig succes zou beteekenen. En terecht. Deze wonderlijke, cynische vrouw, die met alle conventie spotte, veroverde de , wereld. Ze is te Berlijn getrouwd met Rudolf Sieber, een productie-leider, dieän zij in een Duitsch theater leerde kenhen en waarmee zij korten tijd daarna in 't huwelijk trad. In de twee jaar, die daarop volgden, trok Mariene zich terug van de film en het theater. In de plaats daarvoor komt een particuliere film „De

Mariene brengt met haar dochtertje een bezoek aan Berlijn, waar zij met muziek ontvangen wordt.

— 6 -

gelukkige moeder", waarin haar dochtertje, de kleine Heidede, de hoofdrol speelt. . Toen Von Sternberg naar de Paramount-studios terugkeerde, nadat hij „Der blaue Engel", waarmee hij haar voor altijd beroemd maakte, geregisseerd had, vestigde hij de aandacht van de Paramount op haar. Greta Garbo speelde toentertijd voor de Metro-Goldwyn-Mayer en haar populariteit werd door geen ster van andere maatschappijen benaderd. Is het wonder, dat de Paramount alles in 't werk stelde iemand te vinden, die haar gelijke, zoo niet haar meerdere zou worden? Men aarzelde dan ook geen oogenblik, om Mariene Dietrich voor de vrouwelijke hoofdrol in „Marokko" te engageeren. Op den avond, dat de première van „Der blaue Engel" in Berlijn ging, vertrok Mariene naar Hollywood. Men maakte het de nieuwe Duitsche concurrente eerst niet "'zoo gemakkelijk, maar door haar intelligentie, haar charme en haar innemende persoonlijkheid verwierf ze ook in Hollywood aller sympathie. Als men haar vraagt, hoe zij Hollywood vindt, antwoordt zij: „Welk Hollywood bedoelt u? Het Hollywood, waar ik mee te maken heb, is het werkende Hollywood, het andere Hollywood begrijp ik niet en wil ik ook niet begrijpen. Het werkende Hollywood is werkelijk voorbeeldig, maar de sociale structuur van de filmstad drukt mij. Ik kan het niet helpen, dat ik de bittere contrasten in deze stad zoo sterk aanvoel en dat zij mij pijn doen. Hollywood is er aan gewend luxe en armoede op zoo wonderlijke wijze dooreen gemengd te zien, en ziet niets bijzonders in deze scènes. Luxe en ontbering, overmoed en vertwijfeling, ik

weet, dat deze overal te vinden zijn, in iedere stad, in ieder land. De ellende m de geheele wereld is zeer groot, maar nergens dringen zich de geweldige contrasten zoo op als hier." Na haar succesvolle Amerikaansche film „Marokko", waarin Gary Cooper en Adolphe Menjou haar tegenspelers waren volgden al spoedig „Onteerd" met Victor Mc. Laglen, „Shanghai-Express" met Clive Brook en „De Blonde Venus met Herbert Marshall. In Amerika heeft zij de verwachtingen, welke men van haar koesterde met teleurgesteld, want al deze films trokken volle zalen en een enthousiast pubhek. Daar staan dagen en nachten drommen mannen en vrouwen uit alle rangen der maatschappij, verlangend zich een plaatsje voor de volgende voorstelling te verzekeren. Dikwijls voelde Mariene zich zeer neerslachtig. Deze sombere gemoedsstemmingen waren dan te wijten aan de afwezigheid van haar man en kind, die zij in 't begin heeft moeten achterlaten in Berlijn. Dan voelde zij zich erg eenzaam. Ze geeft niets om feesten, aangezien de vrouwen over niets anders schijnen te kunnen praten dan over juweelenl Ringen en diamanten vormen daar het onderwerp van elk gesprek. En als ze een gesprek trachtte aan te knoopen over een wat belangrijker onderwerp, dan staan de meesten met een mond vol tanden. Daarom was Mariene liever alleen, en las een goed boek, of ze liet een plaatje spelen, dat ze wekelijks uit haar vaderland ontving en waarop de stem van haar man en kind waren vastgelegd! Maar nu is dit gelukkig niet meer noodig, want

J. DE GR. ée SCHIEDAM. Hierbij de 8evraaRde adres.en, Roland Varno. Meéroeoldwyn-Mayer-sEudios. Culver-Ciéy. Cahtornie. Jeéfa Goudal, Unifed.sfudlo 7200 Sancfa Monica Blvd., Hollywood. Lien IJeyer«, DomsÉrasse. Neu-BabeUberg. He£ kan eenige maanden duren voordat U antwoord ontvangt. W d. R. te AMSTERDAM. Een foto van H. G. hebben wij niet voorradig, bchrijf ons s.v.p. welke foto U nu wenscht te ontvangen. A. v. d. GR. te ROTTERDAM. Wendt U tot den heer Loet C. Barnstyn, Hoefkade 9, s-Gravenhage. Deze opent binnenkort een filmschool. M. v. D. te 's-GRAVENHAGE. Jessie Vihrog is niet verloofd. Jan Kiepura zal in Amerika geen film met Martha Eggerth spelen; beiden zijn aan verschillende maatschappijen verbonden. Jan is inderdaad verloofd met Martha. R. v. d. L. te AMSTERDAM. Lilian Harvey speelt bij de Columbia te Hollywood. Zij is niet verloofd. Hansi Knoteck is den 2den Maart te Weenen geboren. Het adres van Louis Graveure is Siemenstrasse 31, Berlijn. Hij is den 18den Maart te Londen geboren. N. J. te AMSTERDAM. Het adres van 1* "arno (ware naam Jaap Vuerhardt) Is Metro-Goldwyn-Mayer-studios. CulverCity, Californlë. Hij is getrouwd. Het »dre» van Hermann Thimig is Karolinergasse 9, Weenen. De Clnetone-studios te Amsterdam z^a niet toegankelijk voor publiek.

sedert eenige jaren wonen haar man en dochtertje Heidede ook in Hollywood. Dit nu negenjarig dochtertje speelde in de film „Tsarina van Rusland". Deze film behandelt het leven van Katharina de Groote, keizerin van Rusland, en de kleine Heidede speelt de Katharina van zeven jaar. In een later deel van de film, als Katharina zoo langzamerhand zestien jaar geworden is, neemt Mariene de rol van haar dochter over en ontwikkelt de figuur tot die van Katharina de Groote. Oorspronkelijk voelde Mariene er niet veel voor, om haar dochter als filmactrice te laten fungeeren, maar door de eigenaardige eischen van dit scenario viel de aandacht vanzelf op de kleine Heidede, die net zoo blond is als haar moeder en ook overigens veel op deze lijkt. De naam Dietrich of zelfs simpel: Mariene, heeft een magischen klank. Op de een of andere manier geeft zij het publiek juist dät, waarnaar het verlangt en doordat zij dat verlangen nog in geen enkele harer films heeft beschaamd, heeft men een onbegrensd vertrouwen in haar en is de naam Dietrich op een film als het ware een garantiemerk. Ook al mochten sommige verheven kunstcritici wel eens op een enkele harer films 't een en ander aanmerken, het publiek stoorde zich daar met aan en deed al wat het kon, om Mariene te zien. En in de harten van haar vele bewonderaars en bewonderaarsters, die haar begrepen hebben, zal zij blijven voortleven, ook al zou er morgen aan den dag een nieuwe ster, die Marlene Dietrich verdringt, ontdekt worden. L. B. te GRONINGEN. Verschillende van de door U genoemde films zullen ook in ons land vertoond worden en wel in de Fransche versie. H. L. te EINDHOVEN. Hierbij de ge. vraagde adressen. Ery Bos. Pariserstrasse 28. Berlijn. Paula Wessely, Prinz Eugenstrasse 4. Weenen. Adolf WohlbrOck. Walträudstrasse 7, Berlijn. R. v. L. te DEN HELDER. Hierbij het lijstje van de gevraagde verjaardagen. In het vervolg s.v.p. niet meer dan drie vragen per week. Ramon Novarro 5 Februari, Wolfgang Liebeneiner 5 October. Ernst V,Jn^k^13 No^mber. Paul Richter 1 April. Adolf Wohlbrück 19 November.

DE DERDE MUZE DE «EVEN SLEUTEIS VAN BAIDPATE Dit bekende, geheimzinnig melodraimtisch blijspel, naar den roman van Earl Biggers, kregen wij weer eens op de Haagsche planken in het Seinpost 1 heater te aanschouwen van de Tooneelvereeniging „V. I. V. A.". Volmaakt was de voorsteUing niet, want het samenspel en de rolkennis hadden in de eerste plaats beter kunnen zijn. Ook was men op voet van oorlog met de lichteffecten, terwijl het te vroeg sluiten van het doek en het met afgaan van de revolver storend werkten. Toch was het individueele spel niet — 7 -

MARLENE, DE AMERIKAANSCHE.

onverdienstelijk. Zoo zagen wij een aardig getypeerden huisbewaarder van Chris Schwenke en een aannemelijke echtgenoote van Lien van Bemmel. Verder noteerden wij een pittige reportster van Mien Lambinon (nog wat losser echter!), een verdienstelijke Mr. Rhodes van Gretha Leurs Schregel, een te veel op het publiek speienden vluggen kluizenaar van Jacques Smit, .een waardigen Thomas Hayden van Jan van Telt en een -goeden Cargan van Leo van den Oever. Veel verdienstelijks was er in de vertolking van Elly Lezer als Mary Thomhdl. Toch was zij niet geheel tegen deze rol opgewassen en bleef zij niet altijd natuurlijk; haar stille spel was voortreffelijk. Willem Staal gaf een aannemelijken inspecteur van politie en Joh. Annyas eveneens een goeden Bentley. Martin Duynstee voldeed goed als Lou Max en ook Jan van Bemmel was verdienstelijk als John Bland, maar meer spel geven zal zijn uitbeelding ten goede komen. Het ongure type had bij beiden echter meer tot uiting moeten komen. Ten slotte de hoofdrolvertolker, de romanschrijver Norton, door Theo Leurs raak en vaak geestig gebracht. De rolkennis had beter moeten zijn! Grime en kleeding, evenals tooneelaankleedmg stemden tot tevredenheid. HENRI A. VAN E IJSDEN Jr.

(DER KÜHNE SCHWIMMER) ■

Een Har o van Peski-film der Ufa. R

o

I v

Otto Eberlein. ... Käthe, zijn dochter . .

e « ,

r

d

. .

. ~.

— e

e

Regie: Georg Jacoby. i

i

n

g :

,

Alfred Möbius Wernicke.

.

.

.'

.

Susi Lanner

.

.

.Ida Wüst

.....

Fritz Neubauer

.

.

.

.

.

...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Als het gezelschap in Brunshaupten gearriveerd is, voelt Eberlein z.ch met bijster op zijn gemak, want Annemarie sleept hem mee in allerle. sportevenementen, en hij Is heelemaal de sportsman niet, waarvoor ze hem aanziet

. Ralph Arthur Roberts

Gabriele Degenhardt.

Annemarie, haar dochter.

want K«he heeft nog juist tijd gehad om hém toe te fluisteren, dat haar vader niets van een huwelijk wil weten.

■ •1

. Elga Brink . .

: *«£•«

Harald Paulsen

%

pjp^s

. ?!*..ZelTn da9 'I6* hiJ hoe AHr^. ^en hij niet kent, een geldstuk, dat h.j In het water liet vallen, naduikt en ophaalt. Hij houdt den jongen voor een armen drommel en doel hem een ingenieus voorstel: hij moet op een bepaalden tijd in het water springen, om hulp roepen en zich door Eberlein onder de oogen der dames laten redden; tegen een behoorhjke schadeloosstelling. Alfred gaat hierop in én het plan wordt

jV<*z*t!^

. Eric Ode

Hugo Fischer-Koppe

uitgevoerd. Eberlein zelf wordt echter de geredde, daar hij heelemaal niet kan zwemmen. Maar daar zien de dames niets van en ze juichen Eberlein om het hardst toe.

A h ilWMm %

^

^^^^

Alfred acht nu de kans gunstig voor een huwelijksaanzoek en hij

|

'

fe

- ^%»V'

^i

V ƒ

J£k

ni

*V ^^^'iH ^E

^w

' ,^^B ^^k^fl^^^^^^^^l

'■■"•....'

Annemarie ontdekt den brief natuurlijk onmiddellijk'en wil nu niets meer van Fritz weten, waarop ze woedend naar het station vertrekt. Ook Käthe Eberlein reist met haar vader in denzelfden trein naar Brunshaupten. Ze probeert nog eens haar vader te laten begrijpen, dat zij en Alfred

irouwen willen, maar Eberlein weigert zijn toestemming te ^even. Daarover is Käthe zoo kwaad, dat ze wegloopt en aleen in een anderen coupé gaat zitten. Er verschijnt nog iemand op het perron: Fritz, die Annenarie komt zoeken om de zaak uiteen te zetten. Geheel egen zijn zin reist hij echter mee naar Brunshaupten zonder Annemarie te kunnen spreken. Annemarie ziet hem wel, maar e w.1 niets meer met hem te maken hebben, en begint om em te ergeren een flirtation met Otto Eberlein, dien zij door alnjke monsters van sportartikelen, die hij meegenomen e e«, voor een groot sportsman houdt. <* Alfred zit in dezen trein en hij is niet erg best te spreken,

doet alle mogelijke moeite om Eberlein te pakken te krijgen. Maar Eberlein ziet een afperser in hem en belooft hem steeds grootere sommen als hij zijn mond houdt. Eindelijk ziet Alfred toch kans om met zijn verzoek voor den dag te komen, en dan is Eberlein zoo Dr. Fritz Neubauer doet al zijn best om zijn verloofde, Annemarie Degenhardt. te helpen met het pakken van haar koffers, daar ze met haar moeder op reis gaat naar de badplaats Brunshaupten, waarheen Fritz hen later volgen zal. Hij is echter zoo onhandig, dat hij weggestuurd wordt om een paar boodschappen te doen, en zoo komt hij in een boekwinkel, waar Alfred Möbius als verkooper werkzaam is. Alfred heeft juist een brief gekregen van zijn meisje, Käthe, de dochter van een rijk handdelaar in sportartikelen, en door zijn verliefdheid is hij zoo verstrooid, dat hij de verkeerde boeken inpakt, en Fritz in plaats van een lijst met nieuwe uitgaven den liefdesbrief van Käthe in den zak stopt.

oo h^ h VH T u lhij OP al,eS j "9t en KSthe *" Al,-d "i" -Oen geeft, die op hun beurt alles tusschen Annemarie en Fritz in orde maken, door het brievenmysterle te verklaren.

WüÏiTl mm*ral?rt ^T6"- 2- Su^ner, Else Reval en Ralph Arthur Roberts. 3. Ida Wo Arth P R fr W-fVu- 'u ^ ^ H8ra,d Paul$en- 5- ,da Wöst- 6- "»** F-her-Köppe,

y Sch eHerS a,$ oeloodfod :T: r "Drie 9eZWOren """-^en". 7. Otto Eberlein wordt uir genood.gd een part.j tenn.s te spelen. 8. De moedige redder. 9. Hugo Fischer-Köppe, Ida Wüst, Susi Lanner, Elga Brink en Ralph Arthur Roberts.

Verwijder zelf Uw huidon tsieringen Door natuurlijke zuurstof-behandeling. „Radox heeft alle vetwormpjes onmiddellijk verwijderd en de roode puistjes en vlekken op mijn gezicht verdwenen langzamerhand. De huid was niet meer zoo ruw en droog, maar ging er zacht en gezond uitzien. Ik heb erg veel pleizier van Radox." Mej. E. D. Radox is een eenvoudig, natuurlijk middel, dat doordringt tot onder de huid. En daar bcvindi 'ich de oorzaak van een goed of slecht teint: de onderhuidsche weefsels en kliertjes. De waardevolle bcstanddeelcn, die Radox aan Uw waschwatcr toevoegt, zullen de poriën reinigen, de onderhuidsche weefsels en kliertjes versterken, eu zoo de gehccle huid als 't ware verjongen en verfrisschen. Dit is de eenvoudige verklaring waarom het dagelijksch gebruik van Radox Ü een smetteloos teint zal verschaffen, zonder vetwormpjes, puistjes of andere ontsieringen. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ;i f 0.75 per pak, omzetbelasting inbegrepen. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Imp. N.V. Rowntree Handels-Maat schappij, Heerengracht 209, Amster dam C.

{Uervolé van pa&na 4) zóó onnoozel aan, om me niet tegen alle kwade kansen te dekken ? Je zult sterven ten gevolge van een betreurenswaardig ongeluk, mijn bestel Daar in den hoek staat het geweer, dat je dooden zal — het is het getrouwe duplicaat van het wapen, dat ik ónder de tafel bevestigd heb en er zit een afgeschoten patroon in van precies hetzelfde fabrikaat en kaliber als de patroon in de kamer van het andere geweer." Hij lachte den trader recht in het verbijsterde gezicht uit. „Dacht je, dat ik van plan was gehangen te worden voor een miserabel individu als jij ? Geen sprake

van, hoorl Als het je interesseert, wil ik je wel vertellen wat er gebeuren zal. Het is keurig gearrangeerd. „Je vijf minuten zullen om elf uur om zijn en precies elf uur komt inspecteur Saunders het hek van het erf door. Die is altijd prompt, om zoo te zeggen. Als ik gedwongen ben je te dooden, zal Saunders het schot hooren en in den tijd, dien hij noodig heeft, om van het hek af deze kamer te bereiken, zul jij als een vormlooze hoop in je stoel weggezakt zijn met een schot door je maag. Het geweer — het geweer daar in den hoek — zal dwars over de tafel liggen met de monding rechtstreeks naar jou gericht. Ik was bezig het je te laten zien, begrijp je, en jij hebt het naar je toegetrokken, waarbij de trekker — die makkelijk afgaat — in een plooi van het tafellaken is blijven haken. Droevig ongeval, nietwaar ? Een afschuwelijk uiteinde voor een m^n in de kracht van zijn jaren... Maar vlei jezelf niet met de hoop, dat er ook maar eenige kwestie zal zijn van de galgl Heb je ooit gehoord, dat bij een moord iemand door de maag geschoten is ? Dat gebeurt immers alleen bij een noodlottig incident, zooals ik je daarnet beschreven heb, Messenger! En wie in deze kleine gemeenschap zal het getuigenis van kolonel Steele in twijfel trekken ? Ik verzeker je, dat alles, tot het geringste detail, vooruit grondig overdacht is — ik ben vanochtend zelfs vogels wezen schieten, om een aannemelijke verklaring te hebben, dat het geweer niet was schoongemaakt en ik vergeten had het te ontladen! En niemand krijgt het in zijn hoofd, om onder de tafel te gaan zoeken naar een geweer, dat er kennelijk bovenop ligt, nietwaar ?" De kolonel wachtte even. „Je geeft geen antwoord?" Toen een blik op de klok. „Neem me niet kwalijk," verontschuldigde hij zich met een ernstige stem, „dat ik beslag heb gelegd op je kostbaren tijd. Eén van de vijf minuten is al verstreken!" III. De adem stokte Messenger in de keel. Een gruwelijke angst was bezig hem aan te grijpen. Vergeefs hield hij zich voor, dat het allemaal bluf van den kolonel was, dat hij niet aan het koord zou durven trekken, maar achter in zijn bewustzijn schroeide de zekerheid, dat hij het wèl zou durven. Als die vijfduizend pond werkelijk alles was, wat de man in de wereld bezat en alles zóó omzichtig en met duivelsche sluwheid was voorbereid, waarom zou hij dan niet durven ? En zooals hij terecht gezegd had: wie zou twijfelen aan bei woord van kolonel Steele ? De trader likte met een droge tong over nog droger lippen. „Je... je durft niet aan het koord te trekken," hijgde hij schor. En moed puttend uit het geluid van zijn eigen stem, ging hij uitdagend voort: „Je durft niet, je durft niet!" De kolonel glimlachte beschermend. „Je mag dat gerust blijven denken, Messenger, als je daar pleizier in hebt. Twee!" [Vervolè op pagina 131

10

PALL MALL D«

goudgele, zonrijpe Virginia sigaret van Rolhmans Ltd. Londen Importeurs: „ALVAN A", Den Haag

tW^thtf* & ***■ Wat hier volgt, wordt in opdracht van m'n vrouw geschreven. Ik ben dus, om het zoo maar eens te zeggen, haar medium, haar schrijfmachine. Een mooie gelegenheid, om ereis openlijk te kunnen vaststellen, dat ik vertikte wat zij wou. Ze had in haar dagblad gelezen over het sterftecijfer in ons land. Dat, in een goed uur zij het gezegd, aan den lagen kant is. In die statistische cijfers was echter iets te vinden, wat haar ergerde. En of ik d'r ook al voorhield „mensch erger je niet", ze wou en ze zou, dat haar ergernis nu ook ereis in ons weekblad Het Weekblad kwam. 't Ging om het groote aantal zelfmoorden onder gehuwde menschen. Dat moesten ze nou niet publicceren, zei ze. 't Maakt de menschen maar kopschuw, vooral de jongelui van het mannelijk geslacht, die zooals m'n vrouw zegt, toch al geen moed meer hebben, om in 't huwelijksbootje te stappen. En of ik haar nou al verzekerde, dat het Bureau van de Statistiek, zulke dingen niet weglaten mocht, omdat het zijn plicht was, om de cijfers te geven zooals ze zijn, zij bleef zich ergeren. En ze zei: Dat komt d'r nou van, omdat ze de vrouw hoe langer hoe meer uit de baantjes wegdringen, waar ze thuis hoort. Maak een vrouw, directeur (pardon zei ik, directrice, maar ze luisterde niet naar me) en ze zal d'r tact toonen, d'r echt vrouwelijken tact, die, zooals de statistiek aanwijst, grooter is dan bij de mannen om over die zelfmoordende getrouwde mannen niet te spreken. Ik heb dus gedaan wat me gevraagd is. M'n vrouw d'r ergernis gepubliceerd. Ik zeg maar, dat het .gelukkig is, dat ze geen andere zorgen heeft. PETRUS PRUTTELAAR.

Een lezer schrijft ons, dat zijn meisje, wanneer hij een cadeautje voor haar meebrengt, er ternauwernood naar kijkt, en vraagt ons om raad. — Wij adviseeren hem, het eens met een spiegel te probeeren.

l-iimngisseur: „Nu nog even Oie laatste scène, waar zij de nesch op uw hoofd kapot slaat en dan is 't voor vandaa? eenoeir mijnheer Gerritsen."

„Wat doe je als je vrouw niet voor het avondeten heeft gezorgd?" vraagt ons een abonnee. — Gewoonlijk breng je dan juist onverwachts een paar vrienden mee ten etenl bcblgenoot (s morgens na een vroolijk souporlic,- Ik ueg' ij ,j mets van; ik heb een grooten blaar op mijn tongr 8 51 ts w8nt miiT»«! "^i?'-^ ? "VJ .ni?bedkruik ' mijn geiondheid drinken uit je 1"vannacht wo„ je per se opP ,•-■■■

„Massa's menschen, die een dienstbode houden, kunnen het zich eigenlijk niet permitteeren," lezen wij. — Dat is f juist het tragische, want massa's menschen, die het zich wel kunnen permitteeren, kunnen ze niet houden!

''

Ben brief, twee jaar geleden geschreven door een dame in Amsterdam, werd den eersten Februari 1935 in Groningen ontvangen. — De oorzaak van de vertraging was, dat de echtgenoot van de dame hem 31 Januari 1935 had gepost.

SIGAREN 's Morgens, 's Middags, 's Avonds.

'*$■*?■-.-.

--sa^^-s —--■-

ä^ä II

„In een gemengden worstelwedstrijd, welke dezer dagen werd gehouden, versloegen de vrouwen de mannen met gemak," lezen wij in een courant. — Zij hebben, door de uitverkoopen, ook zooveel meer oefeningf

Darmtraagheid en Bloedstuwing

f A K I R

kunnen tot kleinere of grootere knobbels aan den darmuitgang leiden. Wanneer U niet let op deze meestal met jeuk gepaard gaande verschijning, ontwikkelt zich vaak een zeer pijnlijke aambeienkwaal. Voorkomen en reeds bij de eerste teekenen Anusol aambeien suppositoriën „Goedecke" inbrengen zou het juiste zijn, doch ook bij een vergevorderde kwaal helpen deze door den dokter ten zeerste aanbevolen suppositoriën snel en zeker. Zij zijn bij apothekers verkrijgbaar in doozen met loodje.

Ko van Dijk en Mies Versteeg

Ko van Dijk als „De Fakir"

Bn het Leidscheplein Theater te Amsterdam gaf het NieuwSchouwtooneel de eerste opvoering van „De Fakir", een non-stop-spel in twintig tafereelen door Jan Lamers en S. de Vries Jr. „De Fakir" houdt het midden tusschen een tooneelstuk en een revue, maar heeft gelukkig van beiden slechts de goede hoedanigheden overgenomen. Geen wonder, dat het talrijke publiek zich bij de première kostelijk heeft geamuseerd, want Lamers en de Vries hebben bewezen, dat ons land gelukkig nog schrijvers telt, die weten wat het publiek in deze crisis-tijden in den schouwburg wenscht te zien. Motto: „narigheden zien we den geheelen dag om ons heen, als we des avonds uitgaan, willen we lachen." Nu, bij „De Fakir" komen zij die lachen willen op hun kosten! Niet alleen dat het stuk geestig geschreven is maar het wordt ook uitstekend ten tooneele gebracht. Regisseur Ezerman heeft Ko van Dijk en Otto Sterman eer van zijn werk I De Fakir „Hamid Pasja", in het werkelijke leven luistert hij naar naar den naam Johannes Meier, maakt met strooibiljetten in de stad reclame. Een journalist, uit den aard van zijn beroep nogal nieuwsgierig (wie zou dat beter weten dan de schrijver Jan Lamers), ziet in dezen „Hamid Pasja" kopij. Hij wil dezen helderziende wel eens nader leeren kennen, bezoekt hem op zijn spreekuur en weet van hem gedaan te krijgen, dat hij (tegen flinke betaling) achter een gordijn verborgen, de gesprekken van den helderziende met zijn clientèle mag bijwonen. In het tooneelstuk wordt ons nu duidelijk gemaakt welke komieke, maar ook vaak welke funeste gevolgen de adviezen van den fakir-zwendelaar ten gevolge hebben. En de journalist, die eerst in het geval slechts een reportage-verhaal meende te zien, wordt zeer tegen ^ijn zin in de macht van Johannes Meier getrokken. En als hij niet zoo 'n verstandige vrouw had bezeten, zou het er voor hem minder mooi hebben uitgezien. De eerst zoo vriendschappelijke verhouding tusschen den journalist en den fakir krijgt een leelijken knauw als de reporter ontdekt, dat zoo'n helderziende slachtoffers maakt. Hij schrijft in zijn blad een fel artikel, met het gevolg dat „Hamid" zich beleedigd acht en den journalist aanklaagt. Het laatste tafereel speelt in de rechtzaal, en wat zelden gebeurt, dit slottafereel is het beste van het geheele stuk I Wij hooren, dat de rechter niets te maken heeft met logica, doch zich slechts aan de letter van de wet heeft te houden,.. en de journalist wordt veroordeeld. En „Hamid Pasja" kan voortgaan met het menschdom te bezwendelenl Wij geven U den goeden raad, dit stuk te gaan zien. Wij zijn wel niet Lau Ezerroan „helderziend" maar weten toch, dat gij hartelijk zult lachen I

LEW AVRES,

(Vervolg van p
Een frissche mond met witte tanden

momoL

£}C Nederlandsche Tandpasta »WAT MIJNHARDT MAAKT IS GOED"

over elkander, toen de slanke vingers van den kolonel het koord vaster grepen. „Neen, neen," — het leek meer op snikken dan op spreken — „Wacht — ik — ik kan niet —" De klanken stierven weg in onsamen hangend gestamel, toen hij zich realiseerde, hoe hij op het kantje af aan den dood ontsnapt was. Die koele duivel daar tegenover hem zou zijn bedreiging uitvoeren die man wilde hem vermoorden! Dat waren die vijfduizend pond niet waard! Hij mocht die papieren hebben — vermaledijd nog aan toe, hij zou hem die geschiedenis naderhand wel inpeperen ... „Vier!" telde de stem monotoon; En een seconde later: „Je speelt met vuur Messenger. Saunders is altijd precies op tijd, zooals ik je al gezegd heb, en ik kan me niet de luxe permitteeren, dat je nog in leven bent, wanneer hij het hek binnenkomt." IV. Langzaam, onwillig, bewogen Messengers vmgers naar zijn borstzak, maar plotseling, abrupt, bleven ze stil. Wat had Steele daarnet gezegd over Saunders? Het eerste moment konden zijn hersens het niet verwerken. Maar toen begon de juist-ontkiemde gedachte zich

- 12 - 13 -•

een weg te banen naar zijn bewustzijn, baunders, de jonge inspecteur van poütle Saunders, de man, die precies om elf uur arriveeren moest voor zijn dagelijksch partijtje schaak... En met een schok stond het hem klaar en helder voor den geest! Met een schok werd hem geopenbaard, waar die duivel daar aan den overkant van de tafel de eenige fout in zijn kunstigbouwsel had gemaakt, waar het vernuftige weefsel een opening vertoonde, die hem — Messenger - gelegenheid gaf er door te kruipen! Zonder het te weten had de kolonel hem nèt in de kaart gespeeld. Hij kon hem veilig de papieren geven, in het geruste besef, dat wanneer Saunders de kamer binnenkwam hij ze kon terugeischen en tegelijk de rollen volkomen omkeeren door zijn gastheer te beschuldigen van berooving en poging tot moord! Dwaas, die de kolonel was... Hij had iedere denkbare voorzorg genomen voor het geval zijn gast dood in zijn stoel zou worden gevonden, maar geen enkele tegen de mogelijkheid, dat hij er in levenden lijve in zou zitten. „Nog dertig seconden, Messenger!" ..."J6 hebt gewonnen," grauwde de dikke handelaar en tegelijk griste hij de cheque en het contract uit zijn portefeuille. „Daar heb je ze en loop er mee naar de heil" Ten koste van alles moest hij den indruk maken van iemand, die wild van woede en teleurstelling is om zijn nederlaag. „Maar je bent nog niet van me af, meneer de kolonel!" voegde hij er giftig aan toe. Kolonel Steele bleef onbewogen onder du duister dreigement en hij glimlachte, toen hij de hand, die het koord vasthield, uitstak en de beide papieren aannam. Eén ondeelbaar oogenblik flitste het door Messengers hersens, of (Vervolé op pagina 21)

Zorgen VERKORTEN Uw leven Een levensverzekeringspolis der HAV BANK te Schiedam verzekert Uw toekomst en verlengt Uw leven II

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF

WORDT

EEN BEROEMDE WEDUWE MADAME Wij zijn geen wijndrinkend volk. De wijn neemt bij ons een min of meer litteraire positie in, en is voor de rest een luxe. Er wordt soms een portje gedronken, of een sherry, en een enkele cosmopoliet heeft als gewoonte aangekweekt een karaf landelijk rood of wit op zijn tafel te hebben, maar echte wijndrinkers zijn de bovenmoerdijkers niet. De breede lagen hebben er ook geen weet van. Zij kunnen hoogstens beoordeelen of een biertje goed wordt getapt en een borrel niet is versneden, maar zij vinden een kostelijke Chateau Margaux „zuur", en nauwelijks te onderscheiden van een zeker roodachtig vocht, dat voor St. Julien verkocht wordt. Echte wijn-verliefde menschen zijn in onze nevelstreken zeldzaam. Alleen sommige vaderlandsche dichters hebben den wijn verheerlijkt.... terwijl ze hun vierde biertje dronken. Maar één wijn bezit het hermelijn der eerbied, en dat is de champagne. Het woord champagne is een begrip geworden; een begrip dat feestelijkheid en overvloed, blijheid en zorgeloosheid symboliseert. Het goudfonkelende, mousseerende vocht, dat vol leven schijnt, heeft zich zelfs bij ons een zetel van waardigheid weten te bouwen. Champagne is de koning der wijnen, en wij hebben dat koningschap erkend. Misschien komt dat ook door zijn afkomst, want de champagne is geen vrucht van een brein vol handelsspeculatie. Hij stamt niet uit een laboratorium, zooals groote industrieën ze thans bezitten, om steeds nieuwe vondsten te doen, die het handelsgebied uit kunnen breiden. De champagne is een kostbaarheid, die in een stillen kloosterkelder werd geboren, en de vader er van was Dom Pérignon, keldermeester van de abdij te Hautvilliers, die het klaarspeelde 't „mousseux" dat de jonge wijn ontwikkelt, duurzaam te behouden — wat overigens in nauw verband stond met het gebruik van de kurk, dat omstreeks het einde van de zeventiende eeuw werd ingevoerd. Dom Pérignon zette de traditie voort van vele andere, beroemde abdijen, die de menschheid kostelijke dranken hebben gestookt: die der Benedictijnen en der Karthuizers, waar we superbe likeuren aan danken. Na zijn dood in 1715 werd voor hem een gedenkteeken opgericht. En toch wilde men er eerst niet aan, aan de champagne, zijn ontdekking. Men vond dat behouden mousseux iets kunstmatigs, en meende, dat men werd bedrogen. Doch de groote fijnproevers der achttiende eeuwwende wisten Dom Pérignons vondst te waardeeren; Lodewijk de Veertiende maakte de champagne tot zijn lijfdrank — en het Roccoco vond in de champagne een wijn, die paste bij zijn gansche vormwereld. Schuim, tinteling, leven... dat zou geen drank zijn geweest voor een streng puriteinsch tijdperk, maar wèl voor het vergulde boudoir vol meissonnier-krullen en guilloches. Met de champagne bracht de achttiende eeuw zelfs haar wijn in stijll En het kantwerk der geschiedenis kloste voort, met die merkwaardige nauwkeurigheid het onbekende patroon volgend, dat

VEUVE

CLIQUOT

men er later eerst in herkent. Het einde van de achttiende eeuw bracht het einde van 't Fransche feodalisme, en de opkomst van de bourgeoisie. De titels verdwenen; de mensch en zijn arbeid werd troef. Was het niet écht een verschijnsel dier tijden, dat de deftige baron Ponsardin in 1794 zijn zeventienjarige dochter huwde aan Franfois-Marie Cliquot uit Rheims, bankier en groothandelaar in wijnen, veel rijker, maar ook veel ouder dan zijn bruid? Vijftig jaar tevoren zouden alle wijnbergen van den heer Cliquot niet hebben verhinderd, dat het huwelijk van de kleine barones Barbe-Nicole een mésalliance werd genoemd. Doch na den macaberen dans der gevallen aristocraten-hoofden vond men er niets vreemds meer aan, niets vreemds ook aan de interesse die de jonge barones voor het bedrijf van haar man aan den dag legde, tot in de technische kleinigheden toe. En deze belangstelling droeg haar vruchten: reeds in 1805, toen zij pas achtentwintig lentes telde, kwam de opgedane kennis haar te pas, want toen was de jonge vrouw reeds de Weduwe Cliquot-Ponsardin, onder welken naam zij wereldberoemdheid zou verwerven tot in de uithoeken der aarde. En met een vervaarlijke energie toog zij aan den arbeid, om het bedrijf uit te breiden, waartoe haar belangrijkste daad was de uitvinding van de remuage. Dit was een verbetering van het procédé, dat sindsdien alle champagnebedrijven hebben overgenomen: het lichtelijk schudden van de

flesschen, eiken dag, gedurende twee maanden, terwijl ze onder een hoek van precies dertig graden in rekken liggen, met den hals omlaag. De remuage hield de champagne nóg levendiger en tintelender, en de Veuve Cliquot-Ponsardin deelde deze kwaliteiten met haar wijn. Ze werd de meest beroemde weduwe uit de geschiedenis, en weigerde dezen staat prijs te geven, zooals Elisabeth zich tot in grijsheid bleef handhaven als „the Virgin Queen". Kinderen had het kortstondige huwelijk niet voortgebracht, maar het lot had voor de zakelijke erfopvolging gezorgd. Een jonge Duitscher uit Wetzlar a. d. Lahn, Werle geheeten, kwam in het weelderige Champagneland werk zoeken, en klom in de établissementen Cliquot-Ponsardin ten slotte op tot compagnon van de beroemde Veuve, om na haar dood in 1866 alleenbezitter der kolossale onderneming te worden. En waar men in Frankrijk het voortbrengen van goeden wijn even belangrijk acht als een heldhaftig wapenfeit, zetten de kinderen van Werle een accent-aigu op hun laatste letter, ontvingen 'n gpraventitel, en noemden zich „Comte Werlé". De oudste zoon huwde zelfs een Hertogin Montebello. Er zat beweging in de champagne! De beroemdste aller weduwen stierf, 89 jaar oud, op haar prachtige kasteel Boursault, midden tusschen haar beminde wijnbergen.

Regie: Gregory La Cava Rol ▼'• r d e e I { n g: De hertogin vap Florence * * ' Benvenuto Cellini , Alessandro, hertog van Floren ce* Angela Ascanio ..... Beatrice Jessie Ralph Ottaviano Louis Calhern Polverino ....... Jay Baton Spion Paul Harvey

vrS'Ä- • • - **« Rutherford

DE WIJNPROEF. — NAAR ÖE SCHILDERIJ VAN JOHANNES VERMEER. EEN TAFEREELTJE UIT DE ZEVENTIENDE EEUW. . - 14 -

jertog Alessandro van Florence beraadslaagt met zijn twee ministers over het lot van Benvenuto Cellini, een befaamd Don Juan, leugenaar en goudsmid, die heel Florence onveilig maakt. De hertogin echter betoogt, dat Cellininiet ter dood gebracht kan worden voor hij de gouden schalen klaar heeft, die »ij hem opgedragen heeft te maken. De hertog willigt dit verzoek in, maar een nieuwe euveldaad van Cellini dwingt hem naar diens werkplaats te gaan en hem te arresteeren. De hertog verrast hem, terwijl hij juist probeert »ijn model, Angela, het hof te maken, en hij wordt IOO getroffen door de schoonheid van het meisje, dat hij haar meeneemt naar zijn zomerverblijf. Cellini wordt aangevallen dooreenige handlangers van een der ministers, die een persoonlijke veete tegen Cellini had, en nu wraak neemt. Plotseling verschijnt echter de hertogin ten tooneele, die onmiddellijk zoo onder den indruk raakt van de charme Van den goudsmid, dat . ze hem beveelt haar onopgemerkt in het zomerverblöf te bezoeken. Cellini doet zulks, omdat het hem een mooie gelegenheid lijkt om Angela te zien. Op een gegeven oogenblik sturen de hertog en de hertogin alle twee hun gasten naar buiten op een balcon, omdat ze meenen, dat er onraad dreigt. Zoo ontmoeten Cellini en Angela elkaar weer, doch ze stellen elkaar nu vreeselQk teleur, waarom Cellini weer naar de hertogin terugkeert, en samen met haar het koninklijk paleis ontvlucht en een nieuw leven begint, den hertog alleen latend met Angela«

Paramount-film. Rol ver dee ling: Kapitein McGregor .... Gary Cooper Luitenant Forsytbe . Francbot Tone Luitenant Stone Richard Cromwell Kolonel Stone Sir Guy Standing Majoor Hamilton C. Aubrey Smith Hamzulla Kban . Monte Blue Tania Volkanskaya . . Kathleen Burke Luitenant Barrett ...... Colin Tapley Mohammed Khan . . Douglas Dumbrille Emir Akim Tamiroff Hendrickson ...... Jameson Thomas Ram Singh Noble Johnson Generaal-majoorWoodley. Lumsden Hare Grootvizier . . J. Carrol Naish In het kale, bergachtige gebied van Noordwest Britsch-Indië, te midden van vele millioenen vechtlustige inlanders, ligt het 41ste regiment der Bengaalsche lansiers, wakend voor de rust van het groote Britsche keizerrijk, onder het commando van enkele Engelsche officieren. Bij dit regiment worden geplaatst luitenant Forsytbe van de Koninklijke Lijfgarde en luitenant Stone, de zoon van kolonel Stone, commandant der lansiers. De jonge Stone komt regelrecht van de opleidingsschool, op aanvrage van majoor Hamilton en buiten medeweten van den kolonel. De majoor weet dat zjjn commandant, hoewel deze uiterlijk altijd beheerscht en streng blijft, zijn zoon een warm hart toedraagt: De twee nieuwe officieren worden toevertrouwd aan de hoede van kapitein McGregor, een ervaren vechtjas. De jonge Stone, die verwacht als zoon begroet te worden, is erg van streek als zijn vader hem even koud en formeel begroet als Forsytbe. Hij ziet niet in, dat deze uiterlijke koelheid het verlangen verbergt om hem te omhelzen— dat de militaire voorschriften een groeten afstand leggen tusschen-luitenant en kolonel. De jongen geraakt in een verbitterde stemming, die op McGregor overslaat. Forsythe amuseert zich met beiden en maakt McGregor zoo nu en dan woedend met zijn sarcastische plagerijen. Maar desondanks groeit tusschen de drie officieren een groote vriendschap. McGregor krijgt order, om met een klein detachement contact te zoeken met luitenant Barrett, die als spion onder de inlanders verkeert en waarvan in weken niets is vernomen. Zij vernemen dan van Barrett, dat Mohammed Khan, een gevaarlijk, twistziek stamhoofd, een grooten opstand onder de inlanders voorbereidt. De Khan vereenigt de verschillende stammen, onder de belofte 2.000.000 patronen te zullen leveren. f- McGregor rapporteert dit aan den kolonel en verneemt, dat er juist 2.000.000 patronen zijn besteld voor den bevtienden Emir van Gopal. Het verband is duidelijk en onmiddellijk wordt besloten den Emir een „bezoek" te brengen. En zoo trekt het regiment op naar Gopal, onder voorwendsel in het wildrijke gebied van den Emir op de zwijnenjacht te gaan. In het prachtige paleis, van den Emir worden, de officieren der lansiers schitterend ontvangen.' Er worden te hunner eere groote feesten gegeven, maar desondanks hangt er een dreigende sfeer, omdat Mohammed Khan ook tot de gasten behoort. McGregor, Stone en Forsythe dingen alle drie naar de gunst van Tania Volkanskaya, een schoone Russin, die in tusschen spionne voor den Khan is. Bij de zwijnenjacht wordt kolonel Stone den volgenden dag pijnlijk, doch overigens

licht gewond, wanneer hij zich in gepaar begeeft voor zijn zoon. 's Avonds laat hij McGregor en Forsythe bij zich komen en ofschoon hij nauwelijks de woorden weet te vinden, wordt het deze twee toch duidelijk, hoe bezorgd hij zich maakt over zijn zoon. Terugkomend in hun tent, zien zij dat de jonge Stone verdwenen is. Deze blijkt door Tania naar een rendez-vous gelokt, en vervolgens door Mohammed Khan ontvoerd te zijn naar diens bergvesting. De kolonel weigert zijn regiment aan een vervolging te wagen, inziende dat hij daarmee een strategische positie zou verlaten en in de val loepen, die de Khan hem hiermee wilde stellen. McGregor maakt den kolonel hierover heftige verwijten; hij wordt onder arrest gesteld en Forsythe moet hem bewaken. Maar daar het tweetal brandt van verlangen om iets te doen tot bevrijding van den jongen Stone, deserteeren zij, vermomd als Indische pelgrims. Zij dringen tot in de stad van den Khan door. doch worden herkend en in het paleis tezamen gebracht met Stone. Zij kunnen hun vrijheid terugkrijgen, indien zij willen mededeelen langs welken weg de 2.000.000 patronen voor Gopal worden aangevoerd. Op hun weigering dit te verraden, gaat de Khan over tot foltering. Op McGregor en Forsythe heeft dit geen invloed, maar Stone houdt het niet uit en geeft de inlichtingen. Vier dagen later zien de drie gevangenen door het kijkgat van hun kerker de veroverde munitie de vesting binnenkomen. En enkele oogenblikken later meldt Mohammed Khan hen vol leedvermaak, dat driehonderd lansiers de vesting willen gaan aanvallen. . de vesting, bezet met een overmacht van Afridi's en 2.000.000 patronen! De gevangenen zien in, dat hun wapenmakkers hier het hoofd moeten stoeten en komen op de gedachte, dat, als er eens een vlammetje bij de munitie kwam, er van het fort niet veel zbu overblijven. Zij weten dan het slot van hun kerker te forceeren, slaan enkele wachters neer, veroveren een revolver en een mitrailleur en weten een eind in de richting van den munitietoren op te rukken. Dan is het McGregor, die ten slotte met een brandende staak de ren naar het magazijn waagt. Door een kogelregen getroffen, valt hy voor den ingang neer. . . . met inspanning zijner laatste krachten werpt hij den fakkel op de kisten ammunitie.... en met een ontzaglijken knal vliegt de toren in de lucht! Kleinere ontploffingen volgen en de halve vesting stort in puin. De aanstormende lansiers vinden hun vijand zoodoende geheel gedemoraliseerd en dringen zegevierend voorwaarts. Vol schaamte over zijn vroeger verraad, komt thans de jonge Stone in actie, ontrukt een der Afridi's zijn kris en snelt langs de palissaden naar de plaats, vanwaar Mohammed Khan zijn mannen aanvuurt. Hij stort zich op den Khan en doodt dezen te midden van zijn mannen. . . . Enkele weken later staan de lansiers opgesteld op bet oefenterrein by hun kazerne. Het betreft de plechtige decoratie van de luitenants Forsythe en Stone voor hun heldhaftig gedrag. McGregors laatste woorden tot Forsythe waren, dat Stone's verraad vergeten moest worden. Dus werd alleen bekend hoe stoutmoedig de jonge officier den vijandelijken aanvoerder doodde, en met nauwelijks verholen trots speldt kolonel Stone het eeremetaal op de borst van zijn zoon. En terwijl de trompetten schallen, hecht hg het Victeria-kruis aan het zadeldek van kapitein McGregors ruiterloos paard.

DE MAGERE MAN

„Speciaal voor het gelaat bereid'1 van het figuur, vooral hij dames met een uitpuilende maag en een zware buik, wordt bereikt door het dragen van den Thalysia Edelgordel. Hoevelen zijn er niet. wier leven vergald icordt door voortdurende moeheid en pijn in de lendenen ; aan wie haar dagelijksche taak in het huishouden en de verzorging der kinderen te zwaar valt. Een Edelgordel verschaft in zulke gevallen de gewenschle hulp. De geniale constructie, welke zich geheel aanpast aan dcntgecompliceerden bouw van het lichaam, zorgt dat de verslapte buikspieren door den juisten steun hun elasticiteit herkrijgen. De inwendige organen worden volkomen op hun plaats gehouden, terwijl Uw pijn verdwijnt en Uw houding en voorkomen als bij tnoverslag veranderen. Het dragen van een Edelgordel staal volkomen bewegingsvrijheid toe en voelt gij U er mede als herboren. Gaarne zenden wij U kosteloos onze brochure ,,Gezonde Vrouwen" en ver strekken wij U zonder verplichting advies door vakkundig geschoold personeel.

Regie: W. S. van Dijke. Metro-Goldaryn-Mayer-film. Rolverdeeling: Nick Charles William Powell Nora, zijn vrouw Myrna Ley Dorothy Wynant, Maureen O'Sullivan Politie-inspecteur Guild, Nat Pendleton Mimi Minna Gombell Advocaat Mac Caulay ... Porter Hall Tommy, Dorothy's verloofde, Henry Wadsworth Gilbert, Dorothy's broer, William Henry Nunheim, een politie-spion, Harold Huber Chris Jorgensen Cesar Romero Julia Wolf Natalie Moorhead Morelli Edward Brophy Wynant Edward Ellis Tanner Cyril v. Thornton Clyde Wynant, een lange en magere man, is een beroemd uitvinder. Zijn vrouw. Mimi, is van hem gescheiden, omdat ze ontdekte, dat hij een verhouding had met zijn secretaresse, Julia Wolf. Hij heeft een zoon, Gilbert, en een dochter, Dorothy, die beiden bij hun moeder gebleven zijn. Dorothy is dol op haar vader, terwijl Gilbert door zijn moeder verwend wordt. Mimi is hertrouwd met een leeglooper, Chris Jorgensen gehceten, een „mooien" man, die haar om haar geld getrouwd heeft, doch dien zij verafgoodt. Clyde Wynant, die vervuld is van een nieuwe uitvinding, besluit de stad uit te gaan om in eenzaamheid rustiger te kunnen werken. Zelfs zijn dochter Dorothy weigert hij mede te deelen, waar zijn nieuwe verblijfplaats zal zijn, maar hij belooft haar met Kerstmis terug te zullen komen, om haar huwelijk met haar sympathieken verloofde. Tommy, bij te wonen. Al zijn zakelijke belangen laat hij achter in handen van zijn vertrouwden rechtsgeleerden raadsman Mac Caulay. Wanneer hij geld noodig heeft, zal hij zich dat door Julia Wolf laten toezenden. Als hij uit zijn brandkast eenige effecten wil krijgen om die te verzilveren voor een bruidsgeschenk aan zijn dochter, bemerkt hij, dat ze gestolen zijn. Tanner, zijn boekhouder, blijkt nogal in de war en spreekt als zijn meening uit, dat Julia deze geldswaarden heeft ontvreemd. Dit vermoeden wordt bevestigd, als Wynant zijn secretaresse in haar woning opzoekt. Bovendien ontdekt hij, dat zij het geld heeft gedeeld met een anderen man. Als drie maanden later het Kerstfeest zal worden gevierd, is Wynant nog niet teruggekeerd. Zijn dochter maakt zich zeer ongerust hierover. Mimi, die geld voor Jorgensen noodig heeft, begeeft zich te dien einde naar de woning van Julia Wolf, — maar vindt deze vermoord! In haar handen houdt zij een horlogeketting geklemd, die aan Wynant toebehoort en Mimi maakt

HET MEISJE MET DE BLAUWE HOED met TRUUS VAN AALTEN, LOU BANDY en ROLAND VARNO wordt uitgebracht door N.V. FILM A AMSTERDAM

De hitte en bedomptheid van het leven binnenshuis is even nadelig voor Uw teint als de onzuivere lucht in de straten onzer steden. Zal Uw huid de nadelige invloed hiervan ondergaan? Zult U een vroegtijdige oude huid krijgen, die snel rimpels vormt? Neen! Niet, indien U de heerlijke zachte Lux Toilet Zeep gebruikt, die speciaal bereid is voor de verzorging van de gelaatshuid. Zij zuivert de huid diep ^,u^i1"^*i> "D "!£",„"" tol in de poriën en heeft een heilzame verfrissende w,rlun« van dnc luxe /«-.p werking. Lux Toilet Zeep is de doelmatigste hulp voorkomi h« ruw.« drootwor. .... . J...J... ■ t. i 1 den van de huid. om de huid stralend, jeugdig en krachtig te houden.

MAÜtoA Paleisstr. 17. Tel. 34865. Amsterdam C

De ijverige: „Je zegt, dat je dol bent op hard werken.

LUX

Hoe verklaar je het dan, dat je nooit werk kunt vinden?" De /u/e.-„Je kent het oude spreekwoord toch wel, dat zegt: Liefde is blind!"

WILLIAM^ POWELL, MAUREEN O'SULLIVAN EN NAT PENDLETON.

zich meester van dezen ketting. Begrijpelijkerwijs valt het vermoeden van den moordaanslag op den verdwenen uitvinder. Dorothy gaat naar haar ouden vriend Nick Charles, een man, die vroeger als detective een schitterende reputatie genoot. Zij smeekt hem een onderzoek te willen instellen. Om haar vader te redden, tracht zij Charles zelfs te doen gelooven, dat zij de moordenares is. Wanneer ook Nunheim, een politie-spion, wordt vermoord, verdenkt men Wynant ook hiervan. Jorgensen wordt eveneens van dezen moord beticht, en Mimi toont den horlogeketting aan de politie als bewijs van den schuld van haar gewezen echtgenoot. Nick Charles laat zich eindelijk bepraten, mede door zijn charmante vrouw Nora, om zich aan deze geheimzinnige zaak te wijden. Hij doorzoekt het laboratorium van den uitvinder, vindt daar ook een lijk, en Wynant wordt voor een derden moord aansprakelijk gesteld. Nick weet allen, die zich mogelijk aan deze misdaden hebben kunnen schuldig maken, in zijn hotel aan een diner te vereenigen, en ontmaskert dan den schurk!

TOILET ZEEP LTS 57-0141 H

foto's

GODFRIED DE GROOT

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

fe:

WILLIAM POWELL, MYRNA LOY EN PORTER HALL.

I

jEAn 1MniMT

■

VERWACHT DE GROOTE METROGOLDWYN-MAYER-FILM

DE MYPTEßlEUZE ORAVm

<è

- 18 —

ESKIIflO Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska

Met deze nieuwe ** Gevaert Film kunt U OgVOeCf HET KWALITEITSMERK zelfs thuis bij lampiicht T goede foto's maken. Q

JAN LUYKENSTRAAT 2A - AMSTERDAM TELEFOON 28474 19 -

Mijnheer Gerritsen kwam den winkel binnen, waar hij zijn radiotoestel had gekocht. Hij droeg het geval moeizaam in beide armen en zette het met 'n woedend gezicht op de toonbank. „Mijn geldterugï" bulderde hij, „Dat heele toestel is zwendelarij." „Zwendelarij!" zei de bediende verontwaardigd. „Dat moet een vergissing zijn, mijnheer". „U hebt mij gezegd," brieschte mijnheer Gerritsen, "dat er geen enkele storing van buiten af mogelijk was bij dit toestel. Nou, en zoodra ik het aanzet, begint mijn buurman een oorverdoovend 1 awaai te maken op zijn piano, en de hond aan den anderen kant gaat huilen en vanmorgen kwam er een agem om mij te beboeten wegens bu" rengerucht. Is dat storing of niet?"

-'/^V,

m

JN lö^

>OSCi £aud« Colognl

M

Heerlijke middelen Jer verzorging der Schoonheid, alle geparfumeerd mc( de fijne geur van •'4711" Tosca.

"4711" Tosca Eau de Cologne vereenigl

. 57ós ja

Ä

in zich de frischhcid van "47] l" F.au de Cologne en de welriekendheid van "4711" Parfum Tosca. Origineele flacons ; 1.20. 2.20. 3.75 PlaKe flacons : 0.4O. 0.70. 1 —

Cotog"6,

Pa rf u m f0.75-7.ps

Eau de Cologne f O.w-3.75- Crème f l.io.Uo • Poeder fO.80-2.50 • Zeep f !.-• Lotion

[UeruolÊ van paQ. 13) het verhaal over Saunders misschien een grandiose bluf was, maar nauwelijks was de gedachte in zijn geest geboren, of het geluid van voetstappen buiten op het grint bereikte zijn oor. „Precies op tijd," riep de kolonel uit, terwijl hij de cheque in de vouwen van het contract schoof. Hij liet een schel gefluit hooren en vóór de trader zich kon realiseeren wat er gebeurde, werd het venster van buiten af opengerukt en had de kolonel de documenten in de duisternis geworpen. Maar toen het raam met een ^mak werd dichtgeslagen, ontsnapte hem een scherpe kreet: de cheque was uit de vouwen van het contract gevallen en terwijl laatstgenoemd stuk veilig en wel buiten het venster belandde, fladderde de cheque terug op de tafel. Ijlings greep de kolonel er naar. Toen overzag Messenger de situatie. Het contract mocht verdwenen zijn — de cheque was er nog. En zoolang die er was, had hij, wanneer direct de inspecteur binnenkwam, een bewijs voor zijn beschuldiging tegen zijn gastheer. Maar de kolonel beheerschte zich volkomen. Toen hij opstond en over de tafel reikte, om een amandel van een zilver schaaltje te nemen, verried geen spier van zijn gezicht, dat zijn plannen scheef waren gegaan. „Als ik jou was. Messenger," zei hij bedaard, „zou ik liever verdwijnen vóór Saunders binnenkomt." Messenger kon zijn triomf nauwelijks verbergen.

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST BETTY FURNESS SCHRIJFT EEN BRIEF AAN EEN FILMENTHOUSIAST — 20 -

(Foto M. G. M.)

TE ROTTERDAM

de ex-cowboy, speelt thans in eenige sensat efilms der Paramount.

„Ja, dat geloof ik best I Het is jou natuurlijk het liefst, dat ik zoo gauw mogelijk uitknijp." Hij loerde naar de cheque in de hand van den kolonel en begon smalend te lachen. „Het geluk heeft zich tegen je gekeerd, mijn brave kolonel, en in een minuut zal het zich nog vijandiger tegen je toonen. Nu is het mijn beurt I Ik heb de zweep nu in de hand! Berooving en poging tot moord, hè ... ?" Hij verkneukelde zich zichtbaar. Maar de kolonel liet zich niet van zijn stuk brengen. „Volg mijn raad en ga heen, terwijl het nog tijd is," waarschuwde hij. „Je bewijst jezelf geen dienst door te blijven." „En jou ook niet, hè ?" Messenger begon bepaald schik in het geval te krijgen. „Daar heb je niet aan gedacht, nietwaar? Dat is de kleinigheid, die - 2T —

je over het hoofd hebt gezien, meneer Steele!" De voetstappen klonken nu op de veranda. „Doe die deur open!" brulde hij, met een stem, die er op berekend was, in den heelen bungalow en als 't kon "buiten, te worden gehoord. Maar de kolonel veinsde niet te begrijpen. „Welke deur ?" vroeg hij onschuldig.

HAGY, PEELT IH E.DOOD ;DUIVEL

pbjjdübov Charles B. Cochran zal de film „St. Joan" in scène zetten. De film wordt in Engeland opgenomen, de hoofdrol wordt gespeeld door Elisabeth Bergner. De roman ,,Standschütze Bruggler" zal voor de Ufa verfilmd worden door Peter Ostermayer. Henry Wi/coxon, Loretta Young, George Barbier, Ian Keith, Joseph Schildkraut. Victor Varconi, Allan Hale en C. Aubry Smith werden door Cecil B. de Mille geënHENRY WILCOXON gageerd voor de film ,,The Crusades" Tallulah Bankhead speelt de vrouwelijke hoofdrol in de film „Rain". Richard Eichberg zal voor de Br. I. P. in Engeland een binnenkort te vervaardigen Lilian Harvey-film regisseeren. Reinhart Steinbicker en Carl Heinz Martin zullen de ,»- V.^^MC ^s -.m ^M

film „Stadt

.^HT^ ^L

Anatol" regis- If'jfl B^^^ seeren. Het see- H ^ J nario wordt geschreven naar een roman van Bernard Kellermann. Herbert Marshall is voor vier films geëngageerd bij de Paramount. Paul Burghardt heeft een HERBERT MARSHALL scenario geschreven, getiteld „Melodie in Moll". Karl Raimund zal te Weenen de hoofdrol vervullen in een Mozart-film. Kurt Gerron zal te Weenen de film „Der Kronzeuge" regisseeren. Szöke Szakall speelt de hoofdrol. Edna May Oliver en Jimmy Gleason vertolken de belangrijkste rollen in „The puzzle of the pepper tree". Claudette Colbert creëert de hoofdrol in de Paramount-film „One woman". Cary Grant werd geëngageerd voor de film „Crimson Ice". W. C. Fields. CLAUDETTE COLBERT Joan Bennett, Bing Crosby en Lanny Ross spelen de belangrijkste rollen in de Paramount-film „Mississippi". Regie van Edward A. Sutherland.

„Die deur voor den duivel!" bulderde Messenger, nu razend van drift, ,,doe ze open jij — jij moordenaar..."

Met een grimmig- lachje spelend om zijn lippen, nam Kolonel Steele een tweeden amandel van het schaaltje en bracht 'm naar zijn mond. „Kom binnen, Saundersl" riep hij een oogenblik later. En tot den jeugdig uitzienden politie-inspecteur, die aan de uitnoodiging voldeed en blijkbaar aarzelend op den drempel stond: »Hallo, Saundersl Zeg, misschien wil jij zoo vriendelijk zijn mijn dronken vriend hier te verzekeren, dat die deur niét op slot was ?" „Op slot ?" echo'de de inspecteur. Maar eer hij verder kon gaan, viel Messenger schamper in: „Bluf, hè? Je hebt die deur heelemaal niet op slot gedaan! Je draaide den sleutel om, maar sloot haar niet. Heel handig, maar je zult er niet hard mee opschieten. Inspecteur," — de stem trilde nu van hartstochtelijke opwinding — „arresteer dien man! Arresteer hem voor berooving en poging tot moord — versta je me, berooving en poging tot moord. Ik heb de bewijzen. Pak hem — — laat hem niet wegkomen! Ik kan me niet bewegen op het oogenblik — er is een geweer recht op mijn maag gericht en dat kan afgaan. Het zit hier onder de tafel bevestigd. Ik heb er mijn hand op •" „Een geweer?" stiet de inspecteur stom-verbaasd uit. „Ja, hier. Bevestigd onder de tafel. Ik zeg u immers, dat ik het vast heb! Laat dien man niet ontsnappen..." „Waar heeft die kerel het in vredesnaam over ?" wendde de onthutste inspecteur zich tot kolonel Steele. „Over dat geweer, idioot!" krijschte Messenger, zijn gezicht purper en de aderen in zijn nek opgezwollen als touwen. „Hier, onder de tafel! Ik ben beroofd. Die man heeft me een contract en een cheque van vijfduizend pond ontstolen. Het contract heeft hij uit het raam gegooid, maar de cheque zit nog in zijn hand!" „Goeie grut," kwam de kolonel tusschenbeide, „het is nog erger dan ik dacht." Hij keek den inspecteur in de oogen en begon te lachen. „Het is de madeira, veronderstel ik, — — ik heb een koppig oud merk in mijn kelder," vervolgde hij. Toen opende hij de hand en hield die den inspecteur voor: „Dat is een amandel, zou ik zeggen, en geen cheque!" Messengers oogen gingen eveneens naar de geopende palm. Wel een minuut lang kon hij van verbluftheid geen woord uitbrengen; toen barstte hij uit: „Jij sluwe schurk! Je hebt de cheque opgegeten! Je hebt er een propje van gemaakt en het naar binnen gewerkt met den eersten amandel! Maar dat zal je niet redden! Een geweer kun je gelukkig niet doorslikken!" Overeind springend, omvatte Messenger den inspecteur met zijn machtige armen en trok hem met zich mee op den grond. „Kijk däärl" schreeuwde hij. „Kijk daar, man ..." Na een moment van stilte klonk - 22 —

Is U de bruid off hoeft U trouwplannen mlsschlenl Zorgt dan dat Ge Uw jeugdig uiterlijk nog zeer vele jaren bewaart en dat U ook op hoogen leeftijd slank blijft.Neemt U dus ernstig voorFACIL PASTILLES te gebruiken en Ge zult tot Uw voldoening kunnen constateeren, dat U zonder eenige Inspanning of dieet steeds slank zult blijven en zoo Uw slanke lijn thans iets te wen sch en overlaat, dit spoedig niet meer het geval zal zijn. FACIL PASTILLES zijn verkrijgbaar bij apothekers en drogisten a f 3.per buis van 100 stuks.

I

IRENE BENTLEY, de populaire Fox-ster, gereed voor een wandeltocht.

Op e//ce ivonc/

PUROL

Saunders' stem van onder de tafel uit: „Ben je alleen maar dronken of stapelkrankzinnig?" vroeg de inspecteur verontwaardigd. „Wat duivel bezielt je, kerel — — denk je mij voor den mal te houden?" „Wat heeft hij te pakken, Saunders ?" informeerde kolonel Steele op zijn vriendelijksten toon. „Wel, het stalen uiteinde van de schroefbeweging — — de schroef, waarmee de bladen van elkaar schuiven! Die ellendige sukkel schijnt nog nooit in zijn leven een ouderwetsche schroeftafel te hebben gezien!" En zich blijkbaar tot den eveneens onzichtbaren handelaar richtend, verduidelijkte hij: „Het werkt zóó, zie je. Je zet een handle op dat uitstekende stuk metaal en draait — — dat brengt de schroef in beweging, die de tafel uit elkaar laat schuiven, wanneer je een extra-blad wilt inleggen. Tot voor 'n paar jaar waren alle eettafels zoo; nu is dat uit de mode." Opeens schaterde de inspecteur het uit. „En jij zag het voor den loop van een geweer aan en dacht, dat kolonel Steele je wou doodschieten, dckselsche ezel! Je moet er in het vervolg maar 'n beetje water bij doen, jongelief..."

GESMÖOflEN MET MIJN

In welke Amerikaansche film zal de Fransche zangeres Lucienne Boyer spelen? Is zij al in Hollywood?" ,,In Hollywood is zij nog niet, Pietersen, wel in New York. Zij treedt er met veel succes op in „Continental Variétés". De kans, dat ze naar Hollywood zal gaan, is echter zeer gering. Zij zou, zooals je weet, in de film „Top Hat" optreden, maar ze heeft haar contract met de filmmaatschappij geannuleerd. Men heeft in haar plaats reeds Steffi Duna geëngageerd." „Is het waar, dat regisseur Ernst Lubitsch geen Duitscher meer is?" „Inderdaad, de regisseur Lubitsch, die in Berlijn werd geboren, is thans geen Duitsch burger meer. Maar hij had zeker een voorgevoel van de „dingen die komen zouden". Hij was namelijk reeds eenige maanden genaturaliseerd Amerikaan. Maar ik vind de hoofdzaak, dat hij talent heeft. Dat kan niemand hem afnemen." „Is Douglas Fairbanks al getrouwd?" „Bedoel je Sr. of Jr.? Beiden zijn namelijk verloofd, pa met Lady Askley en zoonlief met Gertrude Lawrence. Maar gehuwd zijn ze nog geen van tweeën. Misschien vieren ze de bruiloft samen. Dat zal veel gezelliger VI. zijn en als het een beetje meeloopt, kan Mary Pickford als verrassing op het bruiloftsfeest Langzaam, kwaadaardig, richtte Messenger zich op de knieën op, om ten haar nieuwen echtgenoot voorstellen." „Hoe gaat het met de belangstelling voor slotte heelemaal overeind te komen. ons tooneel?" Hij opende zijn mond en sloot dien „Een beetje beter. Maar het is ook wel weer zonder iets te zeggen. Instinct gaf hem de verzekering, dat het geweer noodig, want met de financiën van onze tooneelgezelschappen is het over het algein den hoek heelemaal schoon en ongemeen treurig gesteld. Nu schijnt het in het laden was en datzelfde instinct vertelde buitenland ook wel niet veel beter te zijn. hem, dat het koord mét het contract In Weenen gaat ten minste de eene schouwzijn weg door het venster had gevonden en dat beide reeds lang en breed waren burg na de andere failliet, maar dat blijft vernietigd. De cheque bevond zich fijn- voor onze kunstenaars toch maar een schrale gekauwd in de maag van den kolonel! troost." „Hoe is het toch met dat vonnis van Over de heele linie was hij verslagen, had de bluf gewerkt, zelfs met betrek- Brigitte Helm afgeloopen? Ze was toch king tot zijn gedachten over Saunders. voor haar roekeloos rijden tot drie maanden Saunders was het lokaas geweest, dat gevangenisstraf veroordeeld?" „Brigitje heeft gezeten, hoor. Ze heeft de kolonel voor zijn oogen op en neer veertien dagen in de gevangenis doorgebracht, had laten dansen, om hem te bewegen toen werd, na interventie van hooger zijde, zijn buit prijs te geven en hij had toegehapt, stomme idioot, dien hij was! de resteerende straf veranderd in geldboete. Elk van zijn gedachten was bij voorbaat Ze heeft tijdens haar verblijf in „hotel de doorzien, op iedere handeling van zijn houten lepel" haar nieuwe filmrol ingestudeerd. Nog wel onder regie van den cipier. kant was gerekend... Je ziet, een filmster moet steeds op reclame Blindelings zocht hij zijn weg naar ■ bedacht zijn." de deur. Op den drempel bleef hij stil„Hoeveel bioscopen telt ons land eigenstaan en schudde in machtelooze woede lijk?" de vuist naar Kolonel Steeles gezicht „Circa driehonderd. Dat zijn er zoo wat met de lachende, grijze oogen. evenveel als de stad Berlijn bezit. Daar zijn „Je bent me dezen keer te slim af er ook ongeveer driehgnderd. Je ziet, het geweest," knarste hij, „maar de hemel afzetgebied voor films is hier te lande niet mag je genadig zijn, als je ooit in bijster groot. Maar als je ons land nu weer handen valt van Tom Messenger!" vergelijkt met Polen, dat 33.000.000 in„Zou je niet nog een glas madeira woners telt en maar 500 bioscopen bezit, nemen voor je gaat ?" inviteerde de dan gaat het nog wel. Daarbij bezit Polen kolonel zielsvergenoegd. een bloeiende eigen filmindustrie, waarvoor de Poolsche regeering zich zeer interesseert." Maar de duisternis had Tom Mes„Over filmindustrie gesproken, wanneer senger al opgenomen. beginnen de opnamen voor de film „Suikerfreule"?" „Midden Mei zullen de opnamen in het atelier Cinetone te Amsterdam een aanvang nemen."

Bi/weer , . — en wind

*J(/"CR£M£ 20-50-60ct. — 23

Qfjouf^^

Productieleider W. R. Sheehan werd door do Fransche regeering tot Ridder in het Legioen van Eer benoemd.

Na een afwezigheid van drie Jaren is de filmacteur Theo Shall weer te Berlijn aangekomen en er voor een film geëngageerd.

Gretl Theimer, de bekende filmster, heeft met haar auto een ongeluk gehad. Zij (igt in het ziekenhuis te Bielefeld.

Defilmactrice Helen Hayes zal tooneel gaan spelen Zij debuteerde te Philadelphia in „Maria Stuart".

Productieleider Günther Stapenhorst heeft de Ufa verlaten. Hij zal in Engeland een eigen filmmaatschappij oprichten.

De filmspeelster Annabella werd tijden« de opnamen voor een nieuwe film door een beer aangevallen en licht gewond.

oonee

precies wat ze niet kan, en dät vermijdt ze dan ook listig. Maar met wat ze wél kan, verovert ze, stapje voor stapje, het beeld, dat ze zich van een figuur is gaan vormen. En als het tot de première komt, is ze gewapend met alle beschikbare middelen — en wèloverdachte japonnen! — om slag te leveren, dien ze, dank zij haar degelijke voorbereidingen, bijna altijd wint.

BOOK XBIMKB VETEKM^N I.

Wanneer we zoo in den schouwburg zitten (een genoegen, dat steeds zeldzamer schijnt te worden), dan komt wel eens de vraag bij ons op, naar wat er al zoo gebeurd moet zijn, eer hetgeen we te zien krijgen, rijp werd. En dan snellen ons, in bioscoopflitscn, de lijdenswegen van een tooneelvoorstelling voorbij: de zweetende auteur, die geen slot kan vinden, de wanhopige regisseur, die in een jaar nog niet gelooft klaar te komen, de decorateur, die zich door balen linnen en emmers verf heen moet worstelen — en niet 't minst de acteurs, die uit luttele blaadjes papier, vol onbegrijpelijke, vaak onsamenhangende woorden, een levend mensch moeten opbouwen. Want zoo'n rol ziet er inderdaad ietwat hopeloos uit. Stel u een schoolschrift voor, met de volgende raadselachtige formules: niet te bekeeren. Dat lijkt maar zool Twee

nen maar weinig acteurs. Ten eerste zijn die rollen, als gezegd, meerendeels geschreven, wat steeds een beletsel is. Men denke er maar eens aan, hoe moeilijk we een brief van een onbekende hand dadelijk kunnen ontcijferen! Bovendien zijn sommige copiïsten verliefd op krullen, en maken zij G's en A's, die een halve pagina beslaan (wat bovendien winstgevend voor ze is: ze worden per bladzij betaald!). Andere rolschrijvers hebben hun hand totaal bedorven door 't slecht gehonoreerde haastwerk en produceeren iets, dat op Chineesch lijkt. En tóch lukt het Fie

Carelsen terstond uit deze raadsels een levend beeld op te roepen. Haar intelligentie blijft gedurende de repetities waakzaam als een speurder. Als een zin krom is, of slecht vertaald, rust ze niet eer ze 'm gaaf heeft gekregen. Of ze vindt brokken, die haar een regelmatigen opbouw van het karakter moeilijk maken, en dan begint een gevecht met den regisseur: ze vleit geestig om het fragment te kappen; als ze haar zin niet krijgt, leest ze het opzettelijk-mal voor, om 't belachelijk te maken, geeft vervolgens schijnbaar toe... om op een onbewaakt oogen-

FOE CA 6% IE CS E INI

folo W. Corel

het allerbeste. klontjes alstublieft!

aan de noordzijde. Zou. de Hertogin toen haar been hebben gebroken ? Is het wonder, dat sommige acteurs bij de voorstelling nog niet eens weten, hoe het stuk eigenlijk afloopt ? Interessant zijn intusschen de zeer verschillende manieren, waarop onze acteurs hun creaties opbouwen. Want het spelen van een rol is niet afgeloopen met het grondig leeren van den tekst. Er zijn tooneelspelers, die hun werk gewoonlijk niet kennen — maar prächtige scheppingen voortbrengen. Er zijn óók kunstenaars, die hun rollen met komma's en punten beheerschen (men noemt dat: kennen als z'n naam!), maar op het tooneel niet veel verder komen dan een goedgekleede spreekmachine. Ik heb echter nog nooit twee kunstenaars gezien, die hun werk op dezelfde wijze opbouwen. Dat hangt natuurlijk ten nauwste samen met 't karakter van den acteur of actrice. Daar is bijvoorbeeld Fie Carelsen. Zij is wellicht de intelligentste actrice, dir,wij oezitten. Ze heeft met een weergalooze zelfkennis (en zelfcritiek I) haar talenten op de meest effectieve wijze ontwikkeld en benut, en zich daardoor een artistieke harmonie en innerlijke genegenheid verworven, die schaarsch is onder de kunstenaars. Dit streven en pogen vindt men bij alle repetities terug. Als zij haar rol voor het eerst onder oogen krijgt op de groteske en nuttelooze bijeenkomst, die men „lezing" noemt, verstaat zij tóch de kunst op 't eerste gezicht in een rüstigen, natuurlijken toon haar tekst te lezen, met zooveel begrip, alsof ze het stuk reeds ettelijke malen gelezen had. Dit „prima-vista" lezen van rollen kun-

FOEINTJIE OE LA MAR blik de geschuwde regels stilletjes over te slaan, en dan den verrasten regisseur triomfantelijk aan te toonen, dat ze gelijk heeft, en 't stukje wérkelijk overtollig is. Moeilijkheden met mise-en-scène (dat is het gaan, staan en zitten) heeft ze nooit. Op de eerste repetities noteert ze een en ander, en vergist zich dan zelden meer. Ze is een van de weinige actrices, die altijd een potlood bij zich heeft. Ze weet ook precies bij welke clausen ze iets doen moet, en als het noodzakelijke woord haar niet te binnen wil schieten, laat ze niet los voor ze 't heeft. Accuraat, maar niet langzaam gaat ze te werk. Een zin, dien ze niet begrijpt, kan ze niet zeggen: zonder

Foto Godfried de Groot

gezeur of geredeneer wil ze in een paar woorden klaar en helder hebben uitgestippeld wat ze te doen heeft. Die paar woorden zijn dan ook ruim voldoende. Een wenk, een handbeweging, vervangen voor haar lange betoogen en explicaties. Na drie of vier repetities begint er teekening in de creatie te komen. Dan kent ze al fragmenten van buiten, en begint reedis te spelen. Na eén tiental repetities staat de creatie in groote lijnen vast, en luistert ze graag naar opmerkingen of raadgevingen. Want Fie Carelsen is de makkelijkste actrice, die we hebben. Soepel gaat ze mee met tegenspeler of regisseur, zonder een zweem van ijdelheid. Ze weet — 25 -

Een scherpe tegenstelling met haar vormt Fientje de la Mar. Ontegenzeg lijk is Fientje een geniale actrice — maar ze heeft ook de griUigheid van het genie. Ze begint met elke rol vervelend en leelijk te vinden, en om kleine bijzaken te lachen, ofschoon ze ook zeer goed prima-vista leest. Op de repetities die dan volgen, heeft men het gevoel, dat zij iedereen voor den gek houdt. Op mise-en-scène let ze niet, zoodat telkens verwarring ontstaat. Dikwijls is ze na enkele repetities haar rol kwijt: verloren in tram of trein. Tot verbijstering van iedereen kent ze dan meestal den heelen tekst reeds, ofschoon ze zich er niet toe gezet heeft te lééren. Elke repetitie is anders. Ze is dikwijls lusteloos, of breekt af, om een lekker broodje te eten. De regisseur trekt zich de haren uit zijn hoofd, maar dat maakt geen indruk op haar. Tot ze plotseling, onverwacht „zin" krijgt. Dan is ze de éérste op de repetitie, smijt haar hoed in een hoek, gooit haar mantel over een stoel, en repeteert niet, maar spéélt, voor de vuist weg. De regisseur is sprakeloos, de collega's schudden het hoofd van bewondering — en zijzelf verdwijnt stil en snel, alsof ze zich geneerde voor haar talent. De volgende repetities maakt ze er weer iets heel anders van, is er soms vlak naast, lacht weer om woordjes, die ze gek vindt en onderbreekt zichzelf, om een mal verhaal te doen. W4t ze zegt kan haar weinig schelen: intuïtief zegt ze het toch op den juisten toon, zooals ze intuïtief, zonder bereisd te zijn, haar vreemde talen voortreffelijk uitspreekt. Veel te laat, vlak voor de première, begint ze aan haar kleeren te denken, die bijna nooit op tijd komen. En terwijl iedereen zich zenuwachtig maakt, vindt zij alles vervelend en onbenullig, komt ze lädt op de generale repetitie met een grooten koffer zélf aansjouwen — zoodat niemand eigenlijk precies weet, wat er op de voorstelling gebeuren zal. En dit hangt weer van haar stemming af. Meestal spant ze zich op het laatste moment in — en dan heeft haar omgeving moeite, om bij te blijven. Want als ze de sluizen van haar talenten openstelt, loopt heel plankenland onder. Soms speelt ze iets heelemaal fout, maar zóó geniaal-fout, dat men 't gaarne accepteert. Fientjes creaties zijn voor iedereen een verrassing, doordat ze er onvoorbereid, spontaan-weg worden uitgesmeten. En vermoedelijk is zij er zelf het meeste verrast van. „Wat een malle vemt", zegt ze van den recensent, die haar bewondert om het doorleven en doorvoelen van een rol. „Ik heb maar zoo'n beetje gek gedaan I"

■

Fri-M STERREM -ABC ÖÖ

C. « Th.^PtiZZLES No. S7S KN1PPUZZLE

■IL" ■ • '■■il

-

had met een zoogenaamden filosoof een boom opgezet over de vrouwen. „Ik kan u verzekeren," zei de man, „dat de gedachten van een vrouw dikwijls veel hooger gaan dan japonnen en dergelijke." „O, dat geloof ik graag," antwoordde mijn neef. „Dan denkt zij aan een nieuwen hoed!" Ploegbaas: „Hela! Heb jij me niet verteld, dat je nooit moe werd?" Sjouwer: „Ja baas, dat is zoo. Ik hou altijd een poosje op om te rusten, vóórdat ik moe word!"

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, samengevoegd en opgeplakt worden, tot een portret van een bekende filmactrice. Onder degenen, die ons het resultaat van hun werk zenden en er bij vermelden, hoe de actrice heet, loven wij tien foto's van haar uit. De oplossingen moeten vóór 12 Maart gezonden worden '
Vrouw: „Men heeft uitgemaakt, dat de mensch gemiddeld per dag tienduizend woorden bezigt." Echtgenoot: „Ja schat, maar je moet niet vergeten, dat jij verre boven het gemiddelde uitsteekt."

onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier lest en don de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij a"e inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

y a

De eenige zoon en erfgenaam had zoojuist zijn verloving aan zijn familie meegedeeld. „Wat — dit meisje!" riep de moeder uit. „Dat kind is scheel!" „En ze ziet er altijd zoo mal toegetakeld uit," bracht de zuster in het midden. „Ze lijkt me niet bijster intelligent," vond de tante. „'t Is een echte opschepster," voegde een nichtje er aan toe. „Ik heb gehoord, dat ze niet goed met geld kan omgaan," zei een dikke oom. „'t Lijkt me een vreeselijk ordinair kind," zei een andere tante. „Dat kan allemaal waar zijn, maar zij heeft één zeer groot voordeel," bracht de pas verloofde jongeman in het midden. „En dat is?" vroegen allen in koor. „Zij heeft heelemaal geen familie," was het bedaarde antwoord.

C . 1 . r . . so . . a . .e . . . . e . r . . h . . 1 . . . r . . s . h B . g . t . e . e . m . eh . K . 1 . u . w . g . a . 1 .e.p

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 575 KNIPPUZZLE

De tien foto's vielen ten deel aan: den heer D. Feenstra, Amsterdam; mejuffrouw M. Gores, Den Haag; den heer L. Groove, Amsterdam; den heer J. H. Keiler, Rotterdam; den heer J. de Bruin, Reokum; den heer J. C. B. Cornax, Rotterdam; den heer L. van Walleeck, Amsterdam; den heer C. J. Kipp, Rotterdam ; den heer H. Bernard, Den Haag; den heer A. Weier, Rotterdam.

VERSCHUIFRAÄDSEL Trude Marlen Rina Marsa Anita page Una Merkel Alfred Abel Ursula Grabley Louise Ullrich Sybille Schmitz The,, tingen Viktor de Kowa Eddie Cantor Albrecht Schönhals Nora Gregor Norma Shearer De naam was: TRUUS VAN AALTEN

Clark Gable

WILLIAM MENZIES werd te New York geboren. Hij studeerde kunstgeschiedenis en ging toen als tweede regisseur aan een New Yorkscfa theater. Hij legde zich later geheel op filmregie toe en verhuisde naar Hollywood. Carl Lacmmle gaf hem zijn eerste filmcontract bij de Universal, waar hij eenige successen oogstte. Thans is hij bij de Fox-film geëngageerd.

„Mijn verloofde heeft al zijn geld verloren. Hij had aandeden in een groote zaak, die failliet is gegaan," vertelde het jongemeisje. „Dat zal je wel erg voor hem spijten, hè?" „Ja, hij zal mij zoo missen, ziet u!"

De heer Th. J. Haack te Den Haag verwierf met de juiste oplossing van deze puzzle den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan mejuffrouw J. Schroeder te Nijmegen, den heer W. G. F. Roeffel te Rotterdam en den heer A. Markus te Rotterdam.

Vrouw: „Het recept van deze taart heb ik uit mijn nieuwe kookboek gehaald." Echtgenoot (proevend): „Daar heb je goed aan gedaan. Ze hadden het er nooit in moeten zetten!"

EDITH MERA. de Fransche filmactrice, werd te Parijs geboren. Zij kwam op zeer jeugdigen leeftijd aan het tooneel en speelde later te Bordeaux groote rollen. De filmacteur Albert Préjean ontdekte haar en wist een Parijsch regisseur over te halen een proefopname van Edith te maken. Deze viel gunstig uit en met Albert Pr^jeaa speelde zi\ een groote rot in ..Een inval op Montmartre***

PHILIP MERIVALE is in Europa een minder bekend filmspeler. Toch bezit hij zeer veel talent, maar bij treedt meerendeels in zuivere dialoogfitms op. Hij werd te Hollywood geboren, begon zijn artistieke loopbaan als figurant, maar kreeg spoedig kleinere rollen te vervullen. Thans is hij bij de Fox-film verbonden en heeft reeds menig succes mogen boeken.

UNA MERKEL, een van de meest beminde Amerikaanse he filmsterren, viert haar verjaardag den lOden December. Zij is nog zeer jong en heeft een mooie toekomst voor zich. Zij begon haar loopbaan als figurante in de MetroGoldwyn-Mayer-ateliers, werd ontzettend veel gefotografeerd, maar speelde weinig. De laatste twee seizoenen vervulde zij plotseling hoofdrollen. Dit jaar werd zij aan de Fox uitgeleend, om met Harold Lloyd de hoofdrol in ,,De Strooman" te spelen.

- 26 v:^A-:''--i-■;:>■ ^ ^iü-^-.-:v-"■;■;■

BILLY MERSON is een bekende Londensche komiek. Voor de film werd hij door regisseur John Orton ontdekt. Deze engageerde hem voor zijn film ..Bill and Coo". Deze rolprent w.erd een doorslaand succes en Billy Merton ontving dan ook een langdurig contract van de British International Pictures.

Zij: „Kun je je niet amuseeren met dien nieuwen roman, dien ik je onlangs heb cadeau gegeven, terwijl ik mij verkleed?" Hij: „Ik vrees van niet, vrouwtje. Het is maar een boek van tweehonderd pagina's."

INVULRAADSEL

. r . .1 . .e . o , n V . k . . r .e .o . o .n .o . e . . a . i . . a . o . n . n . . e . e . . e . e . a . m . n . . . t . e . . n . ag

BERYL MERCER werd te Chicago geboren. Hij was kantoorbediende, zijn hart trok echter naar het tooneel. Toen hij de kans schoon zag. poetste hij de plaat en sloot zich bij een reizend toon eel ensemble aan. Later werd hij figurant te Hollywood. Zijn eerste contract als acteur sloot hij het vorige seizoen met Fox. In ..Devil's lottery" speelde hij naast Victor Mac Laglen een belangrijke rol.

Jong vrouwtje: „Je moet nu niet verwachten, dat ik dadelijk al mijn jongemeisjesge woon ten en genoegens opgeef, man!" Echtgenoot: „Lieve kind, je kunt gewoon je gang gaan. Neem gerust je kleedgeld van je vader aan, alsof er niets gebeurd is."

Hieronder ziet U een twintigtal namen van filmsterren afgedrukt. Echter zijn uit iederen naam verschillende letters weggelaten. W^j vragen nu de namen te voltooien door op de punten letters in te vullen en ons de oplossing te eenden. Wij loven een hoofdprijs van f. 2.50 en drie troostprijzen (filmfoto's) uit om te verdeelen onder de goede oplossers. . 1b . n . k . d . . d . W . . t K . r . . . a . d . I, . . e . . a .o..g G.-j.e .r..s. .a.r.c. .h.v.l . e . .e. .e. .e . a . d. . a ..

ADOLPHE MENJOU werd den ISden Februari te Pittsburg geboren. Hi| wordt als een der best gcklecde mannen van de wereld beschouwd. Nadat hij een universitaire loop' baan had afgelegd, specialiseerde hij zich in het ingenieursvak. Toen de wereldoorlog uitbrak, diende hij rijn vaderland. Zijn eerste succes bij de film boekte hij, toen hij met Charlie Chaplin in ..A woman of Paris" speelde. Hij was tweemaal met Krthryn Carver getrouwd en is thans met Verree Thesdeale gehuwd.

ENNY MEUNIER. de dochter van Maurice en Marie Meunier, kwam reeds jong aan het tooneel. Zij was aan het Schouwtooneel verbonden en speelde er naast Jan Musch mooie rollen. Zij sloot later een contract met het Ver. Rotterd. Hofstad Tooneel. Voor de film debuteerde zij in de Persil-film. die door de Ufa te Berlijn werd vervaardigd. Loet C. Barnstijn gaf haar een groote rol in zijn film ,,Malle gevallen".

ANNIE MEWES heeft nog niet veel gefilmd. Haar belangrijkste rol speelde zij bij de Ufa en wel in „Melodie des Herzens". Zij beschikt over veel talent en zal ongetwijfeld nog wel eens een groote rol te vervullen krijgen- Het vorige seizoen maakte zij met Alexander Molssi een tournee door Europa.

— 27 ■ i./-

.■■■■.■;■'''■ ■■,■":-■■'■■ ■■^■■,--

'>'- ■-"

'i ■'

....

;,r'v~--;■£:■ -^^'v^ï ^

■

■

^■^HH

CrbAUIUKISEE^DE VËUTALIMG Ongedeerd uit den auto geworpen, was Parker naar 't wrak gekropen en had zich verborgen gehouden, tot Lane dichtbij kwam. Toen was hij overeind gewipt en had zijn slachtoffer onverhoeds aangevallen. Machteloos in den two-seater, zag Mary den arm van hun baardigen vervolger omhoog gaan toen Lane zijn hoofd terugtrok, zag den slag neerkomen en kon slechts in doodelijke ontsteltenis en bitter zelfverwijt wachten toen -Parker Lane's lichaam optilde en op zijn rug nam. Hij werkte zich door de verpletterde heg naar den kleinen auto en het meisje negeerend, zette hij Lane's lichaam op de treeplank. Hij reikte naar binnen, nam de sleutels die aan den stuurstang hingen, ontsloot de dickey-seat, keek even den weg op en af en ziende dat deze verlaten was, nam hij Lane in zijn armen en deponeerde hem ongegeneerd op den grond voor de zitplaats in den „kattenbak". Toen hij de armen en beenen van het slachtoffer uit het gezicht gebracht had, sloot hij het luik, keerde den two-seater en zette zich achter het stuur. Klaarblijkelijk kende hij Mary even goed als zij hem, want hij glimlachte opgewekt toen hij naast haar kwam zitten. „Goeden middag, Miss Morgan." „Hij probeerde u het leven te redden — toen u hem neersloeg!" sprak Mary effen. „U moet wel erg trotsch op u zelf zijn!" „Na eerst geprobeerd te hebben mijn nek te breken, hè?" vulde Parker grimmig aan. Hij stak zijn hand in zijn zak, en hield hem haar toen voor, met de palm naar boven. „Ziet u dit?" Mary keek en zag een injectienaald met een spuitje. „Als u probeert te schreeuwen wanneer we andere auto's passeeren," vermaande Parker, „krijgt u het. Anders zullen we een prettigen rit samen hebben." „Ik zal niet probeeren te schreeuwen. Mr. Parker," was het koele bescheid. „Ik ben niet in het minst bang voor een lafaard!" Parker keek haar vluchtig aan, glimlachte even, bracht Lanes wagen op gang en reed in de tegenovergestelde richting, van New York af. Binnen enkele seconden was de two-^pater achter een bocht verdwenen, slechts een rookend wrak achterlatend met een langzaam draaiend wiel, tot stichting van den motorrijder die het eerst zou langs komen en voor Millson, om het een paar uur later te ontdekken.

Morgan had LeToques telefonisch verhaal over de schoten in zijn slaapkamer gehoord en McCoy had zonder opmerking geluisterd naar de paraphrase, die zijn gastheer van die mededeeling gaf. Toen Morgan met spreken klaar was, zuchtte McCoy en wendde zich tot Millson. „Ga naar het Liberty-Hotel en stel een onderzoek in," beval hij. „Als je iemand vindt, die er verdacht uitziet, arresteer hem. Ik neem de verantwoording." Millson werkje zijn gespierd lichaam uit den gemakkelijken stoel, waar Morgan hem' in gezet had en verliet het vertrek om de opdracht uit te voeren. „Nu," sprak Morgan toen ze alleen warfen, „komen we terug op mijn theorie. Wat Mary betreft, de Chef heeft haar ontvoerd. Maar ik veronderstel dat ze goed behandeld wordt en ik geloof geen minuut dat Lane een vrijwillige rol gespeeld heeft in haar ontvoering." McCoy bewoog onrustig in zijn stoel. „In vredesnaam, laat je theorie dan hooren!" viel hij uit. „Deze zaak pakt mijn zenuwen aan. We hebben geen tijd de eene schelmenstreek uit te zoeken, of die verwenschte chef lapt ons een nieuwe." „We hebben eenige vorderingen gemaakt," glimlachte Morgan, „want we kennen twee van de voornaamste helpers van den Chef." McCoy sperde de oogen open. „We kennen er één — Parker. Wie is de andere?"

„De andere is LeToque, Ross." „Dit is geen tijd voor grapjes!" bromde McCoy geprikkeld. „En ais dit géén grapje moet voorstellen, heeft die zaak ook jouw zenuwen aangetast." Morgan stak een sigaret op en leunde achterover. . „Ik verwachtte niet, dat je me direct zou gelooven," merkte hij rustig op. „Daarom, als je zoo goed wilt zijn me aan te hooren, zal ik het je uitleggen." „Maar het is immers allemaal klets," protesteerde de inspecteur, niet bijster vriendelijk. „LeToque is een van de groote mannen van de Süreté!" „Je bedoelt den echten LeToque," verbeterde Morgan. „Hè?" „Luister! De Chef is glad. En dat is de man, die me zoo juist telefoneerde ook — te glad! — Denk aan zijn relaas van de ontmoeting met Mousson op de „Imperatrice"! Ik geloof dat Mousson een mythe is — een alleszins bruikbare mythe. De echte LeToque was op het schip, en deze kerel, die zichzelf voor LeToque uitgeeft, was de invalide. Hij liet LeToque verzoeken bij hem in zijn hut te komen, heeft hem overweldigd en nam zijn plaats in. Toen de „Imperatrice" in de haven kwam, hebben de Chef en zijn kornuiten den echten LeToque ergens opgeborgen." „Hoe voor den duivel konden ze dat?" „De echte LeToque nam de plaats in van den invalide en de bediende hield hem in een hulpeloozen toestand, misschien onder

HOOFDSTUK XXII HOE FRANSCHEN SLAPEN.

HILDE HILDEBRAND ZOOALS ZIJ OPTREEDT IN DE UFA-TOONFILM „BARCAROLE"

In Morgans torenflat, hoog en rustig boven de stad, zat dienzelfden avond Millson, na zijn snellen maar vruchteloozen tocht naar Weston op zoek naar Mary en Lane.

Het Don-Kozakkenkoor „Platoff" maakt onder auspiciën van impresario Ernst Krauss

een tournee door ons land. 29

lü^.

■■■

.

■

-

^„

Po.d«

tigern

o-50

^.^

«** tr«k« ••i",b^«»«' ""^ Tb*00''

,0

*

verdooving. In elk geval moet hij verdoofd geweest zijn bij het aan land gaan. Tusschen twee haakjes, heeft iemand van de politie hier ooit den echten LeToque ontmoet?" McCoy schudde het hoofd. „Alles bij elkaar genomen is het een fantastische. .." „Bedenk eens hoe die kerel zich in onze beraadslagingen indrong, Ross, daarbij dien mysterieuzen Mousson als voorwendsel gebruikend. Bedenk eens wat het voor den Chef beteekende, iedere beweging van ons te voren te weten! Daar zit je lek, man! Het sluit allemaal als een bus! Die vent nam LeToques identiteit aan en kreeg de voor dezen bestemde ontvangst, wat hem boven verdenking plaatste. Natuurlijk werden zijn papieren gestolen. Hij stal ze zelf, of Parker deed het voor hem, met zijn voorkennis. Het was veiliger ze te laten verdwijnen als hij een maskerade opvoerde met een andermans paspoort. A propos,

GERTI VON ELMPT de coloratuur-zangeres van de Fritz HirschOperette laat haar stem bij de N. V. Willem Sprenger te Den Haag op de grangophoonplaat vastleggen.

S.««"d""

-. .- «,r0

- od"»-

mß. beschrijving van Mousson gegeven, „Mousson is een meester in de vermomming!" Een mooi doekje voor het bloeden! Man, die vent heeft ons leelijk bij den neus genomenl" „Als je toch gelijk hebt..." begon McCoy. „Nog even geduld," verzocht Morgan. „Een opmerkelijk punt is ook nog die hinderlaag met de revolver in mijn schrijfbureau. Dat was het werk van Parker. Maar onze vriend, die zich LeToque noemt, is evenals de Chef, te verstandig — en misschien in den grond te veel „gentleman" — om tot zulke middelen zijn toevlucht te nemen. Hij vertelde trouwens dat „Mousson" nooit geweld gebruikte. Dat hij zoo gauw in de gaten had, wat er aan de hand was, bewijst dat hij Parker als een verraderlijk individu kende, die voor niets staat Wat hij later zei over een apachen-truc was een vrij tam excuus. Het yas in elk geval duidelijk, dat hij geen deel aan die gemeenheid wou hebben, en dat pleit voor hem. Maar dat gook mijn theorie niet omver, . integendeel, het is een' bewijs dat hij zich heelemaal bij de methoden van den Chef heeft aangesloten, beter dan Parker, die dit waarschijnlijk op z'n eigen houtje heeft gedaan en over deze geschiedenis wel het een en ander te hooren zal hebben gekregen." „En hoe zit het met dien aanval op hem, vanavond, als jij gelijk hebt?" vroeg McCoy. „Ook larie, natuurlijk! Ofwel hij heeft* die schoten zelf afgevuurd of een van de bende heeft het voor hem gedaan, die er dan wel voor zorgde hem niet te raken. Er zal voor Millson heusch niets te ontdekken zijn. Dat is weer zoo'n schijnvertooning om ons op een dwaalspoor te leiden, net als dat stelen van zijn eigen papieren en horloge. Er is een aanslag op mijn leven gepleegd, dus zet hij er een op het zijne in elkaar." „Je hebt me half overtuigd," gaf Mc.Cöy toe. „Maar dat zijn allemaal maar combinaties en gevolgtrekkingen, Morgan. Er is geen bewijs." „We hebben geen bewijs noodig — nog niet. Vóór alles moeten we dien comediant niet arresteeren! Want mijn theorie omvat meer dan alleen de identiteit van dien kerel." „De Chef?" riep McCoy. Morgan knikte. „Ik geloof dat ik weet wie hij is en ik zal je zeggen waarom! Curly, je detective, is in de nabijheid van Wardells huis door Lane gevonden. Ongeveer gelijktijdig is er in Wardells huis ingebroken en is Sylvia Wardell ontvoerd, niet eens, maar twee keer. Het huis van Wardell komt in deze historie merkwaardig dikwijls voor. Ross! En die buurt ook. Denk aan die mededeeling op den boom, den aanval op Lane, de pogingen om ons in onzen auto te laten verongelukken, en ten slotte zijn Lane en Mary vanmiddag dien kant opgegaan en niet teruggekomen!" „Zeg nu alsjeblieft waar je precies heen wilt," drong McCoy aan.

heeft iemand eigenlijk LeToques paspoort gezien?" „Vermoedelijk niet. We hebben hem aan de baai afgehaald, met een politieboot, en de immigratieambtenaren hadden hem zonder formaliteiten doorgelaten." „Preciesl Deze man, die zich LeToque noemt en niemand anders in de wereld behalve dan jij of ik, hoorde te voren alle détails van a*l je plannen. Dit, en dit alleen, maakte het den Chef mogelijk ons telkens schaakmat te zetten — want hij kende ze ook!" „Nog meer?" vroeg McCoy langzaam. „Een heeleboel! Parker en LeToque, de valsche LeToque wei te verstaan, hadden kamers naast elkaar. Gemakkelijk voor hem om via Parker den Chef op de hoogte te houden. En zoo is het ook te verklaren, dat Parker voorbereid was, toen Lane en ik hem ons bezoek brachten. Verder moet je dit eens in het oog houden. Sinds we LeToque verteld hebben, dat we de draadlooze code hebben ontcijferd, zijn er geen berichten per radio meer gekomen. En dan LeToques verhaal over Mousson. Het is hoogst onwaarschijnlijk, als je het op de keper beschouwd. Een ervaren man als LeToque zou een gevaarlijk misdadiger hier niet laten landen zonder je direct te waarschuwen. Klopt, nietwaar? Waarom liep hij 't risico van ons een onwaarschijnlijk verhaal op te disschen, door zijn eigen maskerade geinspireerd? Omdat deze mythische Mousson hem precies de kans gaf die hij noodig had, om er op eigen gelegenheid op uit te trekken en voeling te houden met den Chef. Hij is nooit de stations langs geweest! Natuurlijk wist hij alles van een invalide en zijn bediende, die rechtstreeks naar Los Angeles doorgingen! Dat was allemaal te voren in elkaar gezet om het spoor uit te wisschen of te verwarren. Een ander lid van de ben(Wordt vervolgd) de, maar noch de echte, noch onze valsche LeToque, vergezelde den bediende, ging naar Los Angeles en verdween." „Die omzwervingen op zijn eentje door VGrStOPPiny regelmatige^toelde onderwereld!" kwam McCoy plotseling gang regelt men vlug zonder kramp of pijn met heftig tusschenbeide. „Hij stond er op alleen te gaan. Ross! En Mijnhardt's Laxeertabletten dan heb ik nog wat. Hij heeft ons nooit 'n Prijs per doos 60 ei Bij Apoth. en Drogisten

Lien Deyers, de echtgenoote van den Ufa-regisseur en productieleider Alfred Zeisier, liet speciaal voor ons blad eenige alleraardigste foto's vervaardigen, waarvoor wij natuurlijk gaarne een plaatsje inruimen. Ome Lien speelt op het oogenblik de hoofdrol in de Ufa-toonfilm „Punks kommt aus Aroerika".

- 30 —

'ÊÊÉÈaa'

I

Sä&a^

'■/■'■■,-'■—/■■

■

V

■»■I

LEVENS-DMAMAI Woorden en Muziek van G. HAIGHTON

rto ST

t

*—71

5:

-* V* ï*

u

1. De weg is duis - ter —ligt daar een - zaam en ver - la - ten. 2. Dan plots, een knal — een kreun—een sid - de - ring doorvoert hem

^3

BE

é

i

\

Hoog bo - ven boo - men straalt er er - gens vaag. de En z'n ge - zicht ver - strakt in't schijn-sel van de

-ê

m

*

* b^

*

i

l

Ö

M^

^E=rEz^t EEäESE nïE5c=^E5i

$

maan... maan.

*

-1

PV

^

i|SE=£EE^E

1

ë.

g

^

Een wa - zig schijn-sel dringt door smal - Ie bla - der-ga-ten, Daar waar de stam - men iet - wat uit el - kan - der 'nOn-zicht-b.'rc vlj - and — o, al wé - ken-lang — be-loert hem. En heeft z'n werk ten slot - te feil-loos thans ge-

S rJ-irJ

^E

i-ir-4—iM

4^=Ü

&

1«

mm

^^

4^w^

ï »

v^

^-[^J 1 ^

-#-•

f bf-bf pp

#

staan... Een een-zaatn mensch komt gin - der langs dien weg ge - re - den. Het is een man, die op dit stil - Ie uur daar daan M'nlaat-ste reis!" denkt hij, „men mocht het mij voor - spel - len„. Dan... zinkt-ie zuch-tend, steu-nend,lang-uit op den

-

s

^m

^

$

v=^

M^: -l—é

^«^

Pü g—*

i

^

*

■#—#

#

f

P—0-

t^t

m

m

3

i

3=±

5

*

gaat... ,Nog een kwar-tièr, dan ben ik thuis!" denkt hij te - vre - den, Ter-wijl hij, luch - tig, z'n ge - dach - ten zwe-ven laat.. weg... „Es kij -ken, of ik er nog iets aan kan her-stel-len..." Z'n ou-de Ford, dat ding, heeft weer eens... mo-tor-pechü

Mn 6

ÄE

1 J

é

I

n~tii i i^

w=*

Ä

De

vraag

m $^$tT-& =5

naar

goede

S

1

Gramophone-opnamen

r=p »—«

wordt

steeds

grooter!

Dagelijks komen aantallen Artisten voor onze Microphone omdat

N.V. Willem Sprenger's Studio, Passage 46, Den Haag artistieke Kunst-Gramophone-opnamen vervaardigt van af f. 3.50

WANNEER KOMT U? MEVROUW ANN BANNISTER, BETER BEKEND ONDER HAAR MEISJESNAAM ANN HARDING, ZOOALS ZIJ OPTREEDT IN EEN NIEUWE METRO-GOLDWYN-MAYER-FILM

Vooraf te bespreken wegens GERTIE VON ELMPT, Coloratuur. Mrtgero« v/h Hinch Oporott« G«t«lfchap

■

§3" Tel. 113778

enorme

belangstelling

Oordeel zelf maar! De lavendergeur van alle Old Cottage toiletartikelen is zoo decent, dat van de vrouw, die Old Cottage op haartoilettafel heeft, ook in het meest exclusieve gezelschap,'n bizondere aantrekkingskracht uitgaat. Sprenkel eens'n paardruppels Old Cottage Lavenderwater op uw linnengoed voor U het in de kast bergt. Dagen en maanden later is 't, alsof uw linnen in een oud-Engelschen tuin werd gebleekt, de frissche opwekkende geur van het lavenderkruid waait U tegen! Imp.: RICHARD WERNEKINCK & Co., Huddestraat 9, Amsterdam-C.

(BroÄStttitlte tfrmukv %&$ en %uïïlater Na ontvangst aan bovenstaand adres van 50 cent in postzegels of postwissel ontvangt U ter kennismaking een keurig doosje Lavender Water, Poeder en Crème ter waarde van 70 cent. VerschUnt wekelyks — Prys per kwartaal f. 1.95

Red. en Adm. Galgewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekening 41880