En dan is hij er weer: een CuraSiefje voor jullie Deze keer beloof ik dat het weer een oude, vertrouwde is. De vorige keer was natuurlijk erg leuk maar nu weer serieus. AHUM Eind augustus waren vooral dagen om uit te rusten. Na het bezoek van het zusje en nichtje van Christa hadden we echt even tijd nodig om te wennen aan de stilte en het ‘gewone’ ritme van werken. Het is heerlijk om je leven te laten zien aan familie maar het is ook intensief. Die ‘wenperiode’ hebben we creatief in gevuld. Het landhuis waar we wonen heeft een oude uitstraling en wij vonden het tijd dat we ons thuis gingen pimpen. Zo hingen we onze gitaar aan de muur, heb ik het schilderij gemaakt dat jullie vorige keer al konden bewonderen in het ‘fotoCuraSiefje’ met de tekst ‘Loof de Heer want Hij is goed voor eeuwig is Zijn trouw’. Eind augustus waren Christa en ik bij een concert op het Brionplein, we hadden het daarover gaven, talenten en interesses. Ik weet niet hoe het met u zit maar ik ben soms jaloers om mensen die goed weten wat hun talent is. De een kan super goed piano spelen, de ander is weer een kei in de omgang met oudere mensen en weer een ander heeft iedereen aan zijn lippen hangen wanneer hij spreekt. Ik kan tot op dit moment zeggen dat ik dat niet heb…..ik heb wel interesse s maar er is niet iets wat eruit springt voor mij. Niet één ding waar ik heel goed in ben. Nu spraken Christa en ik daarover op een avond, meer over die avond later. En ineens valt het kwartje, want ja, die hebben we hier! Ik zei ineens tegen Christa: ‘Chris, ik weet het, ik ben zo druk bezig met ontdekken wat ik wil en kan qua talenten dat ik vergeet Wie het geeft: God!!’. Ik was zo druk als een Martha en vergat dat ik bij de voeten van Jezus het antwoord zou vinden net als Maria. Wat een leermoment op een zondagavond! Toch is er iets in mij wat wil werken voor die talenten. De volgende conclusie kwam eruit: ‘Ook Maria heeft weleens ’n Martha-dag’. Uitleg: die Maria die aan de voeten van Jezus lag moest ook werken in huis voor haar familie en gasten. Alleen koos zij op dat moment het goede deel. Wanneer wij aan Jezus’ voeten liggen is er daarna ook een moment om in actie te komen als je dat maar doet vanuit de Bron. De geweldige conclusie heb ik verwerkt in een kunstwerk voor aan muur. Hij hangt in het huis en iedere dag wanneer ik erlangs loop herinnert het mij eraan wat en vooral Wie belangrijk is. Een van onze vrienden uit de kerk zag deze tekst en wilde hem ook graag in zijn huis hebben. Ik ben aan de slag gegaan en nu hangt er ook bij hem thuis eentje aan de muur, alleen iets kleiner!
Die creativiteit hebben we ook buiten toegepast. Christa had zo’n behoefte aan herfst dat ze in de tuin een paddenstoel maakte; op de stam van een opgehakte palmboom een rood geschilderde BBQ-deksel met de onmisbare witte stippen daarop. Achter het huis hebben we een deel van een oud hek opgehangen met daarna
CuraSiefje van Corine
September 2013
glazen potjes met zand en waxinelichtjes, hoe romantisch is dat?!! Een paar maanden geleden vonden we twee dikke touwen bij een baai, ze waren aangespoeld. Bij de voorkant van ons huis hebben we deze opgehangen in de vorm van twee woorden. Daaruit blijkt dat ook wij reikhalzend uitzien naar de WEDERKOMST!
Ik zou nog even terug komen op die bewuste avond. Zondag 24 augustus begon het voorprogramma van Curaçao North Sea Jazz Festival. De week erna, 30&31 augustus vond dat plaats. De 24e was er een concert van Israël Houghton, een worshipleader uit Amerika. Hij is bekend van de nummers: I Am a friend of God en Rejoice. In Nederland luisterde ik graag zijn muziek en daarom gingen Christa en ik naar het Brionplein in Otrabanda voor dat GRATIS evenement. Wanneer je in Nederland naar een gratis concert gaat ga je uren van te voren ermee omdat het druk wordt. Nu gingen wij driekwartier van te voren en we hadden nog een mooie plek. Mijn Nederlandse mentaliteit heb ik dus nog steeds. Het was een fantastische avond met mooie liederen voor God. Het feit dat je met een aantal bekende en zoveel onbekende mensen God staat te prijzen voor wie Hij is, is zo ontzettend mooi! En dan komt het moment waar ik al weken naar uit zag: de komst van mijn vriendin en eeuwige buuf: ELKE!! Voor de diegene haar niet kennen, Elke heeft naast mij gewoond toen ik op kamers woonde in Hilversum. Nu zijn we beiden verhuisd en toch noemen we elkaar nog steeds ‘buuf’.
CuraSiefje van Corine
September 2013
31 augustus kwam ze aan. De vertraging die het vliegtuig had opgelopen leek eeuwen te duren. Ik was de hele dag als bezig van schoonmaken, boodschapjes doen en met de voorpret. Maar gelukkig daar kwam ze eindelijk. Het was heerlijk om haar te zien en haar te laten zien waar ik nu woon en wat ik nu allemaal doe. We zijn begonnen met een lang gemist potje Regenwormen. Daarna bestonden de dagen uit bezoekjes aan de kerk, Punda, Otrabanda, de bioscoop voor de film ‘the Bulter’, de Aloë Vera Plantage en natuurlijk liet in haar de crisisopvang zien! Gelukkig hebben we ook heerlijk aan het strand gelegen, hebben we lokale en toeristische eettentjes uitgeprobeerd en kon Elke haar overwinningen tellen; ze ging voor het eerst in het leven snorkelen, at geit zoals een Antilliaan dat doen, vloog alleen naar Curaçao en terug en ging de Christoffelberg op! Ik ben trots op haar en het was super leuk dat ze kwam. Ik kijk terug op heerlijke dagen. Zoals ik al eerder noemde is bezoek krijgen er intensief en deze keer heb ik ervaren dat het ook emotioneel is. Ik dacht namelijk dat ik Elke niet gemist had en ineens wanneer je haar dat weer terug brengt naar vliegveld Hato realiseer je je ineens dat je haar best weer gaat missen voor die maanden die nu voor je liggen.
CuraSiefje van Corine
September 2013
Na al die gezelligheid moet er weer gewerkt worden, tijdens het bezoek van Elke heb ik wel gewerkt maar beleef je het toch anders. Op dit moment zijn er vijf jongens. De oudste is 10 en de jongste is 6 jaar. We moeten de touwtjes weer strak aanspannen want de jongens bij eigenwijs, brutaal en ook lichtelijk hardhorend. Sinds een paar dagen hebben we al regel dat de kinderen hun tanden poetsen met vieze tandpasta wanneer ze schelden en vloeken. Ook hangt er voor de 3e week achterheen een lijst met straf die een van de jongens moet doen omdat hij ongehoorzaam was. Je wilt geen straf uitdelen en ze zou willen dat het allemaal perfecte kinderen waren die goed luisteren maar helaas, dit is de crisisopvang en daar lopen dingen anders. De driftbuien zijn dan wel minder bij de jongens toch zie je een grote vorm van ondankbaarheid en naastenliefde hebben ook weinig van. Wanneer ze iets moeten delen levert dat strijd op en wanneer ze samen een taak moeten doen zoals, afwassen of was opvouwen dan hangt de spanning in de lucht. Na een dag werken ben je best kapot maar gelukkig weten we waarvoor we het doen; aan het eind van deze maand mogen twee jongens, een tweeling terug naar hun moeder. Hun tijd bij ons zit erop. 3 maanden tijd is voorbij gevlogen. Persoonlijk heb ik nog wel wat zorgen om de jongens, moeder werkt onregelmatig en ook al hebben ze jongens veel geleerd toch zitten ze nog vol in het leerproces. Moeder heeft een heftig verleden bij de hulpverleningsinstanties en daarom hebben de samenwerkende instanties ervoor gekozen om een contract voor moeder op te stellen. Daarin staat onder andere dat moeder wekelijks naar de psycholoog moet gaan waar ze al komt. De afspraken werden soms nog ‘vergeten’. Verder moeten ook de jongens blijven komen bij een gezinstherapeut en daarnaast moet moeder voordat de jongens komen oppas/opvang hebben geregeld wanneer moeder werkt. Deze afspraken zijn haalbaar, vinden we en juist daarom hoop ik dat alle partijen er alles aan doen zodat deze terugplaatsing zal slagen. Voor de jongens is het natuurlijk een mooi begin op deze manier, ze vinden het wel spannend maar hebben er ook zin in. Voor het team van Encelia is dit ook een mooie opsteker. We bevinden ons op dit moment op onrustig water. In juli vertelde ik vol enthousiasme dat we een nieuwe collega mochten verwelkomen. Helaas heeft zij ervoor moeten kiezen om een andere baan aan te nemen dit vooral omdat ze de onregelmatige diensten niet kon combineren met haar thuissituatie. Dit is een grote tegenvaller. We zullen meer moeten gaan werken en we zijn een goede, Antilliaanse kracht kwijt. Daarnaast gaat het in de communicatie niet altijd goed. Besluiten die zijn genomen worden terug gedraaid, beloftes voor bijvoorbeeld het rooster worden niet na gekomen en we komen er steeds meer achter dat er zaken en taken blijven liggen dit omdat er niet genoeg medewerkers zijn maar ook omdat de besluitvorm verbeterd kan worden. Begrijp me niet verkeert. Ik heb nooit een naïef beeld gehad van vrijwilligerswerk en ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik hier op mijn plek zit maar zaken zijn wel lastig. Ook in Nederland loop je soms tegen deze zaken aan maar het grote verschil voor mij is dat ik voor dit werk alles heb opgezegd in Nederland en je werk bij Encelia loopt zo gelijk op met je leven. Hoe vaak we nu niet moeten zeggen dat we stoppen met praten over het werk. God voorziet!! Dat is de grootste waarheid OOIT! Maar toch wil ik en kan ik niet doelloos rond staan te kijken wanneer God voorziet, ik wil zo graag Hem dienen in Zijn koninkrijk en voor Hem werken zonder dat ik Hem in de weg loop. Mijn grootste gebedswens door deze keer is dan ook het team! Bid alstublieft mee voor het team. Voor uitbreiding vanuit Nederland met vrijwilligers maar ook en juist met Antilliaanse krachten. Ook voor het vertrouwen in elkaar en in het bestuur. Je hoeft het echt niet altijd eens te zijn met elkaar, dat zou saai zijn maar vertrouwen heb je wel nodig. Verdere dank en bidpunten zijn - De jongens op de crisisopvang. - De voorbereiding van de nieuwe vrijwilligers uit Nederland, ze komen waarschijnlijk in oktober. - Voor die creatieve momenten die Christa en ik hier hebben en aan gaan Fijn dat jullie me nog steeds volgen en ik hoop dat jullie ook weer genieten van dit CuraSiefje! Lieve lieve lieve groet, Corine
CuraSiefje van Corine
September 2013
Landhuis Veeris Oude weg naar Westpunt z/n Willemstad, Curaçao Telefoon: 0613527127 (voor Whatsapp) e-mail:
[email protected] Skype: live:corine285 Internet heb ik alleen op Veeris, waar ik woon dus wil je mij spreken is een afspraak maken wel zo handig! Voor giften: Rafaelgemeenschap Zout & Licht, Hilversum Postbank GIRO: 29.26.469 O.v.v. Corine Hendriks in Curaçao (Giften zijn bij de Belastingdienst aftrekbaar) Kinderdorp Hebron: www.hebron.an En de nieuwe Encelia Website: www.encelia.cw Stuur dit CuraSiefje vooral door naar vrienden, kennissen en bekenden. Wil je hem liever op een ander e-mailadres ontvangen of wil je eerdere CuraSiefjes ontvangen? Laat het even weten!
CuraSiefje van Corine
September 2013
