Elke Vlaming ambassadeur? Haaltert zondag 12 juli 2009

Elke Vlaming ambassadeur? Haaltert – zondag 12 juli 2009 Geachte burgemeester, leden van het schepencollege, ereschepen, OCMW-raadsleden, gemeenteraadsleden, Beste Haaltertenaren, De situatie in de wereld is het afgelopen jaar fel veranderd. Je zou het op het eerste gezicht nochtans niet zeggen in dit “jaar van de K” met veel aandacht voor Kai Mook, Kathleen van K3, de Kwis “De Slimste Mens”, de comeback van Kim Clijsters, de Kimberleysterretjes en Kanselier Kris Clooney (… Peeters). We worden echter wereldwijd geconfronteerd met een financiële en economische crisis. Een crisis die veel mensen pijn doet door verlies van werk en inkomen. Een crisis die onzekerheid en angst met zich mee brengt. Een crisis die echter ook een uitdaging is, een ideale gelegenheid om fundamentele vragen te stellen bij het reilen en zeilen van onze samenleving. Vragen zoals: Vraag 1: Hoe werken we aan een economie ten dienste van mens en samenleving? Een van de toverwoorden is “besparen”. Je kunt misschien besparen op eten en feesten? Sommigen geloven erin, blijkt uit het feit dat de markt van de eieren in de lift zit: mensen eten vandaag blijkbaar liever een eitje meer dan vlees op hun bord te scheppen, maar ook aardappelen en rijst staan meer op het menu door de crisis, berichtte Belga vorige week. Daags voor de verkiezingen hoorde ik een politica in een Radio Eén-interview vertellen dat we alleen kunnen besparen als we in de Vlaamse begroting post per post bekijken wat er uit mag. Ze gaf één, volgens haar archetypisch voorbeeld: ze ergert zich al jaren aan het feit dat je op 11 juli geld kunt krijgen om te barbecueën met je buren. Het is volgens haar een uitgave die eruit mag. (Voor alle duidelijkheid: wij sponsoren geen eten, drinken, laat staan barbecues. Geachte schepen, voor u zou dit voorstel uw leven zeker wat een stuk gemakkelijker maken omdat u 13 burenfeesten minder had moeten bezoeken. Maar wees gerust: u mag op onze inzet en steun blijven rekenen, als het van ons afhangt tenminste.) De partij van deze politica steunde nochtans financieel het politiek getinte concert Belgavox via minister Vanhengel en de Brusselse regering. Prof. Etienne Vermeersch zei het volgende over de artiesten op Belgavox (De Tijd, 16 mei 2009:) “Ze weten niet waarover het gaat, terwijl ze wel allemaal de mond vol hebben van solidariteit. Die mensen zijn na de Tweede Wereldoorlog geboren. Ze weten niet waar de Vlaamse Beweging voor staat. De Vlamingen hebben voortdurend geld laten afvloeien naar het zuiden van het land. Is dat dan niet solidair? Alle Vlaamse partijen hebben vandaag een communautair programma. Tegen wie is Belgavox dan gericht? Tegen onze voltallige politieke klasse? Willen al die muzikanten de staatshervorming nu echt afschaffen?”

An De Moor

11-juliviering Haaltert, 12 juli 2009

Collegelaan 106, 2100 Deurne (Antwerpen) – www.vlaandereneuropa.net – www.11daagsevlaanderen.net

1

Vraag 2: kan België een meerwaarde bieden en een uitweg voor de crisis? België verkoopt zichzelf met de glimlach uit. Niet alleen Fortis is in handen van Frankrijk. Parijs wordt voor ons letterlijk de lichtstad; 90% van onze energiemarkt is in Franse handen. Zonder Parijs gaat bij ons het licht uit. Misschien was Yves Leterme wel visionair toen hij voor de camera de Marseillaise zong? (Er is gelukkig hoop dank zij het kersvers regeerakkoord afgesloten door onze minister-president om vooral te investeren in de toekomst van Vlaanderen door bv. ook werk te maken van een eigen energiemaatschappij i.s.m. eigen Vlaamse groene ondernemingen.) België speelt bovendien Europees niet meer mee en wordt niet meer ernstig genomen. Het kan geen afspraken maken met andere lidstaten, die best wel door hebben dat België staat voor inertie. De Vlaamse regering bereidt niet alleen tijdig en ernstig de Europese beslissingen voor, maar komt ook tot consistente standpunten. Wat volgt is hilarisch. Ofwel neemt België het Vlaamse standpunt over (cfr. dienstenrichtlijn), maar beslist een Franstalige partij er op haar eentje anders over. Ofwel komt de Belgische blokkering die leidt tot een nefaste onthouding. Als zelfs Marc Eyskens een paar weken geleden in een moment van helderheid vaststelde dat "Dit land is onbestuurbaar", dan is het niet meer bestuurbaar. Zelfs een minister in functie, Karel De Gucht, liet optekenen in De Standaard: "Fundamenteler is het structurele probleem van de onbestuurbaarheid van België. Er is een verschil in politieke benadering en cultuur, in financiële draagkracht en in bereidheid om het federale niveau te financieren." Mijn voorganger, Richard Celis, verwoordde het zo: “In dit steeds maar zieker wordend land de communautaire problemen telkens maar verbergen, uitstellen, oplossingen beloven en niet inlossen is hetzelfde als in een ziekenhuis de medicamenten wegstoppen wanneer de koorts bij de patiënten manifest stijgt en hopen dat de doodzieken vanzelf zullen genezen. Ze gaan dan dood. Welnu, dit land ook.” Vraag 3: kan Vlaanderen een meerwaarde bieden en een uitweg voor de crisis? “Vlaanderen is te klein”, zegt u? Denk je echt dat je groot moet zijn om invloed te hebben? Nog nooit geslapen met een mug in je kamer? Alle gekheid op een stokje: als 2 miljoen Slovenen, 3 miljoen Litouwers, 4 miljoen Ieren en de 5 miljoen Slovaken aan de beslissingstafel van Europa zitten, waarom hebben 6 miljoen Vlamingen daar dan nog zo te weinig te zeggen? Wie bekommerde zich om de Baltische staten toen ze nog deel uitmaakten van de Sovjet-Unie? Nu heeft ook een land als Estland een duidelijke, onderscheiden internationale identiteit. En dat is nuttig om toeristen en investeringen aan te trekken. Vlaanderen moet dus kunnen mee spreken aan de Europese tafel. Maar elk van u kan ook een steentje bijdragen, of om de woorden van Obama te prafraseren: “Wat er nu van ons vereist wordt, is een nieuw tijdperk van responsabilisering - een erkenning, door elke Vlaming, dat we plichten hebben jegens onszelf, onze natie en de wereld, plichten die we niet morrend maar juist met plezier aanvaarden, gesterkt door de wetenschap dat er niets zo bevredigend is voor onze geest, niets zo vormend is voor ons karakter, dan ons volledig inzetten om Vlaanderen op de kaart te zetten als antwoord op de economische crisis.” En zo kom ik bij de belangrijkste stelling van mijn betoog: “Elke Vlaming is ambassadeur.” Onze Beweging Vlaanderen-Europa organiseerde in mei van dit jaar een symposium over publieksdiplomatie. Een onderwerp dat de afgelopen maanden niet uit de actualiteit weg te branden was. Denk bijvoorbeeld aan de hetze rond de opening van het Vlaams Huis in New York en aan de installatie van een Vlaamse imagomanager. An De Moor



2

Ander voorbeeld: zes Franstalige parlementsleden bekladden Luc Van den Brande in het buitenland. Zij wilden vooral voorkomen dat onze gewezen minister-president de nieuwe secretaris-generaal van de Raad van Europa werd. Liever een Pool, een Noor of een Hongaar dan een Vlaming! Luc Van der Kelen schreef in zijn editoriaal (HLN): “Er is in Franstalig België een opbod bezig waarbij Vlaanderen wordt geportretteerd als in zichzelf gekeerd, egoïstisch, arrogant, discriminerend en zelfs erger, nazistisch of racistisch.” We zitten overduidelijk met een imagoprobleem, ondanks de vele initiatieven van onder meer de Vlaamse regering om daaraan iets te doen. Een inhaalbeweging blijkt inderdaad nodig. Volgens sommigen ligt de oplossing in “het merk België”. Maar is dat de oplossing als ik in een Vlaamse krant een paar weken geleden lees dat de ambassadeurs van België bezorgd zijn. Ik citeer een van hen: “Het imago van ons land is slecht, en onze leiders zijn te zeer opgeslorpt door de binnenlandse problemen en partijpolitiek. We bouwen een Europese kathedraal, maar we gaan niet naar de mis.” Volgens de ‘Eastwest Global Index’ is het imago van België zelfs gezakt naar de 152ste plaats, op een totaal van 200 landen. Vlaanderen is echter een successtory, alleen, dat hoor je te weinig. Er gebeurt héél wat in Vlaanderen maar waarom wordt daar dan zo weinig over gepraat? We zijn het met Minister-President Kris Peeters eens dat Vlaanderen sociaal, gastvrij, democratisch en internationaal moeten zijn. Voor Vlaanderen zijn daarom ook de volgende twee vragen essentieel: hoe de bekendheid versterken en welke troeven, welke argumenten uitspelen? - Uit een Europees onderzoek blijkt dat de reizende bevolking van een land de tweede belangrijkste bron van informatie is over dat land. De Vlamingen zouden zich daarom nog meer bewust moeten zijn van de toeristische troeven van Vlaanderen en deze ook uitdragen in het buitenland. -Maar we moeten niet alleen trots zijn over onze toeristische troeven. Er zijn ondanks deze wereldwijde crisistijd heel wat Vlaamse succesverhalen. Ik noem er een paar. Zo werden recentelijk jonge Vlaamse ondernemers uit de reclamewereld in Cannes uitvoerig en vele keren gelauwerd. Tijdens de eerstvolgende wereldtournee van U2 is bijna het volledige management én het spectaculaire podium Vlaams. De aanbesteding van het eerste grote zonnestroompark in China is gewonnen door … een Vlaams bedrijf. Wij huldigen ieder jaar met een Gulden Spoor voor Economische Uitstraling personen of instanties die door hun engagement of hun prestaties een markant spoor trekken op sociaaleconomisch vlak en daarbij een positieve betrokkenheid op de Vlaamse samenleving aan de dag leggen. Zo kreeg Gabriël Fehervari vorige week van ons een Gulden Spoor voor Economische Uitstraling. Zijn bedrijf Alfacam is wereldwijd bekend voor zijn flexibele meertalige hardwerkende en hoogtechnologische opgeleide Vlaamse medewerkers. Alfacam zorgde bijvoorbeeld ook voor TV-beelden tijdens de Olympische Spelen in Beijing. Het baggerbedrijf van onze Gulden Sporendrager Jan De Nul mag in het Panamakanaal een derde waterweg aanleggen die de Stille Oceaan met de Atlantische Oceaan verbindt. Alleen, als deze en andere positieve boodschappen ter sprake komen in de lokale en internationale media, wordt dit vertaald als “Belgische bedrijven”, “Belgische mensen”,… An De Moor



3

Het uiteindelijk doel lijkt heel eenvoudig: de evidentie om het woord “Vlaams” te gebruiken in het promoten van onze producten. Wij moeten blijven vechten om voor die ‘klik’ zorgen: al die knappe en hardwerkende Vlamingen, die Vlaamse ‘brains’, moeten zich bewust uiten als Vlaamse medewerkers van Vlaamse bedrijven en van onze Vlaamse cultuur, en hiermee de Federale en Vlaamse politiek een stapje voor zijn. Dit is nu juist de missie van onze Beweging Vlaanderen-Europa: Vlamingen mobiliseren rond een Vlaams project met een internationale dimensie. Culturele ambassadeurs van vroeger en nu, wetenschappers, sportfederaties, steden en gemeenten, het verenigingsleven, de zakenwereld en de Vlaamse overheid, allen kunnen ze bijdragen om de troeven van Vlaanderen bekender te maken en op die wijze de crisis te bestrijden. Alle Vlamingen - en dan denk ik niet alleen aan ondernemers en wetenschappers - moeten daarvoor meer deelnemen aan toonaangevende internationale kennisnetwerken, congressen en beurzen. Lees de geschiedenis na en luister naar de reacties van vele CEO’s: de grootste opportuniteiten, de beste investeringen, de beste contacten worden gemaakt tijdens een crisisperiode. Dan moet je de kansen grijpen, dan moet je aanwezig zijn, dan moet je de basis consolideren. Laten we ook elke uitspraak vermijden die verdeeldheid in onze Vlaamse rangen brengt. Laten we de krachten bundelen, eensgezind, samen de neuzen in dezelfde richting. En laten we strategisch denken en handelen. Onze strategie in Vlaanderen moet een socioeconomische argumentatie volgen. Vlaanderen wil meer bevoegdheden om zich goed voor te bereiden op de globale wereldeconomie. Vlaanderen wil daarom instrumenten voor eigen beleid, zoals economische, politieke, sociale en vooral fiscale. Vlaanderen wil een aanleghaven voor de innoverende bedrijven op deze wereld zijn. Dat is een legitieme wens. Elk land wil dat. Als Waalse politici liever doorgaan met hun transfereconomie van sociale uitkeringen en politiek cliëntelisme, dan staan zij aan de verkeerde kant van de geschiedenis. Geachte dames en heren, Politieke campagneleiders en marketeers hebben een van de moeilijkste verkiezingscampagnes in vijftig jaar achter de rug: hoe breng je politici aan de man in tijden dat het vertrouwen in de politiek op een historisch dieptepunt zit? Hoe sleep je een samenleving die in de ban is van angst en onzekerheid, mee in een overtuigend verhaal van “hoop” en “yes, we can”? Wel, met onze campagne Vlaanderen Feest! willen wij niet alleen een positieve boodschap brengen. Wij zijn er bovendien van overtuigd dat die boodschap een antwoord op de crisis biedt. Vlaanderen Feest! versterkt de band tussen de Vlaamse overheid, lokale gemeentebesturen, verenigingen en zijn burgers. Wij geven bovendien een aanzet om zo veel mogelijk Vlamingen te betrekken, met de nadruk op “samenhorigheid” als aanloop naar onze Vlaamse feestdag. Het feest van onze Vlaamse Gemeenschap op 11 juli heeft daardoor niet alleen een feestelijke en sociale glans gekregen, maar is ook de dag bij uitstek geworden om even stil te staan bij en dankbaar te zijn voor wat Vlaanderen al bereikt heeft en om zich bewust te zijn van de uitdagingen voor de toekomst.

An De Moor



4

Waar wil Vlaanderen naartoe? Wat wil Vlaanderen bereiken? Het zijn belangrijke vragen waar wij tijdens onze campagne Vlaanderen Feest” en met onze Beweging Vlaanderen-Europa àlle Vlamingen willen over informeren, inspireren en motiveren met de bedoeling Vlaanderen op de kaart te zetten. Een land met samenhorigheid, met een identiteit, komt op voor zijn belangen, vecht voor zijn welvaart, zijn mensen. Voor de toekomst van de Vlamingen is daarom dit project ‘Vlaanderen Feest!’ van wezenlijk belang. Het diaboliseren van nationalisme en identiteit is echter jammer genoeg haast een mantra geworden van de politieke correctheid. Nochtans zijn internationaal gerenommeerde onderzoekers het erover eens dat identiteit hét antwoord is op de mondialisering. Het is de enige manier om te participeren aan grotere gehelen. De wetenschap is het er overigens over eens: pas in de groep kan de mens tot zijn volledige ontplooiing komen. Het gevoel ergens bij te horen is even essentieel voor zijn evenwicht als zijn streven naar een individuele autonome identiteit. Of om het met de woorden van Mahatma Ghandi te zeggen: “Om internationalist te zijn, moet je eerst nationalist zijn. De inzet voor de eigen natie is niet in tegenspraak met de inzet voor de wereldgemeenschap.” Kortom, wij zijn ervan overtuigd dat het gewicht van onze taal en cultuur in Europa en de wereld zal afhangen van de innerlijke kracht ervan en van ons zelfrespect. Wij dragen daarvoor als Vlamingen allemaal een grote verantwoordelijkheid. Wij hebben allemaal een taak, een opdracht. Uit onderzoek blijkt immers het belang van samenwerking met de eigen burgerlijke samenleving. Elke Vlaming moet het imago van Vlaanderen naar buiten brengen. Elke Vlaming is ambassadeur en moet m.a.w. aan ‘publieksdiplomatie’ doen. Vergeet dus niet als u straks op vakantie vertrekt, als u naar een internationaal vakcongres gaat, bij commerciële buitenlandse contacten, bij al uw verbroederingsinitiatieven: stop naast de wandel- en fietsroutes in deze mooie groene streek in en rond Haaltert, een folder van het WOII-verzetsmuseum ‘Le Perdreau-De Patrijs’, zeker ook een aantal folders van onze Vlaamse kust- en kunststeden in uw tas en zet Vlaanderen als een volleerd diplomaat op de kaart. Succes verzekerd. En: je zit nooit om een gespreksonderwerp verlegen. Geachte dames en heren, De grote Albert Einstein zei ooit: "Het leven is als rijden met een fiets: om in evenwicht te blijven moet je blijven bewegen.” Dat doen wij zeker en vast met onze Beweging VlaanderenEuropa tijdens onze campagne “Vlaanderen Feest!. Een paar voorbeelden. We organiseerden in mei een symposium over publieksdiplomatie en schreven op basis daarvan een Memorandum. Vorige week overhandigden we dit aan de regeringsonderhandelaars. Vorige vrijdag onthulden we in Heist-op-den-Berg een gedenkplaat aan het huis van dr. Jozef Weyns, de pionier van de Vlaamse heemkunde en het Vlaams park Bokrijk. Vrijdag huldigde ik Gwij Mandelinck in het stadhuis van Brugge met een Gulden Spoor voor Culturele Uitstraling. Gisteren gaf ik in Kortrijk aan de Vlaamse wereldondernemer Dirk Vyncke van ‘Vyncke Energietechniek’ een Vlaams Spoor voor Economische Uitstraling. Maar we zijn al langer in beweging dan vandaag. Achter het initiatief Vlaanderen Feest!, dat startte in het begin van de jaren ’90 dank zij de bevlogen inspiratie en onbaatzuchtige inzet van

An De Moor



5

Richard Celis en wijlen Kris Rogiers (en niemand anders), zit heel wat visie én een bewogen mooie geschiedenis. In 1994 begonnen we een samenwerking met 10 gemeenten. In 1996 telden we er al 100. Dit jaar heeft meer dan driekwart van alle 308 Vlaamse steden en gemeenten evenementen gepland. Onze campagne Vlaanderen Feest! staat ook dit jaar garant voor de de spetterende hoogdagen van de Nederlandstalige muziek met de concertreeks “Zo is er maar een” met een concerttournee in 5 Vlaamse gemeenten verspreid over alle Vlaamse provincies. Het slotconcert van ‘Zo is er maar één’ vindt vanavond plaats op de markt van Kortrijk. De VRT brengt dit concert live op TV, in een afwisseling met de Gulden Ontsporing in Brussel en laat zo heel Vlaanderen mee genieten van Vlaanderen Feest! U hoort het: mooie feestelijke evenementen die we als opportuniteit moeten gebruiken om ook bijvoorbeeld onze batterijen weer op te laden. Zo nodig in deze crisistijden. Dank zij een beslissing van de Vlaamse overheid hebben al alle Vlaamse ambtenaren op 11 juli een vrije dag. Ik blijf goede hoop koesteren dat zeer binnenkort heel Vlaanderen op 11 juli samen “Vlaanderen Feest” zal vieren. Laat ons hopen dat we vanaf volgend jaar samen met alle Vlamingen - in en buiten Haaltert - op 11 juli kunnen genieten van een vrije dag!

AN DE MOOR Voorzitter 11-Daagse Vlaanderen Feest! Voorzitter Beweging Vlaanderen-Europa E-post: [email protected] www.vlaandereneuropa.net www.11daagsevlaandren.net

An De Moor



6

Elke Vlaming ambassadeur? Haaltert zondag 12 juli 2009

Recommend Documents