EJO Burundi NIEUWSBRIEF

EJO Burundi NIEUWSBRIEF Nieuwsbrief | Februari 2014 | Nummer 2

Dank! Het is met grote verwondering en dank dat wij terugkijken op het afgelopen jaar. Eind januari 2013 waren we nog in Burundi. Daar werd ons verzocht om $10.000 bij elkaar te brengen, zodat de bouw voor de school gestart kon worden. Met enige terughoudendheid hebben we toen toegezegd daar ons uiterste best voor te zullen doen. In deze tijd van economische teruggang en sponsors die de hand op de knip houden, leek het een onmogelijke opgave. Toch is het gelukt. Na de informatieavond en de diverse artikelen in kerk- en huis-aan-huisbladen hebben diverse mensen hun giften gestort. Eenmalige, en heel belangrijk voor de continuïteit, terugkerende betalingen.

‘Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.’  - Nelson Mandela -

We hebben op diverse bijeenkomsten acte de présence gegeven om zo meer en meer naamsbekendheid aan het project van onze stichting EJO Burundi te geven. Het ging niet vanzelf, er is heel hard gewerkt, door bestuursleden en vrijwilligers. In deze eerste nieuwsbrief van dit jaar vindt u een aantal artikelen waarin u leest wat er allemaal gebeurde. Wij zijn u enorm dankbaar voor uw steun in welke vorm dan ook. Wij hopen dat u ons zult blijven steunen. De bouw van de school is nu gestart en we houden u op de hoogte van de voortgang. Er kunnen nu drie lokalen worden gebouwd. Uiteraard moeten deze lokalen nog ingericht worden en is de grote wens om er later nog drie bovenop te bouwen. Bovendien melden zich steeds meer leerlingen aan, niet in de laatste plaats door de combinatie van voedsel en onderwijs.

P.2

BurundiBenefietstocht...

Samen met u geven wij hen hoop, hoop om in vrede te kunnen leren en leven, hoop voor de toekomst.

P.3

Even voorstellen...

Ditte Mostert-Bok, voorzitter

P.5

Een brief van NIYOGUSHIMA Irene...

1.

De afgelopen maanden... In november en december is EJO Burundi aanwezig geweest bij verschillende activiteiten in Delft en omstreken. Op de winterfair van de Marcuskerk stonden we met een kraampje. Mensen konden spelletjes doen en spullen kopen ten bate van EJO Burundi. Het was een gezellige avond met veel kraampjes, lekker eten en bijna helemaal droog. Twee weken later mochten wij op de lichtjesavond in Delft een kraam beheren in de Oude Kerk en een presentatie geven over het werk in Burundi. Op beide avonden hebben we geld in kunnen zamelen voor de stichting en konden we veel mensen informeren over het werk van EJO Burundi. We hopen dat hierdoor steeds meer mensen het werk van EJO Burundi (structureel) gaan steunen. Verder werd er nog een workshop kerststukken maken gegeven, hiervan ging de helft van de opbrengst naar EJO Burundi. Tot slot mocht onze voorzitter Ditte Mostert hier nog een korte presentatie geven van het werk in Burundi. Het waren drukke maanden, maar wel met een prachtig resultaat voor de jongeren in Burundi! Het geld dat er moest komen voor de start van de bouw is nu binnen en deze maand kan er worden begonnen met de fundering de muren en het dak. Dit vervult ons met blijdschap. Want door de aandacht en inzet van verschillende activiteiten waaronder de workshop kerststukken maken is dit mogelijk geworden. Maar achterover zitten, dat is er nog niet bij! Als de bouw is begonnen, zal er ook gedacht moeten worden aan de aankleding en inrichting van de school. En daar is veel geld voor nodig! Wilt u ook investeren in ontwikkeling en vredesopbouw in Burundi? Maak dan uw gift over naar: EJO BURUNDI NL87 INGB 0007

De BurundiBenefietstocht naar de ambassade van Burundi in Brussel. Maandag 16 september 2013 startten Mattie Mostert en Jaco van ’t Veer met de sponsorfietstocht voor de stichting EJO Burundi. In vier dagen tijd werd ruim 500 kilometer afgelegd. De eerste dag had als bestemming Brasschaat. Dinsdag werd Brussel bereikt waar met enige moeite een slaapplek kon worden gevonden.

Woensdag werd eerst een bezoek gebracht aan de ambassade van Burundi, waar we over het project en de fietstocht vertelden. Het heeft even geduurd voordat ze begrepen waar die “rare” Hollanders mee bezig waren.

“rare“ Hollanders...

Een Delftsblauw kado werd aangeboden, waarna koers gezet werd richting Brugge. En donderdag werden de meeste kilometers naar Delft gemaakt. Een mooie fietstocht, met gelukkig mooi weer, voor een mooi doel, met een mooie (ruim € 3300) opbrengst. Wie volgt?

Ondertussen in Burundi... Terwijl wij in Nederland nog altijd druk bezig zijn de fondsen voor de bouw van de school bij elkaar te krijgen, zitten onze Burundese collega’s niet stil. Met de $10.000 uit 2013 kon de bouw beginnen: de fundering, muren en daken van het eerste niveau van de school kunnen gebouwd gaan worden! Het uiteindelijke doel is een school van twee verdiepingen, maar voor nu richten we ons op de begane grond. Onze Burundese collega’s hebben met de bevolking in Rumonge besproken wat er precies met het geld gaat gebeuren, en ze vertelden ons dat de bevolking erg ontroerd en blij was met de betrokkenheid aan de andere kant van de wereld. 

De fundering is gelegd!

2.

EJO-lid Alies Rijper was in mei 2013 op bezoek in Rumonge, en heeft toen onderstaande foto’s gemaakt. Zoals u kunt zien krijgen de leerlingen nu nog les in lokalen die tijdelijk gehuurd worden. Dankzij uw steun gaat hier verandering in komen!

wijkgemeente heb ik mij beschikbaar gesteld om te helpen en door het enthousiasme van Ditte voelde ik mij er zeer toe aangetrokken om mij hiervoor in te gaan zetten. De verre naaste komt hierdoor heel dichtbij. Bij de vorming van het bestuur mij hiervoor beschikbaar gesteld. In het bestuur mag ik nu de functie van penningmeester vervullen. Het is een uitdaging om zoveel mogelijk activiteiten te organiseren om op deze manier de schoolbouw in Burundi te voorzien van de geldelijke steun. Een hartelijke groet,

Alies op bezoek in Burundi

Even voorstellen...

Bernard Ndiho

Bernard Ndiho, een strategisch denker, is de voorzitter van Association pour la Jeunesse en Mission de Paix par le Developpment (AJMPD). Hij houdt toezicht op de voortgang van de activiteiten en ziet erop toe dat de gestelde doelstellingen voor zover mogelijk gehaald worden.

Jilles Meinster

Mijn naam is Jilles Meinster. Ik woon en ben werkzaam in Delft. Waarom in het bestuur van Burundi? Door het bezoek wat Bernhard bracht aan Ditte en Mattie Mostert. Hierdoor ben ik geïnteresseerd geraakt. Tijdens een winterfair van onze

Jilles Meinster

Vooruitblik… Ook in 2014 willen wij ons inzetten voor het project in Burundi: Flessen voor Lessen: statiegeld bonnen sparen en (de opbrengst) inleveren bij de commissie. Een kleine actie met een mooi resultaat! Donateurs: Wij zijn hard op zoek naar mensen die onze stichting financieel willen steunen. Wilt u ook bijdragen aan de ontwikkeling van jongeren in Burundi? Overweeg ons werk dan eenmalig of structureel te steunen met een financiële bijdrage. Met uw geld kunnen jongeren in Burundi naar school en wordt vredesopbouw gestimuleerd! Nieuwsbrief: Wij willen graag meer mensen vertellen over ons werk. Helpt u mee? Wellicht hebben uw vrienden, familie ook kennissen ook interesse in onze nieuwsbrief. Deel deze nieuwsbrief met hen en/of stuur hun de link naar onze website www.ejoburundi.nl. Volksdansworkshop: Binnenkort zullen wij een ontzettend leuke volksdansworkshop organiseren. Klinkt zo’n dansworkshop u goed in de oren? Houdt dan onze website en Facebookpagina in de gaten. U hoort snel meer van ons hierover! Scholen: Verder zouden wij graag activiteiten met scholen willen ondernemen. Bijvoorbeeld een sponsorloop of een verkoopactie door scholieren. Heeft u een goed idee of kent u iemand die hierin iets voor ons kan betekenen? Neem dan contact op met Ditte Mostert: [email protected]. 3..

ANBI-status Stichting EJO Burundi heeft de ANBI-status. ANBI staat voor Algemeen Nut Beogende Instelling. De ANBI status biedt zowel Stichting EJO Burundi als de donateurs een groot aantal fiscale faciliteiten. Als een instelling door de Belastingdienst is aangewezen als een ANBI, kan een donateur, afhankelijk van de vorm waarin de giften gedaan zijn, de gift van de inkomsten- of vennootschapsbelasting aftrekken (binnen de daarvoor geldende regels). Nalatenschappen ontvangen door een ANBI, zijn vrijgesteld van erfrechtbelasting.

Wij gaan collecteren. Doet u mee? Eind april gaan wij collecteren in Delft. Heeft u een uurtje van uw tijd over? Of kent u iemand die het leuk vindt om te collecteren? Een à twee uurtjes collecteren bij u in de wijk voor jongeren in Burundi! Bent u geïnteresseerd? Meld u dan voor 5 maart aan door een e-mail te sturen naar dittebok@ hotmail.com en geef aan of u als wijkcoördinator of als collectant aan de slag wilt. In de tweede week van maart zullen we u vragen welke dag/ week u het beste uitkomt om te collecteren. Op basis van uw beschikbaarheid zullen we een collectedag bepalen.

Bijdragen aan ontwikkeling in Burundi? Koop uw boeken voortaan via YouBeDo! Koopt u vaak boeken online? Neem dan ook eens een kijkje op www.youbedo.com. YouBeDo is een online boekenaanbieder die dezelfde boeken voor dezelfde prijzen en onder dezelfde voorwaarden verkoopt als andere Nederlandse online webshops voor boeken. Er is echter wel een belangrijk verschil. 10% van het aankoopbedrag doneert YouBeDo aan een goed doel zonder dat het u iets extra’s kost. U kunt zelf kiezen welk doel dit is. EJO Burundi is één van de doelen waar u uit kunt kiezen. YouBeDo staat voor: You can make a difference Be the change Do it now. Draag bij aan positieve verandering in Burundi! Koop uw boeken via www.youbedo.com en kies voor EJO Burundi! Meer informatie? Wilt u meer informatie of heeft u vragen, bezoek dan onze website www.ejoburundi.nl, mail de secretaris ([email protected]) of bel de voorzitter (Ditte Mostert-Bok 015-2578290) Contact: Ditte Bok- Mostert Multatuliweg 32 2624 CJ Delft Tel: 015 2578290 [email protected]

www.ejoburundi.nl KVK:55735088 NL87 INGB 0007 0338 64

4.

SHORT HISTORY ABOUT MY LIFE

My name is NIYOGUSHIMA Irène. I was born in 1995 in Tanzania, now I’m nineteen years old. I am a Burundian and I live at Busebwa, in Rumonge Commune. I’m a student and study in form three at Delft Light College of Busebwa. I love my country too much despite that I was born in exile. As far as my background is concerned, I was born in Tanzania and started my primary studies since 2001 until 2007. No sooner I successfully ended the primary studies than I joined secondary school in one of the Tanzanian province called Mwanza. Just after my form two, then the parents informed us that it was high time to go back home to the homeland – Burundi It was in October 2010. I became upset because of the interruption of my studies. Then I asked my parents if it would be possible to pursue my studies in Burundi for I already knew that the teaching medium language is French while I was schooling in English as the medium language. He let me know that there wouldn’t be any problem for the Government had prepared it well. On our arrival in our homeland, we encountered a lot of challenges on some horizons such as school integration for the repatriated students due to not mastering French language and Kirundi. The parents asked the administration on this issue and the Government responded that the process of reintegration to the Burundian communities is to backward to primary schools at the bottom level to start afresh despite the level reached in exile – Whether being already at secondary school or not. This was so frustrating to someone who was already at the level of secondary and then taken back to primary school to study with very little children and not of the same level of knowledge. Some of the repatriated students decided to go back to Tanzania desperately, others resigned from studying and they are unemployed and without any hope. I myself, on the school opening my parents took me to one of the primary schools. There, my father introduced himself and me to the headmaster who courteously received us. He told my father that as the Government instructed them is to enroll all the repatriated young students to primary despite the level they had reached in exile. So, your daughter will be enlisted in standard four. I immediately screamed and definitely said I would not study. I would rather stay at home. They, both my father and the headmaster, tried to convince me in vain. Finally, my father and I went back home. Fortunately, after one week the AJMPD Association sent delegates to our community with a message of the intention to implement a Linguistic and cultural training center, with a view of helping the repatriated young students to learn French and Kirundi languages and the culture of Burundi. The trainings would enable these young students to integrate the Burundian school communities, in consideration of the level of studies they had reached in exile. All the repatriated people took the speeches and said that it would be a salvation to the repatriated Community for there were already conflicts between parents and their children – the children had started stating that their parents had lied them as far as the school reintegration was concerned once back in their home country. The AJMPD Association delegates required the local authorities to enlist all the repatriated students and those who had already finished their studies in exile, yet having the linguistic barriers. It took some two months and then the center’s activities started. I studied there for one year and then joined the Delft Light college where I currently study in the form I was in, in exile. Other repatriated young students took two years to go over the trainings in the center before they joined the Delft Light College. According to the level of studies we had already acquired in exile, some went to primary schools and others joined secondary schools just after the training in the center and after being bestowed certificates testifying the trainings.

5.

At Delft Light College, I enjoyed studying with the other young students who didn’t go to exile and we both repatriated and the resident students feel ourselves as brothers and sisters since we are of the same nation – Burundi. Being studying in Delft Light College took away from our minds the fear and hatred we had towards the other young boys and sisters, for the land issue was and remains a big challenge between the repatriated and resident people. Yet, between us students we now don’t feel as we used to feel previously. We can now see that after our studies each one will have his diploma and try to gain living through it. We have befriended ourselves and formed a durable unity. The problem of land is now on the parents’ level, not we children. This college has taken the role of the reconciling machine between the repatriated and resident youths. We both focus on studies and aim at being responsible of ourselves and support the Government efforts in all its life sectors one day. At present, I enjoy being at school, speaking French and following lessons in French and Kirundi. More particularly I enjoy the continuation of my studies. I have never failed since I joined the Delft Light College. I can see great light in my future because of the initiatives of AJMP Association together with the Delft churches and EJO –Burundi Foundation for what they did and still do for our future. I can’t pen off without taking back my gratitude to God who created me and the universe and kept me alive to this hour, my gratitude go also to the AJMPD Association for the intention it took to implement a linguistic and cultural training center which has served as propellers to our pursuing of studies – sometimes I wonder if there was no such an initiative, what would I become regarding to my education and my whole life. And more particularly to Delft Churches and EJO –Burundi Foundation who by no means didn’t spare their energy and efforts to make the project of AJMPD get on good tyres and move safely and get to the level it has reached by today. May God bless all of you. NIYOGUSHIMA Irene Student at Delft Light College of Busebwa, at BUSEBWA.

6.