Een weekend Jazzfeest. Algemene Leden Vergadering Clubhuis van de Nieuwe Meer. In Memoriam Daan Schiff,

 

              

  





                                                                                                               

 

                                                       

                      



                     

 

       

    

1

Algemene Leden Vergadering 12-12-2014

Het is een onvergetelijk slotakkoord geworden van de Westeinder Waterweek. Een traditie is geboren, daar was iedereen het over eens, op jachthaven De Nieuwe Meer. Het Sail Jazz Weekend was een muzikale happening waarvan niet alleen watersporters massaal hebben genoten.

Clubhuis van de Nieuwe Meer Openingstijden clubhuis: Het clubhuis is vanaf 1 april tot en met 31 oktober elke dag geopend vanaf 09.00 uur tot 18:00 uur of tot een later tijdstip indien de exploitant aanwezig is. Bij afwezigheid van de exploitant kan er koffie/thee (gratis) of frisdrank (even opschrijven) d.m.v. zelfbediening gebruikt worden. De exploitant is aanwezig van: 1 april tot 1 mei  vrijdag 11.00 - 24.00 uur  zaterdag van 10.00 - 24.00 uur  zondag van 10.00 - 24.00 uur 1 mei tot 1 oktober  woensdag van 16.00 - 22.00 uur  donderdag van 16.00 - 22.00 uur  vrijdag van 11.00 - 24.00 uur  zaterdag van 10.00 - 24.00 uur  zondag van 10.00 - 24.00 uur 1 oktober tot en met sluiting seizoen  vrijdag 11.00 - 24.00 uur  zaterdag van 10.00 - 24.00 uur  zondag van 10.00 - 24.00 uur Op 2e paasdag, Koningsdag en 2e pinksterdag is de exploitant aanwezig en bij evenementen en jeugdzeilen vanaf 9.00 uur. De exploitant kan besluiten extra uren of dagen aanwezig te zijn. Voor groepen kunnen aparte afspraken met de exploitant gemaakt worden. Indien na 21.00 uur geen gasten meer aanwezig zijn kan de exploitant vertrekken. Het bestuur kan besluiten af te wijken van bovengenoemde tijden en dagen.

In Memoriam

Reserveer nu al uw agenda voor de eerstvolgende Algemene Leden Vergadering die zal plaatsvinden op 12 december aanstaande in het Clubhuis. Aanvang om 20.00 uur. De agenda volgt in november en zal via één van de Nieuwsbrieven en op de Nieuwe Meer website worden kenbaar gemaakt. Zij die de agenda per post willen ontvangen worden verzocht hun verzoek tijdig kenbaar te maken aan: Secretaris WV Nieuwe Meer, Stommeerweg 121, 1431 EV Aalsmeer. De concept notulen van de Algemene Leden Vergadering van 11 april 2014 zijn te vinden op de website www.wvnieuwemeer.nl onder “inloggen leden”, “besloten pagina’s”, “algemeen”, “ledenvergaderingen” en “notulen ALV 110414 concept”. Tevens zijn hier alle financiële overzichten te vinden, zoals: - begroting 2015, - tarieven 2015, - toelichting op begroting en tarieven 2015, - meerjarenraming 2015. Wim Rietveld

Daan Schiff, 1935 - 2014

We wensen Ingrid en de kinderen veel sterkte bij het verlies van Daan. Namens het bestuur, Henny Essenberg Zo troostrijk - jullie kaarten, brieven, bloemen en vooral het medeleven dat wij ontvingen na het overlijden van Daan.

2

Muzikaal slot Westeinder Water Week In ons clubhuis op de haven is in het weekend van 4 tot en met 6 juli, als onderdeel van de Westeinder Water Week, het Jazzweekend georganiseerd. Het clubhuis van onze vereniging bood gastvrijheid aan alle Aalsmeerders die belangstelling hadden voor dit fantastische jazzfestijn. Sinds de viering van ons 100 jarig bestaan hebben Aalsmeerders de weg naar de haven aan de Kolendam weten te vinden. Met het organiseren onder andere van het Jazzweekend en de Kunstroute in 2013 en nu het Jazzweekend van 2014 stelt onze vereniging haar onderkomen open voor Aalsmeerders die de hindernis van het traditionele kettingpontje durven nemen. Wat vorig jaar begon als een 1-daags experiment heeft op 4, 5 en 6 juli een vervolg gekregen in de vorm van jazzweekend met meerdere optredens gedurende drie dagen.

improviseerde hij zeker acht chorussen! “Je kunt hem via mij boeken!” riep Michael.

10 jarig talent soleert En dan de vondst om de alleskunner Michael Varekamp voor twee concerten uit te nodigen. Zaterdagmiddag speelde hij op trompet de muziek van Miles Davis en ’s avonds haalde hij zijn cornet-metdemper te voorschijn om die van Duke Ellington te vertolken. De even veelzijdige ritmesectie schakelde met even groot gemak van de ene stijl over naar de andere. Zoals drummer Ben Schröder zei: “Jazz is jazz, en het blijft een genot om dat te kunnen spelen.”

Ratelende ketting als intro De ratelende ketting van het pontje bleek de voorbode voor een serie concerten waar de vonken van af vlogen. Het begon vrijdag al meteen op de openingsavond, met zangeres Katelijne van Otterloo in grootste vorm. Met haar PopJazz Kwartet bereikte zij letterlijk duizelingwekkende hoogten, maar als een aardse engel daalde zij ook neer om strak swingend en soms zelfs grommend de hevigste expressie te bereiken.

Dat bleek ook toen de tienjarige zoon Boet van Lisa Kaaijk met zijn trompet verscheen en met veel flair een liedje speelde dat door Chet Baker bekend is geworden: ‘There’ll Never Be Another You’. Met deze ideale begeleiding speelde hij niet alleen de melodie, maar bovendien

Na het in productie nemen van het vorige clubblad bereikte ons het bericht dat Daan Schiff op 10 juni was overleden. Daan was lid van onze vereniging sinds 1995 en, vanwege zijn langdurige en brede inzet voor de vereniging, beloond met het predikaat Lid van Verdienste. Zo verzorgde Daan vele jaren en op voortreffelijke wijze ons clubblad. Bovendien had hij een groot aandeel in het tot stand komen van ons jubileumboek “Boeiervolk". Bij de viering van ons honderd jaar bestaan heeft Daan een Koninklijke onderscheiding mogen ontvangen waarmee ons jubileum nog meer glans kreeg. Voor velen van ons was Daan een vriend en we zullen hem herinneren als een aimabele man en een graag geziene gast op de haven. De vereniging was voor hem belangrijk en hij bleef tot in de laatste weken actief . We zullen hem missen.

Wij danken jullie.

Een weekend Jazzfeest

Ingrid Regeniter, Ilja en Niels Tuning

Voetbal dwingt tot vroeg einde Wij hoorden pianist Udo van Boven ’s middags een prachtige solo à la Red Garland spelen bij de ballad “Old Folks” en ’s avonds begeleidde hij met inspirerende Ellingtoniaanse akkoorden en tegenmelodieën de uit hun dak gaande blazers. De “moderne” saxofonisten Ben van der Dungen en Paul van der Feen waren opgevolgd door de meer klassieke, maar niet minder swingende, klarinettist Jaap Schoneveld (“rechtsbuiten” zei Michael) en trombonist Eelco van Velzen (“op links”). Toen begon de voetbal, net op tijd, maar veel te vroeg.

Zondagmiddag met Deborah Carter Met de middernachtelijke penaltyoverwinning van Oranje op zak, kon de zondagmiddag niet meer stuk. Het optreden van Deborah Carter met het kwartet van haar echtgenoot Mark Zandveld betekende de apotheose van een bewogen muzikaal weekend op de Nieuwe Meer. Je kan niet anders dan van Deborah houden; haar songs, waar zij haar hart en ziel (“heart and soul”) in legt, het superieure gemak waarmee zij de muzikale mogelijkheden verkent. De bescheiden manier waarop zij haar en Marks muziek presenteert, het tekent de ware grootheid. Zo’n weekend doen we volgend jaar weer Deze voortreffelijke line-up van toonaangevende jazzartiesten was er debet aan dat veel liefhebbers op dit evenement zijn afgekomen. De organisatie was in handen van Henny Essenberg en Paul Baumann in samenwerking met Pierre Tuning en Reinoud Staps van KCA en Bacchus. Voor wat betreft de entree hanteerde de organisatie de Bacchus formule: toegang is vrij maar een gift voor de musici werd zeer op prijs gesteld. De jazzposter die betrekking heeft op dit evenement en dat u in de vortige O&W aantrof op pagina 6 was van de hand van Daan Schiff die dit weekend helaas niet meer kon meemaken.

Pierre Tuning & Redactie NM

3

Het 1e seizoen met de Marieholm clubboot

Midzomerfeest 2014

klaar was om te water te laten en ik verlegen zat om een klusje. Aangekomen bij de boot schrok ik wel: de oude dame was heel erg vies en alle lak was zwaar gebladderd. Toch zag ik door het vuil heen een mooie boot met goed beslag. Zoals de meesten weten hebben wij vorig jaar onze zeilboot verkocht en verplaatsen wij ons nu alleen nog met behulp van een dikke motor. Het zeilen is echter nog steeds mijn passie en dus bood ik mij direct aan om deze boot eens lekker op te knappen. Ik heb al jaren de behoefte om een zwaar verwaarloosde boot eens helemaal op te knappen. Hier lag een kans en ik had tijd.

Midzomerfeest, midwinterfeest, midherfstfeest of midvoorjaarsfeest? Het maakt niet uit welke naam je aan dit weekend geeft. De weersomstandigheden passen bij ieder jaargetijde. Regen, nog meer regen, zon, hagel, windstilte, veel wind en koude nachten met een uitnodiging voor een kacheltje en een extra dekbedje. De vrijdagavond begon dit weekend vrij vroeg met een grote groep NM leden die rond een uur of 5 aan de bar hingen om

even bij te praten en alle vakantieverhalen van de afgelopen maanden uit te wisselen. Een deel van hen bleef in het restaurant om een hapje te eten en de rest zocht nog even de rust van hun eigen kajuit. Om 21.00 uur was iedereen terug voor het palaver van het nachtzeilen en de motorboottocht. Om 22.00 uur schoof een redelijke armada van zeil- en motorboten de duisternis in om op de Grote Poel het voorgeschreven traject af te leggen. Dit keer geen volle maan waardoor het aardedonker was op het water. Zelfs nachtkijkers kwamen er aan te pas om de boeien te vinden en de weg terug naar het finishschip. De zaterdagochtend begon voor de jongste jeugd en onder een waterig zonnetje werd het plankjeszeilen afgewerkt. Met de verenigingsvlet, twee Optimisten en met daarin 7 hele jonge optimisten die hun stinkende best deden om elkaar af te troeven en de meeste plankjes aan boord te krijgen.

De puzzeltocht stond in het teken van “ik hou van Holland” en Hans en Luciënne van den Hooff met kinderen en kleinkinderen hadden er als organisatoren een mooi feest van gemaakt. De eerste boot die de haven uitvoer kreeg een groot cadeau en iedere boot moest minstens 1x dit cadeau aan boord hebben gehad. Bonuspunten waren er voor het team dat het cadeau

4

uiteindelijk mee de haven in nam. Dit jaar niet al te veel papierwerk maar meer doeopdrachten: vaar achteruit, zonder gebruik van de boegschroef een achtje om twee boeien, zoek 6, op de Kleine Poel de verdekt opgehangen, seinvlaggen en verdien er nog 5 door het uitvoeren van opdrachten, zoek de bijbehorende letters en maak er een woord van. Vaar naar het starteiland voor een potje boerengolf en sla een Hole-in-one en ga op het natte gras niet op je eigen hole. Het lukte niet iedereen om het droog te houden en ook hier bewees de wasautomaat weer haar diensten. Om 16.00 uur werden de antwoorden weer terug verwacht en konden de teams zich storten op de opdracht een eigen tekst te schrijven op de melodie van “lang zal ze leven”. De prijsuitreiking vond om 18.00 uur plaats en natuurlijk won het team van de familie Klein die “wij willen winnen, wij willen winnen…..” uit volle borst ten gehore bracht. Dat de eerste prijs niet per definitie

betekent dat je de puzzeltocht van volgend jaar mag organiseren was voor de familie Germann een verrassing. Omdat zij als eerste de haven hadden verlaten mochten zij het cadeau houden en een diepe zucht was hoorbaar toen de doos geopend werd. Inhoud: “de organisatoren van de puzzeltocht 2015”. Met een kok die een ruime ervaring heeft opgedaan in het bereiden van Griekse maaltijden was het geen verrassing dat een fantastisch Grieks buffet werd gepresenteerd. Afwissend van smaak, uitgebreid, royaal, smaakvol en ruim voldoende om meerdere keren langs het buffet te lopen. Een buffet, dat voor herhaling vatbaar is, werd afgesloten met een heerlijk Grieks nagerecht Het was het begin van een sfeervolle avond. De band Sjans kenden we nog van vorig jaar en is in staat om te putten uit een breed repertoire. Het kostte ze dan ook weinig moeite om de danslustigen op de vloer te krijgen.

De zondag begon met een verregende viswedstrijd en bij de Aquaspelen maakte het niet uit dat het regende: deelnemers zijn pas tevreden als ze drijfnat het water uit klimmen. Zie voor een uitgebreid verslag de jeugdpagina’s. Van het matchracen van de zondagmiddag vind u een verslag op de pagina’s van de zeilers. Paul Baumann

Het 1e Seizoen met de Marieholm zit er bijna op. Het begon in maart van dit jaar met een telefoontje van een bestuurslid met de mededeling dat de vereniging een Marieholm van een lid had overgenomen: voor een heel schappelijke prijs en met een beetje achterstallig onderhoud. Er moest wel wat aan gebeuren, omdat de boot al een paar jaar min of meer ongebruikt in de haven lag. Ik ben direct gaan kijken, omdat mijn eigen boot al lang

Direct een paar dagen vrij genomen en aan de slag gegaan met de hoge drukspuit. Na één dag werken lag er al een hele andere Marieholm. Tot mijn verbazing startte de 8 pk Yanmar ook in één keer. De volgende dagen heb ik al het houtwerk kaal gemaakt en daarna een paar keer gelakt. Dat dit allemaal zo goed lukte kwam omdat het begin maart eigenlijk al zomer was. Op zondag 9 maart hebben we de zeilen erop gemaakt en onszelf

getrakteerd op een heerlijke zeiltocht op de Westeinderplas onder een stralende zon en windje 4. De romp moest echter nog gedaan worden. Tijdens de eerste wedstrijd, samen met Fokke bleek dat wij ruimschoots als laatste eindigden. Jaap van Driel van Jachtwerf De Boeier was zo aardig om de vereniging aan te bieden de boot een dag op het droge te zetten. Tijdens een stormachtige vrijdag is de boot één dag uit het water gehaald en hebben we met vereende krachten de romp schoongemaakt en in de was gezet. Ook is het onderwaterschip onder handen genomen en van een nieuwe laag antifouling voorzien. Op romp zijn nu stickers van onze vereniging geplakt, zodat iedereen op een bescheiden wijze kan zien dat dit onze verenigingsboot is. Vlak voor het Hemelvaartweekend heeft Mark Koopmans ons een onderhoudsbeurt aan de Yanmar gesponsord. Waarna Koen de motor uitgebreid heeft getest door deelname aan de Hemelvaartstocht met de zeilers. Inmiddels zijn er ruim 10 deelnemers, die regelmatig gebruik maken van deze fijne boot.

Op dit moment is die al goed bruikbaar. Er zijn echter wel een paar zaken die voor het volgend seizoen geregeld moeten zijn. De zeilen zijn van een heel slechte kwaliteit, vooral het grootzeil is echt op. Er ontbreekt een goede genua, iets wat deze boot bij wat minder wind echt nodig heeft. De huidige stand van de mast is te veel achterover, waardoor de boot te loefgierig is. Kortom, alle andere Marieholm’s op de plas zeilen ons eruit. De mast gaan we rechter op zetten door de voorstag iets in te korten. Daarna kan de zeilmaker de nieuwe zeilen opmeten. Mijn idee is dat de nieuwe zeilen, met behulp van bijdragen door de vereniging én de gebruikers, het zeilgenot voor deze boot naar een nog hoger niveau tillen. Door deze maatregelen zijn we verzekerd van nog jaren plezier van “onze” Marieholm. Nogmaals dank aan alle mensen die tot nu toe geholpen hebben met het opknappen van de Marieholm, met name Jaap van Driel, Mark Koopmans en Remko Rietveld.

Karel de Graaff

5

Het ambacht van: Cascobouwer

Een fluitje van een cent om met een paar stoere takels de romp om de as te laten draaien en op de kiel te plaatsen. Daarna volgt een nauwkeurig klusje om de romp volledig waterpas te zetten om te voorkomen dat delen scheef worden aangebracht. Hiertoe worden stalen hoekijzers aan de romp gehecht en zodanig bevestigd dat de romp geen kant meer uit kan en volledig waterpas is gefixeerd.

De meesten van ons zijn de gelukkige eigenaar van een schip. Van hout, polyester, strong-plank, aluminium, maar de meeste schepen zijn gebouwd van oerdegelijk staal. Neem een kijkje in de keuken van cascobouwers en zie hoe ze een stapel stalen platen omtoveren tot een schip waarvan de lijnen nergens stil staan.

Wij laten ons op de hoogte brengen van het productieproces van een stalen casco op de werf van Falcon in Alphen aan den Rijn. De Falcon werf is gevestigd aan de Hoorn 298 op de voormalige werf van Kempers, in het verleden de bouwer van de Kempala jachten en - kotters. Nadat de vraag naar Kempala schepen verminderde is de scheepswerf in andere handen overgegaan en werd uiteindelijk de firma Van der Valk de nieuwe eigenaar. In totaliteit wordt hier al meer dan 100 jaar stalen schepen gebouwd.

Karakteristieken Ieder schip heeft zijn eigen vorm, karakter en bouwwijze. Hierbij maken we onderscheid tussen rondspant, gejoggelde, knikspant en multiknikspant schepen. Bij Falcon concentreren de bouwers zich op multiknikspant schepen en hebben zij gekozen voor een bouwwijze waarbij de romp ondersteboven wordt gebouwd. De vraag die rijst is natuurlijk hoe ze dit aanpakken en welke fasen moeten worden doorlopen voordat het eindproduct met champagne kan worden gedoopt.

“een fraai gelijnd schip hoort mooi op zijn waterlijn te liggen.” In 1994 is de scheepswerf overgenomen door Van der Valk om hun rondvaart boten te onderhouden en jaren geleden is de samenwerking gestart met Vedette Jachtbouw uit Ter Aar voor het ontwerpen en bouwen van Vedette motorjachten. De werf beschikt over een 40-tons botenlift en 2 hellingen en naast de nieuwbouw houdt Falcon zich ook bezig met de inbouw van motoren, reparatie en renovatie. Dit kan variëren van het inbouwen van een boegschroef of hekschroef tot en met het plaatsen van een compleet nieuw stuurhuis op een beroepsschip.

6

In eerste instantie ontstaat een idee in de fantasie van de ontwerper. In dit geval is het Hans van Veen van Vedette Jachtbouw die zijn ideeën besprak met Reinder Posthuma van Falcon. De ideeën werden geschetst en op papier uitgewerkt. De berekeningen werden door Reinder gemaakt op basis van de wensen van Vedette. Tekeningen en ideeën werden uitgewerkt en uiteindelijk ontstonden er constructietekeningen nadat alles was doorgerekend en op papier een juiste gewichtsverdeling was gemaakt. “Wat we niet willen is een schip waarvan de kop veel te laag ligt. Een fraai gelijnd schip hoort mooi op zijn waterlijn te liggen”.

Nadat alle wensen waren vertaald, de berekeningen waren gemaakt en de constructietekeningen op papier gezet, zijn de gegevens naar Mastership in Eindhoven gestuurd om het geheel te laten digitaliseren. Natuurlijk onderging het gedigitaliseerde geheel nog een kritische toets van de ontwerpers. Op dat moment was het niet meer een tekening maar een schip in wording en kregen de lijnen meer concrete betekenis. Met dit gedigitaliseerde pakket kan door Nauta in Sneek met behulp van laser uit de stalen platen de echte delen worden gesneden. De dikte van de stalen platen zijn bekend want deze liggen al vast op het moment dat de deelberekeningen zijn gemaakt om zeker te weten dat het schip stabiel is en de constructie verantwoord.

Qua gewichtsverdeling gaat men zover dat alles wordt meegenomen wat ongeveer als standaard aan boord moet worden aangebracht. Van het gewicht van de ankerlier tot het gewicht van de oven in de keuken, de boegschroef, de (gevulde) tanks, alles wordt doorgerekend en beïnvloedt de eisen die aan de constructie worden gesteld. Snij- en lastechniek Door Nauta worden de platen gesneden op een manier waarbij zo weinig mogelijk snijverlies optreedt. Wel moet er gekeken worden naar de richting van het staal. In de langsrichting gesneden platen kunnen niet worden gecombineerd met platen die in de dwarsrichting zijn gesneden. Bovendien heeft staal de neiging om naar één kant door te buigen en die eigenschap van spanning in de plaat moet meewerken in de vorm van de romp. Tegenwerkend staal geeft problemen bij de bouw van het casco. Stalen platen kennen een standaard lengte van 6 meter en de lengte van hedendaagse schepen is, rekening houdend met de kromming in de romp, een meter of 12 en dus kunnen de cascobouwers er niet aan ontkomen om twee of zelfs meerdere platen van de romp in de lengte aan elkaar te lassen. Dat gebeurt door middel van een lasopening. De platen worden niet stuik tegen elkaar gelegd maar worden gelast als er een geringe afstand tussen beide platen is. Aan de ene kant worden ze gelast, daarna worden ze gekeerd, de lasnaad wordt uitgeslepen en daarna aan die uitgeslepen kant ook weer gelast. Zo ontstaat een oersterke staalverbinding die net zo sterk is als de plaat zelf.

Zodra de platen op lengte zijn en alle losse delen klaar zijn voor gebruik kan met het productieproces worden aangevangen. Kiel naar boven En Falcon bouwt de romp met de kiel naar boven. Eerst worden het dek en de gangboorden gelegd en gelast. Daarna wordt het boeisel aan het dek gelast en kunnen de dwarsschotten, zoals piekschot en het waterdichte schot van het motorruim worden geplaatst. Op dat moment begint het geheel al verband te krijgen en kunnen de delen van de romp worden aangebracht.

Nadat alle delen van de romp aan beide zijden zijn aangebracht met hechtlassen is het schip redelijk vast van vorm. Het zal geen verbazing wekken dat de romp, na eerst te zijn gehecht, tweezijdig wordt gelast. En niet eerst de bakboord- en daarna de stuurboordkant maar zorgvuldig verdeeld over beide zijden zodat rek- en trekkrachten geen kans krijgen om het casco te vervormen. De lassen worden eerst aan de binnenzijde aangebracht waarna de lassen aan de buitenzijde worden uitgeslepen. Daarna kan de buitenzijde worden gelast en geslepen. Het casco is, nadat (om de veertig centimeter) alle spanten zijn gelast, volledig op sterkte en uiteraard waterdicht. Op de kiel worden een paar tijdelijke hijsogen aangebracht waarna het schip kan worden gekeerd.

Ronding: eerder regel dan uitzondering Een simpele beschrijving van de bouw van een casco waar we gemakshalve alle ronde delen die tegenwoordig bijna overal standaard zijn even onbenoemd hebben gelaten. Nieuwsgierigheid dwingt ons hier naar te vragen en “och simpel met een pers en een paar stempels is dat niet zo heel erg moeilijk”. Met een grote pers zijn ze bij Falcon in staat een paar retro-billen aan het casco te bouwen of vanaf het zwemplateau aan bede zijde een ronde trap naar beide gangboorden. Het eindresultaat is zo strak dat het de schijn wekt van polyester te zijn gemaakt. Een staaltje van techniek met schitterend vakmanschap. Daarna komt de opbouw aan de beurt. Ook hier komt de pers er aan te pas om alle rondingen die de opbouw rijk is te buigen. Net als in de romp staan de lijnen hier ook nergens stil. Alles loopt rond, watert af en nergens is een haakse hoek te bekennen.

Alle bochten zijn met een bepaalde radius gezet zodat het eindproduct allure heeft. Het casco is weliswaar geen rondspant en is niet gejoggeld maar dit zogenaamde vouwcasco heeft dusdanig veel lijn dat het nauwelijks te zien is dat het een multiknikker betreft.

7

De diepte in met Cees Otto winterstalling gelegen aan de Uiterweg. Kortom, een bedrijf waar de expertise en bezieling ligt in bijna alles wat met ons plassengebied te maken heeft.

Zodra de opbouw gereed is kan het boven de romp worden gehesen en kunnen de delen aan elkaar worden gehecht. Met verbazing kijk je naar de twee onafhankelijk van elkaar gebouwde kolossale stalen onderdelen die naadloos op elkaar passen en waarbij het geen enkele moeite kost om ze als één geheel door het leven te laten gaan. Weer worden de delen eerst gehecht, dan aan de binnenzijde gelast, aan de buitenzijde geslepen en daarna aan de buitenzijde afgelast. Stevig, strak en waterdicht. Techniek inbouwen In de fasen van het bouwen van de romp worden zaken als schroefaskoker en motorfundatie al aangebracht. In een vroeg stadium worden de roerkoning, motorinbouw en de montage van de schroefas met de homokineet al voorbereid. De motor die uiteindelijk zal worden geplaatst, inclusief de originele schroefas wordt in dit stadium al aan boord gebracht om er zeker van te zijn dat de fundatie en de gaten voor de fundatiesteunen op exact de juiste plaats zijn aangebracht. Hetzelfde geldt voor de flens waar de homokineet met stuwdruklager tegenaan gebouwd wordt. Na het passen en meten en het aanbrengen van de gaten voor de bevestiging op de fundatie verhuist de motor weer naar zijn bekisting en gaat naar de werf waar de inbouw te zijner tijd plaatsvindt met de zekerheid dat men bij de inbouw niet voor verrassingen zal komen te staan.

Menig schipper ervaart momenteel dat op veel locaties in ons Westeinder plassengebied de geringer wordende diepgang een steeds irritantere rol gaat spelen.

Afwerking van het casco Afhankelijk van de lengte van het schip wordt met 2 of 3 man gedurende 7 tot 11 weken gewerkt om het schip te voltooien. Stalen platen zijn dan gebogen, gewalst, geperst, gehecht, gelast en geslepen en het eindproduct is een robuust en koersvast schip. Maar het casco verlaat niet de werf voordat eerst nog een aantal klusjes zijn geklaard. Alle spanten worden aan de buitenzijde afgeslepen. Bij het lassen van de spanten hebben de platen van de romp de neiging om tussen de spanten iets te krimpen en ontstaat er om de 40 centimeter een geringe holling. Hierdoor is het casco niet geheel strak en overdreven gezegd golft het in de lengterichting een beetje. Afhankelijk van de diepte wordt op die holle plekken een vier- tot negental keren de brander er op gezet en springt de plaat door de verhitting bijna weer in zijn oorspronkelijk vorm terug. (zie laatste foto) “Boter, kaas en eieren spelletje gedaan tussen de spanten?”, was een vraag van één van de klanten.

Door op deze manier te werk te gaan kan de schilder de hoeveelheid plamuur op de romp beperken tot een absoluut minimum. Wat ontbreekt zijn nog de RVS stalen elementen. Behalve de RVS ankerplaat, de RVS onderdelen van de ankerbak, de beugel op het zwemplateau en de RVS goot van het motorluik in de kuip ontbeken nog de zeerailing en de bolders. Eerst mag de schilder zich uitleven op het casco nadat de straler de gestraalde Lloyds Grade A plaat van stof, vet, roest en het vuil heeft ontdaan. Nadat de schilder de basislagen heeft aangebracht en alle delen heeft geplamuurd kunnen de laatste RVS elementen worden aangebracht en is het casco compleet.

“boter, kaas en eieren spelletje gedaan op de romp?’ Hierna kan het casco op transport. Klaar voor de volgende specialist in het productieproces. Stralen, gronden, plamuren, schuren en spuiten. En dat in volgende lagen zodat de laagdikte een onbezorgde toekomt garandeert. Dan mag de timmerman zich uitleven, kan de techniek aan boord geïnstalleerd worden en daarna is het aan de nieuwe eigenaar de champagne te ontkurken en zijn schip te dopen. Kijk voor meer informatie op: http://www.scheepswerffalcon.nl http://www.vedette.nu Luuk Raaman

Dat is op zich geen nieuws dus. Iedereen kent die plekken waar de diepte ontoereikend is en ploegt dan met de kiel door de veenlaag heen met wat meer gas op de motor om de snelheid erin te houden teneinde niet vast te lopen. Met name de laatste jaren is dit een groeiend probleem. Maar niet alleen op de Grote of Kleine Poel maar ook in de smallere vaargebieden zoals de doorvaarten tussen de seringenakkers en natuurgebieden. Zo langzamerhand verzandt of verveent ons vaargebied. Ook onze verenigingshaven lijkt weer nodig toe aan een baggerbeurt. Niet alleen zeiljachten hebben er last van maar zelfs de motorjachten met rond de 1 meter diepgang ervaren dit storende element. Dat het probleem niet zo gemakkelijk is op te lossen wordt duidelijk als ik met Cees Otto in gesprek raak. Maar voor we het over de huidige baggerproblematiek gaan hebben eerst maar eens Cees Otto voorstellen. Als 4e generatie grondschipper. Vroeger, zeg maar de eerste generatie, werd er gevaren onder andere tussen Wilnis en Aalsmeer om daar de afgegraven veengrond vandaan te halen die de Aalsmeerse kwekers zo graag wilden hebben. En dat transport geschiedde met Tjalken en Westlanders. Dat waren tijden waarin de baggerbeugel nog letterlijk ter hand werd genomen. Vanaf 1960 werd er machinaal gebaggerd. De bagger werd opgeslagen om te drogen en daarna bijvoorbeeld gebruikt voor het ophogen van de eilanden waarop de seringen werden geteeld. Onder de naam Otto Grond- en Baggerwerken B.V. is Cees nog steeds actief en uiteraard gecertificeerd voor alle relevante werkzaamheden. Het waterbouwkundige bedrijf is naast het baggeren ook actief in: • zetten van meerpalen • zetten van damwanden • slaan van bruggen • maken van beschoeiingen • sleep-en bergingswerk • drijfpalen • aanleg natuurvriendelijke oevers Daarnaast is er een professioneel ingerichte jachthaven OTTO met zomer- en

8

Maar goed, even terug naar dat baggeren. We lopen vast zeiden we hiervoor. “Dan is het toch een kwestie van bagger scheppen?” Niets meer en niets minder zou je denken. Dat dit niet zo gemakkelijk is als het lijkt blijkt uit dit gesprek met Cees Otto. Op mijn vraag of het druk is in de baggerbusiness geeft Cees aan dat er momenteel zo goed als niet wordt gebaggerd. Alles heeft te maken met de opdrachten die met name vanuit de Gemeente en andere opdrachtgevers achterblijven en als het aan de orde is dan blijft het een feit dat “onder aan de streep” het commercieel niet verantwoord is. Met andere woorden; het levert slechts een negatief resultaat op vanwege onvoldoende opbrengst per m3, e.e.a. veroorzaakt door het ontbreken van de financiën en of broodnodige subsidie.

“Wat moet er allemaal gebeuren om uiteindelijk de opgedroogde bagger op een eiland te mogen storten?” Als er bepaald is waar er gebaggerd gaat worden vindt er vooraf bodembemonstering plaats uitgevoerd door een bodemkundig adviesbureau om de graad van verontreiniging te bepalen. Blijkt de bagger binnen de norm te zijn dan is de benaming “verspreidbaar” van toepassing. Is dat niet het geval dan dient deze baggerspecie gescheiden te worden opgeslagen op een gecertificeerd baggerdepot in afwachting van een herkeuring. Na het verzamelen van de bagger wordt dit gestort op een baggerdepot om te laten drogen. Doordat er momenteel zo goed als niet meer gebaggerd wordt liggen de depots leeg en de bagger die er ligt is inmiddels grond geworden waar een halve meter onkruid op staat. Deze grond wil een kweker dus zeker niet op zijn akker hebben. Zoveel vuil en zaadvorming geeft alleen maar veel extra werk. De vaart is er dus behoorlijk uit en dit zou weer op gang moeten worden gebracht waarbij onze Gemeente Aalsmeer een belangrijke rol kan spelen door het gesprek met baggeraars en havens weer aan te gaan inzake de vergoeding/subsidie die momenteel de kweker wel krijgt maar die ook voor de jachthavens van toepassing zou moeten zijn om de cirkel weer rond te maken.

Het is hoogst verbazend, aldus Cees, dat er momenteel grond van buiten Aalsmeer wordt aangevoerd terwijl alle middelen aanwezig zijn om dit zelf te “delven” uit ons plassengebied waarbij niet alleen de baggeraar weer aan de slag kan maar tevens ons vaargebied erdoor verbetert. Daarnaast betekent het ook dat het voor verenigingshavens betaalbaar zal worden om hun haven weer op vaarbare diepte te brengen. Maar voorlopig slepen wij onze kielen maar door de bovenste veenlaag heen. Dus, even de haven ontdoen van teveel bagger is geen gemakkelijke opgave. Afgezien van het feit dient dit, zoals Cees Otto aangeeft, zeer zorgvuldig te gebeuren waarbij je niet zonder enige kennis je happer in de bodem kan steken om vervolgens zoveel schade aan te brengen waardoor de veenlaag na enige tijd gewoon loslaat van de onderliggende kleilaag en het lijkt of er geen uitbaggering heeft plaatsgehad. De kluiten veen drijven dan om je boot. Dus zorgvuldig baggeren is een vak op zich. Aalsmeer heeft alles in huis om baggeraars met expertise hun noodzakelijke werk te laten doen. Dit belang dient niet alleen de operatie van het baggerbedrijf zelf maar raakt ook de watersport in onze gemeente. Het Westeinder plassengebied is één van de grootste in ons land. Er zijn altijd verbeterpunten en baggeren is daar een heel belangrijke van. Conclusie? Het zou de Gemeente Aalsmeer sieren om letterlijk en figuurlijk eens de diepte in te gaan met betrokken partijen om het onderhavige probleem aan te pakken en beleid te maken. Er zijn nog veel verbeterpunten om dit unieke watersportgebied meer “smoel” te geven waardoor er betere kansen ontstaan om waterrecreanten ook van buiten Aalsmeer mee te laten genieten. (Redactie: Daar is uitdiepen er eentje van.)

Om alle regelgeving nog eens goed door te lezen? Zoek dan onder www.meldpuntbodemkwaliteit.nl en u vindt daar alle bepalingen en kleine lettertjes.

Luite Koopmans

9

Hemelvaartstocht 2014 Voor de meeste deelnemers begint de Hemelvaartstocht op het moment dat ze gaan nadenken over deelname. Uit ervaring weet ik ondertussen dat ergens aan het begin van het seizoen in de agenda gekeken wordt wanneer hemelvaart ook alweer valt. Met opgeven wordt dan gewacht tot een dag of twee voor aanvang. Maar voor Frans en mij was het deze keer anders. Feitelijk begon voor ons de editie 2014 aan het einde van de editie 2013 in Muiderzand. Het was daar dat besloten werd dat wij de volgende tocht zouden organiseren. Frans en ik kenden elkaar eigenlijk niet maar al snel bleken we qua gedachten op één lijn te zitten. Twee nachten in dezelfde haven om verrassingen zoals vorig jaar te voorkomen. De keuze viel op de gemeente haven van Lelystad. Misschien niet de gezelligste haven van het IJsselmeer maar wel een heel praktische haven waar met een groep schepen goed af te meren is.

alleen. Toen Helène en ik naar de haven fietsten viel het ons al op dat er een forse file stond op de N196. Oorzaak onbekend. Totdat er telefoontjes binnendruppelden van verontruste deelnemers dat Aalsmeer onbereikbaar bleek vanwege malheur met de brug over de Ringvaart. Niet alleen betekende dit dat het tijdstip van afvaart op losse schroeven kwam te staan, maar ook dat het nog onduidelijk was of de brug wel open zou gaan voor ons konvooi. De route via Haarlem werd bekeken met een “bloody final last time of departure”. Hier had de organisatie natuurlijk geen rekening mee gehouden. Uiteindelijk bleek de brug net op tijd weer te functioneren waardoor om 18.00 uur werd losgegooid om koers te zetten naar de nachtelijke vaarroute door Amsterdam. De tijdelijke opvang in de bekende haven op de Nieuwe Meer was natuurlijk als vanouds goed geregeld met gastvrijheid, koffie en bittergarnituren. De doorvaart ging eigenlijk best snel en het konvooi lag 's nachts om 3.00 uur keurig aan de kant.

ongelukkige keuze was. Het is immers best een stukje zeilen en stel dat het noordoosten wind zou zijn. Maar uiteindelijk gaf het argument dat noord-oosten wind in mei minder vaak voorkomt dan westelijke winden, waarbij Lelystad goed te bezeilen is, de doorslag. Ach, hoe erg kan een mens zich uiteindelijk vergissen. Voor de liefhebbers werd het best een mooie zeildag. Natuurlijk, het was best koud, nat

10

Sluis draait pas om 10.00 uur Nadat we er de volgende ochtend waren achter gekomen dat Hemelvaartsdag toch echt een officiële zondag is konden we met een uur vertraging vertrekken richting Lelystad. De Westerkeersluisbrug draaide pas om 10.00 uur in plaats van de verwachte 9.00 uur. Nou ja, was iedereen lekker vroeg uit de veren. Op het Binnen IJ vroeg menigeen zich ondertussen af of er wel gezeild kon worden. De windmeters sloegen nauwelijks uit. Gelukkig bleef het wel droog. Dat was winst. Na de Oranjesluizen (altijd weer een feest) werden voorzichtig de eerste zeilen gehesen en al snel bleek dat de wind enorm aangetrokken was. Tijdens het organiseren hadden Frans en ik ons zelf afgevraagd of Lelystad niet een

voor het werkvolk. Simpele gebouwen, snel te plaatsen en vast niet te duur. Niet gebouwd voor de eeuwigheid, maar functioneel. Er zijn er vast nog meer over maar een van deze gebouwen staat nog in Lelystad, vlakbij de Bataviahaven. In dit gebouw is tegenwoordig een restaurant gevestigd met de veelzeggende naam "De Loods". Hier hadden de ontwerpers vast geen rekening mee gehouden maar

Hemelvaart blijkt toch een officiële feestdag te zijn….

en er stond veel wind op de kop. Maar gezeild kon er worden. Eén met de elementen zullen we maar zeggen. Voor velen echter was het best afzien. Uiteindelijk was iedereen rond 17.00 uur in Lelystad en werden de vermoeide zeilers verenigd met de deelnemers die op eigen doft al naar de bestemming waren gekomen. Iedereen? Nee, in Durgerdam lag één deelnemer van WV Nieuwe Meer die het niet gehaald had. Net als vorig jaar bleken de omstandigheden voor de Notarisvogel toch net iets te veel van het goede. Co-organisator en schipper Frans gaf blijk van goed zeemanschap en stelde veiligheid van schip en bemanning boven zijn ambitie om het einddoel te halen. Warme chocomel in plaats van bier "Koudste Hemelvaart sinds decennia" kopte het nieuws de volgende ochtend. Daar waren we tijdens de steigerborrel al achtergekomen. Wijn en bier, fris, lekkere hapjes, er was voldoende om de inwendige mens te plezieren. Maar warme chocomel leek meer op z'n plaats. Maar de sfeer was prima. Frans en Margo hadden met een vriend de auto genomen om de borrelhapjes op tijd op de kade van Lelystad te kunnen afleveren en om toch nog aan de activiteiten op de wal deel te kunnen nemen. Na verloop van tijd bleek de behoefte aan warmte van de kajuit of restaurant toch sterker dan de gezelligheid van een winderige steiger.

Woensdag 28 mei vertrek En dan pakken we de draad weer op, op woensdag 28 mei, de vertrekdatum. Uiteindelijk hadden zich 15 zeilschepen en 1 motorboot ingeschreven. Een mooie score zo vonden wij. Maar we waren nog niet weg. Die hele dag had het weer al niet meegezeten. Regen, veel miezerige regen. Ik weet niet of iemand het boek "Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp" van Heere Heeresma heeft gelezen (ik wel, voor mijn lijst in 1975). Een van de rode draden in deze zedenschets is dat het door het gehele boek door regent. Altijd. Om de troosteloosheid van het bestaan weer te geven. Nou ja, zo erg was het natuurlijk ook weer niet. Maar we werden er met ons allen wel nat van. Daar bleef het helaas niet bij. Rampspoed komt nooit

van spinakers werd tijdens het palaver aangegeven dat daarvan geen gebruik gemaakt zou worden. Wat een en ander zegt over de discipline binnen de vereniging of over mijn overtuigingskracht mag de lezer zelf invullen, maar uiteindelijk moest na de finish weer opnieuw gerekend worden omdat al direct na de start diverse spinakers te zien waren.

Geen spinakers! Vrijdagochtend liet het weer zich van een betere kant zien. De zon scheen volop en de korte broek kon aan. Tijd voor de traditionele wedstrijd. Niet helemaal traditioneel echter deze keer. In plaats van gelijk te starten leek het de organisatie leuk om nu eens een keer gelijk te finishen. Dus na veel gereken met onze eigen NM handicaps, windrichting, baanlengte en baanrichting kreeg iedere deelnemer een tijd waarop gestart moest worden. Een aantal deelnemers zag opeens het voordeel van starten en finishen in dezelfde haven en monsterde aan op de boot waar ze altijd al een keer op wilde varen of ging winkelen in Bataviastad. Aangezien de magische formule geen rekening hield het gebruik

Lag het aan de NM handicaps, het gebrek aan wind of de berekening van mijzelf? Ik weet het niet, maar feit is dat bij de bovenboei iedereen keurig bij elkaar lag. Bij de finish was het veld weer helemaal uit elkaar gezeild. Toch moet ik zeggen dat ik het zelf wel leuk vond om op deze manier een wedstrijd te zeilen. Je loopt in,

NM discipline of mijn overtuigingskracht maar toch spinakers direct na de start…

onbewust hadden zij toch een soort vooruitziende blik. De ambiance bleek prima in orde te zijn en ook het eten voldeed aan de verwachting. Alleen moet het 's zomers wel afzien geweest zijn voor de mannen en vrouwen die in zo'n loods moesten werken. Koud was het in ieder geval niet. Aan het einde van de avond, net voor het dessert, werden de prijzen uitgereikt. De Loods bleek ook te beschikken over een echt toneel met geluidsinstallatie en hiervan konden Frans en ik mooi gebruik maken om de prijzen

uit te reiken. Niet iedereen bleek er van op de hoogte te zijn dat ervoor de NM Hemelvaarttocht een traditionele wisseltrofee (De Neptunus) is. Een aanmoedigingsprijs voor de tweede prijswinnaar om de volgende keer eerste te worden. Carla van Berkel wist er gelukkig alles van en zij had de eer om aan Bernard Klok de houten trofee uit te reiken. Bernard had hem voor de terugreis fraai op de voorplecht gemonteerd. De eerste prijs in de vorm van een vlag mocht er ook zijn. We zullen op gepaste momenten getuige kunnen zijn van het feit dat de Leystar in 2014 de HVT-zeilprijs heeft gewonnen. De rest van de aanwezige klanten in het restaurant heeft in ieder geval een goed beeld gekregen van het wel en wee van het zeilende gedeelte van onze vereniging. Nieuwe leden heeft het helaas niet opgeleverd. Ook de volgende ochtend was het wederom prachtig weer en de wind zat in de goede hoek. Althans voor de schepen die richting de thuishaven zouden afvaren. Velen echter hadden de gelegenheid te baat genomen om een week vakantie vast te plakken aan de Hemelvaartstocht. Een mooie week lag in het verschiet. Zo liep editie 2014 van de traditionele Hemelvaartstocht ten einde. Frans en ik hebben het met veel plezier georganiseerd. Bij het ter perse gaan van dit nummer is nog niet bekend wie editie 2015 voor zijn of haar rekening gaat nemen. Laat u niet afschrikken, het is leuk en dankbaar werk. Wij gingen met de Orion richting het noorden (altijd maar aan de wind, het lijkt wel of het niet anders kan) voor een tocht vol avontuur. Dat leverde dit plaatje op. Het verhaal achter deze foto houdt u tegoed of mag u zelf verzinnen. Voor de beste inzending is er vast wel een prijs.

Paul van der Zande

wordt ingelopen. Je moet voor en achter je kijken. Het is wat dynamischer. De uitslag, voor zover die er toe doet, was niet verrassend. Robert Fens met zijn onverwacht snelle Hanse 31 kwam als derde over de finish. Bernard Klok met zijn prachtige Waarschip 10.10 werd tweede en Remco Jurgens eindigde met de vertrouwde Leystar plus spinaker als eerste. Na de wedstrijd bleek er nog genoeg drank over voor een tweede steigerborrel. Want om nou spullen mee terug te nemen, dat is nou ook weer zoiets. Het aperitief voor het diner was hiermee ook geregeld. Dineren in een Loods Toen de Noord-oost Polder was drooggelegd moest het nieuwe land bewerkt gaan worden. De overheid had tijd genoeg gehad om na te denken over op welke manier dit moest gebeuren. Om tijd te sparen werden op verschillende plaatsen standaard loodsen neergezet 11

Verwaaid Vakanties zijn altijd te kort, zelfs de meest eindeloze. Ergens in Nederland wacht een stoel die je graag vergeten zou maar waar je na drie weken, met gepaste tegenzin, toch weer op moet klimmen.

de bakker heerlijkheden verkoopt schepen in flessen te kijk staan. Je weet waarvoor je alléén al in Aeroskobing zou niet wat méér bewondering verdient: het gaan wonen. De rest van de dag schuilen geduld om zo’n bootje naar binnen te we in de kajuit, luisterend of de wind al friemelen of de ijver om die flessen eerst minder wordt en kletsen wat met de leeg te krijgen…. Na het museum halen we eigenaar van zo’n mooi, traditioneel Deens nog maar eens gebak en spelen een zeiljacht. Net als de meeste van zijn modern soort Mens-erger-je-niet. ’s landgenoten spreekt hij uitstekend Engels. Avonds maakt de schipper, heel alleen, Dat is maar goed ook, want ons eigen een wandeling langs het strand. Hij moet Deens stelt weinig voor. Als ik het toch iets uitvechten met zichzelf. Morgen zal er, probeer en de groenteman een krop sla weer of geen weer, gevaren moeten vraag komt hij, tot vreugde van de zoons, worden. Hij ziet de wolken voortjagen en met een bloemkool aan. de golven op het strand breken. Er wordt ’s Middags springt er plotseling een vaak over heldenmoed geschreven. Maar douanier aan boord, juist als we de wie durft uit te komen voor zijn angst? Beerenburg ontkurkt hebben. In een Vroeg in de morgen gaan we op weg, blijspel doet zo’n scene het aardig, maar uitgezwaaid door de buurman die lekker wij zijn er wat verlegen mee. De man óók liggen blijft, de bofkont! De golven zijn een glaasje aanbieden zou op omkoping hoger maar ook langer dan op het lijken. Dus houden we “Ik bedank de blonde IJsselmeer en de boot het fijn. Hij maakt neemt ze goed. Schepen Viking in het Deens trouwens geen zijn net mensen: je leert ze moeilijkheden. Na een onder moeilijke maar deze komt uit strenge blik op het omstandigheden het beste Zaltbommel” losbandige tafereel wenst kennen. We steken op hij ons, in onberispelijk Engels, “a nice day” naar Fünen, onder dekking van een paar waarna hij weer aan wal stapt, op zoek eilanden waarvan de namen eindigen op naar groter wild. We kijken hem een o die wij, domme Hollanders, verbijsterd na en stellen vast dat natuurlijk verkeerd uitspreken. Omstreeks grensbeambten, waar ook ter wereld, het middaguur lopen we Dyreborg binnen ondoorgrondelijke wezens zijn. waar een blonde Viking ons opvangt. Ik bedank hem keurig in het Deens, maar dat De volgende dag blaast het onveranderd is alweer mis. De man komt uit uit het westen. Wel schijnt nu en dan de Zaltbommel. Vroeger heeft hij ook gezeild Op zichzelf is dat vervelend genoeg. Maar zon, wat alles een stuk vrolijker maakt. Er maar ter wille van zijn vrouw zijn ze het einde van de vakantie kent nog een varen zowaar een paar schepen uit. Om overgestapt op een camper. Daarmee rijdt probleem: kom ik op tijd thuis? Op de dag Jutland te bereiken moet je de Kleine Belt hij van de ene haven naar de andere, want dat we uit Aeroskobing vertrekken willen, over die niet echt klein is. De tijd begint missen kan hij het water niet. Als we wakkert de wind aan tot west zeven. Nou intussen te dringen. Van Kiel uit duurt de vertrekken kijkt hij ons weemoedig na. Hij ja, er zijn slechtere plaatsen om verwaaid thuisreis toch altijd nog een week! Na zou zó instappen als je het vroeg….. Toch te liggen. Aeroskobing is een alleraardigst koffie met gebak (wat dacht je!) huren we wachten er nog een paar pittige uurtjes: plaatsje. Het ligt op Aero, een eiland zo fietsen bij een vriendelijke oude baas die de eigenlijke oversteek van de Kleine Belt. groot als Texel, ten zuiden van Fünen. van geen borgsom weten wil. We Gelukkig is het weer verbeterd. Hoewel er Bezienswaardigheden zijn er genoeg: een peddelen een steile helling op tot het nog een forse deining staat moet zelfs de leuk kerkje, popperige hoogste punt van Aero, pessimist aan boord toegeven dat “grensbeambten, waar waar een steen met grootste huisjes, Anton Pieckachtige het meevalt. Laat in de middag wordt ook ter wereld zijn straatjes. Kortom: een inscripties herinnert aan Mommark bereikt. We leggen aan naast soort Marken op z’n de tijd dat Duitsers en een veerboot die ‘Oen’ heet wat in het ondoorgrondelijke Deens, maar zonder Denen om dit eiland Deens hopelijk héél iets anders betekent wezens” souvenirwinkels. kibbelden. dan bij ons. Hij manoeuvreert in elk geval beheerst en maakt weinig golven. De De schaarse dagjesmensen vallen zo De schipper begint zich zorgen te maken. nacht is dus rustig en de slaap diep. weinig op dat je je in een sprookjesstad ’s Nachts droomt hij van belangrijke De volgende dag varen we in recordtijd waant waar het niemand verbazen zou als personen die hem dringend spreken naar Kiel. En een week later zit ik, hoog en Hans Andersen, met hoge hoed en willen. De volgende dag, de derde, huilt de droog, zachtjes na te deinen op die stoel pandjesjas, de hoek om zou komen. We wind opnieuw door de stagen. Dit keer uit in Nederland. Met gepaste tegenzin. Dat slenteren wat rond, gooien elkaar nat bij het noordwesten. Er is in Aeroskobing ook wel. de dubbele waterpomp en ontdekken dat een Bottleshipmuseum waar honderden Jon Brakelé

Sloepentocht 2014, een onvergetelijk weekend Op zaterdag 14 juni was het om 9 uur al druk in het clubhuis. De 32 deelnemers aan de Sloepentocht 2014 waren op tijd voor het palaver. Met een kop koffie en aardbeienvlaai werd de laatste informatie gedeeld door de organisatie, die in handen was van Tanja en Kees Hoffman en Robert Vens.

In totaal 9 sloepen, waaronder ook de verenigingsvlet met Pieter Kole aan het roer, en het aantal opvarenden per sloep varieerde van 2 tot 6! De sfeer zat er direct al goed in: iedereen had zin in een gezellig weekend. Hoewel de weersverwachting niet echt fantastisch was, is het uiteindelijk het hele weekend droog gebleven. Er was wel een flink windje, maar de zon heeft haar best gedaan om toch nog regelmatig door het wolkendek heen te breken. Nadat iedereen de tas met de lunch alsmede een of meer flessen prosecco mee aan boord had genomen, konden we vertrekken. De tocht zou eindigen in Vinkeveen. Vanaf de haven voeren we via de Ringvaart de Drecht op. En hoewel de hele reis tot in details was voorbereid, werd de organisatie hier toch wel zeer verrast door een bord, dat aankondigde dat een uur nadat wij langs voeren, er geen doorvaart meer zou zijn tot de volgende ochtend. Bij Bilderdam was er dit weekend een soort aquaspelen gepland. Wij waren trouwens niet de enigen die verrast werden door dit lokale initiatief. Hoewel deze route zeker niet druk wordt bevaren, hebben we toch een aantal schepen gezien die duidelijk hun route moesten aanpassen. Maar gelukkig voor ons waren wij op tijd om de stremming voor te zijn. Na zo’n twee uur varen kwamen we uit bij de Tolhuissluis. Vervolgens een stuk Amstel en dan vlak voor Uithoorn rechtsaf de Kromme Mijdrecht op. Rond half 1 bereikten wij de Pondskoekersluis. Bij deze sluis waar gemiddeld slechts één boot per dag langskomt, is het verval 1.75 meter! Aangezien de sluis niet zo groot is,

12

moesten wij in 3x schutten en konden wij hier dus lekker onze lunch opeten. Bij veel sloepen was de prosecco echter al wel soldaat gemaakt! Het was heel verrassend dat je bij deze sluis ook van alles kon kopen: achteruitkijkspiegels, petroleumkachels, ankers, kapstokken, beelden, je kunt het zo gek niet verzinnen!

Na de sluis kwamen we, varend door het typische polderlandschap compleet met nieuwsgierige koeien, in Mijdrecht aan. Door heel smalle met bomen en struiken overwoekerde sloten, met heel lage bruggen waarbij één brugwachter op zijn scooter die alle bruggen voor ons draaide. Na de kerk in Mijdrecht te zijn gepasseerd, voeren we richting Wilnis. Nadat ook hier een aantal bruggen voor ons moest worden geopend, voeren we met een rustig gangetje richting Vinkeveen. Daar moest ook weer een brug worden geopend, maar die werkte wel heel vreemd. Wij moesten zelf op een knop drukken (er was geen rood/groene verlichting). Dan gaat de brug automatisch open (geen camera te zien) en op goed geluk er snel onderdoor varen. De boot die aan de andere kant lag te wachten, moest snel in zijn achteruit toen de brug ineens weer naar beneden ging. Bizar. Na de Geuzenbrug in Vinkeveen kwamen wij bij jachthaven “de Wilgenhoek. Hier

bleven onze sloepen liggen en zijn we verder per bus naar Loosdrecht vervoerd, waar wij zouden overnachten. En ja ja, dit was niet zo maar een bus: met een gloednieuwe dubbeldekker werden wij opgehaald. En hoewel het ritje maar kort was, was het wel een heel comfortabele manier van vervoer! Na een snelle en soepele incheck in het Golden Tulip hotel in Loosdrecht, kon iedereen zich even lekker opfrissen en zich omkleden voor het diner. Al snel verschenen de eersten alweer op het terras om te genieten van de zon, het prachtige uitzicht en een lekker drankje. Rond 19.00 uur verplaatste het gezelschap zich naar het voor ons speciaal gereserveerde gedeelte van het terras,

waar een grote tent was neergezet. Hier stond het jazz-trio Frim Fram ons al met hun heerlijke jazzmuziek op te wachten. Na een gezamenlijke toost te hebben uitgebracht op Daan Schiff, op het leven en op ons weekend, werd het mediterrane buffet geopend door onze voorzitter Henny Essenberg: koude tapas, diverse warme gerechten, gevolgd door een ijsbuffet met verse vruchten. Heerlijk! Met de heaters aan, konden we tot zeker half 12 lekker buiten blijven zitten. We kregen ‘gratis’ disco-muziek van een grote groep andere gasten, maar de overlast viel gelukkig wel mee. De volgende ochtend stond er vanaf 8.00 uur een uitgebreid ontbijtbuffet klaar. Om kwart over 9 stapten we weer in de bus richting Vinkeveen. Voorzien van een lunchpakket van het hotel, stapten we vervolgens weer aan boord van onze sloepen. Vandaag zouden we over Amsterdam terugvaren. Varend over de Waver hadden we wederom prachtige (ver)gezichten. Aangezien de reis erg voorspoedig verliep, hebben we in Ouderkerk aan de Amstel afgemeerd en het terras van ’t Deurtje overvallen met het bezoek van zo’n grote groep personen voor koffie met gebak. Het zonnetje brak door en we genoten van een relaxed uurtje op het terras. Altijd heerlijk om door Amsterdam te varen en dan uiteindelijk via de Nieuwe Meer sluis weer op de Ringvaart terecht te komen. Rond 16.00 uur kwamen we weer aan op de haven met een strakblauwe lucht en een brandend zonnetje. Uiteindelijk bleven 16 deelnemers over voor een gezamenlijk diner En ja, toen was het afgelopen. Enkele reacties van de deelnemers na afloop van de tocht: “het was gewoon Top!! Nogmaals bedankt. Ook dank aan de overige sloepvaarders “…..het is een prachtig weekend geworden, zeker voor herhaling vatbaar. De route, hoewel mij bekend, was ontzettend mooi en ik heb genoten van het mooie weer. Het Golden Tulip hotel was een zeer goede keuze, een uitstekende locatie, goed eten en slapen.” “Hartelijk dank aan alle deelnemers voor de gastvrijheid en gezelligheid! …..Kortom het was een onvergetelijk weekend!” “Ook deze tocht blijft in onze herinnering!” En tja, hoe moet dat nu volgend jaar? Wij zijn enorm blij dat Kees de Boo bereid is om de organisatie van de Sloepentocht 2015 op zich te nemen. Dank aan alle deelnemers voor een geweldig weekend en Kees, heel veel succes en plezier met de voorbereidingen voor volgend jaar! Kees, Tanja & Robert

13

Uiterweg 214, 303, 317 Havenkantoor: Uiterweg 317 1431 AJ Aalsmeer Tel. 0297 - 322 113 Havenmeester 06 - 543 057 22 [email protected] www.rekreatieparkaalsmeer.nl

Heerlijk na-zomeren in luxe lingerie… • • • • • •

Zomerstalling Profiteer nu van onze unieke Winterstalling kennismakings aanbieding! Botenhuizen Rekreatielandjes Eilandjes op de Westeinderplas Trekkershutten

Service Winter en zomer stalling Jachtschilderwerk Scheepstimmerwerk Overig onderhoud in overleg mogelijk Overdekte mogelijkheden zowel s’winters als zomers Helling en hijs mogelijkheden ook tijdens de zomermaanden tot 20 ton Zelf werkzaamheden mogelijk

www.jachtwerfdeboeier.nl Jachtwerf de boeier bv Uiterweg 282A 1431 AW Aalsmeer 14

Jaap Van Driel M 06-53979207 E [email protected] 15

16

17

18

19

Zeilvakantie Accelerate naar Solent & Dorset

LionKing Als we de Solent zouden halen, wilde Karlijn héél graag naar de LionKing musical in Southamton. Zo gezegd, zo gedaan en ik begrijp nu waarom! Wat was dat spectaculair zeg! De zeer bijzondere dierenkostuums en de imposante hoeveelheid mensen die met deze show in touw zijn maken het tot een levensechte ‘’animatiefilm’’ beleving.

verder hebben we het er niet meer over….. Iets met een grote Sea-Cat, ineens ‘s avonds aankomen, herrie, aggregaat, hele nacht aan en geen oog dicht gedaan…. Vanaf hier begon de terugweg zo ongeveer. Eerst hebben we de Dorset verder verkend, Swanagebay, Studlandbay en Poole. Stuk voor stuk leuk en mooi om te ankeren. Vanaf Poole via the Needles naar Yarmouth gegaan en hier hebben we met een tourbus Wight ontdekt en heen hebben we de Needels vanaf een kabelbaantje en de krijtrots bekeken. 10 huizen en een pub Ook zijn we de Beaulieu River opgevaren. Na enig slingerdeslang kom je aan bij Buckler’s Hard. Klinkt meer dan het is. De oude scheepswerf omvat ongeveer 10 huizen en een pub, overigens wel mooi. Je kan er lekkere appels en bramen plukken, maar niet op slippers en korte broek, dat prikt namelijk…. Volgens de havenmeester loop je binnen 20 minuutjes naar het plaatsje Beaulieu. Nou ik weet niet hoe snel Engelsen lopen, maar wij waren na 20 minuten lopen in de hitte pas halverwege….

Vorig jaar ontstond het idee om samen met de Leystar naar de Engelse zuidkust te varen. Het leek ons erg leuk, maar vlak voor de vakantie begon hebben Remco en Heleen een huis gekocht. Dan kun je natuurlijk niet op vakantie. Er moet namelijk geklust worden!

met een knik in de schoot kwamen de mooie witte krijtrotsen weer vlot in beeld. Het werd nog leuker toen we vrienden tegenkwamen waardoor het met mooi weer, bezoek en vlaggetjes net een echte verjaardag leek!

Moet kunnen, een ander jaar proberen we het nog eens samen! Wij wensen jullie in ieder geval veel plezier met jullie optrekje. Wij zijn gaan zeilen. Doel? Lulworthcove! Oja…. Zeewater is zout! Tijdens de eerste dagen stond er nog een stevige wind uit het zuidwesten waardoor de boot (en wij) al na een paar mijl van top tot teen van een ruime hoeveelheid zout water voorzien waren. Vanaf Duinkerken zijn we overgestoken naar Dover. We zijn lekker om 5.30 uur opgestaan om de verjaardag van Karlijn extra lang te vieren! Na een heerlijke tocht

Wind op… De volgende dag zijn we naar Brighton gevaren, op de motor…… Geen zuchtje te bekennen. Ik had de zee nog nooit zo vlak gezien! Toch hadden we genoeg afleiding om de afstand van 60 mijl te overbruggen. Omdat er geen wind was hebben we veel bruinvissen gezien en door de stuurautomaat draaide we zo nu en dan een pirouette….. blijkbaar omdat dat stomme ding het een goed idee vond om bij de eerste vakantiedag stuk te gaan.

door. The Ilse of Wight aan de ene kant en de Spinakertower van Portsmouth aan de andere kant. Beroemd vaarwater voor vele wedstrijden. Het is wel erg leuk om daar zelf eens te varen! Als je er dan toch bent moet je zeker naar Cowes, de plek waar het ene na het andere zeilevenement wordt georganiseerd. Met de startkanonnetjes van de Royal Yacht Squadron, mooie wedstrijdschepen en het leuke uitzicht van allemaal verschillend vaarplezier. Van supermodern carbon racespul tot varende hoopjes ellende waarvan je betwijfelt of ze de weg terug nog wel halen.

Spinnakeren! Vanaf hier is de terugweg echt ingezet, met een heerlijk briesje ZW worden we terug naar Nederland geblazen waarvan we de helft van de tocht de spinnaker

hebben kunnen gebruiken! Het onvoorstelbare goede weer zorgt ervoor dat het aantal lange-broek-dagen op één hand te tellen is. We zijn 4 weken weggeweest en hebben ruim 750 mijl afgelegd. Op het moment dat we aankomen in Nederland veranderen de weersomstandigheden van mooi naar instabiel en wisselvallig. Gelukkig maar, het is namelijk de afgelopen 4 keer mijn traditie om de laatste vakantiedag in de regen bij Dordrecht te varen…… Nu kunnen we weer een heel jaar genieten van deze mooie ervaring en alvast weer kleine plannetjes maken voor komend jaar. Kanaaleilanden misschien?

Mark & Karlijn Klik op http://wqd.nl/fHtak en kijk in het digitale fotoalbum van Mark en Karlijn

Dorset Vanaf Southamton zijn we naar Lulwordtcove gevaren, het beoogde doel van deze vakantie! In deze baai tussen de krijtrotsen is met wind uit de Noordelijke hoek heel goed te ankeren. Dit plekje was nog mooier dan dat we tijdens de voorbereiding hadden gedacht! Helder water en mooie wandelpaden rondom de hele baai zorgt ervoor dat je steeds weer mooiere uitzichten hebt, waardoor je dus veelteveel foto’s maakt…. Weymouth is best een mooie plaats, maar

De Solent Vervolgens varen we de Solent op, tussen de pontificaal in de weg staande forten

20

21

Midzomer Matchrace 2014 Spetterende Matchrace NM 2014. Op zondag 24 augustus werd op de Kleine Poel een matchracedag georganiseerd. Matchrace bestaat uit korte spannende wedstrijden tussen twee dicht bij elkaar racende boten. Tijdens het Matchracen heb je maar één tegenstander en die moet je voorblijven, door te forceren dat de tegenstander een straf krijgt of door hem reglementair te hinderen.

water daar ook volkomen vlak was. Twee minuten voor het eerste attentiesein kwam er als een wonder een wind opzetten van 15 knopen uit het westen zodat de al in de hand genomen rattestaart (uitstelvlag) kon worden opgeborgen en de serie alsnog op tijd kon beginnen. Voor de toeschouwers was het alsof er een startknop voor de wind op het startschip zat.

werd extra ingezet voor de jeugdwissel zodat er 2 wissels tegelijk konden worden uitgevoerd. Het vijfde team was het bestuur team dat bestond uit Henny Essenberg, Wim Rietveld en afwisselend Marcel Groen en Rob van de Geer. Er waren een aantal zeer spannende wedstrijdjes, waarbij de boten snel om elkaar heen draaiden en het elkaar heel moeilijk maakte terwijl de schippers keurig

afstand hielden zodat er de hele dag zonder incidenten werd gevaren. De umpires Maarten Oelering en Nico van Wirdum van de WVA hebben uitstekend gefloten en meegeholpen met het vervoer van en naar de WVA alwaar de boten gehuurd waren.

Vanaf 9.45 konden de teams inschrijven bij Yolanda van den Brink en om 11.00 werd het palaver gehouden in het clubhuis, alwaar wedstrijdleider Jan van den Brink een korte uitleg gaf over het verloop van de dag. Er was een strakke, krappe planning met iedere 15 minuten een flight, zodat het starten en wisselen van de teams op het water nog eens goed met elkaar werd doorgenomen. Daarna gaf één van de umpires, Maarten Oelering, een korte uitleg over de regels. De baan was uitgelegd op de Kleine Poel op een voorspelde westenwind, zodat de start/finish lijn in de buurt van de Nieuwe Meer haven kon worden gelegd.

De eerste wedstrijd was tussen de teams van Maarten van Berkel en Bram Knegt, waarbij het team van Maarten een penalty kreeg, maar toch dusdanig wist te zeilen dat het als eerste over de finish kwam. Er werden totaal 7 penalty’s uitgedeeld en frappant genoeg, hebben 4 keer de schippers die de penalty kregen de betreffende race gewonnen door de straf op een slim moment te nemen. Dit weghalen van de straf gebeurt door een rondje van minimaal 270 graden te varen. Zo draaide het team Jeugd WVA met Louis de Ruiter als schipper vlak voor de finish razendsnel om hun as zodat het andere schip ze niet inhaalde.

Bij de prijsuitreiking om 16.00 uur kwam aan bod dat de races zeer spannend waren geweest omdat er meerdere boten waren die dicht bij elkaar lagen. Er hadden namelijk 3 teams 3 wedstrijden gewonnen. Op basis van de Matchrace Regels voor Wedstrijdzeilen kon de volgorde alsnog worden bepaald.

                                                             

         

                                                                                                                         

                                               

                                                                   



De uitslag: 1. Bram Knegt met Lotte Ketelaar en Douwe Borg. 2. Maarten van Berkel, Koen de Boo en Bram Dingemans 3. Louis de Ruiter met Jeugd WVA 4. Geert Bakker met Jeugd NM 5. Wim Rietveld, Henny Essenberg, Marcel Groen / Rob van de Geer

Om 12.15 lag het startschip de Visotter, van Hans en Matti Tol, te drijven op het water met een nauwelijks voelbare wind uit het zuiden. Hans Tijsma en Mariken Koole voeren snel met hun boeienboot naar de Grote Poel en ontdekten dat het

22

Geert Bakker zeilde met het jeugdteam NM en had een poel van 12 jeugdleden, zodat er iedere wedstrijd 3 bemanningsleden werden gewisseld. Jan Willem van Brummelen zorgde voor de wissel met de Marshall en de boeienboot

De dag was een succesvolle introductie van het Matchracen bij de Nieuwe Meer en de deelnemers en toeschouwers vroegen al om een vervolg.

Jan van den Brink

23

 

                                                                        

                                         

                                                                                                                         

                                                                                                                                              24





Boordboek: uit het dagboek van …. Uit het dagboek van een zeilinstructeur. Bij zeilinstructeur denk je al gauw aan tips, kneepjes, wat je vooral niet, of juist absoluut wel moet doen. Daar gaat het in dit boekje niet om, hoewel er drama`s, hilarische effecten en kantje boord beslissingen langskomen die tot lering kunnen strekken.

                                                                                                                 

                                                                 

Zeilen blijft een veelomvattend vak Het boekje geeft aan het zeilen wel een dimensie die de oprechte amateur bedremmeld op het hoofd kan doen krabben als hij of zij alleen nog maar overweegt om met een zeilbootje te beginnen, met in het achterhoofd toch mogelijk de Atlantische oceaan. Zeilen is een veelomvattend vak blijkt. Maar in dit boek gaat het toch vooral om allerlei vlot beschreven gebeurtenissen van mensen die om diverse redenen een instructeur hebben ingehuurd. Spanning in de mist, in de nacht naar Engeland, met harde wind de box uit en er maar weer in, het groepsgebeuren in allerlei vormen, echtparen in standaardverhoudingen met komische afloop.

Fragment: “Galloper” Boven kijkt het hele gezin naar de horizon. Er loopt daar noord-zuid een melkwitte stroomversnelling door het blauw, een wilde zoom van buitelende golfjes en sissende kammetjes, de kolkende rand van een waterval waarachter de wereld ophoudt en je neerstort in het peilloze heelal. In onbekende gebieden wordt dan onmiddellijk bijgedraaid, gelood, verkend, eerbiedig afstand bewaard. Nee, wij daveren er over een paar minuten dwars doorheen want wij hebben een kaart en ik ben instructeur en heb gezegd dat het kan. Waarop baseer ik me? Ik lees opnieuw het stempel met de datum van bijwerking, alle dieptes, neem de posities van wrakken in me op. Hoe vaak schift zo’n bank? Waarom zouden de bulten en kuilen op zijn rug niet voortdurend tikkertje doen, dan hier, dan daar? Wie neemt daar de dieptes op? Hoe vaak? Hoe groot is de deductiefout tussen de precieze rijzing bij laagwater op het dichtstbijzijnde meetpunt en de rijzing van Galloper? En hoe vaak wordt die informatie verwerkt in de nieuwste kaart? Bovendien heb je af- en opwaaiing en de invloed van lage en hoge druk. Wat vertelde Chris Howett van de Britse Hydrografische Dienst. Dat grote banken als Galloper volgens bestaande metingen waarschijnlijk relatief stabiel zijn, meteorologische invloeden daargelaten. Waarschijnlijk relatief stabiel. Jezus! Buiten klinkt aanzwellend gesis. Het vult de lucht. Water bonkt tegen de huid. Ewoud roept: “kom je boven? Moet je dat zien. …We gaan er nu doorheen. Nu!”

Afwisselend CV van de auteur Uit internetgegevens blijkt de schrijver, Michiel Scholtes, een bijzonder mens. Hij heeft een hele serie boeken en vaarwijzers geproduceerd over allerlei vaargebieden in ons land. Maar ook een verslag van zijn zevenjarig verblijf in een Franse gevangenis met vier man op een kleine kamer wegens drugssmokkel met een zeilboot. In het boek “Parfum van vrijheid”

beschrijft hij hoe hij overeind is gebleven en inzichten en kwaliteiten heeft ontwikkeld om instructeur te zijn. Of eigenlijk meer een coach. Hij zegt daar zelf over: “Werken met mensen aan boord van zeilschepen blijkt vaak een vorm van coaching: luisteren, open vragen stellen en begeleiding bij oefenen. Geïnspireerd door die ervaring dien ik als Co-Active Coach iedereen die in het leven verandering zoekt door het verkennen van nieuwe gezichtspunten, bewustwording van verlangens en het maken van betekenisvolle keuzes” . Dat laatste boek “Parfum van vrijheid” heeft verder niets te maken met het onderhavige dagboek als instructeur. Je leert van al je ervaringen en elk nadeel heb z`n voordeel, zoals de grote JC al zei. Het levert een veelkleurig, boeiend boekje op met inkijk in de zeer ingewikkelde kanten van het zeilersvak en tegelijk met de gevolgen daarvan voor de psychologie, privé en in groepsverband. En mooi vorm gegeven met fraaie foto`s. Een deel van de “zestien onthutsende gevallen van emotie aan boord” zoals de uitgever ze omschrijft is opgenomen in het tijdschrift Ziltmagazine. Het boek is een uitgave van Zeil&Tekst. Het is op de website verkrijgbaar via [email protected] en uiteraard bij Boekhuis Aalsmeer, voor een bedrag van euro 16,--.

Paul Hamelynck

Kortom: Een leuk boekje en het omvat zestien verhalen in de ik-vorm, waarbij de “ik” de zeilinstructeur is die zijn cursisten ziet omgaan met de boot, met de omstandigheden, met zichzelf en vooral ook met hun partners. Niet iedereen komt er altijd even genadig van af, maar de schrijver kijkt het in wijsheid aan en vraagt zich regelmatig in ootmoed af of hij het zelf wel bij het rechte eind heeft. Over zeilen gaat het, maar vooral ook over mensen.





25

Van Caroline naar Kaatje

De refit van de Super van Craft type 1220. Inmiddels zijn wij al ruim 20 jaar lid van onze club en dat zijn wij nog steeds met heel veel plezier! Wat velen niet weten is dat wij 20 jaar geleden met een zeilboot zijn gekomen: een Fellowship 33. Wat velen wel weten is dat wij de laatste 20 jaar regelmatig van boot zijn gewisseld. De laatste 3 boten hebben wij compleet gerefit. De 1e was een Dolman vlet, de 2e een Stella Maris Kotter en de laatste is, waar dit verhaal over gaat, een Super van Craft 1220 uit 1993. Ondergetekende heeft inmiddels dus aardig wat ervaring opgedaan met “refits” maar ook met Jachtwerf De Boeier, welke alle 3 “refits” naar grote tevredenheid heeft uitgevoerd! Mijn lieve vrouw Anke had gehoopt dat het met de Stella Maris Kotter wel klaar zou zijn en dat wij eindelijk, zittend op het achterdek, tot rust zouden kunnen komen. Echter, na een paar mooie weekenden misten wij wat aan dit schip: een “bank” op het achterdek waarop je zo heerlijk in de zon kan liggen. Maar helaas, op een kotter is dat niet mogelijk te realiseren i.v.m. de vorm van het schip. Dus…. weer eens kijken op “Boten te Koop”, een paar makelaars bezoeken en uiteindelijk kwam

26

ik weer terecht bij Jachtwerf Klaassen in Voorschoten, waar wij in de afgelopen 20 jaar al 2 Super van Craft’s gekocht hadden. Er lag een fraaie SvC 1380 en ik probeerde of het mogelijk was de Stella Maris Kotter hierop in te ruilen. Natuurlijk vertelde ik over de uitgevoerde refit en dat er geen beter schip in te ruilen was. Helaas, er was geen deal te maken! De eerste indruk was: “niet doen” Maar, zei de verkoper van Jachtwerf Klaassen, als je van boten restaureren houdt, hebben we nog wel een “opknappertje” voor je. In de hoek van de waterloods lag “Caroline” een Super van Craft 1220. Ik schrok me rot! Totaal verwaarloosd en onttakeld. Ze had 10 jaar in Zuid Frankrijk gelegen en er was jaren geen onderhoud uitgevoerd. In zo’n slechte staat had ik nog nooit een boot gekocht, maar ook nog nooit een Super van Craft gezien. Mijn eerste indruk was “niet doen”! Maar toch was ik nieuwsgierig en ging aan boord. Het eerste wat opviel was dat de teakhouten opbouw met “dekkende” beits met een “bezem” was geschilderd. Alle aluminium raamprofielen waren op veel plaatsen meegeschilderd. Op de kajuitvloer lagen tot op de draad versleten Perzische

tapijten en de bekleding van de banken was niet om aan te zien! Een ding werd mij verzekerd: de motor, een dikke DAF 825M van 185 pk zou uitstekend zijn en liep perfect. Terug aan dek. Geen van de instrumenten werkte en de “bank” op het achterdek, waar het allemaal om begonnen was, was te vies om op te zitten. Tsja! Is dit schip een refit waard?? Wat ga ik allemaal tegenkomen? Er was werkelijk niets moois op in het schip behalve het model, dat sprak me erg aan. Mijn fantasie en voorstellingsvermogen werden ernstig op de proef gesteld. Ik had meer expertise nodig!! Een keuring zou ze echter niet overleven. Zoals al geschreven heb ik de vorige 2 refits door Jachtwerf De Boeier uit Aalsmeer laten uitvoeren. Met de jonge eigenaar van de werf, Jaap van Driel, heb ik een uitstekende relatie en ik heb een grenzeloos vertrouwen in zijn kennis en vakmanschap. Dus Jaap gebeld. “Ik heb mogelijk weer een project, maar wil je wel met mij mee om te kijken of deze boot nog te redden is?” De volgende dag waren we samen bij Jachtwerf Klaassen en zijn Jaap en ik van voor tot achter door het schip gekropen. In het bijzijn van de verkoper had Jaap niet veel complimenten over voor het schip en na ieder geïnspecteerd compartiment kon voor mij de vraagprijs weer dalen. Jaap fluisterde in mijn oor dat de boot goed te redden was. Samen bedachten we een bod en brachten het uit aan de verkoper. Hij begon acuut naar adem te snakken en liep rood aan. Dit bod durf ik niet aan de eigenaar over te brengen!! Te gênant!! 3 dagen later ben ik met de boot naar Aalsmeer gevaren. Overtocht Voorschoten - Aalsmeer Samen met schoonzoon Erik en kleinzoon BinQ stapte we op zaterdagochtend aan boord. Anke had een koeltas vol lekkers meegegeven, dus wij konden het wel even uithouden. De motor liep en was op olie en koelwater gecontroleerd. Het was augustus en benauwd warm. Er was voor sommige delen van ons land een weeralarm afgegeven. Regen, windstoten en onweer. Maar wat kon ons gebeuren op de Vliet tussen Voorschoten en de Kagerplassen. Erik, BinQ en ik hadden ons bij de overtocht “vermomd” omdat wij op zo’n vreselijk verwaarloosde Super van Craft niet herkend wilde worden!! De motor bleef gelukkig lopen en alle bruggen draaiden voorspoedig. Eenmaal

Bij de Kaag werd het angstig donker en vielen de eerste regendruppels. In de verte weerlicht en de wind stak op. De lucht was inktzwart boven het water. Erik en BinQ gingen naar beneden en ik bleef aan het roer onder een kleine paraplu. De regen kletterde op het dek en een enorme wind joeg om de boot. Rondom de boot waren volop lichtflitsen. Ik dacht alleen: als de motor maar blijft draaien!!! Inmiddels voeren wij ter hoogte van het Kaageiland, de dreiging nam af en er brak zelfs een klein zonnetje door. Eind van de middag kwamen we veilig aan in de haven van Jachtwerf De Boeier in Aalsmeer. Anke, wat familie en vrienden stonden op de steiger om ons op te vangen en de nieuwe aanschaf te “bewonderen”. “Waar begin je weer aan!!” was de algemene reactie, maar Jaap garandeerde de aanwezigen dat het weer een hele fraaie SvC zou worden. van start met een plan van aanpak Een dag later lag Caroline hoog en droog in de loods bij De Boeier. Uiteraard hadden Jaap en ik een duidelijk plan van aanpak gemaakt en was ook duidelijk met wie we deze “klus” zouden gaan uitvoeren. Martin en Jaap van de Boeier stonden gereed met opgestroopte mouwen voor de eerste aanval. De romp zat na 21 jaar nog in de eerste verf. Voor zover er nog verf op zat. Martin begon met professioneel gereedschap de romp aan te vallen om alle “vliegroest” te verwijderen. Na 3 dagen was de romp ontdaan van alle ellende. Ook Billy Braak werd ingeschakeld. Zijn eerste klus was de ankerbak. Een probleem bij veel schepen maar vooral voor SvC’s. In no time was er ter hoogte van het anker een gat van 50 x 60 cm gezaagd. Ook het mangat in het zwemplateau was totaal verroest en werd vernieuwd inclusief een nieuw framewerk. Deze laswerkzaamheden werden door Billy zeer professioneel uitgevoerd. Daarna is de romp voorzien van 9 grondlagen HB coating van De IJssel. Samen met onze andere schoonzoon Jeroen zijn wij zelf de opbouw gaan

strippen. Ramen demonteren en alles wat geschroefd zat te verwijderen. Daarna kon de teakhouten opbouw door Martin kaal geslepen worden. De ramen nam ik mee naar huis en heb ze in mijn garage ontdaan van alle verfresten. Daarna polijsten en ze waren weer als nieuw. De schuiframen gingen naar de firma Hora en zijn daar voorzien van nieuwe rubbers. Al het chroomwerk heb ik eerst laten verbronzen en is daarna opnieuw verchroomd. Geconserveerd voor de komende 20 jaar. Maar ook technisch moest er heel veel vernieuwd en gewijzigd worden. Mark Koopmans heeft de motor onder handen genomen. Tevens zijn de brandstof en watertanks gereinigd. De elektra was een klus voor Mario van de firma R&S. Ook met Mario werd een plan van aanpak gemaakt. Accu’s, Victron lader, boiler. Alles werd vernieuwd en professioneel bekabeld en aangesloten. De motorinstrumenten zijn zorgvuldig uitgezocht. En in het nieuwe dashboard geplaatst. De zeerailing werd gedemonteerd om het teakhouten dek beter te kunnen repareren. Tevens werden er in de opbouw nieuwe verbindingen met epoxy ingelijmd. Daarna kon er begonnen worden met het aanbrengen van de eerste 1 component blanke laklagen. De romp werd met de eerste 2 componenten verflagen van De IJssel voorzien. De boot begon er weer wat beter uit te zien.

Nieuwe matrassen en stoffering werden besteld. Alle messing grepen en knopjes werden vervangen door fraaie “Italian Design” greepjes. Ook de kombuis werd onderhanden genomen met een nieuw aanrecht blad en gascomfort. Het gehele interieur zal de komende winter nog grondig onder handen genomen. Ook is de douche- en toiletruimte grondig gerefit. Ook de buiskap en de railingkleden zijn vernieuwd. Ik had bij de vorige refit goede ervaringen opgedaan met Zeilmakerij Aalsmeer. Omdat er geen kap en frame meer aanwezig was moest er eerst een nieuw ontwerp gemaakt worden. Samen met de zeilmaker hebben we vele modellen SvC’s op het internet bekeken en zijn toen gaan tekenen. Het resultaat is netjes en functioneel geworden. De kleur is bewust gekozen, afwijkend van de meeste SvC’s, donkerblauw! Inmiddels is het eind maart. De kap is gemonteerd. Jeroen en ik plaatsten de ramen terug in de opbouw. We maken nu grote stappen.

De romp is prachtig wit en de RVS profielen zijn gemonteerd. Maar welke naam krijgt ze? Ik begin de eerste complimenten te ontvangen. Volgens Jaap kan de boot volgens planning te water. Ja en dan de naam: blijft ze Caroline heten? Met de kinderen en kleinkinderen aan tafel gingen we toch maar een nieuwe naam bedenken. Bij een bezoekje aan jachtwerf Klaassen ging ik met de verkoper van de boot de zolder van de werf op om een profiel voor het schuifdak te zoeken. Er lag een prachtig gelakte set naamborden met “Kaatje”. Dat is grappig!! Ik noem mijn lieve vrouw Anke al vanaf onze verkeringstijd vaak liefkozend “Kaatje”. De naambordjes lagen snel in de auto en zaten ’s middags op de boot geschroefd. Ik hoopte natuurlijk wel dat de familie en Anke het leuk zouden vinden!! Volgens schema ging Kaatje te water. Mark Koopmans en Mario van R&S stonden paraat om alles op te starten. De motor liep direct en goed. Alle pompen liepen. Er was warm water en alle nieuwe motorinstrumenten gaven signalen. Ook Jaap en Martin kwamen aan boord. 5 mannen kregen een grote “smile” op de mond. “Kaatje” was vaarklaar en ging een nieuwe toekomst tegemoet. 3 dagen later lag de boot bij de Nieuwe Meer. Met Pasen hebben kleindochter Babs en kleinzoon BinQ de boot gedoopt en kreeg de naam “Kaatje” van de hele familie goedkeuring! We hebben er een lekker glaasje champagne op gedronken en de kids een appelsap! Het was echt een enorme klus maar hij is door alle mannen met heel veel plezier uitgevoerd. Iedereen is trots op het resultaat. En Anke en ik zijn blij. Wij hebben een heerlijk en fraai schip. Vanaf Pasen dit jaar hebben wij vrijwel ieder weekend aan boord vertoefd en zijn nog geen enkele storing tegengekomen. Complimenten aan de mannen van De Boeier, Billy Braak, Mark Koopmans, Mario van R&S, Jeroen en Anke. Zij heeft toch weer een grenzeloos geduld en vertrouwen in mij gehad. Nog een volgende refit??? Effe niet, maar misschien kan ik iets voor u betekenen!! Mocht u Kaatje een keer willen zien dan bent u altijd van harte welkom aan boord. De komende winter gaat ze weer naar De Boeier voor nog een paar “kleine” klusjes!

Ernst Germann, een trotse schipper!

27

De hardhout expert !!! Voor bedrijf en particulier • 80 soorten op voorraad • Teak (o.a. dekdeeltjes) • Fineer

• Multiplex gefineerd • Bladen (aanrecht / tafel) • Eigen zagerij

Furian adv. 2013

16-05-2013

14:56

Pagina 1

Amsterdamse Fijnhouthandel

Minervahavenweg 14 T. 020 - 688 21 00 E-mail: [email protected] internetsite: www.fijnhout.nl

accu’s

Roestvrij Staal Draad Verstagingen - Zeerailing Alles op maat gemaakt Bootkappen - Zeilhuiken Rolfokhoezen - Spatzeilen etc. Alle reparaties Reinigen Bootkappen - Zeilen

10% korting

Ligplaatsen zomer en winter Recreatielandjes

Leden van deze watersportvereniging krijgen bij inlevering van deze advertentie 10% afhaalkorting, op de Daveco accu’s van 120, 150 en 200 A/h.

Prijzen: zie website! Oude accu’s zijn geld waard - bezOrgen mOgelijk Openingstijden: Maandag t/m Vrijdag : 8.00 - 17.00 uur Zaterdag : 8.00 - 13.00 uur 28

29

Met de Cygnus naar Frankrijk

beroepsvaart. De sluiswachters werkten weer. Snel koffie gezet en om 6.30 uur losgegooid. De eerste 4 sluizen waren we de beroepsvaart nog voor en konden we alleen schutten, maar bij 5 en 6 moesten we samen met de beroepsvaart. Om 16.00 uur afgemeerd in Compiegne.

Op 2e Paasdag zijn wij met onze motorboot Cygnus vertrokken richting Frankrijk. Het plan is om via de Maas, Ardennen en Marne naar Parijs te varen en via o.a. het Canal St. Quentin, Schelde en Antwerpen weer terug naar huis. Na drie dagen varen lagen we in Maasbracht. Het was erg rustig onderweg met weinig beroeps- en al helemaal geen recreatievaart. Via Dordrecht, de Biesbosch, het Wilhelminakanaal, de Zuid-Willemsvaart zijn we in Maasbracht gekomen. Het weer was goed en de volgende dag gingen we door naar Maastricht. We hebben afgemeerd bij de Pieterplas en zijn op de fiets naar Maastricht gegaan. De asperges smaakten heerlijk op het Onze-LieveVrouweplein. Er waren op Koningsdag allerlei activiteiten zoals een rommelmarkt, muziek voor de kinderen en muziek voor de volwassenen. Nou ja muziek!? Het varieerde van heel veel lawaai tot jazz. Onder het genot van de band en een fraaie zangeres genoten we van een biertje op het terras en 's avonds ook nog vuurwerk.

De volgende ochtend vroeg op om richting België te varen. Bij de sluis van Lanaye ging Agnes van boord om een vignet te halen. Als eindelijk de sluis open gaat blijkt het water voor de sluis ook iets gezakt te zijn. Dus gaat het mes in de landvast. In de sluis gingen we 14 meter omhoog en na de sluis werden we gepraaid door 3 agenten in een rubberboot en 2 agenten kwamen aan boord en moesten van alles zien. Vaarbewijs, zwemvest, eigendomsbewijs, marifoondiploma, marifoonregistratie, brandblusser, noem maar op. Alles bleek in orde. Geen diesel te koop langs de Maas In de volgende sluis bij D'Ivoz-Ramet lagen we naast twee beroepsschepen die hun schroef lieten draaien. Het was een hele toer om de Cygnus in bedwang te houden. Gelukkig gingen ze daarna niet verder en lagen we in de volgende sluis alleen. We meerden af in Huy. Op de fiets gingen we het plaatsje nog even verkennen. Het was zondag en erg rustig. We voeren van Huy naar Dinant met 56 kilometer, 8 sluizen in 8 vaaruren. In Namen wilden wij diesel tanken maar ook die pomp langs het water was verdwenen. De enige manier om aan diesel te komen is sjouwen met een jerrycan. Voorlopig had ik nog genoeg.

30

Van Dinant naar Soissons Na Dinant zijn we in de middag naar Givet gevaren. Eerst langs de grens waar we een vignet moesten kopen ad euro 112,--. Bij het vignet kregen we ook een afstandsbediening voor de sluizen. De volgende ochtend richting Canal des Ardennes. Op de eerste sluis werden we nog opgewacht door de sluiswachter om lijnen aan te nemen en daarna volgde er een tunnel van 500 meter. In Pont a Bar konden we gelukkig tanken. Van Le Chesne zijn we naar Attigny gevaren met onderweg de sluizentrap met 26 sluizen over 7 kilometer met een verval van gemiddeld 3 meter. Wij waren de enige zoals zo vaak in deze tijd. Van

Attigny naar Asfeld voeren we door een erwtensoep. Aan het einde van de dag moesten we altijd even de wierpot controleren. Meestal zat die barstensvol. Van Asfeld naar Reims en sluis 4 bij Reims bleek gestremd en dat zou zeker nog een aantal dagen duren. Daarom besloten we in plaats van links om nu rechtsom naar Parijs te varen via Aisne en Oise. Reparatie aan de motor Onderweg hoorden we een raar geluid bij de motor. Na enig zoekwerk bleek het de impeller van de koelwaterpomp te zijn. De

wierpot zat weer helemaal vol en nu al halverwege de dag. Tot overmaat van ramp werkte de beluchter ook niet meer. Eerst even de bouwer van de Cygnus gebeld voor advies. Ik probeerde de impeller van de waterpomp te vervangen maar het water stroomde naar binnen. Na de nodige emmers water uit de motorruimte gehaald te hebben en de impeller vervangen deed

alles het weer zoals het moest. We zijn doorgevaren van Soissons naar Compiegne na eerst nog wat boodschappen gehaald te hebben. Om 11.00 uur zijn we vertrokken en onderweg werden we getrakteerd op een paar flinke buien. De waterkoeling functioneerde weer, alleen af en toe wat geborrel bij de pomp. In Compiegne aan de Oise afgemeerd. De volgende dag bleven we een dag liggen en de dag daarna kwam Parijs in zicht. Van Compiegne naar Pontoise na eerst nog vers brood gehaald te hebben bij de Franse warme bakker. Plan was om 45 kilometer te varen met 3 sluizen naar Saint Lieu d’Esserent. Maar er was geen goede aanlegplaats te vinden. Op de kaart zag Pontoise er aantrekkelijk uit. Maar dan moesten we nog 40 kilometer varen met 2 sluizen. Na een voorspoedige tocht kwamen we rond 19.45 uur aan in Pontoise.

Van Pontoise naar Parijs We vertrokken om 9.30 uur en het weer zag er goed uit. Echter, eenmaal op de Seine begonnen de regenbuien. Onderweg was het erg rustig, zoals steeds op onze reis. Bijna altijd alleen in de sluis en overal plaats. In Parijs konden we afmeren bij kennissen. Zij hebben een peniche (vrachtboot) liggen op de Seine bij het Bois de Boulogne. Wij zijn nu twee dagen in Parijs. Een 5 dagenkaart gekocht voor metro, trein en bus. Wel erg makkelijk. Naar Champs Elysee en Arc de Triomphe en ‘s avonds bij Viviane en Michel aan boord gegeten. Daarna een bezoek aan de Sacre Coeur en Montmartre. Op Montmartre nog bijna bestolen. Daarna nog naar Printemps en na Printemps ook nog even naar La Fayette. Van hetzelfde laken een pak. Veel luxe artikelen met Japanners die in de rij stonden om een Louis Vuitton tas te kopen. Onze laatste dag in Parijs met een bezoek aan de Eiffeltoren en de Notre Dame, het Louvre, Tuileries, Arsenaal en Saint-Germain-des-Prés. Vermoeid kwamen we terug op de boot. Van Parijs naar Compiegne Op zondag vertrokken uit Parijs. Mooi weer. Grootste deel over de Seine. Alleen één verrassing. Een sluis bleek niet te werken. Stond niet aangegeven. Daarom moesten we 10 kilometer omvaren. Na een mooie tocht konden we afmeren in Pontoise. Daarna richting Compiegne. Althans, dat was de bedoeling. Aangekomen bij de eerste sluis, L'Isle Adam, was niemand te bekennen en ook geen lichten. Bellen naar allerlei instanties maar ook dat loste niets op en ook bij de politie wist men van niets. Aan de andere kant lag een tiental beroepsschepen. De volgende ochtend naar de sluis gelopen en gesproken met de schippers. Daar hoorden wij dat er een staking was van het sluispersoneel. De staking kon wel een paar dagen of een week duren. Dan maar het stadje in. De volgende dag werden we om 6.10 uur uit ons bed geslingerd door de golven van de

Van Compiegne naar Chauny Eerst 200 liter diesel getankt tegen euro 1,33 per liter. Dat zijn nog eens prijzen. De tocht naar Chauny verliep voorspoedig. Een haven van niets en ook de stad bood niet veel bijzonders. Op 24 mei gingen we van Chauny naar Saint Quentin. Een haven zonder havenmeester. Op 26 mei van Saint Quentin naar de tunnel. Eerst zelfstandig door een tunnel van ruim 1.000 meter. Donker en lastig varen. Agnes hield een zijkant in de gaten en we kwamen er ongeschonden doorheen. Op

de sluis en daar een paar dagen rust te nemen. Wie schetst onze verbazing. Ook een sluis voor Oudenaarde is tot en met zondag gestremd. Wat nu. Agnes is alle sluizen een beetje zat. We besloten terug te varen naar Doornik. Weer 30 kilometer terug en twee sluizen. Halverwege kruisten we het kanaal Bossuit-Kortrijk. Dan toch maar naar Kortrijk. Drie moderne sluizen met een verval van 4, 9 en 14 meter maar met drijvende bolders. Een makkie alleen duurt het een half uur voor je geschut bent in een sluis van 14 meter verval. Om Kortrijk te halen moesten we om 16.00 uur bij de laatste drie sluizen zijn. De sluiswachters hebben er alles aangedaan om te zorgen dat we op tijd waren. Precies 5 minuten voor 4 uur waren we er. Deze laatste drie sluizen zijn nog in oorspronkelijke staat en worden met de hand bediend. Om 17.00 uur konden we afmeren in Kortrijk.

naar de volgende tunnel van ruim 5.000 meter. Door alle negatieve verhalen van andere vaarders zag Agnes erg tegen de doorvaart op. Hier word je gesleept. Aangekomen bij de tunnel waren wij de enige. Op het moment van slepen kwam de sleper zelf met een sleeptros aanlopen. Heb ik voor niets voor een vermogen twee sleeptrossen aangeschaft en ook nog zelf lussen gesplitst. Terwijl Agnes binnen de rozenkrans bad werd de Cygnus door de tunnel gesleept. Geen enkel probleem, ook omdat we de enige waren. Bovendien is deze tunnel verlicht. We waren in 1,5 uur door de tunnel. Normaal vraagt dat 2 uur. Het was een regenachtige dag maar gelukkig in de tunnel was het droog. De volgende dag moesten we door 16 sluizen. Afgemeerd in Cambrai. Onze laatste dag in Frankrijk hebben we in Doornik afgemeerd aan een passantensteiger, waar verder niemand lag. Van Doornik naar Kortrijk. We hadden gehoord dat de sluis bij Oudenaarde tot en met zondag gestremd was. We besloten naar Oudenaarde te gaan naar de passantenhaven vlak voor

Van Kortrijk naar Aalsmeer Na al die tijd zonder noemenswaardige schade gevaren te hebben gaat het tegen het eind toch nog mis. We voeren op 31 mei van Kortrijk naar Sas van Gent en een groot deel van de route achter een spits. Dat schoot niet erg op. We meerden af in Sas van Gent. Op zondag 1 juni voeren we via de Westerschelde, Kanaal door Zuid Beveland en Oosterschelde naar de Bergse Diepsluis. Bij Benedensas wisten we nog een leuk plekje om te overnachten. Tegen 21.00 uur kwamen we de sluis, die meestal open staat. Alleen de voetgangersbrug is dicht en het licht staat op rood. Maar als we de buiskap naar beneden doen kunnen we er onderdoor, dachten we. Vlug de kap naar beneden en varen. Een hels kabaal en gekraak achter ons. We waren de mast en de vlag vergeten weg te halen. Eerst vreesden we het ergste. Bij nadere inspectie viel de schade toch enigszins mee. De knop van de vlaggenstok was afgebroken en de voet van de mast is ontzet en minder makkelijk te maken. Gelukkig is de mast niet in het water gevallen. Roestvrij staal blijft namelijk niet drijven. Van Benedensas naar Alphen aan den Rijn en de dag erna lagen we om 11.00 uur weer in onze eigen box in onze haven en kon de grote schoonmaak beginnen. Aan het eind van de dag met alle was en troep naar huis. Het is een onvermijdelijk slot van een heerlijke vakantie met 1.560 kilometer en 197 sluizen in iets meer dan 6 weken met de nodige rustdagen. Een reis om niet snel te vergeten.

Jan en Agnes Klein

31

Nieuws, info en achtergronden Examens Vaarbewijs aangepast Het ministerie van Infrastructuur en Milieu heeft de door Vamex voorgestelde vereenvoudiging van de exameneisen Vaarbewijs 1 en 2 goedgekeurd. Er worden per 1 augustus 2014 voor het Vaarbewijs 1 onder andere geen vragen meer gesteld over de inhoud van het Scheepvaartreglement voor het Kanaal van Gent naar Terneuzen. Voor het Vaarbewijs 2 worden geen vragen meer gesteld over de inhoud van de Bepalingen ter voorkoming van aanvaringen op zee (BVA) en het Scheepsvaartreglement Eemsmonding (SRE). De per 1 augustus geldende aangepaste exameneisen en de nieuwe voorbeeldexamens staan inmiddels op de website van Vamex. Eerder dit jaar is ook al een aantal onderwerpen uit de examenvragen geschrapt. Deze waren van minder belang om veilig te kunnen varen. Sinds eind mei wordt op alle examenlocaties het Klein Vaarbewijs direct na afloop van het examen aan geslaagde kandidaten afgegeven. De daarvoor benodigde foto en handtekening wordt al voorafgaand aan het examen van elke kandidaat digitaal vastgelegd.

Geen land maar water, geen water maar land, land dat op water drijft, vlak land derhalve, twee kanalen die elkaar snijden, liggen in hetzelfde vlak, land waarin gesneden wordt, water waarin gesneden wordt, vaarwater. (Nabij Oosterhout)

32

Team Brunel wint race Team Brunel heeft de Marina Rubicón Round Canary Islands Race gewonnen. Daarmee versloeg de Nederlandse boot het Spaanse Campos-team en de Zweedse SCA-boot. De 670 mijl lange zeilwedstrijd voerde de vloot (ook met ORC-klasses) rond alle Canarische Eilanden. De Volvo Ocean Race-boten zijn exact gelijk in gewicht en uitrusting en daarom kwam het voor de drie Volvo Ocean teams neer op de kwaliteit van de bemanningen en het interpreteren van data zoals stroomen windgegevens. Team Brunel begon als tweede aan de eerste krachtmeting tussen drie VO65racers. Het Spaanse Team Campos met schipper Iker Martinez nam na de start de leiding en de dames van Team SCA startten tientallen seconden te laat. Na de eerste nacht pakte Team Brunel de leiding en bouwden Bouwe Bekking en zijn mannen hun voorsprong in 24 uur uit tot meer dan 20 mijl. Team Brunel zette de snelste tijd neer met 57 uur en 39 minuten, twee uur voor de Spaanse boot, die Team SCA 10 minuten achter zich had. Maaiacties op de Randmeren Op het Gooi- en Eemmeer, Veluwemeer en het Wolderwijd zal worden gestart met het maaien van de overlastgevende waterplanten. De Hiswa heeft het in haar persbericht over “onbelemmerd watersporten op de Randmeren” en noemt het “een doorbraak in een langlopend dossier”. Aan het eind van hetzelfde persbericht staat echter dat het in eerste instantie gaat om een pilot met vrijwilligers dat dit jaar kleinschalig start op het Gooi- en Eemmeer en zich de komende jaren uit moet breiden naar het Veluwemeer en het Wolderwijd. Toch wordt er volgens de Hiswa Vereniging, aanzienlijk meer gemaaid dan voorgaande jaren. “Dit komt door een nieuwe en unieke samenwerking tussen de jachthavens in het Randmerengebied, vissers en gemeenten (coöperatie Gastvrije Randmeren). Zij hebben met steun van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu de maaiklus opgepakt. Bij overlast door waterplanten maait Rijkswaterstaat in het IJsselmeergebied alleen in de vaarroute voor de beroepsvaart. Buiten deze routes maait Rijkswaterstaat niet.

Omruilen papieren vaarbewijzen

Juliana sluis Gouda geopend In juli is de tweede Julianasluis in Gouda feestelijk geopend. In de daarop volgende weken is de nieuwe sluis volledig in gebruik genomen. Onder luid gejuich van de toeschouwers, passeerde eind juni een parade van schepen als eerste de nieuwe sluis. “Hier is schitterend werk geleverd, een project om trots op te zijn,” aldus Jaap Smit, Commissaris van de Koning van ZuidHolland. Met deze tweede sluis kunnen de beroepsen recreatievaart van elkaar worden gescheiden, wat veiliger is. Ook biedt de tweede sluis meer bedrijfszekerheid; als één sluis in storing of onderhoud is, kan de andere sluis worden gebruikt. Daarnaast is het Sluiseiland opnieuw ingericht. Smit noemt de realisatie van de sluis een “knap staaltje werk”. “Er is gemaakt wat we wilden hebben met een paar innovatieve toepassingen zoals een bellenscherm tegen ijsvorming en een klimaatsysteem met aardwarmte voor het bedieningshuis.”

Gemeentes maaiden tot en met vorig vaarseizoen beperkt in het gebied. Om aandacht te vragen voor het steeds groter wordende probleem, organiseerden de watersportorganisaties in 2013 een waterplantenconferentie. Daar werd door het ministerie van I&M een financiële bijdrage toegezegd, voor een drie jaar durende pilot waarin publieke en private partijen samenwerken.” Zo’n 50 behulpzame watersporters ontvingen inmiddels een werkinstructie van de stichting.

Vamex is gestart met de voorbereiding van de al langer aangekondigde omruilactie van de sterk verouderde papieren vaarbewijzen. In het laatste kwartaal van dit jaar zal worden begonnen met het aanschrijven van in totaal meer dan 100.000 actieve vaarbewijshouders die nog in het bezit zijn van een papieren vaarbewijs, die zijn afgegeven vanaf 1982 t/m 2001. Het nieuwe vaarbewijs is handzamer, minder fraudegevoelig en is tevens geschikt voor het buitenland (ICC). Bovendien zal er geen vervaldatum meer op vermeld staan, aangezien het vaarbewijs vanaf 1 juli onbeperkt geldig geworden is. De betreffende groep vaarbewijshouders zal naar verwachting tot 1 januari 2016 in de gelegenheid worden gesteld het oude vaarbewijs gratis om te ruilen voor een nieuw exemplaar. Vanaf die datum zal het papieren vaarbewijs niet meer als geldig vaarbewijs worden geaccepteerd.

Bulbsteven in de pleziervaart Een bulbsteven is een torpedovormig onderdeel van de boeg van een schip. Het bevindt zich onder de waterlijn. Door de bulb wordt de stroming rond de boeg beïnvloed. Hierdoor zal, afhankelijk van de snelheid, de golfweerstand van het schip verminderen. Om een bepaalde snelheid te bereiken is minder vermogen en dus minder brandstof nodig of kan bij hetzelfde vermogen een iets hogere snelheid worden bereikt. Dit effect is vooral merkbaar bij grotere schepen. Daarom hebben vrijwel alle moderne grote schepen een bulbsteven. Inmiddels heeft dit fenomeen ook zijn intrede gedaan in de pleziervaart. En uitgerust met een boegschroef en een kraag aan de boeg om de golf te geleiden. Deze noviteit is alleen in België gesignaleerd en zover wij weten nog niet in Nederland.

Op de website van ANWB Watersport staat een overzicht welke documenten en diploma's u in het buitenland moet hebben als u daar wilt varen. Let daarbij op dat in sommige landen een vaarbewijs verplicht is voor vaartuigen waarvoor in Nederland geen vaarbewijsplicht geldt.

Het wedstrijdreglement van de komende Volvo Ocean Race wordt aangepast zodat het op die manier identiek is aan andere grote zeilraces in de wereld. “We hebben het scoringssysteem dit jaar omgedraaid”, legt racedirecteur Jack Lloyd uit. “Voorheen gebruikten we altijd het zogenaamde ‘high points scoring’ systeem. Dat betekent dat als een team bij een inport race als eerste van de zeven boten finishte, dat zeven punten opleverde. In een offshore etappe werd die score met vijf vermenigvuldigd, dus een eerste plek leverde dan 35 punten op.” Extra punt “Deze editie gaan we voor het eerst over naar het ‘low point scoring’ systeem. Dat houdt in dat de winnaar van een etappe of in-port race een punt krijgt. De nummer twee krijgt twee punten, etc. Bij diskwalificatie of opgave krijg je een extra punt. De punten voor de etappes en inport races zijn gelijk, dus er vindt geen weging van de wedstrijden plaats.”

Vaarbewijs niet meer verlengen Vanaf 3 juli 2014 dag is uw Klein Vaarbewijs voor de rest van uw leven geldig. Mits u gezond blijft van lijf en leden en in staat bent om veilig en verantwoord met uw schip het water op te gaan. Dus in principe is uw klein vaarbewijs geldig zolang het verantwoord is om als schipper te varen en is het uw eigen verantwoordelijkheid om te beoordelen of dat nog steeds zo is. Iedereen die zijn of haar vaarbewijs kreeg voor 1 juli jl. heeft nog een vaarbewijs met de 70e verjaardag als einddatum. En sommigen onder u hebben wellicht nog een ouder vaarbewijs met uw 65e als einddatum. Elke handhaver in Nederland wordt geacht te weten dat deze datum niet meer relevant is. Gaat u echter naar het buitenland dan moet u er vanuit gaan dat de plaatselijke overheid (nog) niet op de hoogte is van de laatste regels in Nederland. Het is daarom ook aan te raden dan uw klein vaarbewijs om te wisselen voor een nieuw model vaarbewijs zonder einddatum.

Puntentelling bij VOR 2014 zijn veranderd

Zo min mogelijk punten “De doelstelling voor de teams wordt nu om in juni de finale in Goteborg met zo weinig mogelijk punten te halen. Het team met de laagste score wint. Het bijkomende voordeel is dat je aan de hand van het aantal behaalde punten altijd kunt terugzien op welke plaats een boot in die wedstrijd is geëindigd.”

Anodes vervangen Zodra een boot op het droge staat kunnen de anodes worden gecontroleerd. Meestal zien ze er gehavend uit. Anodes zijn gemaakt van een niet hoogwaardige legering, zoals zink of aluminium, en offeren zich op om elektrolyse op metalen delen te voorkomen. Als een anode voor ongeveer de helft is weggevreten is het tijd om een nieuwe te monteren. Een anode gaat gemiddeld zo’n vijf a zes jaar mee. Wanneer de anode in kortere tijd is weggevreten duidt dat op grote stroomwisseling in en rondom de boot. Zaak om de oorzaak op te sporen!

Het kan zijn dat de elektrische stromen naar de anode worden geblokkeerd door verf of roest bij de bouten of andere aanhechting. Controleer dat goed.

Als een anode er na jaren van gebruik nog splinternieuw uitziet duidt dat erop dat de anode geen contact maakt met de andere metalen delen op het schip.

33

Mutaties, club- en ledennieuws Nieuwe Leden Christian van Eken Nicole Rozema

Rechtsbuitenstraat 30 Rechtsbuitenstraat 30

1433 DK Kudelstaart 1433 DK Kudelstaart

Opzeggingen Pascal Kruijsman Karin Kruijsman-Konijnenberg Daniel Golden Nathan Golden Maria Plug Cees Gorter Anneke Gorter-Hiddema

5-8-2014 5-8-2014 18-8-2014 18-8-2014 18-8-2014 20-8-2014 20-8-2014

Roerloos op de Ringvaart. Zaterdag 31 mei was het mooi weer om een stukje te gaan varen met onze sloep en dus gingen we via de Aardbeiensloot de Ringvaart op, richting Amsterdam. Omdat na een aantal kilometers (zeemijlen zijn bij een sloep toch enigszins grotesk) het weer betrok besloten we terug te gaan. Tijdens het keren hoorde ik opeens een soort “pang” en lagen we roerloos midden in diezelfde Ringvaart. Roerloos? Niet helemaal want er was wat wind en een beetje beweging van het water, maar wel stuurloos. Een passerende sloep tegen wiens bemanning ik riep dat mijn roer gebroken was wenste ons sterkte en voer gewoon verder waardoor wij geen vrienden zullen worden.

Lang gewacht, stil gezwegen, Nooit gedacht en toch……. Eindelijk is het er dan. De lang gekoesterde wens is in vervulling gegaan en de vereniging is sinds een aantal maanden een was-, droogcombinatie rijker. Wegens ruimtegebrek in het halletje bij de damestoiletten is deze combi geplaatst in de doucheruimte van de heren. Er moest wel een wasbak worden opgeofferd maar dat hadden we er graag voor over. Misschien is het niet de meest voor de hand liggende plek maar deze ruimte is ook via het kantoor van Remko bereikbaar. Ook bij Remko is, tegen betaling van euro 3,00 voor het gebruik van de wasautomaat en euro 3,00 voor het gebruik van de droger, wasmiddel te verkrijgen. Een gecombineerd gebruik van wasautomaat en droger kost euro 5,00. En dat de nieuwe faciliteiten voorzien in een behoefte van passanten en onze eigen NM leden blijkt uit het feit dat de machines veel vaker worden gebruikt dan in eerste instantie werd ingeschat.

34

onze “Zeebraam” uit het water getild en in een loods geplaatst. Daar waren Aalsmeerders die er verstand van hadden en die met ons constateerden dat het onderste deel van het roer op de bodem van de Ringvaart moest liggen. Het leek er een beetje op dat het hout niet helmaal meer tiptop in orde was. Hoe is dat te rijmen met het feit dat de sloep 7 jaar oud is en ’s winters binnen in de loods overwintert. Raadselachtig. Een ervaren vakman ter plekke heeft een nieuw roer gemaakt (er zijn gelukkig nog mensen die dat kunnen) en wij werden uitgezwaaid door degenen die ons zo goed maar vooral ook vriendelijk hielpen. Daarna de Ringvaart op en op weg naar de eigen haven. Kortom, een mens heeft wel even de pest in, terwijl ik heel goed weet dat er veel en veel meer ergere dingen zijn, maar je bent toch even stil, om een van de twintig betekenissen van het woord “roerloos” te noemen. En die doorvaarders? Laat ik die maar vergeten. Ze blijken gewoon te bestaan. Stuurloos op de Ringvaart is “balen!” Jérome Puyenbroek

Met wat gedoe, vooruit, achteruit en hulp vanaf de wal, slaagden we erin om vast te maken. Een alleraardigste mevrouw (“Natasja, bedankt”) die zelf op het punt stond te gaan varen, liet haar familie gaan en bleef achter om ons te helpen. Die zou wel een vriendin kunnen worden……. Met hulp van een boot en helpers uit de nabije haven “ten Broek watersport” werden we naar een kraan gesleept, werd Het Sinterklaasfeest De Sint heeft laten weten ook dit jaar weer een plekje in zijn drukke agenda gereserveerd te hebben voor De Nieuwe Meer. Op zondag 23 november zijn de kinderen van 2 tot en met 9 jaar vanaf 13.30 van harte welkom in het clubhuis voor het bezoek van de goedheiligman. We verwachten de Sint rond 14.00 uur. Noteer het alvast in de agenda!

Najaars onderhoudsbeurt De boot is winterklaar. Wat later dan andere jaren want van dit nieuwe schip wilden we extra lang genieten door er een paar mooie najaarsdagen aan te plakken. Varen in oktober is geweldig! Overal volmaakte rust, aanlegplaatsen in overvloed, een nacht heel alleen ergens liggen en genieten van de bloedrode zonsondergang en het nevelige ochtendgloren.

Maar met de eerste novemberstorm is de koek echt op. Ons schip blijft wel in het water. Daar kan het tegen. “Had het maar geen schip moeten worden”, zegt één van mijn vrienden. Maar de motor moet winterklaar worden gemaakt. Wie niet al te dom is kan het – met vallen en opstaan – uit een boekje leren. Maar voor dat vallen ben ik huiverig. Een andere vriend, die beweert alles van motoren af te weten, is het vorig jaar overkomen. Gevolg: spruit stuk, of spruitstuk stuk, daar wil ik af wezen. En andere een man in onze haven verwisselde per abuis de motorolie met de vloeistof voor zijn chemische toilet. Dat liep daarna “gesmeerd” maar het motortje was minder blij met de verandering.

Om dit soort ellende te voorkomen hebben we toch de vakman maar laten komen. Het kost een paar centen maar je hebt minder kans op narigheid. Zelf ben ik er bij gaan zitten om de waterpomptang vast te houden, de schroevendraaier aan te geven en de kunst af te kijken. Hendrik Jan heette de monteur. Zo meldde hij zich aan de telefoon. We verwachtten eigenlijk een man op klompen, met een hark over de schouder. Maar nee, Hendrik Jan kwam voorrijden in een keurige bestelbus met alles d’r op en d’r in. En het bleek al gauw dat hij zijn zaakjes kende. Daarbij was hij niet te beroerd om het een en ander uit te leggen zodat het een leerzame middag werd. Omdat zijn manuren duurder waren dan de mijne had ik van tevoren de motor warm laten draaien zodat de olie dadelijk kon worden afgetapt. Dat spaarde tijd en geld. Wie niet handig is moet slim zijn. Samen hebben we de olie ververst en de filters vervangen. Die had Hendrik Jan in alle soorten en maten in zijn busje. En omdat je er niet op rekenen kunt overal zo’n goede sortering aan te treffen liet hij een paar reserveonderdelen achter, zoals de impeller, een spinachtig geval dat door Hendrik Jan zó lang tegen het licht werd gehouden dat ik het ergste begon te vrezen. Maar nee, de impeller bleek toch in orde te zijn, evenals de V-snaar. U merkt dat ik goed heb opgelet. Tenslotte werd de motor ontlucht en de buitenkoeling met antivries gevuld. Stuk voor stuk eenvoudige handelingen. Maar je moet wel weten waar al die onderdelen zitten – zelfs met de tekening onderstboven kan ik ze moeilijk vinden – wat voor vloeistof in welke opening gaat en hoe strak of los

Klaar voor de winter Na een lange en mooie zomer gaan binnenkort de schepen weer naar hun winterstalling. Na een zomer met de nodige draaiuren zijn de motoren aan boord van zowel de zeil- als motorboten aan een onderhoudsbeurt toe. Het niet- of te laat uitvoeren van een winterbeurt kan ernstige schade tot gevolg hebben. Natuurlijk zijn er watersporters die handig genoeg zijn en het leuk vinden om zelf een paar uurtjes te sleutelen aan hun (diesel)motor en wel raad weten met het winterklaar maken van hun watersysteem. Anderen roepen de hulp in van een monteur die er zijn dagelijks werk van maakt en kan adviseren over de uit te voeren werkzaamheden. Mocht u het liever aan een monteur overlaten dan weet u mij natuurlijk te vinden en voor hen die liever zelf de werkzaamheden verrichten stel ik hier een klein checklijstje op om de doe-het-zelvers een beetje op weg te helpen.

Motor * Motorolie verversen * Oliefilter vervangen * Brandstoffilter vervangen * Waterafscheider filter vervangen * Oliepeil keerkoppeling controleren * Olie keerkoppeling eventueel verversen * Wierpotfilter reinigen * Koelwaterpomp-impeller controleren * Beluchter koelsysteem controleren * Anodes in de buitenboordkoeling controleren en zo nodig vervangen * Koelvloeistof koeling controleren * Slangen controleren op lekkage * V-snaren op spanning brengen * V-snaren vervangen indien nodig * Klepspeling meten * Schroefasafdichting controleren * Manchet saildrive controleren en zo nodig vervangen * Motorhendel smeren * Motor bedieningskabels controleren

bepaalde moeren moeten worden aangedraaid. Te strak kan breuk veroorzaken en te los lekkage en dus een smeerboel in het motorruim. Toen we als goede collega’s uit elkaar gingen begreep ik aan veel rampen te zijn ontsnapt door niet zelf te gaan klunzen. Ieder zijn vak. Of, zoals nog weer een andere makker telkens herhaalt: “Elke deskundigheid is een samenzwering tegen leken”. Waarmee gezegd wil zijn dat je het (de wijsheid) van je vrienden hebben moet. En van Hendrik Jan natuurlijk. En nu maar hopen dat het spruitstuk de winter overleeft. Jon Brakelé, Redactie: Jon is auteur van het boek “Schaapachtigheden”, zie pagina 19 van O&W 456 van februari 2013. Uitgeverij De Alk en Heijnen Watersport, ISBN 9789 05961 1061.

TECHNIEK * Olie hydraulisch stuurwerk bijvullen * Stuurwerk controleren * Accu’s controleren en eventueel bijvullen * Totale gasinstallatie controleren * Gasbun afvoer vrijmaken * Thermische beveiliging kooktoestel testen * Toilet smeren en winterklaar maken Hou wel rekening met het feit dat dit geen uitputtende opsomming is van alle mogelijke onderhoudswerkjes aan boord.

Mark Koopmans

35

Watersportvereniging

Nieuwe Meer opgericht 10 mei 1912 Beschermvrouw Mevrouw drs. J. Vonk-Vedder

Stommeerweg 2 - 1431 EW Aalsmeer - telefoon 0297-324589 [email protected] - www.wvnieuwemeer.nl Lid van het Watersportverbond Deelnemer in de WZW (Stichting Westeinder Zeilwedstrijden) Rabo 114 3808 05 ING 97104

IBAN NL27 RABO 0114 3808 05 IBAN NL60 INGB 0000 0971 04

Havenmeester: Remko Rietveld telefoon: 06 27 62 19 98

Bestuur

Commissies en werkgroepen

Voorzitter Henny Essenberg tel. 0297-327698

Ballotagecommissie Karel de Graaff, voorzitter Jorn Jurgens Cecile Smittenaar Ingrid van de Geer Hans Copper

Secretaris Wim Rietveld Stommeerweg 121 1431 EV Aalsmeer tel. 0297-362639 Jeugdzeilcommissie Mariken Koole, voorzitter Peter Korbee Penningmeester Jan Nijstad Adriënne Sas tel. 020-6406951 Havencommissaris Bob Bakker tel. 0297-320805 Clubcommissaris

Paul Baumann tel. 0297-327301

Jeugdcommissaris Robert van Werkhoven tel. 023-5272503 Wedstrijdcommissaris Esther Bos-Dijkstra tel. 06 43 06 57 00

E-mailadressen

Nico Stokman Hans Tijsma Vacature Materiaal en Faciliteiten

Kascontrolecommissie Simon Borensztajn, voorzitter Frank van der Hoeff Edwin Fennema Vertegenwoordigers WZW Esther Bos. Secretaris Geert Bakker, bestuurslid wedstrijdorganisatie en sponsoring

Comité Rond & plat John Borsboom, voorzitter Jan Brilleman Fokke Dijkstra Niels Douqué Dirk Slijper Vertegenwoordigers bij het Watersportverbond Pieter Kole, voorzitter Controleraad John Borsboom, Commissie van Deskundigen, secretaris Zeilraad Hans Tol, lid van het Regioteam West-Holland Wedstrijdcommissie Jorn Jurgens, voorzitter Jutta Atsma Frank Dekeling Jan van den Brink Aloy Bos

Ereleden Tjapko van Bruggen Fred Fennema Kees Hoffman Pieter Kole Henk de Ruijter Hans Tol Jan Klein

Leden van Verdienste Koen de Boo John Borsboom Fokke Dijkstra Paul Hamelynck

Bestuursleden [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

Redactie

Commissie- en werkgroepvoorzitters [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

[email protected] Luuk Raaman Luite Koopmans Jessica Wijsenbeek Henk C. Jansen Paul Hamelynck

Redactie clubblad/website [email protected] [email protected]

[email protected] Laura van der Hoeff Sybren Wille (nieuwsbrief)

Havenmeester [email protected] Clubhuis (horeca) [email protected] 36

De volgende editie van Over&Weer (nr. 463) verschijnt: 15 december 2014 De uiterste inleverdatum kopij is 22 november 2014