Een vakantie naar Brazilië? Waarom we voor een vakantie zo vroeg in het jaar gekozen hebben? Nou: een vakantie met zijn tweetjes in het voorjaar zit er niet in, vanwege de spottersreis naar Alaska; wij wilden het koude natte weer hier ook eigenlijk wel even achter ons laten; wij wilden vooral relaxed genieten van de zon, zee, strand en een lekkere temperatuur. Dat betekende zoeken op internet en in reisgidsen naar zon en gebieden, waar het eind januari goed toeven is. De keuze was Gambia, het Caraïbisch gebied, of Brazilië. Het werd hotel Marsol, tussen Natal en Ponta Negra, in Brazilië. Leuk de 1 e keer onder de evenaar.
Maandag 21 januari Vanmorgen om half acht opgestaan en op ons gemakkie het ochtend ritueel afgewerkt. Gisteravond de koffers al voor het merendeel gepakt en dan nu nog even wat laatste spulletjes erin en dan zijn we er klaar voor. Na nog een laatste ronde door het huis is het tijd om te vertrekken. We staan als eersten aan de incheck balie (van ARKE, balie 32) en dat was ook onze opzet, om raamplaatsen te “bemachtigen”. Dat is gelukt en we kregen de stoelen 12a en 12b aan
bakboordzijde (dat is linkerkant). Daarna gelijk door de pas controle en “Braziliaanse euro’s” (Real) halen. Voor één Euro kregen we ongeveer 2,4 real.
De laatste weken is ARKE geplaagd door vertragingen, maar vandaag verloopt alles volgens planning en vertrekken we op tijd. De vlucht gaat van Amsterdam zuidwaarts en bij Frankrijk schuin over de Golf van Biskaje, over Spanje, richting Lissabon. Bij Faro steken we over naar de Kaap Verdische Eilanden en dan door naar Brazilië. Voor de vlucht (met de Boeing B767, PH-AHY) werd ons al verteld dat het een lange vlucht zou worden door de sterke tegenwind en dat bleek ook wel, want de grondsnelheid was
1
gedurende de gehele vlucht om en nabij de 700 km p/u. Slechts ter hoogte van Suriname kwam de snelheid heel even boven de 800 km p/u. Na een betrekkelijk rustige vlucht (wel wat turbulentie en huilende kleine kinderen) kwamen we om 01.05 (Hollandse tijd) aan op Fortaleza voor de tussenlanding. Hier in Fortaleza stapten de eerste vakantiegangers uit en kwamen de mensen voor Amsterdam weer aan boord. We zouden een uur blijven staan, maar dat werd anderhalf uur, omdat er een stel was uitgestapt die mee moesten naar Natal. Zij kwamen niet meer terug, dus moest hun bagage van boord gehaald worden. Om 03.00 uur (Hollandse tijd) landden we op Natal. Na het ophalen van onze koffers op naar de uitgang en de bussen. Hier wachtte ons een aangename verrasing, want we werden opgevangen door onze hostess Aisha. Aisha was ook onze hostess tijdens onze laatste Turkije reis. Met de bus naar ons hotel, maar eerst nog even langs de diverse hotels om de overige vakantiegangers af te zetten. Uiteindelijk zijn we dinsdag 22 januari om 06.00 uur (dat is 02.00 uur Braziliaanse tijd) op onze kamer. Dinsdag 22 januari Geheel volgens de verwachting (is tenslotte altijd zo, wanneer je door diverse tijdzones van oost naar west vliegt) al vroeg en wel om 06.15 uur wakker. Om deze tijd stond de zon al vrij hoog aan de hemel en het is warm, echt warm. Na het ontbijt achter een andere kamer aangegaan, want de kamer (nr. 511) die ze ons toegewezen hadden was nou niet bepaald datgene wat we geboekt hadden. Deze kamer is de enige op het ressort wat geen “balkonnetje” , geen zitje en geen hangmat heeft. Het heeft een paar uurtjes geduurd, maar we hebben een andere kamer (zoals we die geboekt hebben) en daar zijn we best tevreden mee. Na ons opnieuw geïnstalleerd te hebben op naar waar we voor gekomen zijn, n.l.: ZON, ZEE, STRAND en een klein beetje voor het zwembad. Na een strandwandeling was het tijd voor de koffie. En net als in Turkije is het ook hier om 04.00 uur tijd voor een snack. Na vijven zakt de zon heel snel weg en dat is even wennen, want hier komt de zon “uit zee” op en gaat “in het land” onder. Na het avondeten hebben we het beiden niet meer. De dag van gisteren zit ons duidelijk in de (weinige) kleren en de overgang naar de warmte heeft daar nog een schep(je) bovenop gedaan. Zo liggen we na het avondeten om 20.00 uur al op bed en zijn kompleet “van de wereld”.
2
Woensdag 23 januari Zonder dat de wekker ons hielp zijn we weer om 06.15 uur wakker. We slapen zonder airco en hebben de “balkondeur” open gelaten. Lekker geluid hoor dat wilde omslaan van de golven en de wind door de palmbladeren. Het heeft vannacht geregend en nu is het bewolkt, maar gewoon lekker. De lucht trekt open en na het ontbijt een flinke strandwandeling en natuurlijk de nodige foto’s gemaakt. Op een gegeven moment voelen we flinke spetters en kijken naar boven. Waar komt dat vandaan? Er hangt alleen een lichte sluierwolk, dus.... Een visser heeft ons waarschijnlijk verbaasd zien kijken en geeft ons met “ola, bon dia” en armgebaren te kennen dat dat wel overdrijft. Nat worden we er in ieder geval niet van, want het droogt gelijk weer op. Terug bij het hotel is het tijd voor koffie en zittend onder een parasol is het lekker bijkomen.
Maarten moest en zou toch de coca (het schijnt goed te zijn voor je maag) proberen, maar zijn lievelingsdrankje zal het niet worden.
. De rest van de dag lekker aan ons kleurenschema gewerkt.
3
Donderdag 24 januari Goedemorgen, we staan om 06.00 uur alweer naast ons bedje. Na het ontbijt lekker weer over het strand gekuierd en natuurlijk weer wat foto’s gemaakt.
Doordat er regelmatig wolken voor de zon kruipen is het goed te doen. Volgens de reisfolder is er vanaf 10.00 uur koffie en thee, maar de Brazilianen hebben waarschijnlijk toch een andere klok, want het is net als de afgelopen dagen niet voor 10.30 uur dat de koffie en thee klaarstaan. Dan eerst maar even afkoelen met koude drankjes en dan bij het zwembad een “koude” (koud kennen ze niet het is lauw) douche pakken. Na het middageten is het tijd om in de schaduw siësta te houden. En daarna dan koppie onder. Dat was lachen geblazen en achteraf nog meer. Die sterke golven zorgen ook voor veel wervelingen van het zand en dat sluipt, nou zeg maar dat het gewoon je zwemgoed binnenstroomt . Dit zand is grover dan wat wij hier gewend zijn en het kleeft meer aan elkaar. Toen hij onderuit ging voelde hij gewoon een enorme stroom zijn ene broekspijpje binnen komen en via de andere er weer uitgaan (ook ging er nog wat anders naar buiten, maar dat kon hij tot zijn geluk weer terug stoppen). Na nog een tijdje de golven weerstaan te hebben zijn we ons bij het zwembad maar gaan afspoelen.
ontkomen we er niet aan om ons weer in zee te wagen. Het zeewater is gewoon warm en de golven zijn hoog en krachtig, daarbij is er een heel sterke onderstroom. Maarten werd op een gegeven moment gewoon van z’n voeten getild en ging
Bij het zwembad zittend hebben we nog enige verfrissingen en Braziliaans gerstenat genuttigd. Voordat we gingen eten eerst even douchen en omkleden. Dat werd lachen hoor. Ondanks dat Maarten zich flink afgespoeld had bij het zwembad kwam er een echt nog een enorme hoop zand uit zijn zwembroek. Lekker gegeten en ook nu weer is de avond voor ons erg kort en liggen we vroeg in bed. De zon, zee en warmte maken ons loom en slapen dan ook veel. Voor Maarten is het gewoon onbegrijpelijk hoeveel hij hier slaapt.
4
Vrijdag 25 januari Omdat we vroeg in bed liggen zijn we ook vroeg weer wakker. Het is nu 05.15 uur en wij kijken weer hoe de zon uit de zee opkomt. Dan ontbijten en daarna tot een uur of half tien nog een flinke strandwandeling gemaakt. Zo’n wandeling met die zon boven je en die warmte zorgt er wel voor dat je je een beetje loom gaat voelen. Om een beetje af te koelen duiken we het zwembad maar in, maar van afkoelen is nauwelijks sprake omdat het water ook minstens een graad of 30 is. Na het middagmaal is het weer siësta tijd, gewoon lekker luieren en genieten van alles om ons heen. Je kunt uren naar
de zee met die hoge golven kijken en luisteren naar de branding en het ruisen van de bladeren van de palmbomen.
De hoge golven (en natuurlijk ook de temperatuur van het zeewater) nodigen ons steeds weer uit om het water in te gaan. Met deze sterke golfslag is het echt oppassen geblazen hoor. Je wordt niet alleen van je voeten getild, of omver gekegeld, maar ook moet je op je zwembroek / bikini letten, want je wordt er zo buiten gespoeld. Zaterdag 26 januari Hanen kraaien hier niet, maar we zijn weer ontzettend vroeg wakker. Na het ontbijt zijn we te voet, eerst over het strand en later over de weg richting Ponta Negra gewandeld. en dorstig (ondanks het water dat we meegenomen hadden) kwamen we in het “centrum” aan. Men had ons het “Praya Shopping Centre” aanbevolen als een must, maar dit viel erg tegen. In ieder geval konden we er op een terrasje met een verfrissing een beetje bijkomen van de wandeling. Voor dit “Shopping Centre” is de taxi standplaats van Ponta Negra en een wandeling terug naar ons hotel zat er niet meer in. Voor 20 real (inklusief de tip) hebben we ons terug laten brengen.
De start was goed niet al te warm en af en toe wat bewolking, maar daar kwam gauw verandering in. Heet, vermoeid
Met een kwartiertje zaten we aan een jus d’orange en een lekker koude cerveja. Elly zat er helemaal doorheen en heeft ’s middags bijna 2 uur (op bed) geslapen. Daarna heeft ze zich een uur lang heerlijk laten masseren. Maarten kon de roep van de golven weer niet weerstaan en dus hup naar / in zee. Na het eten dubben we wat we zullen doen. Of we sluiten onze “luiken”, of we gaan over een klein uurtje nog even
5
naar het entertainment programma kijken. Vanavond is het “Capoeira”. Capoeira (volgens Wikipedia) is een spel, vaak omschreven als een Braziliaanse vecht-dans (dança-luta). Zij heeft haar wortels in soortgelijke spellen of riten meegenomen door de Afrikaanse bevolking in de tijd van de slavernij in Brazilië. Twee mensen spelen het capoeira spel in een door mensen gevormde cirkel, waarvan het hart een rij muzikanten is. Het spel is een uitwisseling van aanvals en verdedigingstechnieken op muziek, waarbij de 'verdedigende' partij laag gebukte, ontwijkende bewegingen maakt. Kenmerkende bewegingen van het spel zijn de ginga; een 'waggelende' basisstap van waaruit alle mogelijke bewegingen voortvloeien. Capoeira ziet eruit als een combinatie van vele acrobatische bewegingen, zoals vanuit de handstand met twee benen gemaakte, hoog schoppende bewegingen. Na dit “gehuppel” een half uurtje aangezien te hebben was het voor ons “snaveltjes dicht en oogjes toe”. Zondag 27 januari Ook vandaag weer vroeg wakker. Maarten heeft nog wel wat last van zijn voeten, maar niet meer zoals gisteravond want toen kon hij er bijna niet meer op staan / lopen. Rustig aan doen vandaag nog maar. Wel een paar keer weer in zee. Bij de strandverkoop heeft Maarten een nieuwe zwembroek (25 Real) en Elly een armbandje (10 Real) gekocht. Die mensen zitten vanaf een uur of half negen tot een uur of vijf op het strand om iets te verdienen. Het lijkt erop dat vanaf het moment dat wij dit kochten tot en met de dag van vertrek wij vrienden voor het leven gemaakt hadden. ’s Middags het bekende ritueel van de “koffie met iets erbij” en met de snacks die ze hier serveren zullen we de weegschaal thuis wel weer een beetje horen kreunen. ’s Avonds weer op tijd naar bed, want wat wordt je hier (zou het van het luieren komen?) loom en slaperig. Maandag 28 januari Ook nu weer met zonsopgang wakker en na het ontbijt nog een uurtje op het strand met een aantal andere hotelgasten zitten kletsen, voordat we richting Ponta Negra gaan. Dit keer pakken we de taxi, want we zijn wel genezen, nou ja???? Het Shopping Centre gaat pas om 10 uur open en dat duurt nog zo’n half uurtje, dus toch de stoute schoenen maar weer aan en gaan wandelen. Het werd nu slenteren over de “boulevard” van Ponta Negra, al met al toch weer iets meer dan een uur. Bij een kioskje ons van vocht voorzien en al lopend viel ons oog op wat een klein winkeltje leek, maar dit bleek al gauw te bestaan uit meerdere, daarachter gelegen, kleine winkeltjes. Hier badslippers voor ons beiden en een koelkast magneetje gekocht. Dit stukje Ponta Negra ziet er wel leuk en gezellig uit, maar voor ons is dit toch iets te “toeristisch” en druk.
6
Aan het eind van de “boulevard” toch maar weer een taxi opgepikt om ons richting Shopping Centre te brengen. We hebben wel weer genoeg gewandeld en met de taxi gaan we terug naar Marsol.
Na de lunch weer heerlijk luieren en ook ons weer door de golven laten “masseren”. Voor het eten met flink wat Nederlanders op het terras gezeten. Met een praatje en een drankje vliegt de tijd. Na het diner worden een aantal van hen, waaronder een jong stel (zij hadden deze reis gewonnen) waar we deze week leuk kontakt mee hadden, opgehaald. Jammer voor hen, maar wij hebben nog een hele week. Tegen 20.30 uur kwam de bus en met de gebruikelijke kussen en wensen stapten zij de bus in. Altijd jammer dat de gezelligste mensen als eerste vertrekken. Op tijd maar weer naar bed, want dat kleine kereltje (wij wilden hem niet meenemen, maar koste wat het kost hij moest en zou ook mee op vakantie) met die gigantisch grote hamer weet ons elke keer weer te vinden. Dinsdag 29 januari Weer heel vroeg wakker. Elly zit flink onder de uitslag (blaasjes, zon allergie?). Vooral op haar polsen is het het hardnekkigst en dat doet zeer omdat het op de aders en spiertjes zit. Rustig aan en zoveel mogelijk de zon vermijden. Wel diverse keren in zee geweest. Het blijft in het “kruispunt” zand verzamelen. Zelfs al sta je rustig in de golven dan nog komt er een flinke hoeveelheid zand je broek in. Na het koffie-/thee uurtje vond Elly het welletjes, want ze werd zo zoetjes aan gek van de jeuk. Na het douchen de plekken flink ingesmeerd met babylotion en toen even op bed liggen
doezelen. Maarten vond dit een uitgelezen moment om met een biertje in de hangmat te kruipen.
Zo roep je natuurlijk wel het “Zwitserleven gevoel” over je af en kan je fantasie behoorlijk op de loop gaan. We hebben hier nergens kippen gezien, maar ook vandaag gaan we weer vroeg met ze op stok.
7
Woensdag 30 januari Als je vroeg naar bed gaat, ben je over het algemeen ook vroeg wakker. Vandaag dus ook weer voor zonsopgang. Het is bewolkt wat mooie plaatjes oplevert. Elly heeft door de jeuk niet echt lekker geslapen, maar nu is de jeuk gelukkig weg. Tijdens het ontbijt kwam er een echt tropisch regenbuitje naar beneden.
Lekker, lekker en nog eens lekker.
Na het ontbijt met een taxi naar het vliegveld gegaan om te kijken of er wat te spotten viel. Onderweg zijn er nog een paar flinke buien gevallen, maar na een uurtje klaarde het weer op en dan brandt het zonnetje weer volop. Het vliegveld is rustig tot stil. De verderop staande militaire vliegtuigen zijn deels te zien, maar van het lezen van de registraties is geen sprake en van een paar civiele vliegtuigen konden de registraties gescored worden. Tijdens het uurtje dat wij daar waren geen militaire bewegingen gezien en slechts 2 civiele kisten gingen in take off. Volgens de vertrekschema’s op de monitoren in de terminal zijn de meeste vluchten ’s avonds en ’s nachts. Die dag (avond) stonden er maar zo’n 10 reguliere lijndiensten geplanned. Nu we hier toch zijn hebben we het luchthaven gebouw maar verkend, zodat we bij vertrek niet hoeven te zoeken. Nog even een bak koffie gepakt en dan weer met een taxi richting het centrum van Ponta Negra. Naast het “Praya Shopping Centre” hebben we nog een ander centre gevonden en dat is leuk en gezellig ingericht. Allemaal kleine winkeltjes (3 hoog) rondom een binnenplaatsje. Hier “shop” je voor je genoegen. Natuurlijk zijn er veel souvenierwinkeltjes, maar ook voor
schoenen, kleding e.d. kun je hier terecht. Hier sandalen voor Maarten en een rugtas, groen en geel met het opschrift “Natal – Brasil” gekocht. Toen we helemaal beneden stonden en eigenlijk op zoek waren naar de uitgang werden we in het Hollands aangesproken en dat bleek de eigenaar te zijn van één van die winkeltjes. Hij was naast Nederlander ook Braziliaan en woonde er sinds een paar jaar en is getrouwd met een Braziliaanse. Hij vertelde ons hoe we naar de uitgang konden komen en ook vertelde hij de oorsprong van dit gebouw. Het was vroeger een gevangenis en al die kleine winkeltjes waren de cellen. De toren was vroeger de wachttoren en op het binnenplaatsje werden de gevangenen gelucht.
8
Hij gaf ons ook een tip, waar we een zalfje konden kopen voor de zon allergie. Tegen een uur of één weer met de taxi naar het hotel en de lunch. Na de lunch is het weer tijd voor de Siësta. Dat heb je hier met die warmte echt nodig hoor. Verder niet veel gedaan, maar natuurlijk nog wel in zee geweest. Donderdag 31 januari
Dit is echt vakantie hoor, maar we zijn hier in tegenstelling tot
thuis wel erg vroeg uit de veren. Het zalfje dat wij gisteren gekocht hebben voor die akelige plekken op Elly d’r polsen werkt wel. Ze zijn niet weg, maar wel al minder en ook de jeuk en roodheid zijn lang niet zo erg meer. Vroeg (om 07.00 uur) ontbijten en het is nu al bloedjeheet. Na het ontbijt nog een klein uurtje over het strand gewandeld en dan is het “de schaduw opzoeken”. Voor de rest van de dag is het afwisselend “in zee, afspoelen, een drankje pakken, eten, en luieren”.
Vrijdag 1 februari We zijn toch vroeg wakker, dus maken we een paar foto’s van het opkomen van de zon. Nog heel even plat en na het ontbijt weer een flink stuk over het strand gekuierd. De bewolking overheerst en onder de palmbomen en met het zeewindje is het goed vertoeven. De palmbomen worden goed onderhouden en wij kijken belangstellend en fotograferend toe. Het gesprek met de mannen is met handen en voeten. In ieder geval schijnen zij onze belangstelling leuk te vinden, want er wordt een “noot” aangeboden om te drinken, die we beleefd weigeren. De
jongen loopt weg en komt na enige tijd terug met een bloeiende “noot”, die hij ons voor thuis aanbied.
Wij kunnen hem duidelijk maken dat we het erg op prijs stellen, maar dat wij dat toch niet mee kunnen nemen. Zaterdag 2 februari Elly wilde de zon uit de zee zien opkomen en fotograferen, maar helaas het is iets bewolkt. Maarten slaapt zowaar nog en aangezien zij niet al teveel geslapen heeft (het was een klamme nacht) nog maar een uurtje proberen te slapen. Om half zeven, de zon staat al weer hoog en het is al warm en nog eens warm, zijn we er weer helemaal klaar voor. Ontbijten en daarna weer een strandwandeling. Jammer dat we niet helemaal over het strand naar Natal kunnen lopen, want na zo’n anderhalve kilometer stroomt er wat lijkt op een open riool (’t is zwart en het stinkt) in zee. Terug dan maar weer en hup de zee in. We hadden ons voorgenomen om wat minder in zee te gaan, want “vechten” tegen die sterke golfslag is best vermoeiend en levert ons de nodige spierpijn op. Van dat minder komt dus niets terecht, want het is echt
9
lekker om in zee te staan. Verbazingwekkend is het dat je in Nederland Maarten de zee niet in en hem er hier bijna niet uit krijgt. We genieten beiden volop van het warme zeewater en die golven. De dag verloopt verder met “luieren, drinken, douchen om af te koelen, luieren, eten, luieren, drinken, douchen om af te koelen, luieren en nog eens eten”. Dit (en de warmte draagt daar ook flink aan bij) is best vermoeiend hoor. Na het avondeten komt die vermoeidheid echt opzetten en zo liggen we dus al weer bijtijds in bed. Zondag 3 februari Maarten is voor dag en dauw (nou ja dat laatste kennen ze hier niet) op en gaat naar het strand om de opgaande zon te digitaliseren. Foto’s maken op het strand lukt niet, want het hek naar het strand is nog op slot (gaat pas om half zeven open). Dan maar vanaf de plek, waar wij steeds met de ligbedden vertoeven.
Na een vroeg ontbijt (we zijn de eersten) weer een wandelingetje over het strand gemaakt. Tja en dat is ook bijna niet te geloven, maar om 08.00 uur trekken we (nou ja Elly dan) een paar baantjes in het zwembad en Maarten probeert zonder veel inspanning van de ene naar de andere kant te drijven. Een half uurtje later staan we weer in de golven en hebben we, samen met andere mensen, de grootste lol. Iedereen is konstant bezig om zijn, of haar broekje op te hijsen. Ook de bovenstukjes van de bikini’s blijven bij deze golfslag niet of nauwelijks op zijn plaats zitten. En zo
gebeurde het dat Elly ook bijna haar broekje kwijt was en men kon zien dat haar billen niet verbrand waren.
De rest van de dag verloopt weer met luieren, enz. enz. We weten nu al dat we morgen 2 ½ uur later opgehaald worden. De planning was dat we om 20.00 uur van het hotel opgehaald zouden worden en dat de vlucht tegen middernacht zou vertrekken, maar dat wordt dus later. Dat wordt morgen en overmorgen een lange dag, een zware nacht en dag. Wij laten dat maar over ons heen komen. Elly heeft zo iets van ” voorlopig hoef ik nog niet weg” en Maarten heeft zo iets van “ik wil helemaal nog niet weg”. Het is carnaval en bij carnaval staan bij een ieder de beelden van het carnaval in Rio De Janeiro op het netvlies, maar hier is dat toch een stuk rustiger. Ja het is feest, er worden slingers opgehangen en er is “life music” (een zingende gitarist, of een gitaar spelende zanger). Geen middagmaaltijd in het restaurant, maar een BBQ bij het zwembad.
10
Voor en tijdens de BBQ wordt er gedanst en gek gedaan en al met al is het erg gezellig. Zo komt er aan onze voorlaatste vakantiedag een einde en ook nu gaan we bijtijds naar bed, want we redden het gewoon niet om langer op te blijven.
Maandag 4 februari Voor ons toch wel een bijzondere dag (niet het jaar, maar de dag), want 4 februari is n.l. de dag waarop wij elkaar voor het eerst in het “echie” hebben ontmoet en nu is het onze laatste vakantiedag alweer. Vanochtend vroeg samen wat foto’s gemaakt en na het ontbijt weer een stuk over strand gekuierd. Lekker nog in zee geweest en dan tegen tienen richting kamer om de koffers te pakken en uit te checken. Ook wij, net als gasten die vorige week uitcheckten, werden gekonfronteerd met een niet kloppende rekening. Zonder problemen werden de extra kosten geschrapt en de toeristenbelasting hoefden wij niet te betalen als wij maar een krabbeltje op een papiertje zetten. Toeristenbelasting (het was maar een heel klein bedrag) te gek als je ook nog eens een vertrekbelasting van € 30 per persoon moet betalen om het land uit te kunnen. De rest van de dag zoveel mogelijk in rust doorgebracht. Na het avondeten werd het echt zwaar om wakker te blijven tot de bus kwam. Om half 11 staat de bus voor en dan nog langs de andere hotels om mensen op te halen. Het inchecken op het vliegveld verloopt soepeltjes.
Hier nemen we afscheid van
Aisha
De paar uurtjes voor het “boarden” worden door Maarten gebruikt om nog wat te spotten en zo heeft hij er nog een paar gescored. Zoals hij al had voorspeld vliegen we terug met een ingehuurd vliegtuig (een Boeing B767 met de reistratie G-BYAB) van het Engelse Thomsonfly. Eindelijk gaan we dan (5 februari) om 03.30 in take off. Het werd een lange zit op doorgezeten stoelen en van slapen tijdens de vlucht komt niet veel.
11
Dinsdag 5 februari Om de lange vlucht nog iets langer te laten duren, landden we op de Polderbaan. Net uit de slurf worden we opgewacht door veel douaniers, een drugshond en een aantal marechaussees. Ach die belangstelling was te verwachten, want het is tenslotte een vlucht uit Zuid-Amerika. De pas kontrole verloopt ook voorspoedig en dan de band opzoeken, waar onze koffers moeten verschijnen. Onze koffers komen toch nog wel vrij snel en dan door de douane naar buiten. Het zal wel weer aan onze eerlijke gezichten gelegen hebben dat wij, in tegenstelling tot anderen, zonder kontrole naar buiten konden. En dan in de aankomsthal wacht ons een grote verrassing. Van Linda wisten we dat zij ons zou komen ophalen en wij hadden wel verwacht dat Nancy daar ook zou staan, maar dat zij daar met een “opgevulde buik” zou staan. Tjonge wat een verrassing. Nog even met z’n allen wat gedronken en dan op huis aan
Tot slot: Het was een geweldige vakantie, die geheel aan onze wensen heeft voldaan, maar of we nog eens richting Brazilië gaan dat valt nog te bezien. De accomodatie en het eten waren goed, maar Brazilië en dat ondanks de vriendelijkheid van de mensen is toch een land waar het oppassen geblazen is.
12
