Een logische volgorde?

Rijnland Katern | maart 2014 Evert Gianotten

Een logische volgorde?



Agenda april

‘Het was me de vergadering wel’, verzuchtte ik na afloop van de algemene ledenvergadering op dinsdag 19 maart. En dat heb ik van andere leden gehoord. Voor wie er niet bij was even kort. Nadat penningmeester Ruud de Graaf uitgebreid excuses had gemaakt voor de ongelukkige communicatie rond de contributieverhoging en de argumenten daarvoor duidelijk op een rij had gezet is de ledenvergadering in meerderheid met het bestuursvoorstel akkoord gegaan. Los van de inhoud van dat besluit wil ik bij de volgorde der dingen een kanttekening maken. Elk jaar moeten wij rond de jaarwisseling onze contributie betalen maar pas in maart wordt er op de ledenvergadering beslist over de hoogte daarvan en de besteding, een en ander bij behandeling van de begroting. Dat voelt niet logisch aan. In het openbaar bestuur is het juist regel dat de begroting moet zijn vastgesteld voordat er uitgaven worden gedaan en belasting kan worden geïnd. Kan dat bij RV Rijnland niet net zo?

zat 5

Roei-inloop voor nieuwe leden (13.00)

zon 6

Varsity en Amstelmarathon

ma 7

Toercursus (avond)

woe 9

Bestuursvergadering

zat 12

Weerribbenmarathon

zon 13

Roei- en stuurproeven

De verantwoording over het afgelopen jaar en verdediging van de plannen voor het komend jaar zijn de belangrijkste ingrediënten voor de ALV. Niet alleen financieel, maar ook inhoudelijk. Denk aan het actieplan aanschaf materiaal. Een heel goede gewoonte. Om te voorkomen dat de leden twee keer per jaar bij elkaar moeten komen moet het bestuur daarom een lastige keuze maken: ofwel de begroting vaststellen nadat met uitgeven en ontvangen is begonnen (de huidige praktijk) of verantwoording afleggen voordat het boekjaar is afgelopen. Om de leden actief te laten meedenken over beleid, belangrijke beslissingen en financiële keuzes, moet er eigenlijk voor het laatste gekozen worden. Dus in november of januari de leden raadplegen over de plannen en in grote lijnen verantwoording afleggen over het nog niet afgesloten jaar. Voor het formeel financieel afsluiten van het jaar (verantwoording van de penningmeester, controle kascommissie en decharge van de penningmeester) zal dan een ander moment of andere vorm gevonden moeten worden. Bij deze een oproep aan bestuur en leden om hier serieus over na te denken.

Colofon Coördinator dit nummer: Ineke Bartels Coördinator volgend nummer: Lieneke Hoeksema Kopij voor het aprilnummer (verschijnt rond 2 mei 2014 ) inzenden vóór 23 april 2014 | e-mail: [email protected]

1

woe 16 Midweekroeien zat 19

Open Dag

zat 19

Westelijke Regatta/Aegon NK

zon 20 Westelijke Regatta/Aegon NK zat 19

Nationale Sportweek (t/m 26 april)

vrij 25

Meerdaagse zwerftocht De Kwakel

Ergometerterras Zie artikel op pagina 3.

Door Peter Reimer

De tuincommissie: een ongewone commissie Een sportvereniging functioneert dankzij de inzet van vele vrijwilligers. Zij zijn vaak georganiseerd in commissieverband. Een commissie die met de zorg voor de tuin belast is, kom je in de roeiwereld niet vaak tegen. Reden om aan Wim van der Laan, voorzitter van de tuincommissie, te vragen wat de tuincommissie doet. Ik hoefde Wim niet te vragen wat de tuincommissie doet, want hij stak meteen van wal. De tuincommissie bestaat behalve Wim, uit Centine en Jan Olieman. Centine en Jan zijn de deskundigen op tuingebied, Wim is de organisator. En er valt wat te organiseren: de tuincommissie maakt gebruik van ongeveer 23 mensen voor het maaien van het gras, de maaiploeg, en net zo’n aantal voor het onderhoud van de tuin, de tuinploeg. Wim maakt voor al deze werkzaamheden en de indeling van de mensen een rooster. Vanaf 15 april wordt het gras in principe elke week gemaaid. Het gemaaide gras kan blijven liggen. De tuinploeg werkt vijf keer in het seizoen een ochtend, van eind april tot eind september. De mensen van de tuinploeg, voornamelijk vrouwen, in tegenstelling tot de maaiploeg die uit hoofdzakelijk mannen bestaat, schoffelt, verricht eenvoudig snoeiwerk en haalt het onkruid tussen de struiken en op het terras weg. Het grote botenterrein komt niet zo vaak aan de beurt voor het verwijderen van het gras en onkruid tussen de tegels. De tuinploeg heeft een afkeer van het gebruiken van chemische bestrijdingsmiddelen maar voor het botenterrein worden deze middelen weleens ingezet.

Wim van der Laan

In het verleden zijn er op basis van een plan struiken en planten geplant. Nu beperkt de tuincommissie zich tot het onderhouden van de tuin. Zoals gezegd is Wim de organisator maar er zijn behalve Centine en Jan nog wel meer tuindeskundigen. Zo beschikt de tuincommissie in de persoon van Sacha Hagendoorn over een hovenier. Hij geeft adviezen over het rooien van bomen. Recent zijn de wilgen geknot door een vrijwilligersploeg van het Zuid-Hollands Landschap tegen een geringe vergoeding. Organiek moet het knotten eenmaal in de zes jaar gebeuren. Samen met de werkploeg heeft de tuincommissie geholpen het terrein rondom de vijver te bevrijden van te hoog opgeschoten bomen. We wisten niet dat dit terrein ook tot ons tuingebied behoorde, aldus Wim. Tot voor kort werd dit gebied als een soort wilde natuur beschouwd. Zolang de vijver nog niet geschoond is van alle wildgroei blijft het terrein om de vijver in zijn huidige woestheid bestaan. Als eenmaal de vijver is aangepakt zal ook dit deel van het Rijnlandareaal in een tuin omgewerkt worden. Tot slot vroeg ik Wim of de tuincommissie nog wensen had. Op tuingebied zijn er geen wensen maar wel zou de tuincommissie een gebakje bij de koffie tijdens een tuindag weer in ere hersteld zien. Deze traktatie mocht van het toenmalige bestuur niet meer voor rekening van de vereniging komen. Bij haar bezoek aan de tuincommissie, een tijdje terug, had voorzitter Marianne Bovenhoff beloofd deze beslissing in heroverweging te willen nemen. Nu het voorjaar weer aanbreekt is het een goed moment de voorzitter aan haar toezegging te herinneren.

2

Door Peter Reimer

Korte impressie van de ALV Contributieverhoging Meer leden dan gewoonlijk hadden hun weg gevonden naar de jaarlijkse algemene ledenvergadering van Rijnland. Dat had ongetwijfeld te maken met het voorstel de contributie te verhogen met 28 euro, een bedrag gelijk aan het abonnementsgeld voor het blad “Roeien”, waarin opgenomen het Rijnlandkatern. Zoals bekend heeft de KNRB de exploitatie van dit blad gestaakt met ingang van 2014 omdat het aantal abonnees landelijk zo ver was gedaald dat het niet meer rendabel was. Reglementair was het abonnementsgeld een opslag op de basiscontributie. Formeel had het bestuur deze opslag niet meer mogen innen. Omdat echter in de loop van 2013 gebleken was dat de vereniging onvoldoende geld uittrok voor het groot onderhoud van het gebouw, besloot het bestuur de opslag in de contributie te houden en zo een voorschot te nemen op het voorstel tot verhoging van de contributie. Vele leden hebben bezwaar gemaakt tegen deze gang van zaken. Het was goed dat de penningmeester Ruud de Graaff in de vergadering erkende dat het bestuur onjuist had gehandeld en namens het bestuur excuses aanbood. Vervolgens legde Ruud uit dat er veel meer groot onderhoud aan het gebouw verricht moest worden dan in vorige jaren was voorzien, zoals een dakreparatie, herstel van de riolering, etc. De jaarlijkse toevoeging aan deze voorziening moest daarom drastisch verhoogd worden. Daarnaast was een deel van het voormalige abonnementsgeld nodig voor een verbetering van de digitale communicatievoorzieningen.

Multifunctionele ruimte Gelukkig werd er niet alleen over groot onderhoud gesproken. De bouwcommissie hield een presentatie over de mogelijkheden tot het verbeteren van de functie van het gebouw. Zowel een eventuele vergroting van de kleedkamers als diverse alternatieven voor een betere ergometerruimte kwamen ter sprake. Als meest aantrekkelijke verbouwing presenteerde de bouwcommissie een uitbreiding van het gebouw ter hoogte van de werkplaats, op de plek waar zich nu het terras bevindt. Het gebouw zou op die plaats met een soort serre-achtig bouw vergroot kunnen worden om plaats te bieden aan een multifunctionele ruimte. In de eerste plaats biedt deze ruimte plaats aan 10 ergometers maar er kan ook vergaderd worden. Desgevraagd antwoordde de bouwcommissie dat de nieuwe ruimte een geheel gaat vormen met het bestaande gebouw zodat men zich van de sociëteit kan verplaatsen naar de ergometerruimte en terug. Dat is belangrijk voor de CARR-roeiers. Zij kunnen dus van de koffietafel op de ergometer stappen en terug zonder hindernissen te hoeven nemen. De aanwezige leden waren in grote meerderheid gewonnen voor deze uitbreiding van het gebouw. Wellicht dat mede hierdoor het contributievoorstel met maar enkele tegenstemmers aanvaard werd. Overigens moet het plan eerst nog verder uitgewerkt worden en er is ook nog geen besluit gevallen over de financiering.

Loes van der Werf en Paul Terwindt leden van verdienste Op dezelfde ALV werd ook een voorstel tot benoeming van twee leden tot lid van verdienste behandeld. Het zijn de leden Paul Terwindt wegens zijn verdiensten voor de Soevie en Loes van der Werff voor haar verdiensten voor de CARR maar ook (en dat heeft zij al veel langer gedaan) als lid van de redactiecommissie van het katern. Loes en Paul: van harte gefeliciteerd.

Impressie van een ‘Rijnland ergometerserre’. Ontwerp: Jean-Paul Corèl.

3

Door Lieneke Hoeksma

Ledenportret Wie is Els Damstra? Wie in het weekend op Rijnland rondloopt, zal haar kennen, in ieder geval van gezicht. En dat gezicht staat meestal op vrolijk. Roeien, coachen, sturen: ze gaat er allemaal voor, en het gaat haar allemaal prima af. Na zaterdagochtend zelf geroeid te hebben, ontwart ze met een kop koffie in de hand de steeds groter wordende kluwen juniorleden. Met hetzelfde natuurlijke gezag waarmee ze structuur in het jeugdroeien weet te brengen, lukt het haar dan elke zondagochtend de dames veteranenacht uit de kleedkamer en op het water te krijgen. Maar hoe komt een studente – want dat is ze – op Rijnland terecht? Onder genot van een kop koffie in de zondagochtendzon legde ze dat laatst uit. Geboren (1988) en getogen in Groningen met een vader en moeder die elkaar op de grote vaart leerden kennen, zit Els het varen eigenlijk in de genen. Geïnspireerd door haar moeder, die in Amsterdam bij RIC had geroeid, stapte ze als middelbare scholier in 2002 bij Neptunus in Delfzijl voor het eerst in de boot. Daar leerde ze roeien, en legde ze tegelijk de basis van haar coach- en stuurvaardigheden: ze begeleidde jongere clubgenoten, en stuurde de ploeg van haar moeder – die inmiddels ook bij haar dochters bij Neptunus was gaan roeien. Toen ze in 2007 naar Leiden vertrok voor haar rechtenstudie lag het dus voor de hand om daar weer de riemen ter hand te nemen. Ze meldde zich eerst bij Asopos, maar daar viel de sfeer tegen (en pasten de clubkleuren niet echt in haar smaakpalet). Het werd dus Njord voor de sfeer, en licht blauw stond haar toch wel beter dan paars-wit-rood. Bij Njord werd ze voor de clubacht geselecteerd, maar moest ze snel afhaken vanwege een blessure. Coachen hoorde aan het Galgewater niet tot de opties als je geen wedstrijdervaring had, en toen Hanneke Binnendijk haar attent maakte op Rijnland, waar de jeugdsectie nog mensen zocht, kwam ze hier kijken, en was ze al snel aan het coachen. Na een intermezzo van vijf maanden aan de University of Connecticut, werd ze vanaf het voorjaar van 2011 samen met Marlien en Florence de drijvende kracht van Rijnlands jeugdsectie. En niet alleen voor wat betreft activiteiten in de boot: bij slecht weer schudden ze gedrieën alternatieve trainingscircuits uit de mouw, organiseren ze barbecues en jeugdkampen, en stonden ze aan de wieg van de inmiddels traditionele jaarlijkse ergometerwedstrijd in januari. Zo hebben ze de afgelopen jaren ervoor gezorgd dat de jongens en meiden ook buiten de boot veel plezier met elkaar beleven, wat de binding met elkaar en met de vereniging versterkt. Hoe ze roeit weet ik niet, maar sturen doet ze als of ze ervoor geboren is. Zodra ze plaats neemt op haar speciale kussen, neemt Els op een natuurlijke en vanzelfsprekende manier leiding over acht zeer eigenwijze vrouwen van haar moeders generatie. Ze weet deze ‘dames’ steeds te motiveren en bij elkaar te praten als de aandacht in de boot maar iets verslapt. Bij het horen van haar fameuze kreet ‘Bootje recht!’ weet iedereen wat haar te doen staat. En hoe hard het ook regent of waait, hoe lang de weg naar huis ook is, Els weet de ploeg te overtuigen dat ze voelt hoe goed de boot loopt en dat ze koffie bijna kan ruiken. Maar er is meer dan roeien. Toch? Wat doet Els als ze niet op Rijnland rondloopt, -fietst of -vaart? Studeren natuurlijk. Maar niet lang meer: ze hoopt deze zomer haar bul te mogen ontvangen. Daarna wil haar juridische kennis inbrengen als beleidsmaker, bij de overheid of daarbuiten. Gevraagd naar andere hobby’s dan roeien, noemt ze zingen en saxofoonspelen, hoewel ze in Leiden niet bij een koor zingt en haar saxofoon nog in Groningen ligt. En op vakantie leest ze graag: het liefst boeken die niets met rechten te maken hebben. Els is blij met Rijnland, en Rijnland mag zeker blij zijn met Els.

4

Door Ineke Bartels

WAT IS ER NU EIGENLIJK AAN DE HAND OP DE PLAS?

Op een vroege winterochtend sta ik voor een dichte slagboom. De brug staat open! Midden in de winter en zo vroeg al pleziervaart? Nee, in het kielzog van de late nacht komt een groot baggerschip tevoorschijn uit het donkere gat onder de brug. Vast op weg naar de Baileybrug en dan de Meeslouwersplas op. Ik moet toegeven dat ik eigenlijk niet weet wat er nu precies aan de hand is op deze plas, wat zo’n schip daar gaat doen en waar het vandaan komt. Ik vraag het aan Rijnlandlid Pascal van den Ouden, op deze plas aan het werk voor Boskalis. Hij is technisch verantwoordelijk voor 15 schepen van het bedrijf. Pascal zorgt er onder meer voor dat het materieel werkt en van A naar B komt. Pascal vertelt dat de Meeslouwersplas een aantal jaar geleden is uitgediept omdat er in de omgeving een grote behoefte was aan zand. Door het uitbaggeren en de weersinvloeden verzakken de kades om deze plas heen. Als hier niets aan zou gebeuren, dan bestaat er over een paar jaar geen dijk meer tussen de Vliet en de plas. Daarom is Boskalis enkele jaren geleden begonnen met het ontdiepen van het meer. Dit houdt in dat Boskalis er de diepte van -32 m terugbrengt naar ongeveer -12 m. Daarnaast wordt er een krekengebied aangelegd tussen de ophaalbrug en de Knipbrug. Op mijn vraag of we al resultaat kunnen zien de werkzaamheden antwoordt Pascal dat er boven water hiervan niets zichtbaar is. Onder water wel. In de afgelopen twee jaar is al aardig wat grond in de plas gestort. Voor het ontdiepen zijn Pascal en zijn collega’s echter afhankelijk van de hoeveelheid grond die vrijkomt en dat kan per week verschillen. Hij schat in dat zij nog zo’n acht jaar te gaan hebben. vervolg op pagina 6

5

vervolg wat is er nu eigenlijk aan de hand op de plas? Pascal legt uit dat er drie partijen zijn betrokken bij de werkzaamheden. BAM is verantwoordelijk voor het project en zij onderhoudt het contact met omwonenden, provincie, gemeenten en hoogheemraadschap. Boskalis voert het ‘onderwaterontwerp’ van de baggerwerkzaamheden uit en levert het materieel om de schepen te lossen. GWW is de ‘grondstoffenbank‘ die in de gaten houdt welke grond beschikbaar is. GWW is verantwoordelijk voor de aanvoer en kwaliteit van de grond. De schepen brengen grond mee uit gebaggerde kanalen en meren zoals die bij Leidschendam, Oegstgeest, Katwijk, Leiden, de Kaag. Voordat de grond wordt opgebaggerd, wordt het slib door een laboratorium getest op vervuiling. Met de gemeenten is afgesproken dat de schepen tussen 07:00 en 19:00 op de plas mogen lossen. Schepen die niet binnen die tijd gelost worden moeten wachten tot de volgende dag. Het kan dus wel eens voorkomen dat schepen voor onze roeivereniging afmeren om de volgende dag om 07:00 als eerste de plas op te kunnen. Roeiers hebben niet veel last van het storten van de grond. Er mag bijna overal op de plas gevaren worden. Alleen tussen 07:00 en 19:00 is het uit veiligheidsoverwegingen niet toegestaan om aan de rechterkant van het eiland naar de achterplas te varen. De grote schepen passeren elkaar wel eens op die plek. Daarnaast is het niet aan te raden om te dicht bij het ‘losponton’ te komen. Tijdens het lossen houden de schepen namelijk hun schroef en boegschroef aan dit veroorzaakt veel stroming in het water rondom het ponton. Overigens zal het volgens Pascal de komende tijd vrij rustig zijn op de Vliet, althans voor wat betreft de baggerschepen. Door de grote vraag naar grond zal er minder slib worden aangevoerd naar de Meeslouwersplas.’ Pascal nodigt Rijnlandleden van harte uit om het materieel eens van dichtbij te zien en de plannen en hydrografische kaarten te bekijken. Een telefoontje naar Pascal en het wordt geregeld!

volgende nummer verschijnt rond 2 mei 2014 vervolg brainstormsessie ter versterking van het actieplan

6