Eddy & Freddy in Amsterdam deel XVI

Aangetikt door: Eddy & Freddy

Eddy & Freddy in Amsterdam deel XVI

In de Eddy&Freddy lustrumedition kondigden wij de eerste twee stuks Eddy&Freddy events van het nieuwe jaar aan. In deze editie blikken we terug op deze events, die beiden op voorhand al erg vermakelijk waren. Met name op verzoek van onze vrolijke zwemvrienden uit Amsterdam zullen we ons concentreren op het bezoek dat wij aan onze hoofdstad brachten op 4 januari. Als het mag toch nog even één korte alinea over hoe Eddy&Freddy het nieuwe jaar hebben ingeluid. De reis naar Den Haag – Voorburg was lang en de straat waar Klep aan woonde overigens ook. Na een hartverwarmende kennismaking met alle woonvertrekken in de pittoreske woongelegenheid van Klep begonnen we de avond met een paar oliebollen en het eerste pijpje Grolsch van de avond. Inmiddels werden we voorgesteld aan de rest van het publiek van vanavond, zusjes van Klep, neefjes van Klep, vriendinnetjes van de zusjes van Klep en nog een paar Piranha’s: eentje aangereisd vanuit Enschede (Marianne Nouvelle) en een andere aangereisd vanuit een paar straten verder (Jeroen Kölgen). Een paar uur later stond er een dampende pan met pasta op tafel en na het verwerken van een paar bakken ijs als dessert was het tijd voor het echte werk, een partijtje stevig pokeren. Freddy verloor in de finale uiteindelijk van één van de twee niet Piranha-vrouwen (16 en 25). Hun relatie bestond uit het feit dat ze beiden met dezelfde dirigent gezoend hadden. Na nog meer van veel te veel flessen veel te goedkope champagne was het al bijna 00:00 uur en konden we met gevaar voor eigen leven Duits Aldi vuurwerk gaan afsteken. Gelukkig waren de Duitse strijkers minder levensgevaarlijk geworden sinds onze kinderjaren, zodat zelfs Freddy met een paar glaasjes op zijn vingers heeft weten te behouden. Na een stief kwartiertje puur genieten van gekleurde en ongekleurde vonken togen wij weer naar de veilige omgeving van Klep z’n flat. Daarna werd het pas echt gezellig. Met nog een aantal glaasjes locale kruidenbitter werd de nieuwjaarsnacht uitgeluid. Op een gegeven moment konden Marianne Nouvelle en Kölgen het dronkemansschap -30-

Slipje4 - Jaargang 37


van de rest van het gezelschap niet meer weerstaan. Marianne melde zich ziek af en trok zich terug op haar eigen verworven kamertje en Kölgen wist zich te verontschuldigen ter wille van burgerlijk gedrag. Op de bank zijn zaakjes gebeurd die wij tot op heden nog niet verhuld hebben en ook niet meer zullen verhullen (inmiddels een verjaarde zaak). Feit was dat we, exclusief Klep’s neefje, die als enige de nacht op een luchtbed doorbracht, op den duur toch echt allemaal een bed gevonden hebben. Waar Freddy in één keer in het juiste bed belandde, vond Eddy pas in tweede instantie een bed. Zo geschiede het dus dat Eddy de volgende morgen lepeltje lepeltje wakker werd naast Klep en Freddy in dezelfde houding wakker werd naast de dames van de dirigent. Beiden vroegen we ons op hetzelfde moment af hoe en waarom we in deze bedden beland waren… Tot onze grote teleurstelling ging de nieuwjaarsduik in Scheveningen, waar we natuurlijk speciaal voor vanuit het Twentsche Land naar hier gekomen waren, niet door, waardoor we veroordeeld werden om nog langer in de genoemde configuratie te blijven liggen. Na een gebakken eitje, zo hier en daar een koude douche en het kuisen van de woonkamer, die op een of andere manier bevuild was met een mix van kruidenbitter en chips, was het wachten op de pappa en mamma van Klep. Terwijl Freddy alweer gevlogen was verkende Eddy samen met Klep nog de Haagse binnenstad, om `s avonds samen met Freddy terug te reizen naar Enschede. Een paar dagen later was het al weer tijd voor het volgende feestje van het nieuwe jaar, en wat voor één? Om het succes van het vorige E&F-event te kunnen overtreffen hadden we ons zelf weten uit te nodigen bij een van de vele blonde zwemsters die Spons rijk is, of voor de kenners onder ons een verzonken stuk*, namelijk Marisca. Naast Eddy&Freddy hadden we gezelschap van - hoe kan het ook anders - Klepper de Klep en niemand anders dan Anneloes, ook wel in voor een Slipje 4 - Jaargang 37

-31-


avondje, ja op stap met ons dus. Tegen etenstijd arriveerden we via Duivendrecht en de RAI, met trein, metro en tram op de afgesproken plaats. Het stulpje van Marisca bevond zich op de bovenste verdieping van een typisch Amsterdams pand en was voorzien van een hypermodern vliegtuigtoilet en een kunst-daglicht-lamp. Onze gastvrouw was perfect op onze komst voorbereid. Ze had voor de gelegenheid namelijk een aantal extra fietsen voor ons weten te bemachtigen (...), waar wij gedurende alle onderdelen van het event gewillig gebruik van hebben gemaakt. Het eerste onderdeel van het evenement was het aanleggen van een flinke buffer voor de noeste arbeid die nog zou komen: het eten bij Wereld eethuis Bazar, heel bizar. Ondanks dat de wereldbefaamde Albert Kuip markt op dit tijdstip nergens te bekennen was - enkel de vislucht had de tand des tijds doorstaan - was het binnen een gezellig drukke bedoening. Het eten was in ieder geval van wereldniveau, erg goed. De dames hielden het heel verstandig bij een bord met groenvoer, blijkbaar niet met dien verstande om vanavond nog veel calorieën te gaan verbranden. Na het eten taaiden wij fietsend af richting Amsterdam West alwaar het Marnixbad gesitueerd is. Ook hier was het onze gastvrouw die de fietsen behendig van een fietsslootje of 3 per fiets voorzag. Een van de weinige voordelen van studeren in wereldstad Enschede is toch wel dat het aantal sloten per fiets beperkt kan blijven tot 1, zonder de jatkans tot niet proportioneel aanvaardbare hoogte te laten stijgen. In het zwembad werden wij door het Spons-bestuur voorzien van een heel hip soort horloge, waarop je overigens de tijd niet kunt zien, iets wat na wat informeren tot de standaard Spons-zwemuitrusting schijnt te behoren. Enig onderzoek in het zwembad leerde ons dat een aantal zaken met dit gadget te bedienen zijn, maar een aantal zaken ook niet. Zo kun je zonder deze gadget wel douchen en naar de WC gaan, maar niet door de poortjes heen en de kleedkamers in. De training werd geleid door Koos, Kaas, Kees of Mohammed van het universitair sportcentrum, aardige man overigens. Na het uitkiezen van een geschikte baan voor ons vieren, begonnen we vol goede moed. Al

-32-

Slipje 4 - Jaargang 37


snel werd duidelijk dat wij het Spons-trainingsjargon nog niet helemaal onder de knie hadden. Misschien moet het Spons-bestuur eens een korte verklarende woordenlijst publiceren, zodat externe zwemmers zich daar voor de training mee kunnen voorbereiden op de weerbarstige werkelijkheid in het water. Net op het moment dat wij een beetje op stoom kwamen, was de training eigenlijk alweer voorbij. Opvallend waren vooral de korte opdrachten en het tempo dat vandaag niet bijster hoog lag. Of kwam dat omdat de Sponsjes zich aanpasten aan ons eigen Piranha-after-Christmas&NewYear dobber tempo? De training werd afgesloten met een tweetal estafettes. Enkele rivaliserende zwemmers van Spons (Remko, Alexander (die lamme), Tabitha) namen het in twee spannende races op tegen de drie aanwezige heren van Piranha. Na de belabberde prestaties van onze eigen Anneloes tijdens de training te hebben aanschouwd, kozen wij eieren voor ons geld en verkozen een willekeurig Sponsje als vervangster. Geheel tegen de verwachting in waren de Sponsjes ons bij de estafettes twee maal te snel af. Opmerkelijk detail was nog dat de estafetteplannen van de trainer nogal in de wind geslagen werden. Blijkbaar is de relatie tussen trainer en zwemmers wat minder autoritair dan bij Piranha het geval is. Is dat dan het geheim van Spons? Aangezien ze er elke keer met de winst vandoor gaan bij de NSZK’s. Slipje 4 - Jaargang 37

-33-


Met de pullboard tussen onze benen wegens onze zojuist verworven nederlaag zochten wij onze toevlucht tot de kleedkamers en in de lijn daarvan even later tot een biertje – een verdieping hoger. In vergelijking tot het naborrelen in Enschede beschouwen wij kort 1 voor- en nadeel. In het Marnixbad weet men na de trainingsarbeid het achterwerk van de zwemmende Ruimte nodig student aangenaam te verwennen met voor je Amleren fauteuils. Een nadeel van dit alles is dat hierdoor de prijs per biertje naar onze sterdammer? mening onevenredig hoger is. Bovendien probeert men door allerlei rare fratsen met het bier uit te halen (bier in de vriezer?) het bier voor een nog hogere prijs te verkopen. Dat wat betreft het Marnixbad, welke wij na een paar biertjes, via de achterdeur verlieten. Terwijl een hele hoop falende Sponsjes zich na afloop van de training vanwege uiteenlopende redenen naar elders begaven, fietsen wij ons via een door onze gastvrouw zorgvuldig geselecteerde toeristische route terug naar de binnenstad. Een goede cooling down, met alle bruggetjes die ons pad kruisten. Na enige tijd arriveerden we bij het Thorbeckeplein. Dit plein ligt in het centrum van Amsterdam, haaks op het Rembrandtplein en voor de kenners: in het verlengde van de Reguliersgracht. Op het plein staan een muziektent en een standbeeld van Thorbecke gemaakt door F.K. Leenhoff. Terwijl Marisca een poging deed om onze fietsen weer van een dozijn sloten te voorzien, konden wij ongezien en aandachtig het genoemde standbeeld bestuderen. De naam gedenkt Johan Rudolf Thorbecke die een belangrijke rol speelde bij de vorming van de Nederlandse grondwet. Het standbeeld werd onthuld op 18 mei 1876, een kleine vier jaar na de dood van Thorbecke en exact negentien jaar na de opening van de Rotterdamsche Diergaarde. Een hele escapade was het om vervolgens de Escape binnen te komen. Later zijn we toch maar aan de rij ontsnapt (huhuh, snap je?) en hebben we de benen genomen richting Paradiso (waar je wel met een tas -34-



naar binnen mag). Wat hier wel bleek is dat Sponsjes na de zwemtraining nooit rechtstreeks de kroeg induiken. Deze constatering is zowel positief als negatief op te vatten. Zou dit komen omdat men altijd in de kroeg zit, of komt dit omdat men na het trainen nooit de kroeg in gaat? Het antwoord op deze onderzoeksvraag zouden wij nog graag een keer willen geven in een nieuwe E&F-poll. Ondertussen waren er nog precies 4 Sponsjes overgebleven om voor de veiligheid van ons provinçiaaltjes te waken in het gevaarlijke Amsterdamse nachtleven. Mariska (Aalbers) kon vanavond ook gebruikt worden als meubelstuk/bar. Mocht je ook eens een keer ruimte zoeken om tijdelijk je Amsterdammer te stallen, informeer dan bij Mariska naar de mogelijkheden. Helaas komt ook een nacht in Paradiso ten einde, zie hierboven voor een impressiefoto genomen om 03:48. Iets voor vieren vervolgden wij onze touristische tour door Amsterdam met als doel om Anneloes naar huis te brengen. Langs het maritiem museum, tropen museum, Artis en een stil treinstation ging de reis, voordat we arriveerden aan de Valentijnkade (zie foto, met daarop bijbehorende lieflijke gansjes). Na een nachtzoentje vervolgden wij onze weg terug naar het warme zuiden. Thuis-

gekomen bestond de laatste activiteit uit het weer omhoog zeulen van de fietsen naar de zolderkamer van onze prinses. Gezien het vele blauw op straat is het een mirakel waarom we deze avond niet zijn afgerekend op onze gebrekkige fietsverlichting.


-35-


De volgende middag, na 12’en dus, was het de hoogste tijd voor het bakken van een paar overheerlijke eitjes. Volgens Marisca het ultieme voorbeeld van een Metroman: Freddy die eitjes bakt. Nadat de eitjespan weer was ontdaan van de biologische antiaanbaklaag, bedankten wij Marisca voor de gast-vrijheid en waren we klaar voor een nieuw Amsterdams avontuur, dit keer zonder begeleiding. Het uitstappen bij de verkeerde tramhalte leverde ons nog een gezond stukje lopen op, maar uiteindelijk bereikten we toch ons einddoel voor vanmiddag, het Leidse plein. Een betere combinatie dan Bier bij Cafe de Waard met Poffertjes bij de ijsbaan konden we ons niet wensen. Hoewel, Amsterdam komt er in de big poffertjes index niet echt gunstig vanaf. Stad Amsterdam Enschede Sneek

Prijs €5,€3,50 €2,50

Aantal 10 12 11

Big poffertjes index 0,50 0,29 0,23

Voor de echte skrapers onder ons adviseren wij de hiernaast afgebeelde handzame elektrische poffertjespan, volgens foto ook inclusief hapklare poffertjes, te koop op internetvoordeel.nl, voor € 25,-. Grenzeloos genieten! Na nog even kort maar vermakelijk te hebben gekeken naar kleine kinderen die op hun neus vielen in een grote plas met water (dat voor -36-



ijsbaan door moest gaan), maakten wij ons uit de voeten. Na een innige omhelzing van Klep voor bewezen diensten pakten Eddy&Freddy de trein terug richting Enschede. Een mooi en memorabel E&F-event was daarmee ten einde. Marisca, nog bedankt voor de tosti’s! Zoals eerder overeengekomen met Marisca hebben wij er absoluut geen bezwaar tegen, wanneer een aantal Sponsjes een keer de territoriale wateren van Enschede onveilig komt maken. Wees echter wel snel, want voordat je het weet studeren/werken Eddy&Freddy allebei ook in Amsterdam! Natuurlijk vond er in februari ook een zeer memorabele NSZK plaats. Echter, bij gebrek aan Eddy&Freddy in Utrecht, kunnen wij daar niet zulke zinnige en valide opmerkingen over maken, dan jullie van ons gewend zijn. Gelukkig hebben we wel iemand bereid gevonden om voor ons de sappigste onderdelen van dit weekend te sumariseren: te lezen elders in dit boekwerkje bij de rubriek Kleppy & Kleppy. Dat was’m weer & tot de volgende keer. Greetz, Eddy&Freddy Reacties? [email protected] *ex-Zinkstukster


-37-

Eddy & Freddy in Amsterdam deel XVI

Recommend Documents