BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
eBritsj nr. 20 4 december 2014
Redactie en lay-‐out e Britsj: Herman te Riele Kopij: Bijdragen svp sturen aan: britsj@bco-‐web.nl Bestuur: Voorzitter: Ig Nieuwenhuis Secretaris: Janine van Ipenburg Penningmeester: Hans Verveer Viertallenleider: Martin Heerschop Lid: Agnes Wesseling Technische Commissie: Nellie Birkhoff Jaap Trouwborst Ans Abel Ed Kuijpers Martin Heerschop
Website: www.bco-‐web.nl Webmasters: Yvonne Nolmans Rudi Kusters Ledenadministratie: Mieke Heuvelman Ereleden: sinds: Jaap Trouwborst 1 oktober 1993 Hans Fresen 11 oktober 1996 Speelgelegenheid: NDC Den Hommel Kennedylaan 9, Utrecht Tel: 030-‐275 99 88 In dit nummer: 1 Redactioneel 2 In Memoriam Chris ten Kate 8 In Memoriam Joost van den Boom 14 In Memoriam Yvonne Nolmans 17 Lieve Chris en Tim
Redactioneel BCO is opgeschrikt door het heel kort na elkaar onverwachts wegvallen van drie trouwe leden: Chris ten Kate (op 30 juli), Joost van den Boom (op 13 november) en Yvonne Nolmans (op 17 november). Deze eBritsj is gewijd aan het herdenken van deze drie leden. In de vorige eBritsj hebben Chris en Tim hun bridgelicht laten schijnen in de rubriek “Lieve Chris en Tim”. Toen zijn twee vragen van Yvonne blijven liggen die toen al wel door Tim waren beantwoord. Chris is daar niet (meer) aan toe gekomen. Als eerbewijs aan Yvonne en Chris vindt u deze rubriek nog één keer in deze eBritsj. pagina 1 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
In Memoriam Chris ten Kate
Van Janine, namens het bestuur van BCO: Op woensdag 30 juli is Chris ten Kate plotseling overleden. Chris was ruim dertig jaar lid van onze club. Hij kwam begin jaren tachtig naar BCO en groeide al snel uit tot een van onze beste spelers. In totaal speelde hij veertien seizoenen in BCO 1 met als hoogtepunt het veroveren van het kampioenschap van de Meesterklasse in 1991. Vele memorabele successen volgden. Chris was niet alleen een uitstekend bridger maar ook een prachtig mens. Iedereen in de bridgewereld mocht hem en de talloze warme reacties op de condoleancesite (www.christenkate.nl) getuigen daarvan. Als geen ander verstond hij aan de bridgetafel de kunst om, of het nu goed of slecht ging, altijd vriendelijk en kalm te blijven. En zoals Rudyard Kipling in zijn beroemde gedicht "If" schreef: If you can meet with Triumph and Disaster And treat those two impostors just the same; Yours is the Earth and everything that's in it BCO verliest in Chris een prominent en zeer geliefd lid. Dat stemt ons droef. Maar onze gedachten gaan in de eerste plaats uit naar zijn nabestaanden en vele goede vrienden. Het afscheid van Chris is op dinsdag 5 augustus. Van de NBB-‐website: Op woensdag 30 juli is Chris ten Kate (53) onverwacht overleden. Chris was de afgelopen tien jaar, als projectleider van IT dienstverlener Transfer Solutions, verantwoordelijk voor de ontwikkeling pagina 2 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
en het onderhoud van alle belangrijke IT-‐applicaties van de NBB, zoals de Uitslagenservice, de nieuwe clubwebsites, MijnNBB en de NBB-‐ledenadministratie. In Bridge van oktober 2012 staat een artikel over zijn werkzaamheden. Chris ten Kate was ook een topbridger, hij won talloze toernooien zoals in 2013 het Witte Huis Topcircuit (met Huub van der Wouden) en in 1996 de Modalfa Top-‐12 (met Bas Oosthoek). In 1991 won Chris de Meesterklasse viertallencompetitie.
Tijdens het Bridgecongres van de NBB op 8 november jl. werd de Hunebedtrofee postuum uitgereikt aan Chris ten Kate. Zijn vrouw Marijke en zoon Maurits namen de onderscheiding in ontvangst. De onderscheiding werd uitgereikt door Jan van Gorp (voorzitter district Drenthe) en Jons van der Mars (aftredend voorzitter NBB). In memoriam Chris door Huub vd Wouden, boezemvriend en bridgepartner van Chris Nu jij er niet meer bent zal ik nooit meer met jou, Maurits en Katie bij onze fc utrecht zitten op zondag, bij alweer een erbarmelijke wedstrijd. Nooit zullen we meer samen in London naar Fulham kijken (die bakten er ook al niets van). Ik zal nooit meer op weg naar een toernooitje een uur met jou over de nederlandse muziekscene in de jaren zeventig praten, in plaats van over het bridgesysteem. Zodat ik het systeem die dag vier keer vergeet.
Nooit zullen we samen naar een Dweezil Zappa concert gaan en discussieren over welke Zappa song de beste was. Nooit zullen we meer in een restaurantje zitten op vakantie in Italie met onze gezinnen om "een lekker vleesje" te eten 's avonds. Nooit zul je mijn auto meer onderkotsen omdat je niet wist dat je niet tegen schaaldieren kon.
Ik zal nooit meer maandagavond tot op het bod onze MK-‐spellen met je analyseren na weer een spannend weekend. pagina 3 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
We zullen nooit meer een kuttoernooitje samen spelen onder de naam Butje5 en dan elfde worden. We zullen nooit meer samen met onze gezinnen op bridgevakantie gaan naar Loiben en dan toch liever naar het zwembad gaan met de kids dan de paren te spelen. We zullen nooit meer na BCO nog een half uur staan praten op de parkeerplaats over hoe die kids het proberen te rooien in het leven, terwijl we eigenlijk op tijd weg wilden.
We zullen nooit meer, zonder het te hebben afgesproken, schoppenheer doorgeven onder de tafel tegen Agnes Wesseling, zodat Agnes als enige down gaat in 4 schoppen en maar niet kan snappen hoe anderen het halen. Nooit vind ik meer iemand die mijn rotgrapjes beter begrijpt dan jij. Dat van die schoppenheer was trouwens jouw idee, je was net zo erg. Nooit zullen we samen een jaar ouder worden en onze verjaardagen samen vieren. Ik zal nooit meer op je zitten wachten bij BCO als Nel "aan tafel" heeft geroepen omdat je weer eens te laat was (in je eigen woorden: "net op tijd"). Je bent je hele leven te laat gekomen en nu ga je verdomme te vroeg weg, eikel.
Nu jij er niet meer bent zal ik nooit meer een vriend hebben zoals jij. Van Huub:
Onze laatste clubavond (25 juli)
Chris was vroeg op vakantie deze zomer, en ik ging pas eind juli. We hadden tussendoor nog net tijd om op 25 juli de clubavond te spelen. Dat was de eerste keer in eeuwen, want als de viertallen en het WHTC gespeeld waren was het altijd wel lekker om het even rustig aan te doen. Het bleek de laatste keer, en het was eigenlijk een vrij gewone clubavond met de gebruikelijke rituelen. Uiteraard kwam Chris op het allerlaatste moment binnen, ruim in ieder geval nadat Ig of Jaap hun woorden hadden gesproken. Ik hoopte in zo’n geval hevig dat ie echt te laat was, zodat ik lekker met Nel het eerste spel kon spelen. Het resultaat was dan per definitie goed: of het resultaat was geweldig (dat kwam dan door Nel die natuurlijk veel beter was dan Chris), of dramatisch (en dan was het Chris z’n schuld omdat ie te laat was). Helaas was ie net op tijd. We keutelden lekker onder het uitwisselen van veel onzin iets van 57% bij elkaar. Dit waren de memorabele spellen:
pagina 4 van 18
BCO’s eBritsj Spel 18 O/NZ
♠ V874 ♥ HV2 ♦ V6 ♣ AB98
nr. 20, 4 december 2014 ♠ A ♥ B9 ♦ AHB10972 ♣ 1075 ♠ 109652 N ♥ A5 W O Z ♦ 3 ♣ HV642 ♠ HB3 ♥ 1087643 ♦ 854 ♣ 3
Oost speelde 4♠ na een biedverloop waar ik mijn ruiten kon bieden, en ik meen dat Oost (Marianne H. of Hannie G.) een Muiderberg opende. Was Chris er nog geweest dan had ie me dat zeker kunnen vertellen, maar ik vergeet altijd alles. Meer daarover later. Chris kwam uit met ♣3, voor 9, 10 en H (denk ik J). Schoppen voor klein, Vrouw, en mijn Aas. Geen idee wat die klaveruitkomst was terwijl ik toch luid en duidelijk ruiten bood, maar vooruit. Omdat Chris een renonce ruiten kon hebben eerst maar ♦A. Die hield en toen ging ik nadenken. Nou maakte het allemaal al niks meer uit met die ♠HB in Zuid als 2 slagen, maar wij hadden altijd veel plezier als maat ging nadenken. Er waren namelijk dan 2 mogelijkheden: of er kwam iets goeds uit (en dan meestal een goede score), of maat deed het fout, en dan konden we daar lekker de hele avond over zeiken. Win-‐win, zeg maar. Chris hoopte vurig dat ik geen klaver zou naspelen, want dit keer was het win-‐win-‐win: ook als ik het fout deed door ♦H te spelen was het contract nog down, door ♠B. Helaas voor Chris speelde ik klaver na voor de aftroever, en kon ie niet zeiken. Spel 15 ♠ V432 Z/NZ ♥ B109542 ♦ H8 ♣ 6 ♠ AH6 ♠ B N ♥ AV86 ♥ 7 W O ♦ A10653 Z ♦ V9 ♣ AH7542 ♣ VB83 ♠ 109875 ♥ H3 ♦ B742 ♣ 109 Ik opende 1♣ met die lekkere 5-‐6 laag, en bood 2♣ na 1♥. Nu hadden we een heel mooi systeem waardoor ik een goede 4+♦-‐6♣ kon aangeven. Na klaversteun en een slampoging vroeg ik Azen en boden we 6♣. Chris was in een jolige bui (dat kwam zeker door de vakantie, zoiets ondisciplinairs deed ie normaal nooit) en bood toen 6SA, een aardig contract maar niet in mijn hand na ♥B start. Wat een oen, een top in een nul veranderd. Kon ik wel lekker zeiken. Maar Chris had het laatste woord: pagina 5 van 18
BCO’s eBritsj Spel 8 W/-‐-‐
♠ H3 ♥ AV107 ♦ H5 ♣ A8765
nr. 20, 4 december 2014 ♠ 1086 ♥ 9832 ♦ B10862 ♣ 4 N W O Z ♠ VB752 ♥ 54 ♦ 9743 ♣ B9
♠ A94 ♥ HB6 ♦ AV ♣ HV1032
Chris zat West en opende 1♣. Toen hadden we weer dat mooie systeem en vertelden we elkaar dat het slam in klaver was. Chris vroeg Azen en ik zei dat ik drie keycards had. Tenminste dat dacht ik; Chris zei dat ik 4 keycards had aangegeven omdat we net ons systeem hadden aangepast (we speelden inderdaad niet een heel erg snuggere RKCB-‐variant). Maar omdat ie wist dat ik een idioot was, en hij zelf 2 keycards had, nam ie aan dat ik het was vergeten en dat ik nog het oude antwoord had gegeven. Hij bood toch maar 7SA voor 13 slagen. Ik geloofde natuurlijk niets van die onzin van hem; we hadden dit onderwerp wel besproken, maar bij ons telde het pas als het op papier stond. Anders was er geen beginnen aan bij mij. En ik wist helemaal zeker dat dit niet op papier stond, want ik had net de avond ervoor het hele systeem weer doorgeworsteld omdat ik altijd alles vergeet als we een maand niet spelen. En daar stond dit zeker niet in! Geen wijn met die zesde plaats, maar het was wel gezellig. Een paar dagen later ging ik toch nog even kijken wie gelijk had. En jawel: er stond helemaal niets in mijn geprinte systeemexemplaar – Ha! Toch nog even kijken of die stiekemerd me niet een systeemversie had toegestuurd die ik nog niet geprint had. !@%$&!! Bleek er een ongeopende versie in mijn mailbox te zitten waarin inderdaad die laatste wijziging op schrift stond. Had ie toch gelijk. Deze mail vond ik nog in mijn Verzonden mapje, op 28 juli, 2 dagen voor ons vertrek naar Frankrijk: Re: Systeem: paar kleine uitbreidingen Van: Huub Aan: Chris Nou je had helemaal gelijk -‐ zwart op wit, mea culpa. Jammer dat ik deze versie nooit had uitgeprint :-‐) Maar bij het doorspitten van de kleine uitbreidingen zag ik ook dat je ons hele nieuwe 2 complex er al in had gejast. Goed dat dat niet voorkwam haha! Laten we hierbij afspreken dat we vanaf nu de hele versie 1.15 spelen, incl. nieuw 2 complex dus. Na de vakantie nog een keertje doorspreken maar lijkt me. Vraagje: zijn er naast die 2 dingen nog andere belangrijke zaken gewijzigd? Mijn versie 1.14 stond nl. nog vol aantekeningen, dus ik geef de voorkeur aan het alleen uitprinten van de gewijzigde blzn... Ik zag wat kleine aanvullinkjes, maar geen wijziging in betekenis of heb ik het mis? Volgende keer maar de changebars aanzetten. pagina 6 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
Nog een vraag: ik wou de fcu-‐kaartjes (Red.: dat zal wel voor FC Utrecht staan; is even puzzelen voor een niet-‐Utrechtse Ajax-‐fan) aan buurtgenoten aanbieden maar iedereen is op vakantie dan. Heb jij nog interesse? Moet je ze wel ff (laten/komen) ophalen. Hoor t wel! Toen we na een lange dag files op 30 juli Frankrijk hadden bereikt en ik met Katie stond te voetballen in de tuin van onze eerste Franse auberge, belde Jelle. Dat ging over die voetbalkaartjes natuurlijk. Helaas niet.
pagina 7 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
In Memoriam Joost van den Boom
Bij zijn afscheid op 21 november, door Johan van Dijk:
Lieve familie van Joost, goede vrienden van Joost, Zondag aanstaande wordt in Vianen de 2e ronde gespeeld van de tweede divisie viertallen waar-‐ aan het bescheiden Heksentoer uit Oudewater deelneemt. Dat heeft Heksentoer te danken aan Joost, hij werd in 1999 lid met de intentie met een paar jeugdige talenten verder te komen. Tot dan speelt hij bij DDS in de Meern, maar vooral bij BCO in Utrecht, waarvan hij altijd lid is gebleven. Joost staat zondag opgesteld met Hans en we hebben vorige week woensdag nog gebeld om af te spreken dat zij afgelopen dinsdag op de clubavond zouden oefenen. Op verzoek van Joost, hij is er op gebrand de slechte start van de 1e ronde ongedaan te maken. Die 1e ronde, 3 weken geleden, is Joost er niet bij. Hij speelt met Arie Buijs het parentoernooi op Madeira (het eten was niet geweldig, Johan) en hij is en passant in het viertallentoernooi invaller in het Finse nationale team. En natuurlijk zou hij gisteren met Cora spelen in Houten. Zie hier, in een notedop van 3 weken het bridgeleven van Joost: -‐lokaal, nationaal en internationaal -‐gepassioneerd, charmant en flamboyant, met een grote table presence, met uitstraling dus -‐voor niemand bang, vertrouwend op eigen kunnen -‐ pagina 8 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
resultaatgericht, maar ook geboren voor de sociale mogelijkheden van onze sport -‐en als gevolg van al die omzwervingen boordevol anekdotes dankzij ook nog eens een fenome-‐ naal geheugen Het is natuurlijk onmogelijk in de korte tijd die mij is toegemeten al deze facetten over het voetlicht te brengen. Na een partnership en vriendschap van ruim 20 jaar, met hier en daar een sabbatical als de gemoederen weer eens te hoog waren opgelopen, blijk je samen bijna 15.000 wedstrijd-‐ spellen tegenover elkaar te hebben gezeten, in bijna 600 wedstrijden. Dat is dan 1.840 uur, ofwel 230 werkdagen van 8 uur, 11 maanden werken. Tel daarbij op de vele uren samen in de auto of het vliegtuig, tijdens het eten voor en na de wedstrijden, dan kom je aan nog veel meer uren. Dat past slecht in een paar minuten. En als je vervolgens bedenkt dat er daarvóór al 25 jaren waren bij BCO en DDS, en dat Joost met veel anderen speelde, kom je zó aan 40 tot 50.000 spellen. Met daarnaast ook nog de organisato-‐ rische plichten: 7 jaar voorzitter van BCO, maandelijks drives organiseren bij golfclub Amelis-‐ weerd, het 9e lustrum van Heksentoer in 2008 en er is vast nog veel meer. Joost is gek op reizen naar grote toernooien, gekscherend hebben we hem wel eens een groupie genoemd. Hij kent veel binnen-‐ en buitenlandse internationals en heeft er regelmatig mee en te-‐ gen gespeeld. Zo waren we in 1996 bij de Olympiade op Rhodos en aan de rand van het zwem-‐ bad ritselde Joost even een paar uit het Kroatische damesteam om –gesplist natuurlijk– met ons een mixed side-‐toernooi te spelen. En in 2006 in Juan-‐les Pins speelde hij de mixed met Maria Erhart, de bekende Oostenrijkse topspeelster, maar ook berucht om haar temperament, voor Joost geen bezwaar, integendeel, eerder een uitdaging. Zij maakte het deze keer zo bont dat Joost zich enkele ronden voor het einde bij de wedstrijdleider ziek afmeldde en hem vroeg voor een invaller te zorgen. Degenen die weten hoe Maria meende verhaal te moeten komen halen op zijn hotelkamer zullen nu wéér glimlachen. Dan iets heel dicht bij huis, letterlijk in zijn eigen huis, waar we jarenlang met 8 mannen één keer per maand een spelletjesavond hielden. Bridge natuurlijk in zijn verschillende vormen, maar ook ándere kaartspelen, bordspelen en uitheemse spelen als Mah-‐jong. Voor elk spel werden punten toegekend, die op een groot bord werden gecumuleerd om een kampioen te kunnen aanwijzen. Daarnaast werd er geld in een varken gestopt, hoe lager geëindigd hoe meer geld in het varken. Aan het einde van het seizoen werd het varken geslacht en werd er een hele zaterdag van 12 tot 12 pot verteerd, thuis bij Joost, bij tante Pietje of in de Dijketelg. Als een wedstrijdspeler, in welke sport dan ook, niet langer mee kan doen wil je ook zijn succes-‐ sen memoreren. Ik heb dus niet de hele bridgecarrière van Joost mee gemaakt maar over de laat-‐ ste 20 jaar valt al genoeg te vertellen. Van de ongeveer 600 geregistreerde wedstrijden, klein en groot door elkaar heen, paren, butler en viertallen, wint Joost er ongeveer 200, met als opvallend-‐ ste in 1993 de men’s pairs in Scheveningen en in 2009 de kroegendrive in IJsselstein. Niet alleen overwinningen tellen, ook tweede en derde plaatsen, zelfs top-‐10 klasseringen zijn vaak het bewijs van goed presteren. Die zijn er legio. Het zij herhaald, wij in Oudewater kennen slechts een deel van Joost’s bridgeleven, er is nog zo veel méér. Zo gaat Joost de laatste jaren altijd wel een keer naar Spanje, naar Kees van Eck, en komt dan vrijwel altijd met prijzen terug. Natuurlijk worden veel van deze resultaten behaald met dank aan tegenstanders die een beetje meewerken, veel belangrijker zijn daarom de prestaties in sterk bezette toernooien. Joost wil pagina 9 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
graag tegen sterke tegenstanders spelen en weet ons regelmatig te verleiden tot bijzondere toer-‐ nooien. Zo gaan we in 2005 naar de bridgeboerderij van Hans Melchers in Vorden voor de jaarlijkse Pat-‐ ton, deze keer heel sterk bezet omdat een aantal landenteams komt trainen voor een EK. We star-‐ ten heel sterk, winnen onder andere van Duitsland en daarna met 13-‐3 van team Oranje, met Ber-‐ tens-‐Bakkeren en Brink-‐van Prooijen. Heel bridgend Nederland kan op Teletekst meelezen dat team van den Boom op de eerste plaats staat, vóór alle gerenommeerde landenteams. Mooi om te horen, allemaal, maar hoe komen zulke resultaten nu tot stand? Zoals gezegd met medewerking van de tegenstanders, maar je moet die tegenstanders wel de káns geven om mee te werken, lees, fouten te maken. Dat bereik je natuurlijk door een goede basistechniek, maar ook door een grote table presence, voor Joost zo ongeveer het belangrijkste aspect van het spel. Bo-‐ vendien mag je geen moment aarzelen, snelheid van handelen ontneemt de tegenstander elke kans uit je handelingen iets af te leiden. Winnen dankzij een goede techniek is leuk en belangrijk, maar geslaagde acties zijn voor Joost het zout in de pap. Het vult immers ook zijn rijke arsenaal aan anekdotes weer verder. Als interna-‐ tional Simon de Wijs in een toernooi in China een onnavolgbaar psychologisch bod doet, dat de hele bridgewereldpers haalt, is dat een spel waarmee Joost iedereen vermaakt. Maar meer nog, vanaf dat moment is hij absoluut zeker op zoek naar een gelegenheid om deze actie te kopiëren. Het zal er niet meer van komen. Inventiviteit en creativiteit zijn eten en drinken voor Joost. Charmant en flamboyant neemt hij aan je tafel plaats, een ontspannen kennismaking, je speelt je vier spellen, en blijft gezellig en sociaal even nakaarten, maar de punten moeten wél meegenomen worden, bij voorkeur door zelf gecre-‐ ëerde reuring. Enkele weken geleden ging Loek Verhees Joost voor, twee en een half jaar geleden Paul Erich, en nog langer geleden Hans Bouwman, jarenlang partner bij BCO. Zij kunnen elkaar opzoeken en een goede robber opzetten. Iets anders kan ik me niet voorstellen, Joost zonder bridge bestaat niet. Het omgekeerde jammer genoeg wel. Wij moeten verder bridgen zonder Joost, zonder zijn opti-‐ misme (heus, we promoveren gemakkelijk naar de 1e divisie), zonder zijn gulheid en gastvrijheid (mannen, volgende week een koffertje?), zonder zijn anekdotes (Johan, weet je nog tegen dat Italiaanse damesteam in Veldhoven?), zonder zijn grillige, maar vaak geniaal inventieve spel, maar vooral zonder zijn onbaatzuchtige toewijding aan de mensen om wie hij geeft en van wie hij houdt. Dat zijn er in de bridgewereld heel veel en namens al die bridgers, die ook van jóú houden, Joost, dank ik je voor alle heerlijke uren, dagen, maanden en jaren die je ons gegeven hebt. Joost, rust zacht pagina 10 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
pagina 11 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
pagina 12 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
pagina 13 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
In Memoriam Yvonne Nolmans
Bij haar afscheid op 27 november, door Herman te Riele:
Op woensdag 12 november was er een bedank-‐etentje in Utrecht voor BCO-‐ers die zich bijzonder inzetten voor de club. Yvonne, onze onvolprezen webmaster, was daar uiteraard ook. Ze is daarna ziek geworden, of misschien was ze al ziek. Het was vreselijk, schreef ze vier dagen later, op 16 november, op de BCO-‐website. Toen Nellie en ik weer vijf dagen later op de club elkaar over haar spraken gaf Nellie aan dat iedereen zich grote zorgen maakte over Yvonne. Niemand van de club wist toen dat ze al was overleden. Achteraf realiseerde ik me dat die woorden van Yvonne op de website een duidelijk signaal waren: zo openlijk klagen was niks voor Yvonne. Wat Yvonne op 16 nov. op de BCO-‐website schreef waren de laatste van heel veel woorden die ze voor BCO op onze website heeft geschreven. En zo was ze ten voeten uit: woorden, woorden, woorden rolden er onstuitbaar uit haar mond, vaak gepaard gaand met haar karakteristieke droge schaterlach. Die zullen we niet meer horen, maar hij zal nog lang blijven naklinken. De laatste keer dat ik met haar speelde begon ze de avond met te zeggen: “Maak je geen zorgen, Herman, ik houd vanavond mijn mond dicht.” U snapt het: dat heeft ze niet lang volgehouden. Stukjes voor het clubblad eBritsj waren niet uit haar pen te krijgen, maar des te meer moeite deed ze altijd om netjes een aankondiging op onze website te maken, vaak vergezeld van een kwinkslag. En dat zijn er vele honderden geweest. Ze zocht ook altijd humoristische en ter zake pagina 14 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
doende afbeeldingen bij ons electronisch clubblad eBritsj. Humor was haar grote kracht. Wat zullen we die missen. Eén citaat van Yvonne bij haar plaatsing van een clubavondverslag van Loek: “Toen redacteur Herman en ik bij Waltraud en Loek aan tafel schoven, beloofde ik niks raars te doen, zodat Loek niet over ons kon schrijven. Erg lang hield ik het niet vol en op spel 7 werd Herman het lijdend voorwerp. Gelukkig werd er een tegenspelfoutje gemaakt en leverde het spel nog 44% op. Maar excuses aan Herman zijn wel op z'n plaats.” Ze kon scherp uit de hoek komen, maar het woord sorry lag bij haar ook vóór op de tong. Een paar weken geleden zei ze dat ze weer wilde stoppen met roken, maar dat ze zo erg tegen één ding op zag: iedere dag weer opnieuw géén sigaret opsteken. Dat voornemen heeft ze niet ten uitvoer kunnen brengen. U hoort het, Yvonne was een echt mens. Ze kon lief zijn, ze was feilbaar, maar ze was ook heel kwetsbaar en soms ook niet zo aardig, maar dáár kreeg ze altijd gauw spijt van. En ze was heel intelligent. Haar plotselinge overlijden kwam als een gigantische schok maar toch ook niet heel onverwacht: als ze op ’n clubavond weer een hoestbui had, en dat kwam regelmatig voor, hielden we ons hart vast. Maar dat het zo snel zou komen? Yvonne was een hele grote steunpilaar voor BCO. Zo hoorde ik van Joost van den Broek dat ze zich tijdens zijn voorzitterschap in de jaren ‘90 jarenlang als secretaris voor de club heeft ingezet. Op weg naar BCO van Hilversum en terug kan ik gemakkelijk langs Yvonne rijden dus, al of niet met Ronnie, heb ik haar vaak opgehaald en thuisgebracht. Het was altijd heel gezellig in de auto, en ik kreeg ook af en toe een doosje met van die lekkere kleine dropjes. Een van de laatste keren vertelde ze uitvoerig over haar weekend kort daarvoor op Vlieland waar ze met haar broer aan een kroegendrive had meegedaan. Het liep voor geen meter, maar ze had wel weer erg genoten. Ze kennen daar veel mensen omdat ze vroeger met het hele gezin daar vaak op vakantie zijn geweest en ook hebben gebridged. Op het eiland mogen geen auto’s komen en haar moeder was het gesjouw met koffers op een gegeven moment zó zat dat ze toen Vlieland hebben ingeruild voor Texel. Ook daar ging Yvonne dus later regelmatig een weekendje bridgen. Tegen dat bridgen op de eilanden en in Twente had ik zo m’n bedenkingen, want als ze daarvoor een weekendje of langer weg was moesten we soms tot maandag of dinsdag wachten totdat ze in de gelegenheid was om het clubavondverslag van de vrijdag daarvoor op de website te plaatsen. Bridgen was haar lust en haar leven. Iemand schreef eens, ik ben vergeten wie en waar, dat Yvonne zó aan BCO verknocht is dat ze wel BCO-‐behang thuis moet hebben. Ik ben helaas nooit bij haar thuis binnen geweest om dat te kunnen bewonderen… Met Yvonne en Toos hebben Ronnie en ik in onze eerste jaren op BCO (vanaf 2005) een aantal jaren externe competitie gespeeld, een paar jaar in de 1e klasse en één jaar in de Hoofdklasse. Toen we naar de HK gepromoveerd waren hadden Toke en ik bij ons thuis een bridgemiddag met etentje georganiseerd o.a. met Yvonne en Toos. Het eerste wat Yvonne deed toen ze bij ons binnen kwam was naar de boekenkast lopen en kijken wat daar zoal in stond. Ze wilde wel even weten wat voor vlees ze in de kuip had … pagina 15 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
Sommige van die boeken gaan over God, en zo. Dáár hebben we het eigenlijk nooit over gehad. Jammer. Nu is het te laat. Of toch niet? Nou één keertje dan, als het mag: A dieu, lieve Yvonne. Van JP: Sinds 2007 speelde ik met Yvonne de gemengde parencompetitie in het district Utrecht. Aanvankelijk waren de resultaten matig, iets onder het midden tot iets er boven. Maar eigenlijk was dat secundair, want ons partnership kende never a dull moment. De lachsalvo’s aan onze tafel deden menige wedstrijdleider het hoofd omdraaien. In onze ‘vroege’ periode waren we een keer op weg naar een hartenslem (dat er niet in zat), en onderweg werd Yvonne’s controlebod voor een singleton ruiten gedoubleerd. We hadden nog absoluut geen geavanceerde afspraken, laat staan over redoubleren voor een eerste controle. Ik redoubleerde dus met ruiten HB10 in zessen, Yvonne paste, en mocht even later, na een vernietigende blik in mijn richting toen ik de dummy had neergelegd, 4 ruiten geredoubleerd zien thuis te brengen. Toen dat inderdaad lukte (voor een volle top) verwachtte ik enige welgekozen woorden van waardering voor mijn fenomenale tactische inzicht, maar het enige dat ze zei was: “Waarom speel ik altijd met malloten??” Toen ik na dit incident mijn plaats wist, steeg het partnership tot grote hoogten. De laatste paar jaren waren we steeds bovenin het klassement te vinden, met als hoogtepunt het kampioenschap in 2013, waaraan vast zat dat we op kosten van het district aan de halve finale van het NK gemengde paren mochten deelnemen. Helaas was ik op de betreffende datum verhinderd, maar het volgende jaar werden we tweede, en kon ik wel spelen op het NK. In de halve finale plaatsten we ons in een veld van 100 paren als dertiende (met 56,5%) royaal voor de finale. Helaas hadden we toen al ons kruit verschoten, zodat de finale nogal teleurstellend verliep. Yvonne haalde aan de bridgetafel het beste in mij naar boven. Dat kwam doordat ze mij altijd het gevoel gaf dat ze het fijn vond met mij te spelen, en zich daarvoor ook extra in te spannen. De laatste twee jaar was haar conditie zo slecht dat je haar na twee zittingen bij wijze van spreken kon opvegen, maar steeds als haar concentratie dreigde te verslappen ging ze er nog eens extra voor zitten. Wat een partner…. Dag lieve, gekke Nollie, ik zal je missen. pagina 16 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
Lieve Chris en Tim 21 maart 2014, email van Yvonne Hoi Herman, Zou jij Chris en Tim de volgende vraag voor kunnen leggen: Spel 1 Je hebt als Oost: ♠AVBx ♥Bxxx ♦Bxx ♣Bx. Het biedverloop gaat: Zuid Noord 1♣* 2♣* 2♦* 2♥* 2♠* 3SA 1♣ = 3+ 2♣ = inverted 2♦/♥= stops 2♠=?? Start??? Spel 2 Ergens in het middenspel speelt partner ♣H. In de dummy ligt Bx. Jij hebt ♣10987x. Welke kaart moet je gooien om partner te bewegen klaver na te spelen? Deze spellen zijn er overduidelijke voorbeelden van dat mannen van Mars komen en vrouwen van Venus. Spel 1 ♠ 874 ♥ H109 O/NZ ♦ A7 ♣ A8653 ♠ 109632 N ♠ AVB5 ♥ V7 W O ♥ B842 ♦ H532 Z ♦ B86 ♣ 72 ♣ B4 ♠ H ♥ A653 ♦ V1094 ♣ HV109 2♠ werd bij partner achter het scherm uitgelegd als "geeft een stop aan". Bij mij kwam de correcte uitleg: "vraagt een stop". Partner startte ♠V. Aan de frequentiestaat te zien een normale start. 3SA ging slechts éénmaal 1 pagina 17 van 18
BCO’s eBritsj
nr. 20, 4 december 2014
down. Daar werd gespeeld tegen Herman Drenkelford en Marion Michielsen. Ik denk dat daar Marion Michielsen heeft mogen starten ;-‐) Ook al heb je geen aankomer, ik zou ♠A zijn gestart. Want: de stop komt toch in de dummy en Noord en Zuid kunnen, gezien het biedverloop samen nooit veel schoppen hebben. Dus partner zal ze nog wel hebben als die een keer aan slag komt. Ik heb diverse mensen gevraagd (allemaal mannen) en ze starten allemaal ♠V. Spel 2 Het spel kan ik even niet meer terug vinden. Niet zo belangrijk, want het gaat alleen maar om wat je bijgooit op de ♣H van partner. Zelf zou ik de 10 gooien, omdat dit m.i. ook de 9 en 8 belooft. Of zou de 10 een Lavinthal-‐signaal kunnen zijn? Maar je gaat met zo'n belangrijke kaart toch geen "die hattik"-‐signaal geven... Partner vond dat ik de 9 moet gooien (Romeins). Zelf zou ik denken dat dit de 10 ontkent. Afijn: HELP! Antwoord van Tim, 22 maart 2014 Lieve Yvonne, Het eerste spel is lastig voor mij te beoordelen. Bij mij ging het (1♣) pas (2SA) pas (3SA). Ik zat te kijken om iets anders te starten dan schoppen, omdat er een grote kans was dat de 2SA bieder ♠H zou hebben. Helaas zou ook dat niet goed zijn geweest. Na dit biedverloop zal ik zeker ♠V starten, hopende dat de dummy Hxx heeft. Je kan ♠A niet starten, omdat je dan de communicatie kan slopen tussen jou en je maat als de schoppen 4333 zitten. Je neemt ook nog de kans mee dat de leider maat op ♠A speelt en de schoppen 2x zakt. Maar goed ik ben een dramatischer starter, misschien heeft Chris een beter idee bij dit spel. Spel 2, niets is meer aan dan de hoogste van een serie te gooien. Als maat het Aas speelt en je hebt VB109 is de Vrouw de aangewezen kaart. Met B109 is de Boer de aangewezen kaart en met 1098 dus de 10. Partner weet dat je niet de 10 voor af gooit, omdat anders het gevaar bestaat dat de leider met A9x zomaar een slag uit het niets kan scoren. Het enige nadeel is dat maat kan denken dat je 1098 sec hebt, maar dat is meestal uit het biedverloop wel te halen. Met liefdelijke groeten, Tim
pagina 18 van 18
