Duikvakantie Hurghada

LUCKIES het clubblad van Duikvereniging Lucky Divers

Duikvakantie Hurghada 27 oktober – 5 november

Door: Jolanda van Eeuwen, Anneke van Eck, Yvonne Vogelaar en Angelique Anemaat

12

nodige foto’s van onze zomervakantie met de kids worden door Edwin uitgedeeld, we checken in bij de Aquanaut en dan gaan we lekker op de Winner voor onze eerste duikdag.

Voor degenen onder ons die nog niet hebben genoten van onze duikverhalen, volgt hieronder het vakantieverslag.

Onze eerste duik was op El Fanadir Nord. Voor degenen onder ons die voor het eerst doken was het een ervaring op zich. Wat een kleuren, wat een vissen en vooral.... wat een zicht. Na een voortreffelijke duik vond onze tweede duik plaats op Shaab Iris, waar niet zo veel stroming verwacht werd. Pardon, het viel sommigen onder ons mee, dat ze überhaupt nog voor uit kwamen. Maar gelukkig was Paul er ook nog, die sleepte ons er doorheen. Doflijnen gezien, maar we waren helaas te laat om met ze mee te kunnen zwemmen. ’s Avonds werd er gevraagd wat we gingen eten? VLEES, roepen Govert en Cor in koor. Nu dat hebben we geweten, wat kunnen die stouwen zeg! En dan daarna natuurlijk nog even naar de MacDonalds voor een ijsje en een milkshake.

Dag 1, dinsdag 27 oktober

Dag 3, donderdag 29 oktober

Hoera, eindelijk is het zover: de reis naar Egypte kan beginnen. Gelukkig heeft het vliegtuig geen vertraging. Hier ben ik (Jolanda) erg blij mee, aangezien ik dit nog nooit gehad heb! Vol trots verklaar ik dit dan ook aan deze en gene. Helaas hebben we op de heenreis een tussenstop in Sharm, maar dat mag de pret niet drukken. Binnen een half uurtje zijn we weer vertrokken daar…. Althans, dit was wel de bedoeling. Maar nee hoor, Egypte zou Egypte niet zijn als er niet een storing is bij de incheckbalie! (Op tijd, Jo?!) Vertraging, die zo’n anderhalf uur gaat duren. Rieta kijkt me dan ook bedenkelijk aan en zegt: “Wil jij voortaan alsjeblieft je mond houden, met je ‘geen vertraging’!!!” Sorry Rieta, mij hoor je hier niet meer over. Wegens wat nare luchtjes, waren wij genoodzaakt de buitenlucht op te zoeken. We hebben menig vliegtuig zien opstijgen, behalve het onze. Eindelijk, na ruim anderhalf uur, mochten we alsnog de lucht in, om na een klein half uurtje weer te landen. Uiteindelijk komen we dan toch op de plaats van bestemming en kunnen bij de receptie inchecken. Dat niet alle kamers tiptop in orde zijn, dat hadden we van het Regina ook nu weer niet verwacht. (Ondanks de inspanningen van Joop!)

Dag 2, woensdag 28 oktober

’s Morgens is het een gezellig weerzien met al onze oude bekende vrienden uit Egypte. De

Vandaag maakt iedereen zich op voor de 2de duikdag. Dat hebben wij dan in ieder geval gehad, want vanavond komt de rest van het clubje aan, morgen zijn we dus compleet. Vol verwachting varen we uit met de boot. Al luisterend naar muziek van de kapitein praten we vast wat over de duik die we gaan maken. Zelfs Egyptenaren luisteren naar “onze” muziek en zelfs Celine Dion komt voorbij met het nummer van DE TITANIC! Hierop zegt Jolanda (schertsend) tegen Cor: “Nou, dit is gezellige muziek. Als dit maar geen voorteken is!” waarop hij zenuwachtig begint te lachen. En ja hoor, binnen 5 minuten horen we een hoop kabaal en liggen we stil. Versnellingsbak aan gort! U raadt het al, we moesten teruggesleept worden door de Aquanaut II, met de bedoeling op een andere boot alsnog naar enkele duikstekken te varen. Maar Egypte


zou Egypte niet zijn, als in de haven blijkt dat er geen boot klaar is. Dan maar van de nood een deugd maken. Tenslotte kwamen we om te duiken en dus gedoken zou er worden! Jawel: vanaf de wal dan maar. Paul zou ons wel even de weg wijzen, toch is hij ergens bij, was het een rotsblok?, de verkeerde kant opgegaan. Wat de pret niet mocht drukken overigens, want

op de schoot van Hugo. Wel apart maar uiteraard voor Hugo geen probleem. Nu bleek het Chandra te zijn, die haar vriend Peter aangenaam verraste om onaangekondigd met hem vakantie te vieren. Van Peter hebben we de hele vakantie geen last meer…..

Toch veel gezien EN Anneke heeft veel geleerd! De lunch hebben we genuttigd op de ‘Winner’. Daarna nogmaals in de haven te water gegaan, ditmaal wel de goede kant op, want nu hadden we Edwin erbij. Euh, weten we zeker dat we in Egypte zitten en niet toevallig in het Zilvermeer? Gelukkig was het slechte zicht van korte duur! Wederom genoeg te zien. Voor nood is een duik vanaf de kant zeker aan te raden! Met de belofte dat er dan morgen toch echt een gelijkwaardige boot is, drinken we nog wat na. En ja hoor, daar zijn de verloren schaapjes Yvonne, Nico, Ger en Angelique. Perfect, de groep is compleet. Ze werden uitgebreid getrakteerd op het verslag van de schipbreuk en de mooie kantduiken die men uiteindelijk nog had gemaakt. ’s Avonds werd er gezellig aan de waterpijp gelurkt, alhoewel? Piet lurkte zich rot maar er kwam niets uit… Een nader onderzoek heeft nog niet opgeleverd waarom het Piet niet lukte. We houden het er maar op dat hij een slecht roker is. Op het moment dat we de

lekkere vruchtendrankjes (alcoholvrij toch Govert en Cor?) hadden verorberd, was het tijd om onze bedjes op te zoeken. Maar wat nu? Joop had nog een verrassing in petto: een buikdanseres speciaal voor Hugo. Een mooie dame kwam (enigszins) gesluierd aan en plofte

Uiteraard waren er nog een aantal die even langs de MacDonalds gingen voor een ijsje en/of milkshake alvorens de bedjes werden opgezocht.

Dag 4, vrijdag 30 oktober

En daar stonden we dan, ’s ochtends met onze spulletjes bij de Aquanaut Duikbasis. De boot ‘de Winner’ was nog kapot (hadden niets anders verwacht) en reikhalzend keken we uit naar onze andere gelijkwaardige boot. En ja hoor, daar was hij. Gelijkwaardig? Nou nee. Veel te klein om met zijn allen (inmiddels 29 personen) aan boord te vertoeven plus dat daarnaast nog geen eens alle duikflessen meekonden. Na een spoedberaad werd besloten de Egyptenaren (Mohammed in het bijzonder) maar eens te laten voelen dat wij als stomme Nederlanders niet álles pikken. Dus op zoek naar een andere boot. Zo gezegd, zo gedaan. Bij een duikschool een baaitje verder (Geli & Ute diving center), werd een boot gevonden alleen lag die in een andere haven. Een aantal haakten af, de rest gingen met drie taxibusjes richting de nieuwe haven. Daar aangekomen bleek er geen boot voor ons te liggen. Weer bellen en nu moesten we naar Club Marine. De chauffeurs wisten precies waar dat lag, wat hadden wij toch weer een mazzel. Na een mooie city-tour van ruim een half uur (weten we zeker dat ze de weg weten?), werden de busjes stilgezet waarna de chauffeurs aan het

13


discussiëren gingen. Ronald had al een plan bedacht voor het onderhandelen over de prijs. We moesten alle bagage uit de busjes halen en weglopen. Hij zou dan de prijs regelen. Zo gezegd, zo gedaan. Achteraf bleken de chauffeurs het driedubbele te willen hebben dan dat de rit waard was! Stelletje afleggers. Na een stukje in een sukkeltempo gelopen te hebben kwamen we aan bij club Marine. Helaas mochten we er niet eerder door dan dat we de bewaker iets hadden toegestopt. Pfff, wat een volk. Eindelijk aangekomen bij het haventje en wat bleek: Daar lag dezelfde boot die we ’s ochtends hadden afgewezen! Gelukkig zagen we allemaal de hilariteit hiervan in, tot grote schik van onze gastvrouw Tessa van die dag. Omdat we nu met een kleiner ploegje waren, zijn we toch maar uitgevaren voor onze eerste duik die dag naar Gotto Abu Ramada, hetgeen een prachtige aquariumduik was. Helaas heeft een aantal van onze verenigingsleden wel een hersenschudding opgelopen aan de lamp die heel onhandig boven het trapgat was

14

verliefde Murene’s gezien. En, ter compensatie voor een zo ontzettend moeizaam begin van de dag, kwam er ook nog een behoorlijk grote schilpad voorbij. Deze duiken waren weer goed geslaagd. ’s Avonds werd weer gevraagd wat we gingen eten? VLEES, roepen Govert en Cor in koor. Nu dat hebben we geweten, voor Govert (en Hugo, want die kan ook aardig wat wegwerken) werd een extra grote hamburger besteld! En dan daarna natuurlijk nog even naar de MacDonalds voor een ijsje en een milkshake.

opgehangen (Hugo, hoe gaat het met jouw deukje?). Tja, die Egyptenaren zijn toch nog niet helemaal ingesteld op Europeanen. En natuurlijk heeft onze nieuwe kapitein, Chandra, de boot heel goed bestuurd. Alsof ze er voor is geboren!

Dag 5, zaterdag 31 oktober 2009

De tweede duik vond plaats op Gotta Abu Ramada West. Tot onze grote plezier kwam een aantal dolfijnen voorbij waarvan er twee nog even hun trucjes hebben laten zien. Tessa deed figuurtjes voor en twee dolfijnen deden ze na: erg leuk om te zien. En zo dichtbij! Als je wilde kon je ze aanraken, heel indrukwekkend. Alleen Govert en Yvonne moesten zo nodig de andere kant op duiken. Zij hadden dus de dolfijnen gemist. Wel hadden ze de wit stip haai gevonden en 2

Vol verwachting klopt ons hart…. En ja, daar ligt een mooie boot bij Geli & Ute te wachten, ruim genoeg voor ons allemaal. Tok, auw! Ja, ook op deze boot moet je rekening houden met het feit dat wij iets langer zijn dan de gemiddelde Egyptenaar, op enkele wat kleinere mensen na, die hadden natuurlijk nergens last van (toch, Yvonne?). We worden vereerd door één van de eigenaresses, Geli. Ze was wel streng hoor! Gauw richting de eerste duikstek Shaab el Erg (Dolphin House; geen dolfijn gezien natuurlijk) en de tweede duik op Shaab Iris.


Na nog even een stoeipartijtje met onze eigen Fonzie, kwamen we moe maar voldaan weer terug in de haven.

Wat gaan we eten? VLEES. Achh, geen verrassing meer. Ook niet dat wederom voor het toetje even langs de Mac wordt gelopen.

Dag 6, zondag 1 november

Heerlijk, pas om 8.30 uur vertrekt de boot. Lekker relaxed begin van de dag. Op weg naar Carless Reef. Eenmaal in het water bleek er toch een behoorlijke stroming te zijn. Dus we moesten behoorlijk peddelen. Piet, gaat het nog? Die zat op zijn gemakje een beetje uit te puffen. Gelijk had hij want het viel echt niet mee. Eenmaal op de terugweg gaf Ger aan dat hij niet heel veel lucht over had, dus maar even aan de alternatief van Edwin hangen. Tenslotte heeft ‘ie toch kieuwen, verbruikt niks die vent! Tja, en toen? Welke kant moeten we op? Weet je wat, we gaan achter de andere duikers aan en ja hoor, we kwamen bij twee boten aan. Toen we boven kwamen werden we hartelijk verwelkomd door de bemanning van de Aquanout! Zo zie je maar dat we ons er toch nog niet helemaal van konden losmaken. Om ons heen kijkend bleek dat we nog een enorm eind moesten zwemmen. Pfffff…. Leuk hoor duiken!

’s Avonds bij zonsondergang hebben we een aantal minuten stilte gehouden. Dit omdat Martin het as van zijn vorig jaar overleden vrouw Marijke tijdens deze mooie zonsondergang heeft uitgestrooid. Hierna stond een nachtduik op de planning en wel op El Fanadir Nord. Anja vond het allemaal wel spannend, maar Edwin heeft haar vastgepakt en niet meer losgelaten. Alhoewel, toen we met zijn allen op de bodem zaten en in het pikkedonker flink met onze armen zaten te wapperen om zo het fosfor in het water te zien, heeft hij toch even moeten loslaten. Maar bij terugkomst was Anja helemaal ontspannen en had ze een prachtige duik gemaakt. En, wat hadden we het warm toen we weer gingen varen. Brrrr….

Toen een ieder weer aan boord was, werden de verhalen uitgewisseld. Natuurlijk had iedereen de weg teruggevonden (ja, ja). Na de lunch op weg naar Dorfa el Famous. Dit was ook een mooie duik met hele mooie koraaltuinen. En belangrijker: een zeer ontspannen duikje na de duik van vanochtend.

Op de terugweg voeren we over een touw van een andere boot. Tja, in het donker ziet men natuurlijk niets. Of het touw nu om de schroef

15


zat, weet ik niet, maar in ieder geval konden we na een tijdje weer verder. Gaat goed met deze vakantie….. En wat gaan we vanavond eten? VLEES! Ja, ja, dat weten we.

Dag 7, maandag 2 november

16

Geeuw! Om 06.45 aanwezig zijn op de boot want om 07.00 uur vertrekt ‘ie. Welke idioot heeft dat nu weer verzonnen? Tja, je moet er wat voor over hebben om een stukje verder te varen om op wrakken te kunnen duiken. We gingen naar Abu Nuhas; dit rif heeft meer schepen doen zinken dan elk ander rif omdat het rif gevaarlijk dicht tegen de vaargeul aan

de eerste duik. De Giannis D ‘Wood Wreck’ en de Carnatic ‘Wine Wreck’. De groepen werden verdeeld. Een groep zou alleen op het eerste wrak duiken en de andere groep gingen eerst naar de verder gelegen Carnatic waarna ze op de terugweg ook de Giannis D aan zouden doen. De groep die alleen de Giannis D hadden aangedaan, hebben het wrak bewonderd en vooral het koraal wat erop kan groeien en bloeien en ook de vele soorten vissen die zich hieraan tegoed doen. Ze zagen ook een schooltje GROTE vissen (vleermuisvissen bleek achteraf), schitterend. Sommigen wilden nog wel wat langer bij het wrak blijven. Helaas, ook Nitrox raakt een keer op. De tweede duik was maar een klein stukje verder: de Chrisoula K (Marcus) ‘Tile Wreck’. Hierop hadden de Hurghade die-hards onder ons, nog niet gedoken. Onder water bleek het een mooi wrak te zijn, mooi begroeid met hier en daar nog een vis. Foto’s werden bij de enorme schroef gemaakt en op de bodem met zijn allen kijken welke dieptemeter het diepst aangaf.

ligt. Volgens de informatie die we in Nederland van Edwin ontvingen, liggen er aan de noordkant 4 wrakken op een diepte variërend van 17 tot 35 meter. Maar, GAAAAP, eerst nog even een tukkie doen! Onze schone slapers……

Aangekomen op het scheepskerkhof van de Rode Zee, werden twee wrakken gekozen voor

Lekker op ons gemakje aan de andere kant van het wrak weer terug. Tot er een harde toeter onder water afging en Edwin druk gebarend een ieder aan de kant duwde. Angelique was het dichtst bij hem en schrok zich rot, wilde hem eerst nog een rotzet teruggeven, maar zag snel in dat het Edje ernst was. En een ernstige Ed… dan moet je oppassen! Zijn wijzende vinger volgend zag ze dat er een anker op het wrak was neergekomen. Een ankerarm lag onder een geknakte mast van het wrak. Door het heen en weer bewegen van het anker, balanceerde de mast ook gevaarlijk. OK, het is begrepen, ben wel gelijk 20 bar lucht kwijt, dus gauw wegwezen hier. Maar wat zijn wij eigenlijk rare wezens: we zien het gevaar en blijven toch hangen om te kijken wat er verder zal gebeuren. We hoorden Hugo denken: ik ga het


touw doorsnijden, stelletje idioten! Nu, dus niet: hier blijven!!

Rodeo-divers

Gelukkig dat hij ook eerst aan zijn eigen veiligheid dacht en het niet heeft gedaan. Bij aankomst bij de boot hadden, we wat te vertellen!!! Of toch niet? Jella, jella, we willen snel weg! Hoezo? Tja, bleek dat anker van onze eigen boot te zijn! De mensen die achter waren gebleven op de boot hadden dus ook de nodige spannende minuten doorgemaakt. Bleek dat het touw waaraan de boot lag was geknapt waardoor de boot bijna op het rif was geklapt. Hadden we onder water toch raar gekeken als er ineens nog een wrak bij was gekomen! Een Zodiacbootje heeft toen het anker meegenomen en ergens losgelaten (op ‘ons’ wrak dus) en een ander Zodiac-bootje heeft de boot uit de stroming geduwd. Nou, het is de vakantie wel hoor!

Na de lunch gingen we naar Aruk Makzur; de navigatiehel van Egypte. Eens kijken of Govert en Edje nog steeds zo goed kunnen navigeren. Na een paar mooie omzwervingen rond de ‘ergen’, waarbij we ook een aantal vreemde wezens hebben gezien, gingen we terug naar de boot. En gelukkig we zagen hem liggen. Na de 5 meter stop, wilden we omhoog. Huh? Boot weg en ik zou verdomd zeggen dat hij er net nog lag. Gelukkig kwam hij weer snel in zicht; was even gaan verliggen omdat er een andere boot wegging. Tsjonge, ze maken het wel elke keer spannend. Govert en Yvonne hadden nog steeds geen dolfijnen gezien. Ze hadden nog 1 duikdag te gaan, misschien…………, je weet het nooit met die beesten.

En ’s avonds aten we natuurlijk VLEES.

Dag 8, dinsdag 3 november

’s Ochtends werden we uitgezwaaid door Martin en Piet. Martijn lag nog lekker te knorren (gelijk heeft ‘ie). Deze drie gingen helaas deze dag weer naar huis. Op naar Gotta Abu Ramada East; een driftduik. Nou, na de duik van eergisteren hadden we er weinig trek in, maar goed, zijn toch maar meegegaan. Tjee, wat een drift zeg! Helemaal niets dus; geen stroming te bekennen. Was een zeer aangenaam duikje, veel moois gezien. Ook deze rodeo-divers.

Vreemde wezens Vreemde wezens

Hierna werd een nachtduik gemaakt. Waar? Juist op El Fanadir. Voor deze nachtduik werd afgesproken dat we meteen op pad gingen, want dit keer stond Dikke Berta op het programma. Enkelen onder ons dachten op een gegeven moment Dikke Berta ontdekt te hebben, maar helaas... die is toch echt stukken groter. Wel werden we getrakteerd op een Spaanse danseres, wat een schitterende kleuren, niet dansend maar zeker de moeite van het zien waard.

17


De achterblijvers kregen het wel erg naar hun zin toen de Baccardi-fles van Hugo werd ontdekt. Bij terugkomst van de duikers wist ineens niemand meer waar de inhoud van die fles was gebleven. De BBQ was in ieder geval lekker en goed verzorgd. En dus…. aten we tot grote vreugde van Govert en Cor ook deze avond VLEES.

Dag 9, woensdag 4 november

De laatste duikdag van deze vakantie. Een aantal waren de avond hiervoor lekker doorgezakt waardoor het ’s ochtends eng rustig bleef aan boord. De eerste duik was op Umm Gamar. Een hele mooie duik waarbij Govert en Yvonne een grote tandbaars in een cave ontdekte. Heel leuk waren ook de zuurstofbelletjes die uit de rotsen en grotjes kwamen. Heel apart om doorheen te duiken; het leek wel een bubbeltjesbad.

18

Een tweede duik stond gepland voor Shaab Ruhr Umm Gamar. Je kon hier naar een wrak van een Egyptische patrouilleboot duiken op 30 meter en verder. Sommigen onder ons vonden het beter om maar wat hoger te blijven. Ook hier was het eerste stuk best pittig om doorheen te komen. Pfff gelukkig maar een klein stukje. Al waren de meningen hierover verdeeld, maar ja je hebt dan ook watjes en divehards. Na terugkomst van deze duik bleken een aantal duikers in decotijd te zitten. Hierdoor viel Joop’s groepje uiteen, maar natuurlijk mocht Joop meeduiken met de eerste groep bij de derde duik op Turtle Bay. Nou, en dit was toch een hele mooie afsluiting van de duikvakantie: Er kwamen zes dolfijnen op ons afzwemmen, hebben ook nog een stukje mee gezwommen en ze waren zó dichtbij! Echt heel gaaf! We waren allemaal in onze nopjes, behalve Anneke. Die heeft niets meegekregen van onze vreugd; zij bleef stoïcijns doorzwemmen.

De dolfijnen zwommen een soort kom in, wij erachter aan, maar we zagen ze al niet meer. Ook de kom was prachtig begroeid en zie daar: een schilpad. Allemachtig, dit maak je op 1 duik toch zelden mee. Enkelen onder ons hebben hier ook maar gelijk hun langste duik gemaakt, daar leende deze duik zich uitstekend voor! Bij terugkomst bij de boot stond Jolanda al ongeduldig te wachten op Edwin voor haar vijfde brevettering en dit keer PPB. Dit haalde ze uiteraard met gemak, waardoor ze thans tot de scuba master divers behoort. Gefeliciteerd! Edwin mocht eindelijk dan nu zijn eerste brevettering uitschrijven. Terug op de boot werden we verrast met een zelfgemaakte taart ter ere van ter ere van Anneke's 50ste duik, of was het toch voor de brevettering of toch voor de verjaardag van de kapitein? Hij smaakte in ieder geval uitsteken en uiteraard hebben we hard voor hem gezongen. De kookkunsten van de kok van de boot waren in ieder geval heerlijk. Was goed te eten! Al met al, het was in ieder geval voor ons weer een ontzettend leuke vakantie. En degenen onder ons die voor het eerst onder water gingen in Egypte, zijn nu nog aan het nagenieten van al die pracht. Zoveel te zien, en zoveel indrukken te verwerken, dat het niet bij te houden was. Zeker de moeite waard om nogmaals te doen. Niet onvermeld mag nog blijven dat er een aantal jubilea duiken zijn gemaakt: Cor en Anneke hebben hun 50e duik in deze vakantie gemaakt, Yvonne haar 200e. Ach, klein verschilletje maar. Oja, Edwin wilde ook nog graag op de lijst: hij heeft zijn 100ste Egypte duik gemaakt. Euhh? Ja, zijn 100ste duik in Egyptische wateren!

Dag 10, 5 november

Op naar ons eigen kikkerlandje! We werden met een bus naar het vliegveld gebracht en daar stond me toch een rij!! Niet normaal


meer! Reden: vanwege een enorme toestroom van Scandinavië. Ja, ja, dan zou heel Scandinavië moeten zijn uitgelopen…

Wachtend op onze koffers op Schiphol, kwamen we onze grootste pechvogel van de vakantie tegen. Henri heeft niet veel van het duiken kunnen genieten; eerst had hij last van maag/darmen, daarna ging hij snorkelen en kreeg hij spontaan een bloedneus en bij terugkomst op Schiphol bleek ook nog eens zijn koffer te zijn opengesneden! Toch hopen we dat hij met Sandra en zijn ouders een volgende keer weer meegaan. We bedanken alle duikfanaten en aanmoedigers die geen natte voeten wilden halen, maar er wel bij waren, voor wederom een fantastische vakantie. Na de belofte om op 29 november de foto’s uit te wisselen, gingen we voldaan naar huis.

Na ruim twee uur waren we door de eerste controle post heen. Verder is de terugreis helemaal goed gegaan.

Wilt u alle mooie foto’s en films zien? Edwin van Eeuwen heeft een prachtige dvd gemaakt!

19

Dromend over de prachtige DVD van deze vakantie

Duikvakantie Hurghada

Recommend Documents