"Drs. Huub bewijst: Foeballe is een proleten sport!" FRIESE DRS. HUUB MOUS BEWIJST TEN VOETEN UIT : FOEBALLUH IS EEN PROLETENSPORT ! De voor de jonge s tudent en het cultureel geïnteres s eerde webloggertje e.a. bootvluchtelingetjes hier onder gevoerde boeiende, leerzame, onthullende en toch ook aan de andere kant dankzij Uw kuns tarties t (genie) Fred van der Wal uitermate originele convers atie over en weer tus s en onze hemelbes tormende geniale arties t (Fred van der Wal) en bedachtzame Fries e kuns this toricus is integraal en unabridged gepubliceerd op mijn divers e weblogs om eindelijk in één van mijn minzame buien de gefrus treerde drs . Huub Mous een bredere algemene bekendheid te geven in het kader van de Gees telijke Volks gezondheid, een man met een plaats elijke betekenis die de grenzen van het cultureel dorre Fries land helaas niet overs poelt, net als die andere inboorling ; Thom Mercuur. Huub Mous als primus interpares eers t maar eens aan het woord : Carel Willink Ik bewaar de bes te herinneringen aan die partijtjes voetbal tus s en de middag op het Mus eumplein. Op gezette tijden kwam Carel Willink langs . Die woonde even verderop aan de Ruys daelkade. Hij had de onhebbelijke gewoonte om dwars over ons voetbalveld te lopen zonder op of om te kijken. Op een keer had ik daar s choon genoeg van. Hoewel ik niet begenadigd ben met een fraaie traptechniek s choot ik de bal met een wonderlijke lob zodanig dat hij pal op het achterhoofd van Willink belandde. De grote s childer wankelde even op zijn benen, maar hers telde zich s nel. Hij draaide zich langzaam om en keek mij vernietigend aan zonder mijn brutale actie ook maar een woord waardig te achten. Die aris tocratis che blik vol minachting zal ik nooit vergeten. Het was Willink ten voeten uit. Er werd niet gelachen en ook niet gejoeld. Iedereen had res pect voor de maes tro. Het was overigens de laats te keer dat we hem op het voetbalveld zagen. Voortaan liep hij een blokje om. Enige tijd later zou zijn geliefde Mathilde haar opwachting maken in het Kuns this toris ch Ins tituut. Z e had een afs praak met profes s or Jaffé, omdat ze belangs telling had om kuns tges chiedenis te gaan s tuderen. Toen ze binnenkwam hield iedereen de adem in. Z e was gekleed in een grijze hermelijnen mantel, ontworpen door Fong Leng, Haar kaps el had een wonderlijke gedaante aangenomen. Het s tond horizontaal in een kaars rechte s taart naar links gericht, als of het bevroren was in een zijdelings e s neeuws torm en nooit meer was ontdooid. Haar ogen waren zo zwaar opgemaakt dat het leek of ze op oorlogs pad was . Mathilde liep niet. Z e s chreed. Het ges prek met Jaffé heeft nog geen kwartier geduurd. Toen kwam ze al weer de trap af, terwijl ze – net Als Willink op het plein – haar oms tanders geen woord waardig achtte. We hebben haar nooit teruggezien. Een half jaar later was ze dood. Mathilde Het Mus eumplein, zoals het toen was , bes taat niet meer. Alles wat je er verder aan doet zal het plein niet beter maken, alleen maar s lechter. Hoe meer geld je erin pompt, hoe rampzaliger de gevolgen. Uiteindelijk wordt het een s tedelijke woes tijn vol doorgefokte troos teloos heid. Dat is het finale fias co van al die s tedebouwkundige ambities . Men wil een s prong maken van een s tad naar een metropool, maar belandt uiteindelijk in een pos t-urbane nachtmerrie. Het bes te is gewoon om de s ituatie van des tijds weer in ere te hers tellen. Leg die weg weer aan door het midden. En laat de Ams terdammers vooral voetballen als ze dat willen. Een plein wordt niet gemaakt. Een plein is er. Daar moet je met je tengels van afblijven. Z ie en huiver Huub Mous 18 december 2008 op 10:34 Ik klaag niet, ik ben woedend ! fred van der wal 18 december 2008 op 13:28 Waarmede weer eens bewezen wordt dat foeballuh een abs olute proleten s port is voor middelmatige s tudenten die hun minieme dos is hers ens in hun achterpoten hebben zitten. Ik woonde van 1944 tot 1978 in Ams ter dam en s prak Willink in 1967 eens in een antiquariaat in Ams terdam centrum. Oninteres s ante, dorre man. Ik zag hem vanuit mijn raam aan de Nieuwe Spiegels traat 48 regelmatig tegen een uur of vijf voorbij komen met Mathilde, beiden gekleed in onopvallende Engels e s tijl. Het was Willink en zijn lus tvriendin toen nog niet in hun bol ges lagen, hetgeen zich enkele jaren later uitte in het aantrekken hippiekleding en Fong Leng vodden. In het jaar 1976 was Mathilde Willink aanwezig bij een expos itie van mijn werk in een galerie in de Runs traat. Ik was gekeleed in driedelig, donkergrijs s treepjes pak met bolhoed en paraplu als ware ik een figuur uit en s childerij van Magritte. Het artis tieke hoofds tedelijke krullebol s chorum droeg toen bij voorkeur Mao jas jes of het obligate s pijkerpak met een pakkie halluvve zware van de weduwe uit de mors ige kontzak ges token, zoals de gemid delde, talentloze tekenleraar met hun bolle bierbuiken nu in Fries land nog s teeds doen als AOW-ers . Mathilde poogde indruk op mij te maken door de trap van de eers te verdieping van de galerie af te dalen en voor mij op korte afs tand haar rok op te s chorten waaronder zij geheel s liploos was . Ik ben één van de velen in de hoofds tad die haar poes hebben mogen aan s chouwen en draaide me ters tond gegeneerd om. Ik ben niet gediend van dat s oort aan hankelijkheids betuigingen van vreemde, bizar geklede dames en hield mij altijd verre van het gedrogeerde tuig waar zij me om ging.
Als Ams terdam zuid bewoner in de Pales trina s traat van 1944-1957 heb ik menig maal op het IJs clubterrein dat nu Mus eumplein heet ges peeld en regelmatig de daar toen nog aanwezige WOII bunkers beklommen, er fikkie ges tookt, met pijl en boog plus houten zwaard rond gelopen en met de latere academicus Hans Laurentius gevoetbald en s pecifiek het koppen met een ples tik voetbal beoefend. fred van der wal 18 december 2008 op 13:38 Ik woonde jaren in de Nieuwe Spiegels traat ter hoogte van het Kerks taat kruis punt en zag Willink bijna dagelijks door deze s traat lopen, toen hij nog niet de aans tellerij van hippe pos t Sixties kleertjes en lang haar zich had aange meten, maar met Mathilde, beiden in Engels e s tijl gekleed zich onopvallend gedroegen. In de jaren zes tig toen ik behoorde tot de vas te groep van Galerie Mokum s childers de “Nieuwe Figuratieven” heb ik meegemaakt dat Willink voor een groeps tentoons telling in de galerie zijn werken kwam brengen met een bakfiets . En dat Heer Mous kan geen Fries e kuns t aap mij nazeggen! Nou U! Huub Mous 18 december 2008 op 14:08 Ik pas . Gij zijt waarlijk wonderbaarlijk. Braam 18 december 2008 op 15:32 ‘t wordt haas t tijd voor een Pleinmus eum fred van der wal 18 december 2008 op 16:22 Eerder voor een Fred van der Wal mus eum met Huub Mous als onbezoldigde vrijwillige hulp s uppoos t derde klas s e! fred van der wal 18 december 2008 op 16:25 Het moment dat Mathilde Willink met haar gymnas ium achtergrond zich aanmeldde bij het kuns this toris ch ins itituut was zij al ver heen en goed ingevoerd in het Ams terdams e coke circuit met zijn criminele aan- en inhang. Alleen onnozele, pukkelige s tudentjes die nog nooit een tef hadden gekees d met hun geile hondenlul hielden hun adem in als die gedrogeerde del voorbij kwam fred van der wal18 december 2008 op 16:28 Spelfout: Alleen onnozele, pukkelige s tudentjes die nog nooit een teef hadden gekees d of onder d’r s taart gekeken, hielden als ads pirant kuttenkijkers hun adem in als die gedrogeerde, afgeneukte s let in haar Fong Leng todden voor bij kwam! En dat ze haar een kogel door d’r paardenkop hebben ges choten heeft ze aan zichzelf te danken, want wie met de Mob s pot, zal het weten! Huub Mous 18 december 2008 op 18:09 Die foto komt uit de Nationaal Archief Beeldbank (http://beeldbank.nationaalarchief.nl). Het was de enige pas s ende foto van het Mus eumplein die ik kon vinden. Foto’s van de huidige s ituatie zijn zeer droevig. En van de vooroorlogs e s ituatie (ijs baan) veel te romantis ch. Overigens kan ik me niet herinneren dat Mathilde ooit in mijn bijzin haar rokken heeft opgetild om zo een blik te gunnen op het ontbreken van haar s lipje. Ik was kennelijk niet interes s ant genoeg voor haar. Overigens ben ik graag bereid Fred van der Wal op zijn woord van eer te geloven, maar ik houd toch ook s erieus rekening met de mogelijkheid dat zijn ietwat overs pannen erotis che verbeeldings kracht met zijn geheugen aan de haal is gegaan. Hoe dan ook, s i non è vero è ben trovato. fred van der wal 18 december 2008 op 21:33 Geachte Heer Mous , Ik heb geen enkele s ympathie voor dat vres e lijke mens ooit gekoes terd; Bovendien was mijn echtgenote bij die gebeurtenis aanwezig. Ik vermoed dat mevrouw Mathilde den Doelder Ans chlus s met mij poogde te krijgen net zoals de joviale Hoeratrut-s childeres Jacqueline de Jong in 1972 in het ateliergebouw aan de Tweede Nas s aus traat Ams terdam. Wat mij over kwam op erotis che gebeid als ravis s ant ogende kuns tenaar in het vereleden is Huub Mous begrijpelijkerwijze nooit overko men. Ik behoor niet tot de grauwe Fries e doors nee arties tjes die U gewend bent, Heer Mous en waar U op neer kunt kijken vanuit Uw acade mis che Ivoren Toren Huub Mous 18 december 2008 op 22:04 Tweede Nas s aus traat? Dan woonde u in dezelfde s traat als Erns t-Jan Engels , met wie Gerard Reve begin jaren zeventig een heftige relatie onderhield, hetgeen zijn weers lag heeft gevonden in het brievenboek ‘Ik had hem lief’ (1974). Erns t-Jan Engels was beeldend kuns tenaar. Ik heb uw s chrijfs els altijd in een Reviaans e context gezien. Dat s adomas ochis me, die wonderlijke obs es s ies , niet alleen met s eks , maar ook met religie. Kan het s oms zijn, dat U Erns t-Jan Engels bent? ik heb u al eens eerder betrapt op plagiaat (de s cheet in een glas wijn uit ‘Lieve Jongens ’ die u op Julius Wjffels projecteerde). Z eg eens eerlijk, bent u s oms Erns t-Jan Engels ? U zoudt mij een groot genoegen doen met deze primeur.
fred van der wal 18 december 2008 op 23:43 Heer Mous , Gots ijdanck ben ik niet de beklagens waardige Erns t Jan Engels , U behoort beter te weten. Ik woonde niet in die afbraakbuurt maar had mijn atelier in de tweede nas s aus traat 8 van 1972 – 1978, en zat daar tus en een zootje artis tiekerig gedrogeerd s chorum en rand crimineel s chorriemorrie waar ik geen contact mee had met uitzonde ring van de oudere s childer Hans Engelman die naas t Willink woonde aan de Ruys daelkade en waar hij bonje mee kreeg. Mijn werk verkocht toen als warme broodjes tot afguns t van de s alon communis tis che contra pres ta tie zenuwelijers die daar als ratten in hun holen huis den en zaten te s nuiven, roken, s likken en s puiten. Ik heb mij verre gehouden van drugs en de mis daad. Erns t jan Engels kan men moeilijk een s erieus kuns tenaar noemen. Gezakt voor zijn ps ychologie tentamens op teerde hij voor de contrapres tatie waar in de jaren zeventig iedere s chlemiel toen in kon komen, net als in Fries land. Ik heb Erns t Jan Engels één keer ges proken en dat was voor mij voldoende om verder afs tand te nemen. Een week heb ik voor zijn jonge katten gezorgd. U vergis t zich in mijn plagiaat plgen, de s cheet opgevangen in een glas wijn heb ik van mijn dochter Mis ja die deze gewoonte nog s teeds koes tert dus ik drink liever geen wijn bij haar thuis en houd het bij een fles je bier dat ge s loten is met een kroonkurk. Ik ben nauwelijks bekend met het werk van Reve, geen groot bewonderaar van deze clown en heb op De Avonden na s lechts s ecundaire literatuur over hem gelezen. Mijn voorkeur, zoals al eerder gezegd ligt bij Hermans , Bukows ki, de vroege Wolkers , Johnny van Doorn, de vroege Heeres ma, Campert en de eers te twee boeken van Cremer. Erns t Jan Engels en zijn vriendje Teigetje heb ben in 1981 in een mis dadige coup de gang en mijn atelier in brand ges token met rie vaten olie die voor mijn deur s tonden. Onbegrijpelijk, want ik had niets tegen hem maar ook niets voor hem. Als ik die bewus te dag van de brands tichting aanwezig was gewees t dan had ikd at niet kunnen na vertellen. In elk geval is meneer Erns t Jan opgeborgen in een ps ychiatris che kliniek. Enige interes s ein zijn verder levens loop heb ik niet. Mijn kuns t kritis che s chrijven heeft zijn wortels in hetgeen Lucas s en, Dibbets en van Elk debiteerden, denk ik wel eens , die ik zie als een fris s e wind door de mis tige zes tiger jaren cultuur. Erns t jan Engels kocht kits chdoekjes op het Waterlooplein voor een paar gulden die hij tot mijn ergernis inleverde bij de BKR commis s ie Ams terdam die ze aankocht voor 7000 gulden per s tuk. Ams terdams cultuurbeleid ! Een artikel over het Gekkenhuis aan de Tweede Nas s aus traat heb ik in voorbereiding en dat is geen vrolijk vers lag. Er is een moord gebeurd op een kuns tenaar, s chietpartijen , diefs tal en het was een dus danig luguber gebouw dat mijn echtgenote er ’s avonds niet durfde te komen als ze mij tegen twaalf uur met onze 2CV ophaalde. Ik was gewend van ’s ochtends negen tot twaalf uur in de avond elke dag te werken met korte pauze voor het avond eten. Mijn “belangs telling” voor religie? In tegens telling tot de s cherts figuur Reve koketteer ik daaraniet mee. Mijn SM voorliefde? Ik zie deze boeiende richting als uitvloeis el van de Body Art en de Art Noir. Sex is voor mij geen is s ue van belang. Ik heb voor hetzelfde geld liever een goed boek. fred van der wal 19 december 2008 op 10:03 Je noemt de “heftige relatie” tus s en Gerard Kornelis van het Reve en de contrapres tatie “kuns tenaar” Erns t Jan Engels . Deze tijdelijke verbintenis was weinig hevig en waars chijnlijk meer uitgevierd in de boeken van de auteur dan in de realiteit. Eénmalig vers cheen van het Reve gearmd met Erns t Jan Engels in het ge bouw aan de Tweede Nas s aus taat en rond 1977 is het “verlovings fees t” tus s en de s chrijver en Erns t Jan gevierd mt een fees t in het atelier complex aan de tweede nas s au s traat waar de Ams terdams e modieuze intellectuele fine fleur van die tijd voor was uitgenodigd, o.a. kuns t verzamelaar Orlow en zijn aangenaam ogende gade. Onder haar dure bontmantel was zij zo als vaker gheel naakt. Ik heb de uitnodiging voor het fees t als Lone Wolf indertijd als enige kuns tenaar uit het atelier complex afges lagen en ging ter controle wel ’s avonds om een uur of elf nog even naar mijn atelier kijken of er niet ingebroken was . We kennen onze artis tieke pappenheimers langzamerhand. Het bezoekers aantal was rond de 400 pers o nen, een grote belas ting voor de vloeren van de twee s choollokalen. Rond 1981 na de door Erns t Jan Engels en zijn vriendje Teigetje ges tichte brand is de “kuns te naar” opgenomen in een inichting na gevulde fles s en s herry uit het raam te hebben gegooid naar buurtbewoners die niets vermoedend in hun tuin zaten te zonnen. Anonieme daders van balkons hebben daar op de ruiten van de ateliers bes choten. In mijn raam zaten 8 kogelgaten. Ik belde de poltie aan het Marnix plants oen. Z ij weigerden te komen en hadden pas interes s e als de atelier gebruikers elkaar hadden uitgemoord deelden zij minzaam mee. Huub Mous 19 december 2008 op 12:42 Jammer dat U Erns t-Jan Engels niet bent. U zou het boek ‘Ik had hem lief’ eens moeten lezen. Wellicht komt u er zelf in voor, want Reve is heel wat keren in het ateliercomplex aan de Tweede Nas s aus traat gewees t. Overigens liep de relatie al eerder af dan 1977, maar dat terzijde. De laats te brief van Reve aan Ens t-Jan dateert van 4 maart 1974. Toen woonde ik in Diemen. Dat was een maandag. Ik weet het nog goed, want die dag vertrok ik met mijn vrouw op huwelijs kreis naar Parijs . Erns t-Jan kon niet kiezen. Vandaar dat Reve de relatie beëindigde. Overigens had Erns t-Jan ook een relatie met Johan Polak. Maar hij ging ook met een andere jongen die Reve ‘Duinkonijn’ noemde. Weet U s oms wie dat was ? Op 21 januari 1974 s prong
de s chrijver Jan Arends van drie hoog uit zijn huis aan het Roelof Hartplein. Ik kan me dat nog goed herinneren, omdat ik daar altijd op de tram s tapte. Ik hem overigens niet zien s pringen. Reve s chrijft erover in een brief van 13 februari 1974 aan Erns t-Jan. Kunt u zich dat voorval nog herinneren? In dezelfde brief s chrijft Reve over de dood van Nico Verhoeven die op 3 februari 1974 overleed. Het breekpunt van de relatie tus s en Reve en Erns t-Jan lag in juli 1973. Erns t-Jan is een paar weken te logeren gewees t in zijn huis in Frankrijk, maar dat werd een fias co. Reve wilde daar voor hem een atelier inrichten. Erns t-Jan is ook de reden gewees t dat hij een tweede huis in de omgeving kocht. Het is tries t te horen dat het zo s lecht met Erns t Jan is afgelopen. Weet u zeker dat het zo gegaan is met die brands tichting? Ik kan me haas t niet voors tellen dat Erns t-Jan iets ophad met Teigetje. Die ging immers met Woelrat. Die Orlov heb ik overigens ook eens ontmoet. Hij was directeur van de Turmac en had zijn hoofdkantoor des tijds in Buitenveldert. De Turmaccollectie in Z evenaar is onlangs onder de hamer gegaan. Mijn voormalig zwager werkte daar, zo kwam ik wel eens in Z evenaar. Overigens heb ik die vriendin van Orlov nooit gezien. Ik kan dan ook niet beves tigen dat zij niks onder haar mantel droeg. Wel toevallig dat U dit altijd moet overkomen. Mij gebeurt zoiets nooit. Afijn, het zal wel weer aan mij liggen. fred van der wal 19 december 2008 op 18:34 Niet gelezen en uit antipathie tegen die meneer Engels ben ik het ook niet van plan. De datering daar s loeg ik een s lag naar want ik heb het uiteraard niet bijgehouden dat droplullen cir cuit. Ik ken niemand uit de kringen rond Erns t Jan omdat ik liever niet met charletans als voor noemde om ga. Ik weet s lechts van één bezoek van Gerard aan het atelier complex van horen zeg gen via de s childer Hans Engelman. Ik heb Erns t Jan één maal ges proken en daarbij had die ges jees de s tudent zoveel arrogante praatjes dat ik hem tamelijk ironis ch te woord heb ges taan. Ik kan mij ook niet voor s tellen dat hij met Teigetje daar woonde en heb die boods chap van de communis tis che, bejaarde kuns ts childer Paul Werner vernomen, die ook een atelier in het gebouw had. Overigens heeft Paul mij nog eens bedreigd toen ik CPN affiches uit de hal verwijderde. Johan Polak één keer (geïntroduceerd door Martin Hartkamp en Heere Heeres ma) bij op kantoor gewees t voor een opdracht zomer 1967 om een affiche te maken maar het klikte niet echt, dus het werd gecanceld door meneer Johan. De naakte dame in het gezels chap van orlow was zijne chtgenote. Ook in Americain haalde ze die s treek uit. Jan Arends was een bepekt talent en in zijn copywriters tijd min of meer bevriend met Heeres ma voor zo ver dat mogelijk is . De dag dat Arends s prong ging de mare s nel rond in Amts terdam. Ik had zeer s nel genoeg van Heeres ma en heb hem nooit meer na 1967 ges proken en dat is ook maar het bes te. Ik houd er niet van om beroemdheden achterna te lopen. fred van der wal 19 december 2008 op 19:25 De exacte datum van het “verlovings fees t” van Gerard Reve en Erns t Jan Engels was 31 aug. 1974. Orlow was daar ook aanwezig en wat mee lopertjes uit de artis tieke onderbuik van Ams terdam. Ik s toorde mij buitengewoon aan de invitatie kaart van Erns t jan Engels waar iedereen werd opgeroepen om met een s chone onderbroek aan te komen. Z ulke proleten praatjes zijn wellicht pas s end in de benauwende s ien rond Reve c.s . maar ik pas daar voor om zo te worden geïnviteerd. Ik ben de enige kuns tenaar uit de ateliers die niet op het fees t is vers chenen. Een aanbeveling dunkt mij. Bij een antiquariaat kwam ik de originele, gezeefdrukte uitnodigings kaart voor die fes tiviteit tegen ; het drukwerkje was geprijs d voor 700 euro. Ik heb indertijd de kaart weg gegooid. Ik walgde van het vrijgevochten hoofds tedelijke homo s irkwie. fred van der wal 19 december 2008 op 20:48 Na ontmoetingen met enkele s chrijvers en copywriters in The Silver Sixties bes loot ik dat het niet mijn wereld was . Auteurs keken neer op de “domme s childer” over het algemeen. In 1976 was mijn laats te ges prek met een au teur in ons huis aan het Galileïplants oen te Ams terdam Watergraafs meer met Fred Portegies Z wart die verbaas d uitriep over mij: “Die jongen heeft een naar alle kanten om zich hen s chietende torpedobootjager in zijn mond!” In 1985 heb ik een afs praak om bij Fred en Stijntje Portegies te eten jammer gnoeg voorbij laten gaan. Fred Portgies is al jaren dood en liet een grote collectie Ves tdijkiana na. Huub Mous 19 december 2008 op 22:01 Ik blijf het een vreemd idee vinden dat u op het Gallileïplants oen hebt gewoond, op nog geen s teenworp afs tand van mijn geboortehuis in de Johannes van der Waals s traat. Om de hoek, in de Pythagoras s traat, woonde mijn geliefde die later mijn vrouw is geworden. Z o’n honderd meter verwijderd van het laats te huis van Theo van Gogh. In de Watergraafs meer is alles onts taan. Z elfs Gerard Reve groeide hier op, in Betondorp. Dat bevond zich ook binnen de omtrek van de Ringdijk waarop ooit Nes cio wandelde aan de hand van Bavink. In het kruis van Kruis laan en Middenweg ligt de wereld bes loten. fred van der wal 20 december 2008 op 00:56 Geachte Huub Ik heb in Ams terdam gewoond op de volgende adres s en: Pales trinas traat, Utrechts es traat, Nieuwe Spiegels traat, Bilderdijkkade en het Galileïplans toen van 1975-1978. Mijn groot ouders woonden lang aan de Bredeweg, Watergraafs meer, één van mijn minnares s en waar ik van
1963-1966 mee om ging woonde aan het Mariotteplein, Watergraafs meer. Ik kwam er drie, vier keer in de week om mijn deel aan het vles elijk genot op te halen. Het s tijl griffermeerde half geloofs waanzinnige meis je is toch nog goed terecht gekomen, heeft veertig jaar voor de klas ges taan, s peelt nog s teeds kundig op de alt blokfluit, dat lullige kut ins trument en is nog s teeds gehuwd met een s treng griffermeerde hoofdonderwijzer ener School met den Bijbel te Drente kut met krenten. Gerard Reve volgde enkele jaren het Vos s ius gymnas ium te Ams terdam net als ik. Ik s ta dan ook vermeld op de lijs t bekende Nederlanders die het Vos s ius heeft voort gebracht. U kunt dit controleren op Wikipedia, die liegen niet. In 1956 zat ik in de klas van het Chris telijke Lyceum in de Moreels es traat met de latere has j doorrookte Leids e pleiner Tommy Gerards die bes chreven is in één van de boeken van Reve en geen ballen had door dat hij de bof kreeg die lelijk uitpakte waarme hij dus niet bofte. Tommy vertelde op een zomers e middag dat hij bevriend was met een “beginnende” s chrijver Gerard van het Reve; het zei mij niets . In 1957 ontmoette ik Tommy in de Pales trina s traat toen hij in gezels chap was van Reve. Ik was toen 14 jaar oud; Reve zei na enkele minuten: Kom op, laten we verder gaan, ik ga niet om met kinderen. Hij doelde op mij. Pas in 1970 las ik de Avonden. Verder interes s eer ik mij niet in hoge mate voor de boeken van Reve die naar men zegt gaan over los ges lagen homos uwele perverte jongens met dikke billen in fluwelen broekjes die duchtig moeten worden afgezweept. Niet mijn kop van thee en dat is om die reden dan ook andere koffie! Enekle jaren was ik bevriend met de ex-vriendin van Tommy Gerards , Els je Stroetinga, die een verleden had als ex fotomodel in Parijs en heel at noten op haar zang s chijnt te hebben. Na een brouille op Arti met haar heb ik deze weinig ins pirerende dame nooit meer gezien. Verleden jaar zat ik in een ers taurant in de kalvers traat, nabij het his toris che mus eum toen ik een video bekeek die op de muur werd geprojecteerd over de inwoners van Ruigoord. In een fragment zag ik Els je S. voorbij wandelen. Z e s cheen na haar liais on met de s urrealis tis che s childer Chris van Gees t aardig op drift geraakt en woont nu in een kraakpand ergens in een commune te Ruigoord. Daar ben ik nu net iets te s jiek voor om daar mee om te gaan! fred van der wal 20 december 2008 op 10:52 De gehele hierboven gevoerde boeiende, leer zame, onthullende en toch ook aan de andere kant originele convers atie is integraal en un abridged gepubliceerd op mijn weblogs om eindelijk drs . Huub Mous een bredere algemene bekendheid te geven in het kader van de Gees telijke Volks gezondheid, een man met een plaats elijke betekenis die de grenzen van het cultureel dorre Fries land niet overs poelt. Hoe zeer kan ik mij niet vinden in den ontwikkelde, academis ch ges choolde mens ch zoals Mous die zichzelve wens t te overs tijgen door 173 maal te s olliciteren naar en funks ie buiten Fries land. Merkwaardig genoeg is dat niet gelukt en ik vermoed dat wie zich één maal in Fries land begraaft geacht wordt te behoren tot de Living Gratefull Dead, het ras der Z ombies en als zodanig niet s erieus wordt genomen in de landelijke s ollicitatie procedures fred van der wal 20 december 2008 op 16:20 Nu we het toch over de lilaleuteratuur hebben: Nico Verhoeven s loot zich als ik het goed heb, aan bij de dichters rond Het Woord, die over gangs poweten van een vooroorlogs e powezie naar een los s ere as s ociatieve hanteren van taal als voorlopers van de Vijftigers die hun wartaal cultiveerden hetgeen uitmondde in de abs olute nons ens van Lucebert en Schierbeek; die ik begin jaren Vijftig s tomdronken door de Van Baerles traat hoorde brallen en krijs en, waar ik als 12 jarige leerling van de Nicolaes Maas s chool niet weinig van s chrok. Eén van de Woord dichters was Koos Schuur, aangetrouwd familielid, een uit Goningen af koms tige aans tellerige meneer die zich ver beeldde een Prins te zijn, hetgeen beloond werd met het weg lopen van zijn echtgenote Pauky Bigot, die er met de melkboer vandoor ging. Z uivel op zuivel, dat haalt je de duivel! fred van der wal 24 december 2008 op 12:08 Z o ziet U meneer Mous , dat ik niet van de s traat kom! © juli 2010, fredvanderwal, BasicPublishing.nl
