Werkgroep Zwerfkat Gouda Nieuwsbrief Juni 2005

Werkgroep Zwerfkat Gouda

Nieuwsbrief Juni 2005

Werkgroep Zwerfkat Gouda met volle kracht vooruit

www.zwerfkatgouda.nl


Introductie

• Introductie Werkgroep Zwerfkat Gouda met volle kracht vooruit kunt u met grote letters lezen op de voorkant van deze nieuwsbrief. Het eerste pilot-jaar is voorbij, de vrijwilligers zijn ingewerkt en beetje bij beetje beschikken we over steeds meer kennis en materialen. Nu is het tijd om onze werkzaamheden uit te breiden en de bekendheid van onze werkgroep in de regio te vergroten. Ook landelijk wordt er steeds meer aandacht besteed aan de zwerfkattenproblematiek en steeds meer afdelingen zetten zich hiervoor in. Een zeer goede zaak, want alleen op die manier kan er echt resultaat bereikt worden. In deze nieuwsbrief kunt u bij de gebeurtenissen van de afgelopen maanden lezen hoe wij nu ook letterlijk met volle kracht vooruit gaan. Verder stelt onze nieuwe algemeen coördinator zich voor en vertellen vrijwilligers over hun werk als kattenvanger en als gastgezin voor kittens. Dat er ook na plaatsing van de kittens nog een heel kennismakingstraject volgt, vertelt een trotse nieuwe baas van twee van de kittens die vorig jaar bij ons werden opgevangen. Veel leesplezier met deze nieuwsbrief! Elleke Draaisma Werkgroep Zwerfkat Gouda

2


Werkzaamheden

• Werkzaamheden Werkgroep Zwerfkat Gouda De Werkgroep Zwerfkat Gouda zet zich in om de zwerfkattenproblematiek in de regio Gouda terug te dringen. Dit doen wij enerzijds door volwassen verwilderde zwerfkatten te vangen, te neutraliseren (castreren/steriliseren) en vervolgens weer terug te plaatsen in hun oude omgeving. Anderzijds vangen we de kittens die op straat worden geboren op in gastgezinnen waar ze worden verzorgd en waar ze samen leren te leven met mensen. Zo kunnen zij bij een nieuwe eigenaar geplaatst worden en wordt hen een leven op straat bespaard. Veel mensen weten niet dat er ook in Nederland veel zwerfkatten zijn. Meestal begint het met 'ongewenste' huiskatten. Mensen laten hun kat te gemakkelijk een nestje krijgen, weten zich dan geen raad met de kittens en dumpen ze op straat. De dieren verwilderen vervolgens, worden steeds schuwer en vermenigvuldigen zich enorm snel. Dit leidt tot veel dierenleed: ziektes, honger, verwondingen, vergiftiging, etc. Om dit probleem structureel aan te pakken, is het belangrijk dat de katten onvruchtbaar gemaakt worden en in hun eigen omgeving teruggezet worden. Eenmaal ‘geholpen’ zullen de katten voor minder overlast zorgen, doordat zij minder voedsel nodig hebben en minder zullen vechten. De katten weghalen heeft geen zin! Uit de praktijk is gebleken dat er erg snel weer nieuwe katten in hun plaats komen. Deze nieuwe katten zijn niet geholpen, dus dan begint het probleem weer opnieuw. Bovendien zijn deze katten geen huiskatten: ze kunnen niet via het asiel geplaatst worden en ook het vinden van nieuwe buitenplekken is erg moeilijk. Voor zowel mens als dier is dit kortom beste oplossing. 3


De afgelopen maanden…

• Meer middelen, meer mogelijkheden Na een jaar gewerkt te hebben met beperkte materialen, begon 2005 voor de Werkgroep Zwerfkat Gouda vol goed nieuws en nieuwe mogelijkheden. Een transportbus, door de Dierenbescherming Rotterdam gehuurd zodat wij een half jaar lang zwerfkatten kunnen vervoeren, twee kamers in de nieuwe opvangruimte van de Stichting Zwerfkatten Rotterdam waar de door ons gevangen katten kunnen bijkomen na de castratie/sterilisatie en een nieuwe algemeen coördinator die het team vrijwilligers kan ondersteunen en aansturen. Tijdens het schrijven van deze nieuwsbrief kwam daar nog eens goed nieuws vanuit de landelijke Dierenbescherming bij: de Werkgroep Zwerfkat Gouda is één van de drie geselecteerde zwerfkattenorganisaties die mogen delen in de opbrengst van de internetcollecte in de Week van het Huisdier. Hiervoor is begin juni een speciale actiewebsite te vinden op de website van de Dierenbescherming (www.dierenbescherming.nl), waarop mensen kunnen lezen over ons werk en geld kunnen bijdragen. In de volgende nieuwsbrief zullen we terugkomen op deze collecte en kunt u lezen hoe dit is afgelopen. Dit goede nieuws kwam als geroepen, want bij het uitbreiden en professionaliseren van onze werkzaamheden horen helaas ook hogere kosten. De komende tijd zullen wij ons richten op het 4

zoeken van sponsors en aanvullende financiering. Ideeën hiervoor zijn overigens altijd welkom ([email protected]). Hierbij willen we ook de Nederlandse Stichting voor Hulp aan Dieren en de Manders-Brada Stichting bedanken voor hun bijdrage aan de werkgroep. Algemeen coördinator WZG stelt zich voor – Jolien Verheul Hallo kattenliefhebbers, Mijn naam is Jolien Verheul en ik woon en werk sinds mijn geboorte 45 jaar geleden in Gouda. Mijn moeder vertelt altijd dat ik, drie jaar oud, over het strand alle richtingen op kroop waar maar een hond te ontdekken was. Later kwam ik thuis met alle katten uit de omgeving, met de vraag of ik hem alstublieft mocht houden, waarop mijn moeder steevast antwoordde dat de kat van iemand anders was en wij echt geen kat hoefden. Als scholiere van 17 kwam ik op het net geopende Dierentehuis Midden-Holland als vrijwilligster. De kittens die daar werden aangeboden gingen naar (toen nog maar) één of twee gastgezinnen en op een dag dat ik werkte kwam iemand met een klein zwart/wit katertje aan van nog maar een paar weken oud. Die hadden ze onder de vloer gevonden bij een huis waar werd verbouwd. Dit katje heb ik met de fles grootgebracht. Dat was eigenlijk mijn eerste kennismaking met zwerfkatten en kittens. Na mijn schooltijd ben ik gaan werken bij een krant en daarna bij een reclamebureau. Vervolgens dertien jaar met veel plezier bij een public-relationsbureau, waarvan de laatste vijf als adviseur evenementenorganisatie en drukwerk. Op mijn vijfendertigste wilde ik wat anders, iets met meer voldoening, dus… ik heb me in mijn vrije tijd weer aangemeld als vrijwilligster bij het Dierentehuis. Vervolgens als vaste medewerkster meegedraaid in het team, waarbij we vaak ‘verwilderde’ katten en kittens kregen aangeboden. Iedereen die van dieren houdt zal begrijpen dat dit best moeilijk werk is. Je hebt het ene ‘zielige dier’ nog niet geplaatst, of de volgende komt binnen, afgestaan of gevonden. Hier moet je dus wel voor in de wieg zijn gelegd en ik heb dan ook grote bewondering voor medewerkers die het lang volhouden! Het is 5

natuurlijk een geweldig dierentehuis met zoveel mensen die het beste met de dieren voor hebben, maar iedereen wil zo’n dier toch het liefst zien in een dierwaardige omgeving, met aandacht van een eigen baas of bazin. De moeilijkste beslissing van mijn leven was dus het opzeggen van mijn vaste baan bij het Dierentehuis. Toch heb ik dit gedaan, met in mijn achterhoofd het plan om iets te gaan doen voor het welzijn van oudere honden en katten. Zij komen er slecht af bij potentiële bazen en bazinnen, want de meeste mensen willen toch een jonge hond of kat en niet één waarvan ze verwachten dat hij niet zo lang meer mee zal gaan. Of waaraan ze misschien meer kosten gaan krijgen naarmate de dieren ouder worden. Dit werk doe ik nu – dankzij de steun van de Dierenbescherming - vier jaar en het geeft ontzettend veel voldoening. Ik ben wel (als vrijwilligster) bij het dierentehuis blijven werken. Meer afstand, maar nog wel betrokken. Nu dus ook per 1 april jl. werkzaam als algemeen coördinator van de Werkgroep Zwerfkat Gouda. Een nieuwe uitdaging in het werken met en voor dieren. Doel is om samen de manier van werken verder te structureren en te organiseren, zodat de enthousiaste vrijwilligers die de werkgroep hebben opgericht hun werk met plezier kunnen blijven doen. We kunnen gelukkig heel veel leren van de Stichting Zwerfkatten Rotterdam, waar we gebruikmaken van hun zeer professionele opvang. Natuurlijk proberen we nieuwe vrijwilligers te werven, want er is binnen zo’n werkgroep ontzettend veel te doen en iedereen heeft z’n eigen kwaliteiten en interesses. Ik wil hierbij ook graag een compliment geven aan de vrijwilligers die de afgelopen anderhalf jaar voor de werkgroep bezig zijn geweest. De hoeveelheid werk die door deze mensen is verzet verraste mij! Hieruit spreekt wel het grote enthousiasme dat bij deze mensen aanwezig moet zijn! Ik hoop dat zij zich nog lang voor de werkgroep zullen willen inzetten en roep andere kattenliefhebbers op; kom erbij!

6


Vangacties

• Vangacties In 2004 hebben we in totaal 260 katten kunnen helpen: 165 kittens en 95 volwassen katten, waarvan er bij deze laatste groep 11 tam genoeg bleken te zijn om via het Dierentehuis bij een nieuw baasje te plaatsen. Een mooi resultaat voor het eerste jaar dat de Werkgroep Zwerfkat Gouda van start is gegaan. Dit jaar rekenen we er op dat we nog veel meer katten kunnen helpen. Op het moment van schrijven hebben we al meerdere vangacties kunnen houden, verspreid over de hele regio. Iedere actie is weer anders en steeds maken we weer nieuwe situaties mee. Vangvrijwilliger Guy vertelt over twee opmerkelijke vangacties… ‘In het veld’: Vangacties Werkgroep Zwerfkat – Guy Martienus Maart 2005, het is zover: de Werkgroep Zwerfkat Gouda heeft de beschikking over een opvangruimte bij onze collega’s in Rotterdam nadat we het dierentehuis in Gouda hebben moeten verlaten wegens ruimtegebrek. Tevens hebben we via de dierenbescherming Rotterdam de beschikking gekregen over een bestelbus die we bij vangacties en transporten richting Rotterdam kunnen gebruiken. We kunnen nu in Gouda en omgeving echt aan de slag!! Hier een verslag van twee vangacties van de afgelopen maanden. 1. Reeuwijkse Hout. De eerste vangactie met de nieuwe bus vindt plaats bij restaurant De Reeuwijkse Hout aan de surfplas. We hebben een melding gehad van ± zes katten die daar rondlopen en zich tegoed doen aan de etensresten van het restaurant. De vanggroep bestaat uit zes personen, drie “vaste” Werkgroep medewerkers en drie “aspirant” vrijwilligers die geïnteresseerd zijn in ons werk en wel eens een vangactie willen meemaken.

7

Na het verzamelen bij het dierentehuis vertrekt de groep met de bus en een tweede auto richting Reeuwijk. Enigszins zenuwachtig kruip ik achter het stuur van de bus. Het rijden in een onbekende auto is altijd even wennen en ik heb nog nooit eerder in een bestelbus gereden. Hotsend en botsend worden de eerste kilometers afgelegd en wordt proefondervindelijk vastgesteld dat de bus in z’n derde versnelling moeite heeft met optrekken….. Gelukkig is het ’s avonds rustig op de weg en na een paar minuten wordt de goede verhouding tussen de koppeling, het gaspedaal en de versnellingsbak gevonden. Bij de Reeuwijkse Hout worden we opgevangen door de medewerker die de melding heeft gedaan en die ons de plekken laat zien waar de katten zich meestal ophouden. We besluiten twee kooien bij de afvalcontainers te zetten en eentje bij een beschutte plek waar ze volgens zeggen ook vaak rondhangen. We zijn nog bezig om de drie aspiranten te vertellen over hoe vangacties (kunnen) verlopen als de eerste val dichtslaat en blijkt dat we beet hebben; de eerste kat heeft z’n nieuwsgierigheid en honger niet kunnen bedwingen en zit in de val. Binnen tien minuten de eerste vangst! Als dat zo doorgaat zijn we snel klaar. Helaas blijkt de rest toch een stuk voorzichtiger te zijn (geworden) en begint het lange wachten in de nog best koude Reeuwijkse avond. De medewerker van het restaurant is zeer vriendelijk en nodigt ons uit om binnen een kopje koffie te komen drinken om weer een beetje warm te worden. Twee van ons blijven buiten de wacht houden bij de vallen, de 8

Muizenvanger (m/v) biedt diensten aan tegen kost en inwoning Sterke eigenschappen:

doortastend en zelfstandig Voor katten die hun hele leven buiten hebben gewoond, maar toch moeten verhuizen, zoeken wij buitenplekken, zoals boerderijen of maneges, waar de kat lekker buiten kan rennen en zich bijvoorbeeld nuttig kan maken als muizenvanger. De katten zijn ‘geholpen’, dus daar heeft u geen werk meer van. Kunt u deze katten aan een nieuwe leefomgeving helpen of kent u iemand die wel een muizenvanger kan gebruiken? Bel dan 06-27 166 474 voor meer informatie of stuur een e-mail naar: [email protected].

overigen maken graag gebruik van de koffie en de warmte binnen in het restaurant. De katten blijven wel steeds in de buurt van de kooien en de afvalcontainers, maar de kooien in gaan is een heel ander verhaal…. De derde kooi is intussen ook bij de containers geplaatst omdat de beschutte plek vandaag niet op kattenbelangstelling kan rekenen. Het begint al later te worden, de meeste restaurantgasten zijn uitgegeten en vertrekken. Net op het moment dat er stemmen opgaan om de actie te beëindigen is het weer raak! Kat nummer twee zit in de val en is hier op z’n zachtst gezegd niet blij mee. Hij probeert zo verwoed uit de val te komen dat hij zijn neus openhaalt. Nadat we een deken over de kooi leggen en hem laten overlopen in de transportbox kalmeert hij enigszins. Terwijl we hem in de bus zetten spartelt hij nog wel wat tegen, maar wordt er niet gemauwd; een teken dat het wel degelijk verwilderde katten zijn. Een tamme kat die wordt gevangen zal gaan mauwen om aandacht van mensen te vragen. De vangst heeft toch nieuwe moed gegeven en we zetten de val na het schoonmaken opnieuw uit. Echter de katten blijven nu uit de buurt en we moeten de gevangen katten ook nog naar Rotterdam brengen zodat we na een klein half uurtje de vangactie afsluiten. Er wordt gebeld met Ineke van de groep Rotterdam dat we eraan komen met twee logés. We spreken met de contactpersoon van het restaurant af dat we later terug zullen komen om de katten terug te brengen en de andere te vangen. Jammer dat we ze niet allemaal te pakken hebben gekregen, maar de eerste kat die precies doet wat jij wilt moet nog geboren worden… De twee katten worden in Rotterdam afgeleverd en zullen na sterilisatie worden teruggeplaatst. Uiteindelijk parkeer ik rond elven de bus weer bij het dierentehuis en zit de vangavond erop. Hopelijk hebben de drie aspiranten na deze avond een goede indruk gekregen van wat het vangen inhoudt en melden ze zich ook aan als vrijwilliger voor de Werkgroep… 9

2. De Broekweg Als de term “kat in het bakkie” ergens van op toepassing is, dan is het wel voor deze bliksemactie aan de Broekweg langs de Gouwe. De kat is waarschijnlijk weggelopen of gedumpt want hij is niet schuw en goed benaderbaar. Met vangkooi, transportbox en voer ga ik op naar de Broekweg. Daar aangekomen word ik vriendelijk begroet door het onderwerp van deze actie. De kat, een grote kater die al gecastreerd blijkt te zijn, komt mauwend naar me toe gelopen en laat zich gewoon aaien. De man die de melding heeft gedaan voert hem al enige tijd maar het wordt nu tijd om weer een huis voor de kat te vinden. De vangkooi wordt neergezet en achterin wordt wat vlees neergelegd. Ik begin me af te vragen of de kat überhaupt wel in de kooi past, het is een behoorlijke joekel. Normaal gesproken zet je de vangkooi uit, legt er voer in en ga je uit het zicht afwachten of je succes hebt. Dat is bij deze kat niet nodig, we kunnen gewoon naast de kooi blijven wachten en na wat draaien en snuffelen loopt hij de kooi in die z’n werk doet en dichtslaat. Soms moet je uren wachten tot je beet hebt, maar deze vangactie kan zo het Guinness Book of Records in. Binnen vijf minuten na aankomst is de actie al een succes! Gelukkig was mijn angst ongegrond en past hij in de kooi. Het overlopen in de transportbox lukt niet: meneer heeft daar geen zin in en doet luid mauwend zijn beklag over zoveel onrecht in de wereld. Dan maar vervoeren in de vangkooi. Aangezien het bij de melding al duidelijk was dat het hier om een kat ging die aan mensen gewend was, wordt hij niet naar de opvang in Rotterdam gebracht, maar naar het Dierentehuis in Gouda. Tijdens de rit daar naartoe blijft hij mauwen, maar als vanger moet je onverbiddelijk zijn. Bij het Dierentehuis aangekomen staat er een opvangkooi klaar, de kat ondergaat een eerste snelle inspectie en nadat hij in de kooi is gezet volgt er eten. Dat fietst er wel in en na enige minuten is het meegebrachte blikje voer helemaal leeg. De kat is intussen “Rinus” gedoopt en hopelijk heeft hij, als u dit leest, een goed thuis gevonden. Aan de kat zal het niet liggen…..

10


Gastgezinnen

• Gastgezinnen Het kittenseizoen komt dit jaar langzaam op gang. We hebben dan ook voor het eerst te maken met een wachtlijst voor de plaatsing van de kittens. Uiteraard zijn we blij dat al deze mensen kiezen voor een katje via onze werkgroep. Het betekent echter wel dat het even kan duren voor alle aanvragers een kitten kunnen uitzoeken. De ervaring leert dat er in de zomer juist veel kittens onnodig lang blijven, wegens vakantie en dergelijke. Wie nog even geduld heeft, heeft dan waarschijnlijk weer volop keuze. De kittens worden geplaatst als ze negen weken oud zijn. De plaatsing gebeurt via het Dierentehuis Midden-Holland in Gouda. De kittens worden gechipt, ontwormd, ontvlooid, ingeënt en nagekeken door een dierenarts. Er wordt een bijdrage in de kosten gevraagd van 85 euro. Dit is inclusief castratie/sterilisatie na zes maanden en vormt dus slechts een deel van de kosten die u zelf zou moeten maken als u een 'gratis' kitten ophaalt bij een particulier adres. Naast de kittens vangen wij soms ook wat minder jonge katten op bij onze gastgezinnen. Ze leren hier (opnieuw) samen te leven met mensen. Heeft u nog een plekje in huis over voor een lieve kat en hoeft het niet per se een schootkat te zijn? Denk dan eens aan het in huis nemen van één van onze speciale katjes. Op www.zwerfkatgouda.nl vindt u een actueel overzicht van de ‘overgebleven’ kittens en katten. “Wat een heerlijke beestjes!” - Joke Mol Sinds vorig jaar juli ben ik gastgezin voor de Werkgroep Zwerfkat Gouda en vang ik thuis kittens op. Toen ik mij telefonisch aanmeldde, werd er gezegd dat ik terug zou worden gebeld voor een nadere kennismaking. 11

Spannend. Slechts twee dagen later werd er gebeld of ik al twee poesjes op kon halen. Twee kleine wilde katjes van 6 weken oud, hele zere oogjes en hongerig. Ik heb ze in de bench gezet en heerlijk vertroeteld. Van zielige katjes met zieke ogen werden ze al gauw levendige lieve beestjes, maar nog wel erg bang. Toen ze geplaatst werden, waren ze nog wel een beetje schichtig en konden ze ook nog wel eens blazen. Maar de nieuwe bazen zagen het helemaal zitten. Ondertussen hadden we al weer twee nieuwe katjes erbij van 4 weken oud. Die waren niet ziek en wel tam en waren dus waarschijnlijk vanuit een woonsituatie op straat gezet. Deze katjes konden nog niets zelf. Plassen en poepen moesten we zelf op gang brengen door over hun buikjes te wrijven. En eten was ook moeilijk. Maar wat een heerlijke beestjes! En ook het geleidelijk laten wennen aan die andere twee was een hele leuke ervaring. Die ‘grote’ gingen dan spelen met die kleintjes: eng gewoon, bijten en rollen over de grond. Ondertussen kwamen er mensen voor die ‘grote’ en kozen dan een kleintje uit. Alleen moesten ze nog wel een paar weken wachten voordat die geplaatst konden worden. En zo heb ik daarna nog verschillende katten in huis gehad. Aan het eind van het seizoen ving ik ook een aantal ‘volwassen’ poezen en katers op die gevangen zijn op latere leeftijd. Deze werden gesteriliseerd of gecastreerd en bleken in de opvang toch redelijk tam te zijn. Om verder te socialiseren, kwamen ze bij mij. Zo heb ik laatst Karel en Carlientje in huis gekregen. Twee bange grote katten. Carlientje wilde wel opgepakt worden en geknuffeld worden. Die is nu ook al weer geplaatst en het gaat heel goed met haar. Karel is een grote stevige kerel die wel geaaid wil worden. Wat wel heel bijzonder was, is dat ze zo van elkaar hielden, lekker vechten en kroelen met elkaar en Karel maar kijken als Carlientje kopjes gaf tegen mijn benen en als ik ze oppakte om te kroelen. Maar nu Carlientje weg is, komt Karel uit zichzelf ook kopjes geven langs mijn benen. Dus als jullie nog een baasje weten voor Karel: stuur ze maar door naar mij. Tot zover mijn verhaal over het afgelopen jaar met de katten. Ik kan het iedereen aanbevelen: het is heel erg leuk werk om die lekkere beestjes te verzorgen en te vertroetelen. 12

Het dagboek van Jip en Janneke – Astrid van der Star Via mijn collega Sylvia kreeg ik eind vorig jaar contact met de Werkgroep Zwerfkat Gouda. Na het zien van een foto van een nest jonge katjes was ik gelijk verkocht. Een afspraak met Elleke, het gastgezin waar de kittens verbleven, was snel gemaakt. Wat een leuk stel, het nest bestond uit één rode kater en drie lapjespoezen. Nadat de keus was gemaakt en informatie was uitgewisseld over het inenten, ontvlooien, ontwormen, etc. gingen we weer huiswaarts. We spreken af dat als beide katjes op het juiste gewicht zijn, ik ze beiden kom ophalen. Dus moet ik nog een tijdje geduld hebben.

17 december Eindelijk is het zover, ik mag mijn katjes gaan halen. Over de namen heb ik me suf lopen verzinnen. Ik kom uit op Jip & Janneke. Voor m’n kleinkinderen heb ik nogal eens voorgelezen uit de boeken van Annie M.G Smidt, dus zo worden ze genoemd. De ‘kraamkamer’ is helemaal gereed, want ik ben de laatste weken flink aan shoppen geweest om alles in huis te hebben voor mijn rakkers. Ik heb afgesproken dat ik ze op vrijdag kom halen en dat ik dat weekend thuis blijf en ook geen afspraken maak, want dit eerste weekend ben ik er helemaal voor ze. Op weg naar huis in de auto, hoor ik m’n twee rakkertjes klaaglijk mauwen en ik spreek ze dan ook steeds geruststellend toe. “Jullie bevrijding is nabij, nog een kort poosje en dan zijn we thuis”. Nou die woorden maken niet veel indruk, want mijn stem lijkt niet op die van Elleke en is net zo vreemd voor ze als de reis in de auto. Als we eenmaal thuis zijn, doe ik vol verwachting de transportmand open. De snoepjes die ik er in had gedaan liggen nog onaangeroerd en de poezen zitten in een hoekje en durven zich niet meer te verroeren. Voorzichtig pak ik ze op en breng ze naar de kattenbak waar ik ze één voor één inzet. Intussen zet ik eten en drinken voor ze klaar. Nog geen spoor van Jip & Janneke, die blijken nog verstijfd van angst op de bak te zitten. Weer pak ik ze voorzichtig op en zet ze bij de bakjes met eten. Ze bekijken het eten niet en racen weg om onder het dressoir te schieten. Lekker veilig bij dat vreemde mens vandaan. Hoe ik ze ook probeer te lokken met zachtjes praten, pssst-geluiden, zachtjes tikken en krabbelen tegen het dressoir, ze komen niet te voorschijn. 13

s’Avonds laat, als ze eten ruiken (verse vis gekookt) zie ik heel voorzichtig twee kopjes onder het dressoir vandaan steken. Maar zolang ik in de buurt van de etensbakjes blijf, komen ze echt niet eten. Ze wachten tot ik vertrokken ben, muisstil op de bank blijf zitten, om daarna in sluip-en tijgergang op het eten af te gaan. Eén beweging van mijn kant en ze vliegen weer onder het dressoir. Dit blijft het hele weekend zo. Ze slapen niet in de mandjes aan de verwarming, ze spelen niet, gaan op de bak als ik uit de buurt ben, eten doen ze ook als ik schitter van afwezigheid, kortom, ze blijven me hardnekkig ontwijken. Een teleurstelling? Ja eigenlijk wel, want dit gedrag duurt behoorlijk lang. Na ongeveer een week durven ze wel te eten als ik in de kamer ben. Maar aaien tijdens het eten is er niet bij, dan zijn ze vertrokken. Als ik ze oppak, doen ze alle moeite om zich los te wurmen. Ik heb aardig wat krabbels opgelopen in die periode. Na ongeveer twee/drie weken bel ik ten einde raad het gastgezin op, want dit ontwijkende gedrag duurt me te lang en ik begin me zo langzamerhand het monster van Frankenstein te voelen. Zij adviseert me om meer met ze te gaan spelen. Ik heb natuurlijk allerlei speeltjes gekocht, maar daar doen ze niet zo veel mee. Ik volg Ellekes advies op en ga gewapend met een touwtje in m’n stoel zitten en daag ze uit door het touwtje te laten bewegen. Jip komt er voorzichtig op af en kijkt me aan met een kopje van ‘wat doe jij nou’? Na een paar minuten reageert hij en probeert met zijn pootje om het touwtje te pakken. Janneke bekijkt het tafereel van een afstand, met een houding van ‘ik trap hier niet in’, en blijft zitten waar ze zit. Na een poosje spelen pak ik Jip op en begin hem te aaien. Janneke kan het niet langer 14

aanzien en verdwijnt uit voorzorg onder het dressoir, stel je voor dat ze mij ook pakt. Van onder het dressoir vandaan bekijkt ze wat ik verder met Jip ga doen. Jip probeert natuurlijk weer weg te komen, maar vindt het aaien toch wel fijn en begint wat rustiger te worden. Hij knort er tenminste stevig op los. Maar zodra ik mijn handen weghaal, springt hij snel van mijn schoot en verdwijnt ook onder het dressoir. Eventjes bijkomen van dit grote avontuur. Natuurlijk pakte ik ze wel vaker op, maar dan had ik alle twee m’n handen nodig om ze vast te houden, want het was altijd vechten om weg te komen. Ieder avond herhaal ik het touwtjesspel en na drie dagen kan Janneke geen weerstand meer bieden en doet ook mee met Jip om het touwtje te proberen pakken. Daarna blijf ik Jip oppakken om wat met hem te knuffelen en te aaien. Janneke springt dan snel naar een veilige hoek, maar kruipt niet meer onder het dressoir. Ook tijdens het eten, aai ik ze allebei. Janneke kijkt dan verstoort omhoog, maar na een tijdje begint ze toch te knorren. Ze weet onderhand wel dat dit mens toch onverbeterlijk is en blijft terugkomen. Ook in de slaapkamer durven ze nu veel meer. Eerst bleven ze in hun hangmandjes aan de verwarming, daarna sliepen ze op het uiterste puntje van het bed, ver uit m’n buurt. Later kwamen ze steeds dichterbij. Dan moest ik me niet te veel bewegen, want dan schoten ze ernstig verstoord in hun eigen mandjes. 17 januari Het is zover: Jip blijft uit zichzelf op m’n schoot liggen. Als ik hem niet aai en loslaat, blijft hij gewoon liggen !!! Wat

een overwinning. Janneke zit aan mijn voeten en kijkt verbaasd omhoog. Ze denkt vast dat Jip gek is geworden om zomaar op schoot te blijven zitten. Ze gaat zelfs zover dat ze op haar achterpootjes gaat staan, haar voorpootjes tegen m’n knieën, om heel nieuwsgierig het schoottafereel van dichtbij te bekijken. “Ja Janneke, je broer durft tenminste, dat is een bink met lef. Jij bent nog een bange schijterd die ook wel wil, maar niet durft”, mopper ik tegen Janneke. Ik denk niet dat ze me verstaan heeft, maar ze draait zich na deze woorden om, staart omhoog en verdwijnt naar de slaapkamer. Volgens mij vindt ze haar broer een verrader! 25 januari Het schuwe is er helemaal van af. Nou ja, helemaal is wat overdreven, want Janneke blijft nog niet echt op schoot zitten, maar ze vecht ook niet meer om weg te komen. Ze knort als ik haar aanhaal en klimt af en toe aan m’n pantalon omhoog als ze ergens trek in heeft. Want hongerlappen zijn het wel die twee. s’Nachts vieren ze feest in m’n slaapkamer, en springen over m’n hoofd als ze elkaar achterna zitten. Als ik op mijn zij lig, gebruiken ze mijn heup als springplank en ze gaan dicht tegen me aan liggen om te slapen. Na een ‘slechte’ start, is het toch nog goed gekomen. De katjes en ik hebben beide wat geleerd. Zij hebben geleerd om zich hier thuis te voelen en mij te accepteren en ik heb geleerd dat je van een poes geen schootkat kan maken als dat niet de aard van het beestje is. Ze voelen zich nu 100% thuis en als er visite komt, vliegen ze echt niet meer onder het dressoir. Heb ik spijt gehad van mijn keuze voor Jip & Janneke? Geen moment!

Werkgroep Zwerfkat Gouda zoekt vrijwilligers Voor verschillende functies zoeken wij nog vrijwilligers die onze werkgroep kunnen ondersteunen. Zo kunt u zich als vanger inzetten om de volwassen zwerfkatten te helpen, als verzorger kunt u zorgdragen voor de zwerfkatten die in de opvangruimte bijkomen na de operatie en als gastgezin kunt u tijdelijk onderdak bieden aan kittens met of zonder moeder of oudere katten die opnieuw moeten leren om samen te leven met mensen. Op www.zwerfkatgouda.nl vindt u een actueel overzicht van de vacatures. Heeft u belangstelling? Neem dan contact met ons op via: 06-27166474 of [email protected] De nieuwsbrief van de Werkgroep Zwerfkat Gouda verschijnt twee keer per jaar. Aan deze nieuwsbrief hebben meegewerkt: • • • • • •

Elleke Draaisma Jolien Verheul Guy Martienus Joke Mol Astrid Van der Star Foto’s: Martijn Zuidweg 15


Wat kunt u doen?

• Wat kunt u doen? Bel ons als u zwerfkatten ziet lopen. Wij zullen dan bij u langskomen om de situatie te bekijken. Bel ons als u een nestje kittens ziet. Wij komen ze ophalen en zullen ze verzorgen. Laat uw eigen katten ‘helpen’. Zo voorkomt u dat er steeds maar meer katten bij blijven komen. Steun ons door een bijdrage te storten op rekening: 36.24.25.914, ten name van de Werkgroep Zwerfkat Gouda. Voor al deze activiteiten is veel geld nodig. Onze Werkgroep is hiervoor afhankelijk van donaties en sponsoring, dus uw bijdrage is heel erg welkom.

Samen kunnen we de zwerfkatten een betere toekomst geven!

Contactgegevens: Postadres: Groenhovenweg 501, 2803 DL Gouda

Telefoon: 06-27 166 474

[email protected] www.zwerfkatgouda.nl Rekeningnummer: 36.24.25.914 www.gouda.dierenbescherming.nl 16

Werkgroep Zwerfkat Gouda Nieuwsbrief Juni 2005

Recommend Documents