Wereld-Delen.nl Nummer 1 – augustus 2005
Een nieuwe naam, nieuwe gezichten, nieuwe mogelijkheden!
Inhoudsopgave
Beste lezer, Het begon in 2002 met het waarmaken van een oude droom van mij over leven in Afrika. Van 2002 tot 2004 heb ik mogen werken in Tanzania op het gebied van aids-preventie. Gelijkertijd met het waarmaken van mijn droom ontstond Wereld-Delen.nl. Wereld-Delen was een website, een aantal nieuwsbrieven, een gironummer en vooral een groot aantal mensen in Nederland die mij en mensen in Tanzania ondersteunden. In korte tijd bleek hoe er met steun vanuit Nederland en door de inzet van mensen in Tanzania van alles mogelijk was. Inmiddels zijn het werk en de ambities te groot voor wat WereldDelen was en hebben meerdere mensen aangeboden zich te verbinden aan het werk om zo de ingeslagen weg op een goede manier voort te kunnen zetten en nieuwe mogelijkheden te creëren. En zo is vanuit Wereld-Delen stichting Sharing Worlds ontstaan. stichting Sharing Worlds heeft met ingang van 20 juni 2005, de officiële oprichtingsdatum, alle activiteiten en gelden van WereldDelen overgenomen. Stichting Sharing Worlds heeft als doelstelling; “Het versterken en ondersteunen van initiatieven van mensen in ontwikkelingslanden op het terrein van aids- en armoede-bestrijding”. Voor het waarmaken van deze doelstelling heeft een groep van zes enthousiaste mensen zich aan de stichting verbonden. Meer over onze doelstelling, de projecten en de bestuurleden van Sharing Worlds leest u in deze nieuwsbrief. Wij gaan ervoor om onze doelstelling waar te maken en we hopen dat u met ons mee doet, dat u ons blijft steunen en met ons meedenkt en dat u daarmee de mensen in de ontwikkelingslanden ondersteunt. Zoals u verderop in deze nieuwsbrief kunt lezen, heeft wat wij hier doen grote consequenties voor de mensen daar. We hopen ook op u te kunnen rekenen.
Namens het bestuur van stichting Sharing Worlds Lars Mokveld
Wat wil stichting Sharing Worlds bereiken en hoe willen we dat doen? Blz. 2 Wat maakt Sharing Worlds bijzonder? Blz. 3 De gezichten van het bestuur van stichting Sharing Worlds. Blz. 4 Hoe staat het met de projecten van Sharing Worlds? Blz. 5 Hoe kunt u Sharing Worlds ondersteunen? Blz. 12
Wat wil stichting Sharing Worlds bereiken en hoe willen we dat doen? Stichting Sharing Worlds streeft de volgende doelstelling na: Het versterken en ondersteunen van initiatieven van mensen in ontwikkelingslanden op het terrein van aids- en armoedebestrijding. De stichting richt zich hiertoe op de volgende aandachtsgebieden: * Het voorkómen van aids. Dagelijks worden er naar schatting wereldwijd meer dan 13.000 mensen besmet met het hiv-virus dat aids veroorzaakt. Vooral jongeren en jong volwassenen lopen hier toe een groot risico. Hiv en aids hebben naast de gevolgen voor de persoon zelf, ook grote gevolgen voor de mensen in hun omgeving. Mensen met hiv kunnen vaak niet meer voor hun familieleden zorgen als
steeds grotere druk te staan. Kinderen van hiv positieve vrouwen lopen een groot risico om, voor, tijdens, of na de geboorte besmet te raken met hiv.
Daarom ondersteunt stichting Sharing Worlds kleinschalige projecten en initiatieven van mensen in ontwikkelingslanden, die er op gericht zijn andere mensen goed te informeren over de gevaren van hiv/aids en ze te leren hoe ze zich daartegen kunnen beschermen. Ook levert stichting Sharing Worlds een actieve bijdrage in het ontwikkelen van nieuwe methoden die mensen kunnen helpen besmetting met hiv te voorkomen en de aidsepidemie een halt toe kunnen roepen.
Een aantal cijfers over de situatie in Tanzania waaruit blijkt dat de strijd tegen aids meer dan ooit noodzakelijk is*: ¾ ¾ ¾
Mensen met hiv in Tanzania: 1.600.000 (= 8,8 % van de totale bevolking) Aids-doden in in Tanzania in 2003: 160.000 Aids-wezen in Tanzania in 2003: 980.000 kinderen
* bron: UNAIDS 2004 gevolg van hun ziekte. Het aantal kinderen dat wees is geworden als gevolg van aids groeit met de dag. Er zijn te weinig mensen die op het land kunnen werken voor het verbouwen van gewassen waardoor honger ontstaat. Er zijn onvoldoende dokters en verpleegkundigen in de ziekenhuizen en er staan steeds minder onderwijzers voor de klas als gevolg van aids. De economische ontwikkeling van landen is ingestort. De stabiliteit van landen komt onder een
* Leven met hiv en aids. Momenteel leven er wereldwijd naar schatting zo’n 38 miljoen mensen met hiv of aids. Velen van hen weten het zelf nog niet omdat ze zich niet hebben laten testen op hiv. Velen zijn bang zich te laten testen vanwege de negatieve houding in de samenleving t.o.v. mensen met hiv en aids. Leven met hiv/aids betekent te leven met een dodelijke ziekte waar geen genezing voor is. Het betekent voor mensen in ontwikkelingslanden een ziekte te hebben waarvoor de medicijnen die de ziekte zouden kunnen beïnvloeden vaak te duur zijn. Leven met aids betekent nog maar al te vaak, discriminatie, uitsluiting, verlies van werk, het krijgen van allerlei andere ziekten, etc.
Daarom ondersteunt stichting Sharing Worlds kleinschalige projecten en initiatieven van mensen in ontwikkelingslanden die gericht zijn op het ondersteunen en verzorging van mensen met hiv en aids. Projecten vóór gelijke rechten en tégen discriminatie en stigmatisering van mensen met aids. Stichting Sharing Worlds ondersteunt ook projecten en initiatieven die gericht zijn op het ondersteunen van mensen die indirect lijden tgv aids, zoals weduwen en aids-wezen.
* Armoede bestrijding. Meer dan 1 biljoen mensen in de wereld moet zien rond te komen met een inkomen van minder dan 1 dollar per dag. Armoede en aids gaan hand in hand en beïnvloeden elkaar sterk. Armoede betekent geen toegang tot goede voeding, gezondheidszorg, informatie, condooms. Armoede drijft veel vrouwen/meisjes al dan niet als enige kostwinner, tot het verkopen van hun eigen lichaam om zo een inkomen te verkrijgen voor een bord eten voor zichzelf of hun kinderen. Armoede maakt dat veel mannen ver van huis op zoek zijn naar werk waardoor gezinsverbanden verscheurd raken. Aids drijft mensen verder in de armoede doordat men niet meer voldoende kan werken, ontslagen wordt vanwege aids, of vaak ziek zijn, waardoor al het geld voor medische zorg nodig is.
Daarom richt stichting Sharing Worlds zich op het ondersteunen van projecten en initiatieven van individuen en groepen die gericht zijn op het bestrijden van armoede, door het creëren van eigen bronnen van inkomsten en het creëren van betere mogelijkheden op de arbeidsmarkt o.a. middels het volgen van scholing.
* Wereld- educatie. Hier in het “ontwikkelde” deel van de wereld zijn we niet altijd bewust hoe ons leven hier verweven is met het leven van mensen in ontwikkelingslanden. Ons gedrag, onze wetten, onze afspraken, onze subsidies, onze belangen, onze steun hebben grote invloed op het dagelijkse leven van iedere man, vrouw en kind in ontwikkelingslanden . Onze kijk op wat er gebeurt in ontwikkelingslanden is nog vaak gekleurd door de eenzijdige beelden die we zien via de media. Beelden van hongerige mensen, wachtend in rijen in een woestijn, oorlogen en geweld, terwijl er ook veel positiefs te melden is.
Daarom wil stichting Sharing Worlds een bijdrage leveren aan het creëren van een reëlere kijk op wat er elders in de wereld gebeurt en op hoe onze levens met elkaar verbonden zijn. Dit willen we doen door u in contact te brengen met de leef- en belevingswereld van mensen in ontwikkelingslanden. Door u hun strijd, hun tegenslagen, hun initiatieven en hun kracht te laten zien. Door zichtbaar te maken de impact van óns leven hier op het leven daar en andersom.
Wat maakt Sharing Worlds bijzonder? Sharing Worlds staat voor het ‘delen van werelden’. Het delen van onze wereld van mensen uit het rijke deel van de wereld met de wereld van mensen in het arme deel van de wereld. We proberen zo de afstanden te verkleinen en de betrokkenheid tussen arm en rijk te vergroten. We zetten ons zo samen met mensen in ontwikkelingslanden in, in de strijd tegen armoede en aids. Door met hen mee te denken over hoe de problemen aan te pakken, door naar hen te luisteren, door hen te bevragen en te steunen met geld en ideeën. Door het eigen initiatief en de eigen kracht van mensen te bevestigen en te helpen uitgroeien. Uitgangspunt is dat we de lijntjes tussen u en de ander kort houden. U maakt zelf de keuze welk project u wilt ondersteunen. Verder zorgen we dat u op de hoogte gehouden wordt over de voortgang van de verschillende projecten, de ups and de downs, de tegenslagen en de successen. Ook gaan we zorgen dat de mensen in ontwikkelingslanden waar we mee samenwerken weten wie u bent en wat u doet wat om hen te ondersteunen.
De gezichten van het bestuur van stichting Sharing Worlds soa/aids preventieactiviteiten wat mijn interesse heeft. De ervaringen die ik destijds heb opgedaan kan ik in deze functie tot uitvoer brengen. Tevens vind ik het erg leuk om mee te denken in het hele proces van oprichten. Eric den Heijer, voorzitter Ik ben 40 jaar. Ik woon in Amsterdam, samen met Gerard. Een jaar of 3 geleden heb ik mijn droom gerealiseerd en een eigen trainings- en adviesbureau opgericht. Vanuit dit bureau werk ik aan het ontwikkelen van leiderschap op alle niveaus in organisaties. Mijn motivatie om "ja" te zeggen tegen het bestuurslidmaatschap van de stichting komt voort uit mijn jarenlange vriendschap met Lars. Twee jaar geleden bezocht ik hem in Tanzania, en was daar getuige van zijn droom die werkelijkheid geworden was. Ik draag komend jaar graag mijn steentje bij aan het verder uitbouwen van de Stichting.
Madeline van Riemsdijk, penningmeester Ik ben Madeline van Riemsdijk, functionaris Gezondheidsbevordering en Preventie. Hiervoor was ik werkzaam als verpleegkundige soa/aids preventie. Door bestuurslid te zijn ben ik betrokken bij
Anja Hilgers, bestuurslid Lars heeft mij benaderd om als bestuurslid de Stichting te ondersteunen. Ik heb hier meteen ja op gezegd omdat ook ik graag mijn steentje wil bijdragen aan de strijd tegen aids. Ik ben 30 jaar en woon in Utrecht. Sinds 2003 ben ik werkzaam bij de Netherlands School of Public & Occupational Health, als programma-ontwikkelaar en opleider. Wat mij hierin vooral aantrekt is het grensvlak tussen gezondheidszorg en opleiden. Hiervoor heb ik overigens bij de GGD Amstelland de Meerlanden gewerkt, waar ik Lars ook van ken. In 2003 heb ik Lars bezocht in Tanzania en zijn inzet altijd bijzonder gewaardeerd. Nu is het aan mij om dit niet meer alleen van de zijlijn te bekijken, maar om mij ook actief in te zetten op dit terrein. Ik heb er zin in!
Sylvia Roskam, secretaris Momenteel ben ik werkzaam als functionaris gezondheidsbevordering en preventie bij de GGD Amstelland – de Meerlanden. Ik hou mij in deze functie bezig met allerlei projecten gericht op bevordering van gezondheid en verkleining van het risico op ziektes. Hiervoor heb ik mij beziggehouden met seksuele vorming voor scholieren van het middelbaar onderwijs in de regio. Van oorsprong ben ik Cultureel Antropoloog en het trekt mij dan ook om mij in te zetten voor ontwikkelingssamenwerking. Deelname aan het bestuur van Sharing Worlds vind ik een geweldige kans om mij hiervoor in te zetten. Lars is een ex-collega van de GGD waarmee ik samen het programma voor seksuele vorming voor scholieren heb opgestart. De activiteiten van Lars in Tanzania heb ik vanuit Nederland met veel belangstelling gevolgd. Ik vind het heel belangrijk om deze activiteiten voort te zetten werk hier graag aan mee. De komende jaren wil ik samen met de andere bestuursleden en anderen die de Stichting steunen Sharing Worlds verder uitbouwen.
Hoe staat het met de projecten van stichting Sharing Worlds?
Walter van Ruitenbeek, bestuurslid Als vriend van Lars, ben ik zeer betrokken geweest bij zijn leven en werk in Tanzania. Ik was zijn contactpersoon in Nederland, heb de website gemaakt en de nieuwsbrieven vorm gegeven. Vooral tijdens mijn reizen met hem door Tanzania ben ik zeer geraakt door zijn werk, en zoals hij het noemt; de armoede en ellende en aan de andere kant de flexibiliteit van de mensen, hun doorzettingsvermogen en solidariteit. Mijn bezoek aan een dovenschool in het plaatsje Kigwe, heeft de meeste indruk op mij gemaakt. 100 dove kinderen die ik in 2 dagen tijd ook als mijn kinderen ben gaan beschouwen. Voor hen en vele anderen wil ik een bijdrage leveren aan Stichting Sharing Worlds want met hun deel ik mijn wereld.
Lars Mokveld, bestuurslid Toen ik in Tanzania werkte was ik keer op keer geïmponeerd door de armoede en de ellende die ik om me heen zag. Aan de andere kant was ik ook steeds geraakt door de flexibiliteit van de mensen, hun doorzettingsvermogen en de solidariteit die sommige mensen toonde met hen die het nog minder hadden dan zijzelf. Geraakt hierdoor en wetend de wereld waar ik zelf uit voort ben gekomen was het me duidelijk dat ik me wil blijven inzetten voor de ondersteuning van mensen in ontwikkelingslanden.
Vanuit Wereld-Delen werden al verschillende projecten in Tanzania ondersteund. Deze ondersteuning wordt nu voortgezet door stichting Sharing Worlds. Het gaat momenteel om de volgende projecten: - Twee projecten ter ondersteuning van Aidswezen in Dodoma. - De lokale ontwikkelingsorganisatie REDESA met o.a. het SANOA (Say No to Aids) voorlichtings-project op scholen. - De SOS club (SANOA Out of school) met voorlichtingsactiviteiten van en voor jongeren op straat. - Het Shamba project en het Kuku-project als kleine projecten ter verbetering van de leefomstandigheden van twee families. - Het bieden van scholingsmogelijkheden voor 2 jongeren Daarnaast wordt er op dit moment gewerkt aan een nieuw project voor jongeren in het dorp Kimamba in de regio Morogoro in centraal Tanzania. Van verschillende van deze projecten vindt u in deze editie van de nieuwsbrief meer informatie.
De ondersteuning van aids-wezen in Dodoma In Dodoma zijn twee vrouwengroepen vrijwillig en op eigen initiatief gestart met het ondersteunen van aidswezen en hun voogden in hun eigen buurt. Zij proberen er voor te zorgen dat de kinderen in een stabiele omgeving opgroeien en een toekomst op kunnen bouwen. Hoe is de stand van zaken
Een tijdje geleden hebben beide vrouwengroepen ons laten weten hoe het met hun activiteiten gaat. De groep “Tumaini Women Group” is bezig zich te laten registeren bij de lokale overheid in Dodoma als CBO (Community Based Organisation = plaatselijke vrijwilligersorganisatie). Sinds een paar maanden kunnen ze gebruik maken van een kantoortje bij African Rural Press in Action.
En krijgen ze ondersteuning vanuit de plaatselijke Rotary club in Dodoma. Ze komen nog steeds iedere zaterdag samen in een klein kerkje waar ze plezier maken met de kinderen en een goed bord eten voor de kinderen maken. Gelijkertijd kunnen de vrouwen de kinderen in de gaten houden en andere ondersteuning bieden waar nodig is. De andere groep, Huruma Women Group, meldde dat ze een stuk grond van 3 hectare hebben kunnen kopen, waarop ze nu zelf groenten gaan verbouwen voor de kinderen. Ze hebben inmiddels 2 hectare gecultiveerd en omheind. Ook hebben ze een wateraansluiting gekregen waardoor ze de groentetuin kunnen bevloeien. Huruma Women Group kreeg van de Anglicaanse kerk materialen als emmers, harken en hakken voor het bewerken van de groentetuin. Ook kregen ze een training hoe ze het beste voor de groentetuin zouden kunnen zorgen. Het probleem is wel dat het water erg veel kost dus men zoekt mogelijkheden om een pomp te slaan en zo grondwater op te pompen. Beiden groepen zijn nog altijd erg gemotiveerd het werk te doen dat ze doen en ze zijn enthousiast over de steun die ze via Sharing Worlds (voorheen WereldDelen) daarvoor kregen. Begin januari hebben beide groepen ieder ongeveer 450 euro gekregen voor met name directe zorg aan de kinderen, zoals schoolspullen, voeding, kleding en medicijnen. Daarnaast konden ze een deel van het geld gebruiken voor bijvoorbeeld een waterpomp, een naaimachine en andere zaken die de kracht van hun
werk en organisatie versterken. In 2004 had een aantal Tanzaniaanse parlementariërs steun toegezegd aan de groepen maar tot op heden heeft dat helaas nog geen andere structurele steun opgeleverd. Wel zijn beide groepen na bemiddeling van REDESA betrokken in een groter regionaal plan voor ondersteuning van mensen met hiv/aids en aids-wezen: het Tumaini/CARE project. Via deze weg hebben ze onlangs steun gekregen voor scholing voor een aantal van de kinderen die zij onder hun hoede hebben. Goed nieuws dus!
Het Shamba project en een nieuw project tegen aids in Kimamba Het project in vogelvlucht
Voor de familie van Gasper Mwaipopo (de voormalige huisgenoot van Lars in Dodoma) wordt het “Shamba project” gefinancierd door Sharing Worlds. Het doel van dit project is om deze arme familie middels een investering te helpen de opbrengst van hun akker te verhogen, waardoor ze geen honger hoeven te lijden. Bovendien kunnen ze van de extra opbrengst van de akker geld besteden aan scholing voor de kinderen, kleding en andere eerste levensbehoeften. De familie bestaat momenteel uit de moeder, drie kinderen en twee kleinkinderen.
Gasper’s verhaal….
Gasper Gasper is drie jaar geleden vertrokken uit het dorp Kimamba omdat hij er geen toekomst voor zichzelf zag. Hij wilde aan de middelbare school studeren maar had daarvoor geen geld. Hij vertrok daarom naar Dodoma om zijn broer Godson te zoeken. Godson werkte bij REDESA en Gasper hoopte dat zijn broer kon zorgen dat hij kon studeren. Godson had toentertijd echter nog geen betaald werk, hij deed het werk bij REDESA als vrijwilliger. Ondanks zijn moeilijke persoonlijke situatie heeft Godson zijn broer in huis genomen en geprobeerd zo goed als hij kon voor hem te zorgen. Uiteindelijk kan Gasper nu mede met hulp van Sharing Worlds studeren. Hij is onlangs naar de derde klas van de middelbare school gegaan. Gasper is gelijkertijd een van de contactpersonen tussen stichting Sharing Worlds en de projecten in Tanzania. Hieronder volgt een persoonlijk verslag van Gasper Mwaipopo over zijn reis naar zijn geboortedorp Kimamba.
“Het was 11 januari 2005 toen ik op reis ging naar mijn dorp Kimamba in het district Kilosa, in de regio Morogoro. Ik wilde gaan kijken hoe het met de maïsakker en het rijstveld van mijn moeder ging nu zij steun krijgt vanuit Nederland via Sharing Worlds. De reis begon in Dodoma om 5.30 uur in de ochtend. Helaas had ik niet een goede bus gekozen om mee te reizen want hij reed erg langzaam. Halverwege ben ik uitgestapt bij de afslag naar Kilosa, waar ik gewacht heb op een andere bus of een lift van een auto verder naar het dorp. Om half een kreeg ik een lift van een auto naar het dorp Rudena waar mijn vader “mzee Msanga Lufu Mwaipopo” woont. We arriveerden aan het einde van de middag in Rudena, waarna ik besloot daar te blijven slapen om de volgende dag verder te reizen. Helaas sliep ik erg slecht omdat er veel vleermuizen in mijn kamer waren waardoor ik niet goed kon slapen. De volgende dag ben ik na het ontbijt naar Kimamba doorgereisd achterop de fiets van een jongen die dezelfde kant op moest. Toen ik thuis kwam in Kimamba waren mijn moeder en mijn oudere broer Tizo, die sinds kort weer thuis woont, samen naar de akkers. Tizo is weer thuis gekomen om mama te helpen op de akkers, zodat zij meer tijd heeft voor de kinderen en het huishouden. Tizo regelt nu de meeste dingen m.b.t de akkers. Wel waren mijn jongere broer Aloyce en mijn zusje Rosie thuis. Aloyce vertelde me dat er zo veel mensen in het dorp overleden waren aan Aids. Het waren zowel volwassen mannen en vrouwen alsook kinderen van de lagere en middelbare school. Er
zouden al zo’n 232 mensen aan aids overleden zijn en zo’n 1000 kinderen zouden wees geworden zijn. Ik voelde me erg verdrietig worden dat er zoveel mensen gestorven zijn aan aids en besloot deze dagen mensen in Kimamba over Aids voor te lichten. Ik begon te zoeken naar jonge mensen die wat onderwijs hadden gehad en mijn oude vrienden John en Onteno om samen met hen te praten hoe we mensen over Aids kunnen voorlichten. Ik vertelde hen hoe in Dodoma organisaties als REDESA voorlichting geven op scholen en hoe zij werken met scholieren in SANOA clubs (Say No to Aids clubs). Ook vertelde ik hen van de SOS club (SANOA out of school) wat zij doen en dat mijn vriend Lars en mijn broer Godson experts zijn op het gebied van Aids. We spraken af dat we de volgende dag met een groep van 8 jongeren weer bij elkaar zouden komen om hier verder over te praten.
De volgende dag ben ik met mama en Tizo naar het rijstveld gegaan. Dat viel niet mee want het veld is ver weg en we moesten ook nog een half uur door het water lopen om er te komen. Het rijstveld zag er goed uit. Ik heb mama en Tizo toen geholpen en merkte wel hoe zwaar werk het is. Daarna hebben we de maïsakker bekeken. Ook die zag er goed uit omdat er tot nu toe voldoende regen is gevallen. (uiteindelijk zijn de regens toch te vroeg gestopt en wordt er gevreesd voor honger in verschillende gebieden van tanzania. Red.) ’s Middags ontmoette ik mijn vrienden weer. We praatten samen over hoe we het beste de gemeenschap zouden kunnen voorlichten over het gevaar van aids. We besloten jongeren voor te lichten, over hoe zij zichzelf kunnen beschermen tegen aids en hoe zij de jongere kinderen weer kunnen voorlichten. Daarnaast besloten we de aids--wezen in het dorp te willen ondersteunen. We hebben toen besloten een eigen groep op te richten onder de naam REONESCA wat betekent: Relief to Our Needy Society and Children in Aids and other problems in society. Hierna hebben we een groep van 12 jongeren die geen school hebben gehad bij elkaar geroepen en ben ik hun voorlichting over aids gaan geven. Het plan dat we met REONESCA nu hebben is dat we als groep een training krijgen over aids en hoe we anderen goed kunnen voorlichten. We hebben dit plan de volgende dag verteld aan een van de dorpsleiders en hij was erg enthousiast over ons plan. We spraken ook met hem dat we dan ook plek nodig zouden hebben
vanwaar uit we zouden kunnen werken. Uiteindelijk ging ik terug naar Dodoma en ik beloofde mijn vrienden van REONESCA terug te komen en te zorgen dat zij een workshop krijgen over aids. Hier had ik ook al met Lars over gesproken en we zullen samen kijken hoe we met hulp van Sharing Worlds die workshop voor de jongeren van REONESCA kunnen regelen. Dit was mijn korte verhaal over mijn reis naar Kimamba Ik ben Gasper. Het vervolg: Sharing Worlds heeft met Gasper de plannen en de vraag van de jongeren groep besproken en besloten is om in de week van 2 t/m 9 juli 2005 een training te organiseren voor een groep van zo’n 30 jongeren. De training zal gaan over de preventie van soa, hiv en aids en ongewenste zwangerschap. Daarnaast zal de training zich richten op het verzorgen van peer education activiteiten (voorlichting voor jongeren, door jongeren) om via die weg de andere jongeren in het dorp en de omgeving voor te lichten. De training wordt gegeven door twee mensen van REDESA uit Dodoma, twee jongeren van de SOS club uit Dodoma wat ook een jongerengroep is en door Lars die in die periode in Tanzania zal zijn.
Het SANOA project in het tweede jaar
Het project in vogelvlucht SANOA staat voor Say No to Aids en is een van de grotere projecten van REDESA in Dodoma. Middels het project worden jongeren op scholen getraind in het geven van voorlichting over aids en preventie daar van. De voorlichting gebeurd door en voor jongeren van de school zelf. Ze doen dit in een clubverband en worden daar zowel door REDESA als door de docenten in ondersteund.
Hoe is de stand van zaken Het jaar 2004 was het eerste jaar van het SANOA project van REDESA. Binnen dit project worden nu 24 middelbare scholen in zowel de stad als op het platteland van Dodoma, door REDESA ondersteunt in het geven van Aids voorlichting aan jongeren. De jongeren die in de SANOA clubs zitten zijn actief, serieus en enthousiast bezig om hun mede studenten voor te lichten middels drama, liedjes, posters, debatten en RAP.
In de vorige nieuwsbrief meldden we u dat sommige SANOA clubs in de stad minder actief waren of dat ze niet veel ruimte en ondersteuning kregen van de schoolleiding voor hun bijeenkomsten. Het is goed te horen van REDESA dat, nadat ze de schoolhoofden met deze gang van zaken hebben geconfronteerd, dit verandert is! Nu zijn op bijna alle scholen actieve SANOA clubs en ook de schoolleiding is meer ondersteunend. In 2005 wordt het SANOA project voortgezet op de 24 scholen. Bovendien wordt geprobeerd de SANOA clubs activiteiten nog meer te verankeren in de bestaande structuren van het schoolprogramma. REDESA heeft onlangs van de ontwikkelingsorganisatie SIMAVI uit Nederland die het SANOA project financieel ondersteunt, toezegging gekregen van financiële steun voor het opzetten van een aantal SANOA clubs op lagere scholen op het platteland. Daarnaast is er financiële steun toegezegd voor het doen van een onderzoek. Dit onderzoek zal REDESA helpen bij het opzetten van een voorlichtingsprogramma in het district Dodoma Rural. Het SANOA project is maar een van de projecten waar REDESA mee bezig is. Het is weliswaar het grootste Project, maar daarnaast is REDESA actief in het ondersteunen van allerlei andere groepen zoals de groep doven in Dodoma en SHDEPHA, de plaatselijke hiv-vereniging. Ook de vrouwengroepen die zich ontfermen over de aidswezen krijgen actieve steun van REDESA.
Vrouwelijke versterking voor REDESA! In augustus 2004 is Pendo als vrouwelijke trainer aangenomen bij REDESA. Pendo is een jonge vrouw, die net klaar was met haar opleiding aan de Hogeschool voor plattelands ontwikkeling in Dodoma. Ze was de kandidaat die het beste paste in het team van REDESA. Vrouw, energiek, spontaan en assertief. RESESA vond het belangrijk dat het team van voorlichters en trainers versterkt werd met een vrouwelijke trainer. Een assertieve vrouw, die een goed rolmodel kon zijn voor de meisjes en vrouwen die deelnemen aan de workshops en andere activiteiten van REDESA. Meisjes en vrouwen in Tanzania zijn over het algemeen niet zo assertief. Dat “hoort” niet binnen de cultuur. Ze horen te luisteren naar een man, zeker wanneer die ouder is dan zij. Dit brengt hen in een kwetsbare positie door dat ze minder macht hebben, niet nee mogen zeggen tegen een oudere jongen of man, dus ook niet tegen ongewenste en/of onbeschermde seks. Pendo werkt nu zo’n 11 maanden bij REDESA en is er erg enthousiast over haar
werk. Ze geniet van haar werk en voelt zich gesteund en goed begeleid door Dickson en Godson haar mannelijke collega’s. Ze vertelde over haar werk het volgende; “..ik dacht dat ik altijd al veel wist over Hiv en aids maar nu ik bij REDESA werk en de workshop mee begeleid, merk ik dat ik vroeger eigenlijk maar heel weinig wist. Nu is dat echt anders en dat geeft me de kracht om met allerlei mensen te praten over deze onderwerpen, ongeacht hun sekse, status of leeftijd …”
Als grote uitdaging op dit moment ziet Pendo het vinden van een antwoord op de vraag waarom ondanks alle inspanning van overheid en andere organisaties het aantal nieuwe hiv infecties blijft stijgen. Ook geeft ze aan dat ze zich daarbij afvraagt of condooms dan wel werkelijk veilig zijn! Dit is een vraag die bij heel veel mensen in Tanzania leeft. De vraag komt mogelijk mede door de tegenstrijdige informatie die mensen krijgen over condooms. Er zijn mensen en groepen die nog altijd heel hard schreeuwen dat condooms niet veilig zijn, terwijl vele onderzoeken het tegenovergestelde duidelijk hebben aangetoond.
Het is in die zin dan ook opvallend en interessant dat een vrouw als Pendo, die toegang heeft tot veel informatie over hiv en aids en preventie, ook met deze vraag worstelt. Pendo gaat de vragen die ze heeft verder met haar collega’s bespreken. Daarnaast gaat ze verder kijken naar wat de gedragsfactoren zijn die maken dat mensen zich blootstellen aan het risico van een besmetting met hiv.
Het Kuku project Eind 2004 en begin van 2005 heeft Maikel in Dodoma, geld ontvangen van Wereld-delen.nl voor het zogehete Kuku-project. Voordat we u meer over het project te vertellen, stellen we eerst Maikel aan u voor.
Maikel Maikel is ongeveer 40 jaar oud en behoort tot de Wagogo stam. De Wagogo zijn de oorspronkelijke bewoners van de regio Dodoma in Tanzania. Volgens de traditie van Tanzania wordt Maikel eigenlijk overal Baba Samuel genoemd, wat betekent “de vader van Samuel”, zijn eerst geboren kind. Oorspronkelijk woonde Maikel in zijn geboortedorp ongeveer 25 kilometer buiten Dodoma. Daar had hij een lemen hut en een stukje grond waarop hij verschillende gewassen verbouwde. Een aantal jaren geleden is Maikel met zijn vrouw en hun 5 kinderen naar Dodoma verhuisd. De reden om te verhuizen was het vinden van werk en de hoop op beter onderwijs voor zijn kinderen. Omdat Maikel een arme man is kon hij als woning niet meer krijgen dan een lege kamer in een in huis dat in aanbouw was.
Services Overseas, de ontwikkelingsorganisatie waar Lars voor werkte) een salaris dat meer was dan de paar shillingen die hij daarvoor verdiende. Hiervan wist hij iedere maand geld apart te zetten, met als doel de bouw van een eigen huisje voor hem en zijn gezin in Dodoma. Van dit geld heeft hij dan ook in oktober 2004 een stukje grond kunnen kopen.
Daar woonde hij met zijn heel gezin. De woonomstandigheden van Maikel en zijn gezin waren minimaal, geen water, geen elektra, geen stenen vloer, alleen zand. Het gehele interieur bestond uit een bed, een gammel kastje en een paar krukjes. Ook de rechten als huurder waren erg slecht, zo gebeurde het een tijd geleden dat ze ’s ochtends vroeg met het hele gezin zonder pardon op straat werden gezet door de eigenaar, omdat deze had besloten die dag verder te gaan met het afbouwen van zijn huis. Men werd gewoon op straat gezet, geen vooraankondiging, geen tijd om een andere kamer te vinden. Maikel verdiende een salaris als nachtwacht bij het huis van Lars. Dit deed hij zeven nachten in de week. Overdag verdiende hij nog wat bij met het knippen van heggen en het graven van graven voor de overledenen in de buurt. Hij is erg vriendelijke, rustige en gelovige man. Hij drinkt geen druppel alcohol (in tegenstelling tot veel andere Tanzanianen) en doet zijn best goed voor zijn gezin te zorgen. Zijn vrouw, Mama Samuel, zorgt voor het huishouden en de kleine kinderen. De grotere kinderen gaan naar de lagere school in Dodoma. Tijdens de periode dat Maikel nachtwacht was bij Lars, kreeg Maikel van VSO (Voluntary
Het project in vogelvlucht Maikel had samen met Mama Samuel het plan gemaakt om een kippenhandeltje te beginnen, door het fokken en verkopen van kippen om zo een extra inkomen te hebben voor het gezin. (Kuku is swahili voor kippen). Het plan was om in het dorp buiten Dodoma bij een familielid een kippenren en kippenhok te maken waar de kippen gefokt zouden worden. Maikel zou dan regelmatig naar het dorp gaan om kippen op te halen en deze in de stad te verkopen. Voor dit plan had Maikel geld gekregen van Wereld-Delen om zijn plan te verwezenlijken.
Hoe is de stand van zaken? Een tijdje geleden kregen we een brief van Maikel over de stand van zaken rond het Kuku-project. Op het gekochte stukje grond in Dodoma, is hij zowel begonnen met het bouwen van een lemen hut voor zijn gezin om in te wonen, alsook met de ren voor de kippen. Toch blijkt het allemaal wat minder voorspoedig te verlopen dan gepland. Hij had al drie maanden geen salaris had gekregen van degene bij wie hij nu nachtwacht is. Daar komt bij dat zijn gezin inmiddels met twee kinderen uitgebreid is (een van de kinderen is een kindje van zijn vorig jaar overleden schoonzus, het andere kindje is een pasgeborene van zichzelf en zijn vrouw). Hij zag zich hierdoor genoodzaakt een deel van het geld voor het Kuku-project te gebruiken voor de eerste levensbehoeften van zijn gezin. Hij had in de afgelopen maanden wel een aantal kippen gekocht maar deze werden ziek geworden en stierven vervolgens. Momenteel blijkt het erg moeilijk te zijn om aan kippen te komen in Dodoma. Wat de reden precies is, is ons niet duidelijk. Wel hebben we van andere mensen gehoord dat de kippen momenteel erg duur zijn. Maikel schreef dat hij het erg vervelend vond dat zijn kippenhandel nog niet goed liep en dat een aantal dingen anders waren gegaan dan was afgesproken. Hij heeft toegezegd ons binnenkort te laten weten hoe hij nu alsnog gaat proberen zijn kippenhandel goed van de grond te krijgen. Sharing Worlds gaat kijken hoe Maikel daarbij actiever ondersteund kan worden in het waarmaken van zijn Kuku-project.
Inmiddels heeft zijn vrouw, Mama Samuel het afgelopen jaar een naaicursus gevolgd. Hiermee heeft zij nu ook een mogelijkheid in handen gekregen om mede te zorgen voor een inkomen voor het gezin en daarmee voor eten en scholing voor de kinderen.
De SOS club: voorlichting aan jongeren en ondersteuning van mensen met aids Het project in vogelvlucht SOS staat voor Sanoa Out of School en is een jongeren groep opgericht en ondersteund door REDESA die aids voorlichting geeft aan jongeren op straat, op markten en op de dorpen rond Dodoma.
Hoe is de stand van zaken? Het is geweldig om te horen hoe de jongeren van de SOS club zich ontwikkelen. Ze hebben samen goede afspraken gemaakt hoe als groep te functioneren. Ze hebben daar zelfs statuten voor gemaakt en zich als officiële voorlichtingsgroep laten registreren bij de overheid . Sinds het begin van dit jaar is de SOS club ook actief in het ondersteunen van de SANOA clubs op verschillende middelbare scholen. Ze leren hen meer over aids, over theater rap en liedjes om voorlichting te geven. Onlangs hebben ze de eerste van een reeks van vijf voorlichtingsactiviteiten op straat gegeven. Dit was op de wekelijkse markt in Dodoma waar altijd erg veel
mensen naar toe gaan. Daarnaast hebben ze tal van andere activiteiten gepland voor dit jaar. De jongeren van de SOS club zijn naast actief in voorlichting ook actief in het ondersteunen van mensen met hiv en aids. Zo helpen ze de lokale hiv vereniging SHDEPHA+ met klusjes, en ondersteunen ze zieke leden van SHDEPHA+. Op 1 januari had de SOS club weer een nieuwjaarsfeest georganiseerd met en voor de mensen van SHDEPHA+. Dit was een bijzondere dag met aandacht voor de problemen van mensen met aids, om de mensen die waren overleden te herdenken, maar ook om nieuwe moed te krijgen voor het nieuwe jaar en een moment van ontspanning en samen zijn. De verschillende activiteiten van de SOS club zijn gefinancierd vanuit Sharing Worlds.
Scholing voor jongeren Op dit moment wordt via stichting Sharing Worlds de scholing van twee jongeren betaald, om hen meer mogelijkheden voor een betere toekomst te geven. Stichting Sharing Worlds onderzoekt of ze meer jongeren deze kans zou kunnen geven en hoe dat dan te organiseren. In de volgende nieuwsbrief leest u hier meer over.
Afkortingen en termen REDESA: Relief and Development Services Association Peer education: voorlichting aan leden van je eigen groep. (bijvoorbeeld jongeren die jongeren voorlichten) SANOA: Say No to Aids (is de naam van peer education gorepen op scholen) SOS club : een Sanoa club voor jongeren buiten school. Kuku: swahili voor kip Shamba: swahili voor akker.
Hoe kunt u Sharing Worlds ondersteunen? Voor de projecten die nu en straks door stichting Sharing Worlds ondersteund worden is geld nodig. Wilt u de stichting en de projecten ondersteunen dan kan dat o.a. door een donatie te storten op
Ook is het mogelijk via een notariële akte een schenking te doen voor de projecten van aan stichting Sharing Worlds. Vraag hiervoor de informatie aan bij Sylvia Roskam, de secretaris van de stichting.
gironummer 4536109 t.n.v. stichting Sharing Worlds te Amsterdam U kunt kiezen voor de volgende doelen voor uw donaties: 1. alle projecten 2. REDESA 3. ondersteuning van aids-wezen 4. het Shamba project 5. het Kuku-project 6. het SANOA (Say No to Aids) project 7. de SOS club 8. het jongeren project in Kimamba 9. scholing van jongeren Natuurlijk kunt u ook voor 2 of meer projecten gelijkertijd doneren. Maak a.u.b. op uw overschrijving bekent welk(e) project(en) u wilt ondersteunen.
Vindt u het leuk om meer betrokken te raken bij de projecten in Tanzania? Bijvoorbeeld door als vrijwilliger betrokken te zijn bij stichting Sharing Worlds geef dit dan door aan de secretaris van de stichting. Tot zover deze eerste nieuwsbrief onder de naam stichting Sharing Worlds Wij streven ernaar onze donateurs minstens drie keer per jaar een nieuwsbrief toe te zenden of te mailen met informatie over de projecten die u steunt. Ontvangt u de nieuwsbrief liever per e-mail? Laat het ons dan weten. Op de website Meer weten over Sharing worlds of contact
www.sharingworlds.nl kunt u meer informatie vinden over de stichting. Daarnaast kunt u stichting Sharing worlds voor vragen of reacties bereiken via
[email protected] De stichting is telefonische bereikbaar op nummer 020- 4214038 Het postadres van stichting is; Stichting Sharing worlds p.a. J. Mulderplein 140 1018 MZ Amsterdam
Redactie van deze nieuwsbrief: Anja Hilgers & Lars Mokveld
