The good you give and the good you get

Voluntourism; a still growing and popular niche tourism market. A new generation of adventure-minded explorers is no longer content with just seeing, they want to be doing. They want to step out of their comfort zones, interact, help and learn from the communities they visit. Especially helping unfortunate children in third world countries is popular amongst this generation. Children are the future, they deserve nothing but the best. But do these children receive the best? Are these adventures explorers prepared, qualified and needed in the first place?

The good you give and the good you get A graduate research on the exploration of interventions which could advance the integration of the created guidelines of the BCNN.

Bachelor thesis Author: Jessica Rongen Year: 2014/2015

Bachelor thesis Jessica Rongen

The good you give and the good you get A graduate research on the exploration of interventions which could advance the integration of the created guidelines of the BCNN.

Author: Student number: Year of study: Course: Study: Academy: University:

Jessica Rongen 00061584 2014/2015 Graduation VTM CU11839 HBO- Bachelor Vitality and Tourism Management Scaldis academy HZ university of Applied Sciences

Graduation company/network: Company supervisor: Position:

Phone: Fax:

Better Care Network Netherlands Celine Verheijen Project coordinator ECPAT/ Defence for Children & member Better Care Network Nederland Hooglandse kerkgracht 17 G 2312 HS Leiden +31 (0)71 51 60980 +31 (0)71 51 60989

Graduation supervisor: Position:

Timo Derriks Lecturer HZ University of Applied Sciences

Title thesis: Date of completion: Year of publication: Location:

The good you give and the good you get July 2015 Vlissingen

Office adres:

University:

Initiated for:

HZ University of Applied Sciences Edisonweg 4 4380 AJ Vlissingen The Netherlands

Better Care Network Nederland & ECPAT/Defence for Children

1


Preface The journey of graduation has been one bumpy road. I could not have done it without the ongoing support of university supervisor Timo Derriks and my company supervisor Celine Verheijen. A great thank you for supporting, motivating and believing in me throughout this entire period. Moreover, I would like to thank all members of Better Care Network the Netherlands for receiving me with open arms and sharing all their knowledge and expertise openly. And thank you to all the Dutch sending organizations and others who were interviewed and contributed to this research. Thank you, Henk Boelman (Travel4Change), Winnie Dekker (SIW), Nynke Blom (Local Dreamers), Ineke Huuksloot (Doingoood), Janneke Pikkert (Livingstone), Annemarie Spee (Pure! Volunteer), Mirna van der Veen (Fairtravelers), Janine Wegman (Activity International), Therese Wijnen (TravelUnique), Miriam de Witt (Fidesco), Niko Winkel (Go Tanzania). Last but not least thank you family, friends and partner for always having my back, picking me up when I was down and supporting me all the way through this journey. I could not have done this without your help, unconditional love and support.

2


Abstract Voluntourism is a popular and still growing niche tourism market. A new generation of adventure-minded explorers is no longer content with just seeing, they want to be doing. They want to step out of their comfort zones, interact, help and learn from the community they visit. Especially helping unfortunate children in third world countries is popular amongst this generation. However, there is growing literature on international volunteer tourism that questions its foundation on global citizenship, social consciousness and cross-cultural understanding. Moreover, critical views in forms of documentaries and media attention concerning this topic has been widely spread. Nevertheless, organizations involved in sending volunteers abroad to help unfortunate children has only increased. This industry is perceived to be a profit making one in which many organizations are more than willing to contribute. The Dutch being no exception. Many Dutch sending organizations are willing to contribute to helping volunteers with that once-in-alifetime experience. Different processes are involved in sending these volunteers abroad but still many inconsistencies are feasible in doing wat is initially promised in these processes. The objective of this research is to identify different processes (which are later referred to as practices in this research) and reveal possibilities to suggest deliberate interventions for the integration of already existing guidelines created by the Better Care Network Netherlands. A network who fully commits itself to protect the rights of children everywhere and therefore in February 2014 created specific guidelines “The guidelines on the deployment of volunteers”, that give structure and advice for sending organizations and volunteers (BCNN, 2014). With support of a social practice theory approach five different practices are identified, studied and analyzed and referred to as practices-as-performances. For the identification of these practices-asperformances a qualitative research is conducted in which different Dutch sending organizations were studied by means of interviewing key practitioners, observing, visits to events, meetings, conferences and the organization of a focus group. This research firstly describes the desirable practices and compares them with the contemporary practices to best reveal possible gaps and desired possible interventions. Different elements are used as analyzing tools such as meanings, materials and competences who play key roles in these practices. Knowledge, skills and visions are part of these elements for example. It seems that shared passionate visions about the protection of unfortunate children and helping them by providing them with better future opportunities is widely agreed upon. Although knowledge and skills from both practitioners and volunteers in this industry are not in line with the desired practices. Nevertheless, many unexperienced volunteers are send abroad for a short period of time which generally does more harm than good meaning that the chances for a better future for these ‘volunteered’ children are very limited. Amongst other risks, attachment issues will occur making it difficult to build relationships for these children. Despite the risks, this industry remains popular meaning that transparency, knowledge transmission and awareness of these real risks become utterly important in the future.

3


Table of content Preface........................................................................................................................................................... 2 Abstract ......................................................................................................................................................... 3 1. Introduction ............................................................................................................................................... 6 2. Network structure ..................................................................................................................................... 9 3. Theoretical framework ............................................................................................................................ 10 3. Methodology ........................................................................................................................................... 15 3.1 Research design ................................................................................................................................. 15 3.2 Reporting practice for desirable change ........................................................................................... 17 3.3 Limitations research .......................................................................................................................... 17 3.4 Researcher’s position ........................................................................................................................ 18 4. Results ..................................................................................................................................................... 19 General .................................................................................................................................................... 19 Practice 1. Choosing a project partner .................................................................................................... 19 Practice 2. Monitoring project ................................................................................................................ 20 Practice 3. Recruiting and selecting the volunteer ................................................................................. 21 Practice 4. Preparing the volunteer ........................................................................................................ 23 Practice 5. Guiding the volunteer ............................................................................................................ 23 5. Discussion ................................................................................................................................................ 25 6. Conclusion ............................................................................................................................................... 28 6.2 Managerial recommendations .......................................................................................................... 28 6.3 Recommendations for future research ............................................................................................. 29 6.4 Reflection on practice theory in applied sciences ............................................................................. 30 Literature ..................................................................................................................................................... 31 Annex 1. Guidelines for the deployment of volunteers .............................................................................. 36 Annex 2. List Dutch sending organizations.................................................................................................. 41 Annex 3. Overview web analysis ................................................................................................................. 43 Annex 4 Report conference Voluntourism 30-10-2014 .............................................................................. 55 Annex 5. Report Wereld café Gouda ........................................................................................................... 63 Annex 6. Report meeting ex-volunteer ....................................................................................................... 66 Annex 7. De nieuwe liefde Amsterdam; dillema’s rondom voluntourism .................................................. 68 Annex 8. Workshop BCNN Wereldwijzer Vrijwilligersdag Utrecht ............................................................. 69 Annex 9. Overview interviewees ................................................................................................................. 71 4

Bachelor thesis Jessica Rongen Annex 10. Transcripts interviews ................................................................................................................ 72 Transcript A ............................................................................................................................................. 72 Transcript B ............................................................................................................................................. 79 Transcript C.............................................................................................................................................. 90 Transcript D ............................................................................................................................................. 99 Transcript E ............................................................................................................................................ 111 Transcript F. ........................................................................................................................................... 123 Transcript G ........................................................................................................................................... 129 Transcript H ........................................................................................................................................... 139 Transcript I............................................................................................................................................. 152 Transcript J ............................................................................................................................................ 163 Transcript K............................................................................................................................................ 176 Annex 11. Script focus group day .............................................................................................................. 189 Annex 12. Report focusgroup .................................................................................................................... 196 Annex 13. Code book................................................................................................................................. 207 Annex 14 Thick description ....................................................................................................................... 211 Annex 15 Flyer BCNN................................................................................................................................. 222

5


1. Introduction Volunteer tourism or ‘voluntourism’ brings together international volunteering and tourism. It is often promoted as a way to experience authenticity within an alternative form of tourism which is beneficial to both the volunteer as well as the hosting destination (Smith & Font, 2014: Brown S. , 2008: Hatherly, 2010: K.Lyons, Hanley , Wearing, & Neil, 2012: McGehee, 2012). VolunTourism.org defines the term ‘voluntourism’ as: “The conscious, seamlessly integrated combination of voluntary service to a destination and the best, traditional elements of travel—arts, culture, geography, history and recreation—in that destination.” Although voluntourism involves different kind of work like construction, teaching, research, environmental clean- ups, conservation and more, volunteering work with children involved is believed to be the most popular choice for tourists (Nepal Next Generation, 2014). The wish to “make a difference” not only through financial contributions but in a more practical, hands-on way has in the last decade become a realistic opportunity for a large number of tourists. Those who want to help children through supporting an orphanage can do more than just sending money. They also have the possibility to spend some time at the orphanage and work directly with the children: “Volunteering gives participants a sense of purpose, provokes serious contemplation, encourages concern for others, provides the opportunity to further an interest and generates a sense of deep personal fulfilment.” (Brown S. , 2008, p. 484) This opportunity has been made easily accessible through commercial volunteer travels which is a quite recent but quickly growing phenomenon (Holmberg, 2014). The ongoing growth of volunteer tourism and recent revelations about the widespread problem of orphanage tourism in combination with the changing society with ‘a need to make a change’ and ‘do good’, makes this industry a complicated topic of discussion (Dykins, 2014: Conran, 2011: DoCarmo, Brake, & Brake , 2013: Nepal Next Generation, 2014: Norman & Richter, 2010). Although a volunteering trip can be an unforgettable experience for the volunteer itself, the possible negative effects on the community and children are often forgotten by volunteers. In a children’s home with changing caregivers who have limited time with the child, children subsequently miss attachment figures. Because volunteers cannot function as attachment figures since they do not stay for a long period and are generally not qualified to take care of traumatized and vulnerable children, the deployment of volunteers for a short period of time is believed to do more harm than good (Csáky, 2009: Lionetti, Pastore, & Barone, 2015: BCNN, 2014). Since many Dutch organizations are involved with sending volunteers overseas to work with vulnerable children in for example; children’s homes, ‘orphanages’, youth centers, shelters, care facilities, refugee camps, schools or similar projects, the necessity of certain guidelines become increasingly important in order to protect the children involved in these projects (BCNN, 2014). BCNN The Better Care Network Netherlands (BCNN) is a network which is an independent consortium of Dutch organizations who commits itself and follows the International Guidelines for Alternative Care for Children 6

Bachelor thesis Jessica Rongen (United Nations, 2010). The network consists of eight different development organizations in the Netherlands: Stichting Kinderpostzegels, Cordaid, UNICEF Nederland, Defence for Children/ECPAT, ICCO/KerkinActie, Wereldkinderen, Wilde Ganzen and Stichting Kinderperspectief. The recent attention of the working group Quality and Care (a part of the BCNN) concerning this specific topic dedicated their energy and time in creating specific guidelines for the deployment of volunteers which is translated into four different languages (see annex 1 for the English guidelines). The guidelines set up by the BCNN already provide tools for these sending organizations and serve as written advice on what is important within this industry. These guidelines aim to stimulate better process of planning, policy and development that prioritize equitable distribution of benefits and minimize negative impacts to the children which is volunteered for. Even though the guidelines already been communicated in several ways the past year, the network has its doubts when it concerns the full integration of all guidelines. Sending organizations in the Netherlands seem to grow and actual action is not feasible yet. Only very few organizations communicate the guidelines on their website or agree upon all guidelines. Since the members of the BCNN have limited time to monitor these organizations and test whether or not they live up to the created guidelines, this research is conducted in order to gain insight into the integration of guidelines. The main question deriving from this problem is as follows: Which deliberate interventions could advance the integration of the guidelines within the practices of sending organizations? The following sub questions are shaped by the theoretical framework. In the theoretical framework certain topics are discussed which concern to the found literature on the niche market of voluntourism and the questionable side to this market. A social practice theory is chosen as an appropriate approach to investigate this market with a special focus on the Dutch market who send volunteers abroad to projects where children are involved. S1: Who is doing what within the Dutch voluntourism market with children? S2: Which activities by sending organizations could be identified as practice that would allow integration of the guidelines in practice? S3: How could the desired practices of sending organizations be described in terms of active integration of meanings, materials and competences? S4: How could the contemporary practices of sending organizations be described in terms of meanings, materials and competences? Goal research The main goal of this research is to identify possible interventions that will advance the integration of the already existing guidelines of the BCNN. With guidance of the ‘social practice theory’ different practicesas-performances are revealed with help of the three different elements materials, meanings and competences. How do sending organizations choose their project partner and volunteers? How do they prepare them and in turn monitor them? What are their visions, meanings and believes? What role do different elements such as materials, competences and meanings play within these practices? With the outcomes of this research the BCNN will be able to further adapt their plans and will consequently know where to focus on in the future .

7

Bachelor thesis Jessica Rongen In order understand the activities of the BCNN and their missions and motives, chapter 2 will explain the network structure. Chapter 3 will outline the theoretical framework including literature research which describes the existing knowledge concerning this niche tourism market. The methodology that is chosen for this research will be further explained in chapter 4 including the research design, data collection and data analysis. The results of this research are explained per practice in chapter 5 followed by the discussion of the results and the recommendations for further research in chapter 6.

8


2. Network structure Better Care Network Netherlands (BCNN) is an independent consortium of Dutch organizations that was established in 2007. This consortium commits itself and follows the International Guidelines for Alternative Care for Children. It is affiliated with the International Better Care Network that was established in 2003. The network consists of eight different development organizations in the Netherlands: Stichting Kinderpostzegels, Cordaid, UNICEF Nederland, Defence for Children/ECPAT, ICCO/KerkinActie, Wereldkinderen, Wilde Ganzen and Stichting Kinderperspectief. These organizations form the steering committee of the network and are responsible for decision-making in terms of policy and finance of BCNN and are in charge of lobby towards the Dutch Government. Mission The main goal of BCNN is to improve the care for children without adequate parental care through collaboration among relevant stakeholders. BCNN aims to do this through sharing knowledge, experiences and lessons learned within and outside the network. In this way BCNN ultimately wants to achieve to improve alternative care models for children and the implementation of these models. Moreover, BCNN aims to stimulate discussion about alternative care for children and improve policy, and to create more awareness amongst everyone involved in child protection and care. Workgroups For the work on various topics, BCNN establishes working groups based on issues that BCNN feels need more attention at that point. In the past there have been working groups on Alternative Care (in charge of organizing thematic and network meetings/conferences), on Child Trafficking and on Adoption. Currently, only one working group is operational, the working group ‘Quality of Care’. This working group lately focused attention to the complex topic of ‘voluntourism’ and children in institutional care centers abroad and is the working group which this research is conducted for. Guidelines Guidelines for responsible volunteering with children in development settings have been set up in February 2014. The guidelines on the deployment of volunteers give structure and advice for sending organizations and volunteers to prevent any unintended damage to vulnerable children and to ensure that only professional volunteers will be working with these children in order to share their knowledge and experience with local professionals and the community of a particular country. The guidelines have been shared with a wide number of Dutch sending organizations already but the network is unsure about the full integration of the created guidelines. The question now is; what deliberate interventions can be made to advance the integration of the already existing guidelines?

9


3. Theoretical framework Voluntourism, a growing niche tourism ma rket A study dating back to 2003 by Brown and Morrison (2003) already stated that the number of people traveling to other countries to volunteer for conservation or humanitarian projects has increased substantially. This increase did not stop ever since. Recent studies shown that it is one of the fastest growing niche tourism markets in the world (K.Lyons, Hanley , Wearing, & Neil, 2012: Tomazos & Butler, 2012: Conran, 2011). In 2008 it was estimated that the value of volunteer tourists globally was 2 billion US dollars and there was an average of 1.6 million ‘voluntourists’ per year (Nepal Next Generation, 2014). The high demand and constant growth of organizations involved in volunteer tourism, is due to a combination of factors including greater awareness of what is going on in the world, the growing concern about the state of the environment and global poverty, and the desire of young people to gain experiences for their CVs (Nepal Next Generation, 2014). Todays’ volunteers are from various ages and backgrounds, are highly motivated to rally together for a good cause, often for a short duration, and for contributing to the bigger scheme of things (Hatherly, 2010). Incorporating a short volunteer component into their travel plans is seen as an easy way to contribute and ‘give back’ to the community the volunteer visits. The desire to contribute According to Wearing (2001, p. 1), volunteer tourists applies to those tourists who: “…for various reasons volunteer in an organized way to undertake holidays that might involve aiding or alleviating the material poverty of some groups in society, the restorations of certain environments or research into aspects of society or environments”. These volunteer tourists pay a substantial amount for the privilege of volunteering and the extra costs they make would ideally be for the benefits of the project while this is to be questioned in some cases (Tomazos & Butler, 2009). Several academics therefore emphasize that the growing body of literature on volunteer tourism tends to focus more on the different kind of motives and the impacts volunteering has on the volunteer itself, rather than focusing on the actual impact on the communities volunteers visit (Tomazos & Butler, 2012: Sin, 2010). Conran (2011, p. 1454) states: “Academic critiques on volunteer tourism as well as research on NGO coordinators’ and host community members’ experiences are noticeably absent from the literature”. This opinion is shared by more scholars who done research on cross-cultural understanding, global citizenship and cosmopolitanism. Nyaupane, Teye and Paris for example (2008, p. 652) say that: “contact alone will not necessarily provide a positive cross-cultural experience”. Again, Sin (2009) argues that volunteer tourists are motivated more by a ‘desire to travel’ rather than by a ‘desire to contribute’. Although voluntourism involves different kind of work like construction, teaching, research, environmental clean- ups and conservation, opinions differ concerning the contribution of the tourists, their motives and responsibilities. Resulting from questioning the other side of this industry, the concept of ‘responsible tourism’ increased in popularity and has become an established area of tourism research. Characteristics of Responsible Tourism are defined in the Cape Town Declaration and is typically understood as broad set of tourist interactions that engage with and benefit local communities and minimize negative and social impacts 10

Bachelor thesis Jessica Rongen (Caruana, Glozer, Crane , & McCabe, 2014). Responsible tourism is applicable to a range of tourism- related actors such as tourists, managers, guides, industry associations, politicians, governments, NGO’s and hostcommunities and is by far the most favored industry term. Evidence suggests that tour operators are almost five times as likely to use ‘responsible tourism’ as any other alternative label (Caruana, Glozer, Crane , & McCabe, 2014). Regardless the increasing popularity, discussions about visions and practices of responsible tourism are not without their critiques One of the first scholar criticizing responsible tourism was Wheeller (1991). He noted that responsible tourism was adopted more often as a marketing tool rather than an ethical planning mechanism. According to Fennell’s (2008) point of view, responsible tourism has largely failed to achieve the outcomes desired by its proponents due to lack of philosophical engagement with the meaning of responsibility. Renovating and reinventing Different studies focusing on non-profit organizations (NPO’s) and their management, communication and marketing argue that those organizations involved in volunteering projects have to renovate and almost reinvent themselves in order to be fully capable to do what they promise. According to Holtzhausen (2013) NPOs have to indicate to those who support them that they are to be trusted, committed to make a difference, that they deliver to their promises and to ensure open communication channels with all their stakeholders. Holtzhausen advises these organizations to create a platform for dialogue in an attempt to build sustainable productive relationships that can go about uplifting and empowering those who would otherwise not have such an opportunity (Holtzhausen, 2013). The challenge according to Holtzhausen, is that most of these organizations find themselves in difficult financial times and funding’s are becoming a rare phenomenon. This in turn means that most organizations, both non- profit and profit, do not always have the funds to appoint communication practitioners. This can in turn lead to the underperformance of managing communication amongst stakeholders. Often one of the employees of the organization, a social worker for example, with little or no knowledge of communication is responsible for this task. Moreover, the broad offer of different target markets of NPOs (homes for the aged, welfare offices, child and youth care centers, community work, animal shelters etc.) tend to complicate efforts. Every target market differs in field of knowledge and expertise which why there can be said that the target market of volunteering trips which involve projects with children also calls for different materials, competences and meanings of the sending organizations. This specific market is the main focus in this research and which is why the next paragraphs only focus on this specific market. While construction, teaching, research, environmental clean- ups and conservation are activities that volunteer tourists routinely engage in, projects involving children (including orphanages) are one of the most popular choices (Nepal Next Generation, 2014: Holmberg, 2014). Orphanage tourism Orphanage tourism generally refers to Westerners who visit or volunteer to work at a residential care center (orphanage) in the developing world. These trips can be arranged by a tour or travel company, a non- profit organization or a private initiative (PI) and can mean anything from one person dropping in to visit children at an orphanage for a few hours or a group of a dozen people coming to work at the orphanage for several weeks or months. Orphanage tourism includes many different scenarios and generally occurs out of good intentions (DoCarmo, Brake, & Brake , 2013). 11

Bachelor thesis Jessica Rongen But whether good intentions are enough is often to be questioned. Orphanage tourism recently received a lot of negative media attention questioning whether or not these trips to orphanages are in the benefit of the child and the community. Documentaries, newspaper articles and news broadcasts in the Netherlands dedicate time to discuss this topic. See for example Nieuwsuur (2014), Zeeman and Broekroelofs (2011), Hoekstra (2014) and Mullem and Rozema (2014). Moreover, internationally this topic receives a lot of attention and stimulates discussion as well (Ruphus & Haan, 2012: Mohamud, 2013: Deo, 2013: Smith V. , 2014: Verstraete, 2014: Festa, 2014: DoCarmo, Brake, & Brake, 2013). Several years ago UNICEF in cooperation with other child right organizations launched a campaign spreading the message that children are not tourist attractions and this form of tourism has to stop (UNICEF, 2011: Williamson & Greenberg, 2010: Guiney, 2012: Csáky, 2009: Brown K. , 2009: Norman & Richter, 2010: Rosquist & Moncama, 2013). Despite the research and extended knowledge about the fact that volunteering in orphanages might do more harm than good, the orphanage tourism industry remains a growing one. Some say because governments, intermediaries and donors conserve this industry since it is a profit making one and orphanages are seen as the most straightforward solution for neglected children (Csáky, 2009). In Cambodia for example, the increase in tourism numbers and the increase of orphanage houses are more or less growing in the same upward line while on the contrary actual orphans have only decreased. Moreover, most children living in orphanages are in fact not actual orphans. Four out of five children have one or two living parents (Brown K. , 2009: Rosquist & Moncama, 2013: Norman & Richter, 2010: Klaveren & Verbakel, 2007). For example, in both Cambodia and South Africa, orphans are generally just children with poor families who are tricked into sending their child to an orphanage with the promise of a better future and education opportunities. A better future is generally not what these children receive. On the contrary, several studies indicate that emotional and cognitive development of children in institutional care compared to other groups is statistically significantly slower than with children in foster care and functional biological families (Ptacek, et al., 2014). Some known risk factors are the unfavorable care-giver-to-child ratios, impoverished environments, the frequent turnover of professional caregivers and lack of training for caregivers on how to promote the development of children experiencing stressful and helplessness feelings (Lionetti, Pastore, & Barone, 2015). Orphanage tourism evanished or managed? Now some argue that the orphanage industry should be evanished in total while others believe that alternatives for volunteering with children in a more professional and constructive way should be offered. Closing down all orphanages brings along challenges according to Guiney (2012, p. 14): “Although orphanage tourism has increasingly been labelled as problematic it is unclear what could happen to the children in these centers if orphanage tourism ceased and centers were unable to operate which makes this an extremely complicated issue”. Others therefor say that volunteering programs with children involved got to have long term objectives together with a strategy for mitigating problems that have to ensure that the benefits for the children concerned outweigh the negative impacts (Csáky, 2009). This opinion is also shared by the BCNN and therefor the guidelines for the deployment of volunteers were created in order help both commercial and 12

Bachelor thesis Jessica Rongen private sending organizations with the recruitment processes of volunteers, project choices, training, policy making and foremost protecting the rights of the children (BCNN, 2014). The Dutch network believes this industry is too popular and is not going to disappear anyhow. A shift towards a more responsible form of volunteering tourism with children abroad is what this network wants for the future. Better process of planning, policy and development that prioritize community level involvement, equitable distribution of benefits and minimal negative impacts to the children and community would contribute to the protection of the children and communities which is volunteered for (Grimwood, Yudina, Muldoon, & Qiu, 2014). Conclusion Although the voluntourism industry has been a main focus in many academic literature and have received both national and international a substantial amount of media attention with both criticizing and idealistic opinions, the new adventure minded explorers and tourists who want to contribute and ‘give back’ to the communities they visit, keeps growing and which is why this type of tourism is not likely to evanish in the near future. Especially the volunteering trips to residential care centers with children remains popular yet very disturbing when looking at the negative effects this volunteering tourism has on the children involved. A more responsible way of voluntourism which protects the rights of the children abroad is what the BCNN aims for in the future. The need for more research on this topic is therefore highly appreciated since still too few research is available providing insights on the voluntourism market specifically with children involved. Even fewer is available specified on this particular Dutch market which makes this research so valuable. Since there is an incomplete understanding of the different processes that involve the sending of volunteers abroad, a closer look into this Dutch volunteering industry is necessary in order to reveal these processes with concern to for example their recruitment processes, choosing project partners and monitoring projects and volunteers involved. Social practice approach A suitable approach to reveal the processes of Dutch sending organizations with regard to the integration of the guidelines of BCNN is to use a ‘Social Practice Theory’ approach which comprises a certain way of seeing and analyzing social and behavioral phenomena. This approach supports an empirical and qualitative research design and directs research attention towards the practical accomplishment or ‘doing’ of everyday practices. A practice is a routinized type of behavior which consists of several elements interconnected to one other. Forms of bodily and mental activities, ‘things’ and their use, background knowledge in the form of understanding, know-how, states of emotions and motivational knowledge (Reckwitz, 2002). To understand practice theory however, it is of importance to realize that it represents a particular way of understanding society; a way that takes practices as the fundamental and smallest unit of social analysis. Practice theory offers a system of interpretation which enables certain empirical statements and excluded others (Kuijer, 2014). To make sense of practices, Shove and Pantzar (2012) have developed a framework which shows the three elements a practice is composed of: 

Materials – objects, infrastructure, tools, hardware, literatures (legislation, procedures) and the body itself

13

Bachelor thesis Jessica Rongen  

Competences– forms of understandings and practical knowledge required to perform practices. Meanings – an element that represents the social significance of practice and consist of the mental activities, emotion and motivational knowledge.

These three different elements play a significant role in guiding the analysis of different practices-asperformances within this research. The role of the practitioners are also taken into account and possible links with practitioners and practices can be made. Although different orientations in practice theory are possible, this research uses a situational orientation in which actual practices are compared to desired ones and possible deliberate interventions can be advised looking at the practice-as-entity; the Dutch volunteer tourism market with regard to social projects.

14


3. Methodology 3.1 Research design Since this research is aiming to reveal and understand the actual processes and everyday practices of Dutch sending organizations, a qualitative research method is chosen here. To guide this qualitative research, the social practice theory approach is taken since this approach comprises a certain way of seeing and analyzing social phenomena as mentioned before. By using practice theory, sense can be made of the subjective and socially constructed meanings expressed about the studied practices (Kuijer, 2014) of Dutch sending organizations which will later be explained. In this way all expressed feelings and tools that are used to perform a practice and the knowledge or skills perceived to be required, are taken into account with the analysis of the collected data. The practice- oriented analysis of the processes of Dutch sending organizations like for example the recruitment of volunteers, may identify opportunities for a desirable change or may confirm change is not needed. This identification may be the stimuli to create possible intervention in the processes of Dutch sending organizations. In simple words: this research will be about exploring the practices of Dutch sending organizations concerning five different identified practices which will later be explained. The focus of the research will be on the practices that are carried by practitioners who work for a Dutch sending organization and will only be viewed from their side and not from the volunteers’ side due to limitation of time. It is focused on giving insight in the opinions, visions, meanings and believes of Dutch sending organizations on how practices are performed, which makes this research an exploration research. Multiple tools are chosen to substantiate this research which were the performance of: desk research, open interviews, visits to multiple events, meetings, conferences, discussion nights, debates and a focus group in order to ensure the overall validity. The desk research in the preliminary phase has mainly served as background knowledge for this research and understanding the industry which leaded to the problem statement and theoretical framework. The open interviews supported by a topic list in combination with the visits of events, meetings, conferences, discussion nights, debates and a focus group were used for further analyses of the practices and subsequently the answering of the main question and sub questions. The structure of the research is inspired by a three step model for taking practices as a unit of analysis created by Lenneke Kuijer (2014) which is interpreted here as the different context required so. It should be noted that these steps do not necessarily present a chronological order but serve as a support to understand the approach that is taken with this social practice theory approach. Step1: Framing the target practice The first step taken in this research is framing the target practice meaning the quantification of the practice-as-entity; the Dutch volunteer tourism industry with regard to social projects. Extended web analysis resulted in a list of 132 organizations involved in this industry with a distinction between commercial organizations and foundations. With help of an already existing list of contacts of BCNN together with the search engine Google, this list was made (see annex 2). Together with this list a clear summary and overview of a randomly chosen representation of 20 organizations was created explaining for example what projects are offered, how organizations market their projects and prepare their volunteers. This representation is chosen with help of a generator picker on the internet and only 20 were chosen out of the 132 considering the large number of organizations and 15

Bachelor thesis Jessica Rongen time limitation. To structure this web analysis, several questions were created and the answers were structured, summarized and explained in a table. The answers to the questions that were asked had to indicate the size of the Dutch market and show what type of information was provided on projects with children and requirements, preparation and tasks of volunteers. This overview served as aggregated background knowledge and tested whether or not the already found literature on this market corresponded with the Dutch market as well. For a complete overview of this web analysis see annex 3. To further understand the target practice, visits to events, conferences, debates, and meetings took place. After every visit, a report was written and used as aggregated knowledge to analyze this industry into more detail. For an overview of several reports of these events see annexes 4,5,6,7 and 8. Sometimes events were visited as a representative of the BCNN but also the role as potential volunteer and gap year student was chosen in some events like for example the Holiday Fair in order to observe potential differences in approaches and social behavioral of organizations compared to their marketing outings on the internet and stories heard from different members of the BCNN. Furthermore eleven open interviews were held with key practitioners of Dutch sending organizations and with experts in transparency within this industry (for detailed overview of interviewees see annex 9). The interviewees were randomly chosen out of the list of twenty organizations mentioned before. All twenty organizations were approached and reached but only nine of them were willing to cooperate with an interview. Three of the nine were founders of the organization and six were staff members responsible for different tasks in the organization. The other two interviewees, the experts in transparency within this industry, were approached after spoken with them on several occasions and believing that their opinions could be of value for this research. All interviews were audio recorded and transcribed. For an overview of all transcripts see annex 10. After the interviews took place and multiple events, meetings and conferences were visited, there was chosen to organize a focus group day for sending organizations in this industry in order test the aggregated knowledge and speak with the interviewees once more but this time in an open setting together with other organizations. To guide this day, a script was made on forehand (see annex 11) including several assignments and discussion topics. The outcomes of this day were reported in Dutch and shared with all people present (see annex 12 for report). Step 2. Identifying practices-as-performances All the aggregated knowledge that was gathered in framing the target practice led to the identification of five different practices- as- performances that are linked with the activities of sending organizations when it concerns sending volunteers abroad. Those practices- as- performances are not constant and can each time be slightly different, because it is a moment of doing in which the elements are integrated by people in specific situations. Nevertheless several practices were identified with help of the already existing guidelines BCNN created together with the analysis of the interviews and the visited events. The practices are as follows; 1. 2. 3. 4. 5.

Choosing project partner Monitoring projects and partners Selecting volunteers Preparing volunteers Guiding volunteers 16

Bachelor thesis Jessica Rongen Paragraph 3.2. further explains how these practices-as-performances are reported and analyzed. Step 3. Describing desired practices It is important to note that desired practices cannot simply be transferred into the target practice because they work in a different setting, but can be an inspiration for how the practice can be configured differently (Kuijer, 2014). The knowledge gathered in the first step is taken as an inspiration in the search for selecting the desired practices. The desired practices were formed with the knowledge of the already existing guidelines BCNN created together with the outcomes of an organized focus group day. Step 4. Mapping contemporary practices In order to reveal possible interventions for desirable change it is necessary to map the contemporary practices and eventually compare them with the desired practices. The goal of mapping the contemporary practices is to get detailed insight in the elements of the practices, in the moment of when the interviews were conducted. The elements which a practice is composed of; materials, meanings and competences, were used as tool for the analysis of the interviews. Therefor a codebook of all interviews was created in Excel and important quotations were linked with one of these three elements to later identify which different elements frequently occurred in which practice and what the shared believes are when comparing the practices and their elements (for codebook see annex 13). In order to structure all the information that was gathered during the interviews, a thick description was made before the actual results were written down (for thick description see annex 14). A thick description is a way achieving a type of external validity. It refers to the detailed account of field expertise in which the researcher makes explicit the patterns of cultural and social relationships and puts them in context (Holloway, 1997)

3.2 Reporting practice for desirable change The thick description served as a tool to filter the most important outcomes and to support the eventual results. The structure of the results are reported in the following order; firstly general information is presented on the practice-as-entity; the Dutch volunteer tourism industry which derived from the preliminary phase of this research followed by the results on the five different practices. Every practice starts with a short introduction of what the practice entails then explains the desired practice followed by the contemporary practice. In the discussion section these two practices are compared and gaps and difficulties within these practices are explained by means of the different elements; materials, meanings and competences.

3.3 Limitations research The aim of this research is to reflect reality at the time in which the data is collected. This research is not necessarily intended to be repeatable and therefore reliable. This because with interviews ‘social desirable’ answers and bias have to be taken into account. An interviewee may be willing to participate but may nevertheless be sensitive to the unstructured exploration of certain themes. Interviewees may therefore choose not to reveal and discuss an aspect of a topic. The outcome of this may be that the interviewee provides a partial picture of a situation and puts themselves or the organization in a social desirable role.

17

Bachelor thesis Jessica Rongen Moreover, since the use of the social practice approach in analysis of the data is an experiment, it should be underlined that much attention is paid in order to understand the complexity of this approach. No specific blueprint was provided which aims at using the social practice approach in an university of applied science setting, which made the structure of the research complex. Thereby, the results had to be written in an abstract context, in order to reach the description of the three elements.

3.4 Researcher’s position Since this is an empirical research, knowledge of the researcher is derived from actual experience and observations rather than based on theory or believes. Since the researcher attended several meetings, events, conferences, debates and organized a focus group day with concern to the thesis topic, experiences and observed phenomena are taken into account in the analysis and discussion of this research. Furthermore, the researcher started this research with little prior knowledge concerning this industry and has never been abroad to volunteer or even worked with children in specific settings. On the contrary, working with children requires a lot of patience, affection and knowledge which, in the eyes of the researcher, is something that she does not have. Even though the researcher understands the urge to go abroad and explore the world since she been abroad several times for work or internship already, the volunteering component of such a trip has never been attractive in any way for her. A critical view towards volunteering abroad with children is the result of this position of the researcher. Mentionable is the fact that during this research process, the view on this volunteer tourism industry has changed in a way. Where it began with a distance towards this industry and little prior knowledge, more and more involvement and understanding concerning this industry grew. During observations opinions certainly changed with can be seen back in the discussion of this research.

18


4. Results General Dutch voluntourism market With no less than 132 organizations, the Dutch can be seen as active participants in sending volunteers abroad to help children. All these organizations share a general goal; making this world a better place. Some only offer one or two projects which a volunteer can participate in whereas other have a whole variety of projects to choose from which varies from teaching children to taking care of disabled children. It is commonly believed that sending organizations are highly needed and indispensable. When asking the interviewees what would happen if all social projects would shut down they generally said that this would be problematic for the children and communities involved in these projects. It is believed that they would hardly survive without outside help. Help from every volunteer is therefore highly needed. In order to approach potential volunteers, the internet is the most important tool to do so. Persuading sentences on landing pages in combination with pictures of western volunteers hugging children are commonly used throughout all websites in order to get the attention of the volunteer. The extended web analysis compared the prices of similar volunteering trips between ten commercial organizations and ten foundations chosen with help of a generator picker on the internet. An example of a trip for four weeks to a social project with similar accommodation and country is taken as an example to indicate how much money organizations charge for such a trip in which ticket, insurances and training is excluded. The results were as follows: Table 1. overview average costs volunteer trip 4 weeks excl. ticket, insurances & training

Mean (average) Median

Commercial organization

Foundation

1426.95 € 1434.50 €

646.83 € 672 €

As seen in the table above commercial organizations charge more than double for comparable volunteering trips than their competitive foundations do. Organizing these trips from the beginning until the end involves different kind of processes for both organizations. The following paragraphs explain these processes and are referred to as ‘practices’.

Practice 1. Choosing a project partner The practice of choosing a project partner entails the first contact a sending organization has with a potential project partner including all arrangements, rules and shared visions that are agreed upon before actual cooperation and signing a cooperation contract between both parties. Desirable practice In order to best protect the rights of the ‘volunteered’ children, this practice of choosing a project partner is utterly important according to the BCNN. Specific guidelines with regard to this practice will indicate whether or not a project partner takes into account the rights of their children and protect them in any way possible. First of all, potential project partners should always be visited before cooperation to

19

Bachelor thesis Jessica Rongen personally meet and speak with the partner. Also, all partners have to indicate that they are actively involved in reintegrating children back to their families or communities. Rules and regulations should also be in order which means a partner should always have a Child Protection Policy and all staff and volunteers are aware of this policy and act accordingly. Moreover, the partner should have Code of Conducts that every volunteer reads, understands and signs before working on the project premises. Rules which for example explain how to best approach and protect the children for their own good. Also of great importance is the shared meaning that a volunteer should be there for support only and never to substitute a local staff member meaning that the project will exist even without help from volunteers. Contemporary practice It seems that within the contemporary practice of choosing a project partner materials, meanings and competences are evenly important. Tools like accessibility of a website and financial resources are dominantly involved in the first contact of choosing a project partner. Commercial organizations do not need to put that much effort in searching new projects since they are approached almost weekly by e-mail with requests for cooperation. Foundations generally have to try harder since they are not easily found on the internet and therefore establishing new contacts mostly depend upon the network the foundation has in the region they are working in meaning their accessible materials. Although a practitioner working at a religious foundation indicated that they also receive numerous of requests: “well, about every week (and I am not over-reacting) we receive emails with texts like… We are a fun project where your volunteers are more than welcome! And we receive these kinds of emails a lot! There are just more projects than there are people who are traveling to volunteer.” After this first contact is made with projects in where materials play a key role, competences and meanings are of great importance in determining actual cooperation. All project partners must share the same meanings, believes and future goals as the sending organization is said in the interviews. However, when asking about the exact future goals, criteria and child protection policies, most organizations could not precisely tell why they do not have a child protection policy required at projects and what the future goals exactly are. This since organizations trust their partners to protect the children involved and most of all third world countries generally do not look any further than one week, let alone have future goals and plans written down somewhere.

Practice 2. Monitoring project Monitoring a project involves every action a sending organization takes in order to make sure that the agreements they made are respected and being followed by both the project partner as well as the volunteer. Desirable practice Idealistically the sending organization and project partner have monthly contact to evaluate reintegration policy, proceedings or any changes that have occurred. The project also has specific goals which are annually and personally evaluated and if necessary adapted.

20

Bachelor thesis Jessica Rongen Concerning the volunteers, they always receive an evaluation form after their stay at the project which evaluates their experiences, ideas and thoughts about the project and their stay. The outcomes of these evaluations are registered and linked back to the project partners and when necessary action is taken. Contemporary practice Noticeable during interviews was that most interviewees do not exactly know what policies projects maintain and how they arrange daily work. Sometimes because they did not even personally saw the project or simply do not have the time and money to visit or contact them. What most organizations do realize is the fact that they are dealing with a cooperation in another country with a different culture and different rules and regulations which causes challenges and friction. A commercial organization mainly active in Asia, openly said the following: “… what we have noticed now is that our projects suffer from corruption. It is a fact and unfortunately there are a lot corrupt government employees who will try to take advantage of your project in every way possible.” Practitioners of sending organizations indicate that contact between the Dutch organization and the project partner is generally once per month but varies greatly depending upon the season and how many volunteers are send out. This contact is needed to evaluate although this varies greatly. No guidelines for contact with the project partner nor the volunteer are necessary according to most interviewees. And why not? Because it argued that it is very rare something goes wrong during the volunteer’s stay at a project. Whenever it does the project partner is responsible for arranging what needs to be arranged and they will contact the Netherlands only when it is highly needed. Protocols concerning complaints and calamities are not really necessary most organizations believe. One practitioner illustrated their process: “no we do not have a protocol. What we do have is evaluation forms in where we can see complaints about certain projects. We will then contact our local partner. But most partners are our partners for years in a row now. And it is possible that there may be a new project coordinator on the project who sees things very differently. But we want to know this and this information and feedback will be communicated back to our local partner”. This change in project coordinators is not something rare amongst projects. More organizations openly state that staff and management repeatedly change sometimes. This can have consequences for the Dutch sending organization since everyone works and thinks in a different way which can differ from the initial meanings, believes and goals which were agreed upon in the first contact. Organizations believe they do not need to have the money to travel to all projects whenever they change staff and management. They trust their local project partners to such extend that this seems unnecessary.

Practice 3. Recruiting and selecting the volunteer Recruitment and selection processes involve many different aspects. The following practice explains the first contact, age-limit, experience, diploma and an approved Certificate of Good Conduct (VOG)1.

1

A certificate of good conduct (VOG) is a statement on paper indicating that the behavior of a particular person has never been immodest in the past which can compromise the fulfilling of a specific task or function in society. https://www.justis.nl/producten/vog/

21

Bachelor thesis Jessica Rongen Desired practice Idealistic the sending organization personally met the volunteer before sending him/her abroad and do not only depend on email and telephone contact. Also strongly advised by the BCNN are certain criteria and competences when it concerns the volunteers. An minimum age-limit of 18 years, an approved Certificate of Good Conduct and a diploma and experience with working with children is believed to be important and even a necessity. Contemporary practice Interviewed practitioners believe the internet is the first tool potential volunteers use in order to orientate themselves and gather background information on their trip. Communicated on websites and confirmed during interviews was the fact that almost every organization organizes informal information meetings potential volunteers can freely visit. Parents and partners are most likely to come along for support. Interviewees even indicated that half of the people present at information meetings are not potential volunteers but family or friends. Whenever potential volunteers decide to join a certain organization the selecting process begins which is different in every organization studied. Some organizations find it important that volunteers have certain competences, fill out reference forms and write a motivational letter whereas others just ask the potential volunteer to personally meet with them in order to find out what it is they are expecting and what they are seeking for. Almost every volunteer who signs up for a volunteering trip is admitted with only rarely an exception to the rule. Commonly shared on websites is the criteria that volunteers who want to work with children must be 18 years or older. Although when going into detail about the actual recruiting and selecting in practice during the interviews, organizations do not seem to be that strict at all. Every volunteer is different is a commonly shared meaning: “.. some projects the minimum age is 16, that is young I know. But I have had a lot of girls who were 16 and so much more enthusiastic and productive than their 23,24 years old colleague volunteers. They are simply more practical and do not mind cleaning things in children homes. They just listen better”. The extended web analysis and the interviews both indicated that only a few social projects require specific competences, diploma’s and experience when working with children.. A substantial amount of organizations do not require any diploma or professional background from their volunteer. The commonly shared meaning is that every volunteer is different and therefor specific diploma’s and experience is not believed to be highly necessary. Motivation is believed to be of greater importance. A criteria that does seem important according to five out of the nine interviewees, is the fact that all volunteers most always have a VOG before they are send abroad. Although the extended web analysis showed that less than half of the twenty organizations studied do not require this from their volunteer. This difference may be explained since there are many websites who do not provide extended information when it concerns the selection process. In some cases no information at all is given and you will only find out more information when you personally contact the organization.

22


Practice 4. Preparing the volunteer The practice of preparing the volunteer by the sending organization involves provided information, offered training and proper preparation on what to the volunteer can expect. Desired practice Desired in preparing the volunteer are three main aspects. All volunteers receive an information package with practical information concerning country, culture and the project they will be working on. All volunteers follow a training before departure in which the attachment of children are specifically mentioned and trained. And most of all, all volunteers must know which project they are placed in and what tasks they are allowed to do and not to do. Contemporary practice Before the volunteer is ready to depart, several preparation elements play key roles in the practice of preparing the volunteer in which materials and competences are most important. According to most interviewees, every volunteer is well prepared in the Netherlands and all necessary information guidance and training is given throughout this process although the shared meaning of every volunteer being different plays a key role again. Therefore chances are that motivation and dedication can change whenever volunteers arrive at their destination. To limit this chance organizations try their best to offer as much preparation tools as necessary. Information packages including a lot of practical information about for example culture, habits, food, and sightseeing is offered by all interviewed organizations. Besides the information packages, independence is required from the volunteers meaning they should all read the information at home and do their own fieldwork concerning the country, culture and habits before departure. In some cases this is the only preparation a volunteer receives although most organizations interviewed do offer some sort of general training days. Some organize these days themselves and most commercial organizations outsource these trainings to a third party namely Muses2. There is a lot of variety in different training and preparation days amongst organizations. Notable amongst commercial organizations is that they generally offer volunteers to follow a training with Muses for an additional fee. Only one interviewed organization obliges this training for their volunteers while another commercial organization said they do not oblige this and only half of the volunteers actually follow the training before departure. The organizations interviewed who did not outsource their trainings to Muses stated that although trainings of Muses are good, it is too general and they rather offer their own specialized trainings linked with their projects and countries they are active in.

Practice 5. Guiding the volunteer The guidance of the volunteer in this practice is referred to as the guidance that takes place whenever the volunteers arrives at the destination which entails the orientation at arrival, the contact person for the volunteer and the activities and tasks a volunteers performs. Desired practice

2

Muses is a volunteer network who offer specific trainings for volunteers before and after their trip. www.muses.nl

23

Bachelor thesis Jessica Rongen Clear agreements must be made with the volunteer which includes a clear briefing at arrival concerning the project, tasks and responsibilities. There must always be a contact person available for the volunteer. The volunteer must know never take on the role as a care taker. The volunteer should always be properly introduced to the children and an appropriate farewell is arranged. Moreover, clear agreements concerning workings days and times are made. Contemporary practice The organizations studied in this research indicate both on the internet as well as during the interviews that the guiding of volunteers is well arranged. The trust organizations have in their own project coordinator seems to be so solid that guidance and contact with the volunteers from the Netherlands is rarely believed to be necessary. Mostly materials are lacking in order to keep in contact in the first place. Internet and phone connections are not always available at projects and furthermore most volunteers do not have the need to stay in contact at all. Although staying in touch with the Netherlands may be difficult or not highly necessary, volunteers always have a contact person at the destination which they can rely on. According to the interviewees this contact person is twenty-four seven available for guidance and questions. Besides this contact person always said to be available, there is also generally a supervisor or other staff present at the project who will guide the volunteer and tells them what to do. A commercial organization states the following about the wellarranged guidance: “A project coordinator will be present and will guide you throughout the whole period. Besides this there will be an extended orientation training which will make sure you get the best out of this experience. Adaption to the local system is necessary”. The activities and tasks volunteers are asked to do which are communicated on the websites of Dutch sending organizations generally entail activities like playing, giving love, attention, building bands and educating children. Although exact activities are hard to describe since they did not really come forward during the interviews. The responsibility of the performed activities are in hands of the project coordinator, supervisor or other staff at the project and the only shared meaning about the activities that should be performed were generally just to do what the volunteer is good at. Therefor flexibility and showing initiative is said to be very important in these projects. When asking sending organizations about the activities that are described on their website they emphasize the fact that the activities communicated on the website are not always performed as is explicitly said. A commercial organization mainly active in Africa said the following: “I read on your website that you help children with feeding, washing and getting dressed. Should a volunteer be allowed to do that without any experience? H: Yes sure. But washing children actually never happens in practice because according to the child protection policy you are not allowed to do that. You are not allowed to be alone in one room with a child. But yes… you see.. sometimes this happens… and there is also a big difference… you know a children home is sometimes different than an orphanage.. no children live there… there are only children who are they there because they were found on the streets.

24


5. Discussion Supply vs demand Extended web analysis revealed a rather large supply side of voluntourism trips in the Netherlands which makes it questionable whether this is in line with the demand at all. Do these projects appear out of an increase for a genuine need for help or is there another explanation for this large supply side? Earlier theory argues that especially the orphanage tourism is conserved by governments, intermediaries and donors since it is a profit making industry (Csáky, 2009). This may explain why so many orphanages have only a few children who are actual orphans and other children with one or two loving parents, are just there to fill the gaps (Rosquist & Moncama, 2013: Norman & Richter, 2010). It may also explain the rather large supply side of sending organizations in the Netherlands since not only the projects abroad will benefit from the volunteers and the money they bring along but also the Dutch sending organizations will. The interviewees argue this and have commonly shared meanings that almost all the money volunteers bring with them are for the benefits of the project, the children and the community they visit. Both literature (Tomazos & Butler, 2009: Gyan P. Nyaupane, 2008) and practice questioned this. Most studied organizations showed that even though they have passionate visions about all the good their projects initiate, actual action in forms of Child Protection Policies, clear annual goals and reintegration for children, are generally lacking and some believed not even highly necessary since they completely trust the project partner abroad to protect the children in every way possible. Responsibility Victoria Smith (2014), who sampled UK volunteer tourism websites also argues this. She found that companies choose to communicate not what are arguably the most important aspects of volunteer tourism but what is the easiest and most attractive. Some organizations were good in responsible tourism policies and conservation projects but were poor in communicating issues such as responsibility in childcare and other projects requiring the most sensitivity. It can be said that the UK does not differ that much from the Netherlands. In practice it became evident that responsibility in the protection of children seems to be something projects partners are reliable for and not so much the intermediary that sends the volunteers abroad. It seems that this responsible form of tourism is adapted more often as a marketing tool to persuade the volunteer rather than an actual ethical planning mechanism (Wheeller, 1991: Smith V. , 2014). Earlier theory also discussed that responsible tourism has largely failed to achieve the outcomes desired due to lack of philosophical engagement with the meaning of responsibility (Fennel, 2008). Moreover, it seems that the benefits volunteers encounter when going on such a trip are stressed more by both organizations and literature than the actual benefits children and the host communities encounter from the visits of these volunteers. Several scholars already emphasized that research tends to focus more on the motives and impact volunteering has on the volunteer itself, rather than putting the focus on the actual impact and benefits on the communities volunteers visit (Conran, 2011: Sin, 2009: Tomazos & Butler, 2012). Although the recent critiques on this industry in the media does seem to create a bigger platform for the awareness of the negative impacts of voluntourism and child protection, it remains unknown whether or not the media attention and the greater awareness is actually stimulating change

25

Bachelor thesis Jessica Rongen within this industry meaning an increase in child protection policies or decrease in annually send volunteers for example. Meanings What practice does show is that different shared meanings and visions about the protection of children fail the desired outcomes of actually protecting the ‘volunteered’ children. Organizations have a certain responsibility to live up to their passionate visions and ensure that their projects have positive and not negative impacts. This industry is affecting host communities’ lives and the future of all these children involved. Materials The availability of different materials seems to be of importance in the actual practice-as-entity especially the money and time needed for monitoring projects. Although literature and practice reveal that organizations find themselves in difficult financial times and funding’s are becoming a rare phenomenon (Holtzhausen, 2013), the amount of money volunteers pay for the privilege of volunteering should be enough to properly manage finances and time. Nevertheless, it is understandable that materials like bad internet and telephone connection are difficult to solve since many projects abroad simply do not have the right means and accessibility for these connections. Although, it remains of importance that the other materials necessary to properly manage an organization should be invested in a more responsible way. Materials like the right managing of human resources can be one very important factor in this industry. Literature already discussed that often one of the employees of the organization, a social worker for example, with little or no knowledge of communication is responsible for this task. Moreover, the broad offer of different target markets (homes for the aged, welfare, childcare centers, animal centers) tend to complicate efforts even more (Holtzhausen, 2013). Practice also revealed that knowledge and skills of practitioners in an organization are not that important when sending volunteers abroad. When asking all eleven interviewees about their educational background, only three have had experience with working with children and can prove this with a diploma. Competences But not only competences are of importance with the practitioners, most definitely the volunteers who are send abroad to work with vulnerable children should have the right knowledge and skills when working with children. To illustrate this, in the Netherlands you are not even allowed to work at a school or child care center when you are not qualified to. Why should volunteers who are not qualified to work with children be allowed to work with children outside the Netherlands then? Some argue that difference in culture and rules and regulations are to be blamed here and as the as the International Centre for Responsible Tourism (ICRT, 2014) also states: “one policy or set of criteria will not apply everywhere nor should they”. Even though equal sets of criteria on projects may not apply everywhere, when it concerns the selection criteria of volunteers it is desired that this should be equal for every volunteer. A lot of exceptions and inconsistencies are feasible within this practice and may be the explanation why almost every volunteer who signs up is admitted. Whenever motivation, enthusiasm and flexibility is shown by the volunteer, a volunteer is said to be admitted despite background knowledge and expertise. Since these volunteering trips generally involve vulnerable children, the flexible criteria are problematic especially since research 26

Bachelor thesis Jessica Rongen showed that not only the frequent turnover of caregivers but also lack of training on how to promote the development of children, are well known risk factors for children who grow up in institutional care (Lionetti, Pastore, & Barone, 2015) (BCNN, 2014). Attachment issues occur and the ability for children to build healthy relationships is jeopardized. When speaking with ex-volunteers and interns who have had worked in several projects abroad in which children were involved, a common story about the lack of guidance at projects comes forward. More than once ex-volunteers and interns note that the staff working at the projects are not guiding the volunteers at all and consequently not best protecting the children at the projects which is in contrast to what the organizations initially promise. Stories about staff just sitting in the back of classroom sleeping and letting the volunteer do all the work, are not uncommon. Lack of desired knowledge, skills and motivation of staff seem to be the problem. Moreover, the inconstant guidance makes it questionable whether or not organizations really know what is going at their project partners and what tasks every volunteer performs. A staff member at a foundation who have a broad offer in volunteering trips stated the following: “well I have to say for these longer projects volunteers have more freedom. In most cases you help in a class and assist the teacher… so if you are in a teaching project… you are never alone but it may occur that you sometimes will be alone and standing in front of a class with children”. Arguable is that all studied organizations said to have exceptions to the rules and every project is different. Although it may sound fair that not every project can be generalized since staff, children and the type of project differ everywhere, this should not automatically mean that volunteer tourism organizations should not be taking their responsibility more seriously.

27


6. Conclusion As the results and discussion indicate, the contradictions and inconsistencies in the practice-as-entity; sending volunteers abroad to work with children, are very well noticeable. Doing as is said and delivering to promises seem to be challenging and difficult. The lack of the desired knowledge and skills from both volunteers, sending organizations and project partners are frequently coming forward in the five studied practices-as-performances. Passionate shared visions about helping and protecting children are definitely not lacking although acting on this promise seems to be missing meaning that different materials, meanings and competences circulating in all practices are not in state of the desired practice. Before the main question of this research can be answered, a brief summary on the answers of the sub questions is given underneath. The answer to the first sub question: Who is doing what within the Dutch voluntourism market with children? is clearly summarized in a table in annex 3 (for table see page 51) and explains what 20 different sending organizations offer in terms of social volunteering trips, additional costs, requirements, preparation and tasks volunteers receive. The answer to the second sub question: Which activities by sending organizations could be identified as practice that would allow integration of the guidelines in practice? Frequently came forward in this research. The five different practices identified were formulated due to a combination of the existing guidelines of the BCNN, observations and outcomes of the organized focus group. The practices are as follows; 1. Choosing a project partner, 2. Monitoring projects and partners, 3. Selecting volunteers, 4. Preparing volunteers and 5. Guiding volunteers. The answers to the last two sub questions: How could the desired practices of sending organizations be described in terms of meanings, materials and competences? and: How could the contemporary practices of sending organizations be described in terms of meanings, materials and competences?, are extensively described in the results and discussion of this research. In order to answer the main question of this research: Which deliberate interventions could advance the integration of the guidelines within the practices of sending organizations? different interventions are proposed for every practice-as-performance in order to advance the integration of the created guidelines of the BCNN and are further explained per practice in the following chapter.

6.2 Managerial recommendations Practice 1. Choosing a project partner An example of a deliberate intervention in this practice will be to prioritize the strict guidelines for cooperation with a project partner abroad since this seems to missing with the studied organizations. Although it will still be a challenge to regulate all sending organizations and checking whether or not they live up to these guidelines, rethinking the exciting guidelines and prioritize choice of project partner is advised since the guidelines now only dedicates a few sentences to this practice. When rewriting the guidelines will be difficult or expensive, another recommendation will be to adapt the existing flyer (see annex 15) that is now mainly focused on the volunteer on how to make responsible decisions. Integrating the importance of the responsibility of sending organizations to work with responsible projects who for example have Child protection Policies and work together with well-known NGO’s like UNICEF for example,

28

Bachelor thesis Jessica Rongen will be another recommendation that will also reach volunteers who in turn will be stimulated to search for responsible and trustworthy volunteering projects who put the rights of children first. Practice 2. Monitoring projects Since the existing guidelines already provide numerous points of advice on this practice but still too few organizations actually indicated that this practice is properly managed, a possible intervention for the BCNN would be to stress the importance of this practice in already provided trainings. Since trainings and workshops now generally stress the importance of attachment with children and the negative effects of volunteering for short periods of time without desired knowledge and skills, a component of the importance of properly monitoring the already existing projects should be prioritized. Especially the importance of working together with Child Right Organizations should be stimulated. These NGO’s have knowledge on rules and regulations in different countries and can be of assistance in monitoring projects. Practice 3. Recruiting and selecting the volunteer Knowledge transmission can be a possible intervention for this practice meaning that the volunteer should be informed about the desired criteria they have to meet before considering working with vulnerable children in the first place. This knowledge transmission can be promoted by actively being involved with different social media platforms. One-World for example is great platform to spread knowledge which is already happening but when wanting to reach an even wider public, social media platforms like facebook, twitter and Linked In should be actively used. Appointing one person in the workgroup to be responsible for this would be an advise. Since the BCNN is now also member of the private Basecamp platform in which various articles and documentaries are privately shared, these articles and documentaries can also be shared on other social media platforms. Use the already existing personal and professional network in order to reach as much potential volunteers as possible. Practice 4 and 5. Preparing the volunteer and guiding the volunteer Since the BCNN already remains good contact with training organization Muses who trained more than 600 volunteers in 2014, a possible recommendation for these two practices is to use this network of Muses and advise them on different child related subjects in trainings. Studied organizations indicated that they found Muses trainings sometimes too general, BCNN can help with specifying their trainings. Since the time and the right means are not available for the BCNN to train their own group of volunteers, this can be a proper solution in order to reach those volunteers who already decided to go abroad and work with children. This possible intervention which will enhance knowledge transfer and prepare and guide volunteers the best way possible.

6.3 Recommendations for future research Research on visions ex-volunteers vs potential volunteers A research conducted revolving around ex- volunteers and potential volunteers with taking the practice theory in mind, will reveal different outcomes than this research revealed since this research solely revolved around the practices of Dutch sending organizations. When comparing results of both researches more gaps and inconsistencies will possibly appear and can be used as inspiration for further research and enhancing the knowledge in this industry.

29

Bachelor thesis Jessica Rongen Action research abroad Since many documentaries have recently been published around this topic revealing sometimes shocking stories on the neglect of children, more research is necessary. Another possible advice for further research is to conduct long term action research with the goal to investigate how well guidance is arranged for volunteers and what role knowledge and skills actually play in this industry abroad. Since this research solely focused on the practices of Dutch sending organizations, the practices of project partners will also be very interesting to research and reveal.

6.4 Reflection on practice theory in applied sciences While this research was focused on unfolding possible interventions for changes in different processes of Dutch sending organizations, the exploration on using the social practice theory as an approach in which those processes can be unfolded cannot be undermined. Further research on the social practice approach is recommended, specifically if it will be implemented in applied sciences settings. The researcher believes that this rather unknown approach reveals other perspectives than with traditional research in where you narrow your research down to such extend on forehand that possible interesting outcomes during research are mostly lost. Although the context of a social practice theory may be abstract at times and had definitely lead me as a researcher to some face different challenges, the outcomes and knowledge I gained at the end were more than worth it. The process of thinking one step further and analyzing my own observations made me understand what the actual gaps were in this research and had consequently formed me to the researcher I am today.

30


Literature Amatatham, P., & Fuller, T. (2014, june 15). Cambodian Scam Orphanages. Retrieved october 1, 2014, from nytimes.com: http://www.nytimes.com/video/world/asia/100000002940698/cambodiasscam-orphanages.html?module=Search&mabReward=relbias%3Ar BCNN. (2014, september 26). Guidelines on the deployment of volunteers. Retrieved from bettecarenetwork.nl: http://www.bettercarenetwork.nl/content/17382/download/clnt/51154_Richtlijnenvrijwilligerswerk_BCNN_DEF14.pdf Brink, S. v. (2014, december 23). Richtlijnen en de Nederlandse vrijwililgerstoerisme sector. Wageningen UR, Wageningen. Retrieved april 2015, from http://static1.volkskrant.nl/static/nmc/red/frameset/2015/vrijwilligerswerk/# Brown, K. (2009). The Risk of Harm to Young Children in Institutional Care. University of Nottingham, Professor of Forensic Psychology and Child Health, Institute of Work, Health & Organisations. London: Save the Children. Brown, S. (2008, December 22). Travelling with a purpose:Understanding the motives and benefits of volunteer vacationers. Current issues in Tourism, 6(8), 479-496. doi:10.1080/13683500508668232 Brown, S., & Morrison, A. M. (2003). Expanding volunteer vacation participation: An Explorative study on the mini mission concept. Tourism Recreation Research, 28(3), 73-82. Retrieved september 23, 2014 Butler, E. (2011, december 7). Bali orphanages: How tourist cash funds a racket. Retrieved october 1, 2014, from bbc.co.uk: http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-16067405 Caruana, R., Glozer, S., Crane , A., & McCabe, S. (2014). Tourists’ accounts of responsible tourism. Annals of Tourism Research, 115-129. doi:10.1016/j.annals.2014.03.006 Chaal, N. (2013, november 8). Press release from Employment policy. Retrieved october 15, 2014, from europarl.europa.eu: http://www.europarl.europa.eu/news/nl/newsroom/content/20131108IPR24219/html/We-want-to-work-and-make-a-meaningfulcontribution-to-society-young-people-say Conran, M. (2011). They really love me! Intimacy in Volunteer Tourism. Annals of Tourism Research, 38(4), 1454-1473. doi:10.1016/j.annals.2011.03.014 Csáky, C. (2009). Keeping children out of harmful institutions: why should we be investing in family based care? Save the Children Fund, Chair of the Save the Children Child Protection Initiative Task Group on Appropriate Care. London: Save the Children. Declaration, C. T. (2002, August). document Cape Town Declaration 2002. Retrieved November 17, 2014, from capetown.gov.za: https://www.capetown.gov.za/en/tourism/Documents/Responsible%20Tourism/Toruism_RT_20 02_Cape_Town_Declaration.pdf

31

Bachelor thesis Jessica Rongen Deo, R. (2013, January 30). The tragic rise of Gap year voluntourism. The independent, p. 1. Retrieved November 11, 2014, from http://www.independent.co.uk/voices/comment/the-tragic-rise-ofgap-year-voluntourism-8473608.html DoCarmo, T., Brake, J. S., & Brake , C. S. (2013, October 15). The dangers of Voluntourism: when good intentions are not good enough. Prism Magazine, 39-41. Retrieved september 29, 2014, from http://www.crin.org/docs/The%20Dangers%20of%20Voluntourism%20%20Prism%20Fall%202013.pdf Dykins, R. (2014, August 16). Voluntourism- who are you helping? Telegraph(D7), p. 1. Fennel, D. (2008). Responsible tourism: A Kierkegaardian interpretation. Tourism Recreation Research, 33(1), 3-12. Retrieved November 17, 2014 Festa, J. (2014, October 31). To be honest, I just want to volunteer: Common voluntourism mistakes and how to fix them. Retrieved November 11, 2014, from epicureandculture.com: http://epicureandculture.com/ethical-volunteer/ Grimwood, B. S., Yudina, O., Muldoon, M., & Qiu, J. (2014). Responsibility in tourism: A discursive analysis. Annals of Tourism Research, 38(3), 22-38. doi:doi:10.1016/j.annals.2011.01.004 Guiney, T. (2012, July). Orphanage tourism in Combodia: When resedential care centres become tourist attractions. Pacific news(38), pp. 1-14. Guiney, T. (2012, July). Orphanage tourism in Combodia: When resedential care centres become tourist attractions. Pacific news(38), pp. 1-14. Gyan P. Nyaupane, V. T. (2008). Innocents Abroad: Attitude Change toward Hosts. Annals of Tourism Research, 35(3), 650-667. Hatherly, J. (2010). Volunteering in focus: the panoramic view. Retrieved october 15, 2014, from bgci.org: http://www.bgci.org/education/1656/ Hoekstra, A. (2014, november 7). Weeskind helpen klínkt leuk. PZC, 256 nr:263, p. 11. Retrieved november 7, 2014 Holloway, I. (1997). Basic concepts for qualitative research. London: Blackwell Science. Retrieved May 1, 2015, from http://www.qualres.org/HomeThic-3697.html Holmberg, B. (2014). The orphan and the saviour- a relationship of love, gratitude and commodities. Department of child and youth studies. Stockholm: Stockholms Universitet. Retrieved 6 12, 2015 Holtzhausen, L. (2013, October). Non-profit organizations bridging the communication divide in a complex South Africa. Public Relations Review, Block F20(40), 286-293. Retrieved November 17, 2014 ICRT. (2014, November). International Centre for Responsible Tourism. Retrieved November 17, 2014, from icrtourism.org: http://www.icrtourism.org/ K.Lyons, Hanley , J., Wearing, S., & Neil, J. (2012). Gap year volunteer tourism. Myths of global citizenship? Annals of Tourism Research, 39(1), 361-378. doi:10.1016/j.annals.2011.04.016 32

Bachelor thesis Jessica Rongen Klaveren, S. v., & Verbakel, W. (2007, april 13). Goede bedoelingen, gemiste kansen. Retrieved october 1, 2014, from oneworld.nl: http://www.oneworld.nl/goede-bedoelingen-gemiste-kansen Kuijer, L. (2014). Implications of social practice theory for sustainable design. PHD thesis, Technische universiteit Delft, Industrial design, Delft. doi:10.4233/uuid:d1662dc5-9706-4bb5-933b75704c72ba30 Lionetti, F., Pastore, M., & Barone, L. (2015). Attachment in institutionalized children: A review and meta-analysis. Child abuse and neglect, 135-145. doi:10.1016/j.chiabu.2015.02.013 McGehee, N. G. (2012). Oppression, emancipation, and volunteer tourism: Research Propositions. Annals of tourism research, 39(1), 84-107. Retrieved september 29, 2014, from http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0160738311000806 Mohamud, O. (2013, february 13). Beware the 'voluntourists' doing good. Retrieved november 11, 2014, from theguardian.com: http://www.theguardian.com/world/2013/feb/13/beware-voluntouristsdoing-good Mullem, K. v., & Rozema, A. (2014, november 13). documentary about orphanage tourism. Retrieved november 11, 2014, from lastminuteweeshuis.nl: http://lastminuteweeshuis.nl/ Nepal Next Generation. (2014, April). Orphanage trafficking and orphanage tourism_frequently asked questions. Retrieved september 27, 2014, from nextgenerationnepal.org: http://www.nextgenerationnepal.org/File/Next-Generation-Nepal_FAQs-on-OrphanageTrafficking-and-Orphanage-Voluntourism.pdf nieuwsuur. (2014, october 19). Kinderen zijn geen toeristiche attractie. Retrieved october 22, 2014, from nieuwsuur.nl: http://nieuwsuur.nl/onderwerp/711675-kinderen-zijn-geen-toeristischeattractie.html Norman, A., & Richter, L. M. (2010, september 27). AIDS orphan tourism: a threat to young children in residential care. Vulnerable children and youth studies, 3(5), 217-229. Ptacek, R., Kuzelova, H., Raboch, J., Myskova, L., Celedova, L., & Cevela, R. (2014). Emotional and cognitive development in children in foster and institutional care - longitudinal study. European Psychiatry, 1. doi:doi:10.1016/S0924-9338(14)78181-7 Reckwitz, A. (2002). The status of the "material"" in the theories of culture: From "social structure" to "artefacts". Journal for the theory of social behaviour, 2(32), 195-217. doi:10.1111/14685914.00183 Rosquist, C., & Moncama, K. (2013). No Child's Play: Respect for children's rights at tourist destinations. Examples from Thailand, Combodia and South Africa. Schyst Resande. Sweden: Fair Trade Center. Ross, S. (2012, May 24). Voluntourism: 'A misguided industry'. Aljazeera, p. 1. Retrieved from http://www.aljazeera.com/programmes/peopleandpower/2012/05/201252183744156840.html

33

Bachelor thesis Jessica Rongen Ruphus, J. (2012, may 2012). Leap's story. Fourteen-year-old Leap's story reveals the dangers of some of Cambodia's failing orphanages. Retrieved october 1, 2014, from aljazeera.com: http://www.aljazeera.com/programmes/peopleandpower/2012/05/201252114488453947.html Ruphus, J., & Haan, M. (2012, Juni 27). Documentary of people's power. Cambodia's Orphan Business. Retrieved october 1, 2014, from aljazeera.com: http://www.aljazeera.com/programmes/peopleandpower/2012/05/201252243030438171.html Shove, E., Pantzar , M., & Watson, M. (2012). The dynamics of social practice. Everyday life abd how it changes. London: SAGE Publications Inc. Sin, H. L. (2009). Volunteer tourism: Involve me and I will learn? Annals of tourism research, 36(3), 480501. doi:10.1016/j.annals.2009.03.001 Sin, H. L. (2010, june 3). Who are we responsible to? Locals' tales of volunteer tourism. Geoforum(41), 983-992. Smith, V. (2014, February 10). Volunteer tourism: 'The more expensive, the less responsible', Study concludes. Retrieved from leedsbeckett.ac.uk: https://www.leedsbeckett.ac.uk/news/volunteertourism-the-more-expensive-the-less-responsible-study-concludes.htm Smith, V. L., & Font, X. (2014, january 14). Volunteer tourism, greenwashing and understanding responsible marketing using market signalling theory. Journal of sustainable tourism, 942-963. doi:10.1080/09669582.2013.871021 Tomazos, K., & Butler, R. (2009). Volunteer tourism: the new ecotourism? Anatolia: An international journal of tourism and hospitality research, 20(1), 196-212. Retrieved september 29, 2014, from http://strathprints.strath.ac.uk/ Tomazos, K., & Butler, R. (2012). Volunteer tourists in the field: A question of balance? Tourism Management, 33(1), 177-187. doi:10.1016/j.tourman.2011.02.020 UNICEF. (2011). A study of attitudes towards residential care in Cambodia. Retrieved october 1, 2014, from unicef.org: http://www.unicef.org/eapro/Study_Attitudes_towards_RC.pdf United Nations, G. A. (2010, february 24). Unicef.org. Retrieved december 3, 2014, from http://www.unicef.org/protection/alternative_care_Guidelines-English.pdf Verstraete, J. (2014, november 7). Residential care centre perspectives on the impacts of orphanage tourism in Cambodia. Retrieved november 11, 2014, from Tourismconcern.org: http://tourismconcern.org.uk/orphanages-there-is-a-better-way-to-help/#mc_signup Verstreate, J. (2014). The impact of orphanage tourism on residental care centres in Cambodia: a qualitative research. Leads Metropolitan University, Carnegie faculty. Leads: Carnegie Faculty. School of Events, Tourism and Hospitality. Retrieved september 28, 2014, from http://www.bettercarenetwork.nl/content/17382/download/clnt/52513_Scriptie_vrijwilligerswe rk_Cambodja_joni-verstraete.pdf Wearing, S. (2001). Volunteer tourism, experiences that make a difference. Oxon: CABI Publishing.

34

Bachelor thesis Jessica Rongen Wheeller, B. (1991). Tourism's troubled times:Responsible tourism is not the answer. Tourism Management, 12(2), 91-96. doi:doi:10.1016/0261-5177(91)90062-X Williamson, J., & Greenberg, A. (2010). Families, not orphanages. Better Care Network. BCN. Zeeman, A., & Broekroelofs, J. (2011, march 02). Raportage van Brandpunt. De Weeshuisindustrie. Retrieved october 1, 2014, from brandpunt.nl: http://brandpunt.incontxt.nl/seizoenen/2014/afleveringen/02-03-2014/fragmenten/deweeshuis-industrie/

35


Annex 1. Guidelines for the deployment of volunteers

36


37


38


39


40


Annex 2. List Dutch sending organizations Commercial organization Activity International African Backpackers African Travels AFS AIESEC AKWAN2FO Beyond South America China-Inside (language trips)

URL phone number www.activityinternational.nl 053 - 483 10 40 www.african-backpackers.com 0031(0)647109783 www.africantravels.com 0031(0)854018272 http://www.afs.nl/wereldwerk/vrijwilligerswerk_doen/ 0297 214076 www.aiesec.nl +31 (0) 20 354 2520 www.akwan2fo.nl 0031(0)610546076 www.beyondsouthamerica.com 0031(0)633193703 www.china-inside.com not mentioned on site

contact e-mail [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

CID Ghana

nl.christshope.org www.cidghana.org

[email protected] [email protected]

Dare2Go (social enterprise with foundation)

www.dare2go.nl

Doingoood (social enterprise with foundation)

www.vrijwilligerswerk-afrika.nl

Christ's Hope Nederland (religious organization)

038 421 3600 0233 (0)627275083 073-6130715

[email protected]

Mentioned BCNN on site Yes no no no no no no no no no yes

Fox Reizen, Fox Feel Good (TO) Great Wall Nepal

[email protected]/i no 0031(0)208943965 [email protected] www.fox.nl/fox-feel-good 0031(0)252660000 not mentioned on site no http://www.greatwallnepal.com/nl/vrijwilligerswerk-in-nepal-introductie 0031 0767448329/0031 0614201775 [email protected] no

Het Andere Reizen

www.hetanderereizen.nl

Intern Africa (intermediary) Khaya Kilroyworld (TO) Koning Aap, Aap helpt mee (TO) Latin Horizons Let's Go Africa Lingua stage (internship intermediary) Living Stone (religious organization) Mijn Bestemming Peru Projects-abroad

[email protected]/annemi yes [email protected]

0031 (0)597 - 43 14 30 www.intern-africa.eu 0031(0) 6 8482 5228 [email protected] no www.khayavolunteer.com 0027 (0) 41 5821512 [email protected] no www.kilroyworld.nl 0031(0)205245100 not mentioned on site No www.koningaap.nl/aaphelptmee (http://www.newbridgecambodia.org/) 207887700 not mentioned on site no www.latinhorizons.com/Nederlands/home.php 593 2 2541 652 / 593 9 9031 824 [email protected] no www.letsgoafrica.nl 06 45197822 [email protected] no www.linguastage.nl 0165 - 795204 [email protected] no www.livingstonereizen.nl 033 51 000 15 [email protected]/[email protected] no www.mijnbestemmingperu.nl 0031(0)612890262 [email protected]/[email protected]/ no [email protected] 0031(0)786131356 abroad.nl/klaartje@projectsNo abroad.nl

Pure Volunteer (social enterprise with foundation) SamenWerk Vakanties (religious organization) Shoestring ,shoestring at work (TO) Simbo Ten Travel Travel Active

no www.purevolunteer.nl 00(0)31626833046 [email protected]/[email protected] www.samenwerkvakanties.nl 00233 0200879871 [email protected] no www.shoestring.nl/shoestring-at-work (http://www.newbridgecambodia.org) 206850203 [email protected] no http://simbo.nl/thema/vrijwilligerswerkvakantie/1 0031-(0)26-3848333 [email protected] no www.tentravel.nl 0031(0)613123802 of 0031(0)36551458 [email protected] / [email protected] no www.travelactive.nl 0031(0)478551900 [email protected] yes

Travel Unique

www.travelunique.nl

[email protected]

030 - 230 26 32 www.travel4change.nl 0031(0)343445989 www.ubuntuforafrica.com 0049 23073630010 http://www.vdt.nl/176/hoe-kan-ik-helpen.html 06 11427819 www.volunteering-peru.com 0051 984741636 of 0051974370298 www.volunteeringsolutions.com 0800 0148160 www.voluntoura.nl 06 479 45 058 www.vrijwilligwereldwijd.nl 07806311681 of 0624384636

[email protected]/ [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no not mentioned on site No [email protected]/[email protected] yes [email protected] no

www.vso.nl www.wereldwerk.eu www.wereldstage.com www.world-experience.nl www.worldmapping.nl

no [email protected] [email protected] no not mentioned on site no [email protected] no [email protected]/[email protected] yes

Travel4Change Ubuntu4Africa Verkaart development team Volunteering in Peru Volunteering solutions Voluntoura Vrijwillig Wereldwijd VSO (Voluntary Service Overseas) Professional organization Wereld Werk WereldStage (internship intermediary) World Experience World Mapping

0031 (0)30 23 20 600 0031(0)614987613 00 5999 462 6335 (Curacao) 0031 (0)499 872 520 024 - 82 00 347

41

Yes

Bachelor thesis Jessica Rongen Foundation 4exchange Act Local Foundation Anak Bangsa

URL www.4exchange.nl www.actlocal.nl www.anakbangsfoundation.org

Be-More

www.be-more.nl

Bondiki Butterfly4volunteers Cambodia Dutch Childslife Commundo (foundation part of TO) Counterpart Travels Destiniation Indonesia Do Guatamala Dreams in Africa Edukans Eye for others (religious organization) Fair2 Fairweggistan Fidesco Foundation Peduli Anak Friends Indeed GAIN (Global Aid Network) Homeless Child IBO Nederland ICU Uganda Kerk in Actie (religious organization) Kinderen van Ecuador Kindertehuis Bahay Aurora Kumbatio Kwagala foundation Local Dreamers Los Cachorros Moon and Star Guesthouse Noah's Ark Children Ministry Oeganda (religious organization) Ontmoet Afrika Operation Hand in Hand (religious organization) Samen

phone number e-mail Mentioned BCNN on site 0027 (0)214612388 [email protected] no Arieke: 06 1888 4271/ Carolien not+31 mentioned 6 19 88 2827) on site no 0031(0)623208201 [email protected] no

[email protected] yes 024 – 360 48 49 www.bondiki.com 06 13276904 [email protected] www.butterfly4volunteers.org 00254 720027902 [email protected] no www.cambodia-dutch.org not mentioned on site not mentioned on site yes www.childslife.nl 023 557 0081 [email protected] no www.commundo.nl 033-4621233. [email protected] no www.counterparttravels.com 00256 7526 10734 [email protected] no www.destination-indonesia.com 0062 (0)81253132728 [email protected] no www.do-guatamala.com 00502 4699 3614 [email protected] no www.dreamsinafrica.org 0031 0485 3211/[email protected] no http://vrijwilligers.edukans.nl/vacatures/vrijwilligerswerk-buitenland/ 033 460 60 10 [email protected] no www.eyeforothers.nl 0031 (0)342 42 00 52 [email protected] yes www.fair2.do 31 24 844 20 84 [email protected] no www.fairweggistan.nl 06 36035414 [email protected] no www.fidesco-international.org 852731732 [email protected] no www.pedulianak.org 0031 20 8512645 [email protected] no www.friendsindeed.nl 020 636 0246 [email protected] no www.gainhelpt.nu 0343-449 413 not mentioned on site no www.homelesschild.org 0031 (0)43 4092194 [email protected] or [email protected] www.ibo-nederland.org 024-3226074 [email protected] no www.icuganda.org 0031 (0) 16649927 [email protected] www.kerkinactie.nl 0031 30 8801456 [email protected] www.kinderenvanecuador.nl not mentioned on site [email protected] no http://www.bahayaurora.nl/index.php 073 6124056 [email protected] no www.kumbatio.org 0031(0)6-29092733 not mentioned on website no www.kwagalafoundation.nl 06-39674927 (alleen op afspraak) [email protected] www.localdreamers.nl 0031 (0)6 30678771 [email protected] no www.loscachorros.nl 0031 (0)630733048 [email protected] no http://www.moonandstarguesthouse.com/Vrijwilligerswerk.html 00233(0)543709331 [email protected] no www.nacmu.org www.ontmoetafrika.nl www.operationhandinhand.nl www.samen.org

0184 415987 or 06072-7850713 53846849 0346 266 842 020-6792095

Shade Children Foundation

no [email protected] [email protected] yes [email protected]/ no [email protected] [email protected] no

www.shadechildrenfoundation.nlnot mentioned on site SHIB (religious organization) www.shib.nl not mentioned on site SIW www.siw.nl 030-2317721 SMA Sociëteit voor Afrikaanse Missiën (religious organization) www.sma-nederland.nl 043 4077373 SPZA Stichting Projecten Zuid-Afrika www.spza.org 0182 582035

no [email protected] no [email protected] [email protected] no [email protected] no no [email protected]

Stichting Abantwane Belanga

www.abantwanebelanga.com 06 29907765 www.stichtingaidindia.nl 0031(0) 640154173 www.stichtingakosua.org not mentioned on site www.atelierfavela.org 079-3316108 http://www.beetjebeter.nl/index.html not mentioned on site

no [email protected] [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no

http://www.blessedgeneration.nl/vrijwilligerswerk 0511 472137 www.bokemei.nl 020 6826352 www.cheamigo.nl 06 42320849

[email protected] [email protected] no info@che amigo.nl no

www.deverrenaasten.nl

038 4270410

[email protected]

www.discovertheworld.nl www.el-fuego.nl www.elmanguare.nl

not mentioned on site not mentioned on site 070 32 785 48

[email protected] no [email protected] no [email protected]

www.helpinghandskenia.com 0031 (0)6710233 Stichting Horizon Holland (professional www.horizonholland.org +31 (0)70 345 23 00 volunteers) Stichting Jabulani kids (intermediary) (no volunteerwork www.jabulanikids.nl this year due to political cicumstances) not mentioned on site Stichting Japhti www.japhti.nl not mentioned on site

no [email protected]

Stichting KET Kibo Education Trust Holland

www.projecttanzania.nl

not mentioned on site

Stichting Kinderhulp Bodhgaya

http://www.kinderhulpbodhgaya.helpt.nl/bijdrage08.html 0031 0246962930 http://www.kumbatio.org/vrijwilligers/ 06 29092733 www.la-oportunidad.com not mentioned on site http://letscare.net/stichting-lets-care 06 53514006 www.lombokcare.com 0031 0475322385 www.loscachorros.nl 0031 06 307 33048 420025 4723580717 www.macheo.org malaika-kids.org 0031 070 36 32 000 www.mamaalice.nl 043 3265200 www.mchildcare.nl 00233 245155248 www.stichtingmissahoe-wonder.nl 625085756 www.vrijwilligerswerkkenia.eu not mentioned on site

Stichting AID India Stichting Akosua Stichting Atelier Favela Stichting Beetje Beter Stichting Blessed Generation stichting Bokemei Stichting Che Amigo (leadership training) Stichting De Verre Naasten (religious organisation) Stichting discover the world Stichting El Fuego Stichting El Manguare Stichting Helping Hands Kenia

Stichting Kumbatio Nederland Stichting La Opportunidad Stichting Let's Care Stichting LombokCare Nederland Stichting Los Cachorros Stichting Macheo Stichting Malaika Kids Stichting Mama Alica Stichting Mariëtte's childcare Stichting Missahoe Wonder Stichting Mzungu4Kenia

06 53188067

no

no [email protected] [email protected] no [email protected] no no

no [email protected] [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected] no [email protected]/[email protected] no


Annex 3. Overview web analysis Introduction In order to gather more background information in the offer in social volunteer trips abroad, orientation research on Dutch sending organizations is performed. The first research question: “Who is doing what in the Dutch voluntourism market?” serves as foundation for further research. Before answering this question several sub questions are formulated: 1.1 Who are the commercial sending organizations involved in the volunteer tourism industry involving work with children in the Netherlands? 1.2 Who are the foundations involved in the volunteer tourism industry involving work with children? 1.3 How are social volunteer trips presented on the internet? 1.4 What requirements do volunteers have to meet in order to be able to do volunteer work with children abroad? 1.5 What is mentioned on their websites regarding preparation and guidance of the volunteer? 1.6 What main tasks are assigned to the volunteers when on a social project with children? 1.7 What is the minimum length of stay of these trips? 1.8 What is the average amount of money organizations charge for volunteer work abroad? In the month of December 2014 an extended web analysis is performed using the search engine Google. This resulted in an overview of 132 Dutch sending organizations who all are involved in the offer of social volunteering trips abroad. This overview is divided into two different categories; commercial organizations and foundations. This overview already answers the first two sub questions. A detailed overview of these organizations can be found in appendix 1. To answer the sub-questions 1.3 until 1.8, a random selection of twenty organizations is made and further analysed on order to gain more in depth knowledge about these organizations. All organizations were numbered in advance and by using a random number generator/picker3 on the internet the organizations and foundations shown in table 1 came forward. Table 2. Overview analyzed organizations

Commercial organizations Travel4Change Living Stone Mijn Bestemming Peru Travel Unique Activity International Latin Horizons World Mapping African Backpackers World Experience

3

Foundations Local Dreamers Cambodia Dutch Fidesco Stichting Wereld Ouders SIW Stichting Kwagala Pure Volunteer T.E.S.S. Unlimited Doingoood (was initially thought to be a foundation but after in depth analyses turned out to be a social enterprise)

http://andrew.hedges.name/experiments/random/

43


Summary of findings Take into consideration that this summary is only an analysis of the offer of voluntourism with children in the Netherlands only. This so-called voluntourism industry is still growing and immense popular amongst different layers of society. Global citizenship, gap years and the urge to travel all helps to contribute to this still growing trend. The Netherlands being no exception to the rule. A representation of no less than 132 sending organizations involved in social volunteer trips indicate that the Dutch are more than willing to help those who are less fortunate. The following paragraphs answer the sub questions previously formulated and will be the input for the final conclusion of this orientation research. 1.3 How are social volunteer trips presented on the internet? Marketing and positioning the volunteer trips on the internet are in many ways similar amongst both commercial organizations and foundations. In order to persuade the volunteer, websites use words as ‘unique experience’ and ‘your development’ to stress the positive outcomes that volunteering has on personal development and growth. Table 2 shows several examples of persuading sentences found on landing pages of both commercial as well as foundations. Table 3. Examples persuading sentences

“Your stay in Africa will not only contribute to the development of the country, but most definitely to your own development!” “Volunteer work in combination with a beautiful travel experience, what better way to get to know a country” “For you a great experience to be able to live and work in a different culture, in a new continent”. “This will be a unique experience you will never forget!” “During your trip you will get the opportunity to be a part of a new culture and gain experience you will never forget”. “An important change will be your personal change. In most cases the volunteer is helped more than the community itself”

-TravelUnique-

Commercial

-Activity International-

Commercial

-Doingoood-

Commercial

-PURE! Volunteer-

Foundation

-WLS International-

Foundation

-Local Dreamers-

Foundation

44

Bachelor thesis Jessica Rongen This orientation research confirms what is also been said in the literature before. Most organizations primarily stress the positive effects and changes that volunteering has on the volunteer. The positive outcomes that volunteering has on the community which is volunteered for generally comes second place.

Travel blogs Almost every website analysed also owns a specific section with experiences of former volunteers all telling the volunteer why to choose this particular organization. Travel blogs and the opportunity to get in contact with volunteers are all used as tools to gain trust in the organization. Use of images But not only the travel blogs and experience of volunteers are used as persuading tools, the use of images and videos are all positioned in such a way they cannot be missed. Pictures of volunteers surrounded by little, happy African children are all over the internet. Mostly young girls and grown up women represent this group of volunteers. Selfies with the children and communities are openly showed for the whole world to see. Some websites offer even more pictures and videos on their website than actual explanation of the organization, the project and the requirements and tasks the volunteer will be performing. Moral buttons Nevertheless, the children and communities which is volunteered for are often poor and do not have the right means, materials and knowledge to be able to live life properly (in a western point of view). Money, extra hands and support is therefore highly needed is most cases. And by stressing the fact that these communities need this so desperately, organizations try to push all moral buttons by showing the most cutest pictures and videos of unfortunate children. Children playing, laughing and reaping the benefits of the visits of volunteers are no exception to the rule of positioning volunteering trips on the internet. Supply and demand Moreover, this enormous supply side in voluntourism trips makes it questionable whether this is line with the demand at all. Recent discussions, campaigns and documentaries shine a critical light on this issue. UNICEF recently launched the campaign ‘Children are not tourist attractions’. They do not only question the supply and demand side of this tourism niche but also the actual impact volunteering has on the ‘volunteered’ children and community involved. Are volunteers screened and prepared properly and do they perform the right tasks? The answers to these questions are hard to verify but the following paragraphs explain and show what organizations say about this screening, preparation, guidance and tasks of volunteers on their websites.

1.4 What requirements do volunteers have to meet in order to be able to do volunteer work with children abroad? Some social projects require specific qualities and experience of the volunteer like a minimum age, a pedagogic background or experience with working with children since some projects provide childcare with vulnerable and traumatized children. Only three out of the twenty organizations who were

45

Bachelor thesis Jessica Rongen extensively analyzed, send out professional volunteers and state specific requirements on their websites when wanting to work with children. A substantial amount of organizations do not require any diploma or professional background from their volunteer. It varies greatly per website on how much information concerning requirements and criteria is written down. Some do not even show this information.

When information on requirements is written out on the website the requirements are remarkably almost everywhere the same. According to both commercial organizations and foundations, a volunteer should foremost be enthusiastic, flexible, motivated, independent, patient and have affection with children. Although most organizations do mention that experience or a diploma might be of use during your volunteer trip, it is not obliged. VOG (certificate of goo d conduct) Only seven out of the twenty organizations stated on their website that they require a VOG from their volunteers. Three of them are commercial organizations and four are foundations. This number may increase in the future since recent developments in the Ministry of Safety and Justice allows volunteer sending organizations who apply for a VOG, to receive it for free. Although not all organizations qualify for this regulation since there are several requirements an organizations has to meet. For example, an organization should be dependable upon volunteers with more than 70%. More information on these requirements can be found on the Justis website4.

1.5 What is mentioned on their websites regarding preparation and guidance of the volunteer? The answer to this question is not an easy one to answer since a quarter of the analysed organizations did not mention any preparation or guidance for volunteers on their websites at all. This does not automatically mean that there is none but it does show that organizations may not think this is worth mentioning on their site. Some do mention that before leaving you will receive an information package with all practical information you should know before going on your trip. This mostly entails information concerning; What to bring with me? Where do I stay? What does the country have to offer? How should I dress? Where is the supermarket and what exiting trips are offered in the surroundings? Further information on preparation of volunteering trips are scarce and hard to find on websites. Training Though, more than half of the analysed organizations do mention that they offer training for volunteers. Eight out of the twenty organizations analysed cooperate with Muses, a volunteer network foundation who solely revolve around training and preparing volunteers who are planning to go abroad. Volunteers pay an extra amount of money in order to receive such training. Now seven other organizations arrange training and preparation for the volunteer personally of which five of them are foundations. What those training days specifically entail are not described.

4

http://justis.nl/producten/vog/GratisVOGvoorvrijwilligers/index.aspx

46


1.6 What main tasks are assigned to the volunteers when on a social project with children? When tasks of volunteers are described on websites they vary significantly amongst organizations and projects. A more detailed overview of all tasks mentioned on the websites of the 20 organizations analyzed, are to be found in appendix 2.

The most frequently recurring tasks described by both commercial organizations and foundation are: -

Playing with the children Organizing activities for children Teaching English

Most organizations stress tasks like organizing activities for children the most. Volunteers are free to choose whatever activity they want to organize. Creativity and flexibility is utterly important. Since most projects also offer projects with disabled children, an open-mind and the ability to put things into perspective are important requirements. Any experience or a diploma performing tasks at such projects with children, can be of use but are not obliged. Also tasks like assisting with caring for children is mentioned several times. Feeding, bathing and changing them are no exception. What was stressed on most websites though is the fact that the volunteer is only there to help and not to steal any jobs from the local community. Volunteering is offered only because the local community cannot afford to pay local staff, as mentioned on many websites in the FAQ section. 1.7 What is the minimum length of sta y of these trips? The overview in appendix 2 shows the minimum length of stay at projects in the twenty organizations that were analysed. In total more than half of the organizations analysed (10) offer volunteering trips for less than 4 weeks and 8 organizations offer volunteering trips in which 4 weeks or more are the minimum length of stay. Playing a role in this time limit are dependable upon many different factors for example whether or not they include Spanish courses or tourism related trips. 1.8 What is the average amount of money organizations charge for volunteer work abroad? A volunteer will not escape the additional costs their ‘life changing’ volunteering trip entails. Some websites do explain why to pay for volunteering in the first place. The answer to this question, according to most organizations, is simple. The volunteer pays because most organizations and projects do not receive any subsidy from the government and are dependent upon gifts, regular donations and volunteers. The price the volunteer eventually pays for their trip depends upon whether or not a Spanish course, excursions, meals, insurances or transport pickups are included and organized by the organization. In order to get a clear picture of an average amount of these trips, an overview of organizations is taken which do not include any excursions, Spanish courses, plane tickets or insurances. An average of four

47

Bachelor thesis Jessica Rongen weeks is taken in the overview in table 3 in order to best show the average prices of both commercial organizations and foundations. Table 4. Overview average amount for volunteer trips

Commercial organization Activity International

Length of stay -

Destination

Project

Accommodation

-

-

-

Travel4change

Price average € (not mentioned) 610 €

4 weeks

Uganda

Guesthouse

Livingstone

2185 €

Uganda

MijnbestemmingPeru

1158 €

Peru

Different social projects

Combination hosting family & apartment

TravelUnique

1684 €

3 weeks (no option to stay longer) 4 weeks volunteer work + 4 weeks Spanish class 4 weeks

Childcare centre Home for ‘thrown away kids’

Zimbabwe

Childcare project

Latin Horizons

1899 €

4 weeks

Uruguay

World Mapping

1970,50 €

African Backpackers

2280 €

World Experience

395 €

15 days Uganda (no possibility for longer expedition) 3 weeks Africa (not clear where) 4 weeks Thailand

Several social projects Visiting several social projects

Comfortable accommodation with swimming pool Lodging

African Travels

1090 €

4 weeks

Doingoood

998 €

4 weeks


1426.95 € 1434.50 €

Cape town S.A. Uganda, Africa

48

Volunteer house

hostel and/or tents

Social projects

Hostel

Healthcare project Social work

Volunteer house

Social projects

Doingoood volunteer house

Hosting family

Bachelor thesis Jessica Rongen Foundation Local Dreamers

Cambodia Dutch

Price average € 750 €

Length of stay 4 weeks

Destination

Project

Accommodation

Quito, Ecuador

Day care centre for children -

Can either be hosting family or volunteer house -

Stichting Wereld Ouders

Not mentioned Mission in the name of Christ Not of importance

SIW

599 €

Minimum stay should be 2 years Minimum stay should be 1 year 4 weeks

Stichting Kwagala

517 €

4 weeks

Uganda, Africa

PURE! Volunteer

875 €

4 weeks

Cambodia

T.E.S.S. Unlimted

395 €

4 weeks or more

Guatemala

WLS International

745 €

4 weeks

Cambodia


646.83 € 672 €

Fidesco

-

-

-

-

-

-

-

Kenia, Africa

Magodo children’s home Social projects Social work projects Different social projects Different social projects

Hosting family

Can either be hosting family or volunteer house volunteer house in Siem Reap Hosting family

Volunteer house

As presumed the commercial organizations charge more than double for their volunteer trips than their competitor foundations do. Websites like Activity International for example do not show any specific information on what a volunteering trip will cost. The only information shown are the 29 countries which the volunteer can choose from. The project the volunteer will be doing will be known on the day they depart. Organizations like Fidesco and Wereld Ouders do not show any specifics as well but these are exceptional sending organizations. They only offer ‘missions’ which mean the volunteer will work on a project for a minimum stay of a year and are only allowed on such a mission when they have proven experience and a diploma in a specific work field. Conclusion One thing is certain, every organization whether it is a commercial one or a foundation, they all have their own way of positioning themselves and providing information on the internet. Although they cannot be generalized since they all have their own expertise, countries and projects, they do share a general goal; making this world a better place and offering help wherever needed. 49

Bachelor thesis Jessica Rongen Whether or not this supply and demand side are in line with each other with an offer of no less than 132 sending organizations in the Netherlands alone, are to be discussable. Notable during this phase of orientation though, was the fact that the commercial sending organizations have the most modern and updated websites. Whether or not these websites assure the transparency and quality of an organization, cannot be concluded with an orientation research only. Although these modern and updated sites may earn the trust of the volunteer more easily, they do charge more than double for that ‘once in a lifetime experience’ volunteering trip than the foundations do. Although, highly stressed is that all that money paid will only be in the benefit of the volunteer and its preparation and guidance and of course in the benefit of the projects and children involved. Websites have the pictures, videos and blogs to show it. A romanticized picture and opportunistic view? Maybe. Further research will tell an reveal more information about this immense popular niche tourism market. Summary Sub questi on 1.3 Social Projec ts with childre n

Sub question 1.5 Minimum length of stay

Sub question 1.4 Costs

Sub question 1.6 Requirements volunteers

Sub question 1.7 Preparation and guidance

Travel4Change

4

2 weeks

From €425 Excl. ticket

Living Stone

17

2 weeks or 18 days

Varies between €845 to €2985

Preparation training is mentioned on site but when clicking: ‘Page not found’ appears *1 training day from 10:00 to 16:00 *training day and evaluation day for tour leaders

Mijn Bestemming Peru

8

4 weeks

Varies between €803 to €1979

*16 years or 18 years * experience not required * study not required *age varies from 8+ to 17+ maximum * Code of Conduct is mentioned on site *study or experience not mentioned * age: 18-70 * VOG *learn Spanish *experience or studies not obliged: “all who are interested” or “everyone who enjoys working with children”

Organization

Commerci al

50

*muses training *Spanish lessons are offered and obliged to speak a certain level

Bachelor thesis Jessica Rongen Travel Unique

9

2 weeks

Varies between €972 to €3289 excl. ticket

Activity International

Not specifi cally menti oned. Only differe nt kind of projec ts 12

2 weeks

Not mentioned on site

2 weeks for volunteers (minimum 4 weeks for most social projects) 1 month for interns

Not specifi cally menti oned Not menti oned. Only 4 types of volunt eer projec ts

15 days

2. Health care

Health care: 4 weeks

Latin Horizons

World Mapping

African Backpackers

World Experience

Not mentioned. You have to e-mail or fill in a contact form before receiving any specific information

*VOG *minimum age:17 *experience not obliged *Code of Conduct needs to be signed *VOG *experience not obliged *study not obliged *minimum age 18 but also possibilities for 16 and 17

*muses training

Ecuador: €999 for 4 weeks to €1299 for 10 weeks (excl. ticket) Chili: €1525 for 4 weeks to €3025 (excl. ticket incl. Spanish course)

*minimum age 18 *speaking Spanish is in most social projects obliged *you have to love children *have patience *be creative *tolerant towards other cultures

*Spanish courses available *no preparation mentioned *full-time local help desk available in hosting country

Between €1230 and €1375 (excl. ticket) depends upon destination For social projects €25 per day is stated as own contribution for accommodation , food and project costs

*specific for youngsters between the age of 14-18

*information day *travel bundle with practical information is offered * 2 preparation days *training Muses

€395 for 4 weeks

51

* summer trip with 1 week of volunteering is offered. Age limit: 16 to 21 years. Costs: € 2280. Duration: 3 weeks *independent *creativity *motivation * own initiative *health project: min. 20 years diploma is obliged

*muses training *training on the spot

Only mentioned that after subscription you will receive practical

Bachelor thesis Jessica Rongen and Educat ion

African Travels

7

Education: 34 weeks

1 week

€495 for 8 weeks €595 longer than 8 weeks (excl. ticket, insurances)

must speak English have to be patient

From €254 till €954

*For example Door of Hope orphanage: Min. age: 18 CV and motivation letter has to be sent You have to be enthusiastic, Flexible, Independent

*education project: Min. 18 years Experience NOT obliged Have to be flexible

information with regard to your preparation like vaccinations, visa, what to bring and practical things in your hosting country

Nothing mentioned op preparation for volunteer work

*experience or diploma’s NOT obliged

Foundatio ns Local Dreamers

1

2 months

€735 for first 4 weeks. €89 from 5th week onwards

Not specifically mentioned on site

Cambodia Dutch

6



*you have to be confident, enthusiastic and independent

Fidesco

6

2 years

Not specifically mentioned on site. Budget per year per volunteer: €16.000 Flight and other costs should not be paid by volunteer but by organization

*minimum age:21 *completed professional diploma required *you have to be healthy *minimum availability of 2 years *you have to be catholic

52

*Spanish course offered *Amigo information day offered *preparation and guidance mentioned but not specific *information and preparation days offered *workshops offered for volunteers *training program should be followed (4days) *assistance and professional reintegration is offered

Bachelor thesis Jessica Rongen *English or French speaking level is good *motivation letter has to be written Stichting Wereld Ouders

SIW

9 family houses in which stichti ng Werel d Ouder s is an interm ediary 139

1 year

Not specifically mentioned on site. *volunteers are provided with a roof over their head and expenses are paid. *flight tickets have to be paid by volunteer

*minimum age:21 *speak Spanish or motivated to learn Spanish *completed education *highly motivated *VOG needed *application form filled in *CV *medical check * reference check

*not mentioned on site.

Depends upon type of project. (vrijwilligers werk op maat: minimum 3 weeks) Minimum 1 week, maximum 3 months

€349 for students €399 notstudents (all excl. Plane ticket, insurance etc.)

*minimum age general: 18 projects also available for 14 or 16 years old) *confidence *motivated *VOG

*Muses training

€265 foundation costs Costs 1 week: €307 Costs 12 weeks: €1090 (excl. Ticket)

*minimum age: 21 *you have to speak English *experience with teaching and children might come in handy but is NOT obliged *you are enthusiastic and motivated *you do not have a drugs or alcohol problem *minimum age 18 years *VOG *reasonable English language *training day before departure is obliged *independent *flexible

*information packet will be send to volunteer with practical information *1 personal interview *1 training day of 3 á 4 hours *project leader will always be present on project to guide the volunteer

Stichting Kwagala

3

PURE! Volunteer

Not Minimum 4 availab weeks le on site due to constr uction site

Varies per destination 4 weeks: between €640€950 16 weeks: between €1645€2415

53

*training day at the office in Amsterdam *project coordinator is always available at the project for guidance

Bachelor thesis Jessica Rongen * enthusiastic T.E.S.S. Unlimited

3

WLS International

Not menti oned specifi c. Only the countr ies

Doingoood (vrijwilligersw erk Afrika)

Aroun d 20

Minimum 6 weeks if you do not speak Spanish Minimum 4 weeks if you do speak Spanish Minimum 1 week

Not specifically mentioned but you pay €375 for a volunteer packet with Spanish course.

Minimum 4 weeks

Varies between €718 for 4 weeks to €3878 for 26 weeks

Orphanage program: 1 week:€450 4 weeks:€865 (excl. ticket)

54

*Minimum age: 20 years *you speak English *you are looking for a challenge *you are independent *you are flexible *you are enthusiastic *minimum age:16 (if younger you can participate when an adult is involved) *you have to be flexible and motivated to help *your English speaking level is reasonable *experience is NOT obliged *age limit: 18-80 *VOG *experience NOT obliged *you have to be independent *you have to be motivated * you have to be flexible

*muses training

Nothing mentioned on preparation and guidance

*muses training


Annex 4 Report conference Voluntourism 30-10-2014

Reportage INTRODUCTIE Op 30 oktober jl. vond voor de eerste keer de conferentie ‘Voluntourism’ in het Kinderrechtenhuis in Leiden plaats. De centrale vraag van de conferentie was: 'Is vrijwilligerswerk met kinderen altijd in het belang van het kind?'. De conferentie werd georganiseerd door Celine Verheijen, projectcoördinator kinderrechten en seksuele uitbuiting van Defence for Children/ECPAT, in samenwerking met het Better Care Network Nederland. De aanwezige sprekers waren Victoria Smith, onderzoekster verbonden aan het International Centre for Responsible Tourism, Bep van Sloten, expert op het gebied van alternatieve zorg voor kinderen, Nur Albayrak en Marieke Dekker-Abels van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, Hans Trienekens van Dare2Go en Mathilde Saadhoff-Vlotman van FOX Vakanties. Ook verzorgde Celine Verheijen zelf één van de lezingen. Gerben Hardeman van de ANVR was dagvoorzitter. Hij onderstreepte het belang van het duurzaam aanbieden van toerisme en vrijwilligerswerk; in het belang van zowel de organisatie, de lokale bevolking en de ervaring van de consument. VICTORIA SMITH Onderzoekster Victoria Smith van het International Centre for Responsible Tourism trapte de dag af met het presenteren van haar onderzoek 'How sustainable is the voluntourism market?’ Victoria is afgestudeerd aan de Leeds Metropolitan University met een MSc Responsible Tourism Management en heeft zo’n twintig jaar ervaring in de toeristische sector. Als onafhankelijk consultant is zij gespecialiseerd in online marketing en verantwoord en duurzaam toerisme. Victoria zette het theoretische kader van het onderwerp Voluntourism neer. Hierbij werd de theorie van verschillende bekende academici aangehaald, zoals Wearing (2001) en Tomazos (2009) (2012). Victoria ondersteunde de theorie met behulp van verscheidene cijfers omtrent de vrijwilligersmarkt en raadde de aanwezigen aan het boek van de Nederlandse schrijfster Lisette Croes (Croes, 2011) te lezen voor meer achtergrondinformatie en wetenschappelijke onderbouwing. In haar bijdrage liet Victoria zich kritisch uit ten aanzien van grote commerciële organisaties die vrijwilligersreizen aanbieden, vaak tegen betaling van een groot bedrag. Haar onderzoek wijst uit dat vrijwilligerswerk voornamelijk gedreven wordt door wat de consument wil, in plaats van te bekijken wat er lokaal nodig is en welke hulp echt werkt. Volgens Victoria schieten de commerciële organisaties veelal tekort als het gaat om informatieverschaffing over het door de organisatie gevoerde beleid en de wijze waarop de bescherming van kinderrechten in dit beleid is geïntegreerd. In een analyse van websites van verschillende Engelse organisaties die vrijwilligerswerk in het buitenland aanbieden, toonde Victoria aan dat de organisaties die op een verantwoorde wijze vrijwilligerswerk trachten aan te bieden, ook meer transparant zijn in hun kostenplaatje. Deze organisaties werken op de meest eerlijke manier: zowel naar 55

Bachelor thesis Jessica Rongen de vrijwilligers, als naar de betrokken partnerorganisaties waarbij het vrijwilligerswerk wordt uitgevoerd. Victoria moedigde dan ook elke organisatie aan om de inhoud van hun website regelmatig te controleren op een juiste en transparante informatieverschaffing wat betreft het aanbod in vrijwilligerswerk. Op deze wijze wordt de verduurzaming van de ‘voluntourism’-sector bevorderd. In één van haar laatst gepubliceerde artikelen (vrij te downloaden via: http://bit.ly/1FJccKt) concludeert Victoria dat toeristische organisaties in Engeland die vrijwilligersreizen aanbieden niet open communiceren over de wijze waarop zij aan verduurzaming werken. De organisaties zijn daarnaast weinig transparant in hun werkwijze. De verantwoording voor een betere invulling van vrijwilligerswerk in het buitenland, ligt volgens Victoria ook (deels) bij de vrijwilliger zelf. Kijk kritisch naar het overweldigende aanbod van vrijwilligerswerk met (wees)kinderen. Wees selectief, laat je vooraf goed informeren en bereid je voor, alvorens je naar een vrijwilligersproject in het buitenland afreist. Dat dit lang niet altijd wordt gedaan, werd door Victoria geïllustreerd met een aantal cynische plaatjes. Haar boodschap? Voel jezelf geen superheld, pas je aan de cultuur van het land aan waarin je terechtkomt. Victoria raadde toekomstige vrijwilligers aan om je ervaringen zoveel mogelijk via social media te delen. Steeds meer organisaties worden zich bewuster van de noodzaak om hun beleid aan te passen en te verduurzamen omdat vrijwilligers zich zelf op social media negatief uiten over – met name - het werken met kinderen in kindertehuizen. De laatste slides van haar PowerPointpresentatie wijdde Victoria aan de media-aandacht die het onderwerp Voluntourism de laatste tijd heeft gekregen. Meer informatie is te vinden in onderstaande nieuwsberichten en artikelen, aangedragen door Victoria zelf: https://www.leedsbeckett.ac.uk/news/volunteer-tourism-the-more-expensive-the-less-responsiblestudy-concludes.htm http://www.travelmole.com/news_feature.php?news_id=2010162 http://tourismconcern.org.uk/?s=volunteer+tourism http://www.independent.co.uk/voices/comment/the-tragic-rise-of-gap-year-voluntourism8473608.html http://www.theguardian.com/world/2013/feb/13/beware-voluntourists-doing-good http://natgeotraveller.co.uk/smart-travel/features/voluntourism-every-little-helps/ http://www.dailymail.co.uk/femail/article-2418074/Fake-orphanages-Bogus-animal-sanctuaries-Andcrooks-growing-rich-Western-gullibility--gooding-gap-year-holidays-horrifyingly-callous-con.html http://epicureandculture.com/ethical-volunteer/ (Victoria Smith is te volgen op Twitter onder de naam: @vickysmith) BEP VAN SLOTEN Bep van Sloten, coördinator van de Nederlandse afdeling van het Better Care Network en expert op het gebied van alternatieve zorg voor kinderen, wijdde haar verhaal aan de hechting en binding van het kind. Bep legde uit waarom kinderen kwetsbaar zijn en wat de invloed van hechting op de ontwikkeling van kinderen is. De term ‘gehechtheid’ hangt samen met de relatie tussen kind en verzorger. Wanneer een 56

Bachelor thesis Jessica Rongen kind zorgoproepend gedrag vertoont, hoort de verzorger hier adequaat op te reageren. Hechting kan dus worden gezien als het verlangen van een jong kind om de nabijheid te zoeken van een of meerdere specifieke, vaste personen. Deze relatie geeft het kind veiligheid, geborgenheid en voldoening. Hechting legt zo de basis voor de emotionele en sociale ontwikkeling van een kind. Een goede hechting, waarbij het kind aanspraak kan maken op een primaire, vaste verzorger, is dan ook van groot belang. Zoals Bep het verwoordde: ‘Veilig gehechte kinderen doen het beter’. Er bestaan drie vormen van onveilige hechting: gereserveerd (dismissive), gepreoccupeerd (entangled) en gedesorganiseerd /onverwerkt (unresolved). Bep legde uit wat de vergaande gevolgen van een onveilige hechting kunnen zijn. Door middel van deze uitleg over de gehechtheidtheorie introduceerde Bep de documentaire ‘Last Minute Weeshuis’ van Karin van Mullem en Arno Rozema. De documentaire volgde drie vrouwen in de voorbereiding, tijdens en na afloop van hun vrijwilligerswerk in het buitenland. De vrijwilligers werkten voor verschillende periodes in verschillende weeshuizen. Zij wisten in eerste instantie niet met welk doel zij werden gefilmd, waardoor de kijker een eerlijk beeld krijgt van hun overwegingen en overtuigingen om vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland te gaan doen. Door middel van interviews met zowel de vrijwilligers zelf, meerdere kinderen in de tehuizen als de leiding daarvan, werd op indringende wijze duidelijk wat de impact is van kortdurend vrijwilligerswerk en het constant komen-en-gaan van vrijwilligers op de kinderen in de tehuizen. Vrijwilligers vervullen vaak de rol van primaire opvoeders van de (wees)kinderen. De kinderen krijgen zo te maken met opeenvolgende primaire opvoeders, elk met een totaal eigen opvoedstijl en eigen normen en waarden. Zij hechten zich aan een vrijwilliger, maar de vrijwilliger is maar voor een korte periode bij het project betrokken. Wat doet het met een kind als het telkens te horen krijgt dat een vrijwilliger van hem/haar houdt, maar de betreffende vrijwilliger hem/haar daarna wel weer verlaat? Na deze uitleg van Bep en het zien van de documentaire, stelde het publiek verschillende vragen. Is het mogelijk om kinderen van tevoren duidelijk mee te geven dat een vrijwilliger er maar voor een korte periode is? Kan zo worden voorkomen dat een kind zich aan een vrijwilliger hecht? Kan op die manier een onveilige hechting worden voorkomen? Bep antwoordde dat dit inderdaad mogelijk is. Wat hierbij bovendien van belang is, is dat vrijwilligers geen (primaire) zorgtaken vervullen en op gepaste wijze afstand houden van de kinderen. Kies geen ‘speciaal’ kind uit als je daar bent. De verzorgende rol moet blijven weggelegd voor de vaste verzorgers van het kinderhuis. Een aantal aanwezigen liet zich ook kritisch uit. Wat zal er gebeuren als er een stop komt op het uitzenden van vrijwilligers naar kindertehuizen? Wat gebeurt er dan met de kinderen en de mensen die afhankelijk zijn van deze industrie? De hulp van vrijwilligers is toch juist hard nodig, anders zouden dit soort tehuizen toch niet bestaan? Bep concludeerde dat ‘een stop’ zeker geen optie is. Alle positieve energie van vrijwilligers moet niet verloren gaan, maar door (sommige) organisaties en projecten op een andere manier moeten worden ingezet. Een manier die duurzamer is voor de samenleving waar de projecten plaatsvinden en die de rechten van het kind meer in acht neemt.

57

Bachelor thesis Jessica Rongen Bep wees ook nog op een belangrijke campagne geïnitieerd vanuit Friends International. ‘Children are not Tourist Attractions’ is een campagne opgericht met steun en hulp van UNICEF. Op de website http://www.thinkchildsafe.org/thinkbeforevisiting/ is meer informatie te vinden wat betreft deze campagne en je vindt er verschillende interessante literatuur rondom het onderwerp voluntourism.

CELINE VERHEIJEN. ECPAT/DEFENCE FOR CHILDREN Na te hebben uitgelegd wat de werkzaamheden van ECPAT zijn en wat haar rol binnen de organisatie is, belichtte Celine in haar presentatie een andere kant van vrijwilligerstoerisme: weeshuizen/ kindertehuizen als dekmantel van kindersekstoerisme. Kindersekstoerisme bestaat uit de volgende aspecten: de pleger reist (van het ene land naar het andere land, of binnen een land), er vindt seksueel misbruik plaats, het slachtoffer is minderjarig en de pleger betaalt (geld en/of goederen) voor het misbruik of doet de belofte hiertoe. Er zijn verschillende soorten kindersekstoeristen: de toerist (maakt gebruik van lokale tussenpersoon en verleidt kind/gezin met geld/goederen), de emigrant (mengt tussen de lokale bevolking en werkt bij lokale hulpverleningsprojecten of scholen) en de weldoener (bouwt kindertehuizen of scholen). Vooral de laatste soort ontvangt vaak veel ontzag van de lokale bevolking. Celine liet zien wat veelvoorkomende kenmerken van kindersekstoeristen zijn (94% is mannelijk, gemiddelde leeftijd is 56 jaar) en in welke landen kindersekstoerisme voornamelijk voorkomt. Het oppakken en veroordelen van daders van kindersekstoerisme is ontzettend moeilijk. Er zijn slechts een aantal Nederlanders veroordeeld voor seksueel misbruik van kinderen in het buitenland. Soms kunnen kindersekstoeristen jarenlang onopgemerkt hun gang gaan. Omkoping, ongeloof, onwetendheid en ontzag voor de pleger liggen hieraan ten grondslag.

58

Bachelor thesis Jessica Rongen Om dit soort praktijken tegen te kunnen gaan, droeg Celine handvatten aan voor organisaties, stichtingen en vrijwilligers om op de juiste manier op vermoedens van kindersekstoerisme te reageren en te handelen. De website www.reportchildsextourism.eu is een tool om (vermoedens van) kindersekstoerisme te melden. Op de website staan de meldingswebsites van Europese landen. Wanneer het niet mogelijk is om online te melden in een land worden gegevens van de politie verstrekt. Als iemand uit een Europees land een vermoeden heeft van kindersekstoerisme, kan hij/zij op deze website vinden waar dit in het eigen land gemeld kan worden of in het land van herkomst van de verdachte. Hoe houd je kinderen in een kindertehuis veilig? Celine legde verscheidene richtlijnen uit die handvatten bieden voor stichtingen en organisaties die vrijwilligers uitzenden om te werken met kinderen. Hanteer als organisatie het “4 ogen-principe”: laat een vrijwilliger nooit met kinderen alleen. Zorg voor protocollen (hoe ga je om met media, met bezoekers, met kinderbescherming?), breng het verbod op het aangaan van een seksuele relatie met minderjarigen onder woorden en laat vrijwilligers deze afspraak ondertekenen. Ontwikkel een gedragscode en zorg dat zowel het personeel in een tehuis als de vrijwilliger de inhoud kennen en ondertekend hebben. Meld verdacht gedrag bovendien altijd bij de autoriteiten. Ook het Better Care Network heeft richtlijnen ontwikkeld. De juiste vooropleiding, training en selectie van vrijwilligers is van groot belang om ervoor te zorgen dat de organisatie of stichting met de juiste mensen werkt en de rechten van het kind zo goed mogelijk beschermd worden. De richtlijnen zijn gratis te downloaden van de website: http://www.bettercarenetwork.nl/content/17382/download/clnt/51944_Guidelines_volunteering_with _children_abroad_BCNN.pdf). Tot slot benadrukte Celine het belang om de Verklaring Omtrent Gedrag (de VOG) verplicht te stellen. Wanneer je als stichting of organisatie (toekomstige) vrijwilligers verplicht om een VOG aan te vragen, laat je zien dat je daadwerkelijk bezig bent om vrijwilligers bewust te selecteren. Ook vormt de VOG een extra waarborg: wanneer een vrijwilliger in het verleden is veroordeeld voor een zedendelict, wordt een VOG niet afgegeven. MARIEKE ABELS-DEKKER & NUR ALBAYRAK. VOG (VERKLARING OMTRENT GEDRAG) Nur Albayrak en Marieke Abels-Dekker haakten op dit onderwerp, de VOG, in. Marieke kondigde aan dat vanaf 1 januari 2015 de VOG gratis is aan te vragen door bepaalde organisaties. De organisaties behoren wel aan bepaalde criteria te voldoen om voor een gratis aanvraag in aanmerking te komen:  Organisatie draait op meer dan 70% op vrijwilligers  Organisatie voert breed integriteitbeleid  Aanvrager moet over Digi-D beschikken  Organisatie moet beschikken over E-nummer  De VOG wordt gratis voor vrijwilligers en zal ook in het buitenland zijn op te vragen. Nur Albayrak legde naderhand het plan van aanpak betreffende de werkzaamheden van het ministerie omtrent kindersekstoerisme uit. Preventie, opsporing, vervolging en samenwerking zijn de pijlers die het ministerie aanhoudt. Het aanvragen van een VOG hoort bij preventie. Op de site www.justis.nl staat uitgebreide informatie over het aanvragen van een VOG in het buitenland. Ook de website 59

Bachelor thesis Jessica Rongen www.inveiligehanden.nl verschaft veel bruikbare informatie voor organisaties die met en voor minderjarigen werken. HANS TRIENEKENS. Hans Trienekens van Dare2Go gaf in zijn presentatie aan zich bewust te zijn van de recente ontwikkelingen rondom voluntourism en de negatieve lading die vrijwilligerswerk op dit moment in de media krijgt. Dare2Go begeleidt en ondersteunt jongeren die een stage of vrijwilligerswerk in het buitenland willen doen. In 2013 is Dare2Go een samenwerkingsverband met het Better Care Network in Nederland aangegaan. Hans vertelde over de huidige werkwijze van Dare2Go. De organisatie stelt verschillende eisen voorafgaand, tijdens en na de reis aan vrijwilligers. Een van deze eisen is een verplichte deelname aan meerdere modules. Deze modules behoren te worden doorlopen om goed te worden klaargestoomd voordat de vrijwilliger naar het buitenland vertrekt. In een van de modules wordt specifiek aandacht besteed aan voluntourism (mondiaal burgerschap, millenniumdoelen en mensenrechten). Ook krijgen jongeren een coach toegewezen. De coach begeleidt de jongeren voorafgaand aan vertrek en vormt het aanspreekpunt tijdens en na de reis. De projecten zelf behoren óók aan bepaalde vereisten te voldoen om voor samenwerking met Dare2Go in aanmerking te komen. Dare2Go probeert op deze wijze aan voluntourism uitvoering in de organisatie te geven. In samenwerking met het Better Care Network in Nederland zijn er op deze manier al flinke stappen genomen in een zo duurzaam mogelijk aanbod van vrijwilligerswerk aan jongeren in het buitenland via Dare2Go. MATHILDE SAADHOFF-VLOTMAN. Mathilde Saadhoff/Vlotman van FOX Vakanties vertelde openlijk over de veranderende beleidsvoering van de organisatie. FOX Feel Good biedt reizigers de mogelijkheid om de rondreis te verlengen met een paar dagen vrijwilligerswerk. Hiermee probeert FOX een mogelijkheid te creëren om “naast een ontspannen vakantie de lokale bevolking een handje te helpen”. FOX Feel Good zal binnenkort (tijdelijk) stoppen. FOX wil zich op het aanbod van haar FOX Feel Good-reizen bezinnen, met name op de projecten waarbij nog steeds ‘sociale activiteiten’ worden aangeboden, zoals een kortdurende vrijwilligersreis van vier dagen aan een kindertehuis. Een van de redenen van deze bezinning is dat er weinig animo voor de betreffende Feel Good-verlenging is. Een andere reden is dat FOX wil voorkomen dat, ondanks alle goede bedoelingen als organisatie en reiziger iets terug te geven aan een land, vrijwilligerswerk onbedoeld negatieve gevolgen heeft. Mathilde gaf aan dat FOX beseft dat het bij (het aanbieden van) vrijwilligerswerk belangrijk is om als organisatie en vrijwilliger aan een aantal criteria te voldoen. Het toekomstperspectief van FOX Vakanties is om samen met de ANWB een andere vorm van vrijwilligerswerk aan te gaan bieden, bij voorkeur in nauwe samenwerking met ECPAT en het Better Care Network. Paneldiscussie De conferentie werd afgesloten met een paneldiscussie. Tijdens deze discussie werd gediscussieerd over welke vormen van vrijwilligerswerk wel duurzaam zijn. Is de lokale bevolking zelf in staat om te ondersteunen bij het werk in kindertehuizen; zijn vrijwilligers dan overbodig? Een deel van het publiek was van mening dat vrijwilligers het werk uit handen neemt van de lokale bevolking. Mensen zijn goed in staat het werk zelf te doen, de enorme toestroom van vrijwilligers leidt tot werkeloosheid. Een ander deel van

60

Bachelor thesis Jessica Rongen de aanwezigen was van mening dat vrijwilligerswerk juist nodig is: zonder vrijwilligers zouden er überhaupt nooit (sociale) projecten worden opgericht. Met welke intentie reist een vrijwilliger naar een ontwikkelingsland af? Is dat voornamelijk de eigenwaarde en eigen ontwikkeling van de vrijwilliger zelf? Wordt daarom de (negatieve) impact van vrijwilligerswerk op de lokale bevolking vaak vergeten? Een aantal aanwezigen gaven aan dat vrijwilligers zich veelal onvoldoende bewust zijn van de effecten van vrijwilligerswerk op de lokale bevolking. Zij zullen met goede bedoelingen afreizen, maar hun hulp heeft, onbedoeld, negatief effect. Het is echter niet de insteek van deze conferentie om het vrijwilligerstoerisme helemaal de kop in te drukken. Wel moet er worden stilgestaan bij de manier waarop deze vorm van toerisme nu plaatsvindt. Waar ligt de oplossing? Bep van Sloten merkte op dat je als vrijwilliger beter de “tekenjuffrouw” kunt zijn: iemand die iets leuks met alle kinderen in een tehuis komt doen. Voorkomen moet worden dat je als vrijwilliger de taak van primaire verzorger overneemt. Een organisatie kan beter geschoolde vrijwilligers met een bepaalde achtergrond (bijvoorbeeld een fysiotherapeut of een leraar) naar een project uitzenden: die personen weten wat ze doen en brengen bepaalde kennis aan de lokale bevolking over. Het is daarnaast van belang om specifieke richtlijnen op te stellen waaraan zowel de (partner)organisatie als de vrijwilliger zich houdt. Het is dan immers voor iedereen duidelijk waar hij/zij aan toe is. Het uitwisselen van kennis en ervaring blijft belangrijk. De positieve energie van alle vrijwilligers moet op dusdanige wijze worden ingezet dat de rechten van het kind te allen tijde voorop blijven staan. De presentaties van Dare2Go en FOX Vakanties geven goede hoop: is de verschuiving naar voluntourism en een verandering in mind-set inderdaad ingezet?

DANKWOORD Better Care Network Nederland en ECPAT/Defence for Children willen graag iedereen erg bedanken voor hun aanwezigheid en inbreng. In bijzonder de dagvoorzitter Gerben Hardeman en de sprekers Victoria Smith, Bep van Sloten, Marieke Abels-Dekker, Nur Albayrak, Hans Trienekens en Mathilde SaadhoffVlotman.

61


Bibliografie Ainsworth, M.D.S. et al. (1978), Patterns of attachment: a psychological study of the strange situation; Hillsdale: Erlbaum. Croes, L. (2011). Voluntourism: A study on the Dutch demand and supply side of volunteer holidays. Netherlands: VDM Verlag Dr. Müller. IJzendoorn, M.H. van, et al. (1982), Opvoeden in geborgenheid: Een kritische analyse van Bowlby's attachmenttheorie; Deventer: Van Loghum Slaterus, 1982. Tomazos, K., & Butler , R. (2012). Volunteer tourists in the field: A question of balance? Tourism Management, 1(33), 177-187. doi:10.1016/j.tourman.2011.02.020 Tomazos, K., & Butler, R. (2009). Volunteer tourism: the new ecotourism? Anatolia: An international journal of tourism and hospitality research, 1(20), 196-212. Opgeroepen op September 29, 2014, van http://strathprints.strath.ac.uk/ Wearing, S. (2001). Volunteer tourism: Experiences that make a difference. Wallingford, Oxon, United Kingdom: CABI publishing. Opgeroepen op September 29, 2014, van http://books.google.nl/books?hl=nl&lr=&id=6VRrdFoCCDwC&oi=fnd&pg=PR8&dq=Volunteer

62


Annex 5. Report Wereld café Gouda

Verslag Wereld Café Gouda Debat avond georganiseerd door Fair Trade Gouda Aanwezige organisaties:

Marie-Louise Hoogveld (Better Care Network Nederland) Evelien Driessen (SIW) Nanne Hofland (World Servants)

Programma Wereld Café:

20:00 opening, welkom door gespreksleider Mohamed Mohandis, gasten stellen zich kort voor, bv. met een kort en scherp statement (zowel vertegenwoordigers van organisaties, als jongeren (en ouderen?) die een reis gemaakt hebben) 20.10 uur: inleiding op de problematiek mbv een kort filmpje. 20.20 uur: DWDD-achtig gesprek aan grote tafel, gefaciliteerd door Mohamed Mohandis. Publiek kan ook aan tafel aanschuiven, of zit er om heen. Ze kunnen meedoen met het gesprek. Ze kunnen ook op de zeepkist iets roepen. 21.00 uur: PAUZE (met live muziek en een drankje). Ook in de pauze kan iedereen op de zeepkist iets Gouda-kundig maken. 21.20 uur: gesproken column (Justin de Visser van Fair Trade Gouda) 21.30 uur: debatclub Coornhert over stelling: “Vrijwilligerswerk doe dat meer kwaad dan je lief is” 21.50 uur: afrondend gesprek met de gasten aan tafel. 22.00 uur: borrel na, met live muziek

Introductie De opening van de avond begon met een korte voorstellingsronde. Aan tafel namen plaats Marie-Louise Hoogveld, Evelien Driessen, Nanne Hofland en Mohamed Mohandis. Na de introductie van de gasten en hun betrokken organisatie, werd er een kort filmpje vertoond “Who wants to be a volunteer?”, een parodie op een bestaande spelshow. Het filmpje gemaakt door Noorse studenten en academici wilde hiermee het debat stimuleren rondom het onderwerp vrijwilligers toerisme en de Westerse perceptie hierin. Tijdens de vertoning van dit filmpje werd er in de zaal al stilletjes gelachen en de insteek van de avond was meteen duidelijk. Het publiek was niet erg groot maar wel divers. Van de ongeveer 25 man aanwezig was jong en oud vertegenwoordigd. Toen Mohamed begon met de vraag wie er al eens 63

Bachelor thesis Jessica Rongen vrijwilligerswerk in het buitenland had gedaan, stak meer dan de helft zijn hand omhoog. Op de vraag of er wellicht mensen die avond aanwezig waren die nog van plan waren om in de toekomst vrijwilligerswerk te gaan doen in het buitenland, bleven de handen allemaal omlaag. Ervaring (ex) vrijwilliger Aanwezig in de zaal was Jolien, een afstudeer studente SPH van de Hogeschool Den-Haag die haar ervaringen met vrijwilligerswerk en stage in het buitenland deelde. Zij was in totaal met 2 verschillende organisaties in aanraking gekomen die haar hebben begeleid met haar vrijwilligers project met kinderen in het buitenland. De eerste waar ze over vertelde was Activity International waarmee ze een paar geleden mee naar het buitenland is gegaan. In totaal is ze 1 keer op gesprek geweest op het kantoor zelf en tot de dag van vertrek was er nog steeds niet duidelijk naar welk project ze nu precies ging. Ze werd volledig losgelaten en met minimale voorbereiding op pad gestuurd. Nu weet ze wel beter maar toentertijd maakte het haar allemaal niet uit. Zolang ze maar weg kon, ver en vooral met kinderen kon werken! De rest was niet belangrijk, vertelde ze. Later is ze nog een keer als vrijwilliger weg geweest en deze keer via Dare2Go waar ze volgens eigen zeggen veel meer en betere voorbereiding heeft gehad. Ze kreeg training dagen, wist welk project ze precies ging doen en werd veel beter voorbereid wat naar haar zeggen een fijner gevoel gaf. Bij wie ligt de verantwoording? Mohamed vroeg aan de zaal bij wie nu verantwoording ligt betreffende de voorbereiding van jongeren die vrijwilligers projecten willen doen in het buitenland. Zijn het de zendende organisaties? De vrijwilliger zelf? Of misschien ook de ouders? De scholen? Vanuit de zaal kwam er geluid dat ook zeker ouders een grotere rol moeten spelen in het beschermen van hun kinderen die toekomstig vrijwilligers willen worden. Er werd verteld door Jolien: “er was een meisje met wie ik samenwerkte die na 1 week in het buitenland al huilend en met heimwee haar moeder opbelde om te vragen of ze asjeblieft haar aardbeienthee wilde opsturen. Dan heb je er toch niet goed over nagedacht vind ik.” Maar ook het onderwijs en de scholen werden genoemd als voorlichters en beschermers voor de toekomstige vrijwilliger. Die spelen op het moment misschien een te kleine rol in deze discussie. Ook wordt er in twijfel getrokken door mensen in de zaal of vrijwilligerswerk in het buitenland überhaupt wel nodig is? Gert de Bruijne van Fairtrade Gouda is vaak in Afrika geweest en zei “maar vaak kunnen veel mensen in Afrika kunnen hun eigen boontjes wel doppen. Hier is niet iedereen het over eens en een Afrikaanse man stapt naar voren om te vertellen dat het wel degelijk nodig is. In het land waar hij vandaan komt heerst zoveel armoede dat elke helpende hand er 1 is, verteld hij. World Servants reageert ook en vind dat iedereen van elkaar zou moeten leren. Vrijwilligers nemen geld, kennis en tools mee om met de beste bedoelingen de armere te helpen en vanuit het christelijke perspectief (waar World Servants voor staat) is dat ook nodig. Want wat is er mis met een vrijwilliger die voor eventjes een aai over de bol van een kindje kan geven wat dan met een glimlach naar je terug kijkt en zich even geliefd voelt? SIW reageert met te zeggen dat hun niet zo werken. SIW verteld vrijwilligers dat ze geen geld mee hoeven te nemen. Je bent een extra paar handen en ze geven aan de community wat er wordt gevraagd. Aldus Evelien Driessen van SIW.

64

Bachelor thesis Jessica Rongen Zelf breng ik in de discussie in dat zeker al het vrijwilligerswerk in het buitenland niet over dezelfde kant gescheerd moet worden. Er zijn wel dergelijk goede en duurzame projecten maar waar BCNN zich over ontfermt zijn de sociale vrijwilligers projecten waar en intensief met kinderen gewerkt wordt. Kinderen die vaak beschadigd zijn en waarbij goedbedoelde vrijwilligers eigenlijk alleen maar meer schade aanbrengen. Fairtrade als voorbeeld? Na de pauze gaat de discussie verder en verteld Justin de Visser van Fairtrade Gouda over het column wat hij geschreven heeft. Hij maakt de vergelijking met de vrijwilligers industrie in het buitenland en de Fairtrade organisaties hier in Nederland. Misschien kunnen deze organisaties wel veel van elkaar leren? Zouden de richtlijnen van Fairtrade niet kunnen dienen als voorbeeld? Fairtrade heeft een keurmerk en controleert of zijn partners zich aan de duurzame opgestelde regels houdt. Zouden zendende organisaties dit dan ook niet moeten doen? Samenwerken en vooral niet tegen werken, was zijn boodschap. Na deze boodschap van Justin de Visser is het de beurt aan de debatclub Coornhert waar 3 jongens van 6 gymnasium vertegenwoordigd zijn. Ze gooien stellingen de zaal in en vragen zich onder andere af waarom deze idealistische jongeren dan fout doen? Ben je geen held als je van te voren al bedenkt dat je vrijwilligerswerk wil gaan doen in het buitenland en hier niets voor terug wilt? World Servants reageert en vind iedereen helden die een helpende hand willen bieden aan mensen die in armoede leven. MarieLouise onderstreept nog een keer dat het hier gaat om projecten met kinderen die juist zo kwaad doen. En nee, zij vind je geen held als je vrijwilligerswerk gaat doen om vooral je eigen idealen na te streven. Het draait om het belang van het kind en dit zou altijd voorop moeten staan. Social Media? Maar hoe weten we dan welke organisaties zich wel bekommeren om de positieve en duurzame manier van vrijwilligerswerk? Vanuit de zaal wordt er gezegd dat wellicht social media een rol kan spelen. Hier reageert oud vrijwilligster Jolien op en verteld dat alle vrijwilligers die ooit wel eens in het buitenland zijn geweest om te helpen, ongeacht de slechte voorbereiding, de organisatie waarmee ze gegaan zijn als positief zouden beoordelen. Want eerlijk is eerlijk, de meeste vrijwilligers hebben nu eenmaal de tijd van hun leven en slechte voorbereiding en fouten die eventueel van te voren door een organisatie worden gemaakt, zijn alweer snel vergeten zodra de vrijwilliger terug is en zijn/haar verhaal in geuren en kleuren kan navertellen. Tijdens het afronden van het gesprek werd voor mij persoonlijk wel duidelijk dat veel van de discussie ging over vrijwilligerswerk in het algemeen. De sociale projecten met kinderen werd gegeneraliseerd en gezien als een vrijwilligersproject als ieder ander project. Mohamed Mohandis vertelde dat hij vond dat er nogal een negatieve sfeer rondom het onderwerp vrijwilligerstoerisme hangt en dat terwijl vrijwilligerswerk juist alleen maar gezien zou moeten worden als positief. Hierbij bevestigde hij naar weer de uitdaging rondom deze discussie. Vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland wordt vaak niet gezien als apart onderwerp. Snel wordt vrijwilligerswerk in het algemene getrokken en dat is niet de bedoeling.

65


Annex 6. Report meeting ex-volunteer Verslag gesprekje Hendrina Schrijver (afstudeer studente Social Work)

12-03-2015

Vorig jaar is Hendrina Schrijver, studente Social Work aan de HZ, naar Oeganda afgereisd om daar haar minor te volgen. Een minor waarin zij stage moest lopen in combinatie met een onderzoek. Aangezien the international office niet bemiddeld in Oeganda moest zij zelf op zoek naar een organisatie die haar zou kunnen begeleiden en bemiddelen daar. Zelf had ze al de nodige ervaring in het werken met kinderen en is moeder van een zoontje van 3 jaar. Kinderen en pedagogiek zijn haar niet onbekend. Na het internet afgezocht te hebben (Google is your best frined) kwam ze bij Travel4Change terecht. Al snel werd haar verteld dat ze stage kon gaan lopen in een kindertehuis in Oeganda. Daar komen baby’s en kinderen tussen de 0 en 5 jaar oud. Zoals vermeld op de site: Het kinderopvanghuis is een tijdelijke oplossing voor de kinderen. Het streven is dat de kinderen worden ‘terugbemiddeld’ naar hun ouders/familie of dat er een andere structurele plek wordt gevonden waar de kinderen kunnen opgroeien.”5 Dit klinkt natuurlijk perfect! Binnen een paar weken was alles geregeld. Haar vliegticket, verblijf, verzekeringen, inentingen en alle praktische zaken waar je aan moet denken als je op reis gaat. Het was niet nodig om haar voor te bereiden, te trainen of verder voor te lichten over de organisatie. Ze heeft zelfs Henk Boelman nooit in het echt ontmoet voor ze wegging. Dat was allemaal niet nodig. Alle communicatie verliep over de telefoon en mail. Toen ze van te voren vroeg naar het project en hoe het daar allemaal in zijn werk gaat, kon niemand haar dat vertellen. Waarom niet? Er was nog nooit iemand geweest van de organisatie. Alsnog ging ze vol goede moed naar Oeganda met het idee om onderzoek te doen naar de terug plaatsing van baby’s en kinderen. Dit was per slot haar stage opdracht. Ze weet hoe het in Nederland werkt maar in Oeganda… dat is vast andere koek! En dit was het ook zo bleek al na een paar weken. Inzage in hoe het kindertehuis terugplaatsing regelt, kreeg ze niet. Wel heeft ze adoptie papieren kunnen lezen die volgens haar zeggen van geen kant klopte. Er werd haar verteld dat het terug plaatsen van kinderen €300 kost. Met al die vrijwilligers die met bosjes af en aan kwamen moest dit zeker gerealiseerd kunnen worden, dacht ze. Heel veel geld en spullen kwamen er binnen. Waar het geld uiteindelijk heen ging, is Hendrina tot de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Het was geen uitzondering als er de ene dag 15 vrijwilligers op 20 kinderen waren. Niemand die hier iets van zei. Geen een ‘huismoeder’ die dit vreemd vond. Wel baalde ze ervan als er bijvoorbeeld een dag was waarin opeens geen vrijwilligers waren. Dit kwam ook weleens voor en baby’s waren op zulke dagen niet stil te krijgen. Hechtingsproblematiek was aan de orde van dag, verteld Hendrina. “Alle baby’s en kinderen zitten daar voor een reden en kampen dus met hechtingsproblemen.” Maar thuis situaties zijn daar nu eenmaal vaak heel schadelijk en kent armoede zoals wij dat in Nederland niet kennen. Toch zou je denken als je via een Nederlandse organisatie een reis als deze boekt, alles tot in de puntjes goed geregeld is. Dat je op een goed georganiseerd project komt te werken. Dat je veilig bent. Helaas is 5

https://travel4change.nl/vrijwilligerswerk/oeganda/kinderopvangcentrum-in-jinja

66

Bachelor thesis Jessica Rongen dit niet voor iedereen het geval. De accommodatie die Travel4Change had geregeld voor Hendrina bleek toch niet zo veilig als gedacht. Er werd een nieuwe bewaker aangenomen die de veiligheid van de accommodatie moest waarborgen. In tegenstelling, een Amerikaanse vrijwilligster is daar verkracht en aan haar lot overgelaten. Een paar dagen later vloog ze terug naar huis. Nu was dit de druppel. Hendrina haar idee om 4 maanden te blijven op het project en bij te dragen aan het proces van terug plaatsing was als sneeuw voor de zon verdwenen. Na 3 weken knuffelen met baby’s en de een na de andere jonge vrijwilliger af en aan kwam, heeft ze besloten weg te gaan. Na een paar keer getracht te hebben contact op te nemen met Travel4Change, kreeg ze Henk Boelman te pakken. Na de situatie uitgelegd te hebben kreeg ze als antwoord: “Je moet ook wel flexibel zijn in Afrika. Hier lopen dingen nu eenmaal anders als in Nederland”. Na dit antwoord was ze er helemaal klaar mee en vond ze al snel via via een ander project van een Nederlandse vrouw. Ze is van de een op de andere dag gestopt op het project zonder ook maar iets te zeggen. Dit bleek ook niet nodig want niemand heeft er ooit nog naar gevraagd. Van Travel4Change heeft ze nooit meer iets gehoord. Na studie en stage vertraging heeft ze hier haar minor uiteindelijk af kunnen maken.

67


Annex 7. De nieuwe liefde Amsterdam; dillema’s rondom voluntourism https://www.youtube.com/watch?v=XQNokKuCdH4

68


Annex 8. Workshop BCNN Wereldwijzer Vrijwilligersdag Utrecht Workshop Wereldwijzer Vrijwilligersdag 21 maart 2015 Algemene info Tijdsduur: 1 uur Contactpersoon: Marlon Stapels – [email protected] Aanwezig BCNN: Renee Middel, Jessica Rongen en Karin van Mullem Waar: UniC Utrecht, van Bijnkershoeklaan 2, 3527 XL Utrecht Tijd: van 11.00-16.00, workshop van 14.30-15.30 Taken Jessica neemt de banner mee, Karin neemt flyers mee en regelt power-point en filmfragmenten, richtlijnen heeft lotte nog niet in print versie dus verwijzen naar homepage www.bettercarenetwork.nl Omschrijving workshop

Het belang van het kind voorop in vrijwilligerswerk! door Better Care Network Netherlands Wil jij gaan werken met kinderen? Kom naar onze workshop waarin we je de verschillende perspectieven van vrijwilligerswerk met kinderen laten zien, je meer vertellen over hechtingsproblematiek en je richtlijnen meegeven zodat je betere keuzes kunt maken voor duurzaam vrijwilligerswerk met kinderen. Inclusief fragmenten van de documentaire Last Minute Weeshuis.

14.30 – 15.30

Welkom en Kennismaking (Renee 14.30- 14.40 bvk korter) - Doel van de workshop (zie hier boven belang van kind voorop bij keuzes die je maakt ) - Wie zijn jullie ? Paar vragen aan het publiek. Wat ze gaan doen, waar ze heen gaan etc - Wie zijn wij ? Onszelf voorstellen (en Karin uitleg Last Minute Weeshuis kort en jessica doel onderzoek kort)

- Uitleg wat het Better Care Network is, issue in tijd zetten, parallel Nederland en mogelijkheden - Programma (hechting- filmfragm-wat is beterezorg- filfragm- casus- tips )

69


Vrijwilligerswerk met kinderen tips & tops (Karin 14.40 – 15.30 adhv powerpoint en film fragmenten) Hechting (14.40-15.00) - Intro wat hechting is - Overgang naar fragment Last Minute Weeshuis - Bespreken gevolgen hechting en de relatie met vrijwilligerswerk en hoe je hier dan mee moet omgaan

Overige gevolgen vrijwilligerswerk (15.00 – 15.20) - Fragment Last Minute Weeshuis - Voorbereiding, taal en cultuurverschillen, motivaties en verwachtingen - Business, weeshuisindustrie Tips en een goede voorbereiding (15.20 – 15.30) - Tips en Voorbereidingspunten - Richtlijnen BCN – zie homepage www.bettercarenetwork.nl Op scherm inloggen en Ieder telefoon laten pakken, internet op, en mogelijkheid richtlijnen downloaden o.a. - Bewustzijn realiteit en hechting - Selectie criteria vrijwilligers, VOG en code of conducti - kindgerichtbeleid en gedragscodes - voorbereiding en training vrijwilligers, contract, protocol - begeleiding tijdens het werk - internationale stage - keuze projectpartner (reserve www.thinkchildsafe.org)

70


Annex 9. Overview interviewees Organisatie Commercieel /stichting

Contact persoon

Activity International SIW

Commercieel

Janine Wegman Winnie Dekker

Fair Travellers Living Stone

Keurmerk Commercieel

Mirna Janneke Pikkert

Go Tanzania

Niko Winkel

Travel4Change

verantwoord vrijwilligerswerk Commercieel

Fidesco

Stichting

Travel Unique

Commercieel

Local Dreamers

Stichting

Miriam de Witt Therese Wijnen Nynke Blom

Doingoood

Stichting

Stichting

Pure volunteer Stichting

Positie

Henk Boelman

Datum interview

Persoonlijk/ telefonisch

18-11-2014

Telefonisch

Algemeen coördinat or Founder Promoter en verkoper Founder

22-11-2014

Persoonlijk

01-12-2014 05-01-2015

Telefonisch Telefonisch

07-01-2015

Persoonlijk

Cofounder

07-01-2015

Persoonlijk

13-01-2015

Telefonisch

16-01-2015

Persoonlijk

19-01-2015

Telefonisch

23-01-2015

Persoonlijk

05-02-2015

Telefonisch

Eigenares se Vrijwilllig ers coordinat or Eigenares se

Ineke Huuksloot Annemarie Spee

71


Annex 10. Transcripts interviews Transcript A Telefonisch interview Janine Wegman Activity International

18 -11-2014

J: Allereerst bedankt voor uw tijd. Vind u het goed als ik uw naam en organisatie benoem of wilt u liever anoniem blijven? A: Nee hoor, geen probleem. Mag genoemd worden. J: Zou ik dan uw naam en leeftijd mogen weten? A: Janine Wegman en 44 jaar. J: Wat is uw studie achtergrond precies? A: Ik heb een HBO opleiding gedaan en dat heette destijds THW. Toegepaste Huishoud Wetenschappen en dat is daarna veranderd naar FD, Facilitaire Dienstverlening en ik heb een afstudeerstage gelopen bij Activity International in Groningen destijds nog en dat is nu ongeveer 20 jaar geleden. En daar ben ik toen gewoon begonnen als stagiaire? J: En nooit meer weggegaan? A: Haha jawel ik wel nog een keertje weggegaan. Ik heb na mijn studie gewerkt bij een marketing afdeling en na een paar maanden kreeg ik de kans het bedrijf over te nemen want de vorige eigenaar wilde het graag verkopen en toen hebben ze mij gebeld om te vragen of ik het wilde doen. J: En wat is uw persoonlijke ervaring met vrijwilligerswerk in het buitenland? A: Ik heb stage gelopen vroeger bij de Kibboets in Israël en dat was dan vrijwilligerswerk waar ik wel kosten en inwoning kreeg. En ik heb daar in een hotel gewerkt maar ook op de dorpen zelf bij allerlei projecten dus dat viel wel onder vrijwilligerswerk. Alhoewel dat nu door de jaren heen heel erg veranderd is. Er zijn tegenwoordig zoveel verschillende mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen. Uuh.. begin jaren 90 was het voornamelijk Kibboets werk en het vrijwilligerswerk wat we nu kennen in bijvoorbeeld Latijns-Amerika, Afrika en Azië, dat was toen nog niet zo in ontwikkeling. J: Het was toen nog niet zo populair als dat het nu is? A: Nee totaal niet. Het begon eigenlijk eerst met de Kibboets in Israël en dat is door de jaren heen gewoon heel erg uitgebreid. Maar dat vrijwilligerswerk heb ik toen ongeveer 5 maanden gedaan. J: En bent u weleens betrokken geweest bij vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland? A: Nou ja zoals ik al zei, het vrijwilligerswerk bij de Kibboets daar had ik dan wel projecten met opvang van kinderen maar dat waren eigenlijk de kinderen van de medewerkers zelf daar. Maar we hebben daar wel activiteiten voor ze georganiseerd. Maar bijvoorbeeld op een school werken of in een weeshuis werken, dat heb ik niet gedaan. Ik heb wel heel veel projecten zelf verzorgd dus dat betekent als Activity 72

Bachelor thesis Jessica Rongen International zijnde dat ik naar partner organisaties ben geweest en projecten heb bezocht dus ik al heel veel projecten ook wel gezien. J: Oké, ik heb me ingelezen in jullie site en wat voor soort activiteiten jullie aanbieden en ik zag dat dat er heel veel waren en jullie zijn zo te zien in heel veel landen actief… A: Ja klopt, ik heb het toevallig laatst weer geteld en we hebben 30 landen en we hebben meerdere soorten vrijwilligerswerk op het gebied van natuur, sociaal, Wild Life, medisch en onderhoud. J: En hebben jullie per project speciaal iemand aangewezen die gespecialiseerd zijn op een gebied? Zijn er bijvoorbeeld Wild life experts of Social project experts of varieert dat heel erg? A: in ons gebied bedoel je of in het buitenland? J: Nee in Nederland. A: Ja dat hebben we opgedeeld. We hebben een vrijwilligerswerk team en daarin zitten 3 mensen van sociaal vrijwilligerswerk dus voor Afrika, Latijns-Amerika en Azië. En dan hebben we 1 iemand die specifiek Wild Life projecten doet. Dus in totaal zijn er 4 mensen bezig met vrijwilligerswerk. J: Oké, en weet u ook iets over de selectie van de vrijwilligers of heeft iedereen zijn selectie procedure? A: Nee nee we hebben overal standaard formulieren zeg maar en VOG’s bevestigingen. We vragen van elke vrijwilliger die een sociaal project gaat doen en in sommige gevallen ook een Wild Life project, een VOG voordat mensen vrijwilliger bij ons kunnen zijn. Plus daarnaast vragen de meeste partners of een CV of een application form die wij meesturen. Daarnaast hebben wij voor de mensen die een sociaal project doen een training van stichting MUSES. Waarschijnlijk heb je daar weleens van gehoord? J: Ja klopt. Ik heb ze gezien op de conferentie. A: Oke goed, nou die trainingen bieden wij dan inderdaad aan en dat is bij ons inbegrepen bij het programma. J: Moeten er bij jullie door de ontvangende organisatie en door de vrijwilliger ook een code of conduct getekend worden? A: Nou dat hangt af van de lokale partner organisatie. We hebben een aantal partner organisaties die een hele uitgebreide code of conduct hebben dus die de mensen ook moeten tekenen als ze aankomen maar we hebben ook Wildlife projecten waar dat bijvoorbeeld niet nodig is omdat de partner dat niet zelf heeft. We zijn dus nu wel bezig met of we nu zelf een algemene code of conduct kunnen opstellen dus voor alle programma’s en voor alle vrijwilligers. Want er is bijvoorbeeld een lokale partner van ons in Afrika die is daar heel goed in en de hebben een hele uitgebreide code of conduct met meerdere pagina’s en is heel uitgebreid en de andere partner heeft bijvoorbeeld 1 A4tje en daar staat bijvoorbeeld in: geen drugs op het project of het 4-ogen principe dus dat je nooit met het kind alleen mag blijven. Nou ja het kan dus heel uitgebreid zijn maar niet alle lokale partners in alle landen zijn al zover. J: En zijn de lokale partners die betrokken zijn met kinderen of werken met kinderen wel zo ver? A: De meeste wel. Maar wat ik al zei, er zijn landen die nog niet een code of conduct hebben die de vrijwilligers moeten onderteken. Maar de meeste landen waar we mee samenwerken met de meeste

73

Bachelor thesis Jessica Rongen lokale partner organisaties die hebben ook oriëntatie na aankomst. En dat kan zijn van 1 middag tot aan 5 dagen waarover er over de cultuur verteld wordt en de do’s en dont’s op het project en bijvoorbeeld kleding advies, wat mag je wel en niet aan hebben? Dat is vaak een oriëntatie maar het is ook vaak informatie die wij van de partner organisatie voor vertrek krijgen of die ze uitgedeeld krijgen als ze bij de organisatie aankomen bij de oriëntatie. J: Oke, en hebben jullie een minimum leeftijd die jullie hanteren voor vrijwilligerswerk in het buitenland? Of mag iedereen zich opgeven? A: Nee de meeste organisaties vragen vanaf 18 jaar en er zijn een aantal projecten die vanaf 16 jaar zijn en dat hebben we ook op onze site staan maar meestal is het vanaf 18 jaar. J: En worden de vrijwilligers alleen voorbereid via de training bij Muses? Of doen jullie als organisatie zelf ook faciliteren aan voorbereiding? A: Nee wat wij hebben is dat wij dus informatie geven aan mensen, handboeken voor mensen waar wat in staat over het land, over de projecten waar ze naar toe gaan en wat ze kunnen verwachten. En stichting Muses traint echt zelf vrijwilligers. Dus in het onder andere ook werken met kinderen. Wat kun je bijvoorbeeld doen als je assistent leraar of lerares bent en dat is natuurlijk een gerichte workshop en dat is dan face-to-face een kleine groep vrijwilligers die allemaal voorbereid worden. En wat wij doen is dan zoveel mogelijk informatie verschaffen per mail voordat ze weggaan. J: Dus jullie zijn eigenlijk een soort tussen persoon? Of wil je dat niet zo noemen? A: Tussenpersoon tussen de deelnemer en het project bedoel je? Ja, inderdaad maar er zit nog een tussenpersoon bij en wijn zeg maar diegene die de deelnemer screent door middel van een verklaring omtrent (VOG) bijvoorbeeld en de lokale project organisatie dus wij noemen het de lokale partner organisatie die screent bijvoorbeeld de gastgezinnen, de projecten en doet de opvang oriëntatie van de vrijwilliger. Dus tussen het project en de vrijwilliger zitten altijd 2 organisaties in. J: En is het ook nodig dat als je bijvoorbeeld met kinderen gaat werken dat je als vrijwilliger in het bezit bent van een certificaat of opleiding zoals SPH of Social Work? A: Dat hangt van het programma af. Er zijn een aantal programma’s waar het wel zo is. Maar er zijn ook projecten waar het niet vereist is en dan ben je vaak assistente of je helpt mee met het uitdelen van eten of je helpt als assistent teacher. Mensen die een opleiding hebben bijvoorbeeld SPH, dan mag je ook voor kortere tijd naar Cambodia. Ik noem even een voorbeeld. Maar je hebt dus echt een opleiding nodig om een kortere tijd met kinderen te werken bijvoorbeeld. En daar is onze partner in Cambodia gewoon heel strikt in. Maar het verschilt dus ook een beetje per partner organisatie. J: Oké, en wat zijn over het algemeen de activiteiten die vrijwilligers doen? A: Het is veel lesgeven en bijvoorbeeld ook huiswerkbegeleiding en dat je dus assistent teacher bent. We hebben bijvoorbeeld in Vietnam ook een project waar veel fysiotherapeuten gevraagd worden. Dus dan wordt er inderdaad wel een opleiding gevraagd en werkervaring vereist. Maar daar zitten dus ook mensen met een lichamelijke handicap. J: Dat is inderdaad heel specifiek.

74

Bachelor thesis Jessica Rongen A: Ja inderdaad. Heel specifiek. Het is daarom ook moeilijk om te generaliseren. Dus daarom vragen niet alle partner organisaties een opleiding omdat ze niet allemaal zulke specifieke projecten hebben. In Cambodia bijvoorbeeld wel en dat is voornamelijk op het gebied van lesgeven en in Vietnam waar ik ben geweest, daar ben je dan voornamelijk bezig met mensen met een handicap. J: En wat betreft de taal? Is dat vaak nog een barrière voor vrijwilligers of zijn de meeste wel goed voorbereid? Of zijn de project partners vaak nog veel aan het vertalen? A: Ja, nou we proberen in ieder geval altijd wel iemand te hebben op de projecten die Engels spreekt. In Suriname kun je gelukkig wel goed met je Nederlands terecht. Je hebt bijvoorbeeld in Vietnam studenten die Engels spreken die dan met je meegaan naar het project. Meestal stel je je dan de eerste dag voor op het project en dan gaat er een student mee of iemand van de partner organisatie die sowieso dan Engels spreekt. En het niveau van Engels is heel verschillend. Is sommige landen is het echt niet goed en in sommige landen is het best oké. J: En in welke landen is het niveau van het Engels dan voornamelijk wat laag? A: uuuhm ja voornamelijk doen we Engelse projecten in Azië en Afrika. Daar word Engels gesproken. Maar bijvoorbeeld in het noorden van Ghana daar kun je je voorstellen dat heel veel mensen daar de lokale taal spreken en niet het Engels. Dus dan is het wat moeilijker. We hebben ook projecten in LatijnsAmerika en daar spreken de meeste mensen Spaans. We vragen dan ook aan onze vrijwilligers die daar een project gaan doen, om eerst een cursus Spaans te volgen zodat je op niveau kunt communiceren. Maar we hebben ook Wildlife projecten waar de taal bijvoorbeeld minder belangrijk is. J: Ja dat snap ik. In ieder geval minder belangrijk dan projecten waar kinderen bij betrokken zijn. A: Ja inderdaad. Op de Wildlife projecten heb je vaak 1 project eigenaar die meegaat en die meestal gewoon Engels spreekt samen met de groep met wie je gaat. Maar dat is dus niet zo belangrijk. J: En wat gebeurd er met de vrijwilligers als ze terug komen van een project? A: Je kunt bij Muses een terugkom training doen. En je kunt je altijd aanmelden om toekomstige vrijwilligers te trainen in de toekomst. En wat wij doen als Activity International is dat iedere vrijwilliger die terug komt een mailtje krijgt met een korte vragenlijst over hoe het verblijf bevallen is, wat ze gedaan hebben, of ze nog opmerkingen hebben, of de informatie up to date is en dat soort dingen. J: En wat doen jullie met de informatie van die enquêtes? A: Nou die gebruiken we natuurlijk om de site up te daten maar ook om te kijken van, goh wat hebben ze gedaan. Zitten er patronen is dat oudere vrijwilligers bijvoorbeeld meer dan jongere vrijwilligers. We kijken eigenlijk gewoon naar wat mensen gedaan hebben en of het verblijf bevallen is en hoe zij onze lokale partner organisaties met een cijfer beoordeeld hebben en of ze zich veilig hebben gevoeld in een land. Dat soort dingen. J: En zijn de uitkomsten van die enquêtes ook openbaar of gebruiken jullie ze alleen voor intern gebruik? A: Nee alleen voor intern gebruik. We zitten wel vaak te denken, moeten we de evaluaties nu online zetten? Maar dat is vaak veel handmatig werk. Dan moet je dus… uhh… Bij sommige mensen vragen we

75

Bachelor thesis Jessica Rongen weleens of we hun reactie kunnen delen met toekomstige vrijwilligers of op social media kunnen plaatsen. En als mensen dan nee zeggen dan doen wij dat om privacy redenen natuurlijk ook niet. J: Oké, en wat betreft de begeleiding van de vrijwilligers op het project zelf? Hoe gaat dat in z’n werk? A: Dat hangt ook weer heel erg van het project af. Er zijn projecten waarbij je met een groep de hele dag op pad bent en daar heb je de hele dag door begeleiding maar er zijn ook projecten zoals bijvoorbeeld in het noorden van Ghana waar je meestal met 1 andere vrijwilliger bent. En daar heb je dan een regionale coördinator die je altijd kunt bellen als er iets is maar je zit wel alleen op het project. Maar dat zijn meestal mensen op projecten die eigen initiatief nemen en die zelfstandig zijn en die serieus vrijwilligerswerk willen doen. Mensen die in een groep vrijwilligerswerk willen doen hebben vaak meer begeleiding en zijn ook vaak wat jonger. Er zit ook wel veel verschil in qua project en lokale partner organisatie. Dus ook weer waar het ligt en hoe de lokale partner de begeleiding doet en regelt. Wat we dus ook vragen na aankomst, is of de lokale partner 24 uur per dag bereikbaar is. Dus als er wat is dat mensen daar daadwerkelijk ook naartoe kunnen. Sommige partners doen tussentijdse evaluaties en dat kan zijn door langs te gaan of een telefoontje. En wat wij doen is tussentijds nog een mailtje sturen met de vraag of ze zijn aangekomen en hoe het verblijf is. Maar in principe is de lokale partner tijdens het verblijf daar het eerste aanspreekpunt. Puur omdat we natuurlijk ook met tijdsverschil zitten in de meeste landen en plus de lokale partners zien het beter als er iets aan de hand is en als er bijvoorbeeld iemand ziek is dan gaat een lokale partner mee naar het ziekenhuis. En vanaf afstand kun je natuurlijk weinig doen. En als iemand het niet bevalt op een project dan kun je wel kijken of ze niet bij een ander project aan de slag kunnen. Of dat je zegt ik ga 2 projecten combineren omdat je bijvoorbeeld meer uren aan de slag wilt gaan. Maar dat gaat altijd in overleg met de vrijwilliger en lokale partner organisatie J: Oké en bestaan er bij jullie ook bepaalde richtlijnen voor bijvoorbeeld Social Media? Met betrekking tot het posten van foto’s, facebook, twitter etc? A: Nee hebben we niet. Maar ik weet ook niet precies wat je bedoeld hiermee? J: Ik verwijs dan eigenlijk naar de discussie die laatst opwaaide over de vrijwilligers die werken met kinderen, die vaak foto’s maken van die kinderen en dan te pas en te onpas posten op Facebook of Twitter en of dit wel of niet kan en mag of misschien wel privacy schending zou zijn. In de richtlijnen van BCN wordt hier ook aandacht aan besteed in de vorm van voorbereiding van de vrijwilliger. Zodat ze goed weten wat er wel en niet gepost, geblogd of openbaar gemaakt mag worden. A: Wij hebben hier zelf geen richtlijnen voor. Wat we wel doen is dat we de informatie van BCN doorgeven aan de vrijwilligers. Maar wij hebben geen… hoe zeg je dat… we controleren niet of ze het nu wel of niet doen. Dat hebben we dus niet. Maar de deelnemers krijgen de informatie dus wel maar we kunnen niet zien wat ze allemaal wel of niet posten op een Facebook of Twitter. J: Nee inderdaad, het is misschien ook wel te omvangrijk en groot om te monitoren. A: Ja inderdaad. Heel moeilijk om te regeren en te kijken waar ze wel en niet foto’s hebben gemaakt. J: En hoe zit het met de klachten afhandeling van de vrijwilligers? Als de vrijwilliger het bijvoorbeeld niet naar z’n zin heeft of iets dergelijks? A: Dan gaan ze naar de lokale partner organisatie want die werken meestal met meerdere projecten en dan kunnen hun daar kijken naar herplaatsing ergens anders. Maar dan moeten ze dus gelijk aan de bel 76

Bachelor thesis Jessica Rongen trekken bij onze lokale partner organisatie. Er was laatst bijvoorbeeld een meisje die het wel naar d’r zin had op een project maar zich niet helemaal thuis voelde in het gastgezin. En die hebben we toen herplaatst in een ander gastgezin en die kon wel gewoon op het project zelf blijven werken. We hebben ook mensen die bijvoorbeeld op het project zelf niet helemaal hun draai kunnen vinden en net helemaal weten wat ze moeten doen of dat ze het gevoel hebben dat ze te weinig kunnen doen of de project eigenaar daar heeft het gevoel dat de vrijwilliger niet helemaal bij ons past. En dan kan onze lokale partner dus kijken naar andere projecten in de buurt. J: Oké en hebben jullie daar dan ook bepaalde protocollen voor als zoiets voorkomt of de lokale partner organisatie? A: Nee we hebben geen protocol. Het is wel zo dat als iemand een klacht heeft over een bepaald project dat we dan contact opnemen met de lokale partner en dat zien we dan via onze evaluatie formulieren en dan kijken we van goh.. wat is er aan de hand? Maar dat meeste partner organisaties werken we al jaren lang mee samen. En het kan dan best zijn dat er bijvoorbeeld een nieuwe coördinator op het project zit die dingen anders doet of anders ziet en dat willen we dan graag weten. En de informatie die wij dan ontvangen koppelen we dan terug naar onze lokale partner. J: oké, dus als ik het goed begrijp hebben jullie van Activity International voor en na vertrek van de vrijwilliger contact? A: Nee wat ik net ook zei, we doen wel een mailtje kort na vertrek met de vraag hoe het met de vrijwilliger is en soms krijgen we helemaal niets terug en soms krijgen we terug dat het fantastisch is maar het kan ook voorkomen dat er iemand bijvoorbeeld heimwee heeft en het niet naar zijn of haar zin heeft in het gastgezin zoals ik al zei. Dan nemen wij meteen contact op met de lokale partner organisatie. Die heeft haar gebeld en we hebben een nieuw gastgezin voor haar gezocht. We kijken ook altijd de eerste week als iemand in het buitenland is, of diegene gelukkig is. Dus we sturen standaard mailtjes die eerste periode. Maar we helpen de vrijwilligers voor het grootste gedeelte van te voren. Ze kunnen hier bijvoorbeeld naar het kantoor komen om een afspraak te maken of ze kunnen langs komen bij onze informatie dagen, ze kunnen onze site bekijken, ze kunnen mailen met ons, ze kunnen weblogs van andere deelnemers inzien of eventueel een email adres van andere deelnemers krijgen. Een stukje voorbereiding en de informatie van stichting Muses, dat doen we allemaal voor vertrek. J: Oké, en wie is dan waar verantwoordelijk voor? Is er bijvoorbeeld 1 iemand die aangesteld is voor het communiceren met vrijwilligers en weer iemand anders voor de website? A: Nee we hebben coördinatoren, dus 4 coördinatoren op het gebied van vrijwilligerswerk. En we hebben iemand die de marketing doet, dus bijvoorbeeld de website up-to-date houdt en social media in de gaten houdt. Er is ook een meisje bij ons die heeft een dubbel functie. Die is bijvoorbeeld coördinator voor de Afrika landen en houdt social media in de gaten. J: En met hoeveel medewerkers zijn jullie op het kantoor in Enschede? A: Wij zijn met z’n 8e. J: Zijn jullie alle 8 fulltime aan het werk? A: Nee er zijn ook een aantal parttimers. Maar wij hebben niet alleen vrijwilligerswerk wat we aanbieden hoor. We hebben ook backpack programma’s in Australië en Nieuw-Zeeland en ook in Amerika. 77

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En als ik het goed heb begrepen werken jullie samen met BCNN? A: uuh ja met ECPAT en van BCNN hebben we de richtlijnen op onze website staan en als de vrijwilligers geboekt hebben dan geef ik deze ook nog extra mee aan de vrijwilligers. En met ECPAT hebben wij 14 jaar geleden de code mee ondertekent. Wij sturen dus bij elke boekingsbevestiging mee een stukje over ECPAT en als mensen dus iets opmerken of zien wat te maken heeft met kindermisbruik, dat ze dan weten wat ze moeten doen. Elke vrijwilliger krijgt deze informatie voordat de reis begint. J: Waarom hebben jullie destijds besloten om daar meer aandacht te besteden? A: Eigenlijk heeft Celine ons benaderd en zij vertelde ons dat er helaas in landen waar wij ook vrijwilligers naartoe sturen, zoals in Azië, gewoon veel kindermisbruik is. Je hebt meer je eigen sociale overweging want je hoopt dat als een vrijwilliger die wij sturen iets ziet en beter opletten en dat melden.. ja des te beter. Dus het was voor ons als team toen de gedachte, ja wij willen ECPAT hierin graag ondersteunen. J: En wat betreft de discussie over het volledig verdwijnen van vrijwilligerswerk met kinderen of het beter reguleren van vrijwilligerswerk met kinderen. Welke van deze opties beter zou zijn. Wat is jou mening hierover? A: Nou ik denk dat het zeker niet helemaal moet verdwijnen maar wel beter gereguleerd moet worden. En ik denk dat er meer organisaties zoals wij dan de vrijwilligers beter moeten voorbereiden als ze willen. En dat je dus naar het buitenland toe, heel veel aspecten aan de vrijwilliger mee geeft. Dus een training voor vertrek en een training als ze aankomen. En als je dan ook met kinderen gaat werken.. dat je dan uitlegt wat de voor en nadelen voor het kind dan zijn. Dus ik vind dat je daar je verantwoordelijkheid in moet nemen als organisatie. Ik vind niet dat je het helemaal af moet schaffen. Er zijn dus ook veel projecten zoals ik net al zei, dat je gewoon 1 van de handen bent die meehelpt en als je dat niet doet dan hebben sommige kinderen gewoon weinig aandacht en dan is het gewoon… dat het project misschien nog wel bestaat maar dat dan de kleine extra’s.. zoals bijles en de kinderen Engels leren goed voor ze is zodat ze later kans hebben op een betere baan. En daarvoor doen mensen het ook. En wij willen ook dat het mes aan 2 kanten snijd, dus dat de vrijwilliger iets leert van de paar maanden of paar weken in het buitenland en dat je meer begrip voor elkaar krijgt en creëert in de wereld. En ik kan ook zeggen dat het halve jaar in Israël mij toen ook heeft veranderd. Het verrijkt je wel zelf. En ik weet dat er ook vaak wordt gezegd van.. goh alleen de vrijwilliger heeft hier iets aan maar dat geloof ik absoluut niet. Wat ik net als zei is dat het mes aan 2 kanten snijdt en dat de vrijwilliger en het project hiervan kunnen profiteren. J: Dus dat moet dan ook de focus zijn van het vrijwilligerswerk? A: Ja dat je dus van beide kanten positieve voordering moet hebben. Dus de projecten moeten ook positief reageren op de hulp van de vrijwilliger en de vrijwilliger moet ook een leuke tijd hebben.. en dat klinkt misschien wel alsof ze op vakantie gaan maar ze moeten in ieder geval wel een goede tijd hebben in het buitenland. Dat ze veel leren en nieuwe mensen ontmoeten. Dat ze een keer onderduiken in een andere cultuur en dat kan je doen als je gewoon met lokale mensen aan de slag gaat. J: En zijn jullie dan ook als organisatie zelf, eens in de zoveel tijd op het project zelf? A: Dat proberen we wel, of we krijgen de lokale partners van daar hier op bezoek. Vrijdag krijg ik toevallig een lokale partner op bezoek. Mijn collega gaat binnenkort een reis maken naar Azië en die gaat dan bij alle partners in Azië op bezoek. Dat proberen we wel te plannen. We hebben ongeveer 30 78

Bachelor thesis Jessica Rongen landen waarmee we samenwerken dus we kunnen niet elk jaar naar een land toe gaan. En we hebben dus heel contact met onze partners via de mail en de telefoon en we hebben de lokale partners in ieder geval 1 keer bezocht of dat zij hiernaartoe zijn gekomen. En als we dan partners bezoeken, dan bezoeken we ook meerder projecten van die partner. J: Heel erg bedankt voor dit eerste interview en als ik later nog contact met wil opnemen omdat ik nog andere dingen te weten wil komen, kan ik dan altijd contact met u opnemen? A: Ja natuurlijk dat is geen probleem.

Transcript B Interview Winnie Dekker (SIW) 25 -11-2014 J: Introductie- Om te beginnen wil ik eerst een paar dingen weten van je. Vind je het oké als ik naam en organisatie niet anoniem houdt? W: Nou in die zin weet ik niet of ik voor de hele organisatie kan spreken want Robin van het bestuur die is er niet bij. Misschien is het dan handig om het anoniem te doen? J: Ik zou het eigenlijk wel erg op prijs stellen als ik tijdens dit interview naar jou zou kunnen verwijzen maar dat ik dit niet generaliseer naar SIW zelf. W: Nee oké dan is het prima. Want het kan zijn dat ik bepaalde richtlijnen niet ken maar die vanuit het bestuur misschien wel bekend zijn. J: Zou ik dan allereerst je lijftijd en studie achtergrond mogen weten? W: Ik ben 25 en ik heb culturele maatschappelijke vorming gestudeerd en ik heb een Kop opleiding gevolgd voor docent omgangskunde. Dat is een verkort traject waarin je docent kan worden. J: Heb je dan een pedagogische aantekening? W: Niet perse maar het richtte zich wel op projectmatig werken wat een maatschappelijk nut dient en onder andere ook jongerenwerkers.. of ik kan bijvoorbeeld ook mijn eigen stichting oprichten. Eigenlijk best wel breed. J: Wat is jou positie in dit bedrijf? W: Ik ben coördinator uitzendingen en vanaf 1 december algemeen coördinator. J: en wat houdt dat precies in? W: Op dit moment ga ik over alle uitzendingen dus vrijwilligers die voor korte of langere termijn weggaan... daarvoor zorg ik dat ze uiteindelijk ook weg kunnen. En ik regel dan de zaken op het kantoor. Er zijn verschillende vrijwilligers teams. Voor de kortere projecten heb je een vrijwilligersteam en voor de langere projecten daar heb je regio specialisten voor, daar heb ik eigenlijk allebei contact mee. En ik zorg gewoon dat alles goed loopt. J: Zit SIW met zijn kantoor alleen in Utrecht?

79

Bachelor thesis Jessica Rongen W: Ja klopt alleen hier en dan hebben we in totaal 3 betaalde medewerkers op het kantoor en een team van 60 vrijwilligers in totaal. Dan hebben we het bestuur, een trainingsgroep, een groep publiciteit, een Nederlandse projecten groep, korte groepsprojecten, langere opmaat projecten.. en vergeet ik nog iets.. EVS hebben we ook nog. J: Wat is dat? W: Dat is European Voluntary Service. Dat is best leuk om te weten want dan kan je tot je 30ste deelnemen aan een project van een jaar ongeveer in een Europees land, en dan krijg je subsidie van de Europese Unie. Dus je reis en je verblijf wordt dan vergoed. Ongeveer 90% wordt vergoed alleen je reis moet je geloof ik betalen. Je hebt ongeveer 2000 verschillende projecten waar je dan uit kan kiezen. J: en hier zijn jullie ook bij aangesloten? W: Nou het is eigenlijk heel groot. Wij hebben ons eigen netwerk dat heet de Alliance. En in dit netwerk hebben we ook de korte en de langere projecten zitten dus de reguliere projecten en daarnaast is de EVS dan een apart tak omdat het dus vanuit de Europese Unie wordt gestuurd. Maar er zijn wel veel partners in ons netwerk die ook EVS aanbieden dus daar werken we het liefst mee samen omdat we die kennen en die zien we ook 2 keer in het jaar. Maar via deze organisaties die allemaal non-profit zijn, kun je dan dus terecht. Dus bij een jongeren centrum in Roemenië en noem maar op. J: Moet je wel aan bepaalde eisen voldoen om aan deze projecten in Europa mee te werken? W: niet echt, je moet alleen tussen de 17 en 30 jaar zijn en je moet 6 tot 12 maanden kunnen gaan. Er zijn wel kortere projecten maar dat is dan meer voor de vrijwilligers die een moeilijke sociale achtergrond hebben, een handicap of iets dergelijks. J: en wat is jou voornaamste motivatie geweest om voor SIW te werken? W: Leuke vraag. Nou toen ik 15 was heb ik voor het eerst deelgenomen aan een project vanuit SIW en vanuit Youth in Action (een organisatie gestuurd vanuit de EU wat er voor moet zorgen dat jongeren zich meer maatschappelijk betrokken voelen en raken) en dat was toen in Whales. En ik was daar heel enthousiast over toen. Ik heb dat jaar daarna nog een project in Turkije gedaan en toen was 17. En ik ben in Peru geweest en naar Spanje en naar India en Griekenland. En toen ben ik ook nog projecten begeleider geweest bij een aantal projecten in Frankrijk. Dus ik heb in totaal ongeveer 8 projecten gezien en dat waren vooral korte projecten voornamelijk in Europa. Allemaal via SIW en dat vond ik eerst wel een beetje eng maar ik heb er uiteindelijk echt wel veel aangehad en van geleerd. En toen ik afgestudeerd was zag ik de functie bij SIW en toen dacht ik ja.. ik sta er wel echt achter wat de stichting doet. J: en hoe lang doe je dit nu al? W: Nou nog niet zo lang want ze werken hier met tijdelijke contracten dus om de 3 jaar wisselt de betaalde kracht dus ik werk er nu bijna anderhalf jaar. J: en waarom wisselt dat? W: Ja omdat de stichting niet veel inkomsten heeft dus het is best een risico om iemand echt vast aan te nemen dus dat is de voornaamste reden. En het kan wel omdat de stichting echt gedragen wordt door

80

Bachelor thesis Jessica Rongen zijn vrijwilligers maar af en toe is dat wel jammer omdat er zo best wel wat kennis verloren gaat af en toe. J: En wie beslist dat dan onder andere? Je had het over een Robin.. W: Ja klopt dat is dan 1 van de bestuursleden en in totaal zijn er 7 die bijna allemaal een vast baan ernaast hebben. J: En hoeveel uur per week stoppen deze bestuursleden in de stichting? W: Ja dat is gemiddeld 8 uur per week. J: En hoeveel uur per week werk jij voor SIW zelf? W: Ik heb nu een contract van 34 uur en vanaf volgende week wordt dat 36 dus ik ben wel fulltime bezig. J: Nu weet ik al een beetje meer over je persoonlijke ervaring met vrijwilligerswerk maar met wat voor soort projecten heb je ervaring mee? W; nou allerlei verschillende. Mijn eerste project was via Youth in Action en de titel was toen: Make Poverty History en dat was dan een thema wat vaak terug kwam. Je hebt dan over dat onderwerp vaak gesprekken en discussies en we hebben toen een opslag gebouwd voor meubilair en daar konden oudere mensen dan spullen ophalen en op hun beurt weer spullen achterhalen. J: Een soort kringloop idee? W: Ja echt een soort schuur daarvoor inderdaad. En ik heb toen daarna in Turkije een project gedaan om bosbranden te voorkomen. En in Spanje heb ik een archeologisch project gedaan. En in India heb ik toen een school gebouwd en de muren geverfd. En bij sommige projecten was het ook wel zo dat er dan kinderen waren maar die zijn er dan gewoon en die lopen gewoon rond. Daar doe je niet zo veel mee. Je bent er voornamelijk om de school te bouwen te verven J: Dus je had eigenlijk niets met die kinderen te maken? W: Nou je komt wel even Hallo zeggen en we bijvoorbeeld wel in de middag een spelletje in de klas gedaan en voor de rest… ja bij SIW staat vooral die uitwisseling echt centraal dus je gaat nooit met meer dan 2 Nederlandse vrijwilligers naar een project toe. Verder zijn het allemaal internationale vrijwilligers. Dus vanuit het netwerk dat wij hebben sturen we in totaal maximaal 15 vrijwilligers weg. En dan doe je ook alles samen. Dus centraal staat de zelfontplooiing van de vrijwilliger, dat je het maatschappelijk nut dient voor de lokale gemeenschap en die uitwisseling dan. J: en hoe moet ik die uitwisseling zien? W: Nou dat je in zo een groep er eigenlijk achter komt dat je toch wel heel veel verschillen hebt maar ook overeenkomsten. Dus je wisselt ideeën uit etc. J: Hoeveel soorten projecten faciliteert SIW? W: Nou veel. Eigenlijk moet je onderscheid maken tussen Nederlandse projecten, dus wij bieden Nederlandse projecten aan voor buitenlandse vrijwilligers, en daarnaast heb we buitenlandse projecten. In Nederland hebben we er nu 6. 81

Bachelor thesis Jessica Rongen (…) en qua vrijwilligers ie we uitzenden naar het buitenland. Dat zijn er ongeveer 220 per jaar. EVS doet er ongeveer 30 en de meeste gaan met groepsprojecten mee en dat zijn er meer dan 100 die echt met een kort project gaan. J: en wat houden de korte projecten in? W: Dat zijn projecten van 2 weken en daarvan gaan de meeste weg van maart tot en met augustus. En ik denk dat driekwart daarvan ongeveer naar een Europees land gaat en dan hebben we nog wat projecten in Afrika, Azië, Latijns- Amerika en Noord Amerika en dat is dan het kleinste deel. J: maken jullie onderscheid tussen de thema’s van de projecten? W: Ja we hebben constructie, natuur, kinderprojecten, dierenprojecten, met gehandicapten projecten... maar goed die projecten zijn meestal de langere projecten en de kortere projecten zijn meestal natuur en constructie en architectuur en culturele uitwisseling ook. Dus gaat het er meer over om de stad te leren kennen en dat je daar dan ook wel iets doet. En via Youth in Action hebben we dan vaak ook uitwisselingsprojecten rondom een bepaald thema dus bijvoorbeeld politiek en dan gaan er jongeren naar een bepaald land om te leren over het politieke systeem daar. Dus dan ben je niet echt iets aan doen maar meer aan het discussiëren. J: oké en je gaf zojuist aan dat je op het moment met 3 mensen fulltime werkt bij SIW? W: Nou ja eigenlijk alleen ik op dit moment en mijn collega die nu weg gaat die werkt officieel maar 30 uur per week en die gaat vanaf vandaag terug naar 19 uur en die andere werkt ook maar 2 dagen. Dus er zijn in totaal eigenlijk 2 fulltime functies als je het bij elkaar optelt. J: en nu ben jij uitzend coördinator. Wat doen die andere 2? W: de andere is coördinator Nederlandse projecten dus gaat over fondsen werving, de projecten zelf organiseren, project begeleiders zoeken en noem maar op en de derde is publiciteit en online marketing. J: Stel dat ik hier wil komen werken, heb ik dan een bepaalde studie achtergrond nodig? W: Nou we kijken altijd wel of je zelf ervaring hebt met vrijwilligerswerk want het is wel een heel specifiek wereldje waar we inzitten dus ook met die partners e.d. dus we vinden het wel een pre dat je vrijwilligerswerk heb gedaan. En toch wel vaak willen we een sociale achtergrond zien. Dus dat je een sociale studie hebt gedaan of sociale wetenschappen of antropologie. Maar het hoeft ook weer niet perse want mijn collega heeft geschiedenis gestudeerd en die is via haar orkest waar ze inspeelt weer hier terecht gekomen. Ja, je moet wel passen in deze wereld en dezelfde visie delen want het is echt een stichting en daar moet je achter staan. J: Dus een soort passie voor vrijwilligerswerk is wel belangrijk? W: Ja ook wel en het is ook een soort idealisme wat je moet delen en waar je achter moet staan. J: En wat is dan jullie visie? W: Ja we willen jongeren eigenlijk laten zien dat je open kan zijn tegenover andere mensen en eigenlijk is heel SIW eigenlijk ontstaan na de watersnoodramp van 60 jaar geleden. Er waren toen een aantal studenten die bedachten het idee om mensen uit het buitenland te halen om te komen helpen en dat

82

Bachelor thesis Jessica Rongen beviel zo goed dat er uiteindelijk veel meer projecten kwamen. SIW probeert ook die cohesie in Europa te bevorderen en dat je leert van andere culturen etc. dus iets kan bijdragen. J: Hoeveel sociale projecten hebben jullie? W: Ja dat vind ik eigenlijk best lastig om te zeggen want elke partner organisatie maakt zijn eigen projecten die die aanbied. En die langere projecten lopen meestal meerdere jaren door en die kortere projecten ja die veranderen elk jaar wel. Dus het precieze aantal kan ik niet noemen. Ik denk dat het ongeveer wel rond de 70 of 75 procent van onze projecten wel iets met kinderen is. Het is niet zo dat je als vrijwilligers zelf direct betrokken bent bij de kinderen maar dat je kinderen wel betrokken zijn bij het project. J: En wat zijn jullie populairste projecten? W: Europa toch wel. Dat valt heel erg op. Daarnaast Azië ook nog wel maar ik denk dat echt 80 procent van diegene die weggaan, naar Europa gaan. En wat ook erg populair is in de winter is bijvoorbeeld IJsland wat ook logisch want die bieden als een van de weinige ook projecten in de winter aan. En Duitsland is heel populair. Frankrijk, Italië, Spanje en ja eigenlijk zien we ook een daling van vrijwilligers die naar Latijns-Amerika willen. Dat is op het moment echt een klein aandeel eigenlijk. Minder dan 10. J: en waarom denk je dat die vraag is gedaald? W: Ik denk dat dat is omdat Latijns-Amerika vooral langere projecten aanbied en ik denk dat veel studenten nu maar voor kortere tijd kunnen gaan i.v.m. de studie die niet meer vergoed wordt en je alleen nog maar kunt lenen. En daarnaast denk ik dat veel jongeren minder geld hebben om te gaan en dus voor Europa kiezen omdat dat goedkoper is en ik denk ook omdat ze voelen dat het veiliger is. Want dat verhaal van die meisjes die in Latijns Amerika zijn verdwenen schrikt natuurlijk ook wel af en het nieuws over Ebola en oorlogen helpt ook niet echt mee. En Azië dat gaat nog best goed. Maar daar schrijven mensen zich toch vaker in voor kortere projecten. J: Maar als ik het goed begrijp is het goedkopen om een project in Europa te doen dan daarbuiten? W: Ja moeilijk om te zeggen maar het netwerk heet ook Alliance of European Voluntary Service Organisations en het is dus eigenlijk een Europees netwerk. En langzamerhand zijn er toen partners bijgekomen in Azië, Latijns Amerika en Noord Amerika en Afrika, maar echt maar een paar en eigenlijk hebben wij de afspraak dat we inschrijfgeld vragen van de vrijwilligers maar we vragen geen lokale fee. Dus als vrijwilligers naar ons toe komen in de zomer dan hoeven ze niet extra te betalen. Dus daarom hebben we die fondsen ook zo hard nodig. Maar op zich het geld dat vrijwilligers betalen om weg te kunnen gaan wordt weer geïnvesteerd in de Nederlandse projecten. Dus het is altijd al zo geweest dat als je naar een ander land gaat dat je inschrijfgeld daarheen gaat en de rest puur naar accommodatie en eten. En nu die partners buiten Europa erbij kwamen.. die hebben minder kans op fondsen werving noem maar op en minder vrijwilligers die vanuit hun land naar het buitenland gaan om vrijwilligerswerk te doen. Dus zij moeten het echt hebben van de vrijwilligers die komen. En wij hanteren dan een maximum van 100 euro per week wat de vrijwilligers extra betalen. Dus die lokale organisaties in Kenia die vragen van 200 euro voor een project van 2 weken dus dat is duurder dan dat je naar Europa naar een project gaat. Maar dan moet je nog wel je reis betalen en je inschrijfgeld. Dus de meeste projecten zijn dan rond de 200 euro als je dan naar Afrika of Azië wilt. 83

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En stel dat je naar een sociaal project buiten Europa wilt gaan maar dan voor langere tijd, zeg een half jaar of een jaar, hoeveel ben je daar dan voor kwijt? W: Nou we hebben een bedrag voor langere projecten en dat is voor studenten 350 euro en voor nietstudenten 399 euro. En voor de lokale fee, ligt het aan het project hoeveel hun vragen. Dus het ene project vraagt 300 euro per maand en de andere vraagt 200 euro en bij sommige projecten betaal je een bijdrage die je zelf kiest dus dat scheelt gewoon heel erg. Op onze site kan je dat wel zien hoor als je de projecten opzoekt. Maar het is moeilijk om precies te zeggen van.. nou zoveel kost dat. Ligt er ook aan welk land je kiest. Costa Rica is bijvoorbeeld weer een heel duur land terwijl Peru bijvoorbeeld veel goedkoper is. (…) J: Maar je had het zojuist over regio specialisten, wat houdt dat precies in? W: Ja dat zijn onze vrijwilligers en dan heb ik het echt op de groepsprojecten en de langere opmaat projecten en dat zijn onze vaste vrijwillige medewerkers van SIW en zij hebben zelf al in dat gebied gereisd en vaak ook een project gedaan dus die weten er wat van en die helpen de vrijwilliger op weg. Dus nemen ook een deel van de voorbereidingen op hun rekening. Dus kennismakingsgesprekken en die houden ook contact met de vrijwilligers zolang ze daar zijn. En evalueren ook met die vrijwilligers. J: en op welke manier houden ze dan contact? W: Meestal via email maar dat ligt ook heel erg aan de vrijwilliger zelf. De een vind het fijn om veel contact te houden en de ander niet. J: Dus jij bent niet verantwoordelijk voor het contacten met de vrijwilliger? W: Nee, dat is echt de regiospecialist. Maar ik ben wel diegene die contact houdt met de partner organisaties dus stel er is iets… dan ben ik wel de eerst verantwoordelijke om daar iets mee te doen en dan overleg ik meestal met de regio specialist of dan vraag ik bij hem/haar na hoe het is gegaan. J: Hebben jullie dan ook speciale protocollen voor het geval er iets mis is met een vrijwilligers op een project? W: Nou sowieso tekenen vrijwilligers eerst een contract waarin staat hoe het allemaal gaat op zo’n project en daarnaast uuuh hebben wij ook vaste afspraken met onze regio specialisten die hebben ook een speciaal contract als ze hier komen werken en die weten gewoon wat ze moeten doen als er iets gebeurd, dus dat ze dan met mij contact op moeten nemen en met de lokale partner moeten overleggen. J: Hebben jullie speciale eisen die jullie stellen aan vrijwilligers? W: Diegene die gaan of die komen te werken? J: Diegene die naar projecten gestuurd worden. W: Het is zo dat je voor korte projecten een aanmeldingsformulier moet invullen dus dat zijn projecten van 2 weken en dan is het niet zo dat ze echt een kennismakingsgesprek hebben maar dan schrijven ze een motivatie in het Engels en dan bepaald onze partner organisatie of ze welkom zijn op het project. Bij

84

Bachelor thesis Jessica Rongen bepaalde projecten vragen ze net wat meer bijvoorbeeld een Skype gesprek met die vrijwilliger en anders een extra lange motivatie brief. En bij die langere projecten is het zo dat ze een kennismakingsgesprek hebben met een regio specialist en dan wordt er ook uitgelegd wat de verwachtingen van zo een vrijwilliger zijn op het project en ook andersom. Wat de vrijwilliger eigenlijk verwacht van zo een project. En daarna wordt er besloten of de vrijwilliger wel of niet mag deelnemen. Want wij hebben niet de insteek om zoveel mogelijk vrijwilligers weg te sturen maar we willen wel dat ze er goed mogelijk over hebben nagedacht. En als het dan goed voelt en het is een goede kandidaat, dan mag je naar de voorbereiding dag. J: en wat houdt de voorbereiding dag in? W: op die dag komen van alle groepen, nee eigenlijk apart de korte en de langere projecten, die komen dan een dag of een weekend samen. Er komen dan gast sprekers, een gezondheid spreker en dan worden er allerlei workshops gegeven. Dus hoe ga je om met cultuur verschillen, wat doe je in bepaalde situaties en noem maar op.. Dus dan worden ze op die manier voorbereid en na die voorbereiding kunnen ze naar het project. J: en vragen jullie ook een VOG van jullie vrijwilligers? W: Ja nu op dit moment voor de lange projecten zo. Dan vragen we altijd een VOG. Alleen voor de korte projecten niet maar dan zijn we nu wel mee bezig. Of we dit willen invoeren of niet. Maar zoals ik al zei zijn dat wel projecten met kinderen op een school die er op dat moment wel zijn maar je hebt op dat moment wel begeleiders die er 24 uur per dag zijn. Een lokale medewerker van de stichting en een groep vrijwilligers. Dus dan ben je echt met 10 of 15 vrijwilligers. Dus het is niet dat je echt 1 op 1 contact hebt met die kinderen. Maar misschien is het voor extra voorzorg wel goed dus daar zijn we nu mee bezig. J: sinds wanneer denken jullie hier over na? Is dat sinds BCNN hier veel aandacht aan schonk? W: ik geloof wel dat we er toen nog bewuster over na gingen denken. Dat wel. Maar die VOG voor langere projecten was er al wel. J: dus als een vrijwilliger naar een langer project wilt en die heeft geen VOG mag diegene echt niet weg? W: Nee klopt inderdaad. En soms wordt een VOG gevraag vanuit een partner organisatie maar niet altijd en wij vragen het gewoon altijd. J: En hebben al jullie project partners die projecten aanbieden met kinderen een Code of Conduct of gedragsregels waar vrijwilligers zich aan moeten houden? W: uh ja ik denk dus... als het goed is wel. Ik weet het niet zeker. Maar in principe zijn ze gewoon allemaal partners van ons netwerk en er zijn flink wat criteria waar je aan moet voldoen om partner te zijn van dat netwerk en daar hoort ook bij hoe je met vrijwilligers moet omgaan en hoe je project eruitziet. Maar hoe dat precies eruit ziet dat durf ik je niet te vertellen maar ik werk er nu pas anderhalf jaar dus ik weet nu ook nog niet alles maar dat is wel iets om wel na te vragen. J: Je gaf net aan dat vrijwilligers nooit 1 op 1 contact hebben kinderen en dat er altijd een lokale supervisor aanwezig is...

85

Bachelor thesis Jessica Rongen W: Nou ik moet wel zeggen voor die langere projecten, hebben de vrijwilligers wel meer zelfstandigheid dus vaak.. je helpt dan de docent mee in de klas. Stel je doet dan een lesgeef project want die hebben we… dus helemaal alleen ben je niet maar goed het kan best zijn dat je weleens alleen bent met zo een klas kinderen. Dus dat kan ik niet met 100 procent zekerheid zeggen. Maar ons uitgaanspunt is om te ondersteunen dus niet dat vrijwilligers het overnemen. Kijk en wij werken wel met lokale partners die we wel heel erg vertrouwen en waar we al jaren mee samen werken. Maar we gaan niet langs bij elk project. J: Waarom niet? W: Dat kan niet, dat geld is er niet. En het is ook op basis van vertrouwen en de afspraken die we hebben vanuit ons netwerk. Dus we werken met die partners samen maar hun komen ook niet hiernaar toe om onze Nederlandse projecten te checken. J: en houden jullie dan wel contact met die partners? W: Ja zeker via email en soms ook telefonisch of we skypen. J: En hoe vaak is dat dan ongeveer? W: Nou kijk het directe contact met de partners laat ik vooral over aan de regio specialisten en dan is het vaak als er iets niet goed gaat of er moet iets geregeld worden dat ik dan contact met hun heb. Maar het is dus niet dat ik elke week of elke maand contact heb met elke partner. Dat niet. J: En in hoeveel landen zijn jullie actief? W: Nou goeie vraag. Behoorlijk wat. In Europa eigenlijk alle landen wel. En in Afrika: in Kenia, Oeganda, Botswana, Marokko. Jaar daar gaan de meeste naartoe. En uuhm ik denk dat ik er nu nog 1 mis. En daarnaast in Zuid Amerika, Peru, Ecuador, Costa Rica, 1 project in Argentinië en in Bolivia en in Azië: Vietnam, Japan, Hong Kong, Cambodia, Indonesië, Thailand en de meeste gaan naar Vietnam en Thailand. Dat valt nu het meeste op. En India en Nepal zitten we ook. Die vergat ik nog. J: Oké en hoe zit het met jullie nazorg na een vrijwilliger reis? W: Dat is voor die korte projecten van 2 weken weer heel anders want die zijn natuurlijk heel kort maar we sturen natuurlijk altijd wel een evaluatie. En op basis van een negatieve evaluatie dan vraag ik altijd de regio specialist om een afspraak met diegene te maken om dan te kijken wat er aan de hand is en stel dat er echt een probleem is dan heb ik zelf dat gesprek en dan zorg ik dat er ook oplossing komt samen met de partner en of we het project nog willen aanbieden en of we de samenwerking nog willen voortzetten. Dus op basis van evaluaties kijk ik van.. nou is het nog steeds een goede samenwerking en is het project nog steeds wel goed? En bij die langere projecten is het zo dat elke vrijwilligers een persoonlijk gesprek krijgt met de regio specialist. J: en zijn er voor vrijwilligers die in sociale projecten met kinderen gaan werken ook certificaten of opleidingen vereist in dat vakgebied? W: uhm nou tijdens het kennismakingsgesprek wordt daar wel over gesproken over wat voor achtergrond ze hebben. Maar dit is wel iets waar we het nu, en ik denk ook nadat we hebben gesprek met BCNN, dat we daar meer op willen gaan letten. Maar het is niet zo dat je nu speciale sociale studies moet hebben gedaan wil je naar die projecten gestuurd worden om iets te doen.

86

Bachelor thesis Jessica Rongen J: als ik het goed begrijp zijn jullie hier dus wel over aan het nadenken? W: Ja daar zijn we zeker mee aan de gang. J: En waar bestaan de activiteiten van de vrijwilligers uit op de sociale projecten met kinderen? W: Nou we hebben best wel wat projecten zoals in Oeganda wat heel goed loopt. We hebben daar ook een vrijwilliger die een clip heeft opgenomen. Ik weet niet of je dat hebt gezien. En dat is een lesgeef project op een school. Uhm daarnaast, er zijn wel veel projecten op scholen en opvangcentra dus ik vind het lastig om te zeggen van.. dit is het. J: en hebben jullie ook projecten waar hele jonge kinderen zoals peuters en kleuters bij betrokken zijn? W: uhm volgens mij weinig. Ik weet wel dat we een project hebben met kinderen. En ik denk dat we nu in Peru nog wel een project hebben maar mijn voorgangster heeft een documentaire gemaakt, ik weet niet of je die hebt gezien. Karin van Mullem? Last Minute Weeshuis. En 1 van die projecten van dat meisje Danique, dat was 1 van de projecten van SIW. Dus dat geeft misschien een beetje een beeld van de verschillende leeftijden van kinderen. Maar zij is er uiteindelijk blijven wonen ook. Ze heeft 3 maanden vrijwilligerswerk gedaan en die woont er nu nog steeds. J: Maar was zij dan wel voorbereid toen ze weg ging voor die documentaire? W: Nou een beetje wisselend want ik heb haar ouders ook nog gezien en die wisten het niet echt. Die ouders waren ook best overstuur en vonden het best negatief neergezet maar ik vond het best meevallen. Het zegt niet het een of het ander. Maar die ouders wisten niet precies wat ze met die documentaire wilde bereiken denk ik. J: Oké en hebben jullie een bepaald beleid wat betreft social media? Dus over foto’s en video’s die wel of niet gepubliceerd mogen worden? W: Nou we vragen altijd aan vrijwilligers of ze foto’s hebben die ze willen delen met ons en die we dan op onze website en facebook kunnen gebruiken en sommige geven aan dat ze dat wel hebben en dat kiezen zij zelf uit welke ze aan ons willen sturen. En dan hebben we onze kanton medewerker die hieruit een schikking maakt van de leukste foto’s en die zetten we dan op de site en op onze facebook. J: en hoe zit het met de werktijden van de vrijwilligers op de lange sociale projecten? W: Uuh dat verschilt ook een beetje. Het is wel altijd 5 dagen in de week en 2 dagen weekend. En als het anders is dan staat het altijd wel beschreven. Maar dat verschilt ook wel. Maar het zijn best volle dagen. J: Oké en wat als de vrijwilliger op het project zelf is, wie is dan zijn aanspreekpunt elke dag behalve de regio specialist? W: Ja ja we zijn echt werkzaam met die lokale organisatie. En bijvoorbeeld en Kenia zit het hoofdkantoor van die stichting in Nairobi... zeg ik dat goed? In ieder geval in die stad. Maar stel dat er iets is dan is er altijd wel een lokale begeleider en op die langere projecten is die dag aanwezig maar niet elke dag zoals bij een kort project. Maar die kan de vrijwilligers wel altijd bellen of bereiken of weet wel waar die zit of noem maar op. Maar goed als dat niet werkt dan kan de vrijwilliger contact opnemen met iemand van de stichting zelf en dat is dan zo iemand als ik hier. Dus net als hier, als er iets aan de hand is op een project

87

Bachelor thesis Jessica Rongen dan nemen ze contact op met mijn collega daar. En de vrijwilligers krijgen op voorhand een telefoonnummer hiervan. J: Welke richtlijnen die BCNN heeft opgesteld kunnen jullie nog verbeteren? W: Nou bijvoorbeeld die korte projecten zouden misschien ook wel een VOG moeten hebben van hun vrijwilligers en wellicht zijn er misschien wel meer punten alleen dat is iets waar het bestuur op dit moment heel erg mee bezig is. Uhm ik weet nu op dit moment niet hoe dat er precies voor staat. Ik denk dat ze nu nog in gesprek zijn met Celine en dat ze ook zelf nu de richtlijnen hebben opgevraagd bij BCNN en geloof ik ook een andere organisatie. Om ook te kijken hoe zit het dar nu mee en wat kunnen we nog veranderen. J: en zie je misschien enige obstakels voor de implementatie van de richtlijnen? W: Uhm nee ik heb daar wel vertrouwen in maar goed ik ben zelf ook wel heel enthousiast over SIW. Maar ik vind… en daar irriteer ik me wel een beetje.. is dat er helemaal geen onderscheid wordt gemaakt tussen commerciële organisaties en stichtingen. En dat is gewoon een hele andere tak en een heel ander netwerk een heel andere insteek van projecten. En ik vond dat alles nu wel over 1 kant wordt gescheerd. Van het is slecht etc. maar er zit zoveel nuance in. En ik sowieso wel dat je kritisch moet kijken naar projecten met kinderen, hoe zien die eruit? En hoe lang gaan vrijwilligers? Maar het is wel zo bij ons met de korte projecten dat als er een vrijwilligers komt die heel graag kinderen wil helpen voor 1 week of 2 weken, ja daar staan wij niet achter. Dus ik denk sowieso dat het allemaal beter kan maar als ik ons vergelijk het met andere organisaties die hier echt geld uit willen halen vind ik dat wij heel erg ons best doen om dat niet te promoten. En ik sta nog wel steeds achter het feit dat vrijwilligers naar buitenland gaan om met elkaar wat te doen en ook in uitwisseling met andere vrijwilligers van andere landen. Het is een lastige discussie maar het is wel aan de ene kant wel goed dat het aan de kaak wordt gesteld maar sommige mensen gaan dan weer helemaal een andere kant op en ik sprak van de week met iemand die dan zei: “vrijwilligers werk is zo slecht en ik moet er helemaal niets meer van hebben”. Terwijl ik dan denk.. ja dat vind ik zo ongenuanceerd. J: Ja ik begrijp het. Ik wil met mijn onderzoek wel een scheiding maken tussen commerciële organisaties en stichtingen om te kijken waar het verschil zit, als die er is. W: Ja aan de ene kant is het positief van SIW maar ook weer een zwakte bijvoorbeeld dat je een samenwerking hebt waar je in goed vertrouwen mee werkt en waar je jarenlange ervaringen mee hebt en dat je evaluaties hebt van vrijwilligers.. maar wij komen zelf niet allemaal op die projecten. Dus dan mis je misschien wel een klein stukje overzicht maar het is gewoon iets te doen als je dat allemaal wilt zien. We hebben zoveel projecten en zoveel locaties en organisaties en te weinig geld. Het is nu al krap met 2 betaalde medewerkers. J: Vallen jullie ook onder een non-profit organisatie? W: Ja we zijn ook ANBI geregistreerd. J: En heb je zelf ook alternatieven of ideeën voor vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland? Dus hoe het anders ook kan? W: nou ik vind wel dat het geld wat vrijwilligers tegenwoordig betalen bij lokale organisaties dat gaat wel echt rechtstreeks naar de projecten dus in die zin draag je al echt iets bij. Iets niet dat ze zomaar iets…. Ik 88

Bachelor thesis Jessica Rongen zeg ook altijd van die vrijwilligers doen het voor zichzelf en daarnaast dragen ze iets bij met het geld dat ze daar dan betalen. Uhm en nou ja net zoals dat project wat ik toen in India heb gedaan, ja ik vind het ook gewoon leuk om die kinderen te zien en die krijgen daar lessen. Maar als je bijvoorbeeld praktisch iets doet, bijvoorbeeld constructie of je verft iets of… kijk ik vind niet dat je bij een school verven alleen maar professionele verf krachten opzetten. Kijk en dan kan je heel kritisch zeggen dat de mensen het lokaal daar ook kunnen doen.. dat kan inderdaad maar nu heb je gewoon die ervaring van die vrijwilligers die het gewoon heel leuk vinden om te doen en financieel draag je bij aan het project.. Dus ik denk dat we misschien concreter kunnen zijn naar de projecten die een sociale insteek hebben maar dat je zelf niet concreet die taken uitvoert. En je weet toch wel dat het geld terecht komt bij die stichting. Ik heb wel een voorbeeld waar ik heel erg van geschrokken en dat is in Nepal en dat is.. als je op onze website kijkt… Kinderproject. Dat houdt dus in dat je voor 2 weken constructie werk doet. Dus een muurtje bouwen met stenen en cement en dat is best wel zwaar werk. En daarnaast zijn er nog kinderen want die hebben daar.. ja die wonen daar.. en het is volgens mij een soort op zichzelf staande opvang. En die 2 meiden waren hier op voorbereiding geweest en die kwamen over alsof ze het allemaal heel goed wisten en wisten waar ze aan begonnen. En na een week kreeg ik het bericht dat ze waren gestopt met het project en ze hadden de vrijwilligers die daar waren meegekregen want ze vonden het werk te zwaar en ze moesten teveel stenen sjouwen. En ze vonden de kinderen en de jongeren die daar zaten eigenlijk veel te zelfstandig dus die zorgden meer voor de vrijwilligers dan andersom. En die meiden zeiden dat ze daar toch wel voor die kinderen waren en om ze te helpen. En ze waren hier zo boos over dat ze bij het project hun geld hebben terug geëist. En het geld wat ze daar betaalde ging gewoon naar het schooltje waar die jongeren ook les kregen. Kijk dan doe je wel alleen constructie werkzaamheden maar je doet alsnog iets nuttigs. Dus ik vond dat zo beschaam lijk en ja dat soort vrijwilligers willen we dus ook echt niet uitzenden. En dat is natuurlijk ook een moeilijk iets dat je als vrijwilliger best een vertekend beeld kan hebben. J: en wat vind jij persoonlijk dan nu van de media aandacht en heisa over mensen die zomaar weeshuizen en opvangcentra opstarten om er zelf alleen maar beter van te worden? W: Ja vind ik echt verschrikkelijk maar dit is gewoon persoonlijk. Ook dat stukje Nieuwsuur was natuurlijk heel zwart-wit weggezet maar ik vond het ook wel mooi want bijvoorbeeld World Mapping.. Ja ik sta niet achter hun organisatie want hun voeren hele agressieve marketing op die scholen en heel veel leerlingen die zien dat filmpje en die zien een jongen bij dat zwembad en met Afrikaanse kindjes knuffelen. En ik vind dat echt verschrikkelijk. En dan wordt er hier ongeveer 2000 euro opgehaald en dat doen die kinderen met langs de deuren gaan bij mensen hier. Ja ik vind dat verschrikkelijk. En wij hebben bijvoorbeeld ook contact met een school in Os maar wij hebben die projecten alleen nog maar in Europa. Dus in België en Estland en Frankrijk. En als je dat dan naast die jongen zet bij het zwembad in Brazilië.. ja dat irriteert mij mateloos. En ze zeiden in die uitzending ook dat ze geen projecten hebben in weeshuizen terwijl het gewoon letterlijk op hun website staat. Ja het is zo commercieel. Kijk ik weet het niet precies en misschien gaat er ook wel een groot deel van die 2000 euro naar dat project daar maar ik ben er sowieso op tegen om met een grote groep Nederlanders ergens naartoe te gaan… om dan te kijken van kijk.. J: oke dit dankjewel voor dit interview en als ik nog vragen heb dan neem ik contact met je op.

89


Transcript C 01-12-2014 telefonisch gesprek Mirna van der Veen Fairtravelers M: (…) Zelf heb ik ook verschillende reizen gemaakt en heb toen ook te maken gehad met arme kindertjes uit kindertehuizen. Maar wat wij als groep toen jammer vonden is dat wij na een maand weer verder gaan maar die kinderen hebben vaak van hun eigen land niks gezien. En die vragen dan ook aan ons... waar gaan jullie heen? En wat gaaf dat je dat doet en die zijn hartstikke nieuwsgierig. Maar wij gaan gewoon verder en die kinderen blijven daar gewoon achter. Best bizar vonden wij dat. En toen hadden we het erover en toen dacht ik hé… wat als je nou tijdens je reizen die kinderen op het project de gelegenheid kunt bieden om zelf een keer op vakantie te gaan of een reis te laten maken want je hebt in die landen ook gewoon de faciliteiten om ergens met een groep heen te gaan…dat die kinderen ook mee kunnen. Gewoon kijken of daar ook mogelijkheden voor zijn. Dus kijken of je die kinderen een stukje van hun eigen land kunt laten zien en kijken of je daar aan kunt bijdragen. Wij hebben toen ook gehoord dat als je nou spulletje of speelgoed mee neemt, dat is lang niet altijd nodig en als je het doet kun je het beter lokaal doen of kopen. Eigenlijk gewoon kijken naar iets structureler want je bent er natuurlijk maar kort. En wij willen dan met die managers van die weeshuizen dan kijken wat er mogelijk is om die kinderen ook een reis te laten maken. Of je dus kunt bijdragen aan een vakantie voor hun. Vaak lijkt zo een kleine dan leuk maar kunnen we dan niet samen sparen voor iets groter. Dus bijvoorbeeld voor een zomerreis voor die kinderen. Dus dat leek ons wel een leuk project en dit idee hebben we weleens aangeschreven bij de ASN Bank voor de Wereld voor Morgen prijs en daar zijn we toen mee aan de gang gegaan en zo is in eerste instantie Fairtravelers ontstaan. En toen ben ik daarna daar geweest en toen hoorde ik wisselende verhalen. Ik heb het zelf toen echt heel erg getroffen, dat in elk geval en een hele goede tijd gehad in een opvanghuis voor jongeren en een community-based eco resort maar wat ik daar zag dat door die opvolging van reizigers zonder dat daar enige communicatie over is, omdat dat gewoon onderontwikkeld is, dat daar mensen vanuit het buitenland… Na ons kwam een Deens meisje in dat eco-resort. Wij hebben daar wel een hele leuke tijd gehad hoor alhoewel het op het begin best lastig was omdat we vrijwilligers waren en die mensen van het eco-resort hadden liever dat we de volle pond betaalde maar we hadden maar een bescheiden kamertje en betaalde niet zoveel. Maar goed dat Deense meisje die na ons kwam die kwamen we op een gegeven moment in het zuiden van Thailand tijdens onze reis weer tegen en zij het dus he-le-maal niet leuk gehad. Want zij moest in een heel goedkoop hutje slapen waar kakkerlakken zaten en dat vond zij vreselijk. Ja, ik denk dan... oké daar zitten kakkerlakken en ik doe mijn klamboe dicht en ik denk dan mij mezelf... ja de mensen die hier wonen die slapen zelfs zonder klamboe. (…) Ja, het is ook gewoon een kwestie van instelling vind. En de chief van dit resort moest ook zo hard werken. Want hij kreeg er steeds meer gezinnen bij vanuit de jungle want die konden niet meer rondtrekken of die hadden familie en die waren heel arm. Dus het was van 11 families naar 40 families gegaan dus hij kreeg wel inkomsten maar hoe ga je die inkomsten investeren? Dus wie geef je een baantje en wie niet? En wat moet diegene daar voor doen etc. Dus die man die kreeg met een sociaal systeem te maken, een kleine micro economie en waar die eerst zwaar werk aan had en als er dan ook

90

Bachelor thesis Jessica Rongen nog eens zo een verwende buitenlander komt.. dan had hij zoiets van.. ga jij maar lekker weg en terug naar je eigen land. Terwijl wij juist een hele toffe tijd hebben gehad. Wij hadden een spel gemaakt en bedacht van, hoe kun je die mensen Engels leren? En ik moest vroeger van mijn ouders ook gewoon in de horeca werken dus ik weet wel wat poesten is. Dus wij moesten die kamers daar schoonmaken en boenen en ja die paar kakkerlakken.. ja wat maakt mij dat nou uit? J: Is toen vanaf dat punt je idee ontstaan om fairtravelers te beginnen? M: Ja ik wilde het toen duurzamer maken. Ik vond ook dat de communicatie beter kon en waarom is het verschil zo groot tussen vrijwilligers? En dat heb ik wel meegenomen in mijn idee. En voor het weeshuis dacht ik uiteindelijk.. tja weeshuis, opvanghuis, geef het beestje een naam.. en daar dacht ik toen, ja ik zou wel heel graag betrokken willen blijven bij dat weeshuis op een manier dat ik bijvoorbeeld de volgende reiziger, dat ik die kan volgen. En dat ik dan bijvoorbeeld weet wie er dan rond kerst is en dat ik dan geld kan overmaken en dat je dan ook weet dat het echt aankomt snap je? En niet dat je het op een rekening stort.. want er zat daar ook nog een partner organisatie achter.. en ja ik wilde dan ook heel graag dat het bij die kinderen terecht zou komen. En dat kan je dan ook op een leuke manier doen. En dan ook het liefst met kerst want het was een weeshuis met een katholieke achtergrond dus kerst is voor hun een hele speciale tijd. Alleen ik wil het dan wel graag zien waar dat geld naartoe gaat. want er zijn ook zoveel andere verhalen over waar je geld dan heen gaat en dat is niet bij die kinderen. En ik wilde gewoon heel graag echt bijdragen. Dus ik had het er met die manager van het weeshuis over en die vroeg aan mij… wil je ons dan ook blijven steunen? En toen zei ik wel… dat wil ik wel maar hoe kan ik dat nu structureel doen? En hoe kan ik bij jullie betrokken blijven? Dus ik ga daar over nadenken. Ik zag toen op het internet dat ze maar een hele vage website hadden dus ik weet niet waar mijn geld dan bij terecht komt dus dan kan mijn organisatie misschien wel wat doen maar dan weet ik het eigenlijk nog niet zeker. Ik wil graag meer transparantie. En toen kwam ik dus bij mijn organisatie terug en vertelde dat ik het graag allemaal duurzamer wil maken en daar had ik dus eigenlijk allemaal ideeën over. Ik had toen ook een weblog gemaakt en kunnen we daar misschien niet meer uithalen? Samen met de site: waarbenjij.nu. Ik was toen bij de ASN bank wel geholpen met een organisatie adviseur want we hadden het net niet gered met ons idee. Dus toen heeft onze organisatie adviseur ons op crowdfunding gezet. En toen ben ik doorverwezen naar andere organisaties. Want je hebt het World Volunteer Forum en dat waren een aantal organisaties die samen wilde kijken naar hoe ze het een of andere konden verbeteren. En dat bleek niet te werken omdat daar heel veel in gehandeld bleek te worden. Er werd gewoon veel ingezet als strategische marketing planning en daar werd veel in gesjoemeld en ze konden eigenlijk weinig echte afspraken met elkaar maken ze hadden eigenlijk het gevoel van eenrichtingsverkeer. Ik kan hier wel delen maar andere mensen halen veel meer. Er zijn dan mensen die nemen de leiding en die laten het allemaal heel leuk klinken maar als je er dan niets mee doet dan vinden ze je eigenlijk niet goed genoeg en zelf deden ze eigenlijk helemaal niks. Dus nou ja toen kwam ik daar dus bij en dat vonden heel veel organisatie wel heel leuk omdat ik onbevangen ben en mijn drive is dat ik vind dat alle mensen op de wereld, dus ook kinderen, een kans moeten hebben om een fijn leven te hebben. Dus de tijd die ze hebben, om dat op een gezonde manier door te brengen. En dat is mijn enige drijfveer. En toen kwam ik steeds verder en verder toen op een gegeven moment mijn spaargeld op was en toen… toen zat mijn plan nog iets anders in elkaar dan nu want toen maakte het crowdfunding daar nog deel van uit.. maar daar zit dus nu die Michel van Be-More

91

Bachelor thesis Jessica Rongen bijvoorbeeld heel erg op want dat is zo een belangrijk deel van zijn verdien model, dat hij dat toen heeft geblokkeerd. Want hij dacht... dat laat ik jou niet doen. En hij kwam toen ook naar meetings van mij toe en hij kwam dan altijd met hele flauwe vragen en antwoorden. Maar goed toen heb ik het eigenlijk een beetje geparkeerd en toen was ik het ook eigenlijk een beetje zat want ik kreeg ook kritiek van de universiteiten en die deden ook allemaal heel moeilijk. Die vroegen telkens van.. hoe wil je dat dan gaan doen en leg nog eens uit… In plaats van dat ze tegen mij zeiden van.. kijk eens of je hier mee verder kan of dat je daar mee verder kan. Ik kreeg alleen maar een hele boel botte antwoorden of een hele boel literatuur en geen ondersteuning. Want ik had ook een heleboel vragen kunnen laten stellen door hoogleraren en studenten in colleges.. dat had ik gerust kunnen doen want dan hadden we nu al een stuk verder geweest. Maar dat kon allemaal niet want het was allemaal te moeilijk en ik moest me zeker niets in mijn hoofd halen etc. Terwijl ik juist zoiets had van, als jullie je juist hier achter scharen dan krijg ik juist een heleboel organisaties achter mij want die vinden juist dat er een heleboel organisaties bij komen en die een heel mooi verhaal ophangen terwijl hun kwaliteit misschien wel helemaal niet zo goed is. Dus zo is dat dus allemaal gegaan. En ik heb toen daarom het plan geparkeerd en ben ergens anders gaan werken in biologische levensmiddelen totdat dat bedrijf werd verkocht en mijn contract niet verlengt. Dus dat vond ik heel jammer in die tijd maar aan de andere kant was Fairtravelers ook de hele aan tijd aan me blijven trekken en heb ik de markt ook de hele tijd gevolgd. En toen heb ik dus ook dat plan verder ontwikkeld. En toen kwam ik bij per toeval bij de ANWB terecht waar ik 4 maanden heb ingevallen voor iemand met zwangerschapsverlof en toen heb ik de markt eigenlijk vanuit een soort toerisme perspectief bekeken. Dus ik heb er toen heel veel cijfers, markt analyses etc. uitgehaald en toen mocht ik het daar presenteren en toen kwam ik steeds hoger in de boom. Ik kwam bij steeds hogere managers terecht en toen ben ik dus ook weer met de organisaties gaan bellen en verteld dat ik eigenlijk wel een heel goed plan heb waar ik mee verder wil. En dat was net op het moment dat de uitzending van Brandpunt op tv was geweest dus daarom sloeg dat op dat moment echt heel goed aan. En nu is het dus zo dat het plan wat klaar ligt echt goed genoeg is om uit te rollen. Dus mijn hele plan komt uit eigenlijk uit de onderliggende gedachte om vrijwilligerswerk duurzamer te maken. J: En dit keurmerk wil je ontwikkelen met samen met nog 3 andere mensen las ik op de website? M: Ja inderdaad. Nou ja dit is een tijdelijk bestuur want nu wordt de stichting in oprichting opgericht.. en dat betekent dat we dus ook fondsen en bijdragen kunnen vragen aan mensen waardoor ik het dus ook betaald kan gaan doen. En ik doe alles dus nu eigenlijk alleen uit eigen zak en het wordt steeds meer werk en sinds het onderzoek van de Volkskrant ik ook wat minder solliciteren tenminste dat wordt heel lastig dus ik moet er nu wel iets van een inkomen uit gaan halen anders kan ik het niet meer rondbreien. Dus er komt nu een stichting in oprichting maar de uiteindelijke stichting die we in de loop van 2015 willen oprichten en wat een definitieve keurmerk is en waar definitieve afspraken gemaakt worden.. ja dan ben ik wel op zoek naar andere bestuursleden dus leden met meer publiek profiel zodat dus ook het bereik veel groter is en zodat daar ook ruimte voor is om een kritische wetenschapper in neer te zetten of iemand van een Better Care Network… dus ja wat dat betreft ja ook wel echt slagkracht hebt. Dat is ook wel echt belangrijk. Want we hebben ook wel gezegd van.. we willen nu wel dat mensen dat echt gaan doen en dat is ook wel echt een vereiste. En waarom vinden we dat een vereiste? Nou omdat we daar met experts naar hebben gekeken dus dan zijn het niet de organisaties of vrijwilligers die dat willen.. nee

92

Bachelor thesis Jessica Rongen dan zijn het echt de deskundigen die zeggen… wil je het keurmerk krijgen dan moet je dit echt doen en dan is dit een vereiste. J: dus je wilt volgend jaar je netwerk alleen maar groter maken en uitbreiden? M: Ja precies en dat is ook elke keer mijn uitdaging geweest om niet alles van te voren vast te leggen. Maar een ANWB bijvoorbeeld.. dat zijn allemaal hartstikke drukke mensen maar die kunnen wel heel kritisch kijken. Maar ik wil weer niet van hun afhankelijk zijn dus het moet allemaal heel goed geregeld zijn. Dus dan wil ik eerst voordat ik afspraken maak, specialisten hier heel goed naar laten kijken. Maar dan moeten die afspraken er wel zijn en dan moet die organisatie er wel staan. Want ik kan niet zomaar aan mensen vragen of ze met me willen meekijken en die organisatie staat er nog niet. Nee, het is nu eerst een fase van verkennen, kennis delen en het idee laten landen. En dus nog van alle kanten ook. Dus overheden, expert organisaties, organisaties zelf, activisten organisaties, belangen organisaties en die dus allemaal informeren en erbij betrekken. J: Oké en fairtravelers wordt dan een keurmerk van en voor vrijwilligers. Hebben jullie dan ook een speciale focus op een bepaalde groep vrijwilligers of betrekken jullie alle vrijwilligers erbij? M: we doen eigenlijk alle vrijwilligers en we doen het vooral… eigenlijk heel erg om onze werkwijze te promoten. We hebben het er bijvoorbeeld met het ministerie van V&J erover om te kijken of ons systeem en onze denkwijze.. en daar ben ik nu onderzoek naar aan het doen en heel druk mee.. maar die stuur ik wel op want dan kan je ook zien wat onze visie is op de markt en op welke wijze wij de reizigers gaan benaderen. En dat is ook een stukje waar we met de Radboud universiteit een discussie over hebben gehad. En ik schrijf het onderzoek dus ook voor hun zodat hun er ook heel kritisch naar kunnen kijken en hun dus ook de knel en verbeter punten kunnen aangeven. Ik geloof alleen wel echt… ik heb het nu allemaal geanalyseerd en ik heb natuurlijk een hele andere kijk… ik kijk gewoon naar de situatie zoals die is. En ik vraag mensen: hoe gaat het bij jou? En daar heb ik een analyse uit gekregen waarvan ik denk dat de hele sector wel profijt van gaat krijgen. J: en stonden de organisaties en de mensen met wie je allemaal hebt gesproken ook erg open en enthousiast tegenover jou ideeën? M: Nou dat was eigenlijk heel verschillend. En in 2009 en in 2011 was het ook al heel verschillend. In 2011 had je heel veel bezuinigingen dus alle branche organisaties in ontwikkelingshulp die waren toen zoek. Er werden organisaties opgeheven en er waren organisaties die nog niet wisten of ze geld kregen, er waren organisaties die waren net nieuwe partnerschappen aangegaan en iedereen was zoek. En er was ook heel veel over dat Particulier Initiatief te doen waarbij internationaal vrijwilligerswerk een bijzondere positie inneemt omdat daar soms ook een commercieel verdien model op wordt gehanteerd. En dat is eigenlijk zout op slakken gooien want mensen vroegen zich af hoe vrijwilligerswerk nou zoveel geld kan kosten.. dat kan toch niet? Waar ik overigens een hele andere mening over heb want het hoeft inderdaad niets te kosten en lever je met je aanwezigheid alleen al een goede bijdrage maar in andere situaties kan het juist wel heel goed helpen. Maar goed dat is gewoon heel verschillend. Maar ik vind ook dat er heel erg slecht naar elkaar geluisterd word in de sector. En nu ook weer.. sprak ik laatst met iemand en die was zo gesloten. En ik vroeg me af.. waarom kunnen we niet gewoon met elkaar in gesprek? Maar goed, ja dat is gewoon heel lastig. Maar de meeste mensen staan juist heel erg open voor mijn benadering omdat ik het echt gewoon heel zuiver houd. Hoe moeilijk ik het persoonlijk af 93

Bachelor thesis Jessica Rongen en toe ook vind, en gelukkig word ik dan wel gesteund door mijn vriend en door Eliane die hier al heel erg lang belangrijke input voor levert. Maar er zijn ook wel een heleboel interessante gesprekken en heel veel informatie waardoor ik nu ook echt verder kom. Het plan is nu ook wel echt ready to go. J: Oke en als ik de site dan goed begrijp willen jullie een keurmerk laten opstellen aan de hand van evaluaties van vrijwilligers. Maar deze evaluaties, wanneer worden die afgenomen? Voor, tijdens en na? M: nee echt ook voor, tijdens en na. En dat is een onderdeel van het keurmerk. Het wordt dan 1 van de aspecten die de organisatie moet gaan borgen. En dat is ook een stukje werk die we van de organisaties vragen. Dus als de reiziger dan op reis gaat moet je een kopie van je paspoort inleveren maar ook een bevestiging van deelname aan het onderzoek. J: En wat voor soort vragen willen jullie hierin stellen, in die evaluaties? M: Ja dat is.. dat is.. ja als ik dat heb dan… dat moet ik nog op mijn website zetten maar ik kan het misschien wel opsturen, dan moet ik even kijken. Het nadeel is af en toe.. Ja ik geef eigenlijk altijd meteen maar alle informatie maar.. maar dan moet ik even kijken, even opzoeken. Wat wij doen is wij analyseren de reiziger, dus de algemene informatie en uhm we toetsen de reiziger op bepaalde voorkennis op bepaalde verwachtingen en plannen. Dus de intentie die ze hebben en vervolgens informeren we de reizigers nog eens. De we vragen ze of ze die en die informatie hebben gelezen en wij vinden het dan belangrijk dat je deze informatie heb gelezen of dat je stukjes heb gezien dat je op die manier je bijdrage kan bepalen. Dus op die manier dragen we meteen een stukje bij aan de kwaliteit meteen. En vervolgens gaan we kijken van nou… hoe is het jou vergaan? Ben je goed voorgelicht door je reisorganisatie dus dat je lokaal echt een goede bijdrage heb kunnen leveren, wat zou er beter kunnen? En dat is een deel van het onderzoek. Maar het eigenlijk heel belangrijk dat ze eigenlijk die eerste stap gaan zetten. Dus we moeten nu echt het kaf van het koren gaan onderscheiden. Want we horen in de wandelgangen dat sommige organisaties gewoon echt geen goed werk leveren. Ik wil dat gewoon zeker weten. Kijk want als het gewoon zwarte pieten spel is en ik heb heel veel ‘gepapegaai’ gehoord de laatste tijd.. gewoon een beetje borrel praat. En zo lijkt het natuurlijk alsof alleen de grote organisaties goed werk verrichten en je moet vooral doneren aan die organisaties. En wij willen gewoon weten waar het nu goed geregeld is en waar niet. Ik wil dat weten van de mensen zelf. En ik wil het niet van horen zeggen hebben, ik wil dat gewoon horen van de mensen zelf. Lijkt me een heel goed begin punt. En vervolgens mijn er dan nog wel onderzoekstrajecten waar ik mee verder wil en die verder wil gaan uitdiepen. En wat mij altijd heel erg heeft verbaasd want toen ik in 2010 of in 2011 heb gesproken met……? En die deden zo denigrerend. En zeiden: je kunt reizigers toch helemaal niet vragen hoe het nou gaat met een kind want wat weet zo een kind daar nou van..? en ik dacht toen nou.. Als je aan kind gaat vragen van: Hoe gaat het nou met je? En denk je dat je hierdoor goed terecht komt? Dat kun je kinderen zelf ook niet vragen. En als jij in een land bent waar kinderen het slecht hebben en waar ze op straat hebben geleefd dan is het bijvoorbeeld heel moeilijk dat als er de mankracht en de financiële middelen niet zijn om jou terug te plaatsen naar je familie en waar nodig jou te begeleiden. En dan kan het wel zijn dat die managers tot over hun oren in het werk zitten en dus helemaal geen tijd hebben om jou familie op te zoeken. En dat zijn hele lastige situaties waarbij gewoon een bepaalde diepgang in zit waarbij ik in elk geval en de ervaring die ik heb met vrijwilligerswerk en kinderen.. dat hun veerkrachtigheid en hun hoop en hun dromen en nou ja.. dat is gewoon ontzettend belangrijk want ik denk ja.. daar zit het hem wel. 94

Bachelor thesis Jessica Rongen J: en zou je dan bijvoorbeeld door middel van informatie verschaffing vooraf aan die vrijwilligers met betrekking tot eventuele negatieve effecten, het werk zo transparant mogelijk willen maken? Of wat moet ik me voorstellen bij die informatie verschaffing vooraf? M: nou daar heb ik bijvoorbeeld hele goede ideeën over want ik zou bijvoorbeeld best hele graag de documentaire van Karin van Mullem willen laten zien op de website en deze dan van te voren tonen aan de vrijwilligers. En het mooie is dat de organisaties die zich hierbij aansluiten.. ja iedereen krijgt hem dan te zien inclusief elke reiziger. Want nu is het een probleem dat er telkens nieuwe organisaties bijkomen en dan zijn er bepaalde organisaties en die zeggen: kijk… wij willen heel graag dat je niet drinkt tijdens het vrijwilligerswerk en we vinden het wel belangrijk dat je er bent tijdens het vrijwilligerswerk en je moet wel elke dag opdraven en dat is wel belangrijk omdat het om een hele kwetsbare situatie gaat. En dan kom je bij de volgende organisatie en die zegt weer: Nou maar bij ons is dat allemaal hartstikke goed en wij hebben daar een landen coördinator en past heel erg goed op en die begeleid jou. En je doet met een collega vrijwilliger een leuke activiteit en zo krijg je leuke ervaringen. Dus als je nu de keuze hebt dan ga je natuurlijk boeken bij organisatie 2. En dat is dus de uitdaging van die organisaties. J: Dat is inderdaad een manier van marketing en jezelf als organisatie positioneren op een bepaalde manier. M: Nou dan moet je is eens gaan kijken naar die landen en hoe het daar allemaal is geregeld en hoe die organisaties daar allemaal mee aan worstelen zijn. Ik zeg maar zo, als wij in Nederlands buitenlandse vrijwilligers zouden krijgen die rond de 2500 of 3000 euro meenemen, nou zouden er hier ook heel veel mensen die hier iets van willen mee pikken. Kijk het gevaar is natuurlijk wel dat je elke week een andere vrijwilliger hebt en dat is natuurlijk niet echt de bedoeling. Kijk het kan wel, maar dan moet je er wel heel goed over nagedacht hebben hoe je dat inricht. Kijk als je kijkt naar het vrijwilligerswerk wat wij bij stichting Heppie doen, daar zou ik niet elke week een kind aan bloot willen stellen. Dan wordt een kind echt hor en dol. Maar een keer in de zoveel tijd is het zo lekker voor een kind om zich even helemaal te laten gaan en leuke dingen te doen. En dan heb je er opeens thuis en op school en heel ander kind aan. Wij noemen dat het ‘Heppie effect’. En als we dan naar vrijwilligerswerk weer kijken dan zou je dat misschien wel een maand kunnen doen maar dan alleen als je hele duidelijke taken hebt en er bijvoorbeeld echt alleen maar bent voor de huiswerkbegeleiding. Kijk geen probleem. Zeker als ook die managers kunnen inkaderen en zien van, dit zijn echt mensen die samen met ons helpen werken aan een betere wereld. De nieuwe generatie moet het natuurlijk gaan doen. Dus wees zuinig op jezelf, wees zuinig op je vriendjes, begin niet zomaar aan kinderen etc. Kijk en daar zijn we met ze alle als groep nu mee bezig. (…) J: Maar wat verstaan jullie als Fairtravelers nu precies onder een duurzame wereld? M: Een duurzame wereld is een wereld waarin elk kind gezien wordt en van stichting Heppie heb ik daarom ook heel veel geleerd en hun hebben ook echt een heel goed plan. Want als je als kind al niet gezien wordt, wat moet er dan later van jou worden? Kijk bijvoorbeeld nu ook in Kenia he… kijk de kwetsbaarheden moeten gezien worden. En nu in deze wereld moet ook de kwetsbare natuur goed beschermd gaan worden waarin kwetsbare dieren beschermd worden en de kwaliteit van leven van dieren beschermd wordt en inderdaad ook van mensen in kwetsbare situaties. Dus kijk naar de.. ja het 95

Bachelor thesis Jessica Rongen groeit nog steeds enorm en kijk naar gebieden waar conflict situaties zijn en schaarste gebieden waar je met vrijwilligerswerk misschien meer mogelijkheden ziet omdat.. nou vrijwilligerswerk toch meer met je doet en de onervaren mensen. En ontwikkelingshulp en noodhulp dat gebeurd gewoon meer door ervaren mensen. En als je dus kijkt naar gebieden waar schaarste is en kinderen over het hoofd worden gezien omdat ze veel meer met overleven bezig zijn, als dat de duurzame wereld is, en de sterkste schouders dragen ook de zwaarste lasten, oog hebben voor je medemens en ogen hebben voor elkaar. Ja, daar gaat het om. J: En dat is voor jou een duurzame wereld? M: Ja nou ja kijk het is eigenlijk een container begrip want ik had laatst een gesprek met iemand uit Kameroen en die wilde graag in zijn dorp een opvang beginnen waar dan mensen wilden komen. Toen zei ik… nou ik kan je alleen helpen op het moment dat jij echt heel duurzaam gaat bouwen dus als jij bijvoorbeeld kiest voor gerecycled materiaal etc. dus ik had hier een hele rits voorbeelden voor hem waar die even naar moest kijken. En dan pas kon ik hem koppelen aan mensen en organisaties en voorstellen om zijn plan voor te leggen. Kijk ik zou persoonlijk in mijn vakantie hele graag naar Kameroen gaan en dan samen met hem gaan bouwen aan zo een bedrijf. En dan zou ik een hele toffe vakantie hebben en daarnaast ook een hele leuke plek om daarna weer heen te gaan. En omdat ik hem dan heb geholpen dan wil ik natuurlijk wel de volgende keer als ik kom met 50% korting verblijven en dan zou ik hier iedereen over vertellen. Kijk en dat vind ik duurzaam. Maar dat is weer een ander duurzaam dan waar ik het net met jou over heb gehad. Ik denk dat altijd macro, meta, micro. J: Oké dus duurzaam is voor jou dan ook zorgen voor de volgende generatie en proberen dit over te geven zodat de wereld over 30 jaar niet nog meer de vernieling in is geholpen M: Ja juist! En kijk we hebben bakken met structuur, we hebben internet en mobiel netwerk, we hebben goede infrastructuur, we hebben heel veel kennis en wetenschap dus laten we die asjeblieft dan ook goed gaan gebruiken. Maar goed, ik ben ook heel goed opgeleid en wat dat betreft hebben we het in Nederland heel goed gehad en er zijn echt nog mensen die moeten wennen aan deze dingen. J: Maar wat mij nu zorgen maakt is het feit dat duurzaamheid en verantwoord ondernemen zo vaak misbruikt wordt. Iedereen is zogenaamd goed bezig maar als je nu goed gaat kijken naar hoe duurzaam en verantwoord iemand nu echt bezig is dan valt dat heel erg tegen. M: Ja het is natuurlijk een tijdje hot en happening geweest als je duurzaam en verantwoord bezig was… J: Ja dat is volgens mij nog steeds het geval hoor. M: Ja nee dat is waar. Heel goed want je moet sceptisch blijven en je moet naast geld ook respect verdienen en dat wil ik ook gewoon zien. En mij houdt je niet voor de gek. Ik ben gewoon niet dom! J: Mijn laatste vraag dan. Waar staan jullie over 10 jaar? M: nou idealiter is dat uhm.. elke land een fairtravelers organisatie heeft. Dus stellen ze in hun land ook bepaalde eisen die conform zijn met hun organisatie.? Want in Nederland is het weer anders georganiseerd als in Australië of Canada of Denemarken. Maar er moeten in elk geval wel grote lijnen in zitten en daarin hebben wij wel een voorbeeld functie. Maar hoe vertalen we het dan naar hun land en 96

Bachelor thesis Jessica Rongen hun partners? Dat moeten zij weten. Maar waarin dan wel bepaald onderzoek gestandaardiseerd is. Dus het onderzoek wat we doen is wel gestandaardiseerd en dat je dus ook gegevens internationaal inzichtelijk kan maken maar door bijvoorbeeld ook fondsenwerving voor bepaalde regio’s, dus dat het dan ook echt nodig is daar en dan het niet naar een regio gaat waar hele grote NGO’s zitten en waar dik geld wordt verdiend want dat is niet nodig! Dan heb ik liever dat je bijvoorbeeld aan een UNICEF of Rode Kruis doneert die aan noodhulp en ontwikkeling hulpverlening doen. Dat heb ik dan liever. Want je merkt nu ook overal.. ja iedereen komt om een tientje vragen.. nou ik zou het bijvoorbeeld heel fijn vinden dat er bepaalde organisaties zijn die zeggen: wij hebben jou tientje niet nodig. Kijk we hebben wel voor jou de reis geregeld en je hebt een reis budget maar je hoeft van mij niet je hele netwerk op te trommelen voor die schamele paar honderd euro die het oplevert en ja dan weet ik daar ook nog wel raad me. Nee, ik zou het heel fijn vinden als dat gewoon meer inzichtelijk wordt. Ik weet inmiddels wel dat dat niet inzichtelijk is en dat hier enorm geld wordt in verdiend door bepaalde partijen waarvan ik denk… nou je doet dit vooral om je eigen machtsbasis grote te maken en omdat je heel erg met jezelf ingenomen bent en dat vind ik jammer. Ik wil in ieder geval de vrijwilligers en reizigers zelf betrekken en die dan in ieder geval geen band hebben met die organisaties. J: Dus je hebt het idee dat dit over 10 jaar wereldwijd bekend wordt? M: Ja nou ja ik heb wel een plan natuurlijk van bepaalde partner landen. Een soort stappenplan. En er zijn ook een aantal platforms waar ik wel vertrouwen in heb en waarvan in denk oja.. die zouden we kunnen gebruiken. Want het plan is eigenlijk heel makkelijk he.. het is eigenlijk het meest simpele plan ooit. En dat komt omdat er geen bepaalde dingen achter zitten, anders dan waar je het ook echt voor doet. En ik wil ook graag dat wat je doet, dat het ook zinvol is. In ieder geval zo zinvol mogelijk. J: En dus niet dat er organisaties zijn die hiermee bakken met geld verdienen? M: Nee! Inderdaad en kijk ik kan zo transparant zijn als het maar kan. Gewoon volledig transparant zijn, ja mijn organisatie kan dat! Kijk het natuurlijk ook moeilijk he want kijk als je aan iemand vraagt om zomaar te doneren dan doet diegene dat niet maar als je diegene dan laat zien hoe arm bijvoorbeeld een kindje is en hoeveel honger dat kind heeft dan zeggen ze vaak, nou neem het geld alsjeblieft aan en los het op. En ja hoe organisaties dat doen.. ja dat is een groot deel van bepaalde vrijheid.. Kijk we zijn bijvoorbeeld nu ook bezig met een stukje financiële transparantie en kijken hoe we dat in kaart kunnen brengen en wat we dan als extra sturingsinstrument kunnen gebruiken dus wat kunnen we dan doen als organisaties niet goed presteren en dat reizigers gewoon niet blij zijn met ze. Dus dan is er wel een sturingselement dat dan aangeeft van… luister dan ga je er nu wel gewoon uit. Want je verdiend geen respect maar wel heel veel geld en dat vind ik echt een gif combinatie. J: en dat gebeurd nog teveel? M: Nou dat vermoeden is er wel. En dat vermoeden neem ik wel heel serieus. Want ik zou zo ook echt niet behandeld willen worden. Want het zijn meestal mensen die over de rug van andere mensen en juist ook omdat ze over de rug van andere mensen gewoon stinkend rijk worden. En dan heb je dus die giftige combinatie van wel heel rijk worden en geen respect. Ik krijg daar jeuk van. J: En wat worden dan de dagelijkse activiteiten als een organisatie van Fairtravelers? Over 10 jaar dan. Wat moet ik me daarbij voorstellen? 97

Bachelor thesis Jessica Rongen M: Over 10 jaar? Nou dat is een stuk voorlichting en een stuk kwaliteitsmeting en ook een stuk onderzoek. Dus waar het ergens niet lekker loopt, daar moet dan ook onderzoek naar gedaan worden en er zijn nog een paar andere instrumenten die werk vragen waar we naar gaan kijken. En ook hoe je nog meer kan verbeteren in bepaalde regio’s op bijvoorbeeld onderzoek of trainingen en ondersteuning van bepaalde grote NGO’s. Waarvan er bijvoorbeeld wordt opgemerkt door ons of door een andere NGO dat een bepaalde regio schadelijk is en dan kunnen wij ook gaan kijken van he.. kunnen we misschien iets in die regio gaan betekenen? En hoe zouden we dat dan gaan doen. J: Dus als ik het goed begrijp ook samenwerking met grote NGO’s maar dan ook met het ministerie? M: Ja daar is zeker ruimte voor, dat heb je denk ik op de website ook kunnen lezen. Er is een stuk veiligheid waar we heel erg op zitten ook met buitenlandse zaken waarin we dan ook veiligheid kunnen waarborgen. Kijk wij worden een gezicht. De organisatie krijgt een gezicht of de sector krijgt een gezicht waardoor overige organisaties in de problemen raken zoals bijvoorbeeld bij Chris en Lisanne, die verdwenen meisjes in Panama. Dat is bijvoorbeeld een voorbeeld van een organisatie die heel veel goede informatie aan buitenlandse zaken heeft kunnen geven en ook heel goed contact heeft gehouden met de ouders van beide meisjes en ook altijd nog de vluchten heeft geregeld voor de ouders van beide meisjes en hun zijn ook de actor geweest die de lokale autoriteiten continue heeft gepusht om te blijven zoeken. Dus hier zijn organisaties weer heel belangrijk voor een stukje veiligheid. Maar het gevaar nu is ook, er komen nu gewoon heel veel onervaren organisaties bij en daar heb je dan dus ook minder zicht en sommige zijn heel goed, en sommige heel opportunistisch en andere weer heel ambitieus en sommige hebben dan ook dingen op hun website staan waar ik mijn vragen bij stel. Nou maar goed, een samenwerking met buitenlandse zaken is dan wel goed en wij kunnen dan ook informeren naar die organisaties toe en wij kunnen dan ook zeggen van nou.. als het niet bij jou gebeurd.. wij hebben ook al iemand anders die het heeft meegemaakt dus wij kunnen jou daaraan koppelen en wij kunnen een gesprek met je regelen waarin je dus kennis kan delen waarin het weer beter geregeld kan worden en waardoor je dus continuïteit krijgt in de sector en alles wat daar nu in speelt. En daarin kunnen wij dan weer communiceren met buitenlandse zaken voor een stukje veiligheid. Want buitenlandse zaken stelt ook bepaalde prioriteiten over veiligheid en het waarborgen daarvan. En kunnen wij het dan communiceren naar grote organisaties? En dan weet je dat het ook gelezen wordt. J: Is het dan ook belangrijk voor jou om zoveel mogelijk organisaties een keurmerk te geven? M: Heel belangrijk vind ik dat. Heel belangrijk. En kijk toen ik 18 was ben ik een jaar au pair geweest in London en dat was heel zwaar. Daar heb ik het heel zwaar gehad. En kijk als mijn nichtje straks 18 wordt en die wil straks ook gaan reizen dan weet ik dat zij met een organisatie gaat die haar belangen serieus neemt en die er serieus naar kijkt en die een goed ervaren netwerk heeft. En ik vind dat organisaties aangesloten moet zijn eigenlijk. Omdat je dan zicht hebt op die organisaties. En zodat mijn nichtje die straks misschien vrijwilligerswerk in het buitenland wilt doen of een stage wilt lopen die gaat niet op het internet kijken welke organisatie als eerste wordt genoemd. Maar nee die gaat kijken naar een fairtravelers organisatie, die gaat kijken in welke regio en wat voor werk en daar komen dan organisaties uit die aanbevolen worden. En daarna ga je dus bellen en dan hun website bezoeken en dan ga je een keer naar een voorlichting en dan maak je een keuze. En wij controleren dan of dat verhaal nog steeds stroomt. Want ik kom je halen als je me nichtje slecht behandeld!

98

Bachelor thesis Jessica Rongen Maar er zit natuurlijk ook een andere kant aan het verhaal. Want sommige vrijwilligers komen met grote verhalen en laten hun diploma zien en zeggen dat ze heel goed met kinderen kunnen opschieten en wat blijkt later.. die hebben het thuis helemaal niet naar hun zin en die hebben ooit 1 keer opgepast maar hebben het enorm opgeblazen en ze komen uiteindelijk met hele rare argumenten van waarom ze hun reisgeld terug willen. Want ze konden bijvoorbeeld met iemand niet goed door 1 deur. En wij willen dan ook in zo een geval kijken als organisatie van.. wat is hiervan waar? En hoe kunnen we kijken dat je als vrijwilliger goed opgevangen wordt? En hoe gaan we met jou in gesprek? Zodat we ook de verwerking van jou ervaring op een goede manier gebeurd. En willen dus ook dat organisaties voor die verwerking aandacht hebben en krijgen. J: Oké en veel organisaties doen dat al weer wat ik heb gehoord. Er wordt bijna altijd geavaleerd maar wat er later met evaluaties gedaan wordt is vaak een beetje vaag. M: Ja vaak zeggen ze dan dat ze hun programma’s beter maken en dat is onze input voor he… en dat klinkt allemaal hartstikke leuk en dat heb ik ook een keer in een boek gelezen over evalueren. Maar wij willen dus ook die druk van andere organisaties creëren van als wij niets doen dan raken we het keurmerk kwijt en dan willen sommigen partners misschien niet meer samenwerken en gaan naar een ander. Dus de opzet is dan dat die organisaties echt gaat handelen en aan zijn kwaliteit werken. J: Oké dankjewel voor dit gesprek. Ik vind dit mooi samengevat zo.

Transcript D Interview Janneke (Livingstone) 06 -01-2015 J: allereerst zou ik wat achtergrond informatie willen. Hoe lang ben je al werkzaam bij Livingstone? L: Ik werk hier nu zelf 3 jaar en de organisatie bestaat 15 jaar. J: En wat is jou rol binnen de organisatie? L: Nou ik heb eigenlijk contact met iedereen uit Nederland die interesse heeft om mee te gaan met een reis dus ik verkoop en promoot de reizen. En ik heb dan ook nog een collega die contact met de projecten zelf heeft dus dat hebben we op die manier verdeeld. Dus ik heb bijvoorbeeld niet een deel van de wereld op bepaalde landen waar ik specifiek voor ben. J: En hoeveel tijd gaat er gemiddeld in jou werk zitten voor Livingstone? L: Nou ik word voor 24 uur betaald en er zijn een aantal maanden waarin dat echt wel meer is dan 24 uur maar er zijn ook maanden waarin het rustiger is om het een beetje te compenseren. Maar er zit ook wel een beetje vrijwilligerswerk bij. J: En in welke maanden hebben jullie het dan druk en in welke rustig? L: Nou volgende week hebben we dan de vakantie beurs, niet met een grote toko hoor maar met een bescheiden tentje en daar staan ook nog andere vrijwilligersorganisaties. Maar goed tijdens zo’n week ben ik dan heel veel uren aan het werk en in april, mei en juni zijn dan de drukste maanden voor mij 99

Bachelor thesis Jessica Rongen omdat onze reizen meestal in de zomer plaats vinden. Want het zijn meestal jongeren die dan zomer vakantie hebben en weg willen dus die maanden zijn dan echt de voorbereidingsmaanden. Dus dan geef ik trainingen en dan zorg ik dat iedereen weet wat die moet weten en de groepen hebben dan vaak nog wat vragen en dat soort dingen.. en dat komt dan allemaal bij mij. En in die maanden zijn er ook al weer mensen aan het nadenken voor het jaar daarna. Dus dan geef ik ook presentaties voor het jaar van 2016. En als de groepen weg zijn in juli en augustus dan zijn het voor mij de rustigste maanden. Dan kan ik alles goed bijwerken en plannen maken voor het jaar daarna en kijken wat ik anders wil gaan doen of beter en strakke planningen maken etc. maar ik heb dan wel heel weinig contact met de klanten omdat die dan allemaal weg zijn. J: en met hoeveel collega’s zijn jullie werkzaam bij Livingstone? L: Nou we zijn nu met 4 vaste maar er komt over een paar weken nog iemand voor 20 uur bij en we hebben ook nog wel iemand die niet in vast dienst is maar die is op oproepbasis. Diegene is voor de vormgeving en de ingewikkelde dingen die ik niet zelf kan. J: En hoe zit het met jullie taakverdelingen? L: Nou we hebben iemand voor de financiën en iemand voor de administratie dus als groepen bijvoorbeeld op reis gaan, hun moeten allemaal facturen betalen en dat moet door iemand verstuurd worden en moet regelen dat alles betaald word. En diegene houdt ook alle vast lasten in de gaten en betalen de salarissen uit etc. nou hun werken 2 dagen in de week en dan heb ik nog een collega die werkt 3 dagen in de week en die heeft contact met de wereld dus met alle projecten en partners. Dus als er weer een nieuw project bijkomt dan gaat het via haar en als het niet goed gaat of beter kan bij een project dan is zij daar verantwoordelijk voor. En soms komen partners ook naar Nederland en dan ontvangt zij ze en zo onderhoudt ze ook die relaties. J: en alleen zij is hier alleen verantwoordelijk voor? L: Ja alleen zij omdat dit haar functie is maar we hebben ook nog een directeur en dat is dan de 4e persoon en hij kan dat ook allemaal dus qua financiën weet hij alles en van verkoop en contact met de wereld daar weet hij ook alles van maar dan allemaal op een kleinere schaal. J: En wat was jou grootste motivatie om bij Livingstone te werken en niet bij een andere organisatie? L: Nou wat ik persoonlijk het leukste vind bij werken bij Livingstone is wat er gebeurd met jongeren die meegaan op zo een reis. Ik ben zelf ook 3 keer mee gegaan op een reis met Livingstone en 1 keer met een andere organisatie. En het is heel gaaf dat als je meegaat… ja je gaat naar zo een ander land, andere cultuur, andere omgeving dat het iets met je doet. Dus dat je zelf versneld in een soort ontwikkeling komt. Want het is niet een normale vakantie dus dat je afstandelijk in een hotelletje zit of op het strand ligt.. nee je slaapt bij mensen thuis in de armoede en noem maar op. Het zijn ook allemaal ontwikkelingslanden waar we werken en dan gebeurd er iets met jou. Want daar is bijvoorbeeld alleen maar een gat in de grond als wc en een put waar je water kan halen wat altijd koud is en je bent met een groep.. want wij doen alleen maar groepsreizen. Je mag je wel individueel inschrijven maar je gaat dan altijd met een groepje. Dus je bent wel altijd met mensen om je heen. Dus je slaapt met mensen op de kamer. Dus je bent ook 24 uur per dag met elkaar en dat doet ook speciaal iets met je. Dus je gaat ook

100

Bachelor thesis Jessica Rongen een beetje nadenken over wat je nou wilt met je leven en wat jou plek in de wereld is. Dat gaat allemaal een beetje in een sneltrein vaart als je met zo een reis mee gaat en dat vind ik zelf het gaafst. J: En wat voor soort projecten bieden jullie allemaal aan? L: uhm nou de type projecten die we hebben zijn uhm ja uhm je gaat iets praktisch doen voor een ander en dat is iets wat altijd in elke reis terug komt. Dus je zet tijd apart voor een ander en niet voor jezelf. En iets praktisch doen kan op allerlei manieren dus dat hoeft niet alleen bouwen en klussen te zijn maar het is veel breder dan dat. Want als je bijvoorbeeld ouderen of kinderen gaat bezoeken.. ja dat is ook iets van een manier van iets betekenen voor een ander want je neemt dan wat eten en drinken mee. En zo iemand heeft dan het gevoel dat die niet vergeten wordt in de wereld. Dus een stukje bemoediging. En soms zijn er dan kinderen of kleinkinderen bij en voor hun neem je dan een klein kadootje mee en dan ga je een spelletje met ze doen. Dus je hebt heel erg contact met elkaar en met de bevolking. Maar we willen niet alleen een stukje contact maar ook een stukje bemoediging. En nou ja we zijn een christelijke organisatie en dat betekent dus ook dat we met ze gaan bidden bijvoorbeeld. En dat vinden zij ook heel fijn omdat je dan niet alleen langs komt voor wat eten en drinken maar dat je dan ook met elkaar naar god toe gaat en op die manier bemoedigen omdat ze ook bij een kerk horen van de wereld. J: Ik las inderdaad op jullie site dat jullie een christelijke organisatie zijn. Betekent dit dan ook dat al jullie project partners christelijk zijn of bij een kerk aangesloten? L: Ja klopt. Ik weet ook niet of je zelf christelijk bent..? (…) J: Wat mij opviel bij een andere christelijke organisatie die ik heb onderzocht is dat er vaak een focus gelegd wordt op alleen bouw projecten. Is dit bij jullie ook het geval? L: nou uhm we proberen zeg maar.. jongeren hebben meestal het idee bij een werk vakantie dat ze gaan bouwen maar wij proberen dat heel erg terug te brengen naar.. je gaat niet bouwen maar je gaat iets doen voor een ander. En het bouwen en klussen zal een onderdeel zijn maar minstens zo een groot onderdeel is ook dat je met een doelgroep gaat werken. Dus dat je bijvoorbeeld bij een weeshuis bent. Kijk je gaat niet alleen dat weeshuis bouwen maar je gaat ook met die kinderen spelen. En dat is heel belangrijk. En voetballen met die kinderen, een spelmiddag of lekker muzikaal met elkaar bezig zijn. En lekker knutselen of knuffelen. Dat is minstens zo belangrijk als het bouwen of klussen. J: ik had gekeken naar het aanbod in jullie projecten op de site. Hoeveel van deze projecten vallen onder sociale projecten? L: Nou ze zijn allemaal sociaal. Dus je doet echt iets met mensen. Dus je gaat niet bijvoorbeeld een middagje naar project en daarna weer terug naar je hotelletje. Nee, je wordt er echt onderdeel van en dat maakt het heel sociaal. En het is ook fijn dat je daarnaast een muurtje gaat verven of iets dergelijks maar dat is meestal maar een ochtend en in de middag ben je dan met de kinderen bezig. Dat is een beetje de verdeling. J: Welke projecten zijn het populairst in jullie aanbod? L: uhm. We hebben deze zomer heel veel reizen naar Moldavië en daar gaan echt 7 groepen heen. En 6 van die 7 zijn groepen uit de kerken. Kijk het is ook niet zo ver maar je gaat toch naar een ander land en 101

Bachelor thesis Jessica Rongen het is wat goedkoper dus het is dan voor mensen die daarnaast nog geld inzamelen voor het project wat overzichtelijker. J: en ik zie hier in het overzicht dat de minimum leeftijd 15+ is..? klopt dat? L: precies en dat is ook de reden dat er meer groepen meegaan vanuit de kerken omdat de leeftijd iets lager is als in Afrika. Want in Afrika is het allemaal 17+ en Europa is het 15+. Want we hebben liever dat mensen iets meer levenservaring hebben als ze naar Afrika gaan. Maar we hebben toevallig dit jaar voor het eerst proef gedraaid met een reis naar Afrika wat een 16+ reis is. Want we willen kijken hoe dat gaat met die leeftijd. J: en hoeveel vrijwilligers zenden jullie jaarlijks weg? L: in 2014 zijn er 350 mensen meegegaan en meer dan driekwart gaat in de zomer. J: en nu las ik op jullie site dat jullie gedragscodes hebben en algemene voorwaarden en nu viel mij op dat in de gedragscode stond dat je zelf niet terug mag naar het project. Wat is de gedachte hierachter? L: uhm nou je kan wel terug maar dan alleen via Livingstone. Kijk daar zijn een paar redenen voor. Voor de projectleider ter plekke, die zet heel tijd in om de groepen die komen goed te begeleiden etc. Hun hebben meestal ook gewoon een andere baan daarnaast nog. Dus als iemand zomaar terug gaat dan kan het voor de projectleider lastig worden. Kijk hij zal geen nee zeggen want ze zijn allemaal heel gastvrij maar het kan wel zo zijn dat het eigenlijk niet goed uitkomt en dat die eigenlijk andere dingen te doen heeft. En daar zijn zij vaak te beleefd voor om dat te zeggen en kijk in Nederland zijn we heel direct maar in een heleboel landen niet zo. Dus wij nemen hun gewoon in bescherming. Kijk het is hartstikke leuk dat je misschien wel terug wilt maar doe het dan via ons. Wij nemen dan contact op en dan kunnen wij kijken wanneer het uitkomt. Wij elkaar al jarenlang kennen durven ze dit ook beter tegen ons te zeggen. Kijk we hadden vorig jaar iemand die zijn dochter ging trouwen, net in de periode dat er groep zou komen dus dat was niet zo handig. Dus we hebben de reis toen een paar weken opgeschoven. Kijk en als een wildvreemde dan had gevraagd of diegene kon komen dan hadden hun tegen jou gezegd van.. natuurlijk mag je komen! En we regelen wel wat. Dus dat is eigenlijk de voornaamste reden. En het is voor hun ook gewoon overzichtelijker. En nog een reden, je neemt bijvoorbeeld extra geld mee en dan kan het net zijn dat een school bijvoorbeeld al een jaar aan het sparen was voor iets wat jij niet weet natuurlijk, en dan wil jij dat geven terwijl hun hier al voor hebben gespaard. Kijk en dan lopen er dingen dubbel. Want we hebben dit al een keer gehad een paar jaar geleden dat er een basisschool een paar jaar lang heel hard had gespaard voor iets en dat wisten wij en toen had een kerk bijvoorbeeld geld gestort voor een busje terwijl de school al lang voor een busje aan het sparen was en wij wilden niet dat ze dat geld hadden gestort. J: Dus is het is voornamelijk om overzicht te houden als organisatie? L: Ja en een stukje bescherming van de project leiders zelf. J: en als ik het goed begrijp zijn alle project leiders daar dus ook van de lokale bevolking afkomstig? L: jazeker op 1 uitzondering na. Er is 1 project waar wel Nederlanders zitten maar die zitten er 20 jaar dus die zijn ondertussen nu ook inheems geworden. J: En werken jullie ook met een child protection policy? 102

Bachelor thesis Jessica Rongen L: Uhm wat bedoel je daarmee? J: een kinderrechtenbeleid L: Nee dat hebben we niet, hoe zou zoiets er dan uit moeten zien? J: dat is een beleid waarin de kinderrechten in op zijn genomen. Dus stel er gaat een groep naar zo een kinderhuis en er zijn mensen die zien en horen dingen wat bijvoorbeeld kan lijken op mishandeling of andere dingen die niet helemaal goed lopen dan kunnen deze mensen dit rapporteren op bijvoorbeeld een internet site of via een instantie. Dus dat er iets mee gedaan wordt om die kinderen te beschermen. (…) uitleg child protection policy L: ja maar hoe zie jij dat voor je dat wij als kleine organisatie in Nederland daaraan zouden kunnen doen behalve het melden bij de projectleider? J: Nou dat is eigenlijk ook een deel van het insteek van mijn onderzoek en dat ben ik nu dus ook aan het onderzoeken. Er zijn namelijk bepaalde richtlijnen opgesteld door Better Care Network waarin dit bijvoorbeeld ook in wordt opgenomen. Dus richtlijnen die organisaties kunnen aanhouden wat betreft selectie, training, begeleiding etc. van vrijwilligers. Maar hier kom ik later op terug. Ik zag wel dat er in jullie gedragscodes staan wat ze wel en niet mogen wat betreft drugs, seks en alcohol. L: Ja maar dat gaat echt over de jongeren zelf. Dus dat zij zich ook moeten aanpassen op een andere cultuur. Dus het gaat niet echt over de kinderen daar. J: en werken jullie ook samen met andere organisatie in jullie partner landen? L: Ja zeker ik weet niet of je Youth for Christ kent? Dat is een wereldwijde organisatie waar heel veel mensen bij werken en die zitten in ongeveer 100 landen en die doen allemaal jongeren werk in hun eigen land. Ze willen heel graag dat het goed gaat met hun jongeren en ze willen ze ook allemaal over god vertellen. Het is ook en zendingen organisatie maar die zit bijvoorbeeld ook in Nederland. Hier werken er ongeveer 100 mensen dus ze zijn hier best wel groot met duizenden vrijwilligers. J: en hun zijn een NGO? L: Ja klopt en hun zitten bijvoorbeeld ook in Moldavië, Gambia en Tanzania waar wij dus ook werken en die landen werken we ook met hun samen. J: En wat houdt die samenwerking in? L: We wisselen kennis uit en we proberen elke keer op bezoek te gaan bij die projecten dus dan wisselen we kennis uit en praten we met elkaar. We kennen Youth for Christ Nederland ook erg goed en daar is Livingstone ook eigenlijk uit ontstaan. Dus daarom hebben we hier ook korte lijntjes. En hun hebben ons ook weleens geholpen aan projecten. Dus als bijvoorbeeld iemand van Youth for Christ Moldavië naar Nederland komt om met Youth for Christ hier te praten dan komt Livingstone hier ook bij. En dat is bijvoorbeeld een paar maanden geleden nog gebeurd en op die manier worden de lijntjes heel kort gehouden. J: En is Youth for Christ dan ook een organisatie die zich bezig houdt met het beleid van de hosting landen en hier dus van op de hoogte zijn?

103

Bachelor thesis Jessica Rongen L: Ja klopt maar ik vind zelf bijvoorbeeld dat dit veel beter kan want hebben de kennis en inmiddels ook de ervaring dat als er Nederlandse groepen komen die een beetje lomp zijn, kijk ze snappen inmiddels dat deze jongeren ook komen voor een stukje eigen ontwikkeling uhm maar ik heb laatst nog een gesprek gehad met mijn collega over het feit dat ik het zo gaaf zou vinden dat de project partners misschien wat meer kennis overdracht zouden moeten geven aan die groepen die komen over dat ze meer hun cultuur uitleggen en dat ze dan ook vertellen wat ze doen en waarom ze het doen. Kijk ze vertellen wel wat ze doen en wat hun dromen zijn en waar ze naartoe willen, want die gesprekken zijn er echt wel en is ook gewoon een belangrijk onderdeel van zo een reis, maar ik zou dat graag wat dieper willen zien. Dus toch wat meer dat ze vanuit ervaring kunnen praten van ja in Nederland gaat het toch wat meer zo maar hier gaat het bijvoorbeeld anders. (…) J: En wat is jou ervaring met bijvoorbeeld moeilijkheden of uitdagingen die je tegenkomt met betrekking tot de vrijwilligers en hun reis? L: uhm behalve de cultuur verschillen. Uhm ze hebben vooral hun persoonlijke uitdagingen dus dat ze bijvoorbeeld moeten wennen aan geen luxe of ze moeten bijvoorbeeld wennen aan het feit dat je 24 uur per dag op elkaars lip zit. Dus dat zijn vaak dingen die ik zie. J: en op welke manier gaat de inheemse bevolking met de vrijwilligers om? L: Ja ze zijn super gastvrij dus die betrekken je zoveel mogelijk bij alle dingen. Maar wat daarbij af en toe wel lastig is dat je vaak tegen taal verschillen aanloopt. Je spreekt vaak niet zo goed elkaars taal. Want we gaan meestal naar Engelstalige landen, kijk in Moldavië niet maar dan is er tolk bij voor de hele groep. J: Dus taalverschillen is toch wel 1 van de uitdagingen die naar voren komt? L: Ja dat is toch iets wat ik vaak van de groepen terug hoor inderdaad. Dus van… het was nog leuker geweest als.. kijk want diegene die Swahili spreken, spreken over het algemeen niet zo goed Engels. En dan had iedereen het wel leuker gevonden als iedereen gewoon Engels had gepraat. En je gaat gewoon naar arme gebieden waar kinderen natuurlijk niet het beste onderwijs krijgen. En wat ik ook wel eens terug hoor van mensen is dat hun onderwijs bijvoorbeeld heel anders is dan bij ons. Dus dat kinderen bijvoorbeeld geslagen worden en dat is daar bijvoorbeeld heel normaal. Als vrijwilliger vind je dat heel erg. Ik heb zelf weleens iemand in een groep gehad die daar gewoon om moest huilen want zij was zelf lerares en die weet dus hoe anders het ook kan. J: En hoe zit het met de project partner keuzes bij jullie? L: nou we krijgen ongeveer elke week (en dan overdrijf ik niet) weleens mail binnen van.. he wij zijn een leuk project waar jullie wel heen kunnen. En dat krijgen we echt heel vaak. En er zijn gewoon veel meer projecten dan dat er mensen zijn die op reis gaan. Dus wij kunnen natuurlijk niet overal ja opzeggen. Maar goed, soms is er weleens een school of een weeshuis af gebouwd en dan ronden we dat af en dan komen er weer andere nieuwe projecten bij. Dit jaar zijn er bijvoorbeeld 3 nieuwe projecten en we hebben er 2 afgesloten en op die manier verschuift dat een beetje. En wij hebben gewoon een hele lijst met voorwoorden waar een project aan moet voldoen. Bijvoorbeeld de veiligheid van een land, we krijgen bijvoorbeeld ook wel eens een aanvraag uit Nigeria, en die zou er bijvoorbeeld nooit doorkomen 104

Bachelor thesis Jessica Rongen omdat het land te onveilig is. Dus we hebben een hele lijst met eisen. Ze moeten bijvoorbeeld ook goede plannen met wat ze nu willen kunnen laten zien. En kijk als ze overal aan voldoen en wij vinden het een goed idee om er in dat deel van de wereld een project bij te hebben dan kunnen we contact opnemen. En voordat het definitief wordt bezoeken wij dan eerst de projecten. Een collega is nu bijvoorbeeld in Rwanda om te kijken naar nieuw mogelijk project. J: en waar let jou collega dan op? L: Die kijkt bijvoorbeeld van.. is er een goed ziekenhuis in minder dan een uur rijden vanaf het project. Dat is bijvoorbeeld 1 van de dingen. Want als een vrijwilliger bijvoorbeeld een acute blinde darm ontsteking krijgt dan moet diegene niet nog een dag moeten wacht. En zo hebben we dan een hele lijst waar de projecten aan moeten voldoen. J: En hoe verloopt jullie communicatie tussen project partner? L: uhm we hebben als richtlijnen dat we 1 keer in de 3 weken contact hebben met de project partner en dat gaat voornamelijk via de mail. En we zien elkaar altijd 1 keer jaar. Nou ja mijn collega dan. En als er wat grotere dingen zijn die bijvoorbeeld niet via de mail kunnen dan wordt er gewoon gebeld. En als er bijvoorbeeld een mailtje is waar snel antwoord op moet komen dan wordt er een sms’je verstuurd omdat niet iedereen altijd internet verbinding heeft in de buurt en daarvoor meestal speciaal naar een café moet. Dus dan weet die persoon dat die snel zijn mail moet checken. J: en hebben jullie ook speciale contracten met deze partners? L: Ja die hebben we. J: en wat staat er precies in die contracten? L: Poe dat is eigenlijk een goede vraag want die heb ik eigenlijk nog nooit gezien want daar ga ik helemaal niet over. Maar ik weet wel dat die bestaat dus een partner moet altijd iets ondertekenen dat je een samenwerking aan gaat en dat zij dus.. dat wij.. dat zij dan zorgen dat het goed geregeld is en dat zij ook zorgen dat de jongeren zo goed mogelijk verzorgd worden en dat wij zorgen dat de jongeren goed voorbereid op reis gaan. Dat soort dingen staan er in. Maar ik weet precies hoe en wat. J: En wat weten jullie over het beleid wat de project partners hanteren? L: Ja wij moeten daar alles over weten want wij vragen daar ook alles over. Dus waar ze naartoe willen en wat ze willen bereiken en wat we ook heel belangrijk vinden is dat ze niet afhankelijk van ons zijn. Kijk je moet zelf een droom hebben en ergens naartoe willen. Dus dat ze zelf zien in hun dorp dat de kinderen niet naar school gaan en ik vind het belangrijk dat kinderen naar school gaan want daardoor krijgen ze een toekomst. Nou dat kan bijvoorbeeld hun droom zijn. En dan moeten hun bijvoorbeeld beginnen met alvast onderwijs onder boom bijvoorbeeld. Maar dan hebben ze geen geld en middelen om die school te bouwen dus dat vragen ze dan ons. En dan komt er een school in de loop van de jaren maar wij gaan niet bijdragen aan de salarissen van de docenten of dat die kinderen eten krijgen. Want in Afrika is het heel normaal dat de kinderen een maaltijd op school krijgen zodat ze zich goed kunnen concentreren. Dat doen bijna al onze projecten omdat ze dat thuis niet krijgen. Maar daar moeten ze wel zelf voor zorgen dus we willen niet dat ze afhankelijk van ons zijn. Want stel dat wij opeens geen geld meer hebben of opeens niet meer bestaan en we stoppen met geld, kijk dan moet het nog wel voort kunnen blijven bestaan. 105

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Dus jullie uiteindelijk doel is om alle projecten uiteindelijk ook weer af te sluiten? L: Ja precies dus waar wij praktisch dan in helpen is dat het gebouw dan verder af komt maar de rest daar moeten ze allemaal zelf voor zorgen. J: Oké de volgende vraag was eigenlijk al beantwoord. Dus hoe vaak jullie de project partner bezoeken en dat was 1 keer per jaar vertelde je? L: Ja inderdaad heel af en toe komt het voor dat het weleens 1 keer in de 2 jaar is maar dat is heel zelden. J: En hoe zit het met jullie selectie procedure van de vrijwilligers? Is het voor elk project hetzelfde? L: Dat is voor elk project hetzelfde en iedereen is welkom en er zijn 2 zaken waar wij op letten. Dus wat je ook gelooft of vind, je bent welkom. Maar de reisleiders worden gescreend. Dus die krijgen allereerst een sollicitatie gesprek met ons. Dus die kunnen niet zomaar mee omdat hun best wel een verantwoordelijk dragen tijdens zo een reis. En mensen moeten ook invullen of ze medicatie gebruiken of niet, als ze zich aanmelden. En ze moeten altijd een medische verklaring inleveren. En het komt weleens voor dat sommige doctoren het afraden om mensen dan weg te sturen omdat hun medicatie bijvoorbeeld altijd in de koelkast gekoeld moet zijn. Of dat je bijvoorbeeld te zware psychische problemen hebt om mee te gaan op reis. Komt ook weleens voor. Dus daarom vragen we altijd een medische verklaring. J: En vragen jullie ook een VOG? L: Nee nee dat vragen we dus niet. J: en waarom vragen jullie dit niet? L: uhm ja. Dat is een goeie vraag. Waarom vragen we dat niet? Uhm nou we hebben het er eigenlijk nog nooit over gehad. J: en wat nu als iemand echt iets op zijn kerfstok heeft en die krijgt geen VOG. Hoe weten jullie zeker dat jullie de juiste mensen dan screenen? L: Ja dat kan je eigenlijk alleen maar met een VOG zeker weten. J: En daar hebben jullie dus nog nooit over nagedacht? L: Nee eigenlijk niet maar toevallig sprak ik laatst met iemand waar we mee samen wilden werken van Atelier Compesionate en die vragen altijd standaard een VOG. En toen dacht ik wel hé.. misschien moeten wij hier ook wel over nadenken. Ik heb het nu ook wel opgeschreven naast het ding van de child protection policy. Dus misschien moeten we daar ook wel iets mee. (…) L: Maar ik zit nog even na te denken over waarom we geen VOG vragen. Volgens mij zit hier ook nog iets christelijks achter, dus dat je ervan uit gaat dat de mensen altijd met de goede intenties zoiets doen. Maar ik heb er vroeger wel over nagedacht voordat ik hier kwam werken hoor.

106

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En hoe zit het opleidingen en certificaten die jullie vragen van vrijwilligers. Vragen jullie diploma’s of certificaten als er intensief met kinderen gewerkt wordt? L: uhm nou de mensen die gaan 2 tot 3 weken dus we gaan kort he. Kijk we hebben hiervoor wel longterm reizen gehad dus tot 6 maanden ongeveer. Daar vroegen we wel altijd werk en opleiding ervaring. Maar bij 2 of 3 weken vragen we dat niet. Het enige wat we doen is.. we hebben bijvoorbeeld een paar projecten waar je bijvoorbeeld mee mag werken in een ziekenhuis en dat mag je alleen doen als je een verpleegkundige opleiding hebt. Maar we vragen geen bewijs of zo. We geloven gewoon iemand op zijn blauwe ogen. Haha. J: Oké en wat is dan de minimum leeftijd van vrijwilligers die op sociale projecten in het buitenland willen werken? L: ja dat zijn de leeftijden. Dus die 15 en 17 jaar. Dus 17 jaar voor Afrika en Azië en Amerika. J: En hoe zit het met jullie voorbereiding van de vrijwilligers? Ik las op jullie site iets over een voorbereiding dag. Hoe ziet dit eruit? L: we hebben een dag voor de reisleiding. Zonder de deelnemers dus. Die krijgen echt een volle dag over hoe je om moet gaan met een crisis situatie, het financiële aspect van de reis, alles wat je weten moet rond praktische zaken. En over hoe je het geloof tijdens de reis vorm geeft. Dus dat is echt voor de reisleiding. En de deelnemers die beginnen met een stukje teambuilding. Dus als je elkaar nog niet kent. En ze krijgen een uitgebreide training over het land en de cultuur. En een uitgebreide training over het project. Dus wat ga je daar doen en waar moet je allemaal aan denken. En hun krijgen ook informatie over praktische dingen weer mee. Dus je reisbagage en je visum etc. J: En is dit allemaal in 1 dag georganiseerd? L: Ja dat is allemaal in 1 dag. Iedereen is ook allemaal erg moe na zo een dag. Ja, eerst hadden we een weekend. Een reisleider weekend een deelnemer weekend maar daar zijn we 3 of 4 jaar geleden mee gestopt omdat het teveel was voor mensen. Mensen hebben het hier eigenlijk veel te druk voor. Die kunnen niet allemaal hier 1 heel weekend vrij voor nemen. J: Vandaar dat die voorbereidingen nu in 1 dag worden gedaan? L: Ja dus het is dan wel een wat vollere dag maar we printen ook alle informatie die geven op papier mee zodat ze het daarna nog rustig na kunnen lezen. J: En hoe zit het met de activiteiten die een vrijwilliger doet? Hoe ziet een dag eruit? L: uhm meestal sta je in de ochtend vroeg op en ga je als groep ontbijten en meestal zorg je dan dat je ongeveer half 9 klaar staat op de plek waar je gaat klussen. Dus je begint met het praktische werk aan de school of aan het weeshuis. En dan zijn er ook lokale bouwvakkers en die ga je ondersteunen. Zij doen eigenlijk het werk. Dus als er bijvoorbeeld een muur gemetseld moet worden dan help je mee door het cement te tillen en te mengen en stenen te sjouwen. Want je gaat niet als je nog nooit hebt gemetseld dat zomaar even doen. Dat laat je aan de bouwvakkers over. Er moet wel kwaliteit gewaarborgd worden. En je bent dan op die bouwplaats tot een uur of 13:00 en dan ga je eten met elkaar. En meestal heb je dan tussen 13:00 en 15:00 pauze. Dus 1 uur om te eten en dat andere uur om bijvoorbeeld de middag voor te bereiden. En die middag activiteit en die begint dan rond 15:00 uur. En die kinderen zijn dan ook 107

Bachelor thesis Jessica Rongen klaar met school. En die activiteiten doe je dan tot ongeveer 18:00 uur. Maar de ene middag ga je bij mensen op bezoek, de andere middag heb je een knutsel middag, de andere middag een sportmiddag, de andere middag ga je lesgeven aan de kinderen of neem je kinderen mee op een uitje. Dus je hebt allemaal activiteiten zeg maar. En dat zijn ook allemaal sociale dingen. Dus dan kom je rong 18:30 weer terug bij je huisje en dan ga je meestal om 19:00 eten. En dan zit je daar wel tot een uur of 20:00. J: Zit je daar dan met alleen de vrijwilligers groep? L: Ja dan zit je echt alleen met het team. En de ene avond ga je bijvoorbeeld een spelletje doen en de andere avond ga je wat serieuzere dingen doen. We hebben een soap moment ook. Samen Over Alles Praten. Dus je hebt het bijvoorbeeld over de oneerlijkheid in de wereld maar ook over je eigen dingen dus over iets wat je dwars zat door wat iemand had gedaan, dan kun je dat daar zeggen. En de volgende dag doe je alles weer opnieuw. J: Klinkt als een intensieve dag. L: ja je bent ook alleen maar met mensen om je heen dus ja. J: En ben je de hele week met dezelfde kinderen en mensen bezig? L: Ja ja alleen bij het ene project is het anders dan bij het andere. We hebben bijvoorbeeld een groot en een klein weeshuis. Een weeshuis heeft bijvoorbeeld maar 20 kinderen dus dan leer je ze heel goed kennen maar als je bijvoorbeeld naar een lagere school gaat daar zijn ongeveer 120 kinderen. En daarom leer je deze kinderen minder intensief kennen. J: En welke verantwoording mag een vrijwilliger wel dragen en welke niet als het gaat om werken met kinderen? L: uhm… dat is ook een goeie vraag. J: dus wat betreft verzorging en voeding etc.? L: Ja nou de voeding ligt echt bij het project zelf want dat moet ook doorgaan zonder ons. Wij geven eigenlijk alleen iets extra’s. En we doen het toch een beetje anders dan de leiding daar dus dat je wat speelser bent dus je geeft ze wat extra aandacht omdat het op een andere manier anders niet echt gebeurd. J: En wat is dan het hoofddoel van het sturen van de vrijwilligers? L: Uhm ontmoeting. Ja dus je hebt van hart tot hart contact met elkaar en daardoor onthoud je dat het beste. J: En hebben jullie weleens gemerkt dat sommige vrijwilligers zich gaan hechten aan 1 bepaald kind of dat er gehuild werd tijdens afscheid? L: haha nou weet je, wij vinden het mooi als mensen geraakt zijn tijdens hun reis want dan betekent dat het iets heeft gedaan met je. En omdat je die weken zo intensief beleefd dan kan het gewoon gebeuren dat je huilt tijdens een afscheid. Uhm dus dat is bij het ene project wat meer dan bij de ander. J: Dus bij een kleiner weeshuis zijn de banden hechter?

108

Bachelor thesis Jessica Rongen L: Ja precies, precies. En dan gebeurd het ook wel vaker dat kinderen ook afscheidsbriefjes gaan schrijven bijvoorbeeld. Dus briefjes als: I will miss you and I will never forget you en I love you. Maar goed dat hoort daar dan ook wel een beetje bij. En kijk ik vind dat mooi dat je dan geraakt wordt. Het is niet dat je tranen met tuiten huilt of dat je volgende week weer op de stoep staat. Daar gaat het niet om. Kijk als jij een hart tot hart ontmoeting hebt gehad met iemand wat je heel gaaf vond dan doet het ook iets met je en dan is dat mooi dat het iets met je doet. Maar goed het is niet ons doel dat iedereen moet huilen tijdens een afscheid. Maar dat gebeurd ook niet hoor. J: Oké en hoe is het met de begeleiding op het project zelf geregeld? Krijgen ze nog verdere training of is dat allemaal al gedekt? L: Nou als ze aankomen.. ligt ook wel aan de tijd en het moment dat ze aankomen.. dus als ze ‘s nachts aankomen dan gaan ze gewoon slapen maar dan krijgen ze de volgende ochtend wel meteen een briefing van de project leider. En die heet ze dan van harte welkom en die gaat ze dan ook een heleboel dingen vertellen die ze eigenlijk al weten maar het is dan toch fijn om te horen van de project leider zelf en niet van iemand uit Nederland. En die geeft ze dan een rondleiding bij de school of bij het weeshuis of waar dan ook en die gaat dan ook die dag nog uitgebreider met de reisleiding praten. J: En hoe zit het met de nazorg van vrijwilligers? Dus wat gebeurd er als ze terug komen van de reis? L: Ja ze krijgen een enquête waar ze ook hun verhaal in kwijt kunnen en die lees ik zelf ook allemaal en soms staan er dingen in waarvan ik denk… oh daar moet ik nog even contact over zoeken. Dus als iemand iets bijvoorbeeld heel vervelend vond of dat iemand bijvoorbeeld een kindje wil gaan sponsoren. Dus dat soort dingetjes en als dat er staat dan zoek ik nog verder contact met diegene en soms zijn er ook vrijwilligers die uit zichzelf al contact zoeken omdat ze in hun ogen iets heel grootst hebben meegemaakt en dat is dan prima. Maar de enquête is de basis eigenlijk. En bij sommige groepen wordt er naderhand nog een reünie gehouden en blijft de band sterk maar sommige is dat ook helemaal niet. Maar dat gaat in ieder geval allemaal op eigen initiatief. J: en wat doen jullie met de uitkomsten van de enquêtes? L: we nemen daar inhoudelijk dingen ook in mee. Dan moet ik even kijken of ik een voorbeeldje kan noemen hoor.. O ja bijvoorbeeld 1 van de projectleiders had geld gevraagd aan een van de reisleiders. En wij vertellen de reisleiders altijd dat ze dat niet moeten doen want jullie zijn daar al als groep en iedereen heeft er hartstikke hard voor gespaard en dat is echt onbeleefd. Maar in Afrika is het helemaal niet onbeleefd om geld te vragen. Maar voor ons wel. Maar dit vertellen we de reisleiders vooraf ook altijd wel, dat ze dit niet moeten doen. Maar dat is toen wel een keer voorgekomen en ik las dat dan en ik gaf dat door aan m’n collega en die neemt dan contact met de projectleider daar op en zegt dan van joh.. dat moet je niet meer doen hoor. En daardoor gebeurd het daarna niet meer en groeit iemand daar dan wel weer in zeg maar. J: En hoe wordt de begeleiding over het algemeen gevonden door vrijwilligers? Dus hoe worden jullie als organisatie door hun beoordeeld? L: Nou ik weet dat ons gemiddelde cijfer ongeveer ligt tussen de 7,5 en 8. J: Dus iedereen is over het algemeen wel erg tevreden over jullie?

109

Bachelor thesis Jessica Rongen L: Ja ja maar sommige mensen zijn ook wel eens heel erg kritisch en vinden dan dat ze bijvoorbeeld veel meer hadden kunnen doen of uhm.. dat soort dingetjes. Maar het heeft vaak wel te maken met dat de verwachtingen anders waren dan doe het er in werkelijkheid uit ziet. J: Gaan mensen dus ook vaak met zo’n reis mee met het idee de wereld te veranderen? L: Ja heel veel wel. En tijdens de reis wordt het dan duidelijk dat het iets minder gebeurd dan dat je denkt van te voren. Maar ik zie het ook gewoon een beetje als proces. Kijk we vertellen wel van te voren dat je rol niet zo groot is maar dat merk je pas als je er bent. J: En hoe vaak is er tijdens zo een reis dan contact tussen de vrijwilliger en jullie als organisatie? L: uhm dat gaat eigenlijk allemaal via de reisleiders. En als het goed gaat is er altijd maar 1 of 2 keer contact en als het niet goed gaat kan het vaker zijn en kunnen ze ons altijd bellen. Dus als er bijvoorbeeld iemand ziek is of iets dergelijks. (…) J: en wie is dan eerste aanspreekpunt op zo een project? L: Dat is dan de reisleider en die hebben dus ook contact met de project eigenaar en die trekken dus heel intensief met elkaar op en wij hebben dan het voorbereidende werk gedaan en als er dan nog iets is dan kunnen wij bijvoorbeeld bemiddelen. J: en heeft de vrijwilliger ook een soort takenlijst per dag? L: Nou ze krijgen een soort programma. J: En hebben jullie een protocol staan voor als er klachten of meldingen zijn? L: Ja J: En hoe gaan jullie hier dan mee om? L: Nou een protocol is misschien een beetje een groot woord maar we hebben daar wel een standaard procedure voor. Ik zou altijd direct bellen en ik doe er alles voor om te zorgen dat die klant wel tevreden blijft. J: en gebeurd het vaak dat er klachten zijn? L: Nou nee ik vind het heel erg meevallen. Serieuze klachten heb ik misschien maar 1 keer meegemaakt in die 3 jaar dat ik hier werk. Dat is niet heel veel. Maar wel eens gehad van.. goh jongens kunnen jullie dit niet beter doen of zo? Maar dat zijn voor ons geen serieuze klachten. J: En dan zou ik nu iets willen weten over jou persoonlijke ervaring met BCNN. Je gaf net al aan dat je nog nooit van BCNN heeft gehoord… L: Ja dat klopt. (…) uitleg BCNN en richtlijnen L: Mag ik je heel even onderbreken Jessica.. Heb je nog een vraag gekoppeld aan deze uitleg?

110

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Jazeker. L: Oké want ik zou de richtlijnen ook graag zelf willen lezen en misschien een voorbeeld zien van een child protection policy. Dan kan ik dat rustig lezen en inkijken om daarna te kijken of dat misschien interessant is voor onze organisatie. J: Prima zou ik straks na het interview opsturen. Dan heb ik nog 1 laatste vraag. Wat als alle sociale projecten stop gezet zouden worden die jullie aanbieden. Wat zou er dan gebeuren? L: Nou er zijn er sowieso al een paar weggevallen door Ebola die volgend jaar wel weer terug komen. Uhm ja stel dat alle projecten moeten stoppen. Ja dat zou een ramp zijn. Want je hebt niet zomaar weer nieuwe projecten. J: En voor wie is het nog meer een ramp? Alleen voor jullie als organisatie of voor de mensen daar ook? L: Nee ook voor de mensen daar want die rekenen toch wel ergens op en niet alleen financieel maar zeker ook in het contact en voor iedereen is het geweldig om die ontmoeting tussen die verschillende culturen te hebben. Nee, het zou zeker een gemis zijn voor ons als organisatie en voor die groepen die bereid zijn om te gaan. Dus voor iedereen is het geen wenselijke organisatie.

Transcript E Persoonlijk interview Henk Boelman Travel4Change 07 -01-2015 J: Hoe lang ben je al werkzaam bij Travel4Change? H: sinds 2010 is het volgens mij opgestart. Dus ongeveer 5 jaar. We zijn vanuit Oeganda begonnen om vrijwilligers vanuit daar naar Oeganda te krijgen. En op het begin konden de vrijwilligers dan overnachten bij mijn vrouw Christine in ons guesthouse en bij mij. Dus daar woonde we eerst en toen begeleidde we ze vanuit daar naar projecten toe of we hielpen ze zoeken om een goede plek te vinden. J: Dus als ik het goed begreep heb je een Oegandese vrouw? H: Ja klopt. J: En wat is jou achtergrond en rol binnen het bedrijf? H: Marketing achtergrond eigenlijk. Maar ik ben voor de flyers en de voorlichting en de communicatie naar mensen toe en ik maak websites. Dat is mijn baan. En mijn vrouw regelt eigenlijk alle projecten. Dus communicatie met de lokale mensen en dat kan bij haar dan gewoon heerlijk in de eigen taal en ik zit daar dan niet tussen. Dus zij weet ook heel goed wat de behoeftes zijn van de lokale mensen en weet wat ze kunnen doen. En wat zij dan te horen krijgt verteld ze aan mij en ik kan het dan vertalen naar wat Westerse mensen willen weten. En ik ben er ook om alle dingen erom te regelen. Mensen hebben vaak vragen als: Wat voor visum moet ik hebben, kan je tickets regelen, waar slaap ik etc. dus de praktische dingen die regel ik allemaal. En zij regelt dan de inhoud. Er zijn een hoop groepen die dan in de dorpen specifieke dingen gaan doen dus agrarische projecten of voorlichting bij ouderen geven. We hebben ook een programma waar je gehandicapten mensen thuis op gaat zoeken dus je gaat dan langs en dan ga je gewoon met ze praten. Dus dat soort communicatie. En dat regelt zij dus allemaal. Want ik zou niet weten waar je ik dan moet beginnen. 111

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Met hoeveel man sterk zijn jullie binnen de organisatie? H: Hier in Nederland zijn we met Christine en ik, dus de eigenaren van de organisatie. Dan hebben we 2 vrijwilligers die komen uit de reisbranche dus die helpen ons 1 of 2 dagen in de week. En die staan ook met ons op beurzen en ze helpen teksten opstellen en project beschrijvingen opstellen en hoe we dat dan online kunnen zetten. En we hebben 1 bureau die boekt de tickets voor ons en dat is dan mijn nichtje dus dat is makkelijk geregeld. En dan hebben we in de landen zelf, in Oeganda en in Burkina Faso, daar hebben we in allebei de landen een Nederlander zitten. In Oeganda hebben we dan een Nederlands contact persoon die werkt voor Travel4Change Oeganda en die woont en werkt daar en regelt alles voor ons. En daarnaast hebben we in Oeganda nog 4 lokale mensen die rond rijden, het guest house schoon houden, die vrijwilligers ophalen en wegbrengen en langs gaan en wegwijs maken in de stad. J: En die spreken dus ook allemaal goed Engels? H: Ja die spreken allemaal Engels en die hebben we toen ook een keer hierheen gehaald om ze te laten zien hoe wij hier in Nederlands werken. Maar in Oeganda zit dan een team van 4 mensen en in Burkina Faso zitten er 3 ongeveer. Een Franse leraar, een Nederlands meisje die verpleegkundige is en dan 1 lokaal iemand die geregeld de vrijwilliger ophaalt en wegbrengt. En die lokale mensen regelen dus ook de projecten weer. J: En wat is jou persoonlijke ervaring met vrijwilligerswerk in het buitenland? H: Nou dat het leuk is. Er zit een soort mengeling in van dat je het leuk moet hebben en gezellig want ik ben ervan overtuigd dat je het altijd voornamelijk voor jezelf doet. Ja, het moet leuk zijn voor jezelf en je moet er tegelijkertijd wat goeds bij doen. Geloof niet dat jij de wereld gaat veranderen met jou vrijwilligerswerk. Maar wel dat je iets bijdraagt en een klein verschilletje kan brengen voor die mensen door gewoon daar te zijn. Dus ook te praten met elkaar over hoe het hier is en hoe het daar is. En dat dat de grootste impact heeft. Of je het vrijwilligerswerk mag noemen.. mag ook gewoon backpacken zijn of reizen. Als je het maar goed communiceert en praat en verder leert. J: En heb je zelf ook op een project gewerkt? H: Ik heb op een ecologisch project gewerkt mijn eerste project was toen... 13 of 14 jaar geleden inmiddels.. toen ben ik naar Guatemala gegaan en daar heb ik op een natuur project gewerkt met schildpadjes en apen in de jungle ophalen. J: Ik heb dat inderdaad vaak gehoord. Schildpadjes redden.. H: Ja dat klopt want er was toen eigenlijk nog weinig anders. Echt vrijwilligers was er toen nog helemaal niet daar. Je ging toen backpacken, dat was toen de mode. Backpacken in midden Amerika en Azië.. dat ging je toen doen en ik zie nu dat de trend aan het verschuiven is dus dat mensen nu veel vrijwilligerswerk doen. Dus dat mensen langer op 1 plek blijven zodat je die plek dus ook beter leert kennen, je leert de bevolking beter kennen en je zit wat meer midden in de cultuur. Dus dat vind ik 1 heel belangrijk ding aan vrijwilligerswerk wat je heel veel ziet. En tegelijkertijd heb je ook nog eens een nuttige dag besteding. Bij backpacken zit je toch elke keer weer te bedenken van.. wat ik moet ik nou weer doen met me dag en bij vrijwilligerswerk heb je altijd wat te doen en daarbij help je dan ook nog eens de lokale bevolking. Ik vind zelf persoonlijk stages heel veel impact hebben. Want mensen hebben een doel. 112

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Jullie faciliteren ook stages? H: Ja Burkina Faso daar faciliteren we medische stages want onze project coördinator daar die is ook verpleegkundige en heeft daar zelf ook stage gelopen en is daar dus ook blijven hangen en nooit meer terug gegaan naar Nederland. Dus wij begeleiden daar dus ook veel stagiaires van het MBO verpleegkundige bijvoorbeeld en je ziet dat die dus echt ook.. en we werken samen met SOS kinderdorpen.. dat daar heel veel mensen heel veel bijdragen. We hebben vaccinaties programma’s en een eigen wondverzorgingsprojecten dus we gaan langs allerlei scholen en daar helpt zo’n stagiaire natuurlijk goed bij en die zijn er ook langer en met een gerichter doel om te leren en die helpen mee en die hebben dus ook de meeste impact en dat is wat ik tot nu toe zie. J: En hoeveel projecten faciliteren jullie precies? H: Wij hebben alleen maar sociale en medische projecten en een beetje onderwijs. J: Als ik het goed begrijp van de site hebben jullie dus 6 projecten? H: Uhm ja dat kan wel kloppen. We hebben medische projecten en daar hebben we dan een x aantal ziekenhuizen waar je kan stage lopen. En we hebben eigenlijk veel gehandicaptenzorg in Oeganda. Daar draaien eigenlijk de meeste kinderhuizen om. En dan hebben we eigenlijk outreach projecten dus waar we dan mensen gaan opzoeken en met ze praten. En wat ik dan eigenlijk zelf het leukste vind is dat ik bijvoorbeeld benaderd wordt door een boer die dan aan mij vraagt van.. wat ik kan ik betekenen in zo’n land? Dat vind ik altijd het leukste en dan kennen we de bevolking daar natuurlijk super goed en dan kan Christine daar een goede plek voor vinden. Dus er gaat nu bijvoorbeeld ook een boer naar Oeganda en die gaat dan op scholen helpen met moestuinen aanleggen. En dit soort projecten staan ook niet op de website omdat het geen project is wat wij aanbieden maar meer wat wij zoeken voor ene boer bijvoorbeeld. J: En welke projecten zijn bij jullie het populairst? H: Kinderopvang huizen. Ja, die blijven het populairst en daar komen de meeste mensen op binnen maar ik zie nu ook dat medisch nu erg toeneemt. Want verpleegkundige mogen altijd een sabbatical nemen en die willen dan graag naar een Afrikaans land willen om daar bijvoorbeeld ervaring op te doen. Maar met kinderen werken blijft toch echt het meest populair. J: En hoeveel vrijwilligers zenden jullie per jaar uit? H: Tussen de 150 en 200 per jaar. J: Welke periode is voor jullie dan het meest druk? H: De zomervakantie. Ook omdat we daar toen vorig jaar zelf nog met een groep mensen mee zijn geweest en daar hebben we toen een school gebouwd en we hebben extra klaslokalen gebouwd bij een school, ook extra speeltuinen gebouwd. Dus dat hebben we 2 weken gedaan. J: En werken jullie ook met gedragscodes? H: Ja J: En wat staat daar precies in?

113

Bachelor thesis Jessica Rongen H: Dat je je moet gedragen haha. Nee volgens mij hebben we de regels van Better Care Network site. Daar stond toen een link naar de HAN volgens mij. Hogeschool van Arnhem Nijmegen. Ja die houden we aan. We hebben een paar kleine veranderingen gemaakt geloof. En die moeten de vrijwilligers ondertekenen en dat doen we niet via de post maar dat doe ik altijd op de voorbereiding dag. Want tijdens zo’n dag gooi ik het contract middag op de dag dan in de groep en dan kunnen we daar discussie over hebben en daar krijg je dan altijd vragen over en dan kan de groep die op dat moment in Oeganda zit het ook tekenen en accepteren met z’n allen en ze weten van elkaar dan ook wat ze ondertekend hebben en ze zitten er dus ook met ze alle aan vast. J: En werken jullie ook met een Child Protection Policy? H: Ja die hebben we ook rechtstreeks van BCNN gekopieerd. J: Jullie zijn dus als organisatie wel bewust van de rechten van het kind? H: Ja heel bewust en die ondertekenen ze ook allemaal voordat ze met kinderen gaan werken. J: Werken jullie ook samen met andere NGO’s in Oeganda en Burkina Faso zelf? H: Ja.. maar niet op groot niveau. Maar waar wij dus meestal de vrijwilligers plaatsten zijn vaak wel NGO’s. Of ze brengen ons vaak in contact met lokale mensen. Maar ziekenhuizen en scholen zijn vaak toch wel commerciële dingen en die worden door de overheid gefaciliteerd maar we werken niet samen met NGO’s die daar bijvoorbeeld mensenrechten monitoren nee. J: En wat is jullie kennis wat betreft het beleid en de regels van het land zelf/ H: Er is weinig beleid in dat soort landen. Eigenlijk is alles te koop en dat is vervelend. Dus daar moet je zelf goed bij nadenken en bij je partner organisatie ligt een heel groot gedeelte van de verantwoordelijkheid want wij zijn er natuurlijk niet dagelijks om onze vrijwilligers in de gaten te houden en de eigenaren van de projecten die weten dat natuurlijk ook als geen ander en dat is dus ook hun taak om dat in de gaten in te houden. En daar de dagelijkse leiding over te voeren. J: En ik heb op jullie site gelezen dat jullie geen project partners hebben. Hoe is het dan geregeld bij jullie? H: Nou wij hebben geen tussenpersonen. Wij hebben niet als TravelUnique een samenwerking met African Impact via wie je dan je vrijwilligers wegstuurt maar wij zijn het zelf. J: Hoe vaak bezoeken jullie zelf ….? H: 2 keer per jaar en Renate bezoekt ze wekelijks… of 1 keer in de 2 weken. J: Is het bij jullie weleens voorgekomen dat er projecten waren die jullie liever niet meer wilde aanbieden en de samenwerking dus wilde verbreken? H: Nee we kijken wel eerst heel de kat uit de boom. En als er nog geen samenwerking mee hebben sturen we er eerst een test vrijwilliger heen en daar horen we dan de feedback maar het duurt heel lang voordat we uiteindelijk het product.. of voordat we het hier op de lijst zetten wat we dan aanbieden. Want ik wil wel weten dat ik als ik nu boekingen aanneem, dat ik zeker weet dat het project er over een jaar nog is. En dat het nog steeds leuk is en dat er nog steeds mensen heen kunnen.

114

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En ronden jullie weleens projecten af? Dus dat een project zo zelfstandig is geworden en dus geen vrijwilligers meer nodig heeft? H: Dat is ons helaas nog nooit gelukt. J: Vinden jullie jezelf als organisatie wel misbaar? H: In ziekenhuizen zijn we sowieso misbaar. Maar 1 project…. Ja we doen daar zoveel goeds voor dat projecten dat kan dus daardoor ook wel door blijven groeien en ik denk dat daardoor het project dus ook niet onderuit gaat. Maar ze zullen het wel merken. Want er zitten toch gemiddeld ongeveer 5 vrijwilligers van ons die bijvoorbeeld in het restaurant van het project slapen of op het project en die dus wel voor een redelijke stabiele basis van inkomsten zorgen. Dus die zorgen er ook voor dat de kinderen gewoon normaal te eten krijgen en dat de rekeningen gewoon betaald kunnen worden. J: Zorgen jullie ook dat er op de projecten zelf de lokale mensen beter opgeleid worden zodat ze het uiteindelijk zelf zonder jullie hulp kunnen? H: Ja dat laat ik aan de mensen daar. We sturen er meestal een mix van ervaren en onervaren mensen heen en heel vaak krijgen we ook mensen uit de gehandicapten zorg of kinderzorg dus we hebben altijd wel een paar professionals. En dan is het wel de bedoeling dat ze de onervaren mensen hierin meenemen. En soms gaat dat heel goed en dan heb je perfect team en soms klikt het niet. En dan is het soms gewoon even afwachten tot de ene groep weggaat en de volgende groep weer komt. Maar dat heb je in Nederland natuurlijk ook, niet functionerende teams. Dus ik vind het allemaal niet zo heel erg want je weet toch dat er over een half jaar weer een compleet nieuwe groep gaat met frisse energie. En dan wacht ik liever met het opnieuw motiveren van een nieuwe groep dan dat we proberen energie in die oude groep te steken.. ze doen altijd wel goed werk hoor maar soms kan het allemaal wel wat beter. J: Hoe verloopt jullie selectie procedure van vrijwilligers? H: Nou iedereen komt altijd hier langs. Net zoals jij hier nu zit, zit iedereen ook aan deze tafel. Anders gaan ze niet mee. Er kunnen er misschien 1 of 2 tussendoor glippen maar iedereen heb ik aan tafel gehad of in ieder geval mee gepraat of geskyped, meestal wel een uur of anderhalf uur heb ik er wel mee gezeten. En Christine ook. En dan kom je er eigenlijk wel meteen achter of het een match is ja of nee. J: Hebben jullie dan weleens vrijwilligers geweigerd? H: Ja ik heb weleens mensen geweigerd. J: Op grond waarvan dan? H: Als je er geen goed gevoel bij hebt dan hoeft het van mij niet. J: Hanteren jullie ook een minimum leeftijd voor jullie projecten? H: Ja voor sommige projecten is het 16 jaar, dat is jong. Ik heb veel meiden van 16 gehad die daar naartoe gegaan zijn en die zo enthousiast en zoveel leuke en goede dingen daar gedaan hebben dan sommige mensen van 23 of 24 jaar. Die zijn veel praktischer en die vinden het meestal niet erg om gewoon lekker dingen schoon te maken in zo een kinderhuis. Die luisteren goed. Ja dat valt me echt op.

115

Bachelor thesis Jessica Rongen Ze bereiden zich ook beter voor omdat de ouders daar ook bij helpen. Het is verplicht om onder de 18 jaar minimaal 1 keer met je ouders te komen. De meeste komen zelfs 2 keer met hun ouders. En dan praat je over wat je gaat doen en wat je gaat voorbereiden en die zijn er vaak zoveel veel meer mee bezig dan iemand van 23 die net klaar is met zijn studie en denk.. yes! Het is vakantie! Die zijn veel meer gefocust en lezen ook veel meer. J: Maar die komen wel met minder ervaring? H: Ja dat is waar maar daarom luisteren ze wel beter naar mensen met ervaring. Nemen veel meer aan en doen wat er gevraagd wordt. Of ze zijn terughoudender en zeggen van.. ik weet het niet dus ik doe het niet. Het is niet zo dat hier de deur plat gelopen wordt door 16-jarige hoor. Als er 5 gegaan zijn, dan zijn het er veel. J: En hoe belangrijk vinden jullie het hebben van een certificaat of diploma in het vrijwilligerswerk? H: In een ziekenhuis heb je gewoon een diploma nodig en moet je een BIC registratie opsturen en je CV vertaald hebben naar het Frans en dan koppel ik je met iemand van ons die over het ziekenhuis project gaat en dan mag je daar aan het werk maar nog steeds wel onder begeleiding. En we hebben nu eigenlijk een soort mix project dus dan werk je een dag daar en een dag daar. Zodat we niet proberen … als we daar nou constant een vrijwilliger in zo een kleine kliniek zouden neerzetten.. dan zou dat banen gaan kosten van lokale mensen dus dat doen we niet. Dus daarom kan je ook niet fulltime in zo een ziekenhuis werken. Mag van mij niet. Extra handjes extra handjes extra handjes. Dus onregelmatig dat er niet op vertrouwd kan worden dat er altijd hulp van ons is. Maar het is wel leuk dat er hulp is want die dag kunnen ze wat extra’s doen. Zodat er extra mensen geholpen kunnen worden en er worden ook weleens vaccinatie programma’s opgezet of voorlichtingsprogramma’s. J: Dus als ik het goed begrijp zijn de vrijwilligers de volgende dag ook weer misbaar? H: Ja klopt. Maar we hebben eigenlijk pas een paar maanden geleden besloten dat we het zo gaan doen. Omdat we nu dus dit jaar opeens veel verpleegkundige hebben die 3 maanden een sabbatical hebben en die jaren daarvan hadden we eigenlijk alleen maar stagiaires. J: Moeten die verpleegkundige een minimale tijd verblijven op het project? H: Ja nou ja als niet langer als 2 maanden kan blijven dan moet je gewoon niet gaan vind ik. Kijk als ze nou 6 weken willen dan kan dat misschien ook wel. Dan mogen ze mee met een verzorgingsproject. Dat mag altijd ik adviseer ze wel altijd langer te blijven. Zeker in Burkina Faso. Want ja je bent in een vreemde cultuur, ze praten Frans, het is allemaal anders. En in Nederland moet je natuurlijk ook altijd ingewerkt worden. Hier duurt het misschien 2 weken maar daar gaat alles 2 keer zo traag dus duurt het minstens een maand en dan ben je net en maand bezig en dan wil je nog niet naar huis. J: Geld datzelfde voor Oeganda? H: Voor Oeganda in het kinderhuis geld dat je al vanaf 2 weken mag. En dan ga je je meer richten op het muren verven en dan ga je lekker dat doen of je organiseert een paar lessen op de pre-school die we daar ook draaien. We hebben ook nog projecten in wat dorpen en daar ga je dan nog ff een paar dagen heen dus dan maken we het programma wat meer gespreid dus dat je niet de hele tijd op die kinderen zit. Dus niet dat je eerst de hele tijd met ze knuffelt, ze later weer in de hoek zet en weer weggaat. En de mensen die daar dan langer zijn, ja die vinden dan gewoon hun eigen draai en taken op het project zelf. 116

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Wat ik wel op jullie site las, dat bij Children Shelter Jinja je dus helpt bij wassen, eten geven en aankleden maar mag je dan ook doen als vrijwilligers zonder ervaring? H: Ja van mij wel. Maar wassen gebeurt in de praktijk eigenlijk nooit. Want dat mag volgens de child care policy helemaal niet. Je mag niet alleen met kinderen zijn en handelingen doen die ze zelf kunnen. Maar kijk in principe gebeurd dat wel maar ja.. er zit ook een heel groot.. ja het kinderhuis is net iets anders dan de term weeshuis.. of het is een kinderopvang.. er wonen geen kinderen, er komen alleen maar kinderen in terecht die gevonden zijn. Die op straat lopen, die ernstig ondervoed zijn, die op straat lopen, die niet meer terug kunnen en er komen dus voornamelijk baby’s. Die bij de politie komen en waarvan de ouders overlijden in het ziekenhuis maar waarvan we niet weten wie de ouders zijn. Dus dan komen ze bij de politie terecht en dan komen ze dus daar. Dus wat er dan gebeurd, die kinderen die zitten daar en dat zijn soms baby’tjes van soms 6 maanden. J: Op de site stond wel 0 t/m 5 jaar.. H: Ja maar meestal is het 0 tot 3 hoor. De meeste zijn toch wel baby. Je kan je daarbij voorstellen dat er 1 muur met allemaal bedjes van baby’s staan. Nou ja en dan zijn er 3 mensen. Die kindjes moeten de fles, die moeten toch een schone luier om en die kindjes moeten toch van alles.. en daar help je dan bij. En ja dat mogen alle vrijwilligers.. want ja.. iedereen kan toch wel een flesje geven? Dus daar heb je geen echt opleiding voor nodig vind ik. Maar het hechten en bindingsangst bij baby’s… ja dat geloof ik niet helemaal. J: Voordat ik hieraan begon wist ik dat ook niet maar dat is dus wel degelijk zo. Juist bij baby’s. H: Ja blijkbaar wel maar die ene keer de fles geven… Anders doet niemand het he.. en dat maakt het juist zo moeilijk. J: Dat is dus het punt van het misbaar en onmisbaar zijn. Want zijn er dan niet genoeg vrijwilligers in Oeganda of Burkina Faso die het werk op zich kunnen nemen? H: Je bedoeld de lokale mensen? Die kunnen we niet betalen. Die krijgen gewoon een salaris. In dat project is het dus wel vaak zo.. ene moment zitten er 10 en dan opeens 30. J: Zitten er dan ook weleens kinderen ouder dan 5 jaar daar? H: Nee alleen tussen die leeftijd. J: Oké en wat betreft een VOG. Vragen jullie een VOG van vrijwilligers? H: Nee J: waarom niet? H: Ik denk dat mensen daar nog te jong voor zijn om ooit veroordeeld te zijn. Als je 16 bent heeft het niet zoveel zin. J: Dan kan je al wel een strafblad hebben hoor H: Ja maar die krijg je toch niet met een VOG. J: En hoe zit het dan met de vrijwilligers ouder dan 16 jaar? 117

Bachelor thesis Jessica Rongen H: Uhm ja is heel erg maar ik vraag het alleen bij jongens. J: Waarom niet bij vrouwen? H: uhm de meeste hebben al een baan in de zorg dus dat zou dan al gedekt moeten zijn anders zouden ze hier in Nederland al niet mogen werken in de zorg. Ik heb dus nog geen toegevoegde waarde gevonden van het gratis aanvragen van een VOG. J: Vanaf 1 januari dit jaar kan je als organisatie het gratis maken voor je vrijwilligers als je aan bepaalde eisen voldoet.. H: Als het gratis wordt.. dan absoluut. Dan gaan we het ook doen want dan is die kostenpost barrière weg. Want het is nu ook belachelijk veel geld en het is gewoon 1/3 van mijn kosten wat daar aan op zou gaan. Ik kan het wel hoor dus ik kan die VOG’s gewoon opvragen. In België doe ik het dan soms wel want in België is het sowieso gratis. Maar ja ik ben er ook niet van overtuigd dat het alles afdicht. Misschien een heel klein beetje. J: Het dicht wel af dat je geen mensen stuurt met een strafblad.. maar is het misschien vanuit een christelijk oogpunt dat je het niet vraagt? H: Nee nee ik ben niet christelijk. Maar ik vind het heel moeilijk want ik vraag ook altijd aan de mensen uit de zorg, zou je dat doen? Maar het probleem is dat je veroordeeld moet zijn. En ik ben er niet van overtuigd dat als je veroordeeld bent, dat je dan niet bij een organisatie als mij gaat aankloppen om vrijwilligerswerk te gaan doen. Dat is even mijn eigen aanname. En dat je dan hier met een glashard gezicht gaan vertellen hoe leuk je kleine kindjes vind. J: Dus je gaat uit van de goede intenties van de mensen? H: Ja en ik zie ze allemaal en praat met ze allemaal. Het is niet dat ik willekeurig boekingen aanneem en mensen nooit langs mij zie komen en dat ik ze naar een afgelegen plek stuur. Ze gaan altijd met ze alle in 1 huis. Op het project zitten altijd 5 of 6 medewerkers en 5 of 6 medewerkers. En kijk als ik er nu 1 naar een lokaal kinderhuisje zou sturen.. ja dan.. ja ik vind het moeilijk. Maar als het gratis wordt dan ja absoluut. Waarom niet. J: En hoe zit het met de activiteiten van vrijwilligers. Hoe ziet zo een dag van een vrijwilligers eruit in een kinderhuis? H: Uhm in dat kinderenhuis komen ze rond 9 uur aan. En dan is er een pre-school, een soort crèche waar de grotere kinderen naartoe gaan en dan mogen ze programma’s maken en dan staan ze eigenlijk voor de klas. Ze mogen gewoon spelen met die kinderen om ze een beetje bezig te houden. Daarna gaan ze lunchen en helpen ze mee en daarna gaan die kinderen een middag dutje doen. En dan is de dag meestal weer voorbij voor de vrijwilligers. En dan komen ze soms aan het einde van de dag nog even terug om te eten. Dus dat is 1 stuk waar ze zitten. Dan heeft hetzelfde project ook nog een basisschool verderop in het dorp. Dus de vrijwilligers gaan dan na 2 weken in dat kinderhuis weer 1 week naar de dorpen toe waar ze dan in lokale hutjes slapen en daar gaan helpen met naailessen geven of moestuinen aanleggen, of voetballen met kinderen, of voorlichtingen over HIV en Aids geven. En meer van dat soort dingen. En dan zijn ze meestal met 5 of 6 mensen. Of ze gaan een schoolgebouw verven of van alles en nog wat gaan ze doen en dan komen ze ook weer terug na een week. En dan zie je ook dat de vrijwilligers die er wat korter zijn die nog al veel in het weekend. Want Oeganda is een leuk land om leuke dingen in 3 of 4 118

Bachelor thesis Jessica Rongen dagen te doen dus die gaan dan ook vaak weg voor een lang weekend. En kijk voor de stagiaires en de verpleegkundigen zit daar wat meer aan. Dus die gaan gewoon ‘s ochtend werken en hebben ‘s middags een siësta en dan gaan ze terug naar hun gastgezin waar ze eten en dan gaan ze in de middag terug om hun dingen te doen of ze gaan met ons met de auto mee naar wondverzorgingsprojecten door alle dorpen heen. Dus die hebben eigenlijk een hele vaste en gevulde week en dat is ook verplicht. (…) J: En welke verantwoording mag een vrijwilliger wel dragen en welke niet op het project? H: helemaal niets. Dat hoeven ze niet te hebben vind ik. Ze zijn echt puur ondersteunend en extra handjes voor het personeel. Want zo’n moeder heeft gewoon 9 kinderen die ze moet verzorgen en daar moeten ze gewoon bij ondersteunen. En dat kan zijn door die kinderen bezig te houden. J: En hoe is het geregeld met de begeleiding op het project zelf? H: Nou we hebben dan een contact persoon maar die zit er alleen wat verder vanaf en het project zelf doet gewoon de dagelijkse begeleiding. J: Wie zijn dat dan precies op zo een project zelf? H: Dat zijn dan die moeders onder andere maar die eigenaar van het project die moet het gewoon doen. Die heeft ook de verantwoording en daar helpen of ondersteunen we ze bij. En je ziet dat het met vlagen beter gaat want ja het is altijd maar 1 persoon. En soms gaat het heel goed en is er een hele goeie klik met die vrijwilligers en soms niet. J: En hoe bereiden jullie vrijwilligers voor? H: Je mag gratis naar Muses als je wilt. J: Doen jullie zelf ook nog iets aan voorbereiding? H: Ja zeker. Ik vind ook dat ik het beste kan uitleggen waar je precies naartoe gaat want.. nou ja ik ken het land beter dan stichting Muses. En ik ken mijn projecten beter. Dus dat stuk wil ik heel graag zelf doen en ik vind dat ze voor de onervaren vrijwilligers dat stuk training kunnen en moeten doen. Ik stuur daar stagiaires heen en mensen waarvan ik denk dat ze het zeker weten moeten doen. En de meeste vrijwilligers vinden het ook heel leuk daar en komen heel enthousiast terug dus dat is leuk. Maar hier gaan we ook nog een voorstelling rondje doen want ik wil dat de groep elkaar leert kennen want ik wil niet dat ze straks bang zijn elkaar aan te spreken. Dus ik wil dat het persoonlijk wordt en daar heb ik wat spelletjes voor. Dus dat het heel snel heel persoonlijk wordt. J: een soort teambuilding idee? H: Ja en dat doen we op mijn werk ook niet anders dus dat is heel leuk. Want je moet gewoon zorgen dat je daar een team neerzet met mensen die elkaar goed kennen en dat is ook leuk als je aankomt en je kent de mensen al. Dus mensen worden al een groep voordat ze daar zijn. Dus dat is dan de ochtend. En daarna verteld Christine een heel stuk over de cultuur. Dus hoe je daar met elkaar omgaat en wat de verschillen zijn tussen Oeganda en Nederland. En dat weet Christine nu prima sinds ze hier al 3 jaar woont. En daarna gaan we tijdens zo een dag het project bespreken en daarna hebben we het over contracten en burger veiligheidsdingen waar ze zich aan moeten houden. Dus dat je niet zomaar in een 119

Bachelor thesis Jessica Rongen auto moet stappen of alleen in het donker weg te gaan. En dan hebben we daarna nog films om te zien en dan is het wel rond 5 of 6 uur en dan gaat iedereen wel naar huis. J: Wordt er tijdens zo een dag ook over de hechting van kinderen gesproken? H: Ja absoluut. J: En hoe wordt daar door de vrijwilligers over gedacht? H: Ja nou meeste mensen zijn zich daar niet van bewust en ik pak altijd de flyer van Better Care Network erbij. Dus we hebben het dan daarover en ik laat meestal de groep met elkaar praten. Want er zijn er altijd wel een paar van wie het een beroep is en die kunnen het toch beter uitleggen dan dat ik dat kan. Maar daar kan je gewoon op sturen, dus iemand van een SPH opleiding of iets dergelijks en die kunnen dat lekker uitleggen en dan leren ze van elkaar. En dan heb je gelijk de professional en dat ben ik niet. Maar dat gaat tot nu toe altijd wel goed. Ik zie mezelf meer als iemand die het allemaal faciliteert en zorgt dat het veilig gebeurd maar de groep die moet het daar doen en niet zozeer ik. Ik moet me daar niet mee bemoeien. Kijk ik moet dat kindje niet vasthouden dus ik moet daar dan ook helemaal niet mee bezig zijn. J: Dus je hebt daar in Nederland geen grip op? H: Nee absoluut niet. Die verantwoordelijkheid wil ik graag in die groep belegd hebben. En dat werpt zijn vruchten af. J: Hoe vaak hebben jullie in Nederland contact met de vrijwilliger die daar is? H: In Nederland helemaal niet. Maar wij hebben Renate daar zitten en die spreekt ze elke week. En zij praat je iedere avond bij en verteld ze je van alles en neemt ze je mee een volle dag tour door de hoofdstad heen. En haar vriend en mijn zwager nemen je dan ’s avonds mee en dan praat je even bij en de volgende dag ga je pas naar je project toe. J: Is zij diegene die daar dus ook alles regelt met de projecten. H: Ja zij heeft ook alles helpen opzetten daar dus zij kent alles beter dan dat ik dat ken. J: Hebben de projecten ook taakverdelingen en planningen voor de vrijwilligers? H: Sommige projecten wel en sommige niet. En soms is het er een tijdje en soms verzwakt het weer. Het is een beetje… het gaat een beetje op en neer en het is de bedoeling dat het een stijgende lijn wordt. Het is ook een relatief nieuw project want het bestaat nog maar een jaartje of 6..dus Renate helpt daar nog bij en dat is ook 1 van onze krachten, dat wij daarbij ook assisteren en helpen. J: Hoe kiezen jullie je project partner? H: Oh dat is heel simpel want Renate was daar al mee bezig voordat we haar kende. En het project van haar en een vriendin daar.. ja zij hebben toen meegeholpen met projecten opstarten. Haar eigen groep gehandicapten kinderen zitten daarin en die slapen en wonen ook in dat huis. En dat was eigenlijk gewoon ja… daar gaan we bij helpen. In eerste instantie hebben we mensen gezocht voor die gehandicapten kindjes en later zijn er wat meer heen gekomen. En die projecten in die dorpen van

120

Bachelor thesis Jessica Rongen Christine.. ja die hebben we gewoon gevonden via Christien haar netwerk. Via familie etc. want het zijn daar natuurlijk allemaal hele grote families. J: En hanteren jullie aan bepaalde criteria voor die projecten? H: Uhm ja nou die voldoen gewoon. Ja kijk wij zijn niet zo zeer op zoek naar projecten die aan onze voorwaarden voldoen zodat we dat lekker op onze website kunnen zetten. Wij gaan niet echt actief door de landen heen om een nieuw project te zoeken. Als een project mij benaderd mogen ze erbij. Ja zo simpel is het. Ja we zijn gezocht. En kijk bij ziekenhuizen is het gewoon makkelijk. Is er begeleiding bij de ziekenhuizen ja of nee. En gaat dat met 1 iemand goed dat gaat het goed en we helpen mensen daarbij. J: Hebben jullie de ambitie om te groeien of blijven jullie zo? H: Voor nu is het goed zo maar we zijn wel al begonnen met jongeren reizen. Dat is leuk voor de zomer. En dat is wel iets waar we meer mee willen doen dus met een groep iets concreets neerzetten van het begin tot het eind. Bijvoorbeeld een school neerzetten. Nou en je komt aan en die school wordt gebouwd en je gaat weg en dat gebouw staat er en wordt dan gedoneerd aan de community. Dus het is niet van iemand maar het is van de gemeenschap zelf dan. En daarna ga je weg en heb je een foto van een concreet ding wat je gedaan hebt. Er zit geen maar of iets achter. En dat is wel iets waar we ons nu op aan het richten zijn. Dus dan we met groepen op een bepaalde plek gewoon indruk kunnen maken bijvoorbeeld dat we een ziekenhuisje opknappen etc.. dus meer praktische dingen met jongeren doen in een groep. Want je ziet toch dat jongeren iets meer willen doen in hun vakantie.. en toch wel wat cool’s en wat anders. Het is toch wel een leuke dagbesteding voor die jongeren. Want je bent in een ander land en je voetbalt een beetje met die kinderen ondertussen verf je wat. En dat maakt het gezellig, dat maakt het leuk. En daarna ga je met ze alle, als je wilt, op rondreis. Dus dat is wel iets… we hoeven niet mega groot te worden. We zijn ook niet op zoek naar andere landen want je moet er toch zelf geweest zijn en daarom een verbinding mee hebben. Ik word wel regelmatig aangeschreven met… ik heb een leuk vrijwilligersproject hier. Maar ik ben er niet geweest dus ik kan daar niks mee. J: Dan heb ik nog wat laatste vragen met betrekking tot de richtlijnen van Better Care Network. Wat ik jou persoonlijke ervaring met BCNN? H: Ik heb 1 keer met iemand gesproken.. zij was op de voorlichtingsdag in Utrecht van Wereldwijzer. Maar van haar heb ik flyers gekregen en we hebben hoi en doei gezegd maar verder heb ik er eigenlijk geen contacten mee. J: Wat vind je van het standpunt wat BCNN inneemt? H: Wat is dat standpunt? J: (… uitleg BCNN) H: Ja dat vind ik helemaal goed en ik vind het ook fijn dat er zo een organisatie is die zich er hier hard voor maakt en daar maak ik dus dankbaar gebruik van. Ik heb de flyers en ik heb de tools die ik aangereikt krijg van hun om het jezelf makkelijk te maken en daar was ik al blij mee. J: En welke van de richtlijnen vind jij het minst belangrijk? H: uhm… De VOG vind ik een beetje twijfelachtig.

121

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En hoe denk je over het sturen van ervaren en geschoolde vrijwilligers? H: Nou niet alleen en ik denk niet dat het een het ander hoeft uit te sluiten. Ik denk dat het wel slecht is om een groep ongeschoolde mensen los te laten op een project. Hebben we zelf ook weleens gedaan. Is niet handig ook al is het maar voor een paar weken. Nee het moet een mengelmoes zijn en dan denk ik dat het heel goed kan. J: Welke van de richtlijnen vindt jij dan het belangrijkste? H: Nou dat de mensen er bewust van gemaakt worden. Dus ik denk dat als mensen gaan realiseren dat dat er is, dat het al de grootste stap is die mensen moeten maken. J: Welke bewustwording bedoel je daarmee? H: De bewustwording van het belang van de hechting van kinderen. Ik denk dat.. of je nou geschoold bent ja of nee.. geschoolde mensen weten dat sowieso.. ongeschoolde niet zoals ik.. wist ik veel. Maar op het moment dat je dat weet kun je er rekening mee houden en kun je de dialoog hierover opzoeken, kun je erover lezen en dan is het vaak al een hele goede stap in de goede richting. En als je dan een groep met professional hebt die je dan kunnen assisteren op zo een project dan denk ik dat je goed bezig bent. J: Dan de laatste vraag: Wat zou er gebeuren als al jullie sociale projecten stop worden gezet? Dus vanaf morgen al? H: Nou die ziekenhuizen worden nooit stop gezet… J: Maar stel dat de vrijwilligers daar niet meer gaan komen.. nooit meer. H: Oh dan suddert de boel daar rustig door. Ik denk alleen dat de kinderen het een heel stuk slechter hebben qua medische zorg. Dus ik denk dat er minder zorg aanwezig zou zijn voor het kinderhuis, dat zou ik heel erg jammer vinden natuurlijk want we krijgen heel veel kinderen binnen die op sterven na dood zijn en daar wee opgelapt worden en weer weg gaan. En ik denk dat daar dan geen geld meer voor is en dus die doelgroep…ja J: Dus geld tekort is dan een belangrijk punt? H:nou ja het zijn wel de extra dingen natuurlijk. Wat te eten geven aan zo een groep kinderen is zo een land niet duur dus dat kan altijd wel. Maar juist die specialistische zorg, die is zelfs duurder dan in Nederland. En als je echt specialistische zorg wil hebben dan kost dat gewoon meer in zo een land. Kijk je kan wel naar een lokale kwakzalver gaan maar dat zet geen zoden aan de dijk. Je moet wel naar een beetje acceptabel hospitaal gaan en dat is gewoon duurder. En zeker voor de kindjes die wij af en toe binnen krijgen met heftige ondervoeding of gehandicapte kinderen. En gehandicapten kinderen is sowieso een taboe in dat soort landen dus die zouden dan in een hoekje blijven liggen en geen eten krijgen. Ja verschrikkelijk, ik heb het vaak genoeg gezien daar. En ja voor die kwetsbare kinderen.. daar zou gewoon minder geld voor zijn en dan zouden de huizen gewoon een stuk kleiner worden en er dan is er geen plek meer voor ze. Want ja.. wie gaat dat betalen? Nu wordt er gelukkig een gedeelte gefund door een restaurant gelukkig want daar komen vaak mensen en toeristen eten dus dat gaat wel door en het begint wel te komen. Maar goed.. ja dat is het.

122


Transcript F. Persoonlijk gesprek Niko Winkel Go Tanzania 07 -01-2015 J: Hoe ben je op het idee gekomen om Go Tanzania op te richten? N: Ik heb een paar jaar geleden zelf een reis gemaakt naar Tanzania om vrijwilligerswerk te doen onder andere. Ik zag daar op een gegeven moment zoveel dingen die niet klopte en toen ik in het vliegtuig terug zat had ik bedacht dat ik hier iets mee wilde doen. Ik wilde een soort benchmark bouwen van al het aanbod in Tanzania en ik wil dat online transparant aanbieden en kijken of ik daarmee het publiek kan bereiken en daardoor.. ja dat het naar beter werk toe kan gaan. En ik hoop dat als ik daar in slaag dat ik daar een soort advies praktijkje aan over kan houden en dat ik er op een of andere manier van kan gaan leven en dat was vorig jaar pas. J: en hoeveel tijd per week stop je nu in je project/ N: Vanaf nu 100 procent op meerdere manieren. Dus niet alleen op deze manier maar alles wat ik maar kan doen om deze missie te bewerkstelligen. Want tot eind december had ik ook m’n andere baan er nog bij maar nu ben ik vrij en dan wil veel gaan reizen en schrijven en tegelijkertijd daarmee bekendheid krijgen. J: En heb je nog een partner of iemand met wie je heel close samenwerkt? N: Ik doe het nu helemaal alleen maar ik ben op zoek naar een steeds breder wordend netwerk. En dan met iedereen die zich bezig houd met.. Hoe krijg ik vrijwilligerswerk transparant? En hoe kan ik dat ondersteunen zodat dat kan worden georganiseerd. En daar zijn meerdere organisaties mee bezig en daar probeer ik een soort samenwerkingsverband mee op te bouwen maar gewoon heel erg free format. J: En wat is jou allergrootste drijfveer geweest om GoTanzania op te richten en je hiervoor hard te maken? N: De frustratie die ik op deed tijdens de echte participerende observaties die ik had met het 3 maanden werken en daarna het micro krediet project in Tanzania gemerkt dat het project gewoon niet klopte. Dus dat we vrouwen ondersteunde met kleine leningen om hun kleine bedrijfjes te verbeteren. Maar geleidelijk merkte ik dat we gewoon een gratis bank waren dus dat we geen rente rekende en dat die vrijwilligers hierin meegesleept werden. Dus die moesten maar even een marketing of een boekhoud training doen en dat ging bij al die dames het ene oor in en het andere weer uit. En ze gedroegen zich alleen behoorlijk omdat ze wisten dat ze van ons gratis geld kregen. En die coördinator van ons project team die was er alleen om elke week weer van ons geld te innen. En zo was het niet een project maar gewoon een programma. Iets wat gewoon altijd maar lekker door kan gaan en waar helemaal geen einde aan zit want er is geen product. Het product is domweg, vrijwilligers bezig houden die goed betalen. En dat ik geleidelijk achter deze grote misverstanden kwam, dat was mijn drijfveer geweest om hier iets aan te gaan doen. J: En waren er toen in die groep vrijwilligers met wie jij weg ging ook gemerkt dat andere vrijwilligers hier hetzelfde over dachten?

123

Bachelor thesis Jessica Rongen N: Ja zeker maar ook daarin zit een lelijke twist. En kijk ik ging wel 3 maanden maar heel vaak gaan ze ook maar 2 of 3 weken. En in die korte periode kun je niet eens de groep mensen die je steunt leren kennen. Dus je kunt die verdieping dan helemaal niet krijgen dus ik probeerde in de tweede maand het project een andere draai te geven en ik heb daar gelukkig toen mensen mee meegekregen en ik heb het goed weten te borgen toen. Maar ik heb dus nu nog steeds toegang tot de Dropbox omgeving dus die hele project omgeving en documentatie en ik zie dat het gewoon weer meerdere keren over de kop is gegaan want er komen gewoon weer nieuwe vrijwilligers met nieuwe inzichten en zolang Projects Abroad of die lokale project coördinator eigenlijk gewoon alles maar overlaat aan die vrijwilligers, tja dan gaat het eigenlijk gewoon allemaal zo door en dat bevestigd maar weer eens dat het Projects Abroad eigenlijk allemaal maar om 1 ding gaat. Dus dat die vrijwilligers maar betalen. J: Ik had je site ook even bekeken en ik zag daar dat je gratis advies en opmaat advies wil aan gaan bieden. En waar baseer jij het opmaat advies voornamelijk op? N: Het is meer informatie vertrekking dan echt advies. Het is eigenlijk gewoon een zelf bedacht modelletje. Ik wil graag de worst voorhouden aan die vrijwilliger die dan.. als die het weet kan klikken op hoe lang je weg gaat en waar je heen gaat en dan krijg je al een lijst met de opties. Maar ik kan je veel meer informatie geven als je dat wilt. Kijk en dan moet je opmaat werk advies vragen en dan krijg je een uitgebreid document. En dat is een beetje het business model wat ik voor mezelf heb gemaakt en waarvan ik maar moet zien of het over een paar jaar maar gaat werken. Vooral dan ook in combinatie met het feit dat ik het ook in het Engels wil gaan aanbieden want het is nu alleen nog in het Nederlands dus dat is natuurlijk een hele kleine markt. Dus in het Engels wordt het dan straks al een meer internationaal perspectief. J: Oké en ik zag dat je nu al een database hebt van meer dan 150 organisaties die in Tanzania vrijwilligerswerk aanbieden en dit zijn nationale en internationale organisaties.. N: Ja zeker dat klopt. J: Maar hoe kom jij aan die lange lijst met organisaties? N: Google J: En toen jij deze databank samenstelde, had je toen bepaalde criteria die je vaststelde voor organisaties? N: Stiekem gaf ik ze in mijn achterhoofd allemaal een cijfer en dan beoordeelde ik de website, social media gebruik, kosten en een perspectief op wat voor soort organisatie is het. En die gaf ik dan alle 4 een cijfer en kosten gaf ik dan een 40 procent waardering en die andere gaf ik 20 procent en zo krijg ik een cijfer eruit. Maar het is natuurlijk niet ergens op gebaseerd, het gewoon mijn eigen indruk die ik heb van een website. En die kosten die staan er gewoon en die wegen ook extra zwaar. En ik gebruik dat cijfer als een soort hiërarchie in de database. Kijk ik kan natuurlijk dat niet transparant maken want ik gebruik het gewoon meer voor mezelf. Maar dat is in ieder geval de kwalitatieve waardering die ik voor mezelf heb gerealiseerd bij de analyse van die 150 organisaties. Verder kijk ik dan domweg naar wat voor projecten ze allemaal aanbieden, waar zittend die projecten, welke informatie beiden ze aan over hun eigen organisatie. Dus zoals je in dat maatwerk advies zag zit er ook een stuk tekst in. En veel van die tekst komt gewoon van de website.

124

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Dus ook de grote commerciële organisaties zitten ertussen? N: Ja inderdaad want ik wil juist ook dat vergelijkend perspectief bieden. J: Maar zijn er ook organisaties die je hebt gevonden op internet die je niet in de database wilde hebben? N: Nee want juist de ergste wil ik ertussen hebben. Kijk ik zal ze nooit adviseren. Als je het gratis advies vraagt dan krijg je alleen de eerste 4 of 5 die een heel hoog cijfer hebben gekregen en dat zijn niet die grote organisaties. Maar als je opmaat werk advies vraagt dan krijg ik die hele waslijst en dan kan ik zelf aanvinken welke ik in dat advies wil hebben. Dus die wil ik allemaal betrekken in het product wat het maatwerk advies wordt en dan in mijn eigen laatste paragraaf waar ik mijn eigen advies geef.. ja daar leg ik dan uit hoe de prijsverschillen zijn etc. Dus als ik dat maatwerk advies maak dan is alleen die laatste paragraaf hetgene wat ik zelf maak en de andere dingen zijn automatisch gegenereerd. Dus dit hele maatwerk advies kost me maar een uurtje. J: En weten organisaties die jij in je databank hebt staan dat jij ze gebruikt? N: Nee helemaal niet. Maar wat ik in de komende jaren wil doen.. dan niet met die grote organisaties.. maar ik weet dat er een stuk of 20 organisaties tussen zitten waarvan ik denk.. wauw dat klinkt goed! En ik denk dat er echt mooie en zuivere initiatieven zijn en ik wil d’r ook naartoe zelf. Ik wil overal dan weleens een weekje doorbrengen zodat ik over een paar jaar precies weet waar de mooie projecten in Tanzania zitten. En dan hoop ik dat ik uiteindelijk zoveel bekendheid heb gecreëerd dat iedereen die dan vrijwilligerswerk in Tanzania wil gaan doen, mij dan aanbevelen om ze adviseren. Ken je ook Volunteer Correct? Ik ga bijvoorbeeld in februari met ze mee op die reis naar Zuid Afrika om daar aan die documentaire te werken. En ik had ook al snel contact met ze ook dus ik dacht nou ik ga gewoon met ze mee en ik zie het allemaal wel. Ik heb nu de tijd en de ruimte. En ik ben nu van plan om in Mei 2,5 maand naar Tanzania te gaan en dan in November weer. Dus ik wil de komende 2 jaar een keer of 5 naar Tanzania toe. Dus het land goed leren kennen en de organisaties die ik dan goed vind, ook leren kennen. J: en welke criteria vindt jij dan belangrijk bij een in jou ogen ‘goed’ project? N: Dat wil ik dan juist gaan onderzoeken en daarom vind ik het ook zo leuk met mensen te praten als Eline Botbijl en Mirna van Veen en ook met die mensen met wie ik naar Kaapstad ga dus dat ik ook ga uitzoeken wat nu ethisch verantwoord is en wat niet? En waar die grens ligt. Ik heb zelf nu nog de neiging om te zeggen dat het belangrijkste criterium bij de waardering van vrijwilligerswerk moet zijn: als het maar onschadelijk is. Zolang zo een vrijwilliger dan maar terug komt met meer als dan wanneer die bijvoorbeeld naar Lloret de Mar was geweest. Dus dan heb je bagage en meer zicht op de derde wereld dan wanneer je alleen de telegraaf zou lezen. En ook dat is al een bijdrage en iets positiefs zolang je dan maar wel kunt stellen dat het werk maar onschadelijk was voor de mensen daar. J: En vind je dan ook dat een project misbaar moet zijn? Dus dat het ook zonder vrijwilligers moet kunnen draaien? N: eigenlijk wel. Vanuit een perspectief van daar zou het beter zijn. Ik denk dat Eline daarin ook gelijk heeft. Als het werk door lokale mensen kan worden gedaan, laat het dan ook door die lokale mensen

125

Bachelor thesis Jessica Rongen gedaan worden. Dus dat eigenlijk realistisch en verantwoordbaar… als het een toegevoegde waarde biedt van de mogelijkheden die daar zijn. J: En toen je zelf die reis maakte in Tanzania. Vond je dat je als vrijwilliger toen misbaar was? N: Erger nog.. ik vond dat we eigenlijk schadelijk waren. Het project ging namelijk om dat de vrouwen geld kregen… mannen moet je namelijk geen geld geven want die maken alles op. En dat is veel in derde wereld landen hoor. En ja, vrouwen werken en mannen niet… maar goed wij leende geld aan die dames en zij betaalde dat in stapjes terug zonder rente. Maar ze weten ook heel goed wat het is om geld te lenen met rente want dat hebben ze jaren gedaan. En dan betaal je daar aan een bank 30 of 40 procent rente! Dat is zoveel en dan komt er eentje die het gratis doet. Wij dus. En vervolgens kan je je indenken dat ze niets leren. Maar na een aantal jaren is het weer voorbij en dan moeten ze ineens weer gaan lenen met rente. Dus je heb ze eigenlijk jaren lang zitten voeden met worstjes en opeens houd je de worstjes weg. Nou dan zijn ze toch alleen maar slechter af? J: dus de projecten die jij zelf hebt gezien waren echt schadelijk? N: Ja stel je voor dat je hier 4 jaar verpleegkunde heb gestuurd en je gaat 3 maanden naar Tanzania en je gaat daar 3 maanden in een ziekenhuis werken.. kijk dan zou het best een goede bijdrage kunnen zijn. Dat kan ik niet beoordelen. J: Maar dan heb je in ieder geval een relevante opleiding wat aansluit met je werk.. N: Ja maar in het algemeen denk ik dat het schadelijk is dat 17 jarige meisjes en jongens vrijwilligerswerk gaan doen. Eigenlijk wel. J: Vind jij wel dat er verschillen zitten tussen bepaalde focus van projecten? Dus bijvoorbeeld sociaal, natuur etc.? N: Ja ik denk ook dat projecten met kinderen veel gevaarlijker zijn daar kun je meer schade mee berokkenen dan dat je in een natuurpark opeens neushoorns moet gaan tellen. J: En waarom denk je dat GoTanzania dan een toevoeging is voor deze markt of industrie? N: Domweg om het feit dat ik 4000 euro betaalde voor vrijwilligerswerk terwijl ik daarna erachter ben gekomen dan ik voor de helft of zelfs nog voor minder, beter werk had kunnen doen. J: Dus die 4000 euro heb je betaald voor 3 maanden vrijwilligerswerk? N: Ja maar mijn vliegreis zat niet inbegrepen hoor. Dit heb ik toen alleen maar aan Projects Abroad betaald. En dat ticket was nog eens 1000 euro. Kijk ik ben dan 50 en heb gewoon genoeg centjes verdiend. Maar goed heel veel jonge studenten doen dat toch. Wie het dan allemaal betaald.. ik denk de papa’s en mama’s. J: Ja en die kijken dan ook naar welke site er het mooist en meest professioneel uitziet.. N: Nou niet alleen dat. Weet je wat nog een lelijke ader onder het gras is? Organisaties benaderen ouders ook via hun site. Impliciet en expliciet. Er is vaak een pagina voor ouders. Ik was ook naar een open dag van Projects Abroad en daar waren veel meer ouders dan vrijwilligers. Of ze waren met hun papa’s en mama’s omdat die ook alles wilden horen. 1 ding wat ik toen had opgeschreven en wat ik zo

126

Bachelor thesis Jessica Rongen gênant vond.. ik zat een tijd te luisteren naar een meisje van 23 jaar geloof ik en die had ook een tijdje in een weeshuis gewerkt en die was zo enthousiast over alles maar dan ging het vooral over dat de kinderen zo lief waren en het gastgezin zo leuk was en we hebben dit en dat beleefd.. en de beesten en de natuur. En toen was er een ouder daar die vroeg: Kun je wat vertellen over jou bijdrage daar? En toen was er een hoop gehakkel en op zo een vraag had ze helemaal niet gerekend en het was dus ook helemaal haar perspectief niet geweest. En dat is heel kenmerkend voor dit wereldje vind ik. Echt een heel fout wereldje waarin veel te veel geld in omgaat in het misbruiken van de naïviteit van veel te jonge vrijwilligers en hun ouders he. Want ik was zelf net zo naïef. Maar ze hebben ook allemaal op hun internet pagina staan: Why pay for volunteering? En daar staat dan keurig verdeeld waar het geld allemaal wel niet naar toe gaat. Maar daar klopt helemaal niets van. En tricky is ook dat je niet verder kan kijken en dus geloof je het. Je denkt bij jezelf.. kijk eens wat nobel en goed verdeeld. J: Dan had ik nog een vraag over de keurmerken van het transparant aanbieden van vrijwilligerswerk en de initiatieven hiervan… N: Ja die ken ik en Mirna ook en daar wil ik graag aan meewerken. J: En ken je behalve Mirna nog andere initiatieven die hiermee bezig zijn? N: Nee volgens mij is Mirna diegene die hier mee bezig is. Of het haar gaat lukken of niet is niet afhankelijk van de concurrentie die zij heeft maar puur of ze instanties mee kan krijgen met funding. J: En denk je dat dit aanbieden van transparant vrijwilligerswerk ook een soort trend kan worden en dus uitgebreid wordt naar meerdere landen en niet alleen Tanzania? N: Ja nou dat wil ik graag. Ik wil uiteindelijk kijken hoe breed ik mijn netwerk kan krijgen en country editors voor andere landen onder mijn paraplu te scharen. Dus niet meer GoTanzania maar GoGlobal of zoiets. Dus dat al die landen eronder hangen. En dat is wel echt mijn perspectief. Ik weet ook echt niet of het me allemaal gaat lukken maar ik zou het wel heel graag willen. J: En wat is jou persoonlijke ervaring met het Better Care Network? N: Nou ik ken ze zeker wel en de richtlijnen heb ik ook wel doorgenomen. J: En hoe ben je er destijds achter gekomen dat BCNN bestaat? N: Ja uhm nou dat weet ik niet meer precies maar ik was natuurlijk heel goed aan het kijken naar de industrie waar ik mee bezig was en toen kwam ik al snel op BCNN site terecht. J: En wat vind je van het standpunt dat BCNN inneemt? N: Je bedoeld dat mits het goed gecontroleerd wordt, het wel goed kan zijn om via vrijwilligerswerk met kinderen te werken? J: Ja inderdaad dus dat organisaties bijvoorbeeld altijd een VOG vragen etc..? N: Oja die VOG absoluut. Sowieso J: En over het belang van de hechting van kinderen en zorgen voor goed geschoold personeel? 127

Bachelor thesis Jessica Rongen N: Ja absoluut. Ik vind het sowieso niet oké dat kinderen die net van de middelbare school afkomen die mogen doen. J: Vindt je dan ook dat er een minimum leeftijd aan vrijwilligerswerk in het buitenland moet zitten? N: uhm nou ja. 1 en 1 is 2. Als je zegt dat je minstens een Hbo of bachelor moet hebben dan moet je sowieso minstens 20 zijn. Maar om nou te zeggen… ik heb zelf ervaren. Ik heb een tijd in een gastgezin gezeten met een Engels meisje en een Amerikaans meisje die allebei 19 waren en ik vond ze volwassen. Maar ik heb er ook gezien.. er liep er eentje in mijn project team in Denemarken.. en die vroeg toen aan mij..What is a loan? Ja dat vind ik dan wel heel erg. J: Nou je gaf al aan dat je richtlijnen had gelezen. Maar denk je ook dat er een eventuele samenwerking met BCNN in zou zitten? Dus samen met iedereen die zich hiervoor hard maakt, een soort samenwerkingsverband aan gaan. N: Jazeker! Het lijkt me zonde als dat niet zou gebeuren. Gemiste kans. J: En hoe zie jij een samenwerking voor je met BCNN? N: Gewoon open en transparant gaan kijken wat je aan elkaar kan gaan hebben en kijken hoe je elkaar kan voeden en ondersteunen. Is misschien wel heel plastisch uitgedrukt maar meer zou ik er niet van kunnen maken. Ik kan ook niet zeggen op welk terrein precies want daar ken ik BCNN niet goed genoeg voor maar daarvoor is het ontwikkelingsperspectief ook nog te pril van het keurmerk. Maar om gewoon plat te zeggen vanuit mijn perspectief.. en de ontwikkeling van het keurmerk.. zouden de richtlijnen van BCNN overgenomen moeten worden. Mocht het bijvoorbeeld zijn dat er bepaalde dingen die in die richtlijnen staan er niet in hoeven of aangepast moeten worden.. ja dan moet je erover praten. Maar het is absoluut slecht als je niet samen zou werken. Dat is zonde! (uitleg focusgroep) N: ja maar samenwerking tussen BCNN en Fairtravelers is heel iets anders dan samenwerking tussen Doingoood en Activity International. J: Ja klopt. Dit moet ook nog verder gaan uitwerken hoor. Maar ik ben benieuwd hoe iedereen hierin staat. N: Ja ja kijk wat mijn situatie betreft ik ben nu helemaal vrij maar ik heb uiteindelijk wel de nood om geld te verdienen uiteindelijk. Maar als er nu publieke instanties zouden zijn die zouden zeggen, we brengen jou onder in onze stichting en jij krijgt een fee om in leven te blijven.. dan doe ik het zo! Ik wil helemaal niet commercieel zijn. J: dan een van de laatste vragen. Welke van de richtlijnen vind jij de belangrijkste richtlijn? N: Nou een hele belangrijke vind ik de VOG. J: En welke vind je de minst belangrijke of minst toepasbaar? N: Nou dan zou ik ze eerst even allemaal heel goed moeten lezen. Wil ik wel heel graag voor je doen hoor.

128

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Nou ik heb ze toevallig voor me. (uitleg richtlijnen) N: Dan denk ik dat die training vooraf het minst belangrijk is. Ja want het ziet er op de plek zelf zo anders uit dan dat je in een training kunt schetsen. J: Had je via Projects Abroad toen ook een Muses training gedaan? N: Ja en dat was om heel eerlijk te zijn echt flut! J: Waarom vond je dat? N: Ja toen was ik ook nog naïef he.. maar ik schrijf veel en houd een weblog bij en ik had na de Muses dag nog geschreven dat ik het zo een leuke dag vond. Maar toen bekeek ik het hele initiatief nog op een goedmoedige manier maar als ik nu terug kijk denk ik ach.. wat een flauwekul zeg. Maar kijk ik heb ook weleens discussies en vergelijk dit dan ook een beetje met elkaar.. ja zo van.. ik werk bij de bank of ik werk bij Aegon. Dat kun je gewoon zomaar zeggen terwijl die bank eigenlijk alleen maar lelijke producten verkoopt en onethisch bezig is en dat geld ook voor die hele lieve meisjes die ik bij Projects Abroad aan de telefoon had. Ze waren heel enthousiast voordat ik wegging en ook tijdens mijn reis vroegen ze of het goed ging. Maar die denken ook werkelijk dat ze koosjer bezig zijn en dat het allemaal oké is wat ze verkopen. En dat geloof ik wel dat de wereld zo in elkaar zit. (…) N: Kijk want ik geloof ook wel dat Muses denkt dat ze heel goed werk verrichten maar is dat ook wel zo? J: Maar heel veel mensen doen het vrijwilligerswerk ook met de goede en beste intenties wat ze af en toe misschien wel blind maken voor eventuele kritische blikken op wat ze nu allemaal aan het doen zijn. N: Ja en je moet maar net de doortastendheid hebben om achter dat schermpje te kijken. Een leuk voorbeeld ook. Een meisje die ook meegaat naar het project in Kaapstad die was ook in Nepal geweest en die zie: Ik was een maand aan het werk daar en er liep daar een meneer rond die mij altijd argwanend aankijk en altijd negatief tegen mij deed. En het was eigenlijk heel onduidelijk wat die meneer er nu precies deed op dat project. Hij deed eigenlijk niets maar hij liep er wel rond. En toen viel het kwartje en kreeg ze in de gaten dat zij eigenlijk het werk van die man aan het doen was. Die man had te horen gekregen dat die de komende 3 maanden geen werk had want we krijgen een vrijwilliger… J: Dan had ik nog een laatste vraag. Wat zou al gebeuren als opeens alle sociale projecten stop gezet zouden worden? N: Dat zou wel een leuk experiment zijn. Ja klinkt een beetje ultra cynisch maar ik zou het wel willen zien. Er zou zomaar.. ja eigenlijk zou je het met een test groep moeten doen he. Maar misschien als je het zou doen dan zou er uit kunnen komen dat je die zogenaamde goede bijdrage projecten misschien wel beter af zijn. Het zou zomaar kunnen.

Transcript G Telefonisch interview Miriam de Witt Fidesco (Chr. Org) J: Hoe lang bent u al werkzaam bij Fidesco?

129

13 -01-2015

Bachelor thesis Jessica Rongen M: Ik doe dit nu ruim 3 jaar samen met mijn man. We zijn verantwoordelijk voor Fidesco Nederland en wij doen dit onbetaald. Dus als vrijwilligers. J: Heeft u een bepaalde specialisatie? M: Nee wij doen dit vanuit ons lidmaatschap van de katholieke gemeenschap Emanuel. Fidesco is de missie organisatie van de gemeenschap Emanuel en wij zijn dus ook gevraagd dit te doen door de gemeenschap Emanuel. Niet op basis van een speciale opleiding of kennis. We hebben wel ondertussen in de loop der jaren vrij veel ervaring opgedaan in het organiseren en het leggen van contacten etc. Maar wij zelf hadden geen specifieke ervaring op het gebied van ontwikkelingswerk toen we hiermee begonnen. J: U zegt dat u dit op vrijwillige basis doet, hoeveel tijd gaat er ongeveer inzitten? M: Ja dat is wel heel wisselend. We hebben altijd te weinig tijd. Maar als ik voor mezelf spreek dan is het toch zeker wel 10 uur per week. Denk het wel. J: Heeft u nog andere vrijwilligers of mensen die bij de organisatie Fidesco werken? M: Nou we zijn in de gelukkige omstandigheid dat we nu sinds een jaar iemand hebben de 2 dagen in de week wel professioneel betaald voor ons werkt. We hebben nu ook genoeg budget om ons dit te kunnen veroorloven. J: En waar is deze persoon verantwoordelijk voor? M: Die is voornamelijk verantwoordelijk voor publiciteit maar ondersteund ons op allerlei vlakken. Het is zo dat onze vrijwilligers iedere 3 maanden een nieuwsbrief uitbrengen bijvoorbeeld. En dat hangt ook weer samen met het systeem van sponsoring, daar kunnen we misschien later in het interview nog eens over spreken. En de sponsors krijgen dus iedere 3 maanden een brief en zij zorgt dus ook voor de vormgeving van die nieuwsbrief. J: En wat was voor u 3 jaar geleden de grootste drijfveer om te gaan werken voor Fidesco? M: Nou we zijn ervoor gevraagd. Maar we zijn sowieso wel gewend dat er in die gemeenschap verschillende taken zijn en daar ben je in principe voor beschikbaar. En wij doen dit dus in eerste plaats eigenlijk vanuit ons christen-zijn. En als christen ben je natuurlijk ook vanuit je geloof… weet je dat geroepen bent om je in te zetten voor voornamelijk de armste in de samenleving. En dat op welke manier dan ook. En we proberen dat in Nederland ook te doen op diverse manieren. En wij doen dit dus voornamelijk voor de allerarmste in ontwikkelingslanden. J: En wat is uw persoonlijke ervaring met projecten daar? Hebt u zelf weleens meegedaan aan een missie? M: Niet in een ontwikkelingsland. Wel toen we verantwoordelijk werden hiervoor.. hebben we wel gedacht dat het voor onze kinderen misschien ook goed is om te zien hoe andere kinderen in andere landen groot worden en toen zijn we wel naar Afrika gegaan en hebben toen een aantal projecten van Fidesco bezocht. En pas ben ik ook bij een project in Roemenië geweest. Ik probeer in ieder geval zoveel mogelijk voeling te houden met die landen. Maar ik heb nooit als vrijwilliger zelf dit soort werk gedaan. J: Ik zag op jullie website dat jullie 6 projecten aanbieden. Welke van deze is het populairst? 130

Bachelor thesis Jessica Rongen M: Ja… dat werkt bij ons niet zo. Sowieso 6 projecten.. ja wij noemen dit eigen projecten waar wij financieel dus ook zelf in investeren. Daarnaast zijn onze vrijwilligers meestal dus op projecten werkzaam van de katholieke kerk en waar wij dus niet anders in investeren dan via onze vrijwilligers zelf. Dat is onze bijdrage. En verder hebben we dus nu wereldwijd 170 vrijwilligers werkzaam en dat op zo’n 60 verschillende projecten. J: Dan bedoelt u dus ook de projecten die via andere landen aangeboden worden? M: Ja en waarvan dan de meeste vanuit Frankrijk weggestuurd worden. Er staat op onze website een jaarbericht in het Engels en daar staan hele concrete en exacte gegevens waar je nog naar kunt kijken. Annual report. J: Ik zag op jullie website dat jullie gezinnen en getrouwde stellen op missie sturen. Hoe is deze verdeling? M: Ik heb toevallig net even die cijfers bekeken in dat jaarrapport en daar zie je dat 48% van de vrijwilligers echtparen zijn dus dat is bijna de helft. J: En hoeveel vrijwilligers sturen jullie vanuit Nederland weg? M: Dat zijn er maar heel weinig hier. We hopen eigenlijk op meer maar we hebben in de loop van 20 jaar ongeveer 20 mensen uitgezonden uit Nederland. En dat is maar heel weinig ook omdat wij ze voor een periode van 2 jaar uitzenden. Dus het is best een hele stap om dat te doen. J: Is jullie minimum verblijfsperiode ook altijd 2 jaar? M: Uhm het is de norm. 1 jaar is op zich wel mogelijk maar daar wordt het laatste jaar toch wel een beetje van afgestapt voornamelijk op verzoek van de partners van diverse landen. Die hebben echt het liefst een periode van 2 jaar. J: En waarom willen hun liever 2 jaar in plaats van een jaar? M: Omdat je dan toch veel meer vertrouwd raakt met de cultuur, de verwachtingen van de partner en dus ook meer kunt betekenen. Je hebt toch een hele periode van gewenning waarin je ook een heleboel dingen moet leren in het betreffende land en als je 2 jaar kun je gewoon veel meer betekenen. J: Hebben jullie gedragscodes voor de vrijwilligers? M: Ja wij hebben volunteercharters, die tekst kan ik je wel toesturen. Is wel in het Engels. J: Werken jullie en jullie partners ook met een child protection policy? M: Is mij niet bekend. Weet ik niet. (… uitleg Child Protection Policy) M: Kan ik mee heel goed voorstellen dat zoiets gevraagd wordt hoor. Wat je ook vertelde over die VOG, daar doen wij niks mee. Of ten minste het was ook zo dat de vrijwilligers die wij hebben uitgezonden afgelopen jaren, niet van toepassing omdat die niet echt direct met jonge kinderen werkten. En wij zijn natuurlijk internationaal dus ik denk niet dat ze in Frankrijk zo een verklaring kennen denk ik maar ik kan

131

Bachelor thesis Jessica Rongen me heel goed voorstellen dat wij al Fidesco Nederland wij dat ook gewoon vragen in de toekomst. Een VOG. We doen wel sowieso.. een vereiste is een psycholoische test ook. J: Hoe gaat dat in zijn werk? M: Wij hebben psychologen die dat voor ons doen. J: Is dat voor iedereen die op missie gaat verplicht? M: Ja J: Zijn daar mensen wel eens op afgewezen? M: Dat zal zeker ook wel eens gebeurd zijn. Dat is mij niet bekend. Het is ook wel ingevoerd een aantal jaar geleden op grond van problemen die er ontstaan zijn met vrijwilligers. Voornamelijk ook met vrijwilligers die die hele verander situatie niet aan konden en depressief werden of zo. Kijk dit is ook misschien weer anders bij organisaties waar mensen of scholieren maar voor 3 weken weggaan. Dus problemen kunnen dan groter worden. J: Maar u gaf aan dat VOG verplichting bij jullie als organisatie nog niet verplicht is maar dat u het wel heel goed kan begrijpen dat zoiets verplicht wordt. Wat zou voor u de doorslag geven om een VOG toch ook te vragen van uw vrijwilligers? M: ik weet in ieder geval... wij doen ook vanuit onze gemeenschap Emanuel… doen we ook zomerkampen voor kinderen in Nederland en daar is vanaf afgelopen jaar de VOG ook verplicht gesteld en daar hebben ze geloof ik ook een regeling voor kunnen vinden waardoor dat maar weinig koste. Maar dan moesten alle medewerkers daar ook een VOG voor hebben. Er zijn natuurlijk allerlei ontwikkelingen gaande op dat gebied maar we hebben het hier nog niet concreet over gehad maar ik zou me dat gewoon heel goed kunnen voorstellen dat dat ook voor onze vrijwilligers die naar het buitenland gaan, ook een vereiste wordt. J: oké ik heb ook gesproken met Livingstone, een christelijke organisatie die ook vrijwilligers uitzend naar het buitenland... bent u bekend met deze organisatie? M: nee J: Zij vertelde mij dat hun VOG niet vroegen van vrijwilligers vanuit christelijk oogpunt gezien. Als christen ga je volgens haar altijd uit van de goede intenties van hun vrijwilligers. Herkennen jullie deze gedachte? M: Nou wij checken toch behoorlijk hoor. Ze moeten sowieso allemaal een uitgebreid CV opsturen en we hebben ook een uitgebreid interview. Dus er wordt behoorlijk doorgevraagd voordat wij ook akkoord gaan met een uitzending. En ook bij christenen kun je natuurlijk ook verwachten dat het gedrag niet altijd is zoals je zou hopen. J: Hoe zit met samenwerking tussen jullie als organisatie en andere NGO’s in de ontwikkelingslanden? M: Die is er zeker maar daar kan ik niet zomaar van opnoemen hoe dat precies zit want dat is natuurlijk in ieder land weer verschillend maar er is natuurlijk zeker overleg.

132

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En hoe zit het met jullie kennis over het beleid van de ontwikkelingslanden zelf? Bijvoorbeeld een Rwanda of Brazilië? M: uhm voornamelijk.. we hebben natuurlijk een team van professionals in Frankrijk die contact.. waar personen zijn die dan voornamelijk contact met de projecten houden. Die zijn van dat soort dingen op de hoogte. En daarnaast zijn er ook nog voor ieder land waar vrijwilligers zitten, is er een landcorrespondent. En die bezoekt het land ook jaarlijks en onderhoudt ook contact… maandelijks contact met de vrijwilligers. J: Geldt dit ook voor de Nederlandse vrijwilligers? M: Ja ook. Wij hebben ook wel contact met ze maar de situatie ter plekke is natuurlijk veel bekender bij die land correspondenten. J: Is het dan ook een vereiste om Frans te spreken? M: Frans of Engels. J: U gaf al aan dat u niets gedetailleerd weet over de project partner en keuze omdat dat allemaal in Frankrijk geregeld wordt… kunt u misschien wel iets vertellen over contracten die wellicht worden afgesloten met project partners? M: Hun tekenen in ieder geval wel allemaal een contract met Fidesco maar wat daar precies allemaal in staat kan ik niet in detail zeggen. Die contracten heb ik hier helaas niet. J: En hoe vaak worden de projecten bezocht? M: 1 keer in de maand is er telefonisch contact. Indien mogelijk he want in sommige landen is de verbinding vaak slecht maar over het algemeen is dat maandelijks. J: zijn jullie als organisatie misbaar voor de projecten denkt u? M: uhm nou ja het is zo dat… je moet het eigenlijk een beetje omdraaien... Fidesco zendt vrijwilligers naar projecten toe waar het in ieder geval zo is dat die beroepskrachten.. wij zenden alleen beroepskrachten uit he.. niet zomaar vrijwilligers he.. dus waar die krachten in het land zelf niet te vinden zijn. Dus in zoverre is het een probleem als je geen mensen meer stuurt. Dan zou er misschien vanuit een andere organisatie nog mogelijkheden zijn. Maar we gaan er dus altijd van uit dat de onderwijskrachten en artsen of zo.. dat ze die niet hebben ter plekke. Want anders zouden we inderdaad gewoon heel misbaar zijn. In principe hoop je natuurlijk dat ze het uiteindelijk zelf kunnen in dat land. Ook zonder hulp van buiten dan. J: Hebben jullie ook weleens projecten gestart en later weer afgesloten omdat de community het inderdaad op een gegeven moment alleen af kon? M: Ja uhm ik kan er niet hele concrete voorbeelden van geven maar er is nu 1 project bijvoorbeeld wat we aantal jaar gesteund hebben.. is misschien ook een beetje uitzonderlijk.. een project in Roemenië en waar voornamelijk veel Roma mensen onder de armoede grens leefden. En daar zie je dus toch wel, alhoewel heel langzaam, maar wel verbetering van omstandigheden. En daar is nu ook een Roemeense directrice van het project daar. Dus het ziet ernaar uit dat Fidesco daar uiteindelijk de steun kan gaan terug trekken. 133

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Hoe zit het precies met jullie selectie procedure? Ik las op de site dat er soort 3 stappen plan aangehouden wordt. Dus het eerst schrijven van een motivatie brief en het opsturen van een CV, daarna een informatie dag en als laatste een 4 daagse vorming zoals jullie dat noemen. Wat vinden jullie belangrijk bij de eerste stap dus de motivatie brief en CV... wat moet daar in staan? M: uhm we hebben dus een aantal belangrijke vereisten. Dat is dat iemand in ieder geval een goede en relevante opleiding heeft afgerond en wat ook wel heel belangrijk is, is dat iemand katholiek is en het ook vanuit een geloofsovertuiging doet en zich echt met hart en ziel wil inzetten voor de mensen voor wie diegene wilt gaan werken. En ook meer dan een aantal uren alleen je beroep uitoefenen in dat land maar dat je ook echt je leven gaat delen met die mensen daar dus dat je ook volledig beschikbaar bent dus ook buiten je werkuren. Dus dat het ook een ontmoeting van mens tot mens kan zijn en niet alleen doorgeven van kennis. Maar ook gewoon het delen van het mens zijn met mensen in die ontwikkelingslanden. J: en hoeveel van deze motivatiebrieven krijgen jullie per jaar binnen? M: Nou niet zo heel veel. We hebben op dit moment zelfs maar 3 mensen in het buitenland zitten. We krijgen natuurlijk wel meer brieven binnen dan dat er mensen weggaan. Dus we hebben vorig jaar ook wel een paar interviews gehad en ik moet zeggen dat we bij de laatste interviews die we hebben gehad is het vanaf onze kant afgeketst omdat wij zeiden.. dat wordt hem niet. Hoewel in zekere zin ook wel. We hadden 1 stel die waren niet getrouwd en dan is het bij ons duidelijk dat de richtlijn zo is... van we doen het niet. Maar vaak is het ook aan de kant van de sollicitanten de huiver om zo een grote stap te zetten. J: dus voor de vrijwilligers is het vaak een te grote stap? M: Ja wat wij de laatste tijd gezien hebben is dat wel zo. Bijvoorbeeld mensen die toch weer mogelijkheden zagen om toch in Nederland te blijven, qua werk of een kinderwens. Want we zenden wel gezinnen uit.. maar ja niet dat we zo heel erg afhoudend zijn hoor... maar het is niet zo heel erg handig dat je tijdens je missie een kind gaat krijgen. Want dan ben je toch een hele tijd uit de roulatie en een hele tijd niet beschikbaar. Bovendien, hoe is de gezondheidszorg in Afrika bijvoorbeeld.. moet je bijvoorbeeld voor een tijdje terug? Dus ja dat hebben we niet zo graag. Of wat ook wel speelt dat als je echtpaar of gezin weggaat, dat je allebei je inzet. En dat hoeft niet voor allebei fulltime zijn maar het kan niet zo zijn dat 1 van de 2 zegt.. maar ik wil thuis bij de kinderen blijven. Dus Fidesco regelt Fidesco in sommige gevallen wel een oppas voor die kinderen maar het is wel de bedoeling dat man en vrouw zich inzetten. Dus soms ketst het daarop af. Maar er kunnen allerlei redenen zijn. J: Hoe ziet zo’n informatie dag eruit? M: Wij doen het in principe 2 keer per jaar een heel dag programma waarin we dus wat meer vertellen over hoe Fidesco werkt en ook erover praten van.. wat is nou belangrijk voor jezelf om te overwegen om dit te doen. Dus ook van.. wat zijn goede redenen om te gaan en wat zijn niet zulke goede redenen om te gaan. Dus daar krijgen ze dan wat informatie over en daarnaast zijn er nog oud vrijwilligers die dan wat komen vertellen over hun ervaringen. Uhm en ja na zo een dag kan er dus ook al een interview zijn. En na zo’n dag besluiten wij of we deze mensen een volgende vorming willen aanbieden. En de mensen zelf moeten daar natuurlijk ook een besluit over nemen na zo’n dag. J: en wat wordt er tijdens zo’n 4 daagse vorming allemaal besproken en getraind?

134

Bachelor thesis Jessica Rongen M: Nou dat is een heel uitgebreid programma wat een heel stuk praktischer is. Ik kan hier wel een korte inhoud van toesturen. J: heel graag. M: Ja dat kan ik je puntsgewijs even doorsturen. Ik heb ook wel alle lezingen die die dagen gegeven worden maar dat wordt misschien een beetje veel. En dan is na de 2e ronde ook weer een interview en daar wordt op dat moment bepaald of je het wel of niet gaat doen. En als dan beide partijen akkoord zijn, dan wordt er een project uitgezocht voor de betreffende kandidaat. Je zoekt het dus niet zelf uit. Het is niet zo dat je als vrijwilliger kan zeggen dat je in een bepaald land op een bepaald project wilt werken. Je kan je voorkeur wel aangeven maar het is Fidesco die besluit. Die kijkt waar je het beste zou passen. En waar zijn voornamelijk de mensen nodig. En dat is vaak nog een heel procedé om een bepaald project te vinden. Zeker bij echtparen die allebei heel verschillende opleidingen hebben. J: en waarom hebben jullie een minimum leeftijd van 21 jaar en geen 18 bijvoorbeeld? M: Nou je moet dus al een voltooide beroepsopleiding hebben en dan ben je sowieso al vaak wat ouder dan 18 en met 21 sta je toch meestal wel iets stabieler in het leven. J: Hoe zit het met de medische voorbereiding van de vrijwilligers? M: Dat doen ze zelf dus dat zijn ook altijd kosten die ze over het algemeen zelf dragen dus de inentingen en de medische check up en zo. J: Ik las op jullie site dat er een soort re-integratie hulp aanwezig is na terug komst en dat jullie hier ook voor zorgen. Wordt er ook van de vrijwilliger verlangt dat ze nog contact blijven houden met het project zelf? M: Nee het project zelf niet. Het kan soms wel zo zijn dat men weer bij hun aanklopt en vraagt bij terugkomst bijvoorbeeld hoe ze iets hebben gedaan of ondervonden. Dat kan wel maar dat is per project heel verschillend. Maar het hoeft niet per se zo te zijn. Er is wel een terugkom weekend en daar worden wel handvatten gegeven van... hoe om te gaan met het terug vinden van je plek in Nederland? Bovendien is er ook een terugkom-premie. De vrijwilligers krijgen ook een terug kom premie wat de vrijwilligers ook even de tijd kan geven om rustig naar mogelijkheden te kijken om weer te kunnen starten. J: Ik las op jullie website dat er ook per vrijwilliger een budget is van 16.000 euro per jaar en dat daar bepaalde kosten onder vallen. Hoe komen jullie aan dat geld? M: Ja alles draait op giften en donaties. En het is zo dat wij die vrijwilligers zelf inzetten om die giften bij elkaar te sprokkelen. En zij moeten dus zelf een sponsor brief schrijven en die rondsturen aan al hun kennissen en we hebben ook een minimum aantal brieven die ze moeten versturen. Dus 1 vrijwilliger moet bijvoorbeeld 200 brieven versturen minimaal en voor een echtpaar 300. Klinkt als heel erg veel maar in de praktijk komen mensen hier toch wel aan. Dus je denkt in eerste instantie aan je familie maar ook de kerkgemeenschap de parochie en het bisdom en andere kerkelijke contacten die je hebt. En verder ook de plaatselijke winkeliers of de school waar ze op hebben gezeten. En dan zijn er dus vrijwilligers die gemakkelijk aan dit bedrag komen en er zijn er ook die dat niet kunnen maar over het algemeen kan dat wel gecompenseerd worden en het zo rond krijgen. En daarmee is dus ook een bepaald bedrag daarvan betaald door de Franse overheid. De hele ziektekostenverzekeringen van de Nederlandse vrijwilliger die gaat ook via de Franse overheid. 135

Bachelor thesis Jessica Rongen (…) Maar zo’n heel voorbereiding traject, daar ben je toch wel zo rond de 1000 euro aan kwijt. Dus de inentingen, de visums, de vormingsdagen etc. J: En kunt u iets zeggen over de activiteiten van de vrijwilligers die ze daar uitvoeren? M: Dat is heel verschillend. Er zitten natuurlijk ook een aantal artsen die gewoon als arts werkzaam zijn en je hebt mensen die les geven. Mensen die in de landbouw als ingenieur werken en mensen die ook in het management van projecten zitten. En dat is ook wel iets waar Europeanen toch ook wel zekere kennis en ervaring in hebben. Dat staat ook allemaal in het jaar bericht. Dus wat voor diverse activiteiten diverse vrijwilligers doen. J: en wat is jullie hoofddoel van het sturen van vrijwilligers naar ontwikkelingslanden? M: Dan zou ik nu natuurlijk met een hele mooie zin moeten komen.. uhm… J: vinden jullie ondersteunen of kennis uitwisselen bijvoorbeeld heel belangrijk? M: Nou zeker ook die vakkennis in te zetten in die projecten. Want je geeft jezelf natuurlijk ook helemaal met die vaardigheden die je inzet daar. In de eerste plaats is je vakkennis natuurlijk heel belangrijk maar daarnaast geef je jezelf ook helemaal als persoon en mens. Dus het kan zo zijn dat je buiten de uren in het ziekenhuis bijvoorbeeld je ook inzet voor de parochie bijvoorbeeld. Dus dat je bijvoorbeeld een kinderkoortje leidt. En dat kan je dan doen omdat je bijvoorbeeld in Nederland zelf veel aan muziek hebt gedaan. Dus al je kwaliteiten breng je in. J: Hoe zit qua begeleiding van de vrijwilligers? Er worden alleen professionals gestuurd maar moeten die ook verantwoording afleggen aan een contact persoon? Is er ook altijd een contact persoon aanwezig? M: Ja ja. Want je komt er altijd op vraag van een katholiek project. J: Wordt er op het project zelf ook nog getraind? M: Ja dat is natuurlijk erg afhankelijk van het project en de omstandigheden. In principe wordt je natuurlijk gewoon ingewerkt een periode en in de ideale omstandigheden is er nog een oud vrijwilliger die je gaat aflossen en dan kun je door diegene ingewerkt worden. J: En hoe worden de trainingen of in dit geval de vormingen vooraf, over het algemeen gevonden door de vrijwilligers? M: ja dat wordt over het algemeen wel als heel positief ondervonden. In ieder geval van wat ik er van gehoord heb. Maar zoals ik al zei he… het blijft een hele uitdaging om in zo’n ontwikkelingsland te werken dus je komt altijd weer voor verassingen te staan en dat is gewoon inherent aan het werk. En daar probeer je je vrijwilligers natuurlijk wel bewust van te maken en het is gewoon heel belangrijk dat je flexibel bent. Je kan niet alles van te voren hier leren en helemaal klaargestoomd daarheen gaan. Dat werkt gewoon niet zo. J: En hoe vaak is er tussen jullie als organisatie en de vrijwilliger daar contact?

136

Bachelor thesis Jessica Rongen M: Nou wij niet per se maar het zijn de landcorrespondenten. En het land is dan het ontwikkelingsland. Dus als er een vrijwilliger naar Congo gaat, dan heb je een land correspondent van Congo en die houdt het contact. J: Is dat altijd 1 keer per maand bijvoorbeeld? Dat contact? M: Ja eigenlijk wel maar het versloft ook wel eens. Dat hoor ik ook wel eens. Maar de bedoeling is 1 keer per maand telefonisch en de bedoeling is dat de land correspondent 1 keer per jaar het land komt bezoeken. Bijvoorbeeld een paar Nederlanders zijn een aantal jaar ook wel eens land correspondent geweest en die waren daarvoor ook al eens als vrijwilliger voor Fidesco weggeweest. Dus die waren al ervaren. J: en hoe weten de vrijwilligers hun taken en verantwoordelijkheden binnen het project? M: In principe horen ze dat na het tweede weekend en dan horen ze ook naar welk land ze gaan en dan weten ze ook welke taak ze te wachten staat dus dan kunnen ze zich ook rustig voorbereiden. En ze worden ook wel een beetje geholpen maar daar moeten ze natuurlijk ook zelf stappen in zetten. Bijvoorbeeld de taal alvast leren. En jezelf alvast inlezen in de situatie daar en alvast contacten leggen. En ja dan wordt het concreet en start het alvast. J: Bestaat er ook een protocol op de projecten voor als er iets niet goed gaat. M: Ja daarvoor wordt er eerst weer contact gelegd met de land correspondent en die probeert het op te lossen en die legt dan ook de contacten naar de partner zelf ter plekke. En in sommige gevallen moet er bijvoorbeeld overgeplaatst worden. Er was een echtpaar die naar Brazilië gingen die dit overkomen is. J: en waarom was dat? M: Het was toen zo dat het een nieuw project van Fidesco en dat bleek gewoon niet helemaal aan de verwachtingen te voldoen en daar speelde bijvoorbeeld dat Fidesco daar eigenlijk misbaar was en dat er gewoon mensen in dat lans zelf waren die het werk konden doen. Dus toen hebben ze daar hun missie afgesloten en naar een ander land uitgezonden. J: Zijn er dan ook weleens mensen eerder terug gekomen van hun missie? M: Ja dat gebeurd ook maar procentueel schijnt dat mee te vallen als je het vergelijkt met andere organisaties. Maar dan ben ik niet zo in thuis. (…) J: Dan heb ik nog wat laatste vragen wat betreft BCNN. Bent u bekend met BCNN? M: Ik heb een beetje op de website gekeken maar ik was er tot nu toe nog niet mee bekend maar ik vond het wel interessant om te lezen. (uitleg BCNN en onderzoek) J: Heeft u de richtlijnen ook bekeken en gelezen? M: Ja ik heb ze gezien maar niet heel gedetailleerd gelezen. Maar het inderdaad behoorlijk in de picture. Voornamelijk dat voluntourism. We hebben ook meegedaan met de Volkskrant enquête daarover. 137

Bachelor thesis Jessica Rongen J: en wat vind u van het standpunt wat BCNN inneemt? Het voorop zetten van de kinderrechten o.a.? M: Ja ik vind dat toch wel heel belangrijk dat dat gebeurd. Want ik kan me ook heel erg voorstellen… je ziet toch wel dat het best wel een hype is om voor een aantal weken dit soort werk te doen… met kinderen te gaan werken in een ontwikkelingsland en voornamelijk dan ook mensen die er eigenlijk helemaal niet zo goed op voorbereid zijn. J: in de richtlijnen van BCNN staat als richtlijnen dat het belang van de hechting van kinderen heel erg belangrijk is als er met jonge en kwetsbare kinderen wordt gewerkt. Wordt de hechting van kinderen ook in jullie training of vorming opgenomen? M: Uhm dat komt niet specifiek aan de orde in die 4-daagse training. Hoeverre er in die laatste week training dit specifieke onderwerp aan de aandacht komt, weet ik eigenlijk niet. Dat zou ik nog even moeten nakijken. Want die laatste week training heb ik eigenlijk nog nooit meegemaakt. Ook omdat wij dit nog niet zo lang doen. We hebben wel die 4-daagse training een keer bijgewoond maar die laatste niet. En er wordt ook niet in elk project met kinderen gewerkt. Maar bij een aantal projecten duidelijk wel en is er toch ook zeker een belangrijkheid van dit aspect om aan de orde te komen. Maar ik ben ook origine orthopedagoog. Ik doe er verder niets mee maar van hechting weet ik wel het een en ander. J: En wat weet u precies over de hechting van kinderen? M: Nou dat het gewoon heel essentieel is dat er voornamelijk in de eerste levensjaren vaste verzorgers moeten zijn voor kinderen. Dat mogen er best een paar verschillende zijn maar het is wel heel belangrijk dat daar niet al teveel wisseling in is. (uitleg richtlijnen) J: welke van de richtlijnen vind u het belangrijkste als u dit zo hoort? M: Oh sorry dan heb ik niet heel alert geluisterd dus dat zou ik niet heel concreet kunnen zijn. J: als ik dan even 2 richtlijnen pak als de training van vrijwilligers vooraf en het sturen van ervaren en geschoolde vrijwilligers. Welke van deze twee vind u het belangrijkst? M: Het is alle twee wel heel belangrijk. En kijk als je bij ons gaat werken met kinderen dan heb je al die ervaring gehad hier in Nederland. Hoewel dat soms… je komt niet altijd in je eigen beroepenveld terecht. Maar in feite heb je al een redelijke onderbouw. Maar daarnaast is de vorming vooraf natuurlijk ook heel belangrijk. J: Bij wie ligt de verantwoording voor kinderen op de projecten? De vaste verzorgers of mogen de vrijwilligers ook best verantwoording dragen? M: Die hebben bij ons ook best een redelijke verantwoordelijkheid maar de eindverantwoordelijkheid ligt toch altijd bij het project zelf. J: Dan heb ik nog 1 laatste vraag. Wat zal er gebeuren als alle projecten stop gezet zouden worden? Dus stel dat ze er vanaf volgende week allemaal niet meer zijn? M: Nou dat denk ik niet… want er zijn al best een aantal projecten waar er gewoon ook eigen mensen werken dus die zullen er zeker nog wel zijn.

138

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Dus het zou niet zo zijn dat alle projecten in elkaar storten en iedereen op straat komt te staan? M: Nee dat denk ik niet bij onze projecten is het zo dat we die niet helemaal zelf in handen hebben, we werken altijd ten diensten van. Maar het mooie is gewoon dat je als Europeaan met alle levenservaring en opleidingen, een hele mooie aanvulling kunt zijn in zo’n project.

Transcript H Persoonlijk interview Therese Wijnen TravelUnique

16 -01-2015

J: Hoe lang ben je al werkzaam bij TravelUnique? T: Dit is al het 5e jaar en dat is meer uit interesse begonnen en mijn familie woont sinds 18 jaar in Kaapstad in Zuid Afrika en zo ben ik ook met mijn ex schoonzuster dit begonnen. Gewoon omdat ik zag.. dat dit iets was wat ik eigenlijk vroeger had willen doen en dat is er toen nooit van gekomen. En omdat je dan de contacten hebt en vaak in Zuid Afrika bent geweest ken je bepaalde mensen en zo ben ik dus ook in contact gekomen met een project partner die ook in Kaapstad zit en zo is het begonnen. J: En hoeveel tijd per week besteed je aan Travel Unique? T: Eigenlijk alle tijd. Ik heb hiervoor tot september er nog 2 dagen per week bij gewerkt maar dat heb ik opgegeven om hiervoor fulltime aan het werk te gaan. J: Moet ik dan denken aan ongeveer 38 uur? T: Ja ja ik denk het wel ja J: En heb je ook nog collega’s die bij jou werken? T: Ik doe het helemaal alleen. Ik heb dit wel opgestart met mijn schoonzuster en vervolgens moest ze door ziekte af haken en vervolgens heb ik daarna het verder alleen gedaan. T: En wat is jou grootste drijfveer geweest om Travel Unique op te starten? J: Nou omdat ik zag dat vrijwilligerswerk toch echt een toegevoegde waarde in hun leven kan zijn. Ik denk altijd.. het is heel makkelijk om mooie plekken te zien en de wereld te bereizen en je ogen te sluiten voor armoede maar ik denk dat als je vrijwilligerswerk doet je de wereld echt te zien krijgt zoals die is en ik denk dat dat voor veel mensen toch wel een toegevoegde waarde kan zijn. J: En hoeveel soort projecten faciliteren jullie? T: Op dit moment 56. Ja, en soms wordt een project samengevoegd en.. ja soms is het eentje meer en soms eentje minder maar rond de 55. J: En welke landen zijn jullie actief? T: Voornamelijk Zuidelijk Afrika en er komt nu een stukje midden Afrika bij dus Namibië en Zimbabwe, Mozambique, Malawi, Oeganda uhm Madagaskar en dat was het volgens mij. J: En wat zijn jou populairste projecten? T: Dat zijn de projecten in Kaapstad en dat is St. Lucia. En ik denk dat dat komt.. ja Zuid-Afrika klinkt natuurlijk bij veel mensen bekend en reist ook makkelijk dan als je als land Zimbabwe zou kiezen. Dus ja 139

Bachelor thesis Jessica Rongen dat spreekt mensen ook als eerste aan als ze nog nooit eerder naar Afrika zijn gegaan. En afgelopen jaar was er weer een project in Zimbabwe ineens heel populair en de reden daarvan kon ik net echt achterhalen want het was jaren not-done om daar heen te gaan vanwege Mugabe. En nu zit die man er nog steeds en is er in principe niets veranderd en toch is Zimbabwe ineens populair. En dat was opeens afgelopen dat ik dit merkte. Maar Zuid-Afrika blijft toch het land wat het meeste trekt. J: En welk specifiek project in Zuid- Afrika is dan populair? T: Nou het project is een kinderopvang project in Kaapstad. J: En hoeveel vrijwilligers zenden jullie jaarlijks uit? T: Rond de 80. J: En hoe zit het met jullie gedragscodes? Jullie hebben een code of conduct las ik op de site.. T: Ja klopt. J: En welke regels die daarin staan vind jij het belangrijkste? T: Nou toch ook het respecteren van privacy. Dus dat je niet zomaar van iedereen foto’s maakt en op social media zet en zegt dat je zo een lief kindje heb ontmoet en vervolgens staat het gewoon jaren online. dus ik probeer mensen er hier toch wel van bewust te maken de privacy van die mensen daar te respecteren. Dus dat vind ik heel belangrijk en mensen denken daar ook niet over na. Vooral jongeren die denken, oh ik maak een paar leuke foto’s waar ik op sta met een lief kindje en vervolgens posten ze het overal op. En wat vervolgens de impact is van dat kind, daar denkt niemand over na. Kijk de andere gedragsregels.. bijvoorbeeld ook het geld geven… dus dat je niet zomaar een zielig verhaal gelooft en jij heb nog een spaarpotje van thuis meegenomen want je familie had wat ingezameld.. dus ik koop wel wat voor jou. Dus he.. dat zulk soort dingen altijd via een project leiding gaat en dat je wel een donatie aan het project kan doen maar dat het wel via de project coördinator gaat. Die bepaald dan wat ermee gebeurd en niet dat je zelf 1 familie of 1 kind uitkiest waar je dus geld aan geeft. En dat vind ik de 2 belangrijkste dingen en de rest spreekt eigenlijk voor zich dus respect hebben voor cultuur en religies. Dan vinden mensen vrij normaal maar over sommige dingen wordt niet goed nagedacht. J: Werken jullie met een Child Protection Policy? T: Ja nou ik heb de Code ondertekend bij Celine en daarvoor moet ik iedereen jaar weer een evaluatie rapport voor invullen en daar zit ik nu al weer tegen aan te hikken. Ben ook ieder jaar weer mijn inlogcodes kwijt. Haha, maar nee die heb ik in september 2012 ondertekend. J: Werken jullie ook samen met andere NGO’s in Zuid Afrika? T: Ja maar dat zijn dan meestal de kleinschalige projecten. Kijk ik heb een grote projectpartner die het allemaal strak georganiseerd heeft en ik heb een aantal wat kleinere lokale NGO’s waar ik mee samenwerk maar dat komt dan omdat je die mensen kent en je de projecten bijvoorbeeld heel goed vindt. En die grote projectpartner die zit dan wel in andere landen en dat is dan eigenlijk een groot georganiseerd bedrijf moet ik eerlijk zeggen. J: En wie is dat?

140

Bachelor thesis Jessica Rongen T: Dat is African Impact die in Afrika zitten en die zijn kleinschalig begonnen met een project en die zijn toen gaan groeien tot een geolied bedrijf. Maar dat wil wel zeggen dat dingen gewoon zeer goed gestructureerd zijn en er is goed over nagedacht en de opvang is goed geregeld. J: Door wie wordt dit bedrijf dan gerund? T: Door een echtpaar uit Zimbabwe. J: En wat is jou kennis van het beleid van het land zelf? T: Ja dat probeer ik altijd bij te houden door toch ook.. ik krijg dus van een African Impact updates. Ik kreeg bijvoorbeeld vandaag een update dat er weer nieuwe belastingen in het leven zijn geroepen. Dus dat iedereen nu 15% meer VAT moet gaan betalen en dat komt dan opeens weer uit de lucht vallen. Maar dat wordt gelukkig allemaal wel goed gecommuniceerd. En het is voor de regering gewoon weer extra inkomsten.. is misschien niet handig aangezien de Ebola langzaam en het verdwijnen is en het toerisme weer een beetje aan het ophoog krabben is… Maar goed dus op die manier wordt er veel van wat er in een land gebeurd door gecommuniceerd. Maar die informatie moet je dan dus wel echt van je project partner krijgen. J: En op welke manier wordt dit gecommuniceerd? T: Eigenlijk alles gaat via de mail J: en hoe zit het met de verschillen in het beleid van de projectpartners? T: Dat ligt er heel erg aan met wie je samenwerkt. Kijk de ene organisatie heeft het uitermate goed geregeld en de andere doet maar wat. En het is dus echt heel belangrijk met wie je samenwerkt. Dus je moet ook echt gaan vragen van goh.. hebben jullie project plannen? Hoe zien die eruit en kan je die naar me opsturen? Of je kan ze natuurlijk meenemen als je er zelf bent. En als ze zeggen dat ze die eigenlijk niet hebben, dan weet je eigenlijk al genoeg. Dus het is heel erg afhankelijk van met wie werk je samen. J: waar ligt volgens jou dan het zogenaamde ‘gat’ of misverstand als je kijkt naar verschillen in beleid? T: De kennis die vaak daar niet op orde is. En ook niet op papier staat.. zo moet je eigenlijk zeggen. Soms is de kennis wel in orde maar staat het gewoon niet op papier dus kun je ook geen overdrachten van kennis maken. Want als ik vraag naar een beleidsplan van het komende jaar.. ja dan kan je het wel in je hoofd hebben maar als je het niet op papier hebt dan heb je er eigenlijk nog niets aan. J: Hoe kiezen jullie je project partners uit? T: Nou ik heb wel de richtlijnen van Better Care Network er wel bij gepakt. Vooral in het begin. Kijk ik ben dan met 1 organisatie begonnen maar als je wat langer bezig bent dan ook andere organisaties vanzelf naar je toe.. van joh ik heb zo’n mooi project kan jij dat niet van mij aanbieden.. en dan denk ik nu van.. waar zeg ik ja en waar ik zeg ik nee tegen. Kijk ik moet het eigenlijk wel zelf gezien hebben maar is niet altijd mogelijk moet ik eerlijk zeggen maar het grootste deel heb ik zelf bezocht. Maar als iemand jou gewoon een mailtje stuurt met.. ik heb zo’n mooi project en wil je er eens naar kijken. Ja waar beoordeel ik dat dan op? En kijk als je hier net mee begint, ja weet jij veel. Dus toen heb ik die richtlijnen erbij gepakt en gekeken naar waar je je project partner op beoordeeld.. ja dat geeft dan toch een soort houvast dan. J: Dus je bent toen vorig jaar begonnen met het kritisch kijken naar je project partner keuze? 141

Bachelor thesis Jessica Rongen T: Nou nee eigenlijk wel eerder maar op een gegeven moment toen die richtlijnen er waren heb ik ze erbij gepakt en gekeken naar wat schrijven zij nu.. en dat heb ik toen ook vorig jaar op de site gecommuniceerd. En daarvoor was het meer een gegeven en voor mezelf maar nu denk ik wel.. ja dat kun je wel communiceren op je site dat je er op die manier rekening mee houdt. J: Krijg je vaak uitnodigingen van projecten om samen mee te werken? T: Ja ik denk bijna wel wekelijks maar als ik eerlijk ben ga ik daar niet vaak op in. Ik krijg dan een mail met ik ben die en die.. en ik heb een project in Oeganda en ik zie dat jullie in Afrika zitten en kan je ons project niet ook bij jou aanbieden. Ik had er ook 1 uit Burkina Faso pas, een Nederlands stel die vertelden dat ze een leuk project hadden en ja weet je dat gebeurd best veel. J: En hoe communiceer je dan met deze mensen en hoe reageer je op die aanvragen? T: Nou ik zeg dan dat ik bepaalde richtlijnen aanhoud en dan vraag ik dus ook eerst of ze hun plannen willen opsturen en als er dan geen plan is dan hoef je verder nergens meer over te praten. En als ze dan bijvoorbeeld wel een plan opsturen en het is niet conform de richtlijnen dan zeg ik dat het niet kan daarom. Of het kan ook zijn dat ze bijvoorbeeld accommodatie voor vrijwilligers niet geregeld hebben of dat wat ze hebben geregeld niet past in wat ik vind dat ze zouden moeten regelen. Dus vaak past het toch niet moet ik eerlijk zeggen. J: Je wordt dan wel vaak benaderd door projecten als ik het zo hoor… T: Ja ik kan je ook van alles laten zien hoor. Ik heb hier iets van Oeganda.. die hebben me een beleidsplan opgestuurd en dan moet je gaan denken van wat kan ik hiermee doen? En toen vroeg ik hoe hun accommodatie voor vrijwilligers geregeld was en die hadden ze niet. Dus toen hield het op. Toen kreeg ik weer een mailtje terug met dat ze wel wat konden regelen. Maar nee dat wilde ik niet. Kom dan gewoon over een jaar terug als je alles gestructureerd hebt. Maar op zich is het hele project gewoon heel mooi. Ze hebben over dingen nagedacht maar ja er zijn zoveel haken en ogen aan.. maar ik was hier toch wel enthousiast over. Maar goed je moet wel kritisch blijven want als jou vrijwilliger daar straks staat en die moet zelf zijn/haar accommodatie regelen.. en die is er niet terwijl ik heb gezegd dat het geregeld is.. ja dat kan gewoon niet. Je moet zo goed weten dat het allemaal klopt en dat is soms best lastig. J: En wordt er gecommuniceerd met bestaand partners? T: eigenlijk gaat bijna alles.. ongeveer 90% via de mail alleen calamiteiten gaan via de telefoon. J: En wat weet je precies over het beleid en de regels die de project partners voeren? T: Ja die vraag ik altijd op. Want zij moeten eigenlijk ook altijd een beleidsplan hebben en die krijg ik dan. J: Tekenen jullie dan bepaalde contracten? T: Ja J: Hoe ziet zo’n contract er dan uit? T: die heb ik hier liggen. Maar dat zijn gewoon standaard contracten met bepaalde voorwaarden erin. (laat contracten zien en projecten plannen)

142

Bachelor thesis Jessica Rongen En beiden partijen tekenen dit dan en iedereen heeft een kopie. Maar het is ook wel nodig want stel dat er discussie om het een of ander komt dan staat het gewoon op papier. J: Hoe vaak reis je dan af naar Afrika om een partner te bezoeken? T: Meestal 1 keer in het jaar en dan combineer je verschillende dingen. Dus afgelopen jaar ben ik een week naar Kaapstad geweest en daarna naar Zimbabwe en daar bezoeken we dan een aantal projecten en dan weer terug. Het jaar daarvoor waarin we in Zambia en Botswana. En ik kan je zeggen dat het geen straf is om dat te doen. J: en in welke periode reis je dan daarheen? T: altijd de zomervakantie want ik ben nog afhankelijk van kinderen die op school zitten en de kerst is niet te betalen. (…) J: Zijn jullie als organisatie misbaar voor jullie projecten? T: Ja ik denk het wel. J: Dus de projecten zullen kunnen draaien op eigen lokale mensen als jij er geen vrijwilligers meer heen zou sturen? T: Oh zo bedoel je! Ja maar dat is altijd op alle projecten. Alle projecten moeten niet afhankelijk zijn van vrijwilligers. Dat is ook een doel hoor. Dat het gewoon doordraait op het moment dat er geen vrijwilligers zijn. Het kan niet zijn dat er bijvoorbeeld een schoolklasje zit en zonder leraar of lerares want er is vandaag geen vrijwilliger. Dat is absoluut niet de bedoeling. De vrijwilliger is altijd ondersteunend aan.. en een toevoeging op en nooit iemand die iets draait. Ik zeg ook altijd tegen mensen je bent ondersteunend aan.. dus je bent onderwijsassistente of iets dergelijks. De leerkracht is altijd in de klas en verantwoordelijk en jij helpt voornamelijk de kinderen die bijvoorbeeld een achterstand hebben. In principe draait alles gewoon door en zijn vrijwilligers gewoon een extra aanvulling. Maar zo moet het ook zijn. Ik heb 1 keer een vrijwilligster gehad en die ging naar Zambia en zij was wat ouder en zij stond voor een klas, best een beetje een powerdame, en die leerkracht dacht.. zoo dat is makkelijk en die ging achter in klas zitten slapen. En toen belde ze mij en vroeg ze.. is dit de bedoeling? En toen zei ik.. nee dat is zeker niet de bedoeling! Dus de volgende zei ze tegen die leraar dat ze dat niet ging accepteren en daar schrok ze toen wel van. Dus dit verhaal is dus ook gewoon echt niet de bedoeling. Ze zijn altijd ondersteunend aan puur omdat de werkdruk ook heel hoog ligt. In een klas zitten rustig 50 kinderen. En de kinderen die niet kunnen bij blijven die laten ze ook gewoon zitten. Dus in een klas met 7 jarige zitten 2 of 3 kinderen die 10 zijn. Dus die kinderen worden begeleid door vrijwilligers en altijd puur omdat daar anders geen aandacht voor is. En hetzelfde geld ook voor die opvang waar ik het over had. Kijk hoe meer vrijwilligers, hoe leuker de activiteiten zijn die ze kunnen doen of die er georganiseerd worden. En kijk als die 7 grootmoeders er gewoon zijn dan draait het ook allemaal wel door maar dan zal er waarschijnlijk minder gesport worden en minder activiteiten ondernomen worden. Maar het draait wel door en dat is wel de bedoeling.

143

Bachelor thesis Jessica Rongen J: en hoe verloopt jullie selectie procedure? Is dit ook voor elk project hetzelfde? T: in principe kunnen mensen gewoon een mailtje sturen en zeggen dat ze interesse hebben en dan nodigen we ze uit voor een gesprek. Vaak ga ik daarheen of ze komen ook weleens hierin. Meestal is het met jonge mensen met ouders erbij. En dan spreken we gewoon alles door en dan kunnen mensen gewoon alle vragen stellen en dan vertel ik een beetje de achtergrond. En bij sommige mensen moet je vertellen dat ze het beter niet kunnen doen. Ik heb dat 2 keer weleens gehad. J: Op basis waarvan dan niet? T: omdat ze zo bang waren voor het onbekende. En denken dat je eigenlijk in 1 grote wildernis komt als je naar Afrika afreist. En toen zei ik.. ga dan gewoon eerst een keertje naar Frankrijk of Spanje. Want ze was nog nooit buiten België geweest (ze was een Belgische). Ze woonde in een kleine gemeenschap en die ouders regelde alles en bepaalde alles. En dan wil je meteen naar Zuid Afrika. Ik toen dacht ik.. nou ik zou daar nog eerst een tussenstap in maken. Dus toen heb ik het afgeraden en gezegd van nou wacht nog maar even 2 jaar en ga eerst alleen op vakantie met vrienden of zo.. Maar ga niet dit soort dingen. J: Maar waarom wilde zij dan überhaupt meteen naar Zuid Afrika? T: Vader had bedacht dat dat goed was. J: Dus het bleek uiteindelijk helemaal haar idee niet zijn? T: Nou in mindere mate. En daar kon ik ook wel een beetje doorheen prikken van nee.. dit heb je echt niet zelf verzonnen. En als je dat dan bovenwater krijgt dan raad ik het ze af. Hier wordt niemand blij van. En ik weet ook dat ik me veel ellende op de hals haal want zo iemand moet je bijna de hele dag bij de hand nemen en daar heb je op zo’n project niks aan. Die moet je zo begeleiden.. nee daar gaat niet om. Mensen moeten toch een bepaalde zelfstandigheid hebben en flexibiliteit en toch een beetje stevig in de schoenen staan. J: En wat gebeurd er na zo eerste gesprekje hier? T: Nou dan besluiten we van.. we doen het wel of niet. En als ze het wel doen krijgen ze een boekingsforumlier en een medische vragenlijst. Als je ergens ja op aankruist dan moet je het laten tekenen door je huisarts. En dan krijgen ze een ingevulde VOG en dan moeten ze alleen zelf de voorkant invullen en dan zeg ik dat ze daarmee naar de gemeente moeten. En vervolgens krijgen ze gedragsregels en algemene voorwaarden en dan wordt er gevraagd om alles goed door te lezen en te tekenen. Dus die gedragsregels en voorwaarden moeten ze ook tekenen voor akkoord en vervolgens krijgen ze 6 weken voor vertrek het pre-departure document. En daar staat eigenlijk alle praktische informatie wat ze moeten weten voor ze vertrekken. Dus telefoon nummers voor de achterblijvers en wat neem je wel mee en wat neem je niet mee en wat zijn de excursies die je kunt doen in de omgeving etc. en alles wat daar dan nog tussen door fietst aan vragen, dat bellen of mailen ze. En zo gaat eigenlijk het hele traject. J: en heb je dan nog bepaalde criteria waar een vrijwilliger aan moet voldoen? T: Minimum leeftijd staat altijd bij de projecten erbij. En dat is bij sommige projecten 17 en bij de meeste 18. Sommige projecten in Zuid Afrika staan nu nog op 17 maar die krijgen waarschijnlijk nieuwe visum regels en dan kan je bijna niet meer als 17-jarige afreizen naar Zuid Afrika. Dus ik heb er over nagedacht om toch alles naar 18 op te trekken. Is wel zo makkelijk want dan zijn ze allemaal meerderjarig. Bij 17144

Bachelor thesis Jessica Rongen jarige moet je toch altijd nog een akkoord hebben van ouders dat hun kind deelneemt. Dus op zich zou 18 makkelijk zijn. Daarnaast vragen sommige projecten enige ervaring en dat heeft dan vaak met medische projecten te maken. Bij sommige projecten moet je gewoon je diploma kunnen overleggen dus dat je verpleegkundige of arts bent. En bij sommige medische projecten niet. Daar mag je dan gewoon ondersteunend werk doen dus dan doe je meer de administratie en baby’s wegen en de bloeddruk opnemen. Dus dan ben je ondersteunend aan de lokale verpleegkundige. Dus dan zijn dan de criteria en dan heb je natuurlijk nog het werken met kinderen. Dus dan kijk ik naar.. wie zijn dat die zich aanmelden voor dat soort projecten. En wat ik al zei is dat mijn geluk is dat voornamelijk oudere mensen zich aanmelden die vaak relevante ervaring hebben en ook vaak jongeren heb.. die ook relevante.. achtergrond.. kinderen.. of in de kinderopvang al jaren werken.. of SPH of hoe heet dat.. Ja SPH of SPW of psychologie studeren.. dat soort.. dus die zich daarvoor aanmelden. Dus ik heb een enkeling waar ik van denk … hier doe ik het niet mee. J: Wat is dan de gemiddelde leeftijd van vrijwilligers? T: Ik denk dat je bij mij dan uhm… ja het ligt eraan.. door het hele jaar heen ligt het toch echt wel boven de 30 alleen in de zomer periode niet. Want dan zijn er natuurlijk veel afgestudeerde en jongeren die gewoon 18 zijn en zomervakantie hebben. Dus in juli en augustus zie je vaak dat het jongeren zijn. En dat zijn dan jongeren tussen de 18 en de 20. J: Hoe lang duurt zo’n selectie procedure ongeveer? T: Ja kijk het kan snel dus als jij gewoon je gesprek hebt en mensen vullen meteen de formulieren in dan kan het vrij snel gaan maar soms duurt het ook gewoon 3 maanden. Dus het is afhankelijk van hoeveel vaart mensen er zelf achter zetten. J: Ik hoef het eigenlijk niet meer te vragen maar.. vragen jullie een VOG van al je vrijwilligers? T: Ja aan iedereen. J: en waarom vind je dat belangrijk? T: omdat ik vind dat je de kinderen in Afrika in bescherming moet nemen en ik denk dat dat eigenlijk een verplichting is voor alles en iedereen die met jonge kinderen gaan werken. En dit is in Nederland ook zo dus moet het in Afrika ook zo zijn. J: en hebben jullie ook nazorg voor de vrijwilligers? T: Nou ik heb altijd een evaluatie formulier wat in aan de mensen stuur. En ik neem contact met ze op van goh.. hoe heb je het gehad? Maar dat is een heel lastig traject want als mensen niets te zeuren en te klagen hebben, dan komen ze terug en dan gaan ze gewoon weer verder met hun leven. Maar als mensen echt iets te zeuren of te klagen hebben, dan nemen ze wel echt contact met je op. Of als ze echt iets uitzonderlijks hebben beleefd.. dan nemen ze vaak ook nog contact met je op. Maar de mensen die je dan mailt bijvoorbeeld om te vragen hoe ze het hebben gehad en die hadden eigenlijk niets te klagen… ja die mailen je nooit meer terug. En die mensen zijn vaak lastig te tackelen. Dus feedback krijgen is lastig. Heel erg lastig zelfs.

145

Bachelor thesis Jessica Rongen J: wat zijn de dagelijkse activiteiten van de vrijwilligers op de sociale projecten als de kinderopvang? T: uhm dat is een beetje wisselend en ligt er een beetje aan naar welk project je dan toe gaat. Als je bijvoorbeeld naar Kaapstad gaat naar GAPA (grandmothers against poverty and aids) dat is een groot deel. Maar bij st Lucia is de nadruk op HIV en aids weer veel groter. Bij een ander project in Malawi is de nadruk op veel te grote klassen groter maar ook bijvoorbeeld het vertrekken van een maaltijd. Dat gebeurd gewoon veel minder in Zuid Afrika. Dus dat kinderen op school bijvoorbeeld een maaltijd krijgen. En met die maaltijden.. ja daar helpen vrijwilligers dus aan mee. Maar bijvoorbeeld ook tanden poetsen. Dat zie je bijvoorbeeld niet zo veel in Zuid Afrika. Dus vrijwilligers gaan dan uitleggen waarom het bijvoorbeeld verstandig is om tanden te poetsen en doen het dus voor. Kijk dat is weer een hele andere insteek. In Zimbabwe hebben we bijvoorbeeld ook een project waar straatkinderen naartoe kunnen om daar de dag door te brengen en daar vind bijvoorbeeld educatie plaats en dat soort dingen. Dus het is een beetje afhankelijk van wat voor soort project je kiest. En de situatie van dat gebied. En als je in een gebied zit waar veel HIV en aids is, dan wordt daar de nadruk heel erg op gelegd. J: Wie zorgt er dan voor een planning voor die vrijwilligers zodat ze hun dagelijkse taken weten? T: Project partners maken een week planning, dus ze hebben gewoon een groot bord met maandag tot en met vrijdag en de namen van de vrijwilligers en daar staat dan van.. jij doet dit en jij dat en jij doet zus en jij doet zo.. dus per week wordt er een planning gemaakt. En kijk van mij krijgen ze een globale indeling van waar ga jij je nou mee bezig houden.. maar de directe indeling van die dag die wordt gemaakt door de project partner ter plekke en er is gewoon een heel schema. En dat hangt gewoon in het vrijwilligershuis. En ik zeg altijd tegen de vrijwilligers van.. draai de eerste week maar gewoon met alles mee en dan zie je wel wat je wel en wat je niet leuk vindt. En dan kan je zeggen van.. je hebt me ingepland in dit of dat maar ik ben veel beter ergens anders in.. en zo werkt het dus wel. En is het dus ook gewoon heel flexibel. Dus als mensen ook gaan doen wat ze zelf leuk vinden profiteert iedereen daarvan. Want in St Lucia proberen ze bijvoorbeeld gezond eten heel erg te stimuleren dus proberen ze een groente tuin aan te leggen. Dus vragen ze aan die vrijwilligers of ze willen helpen. En sommige mensen houden helemaal niet van tuinieren en sommige mensen vinden dat heerlijk. J: Ik zag op jullie staan bij Awereness Raising Project Aids, dar stond bij de highlight van het project: Je bouwt een goede band op met lokale kinderen. En wat bedoel je precies met een goede band opbouwen? T:Ja dat is een beetje een populaire uitspraak denk ik.. Nee, want je werkt met die kinderen en je geeft ze voorlichting over HIV en aids.. en het is een klein dorp. St Lucia is een klein dorp. Het is gewoon 1 straat en daarbuiten heb je die buiten gebieden waar mensen in die ronde hutjes wonen zeg maar. En binnen die buiten gebieden ben je werkzaam. En het zijn vrij kleine en compacte gebieden dus je komt eigenlijk iedere keer met dezelfde mensen en dezelfde kinderen in aanraking. En dan zie je dat je eigenlijk.. ja de kinderen herkennen jou en jij herkent de kinderen.. dus he.. het is vaak dezelfde groep waar je mee werkzaam bent dus zo zou je dat kunnen uitleggen. Maar het is een beetje een populaire manier van dingen omschrijven. J: en welke verantwoording mag een vrijwilliger wel dragen op een project en welke niet? T: In principe blijft de lokale medewerker altijd verantwoordelijk. Ja, dat je geen verantwoording draagt klinkt zo van… ja ik sta daar als kip zonder kop.. maar in principe kun je niet tegen een vrijwilliger zeggen van… jij bent verantwoordelijk voor deze klas en jij bent verantwoordelijk voor deze kinderen of voor 146

Bachelor thesis Jessica Rongen deze kliniek als je een medisch project doet. Nee, je bent altijd ondersteunend aan de lokale staf en die is altijd eind verantwoordelijk. J: Is die ook altijd aanwezig op het project? T: Er is altijd… kijk wat ik al zei over die leerkracht die achter in de klas gaat zitten slapen.. die neemt een loopje met je. Maar die blijft verantwoordelijk voor die klas en niet de vrijwilliger. Dus die vrijwilliger moet eigenlijk bijdehand genoeg om te zeggen van.. dag dit is niet de bedoeling! En dat is eigenlijk best lastig. Dus ja er zijn altijd mensen die denken van.. zo dat is handig zo een bijdehandje, en vooral als diegene wat ouder en is een hoop kennis heeft.. die mensen daar denken dan.. dan kan ik zelf een paar stapjes terug doen. Maar dat is dus niet de bedoeling. En daarvoor is ook de project coördinator. Dus als er iets gebeurd, bespreek het dan met de project coördinator die ook in dat vrijwilligershuis woont en die moet dan ook de lokale medewerkers daarop aanspreken. Dus in principe zij vrijwilligers niet verantwoordelijk voor de lokale dingen zoals ze daar gebeuren. J: Wat is dan het hoofddoel van het sturen van vrijwilligers? T: Het ondersteunend zijn aan. Want de werkdruk is daar vaak hoog met een klas met 50 kinderen en jij bent dan ondersteunend waardoor de werkdruk dan wat verminderd maar ook dat die kinderen wat meer 1 op 1 aandacht krijgen. Dus dat die kinderen die het allemaal net niet kunnen volgen, dat je de stof nog een keer herhaald etc. en vaak neem je dan nog eens een keer een groepje van 4 apart bijvoorbeeld en daar oefen je nog een keer het alfabet mee bijvoorbeeld. Dus ja op die manier worden kinderen begeleid. En je verminderd de werkdruk voor die leerkracht. En in een kliniek hetzelfde. Daar is de werkdruk heel hoog. Je hebt bijvoorbeeld in Zambia 300.000 mensen en maar 7 artsen en dat zijn vaak chinezen die daar werkzaam zijn voor een paar maanden. En als jij dan op sterven ligt kan jij het ongeluk hebben dat er net geen arts voor handen is. Dus ja die artsen hebben ook vaak geen tijd om de administratie te doen en baby’s te wegen. Dus als vrijwilliger kan je dat soort taken makkelijk op je nemen om de werkdruk te verlichten. J: En hebben jullie dan ook projecten maar je in plaats van ondersteunend aan.. ook projecten hebben waar bijvoorbeeld alleen training of kennis overdracht belangrijk is? T: Nou weet je dat wordt meestal wel gevraagd als mensen echt leerkracht zijn. Dus dan wordt er gevraagd of je dat dan kan overbrengen in het Engels. Maar dan moet die lokale school daar wel open voor staan. Want die denken vaak ook van.. komt weer zo’n bijdehandje Europees typje die denkt dat die het allemaal beter weet. Als zo’n lokale project partner daarvoor open staat.. bijvoorbeeld we hebben een project in Malawi die het wel heel prettig vinden om met andere onderwijs methoden te werken bijvoorbeeld. Die willen ook graag een ervaren leerkracht hebben. Maar andere projecten zitten daar niet op te wachten en die denken dan meer.. komt er weer zo een die zegt dat wij het niet goed doen en die denken dat ze alles beter weten. Dus het is afhankelijk van hoe open men hiervoor staat. J: En waar ligt die wel of niet openheid dan aan? T: Ik denk voornamelijk aan de mensen die het project runnen. En eigenlijk is het soort ervaring waar je dus weet waar ze precies heel flexibel zijn en waar niet. En zo kun je dus ook kijken naar wat een vrijwilliger wil. Dus als iemand juist zijn of haar kennis wil dragen dan kan ik adviseren om naar een project te gaan waar project partners hier heel erg open voor staan.

147

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Hoe wordt de begeleiding geregeld voor de vrijwilligers op het moment van aankomst tot de thuiskomst? T: Die worden opgehaald op het vliegveld. Daar staat iemand met een bordje met een naam en die gaan dan naar het vrijwilligershuis waar je verblijft met internationale vrijwilligers. En in dat huis zit een project coördinator en dat is vaak een oud-vrijwilligers die daar woont en werkt. En die begeleid de vrijwilligers en die maakt ook de planningen van wie doet wat. Er zit ook vaak een echtpaar in huis. De man doet vaak de klusjes in huis en die rijd de vrijwilligers van en naar de projecten. Sommige projecten vinden vaak in de sloppenwijken plaats dus ze worden met een busje heen en weer gebracht. En de vrouw die kookt en doet de was. Dus er zit vaak een echtpaar en een project coördinator. Dus iedereen wordt vaak van het begin tot het eind begeleid. Kijk en dat moet je wel bij je passen want sommige mensen vinden het te strak geregeld allemaal. En dan denk ik dan kan je beter naar een plek in Rwanda en daar moet je zelf je lunch op de markt regelen. Maar merendeel van de projecten is zo geregeld.. dat alles geregeld is. Het enige wat je zelf moet doen is je vliegreis regelen. En dan kan je nog wel mensen bij elkaar brengen die dan in dezelfde periode gaan en dan kunnen die mensen alvast contact met elkaar opnemen. J: En je vaccinaties en verzekeringen moet je ook zelf regelen zag ik op de site? T: Ja maar ook daar kan ik bij helpen want sommige mensen komen daar gewoon echt niet uit. Dus ook met vliegtickets etc. daar kan ik ook hulp bij aanbieden. J: En worden vrijwilligers getraind voordat ze weggaan? T: Nou ik probeer al mijn vrijwilligers naar Muses te krijgen. Ik heb met Muses een afspraak om ze voor 25 euro daar in te schrijven in plaats van 60 euro. En dan krijgen ze een training. Eigenlijk betalen ze dan alleen voor de lunch en de koffie en de thee. En dat probeer ik maar ik kan de mensen niet verplichten. Ik kan niet zeggen dat ze hun vrije zaterdag op moeten geven. Dat is wel een vraag die ik met Mirna heb besproken gisteren. Dus zij wilde nu een onderzoek doen van mensen 2 jaar mensen sturen die niet verplicht werden en mensen die wel verplicht getraind moesten worden. Dus kijken of mensen dan beter voorbereid op reis gaan. Kijk ik weet niet of dat er van komt ja of nee. Maar in ieder geval vind ik niet dat je het mensen kan verplichten. Ik kan het hooguit heel erg aanraden. En als ik bijvoorbeeld een groepje heb van eigenlijk minimaal 4 mensen die in dezelfde periode gaan… dan nodig ik ze hier thuis uit en dan drinken we even koffie en dan kunnen ze alvast kennis maken en dan leg ik nog een keer dingen uit van jo.. dit kan je verwachten. Afgelopen zomer gingen er 10 tegelijk naar Kaapstad in dezelfde periode. En ja dan kan je beter alles en iedereen in 1 keer tegelijk uitnodigen. En dat is wel een hanidge manier om ze voor te bereiden zeg maar. J: Hebben ze alle 10 een training bij Muses gevolgd? T: nee. J: Hoeveel procent volgt dan eigenlijk een training bij Muses? T: Nou ik denk eigenlijk maar de helft hoor. Want het is een heel zaterdag of een hele zondag. En sommige werken in het weekend bij de AH achter de kassa omdat ze geld moeten verdienen voor hun project en dat is vaak de reden. Dus dat mensen niet komen omdat ze geld willen verdienen en het is een hele dag dan en het was tot nog toe alleen in Amsterdam en dat was voor een hoop mensen die 148

Bachelor thesis Jessica Rongen bijvoorbeeld uit het zuiden van het land wonen, best lastig. Die zeiden ook.. tja het kost me zoveel tijd en geld. En op een gegeven moment heb ik het met Romy gehad over trainingen in Eindhoven maar ik weet niet of ze daar nog steeds mee bezig is. Heb ik ook eigenlijk niet meer naar gevraagd.. want ja dat is echt een drempel voor mensen en zeker voor mensen in Maastricht wonen. Dat is vaak een struikelblok. Dus het is niet dat mensen niet willen maar praktische dingen zoals te ver weg of geen tijd. J: Worden vrijwilligers dan tijdens hun verblijf nog getraind? T: Ze krijgen altijd een introductie als ze aankomen. Dus dan wordt de status van het project verteld. Dus hoe lang draait het al en wat zijn de ontwikkelingen binnen het project en wat wil men bereiken binnen het project. En vervolgens krijgen ze een stukje taal en cultuur, HIV en aids voorlichting. En vervolgens krijgen ze een rondleiding met waar alles zit zoals een supermarkt. Dus de eerste dag is alleen maar introductie. En dan begin je de volgende dag bij het project. J: En hoe wordt de begeleiding op het project over het algemeen gevonden door de vrijwilligers? T: Ja heel goed want de meeste mensen zijn nog heel onwennig op het begin en als je dan een beetje uitleg vooraf krijgt, dat geeft een beetje houvast heb ik gemerkt. J: en hoe vaak heb je contact met de vrijwilligers als ze eenmaal op het project zitten? T: Ja dat ligt er een beetje aan. Met sommige mensen niet want die vinden het allemaal prima. En soms krijg ik van iemand elke dag een sms’je hoe leuk ze hadden die dag. En een ander stuurt een mailtje met de vraag of ik nog tips heb wat ze in het weekend nog kunnen. Maar ja in principe zit er een project coördinator in het huis he. En die is lokaal en weet precies waar je moet zijn voor allerlei dingen. Dus in principe hebben ze mij niet nodig. J: Spreekt iedereen daar dan wel Engels? T: Uh ja want ik zit voornamelijk in landen waar Engels eigenlijk wel de voertaal is. Dus ik zeg wel tegen mensen dat ze zich goed moeten kunnen redden in het Engels. Als je geen Engels spreekt is het gewoon niet te doen. Dus alle communicatie gaat in het Engels. J: Is er dan wel eens een taal barrière tussen de vrijwilligers en kinderen op het project? T: ja want ze zeggen altijd van.. nee hoor alle kinderen in Zuid Afrika spreken Engels. Ja dat idealiter zo zijn want op school krijgen ze in het Engels les maar dat gebeurd vaak allemaal in de lokale taal toch en die kinderen spreken niet altijd goed of helemaal geen Engels en dan gaan dingen met handen en voeten. Als ze echt op een plek zitten waar geen Engels wordt gesproken dan gaat er iemand van het lokale project mee die en Engels spreekt en de lokale taal. Maar dat gebeurd maar heel weinig hoor. J: Heb je weleens feedback van vrijwilligers gehad die het lastig vonden om te daarom niet te kunnen communiceren met de kinderen? T: Ik heb 1 keer van een vrouw van een jaar of 73 feedback gehad… en die werkte heel lang in de zorg hier in Nederland en die wilde altijd al weten hoe het met de zorg in Afrika gesteld was. En die ging naar Zambia in haar eentje. En zij zei tegen mij dat ze had gemerkt dat haar Engels ontoereikend is. Dan zat ze bijvoorbeeld met Amerikaanse en een Australische vrijwilliger en dat kon ze echt niet volgen. Maar vervolgens was er ook een andere Nederlandse vrijwilliger en die had haar dan best een beetje

149

Bachelor thesis Jessica Rongen geholpen. Maar het project vond ze geweldig maar ze kon het gewoon allemaal niet volgen. Dus toen zag ik ook dat leeftijd een rol speelde. en toch vind ik het af en toe verbazend hoe Nederlandse jongeren vaak van zichzelf vinden dat ze niet zo goed Engels kunnen en dan komen ze terug van het project en dan krijg ik de feedback dat de Nederlandse vrijwilligers allemaal zo goed Engels kunnen. (…) J: Is er altijd een aanspreek punt aanwezig op het project zelf voor de vrijwilligers? T: Ja op school, iemand die weet dat de vrijwilligers er zijn en aan wie ze zich kunnen wenden. En bij die grootmoeders ook.. die weten altijd alles precies en er gaat ook altijd iemand mee van het project. Dus er is altijd een aanspreekpunt. Je kunt niet zeggen van succes en zoek het uit. J: Heeft elk project een protocol voor als er klachten of meldingen zijn? T: Ja maar ook voor ongelukken. Bij klachten meldingen hebben we een klachten protocol en dat gaat via de project coördinator naar het hoofdkantoor en dat komt dan bij mij terecht. Ik heb ook een klachten procedure op de site staan. Want er was bijvoorbeeld een meisje die was bij hele grote stallen… met paarden dus vrijwilligers kunnen ook paard rijden. En dit meisje was van het paard gevallen en die had rug letsel en was naar het ziekenhuis gebracht. En dan krijg ik dus een heel verslag over. En dan wordt d’r moeder gebeld en op de hoogte gesteld. En vervolgens moet er een heel protocol doorlopen worden. J: Dus jij wordt te allen tijde op de hoogte gebracht? T: Ja dat zijn ook standaard formulieren die helemaal ingevuld moeten worden. (…) J: Dan heb ik nog wat laatste vragen met betrekking tot Better Care Network. Wat is jou persoonlijke ervaring met BCN? T: uhm jaa.. J: wanneer is dat begonnen? T: het is begonnen met een keurmerk wat heet FTTSA of zoiets.. Fairtrade Tourism Travel South Africa geloof ik. Dat is een fairtrade keurmerk voor vrijwilligersprojecten maar ook voor accommodaties in Zuid Afrika. Zuid Afrika is het enige land wat een fairtrade label heeft voor het toerisme. En dat label heb ik een tweetal jaren gevoerd, dus ik was een fairtrade organisatie zeg maar. Moet je ook best wel wat voor betalen. Maar dan ben je dus fairtrade organisatie en ik dacht dat dat wel een goede uitstraling kan hebben tegenover mijn klanten zeg maar. En hun stelde verplicht dat als je fairtrade was je ook de Code had moeten ondertekenen van ECPAT. En zo is eigenlijk dat balletje gaan rollen en bij ik bij Celine terecht gekomen en een gesprek gehad en zo kwam ik via haar in contact met BCN. J: en wat vind je van het standpunt dat BCNN inneemt? T: Ik vind ze soms iets te rigide. Dus meer inderdaad van wat ik al aangaf.. ja die weeshuis discussie dat een kind daar niet hoort.. daar ben ik het mee eens maar wat zijn de alternatieven? Wat zijn de alternatieven en hoe gaan we daar dan mee om? En soms vind ik het een beetje dwingend en ik mis soms een beetje nuance. Maar aan de andere kant vind ik het wel goed dat er een organisatie is die zich hard

150

Bachelor thesis Jessica Rongen maakt voor dit soort kinderen. Dus ik kan daar absoluut achter staan maar soms vind ik het net iets te strikt en te strak. J: en wat jou persoonlijke kennis over de hechting van kinderen? T: Nou eigenlijk alles wat ik tot nu toe weet heb ik geleerd van BCNN moet ik zeggen. En als je dan vrijwilligerswerk gaat aanbieden dan zijn het toch problematieken waar je je in moet verdiepen en zo las ik daarom ook veel van BCNN want hun hebben hier toch het meest over geschreven en ik heb ook wel eens een aantal presentaties van ze bijgewoond. En daar vorm je dan een mening. En ik vind inderdaad dat ze een punt hebben en dat je geen 17-jarige bij een kind wat uit een traumatische situaties komt neer te zetten en vervolgens te zeggen van.. nou je bent me schatje maar over 2 weken ben ik weer weg. Dat is gewoon niet handig. Dus ik denk inderdaad dat de bewustwording die zij hebben gecreëerd heel erg goed is en dat het ook echt een hele positieve bijdrage is aan vrijwilligerswerk. J: En weet je ongeveer wat er in de richtlijnen van BCNN staat? T: ja J: Welke richtlijn vind jij bijvoorbeeld heel belangrijk? T:Nou voornamelijk het… waar ik in ieder geval het meeste over nagedacht hebt is.. laat je ongeschoolde jongeren inderdaad met jonge kinderen werken? En ja dat blijf ik nog steeds heel lastig vinden. Want de ene 17-jarige is de ander niet. De 1 is heel verantwoordelijk en heeft bijvoorbeeld een eerste jaar erop zitten van een relevante opleiding en sommige kunnen dat prima aan. Ik heb nu een 19 jarige en die heeft SPH of SPW de eerste 2 jaar gedaan en vervolgens wilde ze het niet heel zeker of ze nu door wilde gaan en ik heb een gesprek met haar gevoerd en ik denk dat zij dit prima kan. Is een zeer verantwoordelijke rustige dame en die gaat voor een langere periode die kant op en dan denk ik.. ja die kan ik daar met een gerust hart heen sturen. En je kan daarover in discussie gaan van.. ja ze is wel 19. Kijk jij kan het bijvoorbeeld oneens zijn om iemand van 19 jaar te laten werken met jonge kinderen. Dus ja… ik vind dat je gewoon heel duidelijk naar die persoon moet kijken. En dan zijn die richtlijnen soms een beetje lastig. T: en daar staat er ook minimaal 6 maanden en daar had ik het met Mirna gisteren ook over.. die wilde het stellen op een jaar. Maar hoeveel mensen kunnen er nou een jaar vrijwilligerswerk gaan doen? Dat zijn er niet zoveel. En minimaal een jaar.. ja dat kan een heel mooi streven zijn maar het is niet realistisch. Dus ja waar trek je nou de grens? Wat vind ik hier nou van? Ik vind ook dat je het per persoon moet beoordelen en je moet er wel over nadenken. Dus niet van we hebben een horde 17-jarige van het VWO en laten we ze allemaal naar een weeshuis sturen. Nee, je moet wel in gesprek gaan met die mensen om te kijken wat iemand z’n achtergrond is. En soms kan het wel en soms niet. Sommige jonge vrijwilligers houden bijvoorbeeld heel erg van sporten en die raad ik dan bijvoorbeeld ook aan om met die kinderen te gaan hockeyen. Dan kan je helemaal geen kwaad. J: En welke van de richtlijnen vind je het minst belangrijk? T: Oeh ik weet ze niet allemaal uit mijn hoofd. J: Hechting van kinderen en bewustwording hiervan.. T: Die vind ik heel belangrijk.

151

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Zorg voor goed geschoolde en ervaren vrijwilligers. Kindgericht beleid voeren en gedragscodes verplichten. T: Vind ik ook erg belangrijk. J: Vrijwilligers goed voorbereiden met een training.. T: Is ook belangrijk J: Goede begeleiding tijdens vrijwilligerswerk. T:Is ook belangrijk J: en de laatste gaat over de stages met kinderen in het buitenland. De rechten van kinderen moeten altijd voorop staan en niet alles draait om de stagiair. T: Kijk ik heb niet te maken met stages dus ik denk dat dat punt voor mij het minst relevant is. Maar de rest van die punten zijn denk ik allemaal heel erg belangrijk. J: En als je kijkt naar de andere punten? T: Dan vind ik de begeleiding denk ik belangrijker dan een training. ze zijn allebei belangrijk maar als je zegt van je moet er 1 kiezen dan zou ik zeggen.. kijk die begeleiding.. we moeten kijken naar wat gebeurd er te plekke? En als we je laten zwemmen dan sta je misschien met 20 vrijwilligers bij 10 kinderen. Ja, dat kan gewoon niet de bedoeling zijn. Dus daarom is die begeleiding zo belangrijk. Dus dat ze effectief wat bijdragen en niet dat ze daar staan van.. ja m’n moeder vond het een goed idee dat ik vrijwilligerswerk ging doen in het buitenland en uiteindelijk staan ze daar elke avond in het café. En dat moet niet de bedoeling zijn van vrijwilligerswerk. Dus dat je werkelijk iets bijdraagt en dat je iets doet wat nuttig is. En kijk dat ze dan niet die training bij Muses volgen… ja daar kan ik dan nog wel over heen stappen denk ik. (…) J: M’n allerlaatste vraag: wat als alle sociale projecten met kinderen stop gezet zouden worden. Wat zou er dan gebeuren? T: Dat zou denk ik best een groot gemis zijn voor veel projecten in Afrika. Ik denk omdat toch het meerdere deel van de vrijwilligers goed werk doen. Ze bieden ondersteuning en bieden de mogelijkheid om de lokale bevolking meer tijd te geven zodat hun kunnen doen waar ze echt voor nodig zijn. En het is heerlijk als jij verantwoordelijk bent voor zo’n kindertehuis, dat je tegen een vrijwilliger kun zeggen van.. joh doe jij even de was of de boodschappen. En dat zou dus best een gemis zijn. Maar aan de andere kant moet het wel zo zijn dat alles gewoon weer doordraait. Ja die paar handen extra kunnen soms gewoon verlichtend werken. En als dat er niet meer is dan is dat wel heel jammer maar eigenlijk is niemand onmisbaar toch?

Transcript I Interview Nynke Blom Local Dreamers

19-01-2015

J: Allereerst, hoe lang werk je al bij Local Dreamers? N: Ik werk anderhalf jaar bij Local Dreamers

152

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Wat is precies jou taak binnen de organisatie? N: stage en vrijwilligers coördinator en ik zorg voor de werving van stagiaires en vrijwilligers en als zijn interesse hebben om naar Ecuador te gaan dan ga ik met ze in gesprek. Ik moet er wel bij zeggen, ik noem werving als eerste maar we hebben meer mensen die bij ons terecht komen via Google. Dat is dus heel positief. Het voornaamste wat ik doe is met ze in gesprek gaan en meer over Local Dreamers vertellen en meer over de projecten maar ook aan hun vragen van... Wat doe je zelf en wat is je studie? Dus eigenlijk een kennismakingsgesprek en ik zorg er dan voor dat er een soort reisplan ontstaat waar zowel Local Dreamers en waar de vrijwilliger zich in kan vinden en ik begeleid ze eigenlijk tot aan het vertrek dus daar zitten heel veel verschillende dingen aan. J: en hoeveel tijd gaat daar gemiddeld inzitten? N: Ik werk 20 uur per week voor Local Dreamers. J: Is dit op vrijwillige basis? N: Ja ja. J: En met hoeveel collega’s ben je in de organisatie? N: We hebben het opgedeeld. We hebben een team in Nederland dus op ons kantoor in Groningen dat bestaat uit 2 personen. Dus ikzelf en mijn collega Michel en Michel is de marketing coördinator. En hij helpt bijvoorbeeld vrijwilligers die een evenement willen opzetten om geld in te zamelen om op het project te gebruiken. Maar zorgt ook voor fondsen werving en daarnaast hebben we nog een vrijwilliger in Nederland… nou ja zij heeft geen uren laat ik het zo zeggen. En zij heeft contact met scholen. En dan hebben we in Ecuador een team van Ecuador die daar alles regelen en die wonen alle drie in Ecuador. Twee daarvan komen uit Nederland en dat zijn Jesse en Alder, de oprichters van Local Dreamers. En Andrea komt uit België en zij is eigenlijk van het begin af aan al betrokken geweest bij Local Dreamers en zij is nu een half jaar aan ons echt verbonden. J: Hebben jullie nog een andere baan naast jullie baan bij Local Dreamers? N: Ja ik heb nog een andere baan en mijn collega Michel die studeert nog. J: en wat was jou drijfveer geweest om te werken voor Local Dreamers? N: Wat mij meteen wel aansprak is uhm.. het feit dat het woord ‘helpen’… ja dat proberen we te vermijden. Ja, dat was hetgene wat mij aantrok dus dat dat niet het doel van de stichting of het project is. Maar wel om de kinderen en de jongeren in hun eigen kracht te zetten en iets te doen met hun talenten. Dus niet zozeer om ze te helpen maar om ze een duwtje in de rug te geven. Vind ik sowieso ook mooier klinken. Maar ook logischer want je kan als westerling niet ergens naartoe gaan en zeggen van… oh wij helpen je wel. Maar het moet gewoon passen bij de bevolking zelf. J: En hoe ben je bij Local Dreamers terecht gekomen? N: via via eigenlijk. Ik kende iemand die een van oprichters kende en die gaf aan dat er een vacature vrij kwam dus zodoende. J: wat is jou persoonlijke ervaring met vrijwilligerswerk in het buitenland?

153

Bachelor thesis Jessica Rongen N: In Ecuador helaas nog niets. Maar ik heb een half jaar stage gelopen in Namibië en dat was op een kleinschalige Day Care Center. Dus dat is mijn ervaring in het buitenland. J: Was dit vanaf een opleiding geregeld? N: Ja culturele en maatschappelijke vorming. J: was dat een day care voor kinderen ook? N: Ja voor kinderen in de leeftijd 3 tot 18 en daar kwamen kinderen die naar school gingen behalve die kleintjes dan, die waren er de hele dag. En die oudere kinderen die gingen naar school en die kwamen in de middag naar dat Day Care Center toe en die kregen huiswerk begeleiding en les over hygiëne en Engelse les ook. Wel vrij divers ook. J: en wat was jou specifieke taak daar? N: Ik heb voorlichtingen gegeven over relaties en seksualiteit. En ik heb me ook voor een heel groot deel gericht op de toekomst van de jongeren. Het was in een klein dorpje waar weinig mogelijkheden zijn en in dat dorp was ook nog eens veel armoede. Veel kinderen zijn ook besmet met aids dus het toekomst perspectief was ook niet zo heel groot. En daar heb ik geprobeerd ze in te begeleiden dus ik heb gekeken naar wat het Day Care Center kon doen om de jongeren meer te betrekken of om bijvoorbeeld een cursus aan te bieden. J: Ik zag dat jullie 9 projecten faciliteren en waarvan 1 project een project is waar jullie werken met kinderen op een markt en die dan oppikken. Wat houdt dit in? N: Ja we hebben daar ook een tweedeling in dus dat zijn 4 eigen projecten en dat is de Engelse school, de voetbal school, de talenten school en een zwemschool en daarnaast werken we nog samen met een kinderopvang die in Quito is gevestigd. En ik denk dat je daar nu op doelt… uhm het is iets heel…. Het is inderdaad gericht op kinderen en op hun toekomst. Maar ook een stukje huiswerk begeleiding dus ja dat is wel een brede opvang. J: Is dit hetzelfde project als op de markt? N: op de markt? J; Ja er staat op de site: De kinderen komen niet naar jou maar jij zoekt ze op. Er staat dan dat de markt je werkomgeving wordt. Hoe gaat dit dan precies in zijn werk? N: nee hoor dat is niet… die markt is niet de werkomgeving en dat je ze opzoekt. Maar je probeert inderdaad ook de kinderen naar de opvang te brengen omdat dat wel een veilige basis is. J: Dus je gaat dan met vrijwilligers op pad om die kinderen naar de opvang te brengen? N: Ja J: en wat is dan het doel van die kinderen van die markt te halen? N: Dat vind ik heel lastig om te beantwoorden omdat het een extern project is dus daar heb ik nog vrij over mede te delen. Dus ook wat hun drijfveren zijn. Dat zou ik wel even na kunnen vragen bij Jesse en Alder omdat hun de recente informatie daarover hebben. 154

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Ja heel graag. Kan je ook iets meer vertellen over die talentenschool en zwemschool die jullie faciliteren. N: Ja het is misschien ook leuk om te weten dat Local Dreamers is begonnen met de Engelse school en de voetbal school. En de oprichters die hebben veel gereisd door Zuid Amerika en zijn eigenlijk in Ecuador wel blijven steken. Ze kregen daar veel de vraag of ze Engelse les konden geven want daar was blijkbaar behoefte aan. Toerisme komt daar ook wel veel op maar mensen spreken weinig of slecht Engels terwijl ze toch iets meer willen doen met dat opkomende toerisme. En daar is dus de Engelse school vanuit gestart. Daar wordt Engelse les gegeven aan 3 verschillende groepen. J: Leeftijdsgroepen bedoel je? N: Ja we hebben ook een groep waar een man van 60 al vanaf het begin af aan Engelse les volgt. J: Geven de oprichters dan die lessen en spreken ze vloeiend Spaans? N: Ja klopt en daarnaast zijn er ook vrijwilligers en stagiaires die de lessen geven. En dat geldt eigenlijk voor elk project dus ook de voetbal school. Maar zij moeten eerst allemaal goed Spaans kunnen dus zij volgen in Nederland een cursus Spaans. En in Ecuador bieden we ook Spaanse lessen aan. En die lessen in Ecuador zijn ook gewoon verplicht. De vrijwilligers raden we ook in Nederland al aan om meteen te beginnen met een cursus Spaans en dat is ook afhankelijk van… kijk we hebben ook stagiaires van Latijns Amerika studies dus voor hun opleiding al een bepaald niveau Spaans moeten kunnen maar andere raden we aan om gewoon in Nederland al een cursus te doen en daarnaast is de cursus in Ecuador verplicht. J: Op jullie site staat dat je ook de eerste 4 weken in Quito verblijft. Heb ik het goed begrepen dat je de eerste 4 weken dus nog niets doet behalve het volgen van die Spaans cursus? N: Nee we hebben de eerste week als iemand aankomt sowieso ingedeeld om te acclimatiseren en ze worden opgevangen door Jesse en Alder en ze kunnen in een gastgezin overnachten. De eerste week krijgen ze ook een soort intake gesprek om ervoor te zorgen dat alles nog op 1 lijn zit. En er is altijd een mogelijkheid om wel eerst even te kijken hoe het er op een project aan toe gaat. En je volgt inderdaad je Spaanse lessen en daarnaast hebben we nog wat iedereen krijgt… een tour door de hoofdstad. Ook voor hun eigen veiligheid en om te kijken hoe het er daar aan toe gaat. J: Welke projecten zijn het populairst bij jullie? N: Op het moment de voetval school en de talent school en van de partner projecten is dat Jassuni. En Jassuni zit in het Amazone regenwoud en daar komen de studenten op af die een biologie achtergrond hebben. J: en die 3 zijn het populairst dus? N: Ja J: Hoe zit het met de sociale projecten met kinderen? Zijn die ook erg populair? N: onder sociale projecten schaar ik ook de voetbalschool en de talentschool. J: En hoeveel vrijwilligers zenden jullie jaarlijks weg?

155

Bachelor thesis Jessica Rongen N: Rond de 30. We zijn ook vrij klein qua team samenstelling maar ook qua organisatie zelf. We bestaan ook nog niet zo lang. We bestaan nu 3 jaar en we zijn ook nog steeds in ontwikkeling. En ja we vinden het ook wel belangrijk om die kleinschaligheid te houden en daar ook wel onze kracht ligt omdat we vrijwilligers en stagiaires dan ook beter kunnen begeleiden en helpen. Er is ook altijd iemand op het project, iemand van ons, en er zijn ook altijd diverse contact momenten en ja dat vinden we belangrijk. Dat we dichtbij hun kunnen staan en daarbij ook goed kunnen toezien op onze projecten. J: Hebben jullie ook een Code of Conduct dus gedragsregels voor jullie vrijwilligers? N: uhm nou wat wij wel belangrijk vinden is dat onze vrijwilligers een VOG aanvragen voor ze vertrekken. J: Is dit verplicht bij jullie? N: Ja klopt. J: zijn jullie ook op de hoogte van de laatste ontwikkeling betreffende het gratis aanvragen van VOG voor bepaalde organisaties? N: Kan het echt gratis? Serieus? (uitleg justis) J: Waarom vinden jullie het verplicht stellen van een VOG zo belangrijk? N: Toch wel omdat we met kinderen werken. En ja we vinden het wel belangrijk dat we de achtergrond van vrijwilligers kunnen checken. Maar nu moet ik wel zeggen dat we ontzettend veel studenten aantrekken. Maar goed ook daarvoor geld natuurlijk een VOG aanvraag. J: werken jullie ook met Child Protection Policy? N: Nee we hebben geen directe…. We hebben geen policy daarvoor. En ook daarin zijn we nog in ontwikkeling. Maar wat we wel gewoon heel belangrijk vinden is de VOG en een motivatie brief moeten de vrijwilligers en stagiaires ook gewoon sturen. Maar echt gericht op de kinderen in Ecuador, daar hebben we nog niet veel onder zitten. Maar ik weet ook niet precies wat jij daaronder verstaat? (uitleg Child Protection Policy) N: ja ik vind het wel belangrijk om hier meer over te weten en ik volg de discussie ook op de voet wat betreft het vrijwilligerswerk in het buitenland. En met mijn eigen ervaring vind ik het ook gewoon heel belangrijk dat projecten daar ook wel mee bezig zijn. Dus als je daar meer informatie over door kunt sturen, heel graag. J: Ja geen probleem. Werken jullie ook samen met andere NGO’s in Ecuador? N: Ja dat zijn dan CENIT en Jassuni. J: Ik las ook in jullie beleidsplan dat er weleens een samenwerking verbroken was met een partner omdat het niet aan verwachtingen voldeed. N: Ja dat is inderdaad weleens gebeurd want we vinden ook dat een organisatie moet kunnen aansluiten bij onze missie en visie en soms dan voer je een intake gesprek en dan lijkt het allemaal prima maar dan

156

Bachelor thesis Jessica Rongen stuur je er een vrijwilliger naartoe en dan blijkt het allemaal heel anders te lopen. Dus dat is inderdaad wel eens gebeurd en toen hebben wij de samenwerking stop gezet. J: Wat was het grote heikel punt? N: Uhm dat was eigenlijk de begeleiding van de vrijwilliger. Die werd een beetje aan zijn eigen lot over gelaten en die werd voor een groep gezet en nou ja... wij hadden daarvan het idee dat het niet helemaal de bedoeling was. Wij vinden die begeleiding wel heel erg belangrijk en als dat niet geboden wordt dan kan het dus zo aflopen. J: Hadden jullie die informatie van de vrijwilliger vernomen? N: Ja klopt, we sturen met een nieuw project vragen we altijd eerst of iemand daar interesse in heeft. Om dus als eerste daarheen gestuurd te worden. Dus is het dan voor die persoon een soort pilot project. Niet iedereen kiest daarvoor, maar er zijn wel mensen die dat heel leuk vinden. En zo kom je er dan achter. En het liefst bezoeken we de projecten eens in de 2 maanden zelf. J: Zijn jullie op de hoogte van het beleid en de regels van Ecuador zelf? N: uhm… dat is voor mij wat lastig om te beantwoorden maar Jesse en Alder en Andrea zitten al een hele tijd in Ecuador en omdat ze er zelf ook wonen, krijgen ze best wat mee van het land zelf. J: Dus hun weten hoe het werkt met het beleid in Ecuador? N: Ja inderdaad. J: Heb jij misschien wel weet van obstakels of moeilijkheden in het beleid van Ecuador. N: Nee niet zo zeer alleen waar we wel af en toe mee zitten zijn de wettelijke procedures. En waar we nu heel erg mee zitten is de legalisering van een stichting… dat is heel lastig in Ecuador en daar zijn we nu al ongeveer 2 jaar mee bezig. J: Waarom is dat lastig? N: Ik heb geen idee eigenlijk. Dat zou ik nog verder door moeten vragen aan Jesse. J: Hoe kiezen jullie je project partners uit? N: Nou als je bij het begin begint, dan leggen we eerst lijntjes uit. Dus in gesprek gaan mensen om te vragen of ze projecten kennen buiten Quito. En soms zoeken we het zelf op Google op. Maar de meeste projecten zijn nu via via aangesloten. En er wordt dan een gesprek ingepland en daar hebben we een checklist voor en die wordt dan ingevuld door iemand van ons is Ecuador en met de project partner. En ja zoals ik aan het begin al aangaf, we vinden het belangrijk dat onze missie en visie aansluiten met dat project. J: Krijgen jullie geen aanvragen binnen via de mail van projecten die met jullie contact zoeken in plaats van andersom? N: Nee eigenlijk niet. We hebben wel een bekende van Jesse die hebben elkaar tijdens het reizen ontmoet en die heeft toen zelf een eigen project opgezet. Dat is dat project bij die koffie plantage die ook op de website staat. Maar er zijn geen mensen die hun projecten aanbieden aan ons. 157

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En hoe verloopt jullie communicatie tussen de projectpartner en jullie als organisatie? N: Ja ook weer heel breed. Er zijn evaluatie momenten en daarnaast zijn er vrijwilligers die het als pilot willen draaien. En die geven ook veel informatie. En we hebben ook nog een contract maar dat is nog heel lastig omdat we nog in die procedure zitten van die legalisering dus we kunnen nog geen echte contracten opstellen. Maar we noemen het dan een overeenkomst en daar staat dan wel in wat er tijdens het gesprek overeen is gekomen. J: Weet jij in grote lijnen wat er in zo’n overeenkomst staat? N: Nou die missie en visie en wat de doelen zijn van dat andere project, de doelgroep. En dat er dus ook zaken op papier staan. Ook om te voorkomen dat er een vrijwilliger naartoe gaat en opeens op een groep kleuters gezet wordt terwijl er is aangegeven dat die vrijwilliger met jongeren komt werken. Dus dat staat er onder andere dus ook in. En de contact momenten worden ook vaak vast gelegd. J: en hoe vaak hebben jou collega’s in Ecuador contact met de project partner? N: Nou dat is dus het liefst 1 keer per 2 maanden. J: En wat bespreken ze dan? N: Een evaluatie moment en daarnaast, als er bijvoorbeeld een vrijwilliger of stagiaire is en die geeft aan dat er iets niet klopt, dan geven hun dat aan ons door en dan spelen wij daar weer op in. J: Ik had op jullie site het selectie beleid gezien. Loopt een selectie procedure voor elk project hetzelfde? N: uhm ja ja J: Ik zag in jullie selectie beleid dat je wel over enige ervaring moet beschikken en zo niet dan moet je dat verantwoorden in een motivatie brief. Maar hoe belangrijk is een relevante opleiding met het werken met kinderen bij jullie? N: uhm ja voor het enige project meer relevant dan voor een andere. Met het voetbal project vinden we het wel belangrijk dat iemand ervaring heeft met sport maar dat kan ook vanuit hockey zijn bijvoorbeeld. Maar met het werken met kinderen vinden we dat ervaring of een relevante opleiding ook wel belangrijk is. Dan wel in een stage of in het werkveld. En bij de talentschool, daar bieden we heel veel diverse lessen aan. En dat hangt ook weer af van de vrijwilliger. Maar voor het ene project is het belangrijker dan voor het andere project. Of klinkt dat heel erg vaag? J: Nee ik snap, dit wordt vaak gezegd. Maar stel dat ik als 25 jarige vrijwilliger jullie benader en zeg dat ik op zo’n project met kinderen wil werken, ik heb geen ervaring met werken met kinderen of pedagogische achtergrond… zou je mij sturen als ik wel een goede motivatie heb? N: Ja als je een goede motivatie hebt wel maar het is ook wel belangrijk dat er een klik is. Dus als jij enthousiast bent en je kunt dat uitdragen met een motivatie brief bijvoorbeeld, dan zou het kunnen zijn dat je met iemand anders die Engelse lessen gaat geven. J: Sta je dan weleens alleen voor zo’n klas? N: nee er is altijd een project coördinator aanwezig en meestal sta je met z’n tweeën voor de klas en soms dan valt er een keer iemand uit en dan sta je dus alleen voor zo’n groep maar goed er is dus wel 158

Bachelor thesis Jessica Rongen altijd iemand in de buurt. Dus stel dat jij vrijwilligerswerk zou willen doen op de Engelse school dan kijken wij of er iemand aanwezig is die wel over meer ervaring beschikt. J: vinden jullie jezelf misbaar als organisatie? N: Nou ons doel is eigenlijk om over 10 jaar de projecten geheel over te kunnen dragen. Daar zijn we nu ook wel mee bezig. Wat we wel doen is dat we bepaalde mensen die heel erg betrokken zijn bij Local Dreamers inzetten en die dat ook gewoon heel leuk vinden om iets te doen voor ons. We willen hen nu ook steeds meer betrekken. Dus zo begint dat wat. J: Als die projecten dan overgedragen zijn willen jullie dan ook weer beginnen met het starten van nieuwe projecten? N: Dat weet ik eigenlijk niet. Dat is ook wel heel ver weg. En dan heb ik het ook puur over onze eigen projecten want wij gaan niet over wat de partner projecten doen in de toekomst. Maar dat zijn wel projecten die veelal door lokale mensen zijn opgezet. J: Welke minimum leeftijd houden jullie aan? N: 18 jaar J: Maken jullie geen uitzonderingen? N: We hebben afgelopen zomer wel een jongeren reis georganiseerd en dat waren jongeren van 17 jaar maar daar is een begeleider meegegaan naar Ecuador. J: Hoe zit het met de medische voorbereiding van jullie vrijwilligers? N: Sowieso zijn er bepaalde verplichte vaccinaties die ze moeten halen voor vertrek. En ja dat is gewoon heel belangrijk. En ja, dat eigenlijk. Ik adviseer ook om een afspraak met de GGD te maken. J: Regelen jullie de vliegtickets of niet? N: Nee moeten ze zelf doen. J: Ik zag op jullie site dat jullie een voorbereiding dag organiseren voor de vrijwilligers. Gaat dit via Muses? N: nee dat regelen we zelf. J: Wat houdt deze dag in? N: Dat is o.a. kennismaking met andere vrijwilligers en stagiaires. En daarbij ook, het meest belangrijke is om dan inzicht te krijgen in hoe het leven in Ecuador is. En dan nodigen we vaak een ervaringsdeskundige uit die daar over komt vertellen. Een oud vrijwilliger. En we hebben het natuurlijk over de projecten en meer informatie daarover. En natuurlijk ook van… wat neem je wel en wat neem je niet mee. Dus de praktische zaken. En uhm, dat voornamelijk. J: Hebben jullie het ook over hechting van kinderen en alles wat daarmee te maken heeft. N: Dat niet perse maar we kaarten wel aan dat je met kinderen werkt en dat dat bepaalde eisen met zich meebrengt. En de oud vrijwilligers kunnen altijd een heel goed beeld geven van hoe die kinderen daar 159

Bachelor thesis Jessica Rongen zijn want dat is voor veel vrijwilligers ook nog heel onbekend. Want die kinderen daar zijn niet te vergelijken met kinderen uit Nederland. En situaties zijn ook anders. J: Ben je wel bekend met de Muses trainingen? N: Ja ik heb er weleens van gehoor en ik ben ook weleens bij een open-dag geweest. J: Is het een bewuste keuze geweest om de training niet via Muses te laten doen? N: Nou vorig jaar zijn we ermee in contact gekomen en toen hadden we nog heel vrijwilligers en stagiaires die uit het noorden van het land kwamen en omdat Muses niet op locatie gegeven wordt, vonden wij het heel lastig om onze vrijwilligers te verplichten om naar Amsterdam af te reizen. Maar op dit moment hebben we ook heel veel vrijwilligers en stagiaires uit de rest van het land dus misschien is het wel een idee om daar nog eens een blik op te werpen. Want wat ik wel heel goed van hun training toen vond is dat ze ook aandacht besteden aan… hoe ga je om met kinderen en wat doe je als ze je bijvoorbeeld vragen om spullen voor je te kopen? En inderdaad die pedagogische insteek vond ik goed naar voren toe komen. Maar wat ik mooi vind aan onze voorbereiding dag is dat iedereen die daar aanwezig is elkaar ook weer gaat zien in Ecuador dus het is dan een mooi moment om elkaar allemaal te leren kennen. J: Wat zijn over het algemeen de dagelijkse activiteiten van de vrijwilligers op de sociale projecten? N: uhm het lesgeven en lessen voorbereiden maar ook een stukje nazorg en signalering. Dat eigenlijk en zelf lessen opzetten. Ik vind het ook leuk als ze zelf met initiatieven komen (…) N: vrijwilligers werken ook meestal wel op twee of meerdere projecten dus een project van ons of bijvoorbeeld de kinderopvang. J: welke verantwoording mag een vrijwilliger wel dragen op het project en welke niet? N: nou sowieso eindverantwoording… dus ook hoe ga je te werk e.d. dat moet wel aan de oprichters overgelaten worden maar op zich krijgen ze veel verantwoordelijkheid. Maar dit willen we graag om de motivatie bij hen neer te leggen. En wij zijn ook wel van mening dat als de vrijwilligers gemotiveerd zijn, ze dit dus ook uitdragen op de kinderen en op de projecten. Maar zaken als contacten met ouders e.d. moet bij ons liggen. J: Hoe denk je over de zorgtaken als wassen, omkleden, eten geven e.d. Waar ligt die verantwoording? N: Die ligt sowieso niet bij ons of bij de vrijwilliger of stagiaire. Dat is ook niet het doel van onze projecten. Natuurlijk krijgen de kinderen af en toe wel wat drinken maar de meeste kinderen die bij ons komen die wonen wel thuis bij ouders. En wij verwachten wel dat daar voor hen gezorgd. Maar ik vind het wel een verantwoordelijkheid van ons om te signaleren als dit niet gebeurd bijvoorbeeld. Maar het doel van onze projecten is niet om ze eten te geven en te wassen en te verzorgen. Natuurlijk wel een stukje aandacht maar ik denk dat dat voor iedereen wel geld. Of je nu in Nederland werkt of in het buitenland. J: Wat is volgens jullie het hoofddoel van het sturen van vrijwilligers naar jullie projecten in Ecuador?

160

Bachelor thesis Jessica Rongen N: Het hoofddoel is om die kinderen en jongeren te helpen met hun talenten te ontwikkelen en daarbij dat duwtje in de rug te geven. En vrijwilligers en stagiaires kunnen dan ook hun eigen talenten inzetten. Maar de voetbalschool is bijvoorbeeld niet opgezet om een nieuwe prof voetballer te scouten of iets dergelijks maar talenten ontwikkelen kunnen ook heel klein zijn. Dus ook sociale vaardigheden worden geleerd en hoe kan je jezelf presenteren. Dat doen we bijvoorbeeld ook bij een Engelse les. Dus dat zijn wel kleinschalige doelen die wij wel onder talenten vinden vallen. Maar ons motto is wel ‘give talent the tools’. J: Vinden jullie kennis overdracht ook belangrijk? Dus ook jou kennis delen met lokale mensen. N: Nou dat niet zozeer maar door de vrijwilligers mee te laten draaien kan je ze wel de mogelijkheden en kennis laten zien. Maar ook dat is niet ons doel. Dus niet om aan te geven dat ze het beter zus of zo kunnen doen. J: Ik las op jullie website dat je verplicht bent om minimaal 2 maanden te blijven op een project. Is dit voor elk project zo? N: Waar heb je dat gelezen? J: Op dat project bij de kinderopvang op de markt. N: Oja dat klopt. Voor dat project moet je inderdaad 2 maanden blijven en dat is niet iets wat wij aanhouden maar wat de project partner daar aanhoudt. En wij vinden het belangrijk dat de vrijwilliger minimaal 4 weken blijft in Quito. Maar ik raad wel aan om langer te blijven. Ook met zicht op de lessen die je dan gaat geven. 4 weken is dan wel heel erg kort en ik denk dat je meer kunt bereiken als je langer meedraait. En wat ik al zei, de eerste week ben je al bezig met acclimatiseren en daarom is het belangrijk om langer te blijven. J: Is er ook altijd een aanspreekpunt aanwezig op het project? N: Ja. J: Hoe wordt de begeleiding door jullie gevonden door de vrijwilligers? N: Nou we voeren altijd een tussen en eind evaluatie uit en de begeleiding wordt altijd goed aangeschreven is omdat er altijd iemand aanwezig is. Ook is er altijd een mogelijkheid, ook al is het in de avonduren, om te bellen met 1 van de project coördinatoren. En daarnaast vinden we het ook belangrijk naar wat hun te zeggen hebben. Heel vaak hebben ze ook een hele andere blik of werkwijze dan dat je hebt als je er een tijdje inzit. Dus wij hebben ook erg persoonlijke begeleiding. J: Hoeveel vrijwilligers hebben jullie dan gemiddeld op 1 project zitten? N: Dat wisselt omdat we ook geen vast aankomstdagen hebben voor de vrijwilligers en stagiaires. Dus van te voren wordt daar al een planning op gemaakt. En omdat vrijwilligers ook vaak meerdere projecten meedraaien is er ook altijd wel wat te plannen om te voorkomen dat er niet 5 vrijwilligers op hetzelfde project zitten en allemaal les geven. J: Hoe weet een vrijwilliger en de stagiaire hun taken en verantwoordelijkheden binnen een project?

161

Bachelor thesis Jessica Rongen N: Er wordt een planning gemaakt en we hebben ook veel documentatie, een project bundel waar dus de taken in staan beschreven. En uhm iedereen begint de week altijd met een meeting en daarbij is iedereen aanwezig en daar wordt dus ook de planning doorgesproken. Ook dit is een moment waar vrijwilligers aan kunnen geven als er iets is bijvoorbeeld. J: Dan heb ik nog wat laatste vragen wat betreft BCNN. Wat is jou persoonlijke ervaring met BCNN? N: uhm ik weet niet meer hoe ik erachter ben gekomen dat BCNN bestond. Volgens mij was dat vorig jaar ergens. J: En weet je iets over wat BCNN precies doet? N: Daar kan je me wel iets meer over vertellen. Ik ben wel lid van de nieuwsbrief maar ik heb de website al een tijdje niet meer bekeken. (uitleg BCNN en richtlijnen) J: wat vind jij van het standpunt wat BCNN naar buiten brengt? N: Nou ik denk dat die richtlijnen wel heel goed zijn. Wij zien de laatste tijd ook veel organisaties die starten en vrijwilligerswerk in het buitenland aanbieden, natuurlijk zijn wij er daar ook 1 van. Maar ik kan me voorstellen omdat er zoveel organisaties opgestart worden, dat het nodig is om deze richtlijnen aan te bieden. Vooral omdat het vrijwilligerswerk in het buitenland toch vaak met lokale mensen gebeurd en ook kinderen. En ik vind de site ook wel interessant en die ga ik zeker ook goed doornemen nog. J: Dus je vindt het goed standpunt? N: Ja ik vind dat je het ook wel aan je eigen organisatie toe kan passen. Je kan misschien niet aan alle richtlijnen voldoen. Misschien wel binnen een paar jaar maar je kan het niet in 1 keer bewerkstelligen dus ik denk ook wel dat je daar realistisch in moet zijn. Maar dat het sowieso op papier staat, ja dat zet mij wel aan tot denken. Dus dat vind ik een prima initiatief J: Welke richtlijnen vindt jij dan een lastige om toe te passen? N: uhm ik denk dat geschoolde en ervaren vrijwilligers, dat is toch wel… ja ik merk dat het soms wel lastig is maar de andere keer ook niet. Kijk als je met kinderen werkt hangt het wel samen dat je ook geschoold moet zijn. Dus dat zijn wel dingen die samenhangen en wat het soms ook wel lastig maakt. En die gedragscodes is misschien ook lastig omdat het in elk land weer anders is hoe er met kinderen om wordt gegaan. Het is ook wel heel erg cultuur gebonden. J: Welke richtlijnen vindt jij dan het belangrijkst? N: Ik vind die begeleiding op het project dan het belangrijkst omdat dat ook samenhangt met de rest. Als je een goede begeleiding biedt als project partner dan sta je er ook voor open om te luisteren naar de kinderen en de vrijwilligers. Om daar ook goed naar te kijken. Je wilt je vrijwilligers ook wel op een plek neerzetten waar ze goed kunnen werken. J: Dan nog de allerlaatste vraag. Wat als al jullie projecten stop gezet zouden worden? Wat gebeurd er dan met de kinderen en de mensen die daar werken?

162

Bachelor thesis Jessica Rongen N: uhm Als ik dan kijk naar hoe het nu staat… ik denk dat het voor de kinderen dan heel naar is. Want we krijgen ook veel positieve reacties op de lessen die we aanbieden en op de voetbalschool en het samen spelen. En ik denk dat de kinderen dat ontzettend jammer zouden vinden. Ik denk ook dat die sociale vaardigheden en het mee kunnen gaan in de maatschappij…. Wordt dan wel een stuk lastiger voor de kinderen. Maar ik denk dat er dan wel weer andere oplossing gevonden wordt. Dus eigenlijk heel dubbel

Transcript J Persoonlijk interview Ineke Huuksloot Doingoood

23 -01-2015

J: Hoe lang werk je al bij Doingoood? I: Nou ik heb het zelf opgericht in 2010 maar ik ben al sinds 2005 werkzaam in dit gebied om het zo maar te zeggen. Ik kwam in 2005 voor het eerst in Kenia waar ik een Nederlands echtpaar heb ontmoet, een Nederlandse vrouw die getrouwd was met een Keniaan die runde een straatkinderen centrum. En die hadden hulp nodig eigenlijk en uit het gesprek bleek dat ze nog nooit met vrijwilligers gewerkt hadden en ook grote financiële zorgen hadden. En mijn achtergrond, ik heb een achtergrond in management en HR, dat sloot eigenlijk heel goed aan bij hun wensen. En toen vroeg ik of ze het fijn vonden als ik bij hun vrijwilligerswerk zou komen doen? Om je te helpen om dingen op te pakken? Dus zo gezegd, zo gedaan. Dat heb ik toen 2 maanden gedaan bij hun en toen hebben we in Nederland uiteindelijk een stichting opgericht voor hun met als primair doel fondsenwerving. En omdat ik daar zelf 2 maanden had meegelopen kon ik dat heel goed want ik wist heel veel over de organisatie. En zij konden ook de hulp van vrijwilligers dus heel goed gebruiken en omdat ik van oorsprong een HR achtergrond heb, was het voor mij ook heel makkelijk om dat op te pakken wat betreft werving en selectie. Dus dat heb ik toen ook gedaan. En ik heb uiteindelijk 4 jaar in een bestuursfunctie gedaan. En in die 4 jaar ben ik ook heel vaak weer terug geweest naar Afrika en heb ik heel veel netwerken opgedaan, projecten gezien en mensen leren kennen echt in de lokale bevolking. En ik kreeg steeds vaker de vraag van… wat je voor hun doet, kun je dat ook niet voor ons doen? En toen is Doingoood ontstaan. Ook omdat ik dit wilde doen. En dit is in dit geval vrijwilligers werven en selecteren en fondsenwerving. J: en hoeveel tijd gaat daar gemiddeld per week inzitten? I: Van mij bedoel je? 60 uur ongeveer. J: en heb je nog andere collega’s die meewerken in de organisatie? I: Ik heb nog een collega in Twello en dat is Anneke maar zij is de voorzitter van onze stichting dus die is niet in dienst. Die houdt zich ook alleen maar fondsenwerving bezig en die werkt op vrijwillige basis. Maar zij geeft ook informatie bijeenkomsten over vrijwilligerswerk 1 of 2 avonden per maand. En ik heb nog een collega die 1 of 2 keer per maand informatie bijeenkomsten geeft maar zij is freelance fotograaf en zij doet dit gewoon 2 avonden in de maand voor ons. J: en dat zijn alle collega’s? I: In Nederland wel maar dan hebben we in Malawi en Rwanda, maar daar komen we denk ik zo wel op, dat zijn onze lokale coördinatoren. J: Hebben jullie dan ook een afdeling of taakverdeling in de organisatie? 163

Bachelor thesis Jessica Rongen I: Ik run eigenlijk alles wel in Nederland en uhm Suzan, Anneke en ik geven dus alle 3 die informatie bijeenkomsten. En nou ja de taakverdeling is dat ik me met name focus op de vrijwilligers en Anneke met name op de stichting en de fondsenwerving en de besteding van de fondsen. Maar omdat we een klein team zijn doe je eigenlijk alles zelf. J: Hoeveel soorten projecten faciliteren jullie? I: Nou we onderscheiden onze projecten eigenlijk eerst in 4 categorieën dus allemaal op humanitair vlak dus wij doen bijvoorbeeld niets met natuur of dieren. En dat is dus onderwijs, gezondheidszorg, crisis opvang en sociaal maatschappelijke projecten. J: en hoeveel zijn dat er bij elkaar ongeveer? I: Uhm dat zou ik echt even moeten natellen voor het exacte aantal maar ik denk dat het er ongeveer 24 zijn. 24 projecten in 3 landen. Eigenlijk in 4 landen maar we zijn in Kenia voorlopig opgeschort vanwege de veiligheid situatie. Maar we zitten nu in Uganda, Tanzania en Malawi. En wij zijn dus voor 2015 terug getrokken uit Kenia. J: Welke projecten zijn dan het populairst bij jullie? I: Met name de verpleegkundige. Wij werken met missie ziekenhuizen en niet met overheid ziekenhuizen. Maar verpleegkundigen is heel populair en werken met kinderen met een beperking. Dus bijvoorbeeld ergo- of fysiotherapeuten. Uhm en ook wel werken met kinderen in crisis opvang, dus mensen die pedagogiek of sociaal werkers… J: zijn dat ook stages die daaronder vallen? I: Het project is wel erkend door Calibris als stage plek. Dat is voor MBO stages maar voor Hbo’ers zijn de stages meestal verpleegkundigen. En soms stagiaires van maatschappelijk werk maar wel echt in mindere mate dan de medische stagiaires. J: Hoe is dan de verdeling vrijwilligers en stagiaires? I: 30 procent stagiaires en 70 procent vrijwilligers J: Wat is jullie gemiddelde leeftijd? I: Nou bij ons is iedereen welkom tussen de 18 en de 80 bij wijze van spreken. Maar ik denk dat je zou kunnen zeggen dat ongeveer 30 tot 35 procent 50+ en de rest is tussen de 18 en de 30. En daartussen zit een beetje een gat. Ik denk dat in die leeftijd je ook kinderen krijgt en er daarom minder zijn. J: Hoeveel vrijwilligers en stagiaires zenden jullie per jaar weg? I: Ongeveer 90. Ik verwacht wel dat we gaan groeien nog. Dus misschien naar 120. Maar we hebben ook niet de ambitie om heel groot te worden. We vinden persoonlijke betrokkenheid, alle projecten waar we ook mee samenwerken zijn uit ons persoonlijke netwerk, dus we kennen alle projecten en mensen, ik wil ook niet een hele grote organisatie worden. Dus als er een vrijwilliger belt dat je niet meer weet wie het is. J: Werken jullie met een gedragscodes die vrijwilligers moeten ondertekenen?

164

Bachelor thesis Jessica Rongen I: Nee we hebben geen gedragscode die ze moeten ondertekenen maar we hebben wel algemene voorwaarden waarin staat dat ze al onze richtlijnen moeten opvolgen en ze krijgen bij ons ook een dikke voorbereiding brochure waar al die richtlijnen in staan. En dat heeft ook te maken met veiligheid en gepast gedrag van de vrijwilliger. En bijvoorbeeld ook foto beleid. J: Wat houdt dat in? I: Dat ze daarin ook de wensen van het project in dienen op te volgen. Sommige projecten hebben ook een beleid waarin geen foto’s gemaakt mogen worden en we verwachten ook van mensen dat ze dat respecteren. J: Snappen mensen dat wel? I: Ja dat snappen ze heel goed en daar houden ze zich ook aan. We hebben gewoon een aantal projecten waarin je geen foto’s van de kinderen mag maken maar wel van het gebouw maar bijvoorbeeld niet van de kinderen. Maar ze ondertekenen dus geen Code of Conduct maar wel een vast onderdeel is het aanvragen van een VOG. Ook specifiek voor vrijwilligerswerk met kinderen en dat moet dan ook goed gekeurd worden. En wij hebben op alle locaties een eigen Nederlandse coördinator die heel nauw contact heeft met iedereen dus die zit er bovenop. Dus ja, daarin is directe bijsturing ook gewoon mogelijk als er een probleem is op een project of als iemand zich… gelukkig hebben we het eigenlijk nog niet meegemaakt maar de coördinator zit er direct bovenop om bij te sturen. En die heeft gewoon de leiding en mensen tekenen er ook gewoon voor dat een beslissing van onze coördinator altijd bindend is. J: Waarom hebben jullie toen der tijd gekozen voor het verplicht stellen van een VOG? I: Omdat je met kwetsbare doelgroepen werkt en je wilt natuurlijk dat daar kwade intenties…. Weetje die kinderen zijn al kwetsbaar en die zitten niet voor niets in zo’n project dus die hebben gewoon al wat meegemaakt. En ja je hoort zoveel over pedofilie bij kinderdagverblijven ook hier in Nederland, en dat wil je daar toch allemaal niet hebben. Dus daarom. J: Hebben jullie dit al lang verplicht gesteld? I: ongeveer 3 jaar nu. Of misschien ook wel langer nu. We zijn in 2010 begonnen en in 2011.. nu ja nu voor het 5e jaar. J: Kunnen jullie vanaf 1 januari nu de VOG’s ook gratis aanvragen? I: Nee dat is voor stichtingen waarbij mensen bij de eigenstichting werkzaam zijn. Dus als je door een stichting wordt uitgezonden dan ben je niet bij de stichting zelf werkzaam. Dus nee dat kan niet. Er is ook nooit discussie over geweest en iedereen begrijpt het en het wordt allemaal keurig gedaan. J: Werken jullie ook met een Child Protection Policy? I: uhm ja, sommige projecten werken daar zelf al mee dus die hebben een eigen Child Protection Policy maar dat gaan we nu ook vanuit onze eigen organisatie stimuleren. Wij gaan dat stimuleren bij de projecten die dat niet hebben. Maar dan gaat het specifiek om de projecten die het niet hebben, die helpen wij dan met het opstellen daarvan. J: Als ik het goed begrijp is dit nog lopend?

165

Bachelor thesis Jessica Rongen I: Ja nou de meeste projecten hebben het zelf en diegene die dat niet hebben, ja daar zijn wij nu nog mee bezig om dat opstellen. Dat is overigens wel naar aanleiding van een presentatie van ECPAT over kindermisbruik en daarin werd dat ook wel genoemd, dat dat wel belangrijk is. En toen vonden wij dat ook wel belangrijk om voor de projecten die dat zelf niet hebben, die toch wel te stimuleren dat wel op te stellen. J: Zijn vrijwilligers ook op de hoogte van zo’n child protection policy? I: Ja bij aankomst krijgen ze die en die moeten ze dan lezen en ondertekenen. J: Werken jullie in de landen zelf ook samen met andere NGO’s? I: Ja wij werken alleen maar met lokale projecten dus wij starten projecten niet zelf op. Wij werken met lokaal geregistreerde projecten die door de lokale bevolking op zijn gezet. Dus daar hebben we een samenwerking mee. J: Hebben jullie daar ook contracten mee? I: Ja gewoon een samenwerkingsovereenkomst. J: en wat staat er in zo’n samenwerkingsovereenkomst? I: uhm dat zij gratis gebruik kunnen maken van onze dienstverlening. Dus wij vragen geen geld voor het werven en selecteren van vrijwilligers voor hun. Dat wij ze dus selecteren aan de hand van de richtlijnen die zij opstellen. Dat we wel van hun verwachten dat ze zelf een stuk begeleiding doen. Dat ze vrijwilligers niet bloot stellen aan gevaarlijke werkzaamheden. Dus dat ze niet bijvoorbeeld op het dak de elektriciteit moeten repareren. En wat staat er nog meer in…. Dat onze coördinator altijd onze vrijwilligers begeleid en dat die dus altijd welkom moet zijn op het project om te evalueren. Ja eigenlijk gewoon de algemene basis waar we mee werken. J: en die is in het Engels opgesteld? I: Ja J: Wat is jullie kennis wat betreft het beleid en het rechtssysteem van het land? I: Ja, wij hebben een coördinator ter plaatste dus die is sowieso goed op de hoogte. Maar het is allemaal ja… wat er wel mag en niet mag… ja dat weet je gewoon. Ik weet ook niet precies waar je op doelt… maar bijvoorbeeld in Oeganda is homeseksualiteit verboden dus ik zou geen homoseksuele vrijwilligers daar naartoe sturen. En in Oeganda is bijvoorbeeld ook een mini rok verboden en dat staat bijvoorbeeld ook in onze veiligheidsregels dus dat je je niet uitdagend moet kleden. En nou drugs… dat zijn dingen die je ook niet moet gebruiken. Roken en drinken mag in heel veel landen niet. Op die manier. Maar we hebben niet het uittreksel van het wetboek erbij. Maar meer gewoon de algemeen logische zaken. Op elke locatie hebben we ook goed contact met de Nederlandse ambassade en die weten dat ook allemaal en die adviseren ons ook over waar we op moeten letten en wat belangrijk is. En die houden zelf meetings met het hoofd van de politie. Dus daar hebben we gewoon goed contact mee. Dus dat is meer onderdeel van onze veiligheidsrichtlijnen. Alles staat ook in onze voorbereiding brochure en alles wordt nog een keer benadrukt door onze coördinator ter plekke.

166

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Hebben jullie weleens incidenten gehad waarin er bijvoorbeeld wrijving is ontstaan tussen de vrijwilliger en de lokale bevolking? I: uhm nee nee. Het is natuurlijk wel zo dat er vrijwilligers die langer op een project meewerken, kritische vragen stellen zoals… waarom zijn dingen zoals ze zijn? Of opmerkingen als… jullie hebben bijvoorbeeld van gedoneerd geld dit gekocht, maar ik zou er iets anders van gekocht hebben. Ja is dat wrijving? Nee ik denk verschil van inzicht. Kijk wij werken inmiddels al 10 jaar in Afrika en ik heb er zelf ook gewoond, ik ben er heel vaak geweest dus ik kan mij veel beter inleven in de sociale context dan de vrijwilligers. Dus soms vergt dat wat extra begeleiding. Maar veel mensen gaan natuurlijk met hun Westerse blik naar dingen kijken en dan zijn sommige dingen gewoon niet logisch. En mede daarom hebben wij natuurlijk lokaal een coördinator die dat in goede banen kan leiden. J: En hoe vaak wordt een project partner bezocht? I: eens per week. Ja onze coördinatoren, ja eens maar ook weleens 2 of 3 keer per week. Onze coördinatoren die wonen en werken daar dus die zitten ongeveer alleen maar op de projecten. J: En die coördinatoren hoeven ook geen enorme afstanden af te leggen om bij projecten te komen? I: Nee die zitten allemaal in dezelfde omgeving. J: Hoe worden jullie project partners gekozen? I: Nou heel vaak worden wij benaderd. Of we willen samenwerken omdat ze weer van een ander project hebben gehoord dat wij samenwerken. Kijk het is allemaal ontstaan vanuit mijn eigen netwerk dus het is allemaal ontstaan vanuit vraag. Maar lang niet alle projecten voldoen aan onze criteria. Dus heel vaak worden wij gevraagd en gaan wij inventariseren en dan gaan wij kijken of er überhaupt een mogelijkheid is om samen te werken en zo ja, hoe die er dan uit moet zien. En waar letten we dan op? Nou heel basis is dus een stuk bereikbaarheid en of een project lokaal geregisterd is en of ze een goed programma hebben staan en of ze wel genoeg personeel in dienst hebben en niet dat ze denken van… laat die vrijwilligers maar komen om hier het programma te draaien. Uhm wat echt hun doelstellingen zijn en wat ze willen bereiken. Waar hun inkomsten vandaag komen uhm en of de activiteiten overeenkomen met de interesses van mensen die wij hier kunnen vinden. Ik had laatst een project en die zocht een ambachtelijk uitbener. Uhm ja dat zijn mensen die in Nederland al lastig te vinden zijn dus laat staan dat je dat dan in het buitenland wil doen. Dus ja we kijken ook naar haalbaarheid. J: En hoe vaak ontvangen jullie verzoeken van projecten? I: Wekelijks maar ook uit India en continenten waar we niet zitten. Vraag me niet hoe ze ons zitten maar in de landen waar wij zelf werken…. Ja ik denk toch wel rond de 2 of 3 keer per maand. J: Hoeveel wijzen jullie af en hoeveel zeggen jullie toe? I: Nou wij hebben nu in elk land maximaal 8 projecten in ons programma dus heel vaak zeggen we .. nou bedankt voor jullie belangstelling maar nu niet en soms is het zo dat… ik had bijvoorbeeld al een verzoek van 2012 liggen van Malawi en dat heb ik al die tijd afgehouden en nu hebben we dit jaar gezegd van… nou laten we maar kijken wat er mogelijk is. Maar we gaan er ook echt met heel veel niet in zee.

167

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Hebben jullie projecten weleens af kunnen sluiten? I: Ja J: dus het project draaide uiteindelijk prima op zichzelf en jullie konden niets meer betekenen? I: Nou dat is aan het project. Of het afgesloten wordt… sorry ik dacht dat je bedoelde dat we de samenwerking met een project weleens stop hebben gezet want dat is namelijk weleens vaker gebeurd. Uhm ja projecten kunnen afsluiten omdat ze op zichzelf draaien… ja daar heb je een hele lange adem voor nodig en wij zijn nu 5 jaar bezig en het is echt een utopie om te denken dat een project binnen 5 jaar helemaal zelfredzaam is. Daar doen we wel een hoop aan maar in de praktijk is dat gewoon heel lastig en bovendien ligt dat initiatief bij het project zelf. En niet bij ons want wij draaien het project niet. Het project bestaat al en de lokale leiding heeft zijn eigen toekomst plannen. En het is dus aan hun om te zeggen.. we gaan het nu zonder vrijwilligers doen maar ja… J: Er zijn dus geen projecten met doelstellingen als… over 10 jaar willen wij zonder vrijwilligers werken? I: Nee ik ben er nog geen tegen gekomen die dat had. Maar wij werken met projecten in ontwikkelingslanden en in Afrika is er sowieso niemand die 10 jaar vooruit denkt. Een jaar vooruit denken is al moeilijk. Ik ben echt heel benieuwd of dat er zulke projecten bestaan in ontwikkelingslanden. Dat zou echt heel uniek zijn. Ik ben het nog niet tegen gekomen. J: dan terugkomende op wat je net vertelde over het beëindigen van samenwerkingen met projecten. Waarom is dit weleens gebeurd? I: omdat iemand… kijk wij hebben ook regels voor het project. Dus als er vrijwilligers komen dat is het niet de bedoeling dat er bijvoorbeeld gebedeld gaat worden om geld of dat mensen zomaar aan hun lot over gelaten worden. Nou bijvoorbeeld als het management wisselt, soms gebeurd dat weleens. In Kenia op een leger des heils project waar we weleens hebben gewerkt, die hadden in 3 jaar 5 keer een andere manager. Nou dan is er bijna niet meer samen te werken want dan moet je elke keer weer opnieuw opstarten,. En die laatste manager daar was heel moeilijk mee te communiceren en dan zeggen wij wel.. sorry maar dan stoppen we ermee. Of we hebben ook een keer meegemaakt dat een projectleider zelf in de problemen raakte en die ging heel erg veel alcohol drinken. En ja dan vinden wij het niet verantwoord om daar nog vrijwilligers heen te sturen. Ook al zullen de vrijwilligers er zelf misschien geen last van hebben maar het feit dat iemand zelf al over z’n grenzen gaat, vinden wij geen verantwoorde situatie. J: Door wie was dit gesignaleerd? I: Door vrijwilligers en de project coördinator. De coördinator gaat dan evalueren en vraagt hoe alles loopt en dan zegt een vrijwilliger dat het goed gaat maar dat ze wel hadden gezien dat er iemand bijvoorbeeld heel dronken was. Dus als je dit 2 of 3 keer gehoord hebt dan is het geen incident meer en daar grijpen we dan wel op in ja. J: zijn jullie als organisatie misbaar voor de projecten? I: Ik denk het niet. J: Waarom niet?

168

Bachelor thesis Jessica Rongen I: uhm nou dat is een heel concreet voorbeeld. In Kenia zijn we nu terug getrokken doordat de veiligheid situatie… het spannend werd. En nu zijn we dus gedwongen om daar… kijk sommige projecten steunen we nog wel financieel maar niet meer met vrijwilligers en hier zijn heel veel reacties op gekomen. Dus bijvoorbeeld… wat vreselijk dat jullie nu stoppen want we hebben wel echt hulp nodig. Bijvoorbeeld met name een revalidatie kliniek met kinderen met een beperking. Daar kunnen vrijwilligers zoveel doen. Bijvoorbeeld fysiotherapeuten met kennis en uhm meehelpen. En een schooltje in een achterstandswijk, ja die hebben gewoon bijna geen donoren en geen hulp dus ja. Die zijn er niet blij mee dat wij nu stoppen. J: Zijn die projecten dus nu op het punt dat ze ook niet meer kunnen draaien? I: nou dat niet want in Afrika is overal een oplossing voor en het gaat zoals het gaat maar het gaat wel makkelijker en beter als er vrijwilligers zijn en als er donaties komen. Dus ja… zijn we misbaar? Ja als je ermee stopt dan storten die projecten heus niet helemaal in maar ze merken het wel en ze geven er niet de voorkeur aan. En de een is meer financieel afhankelijk dan de ander. J: Zijn ze dan financieel meer afhankelijk of meer afhankelijk van vrijwilligers? I: uhm nou in eerste instantie van die extra handen van de vrijwilligers. Want geld is niet gegarandeerd. Wij rekenen niet af per vrijwilliger bijvoorbeeld. Dus bij het project zullen ze in eerste instantie voor de mankracht kiezen. Maar wij stimuleren vrijwilligers wel om betrokken te blijven bij het project en om er iets extra’s voor te doen. En niet iedereen doet dat maar sommige mensen wel en dat is gewoon heel mooi voor zo’n project om daarvan te profiteren. J: Bedoel je dan na de tijd dat de vrijwilliger daar is geweest? I: Ja of daarvoor of tijdens. Zij hebben toch met eigen ogen gezien wat het project nodig heeft en wat het project precies doet. Dus ja die persoonlijke betrokkenheid maakt wel dat mensen zich meer willen inzetten voor zo’n project. J: En hoe verloopt een selectie procedure voor jullie organisatie? I: Wij geven dus een aantal informatie bijeenkomsten en dat is oriëntatie punt voor mensen om te gaan kijken of vrijwilligerswerk willen gaan doen. Maar het is voor ons ook manier om met mensen kennis te maken. Het zijn kleine bijeenkomst waar meestal 10 en maximaal 15 mensen bij aanwezig zijn. Maar als het er 15 zijn dan zijn er vaak partners en ouders bij en zijn het dus niet allemaal vrijwilligers. Dus meestal is het aantal vrijwilligers dat echt interesse heeft om te gaan zo tussen de 6 en 8. En daar vertellen we dus van alles over de mogelijkheden en ze introduceren zichzelf ook. En dat is een bijeenkomst van ongeveer 2,5 uur en dan krijg je toch ook al wel een aardige indruk van mensen. Als ze daarna besluiten dat ze willen gaan hebben we altijd contact over welk project hun interesse heeft en wat hun achtergrond is en in hoeverre dat dan past. Alle projecten zelf stellen een aantal criteria en wij stellen een aantal criteria. Dus dan gaan we kijken in hoeverre dit overeenkomt. Als mensen zich dan definitief aanmelden en ook voor een project dan gaan we een VOG aanvraag doen. Want plaatsing is altijd onder voorbehoud van een positief VOG advies zeg maar. En dan gaan mensen zich aanmelden voor de voorbereidingstraining. Dus als die VOG positief is dan komen ze op de planning en dan gaan ze die voorbereiding training doen. En daarna zijn ze eigenlijk klaar gestoomd voor vertrek. En ze krijgen van ons ook heel veel schriftelijke informatie en met de meeste mensen heb ik ook per mail nog contact als ze nog vragen hebben of iets dergelijks.

169

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Die training is van Muses? I: Ja klopt. J: Hoeveel vrijwilligers volgen die training? I: Iedereen want hij is verplicht. En wij hebben met Muses ook een uitwisseling. Wij krijgen van Muses een lijst met wie zij op de planning hebben en die vergelijken we met onze lijst. En als mensen zich niet hebben opgegeven dan gaan wij er alsnog achteraan en vertellen mensen dat ze dat alsnog moeten doen. J: Zijn er weleens vrijwilligers geweest die de training te ver vonden of teveel moeite? I: Nou ze geven het op verschillende locaties in Nederland en vanaf het eerste moment zeggen wij dat het een verplicht onderdeel is dus dat ze daar rekening mee moeten houden. Dus dat moet wel. Plus, daarna zijn ze klaar voor vertrek en in het land van bestemming komen ze dan bij onze eigen coördinator en die geeft ze ook nog eens een briefing over veiligheid en regels. Die doet ook een introductie bij het project. En dat valt dan niet meer onder screening maar wel onder begeleiding en voorbereiding. Dus het begint eigenlijk weer soort van opnieuw in het land van bestemming. J: Hier heb ik straks ook nog vragen over maar allereerst, hoe belangrijk vinden jullie en relevante opleiding of ervaring van een vrijwilliger? I: Nou dat hangt af van het project wat ze kiezen en wat de wensen van het project zijn. Uhm kijk, een verpleegkundige moet gewoon opgeleid zijn en een geldige BIG registratie hebben maar bijvoorbeeld meehelpen op een school.. in kleine groepjes kinderen Engels, schrijven of rekenen leren.. ja, het onderwijs in Afrika is van zodanige kwaliteit dat iedereen die zijn middelbare school heeft afgemaakt gewoon redelijkerwijs die kinderen kan begeleiden en assisteren. Dus ja, daar hoef je geen leraren opleiding voor hebben gedaan voor als je als klassen assistente aan de slag gaat. Met wat common sense en goede beheersing van de Engelse taal, kom je een heel eind. J: stellen jullie dus als vereiste van jullie vrijwilligers dat ze de Engelse taal spreken? I: Ja dat is een vereiste. In alle landen waar wij zitten is Engels de voertaal en moeten we ook Engels spreken. En ze vullen bij ons ook het aanmeldingsformulier in het Engels in. J: Heb je dan wel eens mensen afgewezen vanwege hun niveau Engels wat niet voldeed? I: Nee vanwage gebrek aan Engelse taal vaardigheden maar wel om andere redenen. Wij vragen bijvoorbeeld altijd of ze een verleden met justitie hebben. Of ze bepaalde medicatie gebruiken, of ze psychische aandoeningen hebben of hebben gehad. En als er bijvoorbeeld mensen tussen zitten die bepaalde medicijnen voor depressie of psychose slikken dan is dat voor vertrek aanleiding voor een extra gesprek en soms ook voor een doktersadvies en ik heb er weleens mensen op afgewezen. J: En voor het werken in kinderhuizen, heb je daar ook relevante opleiding of ervaring voor nodig? Ja ervaring of een pedagogische opleiding of kinderopvang, sociaal werk of ervaring. I: Dus ik zou er niet heen mogen? J: Ik weet niet precies wat jou opleiding en ervaring is?

170

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Horeca en Wellness. I: Nee dat zou niet… nou ja niet mogen is een groot woord maar je zou wel meer je best moeten doen om mij te overtuigen. En het ligt er ook aan welk project je kiest. J: Vindt je de instelling van de vrijwilliger ook belangrijk? I: wat bedoel je met instelling? J: Of ik bijvoorbeeld wel of niet gemotiveerd over kom. Of flexibiliteit.. I: Ja maar dat zijn dingen die heel lastig te meten zijn. Dus natuurlijk als iemand iets heel graag wilt dan laat die zich natuurlijk van zijn beste kant zien. In praktijk zie je pas hoe dingen zijn en daarom is onze coördinator ter plaatse ook zo belangrijk want die zit er boven op en die ziet hoe iemand echt is.. en ik denk ook niet dat je ook niet moet onderschatten dat mensen in Nederland heel anders zijn dan uiteindelijk in een ontwikkelingsland. Omdat je daar met zoveel dingen geconfronteerd wordt. Met armoede, dat raakt je, met heftige verhalen, dat raakt je. Misschien vindt je het eten niet lekker of ben je lek gestoken door de muggen. Dus ik kan nog zoveel screening doen hier, uiteindelijk weet je nooit 100 procent hoe iemand gaat reageren als die eenmaal uit het vliegtuig stapt. J: Is er weleens iemand geweest die terug wilde vanwege heimwee bijvoorbeeld? I: Ja na 3 dagen al. Die heeft vanaf het moment dat ze het vliegtuig uitstapte alleen maar gehuild en dat heeft ze dus niet in het voor traject tegen ons gezegd… dat ze hier erg last van heimwee had en dat dit haar manier zou worden om daar overheen te komen. En toen zei ik dat ze maar beter naar België had moeten gaan. Maar ja die heeft het project dus ook niet gezien. J: En welke minimum leeftijd hanteren jullie? I: 18 jaar maar sommige projecten 21 en sommige 25. Ligt echt aan de doelgroep. J: En welke projecten zijn dan 21 en welke 25? I: nou we hebben bij 25 jaar bijvoorbeeld een project met zwangere tienermeisjes in Oeganda en die vragen specifiek om praktiserende christenen van 25 jaar met een relevante opleiding. En 21 jaar, ja we hebben in Malawi bijvoorbeeld een project voor maatschappelijke begeleiding van kinderen die langdurig in het ziekenhuis liggen. Ja daar moeten wel mensen van minimaal 21 opzitten omdat het gewoon best een heftige problematiek is. J: Is er voor deze projecten dus ook een minimum verblijfsduur? I: Ja voor alle projecten is een minimum 4 weken en voor sommige projecten langer. Er zijn ook projecten die alleen vrijwilligers willen hebben als ze minimaal 3 maanden blijven. Ja want korter is gewoon niet effectief. 4 weken is al vrij kort maar korter is niet effectief. J: Ik zag op jullie site wel dat jullie projecten van 2 of 3 weken aanbieden. Hoe zit dat? I: Dat is een reis. Dat is een combinatie reis van 2 of 3 weken maar het vrijwilligers wat daar gedaan wordt is van een heel andere aard dan het individueel vrijwilligerswerk. Bijvoorbeeld, we werken samen met een project in Oeganda wat een boarding school is voor kinderen met een beperking. En tijdens die reis gaan wij 3 dagen op dat project meewerken maar niet met de dagelijkse gang van zaken. Dus we 171

Bachelor thesis Jessica Rongen doen dan extra activiteiten en ook voor die kinderen. Dus we nemen die kinderen dan een dag mee uit. Want je kan je voorstellen dat als je met 10 rolstoelen weggaat je ook 10 vrijwilligers nodig hebt want iedereen moet duwen. Want anders komen die kinderen nooit buiten de poort. Dus we doen dan activiteiten die dan ook echt afgerond kunnen worden binnen die periode. Kijk, je kan natuurlijk niet 3 dagen les geven. Dat slaat nergens op. Dus we doen dan andere dingen waardoor je toch een project kan leren kennen en iets kan bijdragen want uiteindelijk hopen we daarmee ook te bewerkstelligen dat mensen geraakt zijn en meer voor zo’n project willen doen. Dus ja je kunt in kortere tijd toch iets effectiefs doen. J: En dat zijn die social safari’s van 3 weken? I: Ja 2 of 3 weken. J: Is dat een combinatie van reizen en vrijwilligerswerk? I: Ja dan ga je bijvoorbeeld snorkelen, wild spotten, fietsen, boottochten, kook workshops. We hebben een community based initiatief waarin vrouwen uit het dorp kook workshops kunnen geven aan toeristen. En dan mag het hele dorp ook komen eten en dat is gewoon heel leuk voor iedereen. J: Hoe zit het met de medische voorbereiding? I: Vaccinaties bedoel je? J: Ja onder meer… I: Ja vaccinaties moeten vrijwilligers zelf halen en malaria preventie is verplicht bij ons. J: Bieden jullie ook een vorm van nazorg voor de vrijwilligers? I: Nou Muses doet terugkom dagen dus dat is het training aspect en wij doen zelf en de coördinator doet ter plaatste ook nog een evaluatie dus gewoon mondeling en dan krijgen mensen dus ook een certificaat. Wij doen een evaluatie formulier en dat is online waar mensen hun ervaringen op kunnen invullen en daarop kunnen ze ook invullen of ze met ons nog in contact willen blijven en of ze nog gebeld willen worden. Ze krijgen ook allemaal een welkom thuis kaartje. En wij doen 1 keer per jaar gewoon een reünie voor alle vrijwilligers. Een Ontmoet Doingoood dag. J: En hoe wordt over het algemeen zo’n vrijwilligers reis beoordeeld? I: Ja heel positief. Ik kan niet anders zeggen. Er zijn eigenlijk geen mensen die negatieve ervaringen hebben. Kijk er gebeuren wel eens dingen die misschien minder leuk zijn dus je portemonnee kan gejat worden of je kan overvallen worden. Maar over het algemeen is iedereen heel enthousiast en positief. En daar draagt de lokale coördinator natuurlijk ook aan bij. Die zorgt natuurlijk ook dat iemand het leuk heeft. We effenen de weg zoveel mogelijk voor mensen. J: Wat zijn de dagelijkse activiteiten van een vrijwilliger in een kindertehuis? Hoe ziet dit eruit? I: uhm, nou ja eigenlijk de huismoeders ondersteunen in hun dagelijkse werk. Dus dat is verzorging, schoonmaak en dat soort dingen maar ook juist wel interactie met die kinderen. Persoonlijke aandacht geven, een boekje voorlezen, ontwikkeling stimuleren en je ziet gewoon in Afrika… dat gebeurd niet. J: Krijgen vrijwilligers dan een soort rooster of hoe weten ze dan wat ze wanneer moeten doen? 172

Bachelor thesis Jessica Rongen I: uhm nou omdat ze bij onze coördinator in het begin geïntroduceerd worden en gekoppeld worden aan de project leider en dan wordt er een programma opgesteld van hoe lang blijf je? En wat wil je graag doen? En wat willen graag wat je doet en hoe gaan we dat invullen. Dus er wordt een individueel programma voor iedereen gemaakt bij aankomst. En soms hebben mensen op hun formulier al ingevuld dat ze iets kunnen. Laatst hadden we iemand die was gespecialiseerd in kinder EHBO. En die heeft dus de huismoeders getraind in basis vaardigheden van kinder EHBO. En laatst hadden we ook een verpleegkundige en die heeft de kinderen les gegeven over hygiëne, over het belang van handen wassen en tanden poetsen en schone kleding en dat soort dingen, maar dat komt dan uit de vrijwilliger zelf. J: en de vrijwilligers die dan geen ervaring hebben die helpen dan alleen de moeders daar? I: Ja ter ondersteuning van de huismoeders en 1 op 1 aandacht voor de kinderen. J: Is er wel te allen tijde iemand bij? I: Ja want dat is de basis van… er is gewoon staf he op het project maar niet altijd genoeg voor alle kinderen. Ik bedoel als er 2 of 3 moeders zijn en er zijn 12 kinderen dan… ja je kan niet met ze tweeën 12 kinderen aan. J: Hebben jullie dan ook speciale projecten waar kinderen van een bepaalde leeftijdscategorie zitten? I: ja ja J: Dus het is niet zo dat ze van 0 tot 18 allemaal bij elkaar zitten? I:Jawel kan, dat ligt aan het project. Er zijn projecten die zich specifiek focussen op kleine kinderen maar er zijn ook projecten waar kinderen van alle leeftijden zitten. J: En welke verantwoording mag een vrijwilliger wel dragen en welke niet in jou ogen? I: Nou de verantwoording ligt ten alle tijden bij de project leiding en de mensen. Uhm, en een vrijwilliger is er om te assisteren dus in principe heeft die geen verantwoording. Ja voor het uitvoeren van de taken op dat moment om dat gewoon zo goed mogelijk te doen maar de vrijwilliger zelf heeft geen verantwoordelijkheden. J: En wat is het hoofddoel van het sturen van vrijwilligers naar projecten? I: Specifiek met kinderen bedoel je? J: Ja inderdaad I: Ja om toch eigenlijk die aanvullende aandacht te geven aan die kinderen die ze eigenlijk niet krijgen van het lokale personeel. J: En zijn dit dan ook vaak kinderen zonder ouders? I: uhm nou 80 procent van de kinderen in tehuizen hebben gewoon ouders. Maar door wat voor een reden dan ook wonen ze niet bij hun ouders. Uhm…. Ja dat kan zijn extreme armoede, misbruik, huiselijk geweld, ongewenste zwangerschappen komen ook heel vaak voor. Er zijn heel veel redenen waarom een kind niet thuis kan wonen. Moeder sterft in kraambed en vader kan er niet voor zorgen. Buitenechtelijke kinderen. Je komt van alles tegen. 173

Bachelor thesis Jessica Rongen J: En hoe is de begeleiding geregeld voor de vrijwilliger op het moment van aankomst? I: onze coördinator introduceert ze en wij hebben natuurlijk met elk project afspraken over wat een vrijwilliger doet en wat gaat die doen. En op het aanmeldingsformulier is al van te voren doorgenomen van… deze persoon komt en wat gaat diegene doen. En er wordt ook met de coördinator van het project en onze coördinator een plan gemaakt per vrijwilliger. Maar primair is degene die de leiding heeft op het project ook de verantwoordelijke om leiding te geven aan de vrijwilliger. J: En hoe is het afscheid geregeld van de vrijwilligers op het project? I: Ja dat ligt aan de projecten zelf. De meeste projecten besteden daar wel aandacht aan en de meeste krijgen een certificaat. En meestal wordt er wel aandacht aan besteed met een bedankje. Projecten geven ook nog wel een kadootje of zingen een afscheidslied. Dat soort dingen. J: Hoe vaak heb jij contact vanuit Nederland met de vrijwilliger zelf? I: In principe is onze eigen coördinator gewoon voor. Tenzij er echt iets is waar ze niet uitkomen maar dat is nog nooit gebeurd. En ik heb contact met de coördinator. En daar heb ik elke week contact mee. En dan lopen we door wie waar zit en hoe het gaat. J: Dus jullie doen dit elke week? I: Ja ik weet alles en we appen elke dag. En als het goed gaat dan gaat het goed en dat is gelukkig ook meestal wel zo. Ik lees natuurlijk ook alle blogs van de vrijwilligers en als ik daar weleens iets op lees dan bespreek ik dat weleens met de coördinator.. dat kan positief of negatief zijn. J: Hebben jullie ook duidelijke protocollen voor klachten of meldingen? I: Nou ja in de evaluatie sowieso. Kijk de ‘regel’ tussenhaakjes is dat ze er eerst met de lokale coördinator uit proberen te komen en lukt dat niet dan komen ze bij mij. J: Maar het project zelf heeft hier geen protocollen voor? I: jawel maar onze coördinator is er voor de vrijwilliger ter plaatse en voor het project zelf. J: Dan heb ik nog wat laatste vragen over BCNN. Wat ik jou persoonlijk ervaring met BCNN? I: Nou ik ben bij een bijeenkomst geweest over het zenden van vrijwilligers naar projecten met kinderen. En dat is inmiddels 3 jaar geleden. En tot die tijd deed ik de voorbereiding trainingen zelf en daarna heb Romy leren kennen van Muses… en dat heeft de bijeenkomst toen wel opgeleverd. Niet zozeer BCNN zelf. Maar mijn ervaring is dat ik over het algemeen vind, ik denk dat ze het wel goed bedoelen, maar ze komen op mij een beetje activistisch over. En ik vind het jammer…. Kijk je kan natuurlijk te bestrijden dat vrijwilligers naar kindertehuizen gaan maar ik denk dat je het nooit kan opheffen. Dus ik denk… if you can’t beat them, joint hem. Zorg dan dat je tot een goede samenwerking komt en dat mis ik wel een beetje. Ik vind er wel een activistische toon in zitten en dat heb ik toen ook tegen Bep van Sloten gezegd. Van joh.. ik vind de manier waarop je benaderd… want op het begin van die bijeenkomst zei ze dat er heel veel organisaties niet gekomen zijn… en ik vond dat niet zo gek als ik de toon lees. De manier waarop je het insteekt, ja dan snap ik wel dat ze niet komen. J: wanneer is dit geweest?

174

Bachelor thesis Jessica Rongen I: 3 jaar geleden ongeveer. En dat ging over vrijwilligerswerk met kinderen en waar je dan op moest letten en waarom het niet goed is. En voor die tijd hadden ze me al heel vaak brochures gestuurd over vrijwilligerswerk met kinderen. Maar ik heb er zeker wat aan gehad, zoals ik zei onze training met Muses is eruit voort gekomen. Wat privacy richtlijnen hebben we aangescherpt. Dus ik heb er zeker wel van geleerd en ook wat mee gedaan. Maar als je mij nu vraagt wat is jou ervaring hiermee..? dan is het wat mij betreft niet de meest sympathieke organisatie die ik ooit ontmoet heb. J: En wat weet je zelf over de hechting van kinderen? I: Nou ik ben de moeder van een geadopteerde zoon dus ik weet er heel erg veel van. Ik heb er heel erg veel over gelezen. Want als je gaat adopteren dan moet je ook op cursus, dus daar ben ik al vele jaren helemaal op ingelezen. En een onderdeel van onze voorbereidingsbrochure is ook een heel stuk over hechting beschreven. Over wat hechting is, wat hechtingsproblemen zijn, welke symptomen in gedrag. Dus dat zit ook allemaal in de voorbereiding brochure wat vrijwilligers bij ons meekrijgen. J: Weet je ook wat er ongeveer in de richtlijnen van BCNN staat? I: Nou ik zou het zo niet kunnen opnoemen maar in ieder geval ik weet dat BCNN eigenlijk vind dat vrijwilligers niet met kinderen moeten werken omdat dat hechtingproblemen in de hand kan werken. Ik ben het daar overigens niet mee eens. Dat wilde je denk ik ook weten. J: Nee niet perse (uitleg richtlijnen) I: Ja als je al die richtlijnen zo opnoemt denk ik dat we hier allemaal aan voldoen. Misschien heeft BCNN hier en daar inhoudelijk nog wat op aan te merken maar in grote lijnen denk ik dat we er absoluut aan voldoen. J: En welke van de richtlijnen vindt jij dan persoonlijk het belangrijkst als je ze zo hoort? I: Ja dat is een mix denk ik. maar ik denk dat begeleiding heel belangrijk is daarom kiezen wij ook voor eigen medewerkers op locatie en niet lokale. En niet dat er iets mis is met lokale medewerkers maar ik merk gewoon dat de Nederlanders zich veel beter kunnen verhouden op de problematiek en zich veel beter kunnen inleven in de cultuur en ook beter kunnen ingrijpen. Omdat ze gewoon veel meer feeling hebben met de problematiek. Lokale mensen kijken hier anders tegenaan denk ik. Partner keuze is ook heel belangrijk en dat doen wij ook heel selectief. Ja ik denk dat dat het belangrijkst is. En weet je, uiteindelijk is mijn eigen ervaring ook dat opleiding, is wel mooi meegenomen maar het zegt uiteindelijk niks over hoe een vrijwilliger zich gaat gedragen op een project. Dat heeft echt veel meer met aansturing te maken en verwachtingen managen en iemand volgen en begeleiden. J: Dus geschoolde en ervaren vrijwilligers zou op de laatste plaats komen? I: Nou niet perse. Ik zeg alleen dat dat niet de garantie is dat je de juiste man op de juiste plek krijgt. Het wil niet zeggen als je niet opgeleid ben voor de kinderopvang of als sociaal werker, dat je dan automatisch ook niet geschikt bent om met kinderen te werken. Daar ben ik het gewoon niet mee eens. En iemand die dat wel is, dus wel die opleiding heeft gehad, is ook niet per definitie wel geschikt daarvoor. Ik denk dat het veel meer neerkomt op de voorbereiding, begeleiding en de verwachtingen managen en zien hoe iemand functioneert op zijn plek. Maar goed dat zeg ik natuurlijk ook vanuit een rol als HR manager die ik 10 jaar gehad waarbij ik de prachtigste opleidingen langs heb zien komen maar die 175

Bachelor thesis Jessica Rongen er niets van bakte op de werkplek. En mensen die de opleiding niet hadden maar wel zo gemotiveerd en gedreven waren dat ze heel succesvol werden in hun functie. Dus ik geloof niet dat opleiding of werkervaring perse een garantie voor succes is. J: Dan mijn allerlaatste vraag. Wat zou er gebeuren als alle projecten nu stop gezet zouden worden? I: gebeuren met wie? J: met de projecten, de mensen die daar werken, de kinderen etc. I: Dus dat we geen vrijwilligers meer sturen en geen geld? J: Ja inderdaad I: Ja dat heeft een impact. Dan gaan kinderen niet meer naar school. Kinderen krijgen geen maaltijden meer. Dan is er minder geld om doelstellingen te bereiken. Dan missen ze expertise. Maar het zal wel weer een nieuwe manier vinden om door te gaan.

Transcript K Interview Annemarie Spee PURE

05-02-2015

J: Hoe lang ben je al werkzaam bij PURE? A: Ik werk bij PURE sinds september 2013 en daarvoor heb ik zelf 8 jaar in Cambodia gewoond en gewerkt en daar heb ik de begeleidingsorganisaties die PURE nu nog steeds gebruikt, helemaal opgezet. En daar ben ik in 2007 mee begonnen en die heb ik toen bijna 7 jaar daar zelf gerund. J: En wat heeft je toen der tijd naar Cambodia getrokken? A: Ik ben in 2002 als backpacker naar Azië gegaan en toen heb ik een solo backpackreis gemaakt door heel zuidoost Azië. Ik ben begonnen in Malaysia, Thailand, Vietnam Laos en toen als laatste Cambodia. En ik vond Cambodja helemaal geweldig en toen ben ik naar Nederland terug gegaan omdat mijn geld op was maar altijd met het idee om terug te gaan. Het liefst om dan vrijwilligerswerk te doen. En toen ben ik 2005 in contact gekomen met een Nederlands meisje die had samen met 2 vriendinnen een educatief project opgezet in Siem Riep in Cambodja en die waren op zoek naar mensen die daarbij wilde helpen en ik ben toen in 2005 als vrijwilliger die kant op te gaan met de intentie om daar een half jaar vrijwilligerswerk te gaan doen. Ik vond het uiteindelijk zo leuk dat ik ben gebleven. En ik ben daar project coördinator geworden en ik heb dat uiteindelijk tot 2008 gedaan dus 3 jaar. En toen ben ik de begeleidingsorganisatie voor vrijwilligers begonnen. Ook omdat ik zag dat vrijwilligers daar kwamen en toch echt wel behoefte hadden aan een stukje begeleiding en accommodatie die goed voor ze geregeld was. En wij waren toen een van de weinige organisaties die vrijwilligers aan boord namen… en ging gewoon heel veel tijd zitten in het begeleiden van vrijwilligers en hun helpen accommodatie vinden en dat het allemaal goed geregeld was. En als organisatie bezorgde dit ons heel veel werk terwijl we daar helemaal geen tijd voor hadden. En vanuit dat oogpunt dacht ik.. hoe geweldig zou het zijn als er een begeleidingsorganisatie was voor vrijwilligers die zich specifiek alleen met die dingen bezig hield. Waar je als vrijwilliger tegenaan loopt als je als vrijwilliger voor een tijdje in zo’n land gaat wonen en werken. Dus 176

Bachelor thesis Jessica Rongen ook vanuit die gedachte heb ik toen de begeleidingsorganisatie opgezet. En toen dat ging lopen had ik binnen een mum van tijd een groot aantal partner organisaties aan me gebonden omdat die het zo fijn vonden dat er een organisatie was die de begeleiding van vrijwilligers uit handen nam. Dus ja dat werkte heel goed.(…) Ik heb toen ook gemerkt hoe belangrijk begeleiding is voor vrijwilligers. Dus zo is het voor mij persoonlijk begonnen. En in 2013 was Pure een van mijn partner organisaties die vrijwilligers naar Cambodja toe stuurde en wat wij deden was de vrijwilligers plaatsen bij de lokale organisaties. En in 2013 hadden wij een poel van ongeveer 12 organisaties in Cambodja die op zoek zijn naar vrijwilligers en dan deden wij de begeleiding (…) J: Wat is precies je achtergrond qua opleiding en ervaring voor je ging backpacken? A: Ik heb iets heel anders gedaan. Ik heb een opleiding in de mode gedaan. Ik in Amsterdam gestudeerd en dat was een marketing/mode opleiding en die opleiding vond ik heel erg leuk en ik heb een tijdje in de mode journalistiek gewerkt. En toen ik ging reizen na mijn opleiding merkte ik dat alles wat ik me heen zag veel leuker was en dit is iets waar ik me heel graag mee bezig wilde houden. (…) En door mijn jaren lange ervaring en werken daar heb ik gewoon heel veel kennis op kunnen doen. J: en hoeveel tijd gaat er in je baan bij Pure zitten? A: Het is voor mij echt een full time baan. Werving, selectie, aanname en de begeleiding. Ik werk 40 uur per week. J: Focus jij je dan ook alleen op vrijwilligers die naar Cambodja gaan? A: nee ik doe eigenlijk alle landen. J: Hoeveel collega’s heb je bij Pure? A: Wij zijn op dit moment met 3 vaste medewerkers. En we hebben ook nog 3 stagiaires aan boord. Maar goed dat is maar voor een half jaartje en dan zijn die ook weer weg. Dus we hebben 3 vaste medewerkers. Het is eigenlijk heel klein. J: Met ze drieën in Nederland dan. En hoeveel collega’s hebben jullie in het buitenland? A: In Bali hebben we een eigen Nederlandse Pure coördinator zitten die daar woont en werkt. Dus die doet voor ons ook de vrijwilligers begeleiding. En dan werken we in Cambodja met een organisatie die ik destijds heb opgezet. En daar zit 1 westerse coördinator en een team van lokale coördinatoren die echt de vrijwilligers plaatsen op projecten en hun begeleiding doen. De meeste projecten hebben dan ook nog een eigen coördinator voor de vrijwilligers dus daar is het vaak dubbel op. Op Sri Lanka hebben wij een Srilankese vrijwilligers coördinator die werkt niet op de projecten maar die is 24 uurs contact persoon voor de vrijwilligers. En in Thailand werken we met een Community Based Tourism Organisation. Dus die richten zich heel erg op eerlijke rondreizen binnen Thailand, eerlijke tripjes maken en zij hebben ook een vrijwilligerswerk programma en wij ondersteunen dus dat programma met de inzet van vrijwilligers. En daar hebben we een Amerikaanse coördinator voor vrijwilligers. J: doen al die coördinatoren dit op vrijwillige basis? A: Nee die worden betaald. Dus eigenlijk hoe je het moet zien bij ons, vrijwilligers betalen een deelnemers bijdrage voor deelname aan het land waar ze graag naartoe willen. En in die deelnemers 177

Bachelor thesis Jessica Rongen bijdrage zit een stukje voor de kosten die gemaakt worden door ons en een stukje in het buitenland en een stukje salaris voor de coördinatoren inderdaad. J: Op jullie site zag ik wel dat er flinke verschillen zaten qua prijzen in projecten. Hoe zit dit? A: Het is omdat de verschillende programma’s allemaal verschillende activiteiten bieden. Dat heeft voornamelijk te maken met de maaltijden die inbegrepen zijn. (…) J: Hoeveel projecten bieden jullie ongeveer aan? A: uhm even kijken ongeveer 7. We hebben ze dus onderverdeeld. Je hebt dus onderwijs projecten, dan heb je medische projecten en fysio, dan heb je de sociale projecten, de special-needs projecten dus kinderen met een beperking, dan hebben we creatief artistiek, marketing/fundraising en dan hebben we nog wat administratie/kantoor projecten. Maar we doen bijvoorbeeld ook plaatsingen op aanvraag. We hebben bijvoorbeeld ook een gespecialiseerd fotograaf aan boord die bijvoorbeeld 4 weken gaat werken in Cambodja. En dan gaan we navraag doen bij de projecten. En heel veel zitten te springen om een fotograaf die hun programma’s mooi in beeld willen brengen, voor hun website of voor fondsenwerving activiteiten of een mooie brochure of iets dergelijks. J: Deze fotograven doen dit op vrijwillige basis? A: Ja inderdaad. J: En welke projecten zijn het populairst? A: Ja toch wel onderwijs en de sociale projecten inderdaad. Er zijn veel mensen die op onze website zien staan dat we een opvanghuis in Sri Lanka voor vrouwen hebben, daar wil ik werken! Nou ja dan gaan wij natuurlijk wel eerst met iemand in gesprek om te kijken waarom diegene dit wilt en wat diegene kan bieden en wat ga je daar dan precies doen… en dan zien we toch heel vaak… zo’n project is natuurlijk niet voor iedereen. Daar moet je wel een bepaalde achtergrond voor hebben. Maar wat we dus doen is dat we eerst met ze in gesprek gaan, het liefst zien we ze ook eerst eventjes op onze informatie middagen. Lukt dat niet dan maken we een persoonlijke afspraak of we maken een telefonische afspraak. Liefst hebben we natuurlijk dat ze langskomen. En eigenlijk door veel vragen te stellen komen we stapsgewijs tot een advies. En soms is het weleens iets anders dan wat ze initieel wilde maar gaan ze wel met een heel blij gevoel zo’n programma in. (…) J: wat is de gemiddelde leeftijd van de vrijwilligers bij jullie? A: De meeste zijn tussen de 18 en 35 jaar. En veel mensen die in de vooravond staan van een studie of ze hebben een tussenjaar genomen of ze zijn net klaar met de studie. Maar we krijgen nu toch ook steeds mee mensen die een tijdje vrij kunnen nemen van hun werk. Kijk de topjaren waren echt 2008 en 2009. Toen er nog geen invloed was van de economische crisis. Toen hebben we echt heel veel vrijwilligers naar het buitenland gestuurd. Iedereen kon ook heel makkelijk vrij nemen van werk en werkgevers stimuleerde het zelfs en zeiden tegen hun personeel dat ze lekker naar het buitenland moesten gaan omdat ze daarna weer lekker fris terug kwamen met nieuwe ideeën. En toen kregen we natuurlijk de

178

Bachelor thesis Jessica Rongen crisis en waren die tijden voorbij. Dus toen hebben we ook echt een terugval gezien in het aantal vrijwilligers. 2012 en 2013 dat waren echt geen goede jaren. En vanaf nu begint het weer een beetje te komen en zeggen werkgevers weer dat personeel onbetaald verlof kan nemen. J: Hoeveel vrijwilligers hebben jullie vorig jaar weggestuurd? A: Vorig jaar waren het er ongeveer 70 die we naar het buitenland hebben gestuurd J: Zal dat dit jaar rond hetzelfde aantal liggen? A: We hopen dat dit er meer gaan worden. We zijn wel bezig om meer op poten te zetten en meer bekendheid te geven aan onze organisatie. Onze kracht blijft wel kleinschaligheid, persoonlijke adviezen, persoonlijk met mensen in gesprek gaan. We zijn ook nog steeds maar met 3 vaste medewerkers. Dus we willen ook niet teveel hooi op onze vork nemen en we willen wel… kijk onze kracht ligt wel in het goed voorbereiden van vrijwilligers. Dus onze voorbereidingstraining is heel belangrijk en dat doen we ook het liefst in kleine groepjes zodat mensen ook veel vragen kunnen stellen. Dus we hechten er veel waarde aan om al onze vrijwilligers ook persoonlijk te kunnen ontmoeten. En gedurende hun tijd in het buitenland houden we veel contact met ze. Dus ik merk dat als je bijvoorbeeld in 1 maand 10 vrijwilligers naar het buitenland stuurt… dat is heel veel voor ons omdat we proberen met iedereen zoveel mogelijk persoonlijk contact te houden. En daar gaat natuurlijk heel veel tijd in zitten. J: Dus jullie zien het bijvoorbeeld niet zitten om over een paar jaar 300 vrijwilligers per jaar uit te sturen? A:Uhm nou wat nu een beetje ons streven is, is dat we ongeveer 10 vrijwilligers per maand willen. Dus dat zou 120 vrijwilligers op jaarbasis zijn. Dat is nu onze eerste doel waar we naartoe willen. Maar wat ik al wel zei, wel met behoud van de kwaliteit dus goed persoonlijk contact met de mensen kunnen houden, de voorbereidingstraining en met mensen persoonlijk in gesprek gaan etc. Onze aanmeld procedure is ook heel uitgebreid dus daar moeten we vaak ook nog mensen achterna zitten.. dus van… Waar is je VOG? We moeten nog referenties van je hebben… Veel mensen vinden het ook vaak een sollicitatie lijken. En ja, dat is het ook eigenlijk. Want zo serieus nemen we het wel. J: Ik zag op jullie site staan dat jullie met een code of conduct werken en een child protection policy… A: Ja klopt inderdaad. Ik heb hem ook nu bij. De gedragscode is ook iets wat onze vrijwilligers tijdens de voorbereiding dag krijgen en moeten ondertekenen op het moment. Dus we laten het mensen doorlezen, het is ongeveer 3 pagina’s. maar wat daar specifiek in staat zijn de do’s en don’ts voor verblijf in Azië. Er zit een algemeen stukje bij wat over het respecteren gaat van de partner organisatie, er zit ook een stukje cultuur in dus kleed je respectvol etc. Dan hebben we nog een heel stuk over alcohol, drugs en roken, wat betreft is dat daar natuurlijk heel anders als hier in Nederland. En dan hebben we een heel stuk over accommodatie dus respecteer de huisregels en nodig geen mensen van buitenaf uit in de accommodatie. Dan iets over reizen en transport. En dan gaat het grootste stuk over het project. Veel projecten hebben ook een Child Protection Policy die vrijwilligers ook moeten ondertekenen. Maar ook dingen als: ga geen relaties aan met minderjarigen, geef een kind geen voorkeursbehandeling, sta altijd onder toezicht dus bevind je nooit in 1 ruimte alleen met een kind, maak geen foto’s van naakte of zieke kinderen en wees discreet wat je plaatst op internet, houdt gepaste afstand en gedraag je professioneel. Heel belangrijk, minimaliseer fysiek contact met kinderen en voorkom hechting problematiek met name bij jongeren kinderen. En ook, geef nooit direct geld aan kinderen en leerkrachten. Iedere vorm van lijfelijke straffen is onacceptabel en als ze iets zien dan moeten ze dat melden. 179

Bachelor thesis Jessica Rongen En zo gaat het nog even door. Er staat ook een klachten procedure uitleg bij. Dus als er klachten zijn dan is dit het stappen plan wat je als vrijwilliger kan ondernemen. Dus je gaat eerst naar je lokale begeleider daar en als die je niet kan helpen, ga je naar de coördinator en als laatste kan je altijd terugvallen op Pure in Nederland. Maar wij merken dat klachten heel vaak gebaseerd zijn op mis communicatie en dan is eigenlijk een gesprek met het project en de coördinator daar genoeg. Dus daar hoeven wij vanuit Nederland eigenlijk bijna nooit tussen te komen. J: Zou je mij die kunnen sturen? A: Ja zeker die stuur ik op. J: Ik heb ook jullie Child Protection Policy voorbeeld gelezen op de site.. A: Ja ik moet wel zeggen dat we nu bezig zijn met een nieuwe policy. Omdat de versie die nu erop staat is vrij verouderd. Dus we vinden het heel belangrijk alles te herzien. Dus ik zal de nieuwste versie als die af is even naar jou sturen. J: Met welke NGO’s werken jullie samen in de landen waar jullie actief zijn? A: nou dat zijn de project partner organisaties en de een is geregistreerd als NGO en de ander is geregistreerd als educatie organisatie. J: Onderhouden jullie bijvoorbeeld ook contacten met de overheid daar? A: Dat proberen we wel. We werken in ieder geval wel in lijn met de wetgeving daar maar het is wel lastig want… ja wat we nu ook weer merken is dat we heel erg veel last hebben van corruptie in deze landen. Dat is gewoon een feit en er zijn helaas heel veel corrupte overheidsmedewerkers die op allerlei manieren proberen om uit jou organisatie een slaatje te slaan voor zichzelf. Dus dan komen ze soms zomaar langs en dan zeggen ze: als jullie willen blijven bestaan als organisatie dan is het belangrijk dat je mij wat onder de tafel toeschuift elke maand en dan zorg ik voor de veiligheid van het programma en de veiligheid van de vrijwilligers. En ja daar heb je het dan maar mee te doen. En dat zijn gewoon hele lastige dingen. We hebben in Sri Lanka wel echt gezorgd dat we met iemand samen werken die hele goede contacten heeft met de lokale autoriteiten. Dus hij is wat dat betreft ook onze vertegenwoordiger. En we hebben ook in Cambodja lokale medewerkers die voornamelijk ook met dit soort dingen bezig zijn. J: Hebben jullie de aspiratie om uiteindelijk projecten af te sluiten zodat ze op zichzelf kunnen draaien en jullie geen vrijwilligers meer hoeven te sturen? A: Ja dat is natuurlijk het meest ideaal. We hebben dat ook wel eens meegemaakt. In Cambodja bijvoorbeeld hebben we projecten ondersteund een paar jaar geleden, die nu de overdracht doen naar lokale mensen. Het staat nu, het is goed zo en we hebben geen behoefte meer aan vrijwilligers. Nou ideaal, dat is natuurlijk waar uiteindelijk alle organisaties naartoe moeten werken en ja wij kunnen zo’n project alleen maar feliciteren en dan sluiten we het inderdaad allemaal af. Het is nog wel zo dat we op de meeste bestemmingen nog teveel vraag hebben en te weinig vrijwilligers hebben om in te kunnen zetten. Dus er is heel veel vraag. Want dat vind ik soms wel vervelend. De vele negatieve aandacht voor vrijwilligerswerk he.. er wordt een beetje een sfeertje gecreëerd alsof wij als organisatie de vraag ook zelf hebben gecreëerd terwijl dat gewoon niet het geval is. De vraag komt echt van de projecten in het buitenland die zeggen: wij willen onze programma’s interactiever maken, wij willen het leuker maken 180

Bachelor thesis Jessica Rongen voor kinderen, we willen het kwaliteit beter maken en daar worden vrijwilligers voor ingezet. Maar 8 van de 10 organisaties die ons benaderen die wijzen we ook gewoon af, gewoon omdat we het niet goed in elkaar vinden zitten. En we willen gewoon dat vrijwilligers daar een bijdrage kunnen leveren maar het moet ook niet zo zijn dat vrijwilligers werk van lokale mensen overnemen. Het moet een meerwaarde zijn. Dus ze moeten iets kunnen inbrengen waar het project wat aan heeft. Dus een vaardigheid waar ze wat mee kunnen. Extra dus niet in plaats van. Het is niet de bedoeling dat ze een vrijwilliger gaan inzetten omdat ze dan een vaste medewerker niet hoeven te betalen of iets dergelijks. We hebben het in het verleden wel meegemaakt maar met zulke projecten zijn we uiteraard wel gestopt. Dat kan natuurlijk niet. En daar moet je bovenop zitten en daarom is het ook zo belangrijk dat wij in het land zelf, onze vrijwilligers coördinatoren hebben. Dus die er niet alleen zijn voor de vrijwilligers maar die ook de projecten monitoren. En we vinden de feedback van de vrijwilliger ook heel belangrijk want zij zitten daar natuurlijk voor langere tijd op zo’n project dus als zij terug komen dat krijgen ze ook een evaluatie formulier van ons. De vrijwilligers die nu naar Sri Lanka zijn geweest die nodigen we ook uit voor persoonlijke gesprekken op het kantoor omdat we heel graag van hun de ervaringen willen weten. Dus wat ging wel en wat niet goed? Dus daar zitten we echt bovenop want in Cambodja zitten we natuurlijk al 7 jaar. Maar nog steeds he.. projecten kunnen hun beleid veranderen, er kan een ander bestuur aan boord komen waardoor ze een andere richting opgaan die wij eigenlijk niet ondersteunen. Dus je moet altijd heel goed feedback blijven krijgen. J: Gebeurd er vaak een verandering in beleid en management met projecten? Ik heb het namelijk vaker gehoord van bedrijven… A: Ja en dat kan een heel bestuur doen veranderen in een project en dan gaan ze ineens een richting op waar jij als organisatie helemaal niet achter staat. Dus dan moet je met ze in gesprek gaan en dan moet je kijken of je daarmee verder wil of niet. Dus er vindt soms zeker wisseling in projecten plaats. J: Krijgen jullie ook vaak aanvragen binnen van projecten die met jullie willen samenwerken? A: Ja best wel vaak eigenlijk. En we wijzen ze meestal af omdat we vinden dat het niet goed in elkaar zit. De begeleiding van vrijwilligers bijvoorbeeld, daar wordt dan een beetje een loopje meegenomen en die denk dat alles wel goed komt als ze eenmaal daar zijn. Maar dat is bij ons niet de bedoeling. Dat willen we echt op papier hebben en duidelijkheid over hebben, dus wat doen jullie precies aan begeleiding en hoe gaat dat dan etc. En met nieuwe projecten zorgen we er dus ook voor dat we er zelf geweest zijn en dat we de accommodatie gezien hebben en gesproken hebben met de coördinator. Dus we gaan niet zomaar met iets nieuws beginnen. We willen bijvoorbeeld in Indonesië zitten we alleen in Bali en Indonesië is ontzettend groot dus we zouden bijvoorbeeld wel… we zijn benaderd door organisaties op Sumatra en op Java… maar tot nu toe hebben we nog niet echt iets gevonden wat wij goed in elkaar vinden zitten. Dus dat hebben we tot nu toe allemaal afgewezen. J: En hoeveel aanvragen krijgen jullie per maand? A: Nou dat we benaderd worden zou rond de 2 of 3 keer per maand zijn denk.. we krijgen ook aanvragen van organisaties in Afrika die met ons samen willen werken maar wij blijven gewoon alleen in Azië. En dat houden we ook zo. Dus we gaan niet uitbreidden naar andere continenten. J: Wat stellen jullie als criteria voor jullie project partners als jullie een nieuwe willen aannemen? 181

Bachelor thesis Jessica Rongen A: Nou toch wel een hele duidelijke begeleiding voor vrijwilligers. Dus dat er altijd 24 uur een contactpersoon is en dat er ook bij aankomst accommodatie goed geregeld is. Ook veiligheid. En dat ze een stukje veiligheid kunnen verwachten als er problemen zijn. Dus een goede opvang en begeleiding. Maar ook dat als het niet werkt op het project… dat er iemand is waar ze op terug kunnen vallen en waarmee ze het kunnen bespreken en die de vrijwilligers ook serieus neemt en ook beslissingen op basis daarvan kan nemen. Want wij kunnen dat vanuit Nederland niet doen. Dus dat vinden we heel belangrijk. En we vinden het ook belangrijk dat die contact persoon goed Engels spreekt en dat je daar dus ook goed mee kunt communiceren. En voor ons natuurlijk ook. Wij willen ook goed vanuit Nederland met hen kunnen communiceren. J: Hoe hebben jullie dan contact met de project partners vanuit Nederland? A: Via de email en via Skype. J: Wekelijks of maandelijks? A: Toch wel echt wekelijks met alle coördinatoren. Ja zeker in alle landen ook. J: Vertrekken er dan ook elke maand vrijwilligers of hebben jullie alleen bepaalde periodes waarin ze gaan? A: nee wel elke maand vertrekken er vrijwilligers maar om je een indicatie te geven.. in januari hebben we er maar 4 weggestuurd en in december vorig jaar maar 2 maar nu in februari gaan er weer 10. Dus het verschilt heel erg. Maar ons streven is wel echt 10 vrijwilligers per maand weg te sturen. Binnen nu en 3 jaar willen we dit wel bereikt hebben. J: Hebben jullie ook samenwerkingscontracten met jullie project partners? A: Ja we stellen een contract op met de coördinator. In dat contract staat dan hoe we samenwerken en hoe dat allemaal verloopt en op welke basis we kunnen zeggen van, dit werkt niet en we willen eruit stappen. Maar ik moet je wel zeggen, die contracten zijn allemaal opgesteld door Nicoline de oprichtster en dat is echt haar ding en weet er meer vanaf. J: Hoe vaak bezoeken jullie vanuit Nederland een projectpartner? A: Nou zeker niet vaak genoeg maar dat komt ook omdat wij non-profit zijn en de deelnemers bijdrage gaat geheel op aan het stukje kosten wat wij hier maken aan begeleiding en voorbereiding en de rest gaat naar de project partner daar. Maar we willen wel 1 keer in de 2 jaar op de bestemming geweest zijn. Dat is wel een beetje het streven. Maar kijk ik kom net in 2013 terug van Cambodja en sindsdien ben ik daar niet meer geweest maar ik weet dat dat project gewoon heel goed loopt en we hebben ook heel goed contact met de coördinatoren daar, wekelijks. Mocht er inderdaad iets zijn waarvan wij het gevoel hebben van, he dit gaat helemaal niet de goede kant op, ja dan is het wel belangrijk dat er iemand van ons die kant op gaat. Maar is op dit moment geen reden voor. Maar we houden de evaluaties van de vrijwilligers wel heel goed in de gaten he. Dat is ook heel belangrijk. J: zijn jullie als organisatie denk je misbaar voor al jullie projecten? A: Ik denk dat we eventueel… nou ja je kan altijd worden vervangend door een andere organisatie maar wat ik je helemaal in het begin al vertelde, op het moment dat wij helemaal zouden wegvallen of we

182

Bachelor thesis Jessica Rongen zouden eruit stappen, dan gaan deze organisaties alsnog zelf vrijwilligers aannemen. Maar wat je dan krijgt is dat ze weer terug vallen. En dat ze dus al die begeleiding van die vrijwilligers zelf moeten gaan doen. Plus in de aanname fase, en dat is het belangrijkste, zij zitten in Cambodja en willen misschien wel iemand aannemen uit Nederland maar ja ze moeten dan zelf gaan checken of ze wel een VOG hebben ingeleverd en referenties. De hele aanmeld procedure moeten ze dan zelf doen en we zien dat ze daar geen tijd voor hebben maar ze willen toch wel heel graag mensen aan boord hebben en ja dan sluipt erin dat je misschien mensen met de verkeerd intenties aan boord krijgt. En dat is voor een organisatie als PURE maar dat geld ook voor een AI en Doingoood, we zijn wat dat betreft eigenlijk allemaal collega’s van elkaar en we hebben wat dat betreft allemaal hetzelfde doel. We willen allemaal goed voorbereidde mensen en mensen met de juiste intenties naar de projecten sturen. J: Dus jij ziet de andere organisaties niet als concurrenten? A: nou ik zie de andere organisaties zeker niet als concurrenten. Nee echt helemaal niet want iedereen heeft een beetje zijn eigen specialisatie en we zijn allemaal bezig met hetzelfde doel. We willen allemaal goed voorbereide vrijwilligers een bijdrage kunnen laten leveren aan een lokaal project. Want als er iemand komt die naar Afrika wilt dan stuur ik die ook door naar een Doingoood of AI of een andere organisatie want die zijn daar weer in gespecialiseerd. En wij onderhouden goede contacten met Activity International en Be-More en we sparren ook heel vaak over dingen. Ik weet niet of je ook weet van IFO Fairtravellers van Mirna, die is ook bezig om een netwerk op te bouwen om te zorgen dat we nog beter met elkaar kunnen samenwerken. We kunnen natuurlijk ook heel veel van elkaar leren. Want sommige organisaties hebben al bepaalde situaties meegemaakt die voor jou bijvoorbeeld nieuw zijn. Dus ja ik leg dingen weleens aan een andere organisatie voor en vraag ze hoe ze met bepaalde dingen omgingen. Ik heb hele goede en leuke contacten met Doingoood en AI en ik kan met hun goed discussiëren en van elkaar leren. Maar er zijn natuurlijk ook organisaties die daar helemaal niet open voor staan en dat vind ik wel heel jammer. (...) A: helaas is vrijwilligerswerk de laatste tijd ook wel negatief in het nieuws geweest allemaal. Maar om eerlijk te zijn.. wat daar ter grondslag aan ligt is organisaties als Pure en Doingoood en AI, die kleine organisaties. Ja, wij zijn al jaren bezig om vrijwilligerswerk kwalitatief goed neer te zetten en mensen goed voorbereid op reis te sturen en vrijwilligers een goede bijdrage te kunnen laten leveren. Maar wat er de afgelopen jaren gebeurde is dat er grote commerciële bedrijven geweest zijn die hebben gezien dat vrijwilligerswerk geld op levert en die deden dat er ook nog even bij. En dus eigenlijk grote commerciële reis organisaties die helemaal de kennis en achtergrond niet hebben om vrijwilligerswerk goed neer te zetten… die zijn het erbij gaan doen. Nou dit is niet iets wat je erbij doet want voor mij is het een fulltime baan en ik ben er 40 uur per week mee bezig…. Maar wat er gebeurd is dat grote reisorganisaties die heel veel geld voor vrijwilligerswerk vragen… en ja dat gaat heel vaak mis. Want er mist een stuk begeleiding e.d. Want het is voor hun gewoon een reis verkopen op die manier. Voorbereiding is er ook totaal niet. Maar het is wel een grote reisorganisatie met een bekende naam en mensen vertrouwen dit daarom. Gaan met zo’n reis mee maar het pakt niet goed uit.. en wij als kleine organisaties staan erbij en kijken ernaar. Want dit is juist wat wij als kleine organisaties nu proberen te voorkomen. En daar is het gewoon de laatste paar jaar mis gegaan.

183

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Ik zou nog wat willen weten over jullie selectie van vrijwilligers. Verloopt elke selectie procedure hetzelfde? A: Ja we hebben een algemene aanmeldingsprocedure die ze in het Engels invullen. Wat we sowieso nodig hebben is een VOG en 2 referenties van werkgevers of leerkrachten. En dat zijn standaard brieven die de vrijwilliger kan versturen naar hun referentie. Dus hoe is iemand op communicatief vlak en leiderschap en initiatief. Maar er staan ook vragen is als: vind u het een goed idee als deze persoon in een ontwikkelingsland gaat werken met kinderen? En wij vragen dus aan mensen of ze dit willen delen en dan kunnen wij een beslissing nemen. Vrijwilligers moeten ook een personal health check inleveren. We hebben ook helaas in het verleden weleens mensen gehad te hebben die depressief geweest waren in hun verleden en daar niets over gezegd hebben dus dat proberen we te voorkomen in de selectie al. Het is vrij uitgebreid allemaal. J: Hoe belangrijk vinden jullie een relevante opleiding en ervaren bij de sociale projecten? A: dat vinden wij bij de sociale projecten heel belangrijk. Je kan het ook zien op onze website bij Sri Lanka daar hebben we toch het liefst SPH of MWD mensen. Als ik een meisje van 18 aan de telefoon krijg die net haar Havo heeft afgemaakt en die wil in de vrouwen opvang in Sri Lanka gaan werken, dan ga ik toch wel even heel goed en duidelijk met haar in gesprek van waarom wil je dit dan en wat heb je te bieden. En meestal komt er dan op neer dat het niet zo’n goed idee en dat ze beter iets anders kan gaan doen maar we komen er wel altijd uit hoor. Maar op die projecten proberen we echt wel mensen met de juiste achtergrond neer te zetten omdat het gewoon pittige projecten zijn. Je krijgt heel veel op je dak. En we merken in Sri Lanka bijvoorbeeld dat de projecten nog heel erg in de kinderschoenen staan dus het inbrengen van structuur is belangrijk. Maar dat betekent ook heel veel initiatief van de vrijwilliger zelf want de mensen daar hebben de capaciteiten niet om het allemaal neer te zetten. En we zien toch dat SPH en MWD mensen toch wat beter in zo’n project passen en daar beter mee aan de slag kunnen dan iemand die dat niet heeft. J: Stel dat ik daar dan naartoe wil. Ik ben 25 jaar en heb wel opleidingen afgerond maar niet gericht op kinderen. Zou ik wel naar kindertehuis project gestuurd kunnen worden? A: Nou we gaan dan met jou eerst in gesprek van wat heb je dan te bieden? Maar ik zou jou dan meer naar een regulier onderwijs project sturen. Dus meehelpen met een leerkracht die in een klas Engelse lesgeeft maar zelf niet echt goed Engels kan. Maar heel veel projecten hebben eigenlijk behoefte aan eens een keertje iemand in de klas waar de studenten mee kunnen oefenen. Daar is heel veel behoefte aan. En dat is natuurlijk heel basic. Maar wij werken sowieso niet met weeshuizen. Die hele weeshuis problematiek, daar zijn wij al jaren mee bezig. Wij hebben toen ook gezegd jaren geleden, wij werken niet met weeshuizen. Vrijwilligers die bij ons op de programma’s komen die gaan bij ons een educatieve rol vervullen en nooit die van een verzorger! Er zijn natuurlijk projecten, een straatkinderen project, sommige kinderen worden daar wel opgevangen en verzorgd maar omdat hun thuis situatie te gevaarlijk. Nou die kinderen worden verzorgd door de lokale medewerkers en nooit door de vrijwilligers. En dit bespreken we ook met ze in de voorbereidingstraining. Je bent daar niet om met kinderen te spelen en te knuffelen, je bent daar om ze iets te leren dus gedraag je daar ook naar. Kijk als je er een langere tijd zit dan zullen kinderen heus wel naar je toe komen en je misschien een knuffel geven maar ga ze nooit helemaal overduidelijk terug zitten knuffelen of zeggen hoe leuk je ze vindt. Houdt het professioneel. Houdt die gepaste afstand.

184

Bachelor thesis Jessica Rongen J: Gebeurd dit dan ook echt niet? A: Nou we hebben weleens mensen gehad die zich toch laten meeslepen door emoties, hoe goed je ze ook voorbereid. Maar dan is het toch aan de project coördinatoren. We hebben gelukkig wel goede project coördinatoren ter plaatse die daar wel echt iets mee doen. In Cambodja krijgen de vrijwilligers zelf nog als ze aankomen een kinderbescherming training. Die wordt verzorgd door een organisatie die zich daar expliciet mee bezig houdt. En die vertellen ook hoe je met bepaalde kinderen en situaties moeten omgaan en niet alleen op het project zelf maar ook in je vrije tijd. Want als jij avonds ergens gaat eten dan kom je ok bedelende straat kinderen tegen en hoe ga je daar dan mee om? J: Ik zag het op de site staan inderdaad maar dit staat alleen maar aangegeven bij Cambodja. Waarom is deze training niet ook voor alle projecten aangeboden? A: Ja omdat ik die begeleiding daar toen geregeld heb in Cambodja en ik vond dat toen heel belangrijk en dat loopt nog steeds. Het zou natuurlijk ideaal zijn om dat op de andere bestemmingen ook voor elkaar te krijgen maar dat is gewoon nog niet gebeurd. (…) J: Heb ik het goed begrepen dat jullie de trainingen niet via Muses doen? A: Nee we hebben wel hele goede banden met Muses. Maar ja wat Muses eigenlijk doet, dat doen wij ook al. Alleen wij doen het nog eens gespecialiseerd want wij zitten ook maar 4 bestemmingen dus wij kunnen onze vrijwilligers een heel specifieke training aanbieden. Dus als er bijvoorbeeld in 1 maand 4 vrijwilligers naar Cambodja en 4 naar Bali gaan dan maken wij die maand een training helemaal gespecialiseerd op Bali en Cambodja. De training van Muses is wel hartstikke goed maar het is natuurlijk een algemene training voor vrijwilligers die wereldwijd worden uitgezonden. J: Ik had op jullie site gelezen dat jullie ook een VOG vragen, waarom vinden jullie dit zo belangrijk? A: Nou ja je wilt natuurlijk de mensen met de juiste intenties aan boord hebben en tegenwoordig als je een VOG aanvraagt dan moet je ook zeggen welke tak je wilt gaan werken. En mocht er dan naar boven komen dat iemand wat op zijn kerfstok heeft dan nemen wij deze natuurlijk niet aan. J: Zijn jullie al bezig met traject van het gratis aanvragen van VOG’s voor vrijwilligers? A: We zijn daar wel mee bezig maar je moet als organisatie aan allerlei richtlijnen voldoen en we zijn er mee bezig om daarvoor in aanmerking te komen. Maar ik heb wel gehoord dat wij als organisatie dan de aanvragen gaan moeten doen voor onze vrijwilligers. Dus organisatorisch komt er nog best wel veel bij kijken. Maar we zijn er mee bezig want het zou natuurlijk heel fijn zijn als onze vrijwilligers dit gratis kunnen aanvragen. Ik denk wel dat we aan de richtlijnen kunnen voldoen hoor maar we moeten het alleen voor hun uitgebreid op papier zetten J: Hoe is de nazorg van vrijwilligers geregeld? A: Ze krijgen een evaluatie en een welkom thuis pakket van ons en we bieden ze de mogelijkheid om altijd even te komen napraten met ons. Ik ben wel met mijn collega aan het kijken of we kleine reünies kunnen organiseren. Want dat hebben we tot nu toe nog niet gedaan. Maar we hebben ook een stichting, de PURE foundation en daarmee proberen we financieel projecten te blijven steunen en we

185

Bachelor thesis Jessica Rongen zouden het heel leuk vinden om oud-vrijwilligers aan de stichting blijvend te binden. Zodat ze zich nog aan de stichting kunnen blijven inzetten in Nederland d.m.v. fondsenwerving bijvoorbeeld. En dan moet je denken aan… de PURE foundation is zo opgezet dat een project in Cambodja bijvoorbeeld kan bij ons een voorstel indienen van bijvoorbeeld een nieuw dak voor de school. Echt grote dingen, en wij kunnen dan gaan kijken met vrijwilligers en donateurs of we dat bedrag bij elkaar kunnen krijgen vanuit de foundation. J: Als ik het goed begrijp doen jullie hetzelfde als Doingoood qua bedrijfsstructuur? Dus jullie zijn een sociale onderneming? A: Ja klopt PURE Expedition en PURE Volunteer zijn sociale ondernemingen. Pure Expedition zijn onze jongeren reizen van 15 tot 18 en dan hebben we de PURE foundation en dat is de stichting. (….) medische projecten. Nvt. J: Waar zijn vrijwilligers verantwoordelijk voor en waarvoor niet? A: dat hebben we eigenlijk allemaal in de gedragscodes staan he, dus dat ze verantwoordelijk zijn voor het volgen van de regels die ze krijgen opgelegd van het project en de coördinator. En doen ze dat niet dan zijn er consequenties aan verbonden. J: zijn er weleens vrijwilligers naar huis gestuurd omdat ze zich niet aan de regels hielden? A: Van PURE eigenlijk nooit nee. We bereiden iedereen zo goed voor. In ieder geval nooit in de tijd dat ik er was. Nu zijn er natuurlijk altijd wel mensen die hier in Nederland heel professioneel overkomen maar die dan in het land van bestemming misschien niet zo goed presteren als je gehoopt had. We hebben weleens waarschuwingen gegeven hoor. Maar dan was 1 waarschuwing wel genoeg. J: en waar ging dat over? A: Ja mensen zagen het af en toe toch als een soort vakantie en dachten lekker te kunnen gaan surfen en stappen in plaats van vrijwilligerswerk doen. En die kwamen ook gewoon niet opdagen. En je moet ze dan even dat inzicht geven. J: Hoe weten de vrijwilligers dan hun taken als ze aankomen op het project? Wordt er een planning gemaakt of iets dergelijks? A: meestal wel maar voordat ze vertrekken krijgen ze van ons informatie over waar ze geplaatst zijn en wat ze dan gaan doen. We zeggen wel altijd: wees flexibel. Het zijn ontwikkelingslanden, die zijn letterlijk in ontwikkeling, soms kan een project van de een op de andere week zijn projecten omgooien en dan willen ze het opeens anders doen. En dan heb jij tegen je vrijwilligers gezegd van.. dit is jou schema… en die vrijwilliger die komt daar en dan opeens is het allemaal anders omdat ze dan afgelopen vrijdag daar hebben besloten. Ja dat kan gebeuren. Ze moeten daar wel heel open-minded in staan. Het is wel zo dat de vrijwilliger coördinator wel altijd de eerste dag meegaat en doorneemt van: wat gaat die vrijwilliger nou precies doen, dus het werkschema.. dat het even goed wordt kort gesloten. J: Dan heb ik nog wat laatste vragen m.b.t. BCNN. Wat is jou persoonlijke ervaring met BCNN? A: Nou ik vind het wel heel goed wat ze proberen te doen. Ik ken ze oorspronkelijk uit de insteek die ze in het begin hadden en wat vooral toegewezen was op weeshuizen en vrijwilligers. En wij hebben altijd 186

Bachelor thesis Jessica Rongen gezegd, wij werken al jaren niet meer met weeshuizen maar ik vind het wel goed wat ze dan doen. Dat ze bepaalde richtlijnen aangeven en waar moet je op letten, hoe zit het met de hechtingsproblematiek van kinderen. Ik moet je wel eerlijk bekennen, ik was op 30 oktober op de Voluntourism bijeenkomst van BCNN en ECPAT en ik heb op die dag eigenlijk helemaal niets nieuws gehoord. Maar toen dacht ik wel, dat zegt heel veel over PURE en over onze kennis. Dus wat dat betreft… die hele hechtingsproblematiek met kinderen en hoe moet je daar nou mee omgaan en het standpunt.. ja daar zijn we al zo lang mee bezig. En wat ik al zei, wij werken al zo lang niet meer met weeshuizen maar meer met vrijwilligerswerk in buurthuizen, scholen, onderwijsinstellingen etc. Dus wat dat betreft is het niet mogelijk dat vrijwilligers in weeshuizen terecht komen of logeren of wat voor andere spannende dingen daar kunnen gebeuren. Daar hebben we heel streng toezicht op. En wat ik je al vertelde over die verzorgende rol, dat is al bijna uitgesloten voor alle vrijwilligers. Alleen educatief. En wij zeggen dat ook heel duidelijk. Maar wij krijgen wel eens aanvragen van mensen die zeggen: Ik wil in een weeshuis werken! En ook het feit dat wij op onze website nergens ‘weeshuizen’ hebben staan. Lopen wij daardoor aanmeldingen mis? Zeker weten! Als ik het vanuit een commercieel oogpunt zou bekijken dan is het niet goed dat wij geen weeshuis projecten aanbieden en weeshuizen is toch een term waar mensen veel op Google op zoeken maar dan komen ze niet bij ons uit. Dat is natuurlijk heel slecht en zo werken wij helemaal niet. Maar ik zie wel dat het er bij veel organisaties wel ingeslopen is omdat ze op die manier wel veel aanvragen kunnen beantwoorden. Want er zijn toch nog heel veel mensen die cliché denken. Maar wij hebben gewoon een principe dat we dat niet doen. J: Ken je de richtlijnen van BCNN en heb je die weleens doorgelezen? A: Ja ik heb ze weleens gezien en doorgelezen en toen heb ik wel gedacht, oja dit zijn eigenlijk allemaal dingen waar wij ook allemaal al mee bezig zijn. Maar ik moet je eerlijk bekennen dat ik ze nu niet uit mijn hoofd weet. Maar ik heb ze wel allemaal voorbij zien komen en gedacht van oja, dit zijn dingen die wij ook implementeren. J: Waren er ook richtlijnen die jij minder belangrijk vond als je zo even terug denkt? A: de voorbereiding van vrijwilligers met een training vind ik erg belangrijk maar ook kies je project partner bewust en wees kritisch. J: En waarom? A: Omdat de rest eigenlijk allemaal daaruit voort komt. Dus als jij je vrijwilligers goed voorbereid met een training dan heb je ook het punt van hechting met kinderen al gecoverd. En ook gedragscodes en kindgericht beleid, dat komt allemaal in je voorbereidingstraining naar voren. En dan is er natuurlijk die project partner keuze en wees kritisch dus ga niet zomaar met elk project in zee. Want dan kan je ze nog zo goed voorbereiden maar als het project niet goed is, dan pakt het nog niet goed uit natuurlijk. J: welke van de richtlijnen vind jij het minst belangrijk? A: Dan toch die richtlijn, zorg voor goed geschoolde en ervaren vrijwilligers. Ja natuurlijk willen we dat allemaal. Maar ik moet daar wel bij zeggen, wij hebben weleens 18 jarigen gehad die beter gepresteerd hebben dan de geschoolde 26 jarigen. We hebben 18 jarigen gehad die zo gefocust en toegewijd waren op hun project en zoveel waardevol werk geleverd hebben met hun inzet en bijdrage die ze geleverd hebben dat dat soms beter is geweest dan een geschoolde 26 jarigen waar ik hele hoge verwachtingen van had. Wat ik al eerder vertelde, soms denk je van… dit echt de persoon die we willen hebben en ze 187

Bachelor thesis Jessica Rongen komen dan op de plaats van bestemming en zien ook andere leuke dingen die ze daar kunnen doen en zijn dan minder toegewijd aan het project en dan pakt het toch niet zo goed uit. Want wij hebben weleens gedacht aan een leeftijdsverhoging van 18 naar 21. Maar er zijn gewoon bepaalde 18 jarigen die we in het programma niet hadden willen missen.

188


Annex 11. Script focus group day Gesprekshandleiding Vooraf checken bij Ingrid: Catering Boekengeschenken Naambordjes Pen en papier Flipover Beamer Inschrijflijst

Hapjes en drankjes. Welke tijden staat er wat klaar? Ingepakt Voor- en achternaam + organisatie Rood & groen papier Met stiften (7) genoeg papier Goed ingesteld Handtekeningen + rapport toegestuurd

(alvast de flipovers voorbereiden)

12:30

ontvangst, lijst neerleggen en tekenen bij de deur, drinken pakken etc.

13:00

INTRODUCTIE Welkom heten, bedanken voor komst en voorstellen van notulist, BCNN leden en zelf. De tijd uitleggen. Vertellen wanneer het pauze is en wanneer afgelopen. Dagindeling: -

eerste gedeelte zal opgedeeld zijn in Discover, Dream & Design Pauze om 14:15 tot 14:45 ongeveer laatste gedeelte is verdieping en opgedeeld in 5 verschillende onderwerpen met betrekking tot vrijwilligerswerk met kinderen.

Introductie onderzoek. Allereerst ben ik begonnen met het inventariseren van de sector “Vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland” met behulp van deskresearch. O.a een lijst met stichtingen en commerciële organisaties was het resultaat waarna ik een random selectie heb gemaakt van 20 organisaties die ik verder heb onderzocht en heb benaderd voor interviews. In totaal heb ik 11 interviews afgenomen. Op het moment ben ik bezig met het uitschrijven van de resultaten. Het eindproduct (scriptie) zal de eerste week van Juni ingeleverd worden. Maar naast deze scriptie schrijf ik ook een adviesrapport voor BCNN waarin ik mijn bevindingen deel en advies geef over hoe nu verder. De richtlijnen opgesteld door BCNN zijn hierin een rode draad en ook de voornaamste reden waarom ik deze focusgroep organiseer. In de loop van de middag wordt duidelijker waarom deze richtlijnen een rode draad vormen. Het doel van dit adviesrapport is om intern te delen en te gebruiken. Hierin zullen ook organisaties en namen genoemd worden. In mijn uiteindelijke onderzoek wordt alles geanonimiseerd omdat het hierin niet mijn doel is organisaties te beoordelen of weg te zetten tegenover andere organisatie die het ‘beter’ of ‘slechter’ doen. Dit vind ik en het BCNN onnodig

189

Bachelor thesis Jessica Rongen en niet belangrijk. Het creëren van een reëel beeld van de sector en de manier waarop gewerkt wordt is het doel. Ook zijn inzichten verstrekken en handvaten voor de toekomst aanreiken belangrijk. (Mogelijkheid vragen te stellen over onderzoek) (klik op powerpoint discover)

13:10

DISCOVER (individueel, persoonlijk)

Dan gaan we over tot het eerste gedeelte van deze middag, Discover, Dream & Design. In de mails die ik jullie verstuurd heb ik gevraagd of jullie allemaal iets persoonlijks wilde meenemen wat betrekking heeft op vrijwilligerswerk in het buitenland. Dan zal ik nu graag beginnen met een kort rondje waarin iedereen zich allereerst even kort voorstelt en uitlegt wat die heeft meegenomen en waarom.

13:25 -

DISCOVER (individueel, organisatie) Waar ben je als organisatie trots op? Waar ben je minder trots op of zie je graag anders?

Bedankt voor jullie openheid en verhalen. Dan zou ik nu meer willen weten over de organisatie waarin jullie actief zijn. Dit wordt een korte individuele opdracht waarin ik 2 rode en 2 groene papiertjes uitdeel. Ik wil dat iedereen opschrijft waar je als organisatie trots op bent en waar minder trots of wat je graag anders ziet. Pak even 2 á 3 minuten om dit op te schrijven en dan zal ik straks alle papiertjes verzamelen en op de flipover plakken. (schrijf op flipover: links smiley groen, recht smiley rood) (mag anoniem, hoeft niet) Als iedereen geweest is kort samenvatten en leuke vragen verder toe te lichten (3 min)

13:35

DREAM (samen, groepjes van 3 of 4)

Na deze oriënterende DISCOVER fase wil ik verder gaan kijken met jullie. Allereerst ga ik jullie naambordjes ergens anders neerzetten en wil ik dat je straks gaat zitten op de plek waar jou bordje straks staat. Vorm dan een groepje van 3 met de mensen die naast je zitten. (klik op powerpoint ‘Dream’) Ieder groepje krijgt een a4’tje met daarop geschreven specifieke vragen over jullie idealen en dromen specifiek gericht op vrijwilligers projecten met kinderen wat de laatste tijd vaak negatief wordt gezet in de media. Graag wil ik dat jullie in je eigen groepje over deze vragen discussiëren en de antwoorden opschrijft. Na ongeveer 5 á 10 minuten zal dan 1 iemand van de groep waar je in zit, de antwoorden geven op de vragen en deze toelichten. (belangrijke steekwoorden op flipover schrijven)

190

Bachelor thesis Jessica Rongen Vragen: 1. Hoe zit de toekomst van de sector vrijwilligerswerk met kwetsbare kinderen eruit over 10 jaar? 2. Wat is de ideale situatie voor deze kinderen en projecten waar ze in zitten? 3. Wat zijn de lange termijn doelen van het sturen van vrijwilligers naar het buitenland om te werken met kinderen? 4. Hoe ziet een droom project eruit voor kwetsbare kinderen? Bedankt voor alle dromen en input. Dan zou ik nu graag naar het laatste gedeelte gaan voor de pauze en dit is de DESIGN fase. Dit is een individuele opdracht waarin ik meer inzicht wil krijgen in de belangrijkheid en toepasbaarheid van bepaalde richtlijnen. Richtlijnen die uit mijn onderzoek naar voren zijn gekomen. (klik powerpoint DESIGN)

13:55

DESIGN (individueel)

Uitdelen a3tjes met richtlijnen. Legende maken van richtlijnen die je wilt weten en vragen of iedereen de nummers op de plaats wil zetten waar ze denkt dat ze thuishoren. In de pauze ga ik deze analyseren en de belangrijke punten die naar voren zijn gekomen samenvatten.

Makkelijk uitvoerbaar

Niet belangrijk

Heel belangrijk

Moeilijk uitvoerbaar

1. 2. 3. 4. 5.

Richtlijnen projectpartner keuze: Alle projectpartners worden eerst bezocht voor samenwerking. Alle projectpartners hebben een Child Protection Policy Alle projectpartners hebben een Code of Conduct die vrijwilligers lezen en tekenen bij aankomst Alle project partners bevorderen dat kinderen opgroeien bij ouders of in gemeenschap Project partner geeft duidelijk aan dat vrijwilliger nodig is ter ondersteuning en niet ter vervanging

191

Bachelor thesis Jessica Rongen Richtlijnen monitoren projecten: 6. Er is maandelijks contact met projectpartner vanuit NL om re-integratie beleid en werkzaamheden te evalueren 7. Er zijn doelstellingen op het project wat jaarlijks geëvalueerd wordt en door gecommuniceerd naar NL 8. Bij terugkomst worden vrijwilligers gevraagd te evalueren betreffende het project en werkzaamheden 9. 10. 11. 12.

Richtlijnen criteria vrijwilliger: Vrijwilligers zijn altijd 18 jaar of ouder Alle vrijwilligers (man en vrouw) hebben een VOG Vrijwilligers zijn altijd in het bezit van een erkend diploma m.b.t. werken met kinderen en kunnen referenties overleggen Vrijwilligers schrijven een motivatiebrief bij aanmelding

Richtlijnen voorbereiden vrijwilliger 13. Zendende organisatie heeft vrijwilliger altijd persoonlijk ontmoet voor vertrek 14. Alle vrijwilligers ontvangen een informatiepakket met daarin alle praktische zaken over land, cultuur en project 15. Alle vrijwilligers volgen een training voor vertrek waarin specifiek hechting van kinderen in voorkomt en hoe om te gaan met kinderen in bepaalde situaties 16. Alle vrijwilligers weten op voorhand naar welk project ze gaan en wat hij/zij daar precies kunnen en mogen doen 17. Vrijwilligers tekenen Code of Coduct/algemene voorwaarden van zendende organisatie voor vertrek Richtlijnen begeleiden vrijwilliger op project 18. Vrijwilligers krijgen bij aankomst project een duidelijke briefing over taken en verantwoordelijkheden van projectcoördinator 19. Vrijwilliger heeft ten alle tijden een aanspreekpunt op het project 20. Vrijwilliger wordt altijd duidelijk geïntroduceerd aan kinderen bij aankomst en er wordt gepast afscheid genomen. 21. Vrijwilliger neemt nooit verzorgende rol op zich en is ten alle tijden misbaar 22. Zendende organisatie heeft regelmatig contact met vrijwilliger om te evalueren 23. Er zijn duidelijke afspraken over werktijden en vrije dagen

14:15

Pauze

14:45

Verdieping (groepjes 3)

Voor de pauze heeft iedereen ingevuld hoe belangrijk en toepasbaar bepaalde richtlijnen zijn. Nu heb ik deze in de pauze even kort geanalyseerd en wat mij op is gevallen…… Nu wil ik het komende uur verder ingaan op deze richtlijnen en hierover discussiëren. Hoe is het nu geregeld op het moment en waar moet het heen in de toekomst en waarom? Zoals jullie hebben kunnen lezen voor de pauze heb ik onderscheid gemaakt in 5 verschillende onderwerpen 192

Bachelor thesis Jessica Rongen met betrekking tot het zenden van vrijwilligers naar het buitenland om te werken met kinderen. Nu wil ik ongeveer 10 á 15 minuten per onderwerp nemen om het hierover te hebben. Hoe gaat het nu in de praktijk en waar kan er wellicht het een of ander veranderd worden? Dan zou ik jullie nu willen vragen om weer een groepje te vormen met partner naar keuze en dan krijgen jullie per groep een flipoverblad met stift. Ik wil dat jullie even 5 minuten nadenken over welke richtlijnen volgens jullie thuis horen bij het eerste onderwerp: Kiezen van verantwoorde project partner. Na deze 5 minuten ben wil ik dat 1 van jullie (of samen) even kort uitlegt wat jullie op hebben geschreven en waarom. Dit doen we zo met alle 5 de onderwerpen.

-

Onderwerp 1. Kiezen van (verantwoorde) project partner Wat zijn de selectie criteria? Belangrijkheid beleidsplan Belangrijkheid samenwerking met kinderrechten organisaties Code of Conducts opgesteld door project partner? Child protection policies opgesteld door project partner? Projectpartners worden bezocht eens per jaar Draaien ze door zonder vrijwilligers? Stellen hun eisen aan vrijwilligers? Is er teveel vraag naar en te weinig aanbod van vrijwilligers?

15:00 -

Onderwerp 2. Monitoren projecten en partners Project partners hebben een kindgericht beleid en voeren een child protection policy die ook de vrijwilliger moet ondertekenen. Rechten van kinderen worden gewaarborgd – hoe? Wie controleert? Privacy wordt beschermd Duidelijk management en beleid m.b.t. wat? Samenwerking met kinderrechten organisaties Re-integratie en terugkeer naar familie belangrijk

15:15 -

Onderwerp 3. Selecteren vrijwilliger Informatie dag of pakket? Goedgekeurd VOG Belangrijkheid van opleiding, ervaring en kennis (hechting van kinderen) Schrijven motivatiebrief voor organisatie en project Opgeven van referenties

“(…) een soort kleine sollicitatie procedure ondergaan al onze vrijwilligers”. 193

Bachelor thesis Jessica Rongen -

Ondertekenen van algemene voorwaarden zendende organisatie

15:30 Onderwerp 4. Voorbereiden en trainen van vrijwilligers -

Voorbereiden d.m.v. ? Trainen? Zelf doen? Verplicht stellen? Muses? Wat moet er in een training aan bod komen? Taak-specifieke training? Medische voorbereiding Taal leren? Cultuur leren? Taken en verantwoordelijkheden alvast uitleggen? (misbaarheid, hechting, etc.) Hoe omgaan met kinderen die zich onwenselijk gedragen, misbruik, calamiteiten? Introductie en afscheid van vrijwilliger Films, foto’s facebook etc.

“Ik probeer al mijn vrijwilligers naar Muses te krijgen maar ik kan het ze niet verplichten”

15:45 -

-

Onderwerp 5. Begeleiding vrijwilliger op project Regelmatig contact met vrijwilliger? Wel of niet nodig? Aanspreekpunt altijd aanwezig o wie is begeleiding ter plekke en is van tevoren duidelijk hoe die begeleiding eruit ziet? Duidelijke afspraken over taken, verantwoordelijkheden Vrijwilliger is altijd ondersteunend, nooit vervangend Duidelijke werktijden en vrije dagen Training ter plekke? Taalcursus (indien nodig) Hoe om te gaan met calamiteiten?

“In Cambodja krijgen de vrijwilligers zelf nog als ze aankomen een kinderbescherming training. Die wordt verzorgd door een organisatie die zich daar expliciet mee bezig houdt. En die vertellen ook hoe je met bepaalde kinderen en situaties moeten omgaan en niet alleen op het project zelf maar ook in je vrije tijd. Want als jij avonds ergens gaat eten dan kom je ok bedelende straat kinderen tegen en hoe ga je daar dan mee om?”

16:00 einde 194

Bachelor thesis Jessica Rongen Afsluiten met korte samenvatting en uitdelen richtlijnen. Beloven iedereen te mailen met evaluatie van de focusgroep en uitkomsten onderzoek (indien aangevinkt op de inschrijflijst). Volgende week krijgt iedereen per mail nog een korte enquête met vragen over hoe iedereen vond dat deze verlopen is. Iedereen aanwezig bedanken voor komst en uitnodigen om nog iets eten en drinken te pakken

195


Annex 12. Report focusgroup 1. Introductie 1.1 Waarom deze focusgroep? Deze focusgroep dag is ten eerste georganiseerd om vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland te evalueren met een selectieve groep mensen die enerzijds betrokken zijn bij het aanbieden van vrijwilligerswerk met kinderen of anderzijds betrokken zijn bij de discussie van dit onderwerp. Ten tweede dient deze focusgroep dag ter ondersteuning en verrijking van een bestaand en lopend afstudeeronderzoek van Jessica Rongen in opdracht van Better Care Network Nederland. 1.2 Wat vooraf ging… Met behulp van internet deskresearch en afgenomen persoonlijke en telefonische interviews met zendende organisaties en andere betrokken partijen, is de nodige informatie vergaard en geanalyseerd. Verschillende praktijken zijn onderzocht in het aanbod van vrijwilligerswerk in het buitenland met kinderen. Praktijken als: -

Projectpartner keuze Monitoren van projecten Selecteren van vrijwilligers Voorbereiding en training van vrijwilligers Begeleiden van vrijwilligers

Uitspraken, ideeën en zienswijzen wat betreft deze praktijken zijn verzameld in een overzichtelijk codeboek en dient o.a. als input voor deze dag. 1.3 Doel focusgroep middag Het doel van deze middag is om open en eerlijk met verschillende organisaties te praten over het hele proces wat te maken heeft met het aanbieden van vrijwilligerswerk in het buitenland met kinderen. Hier komt meer bij kijken dan een gestandaardiseerd selectieproces bijvoorbeeld. Elke organisatie selecteert, traint en monitort zijn vrijwilligers en projecten op een andere manier. Door collectief te delen, te discussiëren en te luisteren met een selectieve groep professionals op dit gebied is het de bedoeling dat transparantie in dit proces bevorderd wordt. Door organisaties kritisch te laten kijken naar hun eigen organisatie processen zoals de selectie procedures en het monitoren van projecten bijvoorbeeld, is het de bedoeling dat bewustwording vergroot wordt. Bewustwording wat betreft processen, eisen en waarborging van kwaliteit. 1.4 Dagindeling De middag stond in het teken van drie verschillende elementen waaraan verschillende opdrachten gekoppeld waren. -

Discover Dream Design

196

Bachelor thesis Jessica Rongen In deze volgorde startte de dag met een voorstelronde waarin iedereen over elkaar kon ontdekken welke achtergrond iemand heeft. Ook nam iedereen iets persoonlijks mee wat het onderwerp ‘vrijwilligerswerk in het buitenland met kinderen’ betreft. Dit waren ervaringen, foto’s en filmpjes die onderling werden gedeeld. Na deze korte voorstelronde was het tijd voor meer diepgang. Het individueel ontdekken van punten waar iedereen als organisatie trots op is en waar minder trots. Twee groene briefjes en twee rode briefjes representeerde op groen de ‘trotse punten’ en op rood de ‘minder trotse’ punten of ook wel verbeterpunten. Kort werd hierover gediscussieerd en nagepraat. Hierna werd er in groepjes van drie gedroomd over vier verschillende vragen. Deze vragen waren opgeschreven op een flipover en iedereen had ongeveer tien minuten om de antwoorden op te schrijven. Hierna werden de flipovers met antwoorden gepresenteerd waarna iedereen feedback en eigen input kon geven wat betreft deze vragen. De vragen en de uitkomsten worden verder uitgelegd in de paragraaf ‘dreams’ Na deze ontdekkingsfase en dromen was het tijd om dieper in te gaan op in totaal 22 richtlijnen opgedeeld in vijf verschillende onderwerpen. Makkelijk uitvoerbaar -

Projectpartner keuze Monitoren projecten Selectie criteria vrijwilliger Voorbereiden vrijwilliger Begeleiden van vrijwilliger op project

Niet belangrijk

Heel belangrijk

Moeilijk uitvoerbaar

Allereerst werd er individueel gekeken naar de belangrijkheid en toepasbaarheid van richtlijnen. Elke richtlijn werd gerankt met behulp van bovenstaand figuur. Na een korte analyse van de invulling van deze richtlijnen werd er gezamenlijk dieper ingegaan op de richtlijnen. Voor elk onderwerp werd er collectief gediscussieerd welke richtlijnen nu echt belangrijk zijn als het gaat om de selectie criteria van vrijwilligers bijvoorbeeld. Flipoverbladen diende hier als tool om alle ideeën op te schrijven. Wat de uitkomsten zijn en hoe de inhoudelijke discussie over al deze onderwerpen verlopen is, wordt verder uitgelegd in het volgende hoofdstuk ‘Uitkomsten’.

2. Uitkomsten Organisaties aanwezig tijdens deze focusgroep waren:         

Activity International (AI) Better Care Network Nederland (BCNN) DCI/ECPAT Fair2 Fidesco Local Dreamers (LD) St. Beetje Beter (st.BB) & Voluntoura (beide vertegenwoordigd door 1 persoon) Travel Unique (TU) Volunteer Correct (VC) 197

Bachelor thesis Jessica Rongen 2.1 Discover Tijdens de voorstelronde viel op dat alle aanwezigen op zijn/haar eigen manier wel eens persoonlijk te maken hebben gehad met arme kinderen in het buitenland. Iedereen heeft armoede met eigen ogen gezien en het heeft ze geraakt. Merkbaar waren de emoties die hierbij kwamen kijken waardoor iedereen net even iets meer tijd pakte om hierover iets te zeggen dan gepland stond. Dit maakte wel meteen duidelijk waar iedereen voor stond en hoe ze in de wereld van vrijwilligerswerk terecht zijn gekomen. Nadat iedereen zijn/haar zegje had gedaan was het tijd om na te gaan denken. Nadenken over twee punten waar je als organisatie trots op bent. Maar ook moesten er twee punten opgeschreven worden waar je minder trots op bent. Dit bleek nog een lastige uitdaging. Uiteindelijk kwamen de volgende punten naar voren:

Trots

Minder trots/ verbeterpunten

 Eerlijke voorlichting vrijwilligers (TU)  Meeste projecten zelf bezocht (TU)  Aansluiting en waardering gevonden bij verschillende spelers in vrijwilligersindustrie (VC)  Mooi materiaal gehaald dat problematiek genuanceerd presenteert en begrijpelijk maakt (VC)  Samenwerking met lokale partner  Verzekeringen vrijwilligers  Niet willen ‘helpen’ (LD)  Projecten vanuit behoefte (LD)  Samenwerking met verschillende stakeholders  Kennis en inleving in samenwerkingspartner en samen zoeken naar verbetering  Team van mensen met reis/werkervaring in het buitenland die vrijwilligers realistisch voor kunnen bereiden (AI)  Meehelpen opzetten trainingen voor vrijwilligers in samenwerking met Muses (AI)  Geen weeshuizen (st. BB)  Continuïteit gewaarborgd door vaste en lokale staf (st. BB)  Goede relaties met lokale partner (Voluntoura)  Ontwikkeling richtlijnen voor vrijwilligerswerk met kinderen gericht op uitzendende organisaties (BCNN)

198

 Voorbereiding vrijwilligers kan beter  Goede ‘match’ van vrijwilligers en project blijven moeilijk  Beeldvorming over voluntourism zowel positief en negatief  Meer geld (St. BB)  Niet alles weten wat er gebeurd in de keten en er zo soms toch iets plaatsvindt wat minder goed is. (Fair2)  Graag een certificering van hele keten in vrijwilligerswerk en toerisme (fair2)  Impact zou ik groter willen (Fair2)  Nog meer handvatten kunnen bieden. ‘niet in kindertehuizen, waar dan wel?’ (BCNN)  Vraag: hoe nu verder? Hoe kunnen we organisaties verder stimuleren tot verantwoord vrijwilligerswerk? (BCNN)  Blijven evalueren van lokale partners (AI)  Bereiken van potentiele vrijwilligers nog niet voldoende (VC)  Organisatie slagkracht vergroten/eigen codes en gedragsregels ontwikkelen  Nog steeds projecten met kinderen (TU)  Geen jaarlijkse evaluatie met partners (TU)  Het nog steeds niet hebben opgezet branche organisatie voor vrijwilligersorganisaties (AI)  Communicatie (laten zien wat we doen!)  Capaciteit (er is nog zoveel te doen)

Bachelor thesis Jessica Rongen  Input discussie vrijwilligerswerk vanuit “Het belang van het kind” + de nuance hierin aanbrengen (BCNN)  Lokale mensen de mogelijkheid geven om meer inkomsten te krijgen (Fair2)  Voortdurend kritisch blijven naar alle ontwikkelingen wereldwijd en wat dat betekent voor je werk met lokale partijen. Hele keten (Fair2)

 Vrijwilligers in Ecuador willen inzetten maar is lastig  Continuïteit blijven waarborgen

Conclusie Waar organisaties vooral trots op zijn en wat vier keer genoemd werd is de huidige samenwerking met verschillende partijen. De samenwerking met lokale partners maar ook andere betrokken partijen. Toch kwam er bij de verbeterpunten ook naar voren dat het monitoren en evalueren van projecten en partners vaak lastig is. Hierdoor blijkt dat het samenwerken met partners als een aparte praktijk wordt gezien. Het evalueren, monitoren en communiceren naar projecten en partners toe valt klaarblijkelijk niet onder samenwerken volgens meeste organisaties. Een ander punt waar de meningen over verdeeld waren was het feit dat Travel Unique en Activity International trots zijn op de voorbereiding die aangeboden wordt aan vrijwilligers. Volgens hen schetsen zij een eerlijk en realistisch beeld aan toekomstige vrijwilligers. In tegenstelling tot andere organisaties die benoemde juist dat de voorbereiding van vrijwilligers beter kan en dat het lastig is om de continuïteit te waarborgen in het aanbieden van vrijwilligerswerk in het buitenland. Wat wel duidelijk naar voren kwam in deze opdracht was dat vooral Fair2 en Activity International behoefte hebben aan een brancheorganisatie in deze ‘vrijwilligers toerisme sector’. Daarnaast waren de meeste organisaties ook erg te spreken over soort certificering voor aanbieders van ‘goed vrijwilligerswerk’. In de discussie hierover bleek ook dat de meeste organisaties zelfs bereid zijn om ervoor te betalen. 2.2 Dream Na de ontdekkingsfase was het tijd om te dromen. Om te kijken naar de toekomst. Hoe ziet die ideale toekomst eruit wat betreft de vrijwilligerssector met kinderen? Vier vragen wat betreft deze toekomst zijn geformuleerd en groepjes werden gevormd om deze vragen te beantwoorden. Ieder groepje presenteerde zijn antwoorden aan de groep en lichtte de antwoorden toe. De eerste vraag: Hoe ziet de toekomst van vrijwilligerswerk met kinderen in het buitenland eruit over 10 jaar? De volgende punten werden opgeschreven en gepresenteerd:     

Vrijwilligers ondersteunen- lokale gemeenschap Uitwisseling Kinderen groeien op in gezinnen i.p.v. kindertehuis Vrijwilligers staan ook voor deze dromen Seksuele uitbuiting is er niet

199

Bachelor thesis Jessica Rongen Een belangrijk punt hier was het feit dat de vrijwilligers in de toekomst ook bewust worden van het feit dat vrijwilligerswerk niet alleen positieve kanten voor de vrijwilliger heeft maar juist iets positiefs en duurzaams voor de bevolking oplevert. De toekomstige vrijwilligers moeten staan voor deze dromen en het liefst wordt dit zelfs gezien in uitwisselingsvorm. Dit zodat iedereen op deze manier van elkaar leert. De tweede vraag: Hoe worden vrijwilligers in de toekomst voorbereid op het werken met kinderen in het buitenland? De volgende punten werden opgeschreven en gepresenteerd:    

Gelande vrijwilligers Gematigde verwachtingen gemanaged Training in Nl & ter plaatse Terugkeer: plaats voor veranderd wereldbeeld

Het puntje ‘gelande vrijwilligers’ werd toegelicht met de uitleg dat er voor vrijwilligers in de toekomst eerst tijd moet worden vrijgemaakt om te landen en te wennen in de community waar ze terecht zijn gekomen. Een minimum van 1 week oriëntatie en training ter plekke moet worden aangeboden. Nadat de vrijwilliger deze oriënterende week erop heeft zitten gaat hij/zij pas naar het project. Op deze manier wordt er geloofd dat de vrijwilliger veel productiever kan zijn en zich ook beter in zijn vel voelt. Ook werd de terugkeer van vrijwilligers en het bijbehorende veranderde wereldbeeld genoemd als belangrijk. Tijd en energie moet er door organisaties worden gestoken in het evalueren van vrijwilligers. Hoe heeft de vrijwilliger zijn reis ervaren? Wat heeft de vrijwilliger gezien op het project? Wat kon er anders of beter? Het puntje ‘training in NL en training ter plaatse’ laaide discussie op. Sommige mensen waren het compleet eens met het geven van 2 trainingen voor vrijwilligers. Een vooraf en een ter plaatse. Maar weer andere vonden dat 1 keer training op voorhand of alleen op de bestemming zelf genoeg was. Elke vrijwilliger is anders en je kan ze toch niet altijd voor honderd procent voorbereiden op wat ze er gaan zien en doen. De derde vraag: Welke werkzaamheden worden er in de toekomst uitgevoerd door vrijwilligers in projecten waar kinderen bij betrokken zijn? De volgende punten werden hier opgeschreven en gepresenteerd:       

Geschoold/gediplomeerd Ondersteunende (lesgeven) ipv zorgend Niet in kindertehuizen Voorbereid Onder voorwaarden (niet met getraumatiseerd kinderen/ niet met kwetsbare groepen) In gelijkwaardigheid (uitwisseling, hulp) In belang van het kind (‘iets is beter dan niets’ dilemma)

Echte concrete werkzaamheden zijn niet naar voren gekomen bij het opschrijven van dit antwoord. De nadruk werd meer gelegd op criteria voor het werken in deze projecten. Wel was iedereen het ermee eens dat werken met kwetsbare kinderen alleen maar gedaan kon worden door geschoolde en professionele vrijwilligers. Er werd hier ook afgevraagd of ‘iets’ doen inderdaad beter is dan ‘niets’ doen. Dit blijkt nog altijd een lastige discussie. Daarnaast is er bij sommige projecten misschien alleen geld en geen mankracht nodig is maar bij andere projecten is dit weer andersom, wat de discussie van behoefte en aanbod vermoeilijkt.

200

Bachelor thesis Jessica Rongen De vierde vraag: Welke alternatieven voor vrijwilligers kun je bedenken voor het werken met kinderen in kindertehuizen? De volgende punten werden hier opgeschreven en gepresenteerd:    

Sport Creatieve activiteiten Bewustwording Alternatieven aanbieden

Ook bij deze vraag bleek het moeilijk om concrete antwoorden te verzinnen. De discussie die over deze vraag ontstond was met name door de vraag of kindertehuizen dan wel niet helemaal afgeschaft zouden moeten worden voor vrijwilligers? Dit bleek een lastige vraag. Want wat moet er dan gebeuren met al die kinderen? Veel kinderen in ontwikkelingslanden hebben geen ouders of familie waar ze kunnen leven. Wel was iedereen het erover eens dat sport en creatieve activiteiten voor kinderen in kindertehuizen een leuke vorm van afleiding is. Deze activiteiten zijn vaak maar voor een paar uurtjes per week en omvatten geen zorgtaken. Wel moeten vrijwilligers zich ten alle tijden bewust zijn van de hechting van kinderen en hoe om te gaan met kinderen in bepaalde situaties.

2.3 Design Na het ontdekken en dromen werd er verder gekeken naar bepaalde richtlijnen. Richtlijnen onderverdeeld in vijf verschillende onderwerpen. Deze onderwerpen zijn naar voren gekomen uit het analyseren van websites en van interviews die zijn afgenomen. Allereerst werden deze richtlijnen uitgedeeld met onderstaand schema erbij. De vraag hier was om de nummers van de richtlijnen in dit schema te zetten naar belangrijkheid en uitvoerbaarheid.

Richtlijnen projectpartner keuze: 24. Alle projectpartners worden eerst bezocht voor samenwerking. 25. Alle projectpartners hebben een Child Protection Policy 26. Alle projectpartners hebben een Code of Conduct die vrijwilligers lezen en tekenen bij aankomst 27. Alle projectpartners bevorderen dat kinderen opgroeien bij ouders of in gemeenschap 28. Projectpartner geeft duidelijk aan dat vrijwilliger nodig is ter ondersteuning en niet ter vervanging Richtlijnen monitoren projecten: 29. Er is maandelijks contact met projectpartner vanuit NL om re-integratie beleid en werkzaamheden te evalueren 30. Er zijn doelstellingen op het project wat jaarlijks geëvalueerd wordt en door gecommuniceerd naar NL 31. Bij terugkomst worden vrijwilligers gevraagd te evalueren betreffende het project en werkzaamheden Richtlijnen criteria vrijwilliger: 32. Vrijwilligers zijn altijd 18 jaar of ouder 33. Alle vrijwilligers (man en vrouw) hebben een VOG 34. Vrijwilligers zijn altijd in het bezit van een erkend diploma m.b.t. werken met kinderen en kunnen referenties overleggen

201

Bachelor thesis Jessica Rongen 35. Vrijwilligers schrijven een motivatiebrief bij aanmelding Richtlijnen voorbereiden vrijwilliger 36. Zendende organisatie heeft vrijwilliger altijd persoonlijk ontmoet voor vertrek 37. Alle vrijwilligers ontvangen een informatiepakket met daarin alle praktische zaken over land, cultuur en project 38. Alle vrijwilligers volgen een training voor vertrek waarin specifiek hechting van kinderen in voorkomt en hoe om te gaan met kinderen in bepaalde situaties 39. Alle vrijwilligers weten op voorhand naar welk project ze gaan en wat hij/zij daar precies kunnen en mogen doen 40. Vrijwilligers tekenen Code of Conduct/algemene voorwaarden van zendende organisatie voor vertrek Richtlijnen begeleiden vrijwilliger op project 41. Vrijwilligers krijgen bij aankomst project een duidelijke briefing over taken en verantwoordelijkheden van projectcoördinator 42. Vrijwilliger heeft ten alle tijden een aanspreekpunt op het project 43. Vrijwilliger wordt altijd duidelijk geïntroduceerd aan kinderen bij aankomst en er wordt gepast afscheid genomen. 44. Vrijwilliger neemt nooit verzorgende rol op zich en is ten alle tijden misbaar 45. Zendende organisatie heeft regelmatig contact met vrijwilliger om te evalueren 46. Er zijn duidelijke afspraken over werktijden en vrije dagen

Conclusie Opvallend bij deze opdracht was het feit dat de meeste nummers toch vaak rechts en bovenaan in de hoek werden neergezet wat betekent dat het overgrote deel van de richtlijnen toch erg belangrijk en makkelijk uitvoerbaar gevonden worden. De uitschieters die vaak niet belangrijk of moeilijk uitvoerbaar gevonden worden zijn als volgt: Ranking Niet belangrijk, makkelijk uitvoerbaar

Richtlijn 9. vrijwilligers zijn altijd 18 jaar of ouder

Niet belangrijk:

22. er zijn duidelijke afspraken over werktijden en vrije dagen

Belangrijk, moeilijk uitvoerbaar:

6. er is maandelijks contact met project partner vanuit NL om re-integratie beleid en werkzaamheden te evalueren 4. alle projectpartners bevorderen dat kinderen opgroeien bij ouders of in gemeenschap 1. alle projectpartners worden eerst bezocht voor samenwerking

Moeilijk uitvoerbaar of niet belangrijk:

11 vrijwilligers zijn altijd in het bezit van een erkend diploma m.b.t. werken met kinderen en kunnen referenties overleggen

Alle richtlijnen die hier niet genoemd zijn worden over het algemeen onder belangrijk en uitvoerbaar geschaard. Zoals ook al uit eerdere interviews met zendende organisaties is gebleken, blijkt de leeftijd van de vrijwilliger niet erg belangrijk. Als argument wordt hier vaak voor gegeven dat vrijwilligers van 17 bijvoorbeeld veel volwassener en zelfstandiger kunnen zijn dan 25- jarige vrijwilligers. Organisaties die vrijwilligers selecteren zeggen dit vaak al te kunnen inschatten na een eerste gesprek met een toekomstige 202

Bachelor thesis Jessica Rongen vrijwilliger. Je merkt al snel of iemand wel of niet geschikt is volgens het merendeel van de organisaties. Op de vraag of er dan wel eens vrijwilligers worden afgewezen na een eerste gesprek, blijkt ook weer uit deze focusgroep, dat dit zelden gebeurd. Ook zijn duidelijke afspraken over werktijden en vrije dagen niet belangrijk. Dit omdat de dagindeling van een project in een ontwikkelingsland nog wel eens veranderd en niemand echt verder kijkt dan morgen. De vrijwilligers moeten daarom ook vooral flexibel zijn en er niet vanuit gaan dat er precieze werktijden en vaste vrije dagen zijn voor vrijwilligers. Wel opmerkelijk is het feit dat er tijdens de interviews het tegenovergestelde uitkwam. Veel organisaties wisten precies de dagindeling te vertellen van een vrijwilliger. Wat wel lastiger was om uit te leggen waren de precieze activiteiten die de vrijwilligers uitvoerden. Verder kwam er tijdens deze opdracht naar voren dat de projectpartners monitoren en regelmatig contacten hiermee onderhouden, ook als moeilijk uitvoerbaar wordt gevonden. Wel wordt dit belangrijk gevonden. Uit eerdere interviews bleek dit ook en vaak had deze kloof te maken met geld tekort vanuit de organisatie in Nederland om af te reizen naar een project of het ontbreekt aan de juiste middelen als internet en telefoon verbinding. Vaak was er ook tijd tekort sinds veel organisaties bestaan uit kleine teams waar iedereen meerdere taken op zich neemt. 2.4 uitdiepen richtlijnen Tijdens deze laatste opdracht werd er dieper ingegaan op richtlijnen die met de terugkomende vijf praktijken te maken hadden. Deze keer had niemand de genoemde richtlijnen van de vorige opdracht voor zich en moest iedereen individueel nadenken over wat er nu echt belangrijk is bij de genoemde praktijken en dit met de speciale focus op projecten met kinderen. Collectief werd er in de groep overlegd wat iedereen belangrijk vind bij welke praktijk. Deze werden op een flipover geschreven en staan hieronder beschreven. 1. -

Kiezen van projectpartner lokaal project (grote groep, niet maar 1) financiële transparantie en duurzaamheid calamiteiten beleid code of conduct child protection policy duidelijke doelstelling van project evaluatie van project doelstelling van het project project moet zelfstandig zijn partner moet visie hebben op rol vrijwilliger en ook naleven belang van het kind moet partner voorop hebben staan

2. -

Monitoren projecten en partners Bezoek partner vooraf aan samenwerking Partner bezoekt ook jou als Nederlandse organisatie (uitwisseling) Financiële transparantie (documentatie kunnen overleggen) Evaluatie vrijwilligers 203

Bachelor thesis Jessica Rongen -

Veel contact Lokale partner die project monitort (continue, per mail)

3. -

Selecteren vrijwilligers VOG voor man en vrouw Applicationforms moet ingevuld worden door vrijwilliger Medische vragenlijst Psychologische test Referenties Relevante kennis en expertise op het gebied van werken met kinderen

4. -

Voorbereiden en trainen vrijwilligers Muses training (specifieke focus werken met kinderen) Training verplicht stellen Training moet gekoppeld zijn naar bestemming (elk land is anders) Oud vrijwilligers uitnodigen om toekomstige vrijwilligers voor te lichten en ervaringen te delen Bewustwording cultuur Hoe om te gaan met kinderen? Hoe om te gaan met sekstoerisme?

5. -

Monitoren van vrijwilligers op project informeren naar veiligheidsaspect oriëntatieperiode van minimaal 4 dagen voor vrijwilliger vrijwilliger wordt altijd ingewerkt contact momenten met projectcoördinator 24/7 moet er een noodnummer zijn voor vrijwilliger Evaluatie aan het einde Voortdurende reflectie

Conclusie Opvallend tijdens deze laatste opdracht was het feit dat er in de vorige opdracht benoemd werd dat richtlijnen als contact onderhouden met projecten en partners vanuit Nederland als lastig toepasbaar gevonden word in de praktijk. Dit contact onderhouden vanuit Nederland is lastig om verschillende redenen. Te weinig tijd, niet de juiste middelen of geen geld. Toch wordt dit contact en evaluatie wel weer als richtlijn benoemd en dus belangrijk. Ook voortdurende reflectie met vrijwilligers op het project wordt belangrijk gevonden in deze laatste opdracht. Dit is opvallend omdat er tijdens interviews met zendende organisaties over dit onderwerp naar voren kwam, dat contact onderhouden met vrijwilligers juist niet zo belangrijk is. Veel vrijwilligers hebben deze behoefte ook niet wordt er gezegd. Bij thuiskomst van de vrijwilliger wordt er alleen een mailtje met 204

Bachelor thesis Jessica Rongen evaluatie verstuurd die daarna hopelijk wordt ingevuld. Sommige commerciële organisaties sturen zelfs nog een ‘welkomthuis’ pakket op naar de vrijwilliger. De selectiecriteria van de vrijwilliger die tijdens deze laatste opdracht naar voren kwam waren er niet veel. Uit eerdere discussies van de middag bleek al dat leeftijd niet belangrijk gevonden wordt. ook niet als het gaat om werken met kinderen. Wel wordt er gezegd dat referenties en ervaring met werken met kinderen belangrijk is. In de praktijk en uit verschillende interviews blijkt dat dit vaak alleen overlegd wordt wanneer er gewerkt wordt in ziekenhuizen of met gehandicapten kinderen. Want iedereen kan ondersteunend zijn in een kindertehuis of op een schooltje. Hier heb je geen bepaalde leeftijd voor nodig of ervaring. Een ander discussie punt van deze middag was het geven van training en voorbereiding aan de vrijwilliger. Meningen zijn hierover flink verdeeld. Dit blijkt niet alleen uit deze focusgroep maar ook uit de interviews die vooraf hebben plaats gevonden. Sommige organisaties stellen een training verplicht, weer andere vinden dat ze dit niet kunnen eisen. De ene organisatie vind een training vooraf in Nederland belangrijker dan een training ter plekke. De ander vind het juist weer belangrijker dat een vrijwilliger ook getraind wordt op de bestemming zelf. Uit de laatste opdracht kwam zelfs naar voren dat het geven van een training vooraf én een training ter plekke misschien wel de juiste manier is om een vrijwilliger goed voor te bereiden. Of een training bij Muses wel de juiste manier is van voorbereiden wordt door sommige ook in twijfel getrokken. Dit is vaak algemeen gezien en niet specifiek gericht op het land waar de vrijwilliger naartoe gaat. Recente ontwikkelingen bij Muses zijn wel aan de gang en er worden sinds kort verschillende trainingen gegeven gericht op specifieke thema’s. Richtlijnen die behoren tot het kiezen van een projectpartner, daar was iedereen het over het algemeen wel mee eens. Financiële transparantie en duurzaamheid wordt als erg belangrijk gezien maar een project moet ook duidelijke doelstellingen hebben. Doelstellingen die duurzaamheid van een project stimuleren en die ook jaarlijks worden geëvalueerd. Iedereen was het er mee eens dat als er met projecten wordt samengewerkt waar kinderen bij betrokken zijn er codes of conducts moeten zijn op projecten. Er moet een child protection policy zijn. Vrijwilligers moeten zich bijvoorbeeld aan het 4-ogen principe houden en nooit alleen met een kind in een afgesloten ruimte zijn. Zorgtaken mogen ook niet door vrijwilligers uitgevoerd worden. Het project moet zelfstandig kunnen draaien. Het project moet ook een calamiteitenbeleid hebben in geval van onvoorziene calamiteiten.

3. Tot slot… Nu zijn dit allemaal heel vooruitstrevende richtlijnen. Of al deze richtlijnen in de praktijk ook daadwerkelijk worden nageleefd is te betwijfelen. Dit omdat er tijdens interviews met verschillende zendende organisaties al bleek dat het vooral van belang is om flexibel te zijn als organisatie en vrijwilliger. Het gaat er in ontwikkelingslanden zo anders aan toe dan hier in de westerse wereld. En wie zijn ‘wij’ om allerlei regeltjes en richtlijnen op te stellen voor projecten? In Afrika bijvoorbeeld, daar houdt niemand zich aan regeltjes. Er wordt sowieso niet verder gekeken als een week laat staan een jaar. Staf wisselt op projecten vaak maandelijks. Dit maakt het monitoren van projecten vaak lastig. Ook bestaat er nog vaak corruptie in ontwikkelingslanden. Dit blijkt uit interviews waar vaker als een keer werd verteld dat sommige projecten geld toe moeten schuiven aan lokale autoriteiten om te blijven bestaan. Transparantie in deze sector wordt hierdoor vermoeilijkt en geld ingebracht door die goedbedoelde vrijwilligers verdwijnt dus vaak in de zakken waar het niet thuis hoort. In een van de allereerste opdrachten van deze middag werd ook op 205

Bachelor thesis Jessica Rongen een rood briefje al geschreven: “Niet alles weten wat er gebeurd in de keten en er zo soms toch iets plaatsvindt wat minder goed is”. Waarom deze discutabele projecten dan toch als paddenstoelen uit de grond blijven komen en kunnen blijven bestaan? Omdat het geld in het laatje brengt misschien? Omdat de kinderen in het project anders nergens heen kunnen? Omdat het banen kost van lokale mensen? Wellicht is het een combinatie van alle drie. Een ding is zeker, verandering in deze sector is nodig. Dit om het belang en de rechten van al die kinderen te beschermen en voorop te stellen. Want daar draait het in deze ‘goede intentie’ industrie toch om?

206


Annex 13. Code book

207


208


209


210


Annex 14 Thick description The Dutch market The Dutch ‘voluntourism’ market should not be underestimated. With no less than 132 organizations, the Dutch can be seen as active participants in sending volunteers abroad to help children. Although all these organizations can hardly be generalized since they all have their own expertise, countries and projects, they do share a general goal; making this world a better place. All these organizations are divided into two different categories, the commercial organizations and the foundations. Some only offer one or two projects which a volunteer can participate in whereas other have a whole variety of projects to choose from. Practitioners The countries and the projects organizations offer are generally related with the backgrounds of the practitioners who work for the organization. Every interviewee has been abroad and saw poverty with their own eyes. More than half of the interviews also participated in a project themselves. The emotions and need to ‘change the world’ makes all practitioners strongly emotionally involved with their own organization. Loyalty and devotion to the organization obviously exists amongst practitioners. The urge to ‘do good’ and help unfortunate children are driven by strongly shared meanings to make a positive change in the lives of the children and communities which is volunteered for. Knowledge and skills in this industry varies greatly. Backgrounds and studies differ from an education in the fashion industry to a marketing and ICT background. There are no specific requirements a practitioner needs to meet when working for a volunteer sending organization. Motivation, dedication and affection with traveling and helping seem to be most important. Indispensable Since emotions, dedication and motivation play significant roles within this industry it is therefore commonly believed that the sending organization a practitioner works for is highly needed and indispensable. When asking the interviewees what would happen if all social projects would shut down they generally said that this would be problematic for the children and communities involved in these projects. It is believed that they would hardly survive without outside help. Marketing and positioning Help from every volunteer is therefore highly needed. In order to approach potential volunteers, the internet is most important tool to do so. Commercial organizations are the ones popping up on the first page of the search engine Google followed by the bigger foundations when searching for ‘volunteer work abroad’. Persuading sentences on landing pages in combination with pictures of western volunteers hugging children are commonly used throughout all websites in order to get the attention of the volunteer. “Your stay in Africa will not only contribute to the development of the country, but most definitely to your own development!” –Travel Unique- (commercial) “Volunteer work in combination with a beautiful travel experience, what better way to get to know a country” – Activity International- (commercial)

211

Bachelor thesis Jessica Rongen “For you a great experience to be able to live and work in a different culture, in a new continent”. – Doingoood- (commercial) “This will be a unique experience you will never forget!” –PURE! Volunteer- (commercial) “During your trip you will get the opportunity to be a part of a new culture and gain experience you will never forget”. - WLS International- (foundation) “An important change will be your personal change. In most cases the volunteer is helped more than the community itself”- Local Dreamers- (foundation) Both commercial organizations as well as foundations commonly communicate the fact the their volunteering trips will be a life changing experience. The distinction in price range in these trips differ significantly between these two types of organizations. The extended web analysis compared the prices of similar volunteering trips between 10 commercial organizations and 10 foundations. An example of a trip for 4 weeks to a social project with similar accommodation and country is taken (see appendix two for a more detailed overview and the extended web analysis). The results were as follows: Table 5. overview average costs volunteer trip


Commercial organization

Foundation

1426.95 € 1434.50 €

646.83 € 672 €

Commercial organizations charge more than double for comparable volunteering trips as seen in table one. What must be mentioned is that no plain tickets, insurances or trainings are included within this price which will make the actual amount of a volunteering trip higher. Volunteers send per year When asking only 8 sending organizations about the amount of volunteers they send out per year the following numbers came forward: Table 6. volunteers send per year

Organization

Commercial/foundation

Volunteers send p/y

SIW PURE! Volunteer Doingoood Local Dreamers Travel Unique Fidesco Travel4change

Foundation Commercial Commercial Foundation Commercial Foundation Commercial

220 70 90 30 80 2 200 Total: 1042

212

Bachelor thesis Jessica Rongen Taking into consideration that the total Dutch market representation lies around 132 organizations, the amount of volunteers who go abroad every year will be around 17.000 volunteers in the Netherland only. Consequently the money involved in this industry makes that this niche market of voluntourism plays a significant role within the tourism industry. This enormous supply side in voluntourism trips makes it questionable whether this is line with the demand at all. Recent discussions, campaigns and documentaries shine a critical light on this issue. UNICEF recently launched the campaign ‘Children are not tourist attractions’. They do not only question the supply and demand side of this tourism niche but also the actual impact volunteering has on the ‘volunteered’ children and community involved. Are volunteers screened and prepared properly and do they perform the right tasks? The answers to these questions are hard to verify but the following paragraphs explain what organizations do and say concerning this screening, preparation, guidance and tasks of volunteers. Moreover, the following paragraphs also explain what organizations have to say concerning their choice of project partner and monitoring the projects and partners accordingly.

Practice 1. Choosing a project partner Before going into more detail about the organizational processes within this industry that entail recruiting, selecting, preparing and monitoring volunteers, it is firstly of importance to find out how organizations choose their project partner in the first place. Since this is a topic where no website dedicates attention to, interviews were necessary in order to find out how organizations choose to handle this. First contact Notable was that the established commercial sending organizations participating in this research do not have to put that much effort in finding new project partners. On the contrary, they are the ones being asked almost weekly by email for cooperation. Most requests are rejected by the Dutch commercial organizations. According to Ineke Huuksloot from Doingoood they are rejected since: “… most projects do not comply with our criteria. More than often we are the ones being asked to cooperate”. And she is not the only one stating this. Therese Wijnen from Travel Unique, Annemarie Spee from Pure! Volunteer and Janneke Pikkert from religious organization Livingstone say similar things: “well, about every week (and I am not over-reacting) we receive emails with texts like… We are a fun project where your volunteers are more than welcome! And we receive these kinds of emails a lot! There are just more projects than there are people who are traveling to volunteer.” – Janneke Pikkert, LivingstoneAlthough one could doubt this oversupply really being true, commercial sending organizations who were interviewed and analyzed in this research, generally indicated that they weekly receive email requests all over the world with a call for help. On the contrary, their competitive foundation organizations do not receive these emails on such a frequent basis. Some do not even receive them at all. This may be since foundations do not charge as much for volunteering trips and are not easily found on the internet. You can conclude that within the practice of choosing a project partner, materials in forms of tools like financial means and accessibility of websites

213

Bachelor thesis Jessica Rongen play a key role in the first steps of cooperating with a project abroad. The steps that are taking after this first contact has everything to do with the criteria a project partner must have. Criteria projects All projects must comply with certain criteria that sending organizations believe to be of importance. Although most interviewees did not really know what exact criteria are important for them, they do generally state that all projects must share the same meanings and believes. Projects must have a goal, a dream and a purpose for the project. Moreover, they must share the same mission that the Dutch sending organization has. “…you must have a dream and accomplish something. So the community itself must see that their children are not going to school. And I find it important that children are going to school because this improves their future chances”. – Janneke Pikkert, LivingstoneAlthough most organizations find these meanings important, they do repeatedly state that the people in Africa do not think like western people do. They do not look any further than one week. Let alone one year. How plausible are the goals that projects set up then? Do they really say and do the same thing? “… because we believe that an organizations must connect with our mission and vision. But sometimes during an intake, everything seems fine but the moment you send a volunteer to the project, everything turns out to be going differently”. – Nynke blom, Local Dreamers Other organizations interviewed during this research stated similar things about their projects and indicated the challenges that organizations in the Netherlands consequently have to deal with. Since projects do not do as they say, monitoring the projects is difficult and challenging. Some even feel a sense of powerlessness and therefor put all their trust in their project coordinator in order to justify this feeling. Shared meanings and believes seem to be important in this practice of choosing a project partner. When it comes to addressing children in these believes, a shared symbolic meaning exists that children should be well taken care of. Although acting on meanings by making sure children are best protected and well taken care of, seems to be difficult. Difficult since the organizations researched during interviews and on the internet generally do not demand a child protection policy6 from their partner. Half of the questioned interviewed organizations did not even knew what a child protection policy actually entails. A lack of knowledge and skills may be the most important reason why the awareness of child protection policies is not widely known yet. Although, lately different kind of media have been focusing attention on creating more awareness concerning this topic. ‘Children are not tourist attractions’, a recently launched campaign initiated by UNICEF, is an example of an awareness raising campaign and are aiming to share knowledge about children who are being harmed instead of helped within this industry. “… some projects already work with child protection policies but we are now also starting with stimulating this with projects who do not have this yet. We will help them with drafting such a policy.” – Ineke Huuksloot, Doingoood-

6

Child Protection Policy: A child protection policy provides guidelines for organizations and their staff to create safe environments for children. http://www.childmatters.org.nz/225/child-protection-policy

214

Bachelor thesis Jessica Rongen To summarize, the first steps in choosing a project partner varies amongst commercial organizations and foundations. Although in both cases tools like accessibility of a website and financial resources are of great importance in the first contact. The commercial organizations do not need to search for new projects but they are approached almost weekly by e-mail with requests for cooperation. Foundations generally have to try harder to make new contacts with projects. They are not easily found on the internet and therefor establishing new contacts mostly depend upon the network the foundation has in the region they are working in. Now after this first contact in where materials play a key role, competences and meanings are of great importance in the second step of choosing a project partner. All projects must share the same meanings, believes and future goals. Projects must have a future goal and protect the children the best way possible. However, when asking about the exact future goals, criteria and child protection policies, most organizations could not precisely tell why they do not have a child protection policy required at projects and what the future goals pricely are. This since third world countries generally do not look any further than one week, let alone have future goals and plans.

Practice 2. Monitoring project Although most organizations do claim they are very strict when it concerns their own projects, doing as they say remains a complex issue. Noticeable during interviews was that most organizations do not exactly know what policies projects have and how they arrange daily work. Sometimes because they did not even personally saw the project or just do not have the time and money to visit them and see what is going on. It could be argued that this lack of knowledge about the projects makes monitoring projects difficult but Dutch sending organizations think otherwise. Policy projects What most organizations realize is the fact that they are dealing with a cooperation in another country with a different culture and different rules and regulations. Annemarie Spee from Pure! Volunteer for example is highly aware of the fact that they work in countries where corruption occurs on a daily basis: “… what we have noticed now is that our projects suffer from corruption. It is a fact and unfortunately there are a lot corrupt government employees who will try to take advantage of your project in every way possible.” She was not the only one being this outspoken. Henk Boelman from Travel4Change explained something similar: “there is little policy and rules in these countries. Almost everything is for sale and that is unfortunate. This why you have to think this through as organization but the biggest responsibility still lies with your partner organization there”. The shared symbolic meanings of working with these projects is generally to make sure children are protected and will benefit from all help abroad like being able to get proper education and care. It is therefore argued where responsibility lies when it concerns the wellbeing of these children in projects. A complex issue in where all Dutch sending organizations interviewed commonly indicate that monitoring projects is mainly the responsibility of the project coordinator abroad. The reasons why they are not able to monitor these projects vary but generally materials are to be blamed here. The right materials like an internet or phone connection are one of the reasons why this is so difficult. Or in the cases of commercial

215

Bachelor thesis Jessica Rongen organizations, they do not have the time and staff to monitor all the projects they have in their extensive offer list.

Contact project partners and volunteers It raises the question of how organizations keep in contact with their projects. Commonly via their own project partner whom every organization seems to completely and blindly trusts. Project partners are employees who work for the Dutch sending organization and make sure the projects are monitored, volunteers are taken care of and are always available for questions and support. The fact that every organization has one is also widely communicated on most websites of organizations. Volunteers are always able to contact this project coordinator and will be there to guide the volunteer along the way. They have the experience, know the country, the culture, the people and the project very well. Little to no contact is needed between the organization in the Netherlands and the volunteer itself according to most interviewees. Organizations indicate that contact between the Dutch organization and the project partner is generally once per month but varies greatly depending upon the season and how many volunteers are send out. This contact is needed to evaluate, organizations say. But this varies greatly. No guidelines for contact with the project partner nor the volunteer are necessary according to most organizations interviewed. And why not? Because it is very rare that something goes wrong during the volunteer’s stay at a project. Whenever it does, again the project partner is responsible for arranging what needs to be arranged and they will contact the Netherlands only when it is highly needed. Protocols concerning complaints and calamities are not really necessary most organizations believe. Janine Wegman from commercial organization Activity International said: “no we do not have a protocol. What we do have is evaluation forms in where we can see complaints about certain projects. We will then contact our local partner. But most partners are our partners for years in a row now. And it is possible that there may be a new project coordinator on the project who sees things very differently. But we want to know this and this information and feedback will be communicated back to our local partner”. Now this change in project coordinators is not something rare amongst projects. More organizations openly state that staff and management repeatedly change sometimes. This can have consequences for the Dutch sending organization since everyone works and thinks in a different way which can differ from the initial meanings, believes and goals which were agreed upon in the first contact. Organizations believe they do not need to have the money to travel to all projects whenever they change staff and management. They trust their local project partners to such extend that this seems unnecessary.

Practice 3. Recruiting and selecting the volunteer Now choosing a project partner and consequently monitoring the project has its challenges. Distance, materials and meanings play key roles in these challenges. They continually change and flexibility and adaption seems to be important for both parties. Another party bringing along its own challenges is the volunteer itself. As literature already explained, the volunteer plays a central role in the ‘voluntourism’

216

Bachelor thesis Jessica Rongen market. The volunteer’s benefits, experience and changing global understandings are highly important and seems to be put first when taking a closer look into this volunteer tourism industry. The benefits for communities and the children which is volunteered for, seem to be of less importance or simply put to the background. Now when talking with several organizations and ex-volunteers, this can be argued. Generally they all state that volunteers are only at those projects to help and make a change in those children lives. Not making a change in the volunteer’s life. Putting a smile on children faces for a while and spoil them with presents and attention is what is commonly shared and believed and inspires most volunteers to consequently choose to help out in daycare centers, orphanages, schools and other child institutions. But before this trip can take place the volunteer searches the internet and makes contact with an organization of choice. First contact During this first contact several mental activities play important roles for the volunteer. First of all the motivation and commitment the volunteer has is important for this first contact. Most organizations organize information meetings which potential volunteers can visit before making a final decision and gaining more knowledge concerning volunteering abroad. During this first phase parents and partners are most likely to come along for support which indicates that during the first phase of recruiting and selecting, family and friends can be seen as an important factor. Whenever potential volunteers decide to join a certain organization the second phase of the selecting practice starts. This selecting process is different in almost every organization interviewed. No generalizations can be made here. Some firstly ask volunteers to fill out a reference form and write a motivational letter and some just ask the potential volunteer to personally meet and find out what it is they are expecting and what they are seeking for. Trust plays an important here. All organizations indicate that when they personally have met a person, they immediately know what type of person this is and based on this information make a decision whether or not the volunteer can participate. Standard criteria are commonly communicated on websites with concern to projects with children involved which are age-limit, educational background and again motivation. The extended web analysis showed that motivation together with flexibility are the two criteria which repeatedly come forward as important criteria. Age limits and education background were criteria that were less mentioned and also did not seem as important during the interviews. The following sections will explain why. Age-limit Almost every volunteer who signs up for a volunteering trip is admitted with only rarely an exception to the rule. Commonly shared on websites is the criteria that volunteers who want to work with children must be 18 years or older. Although when going into detail about the actual recruiting and selecting in practice, organizations do not seem to be that strict at all. Every volunteer is different they say. According to Henk Boelman from Travel4Change: “.. some projects the minimum age is 16, that is young I know. But I have had a lot of girls who were 16 and so much more enthusiastic and productive than their 23,24 years old colleague volunteers. They are simply more practical and do not mind cleaning things in children homes. They just listen better”.

217

Bachelor thesis Jessica Rongen What Nynke Blom from Local Dreamers said about the minimum age volunteers must have: “… 18 years. J: Do you make any exceptions? N: We did organize a summer trip for youngsters who were 17 years but with this trip guidance was being provided”. A lot of exceptions seem to made within the selection process and may be the explanation why almost every volunteer who signs up is admitted. But not only the age limits shows this inconsistency, relevant education and knowledge when it concerns working with children seems to be as inconsistent as well. Professional background and education The extended web analysis indicated that some social projects require specific qualities and experience of the volunteer like a pedagogic background or experience with working with children. Only three out of the twenty organizations who were extensively analyzed, send out professional volunteers and state specific requirements on their websites when it concerns working with children. A substantial amount of organizations do not require any diploma or professional background from their volunteer. It varies greatly per website on how much information concerning requirements and criteria is written down. Some do not even show this information. VOG (certificate of good conduct) A criteria what does seem important during this selection phase, is the fact that more than half of the interviewees stated that they always require a VOG7 from their volunteers. The shared meaning that children are vulnerable and should be protected during all times is the reason why this criteria is so important. On the contrary, the web analysis indicated that less than half of the twenty organizations studied did not require a VOG from their volunteers when it concerns social projects with children. This difference may be explained since there are many websites who do not provide extended information when it concerns the selection process. In some cases no information at all is given and you will only find out more information when you personally contact the organization. Concluded within this practice of recruiting and selecting the volunteer, a lot of inconsistencies are noticeable. Although shared mental activities like motivations and dedication are key in this practice, knowledge and skills are less important when it concerns working with children. Exceptions are easily made and doing as is said seems to be difficult in this practice yet again.

Practice 4. Preparing the volunteer Moreover, before the volunteer is ready to depart, several preparation elements play key roles in the practice of preparing the volunteer in which materials and competences are most important. According to most interviewees, every volunteer is well prepared in the Netherlands and all necessary information guidance and training is given throughout this process although they do point out that every volunteer is different and therefor chances are that all the motivation and dedication can change whenever they arrive at their destination. To limit this chance organizations try their best to offer as much preparation tools as necessary.

7

A certificate of good conduct (VOG) is a statement on paper indicating that the behavior of a particular person has never been immodest in the past which can compromise the fulfilling of a specific task or function in society. https://www.justis.nl/producten/vog/

218

Bachelor thesis Jessica Rongen Information packages Information packages including lot of practical information about culture, habits, food, sightseeing etc. is offered by all studied organizations. Besides this practical information volunteers receive, independence is required from the volunteers. They should all read the information at home and besides this reading it is advised to do their own fieldwork before departure. Recurrently motivation and dedication is key in this practice. In some cases this is the only preparation a volunteer receives and is advised to do although most organizations interviewed do offer some sort of general training days. Some organize these days themselves and most commercial organizations outsource these trainings to a third party namely Muses8. Training There is a lot of variety in different training and preparation days amongst organizations. Notable amongst commercial organizations is that they generally offer volunteers to follow a training with Muses. Doingoood indicated that this training is obliged for all volunteers who sing up for volunteering abroad whilst TravelUnique stated that it is only recommended but not obliged. “… well I try to get all my volunteers to Muses. I made a deal with them that all my volunteers can participate for only 25 euros instead of 60 euros. And I try to let them participate but I cannot oblige them to go and demand that they should sacrifice their free Saturday”. –Therese Wijnen, TravelUnique On the contrary, Pure! Volunteer and SIW believe that although trainings of Muses are good, it is too general and they rather offer their own specialized trainings. “… we are only working at 4 different destinations. This means we can offer our volunteers very specific training. For example, when there are 4 volunteers going to Bali and 4 to Cambodia within the same month, we make a special training only focusing on those destinations”. – Annemarie Spee, Pure! Volunteer The exact content of the different trainings is complex and in the case of Muses has changed throughout time as well. When starting this research last year in 2014 Muses only offered two different general trainings for volunteers. One year later this has changed and according to their website they now offer 7 different trainings and one being specifically focused on working with children. It seems that all the negative media attention concerning the harm that is done to children instead of good within this industry, has changed visions and believes throughout this volunteering tourism market. Some act on these changes and with others it remains a change in visions and believes but actual action is rarely taken as became clear in the practice of monitoring projects.

Practice 5. Guiding the volunteer Other challenges appear in the last practice that has been studied as well which is the guiding of the volunteer at the project destination. Whenever volunteers have arrived at a destination a lot of emotions, impressions and excitement takes over. Commonly the project coordinators are there to guide the volunteers through their volunteering experience.

8

Muses is a volunteer network who offer specific trainings for volunteers before and after their trip. www.muses.nl

219

Bachelor thesis Jessica Rongen “Before you start with you volunteer work, you will receive a short introduction. The first day you will be familiarized with the surroundings, you will visit relevant places and will meet the supervisors and other volunteers”. – Activity International http://www.activityinternational.nl/Tanzania/Zanzibar_.aspx “A project coordinator will be present and who will guide you throughout the whole period. Besides this there will be an extended orientation training which will make sure you get the best out of this experience. Adaption to the local system is necessary”. – TravelUnique http://travelunique.nl/activity/vrijwilligerswerk-afrika-kinderopvang-project-kaapstad-zuidafrika/ Orientation at the destination The organizations studied in this research indicate both on the internet as well as during the interviews that the guiding of volunteers is well arranged. As mentioned before, the trust organizations have in their own project coordinator seems to be so solid that guidance from the Netherlands is not necessary. Mostly materials are lacking in order to keep in contact in the first place. Internet and phone connection are not always available at projects and furthermore most volunteers do not have the need to stay in contact at all. Contact person Although staying in contact with the Netherlands may be difficult or not highly necessary, volunteers always have a contact person during their volunteering experience at the destination which they can rely on. According to the interviewees this contact person is twenty-four seven available for guidance and questions. Besides this contact person always said to be available, there is also always a supervisor or other staff present at the project who will guide the volunteer and tells them what to do. “well I have to say for these longer projects volunteers have more freedom. In most cases you help in a class and assist the teacher… so if you are in a teaching project… you are never alone but it may occur that you sometimes will be alone and standing in front of a class with children”. – Winnie Dekker, SIW— Although, exceptions occur again within this practice. When speaking with ex-volunteers and interns who have had worked in several projects abroad in which children were involved, a common story about the lack of guidance at projects comes forward. More than once ex-volunteers and interns note that the staff working at the projects are not guiding the volunteers at all and consequently not best protecting the children at the projects which is in contrast to what the Dutch sending organizations initially promise. Stories about staff just sitting in the back of classroom sleeping and letting the volunteer do all the work, are not uncommon. Lacking of knowledge and skills of staff working at the projects can be an explanation. These outcomes are worrying and are proven to be harmful for children within this practice. Since knowledge and skills are also generally not required from volunteers who want to work with children, the combination of staff and volunteers working in such projects with little knowledge and skills on how to work with children can have unintentional negative impacts on the future of these children. Activities

220

Bachelor thesis Jessica Rongen Moreover, the additional activities volunteers are asked to do and are communicated on the websites of Dutch sending organizations are worrying. An example: “Volunteers will be responsible for taking care of 10 to 20 orphans. Volunteers should be flexible while working here. Volunteers can help to teach children game, song, art and English. The children are very well-behaved and feel interested in playing with foreigner volunteers.” –SIW-http://www.siw.nl/azie/12670-36305-sociaalproject-vietnam-doorlopend/flypage-noorder.tpl.html Building bands, playing and educating children are frequently returning activities volunteers will be performing when working at the project. Although exact activities are hard to describe since they did not really come forward during the interviews. The responsibility of the performed activities are in hands of the project coordinator, supervisor or other staff at the project and the only shared meaning about the activities that should be performed were mostly just to do what the volunteer is good at. Therefor flexibility and showing initiative is said to be very important in these projects. When confronting some sending organizations about the activities that are described on their website they downplay this and emphasize the fact that the activities communicated on the website are not always performed as is explicitly said. “I read on your website that you help children with feeding, washing and getting dressed. Should a volunteer be allowed to do that without any experience? H: Yes sure. But washing children actually never happens in practice because according to the child protection policy you are not allowed to do that. You are not allowed to be alone in one room with a child. But yes… you see.. sometimes this happens… and there is also a big difference… you know a children home is sometimes different than an orphanage.. no children live there… there are only children who are they there because they were found on the streets. – Henk Boelman, Travel4Change “What do volunteers do for activities on projects with children? W: Well we have a lot of projects in for example in Uganda who are very popular. We also had an ex-volunteers shooting a clip there… but this is a teaching project on a school… but besides that… I find it hard to say exactly what kind of activities they do there because we have so many projects.” -Winnie Dekker, SIWThese citations confirm the lack of knowledge Dutch sending organizations have about the practice of guiding the volunteer at the projects. Although they do all sincerely say and communicate on their websites that the guidance during the volunteering experience are very well organized, when asking them exactly how well-organized this guidance then is, contradictions are noticeable. It can be concluded that all practices which have been studied and analyzed continually show contradictions in doing what is said to be done. Although interviewees commonly share the same believes and meanings concerning the protection of children within projects, actually acting on these believes by making sure these children are well protected seems to be difficult in many ways. The lacking of knowledge and skills with both volunteers as well as staff of the projects are mainly to be blamed for these contradictions.

221


Annex 15 Flyer BCNN

222


223


224


225

The good you give and the good you get

Recommend Documents