t Kanaaltje Clubblad Roeivereniging Scaldis

´t Kanaaltje Clubblad Roeivereniging Scaldis

Jaargang 27, nummer 4 2013 1

Jaargang 27 nummer 4 2013 ’t Kanaaltje is het officiële clubblad van Goese Roei Vereniging Scaldis Redactieadres: Monica Lamse Binnenhaven 16 4424 BN Wemeldinge tel. 06-14648961 [email protected] Samenstelling redactie: Ellen van Vlaanderen Monica Lamse inleverdatum kopij volgend nummer (zie mailoproep)

Beste Scaldis-leden, Inmiddels is het eind van het jaar in zicht. Voor je ligt het Kanaaltje met een aantal verslagen van het laatste kwartaal. Er is heel wat getoerd, van Parijs tot Amsterdam. Verder is er nog om blik gestreden tijdens de Lingebokaal in Leerdam en tijdens de Suikerrace in Roosendaal (verslagen van de wedstrijden, zie rvscaldis.nl) De acht heeft een heerlijk kerstdiner verzorgd en het paviljoen is omgetoverd in een gezellig kerstsfeer. Roeiers en niet-roeiers hebben genoten van culinaire hoogstandjes. Voor 2014 zijn we opzoek naar verstrekking van de redactie. Ben jij creatief en heb je zin om ons te helpen? Mail naar [email protected] of spreek één van ons aan. De redactie wenst je heel fijne feestdagen en alle goeds voor een sportief 2014!

mobiel roei:06-15542774

Namens de redactie Ellen en Monica

2

Inhoud Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag. Pag.

1 2 3 4 5+ 6 7 8 - 15 16+ 17 18 - 21 22 23 24 25 + 26 27 + 28 29 30 31 32 + 33 3, 8, 24 en 30

Voorzijde Colofon/Redactie Inhoud Van de Voorzitter Winterbericht van de MatCie Teleurstelling en ergernis Roeien in Parijs - Traversee de Paris et des hauts de Seine Kerstverhaal - Licht in de duisternis Breken, brak, gebroken! Koning Wintertocht in de poel des verderfs Ganze Regatta 2014 Nieuwjaarsreceptie Bardienst Rooster schoonmaak gebouw Blikkenoverzicht Ledenadministratie Verjaardagen Bestuur en commissies Advertenties

3

Van de voorzitter Het laatste kwartaal van 2013 heeft op een paar stormachtige en mistige dagen nog veel mooie zonnige roeidagen opgeleverd. Zo hebben de midweekroeiers ondanks dat het laat in het seizoen was nog examen kunnen doen. Volgend jaar staat dit examen een maand e erder gepland. De traditionele einde seizoen lunch smaakte er gelukkig niet minder om. Ook zijn de indoortrainingen in volle gang en worden weer met veel enthousiasme gevolgd. Zoals bekend gemaakt op de ALV gaat de KNRB een RI-2 (roei-instructeur) cursus verzorgen bij onze vereniging. Zeven leden van Honte en 1 van Row Dow hebben zich hier reeds voor aangemeld. Ook vanuit Scaldis is behoorlijk interesse om deze cursus te volgen. Zodra meer details bekend zijn wordt dit verder gecommuniceerd. Onze najaar ALV is redelijk goed bezocht en vele onderwerpen die leven binnen de vereniging zijn aanbod gekomen. Het goede nieuws is dat na deze vergadering zich behoorlijk wat vrijwilligers hebben aangemeld om de vereniging verder te helpen. Zo zijn er kandidaten vo or de functie van commissaris roeien, webmaster en de collecte voor de gehandicapten sport. We zijn nog wel op zoek naar een secretaris. Voor vragen over deze functie kan je altijd bij het bestuur of Folkert terecht. De twee laatste wedstrijden is er door de wedstrijdroeiers binnen onze vereniging ongelofelijk hard geroeid. Tijdens de Lingebokaal wist onze dames vier met Karine, Simone, Ellen aan gevuld met Ageeth de voorzitster van Honte en stuurvrouw Hilde maar liefst 25 tegenstanders achter zich te houden. De dames van RV Tromp gingen met het blik aan de haal maar tweede in een veld van 27 is een felicitatie waard. Tijdens de Suikerrace was er wel Scaldis blik in het heren skiff veld. Blik 31 sinds mijn lidmaatschap bij deze mooie vereniging. In het mix twee en mix C vier veld zetten combi ploegen Scaldis met VVR Gent de snelste tijden neer. Corné wist een mooie tweede plaats te bemachtigen op de NKIR. Omroep Zeeland heeft een mooie reportage gemaakt genaamd “Zeeuws Goud” deze is te zien op onze website. Verder wil ik de ACHT bedanken dat ze afgelopen jaar iedere tweede woensdag van de maand een clubhap hebben weten te verzorgen. Ook het kerstdiner was TOP! Tenslotte wil ik alle leden prettige feestdagen toewensen en jullie allemaal uitnodigen voor de Nieuwjaarsborrel zaterdag 4 januari 2014 om 16 uur. Hier zal onze nieuwe skiff gedoopt worden en de Herman Dorgelo die nu eigendom is dankzij een schenking van Mattie, na een grondige renovatie feestelijk terug in gebruik worden genomen. Verder zullen enkele commissies een snelle oproep doen. Net als vorig jaar is er een kleine veiling t.g.v. de verenigingskas. Alle leden kunnen eventueel iets te koop aanbieden. Hans

4

Winterbericht van de Matcie Om maar te beginnen met een leuk bericht: een oefen-skiff en een oefen-2x zijn besteld! In de ALV heeft de matcie het botenplan voor de komende jaren gepresenteerd en de vergadering is akkoord gegaan met het voorstel voor 2014 wat dus al geresulteerd heeft in een bestelling van 2 stuks Swift -boten. De boten worden in april bij Scaldis verwacht. De Onrust en het Hondegaatje zullen dan naar de achtergrond verhuizen. De Onrust kan nog prima gebruikt worden voor ‘sla om en klim erin events’. Het Hondegaatje voeren we waarschijnlijk direct af in verband met plaatsgebrek. Zoals bekent is de Herman Dorgelo nu definitief Scaldis bezit. De boot krijgt een onderhoudsbeurt en een ander kleurtje: Scaldisrood. Met een professioneel schadeherstelbedrijf is de afspraak gemaakt om in week 51 de boot van kleur te veranderen. Nu we zeker zijn van de Herman Dorgelo hebben we de Sloene in de aanbieding gedaan. RV Weert reageerde zeer snel en de Sloene is voor hun gereserveerd. De Vuilbaard gaan we ook definitief afscheid van nemen. In 2011 heeft een vereniging al eens belangstelling get oond maar zag geen kans de boot op te komen halen. We gaan informeren of ze nog steeds belangstelling hebben en of ze inmiddels wel kunnen vervoeren. De wedstrijdskiff 50-60kg die van VVR-Gent is overgenomen gaat een nieuwe naam krijgen en zal waarschijnlijk met de nieuwjaarsreceptie gedoopt gaan worden. We nemen dan ook de Herman Dorgelo officieel als Scaldisboot in gebruik. Onderhoudsactiviteiten: enkele boten zijn al onderhanden (geweest). De Vloer hebben we de boeg van gerestaureerd. De Phrixus krijgt een nieuw laklaagje en wordt van nieuwe taft voorzien. De van VVR-Gent overgenomen skiff nagekeken en klaar gemaakt voor gebruik. De te schilderen riemen zijn geïnventariseerd en er kan aan begonnen worden. De groep midweek-roeiers staat al te trappelen. Wat hebben we nog in de planning: hoofdmoot is het opnieuw in de lak zetten van de Korte Gos. Deze boot heeft dermate lakbeschadigingen dat het met een plekje bijwerken niet meer te doen is. Waarschijnlijk moeten de Kromvliet en Zuydvliet ook geheel gelakt worden vanwege de vele beschadigingen. Over de oorzaak van de beschadigingen kunnen we duidelijk zijn: onvoldoende aandacht bij het gebruik van materiaal. Diepe krassen, putten en grof beschadigde boegballen ontstaan niet tijdens het spoelen en drogen van een boot. Ook met inventaris wordt soms grof omgegaan als bij het terugduwen van een ligger van de stelling het raken van de aanslag in het clubgebouw kan worden waargenomen. Is niet normaal te noemen. Bij deze het verzoek om alle materiaal en inventaris met respect te behandelen zodat het minimaal onderhoud behoeft. En minder onderhoud is leuk voor iedereen omdat er dan altijd meer boten beschikbaar zijn om lekker in te roeien en inventaris voor handen is dat bruikbaar is als je het wilt gebruiken.

5

Om een idee te geven wat de prijskaartjes zijn van een en ander: Boten: skiff € 3.000,2x € 4.700,4x+ € 9.500 C1 € 3.000,C2x+ € 7.500,C4x+ € 9.200,Onderdelen (deze prijzen zijn gemiddelde prijzen, afhankelijk van uitvoering). Riem: € 250,- per stuk Handvat van een riem: € 5,Roer: € 100,Bankje kompleet: € 115,Stoel van C2 / C4: €75,Sliding: € 13,Rigger: € 120,Vleugelrigger: € 450,Voetenbord: € 85,Schoenen: € 80,- per paar De matcie wenst iedereen gezellige feestdagen, een gelukkig nieuwjaar en een gezond 2014 met mooie roeimomenten! Gijs, Jan, Jan, Joost, Ronald. Hieronder een fotootje van een oefen 2x en het type wat besteld is. De kleurstelling gaat worden: witte romp met rode striping. De boot gaat voorzien worden van c onventionele riggers en voetenborden met flexheels. Gewichtsklasse 65-80 kg. De 2x is ook nog goed te roeien door een duo van gemiddeld 57 kg. Dat heeft de leverancier Waterline voor ons getest en vastgelegd op de roeibaan bij TOR. In de praktijk krijgen we dus een oefen 2x in de gewichtsklasse 57-80kg.

6

Teleurstelling en ergernis En weer is het niet gelukt. In totaal zijn we nu ruim 20 jaar lid van Scaldis, maar we zijn het nog nooit geweest, zelfs geen dag. Wel veel over gesproken, gedagdroomd. Met z'n drieën op de foto, de Dortsman dobberend op de achtergrond. En daaronder in sierlijke letters: roeiers van het kwartaal. Bij de gedachte alleen al loopt een rilling van genot over mijn rug. Thuis komen na een ochtendje roeien en dan achteloos tegen je vrouw kunnen zeggen: tussen twee haakjes, we zijn roeiers van het kwartaal geworden. Maar helaas, toen we Mattie ingelijst in de kantine zagen hangen, beseften we dat het ook dit keer weer niet was gelukt. Er moet me trouwens nog iets van het hart. Een aantal leden van onze vereniging heeft de onhebbelijke gewoonte om over de Dortsman te spreken als over 'die bejaardenboot'. En erger nog, de vaste bemanning wordt daarbij steevast aangeduid met "de of die oudjes'. Met name dat jes achter oud getuigt van een gebrek aan respect dat zijn weerga niet kent. En het is ook nog eens volkomen onterecht. Denken we het oudste lid van onze bemanning even weg en vervangen hem in de berekening door de leeftijd van de Dortsman zelve, dan ligt de aldus berekende gemiddelde leeftijd ruim onder die van de vereniging. Dus waar praten we over! Het zou de vereniging sieren als in het vervolg de clubvlag a. wordt gehesen als de Dortsman het ruime sop kiest, en b. wordt gestreken als de Dortsman het sop weer verlaat. Jacques Derksen

7

Roeien in Parijs – Traversee de Paris et des hauts de Seine Maanden, ik denk wel een jaar, geleden werd er besloten om mee te roeien met het jaarlijkse roei-evenement in Parijs. Als je interesse had kon je jezelf opgeven. De vermoedelijke roeidatum zou ergens achter in september 2013 zijn. De exacte datum werd bekend: zondag 6 oktober 2013. Een eerste bijeenkomst werd in het voorjaar (of was het nog winter?) gepland, hoelang zouden we gaan, namen we boten mee of gingen we die huren, het vervoer, overnachting, enz. Er werd een werkgroep geformeerd die alles ging uitzoeken. De grove lijnen stonden op papier, hotel gevonden, boten konden gehuurd worden, klein probleempje, per vereniging kon je maximaal 2 boten huren. Probleem werd snel opgelost: een aantal mensen van de Bredase roeivereniging wilden ook mee. Zodoende konden er 4 boten gehuurd worden. Het vervoer zou per auto gaan. De Thalys was erg duur, gemiddeld tussen de 150 en 200 euro voor een enkeltje. Achter de schermen werd er hard gewerkt door de werkgroep. Regelmatig ontvingen we een mailtje van wat er allemaal al geregeld was. Het begon steeds meer vorm te krijgen. Zelf was ik thuis al bezig om diverse appjes om mijn telefoon te installeren die ik nuttig vond. App van de metro, app voor plattegrond van Parijs. Enz. Ik zat al helemaal met mijn hoofd in Parijs, wist precies waar alles lag, hoe we van A naar B moesten gaan….. Omdat de Seine een stromende rivier is waar de nodige stuur- en roei-ervaring gewenst is, maakten we graag gebruik van het aanbod van Karine om een keer te gaan rivierroeien in Rotterdam op de Maas. Op zondag 2 juni vertrokken 16 Parijs-roeiers (12 Scaldis-leden en 4 Breda-leden) richting Rotterdam om te ervaren hoe het is om op stromend water te roeien. Tijdens de roeitocht van circa 20 kilometer is er om de 20 minuten op het water gewisseld van stuur en zijn we weer wat nieuwe roeicommando’s rijker. Wij, Pauline en ik besloten toch om met de Thalys naar Parijs te gaan, relaxed op vakantie. Van Rotterdam naar Parijs in twee en een half uur. Dit is toch ook al vakantie vonden wij. Drie maande van te voren kon je de Thalys boeken. Ze adverteren met stuntprijzen, 35 euro voor een enkeltje. Dat moet tocht wel lukken. Even welke metro rekenen, vrijdag 4 oktober de heenreis en maandag 7 oktober de terug reis. Dus dat is dan op 7 juli boeken voor een retour. Promt op 7 juli word ik ’s ochtends heel vroeg wakker, (het was eigenlijk nog nacht) snel mijn tablet gepakt naar de site van NS-hispeed om daar de tickets voor de thalys te boeken. Jaaa, er zij tickets van 35 euro beschikbaar. Snel boeken, oh jeh, volgend probleem, ze vragen persoonsgegevens, die van mijzelf zijn geen probleem , maar die van Pauline weet ik niet. En om ze nu zo vroeg al te bellen lijkt mij geen goed plan. Ok, half tien, ik bel Pauline, vraag om de juiste gegevens. En ga weer direct aan de slag. Flipt die site iedere keer, gfkrptidjdlfkij, ik zal niet schrijven wat ik toen gezegd heb. Telkens probeerde ik opnieuw de tickets te bestellen, bij het betalen ging het iedere keer mis. Wat is dit???? De prijs van de tickets zag je ook al langzaam oplopen. Zie je wel dacht ik, iedereen koopt nu die goedkope tickets en mij lukt het niet. Pauline weer gebeld dat het niet lukte, bij hen thuis zijn ze ook nog aan het proberen geweest, lukte ook niet. Heel de site heb ik afgezocht hoe ik dit probleem kon oplossen. Eindelijk, een telefoonummer, ja en pas om 11 uur bereikbaar, ach kan er ook nog wel bij. Om 11 uur hing ik gelijk aan de telefoon met de helpdesk. Bleek de site ook niet te werken daar bij de helpdesk, maar omdat ik zo vaak tickets probeerde te boeken, boekte de site wel steeds de goedkoopste weg, vandaar dat de prijs opliep. Gelukkig bood de man van de helpdesk telefonisch de tickets te reserveren voor mij. Zodoende had ik twee kaartjes heenreis voor 46 euro per

8

stuk en de terugreis voor jawel 35 euro! Mijn dag was weer helemaal goed. Nu maar hopen dat ze op tijd per post binnen waren (als dat maar goed gaat). Weken gingen voorbij, De bootindeling werd bekend, nu afspreken om gezamenlijk te oefenen. Dat valt niet mee in de zomermaanden. Er is steeds wel iemand op vakantie. Een week van te voren op een zondag lijkt het dan toch te lukken, zij het niet de indeling zoals die in Parijs zal zijn maar wel met de mensen die naar Parijs gaan. Ongeveer tien kilometer hebben we die ochtend geroeid, hier en daar zat alweer een blaar. Volgende week is de tocht 34 km. Lang, dacht ik al kijken naar de blaren op mijn handen. Dat word iedere dag even m’n handen insmeren met ‘hertenvet’. Vrijdag 4 oktober Eindelijk was het dan zover. Het grote avontuur tegemoet. Nog nooit waren Pauline en ik in Parijs geweest. Thuis zoveel mogelijk voorbereid, plattegronden en andere papieren mee, de tickets van de Thalys ingepakt, deze waren keurig op tijd bezorgd. Kleding, roeikleding, reddingsvestje en printer mee. Ja je leest het goed, ik neem een printer mee. Waarom? We wilden een orgineel cadeau voor Mart en Folkert voor hun verjaardag op 6 oktober. We zouden een groepsfoto in Parijs maken, en deze uitprinten en in een fotolijst geven. Vandaar dat ik een printer meenam. Broodjes en andere etenswaren pasten ook nog in de tas. In Goes stapten we op de trein Naar Rotterdam om daar de Thalys te nemen. Heerlijk ontspannen en lekker kletsend kwamen we aan in Rotterdam. Even op de borden kijken op welk perron de Thalys zou arriveren en op gemakje naar het perron gelopen. Keurig op tijd arriveerde de trein. De tassen bij het bagagerek op gestapeld, stond al helemaal vol en onze stoelen opgezocht. In no-time zaten we al in België, dit was te merken aan de sms-jes die op m’n mobiel binnen kwamen. Door naar Frankrijk, weer sms -jes. De weilanden, gebouwen, snelwegen flitsten voorbij, auto’s leken stil te staan. Met 300 km per uur zoefden we door het landschap. Parijs, we waren er. Op Station Gare-du-Nord stapten we uit. Waar nu naar toe. Oh daar richting Metro, stond keurig op de borden aangegeven, nog even langs het loket om metrokaartjes. Ik keek de kunst af bij de Nederlanders voor ons hoe die kaartjes kochten en deed hetzelfde. Het was heel lang geleden dat ik op school frans had, daar is dus weinig meer van over. Ondertussen was de rij achter ons zeker vijftig mensen langer geworden, hadden wij even geluk dat er maar een stuk of zes voor ons waren. Metrokaartje afstempelen, door het poortje en zo de metro in, geen seconde hoeven wachten. Na een rit van ruim een half uur onder de Parijse grond stapten we uit en gingen we naar boven. We kwamen uit op een pleintje zoals ik in m’n hoofd had zitten van de thuisstudie. Maar nu, de plattegrond leek niet meer te kloppen met de straatnamen die we terplekke zagen. Toch moesten we in de buurt zitten van het hotel, maar welke straat moesten we op dat pleintje nemen? Een jonge vrouw zag ons in het rond kijken met de plattegrond en kwam ons helpen, wees de goede weg aan en binnen tien minuten stonden we voor het Kyriad hotel. Na een bakje thee, er was zelfs een waterkoker, koffie en thee op de kamer, gingen en we de omgeving verkennen. Waar zouden we wat kunnen eten? Daar is wel een leuk terrasje, nou de kaart loog er niet om, erg duur, dat wordt het niet en zeker niet als je eigenlijk niet weet wat je besteld. Het pannenkoekenrestaurant ging pas op de franse tijd open, wat wij te laat vonden. Dus kijken of we een winkel konden vinden. Gevonden een supermarkt, hebben ze vast wel wat lekkers om te eten. De supermarkt zag er toch anders uit dan dat in thuis gewend ben. Bleek het een biologische super te zijn. We vonder er heerlijke verse koude pas ta’s. Heerlijk van gegeten. Wat we over hadden ging de koelkast in, zelf die was aanwezig in onze hotelkamer. Wat een luxe!

9

Zouden de anderen ook al gearriveerd zijn? We hadden nog niemand gezien, telefoonnummers hadden we niet. Ja ik had die van Carla en ze heeft whatsapp, dus een whatsappje naar Carla. Gelijk wordt ik toegevoegd aan de whatsapp groep ‘Parijs’ en stonden we met iedereen van de roei in contact. Zaterdag 5 oktober Wat een hitte, ik bedoel in onze hotelkamer, airco hielp niet, alleen herrie, geen verluchting. Zodoende hadden we ’s avonds de balkondeur maar open gezet, zodat het ’s nachts wat kon afkoelen. Later bleek dat wij niet de enige waren die het zo warm hadden. Het zal ongeveer half 9 zijn geweest dat we opstonden en langs de bakker gingen voor heerlijke broodjes. Daarna de metro in naar hartje Parijs. Vandaag gaan Pauline en ik Parijs verkennen. Waar we begonnen maakte ons niet zoveel uit, we waren nog nooit in Parijs geweest. Richting Eifeltoren, die moet je toch wel gezien hebben. Om het plein onder de eifeltoren op te kunnen moesten we over een wit -rood gespannen lint heen. Waar was dat dan voor? Geen idee. Op het plein stonden lange rijen mensen te wachten om op de toren op te kunnen.

Zonde van onze tijd om in de rij te staan. Wat gebeurt daar nou? Langzaamaan werd het plein toerist vrij gemaakt door het rood-witte lint verder het plein op te schuiven erachter stonden bewakers met jawel machine geweren. We zijn maar een eindje verderop gaan staan. Zou er een hoge piet aankomen of zo? Geen idee, en ik weet het nog niet. Een uur later was het plein weer vrijgegeven. ???? We liepen verder langs de Seine richting de Notre Dame. Heel veel gezien en genoten van drijvende tuinen tot een meidensportschool die bezig was met een training. De vele bruggen waren zeer mooi, overal hingen wel slotjes aan. Hier zouden wij morgen onderdoor varen! Wat een belevenis.

10

In de drijvende tuinen hingen reddingsboeien, klaar voor gebruik, moet je in Nederland niet zo ophangen, zou het niet overleven.

Eén van de vele bruggen waar slotjes aanzaten. Bij de Notre Dame aangekomen, was voor ons nog een hele tour om deze te vinden, straatje links of toch straatje rechts eindelijk gevonden, besloten we ook om even binnen te kijken. Oh hier is de rij, we zijn zo binnen. Tot dat Pauline nog eens goed keek… bleek het eind van de rij zeker 100 meter verder te zijn. Ahum, nu stonden we toch al half in de rij dus bleven we maar staan, hoorden wel wat gemopper, maar dat verstonden we niet. Binnen 10 minuten waren we in de Notre Dame. Zeer mooie kathedraal. Er begon op dat moment ook nog een mis. Op gemakje gingen we terug naar de metro richting hotel, vanuit daar zouden we ’s avonds met de gehele groep uit eten gaan. Voordat we vertrokken naar het restaurant kregen we eerst de spullen voor de roeitocht, T -shirt, consumtiebonnen en een breekstaafje (voor licht in de ochtendduisternis). Nou snel nog even de spulletjes terug brengen in de kamer, dan kunnen we gaan eten. Wij snel de lift in, deuren dicht en ja hoor, ook het licht uit in de lift EN ook de noodverlichting uit. Nou dan is het echt donker in de lift. Hebben wij weer. Help! Ik ging op zoek naar de knoppen, je ziet echt niks… de eerste best knop die ik tegen kwam drukte ik maar in, en daar ging het licht aan. Gelukkig, ik zag al ons uren vast zitten in de lift. Dat werd het verdere verblijf trap lopen. Het eten in het restaurant was smaakte goed en het was heel gezellig. We konden ook meegenieten van het parkeerprobleem van Parijs. We zaten voor het raam, aan de overkant stonden auto’s langs de stoep geparkeerd, een geparkeerde auto reed weg, en gelijk wilde de volgende auto inparkeren, maar er zat alweer een andere auto achter, dus moest verder rijden, De volgende was zeker een halve meter te lang, maar moest het toch proberen, je weer maar nooit. Zo ging het nog een paar auto’s verder en wij maar lachen. Eindelijk een auto die dan wel kon inparkeren, beetje duwen aan de voorkant, beetje duwen aan de achterkant, nog een keertje en stond keurig geparkeerd. Na het eten nog een groepsfoto gemaakt. Aan Els gevraagd of ze nog even lang onze hotel kamer kwam zodat de groepsfoto uitgeprint kom worden voor Mart en Folkert. Vroeg onder de wol, want morgen gaat de wekker om half vijf.

11

Zondag 6 oktober. Half vijf, twee telefoons gingen gelijk af, opstaan spullen voor de tocht pakken en in de lobby van het hotel op elkaar wachten. Om vijf uur vertrokken we richting de Parijse roei. Met de auto is dat nog een hele tour. Gelukkig doet de tomtom zijn werk goed en staan we om half zes op de roei voor een ontbijtje. Ruim duizend man/vrouw is bijeengekomen voor het grote spektakel. Buiten is het nog pikkedonker. Na het franse ontbijt is het tijd om naar de boten te gaan. De boten worden op deze plaats al vaarklaar gemaakt om zo snel mogelijk het water op te kunnen. Met een lampje op mijn hoofd kan ik gelukkig zien wat ik doe. Als de boten gereed zijn dragen we ze naar het vlot, zeker 100 meter verder. Wat een gekrioel van boten en mensen, zo’n tweehonderd boten moeten het water op en dat allemaal voor zeven uur want dan is de start. Hier lopen ook vlothonden rond, zodra de boot in het water ligt, moet je gelijk instappen en weg varen. Als het iets te lang duurt wordt je gelijk aangesproken dat je moet opschieten, althans zo begrijp ik het, verstaan doe ik het niet. Op het water is het een prachtig zicht, donker steeds meer boten el overal die breekstaafjes in alle kleuren, heel indrukwekkend. Het wachten duurt lang. Af en toe wat anders zitten, ik voel m’n spieren nu al, ik wil roeien. Het wordt steeds drukker op het water, hutje aan mutje liggen vele boten te wachten op het startsein. Bijna zeven uur, je hoort sommige mensen op de boten slaan met hun handen, iedereen gaat meedoen, kippevel krijg je ervan wat een ervaring. Dit is gaaf. Eindelijk zeven uur, langzaam komt de vloot in beweging dit vereist wel goed stuurmanschap, zo dicht varen de boten op elkaar. Langzaam wordt het veld ruimer en krijgen we wat meer ruimte om te roeien maar het blijft opletten. De tocht is schitterend. De stad trekt aan ons voorbij, de Eiffeltoren, schitterende bruggen, hoog genoeg en breed genoeg.

Foto van Erik

12

Langzaam wordt het ook lichter. De tocht gaat voorspoedig, halverwege, na het ronden van het eilandje wordt er gewisseld van stuurvrouw (Pauline) naar stuurman (Dirk). We hebben nu stroom mee. En roeien we het hele stuk terug. Af en toe een rustpauze voor de inwendig mens. Wat is dit een mooie tocht. Langzaamaan moet ik na ar de wc. Help. Waar kunnen we even aanleggen, maar helaas, het lukt niet om iets te vinden. Hoe zouden ze dit in de andere boten doen? denk ik. De laatste vijf kilometen roei ik niet lekker meer, de druk in m’n blaas is te hoog geworden. Het eindpunt is in zicht, het duurt nog een hele poos voor we aan kunnen leggen, veel boten voor ons. Maar alles is weer keurig geregeld aan het vlot. En met behulp van de franse jeugd word onze boot uit het water gehaald en naar de plek op het droge gebracht. Nu naar de w c. Na terugkomst snel meegeholpen om af te riggeren. Alles opruimen, boten weer op de botenwagen.

Ondertussen was het denk ik half twaalf. Tijd voor de lunch. Voor de botenhuizen, was de vlonder ingericht met tafels en stoelen voor ruim duizend man, grote schalen paella waren klaargezet. Met dienblad volgeladen met lekkers een plekje gezocht en met z’n allen heerlijk zitten eten in de zon die ondertussen was doorgebroken. De hele tocht was het bewolkt geweest.

13

Na het eten kregen Folkert en Mart ieder nog een cadeau voor hun verjaardag. Na de lunch gingen we terug naar het hotel. We waren weer een hele ervaring rijker. Moe, even liggen hoor, even bijkomen. Maar GEEN blaren. De week ervoor had ik nog blaren. Nu flink gesmeerd met ‘hertenvet’ en zie het resultaat: geen enkele blaar na ruim dertig kilometer! We waren eigenlijk best wel moe, maar om een hele middag niets meer te doen vonden we zonde, nu zijn we in Parijs dus stippelde we nog een route uit, We gingen naar het hoogst punt van Parijs om van het uitzicht over de stad te kunnen genieten. We stapten de metro uit en gingen de trap op, en nog één en nog één nog één. Hoeveel komen er nog? Iedereen haalde ons in. Wij waren versleten en stikten van het lachen, hoe doen die mensen dat zo even naar boven. Eindelijk boven de grond stond ons nog een verrassing te wachten: nog meer trappen naar boven. Na dertig kilometer roeien voel je die trappen echt. Maar het uitzicht was prachtig. Daarna zijn we nog de wijk ingegaan waar alle schilders zaten. Veel mooie schilderijen gezien en de sfeer geproefd. Daarna weer alle trappen naar beneden en moe in de metro geploft. Versleten! Blij dat we terug waren in het hotel. Het was een hele mooie ervaring! Wat ik die avond nog gedaan heb weet ik niet meer, maar het zal vast niet veel meer geweest zijn te moe. Oh ja, nog even gescyped (of hoe je dat ook mag schrijven) met m’n dochter, die zou de volgende ochtend vroeg met school naar Berlijn gaan voor vier dagen. Maandag 7 oktober. Bijtijds opgestaan, spullen alvast ingepakt en bij de bakker bijna de hele groep ontbeten. De mensen daar raakten bijna de kluts kwijt, nog een sapje persen en nog één en nog één, iedereen wilde sinaasappelsap, volgens mijn hebben ze het nog nooit zo druk bij de bakker gehad. Maar het ontbijt was heerlijk. Lekker buiten op het terras opgegeten.

14

Na het ontbijt bedankten we elkaar voor het geweldige weekend en wenste elkaar goede reis terug. Terug in het hotel hebben we onze spullen gepakt en de sleutel afgegeven bij de receptie. Gabriëlle was ondertussen al aan het afrekenen. Dat de Fransen niet kunnen rekenen was al snel duidelijk, maar laat ik de details besparen. Op naar de metro richting Gare du Nord. We kwamen zeer ruim op tijd aan op het station en besloten alvast op het perron bij de Thalys te gaan zitten, daar was nog een bankje vrij. We moesten zeker nog drie kwartier wachten. Er zaten nog meer mensen daar te wachten die dezelfde trein moesten hebben als ons. Dat is snel, er werd al omgeroepen dat we de trein al in konden. Wij net jes onze tickets laten zien aan de conducteur die iedereen controleerde die de trein in ging. Helemaal aan de ander kant van de coupe konden we onze bagage kwijt. We zitten goed en wel rustig op onze plaatsen, het duurde nog een half uur voordat we vertrokken, werd er op z’n belgs omgeroepen dat de trein over enkele ogenblikken zou vertrekken naar Essen. Dat kan niet, onze trein vertrekt pas over een half uur! We zitten verkeerd. Twee perrons verder staat nog een Thalys, de onze… De deuren zijn al gesloten als ik bij de conducteur aankom en zeg dat we in de verkeerde trein zitten, of we er nog uit kunnen? Helaas. Geen paniek mevrouw zegt de conducteur ook weer op z’n belgs. Ga rustig zitten, ik kom zo dadelijk bij u. Nou het zweet brak me uit, rustig zitten?! op weg naar Essen. In gedachten zag ik al dat we nieuwe tickets in Duitsland moesten regelen en kwamen we wel op tijd thuis? Eindelijk kwam de conducteur: Zo dames, Jullie zijn in de verkeerde trein gestapt, Jullie moeten beter op de borden kijken. Maar jullie kunne in Brussel overstappen, jullie trein rijdt een half uur achter deze aan. Dus ik zal maar van jullie tickets afblijven. Pfff, wat een opluchting. Hebben wij weer, verkeerde trein, ja op die borden stond zo vroeg nog niks en bij het inchecken heeft de conducteur ook niet gezien dat wij de verkeerde trein instapten. Nu nog in de gaten houden wanneer we in Brussel zijn. Ik heb niet echt meer lekker op m’n gemak in de trein gezeten. Bij Brussel overgestapt in de goede trein, omdat we nog even tijd over hadden nog een rondje langs de winkeltjes op het station gemaakt voordat onze trein aankwam. Eindelijk in de goede trein. Bij Rotterdam overgestapt binnen drie minuten, aan een conducteur op het perron voor de intercity de kaartjes laten knippen, de t rein stond al op het punt van vertek, dus tijd om naar een afstempel automaat te lopen was er niet. En weer hebben we het gehaald. Rustig reden we naar Goes, ja een intercity gaat niet zo hard als de Thalys. In Goes het laatste stukje met de auto en ook wij waren weer veilig thuisgekomen. Het was een onvergetelijk weekend. Antoinette

15

Kerstverhaal - Licht in de duisternis Auteur: Van Dam, M.G. “Ik had me deze kerst toch heel anders voorgesteld. Dit noem ik geen luxe cruiseschip, Jonas!” Met haar arm veegt Kristien haar ooghoeken droog. “Kom op, we hebben geen tijd om stil te zitten.” “Ik kan niet meer. Mijn armen doen zeer, ik ben moe en ik heb het koud.” Jonas zucht. “Ik ook. Dus moeten we in beweging blijven.” Vanaf zijn plek achterin de boot, ziet Jonas dat Kristien de peddel pakt en weer begint te roeien. Ook hij haalt zijn peddel weer door het water, al worden zijn slagen steeds korter. “Weet je wel waar we naartoe gaan?” Kristiens stem trilt. “In ieder geval weg van de dood,” antwoordt Jonas. Hij kijkt om en ziet de lichte onderbreking van het nachtelijk duister. In gedachten hoort hij de paniek in de stemmen van mensen die hij niet kent. Mensen die hij samen met Kristien aan hun lot overlaat. “Geloof jij in wonderen, Jonas?” Zwijgend roeit hij verder. “Ik geloofde er ooit in,” vervolgt Kristien, “nog niet eens zo heel lang geleden geloofde ik dat als je een wens doet als je een vallende ster ziet, die wens uitkomt. En dat kerst een tijd voor wonderen is.” Jonas kijkt weer om naar de vlammen die dansen op het water. “Misschien moeten we omkeren en teruggaan.” Kristien draait zich om. “En net zeg je nog dat we door moeten. Ik wil echt niet terug hoor.” “Sorry, je hebt gelijk. Maar wij zitten veilig in een bootje, terwijl die mensen daar…” In het zwakke maanlicht dat tussen de wolken doorkomt, ziet Jonas de schouders van Kristien schokken. “Sorry, ik liet me even gaan. Maar alles komt goed, hoor je me? Rust anders maar even uit, ik roei wel even voor ons allebei,” probeert Jonas zijn vriendin gerus t te stellen. “Na vanavond geloof ik niet meer in wonderen. Als er wonderen bestonden, was kerstavond niet zo’n hel geworden.” De lucht licht een fractie van een seconde op. Een paar tellen later rolt een wrede donder door de atmosfeer. “Kun je nog roeien, denk je? We moeten het vasteland bereiken voor die bui hier is.” Jonas trekt zijn jas strak om zich heen. Een verdwaalde regendruppel daalt neer op zijn gezicht. De wind trekt aan en brengt het water in beweging. De voorsteven komt los van het wateroppervlak, om met een klap terug te vallen. Kristien gilt. “Niets aan de hand,” roept Jonas, “Daar zijn die boten op gebouwd. Het wordt pas riskant als de golven van de zijkant komen.” Meer regendruppels vallen naar beneden en opnieuw wordt de donkere hemel doo rkliefd door een bliksemschicht. De golven worden hoger en laten de boot steeds harder deinen op het water. Het korte moment dat de bliksem het water verlicht, merkt Jonas op dat ze schuin op de golven beginnen te varen. De regen valt met grote stralen uit de lucht en de boot begint steeds meer te schommelen. “Volhouden, Kristien.” “Jonas, ik ben bang. gaan we omslaan?” Haar stem verraadt dat ze huilt. “Nee, natuurlijk niet. Ik geloof dat ik rechts van ons net land zag, dus ik ga de boot die kant op sturen,” schreeuwt Jonas, die zichzelf nog amper boven de wind uit kan horen. Met krachtige slagen draait hij de boot, waardoor die rechter op de golven komt te liggen en minder schommelt. “Jonas! Jonas!” Kristien draait haar hoofd om. In het licht van de bliksem meent hij een glimlach op haar gezicht te zien. Ze wijst naar rechts en roept iets wat hij amper kan 16

verstaan. Als hij haar arm volgt, neemt hij haar enthousiaste reactie over. Een paar honderd meter bij hen vandaan danst een licht door de lucht. “Roeien, zo hard je kunt,” roept hij naar voren. Het onweer hangt bijna recht boven hen als ze de vuurtoren hebben bereikt. Jonas duwt de deurklink naar beneden en tot zijn verbazing gaat de deur gemakkelijk open. Eenmaal binnen roept hij een paar keer, maar niemand reageert. “Gaat het, lieverd?” Kristien barst in tranen uit. “Nee, natuurlijk gaat het niet. Onze vakantie gaat in vlammen op, kerst is verpest en al die mensen die…” Jonas slaat zijn armen om haar heen. “Stil maar. Wij leven nog. We hebben elkaar nog. Dat is het belangrijkste.” Hij voelt in zijn jaszak en haalt er een doosje lucifers uit. Hij strijkt er een aan en in het zwakke licht van de vlam kijkt hij rond. Ze staan aan het begin van een wenteltrap. Daarnaast staat een vervallen tweezitsbank, waarop ze tegen elkaar aan gaan zitten. Gegrom en geblaf haalt Jonas uit zijn slaap. Kristien ligt met haar hoofd op zijn schoot te slapen. “Wat moet dat hier in mijn vuurtoren?” vraagt een norse stem. “Sorry dat we hier zo zijn komen binnenvallen,” antwoordt Jonas, “Onze reddingsboot raakte op drift en in de storm zagen we het licht van deze vuurtoren en we zijn hier gaan schuilen.” “Komen jullie van dat schip af dat in de hens staat?” Jonas knikt. “Hoe laat is het?” “Zeven over acht. Maar zei jij nou dat je het licht van deze vuurtoren had gezien?” Jonas knikt. “Kom eens mee.” De man gaat bij de trap staan. Jonas maakt Kristien wakker en samen volgen ze de vuurtorenwachter naar boven. De hond is naast de deur gaan liggen. Bovenin de lichtkamer wijst de vuurtorenwachter naar de lamp in het midden van de ruimte. “Dus jullie hebben die lamp zien branden? Zie je die barsten? Dat ding is al zes jaar kapot.” “Maar hij brandde,” fluistert Kristien. “Sorry meid, maar vannacht zal hij niet hebben gebrand. Kom, ik zal e en kop thee voor jullie maken, en dan breng ik jullie naar het dorp.” De man loopt de trap af. Jonas en Kristien kijken uit het raam van de vuurtoren uit over het water. “We voeren recht op open zee af,” fluistert Jonas. “Dus zonder het licht van deze vuurtoren…” “Dat licht heeft ons gered. Dat noem ik nog eens een kerstwonder.” Jonas pakt Kristiens hand beet en kust haar

17

Breken, brak, gebroken! We hadden al een heerlijke week zonnig warm zomerweer gehad in ons franse vakantiehuis. Een fantastisch zomerverblijf waar we al 7 jaar enkele weken per jaar doorbrengen. Een huis op 300 meter hoogte in de heuvels van de Midi-Pyreneeën met een fenomenaal uitzicht over de velden en dorpjes in het 200 meter lagergelegen dal dat geheel omringd is door heuvelruggen die vanaf ons huis op 30 à 40 km te zien zijn. Zelfs een heus “Chateau” dat tegenover ons op een lager gelegen heuveltop ligt maakt deel uit van het fascinerende panorama. Langs het, voor ons zwembad gelegen, doodlopende zandweggetje, waaraan slechts drie huizen liggen, worden ’s morgens schapen naar de groene hellingen gedreven en ’s avonds gaan ze onder begeleiding van een herder weer terug naar de stal. Al met al een idyllisch tafereel waar we iedere keer weer van onder indruk zijn. Het weer werd de tweede week iets koeler met regenkansen dus dan gaan we vaak in de omgeving allerlei authentieke en karakteristieke dorpjes bezoeken. ’s Woensdags waren we naar Rocamadour geweest. Een schitterend pelgrimsoord dat geheel tegen een heuvel is aangebouwd. Vanaf L’Hospitalet, een plaatsje tegenover Rocamadour heb je er een adembenemend uitzicht op. We hebben het al vaak gezien maar het is iedere keer weer een ultiem genot om vanaf de parkeerplaats in L’HospitaletRacamadour te zien liggen of misschien wel beter, te zien hangen. Na ons bezoek daar gingen we tegen de avond weer terug naar ons huis. We reden de tuin in en ik parkeerde de auto onder een van de vele notenbomen van de boomgaard. We haalden onze onderweg gekocht spullen uit de auto en brachten ze naar binnen. Ria begon ze op te bergen en ik bleef nog wat in de boomgaard rondhangen. Niks bijzonders, gewoon genieten van de omgeving. Op mijn dwaaltocht zag ik een drie centimeter dikke nagenoeg rechte tak van een meter of twee liggen. Ik raapten hem op liep er even mee rond tot ik hem te lang vond. Kleiner zou beter zijn. Ik had hem ook weer gewoon weg kunnen gooien maar gedachteloos koos ik er voor om die tak in mijn handen te pakken en trachtte hem in tweeën te breken. De tak boog door en maar leek taaier e n sterker dan ik dacht. Dat liet ik niet op me zitten en spande mijn armen tot het uiterste in, de tak boog en plots met een korte droge knal knapte die in tweeën en op het zelfde moment kreeg ik een ongekend felle pijnscheut in mijn rechter schouder. Ik gaf een luide gil, liet de gebroken stok vallen en greep met een van pijn vertrokken gezicht maar mijn rechterschouder. Ik snapte er in eerste instantie niets van. Wat was er gebeurd? Het leek wel of iemand er keihard met een hamer tegen had geslagen. Uiteraard was er niemand dus moest het gekomen zijn doordat ik zo stom en onnadenkend was geweest die tak op zo’n manier te breken. Ik ging naar binnen en Ria schrok zich een ongeluk toen ze mijn van pijn vertrokken gezicht zag en het boze gefoeter aanhoorde. “Wat is er gebeurd” vroeg ze ongerust. Ik vertelde haar wat ik had gedaan. Natuurlijk vond ze dat erg dom en achteraf kon ik haar daar geen ongelijk in geven. Onze gedachten gingen uit naar een spierverrekking of zo. We probeerden de pijn met warmte wat te verzachten, maar veel hielp dat niet. Die nacht kon ik niet slapen van de pijn. Liggen was een haast onmogelijke opgaaf. Ik was blij toen de eerste zonnestralen boven de heuvels uitkwamen. Ik mijn bed uit en ben me gaan scheren en douchen. Alles moest ik nu met mijn linker hand doen en ik kan je verzekeren dat dat niet mee valt voor de eerste keer. Nat scheren lijkt dan een beetje op oarsen in je skiffje en toch op koers willen blijven! Ik kon mijn rechterarm vanuit mijn schouder haast niet meer bewegen. Nadat ik me zo goed en zo kwaad als het ging had gewassen en aangekleed, pakte ik de autosleutel en liep naar buiten. “Wat ga jij doen?” vroeg Ria ongerust. “Ik ga eens proberen of ik nog auto kan rijden”, zei ik terug. Ze liep mee naar buiten ik opende de autodeur en ging achter het stuur zitten. Mijn rechterelleboog legde ik op het hoge middenconsole en probeerde de versnellingspook te verzetten. Al snel moest ik dat opgeven want van iedere poging om die te verzetten kreeg ik forse pijnscheuten in mijn schouder. Nou, daar zat ik dan, 900 km van huis, in 18

de wetenschap dat we over twee dagen we het huis uit moesten en ik kon niet meer autorijden! Wat nu? Ik ben naar het, op een vijftal minuten lopen gelegen, huis van de eigenaresse gegaan en haar verteld van de situatie. Gelukkig spreek ik een beetje verstaanbaar Frans en ze begreep snel wat er aan de hand was. Ze zei me naar huis te gaan en zij zou dan fysiotherapeut en een dokter waarschuwen. En inderdaad belde ze na een klein uurtje op dat ik om drie uur bij een fysiotherapeut in Vayrac terecht kon. Om half drie kwam ze ons ophalen en we zijn met haar meegereden naar het 15 km verderop gelegen Vayrac. De fysiotherapeut, Jean Naya geheten, heeft me gedurende een half uurtje onderzocht en kwam tot de conclusie dat er zware beschadigingen waren aan pezen van mijn rechterschouder. Tijdens het onderzoek vertelde ik hem nog dat ik op 6 oktober met een roeitocht op de Seine in Parijs zou meedoen. Hij keek me onmiddellijk met dwingende ogen aan, priemde zijn wijsvinger tegen mijn borst en riep: “ Regardemoi, no, ne fait pas ça, NON!” Ik begreep meteen dat het hem ernst was en ik zei hem te gehoorzamen. Na ruggespraak gehouden te hebben met de eigenaresse zei hij dat ik naar Saint Céré moest om bij het radiologisch centrum röntgenfoto’s en een echo te laten maken. Hij hoopte dat de pezen niet geheel afgescheurd zouden zijn. Toen we weggingen vroeg ik hem hoeveel het kostte en hij antwoordde: “Rien monsieur, je voussouhaitbonne chance.” De eigenaresse bracht ons weer naa r het 30 km verder gelegen Saint Céré naar het daargelegen radiologische centrum. De foto’s waren snel genomen en ook de echo liet niet lang op zich wachten. Tijdensdatonderzoekzei de arts plots tegen me: “Vous avez un gros problème, monsieur! Il y a des ruptures dans les tendons !” Helemaal begrijpen wat hij zei deed ik niet maar hij legde het uit aan de eigenaresse. Aan haar gezicht kon ik aflezen dat het niet zo best was. Zo goed en zo kwaad als ze kon legde ze me uit dat ik erg voorzichtig moest zijn omdat er anders nog meer schade zou kunnen gebeuren. En ik moest mijn rechterarm in een mitella doen om mijn schouder nog enige rust en ondersteuning te geven. Daar we nog boodschappen moesten doen heeft ze ons naar een supermarché van LeClerc in Saint Céré gebracht waar we voor de komende twee dagen nog de nodige inkopen konden doen. Zij zocht ook een mooie sjaal voor me uit die als mitella dienst kon doen. Daarna zijn we naar huis gereden en ik vertelde haar dat ik contact op zou nemen met mijn verzekeringsmaatschappij. Na aan Interpolis het gebeuren verteld te hebben en ik de onderzoeksresultaten had doorgegeven kreeg ik al snel de toezegging dat er een chauffeur naar ons toe zou komen om ons naar Nederland terug te rijden. Alleen zou die pas maandagavond bij ons kunnen zijn. We moesten echter zaterdagochtend om 10 uur het huis uit omdat er dan andere gasten kwamen. Ik belde weer naar de eigenaresse om dat door te geven en een oplossing voor het ontstane probleem te zoeken. De verrassing was groot toen ze tegen me zei dat dat geen probleem was, want ze had in Thégra nog een huis dat niet verhuurd was. Daar konden we in tot de chauffeur ons kwam ophalen. Groot was onze opluchting. Ook heb ik toen Scaldis gebeld om door te geven dat ik niet mee zou kunnen doen met de roeitocht in Parijs. Dat deed me eigenlijk meer zeer dan mijn schouder. Ik moest noodgedwongen het team waar ik me zou roeien in de steek laten en dat viel me zwaar. En een roeitocht op de Seine in Parijs, waar we ons zo erg op hadden verheugd, moeten missen,….amai, amai…dat deed ook flink zeer. Ik kreeg uiteindelijk Els Scheele aan de lijn. Die schrok er wel van. Ze zou het door geven. Vrijdags hebben we onze spullen zo veel mogelijk weer ingepakt en klaar gezet om in de auto te laden. Die zaterdagochtend kwam letterlijk de gehele familie naar ons toe. De eigenaresse met haar man in gezelschap van hun twee dochters die elk twee kleine kinderen had. Het was bijna een feestje! Met haar man ben ik toen in mijn volgeladen auto naar het 10 km verderop gelegen dorpje Thégra gereden en Ria reed met een van de dochters mee. Een modern huis met ook een fraai uitzicht maar toch minder wijds dan ‘ons eigen huis’! Even later kwam Ria ook aan met de dochter en ze hadden nog een hele lading kachelhout meegenomen voor de open haard. Het was een fris weekend en met

19

het hout konden we het huis warm stoken. Met de dochter hebben we nog boodschappen voor het weekend gedaan in Gramat. Nadat we ons in ons nieuwe onderkomen hadden geïnstalleerd heb ik de open haard aangemaakt want erg warm was het er niet. Na veel gemuggel met één arm lukte het me uiteindelijk de brand erin te krijgen en algauw werd het binnen warmer. Ria moest mijn werk nu overnemen en ging het eten bereiden. Ondanks onze vermoeidheid hebben we met smaak lekker zitten eten. Na nog even naar de TV te hebben gekeken zijn we vroeg naar bed gegaan. Van slapen was de laatste dagen weinig terecht gekomen. Ik was echt gaar. Ik moet al snel in slaap gevallen zijn want tegen drie uur werd ik wakker van de pijn. Ik lag op mijn rechterzij en dat voelde niet best. Van slapen kwam niet veel meer die nacht. ‘s Zondags hebben we wat gelummeld want veel was en konden we niet doen. Een kleine rondwandeling in de buurt naar het dorpje Thégra gemaakt maar het weer was niet best. Regenachtig en fris. We waren blij dat de openhaard brandde. Tegen de avond kregen we bericht dat de chauffeur maandag tegen de avond zou arriveren in Thégra waar hij in het kleine hotelletje “Giscard” zou overnachten. Het was meteen een mooie gelegenheid om van te voren met hem kennis te maken. We zijn ’s maandags weer teruggelopen naar dat hotelletje en alvast een tafel besproken om met hem te dineren. Tegen 7 uur waren we weer terug in het hotelletje en Hans, zo heette onze chauffeur bleek een sympat hieke man te zijn van 71 jaar. Hij deed dit werk al 9 jaar en aan zijn verhalen te horen had hij ook al heel wat meegemaakt. We hebben gezellig zitten eten en na het diner heeft de hoteleigenaresse ons met haar auto teruggebracht naar ons huis. Het was namelijk al donker en op die smalle kronkelige weggetjes is het ’s avonds niet veilig lopen. Hans zou de volgende ochtend tegen tien uur bij ons zijn en dan konden we de reis naar Nederland beginnen. We waren al vroeg op en hebben alle bagage in de auto geladen. Om tien uur werd Hans door de hoteleigenaresse bij ons afgezet en tegelijkertijd arriveerde de eigenaresse van ons huis. Na een praatje met haar gemaakt te hebben werd het tijd om te vertrekken. Ik vroeg haar hoeveel ik haar verschuldigd was voor het huis en alles wat ze voor ons had gedaan. Nooit zal ik haar antwoord vergeten: “Rien, monsieur, c’est la solidarité”. Ongelooflijk toch zoiets. We bedankten haar hartelijk en ik gaf haar nog geld om van ons iets voor haar kleinkinderen te kopen. Dat was wel het minste wat ik kon doen. We stapten in en reden zwaaiend weg. We hebben twee dagen over de reis gedaan. Onderweg hebben we in Orléans in een Kyriad hotel overnacht. De volgende ochtend om 9 uur zijn we weer doorgereden. Even na drie uur waren we weer in ons eigen huis. Blij dat het tot nu toe allemaal goed was verlopen. Ria heeft Hans naar het station in Goes gebracht. Dan kon hij die zelfde avond nog op tijd thuis zijn. Hij kwam uit Amstelveen. Die avond natuurlijk alles uitgepakt en eten gehaald bij de Chinees. De volgende dag had ik een afspraak met de huisarts en die constateerde dat het niet zo best was met mijn schouder en stuurde me door naar de orthopedist. Daar kon ik op 1 oktober terecht. Hij heeft toen ook mijn schouder onderzocht en onder het noemen van allerlei Latijnse namen bewoog hij mijn arm en schouder in allerlei richtingen. Een paar daarvan deden fors pijn. Ik kreeg een verwijzing naar het radiologisch centrum in Vlissingen waar op 16 oktober röntgenfoto’s en een MRI moesten worden genomen. Toen kwam 4 oktober, de dag dat we niet naar Parijs gingen. Op 6 oktober hebben we in gedachte de hele roeitocht meegemaakt en steeds zeiden we tegen elkaar, nu zouden we dit of dat doen. We probeerden ons een voorstelling te maken van wat er zich allemaal afspeelde op de Seine. Groot was dan o ok onze verrassing toen we een paar dagen later geheel onverwachts een ansichtkaart uit Parijs kregen met alles namen van de deelnemers van Scaldis er op. Waren we toch nog echt meegevaren! Super, bedankt en die kaart krijgt een speciaal plekje op mijn boekenplank. Ook genoten we van de verhalen die we later hoorden. Het moet echt een heus spektakel geweest zijn. Als er weer eens op de Seine geroeid gaat worden zijn we wel van de partij, dat kan ik je verzekeren.

20

Op 24 oktober kreeg ik in Zierikzee er de uitslag van. Ja, ja..,zo zie je nog eens wat van Zeeland. De orthopedist deelde me mee dat er in mijn schouder twee pezen voor 90% waren afgescheurd en dat hij die middels een operatie gedeeltelijk kon herstellen. De kracht die ik in mijn arm had zou nooit meer hetzelfde zijn. Dat was een tegenvaller want, doordat ik steeds minder pijn kreeg en steeds meer met mijn arm kon doen, dacht ik dat het wel zou genezen zonder operatie. Niet dus! Het mankement aan mijn schouder zou je kunnen vergelijken met een bijna gebroken dol. Als die nagenoeg helemaal is afgebroken kun je niet meer goed roeien en moet de dol gerepareerd worden. Tot de reparatie kun je eigenlijk alleen met heel veel moeite nog een beetje voorzichtig roeien. Het wordt eigenlijk meer oarsen in je eentje en dat is vaak knap lastig! Zo heb ik de laatste weken ervaren. Het gaat wel, maar niet erg gemakkelijk en vlot. De operatie is nog daar aan toe, maar er hangt ook wel een lange revalidatietijd aan vast. Je hoort verhalen van een jaar tot anderhalf jaar fysiotherapie. Ik heb me voor genomen om met dag één te beginnen en per dag het herstel te stimuleren. En voor je het weet zit ik weer in een roeiboot te genieten zoals ik de afgelopen tijd heb gedaan. Op 9 december gaat het mes erin. Dat zal allemaal wel niet erg lekker wezen, maar dan kan ik tenminste met het herstel beginnen. Van Klipspaan. Deze keer eigenlijk Knakspaan.

21

Koning Wintertocht in de poel des verderfs Roeien in de poel des verderfs, roeien in de stad van de walletjes, de coffeeshops, de grafitti , de leernichten, roeien in Amsterdam drie dagen na Sinterklaas. Roeien als plattelanders in de grote stad. Adembenemend was dat. Voor mij was het denk ik al de tiende keer en toch is het steeds weer een andere ervaring. Dit keer geen uitbottend jong groen langs de grachten, dit keer geen zwoele zomertocht op de Amstel , geen cryptotocht in het begin van de herfst, maar een wintertocht in december. Bij de inschrijving een half jaar geleden, zag ik een barre tocht voor me met veel ontberingen en bijbehorende heroiek. Niets van dat alles. Een paar dagen na de sinterklaasstorm stond er wel een briesje , maar die was alleen voelbaar op het open water boven de zuidelijke ingang van de IJtunnel. In de grachten roeiden we in kalm water. Niet dat het roeien kalm was trouwens. Rondvaartboten ter grootte van kleine vliegdekschepen zijn altijd de sterkste als je zelf in een vier met stuurman zit. Dat betekende zeer alert sturen, veel bak- of stuurboord best, strijken, slippen , houden etc. Deze commando’s volgden elkaar in hoog tempo op, zeker in de grachten waar er opeens weer een boot kon opduiken. Dus geen moment saai. Scaldis was met de bemanning voor twee vieren afgereisd naar de hoofdstad , waar roeivereniging De Amstel onze gastheer m/v was. Over deze gastheer m/v niets dan goeds. Beschaafde 50+-ers hielpen ons de boten over een rol het water in te loodsen. Wel moesten enkele Scaldianen leren dat de boot precies haaks op de rol moet staan. Na afloop hadden de gastvrouwen m/v voor voortreffelijk hete en smakelijke erwtensoep met bijbehoren gezorgd. In de grachten genoten wij van mooi Amsterdam: koopmanshuizen, grachtenpanden in de door Wilders zo verafschuwde grachtengordel, het Centraal Station, het Rijksmuseum, Artis, het NEMO, mooie bomen en mooie mensen. Het is toch verbluffend hoeveel toeristen van een jongere generatie ons vanuit de rondvaartboot of vanaf de bruggen zo fotogeniek vonden, dat straks menige schoorsteenmantel in Tokio, Seoel, Detroit of Barcelona opgefleurd zal worden door Scaldianen in het rood in de boot. Wij zijn blij dat we op deze wijze een rol hebben kunnen vervullen in deze internationale verbroedering. Mede namens mijn ploeggenoten danken wij de toercommissie RV Scaldis voor haar inspanningen om deze tocht mogelijk te maken. Gert van der Slikke

22

Ganze-regatta 2014 Beste Scaldianen; noteer in je agenda: “Zaterdag 8 maart 2014 –GanzeRegatta” Ook deze editie hopen we weer veel roeiers te mogen verwelkomen. Bij deze wedstrijd wordt weer gestart vanuit de stadshaven in Goes en 4,3 kilometer later gefinisht aan de boorden van de Oosterschelde. Dit jaar pakken we extra feestelijk uit: het is namelijk het 2 e lustrum, ofwel de 10e editie! Voor deze editie zijn we op zoek naar foto’s van 10 jaar GanzeRegatta, dus willen we je vragen de fotoarchieven in te duiken en foto’s te mailen of in te leveren bij één van de commissieleden. Naast jullie massale opgaven voor deelname aan de wedstrijd, hopen we ook te kunnen rekenen op JOUW inzet. We nodigen je dan ook van harte uit om je op te geven als vrijwilliger. Dit kan vanaf nu per mail, of op de nieuwjaarsborrel; er zal een verloting plaatsvinden onder de tot dan ingeschreven vrijwilligers: maak kans op mooooooooieprrrrrrrrijzen!  Haar 10e verjaardag wil de GanzeRegatta natuurlijk vieren met veel taart! Dus taartenbakkers: geef je op om mooie taart te schenken aan ‘de Gans’. Hiernaast zijn we nog op zoek naar een fotograaf, dus ben of ken je iemand die leuke kiekjes kan schieten, en de 10e GanzeRegatta graag vast wil leggen: geef het door! We hopen weer op goed weer, lachende gezichten, een spannende strijd, een gesmeerde organisatie, minstens zoveel persaandacht als vorig jaar, een heerlijke, gezellige afsluitende maaltijd en dit kan natuurlijk niet zonder: JULLIE! Groeten van de Ganzen Nina van Haperen (Oppergans) Carla Michielsen (Geldgans) Joeri de Dreu (Tijdgans) Guido Françoijs (Baangans) Andrea Stam (Koek &… gans) Dana Rijksen (… & Zopiegans) [email protected]

23

Nieuwjaarsreceptie

Nieuwjaarsborrel zaterdag 4 januari Op zaterdag 4 januari proosten we samen op het nieuwe jaar. Iedereen is welkom vanaf 16:00 uur in ons paviljoen.

Traditioneel vragen we iedereen enkele “lekkere hapjes” mee te nemen

Ook zal onze nieuwe skiff gedoopt worden en wordt de Herman Dorgelo terug in de vaart genomen nu als echte "Scaldis" boot. Verder krijgen alle commissies de kans een kort e mededeling te doen aan alle leden. En vindt er net als vorig jaar een veiling plaats. De opbrengst is voor een nader te bepalen doel.

24

Bardienst Op de “stamtafel” staan altijd mandjes met suiker, melkcupjes, zakjes voor chocolademelk, zakjes cup-a-soup en lepeltjes. Verder dienbladen voor koffiekopjes en theeglazen, de theedoos gevuld met allerlei soorten theezakjes en een paar afvalbakjes. Het klaarzetten van één of meerdere thermoskannen koffie (de hoeveelheden om koffie te zetten staan op het blik met koffie). Het klaarzetten van een thermoskan kokend water voor thee, chocolademelk en soep. Het klaarzetten van dozen met koeken. Let op: de juiste thermoskannen gebruiken voor koffie of water. Bijvullen van theedoos en mandjes met suiker, melkcupjes, zakjes chocola en soep. In het keukenkastje linksonder het aanrecht aan de kanaalzijde staan voorraden thee, koeken, suiker en chocola. In het keukenkastje onder de spoelbak van het aanrecht aan de andere zijde staan voorraden koffie, melkcupjes en koffiefilters. Eventuele limonade en/of sap staan in de koelkast. Bij opening van een nieuwe fles of pak sap schrijf daarop de datum van opening! De rode ordner voor het afschrijven van de consumpties met achterin de te verkopen nieuwe formulieren van € 6,-- en € 12,-- ligt op de stamtafel of op of achter de bar. In het keukenkastje met de thee, koeken e.d. staat ook een donkerblauw blikje met daarin een opschrijfboekje om te noteren wie op welke datum een bedrag aan geld heeft meegenomen naar huis. Dit bedrag wordt later afgedragen aan Dini Kole. Ook is het mogelijk de kantinekaarten per bank te betalen en wel op rekening: 380514400 t.n.v. GRV “Scaldis”. Wel dient het genoteerd te worden in het blauwe boekje zodat de penningmeester de ontvangst kan controleren. Let op: op de Roei blijft nooit geld liggen!! Afwassen en opruimen na afloop van een bardienst. Eventueel handdoek(en), theedoek(en) en vaatdoekje verschonen (in lade linksonder aanrecht aan muurzijde) - indien mogelijk vuile was meenemen naar huis om te wassen. Na beëindiging van de bardienst - let op: of alle knopjes van de koffiezetapparaten uit staan en trek de stekkers van de waterkoker en de koffiezetapparaten uit de stopcontacten, want deze reageren niet op de hoofdschakelaar bij de voordeur! Bij het verlaten van het clubgebouw: * de gordijntjes laten zakken * hoofdschakelaar links naast de voordeur in de hal uitschakelen* terrasdeuren, voordeur en hek op slot doen. Prijzen: * koffie, thee, zakje chocola, zakje soep, glas limonade of sap: € 0,60 * koeken per stuk: € 0,30

25

Rooster bardienst De bardienst is van 9.30 uur tot 12.30 uur op de zaterdagmorgen. Er zijn steeds twee personen ingedeeld. Spreek met elkaar af hoe je de tijd onderling verdeelt. Het is meestal niet nodig om de hele tijd met z'n tweeën aanwezig te zijn. In de keuken hangt een lijstje waarop de werkzaamheden vermeld staan. Vanaf september wordt er weer een nieuw barrooster gemaakt dat aan alle leden wordt toegestuurd.

Als iets niet duidelijk is, vraag het gerust aan één van De Acht (Dini Kole, Gabriëlle Bertels, Henny de Rijke, Joke de Feijter, Lenie Giese, Addie Vogelaar of Koos Dijkens). Bardienst RV Scaldis januari t/m juni 2014 Zaterdagmorgen Tijd: 9.30 uur tot 11.30 uur

Datum

naam

e-mail

jan

04-01 11-01 18-01 25-01

Guido Françoijs Lenie Giese Jan van Baalen Carina van Bennekom

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

febr

01-02 08-02 15-02 22-02

Maria Bom Hendrik Boot Lourens van der Schraaf Robert Glerum

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

mrt

01-03 08-03 15-03 22-03 29-03

Piet de Feyter Ganzeregatta Gabriëlle Bertels Irene Dieleman Henk Bilderbeek

[email protected]

apr

05-04 12-04 19-04 26-04

Romie de Winter Jan van der Weele Jivan Wassenaar Han van der Vet

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

mei

03-05 10-05 17-05 24-05 31-05

Wim Verstelle Ankie Verstelle Nina van Haperen Jacomien Bins-Scheffer Jan Soeters

[email protected] [email protected] ninavanhaperen@hot mail.com [email protected] [email protected]

juni

07-06 14-06 21-06

Ernest Vermeulen Jolanda Dekkers Ellen van Vlaanderen

28-06

Nanda van der Vliet

ernestvermeulen@hot mail.com [email protected] ellen_van_vlaanderen@hot mail.co m [email protected]

[email protected] [email protected] [email protected]

26

Rooster schoonmaak clubgebouw Voor de schoonmaak van het clubgebouw worden alle leden ingedeeld, met uitzondering van de bestuursleden, de materiaalcommissie, de jeugdleden en de roeiers met een beperking. Voor de bardienst geldt hetzelfde, met dien verstande dat ook de jeugd vanaf 16 jaar wordt ingeroosterd. De bedoeling is dat degene die bovenaan het lijstje staat in de betreffende maand contact opneemt met de anderen om af te stemmen wie wanneer wat schoonmaakt. Hoe gaan we de schoonmaak aanpakken? De 'stuur' van de schoonmaakploeg van mei 2013 (Nel Alblas) had de schoonmaak op een handige manier ingedeeld en verdeeld. Wellicht een idee is dat navolging verdient. Ook andere ploegen hebben intussen deze werkwijze toegepast . Het gaat als volgt: De werkzaamheden zijn in vier hoofdgroepen onderverdeeld: (I) keuken en gang : stofzuigen en dweilen ( + handdoeken vervangen); (II) kleedkamers stofzuigen en dweilen (+ wasgoed meenemen, afvalbakken legen en nieuwe zakjes erin); (III) toiletten en fonteintjes schoonmaken, vloeren dweilen, toilethouders vullen, gang extra stofzuigen; (IV) kantine stofzuigen en dweilen. Vervolgens worden de werkzaamheden uitgevoerd volgens een rouleerschema zodat iedereen per week een onderdeel voor zijn rekening neemt. Het hele gebouw wordt op deze manier elke week schoon gemaakt en de karweitjes worden eerlijk onderling verdeeld. Schoonmaakrooster RV Scaldis januari t/m juni 2014 Naam januari 2014

1 2 3 4 5 6

Joke de Feijter-Vinke Piet de Feijter OldaBaarends Carina van Bennekom Simone Berger-van der Veen Henk Bilderbeek

februari 2014

1 2 3 4 5 6

Ernest Vermeulen Jacomien Bins-Scheffer Maria Bom Tjeerd Bouma Carin Brouwer Gabriëlle Bertels

maart 2014

1 2 3 4 5 6

LisetteHolsteijn Irene Dieleman-Sikken Lia van den Hemel Peter Dirkson Eric Jansen Anne de Kok-Postma

27

april 2014

1 2 3 4 5 6

Nico Max Dini Kole-van Eerten Lenie Maccow-Lensink Louis van der Linden Corrie Keus Els van Zwoll

mei 2014

1 2 3 4 5 6

Larissa Sanders Ilse Nieuwenhuijze Joeri de Dreu Carla Michielsen Mart Bax Albert Talen

juni 2014

1 2 3 4 5 6

Antoinette Timmerman Pauline Uijl Johan van Tiggelen Paul Landsbergen Dana Rijksen-Bijl Ad van der Pennen

De Scaldis schoonmaak checklist Het lijstje hangt ook in de keuken van het clubgebouw. Lees het documentje even goed door voor je aan het werk gaat! Wekelijks  Keuken, kantine en gang stofzuigen en zonodig dweilen  Kleedkamers stofzuigen en dweilen  Toiletten en fonteintjes schoonmaken en vloer dweilen  Handdoeken vervangen in kleedkamers en toiletten  Toilethouders nog gevuld?  Afvalbakjes legen en nieuwe zakjes erin doen  Vuile was meenemen en schoon retour brengen Maandelijks (indien nodig meerdere keren per maand)  Afvoerputjes van de douches reinigen Periodiek indien nodig  Ramen en deuren binnen en buiten zemen Wat ligt waar? Materiaal en schoonmaakmiddelen: in het aanrechtkastje of in het berghok. Toilethouders: In de bovenste lade links ligt een blauw sleuteltje waar de houders mee geopend kunnen worden. Toiletpapier ligt boven de grote koelkast in de berging. Schone handdoeken liggen in de keuken in de onderste lade links. Is iets op of mist er iets? Graag een briefje neerleggen of een mailtje naar Dini Kole. [email protected] Geen emmers met vuil water met zand e.d. in de goten van de douches gooien!! maar liever buiten! Ook niet in de gootsteen in de berging, deze zit erg snel verstopt! Om dubbel werk te voorkomen, graag de lijst gedane arbeid in de keuken invullen.

28

Blikkenoverzicht 2013 RV Scaldis Dames blikken Ellen Hilde Mette Mirte Ankie Karine D Heleen Simone Joke Jolinda Debby Maria Monique Romie Saskia Helma Nanda

Heren blikken 5 2 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

Boot blikken Den Onbekenden Nunnenplaatje Zwaakse Weel ´t Slaeck Kats Rack De Dee Kromvliet Rockeplaete

Hans Corné Piet de F Jivan Ad Johan

5 5 1 1 1 1

Stuur blikken 4 1 1 1 1 1 1 1

Jootje Olda Dana Ineke N Lenie

1 1 1 1 1

PINGHENG TRADITIONELE CHINESE REFLEXZONETHERAPIEGENEESK UNDE zenuwreflexologie acupunctuur pg Chinese massage en manueletherapie (tuina)cupping electroacupunctuur W.M.E.M. Terporten moxa Odinstraat 41 ooracupunctuur 4421 LH Kapelle pijnbestrijding met subcutane telefoon: 0113-344427 acupunctuur e-mail: [email protected] traditionele Thaise VNRT licentienr: 900323 therapeutische massage Zhonglicentienr: 2012460007624

29

Ledenadministratie Wanneer je een recente ledenlijst digitaal toegestuurd wilt krijgen stuur dan een verzoekje naar [email protected]. Eventuele adreswijzigingen of andere mutaties ook melden aan bovengenoemd emailadres. Opzegging van het lidmaatschap per 1 januari 2015 dient uiterlijk 1 december 2014 schriftelijk of per e-mail bij de secretaris binnen te zijn. Opgezegd per 1 januari 2014: MirjamLukasse Geert Roumen Thijs Dekker Lisette de Heide Niels van Rooijen Bora Folcherts-Goossen Ann Ceulemans Marianne Oudenaarden MyleneBrantz Jacqueline Mackintosh Wilco Koppelaar Jo Schouwenaar Ellen Oele Irene Roozenburg Hester van Rees Mariette Oosterhof Romie de Winter Nieuw lid per 1 augustus 2013: Kim Dittner, Wilhelminastraat 52, 4484 AJ Kortgene, 0113-301936, [email protected] - jeugd Nieuw e-mailadres: René Wondergem:

[email protected] om

Nieuw adres:Ellen van Vlaanderen, Rijfelstraat 25, 4461 CZ Goes, verdere gegevens ongewijzigd Ander telefoonnummer:

Dean Uitterhoeve: 06-51118353

30

Verjaardagen Januari 02 Paul Landsbergen 07 Ineke Nijssen 08 Nina van Haperen 12 Jivan Wassenaar 14 Andreas van Immerseel 20 Jo Visser 23 Ronald Francoijs 24 Joke de Feyter-Vinke 29 Mette Wagenvoort Februari 01 Lenie Maccow-Lensink, Hendrik Boot 02 Manouk de Jonge 03 Maaike Mostert, Karin van Rosevelt 07 Simone Berger-van der Veen 08 Els van Zwoll 09 HelmaWabeke-Zuijdwegt 10 Koosje Snepvangers-Klap 11 Jan Willem Janse, Wilco Koppelaar 13 Nico Max 16 Ilse Nieuwenhuijze 21 Hilde Oorsprong 22 Koos Dijkens 26 Lourens van der Schraaf Maart 02 Ina Steinmeier-Mol 03 Carla Michielsen 11 Saskia Schoon 17 Willem Beeke 23 Cobie Busser-Schotpoort 25 Marjolijn Lubberts, Ellen van Vlaanderen 29 Jan Soeters 30 Jacomien Bins-Scheffer 31 Dick Borghstijn

31

Bestuur en commissies Voorzitter Hans Nieuwdorp Donkerstraat 24 4463 VV Goes 06-51422843 [email protected]

Secretaris VACANT p/a Leliestraat 84 4461 PJ Goes [email protected]

Penningmeester Koos Dijkens A.M.G. Schmidtlaan 42 4461 CH Goes 0113-229279 [email protected]

Commissaris Roeien Vacant

Commissaris Materiaal Ronald Françoijs Leliestraat 84 4461 PJ Goes 0113-231918 [email protected]

Bestuurslid Cobie Busser Beatrixlaan 38 4461 PN Goes 0113-214718 [email protected]

Jeugdbestuur Vacant

Seizoen en contributie Prijzen gelden voor 2014 en zijn inclusief afdracht aan de KNRB en ZRB. Contributiesenioren € 195,00 Contributieanderen € 120,00 Donateurs € 25,00 Inschrijfgeld € 45,00 Opzegging lidmaatschap Opzeggingen dienen uiterlijk vóór 1 december binnen te zijn bij de secretaris.

32

Materiaalcommissie [email protected] Ronald Françoijs 06-11055980 Jan van As 0113-223075 Joost Wolsing 0113-211425 Gijs van ‘t Veer Jan Soeters

Commissie terrein en gebouwen Louis v.d. Linden 0113-214404 Albert Talen 0113-213267 Piet de Feijter 0113-351326

0113-212726 0113-212749

Examencommissie Peter Dirkson 0113-220555 Jan OldeHeuvel 0113-313391 Charlie Somers 0113-223253

Wedstrijdcommissie Ellen van Vlaanderen 06-42132462

Toercommissie Rianne Holm Els Scheele Anja Koens

Commissie zeeroeien Wim Terporten 0113-344427 Robert de Bourgraaf 0113-270696 Han van der Vet 0113-250957

0113-695772 0113-344940 0113-250041

Instructiecommissie Instructiecommissaris Jan Olde Heuvel 0113-313391 Jolanda Dekkers Joke de Feyter MartBakx Gabrielle Bertels Robert de Bourgraaf Carla Michielsen

0113-212726 0113-351326 0113-250963 0113-227474 0113-223051 0113-216403

Aanspreekpunten Nieuwe leden en ledenadministratie

Dini Kole-van Eerten 0113-213638

Schoolroeien

Anne de Kok-Postma 0113-228194

Midweekroeien

Peter Dirkson

0113-220555

Aangepast roeien Jeanneke Jordans(externe contacten) 0113-211362 Willem Beeke(Coördinatie vrijwilligers,contacten ouders/begeleiders)06-38770289 Jivan Wassenaar(intake) 0113-548602 Clubkleding Lenie Giese 0113-227975 Ellen van Vlaanderen 06-42132462 Wel en Wee Lenie Giese 0113-227975

33