Per-Form the Void
Kanaal, 27-3 0 juni
“Vorm verschilt niet van leegte Leegte verschilt niet van vorm Vorm is zelf leegte De leegte zelf is vorm” Boeddhistische sutra
Per-Form the Void Per-Form the Void is het thema van deze eerste editie van Inspiratum Festival. Het is gebaseerd op het concept van Destroy the Picture, Painting the Void, een baanbrekende tentoonstelling over na-oorlogse kunstenaars die nieuwe vormen van expressie ontdekten vanuit de leegte. Het festivalprogramma vormt een muzikale ode aan dit adagium met hedendaags werk van zowel Westerse als Oosterse componisten, actuele video- en klankkunst, met daarnaast veel ruimte voor improvisatie en hedendaagse dans in confrontatie met de avant-garde van de 15de, 16de en 17de eeuw. Il Pomo d’Oro laat barokke muziek herontdekken en hermesensemble brengt enkele wereldpremières in opdracht van Inspiratum. Speciale aandacht gaat naar een kinderluik met House of Music en Theater de Spiegel. Katia en Marielle Labèque sluiten het festival sluit af met Minimalist Dream House.
VRIJDAG 27 juni Doorlopend
Disklavier Yamaha › 8 - Karlheinz Stockhausen (1928-2007): Klavierstück IX (1962 20:00 -20:30
Nihonga › 1 Uitvoerders: hermesensemble onder leiding van Koen Kessels in samenwerking met Kurt Ralske, Makiko Goto en Centre Henri Pousseur (electronica) - Toshio Hosokawa (°1955): Nocturne (1982) Baskoto met 17 snaren - Wim Henderickx (°1962): On the Road (2013) Basfluit & elektronica - Toshio Hosokawa (°1955): A Song from Far Away (2001) Fluit, klarinet, viool, altviool, cello, percussie ‘Music is the place where notes and silence meet’. Toshio Hosokawa ‘In sum, my goal is twofold: first of all, to register the trace of human sentimentality in present-day civilization, and then to register the trace of fire, which has engendered this very same civilization – that of the fire itself. And all of this because the void has always been my constant preoccupation; an I believe that fires burn in the heart of the void as well as in the heart of man’. Yves Klein “Ma = Silence = Void”. What I thought of as “Silence” is not a space that has lost meaning (Roland Barthes), but a space inaudible to the ear as a densely meaningful place (topos). …After that I began using the word “matrix space” instead of “silence” to describe this concept. Toshio Hosokawa on “Ma”
Destroy the picture, painting the Void deel 1 › 3 Muziek: Il Pomo d’Oro en Mireille Capelle Dans: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka
Shamoto - De Lente en De Zomer uit Antonio Vivaldi’s ‘De Vier Jaargetijden’ Gecreëerd voor Inspiratum in Venetië 2013. De muzikanten, dansers en zangeres zoeken naar harmonie in de muziek en hun omgeving door middel van een gezamenlijke performance. Il Pomo d’Oro kiest voor enkele fragmenten en een radicale uitvoeringspraktijk. Mireille Capelles Architecture Sonore voegt een extra dimensie toe aan waarbij ze de laatste noten van Vivaldi’s compositie opneemt en die klank transformeert tot een bijna mystieke studie van de leegte. De dansers zoeken de leegte en zichzelf in de ruimte. Hun bewegingen doen de vraag rijzen: “Kan ik de leegte doorklieven met mijn aanwezigheid?” Elk moment en elke beweging keert terug naar de essentie, vult de ruimte en zet een stap in de leegte. De poëtische en kinetische bewegingen van de dansers zijn een combinatie van gedeelde improvisatie en diepgaande inspiratie geput uit de thematiek van de tentoonstelling Destroy the Picture, Painting the Void.
Geert Callaert solo › 4 Piano. Improvisatie en keuze uit volgende stukken: - Karlheinz Stockhausen (1928-2007): Klavierstück IX (1962) - Frederic D’haene (°1961): Voiding Streams (2007) - Michael Finnissy (°1946): History of Photography in Sound (2000) Vorm verschilt niet van leegte Leegte verschilt niet van vorm Vorm is zelf leegte De leegte zelf is vorm Boeddhistische sutra ‘But being quiet and meditating on sound is something completely different and will be discovered very soon by a lot of people who feel that the visual world doesn’t reach their soul anymore’. Karlheinz Stockhausen
Michael Finnissy en Marcel Proust gaan à la recherche du temps perdu. Michael Finnissy hanteert in zijn magistrale History of Photography in Sound zijn compositorisch fototoestel om muzikale geschiedenis en de wereld te capteren. minimale muziek en uiterste virtuositeit wisselen elkaar in perfecte harmonie af. Het scheppen van mijn muzikale universum gebeurt niet vrijblijvend, maar is gebaseerd op een trend in muzikaal materiaal de ik heb geobserveerd, en die bestaat uit een groeiende autonomie en vrijheid in harmonie. In wat tegenwoordig autonome of “pure” harmonie heet, vervullen akkoorden niet langer dezelfde functie. Het worden enerzijds statische elementen van kleur, tijdsduur en ruimte, anderzijds dynamisch elementen van ritmische articulatie, zelfs percussief materiaal… Dus, het universum in beginsel geëvoceerd als een universum van onzekerheden, wordt tezelfdertijd geaffirmeerd als een universum van relativiteit waarin er geen dualiteit bestaat tussen in logisch opzicht incompatibele elementen. In feite is het verwant aan de “Zen” wereld die op mij een grote invloed uitoefent en die een unieke parallel biedt met verschillende manieren van denken in de moderne Westerse wereld, zoals bijvoorbeeld uitgedrukt in het werk van Jackson Pollock of John Cage (Frédéric D’haene) 20:45 - 21:15
diaanse beweging (in tegenstelling tot de eerste beweging, volgens dewelke muziek een kunstfilosofie is) waarin men de hoogste realisatie ziet in het gebruik van het contrapunt van Vlaamse componisten, het openen van een nieuwe manier van muzieksamenstelling, en breken met wat tot dan toe werd beschouwd als de traditie. Hij wilde met zijn instrumentale muziek (de eerste grote onafhankelijkheid van instrumentale muziek, tot dan toe steeds onderworpen aan de zang) de gevoelens van de luisteraars oproepen door het suggereren van emoties. Bij Frescobaldi vinden we die vocale virtuositeit uitgedrukt door de instrumenten. In zijn muziek wordt de relatie tussen leeg en vol bespeeld, tussen klank en stilte.
Geert Callaert versus Maxim Emelyanychev ›4 Piano. Twee virtuoze muzikanten die de confrontatie aangaan van klassieke met hedendaagse pianomuziek. Geert Callaert, pianist van hermesensemble en een begrip in de Vlaamse hedendaagse muziekwereld en Maxim Emelyanychev 21:30 - 22:00
Wim Henderickx Carte Time Calligraphy › 2 Blanche: Volle Leegte (1) Uitvoerders: ensemble en Koichi Yoshida (Shakuhachi) ›1 in samenwerking met Kurt Ralske, Sigrid Tanghe hermes
Gasten: Axel Vervoordt en Gaetan la Mela Wim Henderickx voert een gesprek over Volle Leegte met Axel Vervoordt. Gaetan La Mela Atlantic Wall (Proloog) Percussie Shri Yantra – elektronische muziek
Frescobaldi › 2 Uitvoerders: Il Pomo d’Oro - Girolamo Frescobaldi (1583-1643) Canzona a 4 sopra Rugier Canzona Vigesimaprima a 5 per sonare Canzona Quarta a 4 per sonare Canzona a 4 sopra Romanesca Frescobaldi was een aanhanger van de 2de Montever-
en Centre Henri Pousseur (elektronica) - KeeYong Chong (°1971), Temple Bell still ringing in my Heart (2010) Shakuhachi solo - KeeYong Chong (°1971), Time Flows II (2012) Piano en elektronica - Wim Henderickx (°1962), Elusive Time (2012) Mezzo sopraan, percussie en elektronica - KeeYong Chong (°1971), Yuan-Fei II (WERELDCREATIE) Shakuhachi, fluit, klarinet, viool, cello, piano, percussie There is, then, an ongoing history of art directly connected to life. Pierre Restany
Death and Void in the Madrigal › 2 Uitvoerders: Il Pomo d’Oro - Carlo Gesualdo da Venosa (1560-1613) Madrigalen: Languisco e moro Moro, lasso Ecco moriro dunque responsorio «Illumina faciem tuam»
Geert Callaert solo › 4 Piano. Improvisatie en keuze uit volgende stukken: - Karlheinz Stockhausen (1928-2007): Klavierstück IX (1962) - Frederic D’haene (°1961): Voiding Streams (2007) - Michael Finnissy (°1946): History of Photography in Sound (2000) 23:00 - 23:30
Maxim Emelyanychev solo › 4
Karlheinz Stockhausen Schönheit › 1
Piano - Sergei Rachmaninoff (1873-1943) Prelude h moll - Sergei Rachmaninoff (1873-1943) Etude-tableau a moll - Claude Debussy (1862-1918)Arabesque #2 - Maurice Ravel (1875-1937) Pavana - Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) Sonata c dur - Frédéric Chopin (1875-1937) Etude #3
Uitvoerders: hermesensemble: Karin De Fleyt (fluit), Peter Merckx (basklarinet), Senne La Mela (trompet)
22:15 - 22: 45
Wim Henderickx Carte Blanche: Volle Leegte (2) › 2 Gast: Mireille Capelle Improvisatie Mireille Capelle (mezzosopraan) en Wim Henderickx (percussie) Gesprek met Mireille Capelle - Atlantic Wall (Epilogue) – CD TRiptych
Destroy the picture, painting the Void Deel 2 › 2 Muziek: Il Pomo d’Oro en Mireille Capelle Dans: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka Shamoto - De Herfst en De Winter uit Antonio Vivaldi’s ‘De Vier Jaargetijden’
Trio voor basklarinet, fluit en trompet, 2006, is het “6de uur” uit de cyclus Klang van Karlheinz Stockhausen (1928 - 2007). Het oeuvre eindigt met het 21ste uur: Paradies. In 2013 won hermesensemble de eerste prijs voor hun interpretatie van Schönheit tijdens de Stockhausen Kurse in Duitsland. “Er bestaat in het bewustzijn van God een plan dat ieder schepsel in al zijn ontzaglijke domeinen omvat, en dit plan is een eeuwig voornemen van onbegrensde kansen, onbeperkte vooruitgang en leven zonder einde. En de oneindige schatten van zulk een weergaloze loopbaan behoren u alle toe, indien ge ernaar wilt streven!” Urantia, Verhandeling 32, 5.7, 1955
Wim Henderickx Carte Blanche: Volle Leegte (3) › 2 Gasten: Koen Kessels en Kevin Voets The Sound of the Monks (CDà) Void/ Sunyata (opera Wim HenderickxGesprek met Koen Kessels en Kevin Voets Earth from The Four Elements (CD Disappearing in Light)
foto: pomo d’oro
Geert Callaert versus Maxim Emelyanychev ›4 Piano. Geert Callaert, Maxim Emelyanychev Twee virtuoze muzikanten die de confrontatie aangaan van klassieke met hedendaagse pianomuziek. Geert Callaert, pianist van hermesensemble en een begrip in de Vlaamse hedendaagse muziekwereld en Maxim Emelyanychev.
23:30
Ryoji Ikeda › ATRIUM °1966, Gifu, leeft en werkt in Parijs De Japanse toonaagevende elektronische componist en visuele kunstenaar Ryoji Ikeda focust op de essentiele eigenschappen van de klank ‘as such’ de essentie van licht waarbij hij van beide de mathematische precisie en de esthetische waarde. onderzoekt en vergelijkt . Ikeda bouwde een repetatie op als één van de weinige kunstenaars die overtuigend auditieve en visuele media kan verbinden. Hij orkestreert klank, beeld, fysieke fenomenen en mathematische concepten in live performances en installaties.
ZAT.MIDDAG 28 juni 14:00 - 14:30
Mathias Coppens workshop improvisatie voor kinderen › 1 Piano Kinderen zullen samen met Mathias werken aan een kleine compositie op de piano. Maximum capaciteit: groepjes van 6 kinderen Leeftijd: 6-12 jaar
Ostinato, solo voor fluit ›4 Uitvoerder: Anna Fusek - Laurentius de Florentia (ca. 1330- ca. 1390): Non perch’i’ speri (ballata - Anoniem: Istanpitta (Italië, 14de eeuw) - Georg Philipp Telemann (1681-1767): Fantasie Nr. 1 and Fantasie Nr. 6 für Flöte solo - Guus Haverkate Rumba - Marcia funebre - Jive (1973) Ostinato betekent op zoek gaan naar de leegte. De katholieke traditie van de litanie en de aanverwante gebeden van vooral rozenkransen, vindt zijn oorsprong in het verlangen om de menselijke geest op te tillen naar een metafysisch niveau, in een zoektocht naar een oppergevoeligheid en de mogelijkheid om het goddelijke te bereiken. Ook klassieke dichters, van Homeros tot Virgilius, maakten gebruik van een metrisch ritme van herhaling om het brein naar een hogere esthetische dimensie te brengen. Men reciteert een litanie, men mediteert door een gebed, men danst ‘ostinato’ met als enig doel de leegte bereiken als een vorm van transcendentale meditatie. In muziek, betekent ostinato al wat herhaald wordt. In oude muziek werd het repetitief motief gewoonlijk gebruikt in de baslijnen. De ciaccona en passacaglia vinden hun oorsprong in populaire folklore, maar werden later erkend als muzikale stijlvormen. Een passacaglia is een compositie die gewoonlijke alleen start, en consistent wordt herhaald daar waar de hoge
en mezzo stemmen samen gaan in een contrapointe, en in harmonische relatie met de basmelodie. Ciaccona of bolero zijn beiden dansstijlen die worden geapprecieerd omwille van hun kathaarse invloeden tijdens de uitvoering.
Koto voor kinderen › 6 Uitvoerders: Makiko Goto en Mireille Capelle Introductie workshop met kleuren, letters, geluiden en hoe deze gevoelens kunnen transformeren. Mireille Capelle vertelt een verhaal dat de kinderen vertalen naar geluiden. De kinderen samen creëren een stuk dat zal opgenomen worden. Leeftijd: flexibel Tot 15u00 14u45 – 15u15
Raga › 1 Uitvoerders: Marc Tooten (altviool hermesensemble) en Koichi Yoshida (shakuhachi) In samenwerking met Kurt Ralske (Vj) , Centre Henri Pousseur (elektronica) - KeeYong Chong (°1971), Temple Bell still ringing in my Heart (2010) Shakuhachi - Hanne Deneire, Excerpt from Blue/Bleu/Blauw (2010) Altviool solo - Wim Henderickx (°1962), Raga III (2011) Altviool solo en elektronica - KeeYong Chong (°1971), Temple Bell still ringing in my Heart (2002) Altviool solo
Ostinato, solo voor viool ›2 Uitvoerder: Alfia Bakieva - Heinrich Ignaz Franz Biber von Bibern (16441704) Passacaglia a violino solo - Johann Sebastian Bach (1685-1750) Ciaccona
15:30-16:00
Architecture Sonore › 1 Wereldcreatie met dank aan Inspiratum Mezzo sopraan: Mireille Capelle In samenwerking met Kurt Ralske (Vj), musici hermesensemble en Centre Henri Pousseur (elektronica) Klankdichteres Mireille Capelle confronteert met haar ‘Architecture Sonore’ een serie composities, die ze sinds een tiental jaar ontwikkelt, een conceptueel proces, een interpretatie van ‘een’ partituur door situaties, herinneringen, collectief geheugen, objet trouvé en objet concret, met elektronica (i.s.m. de Centre Henri Pousseur). De compositie leeft als een zelfstandige eenheid of kan interageren met live improvisaties
MOUW is een originele danstheatervoorstelling voor de allerkleinsten vol eigenaardige wezentjes die laten zien dat het prima is om anders te zijn. De ongewone muziekinstrumenten, zoals de ud en de alpenhoorn, geven MOUW een unieke sound Sokken en kousen dansen er op los. Truien worden gekke kleine wezentjes. Lieve monstertjes piepen langs allerlei gaatjes, mouwen en broekspijpen. Ontroert door de muziek, danst een ongewone zanger met 8 armen vol overgave een duet met het meisje met de lange armen. In de wondere wereld van Mouw kan al wat anders is, heel bijzonder zijn. Leeftijd: van 18 maanden tot 4 jaar, vergezeld van hun ouders 15:30 - 18:00
Componisten Labo Ostinato, solo voor cello voor kinderen › 6 Hanne Deneire, composer in residence van ›2 ensemble en artistiek leider van House of hermes
Uitvoerder: Federico Toffano - Joseph Marie Clemente dall’Abaco (1710- 1805) Capricci n. 9, 4, 1, 8 - Johann Sebastian Bach (1685- 1750): Preludi from Suites n. 1,2,3,4 Capriccio n. 1 in c minor , Preludio in e flat major (Suite n. 4) Capriccio n.9 in c major Preludio in c major (Suite n. 3) Capriccio n.4 in d minor Preludio in d minor (Suite n.2) Capriccio n.8 in g major Preludio in g major (Suite n.1)
Music zal gedurende twee dagen aan de slag gaan met een groep kinderen in het Componisten Labo van het Inspiratum Festival. Zij zullen aan de hand van de ManiMelo muziekmethode werken vanuit hun laboratorium op de werf en van daaruit de nodige creative experimenten en muzikale ontdekkingen doen. Samen gaan ze nieuwe performances beluisteren om zo geïnspireerd hun eigen composities te schrijven. Ook kinderen zonder instrumentenervaring, zijn welkom. Leeftijd: 6 – 12 jaar
MOUW voor kinderen › 7
Alchemy › 1
Uitvoerders: Theater De Spiegel Leiding en choreografie: Karolien Verlinden Compositie: Mathias Coppens (wereldcreatie met dank aan Inspiratum) Muziek en performance: Tristan Driessens en Jean Bermes Dans: Shosha Van Kranendonk Decor ontwerp: Wim Van de Vijver Kostuums: Astrid Michaelissen Concept: Karel Van Ransbeeck
Uitvoerders: hermesensemble onder leiding van Koen Kessels In samenwerking met Kurt Ralske (Vj), Centre Henri Pousseur (elektronica) - Rolf Wallin (°1957), Solve et Coagula (1992) Fluit, klarinet, piano, twee violen, altviool, cello, percussie - Martin Matalon (°1958), Las Siete Vidas de Un Gato (1996) (“Un Chien Andalou”, Dali/Bunuel 1929) Viool, cello, fluit, klarinet, trompet, piano, percussie
16:15 - 16:45
In ‘Alchemy’ staan twee van de spannendste hedendaagse componisten in één programma: de uitbundige experimentele tango van de Argentijn Martin Matalon, als begeleiding op de klassieke film “Un Chien Andalou” van Dali en Bunuel, en de explosieve muzikale alchemie van de Noor Rolf Wallin. We are starting off the Third Millennium under the sign of a double globalization – economic and cultural. To speak of this global culture is to mention the obvious, the globalization of urban culture. In the twentieth century, Marcel Duchamp an Yves Klein were the alchemists of this globalization. (Pierre Restany) I like two kinds of music, that with too many notes and that with too few. (John Cage in conversation with composer and pianist Yuji Takahashi) Sometimes, at first glance, we are compared with and mistaken for Dadaism, and we ourselves fully recognize the achievements of Dadaism. But we think differently; in contrast to Dadaism, our work is the result of investigating the possibilities of calling material to life. Jiro Yoshihara “Alchemie staat gekend als de grootvader van de moderne chemie, maar als filosofisch systeem was het wellicht nog belangrijker. De term “Solve et coagula” – los op en stol – verwijst naar de eerste fase van het magnum opus van de alchemist. De chaotische “massa confusa”, uitgegraven in een berg, ondergaat een lang proces waarin het herhaaldelijk wordt opgelost en tot stollen gebracht, om uiteindelijk tot “prima materia” getransformeerd te worden, het basismateriaal om goud te maken. De psycholoog Carl Gustav Jung was zeer geïnteresseerd in de archetypische aspecten van alchemie, en was gefascineerd door de overeenkomsten tussen het alchemistische opus magnum en het psychoanalytische proces. In dit laatste is de massa confusa van het onbewuste het voornaamste instrument om tot een staat van mentale balans te komen. De massa confusa van deze compositie is numeriek materiaal dat emaneert uit de zogenoemde fractale mathematische functie. Deze is relatief eenvoudig, maar genereert fascinerende en verrassend “organische” patronen wanneer een groot aantal keren herhaald. In de muziek functioneert het numeriek materiaal als een skelet waarop een meer intuïtief muzikaal boetseren kan plaatsvinden”.
Kosi Dance Group Performance › 3 Uitvoerders: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka Shamoto Muziek: Architecture Sonore Dans van “ichi go ichi e”: improvisatie op “one time, one meeting” . Bewegen op het geluid rond de ruimte die ons omarmt. Bewogen worden door de vochtigheid en warmte in de lucht die onze huid aantast, de krachtige aanwezigheid van de performers, het publiek in de ruimte en het licht en de schaduw die een bepaalde verborgen narrativiteit inhoudt. Dit alles voedt ons bewustzijn tijdens elk moment van de performance. We ademen onze omgeving in en ademen die uit in onze bewegingen. 17:00 - 17:30
Mathias Coppens workshop improvisatie voor kinderen › 1 Piano Kinderen zullen samen met Mathias werken aan een kleine compositie op de piano. Maximum capaciteit: groepjes van 6 kinderen Leeftijd: 6-12 jaar
文芸復興 - Renaissance I
›3
Uitvoerders: hermesensemble en Il Pomo d’Oro - Toshio Hosokawa (°1955), A Song from Far Away (2001) Fluit, klarinet, viool, altviool, cello, percussie - Toshio Hosokawa (°1955), Love Songs, part II, “Omoide” (Memory) (2006) Altsaxofoon, mezzo - Carlo Gesualdo (1560-1613) Madrigals Illumina faciem tuam en Languisco e Moro The fundamental conditions in modern art were clearly
visible in the 13th century when the representation of space began. …Space was represented with increasing breadth over the centuries. Baroque was a leap ahead in this sense; it represented space with a magnificence that is still unsurpassed and added the notion of time to the plastic arts. The figures seemed to abandon the flat surface and continue the represented movements in space. This conception was the consequence of the concept of existence that was developing in man. (Lucio Fontana) The “ma” that is often spoken of in the context of traditional Japanese music is the tension-filled space-time from the void to the paper when creating a line; it is most certainly not a “silence” in the form of a vacuum of homogenous space from which meaning and direction have been stripped. It is a space dense and polysemous with meaning and directionality, a creative matrix space. Toshio Hosokawa 17u45- 18u15
文芸復興 - Renaissance II
›3
Uitvoerders: hermesensemble en Il Pomo d’Oro - Toshio Hosokawa (°1955), A Song from Far Away (2001) Fluit, klarinet, viool, altviool, cello, percussie - Toshio Hosokawa (°1955), Love Songs, part II, “Omoide” (Memory) (2006) Alto saxofoon, mezzo - Girolamo Frescobaldi (1583-1643) Canzoni
Maxim Emelyanychev solo › 4 - Sergei Rachmaninoff (1873-1943) Prelude h moll - Sergei Rachmaninoff (1873-1943) Etude-tableau a moll - Claude Debussy (1862-1918)Arabesque #2 - Maurice Ravel (1875-1937) Pavana - Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) Sonata c dur - Frédéric Chopin (1875-1937) Etude #3 The spirit does not force the material into submission. If one leaves the material as it is, presenting it just as
material, then it starts to tell us something and speaks with a mighty voice. Keeping the life of the material alive also means bringing the spirit to life, and lifting up the spirit means leading the material up to the height of the spirit. Jiro Yoshihara
ZAT.AVOND 28 JUNI 21:00 -21:30
Inspiration Flowing › 1 Uitvoerders: hermesensemble In samenwerking met Kurt Ralske (Vj) en Centre Henri Pousseur (elektronica) Open improvisatiesessie met de Festival kunstenaars Collage has been the means through which the artist incorporates the reality in the picture without imitating it. Margaret Miller Whenever I felt happy about having discovered something, the first encounter, not only with the public, with other musicians, with specialists, etc., was that they rejected it. Karlheinz Stockhausen
- Karlheinz Stockhausen (1928-2007): Klavierstück IX (1962) - Frederic D’haene (°1961): Voiding Streams (2007) - Michael Finnissy (°1946): History of Photography in Sound (2000) 21:45 - 22:15
Architecture Sonore › 1 Mezzo sopraan: Mireille Capelle In samenwerking met Kurt Ralske (Vj), hermesensemble musici en Centre Henri Pousseur (elektronica) Klankdichteres Mireille Capelle confronteert met haar ‘Architecture Sonore’ een serie composities, die ze sinds een tiental jaar ontwikkelt, een conceptueel proces, een interpretatie van ‘een’ partituur door situaties, herinneringen, collectief geheugen, objet trouvé en objet concret, met elektronica (i.s.m. de Centre Henri Pousseur). De compositie leeft als een zelfstandige eenheid of kan interageren met live improvisaties.
Wim Henderickx Carte Blanche: Disappearing in Light (1) Wim Henderickx ›2 Carte Blanche: Gasten: Karin De Fleyt, Kurt Ralske en Jorrit Tamminga Disappearing in Light (2) Improvisatie Karin De Fleyt fluit, Kurt Ralske video, Jorrit Tamminga elektronica en Wim Henderickx › 2 percussie Wim Henderickx voert een open gesprek met Karin De Fleyt, Kurt Ralske en Jorrit Tamminga
Gasten: Karin De Fleyt, Kurt Ralske en Jorrit Tamminga Zoeken naar de Leegte in actuele en oude muziek.
Destroy the picture, Maxim Emelyanychev painting the Void deel 1 › 3 solo › 4 Muziek: Il Pomo d’Oro en Mireille Capelle Dans: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka Shamoto - De Lente en De Zomer uit Antonio Vivaldi’s ‘De Vier Jaargetijden’
Geert Callaert solo › 4 Piano. Improvisatie en keuze uit volgende stukken: foto: hermesensemble
Sergei Rachmaninoff (1873-1943) Prelude h moll Sergei Rachmaninoff (1873-1943) Etude-tableau a moll Claude Debussy (1862-1918)Arabesque #2 Maurice Ravel (1875-1937) Pavana Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) Sonata c dur Frédéric Chopin (1875-1937) Etude #3
22u30 – 23u
Inspiration Flowing › 1 Uitvoerders: hermesensemble In samenwerking met Kurt Ralske (Vj) en Centre Henri Pousseur (elektronica) Open improvisatiesessie met de Festival kunstenaars
Wim Henderickx Late Night DJ-Set › 2 Gasten: Kurt Ralske en Jorrit Tamminga
Destroy the picture, painting the Void deel 2 › 3 Muziek: Il Pomo d’Oro en Mireille Capelle Dans: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka Shamoto De Herfst en De Winter uit Antonio Vivaldi’s ‘De Vier Jaargetijden’
ZONDAG 29 juni 11:00 - 11:30
MOUW voor kinderen › 7 Uitvoerders: Theater De Spiegel Leiding en choreografie: Karolien Verlinden Compositie: Mathias Coppens Muziek en performance: Tristan Driessens en Jean Bermes Dans: Shosha Van Kranendonk Decor ontwerp: Wim Van de Vijver Kostuums: Astrid Michaelissen Concept: Karel Van Ransbeeck MOUW is een originele danstheatervoorstelling voor de allerkleinsten vol eigenaardige wezentjes die laten zien dat het prima is om anders te zijn. De ongewone muziekinstrumenten, zoals de ud en de alpenhoorn, geven MOUW een unieke sound Sokken en kousen dansen er op los. Truien worden gekke kleine wezentjes. Lieve monstertjes piepen langs allerlei gaatjes, mouwen en broekspijpen. Ontro-
ert door de muziek, danst een ongewone zanger met 8 armen vol overgave een duet met het meisje met de lange armen. In de wondere wereld van Mouw kan al wat anders is, heel bijzonder zijn. Leeftijd: van 18 maanden tot 4 jaar, vergezeld van hun ouders 11:00 - 16:00
Componisten Labo voor kinderen › 6 Hanne Deneire, composer in residence van hermesensemble en artistiek leider van House of Music zal gedurende 2 dagen aan de slag gaan met een groep kinderen in het Componisten Labo van het IFK Festival. Zij zullen aan de hand van de ManiMelo muziekmethode werken vanuit hun laboratorium op de werf en van daaruit de nodige creative experimenten en muzikale ontdekkingen doen. Samen gaan ze nieuwe performances ‘ beluisteren’ om zo geïnspireerd hun eigen composities te schrijven. Ook kinderen zonder instrumentenervaring, zijn welkom. Leeftijd: 6 – 12 jaar 14:00 - 14:30
Karlheinz Stockhausen Schönheit › 1 Uitvoerders: hermesensemble: Karin De Fleyt (fluit), Peter Merckx (basklarinet), Senne La Mela (trompet) Trio voor basklarinet, fluit en trompet, 2006, is het “6de uur” uit de cyclus Klang van Karlheinz Stockhausen (1928 - 2007). Het oeuvre eindigt met het 21ste uur: Paradies. In 2013 won hermesensemble de eerste prijs voor hun interpretatie van Schönheit tijdens de Stockhausen Kurse in Duitsland.
Destroy the picture, painting the Void deel 1 › 3 Muziek: Il Pomo d’Oro en Mireille Capelle
Dans: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka Shamoto De Lente en De Zomer uit Antonio Vivaldi’s ‘De Vier Jaargetijden’ 14u45 – 15u15
Wim Henderickx Carte Blanche: Illusion ›1 Gasten: Marc Tooten en Peter Merckx Peter Merckx: Maya – klarinet Gesprek met Marc Tooten en Peter Merckx Indian Raga (CD) Marc Tooten: Raga III - altviool
Geert Callaert versus Maxim Emelyanychev ›4 Piano Twee virtuoze muzikanten die de confrontatie aangaan van klassieke met hedendaagse pianomuziek. Geert Callaert, pianist van hermesensemble en een begrip in de Vlaamse hedendaagse muziekwereld en Maxim Emelyanychev. 15u30 – 16u
Inspiration Flowing 1 Uitvoerders: hermesensemble In samenwerking met Kurt Ralske (Vj) en Centre Henri Pousseur (elektronica) Open improvisatiesessie met de Festival kunstenaars
Destroy the picture, painting the Void deel 2 › 3 Muziek: Il Pomo d’Oro en Mireille Capelle Dans: Kosi Hidama, Misha Downey, Taka Shamoto De Herfst en De Winter uit Antonio Vivaldi’s ‘De Vier Jaargetijden’ 16u15- 17u30
Slotconcert Hanne Deneire & Festival Componisten ›4 MAANDAG 30 juni 20u
Katia and Marielle Labèque Minimalist Dream House › 9 Katia Labèque piano Marielle Labèque piano David Chalmin gitaar, stem & electronica Alexandre Maillard bas Raphaël Séguinier drums & electronica
deel 1: Proto-Minimalists and Post-Minimalists - Erik Satie (1866-1925): Le Fils des Etoiles (1891) (extract) Prélude du 1er Acte: La Vocation piano solo (Marielle) - John Cage (1912-1992): Experiences No 1 (1945) twee piano’s - Arvo Pärt (1935): Hymn to a Great City (1984/2004) twee piano’s - William Duckworth (1943-2012): Time Curve Preludes (1977-78), No 1, No 12 solo piano (Marielle) - Philip Glass (1937): 4 movements twee piano’s Katia & Marielle Deel 2: Rock’n Rollers - Terry Riley (1935): IN C Katia en Marielle en band - Aphex Twin Nanou April 14th piano 4 hands - Brian Eno (1948): In Dark Trees (1975) band - Radiohead: Pyramid Song (2001) voice & piano, David & Katia - Raphaël Séguinier (1979): Free to X (2011) band - Glenn Branca (1948): Lesson No 1 (1979) band - Sonic Youth: Free City Rhymes (2000) band - Suicide Ghost Rider band - David Chalmin (1980): Gameland (2011) band PAUZE - Laurie Anderson (1947): O Superman (tape) DEEL 3: Europeans and Experimentalists - Howard Skempton (1947): Images (1989) (excerpts 7’30) - Prelude - Interlude 4 - Prelude 5
- Interlude 5 - Prelude 7 piano solo - Postlude (1978) piano solo - Henry Flynt (1940): Work such that no one
knows what’s going on (1961) (One just has to guess whether this work exists and if it does what it is like) - James Tenney (1934-2006): Postal Piece No 10: Having Never Written a Note for Percussion (1971) percussie solo (Raphaël) - Philip Glass (1937): One plus One (1967) soloist and amplified table top - La Monte Young (1935): The Tortoise, His Dream and Journeys band EINDE - Laurie Anderson (1947): Time to go (tape) In de jaren ’60 verklaarden enkele revolutionaire minimalistische componisten dat muziek zuiver, duidelijk, eerlijk en experimenteel moest zijn. Minimalisme richtte zich op het geluidsproces op zich en op de ritmische patronen. Als de barokke complicaties verwijderd werden – de harmonische verhaallijn en de thematische bekwaamheid – waardoor de natuurlijke schoonheid van ritme en geluid werd verduisterd, dan zou er een nieuw leven onthuld en ontdekt worden in klassieke muziek. Katia en Marielle Labèque spelen met hun band ‘Minimalist Dream House’ een ode aan deze muziek. Het eerste deel van dit concert ‘Protominimalists en post-minimalists’ is volledig akoestisch met werk van onder meer Erik Satie, John Cage en Arvo Pärt voor piano solo en quatre mains. In het tweede deel ‘Rock ’n Rollers’ spelen ze samen met David Chalmin, Alexandre Maillard en Raphaël Séguinier elektrische stukken van onder meer Terry Riley, Brian Eno en Radiohead. Het derde deel omvat experimentele pianomuziek van onder meer Howard Skempton en Henry Flynt.
HEDENDAAGSE COMPONISTEN Frédéric D’Haene (°1961) groeide op Kortrijk waar hij ook zijn eerste muziekonderricht kreeg alvorens naar het Conservatorium van Gent te trekken. Om te kunnen studeren bij Frederic Rzewski en Walter Zimmerman ging hij naar de universiteit van Luik, waar hij ook begeleid werd door Henri Pousseur en Vinko Globokar. In 1986 behaalde hij bovendien een diploma musicologie met een verhandeling over Weberns Variationen für Orchester. Gebeten door de nieuwe muziek woonde hij in 1988 de Internationale Ferienkurse für Neue Musik bij in Darmstadt. Na enkele jaren lesgeven aan diverse instellingen besloot hij zich volledig toe te leggen op het componeren. Hij werkt voornamelijk in opdracht en zijn muziek werd uitgevoerd door talloze muzikanten en ensembles. D’Haene integreert alle mogelijke materiaaltypes in zijn muziek, zowel in traditionele vormen als op een experimentele manier. Zijn muziek wil pluralistisch zijn. Michael Finnissy (1946, Londen) studeerde piano en compositie aan de Royal College of Music, waarna hij naar Italië trok om er les te volgen bij Roman Vlad. Hij richtte een muziekafdeling op aan de Londense School of Contemporary Dance en zou altijd blijven samenwerken met dansers. Zijn werk wordt wereldwijd gespeeld en in 1999 was er een volledig festival gewijd aan zijn werk in Harvard. Toshio Hosokawa (°1955) - één van de belangrijkste hedendaagse Japanse componisten - heeft als doel mensen diep te raken met zijn muziek. Hij wil muziek componeren die niet aan de oppervlakte van de menselijke
gevoelsleefwereld blijft, maar in de diepten duikt. Hij beschouwt het als een unieke taak én eigenschap van de muziek om emotioneel graafwerk te verrichten, aangezien de mens daar in zijn dagelijkse leven op geen enkele andere manier toe lijkt te komen. “Ik wil melodieën zingen die verticaal naar die diepten zinken. Ik wil liederen zingen die geboren zijn uit die diepten en verticaal opduiken aan de oppervlakte van ons leven”.
van de gebruikte apparatuur. Aan het einde van zijn leven componeerde hij de cyclus KLANG – De 24 uren van de dag; slechts 21 delen raakten voltooi bij zijn overlijden. Karlheinz Stockhausen was een conservatieve revolutionair in de muziek, een gedisciplineerde denken en detaillist. Vele van zijn werken vertonen zijn intens zoekwerk in de ruimtelijke werking van tonen, geruis en sinusgolven.
Martin Matalon (°1958) is een Argenijnse componist en musicus, die graag tangoinvloeden verwerkt in zijn composities. In 1996 componeerde hij met Las Siete Vidas de un Gato een nieuwe, alternative soundtrack op de legendarische avant-garde film Un Chien Andalou van Savador Dali en Luis Bunuel.
Rolf Wallin (°1957) begon zijn carrière als componist terwijl hij nog in experimentele jazz- en rockgroepen speelde en zijn eerste stappen zette in de performance kunst. In zijn ontwikkeling als componist hebben deze verschillende ervaringen zijn klassieke opleiding op een vruchtbare manier verrijkt. Langs de andere kant leeft in hem een sterke neiging tot abstractie en constructie. Als componist combineert hij vrijelijk computer-gegenereerde systemen en mathematische formules met intuïtieve benaderingen, en de complexe maar erg plastische texturen van zijn muziek doen denken aan de stijl van Ligeti en Xenakis. Een concept waar de componist dankbaar gebruik van maakte is het zogeheten fractale algoritme, dat ingezet wordt om ruw muzikaal materiaal te genereren, dat daarna verder verfijnd wordt aan de hand van een continue dialectiek tussen systematische berekening en persoonlijke muzikale intuïtie.
Karlheinz Stockhausen (1928-2007) was één van de grootste componisten uit de twintigste eeuw, componist van uitzonderlijke elektronische werken waarbij niet zelden de apparatuur tot het uiterste gedreven werd. Aanvankelijk componeerde hij klassieke stukken, maar vrij snel begon hij te experimenteren. Reeds in de jaren vijftig ontstonden zijn eerste elektronische werken met een totaal nieuw concept in de muziek: seriële muziek en het repetitief voorkomen van een beperkt aantal klanken. Dat was op zich een revolutie en moet u zich goed kunnen voorstellen in de jaren na de oorlog. Bovendien verschenen tot verbazing van de toehoorden luidsprekers in de concertzaal... Weldra bekwam hij een eigen studio bij de WDR, de West-Duitse Radio in Keulen. Daar realiseerde hij de meeste van zijn meer dan 360 werken. Zijn klanken en klankstructuren eisten het uiterste
Chong Kee Yong (°1971), de meest vooraanstaande hedendaagse componist in Maleisië, is één van de meest opwindende figuren in de nieuwe muziek. Hij slaagt erin een echt individuele klank te destilleren uit de hedendaagse experimentele instrumenttechnieken, en Chong kan een mengeling van exquise klankkleuren vangen in boeiende composities. Peter Eötvös typeerde zijn muziek als “fantasierijk en poëtisch”, Jonathan Harvey verwijst ernaar als “heel inventief en van artistieke zuiverheid”, en de Belgische pianisten Jan Michiels en Inge Spinette beschrijven zijn werk als behept met een “heel persoonlijke stem, heel diepzinnig en overtuigend”. Zijn muzikale taal omarmt niet alleen een rijk palet aan voortdurend uitbreidende instrumentele kleuren, maar ook de traditionele Chinese en Maleisische muziek met zijn lyriek, ritmische vitaliteit en tonaliteit die hij verwerkt in zijn eigen hedendaagse taal. “Als componist ben ik steeds op zoek naar een samenvloeien (“confluence”) van Oost en West in mijn muzikale taal: ik ben ervan overtuigd dat met de inherent virtuoze aard van Westerse instrumenten en de Aziatische muzikale esthetiek een nieuwe vorm van integratie tot het hoogste artistieke peil kan worden gebracht”.
Inspiratum
Inspiratum vzw is een vereniging die Axel Vervoordt oprichtte in 2002 om mensen te inspireren met kunst en muzikale uitmuntendheid. In de projecten en concerten worden muziek, beeldende kunst en architectuur als één harmonische totaalbeleving verkend. Eén van de hoofddoelen van Inspiratum is muziek beleven in een intiem en huiselijk kader en om na het concert persoonlijk contact te hebben met de muzikanten en uitvoerders. Het programma wordt samengesteld door Axel Vervoordt samen met de artistieke directeurs Koen Kessels en Giulio d’Alessio. Er worden maandelijks concerten georganiseerd in het kasteel van ’s-Gravenwezel of in Kanaal. Met de opbrengst worden jonge talenten ondersteund en aangemoedigd. Zo worden er elk jaar Masterclasses georganiseerd in het kasteel van ’s-Gravenwezel door bekende muzikanten zoals Renaud en Gautier Capuçon. Inspiratum steunde in het verleden Disappearing in Light, een wereldcreatie van Wim Henderickx, Architecture sonore, een CD van Mireille Capelle, in het najaar van 2014 brengt Inspiratum een CD uit van Il Pomo d’Oro met de Agrippina Arias gezongen door de Zweedse mezzosopraan Ann Hallenberg, gedirigeerd door Riccardo Minasi. Met de beschermende leden worden er jaarlijks culturele reizen georganiseerd waarbij er niet alleen premières van concerten of opera’s worden meegepikt, maar ook privé kunstcollecties of kunstenaarsateliers worden bezocht. Beschermende leden: €1250 per jaar, met voorrang tot tickets, priority booking en de beste plaatsen op concerten. Standaard leden: €125 per jaar. www.inspiratum.be hermesensemble
hermesensemble is een Antwerps collectief voor hedendaagse muziek en kunst. Het repertoire en de uitvoeringspraktijk van de klassieke avant-garde vormen het startpunt van de producties, maar het ensemble streeft er bewust naar artistieke grenzen te verleggen: enerzijds zoekt het confrontaties op met oude muziek, pop- en niet-westerse
muziek, anderzijds onderzoekt het synergiën met andere disciplines zoals (muziek) theater, beeldende kunsten, video, film en multimedia. Vele van de concerten worden door een expliciet visueel karakter gekenmerkt, zoals de projecten met historische pellicules. Vaak vinden ze plaats op bijzondere, passende locaties, zoals in een industriële architectuur of in een tentoonstelling. hermesensemble ontwikkelt een expertise in de hedendaagse muzikale expressie door onderzoek naar de uitvoeringspraxis van onder meer de Amerikaanse, Belgische, Duitse, Franse en Italiaanse avant-garde. Het presenteert en creëert eigentijds werk van diverse internationaal gereputeerde componisten en kunstenaars, meestal in nauwe persoonlijke samenwerking. Daarnaast is het promoten van jong talent van eigen bodem een prioriteit, en vormt het creëren van nieuw Vlaamse werk een constante in het activiteitenscala van het ensemble. hermesensemble wordt ondersteund door de Vlaamse Overheid, en voor het Inspiratum Festival Kanaal door het cultuurprogramma van de Europese Gemeenschap, in kader van het project ‘New Music: New Audiences’ De musici van hermesensemble zijn: Gudrun Vercampt (viool), Orsolya Horvath (viool), Marc Tooten (altviool), Stijn Saveniers (cello), Jan Buysschaert (contrabass), Karin De Fleyt ( fluit), Peter Merckx (klarinet), Senne La Mela (trompet ‘Schönheit’), Serge Rigaumont (trompet), Geert Callaert (piano), Gaetan La Mela (percussie), Jonas D’haese (percussie), Mireille Capelle (mezzo) www.hermesensemble.be
Il Pomo d’Oro
Il Pomo d’Oro is een ensemble van topmuzikanten dat opgericht werd door Giulio d’Alessio in 2011 met een speciale focus op opera, maar ook op authentieke interpretaties op oude instrumenten. De naam verwijst naar een opera van Antonio Cesti, gecomponeerd voor het huwelijk van de Keizer Leopold I van Oostenrijk met Margarita Teresa van Spanje in 1666 in Wenen. Omwillevan zijn fantastische decors en overweldigende special effects was het één
van de meest excessieve operaproducties van zijn tijd. Samen met violist en dirigent Riccardo Minasi maakte Il Pomo d’Oro een eerste – door critici erg lovende – opname gemaakt van Vivaldi’s ‘Per l’Imperatore’. Er volgde een tweede opname met de vioolconcerto’s van Vivaldi ‘Per Pisendel’ met Dmitry Sinkovsky als solist en dirigent, waarmee ze een Diapason d’or kregen. In 2012, nam il pomo d’oro ook 3 solo CD’s op met 3 contratenors - Max Emanuel Cencic, Franco Fagioli en Xavier Sabata onder leiding van Riccardo Minasi; alsook een opname van de Venetiaanse Barcarole, gezongen door Vincenzo Capezzuto. In 2013 volgden concerten in Paris, München, Londen, Lyon, Barcelona, St. Petersburg Versailles en Zurich. Il Pomo d’Oro’s eerste opera-opname Handel’s Tamerlano – werd voltooid in april 2013 met in de hoofdrollen Xavier Sabata, Max Emanuel Cencic, John Mark Ainsley en Karina Gauvin en gedirigeerd door Riccardo Minasi www.il-pomodoro.ch
Centre Henri Pousseur
In 1970 richtten Henri Pousseur en Pierre Bartholomée in Luik Le Centre de recherches et de formation musicales de Wallonie op. Sinds 2010 werd dit centrum voor elektronische muziek omgedoopt tot Centre Henri Pousseur. Pascal Decroupet was er directeur van 1996 tot 2001, waarna hij werd opgevolgd door Marie-Isabelle Collart en Claude Ledoux. Van november 2005 tot januari 2010 was Arne Deforce er artistiek leider. Daarna opgevolgd door Stephane Ginsburgh samen met Marie-Isabelle Collart. Het centrum is gespecialiseerd in elektronische muziek en het mixen van muziek. Het steunt projecten van ontwerpers uit Wallonië en Brussel en werkt samen de andere Belgische gemeenschappen en buurlanden. Het centrum organiseert jaarlijks Le Festival Images Sonores, waarvan het doel is om een platform te bieden aan de creaties van de wedstrijd van het centrum. De activiteiten van Le Centre Henri Pousseur worden mogelijk gemaakt met de steun van de Franse Gemeenschap, departement cultuur, dienst muziek. www.memm.be
House of Music
House of Music wil mensen stimuleren en motiveren door middel van muziek. Een aanzet geven tot denken en genieten. Het motto van House of Music is A life with Music en wordt verwezenlijkt door verschillende projecten. Een andere dementie in muziek & De stem van ons geheugen richt zich op de ouderenzorg en mensen met dementie. BabyMusic zijn muziekworkshops voor
baby’s & peuters van 0-3 jaar en hun begeleiders. Daarnaast wordt er muziekeducatie aangeboden die toegankelijk is voor iedereen in het MusicLab. Er is de mogelijkheid privélessen muziek op maat te volgen vanaf 4 jaar in piano, gitaar & saxofoon. Ook voor volwassenen wordt een gepast programma opgemaakt. Tijdens de Intergenerationele concerten wordt de brug gelegd tussen de jonge studenten van House of Music en de oudere mensen in het Woon en Zorgcentrum. Hanne Deneire is er artistiek directeur. www.house-of-music.be
Theater De Spiegel
Theater De Spiegel is een theatergezelschap uit Antwerpen dat muziektheater maakt voor de allerjongsten, vaak vanaf enkele maanden oud. Acteurs en muzikanten spelen met figuren, ruimte, muziek én publiek. Dit heerlijke samenspel leidt tot knusse en hartverwarmende voorstellingen. Theater De Spiegel stimuleert de nieuwsgierigheid, verwondering en fantasie van zowel kinderen als volwassenen. De artistieke leiding is in handen van Karel Van Ransbeeck. Zita
leven in te blazen door die om te bouwen tot een harmonische plek waar niet alleen kunst zou getoond worden, maar waar ook mensen zouden wonen en werken. De aanwezigheid van de Vervoordt Foundation met wisselende tentoonstellingen en de organisatie van concerten door Inspiratum bieden nog een bijkomende dimensie om van deze site een ambitieuze stad in het groen te maken. Sinds 2011 zijn de werkzaamheden begonnen aan het residentieel project ‘Kanaal . A City in the Country’ van Vervoordt r.e., een divisie van de zaak Axel Vervoordt. Die vormt de bestaande site om tot een interessant woongebied met centraal een museum en daarrond met een 100-tal appartementen en lofts. Er komen ook heel wat faciliteiten die Kanaal de sfeer zullen geven van een gezellig dorp met een artisanale bakkerij, een versmarkt, een restaurant, een wellness, een dokterspraktijk en een uitgebreide conciërge service met kinderopvang. Er worden tevens kantoren, artiesten studio’s en een atelier voorzien om een juiste balans te creëren tussen wonen en werk. Om de diversiteit van de verschillende gebouwen en de gelaagdheid van de site te benadrukken is er bewust voor gekozen om met drie architectenbureaus te werken: Stéphane Beel, Bogdan & Van Broeck en Coussée & Goris. Het gevoel van eenheid wordt gevormd door de inplanting in samenwerking met de Parijse landschapsarchitect Michel Desvigne. www.kanaal.be
De artistieke directeurs van Inspiratum:
Epenge neemt de zakelijke leiding op zich. www.despiegel.com
Axel Vervoordt
Kanaal. A City in the Country
In 2000 vestigde Axel Vervoordt zijn kunsthandel in de oude mouterij Meeus aan de Stokerijstraat in Wijnegem en doopte die om tot “Kanaal”. Vanaf dag één had Vervoordt de ambitie om de verlaten site nieuw
Axel Vervoordt (Antwerpen, 1947), eclectisch verzamelaar, smaakmaker, visionair handelaar en gepassioneerd uomo universalis. Vervoordt dankt zijn wereldwijde faam aan zijn deelname aan internationale kunstbeurzen en als curator van vermaarde tentoonstellingen in Venetië waar hij antiek met moderne kunst combineert en zich daarbij vooral toespitst op ZERO en Gutai kunst. Door zijn kennis van en diepe fascinatie voor de geschiedenis der kunsten heeft hij al vele verzamelaars over de hele wereld
van advies gediend en geïnspireerd. Hij is de oprichter van de gelijknamige zaak die, over de laatste 40 jaar, een onvergelijkbare visie heeft gecreëerd op ‘leven met kunst’. De kunst- en antiekzaak vormt het hart van zijn bedrijf en wordt aangevuld met een galerie voor hedendaagse kunst, een dienstverlening van interieurinrichting en een eigen Home Collection. Deze vier activiteiten van het bedrijf worden door zijn oudste zoon, Boris Vervoordt, geleid. Axel en May Vervoordt blijven het bedrijf verder inspireren door hun uitgebreide contacten met kunstenaars en muzikanten die tot uiting komen in de activiteiten van de vzw Inspiratum en door de verdere uitbreiding van hun Axel and May Vervoordt Foundation. www.axel-vervoordt.com
Koen Kessels
Koen Kessels (Oostende, 1961), artistiek directeur van hermesensemble en muziekdirecteur van Birmingham Royal Ballet, is sinds 2005 gastdirigent van de Opera National de Paris en sinds 2008 van The Royal Opera House Covent Garden. In het seizoen 2007-2008 dirigeerde hij in de Vlaamse Opera de wereldcreatie van La Strada (Luc Van Hove) en in de Munt de wereldcreatie van La Lumière Antigone (Pierre Bartholomée). Antwerpen verwelkomde hem opnieuw met L’Amour de Loin (Kajia Saariaho) en Brussel met Hanjo (Toshio Hosokawa). Toekomstige engagementen brengen hem terug naar de Teatro dell’Opera di Roma, Wiener Staatsoper, Opera National de Paris, Royal Opera House Covent Garden, Stopera,, Le Capitole de Toulouse, National Ballet of Japan Tokyo en de New York City Ballet. Met hermesensemble tast hij de grenzen af van experiment, confrontatie en verruiming. Hij werkte intens samen met componisten zoals Luc Brewaeys, Wim Henderickx, Luc Ferrari, Kaija Saariaho, Joby Talbot, George Benjamin, Hans Abrahamsen, Yan Maresz,,
Luc Van Hove, Pierre Bartholomée Gabriel Yared en Annelies Van Parys. Op zijn operarepertoire staan de belangrijkste opera’s van Mozart, Verdi en Puccini naast hedendaags muziektheater met uitvoeringen in Salzburg, Parijs, London, Wenen, Amsterdam, Madrid, Barcelona, Lissabon, Tokyo, Nagoya, Singapore, Taipei, Muscat, Sydney, Keulen. Koen Kessels maakt deel uit van de artistieke directie van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, is artistiek directeur van Inspiratum en honorary professor van The Birmingham University, Faculty of Music.
Giulio d’Alessio
Giulio d’Alessio (Napels, 1976) studeerde barokmuziek aan de conservatoria van Lyon en Genève waar hij Diplôme de soliste behaalde. Hij studeerde verder aan het Conservatorium van Brussel samen met Sigiswald Kuijken, waar hij een Master diploma behaalde in barokke viool. Hij vervoegde La petite Bande en werd manager van het orkest Il Complesso Barocco. Hij bespeelt viool, altviool, mandoline, viola da gamba, viola d’amore, viola da spalla; al bereikte hij met geen van deze instrumenten technische hoogstanden en muzikale perfectie. Dit leidde hem ertoe om vanaf 2007 meer organisatorische talenten te spreiden. Zo richtte hij samen met Ewald Demeyere, het Back Concentus orkest op dat tot doel heeft het repertoire van de Bach familie te herontdekken. Hij regisseerde Handels Lotario en Rodelinda in het Teatro Arriaga in Bilbao en creëerde scènes voor de theaterpresentatie Monologue for Editor van Flavio Pagano voor het Festival van de Vesuviaanse Villa. In 2011 richtte hij samen met Gesine Lubben het ensemble Il Pomo d’Oro op. In datzelfde jaar werd hij artistiek mede-directeur van Inspiratum
De muzikanten & performers Geert Callaert, pianist en componist, studeerde af in 2002 aan het Orpheusinstituut met een project over pianomuziek en kamermuziek met slagwerk van Karlheinz Stockhausen, Iannis Xenakis en Charles Wuorinen. Hij werd laureaat van verschillende pianowedstrijden, en specialiseerde zich in 20e-eeuws en actueel pianorepertoire. Sinds 1990 is hij verbonden aan het Lemmensinstituut, waar hij als hoofdvakdocent piano en kamermuziek instaat voor de opleiding van studenten die zich vervolmaken in het hedendaagse kunstmuziekrepertoire. Als concertmusicus en componist is hij actief in heel Europa. Hij nam verschillende cd’s opmet een uiteenlopend repertoire, is medeoprichter van de Belgische Kamerfilharmonie en kernlid van hermesensemble. Mireille Capelle was na haar studies in dramatische en lyrische kunsten verbonden als solist aan de Opera voor Vlaanderen. Als opera zangeres gasteert ze in Europese Opera Huizen waarbij ze samen werkt met regisseurs als Robert Carsen, Guy Joosten, Alvis Hermanis, Andrea Brett en Krzysztof Warlikowski. Ze specialiseert zich in hedendaagse muziek, werkt intens samen met vele komponisten en zingt op internationale festivals werken van Brewaeys, Donati, Cage, Rihm, Crumb, Carter, Kurtag, Gorecki, Huber, Maxwell Davies, Kagel, Scelsi, Berio, Dillon, Pagh-Paan, Essvad, Fontyn, Nyman, Denisov en Henderickx. Ze creëerde werken zoals Visao van Joao Oliviera, Non lasciate ogni speranza van Luc Brewaeys, in Donaueschingen sowon ... borira van Younghi Pagh-Paan met het SWRSinfonieorkest, in Genève werk van Bettina Skrzypczak en Wim Henderickx schreef voor haar Four Elements en Disappearing in Light.Zij concipieert ‘Architectures Sonores’. Kinesis, Akinetos, Nephesh en Ruach werden opgevoerd tijdens het Festival van de Hedendaagse Muziek in Luik. Het drieluik Anello, Naga, Sunyata werd gecreëerd in Palazzo Fortuny tijdens de Biënnale van Venetië en kwam uit bij AUDIOMER. Mireille Capelle is docente voor zang aan de School of Arts Gent, en kernlid van hermesensemble. Mathias Coppens is pianist en componist. Hij studeerde aan de conservatoria van Antwerpen en Amsterdam bij onder
meer Wim Henderickx, Joris Verdin, en Willem Jeths. Mathias was al vroeg laureaat van tal van nationale wedstrijden (Aquarius, Belfius Classics, YOTAM, Stephan De Jonghewedstrijd, Robus ), kreeg verschillende prijzen ( Jonge Componist van het jaar 2006, Artos-muziekprijs, Jeugd-en-Muziek-prijs) en in 2013 was hij laureaat van de Tenso-wedstrijd in Stockholm. Zijn composities werden uitgevoerd door onder andere I solisi del vento, Octopus Kamerkoor, Bl!ndman, Brussels Philharmonic, Eric Ericsson Chamber Choir, theater de Spiegel en Asko-Schönbergensemble. Hij is stichter en bezieler van het Klavierfestival dat zijn eerste editie kende in Amuz (Antwerpen), oprichter van het ensemble deCompagnie, en stichtend lid van het kwartet TetraGonist. De eerste cd van deCompagnie zal in september 2014 worden uitgegeven door Phaedra, de eerste cd van TetraGonist is dit jaar verschenen tijdens het releaseconcert in het conservatorium van Gent. Met deze laatste productie speelde TetraGonist op de site van Stelag VIIIA op 15 januari, exact 73 jaar na de premiëre van Quatuor pour la fin du Temps van O. Messiaen; er volgt een concertreeks doorheen Vlaanderen. Karin De Fleyt behaalde haar Master aan het Koninklijk Conservatorium te Gent, gespecialiseerd in hedendaagse fluit solo en kamermuziek. Ze behaalde een postgraduaat “Laureaat van het Orpheus Instituut” met een studie over (nieuwe) extensies in fluitmuziek. Met het Stockhausen Trio speelt ze op internationale podia met de scenische werken uit de opera LICHT. Zij geeft les in de ManaMa opleiding hedendaagse muziek aan het Lemmensinstituut te Leuven en als vakdidacticus aan de School of Arts, departement conservatorium te Gent . Karin de Fleyt bespeelt fluit, altfluit, piccolo, basfluit, shakuhachi en Karnatische fluit. Ze vindt het zeer belangrijk, als docente nieuwe muziek, met jonge mensen te kunnen werken en hun wegwijs te maken in de interpretatie van nieuwe muziekstijlen. Sinds 2013 doceert ze ook hedendaagse fluitmuziek aan Leeds University . Karin de Fleyt speelde op nationale en internationale festivals in onder meer USA, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Frankrijk, Luxemburg, Portugal, Nederland, Engeland, en geeft masterclasses, lectures en lecture-recitals over de interpretatie van nieuwe muziek voor fluit aan verscheidene nationale en internationale conservatoria en festivals voor nieuwe muziek. Karin is lid van de artistieke raad en vaste fluitiste van hermesensemble.
Hanne Deneire (°1980) studeerde compositie aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen bij Wim Henderickx en Luc van Hove. Naast compositie volgde ze basklarinet en piano. In het tweede jaar al won ze, met haar eerste orkestwerk Mitä, de Aquarius compositiewedstrijd. Hanne schreef in de afgelopen jaren ook veel kamermuziek voor ensembles als I Solisti del Vento, Oxalys, Enigma, Quince Quartet, Logos, het Filharmonisch Jeugdorkest van Vlaanderen, e.a. Deze muziekstukken zijn uitgevoerd van België over St. Petersburg tot in Japan. Ook voor het Vlaams Radio Koor en Koor&Stem componeerde ze nieuwe muziekstukken. Phaedra publiceerde haar eerste cd ‘hommage van Hanne Deneire’, In Flanders’ Fields, vol.63 i.s.m. Ensemble Hommages. Hiervoor kreeg zij in juni 2011 een gouden label. hermesensemble heeft in 2010 Hanne geschaakt als composer in residence en heeft zo een intense samenwerking opgezet die nog steeds verder ontwikkeld. Beeldenstorm heeft in 2010 een complete cd met muziek van Hanne uitgegeven: ‘17.912 dagen geboeid door schoonheid’. In maart 2011 ontving Hanne de Gouden Klaproos van Sabam in de categorie klassieke muziek/ kamermuziek. Naast compositie heeft Hanne nog een andere passie. Met House of Music probeert ze via muziek mensen een stapje verder te brengen in het leven. In dat kader ontving Hanne in 2003 de prijs van de Koning Boudewijn Stichting voor haar werk met hoogbegaafde kinderen. Na een intens studiejaar psychologie aan de VUB startte ze in 2006 als muziektherapeute. Aan de Guildhall School of Drama and Music in Londen specialiseerde ze zich verder in compositie en community art. Van 2007 tot 2012 was Hanne verbonden aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Als oprichter en artistiek directeur van House of Music werkt ze haar methodiek en het nodige materiaal voor het werken met muziek en niet evidente doelgroepen verder uit. Als componiste componeert zij nieuwe muziek in opdracht van Flagey, Theater De Spiegel, de Belgische Kamerfilharmonie, de Philharmonie de Luxembourg en hermesensemble. www.hannedeneire.be Maxim Emelyanychev (Rusland, 1988) wordt behoort tot de nieuwe generatie dirigenten die al heel vroeg werd opgemerkt in zijn jonge carrière. Hij komt uit een familie van professionele muzikanten die zijn studies begon in zijn thuishaven
Novgorod in 1995, waarbij hij zich toelegde op dirigeren en op piano. Hij verdiepte zich verder op orchestraal dirigeren aan de het Moskous Staatsconservatorium. Tegelijkertijd studeerde hij klavecimbel en pianoforte alsook barokke hoorn die hij bespeelt in het Moskous Alta Capella ensemble. Als klavecinist werkte hij samen met Maria Uspenskaya, Johann Sonnleitner, Zvi Meniker en Bart van Oort. Hij kreeg meerdere prijzen, onderscheidingen en studiebeurzen, waaronder de New Names Charity Fund (2000-2005), The Rostropovich Fund en The Spivakov Fund. Hij werd winnaar van verschillende competities tijdens festivals. Zo won hij o.a. de tweede prijs en pubieksprijs in de Clavecimbel Competitie in Brugge in 2010. Als dirigent werkte hij samen met vele orkesten in Rusland en richtte hij zijn eigen jonge kamerorkest op “Veritas”. Maxim Emelyanychev werkt sinds 2011 samen met Il Pomo d’Oro. Anna Fusek (Praag, 1981) speelt sinds haar vijfde, zesde en achtste jaar respectievelijk viool, blokfluit en piano. Ze studeerde bij Han Tol in Rotterdam en Christoph Huntgeburth in Berlijn, waar ze haar Artistic Diploma behaalde in 2005. Dankzij een DAAD beurs kon ze haar studies historische piano verderzetten met Edoardo Torianelli en blokfluit (ensemble) met Conrad Steinmann aan de Schola Cantorum in Basel, Zwitserland. In 2008 keerde ze terug naar Berlijn om barok viool te studeren met Irmgard Huntgeburth aan de University of Arts, waar ze in 2013 een Artistic Diploma ontving. Daarnaast studeerde Anna filosofie en musicologie aan de Humboldt University in Berlijn en volgde ze acteerlessen aan de American Academy of Dramatic Arts in New York. Ze werd bekroond met een tweede prijs en de prijs van de Internationale Jeugdjury tijdens de International Recorder Competition in 2006 in Feldkirch, Oostenrijk. Anna won ook verschillende prijzen tijdens de nationale Duitse Jeugdwedstrijd “Jugend musiziert” voor alle drie haar instrumenten. Als soliste voerde ze concerten uit in de grootste concertgebouwen ter wereld en was betrokken bij verschillende opera-producties. In 2010 – 2012 speelde ze de rol van Amor in Francesco Cavalli’s barok opera La Calisto in het Theater Basel en de Frankfurter Oper. Anna Fusek maakte radio en TV opnames voor MDR, NDR, Schweizer Fernsehen, Česká Televize, ORF, Radio de la Suisse Romande, Radio 98.7 wfmt Chicago en opnames voor Deutsche Grammophon, EMI en PanClassics.
Kosi Hidama ( Japan, 1968) werkt sinds 1986 als professionele danser. In 1993 verhuisde hij naar Brussel waar hij begon te werken met choreografen als Michele Anne De Mey, Anne Teresa de Keersmaeker, Grace Ellen Barkey en Jan Lauwers. Vanaf 2000 tot 2004 was hij mede-oprichter, choreograaf en danser van het gezelschap Amgod. Na 4 succesvolle producties, concentreerde Kosi zich op zijn studies Editorial Engineering. Tegelijkertijd begon hij opnieuw te dansen bij de groep Rosas. Sinds 2009 werkt Kosi Hidama al seen onafhankelijke choreograaf. In 2011 ging hij in première met Inner Ocean, een existentiële choreografie temidden van een bewegende ruimte dat opgeroepen werd door een video-installatie. Zowel voorgesteld als solo als als duet werd Inner Ocean opgenomen als een live video-installatie in 2013. Sinds enkele jaren neemt Kosi met zijn Kosi Dance group deel aan Inspiratum evenementen. Wim Henderickx (1962, Lier) studeerde compositie en percussie aan het Conservatorium van Antwerpen. Hij nam verschillende malen deel aan de Internationale Ferienkurse für Neue Musik in Darmstadt en volgde sonologiestudies aan het Ircam in Parijs en aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Sinds 1996 is hij huiscomponist bij Muziektheater Transparant, een internationaal productiehuis voor muziektheater en opera in Antwerpen. In augustus 2013 werd Wim Henderickx artist in residence bij de Filharmonie. Wim Henderickx doceert compositie en muziekanalyse aan de Conservatoria van Antwerpen en Amsterdam. Jaarlijks organiseert Musica een zomer-compositiestage voor jongeren met Wim Henderickx als hoofddocent. Zijn composities hebben vaak andere culturen als inspiratiebron. In 1999 verschenen zijn 3 Ragas op CD met deFilharmonie. Tussen 2004 en 2010 werkte Henderickx aan zijn Tantric Cycle, een zevendelige compositiereeks met het Oosten als inspiratiebron. Hij ontving de prijzen Vlaanderen-Quebec (1993) en Eugène Baie (1999). In 2002 kreeg hij de prestigieuze titel Laureaat van de Koninklijke Vlaamse Academie van België, in 2006 werd hij genomineerd voor de Vlaamse Cultuurprijzen en in 2011 mocht hij de Lifetime Achievement Cultuurprijs in zijn geboortestad Lier ontvangen. Zijn werk werd uitgevoerd door gerenommeerde orkesten, solisten en ensembles. Hij
schreef zijn eerste opera Triumph of Spirit over Matter 2001 en Achilleus (2003). Zijn stuk Medea tourde tussen 2011 en 2013 door Vlaanderen en Nederland met hermesensemble en Wim Henderickx als dirigent én percussionist. Hij nam verschillende CD’s op waaronder Disappearing in Light (2011), Tejas & other orchestral works; Works for Wind Instruments (2013) en recent Triptych (2014) www.wimhenderickx.com Ryoji Ikeda De grensverleggende Japanse componist en visueel kunstenaar Ryoji Ikeda (Gifu, Japan, 1966) gaat steeds op zoek naar de kern van klank in zijn muziek, en naar de essentie van licht in zijn beeldend werk, door een combinatie van mathematische precisie en esthetiek. Ikeda krijgt internationale erkenning als één van de weinige internationale kunstenaars die erin slagen zich op een overtuigende manier uit te drukken met zowel visuele als auditieve media. Op uiteenlopende manieren orkestreert hij geluiden, beelden, materialen, fysieke verschijnselen en wiskundige begrippen in live uitvoeringen en installaties die telkens een totaalervaring bieden. Naast zijn muzikale activiteit, werkte Ikeda aan een aantal projecten op langere termijn: Datamatics (2006-…) bestaat uit diverse verschijningsvormen zoals bewegend beeld, sculpturen, klank en nieuwe media die een toeschouwer in staat stellen om het eigen potentieel te verkennen om de onzichtbare uiteenlopende inhouden van uiteenlopende data waar te nemen die onze wereld doordringen. Het project Test Pattern (2008-…) ontwikkelde een systeem om eender welk type data – tekst, klank, foto en film – te converteren naar barcodes en binaire patronen (nullen en éénen). Het project beweegt zich op de grens tussen kritische punten van technologische performance en de drempels van menselijke waarneming. De reeks Spectra (2001-…) bestaat uit grootschalige installaties die intens wit licht gebruiken als sculpturaal materiaal, en de publieke ruimte transformeren in Amsterdam, Parijs, Barcelona en Nagoya, waar het project reeds werd gerealiseerd. Ikeda werkt samen met Carsten Nicolai aan het project Cyclo (2000-…) dat defecte structuren en repetitieve loops in software en computermuziek onderzoekt met audiovisuele modules voor real-time visualisatie van klank, in live performances, cd’s en boeken (Raster-noton, 2001, 2011). www.ryojiikeda.com
Kurt Ralske (New York, 1967) ontwerpt video-installaties en performances in dialoog met de geschiedenis: een verkenning van het verleden die telkens een nieuwe blik op de toekomst voorstelt. Zijn werk wordt overal ter wereld tentoongesteld, onder meer op de Biënnale van Venetië (2009), Guggenheim Museum Bilbao, en het Los Angeles Museum of Contemporary Art. Hij ontving de Rockerfeller Foundation Media Arts Fellowship en de eerste prijs op het transmediale Interntional Media Art Festival van Berlijn in 2003. Kurt Ralske programmeerde en is co-ontwerper van de 9-kanalige video-installatie in de inkomhal van het MoMa te New York. Hij is ook de auteur en programmeur van Auvi, een populaire software-omgeving voor video in gebruik door kunstenaars in 22 landen. Kurt Ralske woont in New York, en is lid van de Graduate Faculty of the School of the Museum of Fine Arts in Boston, in het departement Video, Sound and Film. Sigrid Tanghe (°1968) bezit een niet te stillen dagelijkse honger om tekeningen en schilderijen te maken. Het eeuwige experiment, studies en schetsen zijn een wezenlijk deel geworden van haar bestaan. Soms schildert ze rechtstaand als een gondelier op grote vellen aquarelpapier op de vloer van haar atelier met grote roodmarterhaarpenselen met verlengde stelen. Ze studeerde grafiek en ontplooide zich door de jaren als een veelzijdige beeldende kunstenares, met een indrukwekkend oeuvre van tekeningen, schilderijen, videowerk en live performances. Schilderen is voor Sigrid Tanghe naast het solitaire ateliergebeuren ook een podiumact. Zij ontwikkelt performances in samenwerking met muzikanten waardoor het schilderij als eindproduct wordt gerelativeerd en het proces belangrijker wordt. Constanten in haar beeldend werk zijn organische vormen, het papier als drager, menselijke verhoudingen en een passie voor het gebruik van primair en oeroud materiaal. Federico Toffano behaalde een diploma in cello uitvoering aan het Muziekconser vatorium van Vicenza (Italië) in 2009, waar hij samen met Gianantonio Viero les volgde . Van 2009 tot 2011 studeerde hij met Giovanni Gnocchi en Stefano Cerrato aan het Incontri con il Maestro van Imola (Italië) en de Antiruggine Academie van Mario Brunello. Verdere opleidingen en masterclasses volgde Federico bij Franco Maggio Ormezowsky, Enrico Dindo, Rocco Filippini, Thomas Demenga en Laszlo Fenyo.
In 2005 en 2006 was Federico de eerste cellist van het Orchestra Regionale dei Conservatori del Veneto. Daaropvolgend werd hij in 2010 en 2011 geselecteerd om met het Gustav Mahler Jugendorchester en het Orchestra dell’Academia Mozart van Claudio Abbado te musiceren. Recent verwierf Toffano de eerste plaats tijdens een auditie om met het Orchestra dell’Arena di Verona te spelen tijdens het belangrijkste Italiaanse operafestival. Desondanks blijft zijn passie de wereld van historische uitvoeringen. Deze interesse bracht hem ertoe lessen barok cello te volgen bij Gaetano Nasillo en Stefano Veggetti. In 2011 werd Federico een plaats als eerste cellist aangeboden bij het European Union Baroque Orchestra (EUBO) tijdens een tour door Europa. Deze opportuniteit liet hem toe zijn passie voor barok muziek verder te ontwikkelen en bevestigen. Federico studeerde barok cello in London in 2012, aan de Royal Academy of Music, onder Jonathan Manson. Nu speelt hij bij het Venice Baroque Orchestra, Les Musiciens Du Louvre bij Marc Minkowski en Il Pomo d’oro Marc Tooten studeerde altviool aan het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel, waarna hij zich vervolmaakte aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam. Tijdens zijn carrière is hij aanvoerder altviool geweest in verschillende prestigieuze orkesten en kamerorkesten, onder andere I Fiamminghi, Beethoven Academie, Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, Radio Kamer Filharmonie (Hilversum, Nederland) en Orquestra Ciudad de Granada. Momenteel is hij solistaanvoerder bij Het Brabants Orkest in Eindhoven, Nederland. Als kamermusicus geniet hij een internationale waardering. Hij maakt onder andere deel uit van hermesensemble, de Salzburger Solisten en het Arriaga Kwartet en is medeoprichter van het Taneyev String Trio. Vooraanstaande kamermuziekpartners waren onder meer Abdel Rahman El Bacha, Eduard Brunner, András Andorján, Martin Lovett, Martha Argerich, Boris Berezovsky en Itamar Golan. Als enthousiast pedagoog stelt hij aan het Lemmensinstituut te Leuven (docent altviool en kamermuziek) en aan het Conservatorium van Maastricht zijn kennis en ervaring ten dienste van jonge musici.
Organisatie: Inspiratum vzw Artistieke leiding: Axel Vervoordt, Koen Kessels en Giulio d’Alessio Uitvoerders: hermesensemble, Il Pomo d’Oro, Katia en Marielle Labèque en Minimalist Dream House, Kurt Ralkse en Ryoji Ikeda In samenwerking met KLARA, YAMAHA, Centre Henri Pousseur, Theater de Spiegel en House of Music Kanaal, Stokerijstraat 19, 2110 Wijnegem www.inspiratum.be
7
MOUW THEATER DE SPIEGEL
5
RECREATIE KNUTSELHOEK
permanent installation: disclavier Yamaha & Otto Piene installation Lichtballet
3
4 2 6
1 ATRIUM
CENTRE HENRI POUSSEUR
Musique Electronique / Musique Mixte
