LOODSEN SPORT VERENIGING VVVVERENIGING OOSTENDE E

LOODSEN SPORT VERENIGING VVVVERENIGING OOSTENDE E

2006

Voorwoord

Voor iedereen die de actualiteit nauwgezet volgt, zal het wel duidelijk zijn dat het vandaag de dag niet goed gaat met de fysische conditie van onze medemens. Laat ons beginnen met de jeugd. Onderzoeken hebben uitgewezen dat het achteruitgaat met lichamelijke toestand van onze jongeren. Wat uithouding betreft, kan het nog door de beugel, maar plotse inspanningen kunnen veel minder geleverd worden dan vroeger.

Waren wij dan zoveel fitter vroeger ? Ik weet het niet. In ieder geval proberen wij met ons clubje velen onder ons te betrekken bij een of ander sportgebeuren. Niettegenstaande al dit negatieve, is sporten niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. De laatste jaren zijn steeds nieuwe vormen en variaties van sportbeoefening ontstaan. Door deze uitbreiding van het sportaanbod neemt niet enkel het aantal sporters toe, ook de leeftijd om met sporten te beginnen verschuift. Zo zien we dat enerzijds kinderen steeds vroeger beginnen te sporten, anderzijds blijven senioren hun sport langer beoefenen. De voorbije dertig jaar verdrievoudigde het aantal sportbeoefenaars bij de mannen en bij de vrouwen is de stijging zelfs nog groter. Dus aan al onze leden, blijf niet bij de pakken zitten en pak de koe bij de horens. Wacht niet tot dat je 50 jaar bent om op doktersadvies te beginnen met joggen, tennissen of fitnessen om Uw BMI te verbeteren. We hebben een ideaal beroep om wat tijd uit te trekken om te sporten. Benut de binnenbeurt om regelmatig de buitenlucht op te zoeken. Neem de fiets in plaats van de auto, ga regelmatig zwemmen en eet wat gezonder. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat er geen feestje meer af kan. Ook dat moet kunnen, een pintje of een lekker etentje moet nog altijd wat kleur geven aan je leven. Want vergeet het niet, ge leeft maar één keer. Dus, genoeg gepreekt, profiteer van alles wat je kan en beste wensen voor een voorspoedig en gelukkig 2006. Ik wens jullie in ieder geval het allerbeste, hou jullie kloek . Jan Vanleke

Bestuur

Voorzitter: Ondervoorzitter: Secretaris: Penningmeester: Commissarissen:

Jan Vanleke Wim Buysse William De Vlaminck Patrick Wallaeys Mark Sermeus André Monteyne Wilfried Vanhove Pascal Degraeve Filip Pannecoucke Peter Van Langendonck André Carpentier Filip Lonneville Bart Lambert

Aantal leden in 2005: 260 Maatschappelijke zetel: St.Catherinepolderstraat 47, 8400 Oostende Secretariaat: Ringlaan Zuid 140, 8420 De Haan Gesticht in 1945 Statuten verschenen in bijlage Belgisch Staatsblad 26/11/1981

Toen het leven van loods nog harder was …

Loodsverklaring: 10 November „40 Ondergeteekende, Lauwereins Frans, zeeloods Scheldemonden, verklaart den 13en 5.40 om 5.u00 bemand te zijn op het Deensch s/s “Gorm”, onder Belgische vlag met prijsbemanning, onder bevel van Commandant A.Timmermans, en bestemd voor Oostende. Wind WNW2 klaar zicht. Om 07u00 (holl.tijd), ter hoogte Zeebrugge, d.i. halfweg tusschen beide stortboeien, deed zich een geweldige ontploffing voor in het voorschip, waar door ‟t schip onmiddellijk begon te zinken; dadelijk werden de booten te water gelaten. Daar ik zelf één der booten vierde, bevond ondergeteekende zich nog op het bootdek toen de booten zich van de scheepszij verwijderden en was hij verplicht in het water te springen om de boot al zwemmende te bereiken. Kort daarop kapseisde de boot wegens overbelasting; dit merkende heeft hij zich al zwemmende van de boot verwijderd en gelukkig een stuk drijfhout gevonden, dit in de buurt van machinist F.Lauwereins; deze was gekwetst en kon zich nog juist drijvende houden aan neen stuk luikplank. Ondergeteekende heeft hem dan bijgestaan tot de tweede reddingsboot en kort daarop de sleepboten van Zeebrugge ons oppikten. Ook de belg schepen “Vae Victus” en “Roumanie” waren dan ook ter plaatse en zonden hun boot. Om 8u10 holl. Tijd landen we allen te Zeebrugge, waar we goed onthaald werden op het Loodswezen door Zeecommissaris Van Mol. Ondergeteekende heeft dan direct zijn reis voortgezet naar Oostende en zich aldaar te bed begeven. Daar hij eenigszins geschokt was door de gebeurtenissen heeft hij zich de volgende dag naar de dienstdokter Maertens begeven, die hem eenige dagen ziekenrapport voorschreef en heeft chefloods M.Gonsales proces verbaal opgemaakt. Voor echt en waar Frans Lauwereins Loods Scheldemonden Nijverheidstr. 51 Oostende

Overlijden

Begin dit jaar verloren wij onze vriend en collega Philippe Dumont, stuurman van de loodsboten. Geboren op 5 maart 1957 te Oostende besluit hij na zijn middelbare studies te Gent om in de voetsporen te treden van zijn vader Willy, zeeloods en stuurman van de loodsboot, en monstert aan in juli 1975 als kadet op de M/S Montsalva. Als kadet viel hij niet alleen op door zijn grote gestalte, 1.97m, maar tevens door zijn goed humeur en zijn uitgebreide kennis van kerken en musea van Antwerpen en randgemeenten. Na de Zeevaartschool vaart hij voor verschillende rederijen onder Belgische vlag tot 1986. Hij behaalt ondertussen de nodige brevetten en de licentie in de nautische wetenschappen. Philippe was altijd al een rusteloze ziel en dat bewijst hij door in Zuid-Afrika twee jobs te combineren. Hij runt een toerismebureau in Johannesburg en Kaapstad en vaart tevens op cruise-zeilschepen in de Indische Oceaan. In 1993 kiest hij Spanje als thuisbasis om weer een waljob met de cruise-zeilvaart te combineren. Ondanks zijn ‘zwerversbestaan’ hield hij contact met alle vrienden van toen. In 2004 houdt hij het zwerven voor bekeken en vestigt zich terug in Oostende. Na een proefreis op de tender, begint hij in september als stuurman van de loodsboot in stage. Hij voelt zich goed in zijn vel, wordt door iedereen geaccepteerd en is geboeid door zijn nieuwe job. In volle voorbereiding op zijn examens, overlijdt Philippe in zijn slaap op 27 januari 2005 te Oostende en begint hij aan zijn laatste reis.

ZWEMMEN

WAAROM IS ZWEMMEN AAN TE BEVELEN BIJ OUDEREN Tijdens het ouder worden vinden veel veranderingen plaats in ons lichaam zowel op fysisch als op mentaal vlak. Het ouder worden zorgt ervoor dat de motorische fitheid van ons stelsel een terugloop laat zien. Hierbij bedoelen we dat zowel de kracht, de snelheid als de lenigheid afneemt. Ook het uithoudingsvermogen en de coördinatie verminderen aanzienlijk. Iemand die lichamelijk actiever en gezonder heeft geleefd zal minder vlug last ondervinden van deze natuurlijke terugloop dan iemand die er maar op los heeft geleefd. Botten worden continu aangemaakt en afgebroken. Men bereikt de maximale botmassa op de ouderdom van 35 jaar en dat blijft zo tot ongeveer 50 jaar. Daarna spreekt men van botafbraak wat betekent dat de massa afneemt. Bij de mannen gebeurt dit proces minder vlug dan bij de vrouwen dit door het eindigen van de oestrogenenproductie bij deze laatste. De kans op osteoporose is bij de vrouwen dan ook groter en resulteert in een toename van de breekbaarheid van de botten. Lichamelijke activiteiten kan botverlies verminderen, voorkomen of zelfs een kleine toename bij ouderen bewerkstelligen. Zwemmen heeft geen effect op de botmassa. De belasting op de botten is door de opwaartse kracht te laag. Bewegen in ondiep water daarentegen zou wel effect kunnen hebben omdat daar meer lichaamsbelasting plaatsvindt. Voor senioren die al last hebben van osteoporose is bewegen in water gunstig vanwege de minimale kans op vallen en daardoor op botbreuken en ook omdat de wervelkolom niet wordt belast. Dus door te zwemmen kunnen ouderen veilig en met weinig blessurerisico werken aan hun fysiek. De gewrichten en in het bijzonder de heup, knie en ruggenwervels zijn bij het ouder worden vatbaar voor slijtage. Het kraakbeen neemt af in dikte en er is een afname van elasticiteit van de pezen, kapsels en banden. Hierdoor zal de mobiliteit en de stabiliteit van de gewrichten afnemen. Indien men daardoor minder gaat bewegen zal ook de spierkracht en de spiermassa verminderen. Bewegen in het water is dus geschikt voor mensen met lichte gewrichtsklachten. Immers bij het zwemmen zijn de krachten op de gewrichten laag en is het mogelijk vrijwel onbelast te bewegen. Ook gebeuren de bewegingen met een grote amplitude wat dan weer bevorderlijk is voor de spierontspanning en kunnen de gewrichten zodoende in een maximale stand gebracht worden.. Schoolslag is hiervoor de gunstigste zwemstijl. Spieren bestaan uit twee soorten vezels namelijk snelle en langzame. Snelle vezels kunnen veel kracht genereren maar zijn vlug vermoeid. Langzame leveren minder kracht maar houden het langer vol. Bij veroudering neemt het totaal aantal spiervezels af en wordt het percentage snelle vezels kleiner.Dit alles resulteert in het feit dat de spierkracht afneemt bij inactiviteit. De spieren verkorten ook waardoor de beweeglijkheid afneemt. Bewegingsactiviteiten in het water kunnen in de vorm van training het proces van afname van spiermassa vertragen. Bij

het zwemmen kunnen veel en grote spiergroepen op een dynamische manier worden aangesproken. Bij het ouder worden blijft het lichaamsgewicht over het algemeen gelijk maar de lichaamssamenstelling verandert. De spiermassa neemt af maar de hoeveelheid vet neemt toe. De relatieve toename van vet is het gevolg van meer eten, minder bewegen en een verminderd vermogen om vet te verbranden. Overgewicht zorgt in veel gevallen tot minder motivatie om te bewegen. Ook is er een grotere kans op blessures door de werking van grotere krachten als gevolg van het hogere lichaamsgewicht. Wat zijn nu de verouderingprocessen van de servicesystemen : Hart : De maximale hartfrequentie daalt, daardoor vloeit er minder zuurstof per minuut naar de spieren. Bloedsomloop : De bloeddruk (bovendruk) stijgt, daardoor moet het hart tegen een hogere weerstand pompen en meer arbeid verrichten. Er gebeurt een grotere huiddoorbloeding tijdens een inspanning en daardoor wordt er minder zuurstof uit het bloed onttrokken. Ademhaling : De borstkas wordt stijver en het longweefsel wordt minder elastisch. De kracht van de ademhalingsspieren vermindert en de maximale zuurstofopname gaat omlaag. Door dit alles komt er minder lucht naar binnen bij inademing en automatisch minder naar buiten bij uitademing en zodoende minder zuurstof in het bloed. Een daling van het uithoudingsvermogen bij senioren is goed te beïnvloeden door voldoende te trainen, in ons geval, door voldoende te zwemmen. Wel moet rekening gehouden worden met het feit dat de hartfrequentie in het water ongeveer 10 slagen lager is dan aan de wal. Als besluit mogen we aannemen dat senioren die op jongere leeftijd hebben leren zwemmen, dit op hogere leeftijd kunnen blijven doen. Voor senioren die geen ervaring hebben met zwemmen moet voldoende tijd uitgetrokken worden. Het aanleren van nieuwe bewegingen verloopt moeizamer. Reeds geleerde en geautomatiseerde bewegingen kunnen nog steeds gemakkelijk worden uitgevoerd, indien ze regelmatig worden onderhouden. Bij het op pensioen gaan ontstaat veelal een achteruitgang in de sociale en de maatschappelijke contacten. De vrijetijdsbesteding, waarbij het zwemmen behoort, kan dan ook een belangrijke rol spelen in het zoeken naar sociaal maatschappelijke activiteiten. De sociale contacten en het groepszwemmen zijn veelal een belangrijke reden om actief te blijven. In het algemeen kan men het zwemmen aanbevelen aan iedereen die op een zekere leeftijd gekomen is. Eén uurtje in het water en dit drie keer in de week zou ideaal zijn en indien men dit zou kunnen aanhouden dan zou men de resultaten al aanvoelen na een aantal maanden. Dus iedereen het zwembad in !!!

Bron : Levenslang Zwemmen (publicatiefonds voor lichamelijke opvoeding)

Pensioneringen In 2005 gingen volgende leden op welverdiende rust:

Willy Vandenberghe:

geboren op 19 april 1945 gepensioneerd vanaf 1 mei 2005 leerlingloods vanaf 1 december 1979 Scheldemondenloods vanaf 1 september 1980

Willy Ackx:

geboren op 28 februari 1944 gepensioneerd vanaf 1 juli 2005 leerlingloods vanaf 1 oktober 1973 Scheldemondenloodsloods vanaf 1 juli 1974

René Cloet:

geboren op 30 augustus 1940 gepensioneerd vanaf 1 september 2005 leerlingloods vanaf 1 januari 1974 Scheldemondenloods vanaf 1 oktober 1974 chefloods vanaf 1 maart 1996

Internet Per jaar wordt onze LSV-website meer dan 2500 keer aangeklikt en ondertussen kregen we reeds 9000 bezoekjes “over de vloer”. Om de toegang tot de website nog te vergemakkelijken werd een nieuw adres gecreëerd en aangevraagd. Vanaf heden kunnen onze agenda, nieuwsberichten, etc geraadpleegd worden via:

www.lsvo.be Voor vragen, raad en hulp kan men nog steeds gebruik maken van ons e-mailadres: [email protected]

Het tragische lot van de LOUIS SHEID, 1939.

Urbain UREEL De naam LOUIS SHEID is misschien minder bekend bij de huidige generaties loodsen, maar hun naoorlogse voorgangers kennen vast de naam van het gelijknamig Victory-type schip van Armement Deppe dat als opleidingsschip fungeerde gedurende de jaren ‘50. De naam LOUIS SHEID net als CHRISTIAN SHEID verwijst naar bestuurdersdirecteurs van Armement Deppe van voor de Eerste Wereldoorlog. De LOUIS SHEID waarover ik het hier heb is een totaal ander schip. Het was een klassiek stoomschip van 5945 BRT gebouwd als de Duitse ULTOR in 1916. Het kolen gestookte stoomschip was gebouwd voor de bekende Rickmers Linie maar werd in 1920 overgedragen aan de Engelsen als herstelbetaling. Eerst als ULTOR dan als KENDAL CASTLE heeft het schip tot 1932 onder Britse vlag gevaren voor de Liverpoolse reder J.Chambers & Co. In 1932 wordt de KENDAL CASTLE verkocht aan de Armement Deppe en LOUIS SHEID genoemd.

De LOUIS SHEID kort voor de stranding in Funchal (Madeira). Ons relaas begint in december 1939… Op 7 december van dat oorlogsjaar wordt om 0530 LT de 8000 ton metende Nederlandse cargo TAJANDOEN op weg van Amsterdam naar Batavia getorpedeerd door de befaamde en beruchte U-boot kapitein Günther Prien. Prien zal de geschiedenis ingaan als de man die twee maanden eerder met zijn U-47 de totaal onverwachte aanval op de Engelse vloot inzette in Scapa Flow in de Orkneys waarbij de HMS ROYAL OAK naar de bodem ging met 833 bemanningsleden. De TAJANDOEN was een minder prijzenswaardig doelwit voor Prien, maar niettemin zonk het schip binnen de 15 minuten. Er waren overigens 14 passagiers aan boord waarvan 5 vrouwen en 2 kinderen. Buiten 2 machinisten en 4 matrozen kon iedereen ontkomen in de reddingboot. Het schip en de zee stonden in lichterlaaie nadat de bunkers hadden vuur gevat bij het inslaan van de torpedo. 62 overlevenden roeiden voor hun leven om weg te geraken uit de razende vuurzee. Twee schepen in de nabijheid konden hulp bieden. De Italiaanse

GEORGIO OHLSEN en de Belgische LOUIS SHEID komende van Buenos Aires naar Antwerpen met graan, huiden, tabaksbladeren en honing. Aangezien het praktischer was om de overlevenden in België te landen besloten de kapiteins om de overlevenden van de TAJANDOEN aan boord van de LOUIS SHEID te nemen. Niettegenstaande België neutraal was en dit ook duidelijk moest blijken uit de vlag en letters op de romp geschilderd, heeft het de Duitsers niet weerhouden om de TAJANDOEN te kelderen die ook de neutraliteitstekens voer. Met deze wetenschap in het achterhoofd heeft kapitein E.van Quekelberge echter het zekere voor het onzekere genomen om met zijn nu uitgebreide bezetting van 107 man dichter onder de Engelse kust te varen waar door de ondieptes de U-boten zich niet zo vaak waagden. Toen de duisternis echter inviel werd het weer slechter en al gauw woei er een zuidelijke storm met hevige regenbuien die de kustlijn aan het oog onttrokken van de uitkijk op de LOUIS SHEID. Om 1900 LT op 7 december konden de inwoners van het kleine dorpje Thurlestone langs de kust van Devon hun ogen niet geloven toen zij een groot stoomschip met alle lichten aan en onder stoom recht op de rotskust af stuurde. Eerst passeerde ze op een haar na de rotsen van Warren Point om dan met een door merg en been gaand gekrijs haar bodemplaten te scheuren op de vlijmscherpe granieten klippen. Het schip strandde op Leas Foot Beach, recht tegenover de Thurlestone golfclub.

De kapitein die alles had gedaan om de veiligheid van de opvarenden en geredden te vrijwaren voor het U-boot geweld werd slachtoffer van zijn eigen voorzichtigheid. Met haar noordoostelijke koers en doordat er gedurende de oorlog geen bakens zichtbaar waren op de kust, liep het schip in slechte zichtbaarheid vast in Bigbury Bay. De schipper van de reddingboot SAMUEL & MARIE PARKHOUSE was ook getuige geweest van de stranding en binnen de 10 minuten verliet de splinternieuwe reddingboot van de RNLI de haven van Salcombe. Niet zonder enige moeite kon de reddingboot de Salcombe

Bar passeren want de zuidelijke stormwind en de ebbe zorgen voor torenhoge zeeën over de bank. Na twee uur komt de reddingboot langszij de LOUIS SHEID die ongeveer een halve mijl van de kust lag met haar machine nog vol vooruit. De reddingboot manoeuvreerde eerst langs de stuurboord- dan langs de bakboordzijde van het stoomschip maar met de geweldige zee bleef de reddingboot 6 tot 9 meter langs de scheepszijde op en neer dansen. Kapitein van Queckelberge wou eerst de geredde mensen van de TAJANDOEN ontschepen. Telkens de reddingboot op gelijke hoogte kwam van de RNLI reddingboot werd iemand in de armen van de redders geduwd. Zo konen 40 mensen worden afgehaald en veilig aan wal worden gebracht. De schipper van de reddingboot dacht dat hij iedereen had afgehaald, maar was niet weinig verrast toen bleek dat hij nog niet de helft van de opvarenden mee had… Toen de SAMUEL & MARIE PARKHOUSE terug bij de LOUIS SHEID kwam was het schip echter weggedreven zodat het recht op de beukende zeeën lag. Er kon geen lij worden gevonden aan bakboord en de reddingboot moest het langs de stuurboordkant proberen waar hij de dodelijke rotsen naderde. Het was een zenuwslopende operatie maar de resterende 22 Nederlanders werden ook gered. Toen de reddingboot andermaal terugkeerde was de LOUIS SHEID helemaal gedraaid en lag nu dwars op de klippen. De reddingboot moest onverrichter zake terugkeren. De 45 koppige bemanning van de LOUIS SHEID kon beter afwachten aan boord in plaats van nog meer halsbrekende toeren uit te halen.

Intussen schoof de LOUIS SHEID steeds meer op naar de kust, over de rotsen heen, dicht genoeg voor de Coastguard om een lijn naar het schip te vuren vanaf het land.

De voltallige bemanning werd met een wippertoestel van boord gehaald. De LOUIS SHEID echter was verloren. Een deel van haar lading werd geborgen maar in 1940 werd afgezien van verdere pogingen om het schip vlot te trekken toen ze in tweeën brak bij een zuidelijke storm. Haar voorschip werd als schroot verwerkt omdat staal van grote waarde was gedurende de oorlog. Voor een luttele £400 werd het wrak verkocht aan een onbekende schroothandelaar. Vandaag zijn nog dubbele bodem restanten van de onfortuinlijke LOUIS SHEID te zien bij laag water in Thurlestone bij Start Point. Het wrak is bijzonder populair bij amateur duikers omwille van de rijke fauna die zich in het schip heeft genesteld.

Onderwateropname van één van de ketels van de LOUIS SHEID anno 2005. Onlangs heeft een Engelse duikclub:” The Two Thirds Blue Sub-Aqua Club (SAA No 912)” het wrak geadopteerd . Minstens eenmaal per maand wordt het wrak bezocht. Bronnen: Eigen archiefstukken. RNLI, the lost photographs. Diverse jaargangen Wandelaer & Sur l’Eau. The Belgian Shiplover, diverse jaargangen. CMB, 100 jaar.

---------------------------------------------------------

Overlijden

Op 16 december 2004 overleed Reimond Puis. Geboren te Oostende op 3 februari 1927 overleed hij op Walcheren in Koudekerke. Reimond kwam als leerlingloods in dienst op 2 mei 1949, werd Scheldemondenloods op 1 juli 1950 en verliet het Loodswezen om te genieten van zijn pensioen op 1 maart 1987. Eervol ontslagen en vervroegd met pensioen op eigen verzoek zoals dat heet in het “ambtenarees” bleef Reimond wonen op Walcheren waar hij sinds 1972 verbleef. Menig wat oudere loodsen onder ons hebben hem, gedurende de laatste jaren, nog mogen verwelkomen in onze“Soos”. Wij bieden zijn echtgenote en de oud-collega’s R.Dubois en P.Vermeersch onze oprechte deelneming aan.

ΘΘΘΘΘ

Op 31 oktober 2005 overleed Pierre Blancquaert. Pierre of “Pietje” zoals hij algemeen gekend was onder zijn collega’s werd in Lokeren geboren op 22 juni 1933. In 1965 vervoegde hij Vlissingen als leerling loods waar hij op 1 januari 1966 als Scheldemondenloods benoemd werd. Op 1 juli 1994 ging Pierre op rust en ondanks een slepende ziekte genoot hij nog van zijn welverdiende pensioen in zijn nieuwe thuishaven, Bredene. Pierre ofte “Pietje” zal bij zijn collega’s (jong & oud) steeds herinnerd worden als een joviale en sociale loods die zelf na zijn pensionering nog regelmatig deelnam aan LSVactiviteiten en er als dusdanig altijd graag “bij was”.

Slotwoord

Dit leven, waarmee zal ik het vergelijken? Een schip bij dageraad dat wordt weggeroeid zonder een spoor achter te laten. De acoliet Manzei