Jaarverslag 2011 Amnesty International Voorburg groep 368
Inhoud: 1. Voorwoord 2. Doorlopende actiedossiers 2.1 Myanmar 2.2 Saudi-Arabië 2.3 Caraïbisch gebied 2.4 Centraal Afrika 3. Acties, campagnes en thema’s in 2011 3.1 Campagne voor een menswaardig bestaan 3.2 Amnesty 50 jaar 3.3 Internationale Vrouwendag 3.4 Dag van de mensenrechten 3.5 Actie Midden-Oosten 3.6 Overige acties en stands 3.7 Website en Twitter 4. Terugkerende activiteiten 4.1 Schrijfactiviteiten 4.2 Landelijke collecte 4.3 Scholenwerk 5. Financiën 6. Oproep
Enkele leden van de groep Voorburg met een foto van de begin 2012 vrijgelaten Boeddhistische monnik U Gambira
2
1. Voorwoord Geachte lezer, In het jaarverslag 2010 schreef ik dat ‘het een jaar was waarin veel mensen waren vrijgelaten, zoals Aung San Suu Kyi. Maar helaas niet iemand waar wij zelf al jaren voor schreven.’ Het jaar 2011 was niet veel anders, tot het eind van het jaar, toen het gonsde van de geruchten dat er in Myanmar een groep politieke gevangen zou worden vrijgelaten. Echter, niet ‘onze’ U Gambira. Maar dat gebeurde wel begin 2012! We hebben een keer met hem getelefoneerd, wat een hele ervaring was. Hij bleek in een klooster te zitten, waar ik nog nooit van had gehoord. Hij was een ronde aan het maken om een aantal door de overheid gesloten kloosters te heropenen. Strikt genomen was hij illegaal bezig dus, en hij werd prompt alweer een paar keer opgepakt (en gelukkig ook weer snel vrijgelaten). Zijn Facebookpagina is nu angstvallig stil en er staat niet meer “U Gambira is on internet”. We zullen weer via via moeten horen of alles oké is…… Misschien ook was hij minder prominent aanwezig vanwege de verkiezingen, met Aung San Suu Kyi als grote winnaar! Hoe kan alles snel veranderen! Verder blijven we werken met een groep trouwe mensen, die inmiddels is uitgebreid met Marlise Hof, die ook de website bijhoudt en twittert, en sinds begin dit jaar ook Mark van der Einde, die zich direct heeft gestort op de Campagne Mensenrechten in het Midden-Oosten. We werken nog steeds voor Saoedi-Arabië, Myanmar, het Caraïbisch gebied en Centraal Afrika. Zo schrijven we zelf behoorlijk wat brieven, maar we maken het anderen ook mogelijk om mee kunnen doen. Zo houden we iedere derde donderdagochtend van de maand een schrijfochtend. Aan het eind van het jaar hebben wij alle leden in Voorburg een brief gestuurd met een nieuwjaarswens, maar ook met de vraag of men actief in de groep Voorburg zou willen worden. Dat leverde een paar nieuwe flexwerkers op en een nieuw actief lid in de groep! Schrijven is een van de basisacties van Amnesty International, en we staan dan ook aan het eind van de maand al jaren in de Centrale Bibliotheek in Voorburg en in de aangenamere maanden van het jaar ook op het Julianaplein. Iedereen kan dan meedoen met acties. We proberen zoveel mogelijk onze acties in de kranten aan te kondigen, maar onze kalender staat ook op onze website. Mocht u zelf ook wat meer willen doen voor het werk van Amnesty International, dan bent u meer dan van harte welkom om mee te helpen met: • standwerk • scholenwerk • brieven schrijven voor diverse landen • organiseren van de jaarlijkse collecte • organiseren van activiteiten in Voorburg, bijvoorbeeld rond 10 december • …. en noem maar op We kunnen altijd mensen gebruiken en vele handen maken licht werk!
Jeannette Ridder-Numan
3
2. Doorlopende actiedossiers 2.1 Myanmar De Boeddhistische monnik U Gambira (1979) werd op 4 november 2007 gearresteerd en veroordeeld tot in totaal 68 jaar gevangenisstraf. Belangrijkste reden om hem op te pakken is het feit dat hij de oprichter is van de ABMA (All Birma Monks Alliance), die werd opgericht in 2007 om de grote demonstraties begonnen door de studenten tegen de Birmese regering in augustus 2007 te steunen (Saffraan Revolutie). Voor hem hebben wij geschreven als groep, maar er zijn ook publieksacties voor hem geweest. Inmiddels is hij sinds januari 2012 vrij.
U Gambira na zijn vrijlating
2.2 Saudi-Arabië en DAF Golfstaten In Saoedi-Arabië wordt Siti Zainab Binti Duhri Rupa, een dienstbode van Indonesische afkomst, sinds 1999 gevangen gehouden. Zij is ter dood veroordeeld omdat zij haar werkgeefster zou hebben vermoord in een voor haar levensbedreigende situatie. Of het vonnis inmiddels is uitgevoerd, is onbekend. Wij zijn blijven schrijven voor Siti Zainab Binti Duhri Rupa, ondanks het feit dat wij niets meer hebben vernomen van haar situatie. Afgelopen jaar hebben wij ook enkele brieven geschreven in het Arabisch in de hoop dat een brief in die taal meer impact zou hebben op de personen die iets over Siti weten in SaudiArabië. Dit dossier is eind 2011 gesloten en overgegaan naar een andere groep.
2.3 Caraïbisch gebied In 2011 hebben wij verschillende acties gevoerd voor de mensenrechten in het Caraïbisch gebied, met name voor Cuba, Haïti en de Dominicaanse republiek. Begin 2011 was er goed nieuws uit Cuba: in maart 2011 zijn de laatste gevangen van een groep van 75 gewetens gevangenen die in maart 2003 werden opgepakt, vrijgelaten. Velen van hen zijn echter gedwongen het land te verlaten. Toch blijft de mensenrechtensituatie in Cuba zorgelijk, omdat nog steeds mensen worden opgepakt nadat zij hun mening hebben geuit en ook omdat de wetgeving in het land niet werd aangepast. Naar aanleiding van het Amnesty report “Restrictions on Freedom of Expression in Cuba” voerden wij daarom actie voor vrijlating van alle gewetensgevangenen en voor betere bescherming van mensenrechten in de wetgeving in Cuba. Dit deden we door middel van kaarten die aan de stand in de bibliotheek konden worden getekend en door het schrijven van brieven. 4
Daarnaast voerden we actie voor individuele Cubanen. Wij schreven een brief voor Reina Luisa Tamayo, die bedreigd werd door de autoriteiten omdat zij herdenkingsbijeenkomsten organiseerde voor haar zoon, die in de gevangenis is overleden. In mei voerden wij actie naar aanleiding van de dood van Juan Wilfredo Soto, een voormalig politiek gevangene, die in een park door politie agenten werd mishandeld en daarna overleed. En in december hebben we een brief gestuurd naar de Cubaanse autoriteiten voor Ivonne Malleza Galano en haar man Ignacio Martínez Montejo. Zij waren na een vreedzame demonstratie gearresteerd. Ook familieleden van politieke gevangenen worden geïntimideerd. In oktober schreven wij brieven aan de Cubaanse autoriteiten, nadat vrouwelijke familieleden van gevangenen, de Damas de Blanco, waren bedreigd toen zij een vreedzame protestactie wilden voeren.
De Damas de Blanco
In Haïti zijn er, na de aardbeving, nog altijd grote problemen. Naast de grote problemen met huisvesting, voedselvoorziening en medische zorg, wijst Amnesty International op de slechte veiligheidssituatie voor vrouwen in de opvangkampen. Deze vrouwen worden vaak het slachtoffer van (seksueel) geweld. Amnesty riep op tot een betere bescherming van de vrouwen in de opvangkampen. Daarnaast is er aandacht nodig voor de manier waarop herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd. In juni protesteerden wij tegen de ontruiming van een vluchtelingenkamp op een openbaar terrein, waar mensen die dakloos waren geworden na de aardbeving een onderkomen hadden gezocht. Bij deze ontruiming kregen de bewoners geen alternatief onderkomen aangeboden. De slechte mensenrechtensituatie van Haïti in het verleden werd begin 2011 opnieuw actueel met de terugkeer van oud-dictator Jean-Claude Duvalier naar het land. Zijn bewind werd gekenmerkt door vele ernstige mensenrechtenschendingen, waaronder gedwongen verdwijningen en marteling van gevangenen. De onderzoeksrechter heeft inmiddels echter besloten de oud-dictator alleen voor corruptie, en niet voor misdrijven tegen de menselijkheid, te vervolgen. Voor deze zaak zal in 2012 verder actie worden gevoerd. Problemen in vluchtelingenkampen spelen ook in de Dominicaanse Republiek, het buurland van Haïti. In november hebben we een brief verstuurd naar de Dominicaanse republiek naar aanleiding van de gedwongen uitzetting van 72 families uit het kamp Brisas del Este in oktober. Bij de uitzetting waren ook kinderen betrokken. De politie heeft traangas gebruikt bij de uitzetting. Daarom vroegen wij de autoriteiten om onderzoek te doen naar de manier waarop de uitzetting plaatsvond en ook om te zorgen voor nieuwe huisvesting voor deze families Een groot probleem in de Dominicaanse Republiek is het gewelddadige optreden door de politie en de gedwongen verdwijningen waarbij de politie betrokken is. Wij schreven een brief 5
voor Juan Almonte Herrera, lid van de organisatie Dominican Committee of Human Rights, die spoorloos is verdwenen sinds 28 september 2009. Op die dag werd hij ontvoerd door 4 mannen, die door ooggetuigen werden geïdentificeerd als politieagenten. En in mei/juni 2011 schreven wij naar de autoriteiten om onderzoek te doen naar de dood van Freddy Moreno Lorenzo, die door politieagenten werd doodgeschoten. Eind 2011 lanceerde Amnesty International een actie tegen het politiegeweld in de Dominicaanse republiek. Hieraan zal onze groep in 2012 meedoen. 2.4 Centraal Afrika Met een aantal mensen houden we diverse dossiers in de gaten: Democratische Republiek Congo (DRC) en Centraal Afrika, Burundi en Rwanda, en West-Afrika. Daarbij krijgen onder meer Ivoorkust en DRC extra aandacht. We brengen acties (brieven, e-mails, petities) onder de aandacht van elkaar en de Voorburg groep. Ook als er voor de betreffende landen acties zijn op internationaal initiatief, besteden we daar aandacht aan. Vrouwenrechten hebben onze belangstelling en vrouwenacties voor deze landen pikken we zoveel mogelijk op. Dit ook door anderen in onze omgeving bijvoorbeeld via Facebook te attenderen. Verder kijken we op de groetenlijst en sturen kaartjes aan mensen/organisaties uit ' onze' landen. Uitgelicht uit het jaar 2011: Ghana: - Brieven geschreven in verband met de herontwikkeling van de spoorweg in Accra werden velen hun huis uitgezet. Zie ook: Campagne Menswaardig bestaan. DRC: - Geschreven voor Justine Masika en voor Paul Ndokayi, beiden ‘individuals at risk’. - Geschreven voor de hervorming van het rechtssysteem aan president Kabila, die onlangs herkozen werd. - Geschreven aan Hillary Clinton om, samen met de VN, bescherming en ondersteuning te bieden aan (meest vrouwelijke) slachtoffers van seksueel oorlogsgeweld. Nigeria: Geschreven voor vrijlating van Aliyu Tasheku, dit was een “urgent action” hij werd zonder contact vastgehouden en er werd gevreesd voor zijn leven. Sinds juni 2011 is bekend waar hij is en is er weer contact met hem. Jemen: Brieven geschreven en handtekeningen verzameld om te protesteren tegen gewelddadig optreden (waaronder schieten met scherp) van veiligheidstroepen tegen demonstranten. Burundi: Brieven geschreven voor Jean Claude Kavumbagu, een Burundese journalist die gedetineerd werd.
Jean Claude Kavumbagu
6
Rwanda: We schreven brieven aan de president en de minister van Justitie van Rwanda waarin we onze bezorgdheid uiten over een aantal processen tegen journalisten en tegenstanders van de regering. Het respecteren van de vrijheid van meningsuiting voor iedereen hebben we onder de aandacht geprobeerd te brengen. In november 2011 ging de actie ' The time for justice is now' van start. In 2012 zullen we voor onze landen daar ook de acties uit oppikken. Rond 10 december 2012 (dag van de mensenrechten) hield Amnesty International de 'Write for rights' marathon. Ook daar is een brief voor een van onze landen uit gehaald.
3. Acties, campagnes en thema’s in 2011 3.1 Campagne voor een Menswaardig Bestaan De in december 2009 gestarte Campagne voor een Menswaardig Bestaan werd ook in 2011 voortgezet. In januari vroeg onze groep aandacht voor gedwongen huisuitzettingen van Romanederzettingen in Servië in strijd met internationale normen. Met een kaartenactie, gericht aan zowel de Servische minister van Mensenrechten, als aan de burgemeester van Belgrado, werd opgeroepen tot het ontwikkelen van een plan voor hervestiging van en compensatie voor alle al ontruimde Roma-gemeenschappen en voor alle gemeenschappen waarvoor ontruiming dreigde. In mei verzamelden we handtekeningen onder een petitie, gericht aan de president van Servië. Daarin drong Amnesty erop aan om dreigende huisuitzettingen als gevolg van diverse geplande projecten in Belgrado te voorkomen en om in nieuwe wetgeving goede afspraken vast te leggen voor compensatie en alternatieve huisvesting. Verschillende bezoekers van onze stand lieten zich fotograferen met een boodschap voor de Servische autoriteiten. De ingezamelde handtekeningen en foto’s werden in oktober aangeboden aan de Servische ambassadeur in Nederland, die begrip toonde voor Amnesty’s standpunt. Ook in Ghana dreigden tienduizenden sloppenbewoners, wonend langs spoorlijnen in de hoofdstad Accra, uit hun huis te worden gezet om plaats te maken voor de ontwikkeling van het spoorwegnet. Kaarten werden verstuurd aan zowel Amnesty Ghana, met een solidariteitsboodschap voor de bewoners, als aan de gemeente Accra. Goed nieuws is, dat de president van Ghana zich onlangs publiekelijk uitsprak tegen gedwongen huisuitzettingen in Accra. Maar ook de burgemeester van Accra en projectontwikkelaars zullen moeten meewerken. Amnesty werkt hier hard aan. Eind dit jaar werd de campagne afgesloten, met de conclusie dat Amnesty erin geslaagd is om urgente dreigingen van huisuitzettingen in verschillende situaties te voorkomen en bereikt heeft dat in een aantal landen overheden zoeken naar alternatieven voor gedwongen uitzettingen. Amnesty heeft er, samen met organisaties ter plekke, een ‘schijnwerper’ op gezet. Ook na de campagne blijft Amnesty hieraan werken.
7
3.2 Jubileum Amnesty International vijftig jaar Op 28 mei was er een groot jubileumevenement in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Twee groepsleden woonden deze happening bij. Op 29 maart was er de wereldpremière van een BBC-documentaire over de geschiedenis van Amnesty in Theater aan het Spui in Den Haag. Ook hierbij waren er twee van onze groepsleden aanwezig. Op 11 maart vond in Den Haag de officiële opening plaats, door Amnestyvoorzitter Eduard Nazarski en de wethouder van CBIZ van Den Haag, van een tentoonstelling van 60 Amnesty-affiches in de tramtunnel, halte Spui. De opening werd bijgewoond door één groepslid. Deze tentoonstelling was te bezichtigen t/m 1 mei. Daarna (10 tot 28 mei) waren er twintig van deze Amnesty-affiches te bekijken in de Voorburgse bibliotheek en in de Oude Kerk (in de maand juni).
3.3 Internationale Vrouwendag Rond de Internationale Vrouwendag op 8 maart vroegen we handtekeningen onder een petitie ten behoeve van twee inheemse Mexicaanse vrouwen. Inés Fernandéz en Valentina Rosendo werden in 2002 door soldaten verkracht. Hoewel zij de moed hadden hiervan aangifte te doen werd niemand aangeklaagd en werden zowel de vrouwen als hun familie bedreigd. Amnesty riep de autoriteiten op om de opdracht uit te voeren van het InterAmerikaans Hof voor de Rechten van de Mens, dat in 2010 beval een diepgaand onderzoek naar deze zaak in te stellen en de slachtoffers schadeloos te stellen en bescherming te bieden. In december van dit jaar nam de Mexicaanse regering formeel verantwoordelijkheid voor de verkrachting van Valentina door middel van een Openbare Erkenning. Ook voor Inés zal die nog plaatsvinden. Amnesty blijft echter, na deze eerste stap, druk uitoefenen opdat de uitspraken van het Hof volledig worden uitgevoerd, Aan Inés en Valentina werden ook groetenkaarten gestuurd. Valentina zei, bij de openbare erkenning van haar zaak: ‘Zonder uw brieven, uw actie en uw solidariteit zouden we dit moment niet bereikt hebben. Voor een ieder van jullie, Nomaá! (Dank je)’. Op zondag 6 maart voerden we deze actie in de Oecumenische Vrouwendienst in de Oude kerk; de petitie werd ook uitgedeeld aan de Vrouwenleerschool en de Soroptimisten. In totaal zijn er ca. 100 handtekeningen gezet en 100 kaarten uitgereikt of ondertekend. Deze actie werd op zaterdag 23 april herhaald in onze stand in de bibliotheek.
3.4 Dag van de Mensenrechten Doel van de 10 decemberactie was om aan een breed publiek in Nederland de start bekend te maken van een campagne, gericht op de bescherming en bevordering van mensenrechten in het Midden-Oosten en Noord-Afrika (MONA-campagne) met als motto “Laat de Arabische lente geen illusie worden”. In verschillende kerken en bij onze stand vroegen we om de ondertekening van een petitie, gericht aan Egypte, waarin Amnesty opriep tot het beëindigen van de noodtoestand, die daar sinds 1981 permanent van kracht is. Met als consequenties dat ‘het verspreiden van geruchten’ strafbaar is, demonstraties mogen worden neergeslagen, mensen een reisverbod opgelegd kunnen krijgen, en erger. We verzamelden ruim 450 handtekeningen met acties in de bibliotheek, Oude Kerk, Fonteinkerk, Opstandingskerk en Koningkerk. 8
Daarnaast waren vier restaurants in Voorburg bereid om op hun tafeltjes rond de 10e december Amnesty-kaarsjes (in totaal 90 kaarsen) te plaatsen met een informatieflyer over de campagne. Goed nieuws was, dat Su Su Nway uit Myanmar (Birma), voor wie we in 2010 op 10 december actie voerden, omdat ze achtenhalf jaar gevangenisstraf kreeg vanwege het deelnemen aan een vreedzame demonstratie en het ophangen van een spandoek, op 12 oktober van dit jaar werd vrijgelaten!
Su Su Nway na haar vrijlating
3.5 Acties Midden-Oosten Op 26 februari hielden we in de bibliotheek een kaartenactie met een oproep aan de VNmensenrechtenraad om actie te ondernemen om te verzekeren dat alle Palestijnse en Israëlische slachtoffers van het conflict in Gaza en Zuid-Israël gerechtigheid krijgen. Op 28 mei werd in de bibliotheek een briefactie gevoerd gericht aan de regering van Jemen, waar de eerste maanden van 2011 een snelle verslechtering lieten zien van de mensenrechtensituatie, met het dringende verzoek om deelnemers aan vreedzame protesten niet willekeurig te arresteren, gevangen te zetten of te martelen. Ook richting Syrië is actie gevoerd. Amnesty heeft 166.000 handtekeningen kunnen aanbieden aan de Syrische ambassadeur. Verder was er een actie voor Iraanse journaliste Hengameh Shahidi. Vanwege haar strijd voor de rechten van vrouwen kreeg zij 6 jaar gevangenisstraf, waarvan 50 dagen in eenzame opsluiting. In 125 dagen werd zij 100 maal verhoord. Op 25 juni vroegen wij namens Amnesty om haar vrijlating, bescherming tegen marteling en toegang tot een advocaat en haar familie. Op 24 september stonden we met een petitie tegen de nieuwe wetgeving in Saudi-Arabië weer in de bibliotheek. Dit betrof een petitie gericht aan de Koning van Saudi-Arabië, tegen een ontwerp antiterreurwet in Saudi-Arabië, die bij aanname de autoriteiten zal toestaan om vrije meningsuiting door andersdenkenden te vervolgen als een terroristisch misdrijf; een begrip dat zo ruim wordt gedefinieerd dat het in feite legitieme meningsuitingen criminaliseert. Verder was er een briefactie gericht aan de autoriteiten van Bahrein, ten behoeve van twintig artsen en verplegers die door een militaire rechtbank werden veroordeeld tot lange celstraffen, volgens Amnesty omdat zij zich negatief uitlieten over het hardhandig neerslaan van demonstraties in het land. Gevraagd werd om te zorgen voor een eerlijke rechtsgang met een nieuw onderzoek naar alle aanklachten, bewijzen en getuigenverklaringen. 9
3.6 Overige acties en stands In de maanden april , mei, juni, september, oktober en november staan we met een stand op het Koningin Julianaplein. Verder hebben we iedere laatste zaterdag van de maand een stand in de Openbare Bibliotheek (uitgezonderd juli en augustus) en in december een extra zaterdag voor de Kerst o.a. om kerstkaarten te verkopen. Van 31 augustus tot 4 september waren 20 Nederlandse schrijvers aanwezig op de International Book Fair in Bejing. Tegen deze achtergrond werden er tot augustus verschillende schrijfacties gehouden samen met de Nederlandse afdeling van PEN, de internationale schrijversorganisatie. Deze acties waren voor de vrijlating van drie vervolgde Chinese schrijvers, te weten de Oeigoerse schrijver Nurmemet Yasin en de Chinezen Liu Xiaobo en Yang Tongyan. In de Boekenweek werd gestart met een actie t.b.v. Liu Xiaobo, filosoof en schrijver, die de Nobelprijs voor de vrede ontving. Voor hem voerden we een brievenactie in de bibliotheek, gericht aan de voorzitter van het Nationaal Volkscongres van de Volksrepubliek China, met een oproep tot onmiddellijke vrijlating van deze schrijver; de brief werd door 80 mensen ondertekend. Op zaterdag 18 juni vroegen we aandacht voor de vrijlating van de Oeigoerse schrijver Nurmemet Yasin bij onze stand op het Kon. Julianaplein.
Stand op het Cultureel Zomerfestival
Ook op het Cultureel Zomerfestival, 27 augustus, voerden we actie t.b.v. deze schrijvers. Er werden die dag 430 handtekeningen opgehaald. In onze stand op het Koningin Julianaplein voerden we op 17 september een brief-actie ten behoeve van de Colombiaanse mensenrechtenactiviste Ingrid Vergara, woordvoerster van een Colombiaanse organisatie die opkomt voor slachtoffers van geweld door de staat. De brief bevatte een oproep aan de autoriteiten om haar en haar dochter te beschermen tegen bedreigingen en haar zonder belemmeringen en vrees voor represailles haar werk te laten doen. 10
3.7 Website en Twitter Begin november is de nieuwe website de lucht in gegaan: www.voorburg.amnesty.nl. Neem vooral eens een kijkje! Sinds eind mei 2011 twittert onze groep via www.twitter.com/Mensen_rechten. Inmiddels (begin mei 2012) hebben we al 640 volgers.
Onze vernieuwde website
4. Terugkerende activiteiten 4.1 Schrijfactiviteiten Er zijn dertig mail-abonnees en daarnaast worden maandelijks voorbeeldbrieven uitgedeeld in de Opstandingskerk, de Fonteinkerk, de Verrezen Christuskerk en sinds dit jaar ook in de Oude Kerk. Nieuw in 2011 waren de schrijfochtenden. Elke derde donderdag van de maand, van 10 tot 12 uur, bij iemand thuis (Dini Vink, tel. 070-3870926). Hier werd in oktober mee gestart. Een bericht hierover heeft in het kerkblad gestaan. 4.2 Landelijke collecte Dit jaar hebben we voor de 8e keer aan de landelijke collecte van Amnesty International meegedaan. Met 64 collectanten hebben we 6.198,47 opgehaald. De gulle gevers hartelijk bedankt hiervoor, en de collectanten ook! 4.3 Scholenwerk Amnesty hecht veel waarde aan mensenrechteneducatie. We vinden het belangrijk dat jongeren in contact komen met de rechten van de mens en natuurlijk met Amnesty zelf. Jongeren moeten weten welke afspraken er wereldwijd zijn gemaakt over de mensenrechten en wat er van die afspraken terecht komt. En ze moeten weten welke rol zij kunnen spelen bij de naleving van de rechten van de mens en voelen dat zij niet machteloos zijn, maar dat ook hun handelen een verschil kan maken. Onderwijs in mensenrechten richt zich dus zowel op kennis over mensenrechten, als op een houding tegenover mensenrechten en de medemens. Door lessen over mensenrechten en het werk van Amnesty kunnen jongeren geholpen worden al het verwarrende nieuws te ordenen en binnen een context te plaatsen. Het geeft ze de mogelijkheid om zich te kunnen verweren tegen mensenrechtenschendingen en iets te doen aan de ellende in de wereld. 11
Wegens gebrek aan menskracht heeft onze groep in 2011 maar weinig aandacht kunnen besteden aan het scholenwerk. Mocht u belangstelling hebben om scholenwerker te worden, neem dan contact met ons op.
Voorburgers tekenen een petitie voor Amnesty
5. Financiën Het eindsaldo van 2011 van groep 368 Voorburg was 2239,49. Hiervan is 1200 euro overgemaakt naar het secretariaat in Amsterdam. Giften aan onze groep zijn altijd welkom op girorekening 2360420 t.n.v. Amnesty groep Voorburg.
6. Oproep Was Amnesty ooit een organisatie van brieven schrijven en lang op antwoord of resultaat wachten, met de huidige communicatiemiddelen en social media kan nu snel en effectief actie worden gevoerd. Dit blijkt regelmatig snel een positief gevolg te hebben. Echter het 'groepswerk' door lokale vrijwilligersgroepen blijft ook nodig, zoals u in dit jaarverslag hebt kunnen lezen. Wilt u een bijdrage leveren aan dit werk van Amnesty? Alle hulp, groot of klein, is welkom. Onze groep komt ongeveer eens per maand bij elkaar; u bent van harte welkom vrijblijvend een avond bij te wonen. Wilt u geen vast lid van de groep worden, maar wel zo nu en dan meehelpen, dan verwelkomen we u graag als ‘flexwerker’ voor diverse incidentele acties. Voor meer informatie kunt u kijken op www.voorburg.amnesty.nl of bellen of mailen met Jeannette Ridder-Numan: tel.: 070-3909006, e-mail:
[email protected].
12