Index. Van de voorzitter. Oud Aegir Dag. Herinneringen. Olympische Spelen. BoWa. Toekomstmuziek. Mededelingen. Trainingskamp Sevilla

Index

Van de voorzitter Terugkijken en vooruitzien Oud Aegir Dag Begroeten en afscheid nemen Herinneringen Jan Tigchelaar beschrijft zijn roeijaren Olympische Spelen Reinder Lubbers was erbij BoWa De jongens hebben een nieuw karretje

Van de voorzitter

5

Oud Aegir Dag

6

Herinneringen

7

Olympische Spelen

10

BoWa

13

Toekomstmuziek

15

Mededelingen

18

Trainingskamp Sevilla

19

Pagina’s van de secretaris

20

3

Toekomstmuziek Ido de Geus en Bob Schipper kijken vooruit Trainingskamp Sevilla Alles om er in Houten bij te liggen Pagina’s van de secretaris Wederom terugkijken op een mooi jaar

Ten geleide Richard Kohsiek

Daar is-t-ie dan: het vijfde Magazine en dat in de huidige sombere tijd! We hebben het Dik Doun net op tijd gehad en hebben weer een aantal jaren voordat de 135 wordt bereikt. Dit nummer staat in het teken van herinneringen aan vroeger en toekomstbeslommeringen. Ik zal aftrappen met de eigen herinneringen aangezien dit het laatste Magazine van mijn hand is. Volgend jaar moet je maar afwachten of je ingezonden stuk integraal wordt geplaatst: dit jaar maak ik daarom graag misbruik van één van de voordelen van het hoofdredacteurschap.

Na negentien groene jaren op aarde was het tijd voor Aegir, niet wetende dat dat de volgende negentien jaar van mijn leven zou beheersen en mij verder zou vormen. Het begon rustig met een jaartje fuifroeien, daarna een jaartje regioroeien en wat rondneuzen in de werkplaats.

aanwezigheid de afgelopen negentien jaar zinvol is geweest voor de vereniging. Zoals met mij zoveel anderen heb ik er persoonlijk in ieder geval veel aan gehad en kan de komende negentien jaar vooruit. Ik doe geen openlijke toezeggingen, daar ik er dan alleen maar aan gehouden wordt door een zeker persoon, maar de combinatie 2028, Olympische Spelen, Nederland en Aegir kan natuurlijk iets moois betekenen.

Ik was er achter: wil je ook wat op Aegir, dan moet je eerst gaan raceroeien. Zonder die das geen toekomst. In de boot dus: ééntje van hout met ijzeren riggers en houten palen: acht aardige contacten aan overgehouden. Die das was er, hoe nu veranderingen doorvoeren? Bestuur, andere commissies en minimaal acht blikken anders tel je nog steeds niet mee!

Ook Jan Tigchelaar was zo vriendelijke om zijn roei-ervaringen aan het papier toe te vertrouwen. Een mooi verhaal over roeien in de jaren vijftig. Een blik op de toekomst wordt ons gegund door de nieuwe secretaris en penningmeester. Ook in Sevilla is gewerkt aan de toekomst met maar één doel: dat bekende blik behalen in Houten.

Dankzij de economisch gunstige tijd, de inspanningen van Max en uw gulle bijdragen heb ik jaren leuke dingen kunnen doen op Aegir en later binnen Oud-Aegir. Nu is het tijd voor anderen om hun visie te laten gelden.

Genoeg te lezen en dan zien we op 12 april rond de klok van half vijf of er weer een stukje aan de geschiedenis is toe te voegen!

Ik schuif achter de gordijnen als anonieme debiteur en zal, moge ik het beleven, over negentien jaar verwoorden of mijn

4

Van de voorzitter Sybrand van Haersma Buma

Aegir bestond in 2008 honderddertig jaar. Zoals de traditie wil vierde ook Oud Aegir haar lustrum. Aegir en Oud Aegir kunnen terugkijken op een geslaagd lustrumjaar. Tijdens de Martiniregatta was er een goed bezochte Oud-Aegir feesttent op de baan van Harkstede. Het lustrum duurde nog tot de Van der Rijnst. Op die dag werd een door Max van der Kwaak aangeboden twee-zonder gedoopt.

Alweer twintig jaar is de Stockholmstraat de thuisbasis van Aegir. thuisbasis van Aegir. Twee decennia waarin het botenhuis, dat bij de bouw al zo groot en mooi leek, nog aanzienlijk is verfraaid en uitgebreid. Maar ook twintig jaar waarin het roeiwater steeds drukker werd. Het eens maagdelijke Winschoterdiep uit 1988 is nu een drukbevaren scheepvaartroute geworden. Aegir heeft steeds meer moeite om goed trainingswater te vinden. En ook het met bloed zweet en tranen aangelegde coachpad is niet meer wat het geweest is. Het is inmiddels onderbroken om ruimte te geven aan bedrijven. De toekomst is onzeker. Deze hangt af van de noodzakelijke dijkverhoging ten gevolge van de bodemdaling. Ook de omgeving van het botenhuis verandert. De wat desolate uithoek die de Stockholmstraat ooit was wordt meer en meer onderdeel van de stad. Er worden nu zelfs woonflats in de omgeving gebouwd. De gemeente heeft nog verdergaande plannen voor de omgeving. Het lijkt wel of Aegir op alle locaties waar de vereniging neerstrijkt door hapgrage overheden wordt achtervolgd. Het Aegirbestuur houdt scherp in de gaten wat dit voor onze vereniging gaat betekenen. Voor Aegir is de uitgangspositie goed. Een eigen botenhuis, op eigen grond. Én hypotheekvrij. Dat is een rustig gevoel in deze financiële crisistijd.

Deze bijzondere geste van onze voormalige Oud- Aegir penningmeester verdient buitengewone waardering. Terwijl Max de afgelopen jaren al zo veel voor Aegir en Oud Aegir heeft gedaan, deed hij er met het vervroegd inlossen van zijn belofte een twee zonder aan te bieden een schepje boven op. Ik weet dat ik niet van ieder Oud Aegirlid zo’n grandioze bijdrage mag vragen, maar toch hoop ik dat het geschenk van Max voor velen een voorbeeld zal zijn. Een voorbeeld om meer aan Oud Aegir te doneren, of om een periodieke schenking aan het Hoetjerfonds te doen. Of om een eigen fonds in te stellen. In dit verband wil ik het Johan Meisfonds noemen. Dit fonds, dat met name trainingskampen voor Aegirroeiers moet financieren, is in het leven geroepen door Joris Grond en Marc Wissing. Het is een mooi en verdiend gebaar naar onze gewaardeerde oud Botenbaas. Johan en Ans verdienen deze dagen onze bijzondere aandacht. Het gaat helaas niet goed met de gezondheid van Johan. Ik merk dat veel Oud-Aegirleden met hen meeleven. Ik hoop dat zij hierdoor gesterkt worden.

Bij het schrijven van dit voorwoord is het begin maart en staan we aan het begin van het een wedstrijdseizoen. De Oude Vier is dit jaar vroeg in de definitieve formatie aan het trainen. Dat biedt hoop voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Ik hoop u allen aan de oever van het Amsterdam-Rijnkanaal te zien.

Een lustrumjaar voor Aegir betekent ook een lustrumjaar voor het botenhuis. Alweer twintig jaar is de Stockholmstraat de

H a a l t o p d a n vo o r Ae g i r z ij n ste r !

5

Oud Aegirdag Richard Kohsiek

Na het overvolle programma van het afgelopen

Na de vergadering is er tijd om het Winschoterdiep te verkennen. Uw roeien is natuurlijk niet veranderd, maar de omgeving wel. De bekende fuifnummers staan ter beschikking: mocht u uw toptijd op een befaamde 3 x 1000 of 6 x 500 meter training willen verbeteren, gaarne ruim van te voren contact opnemen met de materiaalcommissaris voor het afstellen van het materiaal. Als de boten weer zijn afgespoeld en gezeemd wordt de middag afgesloten met een borrel.

jaar nu weer eens een rustige zaterdagmiddag in mei.

Op zaterdag 16 mei wordt de Oud Aegirdag gehouden op de Stockholmstraat 10 te Groningen. U bent hierbij van harte uitgenodigd

.

De avond U bent op tijd weer thuis om het normale zaterdagavondprogramma af te werken of kiest ervoor met gelijkgestemden de Groninger binnenstad te verkennen.

De ochtend De normale dingen die u op zaterdagochtend doet, maar nu reeds met de Aegirdas om uw nek. Aan het einde van de ochtend maakt u zich gereed voor het vertrek naar het Hoge Noorden.

Resumé Oud Aegirdag 16 mei 2009 Stockholmstraat 10 Groningen 13.30 uur 14.00 uur

De middag Vanaf half twee is het bestuur aanwezig om u te verwelkomen met koffie en koek. Wanneer het bestuur daartoe bereid is begint de vergadering. Er is veel te bespreken, maar verder staat er weinig op het programma, dus dat komt helemaal goed.

Koffie en koek Oud Aegir vergadering aansluitend roeien en/of napraten

Bootwensen: Theo van den Berg via [email protected]

Agenda 77ste vergadering 1 2 3 4 5 6

Opening door de voorzitter Bestuursmededelingen Ingekomen stukken Vaststellen van de notulen van de 765te vergadering Vaststellen van het jaarverslag van 2008-2009 Stand van zaken Oud Aegirfonds, Hoetjer coachfonds en Johan Meis roeiersfonds 7 Bespreken en vaststellen van het financiële jaarverslag 2008-2009 8 Decharge van de kascommissie, benoeming van de nieuwe kascommissie 9 Bestuurssamenstelling 10 Stichting Heilige Berendina 11 Binnenkomst Aegir bestuur • Praeses licht actuele zaken toe 12 W.v.t.T.K. 13 Rondvraag 14 Sluiting

6

Herinneringen Jan J. Tigchelaar

Ik kwam aan in 1951 en wilde gaan roeien. Ik was toen 25 jaar en had net 3 jaar diensttijd achter de rug. In de lawine van de groentijd ging het verschil in jaren en ervaring verloren, maar tijdens de training werd het duidelijk. Nol Wallage nam me eens ter zijde en vroeg me of ik me wel thuis voelde. Ik was toen al een paar keer uit geweest in de skiff en zei tegen Nol dat ik dat wel beter vond gaan. We praatten over stoppen met boordroeien en overstappen naar de skiff. Hij vond dat ik misschien wel wat licht was; ik was toen 70 kilo en 1 meter 70, maar ik wilde blijven roeien en zo ging ik dus skiffroeien, zonder coach want er waren toen geen ervaren skiffeurs. We hadden toen maar één skiff, een overnaadse, de J.A.R. van Bruggen, maar er was weinig belangstelling voor en dus was het botenmateriaal geen probleem.

Dat eerste jaar won ik 3 wedstrijden, district Noord en Oost, Holland Beker en Lustrum Nereus. Toen ging ik intensief in training. Joop leerde me veel, en ik ging hard buiten de boot werken. Elke ochtend een uur interval rennen, de roeispieren vergroten en versterken, niet roken en weinig alcohol gebruiken. Het hardlopen in de ochtend wisselde ik af met roeien zonder coach, gewoon hard sleuren en vooral evenwichtsoefeningen in de overtuiging dat een boot die om zijn lengte as wiebelt niet goed doorloopt.

Na de winter besloot ik door te gaan met skiffen. Ik had het geluk dat een ervaren skiffeur van de Hunze, Johan D. Voorsmit, bereid was me te begeleiden. We konden goed met elkaar opschieten, en van 1952 tot en met 1955 heeft hij me roeien geleerd. Begin 1952 was er een andere skiffeur die iets eerder begonnen was, Jaap Anker, en op de eerste wedstrijd in 1952 had hij de eer Aegir te vertegenwoordigen. Hij verloor met straten en toen hem gevraagd werd hoe dat kwam zei hij dat hij na de start had omgekeken en vond dat 2 kilometer erg lang leek en dus had hij het maar rustig aan gedaan. Van toen af aan mocht ik Aegir vertegenwoordigen.

Toen het 1953 seizoen begon was mijn lichamelijke conditie aanzienlijk verbeterd en daarnaast bleef ook de conditie training van Struyk van veel belang; op het water was ik matig

7

8

Ik won de heat, maar werd in de finale verslagen ...

1955 was een gedenkwaardig jaar. Mijn enige belangrijke race was in de oude skiff op de Internationale wedstrijden van de Koninklijke. Ik won de heat maar werd in de finale verslagen door een Belg. Daarna kwam ik aan de praat met een Hunze skiffeur, Klaas Dekker, en we besloten dubbel twee te gaan roeien. We roeiden goed samen, we trainden intensief en wonnen het Nationale kampioenschap; onze tijd was 6 seconden boven het baan record. Later dat jaar gingen we naar de Internationale wedstrijden in Essen. We wonnen de heat maar verloren in de finale. Overigens hadden we daar een gouden tijd. De organiserende Turn und Ruderverein hield een receptie voor de roeiers. We waren met zo’n twaalf roeiers van Aegir en we vonden het maar stijfjes. Nou wisten we dat er aan de overkant van het stuwmeer een roeivereniging was waar men bier dronk en hoempapa muziek speelde en we besloten daar heen te zwemmen. We werden luidkeels en met vrij bier ontvangen. Het verbaast me nog altijd dat iedereen heelhuids terug kon zwemmen.

succesvol. Ik won de Holland Beker en het Argo Lustrum, ik moet meer wedstrijden geroeid hebben en verloren maar dat ben ik vergeten. Wat ik niet vergat was dat ik de Varsity verloor. Dat was een teleurstelling. Intussen was ik van overnaadse skiff naar jonge skiff A opgeschoven en nou kwam het probleem van een gladde skiff die wij niet hadden. Evenwel Joop wendde zijn invloed aan bij de Hunze en van 1952 tot en met 1955 kon ik een skiff lenen wanneer het nodig was. Het leidde ertoe dat hun skiff nou eens lange tijd bij Aegir lag, en dan weer voor een tijd bij de Hunze. Het was altijd min of meer griezelig om de skiff door de sluizen te varen tussen die bakbeesten van vrachtschepen.

Klaas en ik hadden plannen voor het volgend jaar, en goede hoop want we hadden bewezen dat we snel konden gaan en we geloofden dat we sneller konden. Die herfst ging ik twee weken op herhalingsoefeningen en toen ik terug kwam werd me verteld dat Klaas overleden was aan Poliomyelitis. Ik ging naar zijn begrafenis en had daarna geen zin meer om te skiffen.

1954 was een goed jaar met blikken op de Varsity, Hollandia (een nieuw baanrecord), Adelborsten en de Skiff Head. Ik verloor op de Nationale kampioenschappen. De Head was een beetje een probleem want ik moest in Amsterdam een boot zien te lenen. Gelukkig kende onze hoofdcoach, van Waning, leden van Willem III en toen ik met het bestuur ging praten was men al snel vriendelijk gestemd en kon ik voor de week dat ik wilde trainen en voor de wedstrijd een van hun skiffs lenen.

Na voltooiing van mijn studies verhuisde ik naar Amerika en vestigde mij daar als huisarts, werd lid van een roeivereniging, liet een boot bouwen en ging roeien in het veteranencircuit. Het werd me duidelijk dat om mee te tellen ik tijd moest besteden om te trainen, tijd die de praktijk me niet toeliet. Ik had de skiff de Johan D gedoopt. Ik gaf de single aan de vereniging. De leden waren, en zijn nog altijd, enthousiast over de boot. Ze konden de naam niet uitspreken en dus noemden ze haar fonetisch gesproken. De Dzjo-Die. Prachtig.

Ik logeerde bij vrienden, roeide elke dag van die trainingsweek twee keer per dag op en neer naar Ouderkerk en terug zodat ik het parcours goed leerde kennen en toen was het race dag. Er stond een flinke wind en het water was onrustig. Onder de Berlagebrug, net voor de finish, kreeg ik zoveel water binnen dat ik bijna zonk, maar ik bereikte de Hoop en won in een record tijd.

9

Olympische Spelen Reinder Lubbers

“Ni Hao” kleine spleetogen Maar goed, nu ging ik alsnog naar de Spelen! Als reserve, dat wel, maar dan nog. Ervóór nog een lang trainingskamp in Zuid-Korea: warm, benauwd en aardig aan ons lot overgelaten door de Australische hoofdcoach. Eenmaal in Peking aangekomen was goed te merken dat ik reserve was: ik mocht het Olympisch Dorp niet in, ik mocht niet lunchen op de roeibaan en bepaalde handtekeningjagers keerden mij de rug toe als ik ze zei dat ik reserve was. Het viel eerst best tegen: op de baan wil niemand zich met jou bezighouden, de coach niet, de roeiers niet. Wel begrijpelijk maar Peter, de Wageningse bakboordreserve en ik, voelden ons als ‘unwanted guests’.

Daar sta ik dan. Reserve van de Holland 8 nadat ik het hele seizoen ‘basisspeler’ was. Toegegeven, de 8 ging niet hard genoeg op de eerste twee Wereldbekerwedstrijden, München en Luzern. Maar was dat mijn fout? Ik had me juist in de 8 geroeid door me te bewijzen in kleinere boten, maar aan wie ligt het nu dan dat de 8 niet hard genoeg gaat? Naast mij werd ook nog één andere roeier bedankt, de stuur, de coach en

Dat veranderde radicaal.

werd de opstelling helemaal omgegooid.

De Holland 8 moest de voorronde winnen om gelijk finale te halen. Dit betekende dat wereldkampioen Canada verslagen zou moeten worden en dat was natuurlijk wat teveel gevraagd. Maar goed, blijkbaar lag het dus aan mij en nadat de snelle selectie bestond uit de zin: “We gaan verder met die en die”, heb ik gelijk mijn spullen verzameld en de trein naar Groningen gepakt. Daar heb ik een ‘klein beetje’ gedronken en nog wat andere dingen tijdelijk opgepakt, zoals cricket, wat ik door het roeien al jaren niet had gedaan.

De dag erna waren de herkansingen waarbij er 4 van de 6 de A-finale zouden halen. ’s Ochtends roeiden Peter en ik op de ergometer even warm. Door problemen met het transport hadden we nauwelijks kunnen roeien in Peking. Ook de drie dagen vóór de herkansing niet. Toen we weer bij ons appartement vlak aan de baan kwamen, aten we rustig, douchten we en ploften we neer op de bank.

Toen ik een aantal dagen na de selectie werd opgebeld om reserve te zijn, moest ik een paar gevoelens even laten voor wat ze waren, en zei ik ja. Toen ik de 8 in Poznan Olympische kwalificatie zag afdwingen had ik het behoorlijk moeilijk. Het voelde nogal oneerlijk om na een zéér uitgebreide selectie te zijn ingeselecteerd en vervolgens door zo’n hele korte zin er weer uitgekieperd te worden.

Omdat ik bij een blessure verwacht dat dit ’s ochtends bij het opstaan of bij het roeien opkomt, stond mijn knop al aardig uit en ging ik er zeker niet van uit dat ik in actie moest komen. Dus toen ik rustig mijn mails doorlas en de assistentcoach Titus Weijschede de deur binnen kwam lopen met het

10

bericht dat ik ‘NU naar de baan moest’, dacht ik in eerste instantie aan een reserve-grap. Die maakten we natuurlijk vaak genoeg. Maar Titus is niet zo van de grappen en dit zou eigenlijk toch wel een hele zure grap zijn. Dus toen Titus zich herhaalde en herhaalde pakte ik mijn spullen en strompelde ik beduusd mee. Toen begonnen mijn hersencellen hard na te denken, het was al 13.00 uur, de race was al om 16.30 uur. Dus ik had dagen niet geroeid en over 3,5 uur had ik de belangrijkste wedstrijd van mijn leven. Hmm, als we de finale niet zouden halen, aan wie zou dat dan liggen? Ook had ik het niet zo op met de Australische hoofdcoach Dave, die “geen tijd” voor Peter en mij in Zuid-Korea had. Hij had niets geïnvesteerd in de reserves en dus zou het voor hem terecht zijn als het faliekant zou mislopen...

Het doemscenario even aan de kant geschoven, reden we in een busje rap naar de baan om nog 4 km te kunnen inroeien. De race zelf, was niet veel later. Die 4 km was snel om. Ik probeerde goed mee te roeien maar moet zeggen dat ik vrij ‘rusty’ was. Dan komt de wachttijd, wat doe je dan? Zitten, rustig muziek luisteren en ietsje later de eerste races van de dag aanschouwen op de tv. Nu kwam de spanning wel maar niet overdreven, je doet je best and that’s it. Oproeien begint aardig en eindigt goed. Ik had de ‘slag’, so to speak, te pakken. Dan de wedstrijd. Aan de start zei een ploeggenoot me dat ik niet meer moest doen dan normaal,

11

en dat is en was, een gouden tip. Vooral omdat ik niet echt veel met ze geroeid had, moest ik zeker niet dingen forceren of Superman-halen proberen te maken en gewoon ontspannen draaien.

helemaal zeker, dus ons restte niets dan gespannen en gelaten door de moeheid, het scorebord af te wachten. Het liet niet in 1x alles zien, nee, ze begonnen rustig per ploeg vanaf nr. 1: 1. USA (leuk voor ze) 2. AUS (wisten we, zaten naast ons en zag ik op een gegeven moment niet meer) 3. .... NED (YEAH!!!)

De piep, lange harde starthalen en we trekken hem eerst wat weg van AUS en POL naast ons. Verder liggen links voorbij POL: USA, CHN en GER. In de doorstart komt AUS weer langszij en zij gaan bij de 500m iets over ons heen. We liggen 4e achter USA, GER en AUS. Doortimmeren tot de 1000m en daar liggen we nog steeds 4e, right on the money, achter dezelfde drie waar USA en GER van plek zijn gewisseld. Richting de 1500m, we halen GER in maar POL kruipt nader. Alhoewel ik soepel probeer mee te roeien begin ik bij de 1500m wel te voelen dat ik toch wel hard meetrap, even probeer ik nog goed mee te draaien waarna bij de 1700m het gas helemaal open gaat: alles eruit. Toch zie ik vanuit mijn ooghoek POL dichter naderen. Ook China bleek later 3 banen verderop hard in te lopen.

Toen wist ik genoeg De dagen erna beleefde ik als een roes. Ik was nu Olympisch roeier. En nog succesvol ook. Gespannen was ik nog wel want over vijf dagen was immers de finale! Dave besloot de geblesseerde roeier Olivier twee dagen te geven om bij te komen wat tot gemengde gevoelens in de 8 leidde. Uiteindelijk roeide hij de finale mee en werden ze op 4 seconden van de nummer 3, vierde.

‘Toet’ en nog een zooi ‘toet’s’. Ik wist niet of we het gehaald hadden, ik zag dat de Polen inliepen en de laatste halen was ik gewoon vol en vol aan het pompen. Ik was helemaal klaar. Eén ploeggenoot dacht dat we goed zaten maar wist het niet

Dus mijn Olympic record staat nu voor mezelf op 1 uit 1. Wie weet of dit nog een vervolg gaat krijgen. Maar ik ben al happy.

12

BoWa Rogier Lecluse

Groot, groter, gele BoWa!!! Al sinds 1953 beschikt Aegir over een eigen botenwagen voor het botenvervoer. Deze eerste wagen werd op de lustrumdies van het 75 jarige bestaan van Aegir in gebruik genomen. Sinds die eerste botenwagen heeft Aegir een heel aantal trekkers en opleggers voorbij zien komen.

Maar in al die tijd stond de BoWa klaar om het botentransport te verzorgen. Ook moge het duidelijk zijn dat het transport in al die jaren steeds professioneler geworden; het rijdende materiaal werd beter maar ook de chauffeurs kregen steeds meer kennis omdat die doorgegeven werd door oude(re) chauffeurs. Ter ere van het 11e BoWa lustrum organiseerde de toenmalige directie en de chauffeurs een BoWa-diner in de BoWa-loods óp de oplegger. Dat zijn de momenten voor de jonge chauffeurs om goed naar de verhalen van de oude garde te luisteren. Maar ook is dat een moment waarop de huidige situatie wordt besproken en we een blik in de toekomst werpen. Op dat diner is ook het eerste moment waarop gesproken werd over een nieuwe trekker. Chris Heuvelman gooide daar het eerste balletje op bij George Jaburg, die toen nog directeur was van een onderdeel van DHL. Vervolgens was er een korte radiostilte, maar bij de Martini was Jaburg weer aanwezig en onder het genot van een biertje werd duidelijk dat er mogelijkheden waren voor een nieuwe trekker. Uiteindelijk bleek dat de afdeling waarvoor Jaburg verantwoordelijk was nieuwe Scania trekkers had besteld. Daarvoor moesten er ook een aantal uitvloeien, één daarvan staat inmiddels bij ons aan de Stockholmstraat. Om dat mogelijk te maken heeft hij binnen DHL ‘zaken’ gedaan en ook zijn oude vriend en oud Aegir-lid Michiel de Brauw ingeschakeld (financieel directeur DHL Noord-Europa). Daarnaast kreeg hij Scania ook nog zover om wat extra korting op de nieuwe trekkers te geven. Zodoende kreeg hij de mensen bij DHL zover om de trekker aan ons te schenken. De trekker die uiteindelijk bij ons in gebruik is genomen, werd gebruikt voor internationale ritten naar Milaan en Engeland. Het is een Scania R114 Topline uit 2003 met 380 pk en 1800 Nm koppel (ja dames dat zijn cijfers!). Bovendien is het een Euro-3

13

goedgekeurd, dit in tegenstelling tot onze Mercedes die Euro-1 was. Deze normering geeft de emissie (uitstoot) aan, de hogere normering heeft bovendien voordelen bij de huidige mileuzones in Amsterdam en andere grote steden. We hopen dat we met deze nieuwe trekker zuiniger rijden, zodat we de kosten kunnen drukken. Dat moet bovendien mogelijk zijn voor de onderhoudskosten die de afgelopen jaren erg waren gestegen. Nou begrijpen wij dat jullie kunnen schrikken van de gele jetser voor onze BoWa, dit heeft met twee zaken te maken. Ten eerste leek het ons wel netjes om iets terug te doen aan DHL, door in ieder geval een tijd met hun naam rond te rijden. Daarnaast is het spuiten van de trekker een erg kostbare aangelegenheid, we willen de kosten graag zo laag mogelijk houden, en misschien is er in de toekomst wel weer eens een dealtje te sluiten bij een oud BoWa-chauffeur. Daarom hebben we afgesproken in ieder geval het komende seizoen, dus tot de zomer van 2009, met deze kleurstelling te rijden. We hopen dat jullie zo een beetje meer begrijpen van die ge(i)le Scania op onze rood-witte vereniging en dat jullie hem onderweg met net zo veel respect behandelen als wij dat doen.

14

Toekomstmuziek Ido de Geus & Bob Schipper

Het bestuur van Oud Aegir is eens goed opgeschud, is daardoor twee leden afgeslankt en een nieuwe secretaris en penningmeester rijker. Zij willen elkaar nader leren kennen. In deze moderne tijd houden ze een chat-sessie tussen Driebergen en Hanoi zonder webcam. Wij mogen meegenieten!

Bob: Ik zit in een internetcafé in Hanoi, weet niet of het goed gaat. Ido: Gaat prima, we kunnen beginnen. Bob: Eerst maar even de dingen die iedereen wil weten: Ik ben Bob Schipper, 32 jaar en woon met mijn vriendin Elise in Haarlem. Ik heb tussen 1995 en 2003 Theologie en Bedrijfskunde gestudeerd en ben daarna managementconsultant geworden bij Accenture. Ido: Volgens mij gaat het om Aegir..... Mijn naam is Ido de Geus en ik ben in 1989 aangekomen op Aegir. In principe was het plan om alleen voor de lol te gaan roeien. Echter het werd me al gauw duidelijk dat je alleen als wedstrijdroeier wat voorstelt op Aegir. Dus ik dacht, laat ik het maar proberen. Bob: Ik ben in 1997 aangekomen op Aegir waar ik mij met hart en ziel acht jaar vermaakt heb. Eén van de mooiste ervaringen is mijn eerste blik met Licht ‘97. (natuurlijk!) Ido: Mijn eerste jaar was niet echt heel succesvol; geen enkele finaleplaats. De acht werd halverwege het jaar opgedoekt en er bleef een viertje over. Met dat viertje hebben we ook geen potten kunnen breken, maar we hebben wel erg veel plezier gehad. Met de jongens uit dat viertje heb ik nog regelmatig contact. We hebben jaarlijks een kerstdiner en in november gaan we, ter ere van ons vierde lustrum (!), de marathon van New York lopen.

Bob: vertel, vertel! Ido: Ik ging als enige door met roeien en samen met wat andere tweede en derde jaars lichte roeiers hadden we een zeer succesvolle groep. In dat jaar werd ik in één jaar SA. In mijn derde jaar kwam ik onder de hoede van Jan Jacob Hoetjer. Samen met Jeroen Brenninkmeijer, Marc Wissing en Max van der Kwaak. Als vier waren we niet heel erg succesvol maar als losse tweetjes wel. Max en Marc in het SA veld en Jeroen en ik in het SB veld. In dat jaar gingen we voor het eerst ook in het buitenland aan wedstrijden meedoen. Ik vond het geweldig om te ervaren dat ook in het buitenland Aegir’s roem al door vele illustere voorgangers was gecreëerd. Zo werd ik in Keulen aangesproken door iemand van de organisatie met de vraag: “Sind Sie von Denmark?” Voor dat ik de goede man kon antwoorden, kwam er een ander organisitielid op ons af, die zei: “Aber nein! Die rote Jakke, das kann ja nur Aegir sein!”

Bob: In m’n derde jaar ben ik SA geworden maar moest daarna vanwege een blessure stoppen en ben gaan coachen. Dat heb ik gedaan tot 2006, waarvan 1 jaar als betaald coachbegeleider. Ido: Ik ben echt door het roei-virus gegrepen en dat heeft me nooit meer losgelaten.

15

Brenninkmeijer en Jan Kloosterboer, met als coach natuurlijk Jan Jacob. Dat jaar bereikten we voor mij een echt hoogtepunt, door als enige verenigingsploeg Nederlands kampioen te worden in de LSA4-. Bob: We hebben het genoeg over roeien gehad, laten we het over Oud-Aegir hebben. Ido: Dat is goed. Naast mijn roei-virus ben ik namelijk al heel lang bezig om in dat bestuur te komen. Bob: Ik ken je nog maar kort, maar bestaan er echt mensen die dat niet aan het toeval overlaten? Ido: Wel nee joh: Dat moet je plannen. Zo ben ik namens Aegir een jaar president van de KNSRB geweest. Later ben ik drie jaar penningmeester van de KNRB geweest. Dit waren weldoordachte carrièrestappen om uiteindelijk het allerhoogste te bereiken: het Oud Aegir bestuur! Je kunt je mijn reactie voorstellen, toen Max mij belde of ik hem wilde opvolgen! Bob: Ok, Oud-Aegir: In mijn Aegirtijd heb ik Oud Aegir beleefd als constant en berekenbaar, maar ook heel vaak als onzichtbaar. Ik zou graag zien dat Oud Aegir voor Jong Aegir een stel bekende gezichten is, dat niet zover van hun afstaat als de leeftijd zou doen vermoeden. Ido: Ben ik helemaal met je eens: Zichtbaarheid is het belangrijkste. Evenementen, zoals de Chris Heuvelman Classic, zijn ideale momenten om te laten zien, dat Oud Aegir niet alleen bestaat uit 60+ers. Daarnaast is het belangrijk dat we als Oud Aegir bestuur regelmatig ons gezicht op wedstrijden laten zien. Zo weten we beter wat de ontwikkelingen zijn en kunnen we vaker met Jong Aegir van gedachten wisselen. Bob: Ja daar kunnen ze in Beijing ook over meepraten: stonden we daar met 20 man uit twaalf verschillende ploegen in het Holland Heineken Huis. Ido: nog andere leuke ervaringen? Bob: niet van die angstaanjagende: wel de heerlijke trainingsweken in Hazewinkel en mijn eerste coachploeg in 1 seizoen van beginneling naar SA zien gaan. Ido: Ja dat blijft gaaf. Bob: en hoe ging het verder met je roei-virus? Ido: In mijn derde jaar ben ik met Jeroen naar de Nations Cup geweest in combinatie met Nereus. Het was een hele eer om Nederland te mogen vertegenwoordigen. Het was een klotsbak gelijk aan Harkstede daar in Glasgow (Strathclyde) en zo wonnen we de voorwedstrijd maar werden we vijfde in de finale. Bob: Ik dacht dat je ook nog praeses was geweest? Ido: Inderdaad, dat heb ik ook nog een jaar gedaan, maar in de zomer was ik alweer aan het trainen en niet voor niets: ik kon aanhaken bij Ouderejaars Licht met Marc Wissing, Jeroen

16

Bob: Ik denk daarnaast dat we met Oud Aegir een hele generatie Aegirleden min of meer hebben gemist (zeg de jaren tussen ‘85 en ‘95, zonder dat ik daarbij enkele onmisbare Oud Aegirleden te kort wil doen!). Ido: Maar daar ben ik dan weer voor. Ik val precies midden in die groep. Ik denk dat er nog steeds heel veel oud-leden zijn, die graag iets willen bijdragen, maar niet in ons bestand voorkomen. Via de huidige internet-netwerken, zoals LinkedIn, moet het mogelijk zijn om meer mensen te bereiken. Bob: Mijns inziens komt achter deze ‘verloren generatie’ echter een andere groep mensen (namelijk mijn eigen Aegirgeneratie!). Een groep die bereid is opnieuw flink te investeren in Aegir, maar ook graag op een andere manier contact wil met Oud Aegir. Ido: Daar hebben we dan de genoemde projecten voor en het Hoetjer Coach Fonds waar jij je sterk voor hebt gemaakt. Bob: Heb jij nog een ambitie? Ido: Ik wil de komende jaren proberen de inkomsten structureel omhoog te krikken. Daarnaast wil ik onderzoeken of de “good old” acceptgiro niet vervangen kan worden door iets moderners. Alleen al omdat de acceptgiro over enkele jaren gaat verdwijnen. Bob: Mijn grootste wens voor Jong Aegir is dat het duidelijkheid creëert over z’n eigen ambities: Wordt het ‘leuk studentenroeien’ of wordt het ‘alles wat erin zit’? En dat Aegir vervolgens allerlei uiterst onpraktische, maar vaak erg leuke, zaken een plaats geeft zonder aan die ambities concessies te willen doen. Ido: Mooi gezegd Bob, aan het werk dan maar!

17

Mededelingen Jeugdroeikamp: ‘Aegir the movie: Starring You!’

Bijzondere data

Heb jij je altijd een nummer 1 willen voelen, een Indiana Jones, een Marilyn Monroe of misschien wel James Bond? Nu is het moment dat jij de ster kan zijn in de Blockbuster van deze zomer! Aegir’s Jeugdroeikamp presenteert van 10 t/m 16 juli, Aegir the movie: Starring You! Een week vol roeien en amusement!

12 april 9/10 mei 16 mei 23/24 mei 6/7 juni 20/21 juni 27/28 juni 4/5 juli 10-12 juli 23-30 augustus

Roeien staat natuurlijk hoog in het vaandel, wat inhoudt dat er één- tot tweemaal daags wordt geroeid. Dit onder begeleiding van ervaren wedstrijd- en gastcoaches. Je zult niet alleen meedoen met trainingen die op jouw eigen niveau zijn ingesteld, maar ook worden er tochten gemaakt door de Groninger stadsgrachten en het Groningse ommeland! Naast al dat roeien is er ook ruimte om even goed los te gaan op andere vlakken! Met verschillende activiteiten als o.a. waterskiën, de Aqualympics en het prestigieuze galadiner is er geen moment rust! Tevens laten we je tijdens diverse uitstapjes zien wat de binnenstad van Groningen allemaal te bieden heeft. Deze week is het botenhuis van Aegir jouw thuishaven. Een van de oudste roeiverenigingen die ons land rijk is. Naast een in al 130 zorgvuldig opgebouwde kennis van de roeihaal koesteren wij ook nog andere tradities. Dit brengt veel mores en gekkigheid met zich mee die we je niet willen onthouden! Lijkt het je wat? Schrijf je dan nu snel in want er is maar plek voor circa 30 deelnemers!

Datum: 10 t/m 16 juli 2009 Locatie: G.S.R. Aegir Leeftijd: 12 t/m 16 jaar Kosten: � € 175,Postadres:

G.S.R. Aegir Stockholmstraat 10 9723 BC Groningen Email: [email protected]

18

Varsity ZRB Oud Aegir dag Randstad Regatta ARB – NK grote nummers Martini Regatta Koninklijke – Holland Beker NSRF World Cup Luzern WK senioren Poznan

Trainingskamp Sevilla Mark Hengstman

De winter, elk jaar weer is het gedurende deze periode dat je je afvraagt waarom je in godsnaam weer intraining bent gegaan. De helft van de roeitrainingen gaat niet door vanwege vrieskoude en een Winschoterdiep dat vol ligt met ijsschotsen, en dan zit je dus weer een hele week te hengsten op de ergometer. En als er dan eens geroeid mag worden, zit iedereen te koukleumen in de boot. Nee, roeien in de winter is bepaald geen feest.

Maar er is een plek waar roeien altijd een ‘fiësta’ is en waar de zon altijd schijnt, zelfs in de winter. Meneer Bessem en meneer Hoetjer hadden wel eens van deze plek gehoord en besloten met hun roeiers af te reizen naar dit exotische oord. Onder de gelukkigen bevonden zich roeiers van derdejaars- en ouderejaars Licht en de Oude Vier, zij trainden de eerste helft van februari in een van de mooiste steden van Spanje: Sevilla. Er werd gevlogen vanaf Weeze Airport, met een goedkope vlucht in een te krap vliegtuigje, we blijven immers wel studenten. Helaas bezuinigt de maatschappij ook op haar personeel, dus voor degenen die dachten leuke stewardessen te kunnen begroeten, vergeet het maar, in ons geval waren het Poolse dames in te grote colberts op de heenweg en een stel Slavische mannen op de terugweg.

Tussen de trainingen door was er gelegenheid om de stad te verkennen, Sevilla is namelijk een oogstrelende stad en wordt door velen een openluchtmuseum genoemd, overal waar je kijkt vind je overblijfselen van vele verschillende culturen die de stad hebben beïnvloed . Zo was een kijkje in de grootste gotische kathedraal ter wereld, kathedraal Maria de Sede, natuurlijk wel een must, maar er was in onze ‘eigen’ wijk, Quartier de la Macarena, ook genoeg te zien.

De weergoden waren ons gunstig gezind, op de Guidalquivir werden vele trainingsuren gedraaid onder een goudgele zon. De armen en benen hebben een beetje kunnen bijbruinen tijdens het roeien, en tussen de trainingen door is er zowaar ‘in de blote bast’ gezonnebaad op het dakterras van ons appartement. Onze Spaanse buren keken ons wel raar aan terwijl ze, gehuld in hun winterjas, de was ophingen op hun aangrenzende dakterras, maar daar trekken deze nuchtere Groningers zich natuurlijk niks van aan.

Sevilla is de stad van de tapas en de tango, de laatste avond hebben de roeiers hier nog even van mogen proeven. Gitaarmuziek, mooie vrouwen en een enkel Spaans biertje, we hebben het allemaal mee mogen maken en het was dan ook een perfecte afsluiting van een perfect trainingskamp. O p d a t Ae g i r, m e d e d a n k z ij d e m o o i e t ij d i n S e v i l l a , d e Va rs i t y w i n t !

Tijdens de trainingen werd er veel progressie geboekt, de Oude Vier heeft in hun 4- verschillende opstellingen en tactieken kunnen uitproberen. Ondanks het feit dat de lichte en zware roeiers qua lengte ongeveer een kop verschillen en ze een totaal verschillende manier van praten, eten en bewegen hebben, zijn ze gedurende het trainingskamp toch als één gaan roeien. Hierdoor hebben ze een haal ontwikkeld die niet typisch licht of zwaar genoemd kan worden, maar eerder een haal waarmee we sowieso finale moeten kunnen varen. Ook de andere ploegen hebben na de vele trainingen, uiteraard mededankzij de begeleiding van hun twee topcoaches, weer een stap in de goede richting kunnen zetten.

19

De pagina’s van de secretaris Joris Hutter

Jaarverslag van de Stichting “Oud Aegir Fonds” over het jaar 2008-2009

als penningmeester. De vergadering is compleet

In december vergadert het Oud Aegir bestuur

verrast als hij Aegir hierbij nog een twee-zonder

ten huize van voorzitter van Haersma Buma.

aanbiedt. Op 7 februari organiseert het CHC-comité een De borrel wordt in de tent aan de baan

‘Aegir sterren op het ijs’ middag op de ijsbaan

Het jaarverslag van de Stichting begint wat

geschonken. Michiel de Brauw wint de CHC-

van Biddinghuizen. Daarna wordt de mogeli-

eerder dan in voorgaande jaren. Dat komt

prijs. Rutger Stuffken biedt namens Oud Aegir

jkheid geboden om in Groningen de Aegir dies

omdat het jaarverslag niet meer in de vergader-

de 1e jaars zware ploeg nieuwe jasjes aan. Het

te vieren.

ing wordt voorgelezen, maar van te voren via

Oud Aegir lustrum diner gaat niet door van-

het Oud Aegir Magazine wordt verspreid.

wege gebrek aan belangstelling. Individuele Oud Aegirleden eten wel in de stad en gaan

Op zondag 6 april 2008 wordt de 125e Var-

naar de kroegjool.

Notulen Oud Aegir vergadering 17 mei 2008

sity geroeid. Aegir, dat dit jaar haar lustrum viert is roeiend in zwarte vellen prominent

5 oktober zijn naast de eerstejaars Van der

aanwezig. Helaas zit een finaleplaats voor de

Rijnstwedstrijden

activiteiten

De Oud Aegir vergadering wordt gehouden in

Oude Vier hier niet in. Op deze lustrumwed-

waar veel oud-Aegirleden voor naar Groningen

het campingpaviljoen bij de roeibaan in Hark-

strijd zijn er wel finales voor oude Oude Vieren.

komen. Vanwege storm en regen worden de

stede. Aegir viert hier met lustrumwedstrijden

In de categorie van voor 1968 haalt de ploeg

Van der Rijnstwedstrijden bijna volledig binnen

haar 130 jarig bestaan en ook Oud Aegir viert

van Kees de Vries, Michiel Dhont, Hendrikus

op ergometers geroeid. Deze weersgesteldheid

op deze dag haar lustrum. 30 personen tekenen

Kooi, Wart Wijthoff en stuurman Albert Boks

belet niet dat vele tientallen Oud Aegir deelne-

de presentielijst.

een fraaie tweede plaats. In de categorie van

mers starten aan een Chris Heuvelman Classic

na 1968 roeien Jannes Munneke, Pieter Offens,

die haar rustpunt heeft in café Hammingh te

Voorzitter Sybrand van Haersma Buma opent

Michiel de Brauw, Joost Adema en stuurman

Garnwerd. Bij terugkeer wordt de door Oud

de vergadering en er wordt een kort moment

Michiel Perk naar een verdienstelijke 5e plek.

Aegir aangeboden skiff gedoopt. Daarna

stilte gehouden voor de Oud Aegirroeiers die

dopen Marc Wissing en Jeroen Brenninkmeijer

afgelopen jaar overleden: K.G. de Noord

Een door Richard Koshiek bijzonder fraai

de door Max van der Kwaak aangeboden twee-

(aankomstjaar 1945), H.R. Gol, J.C. Persenaire

uitgevoerd Oud Aegir Magazine wordt voor

zonder.

(1941), H.P. van Gorcum (1949), H.H. Funke,

verschillende

de vergadering aan de begunstigers rondgestuurd.

N.F. Hofstee, J.H. Brederode, P.H. Suringar, H.S. Marc Wissing en Joris Grond komen met het

Andriessen, J.J. van der Minne sr, H.A. Hop-

voorstel om een fonds op te richten dat Aegir

mans, W.J. Kijne (1944), Hendrik Zuidema

17 mei wordt het Oud Aegir Lustrum gevierd

roeiers kan stimuleren om in het buitenland te

(1947) en Nico van Suchtelen (1970).

tijdens de Aegir Lustrum wedstrijden in Harkst-

roeien. Dit fonds zal het Johan Meis fonds gaan

ede. De omgeving van de baan is voor dit

heten. Daarna dopen George Jaburg en Chris

Aangezien het Aegir bestuur graag bij een

lustrum omgebouwd en Oud Aegir heeft een

Heuvelman de nieuwe boterwagentruck die

finale bij de baan aanwezig wil zijn, wordt

eigen tent. Vanaf 9.30 uur komen ruim 50 oud

mede door ondersteuning van DHL kon worden

gestart met een mondeling verslag door praeses

Aegirleden naar deze tent om te starten voor

aangeschaft.

Simon Boersen. Op deze dag roeien twee

de Chris Heuvelman Classic. In regen, kou en

lichte roeiers onder leiding van Herman Bessem

wind vertrekt de groep in noordelijke richting.

Eind oktober maken Oud- en Jong Aegir

in Duisburg. Ook andere roeiers en ploegen

Bij het Schildmeer wordt koffie gedronken.

bestuur nader kennis met elkaar tijdens een

van Aegir roeien niet onverdienstelijk. De vloot

Daarna scheiden de wegen in groepen met

diner in Driebergen-Rijsenburg. Tijdens dat

is goed en ook het gebouw is op orde.

verschillende afstanden en snelheden. De eerste

diner wordt ook afscheid genomen van Max

Belangrijkste aandachtspunt is het structureel

groep komt net op tijd weer terug in Harkstede

van der Kwaak en wordt Ido de Geus verwel-

verbeteren van het coachen en de vorming van

om de vergadering mee te maken die in het

komd als nieuwe penningmeester van het Oud

een coachfonds, het Hoetjerfonds. Ongeveer

campingpaviljoen wordt gehouden. In deze

Aegir Fonds.

45 personen hebben een lijfrente afgesloten en

vergadering neemt Max van der Kwaak na

ook Aegir heeft afgelopen jaar 10.000 euro

jaren inzet voor Oud Aegir en Aegir afscheid

gestort, evenals het bedrijf CG. Ook de univer-

20

siteit is positief om een bijdrage te leveren. In

gegeven voor het geval dat Aegir in ver-

dit fonds met doelstellingen en beheer, zal

het fonds is ongeveer 100.000 euro toegezegd.

band met de profcoach in exploitatie

verbeterd worden.

Om uit de rentebaten een coach te kunnen

problemen komt. Het lijkt dat Aegir hier

betalen is 300.000 tot 400.000 euro nodig. Na een korte discussie verlaat het Aegirbestuur de vergadering en gaat naar de baan.

•

geen aanspraak op zal doen.

De bestuursamenstelling komt ter sprake. Pen-

Op verzoek van Aegir schenkt Oud Aegir

ningmeester Max van der Kwaak treedt af.

dit jaar een Empacher skiff.

Voorzitter Buma memoreert de inzet van Max.

De kascommissie Betty Carmiggelt en Jet Rutgers

Jarenlang heeft hij zich ingezet voor de Oud

Wij gaan verder met de ingekomen stukken. De

geven een positief oordeel over de financiën,

Aegir Berichten. Vanaf 1999, toen Aegir geen

heer Toxopeus (1955) richt als begunstiger een

waarna aan de penningmeester decharge

zicht meer had op haar financiën en zich op

brief via het bestuur van Oud Aegir aan Egbert

wordt verleend.

het randje van faillissement bevond, heeft Max zich jarenlang enorm ingezet om structuur te

Smith om de eigen bijdrage in de afgelopen halve eeuw duidelijk te maken. De secretaris

De kascommissie wordt eervol ontslagen en het

brengen in het verbeteren van de financiële

belooft de brief door te sturen naar de heer

bestuur zal een nieuwe commissie benoemen.

sturing op Aegir. Max van der Kwaak geeft aan dat hij de

Smith en zal hem om een reactie vragen. Het Hoetjerfonds voor de profcoach wordt weer

afgelopen 20 jaar veel te danken heeft aan

De notulen van de vergadering van 2007 wor-

besproken. Dit fonds is niet rechtstreeks bij Oud

Aegir. Niet in de laatste plaats door zijn vrouw.

den niet voorgelezen, maar zijn vooraf ver-

Aegir ondergebracht, omdat juridisch/fiscaal

Als dank biedt hij Aegir een twee-zonder aan.

spreid via het Oud Aegir Magazine. Deze gang

alleen aan Aegir geschonken kan worden. In

De zaal is zeer verrast en richt een lang dankap-

van zaken wordt door twee personen betreurd.

de vergadering is een zorgpunt hoe een stu-

plaus aan voor de gulle gever.

Voorzitter van Haersma Buma overweegt om in

dentenbestuur een fonds van enige honderd-

Oud oud Aegir voorzitter Joris Grond dankt

het vervolg een luister CD uit te brengen. Zonder

duizenden euro’s kan beheren. Er wordt aange-

ook Max en biedt zijn excuses aan voor het nu

commentaar worden de notulen vastgesteld. Dit

geven dat het Hoetjerfonds is gekoppeld aan

al jarenlang aandringen op het schenken van

gebeurt ook met het jaarverslag 2007-2008.

een bankrekening van Aegir waar één Aegirlid

een boot door Max van der Kwaak en Mark

en twee Oud-Aegirleden over kunnen beschikken.

Wissing in 2034. Joris belooft hier niet meer

Het financiële jaarverslag wordt rondgedeeld

Een ander zorgpunt is een inhoudelijk opera-

zo hard op aan te dringen.

en besproken. Door koersdalingen is het een

tionele visie over de profcoach. Zal Aegir ooit

De Aegir praeses biedt van der Kwaak een

matig financieel jaar. Ook de giften en contribu-

de behoefte en mogelijkheden hebben om een

present aan en geeft aan dat de twee-zonder

ties lopen wat terug. Het aantal donateurs neemt

coach een fulltime betrekking aan te bieden?

gedoopt zal worden tijdens de vlootschouw op

af, maar het donatiebedrag stijgt licht. Het lijkt

Immers de meeste ploegen roeien in de avond.

12 juli.

dat de instelling van het Hoetjerfonds een enig

Is het niet wenselijker om meer personen voor

kannibaliserende werking heeft op donaties aan

enkele uren in de week te contracteren? Zou de

Tenslotte komt de Heilige Berendina in de ver-

het Oud Aegir Fonds.

profcoach niet in dienst van de universiteit

gadering ter sprake. Lex Baaij geeft als kascom-

Penningmeester Max van der Kwaak geeft aan

moeten komen?

missaris aan dat hij de boeken gecontroleerd

dat het donateurbestand van Oud Aegir afgelo-

Aegir praeses Simon Boersen, die na een

heeft en akkoord heeft bevonden. Hij compli-

pen jaar fysiek is ondergebracht in het leden-

gewonnen damesrace weer in de vergadering

menteert penningmeester Hans Proost voor het

systeem van Aegir. Dat heeft als voordeel dat

is, geeft aan dat momenteel al in Nederland

goede en gezonde beheer. Ook de aanwezigen

jongere Oud Aegir leden met hun verhuizingen

een soort uitzendbureau bestaat die een poule

in de zaal danken Hans met applaus hiervoor.

minder snel uit beeld zijn.

heeft van coaches. Uit deze poule wordt momen-

Voorzitter Ingrid Munneke memoreert dat naast

Wat doet Oud Aegir momenteel financieel

teel Diederik Simon betrokken.

het penningmeesterschap van Hans ook Lex

richting Aegir:

De initiatiefnemers van het Hoetjerfonds, Mark

Baaij jarenlang de financiële koers van Heilige

•

In 2002 is een lening van 45 duizend

Holak, Rutger Mollee en Bob Schipper, hebben

Berendina en het botenhuis heeft bepaald.

euro verstrekt. In tien jaarlijkse termijnen

aan enkele personen gevraagd om als ambas-

wordt dit bedrag kwijtgescholden. Er staat

sadeur op te treden. In de vergadering geven

Voorzitter van Haersma Buma start de w.v.t.t.k.

nog een schuld open van 22.500 euro.

verschillende personen aan terughoudend te

en de rondvraag en voordat iemand er erg in

In 2007 is voor 5 jaar een jaarlijkse

zijn op steun aan dit fonds omdat er nog zoveel

heeft is de vergadering met het luid zingen van

garantie van 10 duizend euro aan Aegir

onduidelijkheden zijn. De communicatie over

het Aegir lied gesloten.

•

21

Colofon Het magazine Oud Aegir is thans het officiële orgaan

Overzicht structuren, uitgebreide informatie op

GSR Aegir

van de stichting “Oud Aegirfonds”, opgericht 8 mei

www.gsraegir.nl onder Oud Aegir

Stockholmstraat 10

1931 en is bestemd voor begunstigers en relaties van genoemde stichting.

Eindredactie • Richard Kohsiek

Medewerkers

9723 BC Groningen

Oud Aegirfonds Lindelaan 38 3971 HB Driebergen-Rijsenburg 0343-538211 [email protected]

050-3124666

Ereleden • prof dr H.N. Hadders • jhr R.A. Roëll • E.J. Smith • J.J. Hoetjer

• Ido de Geus

Bestuur

• G.J. Kootstra

• Sybrand van Haersma Buma

• Sybrand van Haersma Buma, voorzitter, [email protected], 070-3877043

• I.M. Munneke-Dusseldorp

• Mark Hengstman

• H. Bessem

• Bob Schipper, secretaris, [email protected], 06- 23557548

Bootsmannen

• Ido de Geus, penningmeester, [email protected], 0343-538211

050-5262499

• Rob de Roock, [email protected], 026-4460203

050-5271466

• Rutger Stuffken, [email protected], 0348-441972

050-3132990

• Richard Kohsiek

Commissie van bijstand

050-3061764

• Jan Tigchelaar

• Egbert Smith

• Chris Heuvelman,

• Annelies Wallis-de Vries

• Koos Bruijn

050-5262530

• Joris Hutter • Rogier Lecluse • Reinder Lubbers • Bob Schipper • Jan Tigchelaar

Foto's • Rogier Lecluse • Reinder Lubbers

• Hans Barkema, • Jaap van der Veer, werkplaats: • Johan Meis,

• Joris Grond

Vormgeving Starque BV, Groningen

Bestuur

Kascommissie

• Geert-Jan Bierhof,

• Bettie Carmiggelt

Correspondentie Nassauplein 75 2011 PG Haarlem 06- 23557548 Postbank: 979900 ABN-Amro (Veendam): 57.22.16.726

praeses, [email protected]

• Jet Rutgers

• Gerlinde van der Vegte,

Stichting H. Berendina Rijksstraatweg 41 9752 AB Haren 050-5349986 [email protected]

ab-actis, [email protected]

• Joost van Droffelaar, fiscus I, fi[email protected]

• Stefan Breet, fiscus II, fi[email protected]

• Theo van den Berg, materiaalcommissaris vloot, [email protected]

Bestuur

• Warner Bomert,

• Ingrid Munneke, voorzitter, 050-5349986

materiaalcommissaris gebouw, [email protected]

• Ruth Martens, secretaris, 06-45486339

wedstrijdcommissaris, [email protected]

• Hans Proost, penningmeester, 0594-516803

regiocommissaris, [email protected]

• David Aghina, 06-19850022

Botenwagendirectie

• Edwin van der Vorm, 06-41548678

planning, [email protected], 06-19384225

• Bas Bunk, • Monique Heida,

• Marjolein van Velthuijsen, • Redbad Verduyn, financiën

Sponsorcommissie • Geert-Jan Bierhof, [email protected], 06-54716179

22