GEEN LIEFDE ZONDER VERGEVING

GEEN LIEFDE ZONDER VERGEVING Een bekende uitspraak van Jezus aan het kruis, is: “Zonden moet je vergeven, want Jezus nam ze weg.” “Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen” Door zelf onze zonden op Zich te nemen, heeft Jezus ons (Lucas 23:34). Vlak voor Hij sterft, vraagt Hij Zijn Vader laten zien dat het nodig is om zonden weg te nemen uit om te vergeven. Wie de moed wil hebben zijn vijanden je leven. Ze staan dan niet langer tussen ons en God, of lief te hebben, kan niet om die woorden heen. tussen ons en anderen in. Dat besef stelt Anne zelfs in ‘Vergeving’ is in de kerk een veelgebruikte term. Maar staat om in gesprek te gaan met extremistische moslims, de ware betekenis ervan ga je pas echt begrijpen als je die zich zelf schuldig maken aan de vervolging van geervaart hoe moeilijk het kan zijn om vergeving te vragen loofsgenoten. “Als ik in gesprek ben met een extrevoor jezelf of om een ander vergeving te schenken. Dat is mistische moslim, dan zie ik geen vijand”, zegt Anne. niet iets wat je zomaar doet, want het gaat in tegen onze “Dan zie ik een mens, die de liefde van de Here Jezus zo natuurlijke reactie om vergelding of wraak te willen. hard nodig heeft. Zelf heb ik die liefde en genade van We weten het allemaal: vergeven is heilzaam, het is een Hem ontvangen en dat gun ik iedereen.”Toch wil dat niet opdracht. Wie in staat is zijn vijanden te zeggen dat vergeven vanzelfsprekend vergeven, komt dichter bij Christus. Want “De Vervolgde Kerk laat of makkelijk is. Integendeel. Als er niets niemand heeft dieper ervaren wat de ons zien, dat het in de misgaat, hoef je geen vergeving te vragen prijs van vergeving is. Maar de keuze om en hoef je een ander ook geen vergeving gruwelijkste situaties te schenken. Vergeving komt pas om de iemand te vergeven, is niet zo makkelijk. toch mogelijk is om hoek kijken als er fouten zijn gemaakt of Die weg is vaak lang en moeilijk. De Vervolgde Kerk laat ons zien, dat het de ander vergeving te als mensen zijn gekwetst. Dat doet pijn. in de gruwelijkste situaties toch mogelijk En pijn kun je heel lang blijven voelen. schenken” is om een ander vergeving te schenken. Ook nog nadat je iemand hebt vergeven. Christenen uit de Vervolgde Kerk dragen het Evangelie uit in zeer moeilijke situaties. Zij laten zien dat het erom Vergeven begint dan ook met het maken van de keuze gaat, dat je een relatie hebt met Jezus Christus. Hij geeft om te vergeven. Als je iemand vergeeft, geef je daarbij hun en ons de kracht om door moeilijke tijden heen te aan dat je de zonde/de gebeurtenis niet langer toekomen en Hij geeft de kracht om van mensen te houden, staat om tussen jou en de ander in te staan. Je wilt die die je anders niet zou liefhebben. Hij geeft de kracht om de ander niet langer aanrekenen. Kun je je dan voorstelmensen oprecht te vergeven, terwijl je dat vanuit jezelf len dat vergeving ook heel erg kan opluchten? Het maakt niet zou kunnen. Gods droom voor ons de communicatie en de relatie tot die ander en tot God leven is, dat we steeds meer op de Here Jezus gaan lijken weer open. Vergeving maakt vrij! Lees 1 Johannes 1:5en Zijn wil doen. 2:17 er maar eens op na. In dit Bijbelgedeelte laat Johannes ons zien dat het belangrijk is om te vergeven. Anne van der Bijl, de oprichter van Open Doors, neemt Hij onderscheidt het licht van het donker en herinnert Jezus Christus zelf als voorbeeld als hij zegt dat we elkaar onze zonden moeten vergeven. vervolg pagina 3

REDACTIONEEL Allereerst wensen wij u van de redactie een heel gezegend nieuwjaar toe! Dat we ook dit jaar als gemeente dichter tot Hem mogen groeien! In deze Vonk staat centraal het thema ‘Je vijanden liefhebben’. Je vijanden liefhebben is niet gemakkelijk en vanzelfsprekend. Door vergeving wordt de weg tussen jou en die ander en tot God weer open. Christenen in de Vervolgde kerk laten zien dat, in de meest afschuwelijke omstandigheden, zij die ander kunnen vergeven. Dit kan alleen doordat God hun de kracht geeft om van hun vijanden te houden en hen te vergeven. U kunt het getuigenis lezen van een vluchteling uit Noord-Korea. Ondanks de moeilijke omstandigheden hebben zijn ouders hem verteld over de Here Jezus. Hij werd verraden door zijn beste vriend en belandde voor 13 maanden in een cel, waar hij werd gemarteld. Na een lange tocht kwam hij als vluchteling aan in Zuid-Korea. Verder vindt u een verslag van de Open Doorsdag. Ondanks de uitzichtloze situatie van de christenen van de Vervolgde kerk, zien zij Gods trouw en ontferming en zij weten dat Hij het laatste woord heeft. In het kader van Open Doors gaat Matthias Brink mee doen met een muskathlon: 21 km rennen. De bedoeling is om zoveel mogelijk geld bij elkaar te rennen voor het werk van Open Doors. U kunt hem hiervoor sponsoren. Er staat een verslag in met foto’s van de King of Bling. Ook de gewone rubrieken passeren de revue. We wensen u veel zegen toe bij het lezen van deze Vonk. Uw redactieteam

2

SAMENKOMSTEN EN KANTOORADRES ‘Keerpunt’ Arent Janszoon Ernststraat 302-304 1082 LT Amsterdam Tel: 020-644 69 99 Fax: 020-644 44 18 E-mail: [email protected] RECEPTIE R. Boëtius Tel: 020-644 69 99 E-mail: [email protected] In Keerpunt aanwezig: di t/m vrij van 9.00 - 13.00 uur INTERNET www.pinkstergemeente-amsterdam.nl www.zaalverhuur-keerpunt.nl Wij zijn ook als groep ‘Pinkstergemeente Amsterdam’ aanwezig op Facebook. Wij zijn lid van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (www.vpe.nl)

GEEN LIEFDE ZONDER VERGEVING (vervolg) ons eraan dat we voor het Licht moeten kiezen. We zijn zelf verantwoordelijk voor de keuzes die we maken. Maar zoals 1 Johannes 1:9 ons laat zien: als we toch de verkeerde weg gaan, dan is er vergeving mogelijk bij de Here Jezus. Als we Hem onze zonden belijden en Zijn offer aanvaarden. En als God onze zonden vergeeft, betekent dat ook dat we echte vrijheid zullen kennen, want onze zonden zijn dan helemaal weg. Hij reinigt ons compleet. Wie de kracht van vergeving in zijn eigen hart heeft ontdekt, kan ook de stap zetten om zijn vijanden lief te hebben. Niet door het kwaad wat zij doen te negeren, maar door de mens achter het kwaad te zien. Vervolging van christenen is gruwelijk, maar tegelijkertijd roept God op om voor je vervolgers te bidden, om je vijanden lief te hebben. Dat lijkt tegenstrijdig, maar dat is het niet. Een christen heeft immers twee belangrijke wapens: het gebed en de liefde. De enige weg naar je vijand is de genade van Jezus en de enige weg om je vijand naar die genade te begeleiden, is de liefde. Alleen in liefde kun je elkaar werkelijk bereiken en alleen in onderlinge liefde kan het kwaad overwonnen worden. Dat voorbeeld heeft Jezus ons gegeven, en het is de enige weg die uiteindelijk tot zegen voor de hele wereld kan leiden: overwin het kwade door het goede. Dit artikel is geschreven door Arend Pleysier. Hij werkt als woordvoerder bij Open Doors. Leestip: In ‘Ik wil geen wraak’ vertelt Susanne Geske over haar leven, haar vermoorde man Tilmann en hun roeping voor Turkije. Susanne besluit na de moord met haar kinderen in het land te blijven om daar Zijn getuigen te zijn.



Tilmann met zoontje

Indonesië: Noviana Malewa (toen 15), Theresia (15), Alfita (17), en Yarni (15) zijn op weg naar het christelijk gymnasium in Poso op Sulawesi. Plotseling duiken gemaskerde moslimextremisten op, die met kapmessen op de meisjes inhakken. Alleen Noviana overleeft de aanslag. Ze is zwaargewond. Veertien maanden na de aanval heeft Open Doors een gesprek met Noviana en de familie van de slachtoffers. Ze kunnen die verschrikkelijke dag in oktober maar moeilijk achter zich laten, maar hebben wel de keuze gemaakt om de daders te vergeven. Noviana Noviana overleefde de aanval, maar ze had een diepe wond in haar gezicht en nek. “Sommige nabestaanden hebben de moordenaars vergeven, anderen niet. Ik begrijp hen wel. Want het is moeilijk om hun te vergeven. Heel moeilijk. Maar Jezus heeft ons geleerd om anderen te vergeven, ook al wilden ze mij vermoorden. Het vers dat me nu te binnen schiet is Mattheüs 5:44. Daar staat: ‘Heb je vijanden lief.’ Je moet je vijanden liefhebben. Ik ben soms nog boos om wat ze mij en mijn vriendinnen hebben aangedaan. Maar het helpt wel als ik bid voor de moordenaars. Ik bid dat ze hun hart openen voor God en dat ze berouw tonen van hun zonden, zodat ze nooit meer zoiets doen. Als ik in de toekomst zelf een gezin heb, zal ik mijn kinderen eerlijk vertellen wat er gebeurd is en hoe ik aan dat litteken op mijn gezicht kom. Ik vertel hun de waarheid, maar ik zal ze nog meer vertellen over Gods genade, die ik zelf heb ervaren.” Moordenaars vergeven Tijdens de rechtszaak tegen de verdachten moesten Noviana en de families van haar vriendinnen getuigenverklaringen afleggen. Maar voor ze dat deden, hebben ze eerst de hand van de moordenaars geschud, als een teken van vergeving. “Velen hebben daar bewondering voor, maar ik heb ook sms’jes gehad dat ik dat nooit had moeten doen”, zegt Hernius Morangki, de vader van Noviana’s vriendin Theresia. Het was de hoofdverdachte zelf, Hasanuddin, die om vergeving vroeg. “Het was erg moeilijk om aan dat verzoek te voldoen”, zegt David Malewa, de oudere broer van Noviana. “Maar we willen ons houden aan Jezus’ leer en zijn daardoor in staat om te vergeven. We hopen dat onze stap ook de vrede herstelt in onze woonplaats Poso op Centraal-Sulawesi.”

3

MUSKATHLON DEELNAME Mijn naam is Matthias Brink. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam. Ik heb echt een onuitblusbare passie voor Jezus in mijn hart. Als kind ben ik altijd naar de kerk gegaan maar ik heb zelf heel bewust gekozen voor Jezus. Ik was er van overtuigd dat er een God is die van mij houdt, en dat Hij Zijn Zoon gegeven heeft. Ik wil een boodschapper zijn van de genade en liefde die God geeft en ik ben altijd wel op zoek naar een nieuwe uitdaging. Een paar jaar geleden riep God mij om fulltime een bijbelschool te gaan doen. Voor mij was dit nogal een schok want ik was net begonnen met werken in een hotel. Maar God heeft op diverse manieren gesproken en uiteindelijk ben ik gegaan. Ik had zelf weinig financiële draagkracht en de bijbelschool kostte een hoop geld. Ik weet niet precies hoe God het allemaal geregeld heeft, maar uiteindelijk is er in elke euro voorzien. Maar buiten dat, God heeft een geweldig werk in mijn leven en in mijn hart gedaan. En ik zie de bijbelschool als een gereedschap, dat Hij gebruikt heeft om mijn hart in vuur en vlam te zetten! Nu zit ik weer op school en studeer ik om in de horeca werkzaam te kunnen zijn. Een tijd geleden zag ik op het nieuws dat er een hoop christenen in Irak vervolgd worden, omdat ze christen zijn. De IS is flink bezig om daar elke vorm van christendom uit te roeien. En ik voelde me verdrietig en ik vroeg aan de Heer: “wat kan ik doen?” Enige tijd later werd ik gebeld door Open Doors of ik voor hen een muskathlon wilde gaan lopen en ik was meteen enthousiast. Een muskathlon houdt in, dat je een bepaalde afstand gaat rennen, fietsen, lopen of klimmen en daarmee zoveel mogelijk geld probeert in te zamelen. In mijn geval ga ik een halve marathon, 21 km, rennen. Toen ik aan de

4

voorbereiding begon, was mijn conditie eigenlijk te verwaarlozen en ik moest dus vanaf het begin beginnen. Maar ik ben goed onderweg. Op dit moment zit ik op de 10 kilometer. Na een gesprek met de voorganger wist ik zeker dat ik dit wilde gaan doen. Ik wil er helemaal vol voor gaan! Ik ben bereid om dit te doen om andere mensen te helpen. Maar daar heb ik uw hulp ook voor nodig. Ik geloof dat we als gemeente elkaar moeten kunnen dienen in liefde, maar ook met natuurlijke zegeningen zoals geld, eten en kleding. En niet alleen de mensen, die dicht bij wonen, maar ook ver weg. We zijn één lichaam. Verbonden door één Geest. Daarom wil ik u oproepen om te bidden voor de muskathlon en alle renners. Wij hebben uw gebed hard nodig. Mocht dit verhaal u hebben aangesproken, dan wil ik u vragen of u mij ook financieel wilt steunen. Dit kan door uw sponsoring over te maken op rekening nummer NL66INGB0008553456 t.n.v. M. Brink o.v.v. Muskathlon, of naar http://www. muskathlon.nl/deelnemers/488/matthias-brink te gaan en rechts te klikken op DONEER! Gods rijke zegen toegewenst! door Matthias Brink

KING OF BLING Zaterdag 4 oktober kwam Kidzark bij ons in de gemeente om het stuk “The King of Bling” op te voeren. In dit stuk kijkt koning Midas wat hij heeft aan rijkdom, maar hij wil nog meer. En dan komt er een vreemdeling langs, die hem een geweldig cadeau geeft: alles wat hij aanraakt, zal in goud veranderen. Geweldig! Toch….. of toch niet? De kinderen leefden enorm mee, toen alle dingen in goud veranderden. De koning vond het geweldig, totdat ook zijn dochter in goud veranderde. Toen bleken er toch dingen te zijn die belangrijker zijn dan rijkdom. Zoals je familie en je vrienden. Gelukkig kwam de vreemdeling weer langs en werd het allemaal weer terug gedraaid. Als afsluiting mochten de kinderen met linten meedansen bij het laatste lied en nog op de foto met de spelers. De ochtend was een enorm succes!

PRIKBORD Week van Gebed Tijdens de jaarlijkse en landelijke Week van Gebed, die door de Evangelische Alliantie wordt georganiseerd, zal in Keerpunt dagelijks een gebedstijd zijn. Dit jaar zullen we met andere Pinksteren Evangeliegemeenten de Week van Gebed afsluiten op zaterdag 24 januari. Plaats en tijd worden in januari via het weekbericht bekend gemaakt. Vrouwenochtend Op 14 februari hebben wij een speciale Iraanse ochtend/lunch van 10.00 - 13.00 uur. Twee Iraanse vrouwen zullen getuigen van de grote verandering in hun leven. Ook zullen zij o.a. over Gods werk vertellen in Iran én wij zullen gaan genieten van een Iraanse lunch. Verdere informatie volgt nog.

5

GETUIGENIS UIT NOORD-KOREA Wat is moeilijker: dertien maanden in een stinkende cel zitten en dagelijks martelingen ondergaan omdat je in Jezus gelooft, of vrijgelaten worden en terugkeren naar je gezin en verder leven? Hoe ongelofelijk het ook klinkt, meneer Bae (schuilnaam) – een vluchteling uit Noord-Korea – vond dit laatste het zwaarst. Een kleine, vriendelijk ogende vijftiger in plooipantalon en overhemd. In de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul kun je er dagelijks duizenden zien zoals hij. Maar wat Bae (1958) toch tot een zeldzame verschijning maakt, is zijn levensverhaal. Als één van de zeer weinigen kan hij vertellen hoe het is om in Noord-Korea op te groeien in een christelijke familie. Van generatie op generatie werd het geloof in het diepste geheim doorgegeven. Mompelend bidden “Een van mijn vroegste herinneringen is dat ik mijn opa en oma zag bidden. Mompelend, met gesloten ogen en gebogen hoofd,” vertelt Bae op het kantoor van Seoul USA, de Zuid-Koreaanse zusterorganisatie van Stichting De Ondergrondse Kerk (SDOK). “Onder de Japanse bezetting, die van 1910 tot 1945 duurde, is mijn familie naar China gevlucht. Op het moment dat we terugkeerden naar Noord-Korea, was ik 4 jaar. Zelfs voordat ik kon praten, hoorde ik al over God. Mijn ouders vertelden me allerlei verhalen uit de Bijbel en leerden me de Tien Geboden.” Al jong wist hij dat ‘geloof’ gevaar betekende. Tien jaar voor zijn geboorte was het Koreaanse schiereiland in twee delen uiteengevallen. Toen Kim Il Song in 1948 de macht greep in Noord-Korea, opende ‘de Grote Leider’ een klopjacht op christenen. “Als je werd gepakt, moest je kiezen: ‘Geloof je in God of in Kim Il Sung?’ Wie ‘God’ antwoordde, werd vanaf een klif in zee geduwd, met een zware steen om zijn nek. Zo vonden velen de dood. Dus onze hele familie wist dat we in Noord-Korea altijd heel voorzichtig moesten zijn.” Alles op fluistertoon Met veel eerbied spreekt Bae over zijn opa en oma en zijn ouders, die met gevaar voor eigen leven het geloof aan hun (klein)kinderen doorgaven in de donkerste uithoek van de wereld. “Op zondag hielden we thuis samenkomsten, waarbij altijd één persoon buiten de wacht hield. Preken, zingen, bidden: alles moest op fluistertoon gebeuren. Want Noord-Korea wemelt van de spionnen.” Toen Bae 12 was, waren er in zijn familie drie bijbels: eentje bij zijn ouders, eentje bij een tante en eentje bij zijn opa en oma. Maar op een nacht kreeg zijn opa een opdracht van God: ‘Verbrand alle bijbels!’ Hij kon het niet geloven, maar God herhaalde deze woorden. Ondanks allerlei vragen gaven zijn grootouders er gehoor aan. De bijbels, jarenlang als kostbare schatten bewaard en bestudeerd, gingen in vlammen op. “De volgende ochtend klopten staatsveiligheidsagenten bij ons aan en doorzochten alles, waarschijnlijk omdat ze door iemand waren getipt. Eindelijk begrepen we dat Gods eigenaardige bevel onze redding betekende. Alles wat mijn opa en oma en vader en moeder wisten over de Bijbel, werd in de jaren erna mondeling aan ons doorgegeven. Gelukkig hadden zij een zeer goed geheugen.” Niet-christelijk meisje Na zijn diensttijd (die in Noord-Korea tien jaar duurt) trouwde Bae met een niet-christelijk meisje. Het is nagenoeg onmogelijk om een gelovige vrouw in Noord-Korea te vinden, legt hij uit. “Lastig was het wel. Als ik bijvoorbeeld wilde bidden of – fluisterend – zingen, deed ik dat altijd buitenshuis. Hoewel ik vóór mijn huwelijk al had besloten dat ik zou proberen mijn vrouw tot Jezus te leiden, liet ik pas na de geboorte van ons tweede kind doorschemeren dat ik in God geloofde. Ze reageerde aanvankelijk sceptisch, maar gaandeweg begon ze steeds meer interesse te tonen.” Uiteindelijk besloot ze Jezus te volgen: een halsmisdaad in Noord-Korea. Achter de tralies In 2003 werd Bae verraden – nota bene door zijn beste vriend. “We kenden elkaar al heel lang, maar over het geloof had ik nog nooit met hem gesproken. Pas toen hij huwelijksproblemen kreeg, drie jaar daarvoor, vertelde ik hem dat het geloof in moeilijke tijden steun kan bieden. Hij werd nieuwsgierig en bezocht sindsdien trouw onze samenkomsten. Maar nu wilde zijn vrouw scheiden en in Noord-Korea moet je daarvoor een legitieme reden hebben. Dus vertelde zij de autoriteiten dat haar man christen was. Hij werd opgepakt en vijftien dagen ondervraagd, waarbij hij aangaf dat ik hem over God had verteld.” Terwijl zijn vriend werd vrijgelaten, verdween Bae achter de tralies. Zijn executie leek onafwendbaar. Na hooguit zes maanden zou hij (vastgebonden aan een paal, zijn mond volgepropt met kiezelsteentjes) publiekelijk worden doodgeschoten. Zoals zovelen vóór hem. Een volle bak water Hij pakt een viltstift, loopt naar het whiteboard en tekent een plattegrond van zijn cel: anderhalf bij drie meter. “In deze hoek bevond zich de ‘wc’, een gat in de vloer. Aan het plafond hing een camera. Ik werd dagelijks zo’n anderhalf uur ondervraagd. Steeds kreeg 8

“Op een nacht hoorde mijn opa Gods stem: verbrand de bijbels!”

ik te horen dat ik zou worden geëxecuteerd vanwege mijn ‘bijgeloof’. Na de ondervraging moest ik terug naar mijn cel en begon het martelen. Elke dag tien tot twintig minuten.” Bae zakt iets door zijn knieën en zegt: “Vaak lieten ze me bijvoorbeeld zo staan, met een volle bak water op mijn hoofd, dertig minuten lang. Als ik één druppel morste, kreeg ik klappen met een stok. Na de dagelijkse ondervraging en de marteling kwam de zwaarste beproeving. Dag in dag uit moest ik zeventien uur lang volkomen stil in mijn cel zitten. Om de twee uur plassen en verder mocht ik alleen bewegen tijdens de maaltijd – die duurde precies één minuut.”

Het ondenkbare gebeurde Dat hij het onder deze gruwelijke omstandigheden dertien maanden lang uithield, is nauwelijks voor te stellen. Evenals het feit dat hij God dankbaar is voor deze periode. “Ik had alle tijd om mijn zonden te overdenken, me op Hem te richten en alle liederen en Bijbelverhalen in herinnering te roepen die ik had geleerd. Mijn geloof, dat in mijn diensttijd op een lager pitje stond, groeide krachtig.” Na dertien maanden gebeurde het ondenkbare: hij werd vrijgelaten. “Eén van de bewakers, met wie ik na een maand of zes een band opbouwde en met wie ik vaak over mijn geloof sprak, had een positief rapport over mij geschreven. Dat leidde tot een wonder: mijn vrijlating. God heeft hem als instrument gebruikt.” Eindelijk herenigd Omdat hij ruim een jaar lang dagelijks uren als een standbeeld op de grond had gezeten, kon Bae amper lopen. Zijn broer haalde hem op uit de gevangenis en bracht hem naar zijn ouderlijk huis. Daar werd hij herenigd met zijn vrouw en hun twee kinderen. Maar al snel ontdekte Bae dat hij zijn cel had verruild voor een andere gevangenis. Zonder tralies, maar minstens zo gevaarlijk. “Geheim agenten schaduwden me overal en altijd. Iedereen wist dat, dus wie durfde nog contact met mij of mijn gezin te hebben of zelfs maar vriendelijk voor me te zijn?” Voor een ex-gevangene is het in Noord-Korea bovendien vrijwel onmogelijk om werk te vinden. Bae en zijn gezinsleden waren paria’s geworden, die elke dag ploeterden om te overleven. Ze moesten zelfs hun huis verkopen om aan voedsel te komen, wat in Noord-Korea illegaal en dus zeer risicovol is. Wanhopige vlucht “Wij hadden geen enkel perspectief, geen hoop, geen sprankje licht. Dit was erger dan mijn gevangenisperiode. Toen ik na drie jaar voldoende was opgeknapt, besloot ik te vluchten zodra ik de kans kreeg.” Na een emotioneel afscheid van zijn familie begon hij in 2009 aan een levensgevaarlijke reis door de bergen, via China naar Zuid-Korea. Langs een andere route slaagden zijn vrouw en hun beide kinderen erin maanden later eveneens te ontsnappen. Net als hij overleefden zij hun wanhopige vlucht naar de vrijheid ternauwernood. Eind februari 2010 sloten zij elkaar weer in de armen in Seoul, waar ze een nieuw bestaan hebben opgebouwd. In een concentratiekamp Al leeft Bae in vrijheid, er gaat geen dag voorbij dat hij niet aan Noord-Korea denkt en voor de christenen daar bidt. Via-via hoorde hij in 2011, dat zijn vader en moeder in een concentratiekamp zitten, net als circa dertigduizend andere gelovigen. Door honger, wreedheden en totale uitputting sterven mensen daar als vliegen. Een drama voor zijn inmiddels oude vader en moeder. Bae: “Ik ben ervan overtuigd dat God hun, na een lange periode van voorbereiding, één van de belangrijkste zendingsvelden ter wereld heeft toegewezen: een Noord-Koreaans concentratiekamp. En ik geloof dat deze twee ervaren evangelisten nog steeds – totdat Hij vindt dat hun taak op aarde is voltooid – bezig zijn om anderen voor Jezus te winnen. Van hun grote trouw aan God ben ik het levende bewijs.” Bron: SDOK: www.sdok.nl

De geheime erfenis Het unieke levensverhaal van meneer Bae en zijn familie is door ds. Eric Foley, oprichter en directeur van de organisatie Seoul USA, beschreven in het boek De Geheime Erfenis.

9

VERSLAG OPENDOORSDAG Afgelopen 1 november waren Thijs en ik op de Open Doorsdag in Utrecht. Dit jaar was het in de jaarbeurs: een stuk beter te bereiken dan de vroegere locatie in Zwolle! Er waren dan ook ruim 7.000 volwassenen en zo’n 1000 kinderen! Ik moet allereerst zeggen dat we enorm gegrepen werden door alles wat we die dag hoorden. Het thema was geloof zonder grenzen, nou, dat geloof hebben we gezien. Ronald van der Spoel hield eerst een inleidend verhaal en hij haalde daarbij Klaagliederen 2 en 3 aan. Het volk van Israël zit daar in een uitzichtloze situatie en ze zitten aan de grond, er heerst totale wanhoop. Hij vergelijkt dit met de situatie waar veel christenen op dit moment in zitten. Dan staat er in hoofdstuk 3: Het is de goedertierenheid van de HEERE dat wij niet omgekomen zijn, dat Zijn barmhartigheid niet opgehouden is! Nieuw zijn ze, elke morgen; groot is Uw trouw! Mijn deel is de HEERE, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.’ (3:22-24, HSV). Bij alle drie de voorgangers, die er waren (uit de Centraal Afrikaanse Republiek, Syrië en Irak) konden we dit terugvinden. Ze zitten in een situatie die uitzichtloos is, zonder hoop en er is reden om te wanhopen. Toch zien zij Gods trouw en ontferming en houden ze hoop. Ze vertellen dat God de controle heeft en dat Hij nabij is. Het is echt ongelofelijk, dat ze ons hier in het westen zo ermee bemoedigen. Alle drie benadrukken ze dat God het laatste woord heeft, niet IS, niet Al Qaida, niet Boko Haram, niet Seleka/Anti-Balaka. Net als Andrew White zeiden deze voorgangers dat God alles is, wat zij nodig hebben. Ze hebben hoop, de hoop van Pasen. Anne van der Bijl vertaalde Islam ooit als: ‘I Sincerely Love All Muslims’. Ook bij deze voorgangers zie je dit. Ik dacht daar later nog over na: Deze mensen hebben de moslims lief. Hoewel er een vijand is die moslim is, een vijand die afschuwelijke dingen doet, die mensenlevens kapot maakt en voor het leven tekent, hebben zij moslims lief. Ze beschermen ze net zo goed als medechristenen, wanneer nodig. Eerst leefden de moslims en christenen in (relatieve) vrede samen, nu kan dit helaas niet meer, vooral ook door angst. Veel moslimleiders hebben zich gedistantieerd van IS, heel veel moslims twijfelen over hun geloof: ze weten niet of ze hier achter kunnen staan. Nu is dus het moment om hun de liefde van God te laten zien! Hierin ligt een enorme taak voor ons. We moeten bouwen aan het herstellen van relaties. Dat moet in het Midden-Oosten en in Afrika, maar ook hier in Nederland. Het herstellen van relaties tussen moslims, christenen, joden, animisten etc. Een ander punt was de oproep om één te zijn als kerk. Door alles wat er gebeurt in Irak, zijn alle kerkstromingen daar bijeen in één kerkgebouw. Zij zijn samen gesmeed, ze zijn één. Een van de sprekers zei het mooi: ‘De kerk is de handelaar in verzoening.’ Zijn wij dit echt? Of zijn we onze roeping verloren? De voorganger uit Syrië vertelde, dat hij een gesprek had gehad met zijn vijanden en daarin had gezegd: ‘Jullie 10

hebben wapens die dood brengen, maar wij hebben een wapen dat leven brengt’. Dat is de Bijbel; hij verspreidde die onder vele moslims en ze waren er hongerig naar! De kerken in Syrië liepen leeg, maar nu, ondanks alle verdrukking en moeilijkheden stromen ze weer vol. Samen mochten we naar Gods troon gaan om voor de verschillende situaties te bidden, maar vooral voor IS. Gebed is ook één van de krachtigste wapens die wij hebben. Wij mogen ook meestrijden tegen IS door te bidden. Er zijn in Irak 11 provincies waar op dit moment geen kerk (meer) is en daarom is gebed hard nodig. Toch is er ook in Irak een opwekking gaande en stromen de kerken, die er wel zijn, vol. De sleutel tot opwekking is Jezus aan je zijde: Hij weet wat te doen! De voorganger in Irak hoorde van God dat hij het jeugdwerk moest oppakken in zijn kerk. Hij deed dit, al lachten de bestuursleden hem uit, omdat er maar een handjevol jeugd was tot niets. Van niets groeide deze groep uit tot duizend jongeren! Misschien een idee voor onze gemeente…? Ik wil afsluiten met het lied dat we met z’n allen mochten leren en zingen voor de christenen in Irak (inclusief de Nederlandse versie; ik hoorde later dat het een gouden oude was, maar ik kende het niet). Ze hebben dit opgenomen en zouden het naar hen toebrengen, om ze te bemoedigen. Ik vond het best moeilijk om te zingen, juist tegenover hen, die de woorden zo in de praktijk brengen. Laten wij hen niet vergeten en hen bijstaan zo goed we kunnen. Kunnen we dit zingen? I have decided to follow Jesus Ik heb besloten de Heer te volgen I have decided to follow Jesus Ik heb besloten de Heer te volgen I have decided to follow Jesus Ik heb besloten de Heer te volgen No turning back, no turning back En keer niet om, en keer niet om Though none go with me, still I will follow Zou niemand meegaan, toch blijf ik volgen Though none go with me, still I will follow Zou niemand meegaan, toch blijf ik volgen Though none go with me, still I will follow Zou niemand meegaan, toch blijf ik volgen No turning back, no turning back Ik zie niet om, ik zie niet om The cross before me, the world behind me The cross before me, the world behind me The cross before me, the world behind me No turning back, no turning back (hier was geen Nederlandse versie van, het betekent: Het kruis voor me, de wereld achter me, geen weg terug, geen weg terug) Elsje v. Ommen

DIENSTENROOSTER JANUARI/FEBRUARI KEERPUNT Zondag Tijd Spreker Bijzonderheden 04.01

10.00

G. Thomassen Heilig Avondmaal

11.01

10.00

H. Zijlstra

18.01 25.01

10.00

H. Zijlstra

10.00

S. Schagen

01.02

10.00

H. Zijlstra

08.02

10.00

H. Zijlstra

15.02

10.00

K. v. Denderen

22.02

10.00

J. v. Bruchem

FINANCIËN BIC: RABONL2U / IBAN: NL49 RABO 0343 1739 21 Pinkstergemeente Amsterdam Gegevens Vonk Uitgave: Hoofdredactie: Redactie: Vormgeving: Eindredactie: Adviseur: Design: Druk: Contact Vonk:

Pinkstergemeente Amsterdam H. Zijlstra M. Kanon en A. Brussel E. van Barneveld E. van Barneveld P. Brink D. Raught Reprohouse Buitenveldert [email protected]

Heilig Avondmaal

Uw inzending: Stuur uw mededeling, bericht of ander soort inzending per e-mail naar: [email protected] Ook uw foto’s kunt u naar dit adres sturen. (let op: minimaal 300 dpi). Beschikt u niet over de mogelijkheid om te e-mailen, geeft u dan uw inzending aan één van de redactieleden. Uw inzending dient uiterlijk 20 januari door de redactie te zijn ontvangen. De redactie behoudt zich het recht voor om artikelen te redigeren, in te korten of eventueel niet te plaatsen. Wij streven ernaar dit in overleg te doen.

11

Eredienst Elke zondag om 10.00 uur Het Heilig Avondmaal vieren wij op de eerste zondag van de maand. Dezelfde morgen halen wij de zendings-collecte op. Tijdens de eredienst is er voor de allerkleinsten crèche en voor de oudere kinderen een aparte kinderdienst van de CityKidz (inloop 09.45 uur). Ook is er tijdens de dienst Engelse vertaling mogelijk. Preekrooster en agenda onder voorbehoud. Voor actuele info zie weekbericht en website. Contactgegevens staan op pagina 2.

Agenda januari-februari Vrouwengebedstijd: Gebedstijd: Vasten: Huiskring A’dam-West: Alle andere huiskringen: Young Adults: Levende Stenen Cursus: Alpha-cursus:

Elke woensdag om 11.00 uur Elke woensdag om 19.30 uur 7 en 28 jan, 25 febr 13 en 27 jan, 10 en 24 febr 15 en 29 jan, 12 en 26 febr Elke vrijdag om 19.30 uur 5, 12, 19 en 26 febr 26 jan, 2, 9, 16 en 23 febr (onder voorbehoud)

Seniorenclub: Straatevangelisatie: FireChoir:

6 en 20 jan, 3 en 17 febr begint om 13.30 uur 3 en 17 jan, 7 en 21 febr 12, 19 en 26 febr

Week van Gebed: 18 t/m 24 januari