I
G
E H E
G E
H
M
GEH
EIM
M E I
pssst! Weet jij een spannend geheim? Win een boek met jouw naam erop! www.hetgeheimvan.nl
Gerard van Gemert
Het geheim van de voetbalgame Met tekeningen van ivan en ilia
leopold / amsterdam
avi e5 / m6 Eerste druk 2012 © 2012 tekst: Gerard van Gemert Omslagillustratie: Saskia Halfmouw Omslag, logo, schutbladen: Rob Galema Binnenwerkillustraties: ivan en ilia Uitgeverij Leopold, Amsterdam / www.leopold.nl isbn 978 90 258 6117 9 / nur 282
Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc ®-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.
Inhoud Toeval of niet? 5 Vreemd spel 10 Slechte score 15 Een knipoog van Lana 20 Belangrijk telefoontje 24 Onverwachte ontmoeting 30 Bedreigd 35 Moeilijk gesprek 40 Sporting – Bayern 45 Dolf ziet een bekende 52 Slim plan 55 Hopen op hulp 59 Stoere broer 64 De wedstrijd 71 Lana 76 Het geheim van Gerard van Gemert 81
Toeval of niet? ‘Hé Dennis, ben je daar eindelijk?’ zei Dolf. ‘Studio Sport begint al bijna.’ Zijn broer liet zich op de bank vallen. ‘Weet jij de uitslag al?’ vroeg hij. ‘Ik niet,’ antwoordde Dolf. ‘Ik ben de hele middag op het voetbalveld geweest. Ik heb bij het eerste gekeken. Weet jij het wel?’ ‘Ik heb vanmiddag op internet gekeken,’ zei Dennis. Dolf en Dennis zaten in de huiskamer. Elke zondagavond keken ze samen naar Studio Sport. Het was een stuk spannender als je de uitslagen nog niet wist, vond Dolf. ‘Niets zeggen, hoor.’ Hij was bang dat zijn broer de uitslagen zou verklappen. Al was het maar om te pesten. Daarvoor kende hij zijn broer lang genoeg. ‘Natuurlijk niet,’ antwoordde Dennis. Nee nee, dacht Dolf. Hij zat in de stoel die schuin voor de televisie stond en gooide zijn benen over de leuning. ‘Ik ben benieuwd,’ zei hij. ‘Tegen fc Dongerslo hebben we het altijd lastig.’ Dennis knikte. ‘Klopt.’ Dolf grinnikte. Zijn broer wist dat soort dingen helemaal niet. ‘Al drie jaar op rij niet gewonnen daar,’ ging Dolf verder. Zelf kende hij alle uitslagen uit zijn hoofd. ‘Wat was het vorig jaar ook alweer?’ vroeg Dennis. 5
‘2-2,’ antwoordde Dolf glimlachend. ‘En het jaar daarvoor verloren we met 3-1.’ De broers Danzinga waren al jaren fan van Sporting ’78. Hun vader had daarvoor gezorgd. Hij nam ze regelmatig mee naar wedstrijden in het stadion. Al vanaf dat ze klein waren. Dolf zat zelf op voetbal. Hij was fanatieker dan Dennis. En hij was ook veel beter op de hoogte. Daarom zat Dennis ook op judo. ‘Dat weet ik nog,’ zei Dennis. ‘Toen scoorde Kevin Boeda pas in blessuretijd de gelijkmaker.’ ‘Klopt.’ Dolf was verrast dat zijn broer dat nog wist. ‘Met een kopbal uit een vrije trap van Erwin Monk.’ Kevin Boeda was de spits en grote ster van Sporting. Hij speelde ook in het Nederlands elftal. Dolf had een grote poster van hem boven zijn bed hangen. Dennis kneep zijn ogen half dicht. ‘Wie de voorzet gaf, weet ik niet meer, hoor.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Dat voetbalgeheugen van jou...’ Hij maakte zijn zin niet af. De uitzending was begonnen. De presentator kondigde de wedstrijden aan. De eerste was tussen hvmz en IJsder Boys. ‘Het zou mooi zijn als de Boys zouden verliezen.’ IJsder Boys was de grote concurrent van Sporting ’78. Dolf keek naar zijn broer. Die wist de uitslag dus al, maar hij keek naar de televisie. De uitdrukking op zijn gezicht veranderde niet. De wens van Dolf kwam niet uit. IJsder Boys won de wedstrijd zonder moeite met 0-3. In de rust was het al 0-2. De koploper van de eredivisie kwam geen moment in de problemen. 6
Grappig, dacht Dolf. Precies dezelfde uitslag als met fifa. Hij had een voetbalgame op zijn computer. Daarmee had hij vorige week alle wedstrijden van dit weekend voorgespeeld. Dat deed hij wel vaker. En als hij het zich goed herinnerde, was de ruststand toen ook 0-2. Erg toevallig. De wedstrijd tussen fc Dongerslo en Sporting ’78 had Dolf met 5-1 gewonnen. Dat wist hij zeker. Want het ging zo makkelijk dat hij in de rust al met 3-0 voorstond. Daarom had hij gecontroleerd of het spelniveau wel op wereldklasse stond. ‘Balen hè?’ zei Dennis toen de wedstrijd was afgelopen. ‘Zeg dat wel,’ zei Dolf. ‘Dan hoop ik wel dat we gewonnen hebben. Het gat met de Boys mag niet groter worden.’ Hij keek naar Dennis, maar zijn broer hield zijn kiezen stijf op elkaar. Na de interviews met de trainers en spelers van IJsder Boys en hvmz kwam de presentator weer in beeld. ‘Onze tweede wedstrijd is die tussen fc Dongerslo en de nummer twee, Sporting ’78. Bij Sporting was het meespelen van Kevin Boeda even onzeker. Tijdens de warmingup heeft hij een blessure opgelopen. Maar de spits van Oranje kon toch aan de aftrap verschijnen.’ Dolf zuchtte. ‘Dat is al een slecht voorteken.’ Hij hoopte weer op een reactie van Dennis. Stiekem wilde hij toch graag weten hoe het zou aflopen. Al was het alleen maar om de kriebels in zijn buik te laten verdwijnen. ‘Wedden dat het misgaat?’ probeerde hij het nog een keer. 7
Maar zijn broer reageerde niet. De wedstrijd begon. Dolf en Dennis leefden enthousiast mee met de gebeurtenissen op het veld. Eerst werd het in de tiende minuut 0-1. Een paar minuten later werd het 0-2. Dolf ontspande een beetje. ‘Dit geven we niet meer weg,’ zei hij. ‘Toch?’ Dennis glimlachte alleen maar. Vlak voor de rust knalde Kevin Boeda de 0-3 tegen de touwen. Precies als in de wedstrijd die hij op de computer had gespeeld! ‘Het wordt zeker 1-5,’ zei Dolf. Hij zocht oogcontact met Dennis.
8
‘Je weet de uitslag wel.’ Het klonk verwijtend. ‘Helemaal niet,’ zei Dolf snel. ‘Ik gokte.’ Dennis trok een raar gezicht. ‘Ja, tuurlijk. Nou, dan zou ik maar vaker gokken.’ ‘Wordt het 1-5?’ drong Dolf aan. Dennis knikte. Dolf keek naar de televisie. Dit was al de tweede wedstrijd die net zo eindigde als op de computer. Zou twee keer toeval bestaan?
9
Vreemd spel Dolf rende naar boven. Alle wedstrijden waren op televisie geweest. Dom, dacht hij, toen hij op zijn kamer kwam. Eigenlijk mocht hij nu niet meer op de computer. Daarom had hij zijn computer afgesloten voordat Studio Sport begon. Maar hij wilde per se nu de uitslagen van de wedstrijden vergelijken met de werkelijke uitslagen. Dolf zette de computer opnieuw aan. Toen hij zijn pyjamabroek aantrok, dacht hij dat hij de achterdeur hoorde. Hij luisterde goed. Kwamen zijn ouders thuis? Hij moest opschieten. Snel pakte hij zijn schooltas in. In de tussentijd was de computer opgestart. Hij ging op zijn bureaustoel zitten en startte fifa. Hij wilde net beginnen toen hij echt de achterdeur hoorde. Zijn moeder riep dat ze thuis waren. Shit, dacht Dolf. Hij luisterde of ze naar boven kwam. Maar ze ging eerst de woonkamer in. Hij had dus nog even. Hij scrolde naar de wedstrijd van Sporting ’78 en klikte die aan. Hij had de wedstrijd inderdaad met 5-1 gewonnen. En de ruststand was 3-0. Precies zoals in het echt. Dolf keek naar de doelpuntenmakers. En naar de minuten waarin de doelpunten waren gevallen. Ook die kwamen overeen met de werkelijkheid. Dolf schudde zijn hoofd. Dit was wel heel toevallig. Dat kon toch niet? 10
‘Dolf, ben je al boven?’ Dat was de stem van zijn moeder onder aan de trap. Dolf slikte. ‘Ik doe net mijn pyjama aan,’ loog hij. Snel deed hij de computer uit. Hij luisterde met gespitste oren. Maar zijn moeder kwam niet naar boven. ‘Kom je beneden nog wat drinken?’ vroeg ze. ‘Ja, zo meteen. Even mijn tas inpakken,’ riep Dolf. Hij hoorde zijn moeder de woonkamer in gaan. Ze deed de deur achter zich dicht. Dolf zocht naar de resultaten van de andere wedstrijden. Op een papiertje schreef hij alle gegevens van de wedstrijden die hij gespeeld had. Bijna vergat hij de gele en rode kaarten op te schrijven. Hij was net klaar toen zijn moeder hem weer riep. Morgenochtend, als de krant er was, zou hij de uitslagen vergelijken. Dolf overwoog nog of hij op internet zou kijken. Maar hij besloot geen risico te nemen. Dan moest hij de computer weer aan doen. Op de trap kwam hij Dennis tegen. Die liet hem er niet door. Dolf probeerde zich langs hem heen te worstelen. Dat lukte pas nadat hun vader van beneden had geroepen dat ze moesten stoppen. Hun moeder had melk ingeschonken. Dolf deed er zo lang mogelijk over. Hij wist dat hij moest gaan slapen wanneer het glas leeg was. Op zijn kamer pakte Dolf het briefje van zijn bureau. Hij stopte het in de kontzak van zijn spijkerbroek. Die had hij 11
over zijn bureaustoel gehangen. Hij sloot de computer af en ging in bed liggen. Meestal ging hij nog even lezen, maar vanavond niet. Het lukte niet om zijn aandacht erbij te houden. Hij bleef maar denken aan de uitslagen. De volgende ochtend was Dolf vroeger wakker dan anders. Al voordat de wekker ging lag hij op zijn rug naar het plafond te staren. Hij moest van zijn ouders altijd tot zeven uur blijven liggen. Dit keer kostte dat meer moeite dan normaal. Zeker toen hij hoorde dat de krant in de brievenbus viel. Om exact zeven uur stapte hij zijn bed uit. Hij pakte het briefje met de uitslagen uit zijn spijkerbroek. Zachtjes liep hij de trap af. Met de krant in zijn handen ging hij de woonkamer binnen. Hij legde de krant op de vloer en ging er op zijn knieën voor zitten. Bladerend zocht hij naar de sportpagina. Hij vergeleek de uitslagen van alle wedstrijden. Alles klopte tot in detail. Zelfs de minuten waarin de gele en rode kaarten waren uitgedeeld. Met een zucht ging Dolf rechtop zitten. ‘Ongelooflijk,’ mompelde hij. ‘Ik heb een spel dat in de toekomst kan kijken.’ ‘Hé Dolf, wat ben jij vroeg?’ Dolf schrok. Hij had zijn vader niet naar beneden horen komen. ‘Ja,’ antwoordde hij geschrokken. ‘Ik wilde het verslag van de wedstrijd van Sporting lezen.’ Zijn vader knikte begrijpend. ‘Mag ik het voorste stukje van de krant?’ 12
