I
G
E H E
G E
H
M
GEH
EIM
M E I
pssst! Weet jij een spannend geheim? Win een boek met jouw naam erop! www.hetgeheimvan.nl
Gerard van Gemert
Het geheim van de voetbalgame Met tekeningen van ivan en ilia
leopold / amsterdam
avi e5 / m6 Eerste druk 2012 © 2012 tekst: Gerard van Gemert Omslagillustratie: Saskia Halfmouw Omslag, logo, schutbladen: Rob Galema Binnenwerkillustraties: ivan en ilia Uitgeverij Leopold, Amsterdam / www.leopold.nl isbn 978 90 258 6117 9 / nur 282
Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc ®-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.
Inhoud Toeval of niet? 5 Vreemd spel 10 Slechte score 15 Een knipoog van Lana 20 Belangrijk telefoontje 24 Onverwachte ontmoeting 30 Bedreigd 35 Moeilijk gesprek 40 Sporting – Bayern 45 Dolf ziet een bekende 52 Slim plan 55 Hopen op hulp 59 Stoere broer 64 De wedstrijd 71 Lana 76 Het geheim van Gerard van Gemert 81
Toeval of niet? ‘Hé Dennis, ben je daar eindelijk?’ zei Dolf. ‘Studio Sport begint al bijna.’ Zijn broer liet zich op de bank vallen. ‘Weet jij de uitslag al?’ vroeg hij. ‘Ik niet,’ antwoordde Dolf. ‘Ik ben de hele middag op het voetbalveld geweest. Ik heb bij het eerste gekeken. Weet jij het wel?’ ‘Ik heb vanmiddag op internet gekeken,’ zei Dennis. Dolf en Dennis zaten in de huiskamer. Elke zondagavond keken ze samen naar Studio Sport. Het was een stuk spannender als je de uitslagen nog niet wist, vond Dolf. ‘Niets zeggen, hoor.’ Hij was bang dat zijn broer de uitslagen zou verklappen. Al was het maar om te pesten. Daarvoor kende hij zijn broer lang genoeg. ‘Natuurlijk niet,’ antwoordde Dennis. Nee nee, dacht Dolf. Hij zat in de stoel die schuin voor de televisie stond en gooide zijn benen over de leuning. ‘Ik ben benieuwd,’ zei hij. ‘Tegen fc Dongerslo hebben we het altijd lastig.’ Dennis knikte. ‘Klopt.’ Dolf grinnikte. Zijn broer wist dat soort dingen helemaal niet. ‘Al drie jaar op rij niet gewonnen daar,’ ging Dolf verder. Zelf kende hij alle uitslagen uit zijn hoofd. ‘Wat was het vorig jaar ook alweer?’ vroeg Dennis. 5
‘2-2,’ antwoordde Dolf glimlachend. ‘En het jaar daarvoor verloren we met 3-1.’ De broers Danzinga waren al jaren fan van Sporting ’78. Hun vader had daarvoor gezorgd. Hij nam ze regelmatig mee naar wedstrijden in het stadion. Al vanaf dat ze klein waren. Dolf zat zelf op voetbal. Hij was fanatieker dan Dennis. En hij was ook veel beter op de hoogte. Daarom zat Dennis ook op judo. ‘Dat weet ik nog,’ zei Dennis. ‘Toen scoorde Kevin Boeda pas in blessuretijd de gelijkmaker.’ ‘Klopt.’ Dolf was verrast dat zijn broer dat nog wist. ‘Met een kopbal uit een vrije trap van Erwin Monk.’ Kevin Boeda was de spits en grote ster van Sporting. Hij speelde ook in het Nederlands elftal. Dolf had een grote poster van hem boven zijn bed hangen. Dennis kneep zijn ogen half dicht. ‘Wie de voorzet gaf, weet ik niet meer, hoor.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Dat voetbalgeheugen van jou...’ Hij maakte zijn zin niet af. De uitzending was begonnen. De presentator kondigde de wedstrijden aan. De eerste was tussen hvmz en IJsder Boys. ‘Het zou mooi zijn als de Boys zouden verliezen.’ IJsder Boys was de grote concurrent van Sporting ’78. Dolf keek naar zijn broer. Die wist de uitslag dus al, maar hij keek naar de televisie. De uitdrukking op zijn gezicht veranderde niet. De wens van Dolf kwam niet uit. IJsder Boys won de wedstrijd zonder moeite met 0-3. In de rust was het al 0-2. De koploper van de eredivisie kwam geen moment in de problemen. 6
Grappig, dacht Dolf. Precies dezelfde uitslag als met fifa. Hij had een voetbalgame op zijn computer. Daarmee had hij vorige week alle wedstrijden van dit weekend voorgespeeld. Dat deed hij wel vaker. En als hij het zich goed herinnerde, was de ruststand toen ook 0-2. Erg toevallig. De wedstrijd tussen fc Dongerslo en Sporting ’78 had Dolf met 5-1 gewonnen. Dat wist hij zeker. Want het ging zo makkelijk dat hij in de rust al met 3-0 voorstond. Daarom had hij gecontroleerd of het spelniveau wel op wereldklasse stond. ‘Balen hè?’ zei Dennis toen de wedstrijd was afgelopen. ‘Zeg dat wel,’ zei Dolf. ‘Dan hoop ik wel dat we gewonnen hebben. Het gat met de Boys mag niet groter worden.’ Hij keek naar Dennis, maar zijn broer hield zijn kiezen stijf op elkaar. Na de interviews met de trainers en spelers van IJsder Boys en hvmz kwam de presentator weer in beeld. ‘Onze tweede wedstrijd is die tussen fc Dongerslo en de nummer twee, Sporting ’78. Bij Sporting was het meespelen van Kevin Boeda even onzeker. Tijdens de warmingup heeft hij een blessure opgelopen. Maar de spits van Oranje kon toch aan de aftrap verschijnen.’ Dolf zuchtte. ‘Dat is al een slecht voorteken.’ Hij hoopte weer op een reactie van Dennis. Stiekem wilde hij toch graag weten hoe het zou aflopen. Al was het alleen maar om de kriebels in zijn buik te laten verdwijnen. ‘Wedden dat het misgaat?’ probeerde hij het nog een keer. 7
Maar zijn broer reageerde niet. De wedstrijd begon. Dolf en Dennis leefden enthousiast mee met de gebeurtenissen op het veld. Eerst werd het in de tiende minuut 0-1. Een paar minuten later werd het 0-2. Dolf ontspande een beetje. ‘Dit geven we niet meer weg,’ zei hij. ‘Toch?’ Dennis glimlachte alleen maar. Vlak voor de rust knalde Kevin Boeda de 0-3 tegen de touwen. Precies als in de wedstrijd die hij op de computer had gespeeld! ‘Het wordt zeker 1-5,’ zei Dolf. Hij zocht oogcontact met Dennis.
8
‘Je weet de uitslag wel.’ Het klonk verwijtend. ‘Helemaal niet,’ zei Dolf snel. ‘Ik gokte.’ Dennis trok een raar gezicht. ‘Ja, tuurlijk. Nou, dan zou ik maar vaker gokken.’ ‘Wordt het 1-5?’ drong Dolf aan. Dennis knikte. Dolf keek naar de televisie. Dit was al de tweede wedstrijd die net zo eindigde als op de computer. Zou twee keer toeval bestaan?
9
Vreemd spel Dolf rende naar boven. Alle wedstrijden waren op televisie geweest. Dom, dacht hij, toen hij op zijn kamer kwam. Eigenlijk mocht hij nu niet meer op de computer. Daarom had hij zijn computer afgesloten voordat Studio Sport begon. Maar hij wilde per se nu de uitslagen van de wedstrijden vergelijken met de werkelijke uitslagen. Dolf zette de computer opnieuw aan. Toen hij zijn pyjamabroek aantrok, dacht hij dat hij de achterdeur hoorde. Hij luisterde goed. Kwamen zijn ouders thuis? Hij moest opschieten. Snel pakte hij zijn schooltas in. In de tussentijd was de computer opgestart. Hij ging op zijn bureaustoel zitten en startte fifa. Hij wilde net beginnen toen hij echt de achterdeur hoorde. Zijn moeder riep dat ze thuis waren. Shit, dacht Dolf. Hij luisterde of ze naar boven kwam. Maar ze ging eerst de woonkamer in. Hij had dus nog even. Hij scrolde naar de wedstrijd van Sporting ’78 en klikte die aan. Hij had de wedstrijd inderdaad met 5-1 gewonnen. En de ruststand was 3-0. Precies zoals in het echt. Dolf keek naar de doelpuntenmakers. En naar de minuten waarin de doelpunten waren gevallen. Ook die kwamen overeen met de werkelijkheid. Dolf schudde zijn hoofd. Dit was wel heel toevallig. Dat kon toch niet? 10
‘Dolf, ben je al boven?’ Dat was de stem van zijn moeder onder aan de trap. Dolf slikte. ‘Ik doe net mijn pyjama aan,’ loog hij. Snel deed hij de computer uit. Hij luisterde met gespitste oren. Maar zijn moeder kwam niet naar boven. ‘Kom je beneden nog wat drinken?’ vroeg ze. ‘Ja, zo meteen. Even mijn tas inpakken,’ riep Dolf. Hij hoorde zijn moeder de woonkamer in gaan. Ze deed de deur achter zich dicht. Dolf zocht naar de resultaten van de andere wedstrijden. Op een papiertje schreef hij alle gegevens van de wedstrijden die hij gespeeld had. Bijna vergat hij de gele en rode kaarten op te schrijven. Hij was net klaar toen zijn moeder hem weer riep. Morgenochtend, als de krant er was, zou hij de uitslagen vergelijken. Dolf overwoog nog of hij op internet zou kijken. Maar hij besloot geen risico te nemen. Dan moest hij de computer weer aan doen. Op de trap kwam hij Dennis tegen. Die liet hem er niet door. Dolf probeerde zich langs hem heen te worstelen. Dat lukte pas nadat hun vader van beneden had geroepen dat ze moesten stoppen. Hun moeder had melk ingeschonken. Dolf deed er zo lang mogelijk over. Hij wist dat hij moest gaan slapen wanneer het glas leeg was. Op zijn kamer pakte Dolf het briefje van zijn bureau. Hij stopte het in de kontzak van zijn spijkerbroek. Die had hij 11
over zijn bureaustoel gehangen. Hij sloot de computer af en ging in bed liggen. Meestal ging hij nog even lezen, maar vanavond niet. Het lukte niet om zijn aandacht erbij te houden. Hij bleef maar denken aan de uitslagen. De volgende ochtend was Dolf vroeger wakker dan anders. Al voordat de wekker ging lag hij op zijn rug naar het plafond te staren. Hij moest van zijn ouders altijd tot zeven uur blijven liggen. Dit keer kostte dat meer moeite dan normaal. Zeker toen hij hoorde dat de krant in de brievenbus viel. Om exact zeven uur stapte hij zijn bed uit. Hij pakte het briefje met de uitslagen uit zijn spijkerbroek. Zachtjes liep hij de trap af. Met de krant in zijn handen ging hij de woonkamer binnen. Hij legde de krant op de vloer en ging er op zijn knieën voor zitten. Bladerend zocht hij naar de sportpagina. Hij vergeleek de uitslagen van alle wedstrijden. Alles klopte tot in detail. Zelfs de minuten waarin de gele en rode kaarten waren uitgedeeld. Met een zucht ging Dolf rechtop zitten. ‘Ongelooflijk,’ mompelde hij. ‘Ik heb een spel dat in de toekomst kan kijken.’ ‘Hé Dolf, wat ben jij vroeg?’ Dolf schrok. Hij had zijn vader niet naar beneden horen komen. ‘Ja,’ antwoordde hij geschrokken. ‘Ik wilde het verslag van de wedstrijd van Sporting lezen.’ Zijn vader knikte begrijpend. ‘Mag ik het voorste stukje van de krant?’ 12
‘Je mag hem helemaal,’ zei Dolf. ‘Ik ga naar boven.’ Hij stond op en gaf de krant aan zijn vader. Met een plof ging Dolf op zijn bed zitten. Hoofdschuddend bekeek hij het briefje met de uitslagen van de computergame. Ze klopten allemaal. Wat kon hij daar wel niet mee? In zijn klas hadden ze een pooltje met een paar klasgenoten. Daarin voorspelden ze iedere week de uitslagen van de wedstrijden in de eredivisie. Van de verdiende punten werd een klassement bijgehouden. Bij Dennis in de klas deden ze dat vorig seizoen ook al. 13
Hij had Dolf op het idee gebracht. In de klas vonden ze het een leuk idee. Bij Dennis op school deden ze het voor geld. Maar die zat ook al op de middelbare school. Bij Dolf in de klas ging het om de eer. Dolf deed het niet zo goed. Maar vanaf nu kon hij de beste worden! Hij stopte het papiertje met de uitslagen weer in zijn broekzak. Glimlachend stapte hij onder de douche. Het kon wel eens een leuke week worden op school. En één ding wist hij zeker. Hij zou dit aan niemand vertellen. Want niemand zou hem geloven.
14
Slechte score ‘Jij hebt maar drie van de negen wedstrijden goed, Dolf,’ zei Mark. ‘Dus je blijft dik onderaan staan.’ Dolf knikte. Hij ging op zijn plek in de klas zitten. Hij had het al verwacht. In het begin schreef hij de uitslagen die hij ingevuld had, nog op. Maar de laatste weken niet meer. Hij stond vanaf het begin onderaan. Het verschil met degene die boven hem stond, werd iedere week groter. ‘En ik?’ vroeg Lana. Ze liep naar Mark toe. Die stond voorovergebogen het lijstje te bekijken. Lana legde haar arm op zijn rug. Haar lange blonde haren wapperden tegen Marks gezicht. Dolf bekeek het met een licht jaloers gevoel. ‘Jij had er vijf goed en staat...’ Mark liet zijn pen langs het papier gaan. ‘... nu vierde.’ Lana kwam overeind. ‘Dus ik ben een plekje gezakt?’ Het klonk teleurgesteld. ‘Melle is je voorbij. Die had er acht goed. Dat is nog nooit gebeurd!’ jubelde Mark. ‘Acht van de negen goed.’ Hij keek weer op zijn papiertje. ‘En daarvan ook nog eens twee juiste uitslagen.’ Melle was al gaan zitten. Maar nu stond hij op en liep naar Mark toe. ‘Acht goed. Wow! Twee juiste uitslagen? Dus ik had bonuspunten? Welke had ik fout?’ ‘Bij r.f.k.-dom ’74 had je gezegd dat dom zou winnen.’ 15
Lana schoot in de lach. ‘Dat is dom.’ Ze sloeg Melle vriendschappelijk tegen zijn schouder. ‘En wie staat er nog steeds aan de leiding?’ vroeg Mark. Triomfantelijk stak hij zijn armen in de lucht. Lana omhelsde hem. ‘Gefeliciteerd.’ Mark beantwoordde haar knuffel. Opnieuw ging er een golf van jaloezie door Dolf heen. Lana zat dit jaar voor het eerst bij hen in de klas. Dolf vond haar een superleuke meid. Maar hij wist ook dat ze onbereikbaar was. Mark was de bink van de klas. Hij kon bovendien erg goed voetballen. Hij speelde in de d1 van de Spartanen. Lana’s vader speelde in het eerste elftal van de Spartanen. Ze kwam dus regelmatig op het sportcomplex en ging ook wel eens bij de d1 kijken.
16
Dolf vond dat hij zelf ook wel redelijk kon voetballen. Alleen zagen de trainers dat niet. Hij speelde in de d2 en werd altijd in de verdediging gezet. Eigenlijk vond hij dat hij een aanvaller was. Maar de trainer dacht daar anders over. Dolf vond voetballen heerlijk. Het leek hem geweldig om twee keer in de week te trainen. En om altijd te moeten winnen. Soms, als hij ook bij de d1 ging kijken, kriebelde het vanbinnen. Het liefst zou hij zo het veld in willen rennen om mee te doen. De juf kwam de klas binnen en alle leerlingen zochten hun plaats op. Mark liep langs het tafeltje van Dolf. ‘Gewonnen?’ vroeg hij. ‘3-0,’ antwoordde Dolf. ‘En jullie?’ ‘Weer verloren,’ antwoordde Mark somber. ‘En Mees, Dave en Chris zijn geblesseerd geraakt. Die zijn voorlopig uitgeschakeld.’ ‘Balen,’ zei Dolf. ‘Straks degraderen jullie nog.’ ‘Als het zo doorgaat wel,’ zei Mark. ‘Ga jij ook zitten, Mark?’ De juf was voor het bord gaan staan. Dat betekende dat ze wilde beginnen met de les. Mark liep door naar achteren en zocht zijn plek op. ‘We beginnen vandaag met rekenen,’ zei de juf. ‘Pak jullie boek en sla het open op bladzijde 31.’ Dolf sloeg de bladzijde open die de juf had genoemd. ‘We beginnen met het maken van de sommen 54a en 54b en daarna som 55.’ De juf liep een stukje de klas in. ‘54c mogen jullie overslaan. Jullie krijgen er een halfuurtje voor.’ 17
Dolf hield van rekenen. Hij vond dat het leukste vak en was dan ook als een van de eersten klaar. Achterover leunend keek hij naar Lana, die twee rijen verder schuin voor hem zat. Net op dat moment draaide ze zich om en keek in zijn richting. Dat leek in elk geval zo. Snel draaide Dolf zijn hoofd weg. Hij dacht aan zijn voetbalspel. Zou het toeval zijn wat hij had ontdekt? Voor gisteren was het hem nog niet opgevallen dat de scores hetzelfde waren. Maar hoe zou het dan kunnen dat het nu wel zo was en vorige week nog niet? Wacht eens, dacht Dolf, op woensdag was het spel gecrasht. Toen deed het niets meer. Hij had het opnieuw geïnstalleerd. En daarna had hij de wedstrijden voorgespeeld. Zou het daarmee te maken hebben? Eigenlijk zou hij het moeten testen met een andere wedstrijd. Dolf werd enthousiast. Hoe geweldig zou het zijn als hij als eerste alle uitslagen goed zou voorspellen! Misschien knuffelde Lana hem dan ook. ‘De tijd is om,’ zei de juf. ‘Wat?’ riep Mark van achter in de klas. ‘Nu al?’ ‘Je hebt tijd genoeg gehad, Mark,’ antwoordde de juf. Mark gooide zijn pen op zijn tafel. ‘Ik ben nog niet eens aan som 55 begonnen.’ De juf had geen medelijden met hem. ‘Dan had je door moeten werken.’ ‘We beginnen met 54a,’ zei ze daarna. ‘Wie wil hem op het bord voordoen?’ Zoals bijna altijd was er niemand die reageerde. ‘Dolf, jij?’ vroeg de juf. 18
Dolf stond zuchtend op. Hij moest al zo vaak naar voren komen om een som op het bord te maken. ‘Ah, de studiebol van de klas mag weer laten zien hoe goed hij is,’ riep Mark. ‘Was je maar net zo goed in het voorspellen van de wedstrijden. Dan konden we je al niet meer inhalen.’ Dolf keek hem glimlachend aan. Hij was inmiddels wel gewend aan dit soort pesterijen van zijn klasgenoot. Wacht maar tot volgende week, dacht hij. ‘Mond dicht, Mark,’ zei de juf. ‘Anders mag jij som 55 zo op het bord doen.’
19
Een knipoog van Lana ‘Zullen we een pooltje maken voor de Champions Leaguewedstrijd van woensdag? Maar dan echt met geld?’ vroeg Mark. Ze hadden ochtendpauze en liepen op het schoolplein. ‘Dan moet jij maar niet meedoen, Dolf. Zonde van je geld.’ Hij grinnikte. Dolf lachte met Mark mee. ‘Leuk idee en ik doe gewoon mee.’ Dit was een mooie kans om het spel te testen. Hij zou vanmiddag het spel voorspelen. Dan kon hij morgen de uitslag aan Mark doorgeven. ‘Ik doe ook mee,’ zei Lana. ‘Wie spelen er?’ Mark trok een raar gezicht. ‘Sporting ’78 speelt uit tegen Bayern Dusseldorf,’ zei hij. ‘Dat je dat niet weet.’ Lana trok haar meest arrogante gezicht. ‘Ja hoor eens, ik ben geen voetbalexpert.’ Ze knipoogde naar Dolf. Hij voelde zijn wangen kleuren. Lana zocht anders nooit zo direct contact met hem. Dat deed ze meestal met Mark of met haar vriendinnen. ‘Hoeveel leggen we in?’ vroeg ze. ‘Een euro?’ vroeg Mark. ‘Of meer?’ ‘Nee, niet meer. Zo veel zakgeld krijg ik niet,’ zei Melle. Mark nam de beslissing. ‘Mooi, dan doen we een euro. Ik zal eens kijken wie er allemaal mee willen doen.’ ‘Misschien wil de juf ook wel meedoen?’ zei Lana. ‘Zal ik dat even aan haar vragen?’ Ze liep weg. 20
