Dit geschiedenisboekje kwam tot stand met de steun van:

Dit “geschiedenisboekje” kwam tot stand met de steun van: Garage Peusens nv. Kempische Steenweg 285, 3500 Hasselt. Officiële verdeler van Skoda.

Houbrechts Plastie-Bouw nv. Industrieterrein Kolmen 1707, 3570 Alken. Bouwmarkt gespecialiseerd in dakbedekking, veranda's, ramen en deuren, ... van verschillende materialen zoals hout, alu, PVC en nog veel meer.

Inhoudsopgave.

Voorwoord Historiek Leden en ereleden Een gesprek met oud-voorzitter Fernand Balens Dragonderkledij en logo’s Een gesprek met oud-voorzitter Raymond Lampers Huidig bestuur anno 2014 Een gesprek met oud-voorzitter Paul De Groote Van VWF naar VVRS Een gesprek met oud-voorzitter Marcel Cosemans De organisatie van een wandeltocht Ons tijdschrift, “De Dragonder”, gaat mee met zijn tijd Een gesprek met Guy Motmans, voorzitter Estafettenloop verbroedering Detmold - Hasselt Mars van het 11de Linieregiment Met de club op wandelvakantie Bijzondere dragonders Tot slot Dank Bronnen

3 5 13 15 18 20 25 26 32 33 37 41 48 51 56 58 64 71 75 76

40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

2

1974 - 2014

VOORWOORD Beste wandelvrienden, Beste sympathisanten, In de aanloop naar de viering van 40 jaar “Wandelsportvereniging De Dragonders” kwamen we op het idee om een “geschiedenisboekje” te maken van die 40 jaar en dat naast alle activiteiten die we voor dit feestjaar op het getouw hebben gezet. Als voorzitter sinds een vijftal jaar, en slechts 9 jaar lid, ben ik uiteraard een benjamin in de geschiedenis van de wandelclub maar ik hoorde in de voorbije jaren heroïsche verhalen. Dat ging over de eerste soepwandeltochten (waar het vandaag de gewoonte is dat er overal soep te verkrijgen is) en sinterklaastochten met de echte Sint in de eerste jaren. Later kwamen daar de gekende Sittard-Hasselt en Detmold-Hasselt als “straffe” organisaties bij. Er werden ondertussen ook nog gedurende verschillende jaren bootwandeltochten georganiseerd. Maar zeker kwamen de verhalen terug over alle mooie wandelvakanties die er geweest zijn en waar tot meer dan 80 personen aan deelnamen. In al die jaren is er natuurlijk een heel archief ontstaan van tijdschriften, foto’s, dia’s en films van allerhande activiteiten. Als we alle jaargangen van ons tijdschrift op een hoop zouden leggen zouden we een hoogte van meer dan één meter bereiken en als we dat nog vermenigvuldigen met het aantal exemplaren dat er telkens gedrukt werden, is er toch meer dan één boom opgeofferd om dit te realiseren. Bij het doorbladeren van oude verslagen van vergaderingen las ik bijvoorbeeld dat er in 1995 een bromfiets gekocht werd. Wie weet wat daar uiteindelijk mee gebeurd is? De Dragonders evolueerden als vereniging: in 1991 werd er gestart met discussies om al dan niet naar een vzw-vorm over te gaan. Het heeft tot in 1993 geduurd voor het zover was.


3

1974 - 2014

Het ledenaantal is in die jaren natuurlijk grondig veranderd maar het bestuur is fier dat er veel leden zijn die ondertussen al meer dan 25 jaar lid zijn. Enkelen horen zelfs nog bij de eerste lichting! De omkadering van de wandelsport veranderde ook. Er werd gestart op basis van een losse samenwerking waarna er een eerste “federatie” ontstond die later de VWF werd en waarvan in het begin van het jaar 2001 de VVRS zich afsplitste. Nu komt er, onder druk van de subsidiërende overheid en omdat het zinloos is om de krachten te verdelen, een nieuwe overkoepeling “Wandelsport Vlaanderen”. We zijn blij U, met dit boekje, te laten meegenieten van het wel en wee van onze vereniging aan de hand van uittreksels uit verslagen, interviews met werkers van het eerste uur, foto’s, pittige details en vooral veel herinneringen en met dankbaarheid voor de mensen die einde 1973 besloten om een nieuwe wandelvereniging op te richten. Guy.

Ledenbestand tot eind 2013.

Aantal. 300 250 248

230

200 150

206 157

246 221

237

238

247

240

230

241

219

224

224

150

100 50

0 Jaar.


4

1974 - 2014

210

215

214

HISTORIEK Hoe het groeide. Vele kinderen van de Sint-Albertus Broedersschool, Banneuxwijk, waren lid van de wandelclub “De Rakkers”. Zij leerden er in de pas lopen en marcheren in competitieverband. “De Rakkers” hadden hiermee reeds verschillende prijzen en medailles gewonnen. Oktober, november 1973: een groepje vaders van deze schoolgaande kinderen had zich al geruime tijd verdienstelijk ingezet voor die club. Maar men vond dat het ook anders kon. Men dacht er aan om, voor de kinderen, de ouders en andere sympathisanten, een wandelclub op te starten, met als doel de wandelsport te beoefenen in familiaal verband. De stichting. Daarom werd, ter voorbereiding van de geplande Rakkersvergadering van 18 december 1973, ten huize van Leon Dries op 16 december 1973, een autoloze zondag, een werkvergadering gehouden waarop aanwezig waren: F. Balens, L. Dries, P. Jacobs, E. Marckelbach, M. Sodermans, E. Vanrusselt en A. Wijgaerts.

Medestichter †Emiel Vanrusselt (foto 2009).

Bij eenparigheid werd beslist om op voornoemde algemene vergadering van “de Rakkers” een voorstel in te dienen om de Rakkersvereniging te splitsen in twee onafhankelijke groepen. Dit voorstel werd aanvaard. De splitsing zou geschieden op 1 januari 1974. Een nieuwe wandelclub was geboren: geen topprestaties beogend en een relatie van vriendschap en ontspanning in een natuurminnend milieu nastrevend.

Er kwam zelfs doopsuiker bij te pas. Leon Dries werd de eerste voorzitter. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

5

1974 - 2014

Medestichters Fernand Balens en †A. Wijgaerts (foto 2009).

De naamkeuze. Op 26 december 1973, tweede Kerstdag, vergaderde de nieuwe groep in de bar officieren van de Hoebanxkazerne. Na beraadslaging en waarschijnlijk beïnvloed door ruimte en omgeving werd de naam “De Dragonders” weerhouden. De nieuwe wandelclub “Wandel Sport Vereniging De Dragonders” werd officieel gesticht. De afgekorte benaming is dan: WSV Dragonders. Ook werd toen beslist om, als eerste activiteit als Dragonders, deel te nemen aan de avonddriedaagse van 10, 11 en 12 januari 1974 ingericht door Lion Hearted in de Sint-Albertus Broedersschool.


Het geboortekaarje van 1974.

6

1974 - 2014

Het clubteken of logo. Enkele dagen later werd het ontwerp voor het clubkenteken voorgesteld en aangenomen, namelijk de aanstormende Dragonder te paard. Het ontwerp werd uitgevoerd in een prachtige meerkleurensticker en ook in rubberen stempels. De Dragonder te paard is tot op heden het symbool van de club, door alle andere wandelsportverenigingen gekend en door de leden Dragonders met fierheid gedragen. Het originele ontwerp uit de beginjaren werd de laatste jaren een beetje gestileerd en wordt in die vorm gebruikt voor nieuwe stickers en publicaties en het pronkt ondertussen op de t-shirts en paraplu’s die de helpers enkele jaren geleden als eindejaarsgeschenk ontvingen.

De allereerste “officiële” tekening van het dragonderlogo (januari 1974).

Bij de viering van 35 jaar Dragonders ontving het toenmalige bestuur uit handen van de heren Balens en Wijgaerts (oud-voorzitter en oudbestuurslid) de originele schilderij van het gekende ruiter-te-paard logo. Deze originele schilderij wordt in het Zummerheem bewaard. Oprichting van een VZW. Onze vereniging moest, gezien haar succes, een officieel tintje krijgen. Ook omwille van verantwoordelijkheid en bescherming van haar leden werd de oprichting van een vzw bekrachtigd op 20 januari 1993. Het clubblad. Het clubblad werd in z’n huidige vorm met blauwe kaft, voor de eerste maal uitgegeven in maart 1988. Tot dan werden er periodiek A4-bladen met informatie uitgegeven.


7

1974 - 2014

Vele jaren lang werd het clubblad met een frequentie van 10 maal per jaar samengesteld en aan de leden als maandblad bezorgd. Het is pas sinds januari 2008 dat er werd overgeschakeld naar een tweemaandelijks blad. De reden hiervoor was dat men wilde bezuinigen op de uitgaven van de club. Een blad kost ondanks de inzet van veel vrijwilligers toch nog een flinke duit aan druk- en verzendkosten. De laatste jaren wordt het clubblad ook via mail bezorgd aan de clubleden die hiervoor kozen. Toch hebben al die maatregelen niets afgedaan aan de degelijkheid van het blad, dat mag gezien worden! Vergaderlokaal. Aanvankelijk gingen de bestuursvergaderingen door ten huize van één van de bestuursleden. Zelfs het lokaal van de Bond van Grote en Jonge Gezinnen in Kuringen wordt vermeld als vergaderplaats. Vanaf 1996 gingen de bestuursvergaderingen door ten huize van secretaris Romain Vanthienen in de Kleersnijderslaan te Runkst. Vlijtige handen offerden hun vrije tijd op om van de garage een picco-bello clublokaal te maken, mét dragonderwinkel. Zo konden de leden er terecht voor alle administratieve noodzakelijkheden, alsook voor de aankoop van dragonderkleding. Echtgenote Nelly stond in voor de warme ontvangst met koffie en koekjes. De laatste jaren vergaderen de bestuursleden bij onze ondervoorzitter en parcoursverantwoordelijke Hugo Willems in het Zummerheem te Stokrooie. Wandeltochten. In de beginperiode werden jaarlijks 4 tochten ingericht. Veel helpers waren er toen niet nodig gezien het lage aantal deelnemers. Na 10 jaar richtte men echter al 9 tochten in. Dit aantal werd geleidelijk opgetrokken tot een maximum van 13, om in de tweede helft van de jaren ‘90 terug te vallen op het huidige peil van 10 of 11 tochten. De reden was o.a. de hoge huurprijs voor de vertrek- en rustzalen. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

8

1974 - 2014

Activiteiten. Naast de organisatie van de eigen wandeltochten rolden de opeenvolgende jaren heel wat activiteiten uit de ideeënbus van het bestuur. De interlandentocht van Sittard naar Hasselt, over een afstand van 58 km, werd ingericht van 1987 tot 2002. Er kwamen echter te weinig wandelaars op af en de baby werd volgens “Polleke” De Groote nooit volwassen. Nochtans waren de deelnemers vol lof over de organisatie, het parcours en de bevoorrading onderweg.

Onderweg van Sittard naar Hasselt. Het oversteken van de Maas te Stokkem.

In 1990 richtten de Dragonders de Provinciale Wandeldag in. Er kwamen 3531 deelnemers op af. Dat was toen een absoluut record voor Limburg.

Onderweg naar Scherpenheuvel. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

De clubwandeling naar Scherpenheuvel werd voor het eerst ingericht in 1992 en heeft nog altijd een groot succes. Men vertrekt ’s morgens, na een gezamenlijk ontbijt, in Lummen rond een uur of 8 om via de rustplaatsen te Diest en te Zichem rond 15 uur aan te komen vóór de basiliek. 9

1974 - 2014

Ter gelegenheid van 25 jaar Dragonders, in 1999, organiseerden de Dragonders in samenwerking met de wandelvereniging van Detmold, onze Duitse zusterstad, een estafettetocht van meer dan 420 km. Men vertrok in Detmold om 6 dagen later in Hasselt aan te komen. In 2001 deed men dit nog eens over, met vertrek in Hasselt en aankomst in Detmold.

Onderweg van Detmold naar Hasselt in 1999.

In 1996 zijn we gestart met de inrichting van een jaarlijkse meerdaagse buitenlandse wandelvakantie.

Met vakantie in Waldbreitbach, 2005.


10

1974 - 2014

In de loop der jaren konden alle leden genieten van goed georganiseerde dagbusreizen, meestal naar bevriende wandelclubs. Een wandeling werd gekoppeld aan één of ander bezoek aan een stad of bezienswaardigheid. Voor het goede doel werd een verbroedering opgericht met alle Hasseltse clubs onder de bescherming van Kiwanis. Mede-organisatie van de Herdenkingstochten van het 11de Linieregiment. De helpers kennen hun jaarlijkse bijzondere helperstraktatie als erkenning voor hun inzet tijdens het werkjaar.

Genieten tijdens de helpersverwendag van 2012.

In 2001 verhuisde onze club van de Vlaamse Wandel Federatie (VWF) naar de nieuw opgerichte Vrije Vlaamse Recreatiesporten, afgekort VVR, later VVRS.


11

1974 - 2014

De organisatie van de Goldencup werd in 2004 een feit. Het was geen clubcompetitie maar een clubrangschikking. Deze cup werd georganiseerd door de VVRS i.s.m. VWJL en VWF. Sinds april 2003 vind je onze club op het internet. Om het laatste nieuws te lezen en de dragonder of de activiteitenkalender te raadplegen kan je terecht op: www.dragonders.be . Voorzeker zijn we hier niet volledig met deze opsomming. De brandstoftank van het dragonderbestuur zit gedurende haar bestaan vol temperament. Op kleinere schaal kwamen aldus nog verschillende activiteiten aan bod. De voorzitters. Sinds de oprichting 40 jaar geleden is het voorzitterschap, zoals de lijst aanduidt, een mannenzaak geweest en nog steeds. Hier volgen de namen van de opeenvolgende voorzitters: Dries Leon Balens Fernand Lampers Raymond Meubus Paul De Groote Paul Cosemans Marcel Guy Motmans Verder in deze uitgave vind je gesprekken met enkele van deze voorzitters. Zij geven hun visie en motivaties weer in een interessant interview. En verder. Verder in deze uitgave hernemen we enkele titels van organisaties van de club, feiten en gebeurtenissen die het wel en wee hebben bepaald. Wij wisten niet hoe rijk onze club is aan organisatietalent, tot we ons opzoekingswerk begonnen met het oog op deze uitgave.


12

1974 - 2014

LEDEN EN ERELEDEN Volgens het huishoudelijk reglement van onze vereniging zijn onze leden betalende leden. Zij betalen een jaarlijks lidgeld en krijgen daarvoor heel wat in de plaats. Een opsomming maken zou waarschijnlijk onvolledig zijn. Daarom een greep uit het aanbod: - een tiental eigen clubwandelingen per jaar, - een jaarlijks ledenfeest, - gratis wandelboekje, - busuitstappen, - een jaarlijkse wandelvakantie onder speciale voorwaarden, - ondersteuning van langeafstandswandelingen, - speciale tochten met gezellige samenkomsten. Natuurlijk kan bovenstaande reeks nog aangevuld worden maar dit is hier zeker niet de bedoeling. Wij weten dat onze leden telkens als vriendengroep deelnemen aan tal van activiteiten en hierbij met de beste zorgen worden omringd.

Mimi ontving op 25/01/2014 haar bronzen ereteken.

Omwille van redenen die wij kunnen afleiden uit bovenstaand aanbod blijven veel leden jarenlang trouw aan “hun” vereniging. De rij met leden met een lidmaatschap van 25 jaar en meer wordt steeds langer.


13

1974 - 2014

Als verdienstelijk lid van onze vereniging ontvangen zij een speciaal statuut: zij worden “erelid”. Bovendien betalen zij geen lidgeld meer en blijven dit statuut levenslang behouden of zolang zij dit zelf wensen. In dit gedenkboek verdienen zij dan ook een speciale vermelding. Raymond en Martje Lampers-Van der Heyden Maggy Vanstraelen Jos Janssens Marcel Cosemans Yvonne Ghijsens Nieke Motmans Fernand Ceulemans Jos en Simonne Francis-Haesevoets Georges en Gabriëlle Mees-Verheyen Hugo en Marie-Louise Willems-Wielockx Jean en Julienne Vanhoutteghem-Vermesen Gerard Boen Romain en Elza Dekens-Claes Julien Franssens Gust en Annie Geerts-Nooytens Wij hebben ook veel trouwe leden die we voor 10, 15 of 20 jaar lidmaatschap met een bijzonder ereteken jaarlijks huldigen. De laatste jaren zijn er telkens een tiental leden die een ereteken kregen. De eerste eretekens waren geborduurde badges die op de kledij of rugzak konden genaaid worden en waarvan de lauweren in brons, zilver of goud geborduurd waren. Zilveren ereteken voor 15 jaar lidmaatschap.

Ondertussen werd er overgeschakeld op heuse “decoraties” en krijgen de trouwe leden een pin met het logo van de club en daarbij een bronzen, zilveren of gouden lintje opgespeld. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

14

1974 - 2014

EEN GESPREK MET OUD-VOORZITTER FERNAND BALENS Bezoekje aan Fernand Balens op een zonnige namiddag. Fernand was vanaf de oprichting 40 jaar geleden lid van onze dragonderclub. Bij de oprichting was Fernand verantwoordelijk voor de public relations. Er waren 8 oprichters nl.: de heren Dries, Jacobs, Markelbach, Sodermans, Vanrusselt, Wijgaerts, Hustinx en Balens. Alleen de heer Dries was met sport bezig nl. judo en daarom werd hij tot voorzitter gebombardeerd. Fernand heeft dan de tekening op onze stempel ontworpen. Fons Wijgaerts heeft van de stempel het schilderij gemaakt dat ter gelegenheid van 35 jaar dragonders geschonken werd aan onze club. Na één jaar werken heeft men al een Algemene Vergadering gehouden en werd Fernand verkozen tot voorzitter.

Fernand Balens , (foto 2009).

Fernand is 14 jaar voorzitter geweest. Zijn eerste verdienste was ledenwerving. Dit is gelukt, binnen de kortste keren waren ze met meer dan 100 leden. Het maximum aantal leden noteerde men in 1978 nl. 464 leden. Na de oprichting kwam het voorstel om sponsoring te zoeken. Dit werd altijd tegengehouden omdat men dan te veel verplichtingen zou hebben. De startgroep met de respectievelijke echtgenoten hebben al het werk zelf gedaan. Het was veel werk, maar wel veel eenvoudiger dan nu; er was maar één soeptocht, één Sint-Niklaastocht waarbij voor iedereen een geschenkje gezocht werd. Fernand was een bezige bij, naast zijn drukke en prachtige loopbaan is hij voorzitter geweest van de toenmalige BGJG in Hasselt, zetelde in de raad van bestuur van de BGJG in Brussel.


15

1974 - 2014

Ook vertegenwoordigde Fernand de wandelen paardensport in de Hasseltse sportraad. In deze sportraad heeft hij 31 jaar gezeten. Na een tijdje was er interesse van de heer Sodermans om te zetelen in de sportraad. Fernand heeft deze dan voorgedragen als vertegenwoordiger voor de wandelsport. Hijzelf was er dan enkel voor de paardensport. Maar eigenlijk werd de wandelsport toen door de sportraad niet aanzien als sportactiviteit omdat er geen competitie was. Fernand is ook de persoon die samen met de sportraad de grensoverschrijdende wandelingen ingericht heeft. Hiervoor waren er vooraf besprekingen in Sittard waar hij naartoe ging met de toenmalige schepen van sport van de Stad Hasselt. Na het overleg, vertrokken zij terug richting Hasselt en wat kregen ze te horen: “Heren, willen jullie eerst de koffie afrekenen”!!!! Dat waren tijden. Dan is de eerste Hasselt-Sittard doorgegaan. In Sittard was er bij de aankomst van de wandelaars niets voorzien. Daarom is er vanaf de 2 de editie gewandeld van Sittard naar Hasselt. In Hasselt aangekomen was er een fijne ontvangst, een diploma, eten en drinken te krijgen en de nodige korteafstandswandelaars die iedereen proficiat kwamen wensen.

Fernand Balens, thuis, 2014.


Fernand had een leuze nl. als je iets doet moet je het voor 100% doen, en toen dit niet meer ging heeft hij het voorzitterschap aan Raymond Lampers overgelaten. Fernand is dan na zijn voorzitterschap veel gaan wandelen tot zijn vrouw tijdens een wandeling van Aviat flink gevallen is. Vanaf dat ogenblik ging het niet meer om te wandelen. Aangezien het echtpaar heel veel samen gedaan heeft, was er toen het plezier vanaf.

16

1974 - 2014

De kinderen werden ouder, kregen andere interesses, zonder te spreken over de hobby’s van Fernand zelf. Hij is in 1996 uit onze club gegaan. Toen was er een veel strengere regelgeving nl. ieder lid moest een minimaal aantal wandelingen per jaar doen. Nu kan je na zo een loopbaan lid blijven en aan activiteiten meedoen. Dan kreeg ik een boeiende uiteenzetting over de naam “Balens” en de voorgeschiedenis ervan. Tot slot ben ik naar één van zijn hobby’s gaan kijken nl. een hele kamer vol treintjes, 3 niveaus hoog, omringd door een militair verleden, zoals uniformen, wapens, …. Mijn mond viel letterlijk van verbazing open. Deze boeiende leerrijke namiddag eindigde met volgende mededeling: “Als ik mij niet goed voel ga ik naar mijn treintjes, er is hier altijd iets te doen, te onderhouden, te repareren, te smeren. Dan ben ik intensief bezig en als ik deze kamer dan verlaat voel ik me heel wat beter.” Bedankt, Fernand voor deze fijne namiddag en indien mogelijk tot op de receptie van 40 jaar dragonders. Interview: Julia.


17

1974 - 2014

DRAGONDERKLEDIJ EN LOGO'S Bij een wandelclub hoorde een uniform en een herkenningsteken of logo. En dat was bij de Dragonders zoals bij alle andere clubs. Blauw en rood waren de eerste kleuren van wat toen nog “trainingen” genoemd werden. Ze waren degelijk want verschillende leden dragen ze nog altijd. Later werd er overgeschakeld op enkel blauw voor fleeces, in een winteren zomerversie. T-shirts en polo’s waren er in het wit, doch telkens met het logo dat Alfons Wijgaerts getekend had.

Met de jaren ontstond er een heuse Dragonderwinkel waar ieder zijn gading wel vond. Uiteindelijk leidde dit na veel jaren tot een stock van onverkochte extra grote en extra kleine maten en werd beslist om met dit initiatief te stoppen. De beslissing was ook ingegeven door het feit dat degelijke wandelsportkledij in de handel aan voordeliger prijzen te koop was dan de club kon aanbieden, zeker als de kledij ook nog moest worden voorzien van logo’s.


18

1974 - 2014

Ondertussen is er een kledijactie geweest voor de helpers en kijken we in 2015 uit naar een nieuwe kwaliteitsvolle fleece met logo die we aan alle leden willen aanbieden.

De laatste jaren is er ook een restyling geweest van het gekende logo. Het figuratieve is geëvolueerd naar een tekening die nog duidelijk de ruiter-te-paard voorstelt maar slechts uit een paar lijnen bestaat.

Voor de kleur van de polo’s van onze helpers zijn we ook overgegaan naar een heel opvallende kleur, fuchsia. Later kozen we ook voor een opvallende kleur voor de paraplu’s nl. fluo-groen.


19

1974 - 2014

EEN GESPREK MET OUD-VOORZITTER RAYMOND LAMPERS Ten huize van Raymond en Martje. Op een zonnige namiddag, ik was iets te vroeg volgens de afspraak, stond Raymond al op het terras om mij te verwelkomen. Vooraleer ik mijn tweewieler afgesloten had stond Martje naast me om mij ook welkom te heten en mee te nemen naar de eerste verdieping.

Raymond en Martje.

Bovengekomen rook het al naar lekkere koffie. Raymond had deze samenkomst goed voorbereid: foto’s geselecteerd en cijfermateriaal samengezocht. Tevens kreeg ik een draagtas met dragonderuniformen mee. Raymond begon dan dadelijk de foto’s te bespreken, wie erop stond, bij welke gelegenheid, enz.. Soms moest men wel eens zoeken naar namen van personen uit lang vervlogen tijden. Raymond en Martje zijn de eerste ereleden van de dragonderclub. Hebben altijd gehouden van de natuur en van het wandelen. Het is niet te zeggen hoeveel kilometer ze samen gewandeld hebben. In 1981 is Raymond bestuurlid geworden van De Dragonders. In 1989 is hij voorzitter geworden omdat er toen meer tijd voor was. Het voorzitterschap is samengevallen met zijn pensionering.


20

1974 - 2014

Raymond is ook bestuurslid geweest van de federatie LPWC (Limburgs Provinciaal Wandelcomité). Hij werd in september 1988 verkozen; hij zou de p.r. gaan verzorgen. Raymond heeft tijdens zijn voorzitterschap het wandelen terug opgekrikt. Raymond heeft de trofeeën ingevoerd: een trofee voor de club met het hoogst aantal wandelaars, de leden met het meeste wandelingen op jaarbasis, het echtpaar met de meeste wandelingen op jaarbasis, enz. …. Raymond Lampers, toespraak bij het LPWC, De clubkampioen van bijvoor1999. beeld 1991 was Fernand Ceulemans met 259 wandelingen gevolgd door Jan Vanhouteghem met 204, Julienne Vermesen met 203 en Leonie (Nieke) Motmans met 164 wandelingen. Wat betreft de afgelegde afstanden overschreden Jean Vanhouteghem, Julienne Vermesen, Gerard Boen en Marcel Cosemans de 7.500 kilometers. De soepwandeltocht is een uitvinding van de Dragonders geweest; eerst overgenomen door heel Limburg en later door heel het land. Er was dan op de soepwandeling lekkere zelfgemaakte soep te krijgen. Andere wandelingen waren Trofeeën uit de tijd van Raymond. soeploos. Dit kunnen we ons niet meer voorstellen; op elke wandeling van onze club en ook waar we gaan wandelen, willen we een lekker tasje soep eten. Zijn grootste verdienste en werk was de organisatie van de Provinciale Wandeldag in 1990. Hier is veel werk aan vooraf gegaan en er waren meer dan 3500 deelnemers, wat een recordaantal was voor die tijd. Er werd hiervoor zelfs een beschermcomité opgericht. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

21

1974 - 2014

En er kwamen heel wat positieve reacties gaande van Ministers, Gouverneur, Burgemeester, Senator, Volksvertegenwoordigers, Schepenen, Diensthoofd Cultuur en Toerisme Stad Hasselt, Districtscommandant, ….

Het toenmalige bestuur o.l.v. Raymond Lampers, met onder meer: †Emiel Vanrusselt, Marcel en†Hilde Cosemans, Paul “Polleke” en Vera De Groote, Pierre Jacobs, Felicie Corthaus en Fons Moens.

Raymond is voorzitter gebleven tot hij door de 6 Hasseltse wandelclubs verkozen werd om hen te vertegenwoordigen in de Hasseltse sportraad. In De Dragonder van 21/03/1995 vond ik volgend mededeling: “Proficiat, ons erelid Raymond Lampers werd door de Hasseltse wandelclubs (6) als afgevaardigde voor de wandelsport binnen de sportraad verkozen. Zonder enige twijfel is Raymond de juiste persoon voor deze functie. Als men zou denken dat Raymond onze club zal voortrekken, zit men lelijk mis. Is er voor de wandelsport iets te bekomen… zal Raymond er het maximum weten uit te halen…. Zo kennen we hem.” Raymond heeft deze functie aanvaard voor een periode van 6 jaar.


22

1974 - 2014

Ramond Lampers (voorzitter) met z’n nieuwe ploeg: †Emiel Vanrusselt (o-voorzitter), Hugo Willems (secretaris), Pierre Jacobs (penningmeester), Paul “Polleke”De Groote (parcoursbouwer), Marcel Cosemans (materiaalmeester).

Verder heeft Raymond jarenlang de startcontrole gedaan. Na elke wandeling nam hij het bord met al de streepjes mee naar huis voor de telling en registratie nl. het aantal wandelaars per club en per federatie. Ook de top 10 werd telkens opgemaakt. Wat een vooruitgang: nu doen we dit per computer en met één druk op het knopje komen deze gegevens te voorschijn. Ik kreeg volgende cijfers van 1991 tot en met het jaar 2005 mee naar huis. Zo zien we het totaal aantal wandelaars op de Dragonderwandelingen met vermelding van het aantal Dragonders: 1991 1993 1995 1997 1999 2001 2002 2003 2004 2005

8 244 10 435 10 212 13 808 13 110 12 554 14 095 13 468 12 270 11 424


waarvan 568 Dragonders waarvan 686 Dragonders waarvan 956 Dragonders waarvan 920 Dragonders waarvan 806 Dragonders waarvan 866 Dragonders waarvan 917 Dragonders waarvan 881 Dragonders waarvan 776 Dragonders

23

1974 - 2014

Tot daar de keurig “met de hand” bijgehouden cijfers.… dan heeft de computer zijn intrede gedaan en is Raymond werkloos geworden. Het wandelgebeuren was een sociale aangelegenheid. Raymond en Martje keken ernaar uit, om maandelijks de dragondervrienden terug te zien, wel en wee te bespreken. Er is samen gelachen maar ook af een toe een traan weggepinkt. Kortom het was een familiaal gebeuren. En thuis was Martje de linker- en rechterhand van Raymond, stond in voor het huishouden, verzorging van de kinderen. Raymond was veel weg, van de ene vergadering naar de andere. Daarbuiten was Martje jaren lang “garçon” op onze wandelingen. Maar hij is tot voor kort trouw gebleven aan onze club, bezoekje op onze wandelingen, interesse voor de busuitstappen, de jaarlijkse dragondervakantie en niet te vergeten het ledenfeest, waar oude en nieuwe koeien uit de gracht werden gehaald. De toekomst: we kunnen blijven wandelen zolang er voldoende helpers zijn en bestuursleden die de kar willen trekken. Martje en Raymond, bedankt voor de fijne babbel en zeker tot op onze receptie ter gelegenheid van 40 jaar Dragonders. Raymond, (foto 2009).

Interview: Julia.


24

1974 - 2014

HET HUIDIG BESTUUR ANNO 2014 Een vereniging besturen vraagt een gezamenlijke inzet van velen. Het huidig bestuur wordt gevormd door een tiental vrijwillige leden. Elk van hen heeft zijn of haar specifieke capaciteiten, die omgezet worden in een vrijwillige taak die min of meer beantwoordt aan die bijzondere gave. Het dagelijks bestuur van de club is een zware verantwoordelijkheid. Een goede verstandhouding zorgt voor een aangenaam klimaat, niet alleen binnen het bestuur maar ook voor de hele dragondergemeenschap. En dit is onze equipe: Voorzitter Ondervoorzitter + verantw. parcours Secretaris + verantw. aankopen Penningmeester + redactie tijdschrift Bestuurslid + verantw. reizen en feesten Bestuurslid + verantw. zalenbeheer Admin. medewerker + verantw. parcours Admin. medewerker + verantw. rustzaal Admin. medewerker + ledensecretariaat Webmaster

Guy Motmans Hugo Willems Julia Vaes Flor Ceulemans Frans Mentens André Vroonen Roland Reekmans Raymond Dumoulin Francine Demaret Guy Hermans

V.l.n.r. Julia, Frans, André, Hugo, Flor en Guy (foto 2013).


25

1974 - 2014

EEN GESPREK MET OUD-VOORZITTER PAUL DE GROOTE Op een zomerse namiddag werden we hartelijk ontvangen ten huize “Polleke” en Vera voor een gesprek over zijn periode als voorzitter van de Dragonders. Zo actief als we Polleke hebben gekend, zo een meester in het vertellen van verhalen is hij nog steeds. Vragen stellen was praktisch niet mogelijk maar wij genoten van de feiten en gebeurtenissen die aaneengeregen werden op een manier die nooit vermoeide maar aanzette om met een brede smile te genieten van deze man en de warmte die hij nog steeds uitstraalt. Wij proberen een antwoord te analyseren op de verschillende vragen aan een oud-voorzitter die ons nauw aan het hart lag en nog ligt. Ben je een sportminded type? Van kindsbeen af ben ik tamelijk sportief. Het wandelen heb ik ontdekt tijdens mijn legerdienst door regelmatig aan “marsen” deel te nemen. Toen ik van het Pajottenland naar Limburg verhuisde werd ik lid van een schaatsclub om onder de mensen te komen. Door een schaatskameraad werd ik al gauw lid van Aviat en van de Dragonders. Het lidmaatschap bij Aviat gebruikte ik om in groep deel te kunnen nemen aan lange afstanden. Vrij snel werd ik meer actief bij de Dragonders en werd dan ook helper. Hierdoor verwaterde mijn aanwezigheid bij Aviat. In die tijd stond het wandelen nog in zijn kinderschoenen. De Dragonders organiseerden maar een paar tochten per jaar en het aantal deelnemers was ook niet om naar huis over te schrijven.

Polleke met trofee en Westmalle. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

26

1974 - 2014

Het was de tijd dat er gepijld werd met in de ene hand een pot kalk en in de andere hand een pot pek. Pijlen werden op de weg gekalkt en nodeloze pijlen werden met pek dichtgesmeerd. Jongens, dat was een tijd! Hoe kijk je terug op jouw voorzitterschap? Ik werd voorzitter in januari 1997 en volgde Paul Meubus op. Voordien was ik ondervoorzitter, verantwoordelijke voor het parcours en het clubblad. Zoals het in die tijd ging was het de ondervoorzitter die bij een bestuurswissel het vaandel overnam. Ik heb veel te laat beseft dat het voorzitterschap niet te combineren was met mijn andere taken binnen de club, temeer omdat ik in mijn enthousiasme na verloop van tijd er nog een paar taken bijnam. Niet dat ik liever het werk graag zelf deed. Ik was namelijk bang dat, wanneer een functie verloren ging en niet ingevuld zou worden, de werking van de club er zou onder lijden. De club was door de inzet van het bestuur en gedreven helpers groot geworden. Het was zoals een kindje dat we vanaf zijn geboorte allemaal samen grootgebracht hadden en ik was bang dat ons kind zou verschrompelen tot een baby zoals we hem gekregen hadden.

Polleke aan ’t pijlen.

Ik denk, achteraf gezien, dat ik te weinig gedelegeerd heb. Ik had niet zoveel taken zelf mogen doen.


27

1974 - 2014

De huisbrand, die onze woning in de as legde in die periode, heeft meer invloed gehad op Vera en mij dan we op dat ogenblik beseften. Plots sta je zo maar op straat; zelfs het gestapelde dragondermateriaal in mijn kelder moest er aan geloven. Het was letterlijk en figuurlijk een “zwarte” periode. Maar achter de wolken is de zon steeds blijven schijnen. Januari 2006 droeg ik het voorzitterschap over aan mijn opvolger. Het was goed geweest. Het is dankzij Vera dat ik dit alles voor de Dragonders heb kunnen doen. Ook al was de invulling van mijn functies de laatste jaren geen hobby meer, Vera en ik hebben ons bij de Dragonders enorm geamuseerd. Hoe zie jij de toekomst van de wandelsport? Zelf gaan we nog regelmatig wandelen. Elke club ziet wel dat de glorietijd voorbij is. Veel wandelaars zijn fietsers geworden. Wat mij het meest verontrust is het gebrek aan jeugd binnen het wandelmilieu. Het wandelen bekoort de jeugd niet meer. Het is niet hip genoeg en zeker niet “cool”. Er zullen in de toekomst wellicht clubs verdwijnen. Wie overblijft zal het moeten stellen met minder wandelaars en dus ook minder inkomsten.

Polleke, de weg kwijt?

Hopelijk is dit niet voor de eerstvolgende jaren en komt alles terug, kijk maar naar de mode. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

28

1974 - 2014

Tot slot En dan was er tijd voor koffie en gebak: we werden door Vera verwend met eigen bakcreaties. Tussendoor kregen wij te horen hoe de man van het Pajottenland, Polleke, verhuisde naar Limburg en terecht kwam in een wereld van verschil.

Polleke en Vera, thuis (2014).

Hij had nooit gedacht om er te blijven maar zie: met het natuurgebied “De Maten” als voortuin zijn beiden gelukkige “Limburgers”. Er werden door Polleke en Vera nog vele anekdoten verteld die niet thuishoren in dit boek maar die ons van het ene verhaal in het ander brachten. Het afscheid in de late namiddag was hartelijk en tot slot kregen we zelfs enkele gebakjes mee voor de thuisblijvers. Interview: Julia en Roger.


29

1974 - 2014

VAN VWF NAAR VVRS Noodzaak van een federatie. De V.W.F. (Vlaamse Wandelfederatie) werd opgericht met het doel bij te dragen tot het behouden en verbeteren van de volksgezondheid. Met dat doel voor ogen stimuleert de federatie de aangesloten clubs, om zoveel mogelijk personen ertoe te bewegen aan deze wandelsport deel te nemen. Wij beoefenen een niet-competitieve sport, d.w.z. zonder klassement, zonder tijdopname, zonder opgelegde snelheid. Onze wandelsport is dan ook een sport voor allen en op de eerste plaats een familiesport. Daarom nodigen we ook iedereen uit om mee te wandelen. Naast het sportieve bieden de clubs U tijdens de wandeltochten de mooiste stukjes natuur en de belangrijkste historische gebouwen van hun omgeving aan. Daarenboven heeft de V.W.F. ook nog de zware taak op zich genomen om de wandelclubs met hetzelfde doel te verenigen en hun activiteiten te coördineren. Geschiedenis en groei. In 1966 werd in Zonhoven de grondslag gelegd voor de huidige V.W.F.. Daar er bij deze oprichting alleen maar Limburgse clubs aangesloten waren, werd er van L.W.B. (Limburgse Wandel Bond) gesproken. Stilaan breidde de wandelsport zich uit over Vlaanderen en Wallonië, zodat de L.W.B. twee nieuwe federaties hielp opbouwen, nl. de W.O.W.B. in Vlaanderen en de F.F.B.M.P. in Wallonië. Om tot een nauwere samenwerking te kunnen komen tussen de wandelfederaties in België, werd het BVV (Belgisch Volkssport Verbond) opgericht. De V.W.F. is samen met het F.F.B.M.P. (Fédération Francophone Belge de Marches Populaires) en het V.G.D.S. (Volkssportverband des Gebietes Deutscher Sprache Belgiens) aangesloten bij het BVV. Het BVV is op zijn beurt aangesloten bij het lVV. (Internationaal Volkssport Verbond) dat 21 landen groepeert. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

30

1974 - 2014

Leden en organisaties. De V.W.F. telde in haar bloeiperiode 119 aangesloten clubs verdeeld over drie provinciale comités. Deze clubs organiseren ongeveer 600 wandeltochten per jaar met meer dan 500 000 deelnemers. Bij deze organisaties hebben de wandelaars meestal de keuze tussen 5, 10 en 20 kilometer. Meermaals worden ook langere afstanden van 42 tot en met 100 km georganiseerd. Verder heeft men de mogelijkheid deel te nemen aan dauw-, dagen avondtochten. De meeste wandelingen worden tijdens het weekend georganiseerd maar vele clubs richten ook op de andere weekdagen tochten in. U ziet dat er een uitgebreide en gevarieerde keuze bestaat. De wandelingen. De wandelingen, zoals ze door de organiserende clubs van de V.W.F. worden gepresenteerd, bevatten uitgekiende en gepijlde omlopen. De omloop wordt zodanig uitgezet dat de deelnemers vooral in de natuur, ver van het drukke verkeer wandelen, rekening houdend met de topografie van het gebied en met de seizoenen. Oprichting van een nieuwe federatie. Naar aanleiding van verschillende gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan in de schoot van het bestuur van de Vlaamse Wandelfederatie en na de ophef tijdens de algemene vergadering van zaterdag 31 maart 2001, was het praktisch onmogelijk om nog tot een vergelijk te komen binnen een wettelijk verkozen Raad van Beheer. De discussies binnen de beheerraad hielden niet op. Via het infoblad van de Vlaamse Wandelfederatie werden bepaalde geruchten verspreid die niet helemaal strookten met de werkelijkheid en gebracht op een manier die tot nadenken stemde over de ingesteldheid. Daarom hadden enkele bestuursleden het besluit genomen om een nieuwe federatie op te richten met als naam "Landelijke Vlaamse Wandelfederatie", (vzw in oprichting). Het moest een federatie worden waar iedereen zich kon in thuis voelen, waar men zich wilde inspannen voor de wandelsport zonder steeds maar meer fondsen van de clubs te eisen, waar de wandelaars hun hobby kunnen beoefenen aan een normale en sociale prijs! 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

31

1974 - 2014

Alle clubs, die zich niet akkoord stelden met het beleid van de V.W.F., konden zich bij deze op te richten nieuwe federatie aansluiten. Dit kon met behoud van alle rechten en mogelijkheden. Na beraadslaging in de beheerraad van onze club werd besloten om samen met 48 van de 60 Limburgse clubs over te stappen naar de nieuwe federatie. Op naar VVRS. Deze nieuwe federatie zou haar lidmaatschap aanvragen bij BLOSO zonder betoelaging. Zij wilden starten met een ploeg op basis van vrijwillige medewerking en onbezoldigd. Om dit alles in goede banen te leiden wilden zij zich en ook de leden veilig stellen in een nieuw op te richten vzw waarvan de meesten toch al het belang hadden ingezien. De heer †Leopold Thijs.

Er werd druk naar een naam gezocht en die werd gevonden met goedkeuring van het grootste aantal van de deelnemende clubs. Het werd VVR (Vrije Vlaamse Recreatiesporten). Dhr. Leopold Thijs werd de eerste voorzitter. Hij is ondertussen helaas reeds overleden. Vanaf 01.01.2002 werden de Dragonders lid van bovengenoemde nieuwe wandelfederatie. Het clubnummer werd nu V. L027. Het nieuwe logo prijkt sinds oktober 2001 op ons clubblad “De Dragonder”. Het logo oogt mooi en modern. Later werd aan de naam nog een “S” toegevoegd en zo werd het VVRS.


32

1974 - 2014

EEN GESPREK MET OUD-VOORZITTER MARCEL COSEMANS Ten huize Marcel zwaaide de deur reeds wijd open vooraleer ik, gewapend met pen, papier en fototoestel, uit de wagen was gestapt. Zelfs de gele lonkende bloemen tegen de voorgevel heetten mij welkom. En over bloemen gesproken, Marcel nodigde mij onmiddellijk uit om via de tuin, met een gamma aan bloemen, en de veranda naar binnen te komen. De andere hobby's van Marcel vielen onmiddellijk in het vizier, om het in militaire termen te zeggen. Een reusachtige volière met nog een viertal vogels, restant van wat ooit een hele kolonie was. Binnen lagen de gesneden groenten klaar om een lekkere soep te koken. Eens aan tafel gezeten liet ik Marcel zelf aan het woord. Hoe kwam jij bij de Dragonders terecht? Ik ben een Maaslander en eens geschoold, koos ik ervoor om zo ver mogelijk in Duitsland een ander stuk van de naoorlogse wereld te zien. Het werd een militaire loopbaan in verschillende Duitse garnizoensteden. Dat heeft natuurlijk een voordeel op taalgebied gehad: na dertig jaren dienst was ik wel perfect drietalig. En leiding geven is ook altijd een troef gebleven met zelfs een positieve drang naar perfectie. In 1976 keerde ik met mijn gezin terug naar België. En natuurlijk belandde ik in een straat met een vogelnaam: Spechtenlaan. Een fraai huis in die straat kon ons bekoren om daar onze nieuwe thuis van te maken. Ikzelf bleef mijn opdracht in Duitsland vervullen tot aan mijn pensioen in 1991.


33

1974 - 2014

De eerste wandeling die we maakten toen wij in Hasselt kwamen wonen - een tocht van 5 km - was op de kinderboerderij. Was dat nu niet juist toevallig een georganiseerde wandeling van de Dragonders, een nieuwe Hasseltse wandelclub! Ik liet ons zelfs lid maken van die vereniging. Het aantal wandelende familieleden schommelde tussen de vijf en de acht en wij trokken er 's zondags samen op uit om te wandelen bij andere clubs. Welke functies heb je bij de Dragonders doorlopen? Al vlug werd ik zoals de meeste leden van toen helper. Van het ene kwam vlug het andere en zo werd ik opgenomen in het toenmalige bestuur. Ik hielp bij het pijlen van de wandelroutes en ook bij de controle. Zelfs wandelingen uitzetten behoorde tot mijn taak. Het materiaal werd op mijn zolder bijgehouden. Nadien werd ik tot verantwoordelijke voor het zaalbeheer gebombardeerd. Hugo Willems keek uit waar mooie locaties te vinden waren en ikzelf zorgde dan voor de contracten en de afspraken. Dat moest minstens een jaar op voorhand gebeuren. Nadien ging ik voor de zekerheid nog eens checken of alles in orde was vóór de wandeling.

Marcel als voorzitter, 2009.


Ook de organisatie van Sittard Hasselt gaf me veel genoegen. Het waren historische tijden, vraag dat maar aan “Polleke”. Ik vond het fijn te kunnen meewerken aan de organisatie van talrijke wandelvakanties van de Dragonders. Dit gebeurde samen met Romain, Luc en nadien Frans Mentens. Helaas de eerste wandelvakantie waarvoor ik mij ingeschreven had in 1996 werd overschaduwd door het overlijden van mijn echtgenote enkele maanden voordien. De vriendschap van de Dragonders was een grote steun.

34

1974 - 2014

Voor de documentatie vooraf i.v.m. de wandelvakanties deed ik een aanvraag bij de Duitse ambassade. Binnen enkele dagen kreeg ik dan een ganse map toegestuurd met een volledige documentatie. Toch gingen we vooraf, tijdens een tweedaagse verkenning, de tochten voorbereiden en de afspraken controleren. Hoe kijk je neer op je voorzitterschap? Ik zou een overgangsvoorzitter worden. Polleke legde in januari 2006 al zijn functies neer. Wij zaten als een kippenhok zonder haan. Er was op dat ogenblik niemand bereid om die functie in te vullen. Ikzelf vond dat de club verder moest en nam de taak op mijn schouders voor maximum twee jaar in de hoop ondertussen een kandidaat te vinden. Die twee jaar werden er tenslotte drie.

Marcel als voorzitter, 2009.

Toch vond ik het een fantastische periode met fantastische medewerkers. De voorzitter moet de ploeg begeesteren en het beste willen voor bestuur, helpers en alle leden. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

35

1974 - 2014

Volgens mij moest “het wandelen” een betaalbare sport blijven en daarvoor heb ik geijverd en zie dat nog steeds als een toekomstperspectief. Ook het zaalbeheer moet perfectionistisch verzorgd worden om niet voor verrassingen komen te staan. Spijtig dat de jeugd minder voor wandelsport geïnteresseerd is. Blijkbaar hebben zij nu een resem andere mogelijkheden nu. De komst van de elektrische fiets is dan weer een afleidingsmanoeuvre voor de ouderen. En na het voorzitterschap? Ik werk nog mee als helper in de club o.a. bij de start. De vroege morgen is mijn domein bij de inschrijvingen. Zelf wandel ik nog bijna dagelijks een 10 tot 15-tal km. Thuis heb ik mijn tuin om te verzorgen, de vogels en de bloemen. Eten koken komt er natuurlijk ook bij kijken. De groenten voor de soep wachten al op mij. Tot slot.

Marcel, thuis, 2014.

Marcel was bereid om in de administratieve hoek van de woonkamer nog een fotootje te laten maken voor dit artikel. Bij het afscheid zag ik dat Marcel nog steeds een echte Dragonder is. De blauwe kleuren van enkele dragondertijdschriften lonkten tegen de muur en knikten eveneens tot afscheid toen ik door Marcel werd begeleid naar de deur. Ik werd zelfs nog verwittigd voor een dikke kassei die voor mij een obstakel vormde. Dank je wel, Marcel!

Interview: Roger. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

36

1974 - 2014

DE ORGANISATIE VAN EEN WANDELTOCHT GEMIXT Een wandeltocht organiseren is geen klein bier. Het vergt de inzet van een ganse groep van mensen, die elk op hun eigen manier een steentje bijdragen tot het welslagen van het hele opzet. Hier komt alles eens op een rijtje in een gemixte vorm. De lezer kan de liners aanvullen en interpreteren. Laat het een bewustwording zijn van wat een club als de onze op de schouders neemt en hoe elk radertje moet meedraaien in de molen om te slagen. Lang op voorhand. Bestuurszaken- tochten opstellen voor het ganse werkjaar – doorgeven ter publicatie - zalen vastleggen – contracten tekenen – nachecken – route opstellen – tekenen en hertekenen – indienen van toelatingsaanvraag – een weg is weer weg – opnieuw uitstippelen – op kaart zetten – verzekering in orde maken – helpers verwittigen – pijlers instructies geven – schatten van aantal deelnemers – bestellijsten opmaken voor broodjes – ook taart en beleg – en soep – drank niet vergeten – is er nog koffie?

Het bestuur in actie. Met o.m. †Luc, Polleke, Hugo, Frans en Marcel. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

37

1974 - 2014

De dag voordien. De zaal klaarzetten – ook de zaal van de rust – zal het goed dragonderweer zijn? – de pijlers schieten in actie – grote en kleine pijlen - verhalen van pijlers – nietjes en pijlen – gekleurde plannen – draad en lint –

Onze pijlers en parcoursverantwoordelijken, 2011. André, Pierre, Frans, Danny, Roland en Hugo.

gietende regen – kletsnat – verkeerde weg – terug – splitsing – waar? – vallende bladeren – mooie natuur – stilte – het plezier van een pijler – onvoorziene hindernis – nietjesmachine valt in het water – weer afgedwaald van het rechte pad – zoeken – fiets plonst in het water – alle gerief in de plas – vloeken – toch verder doen – tot meerdere eer en glorie van de wandelaar – plakband hecht niet op de natte palen – nietjes zitten weer vast in de machine – tang kwijt – morgen afpijlen – tot volgende keer – het was weer leuk! De dag zelf. 's Morgens vroeg op – lossen van aanhangwagen – voldoende voorraad – alles nagekeken – bonnetjes en wisselgeld – koffie – soep – kabels – potten en pannen – de PC wordt opgestart – geen verwarming – druk op de knop – vroege wandelaars – inschrijven en kaarten afstempelen – en als de eerste wandelaars binnenstromen loopt toch alles op wieltjes – werk, stress en plezier – het leven van een helper – ik zag twee beren broodjes smeren – op tijd en stond ook een preek – levenswijsheid – computerproblemen – pijlen zijn verdwenen – de vliegende controle trekt er op uit 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

38

1974 - 2014

– iemand is gevallen – wordt kundig verzorgd door Wies of Julia – papieren voor de verzekering – de gsm rinkelt – iemand de weg kwijt –

Al dat lekkers en wat te kiezen!

Aan de koffietafel. Een broodje kostte toen 25 fr, een smos 45 fr!!

controlepost uitgestuurd – even rust – dan begint weer de drukte – een volle bus arriveert – alle hens aan dek – de soep is op – snel wordt er soep bijgemaakt – de kaas is op – bericht naar hoofdkwartier – opgelost – de taart is op – bijhalen of niet bijhalen – de broodjes zijn op – sorry, mijnheer – is er nog choco? – de kassier moet toch even vervangen – dringend toilet – kommen op tafel worden geledigd – water voor de 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

39

1974 - 2014

hond gevuld – geen wc-papier meer – komen weer broodjes binnen – het vat is leeg – dan maar flesjes bier – de limo is op – glazen te kort – zoeken – spoelen – twee biertjes, vijf cola's en een limo - limo is op – voor mij een trappist – voor de dames een kriek – een Lindemans – opnieuw aan de slag – afwassen – smeren – ik zag twee beren – en andere verhalen – een goeie mop – en nog één – er wordt gelachen – 't gaat er plezant aan toe – goede vriendengroep – goede voornemens – ieder zijn waarheid – glazen spoelen – tappen – een ongeduldige wandelaar – eerst bonnetjes halen! – nog een controlestempel. Nog een uurtje – tafels afruimen – laatste moppen – intense orkestratie – nog een Lindemans voor de dames – voor mij een warme choco – nog vlug een bezoek van de voorzitter of secretaris – helpers worden in de watten gelegd – helperskaarten zoeken – stempels – vuilnis in de zakken – uitwassen – spoelen, drogen en wegzetten – flessen tellen – verbruiksblad invullen – in het dubbel a.u.b. – pen is weer verdwenen – stapels afwas – tafels opruimen – resten bewaren en terugbrengen – tafelkleden oprollen – stoelen aan de kant – moet er geborsteld? – waar is de sleutel? – de dag is voorbij – moe – het was weer fijn – de volgende keer zijn we er hopelijk weer bij! In de keuken, meer dan 10 jaar geleden.

Begrijp je dat het bestuur nu eens “oef ...” durft te zeggen? Begrijp je nu dat een pijler geen doetje is? En dat bestuur en vrijwilligers een team moeten vormen met gedeelde verantwoordelijkheid. Begrijp je nu dat een helper er graag bij is? Hij voelt zich thuis in de vriendengroep en daarvoor doet hij (zij) het. Graag gedaan!


40

1974 - 2014

ONS TIJDSCHRIFT “DE DRAGONDER” GAAT MEE MET ZIJN TIJD De eerste dragonder.

Deze eerste dragonder verscheen op 4 januari 1974. Het was nog geen echt tijdschrift. Het verscheen “als het past”. De volgende uitgave verscheen al op 13 januari, de volgende op 8 februari, …. Dit werd opgestuurd als brief naar de leden.


41

1974 - 2014

De eerste dragonder als maandblad.

Het eerste exemplaar nl. van januari 1975.

De allereerste dragonder, als maandblad, verscheen op gewone stencil. De gewone mechanische typemachine met alle ongemakken moest het in die tijd doen. Het lijkt wel een eeuwigheid geleden. Werd ook opgestuurd als brief. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

42

1974 - 2014

De uitgave van januari 1987.

Ook als maandblad maar met een andere lay-out. Werd ook opgestuurd als brief.


43

1974 - 2014

Van blad tot boekje.

De uitgave van maart 1988.

Dit was het eerste exemplaar van “de dragonder” als een echt tijdschrift zoals toen werd aangekondigd. Het verscheen in die vorm voor het eerst in maart 1988 en had de gekende blauwe kaft. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

44

1974 - 2014

De uitgave van november 1998.

De elektronische schrijfmachine doet haar intrede. Het is al heel wat gemakkelijker om een meer verzorgd maandblad te maken. Het kopiëren met wat modernere middelen liet ook toe om enkele tekeningen toe te voegen. Hierboven een kopie van het frontblad uit die periode. Titels werden nog met de hand geschreven daar een elektronische schrijfmachine ook haar beperkingen had. Aangeboden teksten moesten worden binnengebracht bij de hoofdredactie of per post worden verstuurd. Vervolgens diende alles te worden overgetypt.


45

1974 - 2014

De volgende generatie.

De uitgave van september 2001.

De computer doet zijn intrede. Titels kunnen in gelijk welk formaat worden gezet en afgedrukt. Teksten worden nog steeds gecentraliseerd en persoonlijk binnengebracht op de redactie. De evolutie gaat nu snel. Het internet en het mailverkeer zijn een grote verbetering. Teksten worden nu elektronisch doorgestuurd en rechtstreeks opgenomen in het programma. Foto's en tekeningen worden aanvankelijk ingescand maar spoedig volgen zij dezelfde weg als het tekstverkeer. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

46

1974 - 2014

De laatste aanpassing.

Dit is de uitgave van juli 2014.

De laatste aanpassing betreft het logo van de dragonder. Het kreeg een ”restyling” en oogt minder druk. De wijze van nieten is veranderd. De nietjes zijn nu niet meer bovenaan zichtbaar maar zitten zijdelings. Er is een papieren uitgave en maar ook een elektronische. Deze laatste wordt per mail verstuurd en kost de clubkas heel wat minder. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

47

1974 - 2014

EEN GESPREK MET GUY MOTMANS, VOORZITTER Een gesprek onder vier ogen. Het is passend en gewenst om bij het 40-jarig bestaan van de Dragonders onze huidige voorzitter Guy Motmans ook eens in de kijker te zetten. Hijzelf en de maatschappelijke zetel van onze club zijn onlangs verhuisd van Stevoort naar een gezellig nieuwbouwappartement in de Lazarijstraat te Hasselt, met uitzicht op de Blauwe Boulevard. Dus wat meer tijd voor Rita en Guy om eens te doen wat zij graag doen: wandelen en uitstappen maken. Wanneer werd jij voorzitter en hoe ging dat in zijn werk? Ik ben in januari 2010 tot voorzitter aangesteld in opvolging van Marcel Cosemans. Ik ben pas bij de wandelclub gekomen toen ik met brugpensioen was. Ik was tot dan tewerkgesteld als manager Quality, Veiligheid en Milieu bij Alcatel in Geel. Bij onze eerste wandelvakantie in 2006 (naar Schmalkalden) heeft Marcel me gestrikt om de startcontrole te komen doen met de pc en zo ben ik in het bestuur gerold. Toen Marcel zijn voorzittershamer wilde neerleggen heeft het bestuur gevraagd of ik zijn functie wilde overnemen en zo is geschied. Was je sportminded of natuurbetrokken? Ik heb niet zoveel aan sport gedaan in mijn jeugd. Alle vrije tijd ging naar de jeugdbeweging die we met enkele vrienden in Kermt gesticht hadden. Later hebben Rita en ik in Kermt tennisclub Smash boven de doopvont gehouden; een club die nog altijd floreert maar wij zijn er niet meer actief bij betrokken. De milieubewustheid had dan weer te maken met mijn werk in Geel. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

48

1974 - 2014

Waarschijnlijk komt één en ander ook uit mijn ervaringen bij de KSA en bij verschillende andere verenigingen. Het zijn allemaal attitudes die ik nodig heb als voorzitter van een vereniging die sportbeoefening en natuurverantwoordelijkheid hoog in het vaandel heeft staan. Welke zijn jouw ervaringen als voorzitter? Als voorzitter ben ik slechts één van de bestuursleden; het is de ploeg die er voor zorgt dat alle activiteiten gesmeerd verlopen. En het moet gezegd: het is een goede bestuursploeg. Ik denk dat we met de huidige bestuursploeg er fier mogen op zijn dat we sfeer en gezelligheid in de activiteiten en vakanties brengen. De sfeer die we op de vakanties, de helpersdagen en de ledenfeesten ondervinden zullen later de vreugdevolle herinneringen zijn. Een streefpunt is voor mij de verantwoordelijkheidszin die ieder Dragonder en zeker de helpers moeten opbrengen om hun taak uit te voeren en dit volgens de regels van onze vereniging.

Hoe zie jij de toekomst van de wandelsport? Ik zou het goed vinden als de fusie tussen de verschillende federaties er snel komt en dat de eensgezindheid er hoogtij mag vieren. De wandelaars willen niets anders. Met één grote federatie kun je meer bereiken en worden de subsidies beter benut. Waarschijnlijk kan alleen op deze manier de wandelsport overleven.

Guy , 2013.


49

1974 - 2014

Heb je nog een plezante anekdote? Ik herinner mij vooral de uitstap tijdens de vakantie van 2012 in Kell am See. We stapten de voorlaatste dag naar Grimburg, een vestingsplaats aan het Hochwald. Er was de belofte dat wij 's middags iets konden eten en drinken in het restaurant “Grimburgerhof”. Toen we aan het afgesproken restaurant arriveerden stonden we voor een gesloten deur. We hebben toen met heel wat kunst- en vliegwerk toch voor iedereen broodjes, beleg en drank kunnen halen in een naburig dorp dankzij de gastvrijheid van een Duitse schooljuf die haar auto én man als taxi voor ons inzette. En toegegeven: de sfeer was achteraf fantastisch. Zo kennen we onze voorzitter: steeds bezorgd om het elke Dragonder naar de zin te maken. En zoals men het poëtisch uitdrukt: elk radertje, hoe klein ook, is belangrijk voor de goede werking van een club.

Interview: Roger.


50

1974 - 2014

ESTAFETTELOOP VERBROEDERING DETMOLD – HASSELT Hoe het groeide. Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Dragonders in 1999 wilde het bestuur dat jubileum op een passende wijze in de kijker stellen. Een paar jaar voordien was de Wandersportabteilung des S. V. "Eintracht" uit Jerxen-Orbke (Detmold) in Hasselt op bezoek en werd er verbroederd met "De Dragonders". De contacten waren zeer aangenaam en vriendschappelijk. Niettegenstaande de taalproblemen verliepen de dialogen zeer vlot. Zelfs het Hasselts Duits dat de mensen uit Detmold grammaticaal niet konden verstaan, begrepen ze wonderbaar wel. Er werd afgesproken om de Wandersportabteilung te vereren met een

tegenbezoek, waarop een paar overmoedige Dragonders repliceerden om te voet terug te keren naar Hasselt. De mensen uit Detmold vonden dit een grandioos idee. Enkelen wilden zelfs de voettocht meemaken. Na het uitwisselen van praktische bedenkingen werd er afgesproken de voettocht te organiseren ter gelegenheid van ons vijfentwintigjarig bestaan. Een knotsgek idee was geboren.


51

1974 - 2014

Maar ... Een voettocht van meer dan 420 km organiseren is geen sinecure. Om zoveel mogelijk wandelaars de kans te geven deze tocht mee te maken werden de te wandelen kilometers per deelnemer en per dag beperkt. Er werd gekozen om de te overbruggen afstand af te leggen in estafettevorm. Om die reden legden we de afstand af in zes dagen met als apotheose de ontvangst op het stadhuis op 25 september 1999 na het binnenwandelen van Hasselt. Het te volgen parcours, alsook de overnachtingen, werden geregeld door ons bestuurslid Marcel Cosemans. De plannen werden met veel zorg ingekleurd door Jean Denier; waarvoor onze oprechte dank aan deze twee mensen. Ook danken we onze eigen wandelaars, de wandelaars van onze zustervereniging "De Gentbrugse wandelvrienden" alsook de wandelaars van Jerxen-Orbke (Detmold) die door hun deelname deze estafettewandeling mogelijk maakten. Het stadsbestuur van Detmold en Hasselt willen we eveneens hartelijk danken voor hun bereidwilligheid aanwezig geweest te zijn bij onze aankomst te Hasselt. Op naar Detmold. Een volle bus vertrok naar Detmold op vrijdag 17 september 1999. Reisden mee: 21 deelnemers aan de estafettetocht, 9 vrijwillige helpers voor onderweg en verder een groep gewone medereizigers.


52

1974 - 2014

Dit werd echt een verrassingsreis. Niettegenstaande iedere deelnemer ervan verwittigd was dat de Duitse wandelvrienden ons in Detmold een onvergetelijk weekend zouden bezorgen, overtrof de ontvangst onze stoutste verwachtingen. Iedere deelnemer van toen spreekt nu nog vol lof over wat we ginder hebben mogen en kunnen meemaken. De wierook walmt nog steeds uit de schaars wordende blauwe paraplu's met sterren tijdens regenachtige uitstappen.

Het oude vrouwtje. Bij aankomst kregen wij als gids een oud Duits vrouwtje. Zij zag er afgetakeld uit. Maar haar geestdrift voor Detmold en de manier van gidsen als een kleuterjuf, samen met haar kennis van de streek, maakte haar in de ogen van alle wandelaars een stuk mooier en beminnelijker. Dat trage praten was wel nodig opdat iedereen haar Duitse taal zou kunnen verstaan. In één van de Duitse kranten van die dagen konden we zelfs lezen dat de Duitsers verbaasd waren over onze kennis van hun taal terwijl de Duitsers niets van het Vlaams begrepen. Dankzij het oude vrouwtje kregen wij toch maar een hartelijke ontvangst en een vrij goed zicht op Detmold en omgeving.


53

1974 - 2014

Speeches. 's Anderendaags werden de Dragonders – estafettelopers en toeristen – officieel ontvangen op het stadhuis.

In het midden onze mascotte Gust.

We werden toegesproken door de burgemeester himself en overladen met geschenken. Burgervader Gerd zorgde voor een rondrit met een bus door de streek die menigeen kon bekoren om er zeker eens terug te komen. De fanfare begeleidde ons in de namiddag voor een optocht door de hoofdstraat. Het was een prachtig en emotioneel gebeuren allen te zien in dragonderkledij en voorop onze eigen mascotte. De Duitsers moeten gedacht hebben dat het Belgische leger terugkwam. En 's avonds vloeide het bier rijkelijk in een Irish pub, gesponsord door de burgervader met enkele gratis bonnetjes. De estafettetocht. In verschillende groepen keerden de estafettelopers terug naar België in gezelschap van enkele Duitse deelnemers. Om de uitvallers op te vangen reisde er een bezemwagen mee en was er Jenny met de fiets als waterdrager.


54

1974 - 2014

De overnachtingsgelegenheden varieerden van très chique tot abominabel en dat laatste was bedoeld voor de Belgische gelegenheid in Genk. De tochten waren boeiend, het landschap bewonderenswaardig en de vriendschappen onderweg onvergetelijk. De laatste dag werden de deelnemers bij aankomst ontvangen op het stadhuis van Hasselt. Maar de belangstelling van de pers was heel wat minder dan in Detmold! Als afsluiting was er een gezellige avond georganiseerd in de Catharinazaal. De speeches ontbraken ook hier weer niet en waren gespekt met dankwoorden aan beide kanten. En dat mocht hier wel op zijn plaats zijn. Het vervolg. Twee jaar later – in 2001 – werd een omgekeerde estafette georganiseerd: vanuit Hasselt naar Detmold. Ditmaal waren de Duitsers aan de beurt.


55

1974 - 2014

MARS VAN HET 11DE LINIEREGIMENT Hoe kwamen we erbij om de Mars van het Elfde te organiseren? Eerder hebben we al het verhaal over het ontstaan van de Dragonders geschreven en daarin kon je lezen dat de eerste vergadering doorging in de mess van de kazerne te Hasselt en je zou dus denken dat de Mars van het Elfde van daaruit ook gegroeid is. Het is echter een ander verhaal… In 2007 werden de verschillende wandelclubs van Hasselt uitgenodigd op het stadhuis op vraag van de toenmalige burgemeester Herman Reynders. Hij had de beleidscel communicatie gevraagd om iets te organiseren om de herinnering aan het militaire leven in Hasselt, en vooral de herinnering aan het Elfde Linieregiment dat jarenlang in Hasselt gekazerneerd was, nieuw leven in te blazen. Bij de beleidscel was dan het idee opgekomen om een Mars te organiseren naar analogie met de oefenmarsen die het Elfde moest doen naar Leopoldsburg.

de

Mars van het 11 . Eerste stopplaats: de kaaskoeve Koersel, 2012.

Vanwege de overige wandelclubs was er weinig of geen interesse en voorzitter Marcel heeft dan samen met Guy toegezegd dat wij, gezien ons ontstaan met het leger te maken had, wel wilden meewerken. Medewerking zou er zijn van de stadsdiensten, de vriendenkring van het Elfde en Defensie. Het eerste jaar was er gepland om te vertrekken vanuit een tent, met veldkeuken, die door het leger op het Kolonel Dusartplein zou geplaatst worden. Alles werd ook op die wijze in de wandelkalender opgenomen. Enkele maanden voor de wandeling zou doorgaan kregen we echter bericht dat de hulp van Defensie omwille van budgettaire redenen niet kon doorgaan. Met de hulp van relaties van de vriendenkring van het Elfde zouden we in het KA2 (Topsportschool) terecht kunnen…. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

56

1974 - 2014

Tot één week voor de wandeling plots bleek dat er die dag ook nog les moest gegeven worden in het KA2. Wij met onze handen in het haar maar de meelevende directeur van de school heeft dan op het nippertje een pedagogische studiedag voor het personeel ingericht waardoor de leerlingen mochten thuisblijven en wij konden wandelen. In extremis werden de afstanden dan ook nog aangepast zodat er dat eerste jaar enkel lokale wandelingen gepijld werden.

de

Mars van het 11 , 2014.

Vanaf de volgende jaren konden we genieten van een uitstekende logistieke steun van Defensie: personeel voor ondersteuning onderweg, de keuken in Leopoldsburg die broodjes en soep leverde, hulp bij het drukwerk. We hebben vanaf dan de datum verplaatst naar de paasvakantie zodat we de school niet zouden storen. Na 5 edities is de Mars uitgegroeid tot een begrip bij de langeafstandswandelaars, zowel bij de Vlaamse als bij de Waalse clubs en zien we de deelnemersaantallen stijgen. We ontvangen al deelnemers uit Duitsland, Nederland en Luxemburg. De wandeling werd de voorbije jaren door Hugo en Roland van een permanente pijling voorzien en we hopen dat de wandeling ooit opgenomen en gepromoot wordt door “De Wijers” die in Midden-Limburg de wandelpaden inricht en onderhoudt. Het leger breidt vanaf 2015 de ondersteuning nog uit door het busvervoer voor de ganse dag voor haar rekening te nemen en ze promoten de wandeling ook bij de militairen zodat we daarvan ook meer deelnemers mogen verwachten.


57

1974 - 2014

MET DE CLUB OP WANDELVAKANTIE Hoe het begon. Begin jaren 90 van de vorige eeuw is men bij de Dragonders gestart met het inrichten van clubreizen. We begonnen met een weekend naar Echternach. De deelnemers hebben toen gevraagd om hiervan een traditie te maken. Daarom kwamen er de weekends naar Blankenberge en naar La Roche. Er was enthousiasme en tevredenheid zodat we van meevallers konden spreken. Gecharmeerd door het succes heeft men binnen het bestuur voorgesteld de mogelijkheid te onderzoeken om, naar het voorbeeld van vele andere clubs, meerdaagse vakanties in te richten. Hiervoor waren sommigen in eerste instantie niet te vinden. Er was de schrik om hierdoor een elitaire groep te vormen, wat te allen prijze zou moeten vermeden worden. Misschien konden niet alle leden mee om verschillende redenen: financieel, fysiek en wat kan nog meer een rol spelen. Als we iets zouden inrichten, zou het immers moeten mogelijk zijn voor de meerderheid van onze leden. Een tussenoplosing. Toen Romain Vanthienen voorstelde om naar Auffach in Oostenrijk te gaan, hebben we dit haalbaar gevonden. Immers, we zouden meereizen met een reisorganisatie.

Wandelvakantie in Oostenrijk, 1996. 40 jaar WSV Dragonders Hasselt vzw

58

1974 - 2014

Het kwam er dus niet op aan hoeveel leden er zich zouden inschrijven. Het was dus niet als een clubreis bedoeld en iedereen betaalde de volle pot zodat de clubkas niets moest bijpassen. Het was slechts een poging, om onze leden de mogelijkheid te bieden, om samen op reis te gaan. Door de grote respons is deze reis eigenlijk toch uitgegroeid tot een clubreis, al heeft de clubkas hier weinig aan bijgedragen en was de reis zeker niet mogelijk voor de grote hoop van de leden.

Altenberge, 2007.

Toen we een tweede keer hetzelfde reisdoel hebben gekozen op verzoek van de deelnemers, hebben we besloten dat we het inrichten van een jaarlijkse reis wel in het clubprogramma konden opnemen. Ook omdat de deelnemers zeer tevreden waren en omdat er vraag was naar zulke inrichtingen. In dat geval mocht er een bijdrage uit de kas zijn. Toch zouden zoveel mogelijk leden moeten meekunnen. Daarom moest de prijs gedrukt worden zonder dat de kwaliteit een onvoldoende zou opleveren.

We kozen daarom voor eigen vervoer, hoewel we liever met de bus zouden gaan. Maar dit zou de prijs echter al fors de hoogte injagen. Hier kwam er nu de beperking van de afstand bij, want niet iedereen durfde het aan om een verre verplaatsing met de eigen wagen te doen. Dan was er nog het probleem van de periode: september is al wat goedkoper dan juli en augustus. Deze maand paste ook beter in onze clubkalender. Daarom hebben we voor september gekozen, ook omdat er onder onze leden maar weinig waren met nog schoolgaande kinderen.


59

1974 - 2014

Volwaardige eigen organisatie. We hebben gezocht en zijn, op aanraden van Georges Mees, naar Gemünden getrokken. Mits enkele kleine tekortkomingen konden we van een geslaagde clubreis spreken. Zodanig zelfs dat enkele van onze leden er op eigen houtje terug naartoe zijn getrokken. In 1999 was er ons 25-jarig bestaan. We hebben het toen met een weekend naar Detmold gedaan, met een daaropvolgende estafettetocht. De inrichting hiervan heeft veel meer zweet gekost dan het inrichten van een andere reis. Zeker voor Marcel Cosemans, die toen onze steun en toeverlaat was. Nu was het hek helemaal van de dam en de opeenvolgende jaarlijkse succesvolle wandelvakanties trilden steeds na van de tevredenheidsreacties. Met steeds een pluim voor de personen die voor dat succes hun “steen” bijdroegen. Wij denken daarbij zeker aan wijlen Luc Raskin. Een overzicht. Welke bestemmingen kwamen er aan de beurt? Het zijn er door de jaren heen heel wat geworden. Sommigen om dringend terug te zien!

Bad Bentheim, 2009


60

1974 - 2014

1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014

Auffach Gemünden Züschen Detmold Billerbeck Detmold Mettendorf Kröv Hofgeismar Waldbreitbach Schmalkalden Altenberg Meerfeld Bad Bentheim Bad Honningen Vierhouten Kell am See Irrel Simonswald

Tirol, Oostenrijk

Met estafettewandeling terug naar Hasselt Met estafettewandeling vanuit Hasselt

De Veluwe, Nederland

Zwarte Woud

Bad Honningen, 2010.


61

1974 - 2014

Vierhouten, 2011.

Kell am See, 2012.


62

1974 - 2014

Irrel, 2013.

Een positieve reactie. Gemiddeld wandelen we dagelijks om en bij de twintig kilometer! Als dat geen puike prestatie is. De kleinere wandelingen worden natuurlijk een flink stuk korter afgemeten! Maar ook een hele kluif! En hebben we iemand horen klagen? Alleen maar positieve geluiden. Dat is vast en zeker te danken aan de prima voorbereiding door onze gidsen en het bestuur! Vooreerst krijgen we steeds een droom van een hotel ter beschikking: ruim, kraaknet en zeer degelijke service! De maaltijden zijn om van te snoepen met zelfs dagelijks keuzemogelijkheid. En 's avonds klinken de dragondergeluiden tot na tienen door het gebouw want pret is er voor tien. Velen zetten hun beste beentje voor met een optreden, een dansje, een zangstonde en nog veel meer. In onze achting zijn zeker naar een hogere rang gestegen de mensen die daaraan meewerkten, zoals Eddy Wally (Lutgarde), de Maaslanders, de mensen van de Ritmoclub, het Heideroosje, Tony, Julien en andere Dragonders. Onze dank gaat voorzeker uit naar de verschillende verantwoordelijken van deze puike clubactiviteit. Zonder hen konden wij niet genieten van al het mooie wat er te beleven viel. Mag dit een uitnodiging zijn voor Dragonders die de eerste stap willen zetten om dit eens mee te maken!


63

1974 - 2014

BIJZONDERE DRAGONDERS Ons ledenbestand bestaat uit een grote verscheidenheid binnen het sociale kader van de samenleving. De directeur, de bankbediende, de huisvrouw, de leerkracht, treinmachinist, postbode en ga zo maar door ..., zij vormen binnen het wandelgebeuren een groep waar die sociaalmaatschappelijke maatstaven wegvallen. Mensen worden met hun voornaam genoemd en zijn gelijkgestemde wandelaar. Het wegvallen van die maatstaven is de basis voor het vormen van een vriendengroep. En dat zijn de Dragonders wel! Maar sta ons toe om toch enkele zeer bijzondere Dragonders te vernoemen in deze uitgave. Zij zijn enkele van de meest in het oog springende leden en blijven in ons collectief geheugen omwille van hun prestaties of positieve bijzonderheden die het de leden op één of andere wijze aangenaam maakten. Te voet naar Compostela.

Daniël Verbauwen en Gust Geerts met hun oorkonde.


64

1974 - 2014

Gust Geerts en Daniël Verbauwen zijn beiden Dragonders, maar in tegenstelling tot die naam zijn het vreedzame sportieve en ongewapende mannen. Zij kwamen in 2001 op het idee om van Oud-Turnhout naar Santiago de Compostela te stappen. Werkelijk “te voet”! Zij legden de afstand van 2436 km af in 81 dagen en hebben daarbij wel enkele paren schoenen versleten. Zoals andere pelgrims ontmoetten zij op hun tocht veel lieve mensen. Er waren zelfs automobilisten die stopten om hen spontaan wat zakgeld toe te stoppen. Waarschijnlijk hebben Gust en Daniël in Santiago voor hen ook een kaarsje gebrand. Zij hielden een dagboek bij waarin lief en leed werd genoteerd. Dit werd in enkele opeenvolgende dragonders gepubliceerd. Goede ontvangsten, slechte ontvangsten, zonnig weer of regen, pijn in de voeten of in de benen, er werd elke dag gestapt. En blijkbaar lustten de loslopende honden onderweg geen dragonderkuiten. Of beschikten beiden over de speciale gave van hondenfluisteraar? De aankomst in Santiago was een bekroning op een reusachtige inspanning. Er mocht dan wel een glaasje champagne op gedronken worden. De terugreis verliep echter wel met de bus! Op vrijdag 21 juli werden ze triomfantelijk gevierd door familie en vrienden. Zij werden na een flinke wasbeurt feestelijk ontvangen in Stokrooie door de vrienden Dragonders. Enkele jaren later werd de voettocht nog eens overgedaan. Deze keer werd vertrokken vanaf de Spaanse grens tot Santiago de Compostela. Van moedige Dragonders gesproken!! Nog langeafstandswandelaars. Ook Jos Francis en Erwin Wuestenberghs schrikken niet terug van een tocht die schommelt tussen de 50 en 100 km. Zij zijn onvermoeibaar en stappen er duchtig op los in allerlei langeafstandswandelingen. Zo werd er meegedaan aan een achtdaagse wandeltocht, waarvan ook een mooi verslag van Erwin verscheen in onze dragonder. Er werden 415 km afgelegd in 8 opeenvolgende dagen van Vichte naar Dhron. Dit betekende tussen de 50 en 60 km per dag. Tof en vijf sterren waard!!


65

1974 - 2014

Een geschiedkundige romanticus. Wie Julien kent weet dat hij een uitblinker is in geschiedenis. Hij weet niet alleen alle details, maar weet het daarenboven op zo een sappige manier te vertellen dat je wilt blijven luisteren. Het is dan ook zijn stokpaardje. Zelfs zijn zangtalent ging over de grenzen heen. En natuurlijk kennen de oudere Dragonders nog de tijd dat Julien van elke wandeling die hij deed een romantisch gekleurd verslag schreef. Wij hebben het geluk gehad om vele jaren die verslagen te mogen publiceren in ons tijdschrift.

Julien.

Wij kiezen hier twee stukjes als eerbetoon aan de schrijfkunst van Julien. Eerst een stukje uit een geschiedkundige overweging tijdens een wandeling: Wandeling van 15 km op 11 november 1986 WSV Mol. Op dit ogenblik – juist 68 jaar geleden – schalden over de IJzervlakte de klaroenen, die het einde van de eerste wereldoorlog aankondigden. Niet alleen de aanvaller, maar ook alle andere landen die in het conflict betrokken waren, kwamen als verliezers uit de strijd. De macht van het oude Europa – het Avondland van de westerse christelijke beschaving – was gebroken en zou nooit meer in zijn oorspronkelijke vorm herstellen. Ondanks de absurditeit van oorlog en geweld heeft de mens nu zoveel jaren later uit dit alles nog steeds niets geleerd en nemen de haarden van onenigheid en terreur steeds toe in deze wereld.


66

1974 - 2014

En een beetje romantischer klonk het zo: Wandeling van 12 km op 13 juli 1997 bij WPG Beringen. In de diepe rust van het grote bos horen wij het vrolijke gezang van vogels allerlei. Boven de graanvelden klinkt het lied van de leeuwerik en fladderen veelkleurige vlinders in het rond. Gonzende bijen puren de nectar uit de halsrijkende bloemen. De ganse natuur zingt nu het hooglied van de zomer op deze stralende tweede zondag van juli. Mooi toch en enig zulk iemand in onze club te hebben.

Nog meer individuele talenten. Alle Dragonders gaan opsommen zou ons te ver leiden. Ieder heeft natuurlijk zijn of haar talent. Sommigen vallen wat meer op dan anderen of zijn op één of andere wijze meer naar buiten getreden met hun kunde. Hoogstwaarschijnlijk hebben we van sommige talenten onder ons geen weet. Maar toch een kleine opsomming. Wist je ... - dat er heuse zweefvliegers tussen onze leden zitten zoals Flor? - dat er nog vliegeniers zijn zoals Erwin en Jos? - dat er schilders bij de Dragonders zitten zoals Yvonne? - dat er imkers zonder angelvrees zijn zoals Pierre? - dat er echte toneelspelers bij 't Platformke zaten zoals Tony en Michel. - dat er nog zo zijn zoals Annie, Lutgart en Julia? - dat er EHBO’ers zijn zoals Wies en Julia? - dat er versierders zijn zoals Ghislaine en Jeanine? - dat er dansers zijn zoals Chris en Cecile? - dat er nog zangers zijn zoals Urbain? - en vul zelf het rijtje nog maar aan! - ...


67

1974 - 2014

Erwin en Jos, onze langeafstandswandelaars en “vliegeniers”.

Lutgarde als Eddy Wally en Zwarte Lola.


68

1974 - 2014

Chris en Cecile, dansleraars.

Imker Pierre in mooi gezelschap.


69

1974 - 2014

De Maaslanders: Chris, Cecile, Marcel en Frans.

EHBO’er Julia behandelde een insectenbeet. Patiënt André stelde het achteraf wel.


70

1974 - 2014

TOT SLOT Nog enkele foto’s uit ons archief die vertellen hoe fijn wandelen is.

Genieten van een boterhammetje onderweg.

Gewoon genieten onderweg.


71

1974 - 2014

Afstempelen op een controlepost, tijdens Sittard-Hasselt.

Even uitblazen.


72

1974 - 2014

Wandelvakantie 2011, op stap door de Veluwe.

Wandelvakantie 2010, Bad Honningen


73

1974 - 2014

Wandelvakantie 2010, Bad Honningen


74

1974 - 2014

DANK Dank aan iedereen die meewerkte aan dit “geschiedenisboekje”. Dank aan alle leden en oud-leden om het steentje dat zij bijdroegen om van onze club dé club te maken. Dank aan alle helpers om er toch weer iedere keer te zijn. Zonder helpers, geen wandelingen … geen wandelingen, geen club!

Lay-out: Fl. Ceulemans. Redactie: Roger Dekens en Fl. Ceulemans. Medewerkers: Guy Motmans, Julia Vaes, …


75

1974 - 2014

BRONNEN Verslagboek Dragonders Website: www.dragonder.be Individuele interviews Infobladen VWF Infobladen VVRS Speciale uitgave DETMOLD-HASSELT Uitgave HASSELT-DETMOLD Wandelboekjes van verschillende dragonderleden Maandbladen Dragonder


76

1974 - 2014

Verantwoordelijke uitgever: Guy Motmans, Lazarijstraat 174.2, 3500 Hasselt.

Dit geschiedenisboekje kwam tot stand met de steun van:

Recommend Documents