8 september 2002 Hallo allemaal, Na een voor ons toch drukke maar vooral leuke tijd in Nederland hebben we hier de draad weer opgepakt. De reis vanuit Nederland is afgezien van vertraging goed verlopen. Het hotel de dag voor vertrek (Holiday Inn in Leiden) is uitstekend bevallen, zeker voor het geringe bedrag dat wij voor de kamer hebben betaald. Het hotel is met kinderen een echte aanrader vanwege het zwembad en de binnenspeelplaats. Het inleveren van de auto op schiphol ging voorspoedig, en het vliegtuig vertrok netjes op tijd. Helaas bleek eenmaal boven Houston het vliegveld gesloten te zijn vanwege noodweer. Dit was nogal een tegenvaller, vooral omdat je denkt binnen het half uur aan de grond te staan en eindelijk het vliegtuig uit te mogen. Vanwege brandstoftekort moesten we uitwijken naar Dallas om te tanken. Uiteindelijk zijn we met ruim 4 uur vertraging in Houston geland. Gelukkig heeft de immigratiedienst mij weer voor een half jaar in de VS toegelaten, dus kunnen we weer even vooruit. Met de jetlag is het erg meegevallen, wij hebben zelf niet heel veel last gehad en Niels en Anne hebben alleen de eerste nacht wat onrustig geslapen. Misschien scheelt het een hoop dat ze overdag geen enkele keer meer in slaap zijn gevallen, iets waar ze vorige keer wel last van hadden! De eerste week zijn Niels en Anne thuisgebleven en de week daarop zijn ze weer bij Childrens Courtyard begonnen. Vanwege de vakantie zijn er nu allerlei summercamp activiteiten. Niels gaat 3 hele dagen en Anne 3 halve dagen. Anne is op aanraden van haar leidster gelijk doorgeschoven naar pre-kindergarten, dus ze is bij haar klasgenootjes van voor de vakantie gebleven. Ze is dus weer één van de jongsten en begint komend schooljaar al met het aanleren van letters en cijfers. Dit lijkt allemaal erg snel, maar in Amerika beginnen ze eerder met dit soort zaken aan te leren, en Anne vindt het prachtig. Daarnaast heeft ze nu als leraar "mister Kain", waar ze nogal gek op is. Niels zit nu in een ander gebouw bij de "grote" (school)kinderen. Minstens 1 keer in de week maken ze een uitstapje (zwembad of museum) en de rest doen ze leuke thema's. Hij vindt het leuk om bij Shannon (onze babysit) in de klas te zitten maar moet wel weer aan het Engels wennen. Gelukkig heeft hij hier een paar weken de tijd voordat half augustus het echte schooljaar begint. Zelf ga ik bij de uitstapjes mee als begeleider, volgende week gaan we naar het Childrens Museum, Anne kan dan die dag ook mee met Niels zijn klas.
2
8 september 2002
De eerste week weer thuis vielen we gelijk midden in de feestelijkheden want 4 juli wordt independence day (onafhankelijkheidsdag) gevierd. S'Morgens zijn we naar de parade van The Woodlands geweest, tijdens deze grote optocht met praalwagens krijgt iedereen die wat binnen de gemeenschap doet (brandweer, politie maar ook sportverenigingen en scholen) de kans om zich te presenteren en te laten zien hoe trots ze zijn Amerikaan te zijn. Vooral na de aanslag van 11 september leeft dit erg sterk. Dus veel nationale kleuren en veel vlaggetjes gezwaai. Vanwege de vele gratis vlaggetjes deden Niels en Anne vrolijk mee, maar het leukste vonden ze het snoep dat werd uitgedeeld! Niels was wel behoorlijk onder de indruk van een groepje mariniers. Toen deze langsliepen zei hij: "hé, daar zijn de thunderbirds!" S'Avonds zijn we naar het grote vuurwerk geweest in het centrum van de woodlands. Hier gaan enorm veel mensen naar toe, de meesten uitgerust met klapstoeltjes en koelbox. Ze blijven dan bijvoorkeur zitten naast hun auto op het parkeerterrein (hoef je tenminste niet te lopen), of nog beter in de achterbak van hun pickup truck. Wij zijn echter alleen met stoeltjes voor Niels en Anne en een plaid voor ons zelf erheen gegaan, en hebben een goede plek uitgezocht (dit was overigens niet op het parkeerterrein)., en hebben genoten van het overweldigende vuurwerk.
3
8 september 2002
Omdat het overdag toch wel wat warm is om allemaal buitenaktiviteiten te ondernemen (afgezien van bezoeken aan het zwembad en het strand) zijn we op een zondagmiddag naar het circus in het compaq center geweest. Dit was een enorme show met optredens in 3 ringen tegelijkertijd. Er was zoveel te zien, Niels en Anne waren behoorlijk overdonderd en wij waren ook erg onder de indruk. Voor dat we naar het circus gingen zijn we nog naar IKEA geweest om Niels zijn verjaardagsgeld uit te laten geven aan een reusachtige slang. Sinds Niels geld voor zijn verjaardag heeft gekregen is hij gek op geld, hij koestert zijn portemonnee met zijn dollars, en af en toe neemt hij uitgebreid de tijd om zijn geld te bestuderen en te tellen!
Een dagje strand is ook altijd wel lekker met warm weer, daarom zijn we op een andere zondag weer eens in Galveston in het state park geweest. Het water was zalig warm en er was nauwelijks stroming, dus konden we lekker zwemmen, golven springen en gewoon zitten. Omdat het zo warm was op het strand zaten heel veel mensen gewoon in de branding met elkaar te praten. Het strand op een mooie zondag hier is niet te vergelijken met Nederland. In tegenstelling tot de ellenlange files en overvolle stranden is het hier lekker rustig op het stand! Het is ons zo goed bevallen dat we over enkele weken een lang weekend naar Port Aransas gaan, waar een een huisje aan het strand hebben geboekt.
Zoals al gemeld is de zomer warm. De meeste Texanen klagen over het weer, maar wij vinden het prima uit te houden. In Nederland zijn de huizen en meeste auto's niet ingericht op temperaturen van 35 graden, maar vanwege de overal aanwezige airco is het goed uit te houden. Daarnaast ga ik enkele keren per week met Niels en Anne naar één van de vele zwembaden hier in de Woodlands. Anne durft inmiddels onder water en Niels heeft zichzelf al zwemmen geleerd en kan gewoon in het diepe zonder hulpmiddelen zwemmen. Helaas is de dagelijkse opening van de zwembaden half augustus alweer voorbij omdat dan de scholen hier alweer beginnen. Een week voordat de scholen hier weer beginnen ben ik met Niels naar de kennismakingsmiddag op Buckalew Elementary geweest. Op deze middag hadden we de kans
4
8 september 2002
om de school te bekijken, de lerares te ontmoeten en Niels zijn klasgenootjes. Niels was erg blij dat zijn vriendje Shawn bij hem in de klas zat. Zijn klas heeft 20 leerlingen en de lerares schijnt één van de besten te zijn, dus hij heeft veel geluk. Hij gaat vanaf volgende naar school van 8.05 uur tot 10.55 uur, dus nog geen 3 uur per dag. Toch schijnen ze nog heel wat te gaan leren, en ook huiswerk mee te krijgen voor thuis. Aan goede materialen is ook geen gebrek. Dat doen ze heel handig hier, aan het begin van het schooljaar koop je voor 43 dollars een pakket met schoolspullen, dit lever je vervolgens in de klas in zodat de klas voor het hele jaar voldoende spullen heeft. Maar goed, als het meezit gaat Niels dit jaar leren tellen tot 100, leren optellen, aftrekken en beginnend lezen. Daarnaast wordt natuurlijk ook aandacht besteed aan de zaken die je als Amerikaantje en Texaantje hier hoort de weten, zoals volksliederen en trouw zweren aan de vlag. Voor de liefhebber(s): meer informatie over Niels zijn school op http://www.conroe.isd.tenet.edu/schools/buckalew.htm.
5
8 september 2002
Om de schoolvakantie waardig af te sluiten zijn we een lang weekend op Port Aransas (Eiland voor Corpus Christi) geweest. Hier hadden we een appartementje aan het strand met een terrasje met uitzicht op de duinen. We hoefden alleen maar even een duinenrij over te steken en we zaten op het strand. Hier hebben we lekker een paar dagen op het strand gezeten en in zee gezwommen. Het water was weer heerlijk warm, er waren goeie golven voor golfjespringen en de pelikanen vlogen over ons hoofd. Ook was het leuk om vanaf de boot de dolfijnen uit het water te zien springen! Ook zijn we in het Texas State Aqarium in Corpus Christi geweest. Dit was erg de moeite waard en tot onze grote verassing kwamen wij hier Niels zijn vriendje (ja, Shawn weer) met ouders tegen, die hetzelfde idee als ons hadden gehad. Over toeval gesproken op ruim 4 uur rijden van huis. Ook konden we nu een keer s'avonds lekker buitenzitten, met een lekker zeewindje en (heel belangrijk) zonder alle insecten (vooral muggen) die ons s'avonds in the Woodlands komen belagen. Jammer was wel dat we nu net Alex misliepen die met zijn schip net in Houston was aangekomen en ons wilde trakteren op haringen. Helaas belde hij wat laat, namelijk toen we al bijna in Corpus Christi zaten! De haringen zullen tot de volgende keer moeten wachten. René 40 jaar En jawel hoor ook voor René is de grote vier - nul bereikt. Het werd een verjaardag in kleine kring en gepast gevierd. Niels en anne waren samen met Marjolein al een week in de weer om kadoos in te pakken. Ze hadden speciaal voor mij een taart gebakken. Het uitblazen van de kaarsjes was niet gemakkelijk. Tijdens het diep inademen, met vereende krachten, kwamen de vlammen al onze kant op en gingen al uit (of was het toch de airco die aanging?) Verder was het net als voor de meeste amerikanen een gewone werkdag. Het werk is de laatste tijd niet zo geweldig. De projectdirekteur waar ik aan rapporteer, was de laatste tijd zwaar onder druk gezet en heeft er het bijltje bij neergelegd. M et als neveneffekt dat ik blijkbaar al mijn projekten kwijt raak en hij nu mijn werk gaat doen. Als toetje wordt de nieuwe projektdirekteur mijn oude chef die mij in het verleden, met de laatste reorganisatie, aan de kant heeft gezet. Als ex-pat heb je hier weinig grip op. Alles was zo'n beetje vanuit Leiden bekokstoofd. De toekomstperspektieven zijn op het moment op zijn zachts gezegd ietwat beperkt. Voorlopig genieten we lekker van de zomer. Af en toe een zwembadje op blazen, barbequen in de tuin terwijl de kolibrietjes (humming birds) je om de oren vliegen en er zomaar opeens een slangetje in de azaleas achter je ligt. Gelukkig geen giftig beest.
6
8 september 2002
De zomer loopt nu op zijn einde en het lijkt wel of inderdaad net na labour day de temperaturen iets naar beneden gaan. Reden genoeg om afgelopen weekeinde uit kamperen te gaan. We zijn naar een state park bij lake Livingston gegaan. Een uurtje rijden ten noorden van hier. Met onze cooler vol met ijs, klapstoeltjes, extra eettent met gaas tegen de muggen leken we op al op echte amerikanen. Helaas ging 's nachts de temperatuur toch niet naar beneden en bleef het rond de 30 graden. Nu zijn we tegenwoordig wel wat gewend, maar dit was toch wat teveel. Thuis is het niet erg om buiten wat te zweten. Je kan altijd douchen en binnen in de airco gaan zitten. In het park was de enige airco die in je auto. We hebben er nog even aan gedacht om net als in de nissan reclame om dan maar wat rondjes in het park te gaan rijden. Omdat Anne wel redelijk sliep hebben we dit plan maar laten varen. We proberen het nog wel eens in het najaar. Dat was het voor nu, tot de volgende keer! René, Marjolein, Niels en Anne
