Van de voorzitter De meesten van ons, waaronder ik mezelf ook mag scharen, willen er nog niet aan... langzaam maar zeker loopt de zomer op zijn eind. Hij heeft ons gemiddeld veel gras en weinig strandweer gebracht. En toch... als ik dit schrijf is er nog een kans op een mooi nazomertje. De greenkeepers hebben in ieder geval sinds jaren niet zoveel maaiwerk mogen verrichten, en zijn dan ook een ervaring rijker en een slijpmachine armer. Maar gras onder een balletje op de fairways blijft toch ook een leuke ervaring. Uit Uw aller naam mocht ik enkele weken geleden de honneurs waarnemen op de Hilversumse. Haar 100 jarige bestaan resulteerde in een uitnodiging aan de voorzitters van alle Nederlandse clubs om een dag de baan te lopen zoals zij ook op het "Open" gespeeld wordt. Men startte dus 160 voorzitters weg, en tot onze niet geringe verbazing was de klus binnen 5 uur en 15 minuten geklaard en had een ieder zonder noemenswaardige wachttijden de 18 holes gerond. Waarvoor nog eens en welgemeend " chapeau!" Verder mogen bestuur en commissies zich verheugen in een goed verlopen zomerprogramma. Zoals gebruikelijk betekende dat voor de een meer inspanning dan voor de ander, maar alles verliep in een goede en gemoedelijke sfeer. En een mooie opkomst voor de georganiseerde wedstrijden mag zeker als een groot compliment worden gezien voor Jan en de zijnen. Tot besluit wens ik U allen veel nazomergenot toe op onze mooie groene baan. Uw voorzitter Paul KuipCzn.
Regelvraag 5 Door de R&Hcie Tijdens de herenmiddag zijn er twee flights op de negende. De eerste flight loopt op de fairway en de tweede flight heeft kennelijk haast en slaat af met als gevolg dat de bal letterlijk tussen de voeten van de eerste flight komt. Eén van de spelers in de eerste flight wordt zo boos dat hij de bal terugslaat naar de tweede flight. Wat is de ruling? Antwoord: Deze handeling staat exact beschreven in Regel 1-4/4 van de Decisions. Er is hier geen sprake van een oefenslag of het slaan van een verkeerde bal, maar in redelijkheid wordt de speler, die terug slaat, gestraft met twee slagen bij een strokeplay wedstrijd en verlies van de hole bij matchplay. Daarnaast lijkt het me redelijk dat de wedstrijdleiding de boosdoener uit de tweede flight een waarschuwing geeft zodat bij een volgende, vergelijkbare overtreding een dsq zal volgen. Dit staat beschreven in Regel 33-7/8 van de Decisions. Nog een nabrander: En hoe nu verder....? De gevolgen voor Mr. Haast en Mr. Terugtikken zijn duidelijk, maar hoe gaat het spel nu verder?? - indien de eerste flight wacht, dan mag de (te vroeg) afgeslagen hebbende speler de bal plaatsen zo dicht mogelijk bij de plek, waar de bal oorspronkelijk gelegen zal hebben. - loopt de eerste flight door, en dat is het meest waarschijnlijk, dan zal de speler de bal moeten droppen zo dicht mogelijk bij de plek, waarvan hij vermoedt dat de bal gelegen heeft.
Inhoud pagina Krachtslag of slagkracht? 2 Krachtslag of slagkracht? Clubkampioenschap Senioren 2 Clubkampioenschap Van de Overkanter Senioren 2 5 Van de Overkanter Bliksem slaat in op golftas 6 5 Bliksem Een baanslaat metin “mopperelementen” op golftas 6 9 Een Haagse Het baan met avontuur “mopperelementen” 9 13 Het Haagse Wat is er misavontuur met Rosse Stekelstaart 14 13 Wat is er mis Foursome dames met Rosse Stekelstaart 14 Foursomein Machines dames de baan 16 14 Machines in de baan nieuws Wedstrijdcommissie 19 16 Wedstrijdcommissie nieuws Omagolfdag 19 Omagolfdag Matchplay Clubkamp. Dames 20 19 Matchplay Herfst, Senioren Clubkamp. en deDames Yips 23 20 Herfst, Bar en Boos Senioren – 25en de Yips 23 27 Barkunnen Zo en Booos we–nog 25 even doorgaan (6)27 27 Zo kunnen Van de bestuurstafel we nog even doorgaan (6)27 28 Van de bestuurstafel Colofon 28 Colofon Wedstrijdkalender 28 31 Wedstrijdkalender Wedstrijduitslagen 31 Wedstrijduitslagen 31
De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor aangeboden kopij of niet plaatsen De redactie vanteditherschrijven, blad behoudtalzich hetterecht voor en plaatsing tealbepalen. aangeboden datum kopij tevan herschrijven, of niet te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen. Uw volgende clubblad verschijnt eind nov. Inleverdatum kopij 10 november Uw volgende clubblad verschijnt eind nov. de
14 jaargang, Inleverdatum kopij september 10 november 14de jaargang, september
5 5 Druk Druk Drukkerij Drukkerij Langeveld Langeveld & & de de Rooy, Rooy, Den Den Burg Burg
Krachtslag of slagkracht? Door Antoine Kersten Op 8 augustus jongstleden vond de maandbekerwedstrijd over deze zelfde maand plaats. Onder zonnige omstandigheden werd het de bedoeling om de iets wat stevige wind in de baan met stok en bal te trotseren. Mijn flight (Martin Land, Casper Schiphorst en ondergetekende) begon hier voortvarend aan. Met 2 parren en een bogey voor Martin op hole 1 was de toon gezet! Maar ook voor golf geldt dat één zwaluw nog geen zomer maakt. Daar ben ik mij inmiddels ook van bewust. Zo vlagerig als de wind kan zijn, zo verliepen ook onze scores: met parren, bogeys en een enkele streep werden de punten bij elkaar gesprokkeld. Toch stond Martin het meest ‘steady’ in de wind: hij ging uiteindelijk met ruim twintig punten door de turn! Hole 7 kreeg in onze serie in elk geval bijzondere “allure”. Het wisselvallige verloop in de punten en de kwaliteit van de slagen raakte bij Casper ook een sportief-emotionele snaar. Zijn afgeslagen bal op 7 vloog met een beleidsvolle slice richting Ecomare. Uiteraard kreeg zijn driver de schuld. Deze werd daarom op gepaste wijze gestraft: het clubhoofd werd richting aarde verwezen waarna de drivershaft in drieën brak. Als je ’t mij vraagt niet in een bruut tempo. Van een krachtslag was zeker geen sprake. Toch zal van deze situatie zijn geleerd, al is het maar vanwege de €’s. In de turn, en met een gevoel van ‘het gaat maar matig’, begon ik met 17 punten aan hole 10. Ik voelde mij hiermee niet op mijn gemak en wilde ik in elk geval mijn handicap halen.
En elke punt meer zou mooi zijn meegenomen. Met een toenemend aantal parren gebeurde dit ook en vanaf hole 5 kwam er licht aan de horizon, ondanks toch nog een streep en een enkele bogey. Ik wilde vastklampen aan het steady spel van Martin (39 ptn). Uiteindelijk bracht mij dit met 37 punten over de eindstreep. Nog steeds had ik het gevoel erg wisselvallig te hebben gespeeld, maar de 37 puntjes leverden me toch de eindoverwinning met als bonusprijs een maand lang de beschikking over een eigen parkeerplek. Deze parkeerplek went erg snel en voelt als een ware luxe. Inmiddels is deze voorzien van een eigen parkeerbord en dat nodigt in elk geval uit om er in september weer voor te gaan! Onze flight leverde in deze wedstrijd de winnaar van categorie 1 en 2. Een flight met slagkracht? Ja, deze keer zeker! Op naar september!
Clubkampioenschap Senioren Door Ed Eelman Alle clubkampioenschappen zijn belangrijke wedstrijden. Er wordt eenmaal per jaar, twee dagen lang, zonder handicap gestreden om de titel. Het voordeel bij de senioren is dat het jeugdig geweld afwezig is. Tegen die tijd dat onze huidige jeugd aan het seniorenschap begint zijn wij………zeg maar heel oud. Als potentiële kandidaat voor de titel bekijk je het deelnemers veld. Ahum… een paar senioren die we slechts sporadisch tegenkomen tijdens ons gezellig dinsdagochtend gebeuren. Mogelijk hebben ze nog steeds in hun hoofd dat wij senioren uitsluitend met het
putten bezig zijn. Tja het zou zo maar kunnen…. maar dat is toch echt wel verleden tijd. Je leeft naar zo’n wedstrijd toe. Klussen de dag ervoor?… geen sprake van. De spieren moeten twee dagen achter elkaar aan het werk en dat vergt dosering en een vakkundige voorbereiding . Ja – je wordt een dagje ouder ook al denk je dat je het niet voelt. Op de eerste speeldag – zaterdag vroeg aanwezig. Je neemt alle tijd om in te slaan, even chippen en putten en dan de ronde. Het is strokeplay dus één foute hole is een ramp. Gelukkig bleef me dat bespaard, maar ik herinner me wel eens een maandwedstrijd waar ik op hole 4 al een 11 en een 9 achter mijn kiezen had en toen op de green ontdekte dat ik ook nog de verkeerde bal had gespeeld. De eerste dag winnaar met 88 bruto score, maar de tegenpartij zat vlak achter me dus zondag moest er scherp gespeeld worden. De “beste gaan eerst” gaat er bij golf niet altijd in; het is dus de laatste flight waarin je speelt. De eerste ronde weer een steady 44 en de laatste een matige 47. Piet Schuijl de Koog had een sublieme dag score neergezet van 83, maar dat bleek voor hem onvoldoende om dit jaar voor de 4de keer de titel te pakken. De eer om je Senioren kampioen – Heren te noemen staat nu voor beiden 3 maal op het bord. En volgend jaar?… ben nu al met de voorbereiding bezig… je wordt tenslotte dan weer een jaartje ouder.
Van de Overkanter Stamtafel
te pot, de vrije jongens, je kent ze wel, die ze zó in de Quote Top 100 Rijkste Texelaars zouden opnemen. Bij elke wedstrijd zaten ze, hier op het puntje van mijn tafel, minzaam de vier eurootjes in ontvangst te nemen van Overkanters, die de moeite hadden genomen de Teso te nemen. Bij goed gedrag mochten die na een wedstrijdje aanschuiven voor een bitterbal; er zijn er wat over de tafel gerold.” “Waar komen al die putjes vandaan, trouwens?’ Hij keek me meewarig aan. “Nou dat zit zo. Soms waren er feesten
ogen weer eens een bieflapje had doodgebakken. Met een Jutter of wat in de mik werd er op mijn tafel gedanst, geDoor Carper® Diem stampvoet en gehost, soms met de golfschoenen met spikes nog aan, soms met Daar stond ie dan, in de kringpumps en met naaldhakken; je ziet het, loopwinkel, te wachten op een nieuwe ik zit vol met pitchmarks, om in golftereigenaar, onze stamtafel. Ik vroeg nog men te spreken. Man, ze hebben op die aan hem: “Ben jij echt die uit het clubpaal naast me nog staan paaldansen.” huis van de Texelse?”. Hij knikte be“Kortom je had naast je gastheerschap droefd. Mompelde iets van: “dat waren ook een sociale functie?” , probeerde ik nog eens tijden, man”. “Hoezo?”, vroeg op montere toon. “Tsja wat zal ik zeggen, ik. “Heb je even?’, zei hij. “Kijk, ik was dat sociale is er wel een beetje afgegaan, destijds na een zorgvuldige inspectie gein de loop van de tijd. Het zijn allemaal kozen uit het directiemeubilair. Ik zag er kleine groepjes geworden, om stevig, bijna robuust uit, kon tete beginnen rokers tegen nietgen een stootje, verroerde geen rokers, Overkanters die de typivin als er op me gebeukt werd, sche eilandsfeer een beetje zat … ik was een vriendelijke gastwaren, gewend als ze waren in heer voor de voorname persoeen lounge-omgeving verwelnen, die aan mijn tafel mochten komd te worden; neem de moaanschuiven. Tsja, je weet toch biele telefoons en andere sociawel, dat een echte stamtafel ooit le media, waardoor de mensen was bedoeld voor rijke lieden, toch liever niet meer aan mijn artsen, burgemeesters, direcstamtafel wilden zitten. Daarteuren van banken en bedrijven voor zijn er hokjes gekomen, en goed-boerende boeren en met zachte bijna pluche banken buitenlui. Zo werd ook ik bemet hoge ruggen, waardoor je stempeld als ontmoetingsplek bijna uitsluitend ruggenspraak voor de Texelse nouveau-riche, kunt houden, met mooie grote die op gezette tijden hun Overlampen, die een wereldse grankantse maten inviteerden voor deur uitstralen, kortom geknipt een rondje golf.” voor de moderne nieuwe golfer. “Veel meegemaakt zeker?”, proDaar past geen ouwe hobbezak beerde ik voorzichtig. “Dat kan als ik in, waar je op kunt ramje wel stellen, ja. Ik heb wat pestampen, stampvoeten, aan staan kraken op mijn poten, ze kunt raaskallen, moppentappen, ...onze tafel werd door een oplettend lid opgepoetst en wel hebben er aan alle kanten aan teruggevonden in de Achterhoek.... peuk opsteken, ouwenelen. Dus gezaagd, er kon op gesoebat moest ik opkrassen, en zo sta ik worden, er vielen harde woorden hier.” en op zijn tijd werd er wel eens wat on” Ik denk nog eens diep na en besluit en partijen, diners en optredens. Dan der mijn blad, onder de tafel dus, gemet:”Tsja joh, wat een verhaal; ’t ga je werd ik gekoppeld aan een stel andere schoven. Ene Hans de Beer vertelde uitverder goed’” Zegt hij :”Nou ja zeg. Doe tafeltjes. Gingen ze allemaal lekker sluitend aan mijn tafel, de stamtafel, de je nog een bod?” eten, maar wat ongedurige lieden nieuwste golfmoppen, en trouwens ook stampten dan met hun lepels en vorwel andere smaakvolle anekdotes. Die ken op de tafel, als het niet snel gewas er later ook eentje van de gestampnoeg ging, of als de keuken in hun
Bliksem slaat in op golftas Een man werd getroffen door bliksem op een golfbaan in Madison, WI. De politieman die ter plekke kwam vertelde dat hij na 18 jaar dienst nog nooit zo iets verschrikkelijks gezien had.
terwijl zijn trolley op 3 meter afstand van hem stond.
De 75-jarige golfer was met 3 anderen gepensioneerden hun wekelijkse rondje aan het spelen. Het weerbericht had geen regen voorspeld. Op de afslag van de 2de negen begon het te regenen. Toen het in de verte begon te onweren keerden ze om en begonnen naar het clubhuis te lopen. Halfweg schuilden ze onder een boom omdat het erg hard begon te plenzen. Op het moment dat het wat minder hard regende gingen drie terug naar het clubhuis, maar de 75-jarige besloot nog even te wachten onder de boom
De foto’s die meegestuurd werden met dit artikel laten zien dat er niets overblijft dan wat verschrompelde resten van je tas, trolley en alle clubs. De meeste spullen zijn gewoon omgesmolten.
Een paar minuten later werd hij getroffen door de bliksem met nog een club in zijn hand.
Het vreemde was dat er geen enkele schade was aan de boom waaronder hij stond te schuilen. De bliksem ging direct naar zijn tas en clubs.
De les die hieruit moet worden getroffen is dat je ten tijde van onweer je trolley, tas en clubs moet laten staan en jezelf moet distantieren van enige vorm van staal en zeker carbon.
Een baan met ‘mopperelementen’ Interview met Jan Heemskerk. Door Rob Maaswinkel Het is een hele eer om Jan Heemskerk te mogen interviewen. Eigenlijk zou alleen Jan, als professioneel redacteur van ons golfblad, interviews van dit kaliber mogen doen. Maar Jan kan toch moeilijk zichzelf interviewen. We spreken af in het clubhuis. Een potje golf vooraf zit er niet in. Jan is thuis van een stoel gedonderd en is geblesseerd. Ik ga er goed voor zitten; je spreekt niet iedere dag een man die alles weet van naakte vrouwen en de mooiste golfbanen. Toch begin ik met een andere vraag die op mijn lippen brandt. We weten immers allemaal dat Jan vreselijk kan mopperen tijdens een rondje golf. En toch gaat hij steeds maar weer de baan weer in. Ik vraag hem hoe dat zit. “Het is een haat liefde verhouding. Ik kan vreselijk genieten van uitdagend ontworpen en mooi gelegen golfbanen, van groene fairways en strakke greens maar ook van het spirituele element van golf. Ik ben een groot liefhebber van de sport en alles wat ermee te maken heeft. Ik heb thuis zelfs even een proefabonnementje genomen op Sport 1 om de Ryder cup te kunnen volgen (daarna zeg ik het snel weer op, hoor). Maar ik kan me ook vreselijk ergeren aan bijvoorbeeld mijn eigen slechte spel. Ik speel nu 30 jaar golf en ik zou zo langzamerhand wel moeten weten hoe je een swing of een chip maakt. Dan mopper ik op mezelf en natuurlijk overdrijf ik dat soms ook wel eens een beetje. Daarnaast bevat de baan op Texel veel mopperelementen.” Jan doelt op het onderhoud van de baan. “Een fairway met hobbels en kuilen, dat hoort toch niet?” Ik merk aan hem dat het hem ernst is. Daar is wat Jan betreft nog veel te verbeteren.
“Texel?”, vraag ik. “Ik ga hier nooit meer weg. Die open houding en sfeer ben ik op geen enkele baan in Nederland tegen gekomen.” Jan en Gemmie kochten in 1997 een huis op de Krim om het lawaai van het toenemende verkeer in Alkmaar te ontvluchten. Jan werd meteen lid van de Texelse. “Ik weet nog hoe ik de eerste keer in het clubhuis kwam. In een ‘hoekie’ aan de
bar stonden Piet W. Schuil en Rein Zandee met elkaar te praten over ‘slippies roken’. Ik verstond natuurlijk dat ze aan slipjes roken. Ik was als toenmalig hoofdredacteur van de Playboy wel wat gewend, maar spitste toch even mijn oren.”Als ze vers benne, trekke ze krom” zei Piet erachter aan. Ik heb toen vreselijk gelachen”. Jan gaat verder: “in 2005, ik was drie jaar ge-
pensioneerd, verkochten we ons huis in Alkmaar en een paar maanden later kochten we ons huis in De Cocksdorp.” Jan en Gemmie kennen elkaar inmiddels 54 jaar en zijn helemaal geland op Texel. Jan werkte jarenlang als dagbladverslaggever voor kranten in Den Haag, Rotterdam en Amsterdam. Was daarna verslaggever en later hoofdredacteur van ‘Panorama’ (van 1968 tot 1981). “De linkse pers deed altijd een beetje minachtend over de Panorama en later over de Playboy. We hadden net een heel boek over de tijdens het apartheidsbewind in Zuid Afrika omgebrachte Steve Biko gepubliceerd in 4 achtereenvolgende Panorama’s, toen ik in een column van Renate Rubinstein, in Vrij Nederland, las dat de Nederlandse pers te weinig aandacht aan Biko had besteed. Ik stuurde haar die laatste 4 Panorama’s. Nooit meer iets op gehoord natuurlijk.” Jan wist in 1966 al dat hij voor Playboy wilde werken. Hij smulde van het gesprek in de Amerikaanse Playboy van de zwarte redacteur Alex Haley (later de schrijver van de serie ‘Roots’) die de fascistenleider George Lincoln Rockwell interviewde en van de interviews met Martin Luther King en Jimmy Carter. “En gewoon 13 of 14 pagina’s hè, geen korte interviewtjes!” Jan vertelt er zichtbaar met veel passie over. “Playboy had in de jaren zeventig een oplage van maar liefst 7 miljoen stuks! Ik was net gestopt als hoofdredacteur bij de Panorama, toen in 1981 de Playboy uit de VS langs kwam om op verzoek van de VNU ook een blad in Nederland op te zetten. Ik hoefde geen verstand van lekkere wijven te hebben (dat had ik niet) en had een prima achtergrond bij Panorama. Ik kreeg bij
Een baan met ‘mopperelementen’ - vervolg Playboy in Amerika mijn opleiding. Van Hugh Hefner leerde ik te zoeken naar de ‘girl next door’. De gewone gezonde meiden dus. Dat deed ik overigens niet zelf hoor, maar ik sprak wel altijd met ze. En verder: behandel de meisjes als prinsesjes, besteed aandacht aan ze, bewaak de grens tussen stijlvol en ordinair en ‘last but not least: don’t put your pink in the company’s ink’. Ik heb me eraan gehouden, kreeg geen verstand van vrouwen maar leerde wel de psyche van de vrouw beter begrijpen, althans dat deel dat ze uit de kleren doet gaan. Het is namelijk een bevestiging voor hun schoonheid. Onze vraag om naakt te poseren, vertaalden zij als: oh, ik ben dus wèl mooi!” Vanaf het begin begon Playboy ook met bekende Nederlandse dames. De edities met Adèle Bloemendaal, Patricia Paay, Sylvia Millecam en Viola Holt zijn bijna legendarisch. Hoe kwam je van de Playboy bij Golf Magazine? Jan: “We (uitgever Meinard Carper en ik) bedachten de Playboy Golf Academy (PGA) en organiseerden jaarlijks een wedstrijd op de Kennemer met mooie prijzen, redevoeringen, een goed diner en natuurlijk met playmates en modellen. Reken maar dat het een succes was. Ook speelden we met een Playboy team mee in de bedrijvencompetitie en we organiseerden golfreisjes voor onze adverteerders. In die omgeving leerde ik de hoofdredacteur van Golf Magazine, Jan Kees Kokke, kennen en zo werd ik in 1989 hun vaste columnist en redacteur. Dit jaar moet ik nog 8 dagen naar Marokko en een week naar Spanje. We spelen en bespreken dan soms 2 banen per dag.” We dwalen een beetje af als ik hem zeg dat hij het leven heeft geleid dat
velen zich zouden wensen. Hij vertelt met plezier over zijn reisjes met mooie meiden. Hoe de terreinknecht in Mexico keek toen hij voor de foto 2 damesteams (met modellen) shirtjes liet ruilen. En hoe hij in Madrid stervoetballer Hugo Sanchez ontmoette. “Hij vroeg aan mij permissie om met een van de meisjes uit te gaan. Ik zei hem dat het goed was als ze maar op tijd thuis zou zijn. Ze moest de volgende dag werken. Met vrijwel alle meisjes en vrouwen heb ik een goede
veel zink en zink verhoogt de sperma productie.” Maar verder is Jan, zoon van een verzekeringsagent, eigenlijk een gewone man gebleven. De huisschilder, die in de gaten kreeg dat er wel erg veel bunny’s van Playboy rondslingerden in hun Alkmaarse huis, reageerde verontwaardigd toen hij hoorde dat Jan hoofdredacteur van de Playboy was: “En dan woont hij in zo’n gewoon huisje?” De schilder had zich bij de baas van de Playboy toch minstens een kast in Vinkeveen en een dure sportwagen voorgesteld. Jan schreef op Texel het jubileumboek ‘Het Rijk van Eierland’, een boekje met Texelse limericks en een verhaal over de Dooiemanskuul voor het boek De Mythe van Texel dat in november uitkomt. De laatste limerick van zijn hand is van eergisteren. Het vocht van de druipende oester Smaakte naar spatbord-ontroester En die sexreputatie? Naar eigen taxatie Is de oester geen erectie-booster Ik fiets naar huis met een vette glimlach om mijn mond. 6 september 2010. Een wijze les van Jan: “don’t put your pink in the company’s ink”.
relatie gehouden. Patricia Paay kwam soms gewoon een bakkie koffie halen op de redactie.”. Toch is Jan zelf nooit een playboy geworden, hooguit een beetje ondeugend. “Afgelopen weekend heb ik nog een erotisch getinte speech over oesters gehouden. Oesters bevatten
Het Haagse avontuur Door Jaap Vogel Maandag 9 augustus reisden 24 leden van de “Texelse”vanuit diverse richtingen af naar de Koninklijke Haagsche Golf en Country Club. Een mond vol aan naam maar met recht. De entree was al koninklijk, via een oprijlaan naar een royaal parkeerterrein. Dan lopend naar het clubhuis, een fraai oud gebouw met allure. De “echte Texelaars” hadden een bootje eerder genomen dan gepland en waren dus ruim op tijd aanwezig. Rond elf uur waren ook de “overkanters” allen present. Start met koffie of thee met een heerlijk puntje “Haagsche kak”. Allen present betekende voor Jan dat die zich vanaf dat moment ook kon overgeven aan wat oefeningen op de driving range (ballen waren inclusief) en de put-
ting green. Toch in zijn algemeenheid wel een beetje gespannen sfeertje. Wat stond ons te wachten, hoe zou de baan zijn, lukt straks mijn eerste afslag enz.. Het weer was in elk geval prachtig, weinig wind en een heerlijk zonnetje zorgden voor optimale golf condities. De eerste afslag was om twaalf uur, dus rond half twaalf bewoog een ieder zich richting caddy master. Ook hier had Jan alles geregeld. Iedereen een score kaart,
en bij de start kreeg een ieder zijn permissie kaart voor aan de tas. De start werd keurig begeleid door de Marshall die er voor zorgde dat er niet te vroeg afgeslagen werd. Toen al werd duidelijk dat deze baan echt heel bijzonder is. De hoogte verschillen zijn zo groot dat je elkaar soms echt uit het oog verliest. Oppassen dus. Vanaf de tee box van hole 1 had je een prachtig uitzicht over een flink deel van de baan. Een onwaarschijnlijk mooi duin landschap ontrolde zich voor je. Prachtige kleuren, mooi kort geschoren fairway’s omgeven door een mooie oude duinen begroeiing. Gaandeweg ons rondje kwamen we er achter dat dat nog maar de opmaat was van wat deze baan te bieden heeft. Alle onderdelen van de baan waren prachtig groen (wat een voorrecht toch als je overal sproeien mag) maar er
was werkelijk geen stukje vlak terrein te bekennen. En dan de greens. Veelal gelegen op een wat hoger niveau waren ze “vuil” glooiend, razend snel en de vlag vaak op de rand gestoken zodat je als je iets te hard putte je de bal
beneden terug vond voor een nieuwe chip van een meter of vijf. Maar mooi, mooi, onwaarschijnlijk mooi. En best wel zwaar om te lopen. De te overbruggen hoogte verschillen deden meer denken aan de Ardennen in Belgie dan aan een Hollands duin landschap. De meeste flight’s hebben er dan ook wel vijf uur voor nodig gehad. Maar het was vijf uur genieten. Na afloop op het ruime terras even bijkomen met een welverdiend drankje. Daarna even opfrissen, scores inleveren en ervaringen uitwisselen. Tot slot nog een heerlijk hapje eten met koffie toe. En toen was het tijd, tijd om te zorgen dat de laatste boot gehaald werd. Een prachtige dag op De Koninklijke Haagsche was ten einde. Jan Bloem, ik weet zeker dat ik namens iedereen die mee was spreek als ik zeg : “Fantastisch georganiseerd, tot in de puntjes geregeld en zeker voor herhaling vatbaar”, bedankt. Tijdens de maaltijd was er ook nog een prijsuitreiking. Ook daar had Jan voor gezorgd via een paar sponsors, en volgens mij, een greep in zijn eigen kelder. Daarbij bleek nog eens hoe lastig de baan voor ons was. Ik zelf mocht me tot mijn verrassing met 29 punten overall winnaar noemen. Ed Eelman, Jan Kager en Piet Schuil (DK) verdeelden de prijzen bij de Heren en Gerda Bloem, Josje Eelman en Bep Boumans deden dat bij de Dames. Longest drives Carla Kager en Antoine Kersten en de neary’s voor Gerda Bloem en Wil Homan. Sponsoren waren Golfschool Texel, De Gele Lis, de Rog en zoals gezegd organisator Jan Bloem. Jan, nogmaals geweldig bedankt voor deze onvergetelijke dag.
Wat is er mis met de Rosse Stekelstaart? Door Reynier de Graaff Als altijd oplettende amateurgolfer speel ik maandag, 26 juli op de Texelse. Met mijn zwager, u weet wel, van die gitaar en Muirfield. Acht holes hadden we achter de rug, waarbij niets mij was ontgaan. U kent het wel. Pitchmarks, divots, droogte, sigarettenfilters, bloeiend straatgras, gebroken tee’s, zwerfvuil, om zorg vragende bunkers, maar ook mooie wolkenluchten, ratelaars, waterlelies, torenvalken en zwaluwen scherend over de greens. En dan in de vijver tussen hole 9 en hole 1: Wat zwemt daar? Duidelijk zichtbaar door het heldere licht: een Rosse Stekelstaart Dat wisten wij op dat moment natuurlijk nog niet. Een prachtige eend met een helblauwe snavel, een roestbruin lijf en een wit-zwarte kop. Mijn kennis van de vogelwereld is meer op Veluwse vogelsoorten gestoeld. Met de goudvink, de kuifmees en de zwarte- en groene specht heb ik absoluut geen moeite om te herkennen. Maar een Rosse Stekelstaart, die had ik nog
nooit gezien. Nu heb ik het geluk dat ik Pieter Duin ken. Vogelkenner zou zijn beroep kunnen zijn. Hij weet alles over vogels. Met de gedachte iets bijzonders ontdekt te hebben, belde ik direct (ik weet dat het in de baan niet mag) Pieter op en legde hem uit wat voor een eendensoort ik nu weer had gezien. Meestal stapt Pieter direct in de auto om iets bijzonder in het vogelrijk, met eigen ogen te aanschouwen. Nu kreeg ik een sms-je met de tekst: Een rosse stekelstaart, een z. g “escape”. Een “escape” dat is in de vogelwereld iets waar je niet mee te koop loopt. De fazant, de nijlgans, de mandarijn eend zijn het ook. Door mensenhanden uitgezette en verplaatste vogels. De rosse stekelstaart, u merkt al dat ik hem als eenvoudige vogelkenner al niet meer met hoofdletters schrijf, is namelijk door de Britten in de jaren ’50 , vanuit Noord Amerika, naar Engeland gehaald en daar uitgezet. Zijn probleem is dat hij zich met de zeldzame Witkopeend in Zuid Europa, hybridiseerde. Een verbastering. Dom, want nu wordt hij met de nek aangekeken en bestreden. Zo´n mooie eend en dan dit lot toebedeeld. Was hij nu maar op eigenhoutje hier naartoe gekomen en weer vertrokken zoals de Sneeuwuil en Brilzee-eend. De mens zorgde voor de Amerikaanse eik, de Japanse oester en nu de rosse stekelstaart in Nederland. Tja, wat moet je ervan denken!
Foursome dames Door Carla Kager, één van de vier winnaars. Zondag 25 juli, heerlijk golfweer, weinig wind en een zonnetje, wat wil een mens nog meer, o ja een gezellige flight. Nou alles hadden we wat we maar konden wensen!!!. Gezellig met Janneke en Joke, de baan in – onze tegenstanders van vorig jaar. Zij wonnen toen van ons omdat ik op hole 18 de bal het water insloeg. Als 3e dames flight gingen we om 9.15 uur van start, de eerste 9 hole's gingen kl......... Bij de turn zei Thea tegen mij, kom op we moeten toch minstens onder de 100 eindigen. De eerste 9 hadden we al 52 slagen!!!! Gelukkig voor ons liep het bij Janneke en Joke ook niet op rolletjes. Wij moesten zelfs alle 4 regelmatig naar onze bal zoeken, niets voor ons, normaal slaan we toch echt rechter, maar met de baan zoals die er bij lag, de bal bleef rollen en ging te pas en onpas links of rechtsaf, kon dat haast niet anders. De greens waren gelukkig wel groen. In het clubhuis aangekomen, bleek dat we net als vorig jaar exact hetzelfde aantal slagen te hebben gedaan (98), maar vanwege de 6 op hole 17 van Janneke en Joke mochten wij dit jaar de 1e prijs in ontvangst nemen. Wij hopen in 2011 weer tegen elkaar te mogen "vechten" en zijn benieuwd of we dan een echte winnaar hebben, al is het maar tussen ons vieren!
Machines in de baan Door Piet Bolier Waarom zijn er zoveel verschillende machines in de baan? Maaimachines De meest gebruikte is de maaimachine waarmee de greens worden gemaaid. Dit zijn de belangrijkste gedeeltes van de baan waar de meeste punten gewonnen of verloren worden. De bal moet hier optimaal kunnen rollen en de grasmat moet daardoor kort en egaal zijn. Hier wordt een uiterst precies ingestelde machine voor gebruikt die het gras, op de Texelse, 4 mm hoog maait. De greens worden in het groeiseizoen dagelijks gemaaid. Voor de foregreens wordt een machine ingezet die iets minder precies maait op een hoogte van 10 mm. De fairways worden met een vergelijkbare machine gemaaid op een hoogte van 15 mm en het gras van de fairwayrough mag 40 mm hoog worden. Al deze machines zijn uitgerust met een zogenaamde kooimaaier,die erg kwetsbaar is voor rommel die tussen de messen kan komen. De messen worden daardoor minimaal eens per jaar geslepen, wat een kostbare zaak is. Tijdens het slijpen worden ze ook weer gebalanceerd zodat ze niet alleen het gras goed, maar ook regelmatig maaien. De rough wordt een paar keer per jaar gemaaid met een zogenaamde cirkelmaaier. Kooimaaiers zijn hiervoor ongeschikt en te kwetsbaar. Speciale machines Verticuteermachine Deze wordt enkele malen per jaar ingezet op vooral de greens en in mindere mate de andere baanonderdelen. Deze machine kamt als het ware de grasmat uit, waardoor alle dode en los-
se materiaal en b.v. mos en onkruid wordt verwijderd. De wortels krijgen meer lucht en doordat ook de grassprieten worden aangepakt wordt het gras geprikkeld om nieuwe wortels en scheuten te vormen. Daardoor ontstaat op termijn een vollere en sterkere grasmat. Deze bewerking geeft wel eens ergernis bij de spelers omdat de green vaak even wat slechter bespeelbaar is, maar op langere termijn wordt de grasmat alleen maar vlakker en sterker. Doorzaaimachines Na het verticuteren wordt er nieuw gras ingezaaid, we noemen dit doorzaaien, omdat dit in de bestaande mat wordt gedaan. Deze machine maakt sleuven in de grasmat waarin gras wordt gebracht. Doordat daarna dressgrond wordt opgebracht en ingesleept, wordt dit gras afgedekt en kan het in een nieuwe grond fris ontkiemen en opgroeien. Beluchten Hiervoor zijn minstens drie verschillende machines. De meest eenvoudige is een zogenaamde schlitter. Deze machine is voorzien van 30 cm lange messen die sleuven in de grond maken. De wortels van het gras worden daardoor geprikkeld om nieuwe uitlopers te maken en er komt ook meer lucht in de bodem. Deze machine is ooit samen met de gemeente en het vliegveld gekocht omdat alle gebruikers deze machine maar enkele malen per jaar nodig hebben. De gemeente voor de sportvelden en het vliegveld vooral voor de start- en landingsbanen. Vaker wordt er belucht met een machine die is voorzien van dichte of holle pijpen van 20 – 40 cm lang.
Deze zitten als het ware op een rol achter de tractor en worden de grond in gedreven. De gaten variëren van 5 – 15 mm doorsnee, afhankelijk van het baanonderdeel. Op de green vaak met wat dunnere pennen, op de fairways mogen ze wat dikker zijn. Dressen/ bezanden De ontstane gaten worden direct na de bewerking opgevuld met zand of zogenaamde dressgrond. Afhankelijk van wat de baan op dat moment nodig heeft wordt gekozen voor een mengsel van zand met een deel compost. De hoeveelheid compost varieert van 5 – 20 %. Na het opbrengen van deze grond wordt dit uitgesleept met een fijn net, zodat het goed wordt verdeeld en de mat weer snel egaal wordt. Dan wordt er weer doorgezaaid. Overige Naast deze meest gebruikte machines zien we regelmatig de kunstmeststrooier in de baan om de grasmat van de broodnodige voeding te voorzien zodat ze beter groeit, niet alleen in de lengte, maar ook voor de ontwikkeling van nieuwe groeisprieten en wortels. Met de spuitmachine tenslotte worden ongewenste gewassen bestreden, vloeibare mest opgebracht en middelen om het gras betere bestand te maken tegen de droogte, schimmels en andere gevaren die een goede ontwikkeling van de grasmat belemmeren. Tenslotte Deze machines krijgen in de winter een grote onderhoudsbeurt zodat ze in het seizoen weer optimaal ingezet kunnen worden. De levensduur is afhankelijk van gebruiksintensiteit en gevoeligheid en varieert tussen de 3 en 10 jaar.
Wedstrijdcommissienieuws Door Jan Bloem Prijsuitreikingen. Uw wedstrijdcommissie organiseert jaarlijks in totaal ongeveer 170 wedstrijden. Zoals gebruikelijk bij wedstrijden leveren deze allemaal een winnaar (m/v) of winnaars (ook m en/of v) op. De wedstrijdleiding probeert zo snel mogelijk na binnenkomst van de laatste deelnemers in een soort ceremonie deze winnaars en bijna-winnaars bekend te maken en de bijbehorende prijzen uit te reiken. We noemen deze ceremonie daarom “De prijsuitreiking”. Redelijk wat deelnemers aan onze wedstrijden maken deze happening helaas nooit mee. Daar zijn redelijk plausibele verklaringen voor. Je start bijvoorbeeld in één van de eerste flights, je speelt vervolgens als een krant en dan moet je, als het een beetje tegenzit, bijna 2 uur in het clubhuis zitten wachten op een ceremonie waar jouw naam in het beste geval genoemd wordt als kandidaat voor een aanmoedigings- of poedelprijs. Geen aanlokkelijk vooruitzicht. Als wedstrijdcommissie hebben we enigszins begrip voor onze deelnemers die dan besluiten om de prijsuitreikingen niet af te wachten. Toch doen we een dringend beroep op al onze deelnemers om zoveel mogelijk deze ceremonie wel bij te wonen. Stel dat u, mogelijk bij hoge uitzondering, een geweldige wedstrijd speelt, bij de winnaars hoort en een prijsuitreiking met 5 personen (2 wedstrijdleiders en 3 prijswinnaars) mag bijwonen…… Tijdens onze commissievergaderingen staat dit onderwerp regelmatig op de agenda. Allerlei ideeën over alternatieven passeren de revue. Een origineel
idee is bijvoorbeeld de organisatie van jaarlijkse feestelijke “kampioenenavond”. Alle clubkampioenen zouden die avond in het zonnetje gezet kunnen worden. Wij willen graag uw mening hierover en/of andere meer of mindere geniale ideeën horen. Graag een reactie naar
[email protected] Onweer. Augustus 2010 heeft de golfbaan Texel naast ruime regen ook diverse onweerbuien gebracht. Het lijkt niet erg spannend om u nu weer met gedragsregels op de Texelse golfbaan tijdens onweer “lastig te vallen”. Ed Eelman kwam op internet een bericht met foto’s over schade aan een golfkar en golfer door blikseminslag tegen. De bijbehorende foto’s verlichten mijn zorgen over mogelijke onbekendheid over hoe te handelen bij onweer bij onze leden niet. Neemt u s.v.p de aanwijzingen van de wedstrijdleiding tijdens onweer serieus en breng uzelf zo snel mogelijk zonder golftas in veiligheid in clubhuis of één van de schuilhutten. Een club mopperende wedstrijdgolfers in het clubhuis is toch te verkiezen boven een door bliksem getroffen golfer. Personalia. De wedstrijdcommissie is weer compleet. Hélène van Wijhe vult de vacature in ons team op. Adri Huiding is een nieuwe zakelijke uitdaging aangegaan. Daardoor heeft hij helaas geen gelegenheid meer om de herenmiddagen te helpen organiseren. Bert Liefting gaat Adri vervangen. Adri, zeer bedankt voor jouw humoristische, licht Utrechts getinte herenmiddaginbreng.
Omagolfdag Door Eveline Kleyngeld, organisatie landelijke Omadag Zojuist hebben wij een zeer geslaagde finale gespeeld van de landelijke Omagolfdag. U hebt aan het welslagen van deze 13e editie een grote bijdrage geleverd door het meedoen aan de voorrondes. Helaas konden niet alle deelnemende clubs een afgevaardigde sturen naar de finale i.v.m. vakanties. Volgend jaar hopen we op een nog grotere deelname. Wij danken u ook heel hartelijk voor uw financiële bijdrage voor SOSKinderdorpen. De bijdragen van de 46 deelnemende verenigingen uit de voorrondes, uiteenlopend van € 30,- tot €700,--, samen met de opbrengst van de finale en verloting bedroegen in totaal het recordbedrag van € 10.500,Juist in deze crisistijd is elke gift dubbel welkom en we hopen van harte dat u volgend jaar weer met veel dames mee wilt doen en zo uw steentje bijdragen aan dit goede werk. De afgelopen jaren zijn duizenden weeskinderen en in de steek gelaten kinderen in SOSkinderdorpen opgegroeid. Op dit moment zijn er wereldwijd ruim 450 SOS-kinderdorpen in 132 landen, waar deze kinderen in een SOS-gezin een blijvend thuis en een nieuwe toekomst krijgen. Namens de kinderen: heel hartelijk dank voor uw bijdrage!
Matchplay clubkampioenschappen dames Door Carla Kager Een paar dagen voor de matchplay wedstrijden kreeg ik een telefoontje van onze a.s. schoonzoon wanneer we weer eens in het land waren (tja ook Texel vinden zij al buitenland) Mijn reactie was, joh pak de auto tot Den Helder, neem de boot en wij pikken jullie op in ‘t Horntje, en blijf gezellig het hele weekeinde. Wij hadden ons wel ingeschreven voor de matchplay wedstrijd, maar ik moest de eerste wedstrijd tegen de winnares van vorig jaar en Jan moest de eerste wedstrijd tegen Thomas Wassenaar, dus dachten wij een zekere vrije zondag te hebben met veel tijd voor de kinderen. Tot mijn grote verrassing won ik van Lise van Zuilekom op de 17e hole. Lise speelde een uitstekende wedstrijd, maar ik had een legertje met engeltjes op mijn schouders; echt alles viel goed. De volgende partij dacht ik dat ik tegen Maeike v.d. Schaaf moest, maar tot ieders grote verrassing verloor zij haar partij tegen Josje Eelman. Zondagochtend vroeg, terwijl iedereen nog heerlijk sliep, het huis uitgeslopen op naar de golfbaan. Heel gezellig met Josje gespeeld, zij stond meestal voor en af en toe stonden we gelijk; zo ook op hole 17, maar, door twee misslagen van Josje moest ik ’s middags weer aantreden. Nu tegen de jongste deelneemster Annabel Groothuis handicap 11,4 ofzo. Zelf speel ik 16 en nog wat. Lise zou de caddie van Annabel zijn. Nu speel ik toch al heel wat jaartjes, maar een caddie heb ik nog nooit willen hebben, maar om nu alleen tegen 2 “guppy’s” te spelen, lonkte ook niet. Na diverse dames gevraagd te hebben die allemaal al andere plannen hadden wilde onze a.s. schoonzoon graag caddie’en. Hij heeft in juni een groepslesje
van Jeroen gehad en is heel enthousiast over de golfsport maar verder totaal geen kennis. Hij was een zeer fanatieke caddie, gaf keurig de clubs aan waarom ik vroeg, en fluisterde mij telkens toe, kom op maak dat meisje in!!!! Tja dat wilde ik wel maar Annabel met haar soepele lichaampje tegen mijn oude en stramme spieren was voor mij toch wel een te zware klus, het gros van mijn engeltjes was inmiddels ook al gevlogen. Mijn regelkennis was het enige waar ik beslist beter in was, maar als Annabel mijn ervaring en leeftijd heeft wint ze vast ook hiervan. Op hole 17 moest ik in Annabel mijn meerdere erkennen met een hele mooie birdie sloot zij haar overwinning af. Na de prijsuitreiking snel naar huis nog even bbq’en in de tuin en op naar de boot van 9 uur zodat onze kinders op tijd aan de overkant zouden zijn. Hoe het kon gebeuren weet ik nog niet maar toen wij de bagage uit de kofferbak wilden pakken bleken alle deuren op slot te zijn gesprongen en ja, natuurlijk de sleutels in het slot en mijn tas ook. Gelukkig had onze dochter wel haar handtas met haar autosleutels zodat zij met de boot meekonden. Snel Jan gebeld zodat hij Route Mobile kon inschakelen voor hulp. Het duurde mij te lang voor er hulp verscheen dus dacht ik even bij de fietsverhuur die gelukkig
nog open was even te kunnen bellen waar de hulptroepen bleven, Tjalko, een personeelslid van de fietsenverhuur, en ook nog de broer van ons aller Ylona, vroeg of hij even mocht proberen om de auto open te krijgen; zoals hij zei, “mevrouw, mijn Simca krijg ik altijd zo open”, maar ja, ik rij een auto die helaas iets te goed beveiligd is. Helaas kreeg hij het niet voor elkaar, en toen eindelijk de hulptroepen verschenen hebben ze met 3 man sterk, na diverse pogingen met behulp van 2 bloeddrukmeters die ze tussen de deur deden en oppompten zodat er een ijzeren staafje tussen de deur gefriemeld kon worden eindelijk mijn deur open gekregen. De laatste boot uit Den Helder was inmiddels ook al weer op het eiland. Snel naar huis voor een lekker warm bad want ik was inmiddels toch wel flink afgekoeld. Al met al een heel gezellig weekeinde met vele verrassingen.
Herfst, Senioren en de Yips Door Jan Kager
’s Morgens vroeg reden we vol goede moed richting Apeldoorn, maar toen ter hoogte van Schiphol mijn ruitenwissers het echt niet meer bij konden houden en ik noodgedwongen naar max 70 km/uur terug moest schakelen, vroeg ik toch aan Carla wat we in godesnaam gingen doen vandaag. “Heb je kaarten mee,” vroeg ik, “dan kunnen we in ieder geval nog bridgen vanmiddag, want dit is niet normaal meer.”
loop van de middag, genoeg om het Gelderse avontuur aan te gaan. De Scherpenbergh had geheel onverwacht gratis driving range ballen ter beschikking gesteld, zodat de swing nog kon worden gepolijst vooraleer het menens werd. Zowaar een all-tee start; dus geen uren wachten op de laatste zwoegers; prima voor elkaar! Inmiddels was de regen tot niet meer dan een verfrissend natuurverschijnsel verworden en konden we alles richten op een prima score. De Scherpenbergh is een verrassende baan in een mooi natuurgebied, maar de architect was geenszins een begaafd verkeersregelaar. Alleen het vinden van de juiste startplaats bleek al een ware kunst en tijdens het spel was dat niet minder, wat leidde tot een aantal DSQ’s omdat niet iedereen de juiste volgorde wist aan te houden. Onze flight werd gered door de Marshal toen Abe klaar stond om op de 18E af te slaan terwijl we 16 en17 nog niet op de scorekaart hadden ingevuld. Gelukkig hield de regen er na enkele holes mee op en konden we onder voortreffelijke omstandigheden de klus klaren, om na afloop in de zon nog van het terras en vooral dat verdiende biertje te genieten. Via een toeristische route leerden we op weg naar “De Cantharel” een stuk van Gelderland kennen waar je op je zelf nooit naar toe zou gaan. Het was wel een stuk korter zei iemand, maar dat gelooft nu op Texel niemand meer.
Aangekomen op de door mij niet eerder gespeelde baan “De Scherpenbergh“, was de heftige regen overgegaan in een gestage drup. Koffie met Gelderse mik en een snoepje voor onderweg, waren na de opbeurende woorden van Irene dat het allemaal mee zou vallen in de
De Cantharel onze VanderValkpleisterplaats voor de nacht was een voortreffelijke keuze. Logistiek prima gesitueerd, geweldige kamers , sommige met jacuzzi hoorde ik, en een wel zeer uitgebreid live and cooking buffet waar werkelijk voor ieder wat wils was.
“Wat nu weer?” , zult u roepen. Is dat niet hetzelfde? Herfst en senioren! En...hoezo Yips? Senioren zitten immers in de herfst van hun golfcarriere. Velen zullen het hier echter niet mee eens zijn. En om dat te bewijzen organiseert het senioren comité onder leiding van Irene Schuijl en Corjan Luyt al weer een aantal jaren een geheel verzorgd uitje naar prachtige banen aan de vaste wal. Niet in het voorjaar, maar expres in de herfst. Ook dit jaar trokken weer bijna 40 krasse senioren er op 8 en 9 september 2010 op uit om te bewijzen dat de herfst in het leven van een Texelse golfer nog lang kan duren. Met toenemende zorgen keek ik al een paar dagen naar de weerberichten en hoewel we toch een prima zomer achter de rug hebben leek het erop dat we de bijna vergeten regenpakken weer aan een goede test zouden kunnen onderwerpen.
Wie zag ik nou toch 4 x met zijn bord teruggaan? Eerst was er nog een happy hour in de hotelbar met onbeperkt drinken en veel hapjes. Ook bleek dat we meerdere dagwinnaars en een winnares hadden: Cees Boks , Hans Bakker en Piet Bolier bleken 31 stablefords gescoord te hebben . Bij de Dames was Els Postma met 33 veruit de sterkste. De baan had kennelijk gewonnen van de senioren, dat niemand in staat bleek zijn/haar handicap volledig te spelen. Ik zelf kwam met 28 stb niet in het spel voor omdat ik, zoals gebruikelijk al minstens een jaar lang, verschrikkelijk veel moeite had om, eenmaal op de green aangekomen, het gaatje in 1 dan wel veel putts te vinden. Het zou wel nooit meer beter worden!!! Berusting was mijn deel. Na de maaltijd werd het al snel stil rond de senioren; om 23.00 uur was bijkans iedereen al op een oor. Een achttienholes puzzletocht door Gelderland hakt er bij senioren behoorlijk in. Na een prima ontbijt, reden we de volgende dag vol goede moed naar St Nicolaasga. Voor velen een bekendere baan in ieder geval weer een flink stuk dichter bij Texel. Bij de golfshop lagen een paar boeken uitgestald. Kennelijk zonder al te veel waarde, want als je er 5 kocht dan was de totale prijs euro 20, terwijl de enkele prijs 10 euro bedroeg. Een ervan trok mijn aandacht: “BETER PUTTEN”. Zou er dan toch nog hoop zijn. Ik begon te bladeren en plots viel mijn oog op bladzijde 44: “omgaan met de YIPS”. Mijn syndroom bleek een naam te hebben. En bovendien: professionals bleken er ook last van te hebben. Ik was niet meer alleen!! Bernhard Langer schijnt tot drie keer toe de YIPS overwonnen te hebben. Geïnteresseerd las ik verder. De Yips is een heus gebrek, een soort ziekte en er wordt veel onderzoek naar gedaan om de oorzaak te ontdekken. De Yips kan een
Herfst, Senioren en de Yips – vervolg groot professional (wie zich niks voorstelt is ook niks) terugbrengen tot een midhandicapper met nerveuze inzinkingen. Korte putts lijken plots enorm moeilijk en leiden tot ongewilde bewegingen omdat de hersenen niet meer lijken te communiceren met de handen. Ik herkende mijzelf in dit boek. Tijd voor oefening dus; terwijl iedereen genoot van de koffie ging ik gewapend met een paar nieuwe weetjes naar de puttinggreen. Vlak voor de afslag kreeg ik een compliment van Cees Boks dat ik zo goed stond te putten. Nou is een compliment van Cees volgens Ed op zich al een bijzonderheid, maar ik glimlachte en zei dat het als het menens werd wel weer mis zou gaan. Ook de mooie baan op St Nicolaasga was nieuw voor mij; ik kon niet wachten op wat komen ging. En het kwam! Na 5 holes had ik niet de gebruikelijke 16 putts gemaakt, maar bleef ik steken op 8 en dat was toch mooi de helft minder. Het grote wonder leek geschied. Ik had met Bernhard Langer de YIPS overwonnen. Alhoewel het vooruitzicht dat die het driemaal gedaan had mijn enthousiasme toch wat temperde. Na 17 holes rekende ik uit dat ik zowaar op 33 stf stond en een overwinningsroes nam bezit van me. Rechts van de laatste hole, een par 5, lonkte het bos, dus richtte ik op links, ruimte zat. Een heuse KLM-open-bal was mijn deel en na 50 meter plofte de bal meedogenloos na een hoogte van zeker 100 meter bereikt te hebben in het water links. Nou in ieder geval niet rechts het bos in zei ik met een gevoel van operatie geslaagd, patiënt overleden. Na 11 slagen naar de green en 3 puts was, na mijn bal, ook ik weer terug op aarde. Wat is golf toch een mentaal
harde sport. In de kleedkamer waar ik echt moe binnen strompelde zaten nog een aantal senioren bij te komen. 36 holes in 2 dagen op 2 niet eerder gespeelde banen is kennelijk voor krasse senioren een hele opgave.
iedereen aan reeds op voorhand jezelf aan te melden voor het seniorenuitje van 2011 bij Irene of Corjan. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat er iemand is die dit alles niet wil meemaken. Voor de all-in prijs van 195 euro is er niemand die ons meer kan voorschotelen dan zij. Irene en Corjan bedankt voor een geweldig uitje. p.s. Ik heb in de shop alle 5 boeken na 18 holes gekocht. Ik heb zelfs horen verluiden dat ook Joost Brieko het bewuste boek in de aanbieding heeft. Op = op. Beter Putten (lezen, inschatten, scoren) ISBN90 6825 357 3 van Edward Craig.
Tot mijn verrassing bleken mijn 33 stablefords voor de dagoverwinning bij de heren voldoende te zijn, maar de echte dagwinnaar was Gerda Bloem die met liefst 37 stb binnenkwam. Over twee dagen was ik met 61 punten Jan Peetoom nipt voorgebleven en Gerda bleef op 58 steken. Voor de niet deelnemers en lezers van dit verslag raad ik
Bar en Boos, 25 Goeiemorgen, Kees. Goeiemorgen, Jan. Biertje, Kees? Wel twee! Wou je hier aan de bar blijven zitten? Nou, ik vind een stamtafel wel gezellig, eigenlijk. Die hebben we voor het uitzoeken. Zeg dat wel. Zullen we die nemen met die hoge rug naar de terraskant? Bedoel je dat derde tafeltje van rechts, waar je als je naar het tv scherm kijkt die lamp weg moet duwen? Ja, stamtafel nummer drie. Okay, wat zitten we hier gezellig, he? Nou, zeker. Kijk, daar komen Henk en Karel ook. Gez èlli! Ja, maar ze gaan wel met hun rug naar ons toezitten. Niet zo gez èlli. Dat is stamtafel twee. Henk en Karel hadden nooit zo dat clubgevoel, moet je maar denken. Hans en Piet zitten in het hoekje. Stamtafel zes. Eigenlijk wel mooi, iedereen zijn eigen stamtafel, vind je niet? Ik vind het niet zo gez èlli, moet ik eerlijk zeggen. Het is wel goed voor je spel. Hoe bedoel je? Nou, vroeger zat iedereen maar door elkaar heen te lullen aan die ene tafel. Was toch gez èlli? Gaat wel. Ik werd er wel door afgeleid. Toch leuk, man, met de andere leden voor en na de herenmiddag een beetje praten? Nou, ik vond het vaak maar een beetje gelul in de ruimte. Eigenlijk ben jij iemand voor stamtafel één. Hoezo? Daar kan je in je eentje zitten.
Zo kunnen we nog even doorgaan (6) Door Rob Maaswinkel 10 September 2060. Speech van wedstrijd coördinator A. Eelman bij de uitreiking van de Cees Boks beker op de 27 holes golf & country club ‘De Texelse’. “Beste mensen, voordat ik tot de prijsuitreiking over ga, wil ik graag even de naamgever van deze wedstrijd, Cees Boks, in het zonnetje zetten. Hij was het immers die 50 jaar geleden, in 2010, voorzitter van de jeugdcommissie werd en onder zijn auspiciën kregen in dat beruchte jaar 2010 weer 2 Wassenaars en 2 Groothuisjes hun GVB. 2010 kan derhalve worden gezien als het startjaar van de ‘Wassenaar en Groothuis hegemonie’. En, als we nu terug kijken op de afgelopen 50 jaar, dan kunnen we stellen dat deze beide families heel belangrijk zijn geweest voor de golfsport op Texel. Een paar feiten: onze huidige competitie teams spelen op het hoogste amateurniveau in Nederland en bestaan, sinds Van Zuilekom en De Haas in 2029 naar het 2e team zijn verbannen, volledig uit deze beide families. De stroke play en match play club kampioenschappen zijn de afgelopen 50 jaar 26 keer gewonnen door een Wassenaar en 24 keer door een Groothuis. Op het plafond van het clubhuis zult u de beide familienamen 416 keer tegenkomen, zij wonnen sinds 2020 236 maandbekers en 28 keer wisten zij een hole in one te slaan. Het toenmalige assurantiekantoor Kager is in 2019 failliet verklaard vanwege het te grote aantal gratis autoverzekeringen dat zij aan deze families moest verstrekken. De ‘winnaar van de maand’ parkeerplaats is vervangen door 2 parkeerstroken; één voor de Wassenaars en één voor de Groothuisjes. Beste Cees, bedankt. Bedankt voor dit alles.”
Applaus klinkt. Cees zelf, inmiddels 114 jaar oud, zit trots te glunderen in een hoekje van het oude bankstel dat ooit, ook in datzelfde jaar 2010, door ere oud voorzitter Iwan Groothuis, 98, is aangeschaft en kwalitatief een degelijk meubelstuk is gebleken. Degelijker dan menig (oud) lid wenste. Oude Piet Schuil (de Koog), 119 jaar, maakt van de gelegenheid gebruik en vraagt zichzelf hardop, met krasse stem, af of hij nu al 2 of 3 bitterballen heeft gehad. Hans de Beer, 117, bestelt nog gauw een rode wijn en Alain Hirschler (95) vraagt wanneer de club nu eindelijk eens wifi wordt. “Dan volgt nu de uitslag” vervolgt wedstrijdcoördinator Eelman: “de neary is voor P. Wassenaar, de longest drive is voor S. Groothuis, de 3e plaats is voor J. Wassenaar, de 2e plaats voor Y. Groothuis en de 1e plaats voor L. Wassenaar. Van harte gefeliciteerd allemaal. De prijs voor ‘De beste niet Groothuis of Wassenaar’, ingesteld in 2013, is voor W. Kersten, de zoon van Antoine (87), die wij nog kennen omdat hij de laatste wedstrijd wist te winnen waarin geen Groothuis of Wassenaar in de uitslag voorkwam. (Golfjournaalbeker, September 2010). Ik wens u nog een prettige dag verder”, aldus de toekomstige wedstrijdcoördinator Eelman. Ja beste mensen, we kunnen er beter maar vast aan gaan wennen.
Van de Bestuurstafel van de Bestuurstafel door Hélène van Wijhe – Secretaris Helaas bereikte ons het droevige nieuws dat dhr. Allan op 29 juli is overleden. Wij wensen zijn vrouw Ineke, kinderen en naasten veel sterkte toe met dit verlies. Voor in uw agenda: Onze eerst volgende algemene ledenvergadering is op maandag 8 november om 20.00 uur in ’t Hanehuus. De agenda wordt u medio oktober per post toegezonden. Op zondag 7 november nodigen wij onze nieuwe leden uit voor een kennismakingswedstrijd. Tevens ontvangen ook onze adverteerders een uitnodiging voor deze dag. Indien u als adverteerder (nog) geen golfer bent kunt u gebruik maken van een golfclinic. Meer informatie en het inschrijfformulier wordt u per post toegezonden. Onze nieuwe leden zijn: L. Saal De Cocksdorp M.K. Kaspers Soest A.C. Mantje Den Burg W.E. Mantje-Groot Den Burg H. Habbema Amsterdam T.H. Broekman Den Burg T. van der Meij Diemen D. Platts De Koog J.M. de Bruijn Amstelveen T.J.J. de Bruijn-Niemeijer Amstelveen L.Mulder-Kloos Beetsterzwaag J. Allan Velsen-zuid Op dit moment hebben we 459 leden. A-leden 151 B-leden 69 C-leden 133 D-leden 49 Jeugdleden 57
Deze leden wonen op/in: Texel 233 Nederland 190 Duitsland 29 België 2 Spanje 1 Hong Kong 1 Engeland 3 Ons oudste lid is 84 jaar en ons jongste lid is 6 jaar. Opzegging van het lidmaatschap voor 2011 dient schriftelijk voor 3 december 2010 te worden gedaan
Colofon Adres golfclub – secretariaat De Texelse Golfclub Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 957, fax. 316 095
[email protected] www.gc-detexelse.nl Adres Golfbaan Golfbaan De Texelse Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 539, fax. 316 019 Golfshop/golfpro Joost Brieko tel. 0222 316 805
[email protected] Bestuur Paul Kuip Czn., voorzitter Henk v.d. Veer, vice voorzitter Hélène van Wijhe, secretaris Fred Klok, penningmeester Els Postma, lid Wedstrijdcommissie Jan Bloem, tel. 318 632 Regel- en Handicap commissie Ad Waverijn, tel. 312 016
[email protected] GVB-examen commissie Peter Boorsma, tel. 317 362 Jeugdcommissie Cees Boks, tel. 327 712 Baancommissie Piet Bolier, tel. 316 598
NGF competitie Leden die mee willen spelen met de NGF competitie kunnen hun verzoek richten aan één van de captains. Zie onze website onder “NGFwedstrijden”.
Computercommissie Ed Eelman, tel. 317 378 Evenementencommissie Margreet de Graaff, tel. 322 745 Handicartcommissie Janneke Kampstra, tel. 318 295 Redactie clubblad Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378
[email protected] Pijpersdijk 33, 1796 MH De Koog
Wedstrijdkalender Oktober Datum Zo 3 Zo 10 Zo 17 Zo 24
wedstrijd hcp NGF competitie jeugd Schuijlhut Trofee 0-36 Finale maandbeker (op uitnodiging) Commissiedag
starttijd 08.30-17.00 10.30-17.00 08.00-08.45 14.30-16.30
Bijzonderheden foursomes / singles 18 holes Texel scramble. 4* 9 holes matchplay. Cat. 1 & 2 All tee start !! (Op uitnodiging)
Datum Zo 7
wedstrijd Maandbeker Nieuwe leden/adverteerders Snertwedstrijd Jaarafsluiting Damesmiddag Start winter Matchplay Jaarafsluiting Herenmiddag Alleen voor clubleden. All tee-start
hcp 0-36
starttijd 10.30-14.00
0-36
11.00-13.00
Bijzonderheden All tee start !! Stf. 9 holes grote + 9 holes kleine baan 9 holes kleine en grote baan
November
Zo 14 Do 18 Za 20 Vr 26
December Datum Zo 5
wedstrijd Maandbeker
0-36 0-36
12.00-15.30
hcp 0-36
starttijd 10.00-12.30
18 holes match play met handicap verrekening 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par. Bijzonderheden 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par.
Wedstrijduitslagen Jeugdclubkampioenschappen – Alan Rijks beker 1. 2. 3.
Thomas Wassenaar Annabel Groothuis Kevin van Zuilekom
67 slagen 71 slagen 72 slagen
Maandbeker Brasserie TX september
Categorie 1 1. Hans de Beer 73 slagen 2. Thomas Wassenaar 73 slagen 3. Martin Siebbeles 75 slagen Categorie 2 1. Maricus van der Wetering 37 stf 2. Casper Schiphorst 37 stf 3. Gerda Bloem 36 stf Longest drives: Kevin van Zuilekom & Janneke Kampstra Neary’s: Jan Bloem & Ingrid Schippers
Clubkampioenschappen Strokeplay Heren Bruto 1. Thomas Wassenaar 2. Laurens Groothuis 3. Bart Medema Netto 1. Laurens Groothuis 2. Bart Medema 3. Kevin van Zuilekom Dames Bruto 1. Wieke Leenstra 2. Annabel Groothuis 3. Thea Bakker Netto 1. Els Postma 2. Carla Kager 3. Thea Bakker
156 slagen 162 slagen 164 slagen 137 slagen 142 slagen 144 slagen 180 slagen 182 slagen 183 slagen 147 slagen 152 slagen 153 slagen
Wedstrijduitslagen – vervolg Foursome Clubkampioenschappen Heren Bruto 1. Mike van der Haas/Thomas Wassenaar 2. Kevin van Zuilekom/Bart Medema 3. Jaap Hoogenraad/Jan Blancke Netto 1. Wilfried Mooij/Cyrille Mooij Dames Bruto 1. Carla Kager/Thea Bakker 2. Janneke Kampstra/Joke Geldorp 3. Irene Schuijl/Gerda Bloem Netto 1. Irene Schuijl/Gerda Bloem
Netto 1. Jan Winnubst 83 slagen 87 slagen 88 slagen 69 slagen 98 slagen 98 slagen 100 slagen 75 slagen
Clubkampioenschappen Matchplay Heren 1. Thomas Wassenaar 2. Laurens Groothuis Dames 1. Annabel Groothuis 2. Carla Kager
Maandbeker augustus Categorie 1 1. Antoine Kersten 71 slagen 2. Martin Bödicker 73 slagen 3. Bart Medema 73 slagen Categorie 2 1. Martin Land 39 stf 2. Hélène van Wijhe 36 stf 3. Adri Huiding 36 stf Categorie 3 1. Jos Bosma 29 stf 2. Harry Schepers 22 stf Longest drives: Jos van der Werf & Harriët Bödicker Neary’s: Wil Homan & Lise van Zuilekom
Clubkampioenschappen Strokeplay Senioren Heren 1. 2. 3.
Bruto Ed Eelman 178 slagen Piet Schuijl(DK) 181 slagen Hans Montag 185 slagen
152 slagen
Dames Bruto 1. Els Postma 185 slagen 2. Janneke Kampstra 192 slagen 3. Hélène van Wijhe 203 slagen Netto 1. Ellie Boorsma 153 slagen Hélène van Wijhe 153 slagen Longest drives zaterdag: Jan Kager & Joke Geldorp Neary’s zaterdag: Piet Schuijl(DK) & Ellie Boorsma Longest drives zondag: Hans de Beer & Janneke Kampstra Neary’s Zondag: Hans de Beer & Lot van Schelt
Handicart Voorronden 1. Claudia & Hans Montag 2. Brigitte van der Velden & Jan Bloem 3. Lot van Schelt & Alain Hirschler
Golfjournaal Beker
Categorie 1 1. Antoine Kersten 41 stf 2. Wilfried Mooij 39 stf 3. Klaas Oenema 35 stf Categorie 2 2. Tonny van Koppen 39 stf 2. Gerda Bloem 33 stf 3. Wieke Leenstra 32 stf Longest drives: Maeike van der Schaaf & Antoine Kersten Neary’s: Gerda Bloem & Jos van der Werf
Maandbeker september
Categorie 1 1. Ed Eelman 71 slagen 2. Jos van der Werf 72 slagen 3. Joop Kohnhorst 73 slagen Categorie 2 1. Jos Bosma 36 stf 2. Ivor van Onzen 34 stf 3. Paul van Spiegel 31 stf Longest drives: Maeike van der Schaaf & Jos van der Werf Neary’s: Maeike van der Schaaf & Hans de Beer
