V ï S S C H E R S L3QBO! TEKST V A N REGRUB
£
^ f
p-optenuXj
^t
S f Alsde zor\.rtene\atter
* = = kim. me
g£f3*ff=P 'mde tx.vond n e
..der_.dxa.lt
feF^m^^TX^^^^^g
I T " F :•=*: K^mtvvvr.-'n^hetuur^n
ruften
J«a.trMetfri5.ArlieMoejl3a3
staalt
>
Wyhou..<jten VAtinet brwi.5. en
,^=CT=ftp
S
S
S
K
^
>
=
^
E n t ru-ivhen «And*
ï
ffj^g^ SR
^ **fIf-r r
i^H^u^i
Él
3j)tzwal.keHopd« b a . r e n
Tfctrein. •
Vce.leri
w j om'tê
..vree
fe^^M t* S PiS ËËllÉ £?
ri'tdrd.
T
^ i
m
l?
p
qpy r
1
l i
^-£
W djjt WA4|T
| f
l-"^"^*J^
e e n jj rr \. . KA^U-I err e een
ei
PI
itWij
1
'lp.
—-
L
fr
^J_.tikerna.ndme
^^m-^^3^. ren óp de
ba—ren
.De
Strijd
;
lod'ie ma.r Keet-en
X.C.
ï
Jtx
voe
'
örti het
be..stxi\r\.
m
^y> ff> ^g> i
i \
m——
■ -
1 l
'
-
Aan het worst'len met de golven Zijn wij van onz' jeugd gewend, Als het stoeren volk van visschers Zijn wij met dien strijd bekend. Al eischt de zee haar offers, Al brengt z' ook leed en rouw, Steeds heeft ze onze liefde En zweren wij haar trouw.
R e f rei n: Al zweept de wind de golven, Al waait er een orkaan, Wij voeren zonder morren, Den strijd om ons bestaan.
Maar al minnen wij het zwerven Op een botter, pink of bom, Toch zijn wij steeds het gelukkigst, Gaan we met de schuit weerom. Na weken lange scheiding Is niets ons zooveel waard, Als het zoo dierb're plekje, — Den huiselijken haard. —
IH1BS M ^ S T I E I r F S ¥ © B € E Concert Model No. 600 *
voor de allerbeste Muziek en Zang in groote Zalen, Dancings, Lunch rooms of andere Amusementsgelegenheden
D
„HIS MASTER'S V OICE" Official Dealer:
f
WILLEM SPRENGËR Redactie e n Administratie: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760
G R A M O P H O N E EN R A D I O H A N D E L PASSAGE 46 DEN HAAG Verschijnt wekeljfks — PrJJs per kwartaal 11.95
DITA P ftRLO in de Hongaarsche Rapsodie
<*>*?*+
fjéA'
■vo^sruop 31iwplicc1rbe (i r\ nfr»?o,vCi
^
N.V.
PARFUMERIE REMBRANDT KEURCOLLECTIE Het best gesorteerde concurreerende ST. NICOLAAS meest Parfumeriën- en REGULIERSBREESTRAAT 35
_
Middag-, Diner- en Avondconcert: HONG-KAPEL-BONZO-OLAH
CAFE-RESTAURANT
Onze prïjsizr&ag
ift 9 0 ©E H£lr!@@lNr P- )
Inzending 77
AMSTERDAM
REMBRANDTPLEIN
Zalen disponibel voor Vergaderingen en Partijen. Gerenommeerde Keuken. 17 I e k l a s s e electrisch verwarmde Toulet Billards — Billijke Prijzen. Aanbevelend F. REIBEL (Gérant]
Telef. 45066, AMSTERDAM
CADEAUX
Lederwaren Magazijn in Nederland
DOE ZOOALS IK
Beslist ALLE merk-artikelen w a a r o n d e r : 3. C. Boldoot, Dr. Dralle, Grossmitt, Houbigant, Caron. Piver, O d o l , Coty enz. van 15 tot 35 % beneden de vastgestelde prijzen
Prach, conectie E C H T E K R O K O D I L
TAKYSEER ü raadt Miss Pearl White aan.
TASSCHEN
" Parijzer- en Wiener Byouteriën Eenlge Importeur v a n :
EAU DE COLOGNE R E M B R A N D T SCHEERMESDES
Minachtend
„Om het overtollig haar en dons, overal waar men dat wenscht, te doen verdwijnen,'doe men een weinig Taky-crême, zooals deze uit de tube komt, op de hufd, wacht dan 10 minuten, bet dan met wat koud water na, en merr heeft zijn doel bereikt. U zal opgetogen zijn over het resultaat en het gevaarlijke scheermes, d."* puistjes geeft, leelijke zwarte punten achterlaat en het haar weder hard en snel doet groeien, Taky is zuinig in het gebruik, onschadelijk en lost het naarjsp, dat tenslotte vaak geheel verdwijnt. Het is een schitterende uitvinding; ik ben er verrukt over." Eischt van Uwen leverancier TAKY De grootf tube kost slechts Fl. 1.— IMP.: KUYPERS & C o , AMSTERDAM.
Inzending 78
Maagstoornissen. „Ik ben v o l k o m e n g e n e z e n " . W a n n e e r er iets t e r wereld het leven o n a a n g e n a a m maakt, zijn het wel maagstoringen. Maagkwalen hebben meer levens v e r w o e s t en m e e r gezinnen ongelukkig gemaakt dan drank of k r o e g e n . Ze ondermijnen energie en kweeken s o m b e r pessimisme. „Ik ben zoo v e r r u k t o v e r de weldaden van Kruschen Salts, dat ik het niet meer dan billijk tegenover U vind, U mijn waardeering te schrijven. Jarenlang leed ik aan maagstoringen met alle bijkomstige kwalen. Na gedur e n d e verscheidene maanden Uw wonderlijke Isalts regelmatig gebruikt te h e b b e n , ben ik volkomen genezen en ik kan gerust zeggen, dat waar al het a n d e r e faalde, Kruschen zijn plicht gedaan heeft. Liever zou ik mijn ontbijt missen, dan mijn K r u s c h e n ' * 5 April 1928. Mej. A . B. R Origineele brief ter inzage. Z e e r zeker kan gezegd w o r d e n , dat wat Kruschen voor haar deed, het dit ook voor ieder a n d e r zal doen, die evenals zij aan maagstoornissen lijden. Het is een feit dat de ,,kleine dagelijksche dosis" e e r s t de stroom maagsappen aanzet om de spijsverteering te helpen en vervolgens iederen d a g alle onzuivere stoffen regelmatig en volkomen verdrijft. Kruschen Salts,, alleen echt in de Hollandsche verpakking. Verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a f 0.90 p. f l a c , groote flench ( 3 X 1 flac.) a f 1.60 Fabr. E. GRIFFITHS HUGHES, Manchester Import Rowntree Handelsmij. Keizersgracht 124, Amsterdam
Zie 00K pag. 16 e n 10
Minachtend
Godfried de Groot ^an £uykenstr, 2a Amsterdam Tel, 28474
Specialiteit in Moderne en Artistieke foto's TAen sie de vele reproducties van ons werk in ,.54et Weekblad" Cinema © theater
atuurhistorisch is de ans een taal, een beegingstaal, die niet minder beteekenis en waarde heett dan het gesproken woord. Geschiedkundig is de dans in alle perioden der beschavingsgeschiedenis terug te vinden als gewaardeerd, ja, zelfs als onmisbaar onderdeel van het volksleven, soms zelfs als godsdienstig element. Moreel heeft de dans verder een niet te onderschatten beteekenis als factor tot ontwikkeling van het schoonheidsgevoel. En tenslotte het hygiënisch gezichtspunt: de dans is een uitstekende vorm van oefening en lichamelijke training. Wie na dit alles nog niet overtuigd is van het bestaansrecht van den dans als zoodanig, mogen we verwijzen naar het veelbeteekenende feit, dat het dansonderwijs in Engeland op het schoolprogramma staat, evenals in Zwitserland, Rusland en Oostenrijk. Ook in België hgt een daartoe strekkend wetsontwerp ter studie . . . Waarom ook niet? Is dansen niet in zeer positieven zin een onmisbaar aanvulsel geworden van elke opvoeding, die volledig wil heeten? Door den dans komen we tot natuurlijke bevalligheid en harmonische bewegingskunst. Zooals we kunnen zeggen, dat de dans — de rhythmische bewegingskunst — tot de gewone beweging staat in dezelfde verhouding als poëzie tot proza, zoo mogen we gerust als waarheid aanvaarden, dat de sier-
De heer Valesco, die met zoo'n bijzonder succes n de laatste Yardaz-revue n Carré te Amsterdam debuteerde, treedt met zijn elegante en bevallige partnerin Lita Morena op. Zij maken momenteel een tournee met een schets van Chris de la Mar. De hierboven afgebeelde foto's zijn het werk van den heer Godfried de Groot te Amsterdam
lijke, poëtische bewegingsvormen het onmisbaar onderdeel vormen van wat we doorgaans „beschaafd-zijn" noemen. De dans wordt, onder dit aspect beschouwd, het noodige verbindingsmiddel lusschen het harmonische voelen" van den geest en het harmonisch lichamelijk beleven. Nu is het een feit, dat de meeste danslustigen in hun dansmomenten uitsluitend een ontspanning en prettig tijdverdrijf hebben gezocht. Al het overige — beschavingswaarde en zoo — willen ze desnoods gaarne op den koop toe nemen. Mits ze maar mogen dansen.... Maar dit is heusch niet hetzelfde, vooral niet voor wie ,.goed" wil dansen. Goed dansen kan slechts diegene, die ten volle de beteekenis van wat hij doet begrijpt en die beslist de schoonheid van elk zijner bewegings-complexen kan meevoelen. De stipte aanpassing van rhythme, schikking en innig wezen van den dans is overigens ook in het belang van de ontspanningswaarde zelf. Ook hier weer zal men ons een vergelijking als toelichting willen toestaan: wie slechts danst zonder „goed" te dansen, kan hoogstens de vreugde hebben van het meedoen, de opvroolijkende luchtigheid van het milieu. De dans zelf geeft hoogstens een gelegenheid om mee te doen. Voor wie echter bewust den dans beoetent, komt \
daarnaast de vreugde van een „geestelijk" meeleven, niet met de omgeving, maar met het wezen van den dans zelf. Het is dan, alsof men de rangen der toeschouwers verlaat, om zelt de „Bühne" te betreden. Men feest mee, niet slechts zonder te weten, waarom of hoe. Maar als bewust genoodigde, voor wie het feestmaal, behalve de beteekenis van „smullen," nog waarde heeft van een begrepen hoogtij. Ik herhaal: wie goed wil dansen, moet het volle bewustzijn hebben van wat hij eigenlijk doet, en daarom het wezen van den dans begrijpen en meevoelen. Nu is het een feit, dat vooral de moderne dansen het in dit opzicht zwaar te verantwoorden hebben. Men noemt ze houterig, onevenwichtig, dwaas, onharmonisch. Zonder dan zelfs te reppen over het verwijt van onbetamelijkheid, waarmede we ons hier niet zullen bezig houden. Want inderdaad is het slechts een kwestie van „goed' dansen om dit verwijt te ontzenuwen. Het zou onbillijk zijn den modernen dans als zoodanig verantwoordelijk te stellen voor het misbruik, dat sommigen er van maken. E r zijn immers menschen, die zich overal onder minder gunstig aspect laten kennen en wie zich cwiwelvoegelijk wil gedragen, heeft daartoe heusch geen modernen dans noodigl Die kan overal terecht en zijn onwelvoegelijkheid is iets, dat in geeneriei verband staat tot den dans zelf. Toch bekennen we gaarne, dat een kritische blik in de meeste onzer dancings, vele verwijten schijnt te billijken. Doch hiervan is veelal het onvoldoende begrijpen van den modernen dans de oorzaak. Evenals vele andere kunsten levensuitingen, heeft de dans aan den invloed der mode niet kunnen ontsnappen, maar ondanks alles, wat men aanvallenderwijze durft zeggen: gedurende de laatste jaren hebben we op dit gebied veranderingen hun intrede zien doen, die volstrekt geen achteruitgang of waardevermindering beteekenen. Ongetwijfeld is de moderne dans moeilijker dan de vroegere bewegingskunst. De evenredigheid is echter in waarde gestegen. In verschillende opzichten onderscheidt zich de moderne dans (we spreken hierbij in het algemeen, daar het onze bedoeling niet is hier over afzonderlijke dansen speciaal te gewagen) van de vroegere gezelschapsdansen. Hierbij dient opgemerkt, dat weliswaar de stijl van den hedendaagschen dans bijna elk seizoen veranderingen ondergaat en dat voortdurend nieuwe dansen de aandacht komen vragen. Fundamenteel
T W E E HOLLANDERS A L S KAPELMEESTER TE KOPENHAGEN Louis Noiret. gastdirigent der groote Kuif-revue en Hans Kauffmann. onze sinds eenige jaren in Scandinavië rondtrekkende medewerker, thans dirigent aan liet Norrebro-theater. gekiekt in een der straten van Kopenhagen
echter is er tusschen de meeste moderne dansen geen of althans weinig verschil van beteekenis. Des te grooter zijn de verschillen met wat men vroeger danste. Het voornaamste onderscheid met vroeger is wel: het nieuwe rhythme. Het rhythme van den modernen dans is zeer typisch inderdaad. Ons versneld levenstempo, waarbij we niet slechts vlugger leven maar ook vlugger onze ontspanningsmomenten willen doorvoelen, kon geen genoegen meer nemen met de sleepende dansvormen van vroeger jaren. Ongetwijfeld lag er een oneindige charme in de langzame geleidelijkheid van het oude rhythme, en dit is misschien de reden, dat sommigen voorspellen, dat we zullen teruggaan naar de walsmuziek, e.d. Inderdaad voelen we ook nu nog wel eens de behoefte mee te zweven op- de sleepende walsmaat. Maar wanneer we dit doen, geschiedt dit altijd binnen de perken van het nieuwe genre, dat overigens beter past bij de karakteristieke sfeer van steeds overvolle dancings. Toen het nieuwe marschrhythme — de jazzmuziek — zijn .intrede deed, heeft men er om gespot. Maar dit heeft men ook gedaan, toen de wals haar intrede d e e d — e r is haast geen nieuwigheid, waarom men niet gelachen heeft, onverschillig waar en wanneer ze werd ingevoerd. Desniettemin is het eèn feit, dat de jazzmuziek de dancings opnieuw bevolkt heeft — en dit is het beste pleidooi voor haar bestaansrecht en succes. De moderne muziek heeft iets geheel aparts en voor buitenstaanders gelijkt al dit jazzgetokkel wel een beetje op elkaar. In zekere mate is dit zoo en men zou b.v. kunnen zeggen, dat bluesmuziek niets anders is als fox-trott-muziek in langzaam tempo. Toch is er aanmerkelijk verschil en in ver-
band hiermede dient nogmaals uitdrukkelijk de wenschelijkheid herhaald, zich het wezen van den dans goed te laten-doordringen. Men moet den dans begrijpen. Een punt heeft de meeste moderne dansmuziek gemeen: de neiging tot syncopeeren. In muzikale beteekenis verstaat men onder syncopisch spelen: een zekeren klemtoon in de maat brengen, waardoor het den hoorder voorkomt, dat de heele compositie tegen de maat ingaat (en bijgevolg ook: de dans) terwijl in werkelijkheid de maat wel degelijk gehandhaafd blijft. Hierdoor krijgt men de bekoring van het onvoorziene — iets waarmede beginnelingen aanvankelijk wellicht moeite zullen hebben. Maar na voldoende oefening wordt het een werkelijk genoegen, zich door die schijnbaargrillige klanken-combinaties te laten leiden. Toch is deze nieuwe maat geen exclusieve eigenaardigheid van dezen dans, zelfs niet eens een absolute nieuwigheid, vermits we hem reeds konden aantreffen in sommige composities van Tschaikowski. Van niet minder belang als het nieuwe rhythme is nog het volgende: Elke moderne dans biedt een bijna oneindige variatie van verschillende passen. Mits men slechts rekening houdt met de maat en de muziek zelt', kan elkeen bij het dansen zelt de te maken stappen kiezen, en daardoor ook zijn eigen inspiratie, althans zijn eigen voorkeur of inzicht volgen. Dit punt is van zeer groot belang en getuigt onmiskenbaar voor de voortreffelijkheid van den modernen boven den ouden dansvorm. Inderdaad kan elkeen thans in zijn danskunst een beetje van zijn eigen persoonlijkheid brengen. Bij de oude dansen waren we eigenlijk slechts de vertolkers van een reeks, door den
ontwerper van den dans en door den dansleeraar scherpomschreven, onveranderlijke bewegingen. De muziek zorgde er voor ons mee te sleepen — de dansleeraar zorgde voor onze technische capaciteit.,. maar persoonlijkheid kwam hierbij niet te pas, tenzij doordat, de eene zich meer en de andere zich minder goed kon aanpassen aan de vertolking der vooraf aangeduide dansfiguren. Niet zoo de moderne dans. Deze laat aan onze persoonlijkheid recht wedervaren. Tusschen de vele danspassen mogen we tegenwoordig zelf die kiezen, welke ons het meest aanlokken. We kunnen ze zelf combineeren, rangschikken. Indien we de dansbewegingen — om een vroegere vergelijking verder te ontwikkelen — de woorden kunnen noemen, die ons in de danstaai ter beschikking staan, dan zouden we kunnen zeggen: vroeger declameerden we een reeds geschreven gedicht. Thans geeft men ons de noodige grammaticale voorlichting, leert ons de bewegingswoorden en . . . we voegen zelf dans-zinnen s a m e n . . . . We maken zelf een gedicht! Wanneer men nu bedenkt, dat dit zelf-samenstellen het wezen vormt van den modernen dans, dan schijnt het ons haast overbodig te herhalen, dat de nieuwe dans weliswaar moeilijker is en meer vóór-oefening vraagt, maar daarnaast: in waarde oneindig hooger staat dan de vroegere danskunst. Dit te betoogen, was onze bedoeling. Maar deze vooropgestelde meer-waarde zal er nooit zijn, indien men niet „goed" danst. Men moet zich zoodanig door het rhythme laten leiden, dat de dansbeweging geheel spontaan ontstaat als een natuurlijk reageeren op de cadans der muziek. In zooverre blijft het „goed" dansen — evenals bij oude dansen — onafhankeüjk van eiken wil-impuls. Deze laatste echter blijft noodig, voor zooverre de geest de regeling behoudt over de opvolging der verschillende dansfiguren — over het reageeren op de muziek — over den individueelen drang naar variatie en persoonlijkheid in de beweging. Hierin ligt de aesthetische grondslag der moderne danskunst. C. KLINKERT,
BEZOEKT HET
ASTATHEATER TE DEN HAAG
DE R 0 0 5 v^PICARDIE EEN GAUMQNT BRITISH FILM. DER UFA FILM Rolverdeeling: Madeleine van der Lynden . . Lilian Hall Davis Luitenant Skene Juan Stuard Jerome van der Lynden . . . Humberston Wright
MAATSCHAPPII. REGIE MAURICE EL VEX. lameson Thomas Georges D'Archevilles. . Baron D'Archevilles . . . . Bromley Davonport Marie Au It Barones D'Archevilles . ,Oompie" Clafford Heatherley
L U I T E N A N T SKENE MADELEINE EN ARCHEVILLES
IN DE CANTINE
Skene staat op het plein van het dorpje Hondebecq in Vlaanderen en denkt aan het verleden . . . . Een touringcar rijdt voorbij en de gids vertelt den touristen, dat in Hondebecq in de oorlogsjaren niets belangrijks was voorgevallen . . . . Skene glimlacht droevig — nog sterker komen de herinneringen uit de oorlogsjaren weer in hem op . . . . 1914, het jaar dat de oorlog uitbrak . . . Skene was toen luitenant bij het engelsche leger, ingedeeld bij het detachement, dat naar Hondebecq was gecommandeerd . . . In Hondebecq, in een spaansche boerderij, woonde Jerome van der. Lynden en zijn knappe dochter Madeleine. Skene, die een van de weinige engelschen was, die f ransch kon spreken, komt hierdoor in aanraking met Madeleine en geraakt met haar op zeer vertrouwelijken v o e t . . . zij verzocht hem toen te informeeren naar Georges D'Archevilles, haar geliefde . . . een fransch cavalerist.... Daarna — hij kan zich alles nog goed herinneren — kwamen die vreeselijke dagen en nachten aan het f r o n t . . . modder, slijk . . . kanongebulder . . . . in één woord een hel. De koeels vlogen hem om de ooren, terwijl hij zijn kameraden naast zich zag neervallen . . . E n toen hij — het was in 1918 —weer
van het front kwam, geheel en al op, had Madeleine hem getroost en weer nieuwen moed ingefluisterd . . . Nu volgde de groote slag. De duitschers trokken steeds verder, - waren Hondebecq genaderd . . . Nou . .. maar daar hadden ze buiten den waard gerekend. Skene had Madeleine na dien tijd niet meer gezien en nu — in 1928 — had hij Hondebecq weer eens opgezocht — tien lange jaren na dien vreeselijken strijd . . . . Wie kwam daar aan ? Skene herkent de v r o u w . . . zij hem ook . . . het is Madeleine. Zij noodigt hem uit, mee naar de weer opgebouwde boerderij te gaan . . . Hier ziet Skene haar twee lieve kinderen, de oude \ Jerome, en in een armstoel gezeten, Georges D'Archevilles... Skene steekt Georges de hand toe — deze merkt het n i e t . . . hij is blind, blindgeschoten in den oorlog. Waren de menschen, na zooveel jaren, dan nog niet dien vreeselijken tijd \ vergeten? De oude Jerome haalt een flesch wijn voor den dag, den wijn uit het geboortejaar van zijn zoon Marcel, die nog veel vroeger, bij den slag aan de Marne, gesneuveld is .. . Allen staan 'op en klinken. D'Archevilles zegt: „Hier zijn er, die nooit meer kunnen ver-^ geten" . . . .
—
■
^ ^
^ ^
^^™
WAT DOEN DE FILMACTEURS IN DE PAUZE
MARY AS TOR EN GILBERT ROLAND hebben tüdens de pauze hun „potje" gekookt
HARRY HALM
Wat doen de filmacteurs toch in de pauzen, die tusschen de opnamen liggen, vragen de lezers zich steeds weer af. Deze vraag kan men maar niet zoo in het algemeen beantwoorden, daar iedere regisseur er een andere werkmethode op na 1 houdt. In Hollywood is het werk militair geregeld. De op namen beginnen precies om 9 uur en worden om 1 uur met een pauze van een half uur onderbroken. Dan stroomt alles de cantine in en even later zit een bont mengelmoes op de houten banken voor de houten tafels; de belichter naast de wereldberoemde ster, de kleine figurante naast de lieveling van twee werelden. En zij eten alle maal hetzelfde californische eten, waarvan het kaloriegehalte zoo aangelegd is, dat iedqr bij het voorgeschreven gewicht blijft. In dien korten tijd blijft er na het eten nog alleen even gelegenheid voor een praatje. Dan klinkt scherp de bel, en stipt neemt het werk weer een aanvang. Allen, die voor den betreffenden opnamedag be steld zijn, mogen zich ook niet maar één oogenblik uit de na bijheid van het opnameappa raat verwijderen. De discipline is zeer streng, opdat er geen minuut door wachten verloren gaat. In de europeesche ateliers gaat het gemoedelijker toe. Men houdt er rekening met de ze nuwen van de spelers, van wie in de korte momenten van de
EEN SPELLETJE KAART door zes „grieksche" schoonen, die meewerkten aan de First National film „Het intieme leven van Helena van Troje".
•
W' ^ 1
TIT UU T
:
$^i
-A w ■
>i*j*«X* t t * ■
'
^M ii at
g^
A „ ~:-i
J.RVANHINTE MEiuaeweo 26-3B rei 3IQB^
PRIVÉLESSEN RHYTM1SCHE GYMNASTIEK
■t
■
;
E W"
^fe
*^v^
\ 1 *
A D/MSINS
WILLY FRITSCH
die in de pauze praag een partij schermt.
WÊL~m**JÊÊ^wm±
l> 'li II 1I
iftÉ
GEORGE SIDNEY EN CHARLIE MURRAY bekend uit de blijspelen der First National met hun vriend Le Roy, luisterend naar de radio.
opname het uiterste aan concen tratie verlangd wordt. Nog meer echter dan voor de eigenlijke opnamen zijn de spelers voor de repetities bevreesd, want het kan gebeuren, dat een scène twin tigmaal gerepeteerd en tien maal gedraaid wordt, voor de weergave naar den zin van den regisseur is. Dan begint voor de spelers in den regel dat in termezzo, welks vermurwende werking ze bij de eerstvol gende opname bespeuren, het wachten, dat vaak urenlang duurt en de illusie wegneemt. Vroeger zaten de acteurs in de kantine kaart te spelen of wijd den zich aan deze bezigheid in de garderobes, voor zoover die ruim genoeg waren. Een vroeger ijverige komi sche Alte was gewoon, hand werkjes te maken en was door geen oproeping van den regis seur in haar bezigheid te storen, wanneer het naai ot "haakmon ster nog eenige noodzakelijke handbewegingen eischte. In den tijd van de sport heb ben onze acteurs ingezien, dat beweging in den wachttijd veel frisscher maakt dan het doel looze zitten. In Neubabelsberg kan men in de pauzen Willy Fritsch met zijn mannelijke part ners de schermkunst zien be oefenen, zoodat wij voortaan ook in duitsche films scherm scènes van bijzondere elegance zullen zien, welke ons in amefi kaansche opnamen zoo goed be vallen is. De balspelen verhoo gen eveneens de elasticiteit van de filmacteurs en genieten een toenemende geliefdheid om de lange pauzen door te komen, totdat de hulpregisseur de vroolijke levendigheid van de openluchtbewegingen met den luiden schreeuw onderbreekt: „Mijnheer X. en mejuffrouw Y., opname".
Vb.la. Cbajoelle
_
_
_
_
_
_
■ ■ ■
DE VLIEGEHDE CIRC D
eze rolprent met Ken Maynard en Marion Douglas in de hoofdrol wordt door de First National in ons land uitgebracht. De inhoud is als volgt: In den stroomenden regen trekt een troepje kérmisartisten met zijn wagens over de doorweekte hoogvlakten van Montana. Bob Mason (Ken Maynard), eea cowboy en een echte zoon van Montana leidt hen als gids over deze onbegaanbare wegen. Als ze op de plaats van bestemming zijn aangekomen, verneemt Beldan (Fred. Maletesta), de eigenaar van het circus, dat een ern stige concurrent, J. S ayre (S idney Jarvis) tien mijlen verder zijn circus heeft opgebouwd. Vicarino, de kunst rijder, het succesnummer van Beldans programma weigert des avonds op te treden en gaat naar S ayre. Bob neemt zijn plaats in, en blijft |bij het circus. Na tal van spannende avonturen en gevechten tusschen de twee concur renten Beldan en S ayre ziet de laatste eindelijk het verkeerde van zijn hande
lingen in en sluit vriendschap met Beldan, van nu af aan zullen ze ge combineerd reizen onder één naam: „Circus Beldan". Ook Bob en Beldan's dochter Mary (Marian Douglas) besluiten hun namen te vereenigen.
BESCHADIGDE TEKST OF VERKEERD GEBONDI DAMAGED TEXT OR WRONG BINDING
ANNY QNDRA EN RANDLE AYRTON IN EILEEN OF THE TREES Etn British Pathi Picture
J) EKONING DE/X
LSWVADE ZOELOE
QI1AP.LE5TON Drama in 7 acten met in de hoofdrollen : Raymond de Sarka ah de Neger Peter Wald. Mile Conchita Piquer als Emma. In ons land door de Muntfilm te Amsterdam uitgebracht
A A N PETER'S STERFBED
CONCHITA PIQUER als Emma
MDABOEH, 'SILIVA'S BRUID
SILIVA EN ZIJN VRIEND
De eerste groote, dramatische film in de wereld, die geheel door wilden wordt gespeeld. Meteor Film, A'dam. De toeschouwer wordt als in een magischen droom vol avonturen, verplaatst naar het verre, donkere deel van Afrika, waar een wilde volksstam een vrij en primitief leven voert, zonder dat ooit eenigen invloed van buiten is uitgeoefend op hunne gewoonten, op hunne kleederdracht, op hunne ceremoniën en dansen. Vijandig tegenover al wat „westersch" is en „blank", wonen de zoeloe's in hun ,,kraal". De krijger Siliva bemint oprecht en innig de mooie Mdaboeh Ngema, de zwarte Venus, die zijn liefde even innig en oprecht beantwoordt. Maar een andere krijger, Nomazindella, bemint het mooie zwarte meisje eveneens; en dus zoekt hij naar middelen om zich van den gehaten medeminnaar te ontdoen. Zelf daartoe niet in staat, roept hij de medehulp van anderen in, — en zelfs leugens en toovermiddelen neemt hij te baat. Te midden van het vreedzame leven dat zich in de zoeloe-kraal afspeelt, verwekt Nomazindella groote onrust als hij verklaart: dat Siliva de oorzaak is van de plaag van het land, —
EEN IDYLLE IN ZOELOE LAND
SILIVA, DE VREEDZAME
de droogte. En door tooverkunst als de schuldige aangewezen, wordt Siliva aan den i boom vastgebonden, en zou, na J foltering, de doodstraf hebben . ondergaan, ware niet, dat op het | allerlaatste oogenblik het hoofd van den stam, de machtige Xipooso, door Mdaboeh gewaarschuwd, met zijn gevolg ter plaatse kwam, om nog juist de door hem verboden en tegen zijn nadrukkelijk bevel toegepaste straf, te verhinderen. Siliva wordt gered, Nomazindella en zijn vader, die mede schuldig is, worden verbannen, en Mdaboeh wordt het gelukkige vrouwtje van den ,grooten krijger, om, vreedzaam als de anderen, hun zoeloe-leventje voort te zetten, te midden van de prachtige en interessante afrikaansche kuituur.
Iedereen in den grootcn schouwburg te Madrid is druk bezig voorbereidingen te maken J voor de feestelijke ontvangst van den beroemden negerdanser Peter Wald, bijgenaamd „De Koning van den Charleston", die in alle hoofdsteden van Europa groote triomfen gevierd heeft, en nu hier voor 't eerst zal optreden. Tot degenen, die vol nieuwsgierigheid zijn komst afwachten, behooren de oude Mucio en zijn dochter Emma, welke laatste als figurante in den schouwburg optreedt. Mucio, ook een oud-figurant en met zijn dochter van het weinige, wat zij verdient, in armoede levend, droomt van een voor haar groote toekomst. Bij de aankomst van den neger, „Het Zwarte Wonder", zooals hij op de affiches wordt genoemd, loopen allen uit om hem te zien. Ook Emma en 1 haar vader zijn onder de toeschouwers. De neger, die hen rakelings passeert, wordt onweerstaanbaar aangetrokken, door het lieve gezichtje. Inplaats van zich evenwel vereerd te gevoelen, de opmerkzaamheid van den neger te hebben getrokken, schrikt Emma hevig. De neger beangstigt haar, ze gevoelt een onoverwinnelijken afkeer van hem. Peter Wald, de alombekende danser is, na overal roem en eer behaald te hebben, teruggekeerd in de plaats, waar hij de eerste schreden op het pad van den roem "gezet heeft,
EEN
BOEK
IS
UW
NA HUN EERSTE OPTREDEN Emma heeft een onvergete- smeeken probeert hij Emma lijken indruk op hem gemaakt, over te halen mede te gaan, heihij haar na eenige geen deze eindelijk, na lang aaren ais dagen, zelf ongezien, ziet zelen, uit groote liefde voor dansen, kan hij niet nalaten haar vader doet. En ofschoon de boodschap te laten zij zich met alle macht moet haar brengen, eens met haar vader beheerschen haar afkeer niet te laten blijken, belooft zij den b i j h e m t e w i u e n komen. De Mucio is door dit ver- neger, die in haar iets bijzonoude ders ziet, zich te zullen bez o e jj. z e e r v e r e e r d . Zijn grootste angst is, Emma eens on- kwamen tot zijn partnerin. De verzorgd achter te zullen oude Mucio is dolblij en nog moeten laten, en hij begrijpt, grooter wordt zijn vreugde, als dat zijn toekomstdroomen nu zijn dochter zich .na zes weken eenigszins kans op verwezen- van ingespannen oefening heeft lijking krijgen. Door herhaald weten op te werken tot een
DEEL
B R E N G T GIJ O N S EEN A B O N N É D E M O E I T E IS
RAYMOND DE SARKA als de neger Peter Wald
NIET VEEL
Indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat, dan heeft de
danseres, die in alle opzichten Peter waardig is. Deze bemerkt al spoedig, dat hij het bekoorlijke meisje lief heeft gekregen, doch zij, dit vermoedend, ontwijkt hem steeds. Eindelijk, na lang wachten, is de gelegenheid hem gunstig, en als hij, zich niet langer bedwingen kunnend, haar van zijn groote liefde spreekt, stoot zij hem, hoewel het haar moeite kost, niet af. Ze gevoelt een groote erkentelijkheid voor dengeen, wien zij en haar vader alles verschuldigd zijn, en zou het als een grove ondankbaarheid harerzijds beschouwen hem te weigeren. Doch als hij haar ter eere van hun verloving een armband wil geven, komt de afkeer voor den neger, dien zij dacht overwonnen te hebben, weer met volle kracht bij haar op, en ofschoon het haar zelf bitter leed doet, zegt zij hem, dat zij nooit zijn vrouw zal kunnen worden, doch steeds voor hem als een zuster zal zijn. Peter draagt zijn leed moedig . . . ., doch een niet te genezen ziekte tast hem aan en woekert steeds voort! En eerst nu Emma op het punt staat hem te verliezen, bemerkt zij wat hij haar waard is, gevoelt zij, dat zij is gaan houden van den man. die ondanks zijn zwarte huid, een ziel heeft zoo blank als sneeuw. Doch met al haar liefde is zij niet in staat hem te redden. Hij sterft, diep betreurd door Emma, die nu eerst begrijpt, wat ze aan hem mist .. ..!
GIJ HEBT SUCCES MET
WILTON METRO GOLDWYN altyd N O G B E T E R E FILMS
144 Keizersgracht, Amsterdam Telef. 45348
e dag breekt aan. De zon, die plotseling aan den horizon opduikt, schittert op de blauwe zee en toovert de schoonste kleuren op het water. Het is een wondermooi schouwspel. De wolken drijven hoog in de lucht en teekenen zich duidelijk af tegen den azuren achtergrond. Heel in de verte is de kust Plots strekt Maniati zijn hand van Ceylon met zijn groote pal- ploeg zich langs stuurboord uit. men en diepzinnige wouden omlaag glijden. „Een haai — een haai — Zoo lossen zij elkaar wel zichtbaar. Iets dichterbij zien daar!" we een kleine vloot van zeil- veertig a vijftig maal af Voorbij de achterzijde van schepen naderen. Het zijn de Hijgend van inspanning hebparelvisschers, die reeds te mid- ben de mannen het net afge- het schip trekt een lange dondernacht zijn vertrokken om bij worpen, waarin zich een aantal kere schaduw; een haai van minstens 6 meter lengte komt het aanbreken van den dag de groote oesters bevinden. oesterbanken te bereiken. Zij „Hoe diep was je, Maniati?" met ontzaggelijke snelheid aanzetten. Op hetzelfde oogenblik, zijn laat; maar het morgen- vroeg de baas. briesje was gaan liggen, zoodat „Minstens dertig vadem," dat Maniati hem signaleerde, had hij zich reeds op één der van zeilen geen sprake meer luidde het antwoord. was. Toen' hebben de mannen Reeds komt de 2e ploeg weer mannen geworpen en zich omde roeispanen gegrepen en vlug boven en duikt de eerste weer gedraaid om den ongelukkige te verslinden; duidelijk onderglijden de booten over de on- onder. metelijke watervlakte. Het gelijken wel groote insecten, die op het water gevallen zijn en hun lange stijve pooten heen Harry Denis. L. F, Verwoerd. en weer bewegen. De aanvoerder van het Nederlandsen In de op Zaterdag 10 November j.1. ge. De visschers moeten zich houden vergadering van het bestuur van elftal zal voorloopig nóch voor zijn club, noch voor zijn land kunnen uitkomen. N.V.B, werd het scheidende bestuurshaasten; het is nog een flink den Speciaal voor H.B.S. is dit, nu de club lid den heer L. F. Verwoerd geïnstalleerd eind roeien en om zes uur moet als eerelïd. Hem werd een schitterend een inzinking doormaakt, een geducht verlies. We wenschen Denis een spoedig aangeboden, vervaardigd door de vangst beginnen. Dezevisch- diploma en volledig herstel en hopen hem daarna den bekenden Haagschen sierkunstenaar vangst, die door de • regeering Jan de Quack, die destijds ook het nog menigmaal èn voor de „Kraaien" èn voor ons nationaal elftal in het veld te zien. voor de heeren Kips en Denis gemonopoliseerd en door loting diploma ontwierp. Na afloop van deze vergadering gepacht wordt, duurt slechts boden de Heer en Mevrouw Verwoerd Jan de Natris. het bestuur van den N.V.B., de finanzes weken, van i 5 Februari tot aan „Jen" is wederom lid van Ajax gewortiëele commissie en enkele vrienden in De hoeveelste keer dat nu al is, 1 April en wordt van zes tot de Industriëele Club een diner aan. Aan den. weten wij niet meer. De Natris wisselde werd het woord gevoerd door de tien uur 's morgens uitgeoefend. tafel zóó dikwijls tusschen Ajax en Blauw-Wit, heeren Jasper Warver, Ir. J. W. Kips, het een zeldzame overeenkomst gaat Intusschen is de vloot op P. A. de Haan, Loback, Johan J. Meyer dat vertoonen, met het aan onze schooljaren H. A. Merum Terwogt. Allen gaven haar bestemming gekomen. De en herinnerende lijstje van de Graven uit op ondubbelzinnige wijze uiting aan de Hollandsche Huis. U weet wel, om roeiers kunnen nu even rusten, gevoelens van waardeering, dankbaarheid het den ander. Dirk, Floris—Dirk, Floris enz. vriendschap, die men jegens het scheiterwijl de duikers aan het werk en Werd dat lijstje een enkele maal onderdende bestuurslid koesterde. broken door een Willem, ook hier zorgde gaan. Ze staan gereed in twee „Jen" ervoor, dat de overeenkomst bleef ploegen, elk vijf man sterk; het J. Moorman. bewaard door één seizoen voorSpartaan en twee seizoenen voor Vitesse uit te zijn stevig gebouwde, flinke In diezelfde vergadering van het bondskomen. Of de Natris instaat zal blijken Ajax bestuur werd het nieuwe bestuurslid, den kerels. uit zijn netelige positie te helpen, staat heer J. Moorman, geïnstalleerd. Eigeno. i. niet vast. In ieder geval, minder dan De eerste groep wacht, op aardige samenloop van omstandigheden, het nu gaat, kan het niet. dat juist Moorman de opvolger van Verden rand van de boot gezeten, woerd moest zijn. Allo, Jan, toon nog éénmaal, wat je kunt ! Misschien zien we je dan ook nog op het sein van hun baas, om Wij schreven het reeds vroeger, jameens in het Oranje-shirt. Er loopen er dat twee zulke krachtige persoonlijkzich in de diepte te laten glij- mer daar slechtere rond, dan jij was. heden niet hebben kunnen samenwerken den. Om dit neerdalen te ver- in het belang van den bond. JAN VAN ZANT. haasten, houden zij met den rechtervoet en de hand een touw vast, waaraan een zware steen hangt en met de teenen van den linkervoet houden zij het leege net bijeen. Straks zulK. G. te Haarlem. Oskar Marion is den 4en Februari in Koningsberg len zij dit vol groote oesters geboren. Egon von Jordan speelt sinds circa drie jaren voor de film. naar boven brengen; en in die G. de B. te Amsterdam, Het adres van Andre Lafayette is: Parijs, oesters sluimeren de prachtige 19 Rue Ie Trenaille. juweelen der zee. K. d. W. te Den Haag. Paul Morgan is te Weenen geboren. Hij 1s getrouwd. Zijn adres is Berlijn-Wilmersdorf, Tübingerstrasse 4l. Daar klinkt een kort gefluit. De vijf duikers houden elkaar R. B. te Amsterdam. Het adres van Fritz Lang is: Berlijn-Wilmersdorf, Hohenzollerndamm 52. Wij gelooven niet dat uw brief het gebij de linkerhand vast en staanwenschte resultaat zal hebben. Hoe u aan de film kunt komen . . . . de op hun steen laten zij zich wij weten dat ook niet. vlug omlaag glijden. In enkele W. C. L. te Haarlem. Het adres van Iwan Mosjoukin is: Berlijnseconden hebben zij den bodem Kochstrasse 6-8. Jenny Jugo woont Berlijn-Wilmersdorf, Brandenburgbereikt. Nu halen de roeiers de schestrasse 38. Hertha von Walther, Berlijn-Charlottenburg. Kurfürstendruipende steenen op en als de damm 185. daardoor aan de oppervlakte E. H. J. T. te Amsterdam: In het vorige nummer plaatsten wij een ontstane rimpels weer verdwefoto van Greta Garbo. U ziet aan uw wensch is voldaan. nen zijn, onderscheidt men duiJ. K. te Tilburg. De regisseur Karl Grune werkt thans te München. delijk onderaan in het doorHij is bezig met het opnemen van een nieuwe rolprent, getiteld: schijnende water de duikers, die „Waterloo". De hoofdrol speelt Charles Vanel. Richard Berger zal over hun moeilijk werk geboeenige films in Duitschland opnemen. Hij zal vier maanden in zijn gen staan. „Heimat" blijven en gaat dan weer naar Hollywood terug. Weer wordt een sein gegeK. B. te Rotterdam. Olga Tschechowa filmt thans te Budapest. Daar ven, twee minuten na het eerste worden bui ten-opnamen voor haar nieuwe rolprent „Weib in Flamen terwijl de ie ploeg naar men" gedraaid. boven komt en aan bakboord Grefa B. te Utrecht. De engelsche filmartiste Mabel Poulton is thans in de boot stapt, laat de 2e in Berlijn. Zij zal in de rolprent „Das Laufmadel" medewerken.
D;
ONS 5PORTHOEKJÊ
ERZUn
die meenen dat met margarine geen smakelijke maaltijd is te bereiden. Dat is een verouderd idee. Zoowel in smaak, in voedingswaarde, als in verteerbaarheid staat BLUE BAND vooraan in de rij der levensmiddelen.
niMBflTIOlJSIASTEM
BLUE BAND, versch gekarnd, het meest volkomen voortbrengsel der margarinefabricage, een edelproduct, waardevol als goud. GAAT MEE MET UW TIJD GEBRUIKT BLUE BAND.
«JüfüD °
POMD
scheidde men den buik van het monster. De visschers, die op deze aanvallen voorbereid zijn, dragen steeds een mes bij zich. De man neemt dit wapen om zich te verdedigen; zal het hem gelukken, den haai te dooden ? Aan boord zijn allen, in groote spanning. Opeens ziet men niets meer. Welk een angst I Van de vijf mannen zijn er vier teruggekomen. De ander ligt nog steeds in het water te strijden tegen het roofdier. Vergeefs tracht de bemanning iets te onderscheiden . . . die vlekken op het w a t e r . . . is dat bloed ? . . . Eindelijk wordt het door angst verwrongen gelaat van den ongelukkige zichtbaar. Terwijl hij een schrille kreet uitstoot, springt hij uit het water; men wil hem opvangen en in de boot halen, maar een brute kracht heeft hem bij de voeten omlaag getrokken. Hij verdween in een rooden nevel.. . het is voorbij. De haai heeft zijn slachtoffer te pakken .. . Verschrikt kijken de visschers elkaar aan en het droevig bericht gaat van boot tot boot. Dit jaar is het al heel erg. Vanaf de opening van het vischseizoen toonen zij een ongekende vermetelheid. Meestal is de tegenwoordigheid der vele booten, het lawaai der stemmen, het slaan met de roeispanen voldoende, de haaien op een afstand te houden. Maar dit jaar . . . alle dagen . . . telkens w e e r . . . De mannen durven niet af te dalen; stellig wachten er nog meer. Nu te duiken zou gelijk staan met zich aan een wissen dood bloot te stellen! En toch zijn er nog drie volle uren, waafop gevischt moet worden! Eén der duikers, een bewonderingswaardig athleet met vurige oogen in zijn koperkleurig gelaat, glimlacht verachtelijk. Zonder iets te zeggen, neemt hij het net en het touw weer op en verdwijnt in de diepte, waar de geniepige vijand tusschen de groote groene slingerplanten en het violet-blauwe zeewier rondsluipt. Vol bewondering kijken de anderen hem na. „Dinomassi kent geen vrees; Dinomassi heeft 'n talisman! ..." Eenige uren later, in de middagstilte, zit Dinomassi aan den zandigen oever, waarop de brandende zon schijnt. Hij rust in de schaduw van een hoogen cocospalm. Zijn lippen zijn rood gekleurd door de sirih, die hij pruimt. Onverschillig ziet hij naar de koelies, die de gevangen oesters op matten naast elkaar leggen. Straks zal men in hun week, gekookt vleesch de kleine stukjes parelmoer, de pareltjes en de zeldzame tolvormige „turbinelle" zoeken. Dat schouwspel interesseert
_ hem niet. Hij keert zich om, richt zijn oogen op het oneindige van den oceaan en droomt. Het is zijn laatste vischseizoen. Hij wil niet als de andere duikers jong sterven. Met het geld, dat hij in deze zes moeilijke weken heeft verdiend, gaat hij een kleine bazar te Kandy opzetten, waar hij souvenirs voor vreemdelingen zal verkoopen. Dinomassi lacht. Hij is niet bang voor de haaien, die reeds zooveel mannen hebben verslonden; zijn talisman beschermt hem! Dat was toch maar een goed idee van heml Het was wel een lange reis geweest naar de ruïnes van het wonderbaarlijke Radhaputa, de bedolven stad, die .in heel oude tijden door de Balamaren was verNvoest. Hij heeft er de tempels getooid met alle bloemen, waarvan de geur den goden behaagt, zoo'als jasmijn, seringen en rozen van Bengalen. En daaraan dankte hij het, dat de Brahmanen hem den talisman, die hem beschermt, wel wilden verkoopen. „Wel Maniati; weet je het nieuws al ?" ,,Welk nieuws, Sarimar ?" „Weet je het werkelijk niet? O, Maniati, ik ben er nog geheel van ontdaan I Gisteravond heeft men op het strand dien armen Dinomassi gevonden .. . vermoord . .. een mes stak tusschen zijn schouders. Hij was al koud." „Arme Dinomassi, die zoo heldhaftig de haaien trotseerde!" „Je weet ,dat hij steeds zijn talisman bij zich droeg ?" „Dat wist ik niet." „Nu; men heeft hem niet meer op het lijk gevonden; hij heeft hem schijnbaar met duiken verloren en dat heeft het ongeluk over zijn hoofd gebracht.'' „Dat kan wel waar zijn, Sarimar! Zeg eens, weet men wie de moordenaar is?" „De politie zoekt hem onder de visschers; maar wie van ons zou den dood van dien dapperen vriend gewenscht hebben ?" „Natuurlijk niemand. Maar vertel eens; hoe zag die talisman er uit ?" „Dinomassi liet hem mij eens zien," antwoordde de duiker bedroefd. „Het was een klein ivoren beeldje van den god Ganesa met het hoofd van een
REMBRANDTTHEATER AMSTERDAM
BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S
—
JUBILEERT
o
|p 22 November wordt in „Ons Huis" te Rotterdam het feit herdacht dat Dumont twintig jaar geleden voor 't eerst voor het voetlicht trad. Dumont zingt voor „het volk". Meen niet dat Dumont een partijmannetje is. Verre van dat.' Doch door zijn vroegere werk aan het joodsche armbestuur (hij zat daar jaren als schrijver voor hij op de planken terecht kwam) en door zijn stads-reportage aan een volksdagblad heeft hij de nood der armsten zoolang en van zoo nabij leeren kennen dat in de meeste zijner liedjes een weerklank van meelij of van verzet is blijven hangen. Bovendien is hij in sobere levenswijze zich zelf gebleven, rijk heeft hij zich niet gezongen. In artisten-kringen is hij de meest bekende figuur van allemaal. Hij toch was het die in den jare 1915 den eersten stoot gaf voor het organiseeren van variété en cabaretartisten. Vooral bij internationale congressen bleek het hoe hij door zijn uitmuntende kennis van vreemde talen de rechte man op de rechte plaats was. Wij wenschen Dumont nog heel veel succes in zijn moeilijke loopbaan.
olifant. Door de slurf hing een gouden ring." „Zoo," mompelde Maniati onverschillig. ,Weer is de visscherij in vollen gang. Het sein voor de duikers heeft geklonken. Nog maar drie dagen en de parelvangst behoort voor dit seizoen weer tot het verleden. Het was een slecht seizoen. Er waren weinig mooie parels in de oesters en gedurende de eerste weken hebben de haaien veel slachtoffers gemaakt. In de boot van Maniati zijn drie mannen een prooi dezer roofdieren geworden en ook Dinomassi, hun dappere kameraad, zal niet licht worden vergeten. Alle twee minuten volgen de seinen elkaar regelmatig op en de buitgemaakte oesters stapelen zich op in den bodem van de boot. Sarimar, Maniati en nog drie anderen hebben juist weer gedoken: door het heldere water kan men hen duidelijk volgen. Nog enkele seconden en ze zullen weer boven komen. Daar is er al één. Hij hijgt van uitputting. Plots klinkt een vreeselijke kreet, de wanhoopskreet, dien men zoo vaak bij het visschen hoorde:
„De h a a i e n . . . de haaien!" De tweede ploeg, die reeds klaar stond om te duiken, heeft zich aan den zijkant van de boot vastgeklampt. De roeiers hebben zich met messen en vischhaken gewapend om zoo noodig hun bedreigde kameraden bij te staan tegen den vijand. Ha; daar zijn nog twee duikers; zij hebben kans gezien vlug naar boven te komen, daar hun netten niet zwaar beladen waren. Twee zijn er nu nog in het water: Sarimar en Maniati. Daar zijn ze. Hun gezichten zijn bleek van angst. Zouden zij nog kunnen ontkomen ? In hun rechterhand houden zij hun mes geklemd. Nog maar enkele slagen en zij kunnen zich aan het schip vastklampen. Maar juist op de plaats, waar zij zich bevinden, is een sterke deining in de zee. Maniati, de handen wanhopig omhoog, uit een onmenschelijken kreet van pijn en van angst; hij zakt weer omlaag en het water, dat in zijn mond dringt, verstikt zijn kreet in een dof geklok .. . De groote, veel verslindende oceaan heeft weer een slachtoffer gemaakt 1 Sarimar is zijn vriend mét
HARDT'S
bewor.dcringswaardigen moed te hulp gesprongen. Hij slaat uit alle macht op het zeemonster, verdwijnt dan weer in het rood gekleurde water, komt weer boven en duikt opnieuw. De haai, hevig gewond, spartelt aan de oppervlakte, maar geeft den strijd niet op. De mannen uit de boot vervolgen hem hardnekkig. Een slag met een bootshaak treft het dier op den kop; een touw wordt op hem geworpen en houdt hem in zijn strik, waarna Sarimar hem met een messteek afmaakt. Een menigte visschers schaart zich om de bark, die den overwonnen haai op sleeptouw heeft. En elk der mannen wil zoo vlug mogelijk het monster vaneenrijten, want in de maag bevinden zich de overblijfselen van den armen duiker Maniati, die men dan volgens den ritus zal verbranden. Sarimar heeft het beest in zijn geheele lengte gespleten. Hij duwt zijn handen in de roode, rookende ingewanden en eerbiedig, haalt hij er de menschelijke overblijfselen uit: een verscheurd been, bloedend vleesch, dat gekronkeld zit tusschen de plooien van den maagwand. Maar kijk! Wat is dat? — Een hard voorwerp valt op het zand. Sarimar raapt het op. Het is een ivoren beeldje van den God Ganesa en het draagt een gouden ring aan de slurf. Stom van verbazing, hevig ontroerd, kijken de visschers elkaar aan. Ze begrijpen, dat dat figuurtje de talisman van Dinomassi is; de amulet, die hem door zijn moordenaar ontstolen is. Nu is het geheim opgelost; nu weten allen, wie hun armen dapperen makker van het leven heeft beroofd! Maar de straf is niet uitgebleven! En heel ernstig richt Sarimar zich tot de anderen: „Brahma is rechtvaardig. Deze man heeft gedood, om zich het goed van zijn broeder toe te eigenen om evenals deze door den god beschermd te worden. Maar het kwade trekt het kwade aan en de heilige Amulet heeft zich tegen den misdadiger gekeerd! Brahma is rechtvaardig!"
tabletten tegen
verstopping Doos 6 0 cent Bij Apoth.en Drogisten.
eze alleraardigste operette van Georg Okonkowsky wordt thans in het Flora-Difraentheater te Amsterdam opgevoerd. En precies als eenige jaren geleden zijn deze opvoeringen wederom een succes. Dit is in de eerste plaats aan de goede pakkende muziek van Max Gabriël te danken. De refreintjes van „De mooie Adriaan" en „O, Erika" worden door het publiek dapper meegezongen. De hoofdpersonen Marga Graf, Agathe Reiff, Poldi Reiff, Jean Janssens en Arnold Schotanus zongen en speelden uitstekend, over de rest zwijgen wij maar liever.
D
DIT lis het Merk der goede Films I
Marga GKaf
Het recept.
M'n neef Janssen kocht van de week een haring. Wilt u hem gefileerd, vroeg de bediende. Gefileerd, wat is dat, vroeg m'n neef. Zonder graten, was het antwoord. Geeft u hem mij dan gemotiveerd, sprak Janssen. Het toppunt van wantrouwen. Weet jij wat die Pietersen voor een man is ? Dat zal ik je zeggen. Hij denkt dat iedereen 'n dief is. Als iemand hem een hand gegeven heeft telt hij zijn vingers na. Kindermond. Oom Jaap kwam hevig transpireerend van de wandeling terug. Z'n kleine neefje keek hem verbaasd een tijdje aan en riep toen: Moesie kijk eens, oom Jaap huilt met zijn geheele hoofd. Zij sprak voor twee. Vrouw: Man, wat ben je weer onbeleefd. Je hebt ai driemaal zitten gapen, terwijl ik tegen je sprak. Man: Ik heb niet zitten gapen. Ik maakte mijn mond open om iets tegen je te zeggen, maar je het me niet aan het woord komen.
Juffrouw Praatgraag: Dokter u hebt mij gevraagd mijn tong uit te steken, en u kijkt er niet eens naar. Dokter: Ja, juffrouw, maar ik heb intusschen tenminste rustig het recept kunnen schrijven.
In pension.
NORMA SHEARER EN HAAR BOBBY Moedertrots. Eerste moeder: Mijn kind is pas drie jaar, en trekt zulke grappige gezichten, dat tante Rika zich dood lacht. Tweede moeder: Dat is nog niets. Mijn Jantje zegt zoo mooi gedichtjes op, dat tante Jenny ervan gaat huilen. Derde moeder: Dan moet je mijn Pietje kennen. Die is zoo knap, dat hij de heele familie in vertwijfeling brengt.
Een vergissing. Mevrouw: Jaantje, schaam je je nu heusch niet, je door den huisknecht te laten kussen? Jaantje: Och, mevrouw, ik dacht dat het meheer was. Moderne jeugd. De dichter: O, mijn hef, ik leg mijn hart aan uw voeten. Het meisje: Gaat gerust uw gang. Morgenochtend neemt de stofzuiger 't wel op.
De pensionhoudster: Moet iemand van de dames of heeren nog jus? Koor der gasten: Dank u zeer. Pensionhoudster tot 't dienstmeisje: Gooi ze dan maar op de bloemen. Definitie. Vader, wat is invloed? Invloed jongen is iets wat je denkt te hebben, tot dat ]e het probeert te gebruiken. Nog een definitie. Wat is het verschil tusschen 'n pessimist en een optimist ? Een pessimist gelooft dat alle vrouwen slecht zijn en een optimist . . . . hoopt het. Een derde definitie. Wat is wind? Lucht die haast heeft.
VAN KATHARINA Katharina las de brieven aandachtig door. Den eersten brief las ze tweemaal over. Daarna schreef ze: „Aan het secretariaat van den Bond tot Weering der Polygamy onder de Indische Mohammedanen. „Geachte Heer — Sara Lady Garribardine heeft mij opgedragen u te melden, dat, ofschoon van ganscher harte sympathiseerend met het edele doel van uwen Bond, het verspreidingsveld haar te uitgebreid voorkomt om met een kleine bijdrage te kunnen volstaan. Zij betuigt u inmiddels haar dank voor de belangwekkende inlichtingen deze zaak betreffend. Het spijt haar zeer niet instaat te zijn u een bewijs harer ingenomenheid te kunnen toezenden. Ik heb de eer te zijn Geachte Heer, Uw dienstwillige, Katharina Bush, „(Secretaresse)" De volgende brief luidde: „Aan de Directie van het Nonconformist Doorgangs- en Verbeteringsgesticht voor gevallen vrouwen. „Mevrouw. Ik heb de eer u te berichten, dat Sara Lady Garribardine binnenkort op reis gaat en zich daardoor het genoegen en de eer moet ontzeggen een bezoek te brengen aan uw nuttige inrichting. Zij verzoekt mij u haar dank te betuigen voor de uitnoodiging. Ik blijf, Mevrouw, Uw dienstwillige, K. Bush (Sec.)" Daarna keek ze nauwlettend in welken vorm het adres moest wezen en zette het op de enveloppen. Toen alles gereed was, stond ze op en bracht de brieven naar de jong-oude dame bij den haard. Ze bleef kalm wachten, terwijl ze nagezien werden, en glimlachte even toen Lady Garribardine een cynisch lachje deed hooren. „Ik denk, dat het heel goed gaan zal, Miss Bush! Doe er s.v.p. de zegels op en leg ze in dat mandje klaar om gepost te worden, — en u — u kunt bellen." — Ik wacht u met pak en zak aanstaanden Woensdag." Het was kort, maar krachtig. Katharina Bush begreep, dat de zaak in orde was. „U wenscht geen getuigschrift van mijnheer Livingstone of mijnheer Devereux ?" „Neen, ik ben in staat zelf
busH
te oordeelen — enne — goeden dag." Oogenblikkelijk na 't bellen, was de knecht verschenen. Na een buiging volgde Katharina hem dus naar beneden en stond weldra op straat met een vreemd gevoel van tevredenheid in het hart. Ze kende den weg in „West E n d " uitstekend en hep vlug Hiillstreet af en zoo voorbij Dorchester House naar het Park. Al de bladeren waren van de boomen. Het was een prachtige Novemberdag, zacht en helder, allerheerlijkst voor een wandeling. In ieder geval was de eerste zet al gewonnen. Ze liet al haar indrukken nog eens de revue passeeren. Eerstens was het een prachtig huis — het had „de look", indien huizen die eigenschap ook bezitten kunnen! Het was keurig onderhouden en vol van, naar zij meende volgens studies in de Wallace Collection, zeldzame en kostbare meubels. Er waren sommige dingen, die zij leelijk vond, maar „de look" was vaak leelijk, wist ze door Glady's gezwollen beschrijvingen aan Ethel en Matilda. „De look" daargelaten, bezat het iets bijzonder deftigs. Het werd bewoond door menschen uit Lord Algy's wereld, dit zag men bij den eersten oogopslag. De man, dien zij ontmoet had op den drempel der kamer, behoorde daar ook stellig toe. Wat haar toekomstige meesteres betrof. Dat was een nieuw soort wezen, dacht Katharina. De Franschen zouden het een „type" noemen, maar zij kende die uitdrukking niet. „Ze is stellig over de zestig", dacht ze. „Ze is natuurlijk donker en heur haar moest grijs wezen. Alles wordt bedorven door die zotte, gouden pruik. Zij zou een heel goed figuur hebben voor haar leeftijd, als ze niet zoo'n ouderwetsch corset droeg. Hoe kwam ze aan zulke groote ooren en zulke roode handen vopr een dame uit den grooten stand ? Haar ringen zonken weg in het vet. E r haperde beslist iets aan den bloedsomloop. Haar stem was een van „de" stemmen! De vrouwelijke partij der klanken van over het glazen schut en de manier behoorde zeker bij dit geval. „Even onbeschoft als ik zijn zal, zoodra ik een dergelijke plaats zal bekleeden. Bij haar is het aangeboren. Ik zal het moeten leeren. Van ons beiden zal na onzen dood gezegd worden, dat we onze plaats uitstekend hebben weten te vervullen."
Aldus overlegde Katharina Bush op een Novemberdag in Hyde Park en toen ze Albert Gate uittrad, liep ze plotseling bijna in de armen van Lord Algy. HOOFDSTUK
V.
„Liefste schat! Wat een heerlijke verrassing!" „Algy! Waar kom jij vandaan?" Beider hart klopte gejaagd. „Kom mee naar Serpentine. Ik moet je spreken. Je akelig briefje heeft mij zoo'n verdriet gedaan. Ik ben vandaag bij „Liv" en „Dev" geweest. Zij weigerden mij je adres te geven. Waarom ben je toch zoo'n klein katje geweest, liefste?" „ïk was geen katje, Algy." Ze waren omgekeerd en liepen nu in de richting van de Row. „Ik meende wat ik schreef. Ik wilde graag dat je mij vergat. Genot kan niet blijven duren. Andere dingen wachten mij, geloof het. „Maar het is verschrikkelijk van je, Katharina. Daar ik je zoo lief heb en jij hebt mij ook lief. — Je hebt het mij tenminste gezegd!" Het hart van Katharina Bush klopte onstuimig. Zou ze de kracht hebben om in haar besluit te volharden. Nu ze hem voor zich zag ? Hij zag er zoo terneergedrukt uit, hier in het zwakke licht der ondergaande zon. Hij was in alles zoo gansch en al het ideaal, dat een vrouw zich scheppen kon. „Daarbij ben ik ook nog in groote moeilijkheden", zuchtte hij. Mijn vader heeft die zaken van mij met „Liv" en „Dev" hoogst kwalijk genomen. Ik heb een afschuwelijke week doorgemaakt in Doncaster. Ik word beschouwd als een echte doordraaier en moet overplaatsing vragen naar het leger in Egypte voor den tijd van- drie jaar. Alles — zelfs jij bent tegen mij." „Neen, Algy, ik niet". In haar diepe stem klonk groote sympathie en droefheid, ik vind het vreeselijk te moeten denken, dat je ongelukkig bent en je weet, dat ik je helpen zou, wanneer het mij maar mogelijk zou zijn". „Wees dan vriendelijk voor mij, lieveling, en zeg niet, dat je mij niet meer ontmoeten wilt." Katharina Bush voelde den ernst van het geval en dat ze zich niet mocht laten meeslepen. Dolgaarne zou ze hem willen troosten. Hem al zijn zorgen hebben willen doen vergeten. De cynische kant van haar karakter fluisterde haar, zelfs nu, in dit zoo treffend oogenblik toe, dat het als een groot geluk diende beschouwd te worden, dat ze zich buiten bevonden!
„Wanneer vertrek je naar Egypte?" „Zoodra ik gereed kan zijn. Moeder en mijn zusters gaan er de week doorbrengen. Maar ik zal waarschijnlijk naar Soedan gestuurd worden!" Katharina had gehoord, dat er leeuwen of zoo iets geschoten werden in dat deel der wereld. Ze wist, dat sport een groote plaats innam in Lord Algy's leven. „Je zult daar wel veel aan de jacht kunnen doen, niet ?" opperde ze b:j wijze van vertroosting. Maar Lord Algy bleef even bedrukt kijken. Zij hadden een zijpad ingeslagen en zagen daar een bank. „Laat ons gaan zitten," verzocht hij. „Ik moet je zien. Ik kan, ik wil niet gelooven, dat jij, mijn eigen meisje mij nooit meer wilt zien." „Algy, ik meen het. Het moet zoowel ter wille van jou, als ter wille van mij zelve." Zij hadden de bank bereikt, en gingen zitten. Lord Algy schoof zijn hoed naar achter. Zijn zorgvuldig geborsteld haar glansde bronzig in de ondergaande zon, en op zijn voorhoofd stond het verdriet te lezen. Zijn vriendelijke oogen zochten halsstarrig de hare. Katharina Bush moest haar handen tot een vuist klemmen in haar mantelzakken. „Waarom toch, in 's hemels naam ? Waarom moeten wij scheiden ?" vroeg hij. Katharina, ik heb je zoo zeer gemist. Ik wist niet wat ik moest aanvangen. Voor die ramp mij trof, was ik besloten om je ten huwelijk te komen vragen. . Wat zouden we gelukkig zijn geweest, liefste, juist zooals in Parijs. In mijn gansche leven heb ik nooit een dergelijk geluk gekend." „Het is lief van je dat te zeggen, maar niets ter wereld zou er mij toe kunnen bewegen met je te trouwen. Dat zou alles bederven. Een herinnering van louter zaligheid verwoesten. Luister naar me, Algy. Ik ging met je mee, omdat ik het wilde. Ik wilde het leven leeren kennen en zijn beteekenis en ook den mensch. Ik sta pas op den drempel van het leven en voor ik sterf, wil ik het in zijn ganschen omvang zoo mogelijk, leeren begrijpen. Ik dacht hoe kil en vermoeiend het pad ook wezen mag, dat ik later zal hebben te volgen om mijn plan ten uitvoer te brengen, mij zal dan toch steeds de zalige herinnering blijven aan die enkele uren van samenzijn met jou. Ik handelde dus volkomen bewust, maar het kwam geen oogenblik bij mij op het nogmaals te doen. Laat ons beiden dankbaar zijn voor het geluk, dat ons deel was en als goede vrienden scheiden."
^
O N £ | VR
UCHTEri
Het is vrijwel van algemeene bekendheid te achten, dat 't gebruik van vruchten zeer bevorderlijk is voor de gezondheid. Onder de verschillende soorten neemt de appel een voorname plaats in. Niet alleen levert hij een uitstekend voedsel op, werkt kalmeerend op 't zenuwgestel, desinfecteert den mond en keelholte, maar heeft bovendien op de meeste andere vruchten voor, dat hij, mits er eenige zorg aan wordt besteed, met succes geruimen tijd bewaard kan worden. Peren bijv., die precies hetzelfde ais appels behandeld moeten worden, duren veel korter, trouwens is het raadzaam, peren uit eigen tuin te plukken, voor ze aan den boom rijp zijn geworden, terwijl men pruimen na den pluk buiten drpogt, dan in zijdepapier wikkelt en ze op eèn droge plaats bewaart. Zoo behandeld, kunnen ze maandenlang goed blijven. Wat moeten we nu doen on appels met goeden uitslag te bewaren ? Eenvoudig de volgende wenken ter harte nemen: Vraag gaaf fruit bij vertrouwde leveranciers, kies goede soorten, eisch solide verpakking en zorg voor een doelmatige bewaarplaats. Laat, wat de verpakking betreft, de appels nooit in zakken bezorgen, weiger ze in zoo'n geval te ontvangen. Aanbevelenswaardige soorten voor wintergebruik zijn vooreerst de renetten. Ze zijn in verschillende soorten te bekomen, hoewel 't meest de namen bekend zijn van groene, grauwe of goudrenetten. De groene zijn keuken-, de grauwe handappels. De eerste blijven gewoonlijk 't langst goed en worden dan wel in 't voorjaar voor tafelappelen verkocht, maar de smaak is veel minder fijn dan die der goudrenetten. De ananas-renet, een goudgele eenigszins platte appel, is zeer fijn van smaak en kan tot Mei goed blijven, terwijl de prinsesse noble slechts tot Januari duurt. De bellefleur wedijvert met de renet om den voorrang van eersten winterappel, men kan 'm weliswaar vroeger eten, toch is hij meer een appel voor de keuken dan een fijne dessertappel. Alleen onbeschadigd, gezond fruit, dat op tijd en met zorg is geplukt, kan voor winterprovisie in aanmerking komen. T e vroeg geplukte appels gaan rimpelen, hoewel dit uit andere oorzaken ook kan voorkomen. Dikwijls ziet men appels en peren, die door schurftziekte zijn aangetast, de vruchten vertoonen dan zwarte vlekken, 't Vruchtvleesch is hard en korrelig, de vruchten kunnen niet lang bewaard worden, evenmin als gedeukte en be-
VOOR ON
ELSE MARISTELLA «en talentvolle dultsche zangeres, die een tournee door ons land maakt
No. 79792. Snoezig kinderjurkje voor vergeet mij nietjes blauw of roserood, crêpe de chine of kunstzij, geborduurd met rozen, waarvoor een Weldons strijküatroon No. 1451 gebruikt is,^"verkrijgbaar è 25 ets. Benoodigd van 90 of 95 cM. breede stof 2.25 a 2.50 M. Verkrijg baar voor den ieef tijd van 2 tot 8 jaar No. 78032. Dames Nachtjapon, me lange mouwen voor batiste, kunstzij of Viyella gegarneerd met kant. Benoodigd van 90 cM. breede stof M.3.25, van 5 cM. breede kant M2. Verkrijgbaar in bustemaat 90.95,100ofll0cM. Van deze afbeeldingen, die met toestemming der firma Weldon Ltd. te Londen zijn gereproduceerd, zijn fr. p.p. geknipte patronen verkrijgbaar tegen toezending van f 0.75 er, vermelding van het no. aan mevrouw Miliy Simons, 2e Schuytstr.261,Den Haag.
OriTVAN&EM DOEKEN Een r e i s o m d e w e r e l d In 44 d a g e n , Jules Verne schreef zijn, nog: altijd graag gelezen, boek, waarin hij Phileas Fogg, den lakonleken engelschman, "om een weddenschap een tocht om de wereld liet doen, die precies, maar dan ook precies, 80 dagen duurde. In 1873 werd dit boek gepubliceerd. Vijftig jaar daarna bood het deensche dagblad Politiken, aan een jongen tusschen 15 en 17 jaar, die duitsch en engelsen verstond, goed gezond was en voor zijn ouders mocht, de gelegenheid de reis om de wereld te maken. Palle Huid, een jongen van 15 jaar, was de knaap, die uit honderden „gegadigden" gekozen werd. Hij heeft de reis volbracht In 44 dagen. Dus bijkans in de helft van den tijd, dien zijn gefantaseerde voorganger er voor noodig had. Het relaas van de avonturen van den fikschen jongen deen, vult een boek van 170 bladzijden. Meer dan 100 illustraties zijn er aan toegevoegd. Dit boek is ook In het nederlandsch vertaald. Het is bij de fa. van Holkema & Warendorf te Amsterdam verschenen. Daar de prijs zeer laag Is (f 1.75 Ing. en f 2.80 gebonden) zullen heel wat meisjes en jongens op hun Sinterklaas gelukkig gemaakt kunnen worden met zoo'n „prachtboek". J. P. Zoomera—Vermeer. Jooafe a l l d e Heldehut. Mevr. Zoomers is een schrijfster, die de kunst verstaat te boeien, op een manier, waaruit wat te leeren valt en daarom is een boek van haar een waardevol iets. Zoowel voor hen die geven, als degenen die krijgen moeten. Joosje uit de heldehut is een lieve, gevoelvolle geschiedenis, uitstekend geschikt voor meisjes, doch die ook een jongen, al wil hij 't misschien „op school" niet bekennen, graag zal lezen. Een „lekker dik boek" van 250 groote bladen, met goede illustraties van Freddie Langeler. Uitgeefster is de fa. Holkema & Warendorf te Amsterdam. L. E. K.
schadigde, die bij 't plukken en Terzenden te veel geleden hebben. De beste bewaarplaats is een koel, vorstvrij vertrek, waar de temperatuur niet hooge.r is dan 40 gr. Fahr. Leg de vruchten dan 't liefst als ge kunt op stellingen, zoo die ontbreken, kunt ge ze in kisten leggen, laag voor laag bedekt met turfmolm of zand, een laag zand of molm van 1 o c.M. dikte. Voor ze echter in de kisten of op de stellingen komen, moeten ze uitzweeten. Voor appelen met ruwe schil is dit zoozeer niet noodig, die met gladde schil legt men een paar weken in een donker vertrek, waar de . temperatuur iets hooger mag zijn dan bovengenoemd. Men legt het fruit op de rekken zonder dat de vruchten elkaar raken, met de stelen naar boven en zorgt er voor een weinig te luchten, veel luchten bevordert 't rijp worden. Keukenfruit kan bij gebrek aan ruimte op hoopen gezet worden in een zeer droog vertrek, ook kan men 't op den zoldervloer uitstrooien, maar dan met iets afdekken, bijv. papier, geregeld nazien en zoo nu en dan luchten. Van de op gewone manier klaargemaakte appelmoes kan men een lekker schoteltje bereiden door ze te vermengen met wat gemalen noten en geraspte citroenschillen. Het wordt in een beboterden vuurvasten schotel geplaatst, bedekt met beschuitkruim, wat suiker en klontjes boter en even in den oven gezet om te bruinen. Een appeltaart is op de volgende wijze te bereiden. Neem 12 groote zure appelen, 10 groote ronde beschuiten, 4 5 eieren, 80 gr. boter, een theelepel kaneel, 75 gram suiker. De appelen boren, schillen, in stukken snijden, daarna wasschen, opzetten met een weinig kokend water en vlug gaar laten koken. Zoodra de appelen gaar zijn, ze met een houten lepel fijn wrijven, de suiker, de boter, de kaneel en de in stukken gebroken beschuiten, er bij voegen. Dit alles goed dooreen mengen en daarna één voor één de eierdooiers en het laatste het zeer stijf geklopte eiwit er bijvoegen. Een taartvorm overal goed met een kwastje met boter besmeren en met paneermeel bestrooien, daarin de gereed gemaakte massa doen en de taart ongeveer een uur bij matige hitte in den oven bakken.
3tlVW€
scfirtufe huid en springende lippen
PUROL
Ddb» 30 60. Tube 80 et. Bi| Apoih. co Droylslto
^
Onze Prijsvraag
Doe er een pakje Wrigley's bijl t
I n z e n d i n g SJ
O n z e Prijsircaag I n z e n d i n g &9
W a n t na het kauwen van WRIGL E Y ' S s m a a k t d e v o l g e n d e sigaar t w e e m a a l zoo l e k k e r . T a l l o o z e rookers nemen daarom reeds ,,een P.K.-tje n a e l k sigaartje". W R I G L E Y ' S P . K . K a u w g o m verfrischt b o v e n d i e n d e n a d e m , h o u d t d e t a n d e n w i t e n is g o e d voor m a a g e n spijsvertering. O o k o n d e r 't w e r k e n o p d e fiets is W R I G L E Y ' S U w b e s t e vriend. HM)
l
WRIGLEYS
Verrast
RH. KAUWGOM
Minachtend
Minachtend
Inzending 9 0
Inzending M
ACADEMIE DE DANSES - ROCCO DUBOIS 34
3. P. COENSTRAAT
- LA HAYE
- TELEF. 71909
Privélessen en Clublessen voor eiken leeftijd '"J^C"» dagelijks
De oude huid wordt weer jongt
Gewoon Lachend
Verrast Minachtend
Zie ook pag. 2 en 16 DANS-INST. v. d. ZANDEN Schiedamschesinge! 49-50 R o t t e r d a m — Telef. 51565
PROFESSIONAL LESSEN PRIVÉ-LES CLUB-LES
DANS-INSTITUUT
TH. W. BUS Poeleslraal 2 9 Groningen Telef. 2740
MODERNE ===== DANSEN Rhytmische Gymnastiek
' Het is afdoende bewezen, dat de jeugd der huid afhantft van den toestand van de vet- en zweetkliertjes, welke onder de huid liggen, te diep voor gewone crèmes en schoonheidsmiddelen om ze te bereiken. Nu komt een opzienbarende nieuwe schoonheidsbehandeling, welke deze kiiertjes van geneeskrachtige zuurstof voorziet, en zoodoende de verwelkte en ïcvenlooze huid den frisschen blos der jeugd teruggeeft. De huidopeningen worden niet langer verstopt door crèmes en zalfjes. Radox herstelt de kiiertjes en geeft een ziekelijke, uitgedroogde huid de soepelheid der jeugd terug. Alles wat U te doen hebt, is een weinig Radox in Uw waschwater te mengen. De resultaten zijn verrassend: een zuiver, jeugdig gelaat, vrij van alle leelijke ontsieringen. Radox verwijdert ook Rimpel». Voeg een theelepel Radox in een kop gefiltreerde zure melk, en pas dit middel eiken dag toe. Dit mengsel 2al de huid verfrisschen en de rimpels verwijderen. Radox w o r d t aanbevolen voor: Lichaamsgeuren Puistjes Uitgezette poriën Nagel- en handVetwormpjes Droge huid behandelini; Rimpels Haar-behandeling Gewichtsvermindering Vette huid Overmatig transpireeren LEEST W A T ANDEREN ZEGGEN: „Ik leed gedurende vrij langen lijd aan vehvormpjrs, en ofschoon ik talrijke middelen probeerde, vond ik de Radoybehandeling de meest doeltreffende." ) Maart 1028. Mevr. I. R, Radox is heerlijk geparfumeerd en is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten, f 1.35 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Import: Rowntree Handelsmij, Keizersgr. 134, Amsterdam.
Zie ooK paö- 2 e n 16
MILLE COLONNES AMSTERDAM CABARET VARIÉTÉ DANCING
HOTEL - CAFÉ • RESTAURANT
..CENTRAL."
APELDOORN R. Nleland
Telefoon 217
In het Centrum gelegen
PENSION • WEEKEND ARTISTEN
REDUCTIE
ANNIE'S VERIAA3SDAG WOORDEN EN MUZIEK VAN DUMONT
* 1 , -I - J b]x. der. de gcviAg inka.. .Jen . .derè,
drootn.ijte van zon envxn 7z
b]ce
men, dat
ze
Blond Anneke lag voor het venster. Dour ziekte zoo zwakjes, zoo teer. Ze hield maar alleen van 'n moeder, 'n Vadertje had ze niet meer. Ze bladerde graag- in kalenders. Ze telde de dagen tot Mei, Ze droomde van zon en van bloemen; Dat maakte blond Anneke blij.
de
dbï.aentot
maak.teblöMdAn.ne.ke
ï
W£
tel.de
£
Ze
blij.
fa
De dokter beval te verhuizen, Dan knapte Annie wel op. De woning van nu was zoo somber, Want nooit scheen de zon in haar slop. Maar hoe aan 'n woning te komen, Die juist aan de eischen voldeed! Haar moeder was altijd aan 't zwoegen: Met wasschen heeft niemand 't breed.
En 's avonds was 't illuminatie En gierden de pijlen omhoog, 'n Daverend gejuich werd vernomen Als Annie maar knikte of boog. Men draaide 'n deun op 'n orgel, Men zong er 'n versje van school, 't W a s alles ter eere van Annie, Die glom van de pret en de jool.
4^
Mei,
Toen Annie's verjaardag gevierd werd, Is haar door de jeugd uit de buurt 'n Zakje met heerlijke vruchten, t Portret van haar vrindjes gestuurd. Vol blijdschap zat Annie te wuiven En knikte verheugd* naar beneé". Daar riepen z e : „lang zal ze leven!" Ze waren gelukkig ermee.
Maar toen men het feest had geëindigd, Geen sissende pijlen meer schoot, Kreeg Annie 'n hevigen aanval En kuchte h a a r hoofdkussen rood. De kinderen droomden van 't meisje En van het geboden festijn, Maar zagen den volgenden morgen Bij Annie gezakt het gordijn.
M A S T E R ' S ¥ © B C I Concert Model No. 600 voor de allerbeste Muziek en Zang in groote Zalen, Dancings, Lunchrooms of andere Amusements-gelegenheden „HIS MASTER'S VOICE" Official Dealer:
WILLEM SPRENGER'2
GRAMOPHONE PASSAGE 46
EN
RADIOHANDEL DEN HAAG
IMPORTEURS:
N.V.
TAMARI
*
KEIZERSGRACHT
806,
AMSTERDAM
:
TELEF.
36487
