Er zit een schat verborgen in jezelf
Dit verhaal gaat over een schat, die je overal kunt vinden : zowel hier als daar, zowel vroeger als nu. Een schat zo rijk als het leven zelf, die toont hoe het zijn of worden kan en hoe het beter kan. Een schat die verborgen is maar die je makkelijk kunt vinden in jezelf.
Blind Vertrouwen kleurde helderrood en was erg geliefd. Ze luisterde naar je, begreep je en vertrouwde je zoals je ook haar kon vertrouwen. Door haar kwamen we met elkaar overeen, en wisten we dat we vrienden waren.
Een van die vrienden was Hou Vast. Die zocht steeds wat we samen konden doen, in plaats van elk apart, en hoe we de handen in elkaar konden slaan zodat we één groep werden waarin niemand werd vergeten.
Het was leuk samenwerken, dankzij Alsjeblieft Dankjewel. Die glimlachte en zei steeds gemeend wat ze mooi en goed vond, alsof dat vreemd en wonderlijk was. En als je door haar ogen keek, dan merkte je dat het ook zo was. De taal die ze gebruikte was bemoedigend, aangenaam en gaf steun en kracht.
We probeerden ook eerlijk te zijn tegenover elkaar. Dat hadden we van Heer Eerlijk gezien. Daar kon je gewoon dwars doorheen kijken. Die had niets te verbergen voor ons. Hij meende wat hij zei, en hield zich glashelder aan de afspraken die we samen hadden gemaakt. Een voorbeeld, vonden we.
Geweld kenden wij in ons groepje niet. Behalve dan als naam: Geweldig. Maar die vond het net geweldig dat we alle problemen bij ons zonder ruzie en harde vuisten maar door te luisteren konden oplossen.
Wij hebben geen baas. We beslissen samen. Dat was een idee van Even Waardig. Hij kon het best luisteren. “Als ieder kleur bekent, kunnen we pas de mooiste schilderijen maken,” zei hij. Niet doordat de kleuren gelijk zijn, maar wel doordat we ze allemaal de moeite waard vinden.
Maar op een dag ging net daar iets fout. Een van ons werd bang en wou dat we haar kleur mooier vonden, en haarzelf belangrijker, beter en groter. Ze was niet groter, dus maakte ze ons kleiner. Pesten en pijnigen met harde woorden en spitsvondige daden werden haar wapens, haar sterkste punten. Maar het waren mispunten.
Mispunt, zoals we haar gingen noemen, stapte op Geweldig af, en noemde haar Geweldig dom. Waarom praten als je je zin kunt krijgen met een welgemikte trap. Geweldig wou iets opmerken, maar kreeg een klap en een stamp, en sloeg bijna terug.
Beleefd vragen deed Mispunt nu niet meer. Een mep kon je krijgen, of een pijnlijke opmerking. Alsjeblieft Dankjewel vroeg nog vriendelijk of het niet wat zachter kon. Maar Mispunt lachte haar vierkant uit. Zo hard en zo vierkant, dat Alsjeblieft huilde, en opeens iets heel smerigs terugriep.
Heer vond het niet eerlijk, wat Mispunt deed, en zei het ook. "Oh, wil je eerlijkheid ?", vroeg Mispunt, "Welnu, ik vertrouw jou niet. Jij wil dat we jou alles vertellen, maar wie zegt dat jij wel alles zegt ?" De twijfel was gezaaid en iedereen begon de waarheid met de leugen te verwarren.
Blind Vertrouwen vroeg ons nog elkaar te vertrouwen. Maar waarom zouden we ? Gisteren nog had ze samen met Mispunt in een hoekje staan praten. En toen we haar dat zeiden, keek ze wantrouwig vanonder haar blinddoek, want wij kwamen ook van Mispunt.
We lieten onze handen los en keken mekaar bang aan. En die paar handen die Hou Vast nog vast had, werden door Mispunt hard losgemaakt. We hielden elkaar in de gaten, stapten achteruit en dreven zo langzaamaan uit elkaar.
Mispunt grijnsde. “Ben je nu blij?” vroeg Even Waardig. Mispunt knikte. “Is dit de beste manier om ons te gedragen ?” “Voor mij wel,” zei Mispunt. “Oh, maar dan is het dat ook voor ons,” zei Even Waardig. En hij stelde voor dat we ons allemaal zo zouden gedragen.
We gedroegen ons allen zoals Mispunt. We sloegen, riepen, logen, scholden met de meest kwetsende en pijnlijke woorden, pestten en vertrouwden niemand. En ’s avonds? ‘s Avonds waren we allemaal, ook Mispunt, alleen. Helemaal alleen. En bang, want er was niemand die van ons hield, dachten we. En toen hoorden we iemand hartverscheurend huilen. Mispunt !
Mispunt begreep opeens dat niemand nog alsjeblieft dankjewel zou zeggen als zij dat niet zelf deed, dat niemand haar geweldig zou vinden, als zij gewelddadig bleef, dat niemand haar blind zou vertrouwen, als zij niet vertrouwde, dat niemand eerlijk zou zijn, als zij dat ook niet was, dat niemand je evenveel waard zou vinden, als je dat zelf niet vond, en dat niemand je lief kan vasthouden, als je dat ook niet deed. En dus deed ze het. En ze voelde zich beter.
“Kunnen we niet gewoon doen?” vroeg ze aan Alsjeblieft en Geweldig. En toen zei ze : “Alsjeblieft?” Geen bevel, maar een vraag. Die twee waren heel verwonderd en blij. “Natuurlijk,” zeiden ze. “Dankjewel,” zei Mispunt. “Alsjeblieft,” zei Alsjeblieft. En Geweldig vond het geweldig en gaf Mispunt een zoen.
Toen ging ze aarzelend bij Blind Vertrouwen en Heer Eerlijk staan. “Kom je ons afluisteren ?”, vroegen die. "Nee,” zei Mispunt, “dat hoeft ook niet, want ik wil jullie blindelings vertrouwen en dat meen ik eerlijk. Ik wil alleen iemand om mee te praten." Heer keek haar lang aan. “Ik geloof je,” zei hij. En Blind Vertrouwen lachte breed.
Hou Vast stond een eindje verder met zijn handen in zijn zakken. Die begonnen te tintelen. Hij wou handen vastnemen, en een kring maken. Maar waar zou hij beginnen ? Toen kwam Mispunt op hem af, en ze stak haar hand uit.
“Maar al jouw rode vlekken zijn van je lichaam gevallen,” merkte Heer Eerlijk op. “Wat een prachtige, groene huidskleur heb jij!” zei Asjeblieft Dankjewel “Ik voel dat ik met deze vlekken iets moois kan vormen! “ tastte Blind Vertrouwen En ja hoor! In een mum van tijd had zij met de zeven rode vlekken een prachtig hart gevormd!
“Ik dacht het al,” zei Even Waardig, “wij hebben allen een hart, jij verdient er ook één! Geweldig gaf Mispunt een parelwitte duif en Hou vast vroeg om elkaar de hand te geven.
Zo waren we weer samen, lachend op weg. En ’s avonds was er feest, een supergroot feest. We zongen, dansten en klonken op onze vriendschap. Mispunt werd nog tot Miss verkozen. Maar iedereen noemde haar 'Schat', want dat had ze zelf gevonden.
Vanaf dit moment was het echt leuk vertoeven in deze groep. We willen dit uitdragen over de hele wereldbol, waar het goed kan zijn om te wonen, waar pesten onbestaand is, waar er geen ruzie of oorlog is, waar vrede en vriendschap weelderig tieren…
