nr 155 - dec 2011
DE S I T DI STE T A LA R! E K LIN
y AMSTERDAMNOORD | RUIMTE DURVEN DELEN
x DUURZAAM SWINGEN | DEBAT JEUGD EN VEILIGHEID | y DIEMER PARK
Agenda Woensdag 12 januari 2012
Nieuwjaarsreceptie GroenLinks
Alle leden zijn van harte welkom om met ons te toasten op een goed nieuw jaar. Wanneer: om 20:00 uur De locatie wordt nog bekend gemaakt op de website.
Suus van den Akker
actueel
Elke tweede donderdag van de maand
Politiek café
Behalve in juli en augustus) Vrijdag 11 februari 2012
30e GroenLinks-congres Houd de website in de gaten! Donderdag 10 maart 2012
Bijeenkomst ‘Zin in 2014’
Voor alle actieve GroenLinksers in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen in 2014. Wanneer: van 10:00-17:00 uur Waar: Hogeschool Domstad te Utrecht.
Zie ook www.amsterdam.groenlinks.nl
De laatste Linker Beste leden van GroenLinks Amsterdam, Zoals veel van jullie waarschijnlijk weten heeft GroenLinks Amsterdam het afgelopen jaar op financieel gebied een lastig jaar achter de rug. Ook de komende jaren zal nog verder bezuinigd moeten worden om genoeg middelen bijeen te krijgen voor de drie campagnes die in 2014 (gemeenteraad en Europa) en 2015 (Tweede Kamer) gevoerd moeten worden om het GroenLinkse geluid op zo veel mogelijk plekken te kunnen laten horen. Dit betekent dat pijnlijke keuzes moesten en moeten worden gemaakt. Een blad maken als de Linker is prachtig, maar ook kostbaar. De Linker drukt zwaar op de begroting van GroenLinks Amsterdam, binnen de huidige situatie te zwaar. Het bestuur heeft zich dan ook genoodzaakt gezien de papieren uitgave van de Linker per 2012 stop te zetten. Met pijn in het hart kan ik jullie verzekeren; persoonlijk heb ik de Linker namelijk altijd een prachtige manier gevonden om de leden te informeren en met leden te communiceren over inhoudelijke politieke onderwerpen en verenigingszaken. De komende periode zal gebruikt worden om een goede transitie te maken naar een digitale vorm van ledencommunicatie die verder gaat dan de wekelijkse nieuwsbrief met actualiteiten. We willen hierbij nadrukkelijk de inhoud en verdieping die de Linker meebracht integreren 2
in deze nieuwe vorm van ledencommunicatie. Het is nog te vroeg om te zeggen hoe het er precies uit zal gaan zien, maar daar gaan jullie binnenkort meer van horen. Uiteraard zullen de leden zo veel mogelijk betrokken worden bij de ontwikkeling. Als laatste rest mij nog om alle mensen die de afgelopen jaren aan de Linker hebben bijgedragen door stukken te schrijven, foto’s te maken of op andere wijze mee te werken of te denken, heel hartelijk te danken. Zonder jullie inzet was de Linker nooit meerdere keren per jaar op bijna vierduizend Amsterdamse keukentafels en nachtkastjes beland en hadden de leden van GroenLinks Amsterdam veel achtergrondinformatie moeten missen. Dank daarvoor en tot ziens! Namens het bestuur van GroenLinks Amsterdam, Patricia Seitzinger, Voorzitter
colofon Linker 155 • jaargang 25 • december 2011 • redactieadres: GroenLinks Amsterdam, Amstel 1, k 2245, 1011 PN Amsterdam, tel: 552 3479, fax: 552 2309, e-mail:
[email protected] • redactie: Liesbeth Beneder, Daniel Bulthuis, Sanne Claessens (fotograaf), Laura Hartman, Fedor Heida, Reinjan Mulder, Marije Schoonen (hoofd- en eindredactie), Patricia Seitzinger • medewerkers aan dit nummer: Suus van den Akker, Marieke van Doorninck, Wim Molenaar • vormgeving: Ruparo • druk en afwerking: Raddraaier • De pagina’s met fractienieuws vallen onder de verantwoordelijkheid van de Amsterdamse gemeenteraadsfractie van GroenLinks • Het bestuursnieuws valt onder de verantwoordelijkheid van het Amsterdamse federatiebestuur • Foto’s voorpagina: Sanne Claessens, Sanne Claessens, Edwin van Eis december 2011
redactie Andere tijden U heeft een historisch nummer in handen. Linker houdt namelijk na 25 jaar (!) op te bestaan. De eerste linker verscheen in 1986. En nu, in 2011, heeft het bestuur besloten om het Amsterdamse GroenLinks ledenblad op te heffen. Hiernaast leest u een toelichting van het bestuur over dit besluit. Ik had graag uitgepakt met een mooi afscheidsnummer, maar soms veranderen de tijden plots. Ten tijde van onze laatste redactievergadering was nog niet bekend dat het onze laatste gezamenlijke brainstorm zou worden. En in die zin is elk nummer van Linker historisch geweest: met keer op keer eigentijdse actualiteiten en wisselende samenstelling van makers. Én unieke inbreng van de leden. We hebben recentelijk ondervonden hoe betrokken jullie zijn bij het reilen en zeilen van onze stad. We kregen op onze recente oproep om ergernissen te mailen meer dan honderd reacties. Met in de top 4: opgevoerde scooters, zwerfafval, te weinig ruimte voor het stalen ros en geluidsoverlast. In het openingsartikel in dit nummer staan de meest genoemde en meest opvallende ergernissen én de beloofde GroenLinkse oplossingen. Tijden kunnen veranderen, dat lijkt het onverwachte motto van dit nummer. In ‘Ruimte durven delen’ leest en ziet u hoe we de stad autoluw kunnen maken en toch goed bereikbaar. Niet al het verkeer door één straat willen proppen, daar komt het op neer. Maar soms is het wikken en wegen. Zo lees je in Park en Politiek dat het schipperen is in het Diemerpark. Kunnen met meer parkeerplaatsen kinderen makkelijker naar de sportvelden worden gebracht of gaat uitbreiding juist ten koste van de veiligheid van het jonge grut? De burger roert zich hier in het gesprek, maar vaak komen veranderingen van bovenaf. Zo bestaat de kans dat in de nabije toekomst de stadsdelen het loodje leggen. Op pagina 14 lees je wat GroenLinks Amsterdam hiervan vindt en vragen we u om uw mening. In politiek café werd een stevig debat gevoerd over Jeugd en Veiligheid. Wat is de beste aanpak en voor wie? Linker doet verslag. GroenLinks wethouder Kees Diepeveen vertelt in de rubriek Mailen met… over wat er wat hem betreft moet veranderen in stadsdeel Noord. Als fraaie hekkensluiter hebben we, onbedoeld maar geheel in de lijn, ons oudste GroenLinks lid in leeftijd opgesnord. Ella ’t Hart neemt ons mee op haar politieke levenswandel naar onder andere de jaren ’50 in de rubriek ‘Zomaar een Amsterdams lid…’. Tot slot kan ik u verzekeren dat, als het aan de inzet van de redactie had gelegen, er nog vele Linkers waren bedacht, geschreven en vormgegeven. Zomaar tussendoor, hersenen krakend in TL-verlichte vergaderzaaltjes, fotograferend op winderige dagen, vormgevend met net passende teksten, schrijvend tussen de bezigheden door. Daarom dank aan de redactieleden zonder wie de Linker er in de huidige vorm niet was geweest. Andrea, Daniel, Fedor, Ingeborg, Jantien, Laura, Liesbeth, Reinjan, Rian, Sanne, Sonja en Suus: hulde!
inhoud 4 Stadse ergernissen Uw ergernissen en GroenLinkse oplossingen
7 Ruimte durven delen
Autoluw Amsterdam in beeld
11 Vooruitblik 2012
GroenLinks pleit voor de inclusieve samenleving
12 Jeugd en veiligheid
Debat over de gewenste aanpak
9 Park en Politiek: Diemerpark 10 Fractienieuws 14 Wim Molenaar 15 M@ilen met Kees Diepeveen 16 Marieke van Doorninck 16 Zomaar een Amsterdams lid
Marije Schoonen
december 2011
3
Stadse ergernissen Afgelopen zomer deed de redactie een oproep aan de leden om hun stadse ergernissen met ons te delen. We ontvingen 108 e-mails en drie ansichtkaarten over de meest uiteenlopende onderwerpen. Van te lage aanvliegroutes op Schiphol Oostbaan tot de jacht op illegalen. Linker stelde een top 4 samen en vroeg zoals beloofd GroenLinkse politici om hun oplossingen. De redactie was verbaasd, maar vooral verheugd over zoveel reacties. Van de weeromstuit liet redactielid Fedor Heida zich inspireren tot een columnachtige inleiding: zeg maar een ode aan Amsterdam en haar GroenLinkse inwoners. door Daniel Bulthuis en Fedor Heida, met dank aan Misrak Alayu 4
sanne claessens
en GroenLinkse oplossingen
Ergernis 1: Scooters Voorbijzoevende stinkende scooters op het fietspad blijkt één van de grootste ergernissen voor een groot deel van de Amsterdammers. De fietsersbond Amsterdam laat weten overspoeld te worden met klachten. Een online petitie om onder andere de overlast van snorscooters op het fietspad aan te pakken leverde in een mum van tijd ruim 6000 handtekeningen op. Ook het roekeloze rijgedrag is velen een doorn in het oog. We vragen Fjodor Molenaar, woordvoerder verkeer, om een oplossing.
Oplossing Molenaar diende begin dit jaar een voorstel in om de overlast van scooters drastisch te verminderen. Eerder had hij het College al gevraagd om met maatregelen te komen, maar deze bleven uit. Daarom nam hij het heft in eigen hand. Molenaar: “GroenLinks wil dat scooters geweerd worden van fietspaden tot 2,50 meter breed. Bovendien moeten er afspraken komen met de producenten en de verkoopbranche over het radicaal opschonen van vervuilende tweetaktbrommers.” Verder pleit Molenaar voor een parkeerverbod op drukke pleinen en in winkelstraten en moet de politie strenger gaan optreden tegen te snel rijdende en opgevoerde scooters. december 2011
sanne c laessens
Mijn Stad
Ergernis 2: Zwerfafval Zwerfafval in de stad staat bovenin het rijtje stadse ergernissen. Afval komt terecht in het groen en op straat en het trekt ongedierte aan. Bovendien vergaat plastic afval ook nog eens zeer langzaam. En dan hebben we het nog niet gehad over de hoge kosten om de openbare ruimte schoon te houden.
Oplossing We vragen het GroenLinksraadslid Marco de Goede. Vorig jaar diende hij met succes een voorstel in om stadjutten mogelijk te maken. Daarvoor was het onduidelijk welke spullen je wel en niet mee mag nemen van grofvuilstapels. Marco begint enthousiast te vertellen dat we eens echt werk moeten maken van het verminderen van de afvalstromen en dat het de hoogste tijd wordt om minder belastende materialen gaan gebruiken. Toch willen we iets concretere oplossingen van hem horen. “Mensen moeten elkaar aanspreken als ze zien dat iemand zomaar afval op straat gooit. Die Amsterdamse mentaliteit om elkaar eens flink de waarheid te zeggen en
er toch onderling uit te komen lijkt er niet meer te zijn.” Marco wijst ook op initiatieven die GroenLinksers in de stadsdelen hebben weten te bewerkstellingen. In Zuidoost zijn er op initiatief van GroenLinks ondergrondse afvalcontainers geplaatst. Bovendien heeft Elly Muller, raadslid in Zuidoost, voorgesteld om “adopteer een bak” in Zuidoost in te voeren. Dit betekent dat een bewoner samen met de reiniging verantwoordelijk worden voor een afvalplek. Muller: “Ik geloof in samenwerking tussen bewoners en de reiniging.” Wat haar betreft moeten wijkbewoners zelf kunnen aangeven waar intensievere veegacties plaats dienen te vinden en waar de afvalbakken moeten worden geplaatst. Onze lezers nemen ook zelf het heft in handen. Een van onze inzenders deelde mee dat hij samen met zijn buren vijf keer per jaar zwerfvuil ophaalt: “Het afval bestaat het meest uit lege frisdrankflessen en -blikken. Plasticzakken en ander snoeppapier vullen de andere zakken.”
Top 4 Stadse Ergernissen van Amsterdamse GroenLinks leden 1. 2. 3. 4.
Overlast scooters Zwerfafval Te weinig fietsparkeerplekken Geluidsoverlast december 2011
Ruim dertig A4 tjes ergernissen kreeg ik van de redactie ter inspiratie voor dit stukje. Probeer dan nog maar eens vrolijk te gaan schrijven dat het allemaal wel meevalt. We ergeren ons in het verkeer (stinkende en lawaaierige brommers en scooters, fietsers op de stoep, auto’s overal). We ergeren ons thuis (van het geluid van feestboten en andere festiviteiten tot hufterige horecagangers en ander volk). En we ergeren ons als we naar buiten gaan (aan verkeerd gesnoeide struiken, zwerfafval, de aloude hondenpoep en parkeer(over)last). Er was zelfs iemand die zich ergerde aan al die mensen die zich ergeren. Dat krijg je natuurlijk als je vraagt om erger nissen. Dan gaan mensen (een enkele uitzondering daargelaten) niet schrijven hoe fantastisch alles is, maar gaan volledig los op toeristen, scooterjeugd, lompe taxichauffeurs en hoge parkeertarieven. Ik kan mezelf niet helpen. Plop. Daar zit Danny de Munk in mijn hoofd. Veel is er niet veel veranderd sinds 1984 toen Danny ‘Mijn stad’ zong. Overigens geschreven door ras-Utrechter Herman van Veen. Excuses aan iedereen van 40 of ouder die de rest van de dag aan het neuriën slaat, maar zijn typering van Amsterdam lijkt nog volledig op te gaan. “Want Amsterdam ia poep op de stoep, haat in de straat, je bent op je hoede…”. Zoveel verandert er nou ook weer niet in 27 jaar. Goed de muziekinstallaties op boten zijn geprofessionaliseerd en de (brom) scooter heeft z’n weg gevonden naar de massa, maar uiteindelijk komen de meeste ergernissen er toch op neer dat het lastig is om met zoveel mensen zo dicht op elkaar te wonen. Daarvoor moeten regels komen (tegelijk ook een veelgenoemde ergernis; al die regeltjes en truttigheid) en die moeten we handhaven, overtredingen moeten beboet, hard optreden! Dat zijn in ieder geval de meest genoemde oplossingen in de lezerspoll. Vaak gevolgd door een realistische opmerking als “Maar daar kunnen jullie als GroenLinks fractie ook niet veel aan doen”. Gelukkig denken de GroenLinks fracties zelf daar toch minder defaitistisch over. Hun visie op de top van uw ergernissen leest u ook in deze Linker. Want uiteindelijk willen we allemaal wél de balans zo houden dat het meer positieve dan negatieve kanten heeft om in Amsterdam te blijven wonen. En het feit dat we dat nog steeds doen en dat we mee willen denken met de mensen die dat in de stedelijke politiek doen, betekent ook dat we het nog niet hebben opgegeven. En dat Amsterdam de leukste stad ter wereld blijft om in te wonen. Om nog maar één keer met Danny te spreken: “Al geven ze geld toe en dringen ze aan. Ik denk er niet aan om uit Mokum weg te gaan”.
Fedor Heida 5
Ergernis 3: Fietsparkeren
Oplossing GroenLinks-raadslid Molenaar somt een aantal oplossingen op die hij heeft voorgelegd aan de gemeenteraad. Zo wil hij dat er fietscoaches komen die mensen begeleiden bij het fietsparkeren op drukke plekken in de stad. Ook heeft hij
al voorstellen ingediend om bij de bouw van publieke voorzieningen zoals theaters en nieuwbouwwoningen inpandige fietsenstallingen te bouwen. Molenaar: “Daar is winst te behalen. Ook wil ik dat er vaker fietswrakken worden verwijderd en afgevoerd. Hiermee kan Amsterdam een kwart extra fietsparkeerplekken creëren, zonder dat er ook maar één fietsrek hoeft te worden bijgeplaatst! Tot slot een andere creatieve oplossing: “Op drukke locaties moeten parkeervakken geschikt gemaakt worden voor fietsparkeren, eventueel in ‘deeltijd’. Overdag fietsparkeren, ’s avonds voor de auto.”
sanne c laessens
“Te weinig fietsenrekken, die vaak te dicht op elkaar staan voor die brede sturen”. “Fietswrakken die zoveel plek in beslag nemen”. Zomaar een greep uit de reacties die we ontvingen. Het favoriete vervoermiddel van de Amsterdammer is blijkbaar ook een bron van ergernis.
Ergernis 4: Geluidsoverlast sanne claessens
Opvallende ergernissen 1. Centraal Station al jaren in de steigers 2. De belabberde snelheid van het internet 3. Geluidsoverlast van trams die de hele dag door langsdenderen (“Waarom geen geluidloze trams zoals in Dublin?”) 4. Toeristen die op het fietspad lopen en niet kunnen fietsen 5. Helikopters die langdurig boven de stad cirkelen (“Ik vraag me af of de overlast in verhouding staat tot het effect.”) 6
“Ik woon in de binnenstad aan de gracht en de geluidsoverlast van pleziervaartuigen rijst de pan uit”, aldus één van de vele reacties over geluidsoverlast. Voor diegene is er goed nieuws te melden. Waarschijnlijk is versterkte muziek in open bootjes vanaf zomer 2012 in Centrum taboe. GroenLinks Stadsdeelvoorzitter Van Pinxteren heeft zich hier sterk voor gemaakt. “We hebben het eerst geprobeerd met strenger en meer handhaven, maar dat hielp helaas niet. Het verbod op versterkte muziek vanaf het water kan het stadsdeel niet zelf instellen. Daarom hebben we wethouder Gehrels gevraagd om maatregelen te nemen. Zo kan iedereen, zowel vanaf het water als op de wal, ongestoord genieten van de Amsterdamse grachten.” De gemeenteraad bespreekt de kwestie binnenkort. Ook ontvingen we meerdere mails van mensen die overlast hebben van de horeca.
Oplossing We vroegen het aan Marco de Goede, woordvoerder horeca in de gemeenteraad. Hij verwijst naar andere politici in de stadsdelen. “Die hebben meer te zeggen over horeca”. De meeste café’s zijn te vinden in de stadsdelen Zuid en Centrum, dus op naar Jorrit Nuijens, fractievoorzitter in Centrum, en Paul van Grieken, fractievoorzitter in Zuid. Jorrit Nuijens: “Zelfs als we de handhavingscapaciteit zouden hebben, en je van de milieuwet mocht handhaven op hard stemgeluid, dan nog kan de overheid niet alles oplossen, daarom leggen we in Centrum de eerste verantwoordelijkheid bij de ondernemers neer. Zij moeten structureel overleg voeren met buurtbewoners. Pas als ze er zelf niet uitkomen gaat de overheid als scheidsrechter gaan optreden. Paul van Grieken: “Te harde muziek uit café’s moet door de ondernemer zelf worden voorkomen. Weigert hij dat, dan is handhaving van bestaande wetgeving meestal voldoende. Anders is dat met lawaai van uitgaanspubliek op straat. Daar is de veroorzaker van overlast moeilijker zo niet onmogelijk aan te wijzen. Zorg voor kleinschalige horeca en beperk zo de overlast in buurten waar ook gewoond wordt.” C december 2011
Stadhouderskade autovrij
Stadhouderskade nu
Een autoluw Amsterdam, is het mogelijk? In architectuurcentrum Arcam liet GroenLinks in de expositie ‘Eerlijk ruimte durven delen’ zien wat er kan gebeuren wanneer we keuzes durven te maken. Het levert een groen en aantrekkelijk straatbeeld op.
Ruimte durven delen
Liesbeth Beneder
W
at houdt ‘ruimte
eerlijk delen’ precies in volgens GroenLinks? Het eerste waar je aan denkt bij deze term is aan de situatie zoals die nu is: iedereen mag door dezelfde straat. Dit idee wil GroenLinks echter losdecember 2011
laten. Voor sommigen stukken van de stad geldt dat ze veel aantrekkelijker en prettiger begaanbaar worden wanneer óf fietsers, óf auto’s, óf juist het openbaar vervoer de ruimte krijgt. Niet alles door één straat willen, maar juist functies verdelen. Het kan
er voor zorgen dat de tram sneller op zijn bestemming is. De tram verplaatst zich nu bijna net zo snel als de fiets door de stad. Fietsers hoeven zo niet meer te dringen op het fietspad of angst hoeven te hebben voor de auto. Ook de auto krijgt de kans 7
Kinkerstraat nu
om zich sneller te verplaatsen.
GroenLinks pleit daarom voor een kernnetwerk voor de auto. De rest van de binnenstad kan daarmee grotendeels autoluw gemaakt worden en ruimte geven aan de fietser, de wandelaar en inwoners en toeristen die op straat aangenaam wil verpozen. Het weren van druk autoverkeer heeft ook als voordeel dat de lucht op veel plekken in de stad frisser wordt en de verkeersveiligheid toeneemt. Ruimte kan daarnaast gewonnen worden door te stimuleren dat de auto buiten de stad geparkeerd wordt of ondergronds een plek krijgt zodat de auto minder ruimte innneem op straat.
Hoofdrol voor wandelaars en fietsers Waar in de stad zullen de grootste veranderingen plaats moeten vinden? De stad kan in drie verschillende zones worden verdeeld. De eerste zone in de stad is het centrum binnen de Singel. Het monumentale karakter van de binnenstad is niet gemaakt voor auto’s. Het zal ingericht moeten worden volgens het principe van ‘gedeelde ruimte’ (shared space). De expositie laat zien hoe de Munt doorgetrokken kan worden met de Rode Loper die van het Centraal Station over het Damrak en het Rokin loopt. Wandelaars en fietsers krijgen hier de hoofdrol toebedeeld. Eenzelfde
geldt voor de Singel en het Koningsplein. Deze stukken stad moeten worden opgenomen in het winkel- en wandelgebied van de binnenstad. De scherpste keuzes moeten gemaakt worden in de tweede zone, het gebied tussen de Singel en de A10. Hier moeten mensen zich snel kunnen verplaatsen met de fiets, de auto of het openbaar vervoer. De wegen zijn er echter smal en het wordt er al snel druk en chaotisch. GroenLinks pleit hier dan ook voor een ontvlechting van de auto, de fiets en het openbaar vervoer. Hier moet duidelijk gekozen worden aan welk vervoersmiddel de voorkeur gegeven wordt. Sommige wegen moeten voor de auto
“Al het verkeer door één straat betekent chaos” ingericht worden, de overige kunnen dan autoluw gemaakt worden. De meeste voorbeelden van de expositie richten zich dan ook op dit gebied. Het laat zien hoe je straten zoals de Van Woustraat, de Rozengracht of de Kinkerstraat een stuk aantrekkelijker kan maken wanneer je voor deze ontvlech-
Borgerstraat nu 8
Kinkerstraat autovrij ting kiest. De derde zone is Amsterdam buiten de A10. In dit gebied zijn de straten breder en hier is dan ook meer dan genoeg ruimte om het verkeer gezamenlijk toe te laten. Er hoeft hier weinig te veranderen. Fjodor Molenaar, initiatiefnemer van de expositie, vertelt: ‘De aankomende jaren gaat Amsterdam steeds drukker worden. Het aantal inwoners zal van 780.000 naar 940.000 stijgen en de verwachting is dat er ook steeds meer toeristen naar Amsterdam gaan komen. Dit betekent dat de straten nog voller zullen worden dan ze nu al zijn. Daarnaast moet de stad flink bezuinigen.
De expositie in Arcam toont in beelden hoe de straten van Amsterdam er ook uit zouden kunnen zien. Groener en met meer ruimte voor de fietser en de wandelaar in de stad. De tentoonstelling gaat samen met de notitie Moderne mobiliteit in een monumentale metropool die uitlegt hoe deze verandering in verkeersstromen vormgegeven kan worden. Het wil daarmee een eerste aanzet geven voor de invulling van een verkeersplan van GroenLinkswethouder Maarten van Poelgeest (ruimtelijke ordening) en VVD-wethouder Eric Wiebes (verantwoordelijk voor verkeer).
Borgerstraat autovrij december 2011
Park & politiek
Dit zal consequenties hebben voor het openbaar vervoer: de helft van het aantal bussen en trams dat nu door de stad rijdt zal geschrapt worden. De Amsterdammer is daarnaast steeds minder vaak in het bezit van een auto en verplaatst zich voornamelijk op de fiets. Al deze factoren maken dat het tijd is om na te denken over hoe we het verkeer door de stad willen leiden. Op dit moment stellen we deze vraag het liefst zoveel mogelijk uit. We proberen al het verkeer, auto’s, fietsen, de tram en wandelaars, door dezelfde smalle straatjes van Amsterdam te krijgen. Dit levert vaak gevaarlijke situaties op en zorgt voor chaos en stress.’
De expositie laat de positieve effecten zien die dit beleid tot gevolg kan hebben. Zo kan eenrichtingsverkeer voor de auto in de Kinkerstraat de weg vrijgeven aan de fietser, eenzelfde geldt voor de Rozengracht waar met eenrichtingsverkeer plotseling ruimte vrijkomt voor een strook groen. Een autovrij maaiveld voor het Rijksmuseum kan het museumgebied extra aantrekkelijk maken voor toeristen en een plein zoals het Beukenplein in Oost kan van een drukke grijze weg veranderen in een groen en levendig buurtplein. Of men in Amsterdam ook bereid is om deze keuzes te durven maken, moet nog blijken. Bij het slotdebat van de expositie waren ook de Kamer van Koophandel, het MKB, Amsterdam City en de Fietsersbond aanwezig. Amsterdam City liet weten een onderzoek naar gedeelde ruimte in de binnenstad te ondersteunen, de Fietsersbond stond achter de plannen voor een autoluwe stad, maar Ton Geuzendam van het MKB liet nog niet helemaal weten wat hij er nu werkelijk van vond: er moest eerst maar onderzoek gedaan worden naar wat de effecten hiervan zouden zijn op de winkels in Amsterdam. Uit zijn opmerkingen klonk toch nog wel enige weerstand ten aanzien van een autoluwe stad. Raadslid Molenaar, pleitbezorger van het optimaal verdelen van de beperkte ruimte: “De inrichting van de verkeersstromen in de stad moet wat ons betreft aansluiten op de wens om van Amsterdam een aantrekkelijke, schone en duurzame stad te maken. Een inrichting die recht doet aan het monumentale karakter van de stad”. C Artist Impressions: Kim Kool & Tom Steegh
december 2011
S A N NE cLAESSENS
Autovrij maaiveld
Van de nood een deugd Het piepjonge Diemerpark aan de rand van IJburg ligt bovenop een oude gifstortplaats. Na sanering heeft de natuur de ruimte gekregen zich te herstellen. En dat is gelukt, gezien het snelle herstel van de flora en fauna in het park. Nu wil de plaatselijke voetbalvereniging de voorzieningen uitbouwen en heeft om tachtig tot honderd parkeerplaatsen gevraagd. Daar zijn niet alle IJburgers blij mee en dit heeft geleid tot het burgerinitiatief “Hou Diemerpark Groen”.
borden op het breed aangelegde fietspad. “Heerlijk hier en geen verkeer”, hoor ik een moeder verzuchten. Op de sportvelden is het druk met fietsende moeders die hun kinderen wegbrengen en afhalen en meteen van de gelegenheid gebruik maken om gezellig bij te kletsen. Ze zijn allemaal op de hoogte van de plannen met de parkeerplaatsen maar verschillen van mening over de wenselijkheid. “Om het park te exploiteren zal je wel moeten” vindt één vrouw. “Zelf woon ik vlakbij, maar voor de bezoekende clubs zullen er toch parkeerplaatsen moeten komen”. Een andere moeder vindt vooral de veiligheid van de kinderen voorop staan. “Zij moeten hier wel ongehinderd kunnen blijven fietsen. Als het druk wordt met inparkerende auto’s gaat dat ten koste van de veiligheid.”
“Slechts zes jaar oud is het park”
“Diemerpark? Nog nooit van gehoord!”, roept een rasechte Amsterdamse op de Sarphatistraat, die me ongevraagd wil helpen omdat ze me hulpeloos op een kaart ziet kijken. Dat het Diemerpark relatief onbekend is, is niet zo gek. Slechts zes jaar oud is het park. Gebouwd op een gifstortplaats waar in de jaren ‘50 tot ‘70 het afval terecht kwam en daarna jaren dicht ging omdat de grond zo giftig was.
De fietstocht erheen is verrassend. Over paadjes die landelijk aandoen komt het park in zicht, heuvelachtig met alleen maar laag struikgewas. Door de sanering mochten geen hoge bomen geplaatst worden, en van deze nood is een deugd gemaakt door een karakteristieke sfeer te creëren van een wilde bloemenzee met laag struikgewas. Op dit moment kun je er niet komen met de auto. Je ziet kinderen oefenen op fietsjes en skate-
Dit is ook de mening van stadsdeelvoorzitter GroenLinks Oost, Astrid Kuiper. “Een paar parkeerplaatsen zal je wel nodig hebben, maar tachtig tot honderd is echt te veel”. De definitieve beslissing is nog niet gevallen. Eerst zal er nog een inspraakavond worden georganiseerd. Wat het besluit ook wordt, als fietsende passant denk ik bovenal: “Niet gek, voor een voormalige stortplaats”. Laura Hartman
9
bestuur Gisteren was ik bij het afsluitende debat van de expositie Ruimte Durven Delen. Voor mij schetst deze titel precies waar het over gaat in Amsterdam namelijk: Je kunt geenSolidariteit krant openslaan, geeninjournaal kijken Solidariteit. niet alleen het delen van en geen vergadering bijwonen het gaat natuurlijk over bezuinide openbare ruimte (waar deofexpositie met gingen, bezuinigingen eens bezuinigingen... name over ging), maar en ooknog solidariteit in sociale zin. lijkt overal kommer en kwel te ruimte, zijn en door het Het durven delen van onze sociale voorziehele land belangenorganisaties in opstand ningen enkomen verdiensten. De sterkste schouders dragen tegen geplande bezuinigingen. hierbij de zwaarste lasten. Om er nog maar eens een ouderwetse, maar daarmee niet zeker minder van Ja, er moet bezuinigd worden, dat treft vele voor betoepassing zijnde term van stalenteja, halen: knokken leidsterreinen voorisGroenLinks zeer belangrijk wat kwetsbaardie is, dat waar wij alsals GroenLinks in worden ervaren. ja, dit doet pijn. Maar tegelijkertijd Amsterdam voorEn staan! bieden de bezuinigingen ook kansen. Zo zijn er beleidsterreinen teisbenoemen die rijp voor hervorming, GroenLinks ook een partij vanzijn vernieuwing en de met naar namebuiten. in het Als sociale domein van wij ‘onze’ blik bestuur hebben dit Andree. jaar dan Bezuinigingen kunnen de trigger zijn Zin om in naGroente denken ook voor het eerst de lokale leergang over hoe we zakengeorganiseerd. nu organiserenVijftien in de stad en waar Links Amsterdam ‘nieuwe’ ruimte voor verbetering zit programma van meerdere GroenLinksers volgden een zaterdagen waarin het oriënteren op de partij centraal De grote uitdaging is dan ook om vanmocht bezuinigingen staat. Tijdens de eerste bijeenkomst ik deze naar hervormingen te komen ons niet te verliezen mensen verwelkomen en wat en vertellen over de partij. in was redden te redden valt, maar te kijken Ik (en wat ben)eronder de indruk van deecht motivatie en naarenthousiasme hoe het anders enikbeter het dat daarkan. zag,Hervormingen van deze mensen waarbij alsmeer GroenLinks gaan wewe vast horen! onze idealen niet uit het oog verliezen. We moeten oog blijven houden voor de zwakkeren in deook samenleving blijven zoeken(voornaar In januari start de nieuwe en ronde denktank duurzame en groene oplossingen voor maatschapheen studentenwerkgroep). Onderwerpen die komend pelijke Voor onzeonder politici de stad en in jaar op uitdagingen. verzoek van de fractie deinloep genomen de stadsdelen ligt hier armen, in de komende tijdvan eenamateurgrote worden zijn werkende het belang uitdaging. sport, 200.000 vacatures in 2020 en een nieuwe visie op veiligheid. Ook voor het bestuur ontstaat hierdoor een mooie uitdaging. We zullen uit jaar moeten dragen wat Vooruitlopend op hetgoed nieuwe nodig ik jullie van onze visie de bezuinigingen hoe de Op politici harte uit 12op januari in je agendaisteen noteren. die van GroenLinks moeilijke die eraan komen het avond vindtde namelijk de tijden traditionele nieuwjaarsborhoofd bieden. We zullenplaats moeten laten rel vankunnen GroenLinks Amsterdam (waar de zien borrel waar we voor staan in Amsterdam! plaatsvindt horen jullie nog). Alle ruimte om weer eens Helaas worden ook de lokale afdelingen van politieke bij te praten met je oude en nieuwe, GroenLinkse en partijen getroffenvrienden door bezuinigingen en alsvan bestuur niet GroenLinkse onder het genot een zullenen weeen keuzes moeten maken in wat we wel en niet hapje drankje, en wellicht ook een dansje… gaan doen. Voorop staat en blijft dat als vereniging Ik zie jullie graag dan. staan Voor in dewe tussentijd wens ikonze leden zullen informerengroene, en betrekken bijen het iedereen heleblijven fijne, duurzame, fairtrade reilen en zeilen van GroenLinks Amsterdam, daar verdiervriendelijke feestdagen! anderen de bezuinigingen niets aan! Hartelijke groet, Met groene groet! Patricia Seitzinger Voorzitter GroenLinks Amsterdam Patricia Seitzinger
[email protected] GroenLinks Amsterdam Reacties: Mail naar
[email protected] voor vragen en reacties.
10
Warm welkom voor Arbeidsmigranten GroenLinks Amsterdam heeft in oktober het initiatiefvoorstel ‘Een warm welkom voor arbeidsmigranten’ gelanceerd. Hierin worden tien concrete voorstellen gedaan om de positie van arbeidsmigranten uit Midden- en OostEuropa te beschermen en te versterken. Dat is hard nodig, want een deel van hen krijgt helaas te maken met malafide uitzendbureaus, slechte werkomstandigheden en huisjesmelkers. GroenLinks wil dan ook dat er een loket komt dat zich richt op arbeidsmigranten uit Midden- en Oost-Europa. GroenLinks pleit tevens voor een betere toegang tot zorg. Woordvoerder Femke
Roosma licht dit toe: “Arbeidsmigranten zijn niet altijd goed verzekerd voor zorgkosten, terwijl ze vaak zwaar lichamelijk werk verrichten. Een gebrek aan beheersing van de Nederlandse taal leidt bovendien vaker tot ongevallen op het werk.” GroenLinks wil daarom dat maatschappelijke organisaties die de integratie van Oost-Europese arbeidsmigranten bevorderen ondersteund worden. Roosma: “Zij kunnen onder andere specifieke taalcursussen verzorgen”. Het gehele voorstel is gepubliceerd op de website van GroenLinks Amsterdam
Duurzaam Swingen
ED Wi N V AN EiS
knokken waste Never a good crisis....
GroenLinks heeft samen met D66 een plan ingediend om grote evenementen in de stad een stuk duurzamer te maken. De fracties willen onder andere het gebruik van het openbaar vervoer stimuleren, zorgen voor minder afval,meer hergebruik en inkoop bij plaatselijke (duurzame) leveranciers. Beide partijen willen dat de doelstellingen van de stad op het gebied van duurzaamheid worden gehaald en dat zo draagvlak voor evenementen wordt vergroot. GroenLinkswoordvoerder Evelien
van Roemburg: “Wij vinden dat één aspect rond het Amsterdamse evenementenbeleid nog onderbelicht is: duurzaamheid. Daarmee doelen we niet enkel op maatregelen die milieuvriendelijkheid zijn, maar op evenwicht tussen sociale, economische en ecologische belangen. Als een evenement dit evenwicht bereikt, dan is er wat ons betreft, sprake van een duurzaam evenement.” Het voorstel wordt op 15 februari besproken door de gemeenteraad.
december 2011
fractienieuws door Daniel Bulthuis
Vooruitblik op 2012
De inclusieve samenleving Tijdens de algemene beschouwingen over de Amsterdamse begroting voor 2012 blikt de GroenLinks fractie vooruit op het komende jaar. Fractievoorzitter Marieke van Doorninck: “Onze stad moet bezuinigen als nooit tevoren. Veel meer dan in het coalitieakkoord was berekend. We moeten ervan uitgaan dat we het structureel met minder geld moeten doen. Het wordt tijd voor echte hervormingen. Hervormen is niet een ander woord voor bezuinigen. Hervormen betekent bekende werkwijzen op de schop durven nemen en op een wezenlijk andere manier gaan werken. Dat vereist een andere manier van denken en regelen, van beheersen en besturen. Met de enorme opgaaf van 150 miljoen bezuinigen is het nodig om de hele begroting tegen het licht te houden en ons af te durven vragen waar we mee bezig zijn. Niet alleen maar om te kijken waar we kunnen schrappen en snijden, zoals sommigen zich de klassieke kerntakendiscussie altijd maar weer voorstellen. Dat
is veel te weinig. Het gaat er om hoe we, als overheid, verantwoordelijkheden durven te delen. Dat vraagt om een gedegen discussie over hoe we de samenleving van de toekomst zien en de rol van de overheid daarin. GroenLinks kiest ondubbelzinnig voor de inclusieve samenleving, waar mensen niet worden buitengesloten, maar worden uitgenodigd om mee te doen. In een inclusieve maatschappij staat niet de overheid centraal, maar de samenleving, al die Amsterdammers die samen de stad maken. De stad bruist van de initiatieven van burgers en ondernemers die zich in hun eigen leefomgeving inzetten voor mensen die het minder hebben, voor het milieu of de sociale cohesie in hun buurt en met eenvoudige projecten vaak grote veranderingen tot stand brengen. De inclusieve samenleving heeft een actieve overheid nodig, die niet overneemt en protocolleert, maar faciliteert en als de spil in het netwerk burgers, ondernemers, bedrijven met
Marieke van Doorninck: “De stad bruist van initiatieven”. elkaar verbindt. Een overheid die kansen aanreikt en voorwaarden schept, die initiatieven stimuleert en op weg helpt. Dat bespaart geld, en draagt bij aan een dynamische en krachtige stad. Uiteraard is de overheid er altijd voor degenen die ondanks sociale netwerken, toch buiten de boot vallen, het niet redden of tijdelijk
extra ondersteuning nodig hebben. Het vangnet blijft. Dit zijn de uitgangspunten voor GroenLinks om met de coalitiepartijen te onderhandelen over de extra bezuinigingen.” De gesproken tekst is terug te vinden op de website van GroenLinks Amsterdam
Ruimte voor cultuurmakers
M ar jole in pok orny
Het initiatiefvoorstel “Ruimte voor Cultuurmakers” is door de voltallige gemeenteraad aangenomen. Dit voorstel van raadslid Evelien van Roemburg moet zorgen voor meer doorstroom in de vele culturele broedplaatsen die de stad rijk is. Sinds 2000 heeft Amsterdam een tamelijk succesvol broedplaatsenbeleid. De GroenLinksfractie is daar blij mee, want voor de internationaal creatieve, kunstlievende en avontuurlijke stad die we graag willen zijn is het noodzakelijk om ruimte te creëren. Ruimte voor de creatieve humuslaag, ruimte voor de jonge en startende kunstenaars, ruimte voor cultuurmakers. Het initiatiefvoorstel is terug te vinden op de website van GroenLinks Amsterdam
december 2011
11
Politiek café
Hassan van Hoess Voorkomen is beter dan genezen, dat geldt zeker voor jeugdcriminaliteit. Maar hoe doe je dat? En wat voor rol
bijvoorbeeld overvallen. Je wordt in dit land alleen maar vastgezet als je echt stevige dingen doet.’
speelt etniciteit als het gaat om criminele jongeren? In
‘Marokkaanse oplossingen’ De gesprekspartners vinden het bij bestrijden van overlast en criminaliteit belangrijk dat jeugdwerkers en politie de achtergrond kennen van hun cliënten. Meerding weet uit eigen ervaring dat Marokkaanse streetworkers in de praktijk vaak erg effectief zijn. ‘Zij weten hoe ze hun klanten moeten aan-
het politiek café van GroenLinks gingen ervaringsdeskundigen met elkaar in gesprek over Jeugd en Veiligheid. ‘Wij moeten zeker over dit onderwerp de discussie
geld hoor…’, aldus GroenLinks raadslid Fenna Ulichki. Reinjan Mulder
V
oor raadslid Ulichki, zelf van Marokkaanse afkomst, is het herhaaldelijk slikken wanneer ze in het Baantjer Museum in debat is met mensen die de harde praktijk van de criminaliteit uit eigen ervaring kennen. Tegenover haar zit Dré Meerding, teamleider van het Streetcornerwork in Amsterdam en naast haar Ahmed Marcouch, tegenwoordig Tweede Kamerlid voor de PvdA, ooit begonnen bij de politie in zijn woonplaats Amsterdam. Het debat ontspint zich rondom de vraag of er een specifiek Marokkanenbeleid nodig is in de gemeente. Of mogen we, als progressieve politici, alleen maar over veiligheidsvraagstukken in het algemeen spreken? Marchouch is hierover duidelijk: ‘Als er een ‘Marokkanenprobleem’ is moet je het ook als zodanig benoemen.’ Ulichki heeft haar twijfels: ‘Het gaat bij jeugdcriminaliteit niet om etniciteit. Op die manier neemt de PvdA teveel de grammatica van de PVV over.’ Monster van Frankenstein Waar de discussianten het wel over eens zijn is dat er gericht beleid tegen criminaliteitsoverlast nodig is, waar niet te veel verschillende instanties bij betrokken mogen worden. Ulichki: ‘We werken nu te versnipperd’. Geregeld valt in het debat de term 12
sanne claessens
aangaan, maar als ik alleen al het woord Marokkanen-
‘Het monster van Frankenstein’, waarmee wordt gedoeld op de vele diensten die nog altijd door en langs elkaar heen werken, zodat iemand in acute nood met tientallen personen te maken kan krijgen voordat er echt wat aan zijn probleem wordt gedaan. Marcouch: ‘De welzijnsindustrie is teveel een op zichzelf staande industrie geworden.’ Ook is men het erover eens dat de samenleving in de eerste plaats zelf de problemen moet oplossen en dat de politie er alleen voor die gevallen moet zijn die echt uit de hand dreigen te lopen. Meerding: ‘Wij moeten er alleen aan te pas komen als het uit de klauwen is gelopen.’ Panellid Maartje Berger, beleidsmedewerker van Defence for Children sluit zich hierbij aan: ‘Je moet bij moeilijkheden niet te snel aan politie en justitie denken. Er zitten nu te veel kinderen in politiecellen die in de eerste plaats ziek zijn en beter af zijn met psychische zorg dan met straf.’ Volgens Berger zijn we de laatste jaren doorgeslagen in het no-nonsense beleid, waardoor de kans op verbetering alleen maar kleiner is geworden. Dat is Meerding volledig met haar eens. Ahmed Marcouch lijkt daar minder van te willen horen. Straffen heeft volgens hem vaak wel degelijk ook een functie. ‘Het gaat bij mensen die dat overkomt wel om december 2011
ein onderscheiden spreken.’ Marcouch vult aan: ‘Vaak zijn er specifieke problemen die te maken hebben met de achtergronden van jongeren. Dan moet je die wel kennen. En dan kun je maar beter naar politiemensen hebben die Hassan van Hoessein kunnen onderscheiden. Je hebt interventiewerkers nodig die deze jongens aankunnen.’ Ulichki aarzelt nogover de beste aanpak. Achterstandsproblemen zijn niet één op één terug te voeren op etniciteit. ‘De instrumenten die je tegen problemen in-
december 2011
zet, moeten op zichzelf neutraal zijn. Problemen die aanzetten tot criminialiteit kennen algemene oplossingen. Er zijn geen “Marokkaanse oplossingen”.’ In de zaal wordt opgemerkt dat je specifieke problemen in een bepaalde wijk best met specifieke oplossingen te lijf mag gaan. Immers, aldus de toehoorders, dat wil niet zeggen dat
daarmee ‘de’ Marokkaan niet deugt. Een probleem met Marokkanen dat ergens speelt is niet meteen ook een landelijk probleem waar alle Marokkanen op aan te spreken zijn. Tijdens de borrel zet het gesprek zich stevig voort. Een onderwerp waar niet alleen op landelijk, maar ook op stedelijk niveau, nog niet het laatste woord over is gezegd. C
“We zijn doorgeslagen in het no-nonsense beleid”
13
Bang voor burgers Op 1 december vierde het stadsdeel Noord haar 30 jarig bestaan en is daarmee het oudste stadsdeel van Amsterdam. De stadsdeelraden zijn vanaf 1981 stapsgewijs ingesteld om te bezuinigen, de lokale democratie te versterken en het debat te bevorderen. Precies dezelfde argumenten worden nu gebruikt om de hele zaak weer op te doeken. Schaamteloos en zonder blikken of blozen. Het kabinet wil met het afschaffingsplan vooral links pesten; want in Amsterdam hebben de PvdA, en in mindere mate GroenLinks, de macht. En waar dat kan moet hen de voet dwars gezet worden, is de gedachtegang van minister Donner. Dit overigens nog eventjes vlug-vlug voordat hij zichzelf zal benoemen als vice-voorzitter van de Raad van State. De ultieme vorm van coöptatie die zo welig tiert in politiek Den Haag. In de afgelopen 30 jaar heeft Noord zich ontwikkeld tot een zelfbewust, groen en sociaal stadsdeel. Als bewoner en als fractievoorzitter van onze Partij heb ik daar met energie en plezier aan mogen bijdragen. De 100 jaar daarvoor is Noord vooral een wingewest van de gemeente Amsterdam geweest, een plek waar vervuilende en/of zware industrie en asociaal volk kon worden gedumpt. De sporen daarvan zijn nog te herkennen voor wie wil zien. Wie verwacht dat GroenLinks in andere gremia massaal en massief voor ‘het bestuur dicht bij de burger’, participatie, lokale democratie en zelfbeschikking zou staan komt bedrogen uit. Er wordt wat gemeesmuild over bestuurlijke spaghetti en ontvlechting, en daar moet je het dan maar mee doen. De discussie met rabiaat rechts gaat men niet eens aan, het eventuele pluche van na de verkiezingen is aanlokkelijker. Het lijkt wel alsof men bang is voor mensen die zelf willen nadenken en beslissen over hun woonomgeving, groen in de buurt, onderwijs voor hun kinderen, voorzieningen voor hun ouders, jongerenactiviteiten en ga zo maar door. De stadsdelen die ik ken werken actief aan het benaderen en betrekken van de bewoners bij thema’s, keuzes en ontwikkelingen die hen en het stadsdeel betreft. Als je niet uitkijkt wordt je tenminste twee of drie keer per maand genood naar het stadsdeelhuis te komen of tref je raadsleden of een DB-er in een om de hoek liggende lokaliteit aan. Zoals het hoort dus. Kortom, als er ergens een stekker uitgetrokken moet worden laat het dan niet mijn stadsdeel Noord zijn. Wim Molenaar 14
bestuur Het stadsparlement
Eén Amsterdam, met lokale democratie In antwoord op het onzalige idee van Minister Donner om de stadsdelen af te schaffen lanceert GroenLinks Amsterdam het voorstel van het Stadsparlement. Het voorstel gaat in op de behoefte de bestuurlijke drukte te verminderen, regionale en lokale ontwikkelingen met elkaar te verbinden en democratie dichtbij de burger te brengen en te houden. Kern van het voorstel is een stadsbreed parlement van gekozen volksvertegenwoordigers die zowel grootstedelijk als lokaal verankerd zijn. Dit parlement wordt samengesteld middels directe verkiezingen van zeven districtsraden van maximaal 11 mensen. Deze zeven districtsraden vormen het stadsparlement van maximaal 77 personen. Het stadsparlement controleert een centraal bestuur van ten hoogste acht wethouders. De districtsraden kiezen uit hun midden en controleren zeven lokale besturen van drie bestuurders. Op deze manier neemt het aantal politici af van 285 naar maximaal 85. Het voorstel biedt de mogelijkheid dat ook andere gemeenten in de
Metropoolregio zich in de toekomst kunnen aansluiten bij het stadsparlement via dezelfde formule. Fractievoorzitter Marieke van Doorninck: “Het voorstel is een interessante mengvorm van een districtenstelsel en evenredige vertegenwoordiging. Het voorkomt op lokale schaal ‘ambtenaren zelfbestuur’ en zorgt voor voldoende lokale binding van politici en bestuurders, terwijl op de schaal van de metropool effectief geopereerd kan worden in een wereld die steeds internationaler wordt.” Deze bestuurlijke inrichting is, anders dan het kabinetsvoorstel, een inrichting ‘op de groei’. In het stadsparlement is een goede spreiding van parlementsleden over de stad beter geregeld dan nu het geval is en worden zij door de constructie gedwongen om zowel de grote lijnen te kunnen uitzetten als lokale belangen te behartigen. Het maakt van de stad nog meer Eén Amsterdam, zonder dat lokale autonomie verdwijnt. Daniel Bulthuis
Stadsdelen: overbodig of een verworvenheid? De wethouder en ook de stadsdeelbesturen en het federatiebestuur zijn benieuwd naar de mening van de Amsterdammers over de verworvenheden van de stadsdelen. Dit kan van alles zijn: bereikbaarheid van vertegenwoordigers of de betrokkenheid van deelraadsleden op buurtniveau, of gewoon heel praktisch: het sneller geregeld zien van zaken als het recht leggen van stoeptegels. Gelet op het wetsvoorstel van Donner moet er serieus rekening mee worden gehouden dat vanaf 2014 de huidige structuur niet meer zal kunnen voortbestaan. Hoe het bestuurlijk stelsel dan vorm moet krijgen, zal in de (nabije)
toekomst bediscussieerd moeten worden. Groenlinks Amsterdam hoort graag wat volgens u in een nieuw systeem behouden zou moeten worden. Reacties kunt u sturen aan:
[email protected]
december 2011
SANNE cLAESSENS
Wim
M@ilen met kees Diepeveen Kees Diepeveen is wethouder GroenLinks in Amsterdam-Noord en verantwoordelijk voor onderwerpen op het gebied van ruimtelijke ordening: huisvesting, milieu en sport. Linker mailt met hem over windmolens, het nieuwe zwembad en de potentie van Noord. > Waar ben je op dit moment het drukst mee? Praktisch werk ik nu aan een nieuw gebruik van de sportvelden in Noord. We hebben hier wel 11 voetbalclubs die bijna allemaal hun eigen accomodatie hebben. Dat zijn er te veel. Het is daarom nu van belang om een aantal accomodaties af te stoten en te zoeken naar hoe deze verschillende clubs het beste kunnen samenwerken. Daarnaast zijn we op sportgebied ook druk bezig met de realisatie van een nieuw zwembad in het Noorderpark. Dit zwembad moet het duurzaamste zwembad van Nederland gaan worden. > Zijn er nog meer groene initiatieven in uw stadsdeel? Binnen de portefeuille milieu ben ik hier in Noord bezig met het realiseren van windenergie. Noord heeft ruimte voor windmolens en er is hier een groep enthousiaste burgers die graag een coöperatief windenergiebedrijf wil starten. Zij kunnen dan uiteindelijk ook zelf profiteren van deze windmolens. Dit geeft deze plannen een goede wind in de rug; vaak is het de weerstand van burgers die geen zin hebben om tegen windmolens aan te moeten december 2011
kijken waar je als eerste tegen aanloopt. Daar hebben we hier gelukkig geen last van. > Op welke manier zet je Noord op de kaart? In Noord ligt natuurlijk de uitbreidingsmogelijkheid voor Amsterdam. De Noordelijke IJ-oever richting Zaanstand leent zich perfect voor stadsuitbreiding. De komende jaren kunnen er wel 25.000 nieuwe woningen bijkomen. Behalve dat dat dit natuurlijk goed is voor Noord en de kans biedt voor het stadsdeel om eindelijk echt opgenomen te worden in de stad, zie ik ook voor de stad in zijn geheel voordelen.
“We moeten in Noord af van ons calimero-gedrag” De Zaanoever is uitermate geschikt voor het faciliteren van bedrijven en huisvesting. Het gebied heeft al karakter, het is een stoer en sfeervol gebied. Dit betekent dat je het gebied niet vanuit nul hoeft op te bouwen, zoals dit wel het geval is in IJburg. Uit onderzoek is gebleken dat mensen tegenwoordig het liefst of in de stad of in een rustiek dorpje leven, ze hebben weinig interesse voor iets wat hier tussenin ligt. De Zaanoever heeft de potentie om tot een echt stedelijk gebied uit te kunnen groeien. Er kunnen ge-
makkelijk extra ov-verbindingen aangelegd worden en het biedt de ideale leefruimte voor een gemengde bevolking. > En wat betekent zo’n uitbreiding voor Noord? Noord is altijd het buitenbeentje geweest in de stad. Hier werd het ‘tuig’ ondergebracht, werden de gestichten neergezet en kreeg de industrie zijn plaats. In de politiek heeft deze aparte positie van Noord vooral tot een soort Calimero-gedrag geleid: ‘Ik ben klein en zij zijn groot. Wij zetten ons af tegen de stad.’ Toen kwam er een PvdA-periode waarin vooral geroepen werd: ‘Wij doen het lekker zelf wel’. En nu ben ik er als GroenLinkser en heb ik ingezet op samenwerking met de centrale stad. Zo is er bijvoorbeeld het projectbureau Noordwaarts gekomen, een samenwerkingsverband tussen Noord en de centrale stad. De afgelopen jaren is er hier veel veranderd. Zo wordt er nu flink gebouwd bij Overhoeks, komt er een groot filmmuseum, heeft het NDSM-terrein zich tot een hip en cultureel gebied ontpopt en komt er een Noord/Zuidlijn die Noord binnen enkele minuten met het centrum verbindt. Wanneer we investeren in dit gebied en gebruik maken van de potentie die Noord heeft, kan dit stadsdeel uitgroeien tot een bloeiend en volwaardig stadsdeel van Amsterdam.
Liesbeth Beneder 15
Marieke
De presentaties van de internationale organisaties die ik hier hoor, staan in schril contrast met de huidige politieke discussie in Nederland. In dezelfde week dat Mauro te kennen werd gegeven dat hij niet mag blijven, is in de Tweede Kamer de Terugkeerrichtlijn aangenomen die afgewezen asielzoekers die geen gehoor geven aan hun terugkeerplicht strafbaar stelt en een inreisverbod oplegt. Er wordt volledig aan voorbij gegaan dat veel ex-asielzoekers die terug zouden moeten keren, dat helemaal niet kunnen. Sommigen zijn daar om medische of psychische redenen (nog) niet toe in staat, maar in de meeste gevallen houdt het land van herkomst terugkeer simpelweg tegen. Mensen kunnen geen kant uit, behalve richting het illegale circuit met alle risico’s van uitbuiting, misbruik en geweld van dien. Deze nieuwe wetgeving is nog maar de opmaat naar de algemene strafbaarstelling van illegaal verblijf, een van de afspraken uit het gedoogakkoord. Om niet haar gehele achterban te verliezen heeft het CDA er op aangedrongen dat hulp aan illegalen niet strafbaar wordt zodat brave christenen barmhartig kunnen blijven jegens vreemdelingen. Je vraagt je af hoe een politicus die het geloof als leidraad heeft, voor een wet kan stemmen die onschuldige mensen criminaliseert, alleen omdat ze niet over de juiste papieren beschikken. Toch zullen ze het doen, omdat de PVV het heeft verordonneerd. Zou het net zo pijnlijk zijn als het is voor een liberaal om tegen een voorstel te stemmen dat trouwambtenaren verbiedt homostellen te weigeren? Als Amsterdam met zulke kwesties wordt geconfronteerd moeten we als tolerante en solidaire stad laten zien waar we voor staan. Dan moet de gemeente weigerambtenaren volledig steunen. De politieagent die de aangifte van een uitgebuite of mishandelde illegale werknemer opneemt zonder diegene te arresteren; de ambtenaar van de burgerlijke stand die het pasgeboren kind van ouders zonder verblijfsvergunning gewoon opneemt in het bevolkingsregister; de gemeentelijke dienst die ongedocumenteerde leerlingen een stageplek biedt. Mensen die weigeren de wet uit te voeren, niet vanuit hun persoonlijke geloofsovertuiging, niet uit barmhartigheid maar omdat universele mensenrechten in het geding zijn. Want als onrecht de wet wordt, is verzet een plicht. Marieke van Doorninck
SANNE cLAESSENS
Deze column schrijf ik in Warsaw, waar ik de jaarlijkse conferentie van de EU Fundamental Rights Agency (FRA) bijwoon. De conferentie wordt mede georganiseerd door Polen als huidig voorzitter van de Europese Unie. Het doel van de conferentie is het ontwikkelen van praktische maatregelen om de fundamentele rechten van mensen zonder verblijfsvergunning te waarborgen.
Naam: Ella ’t Hart Stadsdeel: Nieuw-West Beroep: gepensioneerd verpleegkundige Leeftijd: 81 Lid sinds: januari 2011 “Ik heb de politiek altijd zeer intensief gevolgd en ik kan me ook verschrikkelijk boos maken om bepaalde ontwikkelingen, maar ik ben nooit eerder lid geweest van een politieke partij. De directe aanleiding voor mijn lidmaatschap was het vertrek van Femke Halsema. Ik dacht dat de partij wel een steuntje in de rug kon gebruiken. Het verkiezingsprogramma van GroenLinks komt het meest overeen met mijn eigen standpunten en lokaal heb ik eigenlijk altijd al GroenLinks gestemd. Landelijk stemde ik ook wel uit strategische overwegingen de PvdA, maar deze partij heeft wat mij betreft toch iets te rigide standpunten, over bijvoorbeeld het ontslagrecht.
rechts-liberaal gebleven. Grappig is dat mijn nichtjes wel veel linkser zijn. In de discussies staan we vaak op één lijn. Vooral wat betreft het energiebeleid sta ik achter GroenLinks. Kolencentrales en kernenergie zouden, zolang er nog geen oplossing is voor het afval, afgeschaft moeten worden. Ook de stimulering van het openbaar vervoer vind ik erg belangrijk. Als je jong bent kun je nog op de fiets, maar naarmate je ouder wordt, word je steeds afhankelijker van het openbaar vervoer om ergens te komen. Daarnaast ben ik het reuze eens met de geleidelijke afschaffing van de hypotheekrenteaftrek en de standpunten van GroenLinks over de JSF. Ook vind ik het erg jammer dat het PGB wordt afgeschaft. Het principe dat mensen hun eigen zorg kunnen regelen, juich ik toe.
“ik ben steeds linkser gaan denken”
In Den Haag ben ik geboren en ik kom uit een rechts-liberaal gezin. Op de HBS waar ik zat, leerde je wel veel feitjes uit je hoofd, maar je kreeg eigenlijk helemaal geen sociale achtergrondinformatie. Door mijn werk als verpleegkundige kwam ik in alle milieus van de samenleving. Daardoor ben ik steeds socialer en linkser gaan denken. Zeker in de jaren 50 was de armoede nog groot. Dan kwam je bij mensen thuis, met van die hele steile trappen omhoog, waar hele gezinnen op één kamer woonden met een piepklein keukentje en geen centrale verwarming. Dan dacht je toch: “Dit moet eigenlijk maar eens veranderen”. Mijn familie is altijd
Laatst schrok ik wel een beetje dat GroenLinks samen met de SP vóór het referendum was in Griekenland over de Griekse noodhulp. Mijn eerste reactie was dat dit niet zo’n goed idee is. Maar naarmate ik er langer over nadacht, realiseerde ik me dat dit wel een democratisch standpunt is. De democratie is uitgevonden in Griekenland en de bezuinigingen zullen de mensen zo erg raken, dat het ook wel goed zou zijn als ze zich erover uit konden spreken.” Laura Hartman
zomaar een amsterdams lid
Weigerambtenaren
