D
Dit is de hele kern van de boodschap van dit lied van Mahamudra: je moet niet zoeken, blijf zoals je bent, ga nergens heen
Osho: Tantra – het allerhoogste inzicht lezingen over Tilopa’s Lied van Mahamudra uit de tantra van het Tibetaans boeddhisme uit het Engels door: Ma Prem Arya / G.J. Kiekens & Iksha Pas ontwerp en vormgeving: Mayo Schumann typesetting & grafische ondersteuning: F-t-P, Zevenhuizen druk support: PrintSupport4U gedrukt op FSC-mixed papier ISBN: 978-90-5980-128-8 NUR 739 & 723, trefw: acceptatie 11e druk © Osho International Foundation Switzerland, 1975 © Osho Publikaties, 1993 & 2015 Published by arrangement with Osho International Foundation Switzerland, Bahnhofstr. 52, 8001 Zurich, all rights reserved. OSHOTM is a registered trademark of Osho International Foundation, www.osho.com Al het materiaal van dit boek komt van een serie lezingen die Osho in het publiek gaf onder de titel Tantra – the Supreme Understanding, en die, evenals al zijn lezingen, integraal in boekvorm zijn uitgegeven. Kopieën van de originele lezingen zijn verkrijgbaar via het audioarchief van de online bibliotheek op www.oso.com. Alles uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaargemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, internet of op welke wijze ook, mits vooraf door de uitgever schriftelijke toestemming is verleend. Osho Publikaties Churchillstraat 11 7091 XL Dinxperlo tel. (+31) 0315-654 737, www.osho.nl, www.zentarot.nl
Inhoud Voorwoord 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
7
De ervaring van het allerhoogste De wortel van alle problemen De aard van duisternis en licht Als ware je een holle bamboestengel... De waarheid is ons ingeboren De grote leer Het padloze pad Hak de wortel door Voorbij mind en no-mind Het allerhoogste inzicht
9 33 53 71 91 117 143 169 193 215
Tantrameditatie Biografie en bibliografie
243
hem: ‘Ga nu weg om je eigen Naropa te zoeken.’ Naropa had daarin ook geluk: hij vond een discipel die Marpa heette. Marpa had ook weer veel geluk: hij vond een discipel met de naam Milarepa. Maar toen verdween de traditie, toen waren er geen discipelen meer van die kwaliteit. Vele malen is religie op aarde gekomen en weer verdwenen; vele malen zal ze opnieuw komen en verdwijnen. Een religie kan geen kerk worden; een religie kan geen sekte worden. Een religie is afhankelijk van persoonlijke communicatie, van persoonlijke communie. De religie van Tilopa heeft maar vier generaties bestaan, vanaf Tilopa tot aan Milarepa; daarna is ze verdwenen. Religie is net als een oase: de woestijn is onmetelijk groot, en soms verschijnt er in een klein stukje van de woestijn een oase. Zoek de oase zolang ze er is, drink ervan zolang ze er is – ze komt heel, heel zelden voor. Jezus zegt vele malen tegen zijn discipelen: ‘Ik ben hier nog maar even. En terwijl ik hier ben moet je me eten, moet je me drinken. Loop deze kans niet mis’ – want daarna komen er duizenden jaren... en dan is er misschien geen man zoals Jezus. De woestijn is onmetelijk groot. Soms verschijnt er een oase die meteen weer verdwijnt; omdat de oase uit het onbekende komt, heeft ze een anker op deze aarde nodig. Zonder anker kan ze hier niet blijven. En Naropa is zo’n anker. Ik zou jullie hetzelfde willen zeggen: terwijl ik hier ben, nog even, moet je de kans niet mislopen. En je kunt de kans door onbenulligheden mislopen. Je kunt je met onzin blijven bezighouden, met mentale ballast. Je kunt doorgaan het voor en tegen af te wegen – en de oase staat op het punt te verdwijnen. Later kun je het voor en tegen altijd nog afwegen. Op dit ogenblik moet je ervan drinken, want hierna komen er voor jou vele levens waarin je over het voor en tegen kunt nadenken, daar is geen haast bij. Maar drink zolang de oase er nog is. Als je eenmaal dronken bent geworden van een Jezus of een Naropa, ben je volkomen getransformeerd. De transformatie gaat dan heel gemakkelijk en eenvoudig, het is een natuurlijk proces. Het enige noodzakelijke is dat je een voedingsbodem wordt en het zaad in ontvangst neemt; dat je een baarmoeder wordt en het zaad in je opneemt. Mahamudra gaat alle woorden en symbolen te boven, maar voor jou, Naropa, oprecht en toegewijd, moet dit worden gezegd... - 17 -
Ja, er is een weg: als er een Naropa is, is er een weg; als er werkelijk een discipel is, is er een weg. Het hangt van de discipel af of de weg gevonden wordt of niet. Als de discipel zo ontvankelijk is dat hij geen eigen mind meer heeft – hij oordeelt niet of het goed of fout is, hij heeft geen eigen mind, hij heeft zijn mind overgegeven aan de meester, hij is een en al ontvankelijkheid, leegte, klaar om datgene wat hem gegeven wordt onvoorwaardelijk te verwelkomen – dan zijn er geen woorden en symbolen nodig, dan kan er iets gegeven worden. En je kunt het tussen de woorden door beluisteren, je kunt het tussen de regels lezen – dan zijn woorden niet meer dan een excuus. Wat er echt plaatsvindt, gebeurt buiten de woorden om. Woorden zijn maar een foefje, een middel. Wat er werkelijk plaatsvindt volgt de woorden als een schaduw. En als je te veel in je mind zit, luister je naar de woorden; dan kan het je niet worden meegedeeld. Maar als je helemaal niet in je mind bent, worden de woorden gevolgd door subtiele schaduwen, zo subtiel dat alleen het hart ze kan zien, onzichtbare schaduwen, onzichtbare golfjes bewustzijn, ‘vibraties’... dan is onmiddellijke versmelting mogelijk. Denk daaraan, zegt Tilopa. ...maar voor jou, Naropa, oprecht en toegewijd, moet dit worden gezegd... Het onzegbare moet voor een discipel worden gezegd. Wat niet gezegd kan worden, wat volkomen onzichtbaar is, moet voor de discipel zichtbaar worden gemaakt. Het hangt niet alleen van de meester af – het hangt zelfs nog meer van de discipel af. Tilopa had geluk dat hij een Naropa vond. Er zijn een paar meesters geweest die het ongeluk hadden dat ze geen discipel als Naropa konden vinden. Dus wat zij hadden bereikt is met hen verdwenen, omdat er niemand was om het in ontvangst te nemen. Sommige meesters hebben duizenden kilometers gereisd om een discipel te vinden. Tilopa zelf ging van India naar Tibet om Naropa te vinden, om een discipel te vinden. Tilopa zwierf door heel India en kon geen man vinden die voldoende kaliber had om zo’n geschenk in ontvangst te kunnen nemen, die zo’n geschenk naar waarde zou kunnen schatten, die het in zich op zou kunnen nemen, die erdoor herboren zou worden. En toen Naropa het geschenk eenmaal in ontvangst genomen had, was hij volledig getransformeerd. Toen zei Tilopa volgens de overlevering tegen - 16 -
diep vertrouwen, liefde. Je hoeft het niet te beredeneren, het is er gewoon. Wat kun je hieraan zelf doen? Creëer geen geloof dat het vertrouwen ondermijnt. Sta gewoon onverschillig tegenover geloof en twijfel, en richt je energie steeds meer op liefde; heb meer lief, heb onvoorwaardelijk lief. Je moet niet alleen maar van mij houden, want dat kan helemaal niet; als je liefhebt, houd je van meer. Als je liefhebt, besta je gewoon op een meer liefdevolle manier – niet alleen ten opzichte van de meester, maar ten opzichte van alles om je heen: de bomen en de stenen, hemel en aarde. Jij, je wezen, de diepste aard van je zijn, wordt een verschijnsel van liefde. Dan ontstaat er vertrouwen. En alleen in zo’n vertrouwen kan een geschenk als het lied van Mahamudra gegeven worden. Toen Naropa er klaar voor was gaf Tilopa dit geschenk. Bedenk dus dat je met een meester niet op een intellectuele trip bent. Twijfel en geloof zijn beide intellectuele trips. Met een meester ben je op een trip van het hart. En het hart kent geen twijfel, het hart kent geen geloof – het hart kent alleen maar vertrouwen. Het hart is als een klein kind: een klein kind houdt zijn vaders hand stevig vast, en waar de vader ook heen gaat, het kind gaat mee zonder geloof of twijfel; een kind is niet gespleten. Twijfel is half, geloof is half. Een kind is nog totaal, heel; het gaat gewoon overal met zijn vader mee. Pas wanneer een discipel als een kind wordt, kunnen deze geschenken van de hoogste piek van bewustzijn overhandigd worden. Wanneer jij in je ontvankelijkheid als het diepste dal wordt, kunnen de hoogste pieken van het bewustzijn je gegeven worden. Alleen een dal kan een piek opnemen. Een discipel moet volkomen vrouwelijk zijn, ontvankelijk, als een baarmoeder. Dan pas vindt een fenomeen plaats zoals in dit lied staat te gebeuren. Tilopa is de meester, Naropa is de discipel, en Tilopa zegt: Mahamudra gaat alle woorden en symbolen te boven, maar voor jou, Naropa, oprecht en toegewijd, moet dit worden gezegd... Het gaat woorden en symbolen te boven, alle woorden en alle symbolen. Hoe kan het dan gezegd worden? Als het echt alle woorden en symbolen te boven gaat, hoe kan het dan worden gezegd? Bestaat er dan een weg? - 15 -
Ik ben hier ook om een lied te zingen, maar het kan je alleen gegeven worden als je bereid bent. En je bereidheid betekent dat de twijfel gewoon uit je mind is verdwenen. Je moet het gevoel van twijfel niet onderdrukken of proberen het te overwinnen, want als je het overwint zal het in je blijven bestaan; als je het onderdrukt zal het deel blijven uitmaken van je onbewuste, en zal het je blijven beïnvloeden. Vecht niet tegen je twijfelende mind, onderdruk de twijfel niet. Je moet juist steeds meer energie geven aan vertrouwen. Stel je gewoon onverschillig op ten opzichte van je twijfelende mind. Dat is het enige dat je kunt doen. Onverschilligheid is de sleutel: sta er gewoon onverschillig tegenover. Het gevoel van twijfel is er – accepteer het. Stop je energie steeds meer in vertrouwen en liefde – want de energie die twijfel wordt en de energie die vertrouwen wordt, is één en dezelfde energie. Sta onverschillig tegenover twijfel. Zodra je er onverschillig voor bent, werk je er niet langer aan mee, je geeft er geen voeding meer aan – want doordat je er aandacht aan schenkt krijgt iets voeding. Als je aandacht schenkt aan je twijfel, ook als je ertegen bent, als je er aandacht aan schenkt, is dat gevaarlijk omdat de aandacht op zich voeding is; zo werk je het in de hand. Je moet gewoon onverschillig blijven, je bent er niet voor en niet tegen; wees niet vóór twijfel, wees niet tegen twijfel. Er zijn drie woorden die je goed moet begrijpen. Het eerste woord is ‘twijfel’, het tweede is ‘geloof’ en het derde is ‘vertrouwen’ – in het Oosten noemen we dat shraddha. Twijfel is een negatieve houding ten opzichte van iets. Wat er ook gezegd wordt, eerst bekijk je het van de negatieve kant. Je bent ertegen, en je zult altijd motieven vinden om je tegen-zijn te steunen en te beredeneren. Daarnaast is er de mind van geloof. Dat is precies als de mind van twijfel, alleen omgekeerd; er is niet veel verschil. Deze mind bekijkt de dingen van de positieve kant, je probeert motieven te vinden om je geloof te ondersteunen, en te beredeneren hoe je ervóór kunt zijn. De twijfelende mind onderdrukt het geloof; de gelovige mind onderdrukt de twijfel – maar beide zijn uit hetzelfde hout gesneden; er is geen verschil in kwaliteit. Dan is er nog een derde soort mind, waaruit de twijfel gewoon verdwenen is – en als twijfel verdwijnt, verdwijnt ook geloof. Vertrouwen is geen geloof, het is liefde. Vertrouwen is geen geloof omdat het niet halfslachtig is, het is totaal. Vertrouwen is geen geloof omdat het geen twijfel kent; hoe kun je dan geloven? Vertrouwen wordt helemaal niet beredeneerd; het is noch vóór, noch tegen, niet dit en niet dat. Vertrouwen is vertrouwen, een - 14 -
ooit god, niemand kan dat omdat zijn adres onbekend is. Waar moet je naartoe? Waar vind je het goddelijke? Er bestaat geen plattegrond en er is geen weg, en er is niemand die je kan zeggen waar hij is. Nee, nooit bereikt iemand god. Het tegenovergestelde is altijd het geval: god komt bij jou. Als je bereid bent klopt hij op je deur; hij zoekt jou op als je bereid bent. En deze bereidheid is niet anders dan ontvankelijkheid. Als je volkomen ontvankelijk bent is er geen ego; je wordt een lege tempel waar niemand in zit. Tilopa zegt in het lied: word als een holle bamboestengel met niets erin. En plotseling, zodra je een holle bamboe bent, word je door de goddelijke lippen beroerd, de holle bamboe wordt een fluit en het lied begint – dat is het lied van Mahamudra. Tilopa is een holle bamboe geworden, en het goddelijke is gekomen, het lied is begonnen. Het is niet het lied van Tilopa, het is het lied van de allerhoogste ervaring zelf. Een paar woorden over Tilopa voordat we dit prachtige fenomeen binnengaan. Er is niet veel over Tilopa bekend, want eigenlijk kan men over zo iemand niets weten. Hij laat geen sporen na, hij gaat geen deel uitmaken van de geschiedenis. Hij staat erbuiten, hij maakt geen deel uit van de verkeersstroom waarlangs de hele mensheid zich voortbeweegt; daar begeeft hij zich niet in. De hele mensheid wordt gedreven door begeerte, en mensen als Tilopa begeven zich in begeerteloosheid. Ze keren de hoofdstroom van de mensheid, waar geschiedenis wordt geschreven, eenvoudig de rug toe. En hoe verder ze de verkeersstroom achter zich laten, des te mythologischer worden ze. Ze bestaan als mythen, ze zijn niet langer een voorval in de tijd. En zo moet het ook zijn, want ze begeven zich buiten de tijd, ze leven buiten de tijd – ze leven in de eeuwigheid. Ze verdwijnen eenvoudig uit deze dimensie van onze gewone mensheid, ze vervliegen. Het tijdstip dat ze vervliegen, alleen dat tijdstip herinneren we ons, in zoverre zijn ze deel van ons. Daarom is er niet veel bekend over Tilopa, over wie hij is. Alleen dit lied bestaat. Dit is zijn geschenk, het geschenk dat hij aan zijn discipel Naropa heeft gegeven. Zo’n geschenk kan iemand alleen gegeven worden als er sprake is van een diepe intimiteit en liefde. Je moet in staat zijn zo’n geschenk te ontvangen. Dit lied is aan Naropa gegeven, aan zijn discipel. Voordat dit lied aan Naropa gegeven werd, was hij op duizenden manieren op de proef gesteld: zijn oprechtheid, zijn liefde en vertrouwen. Toen bleek dat er helemaal geen twijfel in hem bestond, zelfs geen greintje twijfel, toen zijn hart boordevol vertrouwen en liefde was, op dat moment werd dit lied gegeven. - 13 -
gepasseerd – je bent sprakeloos, je kunt niets meer zeggen; vanbinnen vormt zich geen enkel woord. En wat je ook zegt lijkt zo mat, zo dood, zo zonder betekenis, zonder enig belang, dat je onrecht lijkt te doen aan de ervaring die je is overkomen. Onthoud dit goed, want Mahamudra is de ultieme ervaring, de ervaring van het allerhoogste. Mahamudra betekent een volledig orgasme met het universum. Als je ooit van iemand gehouden hebt en af en toe een samensmelting en eenwording hebt gevoeld – als de twee niet langer twee zijn: de lichamen blijven gescheiden maar iets slaat een brug tussen de lichamen, een gouden brug, zodat van binnen het twee-zijn verdwijnt en een levensenergie door beide polen vibreert – als dat je is overkomen, alleen dan kun je begrijpen wat Mahamudra is. Duizend en duizend maal dieper, duizend en duizend maal hoger is Mahamudra. Het is een volledig orgasme met het geheel, met het universum. Het is wegsmelten in de bron van het zijn. En dit is een lied van Mahamudra. Prachtig dat Tilopa het een lied genoemd heeft. Je kunt het zingen maar je kunt het niet zeggen; je kunt het dansen maar je kunt het niet zeggen. Het is zo’n diepgaand fenomeen dat zingen misschien een heel klein stukje ervan kan overbrengen – niet wat je zingt, maar de manier waarop je zingt. Veel mystici hebben na hun ervaring van het allerhoogste alleen maar gedanst; ze konden niet anders. Ze zeiden iets met hun hele wezen en lichaam; alles, lichaam, mind, ziel, alles was erbij betrokken. Ze dansten en het was geen gewone dans. Eigenlijk is dansen door deze mystici ontstaan; het was een manier om de extase, het geluk, de gelukzaligheid over te brengen. Iets van het onbekende drong door in het bekende, iets van wat boven alles uitstijgt kwam naar de aarde – wat kun je anders? Je kunt het dansen, je kunt het zingen. Dit is een lied van Mahamudra. En wie zal het zingen? Tilopa is niet meer. Het orgastisch gevoel zelf is aan het zingen. Het is geen lied van Tilopa; Tilopa is niet meer. De ervaring zelf vibreert en zingt. Vandaar het lied van Mahamudra, het lied van de extase; de extase zelf zingt het. Tilopa heeft er niets mee te maken; Tilopa is er helemaal niet, Tilopa is gesmolten. Als de zoeker verdwenen is, is het doel pas bereikt. Alleen wanneer de zoeker niet meer bestaat, bestaat de ervaring. Zoek en je zult het mislopen – want met je gezoek maak je de zoeker sterker. Zoek niet en je zult het vinden. Het zoeken zelf, de inspanning op zich wordt een obstakel, want hoe meer je zoekt, des te sterker wordt het ego. Je moet niet zoeken. Dat is de hele kern van de boodschap van dit lied van Mahamudra: je moet niet zoeken, blijf zoals je bent, ga nergens heen. Niemand bereikt - 12 -
zo lui en stil is ze. En ’s morgens als er niemand is, als er nog geen baders zijn, is het er doodstil. Zelfs de vogels zingen niet voor zonsopgang – zo vroeg is er geen geluid, alles is doordrongen van een geluidloosheid. En de geur van de mangobomen hangt over de hele rivier. Ik ging daar altijd heen, naar de verste bocht van de rivier, alleen maar om er te zitten, om er te zijn. Het was niet nodig iets te doen, gewoon er zijn was genoeg, zo’n mooie ervaring was het om daar te vertoeven. Ik nam dan een bad, zwom wat rond en als de zon opkwam, zwom ik naar het brede zandstrand aan de overkant en liet me in de zon opdrogen; dan ging ik daar liggen en viel soms zelfs in slaap. Als ik thuiskwam vroeg mijn moeder altijd: ‘Wat heb je de hele ochtend gedaan?’ Dan zei ik: ‘Niets’, want in feite had ik niets gedaan. En dan zei ze: ‘Hoe is het mogelijk? Vier uur ben je van huis geweest, hoe is het mogelijk dat je niets gedaan hebt? Je moet íets gedaan hebben.’ En ze had gelijk, maar ik had ook geen ongelijk. Ik deed helemaal niets. Ik was daar gewoon met de rivier en deed niets, ik liet de dingen gebeuren. Als het gevoel er was om te zwemmen, bedenk dat wel, als het gevoel er was om te zwemmen, dan zwom ik, maar dat was geen actie van mijn kant, ik forceerde niets. Als ik zin had om te gaan slapen, dan deed ik dat. De dingen gebeurden, maar er was niemand die ze deed. En mijn eerste ervaringen van satori waren bij die rivier; ik deed niets, ik was er alleen maar, en er gebeurden duizenden dingen. Maar mijn moeder hield vol: ‘Je moet iets gedaan hebben.’ Dan zei ik maar: ‘Oké, ik heb een bad genomen en ik heb me in de zon laten opdrogen,’ en dan was ze tevreden. Maar het was niet waar, want wat daar in de rivier gebeurde is niet in woorden te vatten: ‘Ik heb een bad genomen’ – dat komt zo armzalig en mat over. Met de rivier spelen, in de rivier drijven, in de rivier zwemmen was zo’n diepe ervaring. Alleen maar zeggen: ‘Ik heb een bad genomen’ zegt er niets over; of zeggen: ‘Ik ben daarheen gegaan en heb langs de oever gelopen en heb daar gezeten’ brengt niets over. Zelfs in het dagelijks leven voel je hoe onbetekenend woorden zijn. Als je niet voelt hoe ontoereikend woorden zijn, blijkt daaruit dat je helemaal niet midden in het leven hebt gestaan; dat laat zien dat je heel oppervlakkig hebt geleefd. Als wat je beleefd hebt in woorden valt uit te drukken, betekent dit dat je helemaal niet geleefd hebt. Wanneer er voor het eerst iets gebeurt dat boven woorden uitstijgt, heeft het leven zich aan je voltrokken, dan heeft het leven op je deur geklopt. En wanneer het allerhoogste aan je deur klopt, ben je woorden eenvoudig - 11 -
D
e ervaring van het allerhoogste is helemaal geen ervaring – want degene die ervaart is verdwenen. En wanneer er niemand is die ervaart, wat kan men er dan nog over zeggen? Wie spreekt er dan? Wie vertelt de ervaring? Als er geen subject is, verdwijnt ook het object, de oevers verdwijnen, slechts de stroom van ervaren blijft over. Er is weten, maar er is niemand die weet. Dat is voor alle mystici een moeilijk punt. Ze bereiken het allerhoogste, maar ze kunnen er niets over vertellen aan degenen die volgen. Ze kunnen het niet meedelen aan anderen die het zo graag verstandelijk willen begrijpen. Ze zijn er één mee geworden. Hun hele wezen straalt het uit, maar er is geen verstandelijke communicatie mogelijk. Ze kunnen het je geven als je klaar bent om het te ontvangen; ze kunnen het in je laten gebeuren als jij het ook toelaat, als je ontvankelijk en open bent. Maar woorden schieten tekort, symbolen helpen niet; theorieën en doctrines zijn van geen enkel nut. De ervaring is van dien aard dat het eerder ‘een ervaren’ is dan een ervaring. Het is een proces – en het heeft een begin maar nooit een einde. Je gaat het proces in, maar je kunt het niet beheersen. Het is als een druppel die in de oceaan valt, of als de oceaan zelf die in de druppel valt. Het is een diep samenvloeien, een eenwording; je smelt er gewoon in weg. Niets blijft achter, zelfs geen spoor, dus wie kan er nog communiceren? Wie komt er terug naar de wereld in het dal? Wie komt er terug naar deze donkere nacht om je erover te vertellen? Alle mystici over de hele wereld hebben zich altijd machteloos gevoeld als het om communicatie ging. Communie is wel mogelijk, maar communicatie niet. Dit moet van het begin af aan duidelijk zijn. Communie behoort tot een totaal andere dimensie: het is een ontmoeting van het hart, het is een liefdesrelatie. Communicatie gaat van hoofd tot hoofd; communie is van hart tot hart, communie is een gevoelskwestie. Communicatie is kennisoverdracht: er worden alleen woorden gegeven, alleen woorden gezegd, en alleen woorden worden ontvangen en begrepen. En met woorden zit het zo: woorden zijn zo dood van aard dat er niets levends mee kan worden overgedragen. Zelfs in het dagelijks leven, als je een piekervaring, een moment van extase beleeft, als je echt iets voelt en iets wordt, is het niet mogelijk dit in woorden uit te drukken, laat staan wanneer het om het allerhoogste gaat. In mijn jeugd ging ik altijd ’s morgens vroeg naar de rivier. Ik woonde in een klein dorp. De rivier is daar heel erg lui, ze lijkt niet eens te stromen. En ’s morgens als de zon nog niet eens op is, kun je niet zien of ze stroomt,
- 10 -
Hoofdstuk 1 De ervaring van het allerhoogste In zijn lied van Mahamudra zegt Tilopa: Mahamudra gaat alle woorden en symbolen te boven, maar voor jou, Naropa, oprecht en toegewijd, moet dit worden gezegd: De leegte heeft geen houvast nodig, Mahamudra rust op niets. Door geen moeite te doen maar los en natuurlijk te blijven kan men het juk afwerpen – en zich aldus bevrijden.
Laat het universum feest vieren in je en voel de eeuwige zon in je hart. Ook nu versmelten we met Osho: nooit geboren, nooit gestorven. Zijn liefde stroomt toe uit alle hoeken van het universum. Dit is het grote avontuur van een kosmische overstroming. Osho nadert in golven, laat hem toe, vloei samen en los op in deze weergaloze oceaan. We kunnen volledig ontspannen in zijn serene aanwezigheid, in deze totaliteit van harmonie en schoonheid. Wat is is! Dick Sinnige Amsterdam, 2005
-8-
Voorwoord Dat wat ervaring overstijgt kan niet worden gezegd, maar Osho ontvouwt de bladeren van een schitterende lotus vol parelende gelukzaligheden. Hij is de revolutionair van de oneindigheid in deze toespraken over Tilopa’s lied van Mahamudra. In iedere klank is het licht, in elke frase de melodie van de verlichting. Osho leert ons de nieuwe onthechting. De oude onthechting was angstvallig. Je trok je terug in een klooster vol dogma’s, om weg te schuilen voor de verleidingen van een gevaarlijke wereld. De nieuwe onthechting is een liefdesaffaire. Je gaat totaal op in de bloei en schoonheid van het leven zelf. Alles voltrekt zich volgens zijn ware natuur. En wat bloeit kan weer uitbloeien, zie hier: de volmaakte onthechting. Osho spreekt kleurrijk en stil over tantra. Tantra is: ‘Ja!’ zeggen tegen alles, ook tegen een oprecht ‘nee’. Tantra is: jezelf niet meer in de weg staan. Voortdurend verleidt Osho ons tot dit bevrijdende ‘ja!’. In zijn woorden vibreert een immense diepte, overstromend van liefde. Deze stroom voert je naar het uiteindelijke: de oceaan zonder oevers, het bewustzijn dat zich in geen enkele eigenschap laat vangen. In deze vrijheid sta je oog in oog met een ontzagwekkend mysterie: je weet niets en je bent alles. Wat eens zwaar en statisch leek, versmelt moeiteloos licht in extase. Osho zorgt voor de nodige opschudding, zodat je weer fris en nieuw kunt zijn. Wat eens vast leek te zitten, stroomt weer. En als je weer stroomt, dan zijn er tranen. Hier is geen einde aan de verfijning. Als je goed luistert, dan kun je niet anders dan je gewonnen geven. Dan opent zich een nieuw universum en strekt je aanwezigheid zich uit tot voorbij de sterren. In het allerhoogste valt zelfs het onderscheid tussen hoog en laag weg. Hier is geen binnen en buiten meer. In deze niet-ervaring zijn er geen losstaande objecten en geen geïsoleerde personen meer. Het is het einde van jou en het begin van alles. Osho neemt de angst weg en schenkt pure liefde. Deze liefde hoeft niets te bereiken. Alles is er al. Een rivier kan nog ergens heen stromen, maar de oceaan stroomt binnen zichzelf. Hier is geen haast, en er is geen positie die op het spel staat. Het geheel brengt ons moeiteloos voort, het geheel draagt ons in evenwicht en het geheel lost ons vanzelf op. -7-
