DIGITALE NIEUWSBRIEF 28 maart 2014
Beste koorleden, Dit is de eerste digitale Nieuwsbrief van Becadans. En vast niet de laatste. Want een aantal van jullie heeft vlot zijn medewerking toegezegd aan het leveren van een bijdrage en dat ook mooi op tijd gedaan. Het resultaat is een interessant en bont geheel van teksten en foto’s. Leesbaar en vaak ook heel verrassend. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten: Carnaval komt voorbij, Pieter Jan Leusink, nieuwe leden presenteren zich, er is een gedicht over het koor, een stukje over vrijwilligerswerk in de Wereldwinkel en over ademsteun als zangtechniek. Last but not least spreekt onze dirigent vanaf de bok. Leuk, hoe al die verschillende achtergronden en interesses samensmelten in mooi koorgezang. Ik wens jullie allen heel veel leesplezier met dit historische eerste nummer en hoor graag, of je vindt dat we op deze manier op de goede weg zijn met de Nieuwsbrief. Voor verbetersuggesties staan we zeker open. Miriam Hesselmans
Van het bestuur In de vorige Nieuwsbrief al aangekondigd, maar nu is de website online. Door de inzet van Brigit Moonen en Antoinette Scheutjens kunnen we onze informatie weer online zetten. Een mooie gebruiksvriendelijke site, waar informatie vanuit bijvoorbeeld bestuur, Marijke of PR kan worden geplaatst. 2013 hebben we afgesloten met onze kerstconcerten. De try-out in de Clossenborch, waar je ziet dat je de inwoners van de Clossenborch ontzettend blij maakt met een uurtje kerstliederen zingen. En één zou er graag het stokje van Marijke willen overnemen. Zeker de moeite waard om er dit jaar weer naar toe te gaan, en wel op zondag 21 december. Het optreden in het Oude Kerkje samen met het koperensemble klonk als een klok. Wat vinden wij het daar heerlijk zingen. En als we dan ook nog de kerk vol hebben met enthousiaste toehoorders dan kan onze avond niet meer stuk. Ons traditioneel kerstconcert op 2e kerstdag in een weer aardig volle Gouden Carolus. Ons publiek waardeerde het ook dit jaar weer dat we een heel gevarieerd repertoire ten gehore brachten. Het nieuwe jaar net begonnen kregen we het slechte nieuws dat Annemie was overleden. We waren er allemaal erg van ontdaan en zeer verdrietig, maar hebben haar met zijn allen een heel waardig afscheid gegeven. Na een zeer goed bezochte A.L.V. zijn we het jaar weer begonnen met nieuw repertoire in te studeren. We willen ons dit jaar focussen op het instuderen van liederen zodat we volgend jaar, ons 4e lustrum, iets moois neer kunnen zetten. Voor het 4e lustrum zijn we al stilletjes begonnen met de voorbereidingen. Begin maart carnaval, en dus ook weer garderobedienst bij “De Zwaan”. We hadden even de twijfels of we het wel door moesten laten gaan. Nadat de mail was uitgegaan met de vraag of er nog animo voor was, was de twijfel bij ons snel verdwenen. Iedereen heeft met veel plezier een paar uurtjes in de tent gestaan en de opbrengst loog er niet om. Voor iedereen die hier een bijdrage aan heeft geleverd onze dank. Het oud ijzer werd weer in containers geladen, zodat het weg gebracht kon worden. De harde werkers werden door de dames van Lief en Leed beloond met een bakje koffie en natuurlijk appeltaart. De oud-ijzervreters, maar ook jullie die het oud ijzer bijeen brengen, zorgden ervoor dat de kas weer aardig werd aangevuld.
Na de voorjaarsvakantie gaf Albert van Uden, onze secretaris, aan dat hij binnen het koor vanaf 1 april a.s. graag verder wil gaan zingen zonder bestuurlijke activiteiten. Het bestuur vindt dat jammer, maar respecteert uiteraard zijn besluit. We willen hem in ieder geval bedanken voor het vele werk dat hij voor het koor heeft verzet. We zijn druk doende om een koorlid bereid te vinden om toe te treden in het bestuur. Op 26 maart werd er weer een Sing-in gehouden. Voorbereidingen getroffen, leden geïnformeerd en dan afwachten wat er voor reacties binnenkomen. In het begin bleef het heel STIL, maar toen de datum naderde stroomden de aanmeldingen binnen. Tot onze verbazing hadden we 34 gegadigden, die wel een keer wilden komen horen, wat zingen in een koor is. Twee liederen werden ingestudeerd en toen we na de pauze vierstemmig de liederen mochten zingen was het echt niet STIL meer. We wachten met spanning af of zich nieuwe leden aanmelden. Bedankt voor jullie inzet. We hebben de afgelopen maand twee nieuwe leden mogen verwelkomen. Bij de sopranen Thea Jole en bij de alten Maria Renders. Het voorjaar, het mooiste jaargetijde. Alles wordt weer mooi groen en met de zon komt de energie naar binnen. Laten we er van genieten en lekker gaan zingen, zodat we 4 mei bij de Dodenherdenking en 22 juni bij het seizoenafsluitingsconcert er iets moois van kunnen maken.
Carnaval maart 2014. Na lang overleg met mezelf wilde ik toch uit liefde voor ons koor niet zo als voorgaande jaren NEE zeggen, maar ook een avondje meedraaien in de garderobetent tijdens deze volksfeestdagen. Zonder dat ik wist wat me te wachten stond, ging ik een beetje te vroeg maar vol goede moed deze maandag naar Hilvarenbeek op zoek naar de garderobetent. Wat een verrassing…zo’n keurige goed georganiseerde ruimte had ik niet verwacht, mijn eerdere angst voor het ongewisse verdween als sneeuw voor de zon, ik werd super vriendelijk ontvangen door mijn voorgaande ploeg en ik voelde me meteen op mijn gemak, wat zeg ik….. ik vond het zelfs leuk. Na enige minuten kwamen de anderen uit mijn groepje: Nel en Ineke die een tijdje voor Jan ingesprongen was en later Jan nadat hij zijn vee verzorgd had, we hadden het hartstikke gezellig met elkaar en de samenwerking liep perfect. Ontzettend fijn dat de feestvierende soms uitbundig uitgedoste carnavalsvierders hun jassen bij ons in bewaring kunnen geven om zo onbezorgd in het feestgedruis te gaan. Maar ook voor ons ploegje was het een feestje, Trees had er bijzonder goed voor gezorgd dat er ook voor ons drankjes en versnaperingen waren. Super hoor Trees jouw grote betrokkenheid. Tot onze grote verrassing werden we ook nog getrakteerd op warme eigen gebakken worstenbroodjes door Jack en Didel, wat wij ontzettend attent vonden en we lieten ze ons bijzonder goed smaken. Ook heb ik grote bewondering voor de ploeg die het hele gebeuren hebben opgebouwd, maar meer nog om het midden in de nacht weer af te moeten breken en op te ruimen. Dat noem ik nog eens : HART VOOR JE KOOR HEBBEN. Altijd waren mijn woorden : carnaval is niks voor mij, maar één ding is zeker, volgend jaar ben ik er voor de garderobedienst zeker weer van de partij Nelleke Lips.
Vier nieuwe leden (2013) stellen zich voor
Els de Bruijn- van Oorschot
Geboren op 3 oktober 1949 en de eerste achttien jaren opgegroeid aan de Diessenseweg in Hilvarenbeek. (daar waar Slagerij van Stokkum was gevestigd ) Ik kijk terug op een blije onbezorgde jeugd. Samen met mijn ouders, drie broers en drie zussen vormden we een druk maar gezellig gezin. Ik leerde thuis de handen uit de mouwen steken, een bedrijf aan huis met werkende ouders vraagt van kinderen zelfredzaamheid en van die ervaring ondervind ik nog steeds mijn voordeel. Mijn middelbare schoolopleiding (kinderverzorging en Z-verpleging) volgde ik in Tilburg, waarna ik passend werk vond op een kleuterdagverblijf aldaar. Totdat ik trouwde met Jan de Bruijn en we samen twee kinderen kregen. Die kinderen waren destijds een reden om het werk buitenshuis op een laag pitje te zetten. Echter Interpolis was een vooruitstrevend bedrijf waar toen al in deeltijd en als gehuwde vrouw gewerkt kon werden en die kans heb ik gegrepen. Totaal iets anders dan mijn opleiding, maar ik vond het heel leuk. Vooral omdat ik enkel en alleen aan het moederschap niet voldoende ontplooiing ondervond en ik graag onder de mensen was -en nog ben-. Toen mijn man een aantal jaren later een eigen bedrijf begon was er thuis hulp nodig. Ik volgde een opleiding bedrijfsadministratie en boekhouden en richtte me met veel voldoening op het werk thuis. We maakten samen heel wat uren, maar gunden onszelf ook tijd voor het maken van mooie buitenlandse reizen, te veel om op te noemen. Daarnaast wandelden en fietsten we heel wat kilometers in ons eigen landje. Ik haalde mijn A.M.V. diploma en volgde een paar jaar klarinetles. De Nederlandse taal is mijn troetelkind, het schrijven van verhalen, gedichten en levenservaringen is dan ook een van mijn hobby`s. Ik combineerde het werk thuis met vrijwilligerswerk, eerst op de school van onze kinderen en later in de Petrusparochie. En door dat diverse werk leerde ik weer veel mensen kennen. Onze dochter Ester kwam met haar man weer in Hilvarenbeek wonen, heeft nog steeds een leuke baan als juf van het huidige Starrenbos. En we werden verblijd met vier kleinkinderen, een verrijking van ons leven. Na verloop van jaren moesten we om gezondheidsreden van Jan het bedrijf helaas vroegtijdig overdragen aan onze zoon Jeroen.
Een lange periode van onzekerheid omtrent Jan zijn gezondheid volgde , maar we waren daardoor niet minder gelukkig samen. We vonden een fijn huis aan de Wouwerdries en intens en bewust genoten we van al het moois dat ons samen nog werd gegund. Totdat op 5 februari 2013 er een eind kwam aan ons gedeeld geluk. Ik ging alleen verder met onze kinderen en kleinkinderen en nam me voor er het beste van te maken. En dankzij een hoop “goei volk” lukt me dat aardig. Eerder al aangespoord door Jan en door een duwtje in de rug van enkele vrienden, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en meldde me tijdens het juni optreden van Becadans aan als aspirant lid. Toen dirigente Marijke tijdens een repetitie aan me vroeg in de pauze een stemtest te doen, was ik poep-nerveus en heb toen mijn uiterste best gedaan. Wat zou het een teleurstelling zijn als ik niet de vereiste zangkwaliteit had. Maar gelukkig, ik mocht blijven! En daar ben ik tot aan de dag van vandaag nog blij mee. Ik ga elke week met plezier naar de repetitieavond. De club straalt warmte en genegenheid uit en kwaliteit en gezelligheid gaan er hand in hand. En ik?.....Ik hoop dat ik nog lang bij stem blijf. Hans Wilmes
Ik ben geboren op 31 oktober 1944 in de 5e klas van de lagere jongensschool van het Groeseind in Tilburg. Hoe dat kwam? Wij woonden vlak bij het Wilhelminakanaal en niet ver van de brug. Het einde van de oorlog was in zicht en er was aan de brug springstof aangebracht en zodoende werd ons gezin geëvacueerd naar de school waar mijn moeder mij baarde. Op die school heb ik zangles gehad om met het jongenskoor in de kerk te gaan zingen. Ook hebben wij eens een musical gedaan in het patronaat van het Groeseind. Na mijn schooltijd heb ik 37 jaar als onderhoudsmonteur bij de Volt in Tilburg gewerkt. Ik had daar een collega die in een zangkoor zong "Zang en Vriendschap" en vroeg aan mij of ik ook niet geïnteresseerd was. Ik ben daar op in gegaan en heb dat 3 jaar gedaan. Gregoriaanse gezangen, operette In Weisen Rösll en het slaven koor van Nabuco. Wij
repeteerden bij Verbunt aan het Korvelplein in Tilburg. Diverse uitvoeringen gedaan w.o. in de Heuvelse kerk onder leiding van Cees van Gorp. 50 jaar geleden ontmoette ik een meisje, Jeanny van der Loo, in Hilvarenbeek waar ik in 1968 mee ben getrouwd. Wij hebben samen 2 kinderen groot gebracht, Jirry en Renate. Deze zijn inmiddels ook getrouwd en Renate heeft met haar man voor 2 lieve kleinkinderen gezorgd, Nienke en Martijn. Mijn hobby's zijn heel uitgebreid geweest en nu nog. Ik ben 22 jaar jeugd trainer geweest bij Hilvaria. Helaas heb ik daar mee moeten stoppen door versleten knieën. Mijn hoogtepunt was wel dat ik het eerste Bikse liedjesfeest heb gewonnen met een zelf geschreven liedje "Brabants Bont". Destijds was ik een echte carnavalsvierder en ben ook 9 jaar Prins geweest van "De Posteljons". Ik heb 4 X meegedaan aan liedjesfist. Maar de muziek bleef me trekken en speel nu thuis graag op mijn keyboard en heb daarvoor 6 jaar bij Harrie Al op les geweest. Bij Houdoe Elckerlijck werd ik gevraagd door Michiel van de Sande om daar mijn liedje te vertolken van Brabants Bont. Na deze succes-Houdoe kwam ik in contact net Becadans koorleden die mij paaiden om maar eens te komen zingen bij dat koor. Mijn vrouw had nog wel wat overredingskracht nodig omdat ik nogal veel hobby's had, klussen bij Hilvaria, klussen bij de kinderboerderij. biljarten, toneelspelen. Ze zei: "Dan zèède noit mir thuis". Maar mijn vrouw vroegen ze toen ook waarom ze niet bij het volksdansen kwam? Dat deed ze en zo kreeg ik ook toestemming om bij Becadans als bas te gaan zingen. Een "win win" situatie. Ik ben bij het koor hartelijk ontvangen. Het is net of ik weer " thuis" ben gekomen. Ik zal wel wat tijd nodig hebben om op "toonhoogte" te komen, maar noten lezen heb ik niet verleerd alhoewel het weer oppakken van wat ik 50 jaar geleden weer wennen moet. Ik vind dat ik goed ben opgevangen in het koor en ga met plezier naar elke repetitie toe. Het repertoire spreekt mij zeer aan omdat mijn muziekkeuze zeer ruim is. Muziek is voor mij "stemming" in welk humeur je bent, vrolijk, bedroefd, serieus, feest, overal past wel een melodie bij die op dat tijdstip past. Bij mij past muziek uit de jaren '60 en '70 het meest. Ik mag ook graag operette muziek horen. Ik hoop bij het koor ook graag meer te weten komen over andere koorleden. Want wie kent niet het liedje van Max van Praag? "Toch denk ik altijd nog met weemoed aan mijn eerste, mijn eerste meisje van de zangvereniging." Romantisch hè?
René Sneijders Mijn naam is René Sneijders en ik ben op 23 april 1966 geboren in de Van Spreeuwelstraat. Ik ben sinds 24 jaar getrouwd met Irene de Brouwer, ook een echte Bikse en we kennen elkaar al 29 jaar. De eerste 3 jaar van ons huwelijk hebben we in Waalwijk gewoond (ik werkte toen bij Piet Klerkx) maar in 1993 zijn we weer terug verhuisd naar Hilvarenbeek. We hebben 2 kinderen. Ron is 21 jaar en studeert in Nijmegen Natuur- & Sterrenkunde en Evy is 17 jaar en studeert HBO Verpleegkunde in Tilburg. Ik zit sinds 15 jaar in de computers, eerst als techneut /verkoper in een computerwinkel en de afgelopen 8 jaar als netwerk/systeembeheerder bij Sterknetwerk in Gemonde (www.sterknetwerk.nl). Ik speel ruim 30 jaar basketbal bij Biks Shots in Hilvarenbeek waarvan de laatste 15 jaar bij de recreanten. Daarnaast ga ik 1 à 2 x per week mountainbiken in de bossen. Nog een grote hobby van me is onze 43 jaar oude Citroën DS. Als het lekker weer is, gaan we regelmatig een stukje toeren en ook proberen we altijd met de DS op vakantie te gaan. Twee jaar geleden zijn we ermee naar Zuid-Frankrijk geweest en dit jaar staat Spanje op de planning. We houden van kamperen en naar vakantiebestemmingen dichter bij huis gaan we meestal op pad met onze caravan uit 1976. Waarom bij een koor? Ik liep al enkele jaren rond met de wens om bij een koor te gaan zingen. Maar ja, ik wist niet bij wie ik moest zijn, dus ik heb het steeds voor me uit geschoven..... totdat ik vorig jaar naar Houdoe Elckerlyc ging en daar Becadans zag optreden. Ik had meteen zoiets van "Daar wil ik bij horen!" In de pauze liep ik tegen Carin Brinkman (van Hees) aan. Zij was getipt door mijn vrouw en wist me over te halen om eens een keer te komen kijken. Dat heb ik gedaan en het vervolg weten jullie :-)
Jolanda Ketelaars Mijn naam is Jolanda Ketelaars, geboren in Tilburg. Sinds vier jaar woon ik in Esbeek, samen met mijn man Bob en onze dochter Lisa. We wonen aan de rand van Esbeek dicht bij het bos. Dit vind ik heerlijk, ik wandel veel met onze twee honden. Ook zijn wij in het bezit van drie paarden. Zelf rijd ik geen paard maar mijn dochter wel. Het buiten werken , zorgen voor de paarden , het groen rondom het huis bijhouden is heel ontspannend. Sinds een half jaar werk ik niet meer , voor die tijd werkte ik als schoolmaatschappelijk werkster op speciaal onderwijs. Ontzettend leuk werk, maar ook zwaar. Voordat we in Esbeek kwamen wonen , woonden we op een schip in de Piushaven. De vier gebroeders. Met dit schip gingen we ook zeilen in de vakanties. Dit naar Zeeland of het IJsselmeer op. Voordat we op het schip gingen wonen hadden we altijd een kleiner zeilschip waar we ook veel mee gingen varen . Ook dit was een hele leuke tijd en het wonen op een tjalk is heel prettig. Kortom van alle markten thuis zowel schipper als boerin. Nieuwe uitdagingen liggen mij, saai is het nooit. Het zingen in een koor is mij niet vreemd. In Tilburg zong ik in het Elizabeth koor. Nu zocht ik het wat dichter bij huis en kwam ik uit bij Becadans. Het is een fijne club mensen, begaan met elkaar op een goede manier. Ik voel mij er thuis en ben van plan nog lang te blijven.
Vanaf de bok … Wat ervaar je als je voor het koor staat? Vanaf mijn plaats, op de bok, kijk je naar een groep bestaande uit gemiddeld 60 tot 65 personen. Blond, donker en grijsharig, wat jonger en wat ouder, vrouwen en mannen, groot en klein, rustige en drukkere karakters, en ga zo maar door. En dan aan jou de taak elke woensdagavond een repetitie te verzorgen waar elk lid plezier aan beleeft en waarbij het oog gericht moet zijn op de komende optredens. Kortom, een uitdagende maar wel leuke klus. De afgelopen weken en de komende maanden ligt de nadruk op het instuderen van nieuwe liederen, dat hebben jullie zeker gemerkt. Dit met het oog op volgend jaar, want dan vieren we ons 20-jarig jubileum en zullen we ons beste beentje voorzetten met nieuw repertoire. De afgelopen jaren hadden we steeds een drukke kalender met allerlei optredens waardoor er weinig tijd overbleef om nieuwe stukken in te studeren. Gelukkig heb ik daar nu wel de tijd voor. Met de Sing-in, Dodenherdenking en het optreden tijdens de Hilvermert/Elastiek in de Gouden Carolus in het verschiet, hebben we voldoende activiteiten om tot het zomerreces goed bezig te kunnen zijn. Warme, muzikale groet, Marijke
Het koor Het is koud, de maan staat naast de toren, het heeft de hele dag gevroren, het jaar is moe en oud. Het is stil op straat, een enkeling die zijn hond uit laat, een blad dat ritselt langs de goot, december, de wereld gaat dood. Maar als de kerkklok acht keer slaat, wekt hij de straat tot leven; Daar loopt een man, hier fietst een vrouw, een auto stopt ook even. Nu komen sopranen, diep in hun jas, tenoren, wat alten, dan weer een bas, in de warmte van het café; ze brengen zwarte mappen mee.
Een groet, een lach, nog wat gejoel en dan zoekt men zijn eigen stoel. Vóór het koor de dirigent, bijna allen zijn present. Soms doet iemand zijn verhaal, een mededeling, even, zoekend of in zekere taal, het koor wordt spiegel van het leven. De dood eiste kil onderdak, er was pijn of zorg en ongemak. Maar vreugde ook, een goed bericht, een kindje zag het levenslicht en beterschap is ook beloofd aan wie dat niet meer had geloofd. Puer natus in Bethlehem klinkt het nu plechtig door de zaal, een lied stijgt op uit vele kelen als onze stemmen de stilte stelen. Daar staan wij dan, gelijkgestemde zielen, elk anders en toch één, in warme harmonie, wij allen, als buiten sneeuw begint te vallen.
Albert van Uden
Carin Brinkman Over vrijwilligerswerk bij de wereldwinkel Hallo allemaal, In 2001 werd mij gevraagd, of ik interesse had om één dagdeel in de twee weken in de Wereldwinkel te helpen. Ik was al een tijdje aan het denken om vrijwilligerswerk te gaan doen dus dit kwam op het goede moment. Ik was eigenlijk nog nooit in de Wereldwinkel geweest, dus er ging letterlijk "een wereld open" voor mij. Het heeft een poos geduurd, voordat ik wist wat er allemaal te koop was want, zoals sommigen van jullie misschien weten, staat onze winkel behoorlijk vol met de mooiste spullen uit allerlei landen. Ontwikkelingslanden, wel te verstaan. Via gecertificeerde importeurs kopen wij de artikelen in die door mensen in noodlijdende landen gemaakt worden. Dat zijn vaak projecten om niet alleen de mensen die eraan werken te steunen maar ook, doordat er een eerlijk salaris verdiend wordt, de gehele familie te helpen. Zo kunnen kinderen naar school en kan de leefomgeving verbeterd worden. Vroeger deden wij onze inkopen op beurzen. Vier keer per jaar was het dan mogelijk om zoveel spullen in te kopen als er in je auto pasten. Vaak gingen we dan met de kofferbak vol en allemaal een doos op schoot in de auto naar huis. Onze inkopen doen wij tegenwoordig in Culemborg. Daar zitten de importeurs bij elkaar op een terrein en een paar importeurs komen ons bevoorraden in de winkel. Zo hebben we houten speelgoed uit Sri-Lanka, blikken auto's en fietsen uit Madagaskar. Tapasschalen uit Tunesië, boeddha's uit Indonesië, sieraden en zijden sjaals uit India, beelden uit Afrika en nog zoveel meer.
Daarnaast mogen we ook 10% nevenartikelen verkopen, als het maar voor een erkend goed doel is. Wij hebben gekozen voor Unicef. Waar die voor staan is denk ik bij iedereen
duidelijk. En ook voor Floris recycling. Zij maken kaarten en toebehoren van gerecycled papier en 10% van hun opbrengst gaat naar gratis ziekenhuizen in India. We hebben 35 medewerkers die in onze winkel geheel belangeloos hun steentje bijdragen. Sommigen werken één dagdeel in de vier weken en er zijn er ook die twee dagdelen per week werken. Omdat we een stichting zijn hebben we een kerngroep die bestaat uit zeven personen voor de algemene gang van zaken. Verder hebben veel medewerkers een extra taak, als ze dat willen tenminste. Dat varieert van etaleren tot het versturen van verjaardagskaarten. Ik vind het heel gezellig om deel uit te maken van dit team. Met zijn allen zijn we verantwoordelijk voor "ons winkeltje".
Een cadeau kopen bij de Wereldwinkel is driedubbel geluk. Een geluk om een ander blij te maken met een cadeau, je wordt er zelf blij van om het te geven en aan de andere kant van de wereld geef je iemand een kans op een beter leven. Wat wil je nog meer? Als iedereen wat tijd besteedt aan vrijwilligerswerk, op welke manier dan ook, dan wordt de wereld een stuk mooier. Ik hoop dat ik jullie een kijkje heb kunnen geven in één van de dingen waar ik me mee bezig houd. We hebben dan wel veel medewerkers bij onze winkel, maar door de hoge gemiddelde leeftijd zijn we altijd op zoek naar nieuwe mensen en dat is een groot probleem. Dus als jullie op zoek zijn naar een mooie, gezellige en vooral nuttige tijdsbesteding, dan ben je van harte welkom om ons team te komen versterken. En dat klinkt ons dan weer als muziek in de oren! Warme lentegroet, Carin Brinkman
Ademsteun Ademsteun. Een bejaardenoord? Een medische voorziening? Nee, een zangtechniek. Bij menigeen bekend. Maar toch. Laten we hem nog eens doornemen. Ademsteun is letterlijk je adem ondersteunen. Hoe doe je dat? Door het laag houden van je middenrif, terwijl je zingt. Dat middenrif heet ook wel diafragma. Waar is het goed voor? Een zuivere toon vasthouden Zacht en luid zingen Niet in ademnood komen Uithoudingsvermogen Toepasbaar in elke stijl Als je inademt, zetten je buik en je middel uit. Buikademhaling. Probeer het maar, met je handen in je zij. Je middenrif wordt omlaag geduwd. Door het dalen van je middenrif, krijgen je longen meer ruimte. Als je je diafragma naar boven laat komen, ben je alle ingeademde lucht weer kwijt. En dan kun je geen lange tonen aanhouden. Probeer daarom je middenrif juist laag te houden, ook terwijl je uitademt. Je hebt zo ook meer controle op de luchtstroom die je stemplooien in beweging brengt. Je managet als het ware de luchtstroom en de luchtdruk. Op bijgaande animatie zie je het middenrif op en neer gaan. http://www.copywriter-redacteur.nl/wp-content/uploads/2011/02/150pxDiafragma_ademhaling.gif Ademsteun begint met goed ademhalen. Veel mensen ademen alleen met het bovenste deel van hun longen. Dan krijg je moeilijk genoeg lucht binnen om lange noten te kunnen zingen. En aan ademsteun kom je zonder buikademhaling niet eens toe. Ademsteun is dus de techniek je middenrif laag te houden als je uitademt. Het is een vaardigheid die je jezelf kunt aanleren. Dat duurt even.
Bronnen: Tipboek Zang, Wikipedia Albert van Uden
Bert van Nijendaal over Pieter Jan Leusink
Beste leden van Becadans, Sinds een jaar of twee bezoek ik concerten van Pieter Jan Leusink. Wie is Pieter Jan Leusink, vanaf nu afgekort: PJL? In 1996 richtte hij The Bach Orchestra of the Netherlands op, bestaande uit musici die gespecialiseerd zijn in de barokke en klassieke uitvoeringspraktijk. In 2006 werd aan het orkest een professioneel koor toegevoegd: The Bach Choir of the Netherlands. PJL is de dirigent van The Bach Choir & Orchestra of the Netherlands, dat jaarlijks een reeks prachtige concerten geeft. De solisten van het koor zijn: Olga Zinovieva, sopraan, Sytse Buwalda, countertenor (man met jongensstem); Martinus Leusink, tenor en zoon van, Joep van Geffen, bas, Thilo Dahlmann, bas. Het koor bestaat verder uit zo’n 15 leden. Deze leden zijn sopraan, alt, tenor en bas. Wanneer de solisten niet soleren, maken ze deel uit van het koor. Al is dat niet groot, zoals gezegd, het koor heeft een behoorlijk volume. Het brengt een prachtige heldere klank voort. Het orkest, 30 mannen en vrouwen, is bescheiden van omvang. Het completeert de prachtige klank, met het gebruik van authentieke instrumenten. De concertmeester is Igor Rughadze. Tijdens de concerten is er zichtbaar grote betrokkenheid van musici en zangers. Zij spelen voornamelijk het klassieke genre: Requiem van Mozart; Matthäus Passion; Messiah van Händel; Naar bovengenoemde concerten ga ik meestal en dan naar het Concertgebouw in Amsterdam. Ontzettend mooi! Ik geniet er iedere keer weer van. Vooral de akoestiek daar is geweldig. Bovendien is het een middag of avond uit. PJL is een bevlogen mens en hij weet zijn musici heel goed te inspireren, zodat alles in harmonie klinkt. Zelf eist hij ook alles van zichzelf. In de pauze van een concert signeert hij zelf de Cd’s die daar te koop zijn. Ik heb hem eens een keer gesproken (het is een toegankelijke man) en gevraagd, hoe hij soms op één dag twee keer hetzelfde concert geeft en dan toch zo’n kwaliteit levert. Hij vertelde mij, dat hij dat van zichzelf eist en dus ook van zijn musici. Hij voegde er verder aan toe dat het publiek daar recht op heeft, omdat ze uiteindelijk een kaart gekocht hebben. PJL dirigeert verder Bach Proms Concerts, The Classical Proms, Requiem van Fauré en Kerstconcerten. Bij de laatstgenoemde ben ik nog niet geweest. Meestal ga ik naar de eerder
genoemde uitvoeringen, waarbij ik het meest geniet van het Requiem van Mozart met daarbij de Krönungsmesse, zonder de andere concerten tekort te doen. Ik kan jullie zo’n concert van harte aanbevelen. Als je daar bent, wordt je gegrepen door het enthousiasme dat Pieter Jan Leusink uitstraalt op zijn musici en koorleden. Hij heeft verder duidelijk de wind er onder, maar niet vervelend. Je merkt goed dat hij de leiding heeft en zo laat hij de musici en zangers duidelijk goed overkomen. Hij gaat tot het uiterste om alles uit de kast te halen. De organisatie PJL staat regelmatig in zowel de landelijke- als de regionale dagbladen. Daarbij zet zij uiteen waar de concerten zijn en op welke datum. Zij treden landelijk op en als we over onze omgeving spreken zingen en spelen zij in het Jh. Bosch Artcenter in Den Bosch en in de Catherinakerk in Eindhoven. In Utrecht zingen ze ook, en wel in de Jacobikerk. Ik heb inmiddels van de organisatie PJL de toezegging gekregen dat ik hun nieuwsbrief naar jullie als leden van Becadans ( eenmalig ) mag versturen. Als je er interesse voor hebt mail mij dan even:
[email protected] en ik zal dan twee weken na het verschijnen van dit blad een mail met jullie adressen naar de stichting Klassieke Concerten PJL sturen. In die nieuwsbrief staan alle concerten voor de komende tijd vermeld en bovendien geeft het goed weer waar men mee bezig is en ondersteunt het wat ik hierboven verteld heb. Hopelijk spreekt het jullie ook aan. Ik ben er zelf heel enthousiast over en als ik in A’dam een concert bezoek kom ik er altijd heel voldaan van terug. De uitvoeringen zijn altijd sprankelend, vol emotie en spiritualiteit.
Bert van Nijendaal
THE END
