Digitale Nieuwsbrief Januari 2016

1

Digitale Nieuwsbrief Januari 2016 Stichting Pelgrimshoeve Kafarnaüm Een pleisterplaats om tot innerlijke rust te komen

Voorwoord Door: Jan van Gisbergen: voorzitter

De Driekoningen zijn allang weer terug bij moeder de vrouw. Dus eigenlijk mag het niet meer. Maar toch op de eerste plaats nog een zalig nieuwjaar gewenst. Hopelijk blijft (of wordt) iedereen in jullie eigen kring gelukkig en gezond, gaan jullie mooie plannen allemaal door, en komen jullie wensen allemaal uit (behalve dan het winnen van de Postcodeloterij; dat lukt toch niet). Op de tweede plaats: namens het bestuur heel erg bedankt voor jullie inzet het afgelopen jaar. Pelgrimshoeve Kafarnaüm is geen gebouw. Het is een plek waar een positieve energie van uitgaat, voor mensen op zoek naar innerlijke rust en bezinning. Die ziel, dat enthousiasme leggen jullie er allemaal samen in. Zo kan de sfeer van de camino ook bij ons ingeademd worden. Geweldig! Ultreia! Van het bestuur Werkwijze Jullie, de vrijwilligers, zijn de belangrijkste pijler van Kafarnaüm. Daarom willen wij als bestuur niet allerlei slimme dingen bedenken waarvan jullie naderhand zeggen: hoe kun je zo stom zijn? Gedragenheid is essentieel. Vandaar dat we willen werken als een drietrapsraket:  Het bestuur broeit een ei uit (natuurlijk niet zomaar; daar gaat vaak al heel wat overleg aan vooraf).  De betreffende werkgroep, vaak in de persoon van de coördinator, buigt zich erover. Klopt het zo echt? Is het werkbaar?  Het bestuur neemt het definitieve besluit, al dan niet aangepast. Natuurlijk kan dit traject soms ten koste gaan van de slagvaardigheid. Dat zij dan maar zo. Liever goed dan snel. We willen de werkgroepen graag hun eigen ruimte en verantwoordelijkheid gunnen. Alleen de dingen die de belangen van één werkgroep overstijgen, gaan (ook) naar het bestuur. Administratie

2

Onze primaire zorg is op dit moment de invulling van de vacature Administratie. We zoeken iemand die de ‘dagelijkse’ (eigenlijk bedoelen we de ‘wekelijkse’) gang van zaken op Kafarnaüm op zich wil nemen. De exacte taakomschrijving hopen we binnenkort op papier te hebben. Het is een mooie, belangrijke, maar ook stevige taak. We schatten dat het werk een halve tot een hele dag per week kost. Daarvan kan zeker een deel thuis gedaan worden, als het buiten toch regent. Als rechterhand van het bestuur, en vooral van Adri als Algemeen Coördinator, zit deze man of vrouw heel centraal in de organisatie. Het lijkt ons praktisch, maar ook niet meer dan dat, dat deze vrijwilliger in de buurt van Vessem woont. Heb je zelf belangstelling? Of ken je iemand die daar geschikt voor is en het misschien wel leuk vindt? Zo iemand hoeft echt geen zeven keer op en neer naar Santiago gelopen te hebben. Maar enige affiniteit met hetgeen wij hier doen is natuurlijk wel gewenst. Wij laten ons graag tippen. Proficiat! Ook publiekelijk nog een (late) felicitatie voor alle medewerkers van de werkgroep Pelgrimeren voor de Jeugd met jullie mooie prijs. Wel verdiend! Wees er met recht trots op en doe er mooie dingen mee. Vrijwilligersdag Wij willen graag elk najaar een vrijwilligersdag organiseren, dit jaar op 29 oktober. Dan willen we ook degenen uitnodigen die in de loop van het jaar om een of andere reden gestopt zijn. Om hen officieel te bedanken en om hen een mooie herinnering aan hun tijd bij Kafarnaüm aan te bieden. Bruikleenovereenkomst De bruikleenovereenkomst is getekend. De Congregatie Broeders van OLV van Lourdes blijft eigenaar en zorgt als zodanig voor dingen als een dicht dak en de verzekering. De plichten voor ons als gebruiker zijn vergelijkbaar met die van een huurder: zorgen dat alles netjes in stand blijft, de kosten dragen voor het energieverbruik, et cetera. Het is een heel welwillende overeenkomst, echt gunstig voor ons als stichting. Daarvoor willen wij de congregatie heel erg bedanken. Wij zullen de overgedragen ‘talenten’ goed en op gepaste wijze inzetten. Prijslijst 2016 Vrijwilligers willen we koesteren. Daarom hebben we signalen uit de werkgroep Gastheerschap ter harte genomen. De eigen bijdrage voor het gastheerschap blijkt voor sommigen toch een vervelende drempel te zijn. Daarom hebben we die bijdrage als teken van goede wil niet naar boven aangepast, maar juist verlaagd naar € 55,--. Natuurlijk, het is geen substantiële reductie. Meer een gebaar, een blijk van waardering. Toch slaat dit al een deuk van 500 euro in de begroting. En ook in december willen we graag het gas kunnen betalen. Public Relations

3

Alleen de werkgroep PR had nog geen koppeling met één van de bestuursleden. Ondergetekende gaat die schone liaisontaak op zich nemen., namens Cees, Mien, broeder Jan, Adri en Jack. Het eerste volle kalenderjaar als Stichting Pelgrimshoeve Kafarnaüm. Door: Adri Brooijmans - Algemeen Coördinator Met voldoende enthousiasme hoor je in alle werkgroepen volop initiatieven doorklinken. En men gaat ermee aan de slag! Zelfs zodanig dat men er soms een rem moet opzetten bij of tijdens de uitvoering. Vrijwilligers zijn zich het afgelopen jaar bewust geworden, dat we een stichting zijn. Dat is een hele uitdaging, want onze pelgrimshoeve moet zichzelf gaan bedruipen. Binnen de werkgroepen leven volop nieuwe plannen naast de zorg bestaande activiteiten nu verantwoord te willen uitvoeren. Zelf denk ik dikwijls dat we een Camino aan het lopen zijn op onze eigen pelgrimshoeve. Er gebeurt altijd - iedere dag - wat. Het is steeds ontdekken hoe we omgaan met datgene wat we tegenkomen op ons pad, wat kan wel, wat kan niet. Hoe gaan we er samen mee om? Hoe ontwikkelen we wat in ons binnenste leeft tot vormen die naar buiten gestalte krijgen. Het lijkt wel het echte leven? Wie zijn we, wat willen we, hoe draag ik bij. Aan ieder die dit leest zeg ik graag"Laat je horen!". Of je nu wel of niet naar Santiago, Rome of Assisi loopt, als je pelgrimeren toch wilt ervaren, neem contact op met Marijke Pouw. Wil je iets met jeugd of jongeren, stel je in verbinding met Jac Naus. Wil je zomaar eens ontmoeten alleen of met een groepje, stap binnen de gastvrouwen en heren ontvangen je graag, elke dag. Ze laten met veel genoegen ons huis en onze bijzondere tuin zien en hebben een luisterend oor. Zijn er nieuwe ideeën in je hoofd, spreek ze uit en laat ze me horen. Laat 2016 maar een jaar worden van ontdekkingen door mensen die onderweg willen zijn. Voorbereidingen van de werkgroep: “Pelgrimeren voor de jeugd” Door: Jac Naus, namens de werkgroep: ‘Pelgrimeren voor de jeugd” Op maandag 25 januari kwamen de dag coördinatoren bij elkaar om de bijna 30 pelgrimages voor de jeugd komende zomer, te verdelen. Leerlingen van groep 8 van basisscholen uit de Kempen lopen een eendaagse tocht. Brugklasleerlingen van het

4

Pius X College wandelen een tweedaagse tocht. Besprekingen met die school over een meerdaagse tocht zijn nog aan de gang. Zelfs derde klassers van het Fioretti College uit Veghel komen met de bus naar De Kempen om te pelgrimeren. Volop interesse dus! Nu moeten we gaan zoeken naar voldoende begeleiding bij al die jonge mensen die willen pelgrimeren met ons. De schoonmaakdagen 2016. Door: Frans Berkers, namens de werkgroep gastheerschap Op 12 en 13 januari werd de pelgrimshoeve even op zijn kop gezet. Vanuit het hele land waren er vrijwilligers naar Kafarnaüm gekomen om de boerderij op te “kuisen”. Bewonderenswaardig dat er op beide dagen wel 15 vrijwilligers waren en dat ze ook uit alle werkgroepen kwamen. Er waren zelfs enkele vrijwilligers op beide dagen actief. Het hele huis kreeg een grondige reiniging; op dinsdag beneden en woensdag was de bovenverdieping aan de beurt. Onder de “strakke “ leiding van Elly Piggen had iedereen een eigen duidelijke taak. Overal stonden/ lagen emmers, trappen, bezems, dweilen. De roep om de stofzuiger was steeds te horen. Gordijnen werden gewassen en gedroogd. Glaswerk kreeg een algehele afwasbeurt. Beeldjes, snuisterijen werden netjes gesopt. Houtwerk geboend, kasten versjouwd. Ook de buitenboel werd niet vergeten: dakgoten, terrassen, ramen. Het “atelier” kreeg een geweldige schoonmaakbeurt. Tussen al dat geweld bleven onze gastvrouwen (Gerda en Babs) rustig zorgen voor de catering, want de inwendige mens moest ook versterkt worden. Na twee geweldige dagen is de hoeve weer klaar om veel gasten te ontvangen. De helpers tijdens de schoonmaakdagen kunnen trots zijn. Maar misschien nog belangrijker was het besef dat ze met elkaar in een geweldige sfeer iets hebben bereikt. Iedereen die op wat voor manier aan deze dagen heeft meegewerkt: BEDANKT. Terug en vooruit Frans Berkers, namens de werkgroep Gastheerschap,

5

De grootste optimist had in 2010/ 2011 niet kunnen bedenken dat het runnen van de pelgrimshoeve door vrijwilligers zo’n groot succes zou worden. Na een aarzelend begin is het gigantisch gaan groeien. Ook het afgelopen jaar, 2015, waren er weer voldoende gastheren en gastvrouwen om er voor te zorgen dat Kafarnaüm vijftig weken open was om gasten te ontvangen. De duizenden gasten werden door deze mensen gastvrij onthaald. Of het nu basisschoolleerlingen of brugklassers waren, deelnemers aan voorbereidingsweekenden of pelgrims die kwamen overnachten, of gewoon koffiedrinkers, steeds stonden zij klaar. Verheugend is ook dat we weer veel nieuwe gastheren en gastvrouwen mochten verwelkomen. Het is heel goed dat een organisatie zich “verjongd”. Blij waren met onze nieuwe vrijwilligers: Babs Oosterwijk, Henk Gal, Anne Heynen, Wiel Hoorik, Agnes Sammekrot, , Tilly Tichelaar, Adrie van ’t Westende,Pauline Baart, Maaike Asch, Leny Smits, Hans Brouwer, Tineke Brouwer, Gerda Hiensch-Deen, Clasina Buijs. We hopen ze ook dit jaar weer op de pelgrimshoeve te zien. Voor 2016 zijn er gelukkig ook al heel wat weken door de gastheren en gastvrouwen ingevuld. In het nieuwe jaar zijn er weer nieuwe vrijwilligers ingedeeld. Ook zijn er weer nieuwe aanmeldingen, waarbij de procedure loopt. Helaas hebben Ans van Paasschen en Narda en Ad v.d. Boogaard dit jaar door ziekte moeten afzeggen. We hopen ze dit jaar toch weer in Vessem te treffen, al is het maar om koffie te drinken. Ook heeft er in wisseling van de wacht plaatsgevonden in de werkgroep. Lidwine Klunder heeft na vele jaren het stokje overgedragen aan José Bakkers. Onze tuin, Door: Joost Piggen, namens de werkgroep tuin De kalender geeft aan dat we in de tweede week van december zijn en wij, Elly en Joost, zijn de week in Vessem. In mijn herinnering van de jaren vijftig en zestig zou het nu steen en been moeten vriezen en de sneeuw minimaal 30 centimeter hoog moeten liggen. Nu, eind 2015 lijkt het wel voorjaar. Het gras van het gazon groeit nog steeds en moet misschien over enkele weken worden gemaaid. De knoppen van verschillende

6

Onze tuin is omgeven door verschillende hagen. Een van die hagen is een zogenaamde berceau. Een berceau is een met loof overdekt pad en was in vroegere tijden een vast onderdeel van een abdij. Met name de Cisterciënzeren later de Trappisten abdijen hadden een berceau. Het waren voor de monniken mooie lanen om zich terug te trekken en te bidden.

heesters lopen al weer uit Ook verschillende vaste planten zoals hosta, aronskelk steken hun neusjes alweer boven de grond. En ook de vogelwereld lijkt ervan overtuigd te zijn dat we dit jaar de winter zullen overslaan. De diverse mezen kwetteren dat het een lust is, de roodborst zit op de rand van de grote bloembak en laat zijn teder liedje horen. Achter in de tuin jagen twee Vlaamse gaaien en krijsen daarbij alsof ze door een roofvogel zijn gevangen. Hout- en tortelduiven koeren hoog in de bomen en een bosuil is vanaf de late middag tot in de vroege ochtend te horen, mogelijk om zijn territorium af te bakenen. Kortom de lente lijkt aangebroken, maar wie weet wat koning winter nog in petto heeft. In onze tuin staan maar liefst drie notenbomen, waarvan de grootste eigenlijk best bijzonder is. Deze notenboom is een zaailing van een veel oudere boom die lang geleden bij de ingang van de boerderij stond. Broeder Wim van de Boom heeft deze zaailing in de jaren vijftig geplant en het bijzondere is dat deze boom wel heel grote noten geeft. Ook onze eekhoorns waarderen deze noten en met hun fors gebit weten ze de noten handig te kraken. Bovendien doen eekhoorns ook nog aan hamsteren en stoppen de noten her en der in de tuin om ze later, in sobere tijden weer op te graven. Dat ze later niet alle noten meer weten te vinden is te zien aan de vele zaailingen welke op diverse plekken in de tuin te vinden zijn. Laatst in december zag ik nog een eekhoorn die in het gazon een noot onder de

7

grasmat aan het verstoppen was. Overigens hebben wij voor de eekhoorns een nieuwtje: in de grote notenboom hebben wij een eekhoornkast op gehangen. Dat eekhoorns erg nieuwsgierig zijn hebben wij ook gemerkt. De eekhoornkast hing maar amper vijf minuten in de boom of er zat al een eekhoorn boven op de kast. De afgelopen maanden is er weer veel blad van de bomen gevallen. De paden maken wij, tuinmannen en tuinvrouwen, bladvrij en verzamelen we op de composthoop. Wind, regen, kalk en ook lege schalen van eieren versnellen het composteren, zodat we dit na enige tijd voor o.a. de bloembakken kunnen gebruiken. Het blad dat in de borders valt laten we liggen en dit bevordert de humus vorming en de structuur van de grond en is bijzonder geschikt voor planten, heesters en bomen en natuurlijk ook voor vogels en insecten. Overigens: het blad van de Amerikaanse eik en de inlandse eik voeren we af, dit is niet goed voor onze tuin. Terwijl ik dit stukje zit te schrijven valt de regen met bakken uit de lucht en wijst de thermometer 6 graden aan. Maar volgens het KNMI gaat de temperatuur over een dag of wat richting vriespunt en gaat de regen over in sneeuw. Dus wie weet wat voor ontberingen ons nog te wachten staan. Ken ik jou? Door: Marijke Pouw Je komt ze toch overal tegen, de vrijwilligers van de pelgrimshoeve. Hier in Santiago de Compostella in de Huiskamer van de Lage Landen van het Genootschap van St Jacob, waar ik twee weken gastvrouw mocht zijn. Ginie en Andre v.d. Berg kwamen vanaf de Camino Portugues en Annemiek Lamers had samen met haar dochter voor de route naar Muxia en Finistere gekozen. Erg leuk om bekende gezichten te zien en lekker even bij te kletsen.

8

Ontmoetingen Door: Frans Roijendijk Zes jaar geleden, in 2009, ben ik vanuit Nederland via Vézelaye, Le Puy-en-Velay naar Lourdes gelopen. Natuurlijk was het mijn bedoeling door te lopen naar Santiago maar ik had ingepland dat ik een aantal weken in Lourdes zou verblijven om daar mijn diensten aan te bieden. Ik ben lid van een Nederlandse brancardiersvereniging maar ook van de Internatioanle Hospitalité. Voorafgaand aan de komst van de eerste Limburgse bedevaart, heb ik twee weken gewerkt in de baden. Normaal gesproken is er een vrij snelle wisseling van brancardiers in de baden doch deze keer heb ik een ruime periode met een drietal mensen kunnen samenwerken. Dat geeft onderling een vrij sterke band. Ik heb een prachtige tijd mogen samenwerken met Don, een Amerikaan, met Michael een Duitser en Tom een Ier. Over Don zou ik een prachtig verhaal kunnen schrijven maar dat valt buiten het bestek van het onderstaande verhaal. Tijdens één van diensten werkte ik nauw samen met Michael. We hielpen een ernstig gehandicapte Duitser die ons na afloop een kruisje gaf op ons voorhoofd met zijn grote teen. We waren zeer geroerd door dit gebaar. Het bleek dat deze Duitser, in eigen land, bekendheid genoot als fussmaler. Michael is later eens op bezoek geweest bij deze fussmaler en stond er versteld van wat deze man aan prachtige kunst kon maken met zijn voeten. Bij die gelegenheid heeft hij een foto gemaakt van een eerder door de fussmaler gemaakt kunstwerk van Lourdes. Michael heeft dat doorgestuurd aan mij en ook ik was verbaasd hierover. Ik heb de fussmaler toen een E-mail gestuurd en hem verteld dat ik het prachtig vond. Twee jaar later, om precies te zijn op 10 mei, werkte ik met een vriend op het station in Lourdes. We hadden een ambulance toegewezen gekregen van een bedevaart uit München. Toen we bezig waren met iemand uit een bovenbed te tillen zag ik vanuit mijn ooghoeken een paar bedden verderop een kleine man met zijn armen bewegen om aandacht te trekken. Het bleek de fussmaler te zijn. Hij had mij na twee jaar herkend. Ik was stomverbaasd hierover. Ik liep naar hem toe en pakte een van zijn voeten vast ter begroeting. Prompt werd er krachtig de andere voet bovenop gezet als bevestiging van onze ontmoeting. Ik beloofde hem dat ik zou proberen hem in Lourdes, in het accueil waar hij verbleef, te komen bezoeken. Twee dagen later had ik die mogelijkheid en ging ik naar het accueil Marie Saint Frai. Groot was onze blijdschap dat we elkaar weer zagen. Jammer genoeg is zijn

9

handicap van dien aard dat ik hem niet goed kon verstaan. Ik had daarbij de hulp nodig van anderen die vaker met hem optrekken. In ieder geval wilde hij terug naar zijn kamer. Ik moest zijn koffer open maken en met grote ’’teenvlugheid’’ maakte hij een enveloppe open en haalde er een grote kleurenfoto uit. Het was een foto van het schilderij wat hij van Lourdes had gemaakt en die Michael een paar jaar daarvoor aan mij had gestuurd. In zijn koffer lag een prachtig boek met als titel: „Günther Holzapfel Fußmaler. 50 Jahre Sein Werk 1957-2007”. Ik vond het een ongelooflijk mooi boek en vroeg hem hoe ik het kon bestellen. Dat kon via internet. Ik vroeg hem tevens of ik een foto van hem en van mij mocht maken zodat ik een artikel in De Bron, het blad van mijn Lourdesvereniging, kon laten plaatsen en zijn werk hierdoor ook onder de aandacht van anderen kon brengen. Dat was geen bezwaar. Na nog een tijdje genoeglijk met elkaar gepraat te hebben heb ik hem naar de eetzaal gebracht. Ook dat was een leuke ervaring. Een Nederlandse brancardier die een Duitser in zijn eigen eetzaal binnenrijdt. Ik nam afscheid en vertelde hem dat ik de gemaakte foto aan hem zou toezenden. Thuisgekomen heb ik geprobeerd via internet het boek te bestellen maar dat lukte mij niet. In de email die ik aan Günther stuurde met de foto heb ik gevraagd of hij mij nadere details zou kunnen geven hoe ik het boek wel in mijn bezit zou kunnen krijgen. Een week later toen ik thuiskwam kon ik de voordeur met moeite open krijgen. Ik moest eerst de post achter de deur wegschuiven. Er was een grote enveloppe binnengekomen. Daarin zat het prachtige boek van Günther met voorin een met de voet geschreven persoonlijke bericht. Daarnaast een door zijn zus geschreven kaart waarin werd vermeld dat hij zo blij was geweest mij weer te treffen in Lourdes. Hij hoopte dat het boek mij zou bevallen. Ik was zeer onder de indruk. In een door hem meegestuurd krantenartikel kon je lezen dat hij zich de gelukkigste mens op de wereld voelt. Hij is financieel onafhankelijk en reist veel over de wereld. Het aantal exposities in binnen- en buitenland is overweldigend. Ik ben onder de indruk van deze kleine gehandicapte man die zoveel schoonheid creëert waarvan wij kunnen genieten. Helaas heb ik in 2009 de tocht naar Santiago niet kunnen afmaken. Ik kreeg een telefoontje van mijn zus dat de gezondheid van mijn vader opeens erg snel achteruit ging. Ik ben toen met de bedevaarttrein vanuit Lourdes teruggekeerd

10

naar Nederland en heb gelukkig mijn vader nog een week mogen meemaken. Een jaar later heb ik met mijn wandelvriend Ludwig, die ik in 2007 op de weg naar Santiago heb leren kennen, de tocht vanuit Lourdes via de Col du Somport naar Santiago volbracht. Günther heb ik sindsdien nog een paar maal ontmoet in Lourdes en ik mag wel zeggen dat er een mooie vriendschap is ontstaan. Dit jaar, in augustus, ben ik op vakantie geweest in Oostenrijk bij mijn wandelvriend Ludwig. Op de terugweg hebben mijn partner en ik een tweetal dagen bij Günther en zijn zus, die hem al sinds 1962 verzorgt, gelogeerd. Het was weer een geweldige ontmoeting en ondanks zijn handicap zijn we een dag samen op stap geweest. Als je iets wilt zien van mijn vriend Günther surf dan op internet naar YouTube en tik bij zoeken gewoon de naam Günther Holzapfel in. Er zijn een tweetal leuke filmpjes van hem te zien. Je krijgt dan een idee waar deze man toe in staat is. De Zaligheden van de pelgrim Jan van Gisbergen heeft deze “Zaligheden van de Pelgrim” afgelopen voorjaar op de Via de la Plata gekregen van een Australische vrouw. Omdat Vessem midden in de streek van de Acht Zaligheden ligt, vond hij het een mooie en toepasselijke afsluiting van zijn toespraak tijdens onze feestdagen. De Zaligheden van de pelgrim Zalig de Pelgrim, Die ontdekt dat de camino je ogen opent voor dingen die je niet kunt zien. Zalig de Pelgrim, Die niet het einddoel wil bereiken, maar aan wil komen samen met anderen. Zalig de Pelgrim, Die nadenkt over de camino en tot het inzicht komt dat de weg vol namen is en vol levenservaring. Zalig de Pelgrim, Die aanvoelt dat de echte camino pas begint nadat je in Santiago aangekomen bent. Zalig de Pelgrim, Wiens rugzak steeds leger wordt, maar wiens hart geen plek meer over heeft voor alle gevoelens en emoties. Zalig de Pelgrim, die ervaart dat één stap terug om iemand anders te helpen veel meer waarde heeft dan honderd vooruit zonder te zien wat er naast je gebeurt.

11

Zalig de Pelgrim, Die geen woorden kan vinden om de dank uit te drukken voor alle intense ervaringen onderweg. Zalig de Pelgrim, Die ziet dat de waarheid veel gezichten heeft, En die van de camino een levensweg maakt, in navolging van Jezus van Nazareth, die zich de weg, de waarheid en het leven noemt. Zalig de Pelgrim, Die zichzelf tijd cadeau doet, zonder enige vorm van haast, om te ontdekken dat de voetstap het ritme van je hart is, de menselijke maat. Zalig de pelgrim, Die de stilte ervaart als een klaterende bron van inspiratie. Zalig de Pelgrim, Die zich onderweg afvraagt: wie is die mens wiens schaduw ik achterna loop? En die dan zichzelf echt mag ontmoeten. Zomaar een week gastvrouw zijn! Door: Marianne Woudstra Vanmorgen vroeg zijn wij vertrokken vanuit Hoorn. Het regent maar met de mooie muziek in de auto hebben wij een vredig gevoel. We genieten van alles onderweg tot de nieuwsuitzending komt. “Honderden mensen worden ondergebracht in Gilze Rijen. Voor iedereen is er een warme winterjas.” De wereld staat in brand. Griekenland is van de radar. Merkel uit beeld en honderdduizenden vluchtelingen onderweg! Wij, mijn man en ik, zijn onderweg naar Vessem N.Br. om een week vrijwilligerswerk te doen in de Pelgrimshoeve. Een vertrek- en rustplaats voor lopers, fietsers naar Santiago, Rome etc. en bezoekers van de hoeve. Als wij de snelweg verlaten en de navigatie ons richting Oirschot stuurt zien wij de eerste vluchtelingen. In bushokjes of zittend op de

12

stoeprand allen op zoek of onderweg. Confronterend! Het leek zo ver weg en het is zo verschrikkelijk dichtbij. Als wij in Vessem arriveren breekt de zon door. De hoeve ziet er vriendelijk uit op deze mooie herfstdag. Hier voelt het als lente. Overal bedrijvigheid. Het zoemt in en om de tuin waar vrijwilligers druk in de weer zijn om alles klaar te maken voor de Open Dag 27/9 a.s. Ook binnen bruist het en worden wij ingelicht over de activiteiten van deze week: vergaderingen, mensen die het Peerkepad lopen, hier eten, slapen en ontbijten. Er komen groepen en pelgrimerende kinderen van de basisschool. Daar wordt veel gebruik van gemaakt door de omliggende scholen in diverse gemeentes. Na de wandeling eten de kinderen hier hun broodje en daarna verteld iemand zijn of haar verhaal van de camino. Nadat ze allen in de stiltekapel geweest zijn gaan ze op weg naar de Jacobushoeve waar zich ook een Crux de Ferro bevindt. Daar leggen alle kinderen hun steentje met hun eigen wens. Vaak ontroerende momenten. Binnen wordt alles in gereedheid gebracht voor de lunch van alle medewerkers. Broeder Fons, oprichter van de hoeve, arriveert ook na een bezoek aan zijn familie i.v.m. zijn 60-jarig jubileum. Ieder hier doet zijn of haar werk waar ze goed in zijn. Het is een ongelofelijk verhaal dat deze plek 365 dagen per jaar geopend is en wordt gerund door alleen maar vrijwilligers. Iedere week is er een nieuwe gastheer en gastvrouw. Dinsdag staat er tegen het middaguur een pelgrim voor de deur. Het is een man van een jaar of dertig, geheel in het zwart gekleed met een troosteloze blik in de ogen. Het regent pijpenstelen! “Kom binnen, wat kunnen wij voor je doen?” Bij een warme kop thee begint hij te vertellen. Hij woont in het midden van het land en is op weg naar Santiago. Bij iedere rivier die hij overgestoken is, om hier te komen, heeft hij afscheid genomen. Onderweg naar Santiago met het plan om niet meer terug te keren..... Nadat wij de stempel van Vessem in zijn pelgrimspaspoort hebben gezet vertrekt hij richting Postel. Het regent..... ook in onze harten. De groep wandelaars van het Peerkepad zijn inmiddels gearriveerd Wij leggen kranten in de natte schoenen. Na ontvangst gaat een ieder naar boven en zoekt zijn kamer. Als wij het diner in de keuken aan het bereiden zijn komt een jongeman binnen. Hij heeft vanmiddag al gebeld en komt zijn pas en stempel halen. Hij is ook een dertiger is van plan is om zaterdag vanaf Leon te lopen naar Santiago Hij vertelt met twinkelende ogen over zijn goede job, dat hij woont in midden Brabant en dat zijn bedoeling is om de reis zo sober mogelijk te doen, over de voorbereiding van zijn tocht en dat hij de 4 daagse heeft gelopen met een zware rugzak. Het is in de keuken warm en knus, ook hij vindt het gezellig. Wisselen nog mailadressen uit en met een blijde lach vertrekt hij huiswaarts. Wat een tegenstellingen op een dag. De wandelaars zijn inmiddels gearriveerd in de huiskamer en wachten onder het genot van een wijntje op het avondeten.

13

Mooie en gezellige gesprekken. Inspirerende dagen met blije, mooie en verdrietige ervaringen. ZOMAAR EEN WEEK Gastheren en gastvrouwen in de komende periode 25/01-31/01 Nellie Claessen-v.d. Langenberg en Veronica Nilsson 01/02-07/02 Jose Bakkers en Cor Rensen 08/02-14/02 Wil van Rhoon en Els But 15/02-21/02 Agnes Semmekrot en Babs Oosterwijk 22/02-28/02 Frans en Betsy Berkers 29/02-06/03 Leida en Thieu Ooms 07/03-13/03 Kees en Jose Dirken 14/03-20/03 Mirjam Latjes en Ruud Teeven 21/03-27/03 Elly en Joost Piggen 28/03-03/04 Caty Kuijpers 04/04-10/04 Arie van Boekel en Johan van den Boom 11/04-17/04 18/04-24/04 Joke Bakker en Adri Brooijmans 25/04-01/05 Liesbeth de Moel en Corrie Geers

Kopij nieuwsbrief We willen deze nieuwsbrief viermaal per jaar uitbrengen: januari, april, juli en oktober. De kopij kan voor de 15e van de maand worden ingestuurd. Aan– of afmelden van de nieuwsbrief: [email protected]

Pelgrimshoeve Kafarnaüm Adres Servatiusstraat 11, 5512 AJ Vessem Telefoon 0497591207 Email [email protected] Website www.pelgrimshoevekafarnaum.nl Pelgrimshoeve Kafarnaum en Pelgrimshoeve Kafarnaum Banknr. NL10 RABO 0154 0081 33 KvK 64096181