Het Blauwe Eiland
Deze publicatie werd uitgegeven door het Directoraat-Generaal Milieuzaken en is verschenen in de officiële talen van de Europese Unie. De publicatie is eveneens beschikbaar op de website van het Directoraat-Generaal Milieuzaken voor Jeugd en Milieu : http ://europa.eu/comm/environment/youth/index_nl.html
Scenario : Benoît Coppée Illustraties : Nicolas Viot Techische realisatie : European Service Network
Europe Direct helpt u antwoord te vinden op uwvragen over de Europese Unie Gratis nummer (*) :
00 800 6 7 8 9 10 11 (*) Als u mobiel of in een telefooncel of hotel belt, hebt u misschien geen toegang tot gratis nummers of kunnen kosten worden aangerekend.
Meer gegevens over de Europese Unie vindt u op Internet via de Europaserver (http ://europa.eu). Bibliografische gegevens bevinden zich aan het einde van deze publicatie. Luxemburg : Bureau voor officiële publicaties der Europese Gemeenschappen, 2007 ISBN 978-92-79-05326-9 © Europese Gemeenschappen, 2007 Overneming met bronvermelding toegestaan. Printed in Belgium PRINTED ON RECYCLED PAPER THAT HAS BEEN AWARDED THE EU ECO-LABEL FOR GRAPHIC PAPER (WWW.EUROPA.EU/ECOLABEL)
Op haar lievelingsrots zit Lila het vosje naar de oceaan te kijken. Een lekker warm briesje streelt haar vacht. Ze zit te dromen. Ze geniet van de zon en de diepe rust. Wat is de zee mooi! denkt ze. Haar ogen bewonderen het blauwe water, het witte zand en het vissershaventje in de verte. Hier, op het Blauwe Eiland, is het elke dag genieten. Plots spitst Lila de oren. Ze hoort vreemd geschreeuw dat uit de haven lijkt te komen. De snorharen van het vosje trillen.
1
- Gooi de trossen los! Kom op, opschieten! blaft kapitein Baars, de baas van de kustwacht. - Wat is er aan de hand? vraagt Tom aan Leonard, de koraalvisser. - Bij het Schildpaddeneiland zijn koraaldieven gesignaleerd! Die boeven vernielen de natuur en stelen de rijkdommen van de zee! Gelukkig houden wij van de kustwacht een oogje in het zeil. We vertrekken meteen om hen te arresteren. - Kapitein Baars! De schroef! - Wat is er aan de hand met de schroef? - Die zit verstrikt in een visnet! We zitten vast! roept een kustwachter. - Maak ze dan los, verdorie! beveelt Baars. - Dat zal tijd kosten, antwoordt een andere kustwachter bedremmeld.
2
Baars stapt op Leonard af. - Leonard, ik eis je boot op! Mijn mannen volgen zo snel mogelijk. Gooi de trossen los! Als een speer doorklieft doorklieft de Kaap Totu even later de golven van de oceaan, met aan boord kapitein Baars, Leonard en Tom. Leonard heeft het roer in handen en briest: - Die koraaldieven trekken zich geen ene moer aan van de natuur! Ze zouden het koraal plunderen tot de laatste ... tot die prachtige dieren zijn uitgestorven!
3
De sfeer is gespannen aan boord van de Kaap Totu. Wanneer de boot een kreek binnenloopt, valt Toms oog plots op Lila. - Stop, Leonard! Laat Lila met ons meekomen! - Snel dan! antwoordt Leonard. Leonard stuurt zijn boot tot bij de zwarte rots en het vosje springt op het dek. - Genoeg tijd verspild! zegt Baars. Elke seconde telt. Op dit zelfde moment wordt de natuur door de koraaldieven geplunderd. Ze stropen dieren en planten om die ver, heel ver hiervandaan te verpatsen. - Daar, kijk, het Schildpaddeneiland! wijst Leonard. 4
In de verte verraadt niet meer dan een groen stipje de aanwezigheid van het eiland. Leonard fronst de wenkbrauwen. - Die stropers lappen de regels aan hun laars, zegt Leonard tegen Tom. Sommige vissers, die daarvoor een speciale vergunning hebben, mogen een beetje van het koraal opvissen. Als ze tenminste de regels volgen. Maar die stropers hebben lak aan regels! En alsof dat nog niet erg genoeg is... ze vangen dieren die met uitsterven bedreigd zijn. Zoals zeeschildpadden... Tom kan een kreet van angst nauwelijks onderdrukken. - Kijk daar! Een boot...twee ankerboeien! Dat moeten de stropers zijn! 5
- Ze zijn met zijn tweeën! stelt Baars vast. Wij grijpen hen in hun nekvel zodra ze weer boven water komen! Leonard stuurt de Kaap Totu naar het schip van de stropers. In het doorzichtige water ziet Tom enorme zeeschildpadden voorbijzwemmen. - Van zo dichtbij heb ik ze nog nooit gezien! - Het Schildpaddeneiland heet niet voor niets zo, antwoordt Leonard. Nergens kan je zulke prachtige zeeschildpadden bewonderen. - De mooiste en de zeldzaamste, voegt kapitein Baars toe. Die stropers kunnen maar het best geen schildpadden aanraken, anders krijgen ze met mij te maken. Dat verzeker ik jullie!
6
Bonk! De Kaap Totu botst tegen het stropersschip. Baars springt op de brug. Tom volgt. Baars kookt van woede. Voor zijn voeten staan kisten vol koraal. - De dieven! Kijk! Ze komen net boven! Het zijn er inderdaad twee! - En de kustwacht komt net aangevaren! merkt Tom op. Ze hebben zich uit het visnet kunnen losmaken!
7
8
Kustwachtkapitein Baars rijst omhoog en zet zijn handen als een toeter aan zijn mond: - Vuile dieven! Jullie maken alles wat hier mooi is kapot! Mijn mannen zullen jullie gevangen nemen! Tom en Leonard maken het schip vast aan de Kaap Totu.
9
10
De stropers vluchten naar het Schildpaddeneiland. Tom volgt hen met van woede samengeknepen ogen. - Gelukkig waakt de kustwacht... bedenkt hij bij zichzelf. Gelukkig passen zij op de zee en haar waardevolle schatten. Een paar zeeschildpadden zwemmen rondjes om de Kaap Totu.. Leonard is er helemaal van ondersteboven. - Het is net alsof die beesten ons komen bedanken, zegt hij verbaasd. Kapitein Baars kijkt naar de horizon. - Ze bedanken ons voor de bescherming ... Dat is best mogelijk. Ze zijn zo bedreigd dat ze niet meer gevangen mogen worden. In de buurt van de Schildpaddeneiland kunnen ze nog in alle rust leven. Leonard neemt een stuk koraal in zijn handen. - Wat zonde, wat een verspilling! Kijk eens hoe ruw die stropers het koraal hebben afgebroken. Vreselijk! Tranen van verdriet en woede wellen op in de ogen van Leonard, de koraalvisser. Een stuk verderop worden de boeven door de kustwacht uit het water gevist. - Ik ben blij dat die lui ingerekend zijn, sist Baars.
11
Leonard heeft Tom nog iets te vertellen. - Je bent zo moedig dat ik je graag een cadeautje wil geven, mijn jongen. - Een cadeautje? vraagt Tom verbaasd. - Een uitje! Een prachtig uitje naar de diepten van de zee! Tom kan zijn vreugde niet op. Wat een geluk dat hij mee mocht met de Kaap Totu! Baars legt een hand op Toms schouder. - Je zal ongelooflijk mooie natuur ontdekken, Tom. Leonard zal je de koralen tonen die bijna aan die boeven ten prooi waren gevallen. Weinig mensen hebben het geluk zoiets bijzonders te mogen zien. Het is een unieke kans. Leonard vist regelmatig op koraal. Het is zijn vak. De koralen worden dan gebruikt om mooie juwelen van te maken. Maar het koraal is een natuurlijke rijkdom, die mensen verstandig moeten gebruiken. Daarom is de visserij op koraal ook niet verboden. De visserij erop mag, maar alleen als dat verstandig en niet te veel gebeurt. Daarom is het streng geregeld en moeten de koraalvissers een speciale vergunning hebben.
12
Tom springt in het water en duikt naar beneden. Achter zijn duikmasker worden zijn ogen steeds groter van verbazing, zo mooi is het spektakel dat zich onder hem ontvouwt. Hij kan niet op van geluk. De zee is prachtig. Oneindig mooi.
13
Op de voorsteven van de Kaap Totu genieten Tom en Lila van de warme avondwind. Leonards schip sleept de boot van de stropers achter zich aan. De zon zakt bijna in de zee: het einde van weer een dag. De beteuterde dieven zitten op de achtersteven van de kustwachtboot. Ze zijn nu al bang voor het gejouw en gejoel dat hun op de wal te wachten staat. Het Blauwe Eiland is nu heel dichtbij. De Kaap Totu loopt de haven binnen. Alle bewoners van het eiland staan op de terugkeer van onze vrienden te wachten. - Kijk Leonard, het hele dorp is uitgelopen om ons te zien! roept Tom.
14
Leonard glundert van tevredenheid. - Ja, mijn jongen. Ze hebben ons avontuur op afstand gevolgd, met de verrekijker! Iedereen weet intussen dat jij een echte held bent! De Kaap Totu is de haven nog niet helemaal binnengelopen of Tom hoort een oorverdovend lawaai van over de baai. Het zijn de bewoners van het eiland, die luid applaudisseren voor Tom, Lila, Leonard en kapitein Baars. Terwijl hij zijn schip vakkundig tussen de andere boten door loodst, speelt Leonard de stoere bink. Maar zijn ontroering ontgaat niemand. Tom is trots. Uitgeput slaapt Lila in op de schoot van haar beste vriend.
15
Het einde van de vakantie nadert. Al dagenlang kunnen Tom en Lila geen stap op het eiland zetten zonder dat ze worden gefeliciteerd. Nu stapt een meisje op Tom af. - Ik... ik heet Fleur. Ik hoorde dat je binnenkort naar je eigen land teruggaat, maar voor je vertrekt, wilde ik je graag iets geven. - Iets geven? Maar ik heb de diepten van de zee al gezien, samen met Leonard. Dat was al zo mooi. Ik ... Het meisje haalt een pakje uit de zak van haar jurk. - Een ketting van koraal, fluistert Tom bewonderend, wat mooi! - Mijn vader heeft het gemaakt met koraal dat Leonard heeft geplukt.
16
Fleur glimlacht. - Om dit halssnoer naar je land te mogen meenemen, heb je een speciaal document nodig: een CITES vergunning. De douane zal je dat op het vliegveld vragen. Hier is het. Tom moet even nadenken. - Zo’n vergunning bewijst dat het koraal verstandig en volgens de regels is geplukt. Ik snap het. Ik zal er heel goed voor zorgen! Leonard komt naar de kinderen en het vosje toegelopen. - Tijd om je koffers te pakken, Tom. Morgen vlieg je weer naar huis.
17
De dag van de lange terugreis. Leonard brengt Tom en Lila naar het vliegveld. Iedereen is triest. Wanneer hij bij de douane komt, toont Tom de CITES vergunning aan de ambtenaren. - Dank je, alles is in orde, zegt de douaneman, je mag je prachtige koraalketting meenemen. - Hé, maar ik ken jou! roept een andere douaneambtenaar uit. Jij bent Tom! Jij hebt geholpen bij de arrestatie van die stropers bij het Schildpaddeneiland! Je foto stond in de krant. Waar is je vriendinnetje Lila? Tom kijkt om zich heen, op zoek naar Lila. Het vosje staat een beetje verderop aan een tas te snuffelen. Ze lijkt onrustig. Met haar kopje probeert ze dat aan Tom duidelijk te maken.
18
- Daar zit ze, fluistert Tom tegen de douaniers. Als ik jullie was, zou ik die tas maar eens controleren. Meteen opent één van de douanemannen de tas. - Een schild van een zeeschilpad! De uitvoer van zo’n schild is illegaal, meneer! Ik moet dit aangeven bij de autoriteiten. Volgt u mij maar naar het bureau! Zijn er dan zoveel mensen die de aarde willen plunderen? vraagt Tom zich droevig af.
19
Het vliegtuig dat Tom en Lila terug naar de stad Merlijn moet brengen, cirkelt nog even boven het Blauwe Eiland. - Kijk, Lila! Dat stipje! Dat is het Schildpaddeneiland! Lila kijkt naar beneden, naar een vlekje in die grote oceaan. Tom streelt zijn wang met het koraalketting die hij van Fleur heeft gekregen. - Wat is het leven mooi, fluistert hij in Lila’s oor. Daar beneden, bij het Blauwe Eiland, spelen drie schildpadden in het heldere water van de immense oceaan. Daar beneden, op het Blauwe Eiland, zwaait een meisje nog lang naar de hemel. Een teken van vriendschap als afscheidsgroet.
20
Nog vragen? Kijk dan op volgende websites: http://ec.europa.eu/environment/cites/home_en.htm http://www.eu-wildlifetrade.org/ http://www.cites.org/ of stuur ons een mail:
[email protected]
Europese Commissie Het Blauwe Eiland Luxemburg : Bureau voor officiële publicaties der Europese Gemeenschappen 2007 – 20 p. – 16,2 x 22,9 cm ISBN 978-92-79-05326-9
Copies van deze publicatie zijn zolang de voorraad strekt gratis verkrijgbaar bij : Europese Commissie Directoraat-generaal MilieuInformatiecentrum (BU-9 0/11) B-1049 Brussel Fax : 32-2 299 61 98 http ://bookshop.eu/
KH7707218NLC
