Interview Derrick Denize: Welkom Derrick bij mij thuis. Ik vind het heel erg fijn dat je gekomen bent. Heb je vorige week zaterdag gesproken op het Stadshart in Amstelveen. Ehm, de reden dat jij hier bent is dat ik een interview met jou ga afnemen over cultuur. Dat ik heb ik jou verteld. Ehm, ik doe dit in kader van de minor Beeld en Meningsvorming. Wij doen daar een onderzoek voor P60 naar hoe ze het beste social media in kunnen zetten om de band met hun publiek te versterken. Eh, het duurt ongeveer anderhalf uur, het interview. Het kan iets korter, het kan iets langer zijn. Om te beginnen ben ik benieuwd naar wie jij bent, hoe oud je bent, waar je vandaan komt en wat je doet. Derrick: Nou, dankjewel Denize. Ik ben dus ehm, Derrick . Ben 26 jaar. Ben eh, in het weekend woonachtig in Amstelveen waar we elkaar ook gezien hebben en eh, werk op dit moment bij de Marine en door de week ben ik dus ook het meest in Den Helder te vinden, voor me eh, opleiding daar. Ik doe daar een eh, een opleiding tot marine officier en vanwege de opleiding zit ik dus door de week intern eh, op de basis. Denize: Ok, Derrick. Eh, je bent ehm, in de opleiding voor Marine officier. Hoe ben je daar zo bij gekomen? Hoe vind je dat? Derrick: Nou, ik heb een aantal vrienden die eh, ook bij de marine werken. Ehm, bij een paar keer mee geweest met familiedagen. Heb toen veel van defensie kunnen zien. Ook mee wezen waren. Verschillende acties gezien die werden uitgevoerd. Een korte dropping, schieten met de Goalkeeper. Dat is een eh, een groot eh, boordkanon, wat eh, wat een groot eh eh, geweer aan boord staat van veel van de schepen. En dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik ben sowieso een persoon die echt technisch onderlegd is en techniek heel erg interessant vind. Mijn vooropleiding is een loopbaan tot vliegtuigingenieur. Dus het had voor de hand gelegen als ik misschien bij de luchtmacht was eh, was geplaatst of daar me opleiding had gevolgd. Ik heb hier niet voor gekozen. Ook omdat de luchtmacht meer aanvallend is dan eh, de marine. Marine is meer ondersteunend. Eh, daar ging wel me voorkeur naar uit. Mooi van deze opleiding is eh, dat je eigen kennis en je eigen kunnen heel erg verbreedt. Ik krijg niet alleen technische vakken, maar ook andere vakken als militair recht, internationale betrekkingen, politicologie, personeelsmanagement, leiderschap trainingen. Op die manier wordt mijn huidige opleiding gewoon heel erg uitgebreid en zie ik voor mij in de toekomst bij defensie of bij een andere werkgever daarna heel veel mogelijkheden. Denize: En je zegt dat bij de Marine dat je daar meer ondersteunende taken hebt en dat dat je beter ligt. Derrick: Ja 1
Denize: Kan je daar wat meer over vertellen? Derrick: Marine doet bijvoorbeeld vredesoperaties. Dus als er bijvoorbeeld natuurrampen zijn geweest, bijvoorbeeld een tsunami of een orkaan, dan bieden wij daar ondersteuning. Eh en natuurlijk doen we natuurlijk aan piraterijbestrijding en bestrijden wij de drugstransport. Bijvoorbeeld wat je veel bij de klust van Florida ziet. Daar voeren wij controles uit. Ehm, de risico’s die ik loop als officier van de technische dienst zijn een stukje kleiner dan ehm, dan bij de luchtmacht. Dan bedoel ik dus dat je zelf beschoten zou worden. Kijk, in tijden van oorlog is dat eh, is dat anders, maar dat weet ik ook. Ehm, en voor de rest een hele mooie manier om eh, om te varen. Ik hou ook van zee, ik hou ook van zeilen, maar ook van varen, dat vind ik leuk. Die manier krijg ik ook veel van de wereld nog te zien. Ehm , het mooie is dat ik nu ook betaald krijg en nog een opleiding erbij. Je kan het zien als een soort van, een soort van traineeship. Het is eh, het is hard werken, maar ook hard ontspannen. Denize: Wat maakt varen zo leuk voor jou? Derrick: Ehm, wat maakt varen zo leuk? Ik vind, kijk als je natuurlijk maanden op zee zit, dan kan het zijn dat je maanden hetzelfde ziet. Voor mij is er aan boord gewoon heel veel te leren. Vooral de techniek, de systemen die aan boord zijn en de mensenkennis die aan boord is. Ehm, daar zou ik wel een aantal jaar voor nodig hebben om mij er verder in te ontwikkelen en dat zie ik ook als uitdaging binnen de marine. Verder is er ook om de twee weken de gelegenheid om eh, om aan wal te gaan. Dat kan in Noorwegen zijn, maar dat kan ook in Afrika zijn. Vaak zijn er dan wel dingen voor het personeel geregeld. Als een bus die je naar de skipiste brengt of een safari, dus dat zijn de mooie dingen dat je even dat je niet met je werk bezig bent, maar met iets anders. Natuurlijk is dat in de opleiding, komt dat nog niet allemaal ter sprake, want dan zit je gewoon net als op het HBO of op de Universiteit gewoon de meeste tijd in de schoolbanken. Ehm, ja daar zijn gewoon heel regeltjes op de opleiding zelf. Echt militaire cultuur en eh, we moeten ons eh, we moeten ons eh, aanpassen. Er is er is een hiërarchie. Er zijn mensen die boven ons staan. Die bepalen wat wij gaan doen. Er zijn heel veel verplichtingen. In het begin is dat heel erg lastig. En als je al wat langer in de opleiding zit, dan leer je daar mee omgaan. Zo is er ‘s ochtends zeg maar baksgewijs: tenue inspecties, schoenen inspecties. Is ie netjes geschoren? Er zijn kamer inspecties of je je kamer netjes hebt opgeruimd. De vlag moet gehesen worden. Soms heb je de wacht. Dan heb je ook de verantwoording over de veiligheid van het gebouw. Eventueel brandweer waarschuwen en mensen die niet naar binnen mogen moeten geweigerd worden. Opruimwerkzaamheden en natuurlijk gewoon de colleges die je gewoon hebt. Dat gaat allemaal heel formeel. De klas wordt netjes afgemeld bij de docent. Dus iedereen ehm, neemt de houding aan in de werkbanken en dan eh, wordt aan de docent verteld door de klassen oudste of iedereen aanwezig is en zo niet, waarom ze er niet zijn en bij de ene docent is dat wel wat strenger dan bij de andere docenten. Je hebt ook burgerdocenten 2
die doen dat niet. Het is alleen bij de militaire docenten. Ehm, verder is er op het terrein, daar geldt ook goedplicht. Naar elke meerdere groet je netjes en het kan ‘goedemiddag’ zijn en meestal is dat eh, is dat eh, met de handen naar het hoofd, dus eh, militaire groet brengen. En dan spreek je die persoon bij zijn eh, bij zijn naam of bij zijn rang. Eh, nou, dingen als niet met je handen in je zakken lopen of op het terrein met je telefoon bellen op met sigaretten lopen, dat eh, dat is nu allemaal van heel zalfsprekend, maar dat is eh, dat is eh, dat is daar dus allemaal niet toegestaan en het is ook natuurlijk het hele beeld wat eh, wat we naar buiten moeten uitstralen. Dat doe ik dus bij de marine en verder hou ik mij in mijn vrije tijd veel bezig met eh, ook met eh, techniek maar ook met sporten, wielrennen, hardlopen eh, zeilen dan. Nou volgende week is het de bedoeling dan om te gaan Wake boarden. En af en toe ook lekker uiteten of op stap gaan. Dit gebeurt ook gewoon tijdens de opleiding in de avonduren als we vrij zijn. Dan wil het ook wel zijn dat we naar de bioscoop gaan of dat het vanuit de opleiding is geregeld dat we naar een bepaalde musical kunnen. Dus ehm, ja, er is gewoon heel veel mogelijk en eh. Denize: Hoe was die omschakeling voor jou, om zeg maar van burgercultuur naar militaire cultuur om te schakelen? Of daar aan te wennen? Derrick: Ja, dat was best wel lastig. Denize: Ja Derrick: Wat ik eh, ik ben dan al 26 en de meeste mensen op de opleiding als ze 17 of 18 zijn. Die komen dan net van het VWO af. En ja, ik heb natuurlijk eh, ik woon op mezelf in Amstelveen en daarvoor eh, ben ik ook al een tijd in Breda woonachtig geweest dus eh, dat was gewoon heel anders. Die regeltjes, vaste tijden kan je eten, je kan niet zelf je eten bereiden en je eet bij zo’n bedrijfsrestaurant. Je moet altijd bepaalde tijden opstaan. Je kan niet, je moet natuurlijk aanwezig zijn in de lessen, eh, en die hiërarchie, soms komt het gewoon even niet uit. Als je bijvoorbeeld een kamerinspectie hebt dan moet je midden op de dag je kamer gaan opruimen omdat ze vinden dat een paar anderen het niet netjes hebben gedaan en dan wordt iedereen over een kant geschoren zeg maar en dan moeten we allemaal ergens straf gaan doen. En dan heb je dat of tijdens bijvoorbeeld je tentamenweek en dan komt dat gewoon niet lekker uit. Ik zie daar dan ook niet het nut van in, waarom e dat doen. Ze hoeven mij niet te vertellen dat ik m’n kamer netjes moet op gaan ruimen of dat ik een studieverplichting heb of dat ik ’s avonds verplicht moet studeren. Ik heb natuurlijk al een opleiding achter de rug en ik kan best wel goed eh, zelf eh, mijn studielast, eh, mijn uren indelen. Dus eh, gewoon eh, vrijetijd en wanneer ik met school bezig moet zijn. Ook hebben we in het begin een avondklok. Dat betekent dat iedereen voor twaalf uur in bed moest liggen. Naja, dat vind ik voor mezelf belachelijk. Ik heb thuis eigen huishouden eh, ik kan het prima zelf eh, zelf bepalen en sommigen die zijn al vader, die hebben thuis al een gezin en dan wordt opeens even verteld, van he, je moet om twaalf uur 3
netjes in je bed liggen. Dat elke dag. Nou, dat eh, ja, dat zijn dingen die je dan even moeilijk maken,. Daar ben je het dan niet mee eens en daar kan je dan niet tegenin gaan. Nu zijn al die regeltjes wel eh, wel eraf. En sommige zijn wat soepeler geworden. Dat maakt het gewoon heel erg eh, ja, in het begin is het gewoon lastig en nu merk je wel gaandeweg, ik loop nu al weer eh, acht maanden bijna rond en dan merk dat je daar wel aan gewend raakt. En ehm, Ja, dat maakt je gewoon heel, het maakt je daar alert want je wil je niet altijd aan alle regeltjes houden. Dat maakt je ook alert, dat je niet op alle regeltjes betrapt wordt. En er zijn geen gekke dingen die je doet, maar naja, tuurlijk loop je wel eens op het terrein met je telefoon in je hand dat je wel eens een berichtje wilt sturen, maar ja, dat moet niet als dat gezien wordt, dan krijg je daar commentaar op en dat wil je graag voorkomen dat de sergeant of majoor je daar op aan gaat spreken. En tuurlijk wordt ook van je verwacht dat je je collega’s op hun fouten aanspreekt. Dus eh, als het tenue niet correct is of als ze gedrag vertonen wat niet gewenst is, dat je elkaar corrigeert. Dat is ook later wat van je verwacht wordt als officier. Dat je aan boord mensen kan aanspreken op hun gedrag. Dat zijn de ja, dat zijn dingen die je daar echt moet, moet, moet eh, wordt bijgebracht, worden bijgebracht. Eh, je merkt ook wel dat je nu sneller hier op straat bijvoorbeeld, gewoon als ik een keer in Amstelveen loop, dat je ziet iets als het niet kan, dat je heel makkelijk mensen aanspreekt. Dus als ze iets op de grond gooien of eh, of op de grond spugen bewijze van en iemand zit zo luidruchtig te praten dat je er last van hebt, dat ik dan heel makkelijk eh, daar wat van zeg. Eerder zou ik dat niet zo snel doen. Denize: Ja, Derrick ehm, zou jij ehm, in steekwoorden voordelen voor jou en nadelen van deze militaire cultuur kunnen noemen? Zoals jij het ziet. Derrick: Ja, voordelen zijn voor mij gewoon dat ik mezelf heel goed leer kennen, misschien wel me grenzen leer verleggen. Ik merk gewoon dat ik veel meer kan dan ik denk dat ik kan. Daar bedoel ik mee ook met uithoudingsvermogen. Ook doorzettingsvermogen. Eh, ja bijvoorbeeld je kan, ik kan dat het me nog goed af gaat als ik een groep mensen moet aansturen of als ik daar leiding aan moet geven. Dat ik ook voor een hele groep, grote groep, presentatie kan houden. Weetje, af en toe word je er toe gedwongen om dat te doen. Maar dat kom je wel jezelf tegen van oh, het ging eigenlijk best wel goed. Ik krijg natuurlijk wel wat commentaar eh, hier en daar, maar het is alleen een soort van opbouwende kritiek, dat het volgende keer nog beter gaat. En voor is het gewoon heel, een hele verbreding van mijn van mijn kunnen. Het nadeel is wel dat ik bijvoorbeeld thuis merk, als ik bijvoorbeeld een keer een weekend bij mijn ouders ben dat ik merk dat ehm, dat zij zich druk maken om dingen waar ik echt van denk eh, waar ik echt van denk van ja, waar maak je je nou eh, wat is het probleem nou? Denize: Kan je een voorbeeld geven? Derrick: Ja, een voorbeeld, naja, de buurman heeft bijvoorbeeld in de, bij min ouders, die wonen dan ook in Amstelveen, en eh, de buurman heeft dan een terras opnieuw bestraat. Eerst 4
zat daar een heg tussen zeg maar, tussen zijn voortuin en mijn voortuin of de voortuin van mijn ouders en daar, dat is nu weg en mijn moeder gat zich dan helemaal druk maken. Dan kan de postbode zo voorlangs komen en er moeten eigenlijk platenbakken komen en dat dat er echt geen scheiding meer is. Ik dacht echt wat maakt dat nou uit? Waar maak je je druk om? Er zijn wel belangrijkere dingen en dan dat komt misschien ook wel omdat je wat heftige dingen hebt meegemaakt of dat dat alleemaal speelt in de wereld en wat andere mensen niet weten of wat ze niet hoeven te weten en dat is veel belangrijker, of ten minste, dat dat veel meer waarde eh, heeft dan kleine problemen van die mensen zelf. En dat was wel moeilijk schakelen want ja, heel vervelend voor je, maar waarom eh, ik zie het probleem niet. Of schuif het maar af naar iemand anders. Het is zijn probleem maak het niet jouw probleem van. Ook als je iets bestelt en je bent er niet tevreden over, nou zeg er dan wat van. Ga er niet je eigen probleem ervan maken, nee, ga gewoon terug naar die winkel. En dan ze je eh, hier alsjeblieft en een beetje een grote mond, dat mag best wel. En dat soort dingen. Daar heb ik me wel in ontwikkeld. Ik ik, als het me niet zint, dan zou iedereen het veel sneller horen. Dan eh, dan ben, dan ben ik eh, niet bang voor of zo. Terwijl voorheen, dan was ik gewoon een beetje terughoudend en was ik echt met het persoon bezig van oh, hoe zou hij of zij daarop reageren? Kijk, met vrienden doe je dat natuurlijk nog steeds wel, maar gewoon op straat als ik die persoon niet ken en eh, of in een winkel of in een kledingwinkel of in een restaurant en het is niet helemaal naar me zin, dan gooi ik dat gewoon eruit en dan is het aan hun om het probleem op te lossen. Dat zijn nu wel dingen die mij veranderd hebben. In dat geval dan positief zeg maar binnen defensie, dus eh. Denize: Is het nou ook nou dat door deze militaire cultuur ehm, dat je dus de cultuur waar je uitkomt he, je opvoeding, dat je dat anders bent gaan zien? Zoals je hiervoor leefde? Derrick: Nou, ik heb eh, we hadden natuurlijk een introductieperiode. Eh, een soort ontgroening, wat best wel, best wel zwaar was. En eh, we, er werden heel veel regeltjes bijgebracht, gewoon eh, sociale vaardigheden, dat soort dingen, maar ook bijvoorbeeld hoe je met bestek moet eten, omdat je toch wel officier wordt. Ook hoe je mensen aanspreekt. Ik ben van mezelf best wel sociaal. En ja, ik heb me moeder toen ook een kaart geschreven dat ik eh, echt zo blij was dat wat ik, dat zij mij dat allemaal heft bijgebracht. De dingen die voor mij zo gewoon zijn, maar waar ik zie dat andere mensen nog tegenaan hikken. Ook met met met gewoon eh, gewoon net ABN spreken zeg maar, met als hun, dan, zij, wat ze allemaal door elkaar halen. Dat zijn dingen die allemaal weer moeten switchen, dat moet allemaal worden bijgebracht. Sommigen kunnen niet eens met bestek eten. Dan hebben ze wel een hele mooie afleiding. Er zijn ook mensen die van de universiteit komen en dat soort dingen daar lopen ze dan op achter. Dat is iets wat ik van thuis heb meegekregen en dat zachtaardige wat ik had dat komt ook vanuit thuis, maar dat, dat kan ik nu wel zijn, maar dat verandert wel zo langzamerhand wel een beetje. Ik kan nu wel makkelijk schakelen naar een tweede persoon,
5
want nu ben ik bij mijn vrienden en nu ben ik aan het werk en dat kan je op straat als je je functie moet uitoefenen dan kan je ook die knop uitzetten. Denize: Ben je nog wel jezelf? Derrick: Nee, op dat moment ben je niet jezelf. Je moet iemand zijn. Denize: Die militair? Derrick: Ja en als je iets gedaan wil krijgen, dan moet je je soms anders opstellen. Soms kan je niet altijd even lief zijn. En dat is ook als je leiding geeft, dan moet je, dan moet je af en toe bluffen. Dat jij het beter weet dan de rest. Het hoeft ook niet, je kan ook informatie uit de groep halen, maar het is wel het feit dat je moet, dat je zeker van je zaak moet zijn, dat je dat moet laten zijn. Dus als je een onzeker persoon bent, dan moet je op dat moment schakelen van ok, ze kennen mij niet, ik ga leiding aan hun geven, dus ik ga er gewoon heel zelfverzekerd staan, ik doe mijn verhaal daar en dat zie je ook in de groep. Dan wek je vertrouwen in de groep en dat is wat je heel makkelijk kan doen. Wat je, niet wat je geleerd wordt, maar wat gewoon vanzelf, wat zichzelf zo ontwikkelt zeg maar. Dat is dus ook thuis of op straat, waar dan ook. Dan krijg je dat ook heel makkelijk. Denize: Neem je de militaire cultuur mee naar huis, dat je bij jezelf denkt van, oh, ik laat nu teveel de regels doorschemeren of misschien ook wel niet? Dat vraag ik eigenlijk aan jou. Derrick: Ja Denize: In mijn andere bestaan en mijn privébestaan? Derrick: Ehm, ja, dat gebeurt wel eens, maar dat is meer dat ik kortaf ben, dan val ik weer terug op hetgeen wat ik zeg van waar iemand zich druk of waar ik het belang niet van in zie, waar ik denk ja, er zijn wel andere dingen. En als jij je druk gaat maken omdat eh, de buurman een roze broek aan heeft. Ja, dank denk ik van ja, als hij een roze broek aan heeft dan moet hij dat lekker doen. Dat maakt mij niet uit. Dat is eh, zo heeft iedereen wel wat. Zo zou ik ook over bepaalde dingen vallen, waar ik zelf van denk van ja, dat is belangrijk, terwijl bijvoorbeeld een collega van mij denkt van nou eh, Derrick dat is helemaal niet zo eh, dat is helemaal niet belangrijk. En ehm, ja, Denize: Ok, dus niet vaak? Derrick: Nee, ja, misschien als ik het thuis zou vragen of dan bij mijn vrienden dat zou vragen, dat ze dan zeggen dat ze dan zeggen van nou Derrick, we zien wel het verschil dat je veranderd bent. Tuurlijk zie ik wel dat ik veranderd ben, maar eh, ik denk niet eh, de verkeerde kant op. Denize: Wat zou de verkeerde kant op zijn? 6
Derrick: Nou, vaak kortaf en boos of eh, of harder. Ik ben wel wat harder, maar ik kan nog steeds volgens mij nog switchen, dat omzetten. Ik denk niet dat dat het probleem is. Ik ben natuurlijk wel eh, wel veel weg. Moet meer plannen, hou ik niet zo van. Vind het leuk als dingen spontaan kunnen, maar dat gaat niet. Als je niets plant met je vrienden, dan zie je ze niet, want ze hebben allemaal hun eigen dingen. Iedereen is overal gaan wonen. Dat geldt ook voor mij, dus dat, dat spontane van vroeger van ik ga wel even langs bij die, ja dat is er niet. En ehm, ehm, Denize: Ok. Ehm, dankjewel. Je hebt natuurlijk net gezegd dat voordelen aan de militaire cultuur is dat je, dat er verbreding is. Derrick: Ja Denize: Ehm, voor jezelf. Dat je ook de omgangsvormen daar nog eens extra aandacht aan besteed en de beleefdheidsvormen dat je dat van thuis uit al meegekregen hebt, maar toch he, wel voordelen zijn Derrick: Ja Denize: Ehm, voor jezelf ook. De nadelen die heb je al een beetje de revue laten passeren zo tussendoor, maar als je dan Derrick: Van defensie, van werken bij defensie of? Denize: Ja, nee, van de militaire cultuur. Dus inderdaad van werken bij defensie, dus hoe de omgangsvormen met elkaar en Derrick: Nou ja, de nadelen wat ik af en toe wel heel apart vind is dat, hoe hoger je in rang, hoe meer je te zeggen hebt. Dus ehm, dat zegt niks over je ervaring, want er zitten, er werkt straks een sergeant onder mij van de technische dienst die weet, die weet heel veel meer dan dat ik weet van bepaalde systemen. Het is dat ik dan mijn vooropleiding heb gedaan en dat ik dan uiteindelijk officier word, maar die ervaring heb ik dan nog helemaal niet, die ervaring binnen de marine sowieso niet. Ehm, ja, het is gewoon heel belangrijk dat je daar de informatie uit de groep haalt, dus ook de mensen boven je en de mensen beneden je, maar het kan dus best zijn dat ik leiding geef aan iemand van eh, van 45 bewijze van die al 25 jaar bij de marine rondloopt. Het is dan natuurlijk alleen een stukje leiding geven en vaak zie je ook in het bedrijf, een manager weet niet alles, maar hij heeft wel heel veel ervaring. En ehm, vaak is de directeur, dat is ook een wel wat oudere man en de bedrijfsleider is ook een wat oudere meneer of mevrouw. Maar bij mij is het geval, van ok, je hebt die opleiding gedaan, ok dan ben jij baasje en die anderen die zitten daaronder, die heel veel meer weten. Dan moet je ook op de juiste manier mee omgaan. Die mensen moet je op de juiste manier behandelen. Daar moet je niet bij 7
aankomen met ik weet alles. Ik ben officier en ik weet het allemaal wel. Dan ga je het niet redden. Dan gaan ze je niet helpen. Die informatie moet je juist ook uit die mensen ook onder je halen, ook de mensen boven. Maar de mensen onder je die heb je nodig, daar doe je het mee. Die zet jij in. Daar zit de kennis. Denize: Hoe bedoel je dat? Als officier? Derrick: ja, dat dat leren we nu. Maar hoe doe je dat? We moeten wel de juiste instelling daar komen dat je iets wil leren. En je moet niet denken van als een sergeant bijvoorbeeld wilt uitleggen, dat je bijvoorbeeld zegt, dat weet ik al. Het kan natuurlijk zijn dat je het weet, maar dat moet je niet op die manier zeggen. Zij willen je dolgraag uitleggen hoe bepaalde systemen werken of een korporaal wil het ook aan je uitleggen. En het is alleen maar mooi, want dat ja, je daarvoor zit je daar. Dan word je wijzer van natuurlijk. Maar het is, die mensen moet je waarderen. Ik denk dat je ook gevoel, een beetje mensenkennis moet hebben. Veel sociaal moet zijn en vooral dat je aan kan voelen hoe je bepaalde personen moet behandelen en ook hoe je ze moet motiveren. En ook als leider straks moet je ook hun motiveren. Het is eh, ja, het is niet zo dat eh, dat je even, het kan ook zijn dat ze er geen zin in hebben of dat er thuis iets is gebeurd. Daar moet je wel mee om kunnen gaan. Dus je moet wel een beetje menselijk persoon zijn, ook al is het een harde wereld. Je kan het niet zo maar aan de kant schuiven. Denize: Maar het nadeel wat je aangeeft is toch wel dat je opeens door je opleiding op die hogere rang komt te zitten, maar dat ervaring eigenlijk ondergesneeuwd lijkt dat jij maakt dan de vergelijking met het bedrijfsleven dat het dan daar heel anders werkt. Derrick: Ja, nou, ja, zo zie ik dat wel. Bijvoorbeeld als je bij Fokker zou werken of bij ABN, dan begin je op een bepaald niveau en dan krijg je een keuze en dan ga je weer een stapje omhoog. En je ziet eigenlijk bij mensen die ouder zijn, of die hebben een hogere opleiding. Nou, dat is bij defensie dan ook wel zo of die hogere, die hebben een hogere opleiding of ze hebben al veel meer werkervaring en daarom zitten ze hoger binnen het bedrijf. Nou, bij defensie kan dus zijn dus dat je een sergeant, die is een altijd rangen onder de officier zit, dat die daar al dertig jaar rondloopt of 25 jaar en dat dus ene officiertje, in mijn geval dus een officier van 26, maar het kan ook een officier van 23 zijn, die dus daar boven staat, die dus gaat vertellen aan de sergeant wat hij moet doen. Nou, dat is vooral heel aparte eh, andere cultuur zeg maar, maar het werkt anders. Het is gewoon een een rangverdeling. Een echte hiërarchie en er wordt dus ook altijd met U gesproken. Ik word straks met U aangesproken, ook al eh, is die meneer vijftig. Ik zal hem ook met U aanspreken. Denize: maar uit een andere beleving? Omdat hij ouder is? Derrick: Ja, maar dan heb ik het op dat moment het laatste woord. Want ik ben hoger in de rang, maar dat moet je ook weten wanneer je dat gebruikt zeg maar, of misbruikt. Of in de 8
meeste gevallen gebruikt, want zij hebben wel die kennis die ik niet heb, dus als zij met een advies naar mij komen, dan is het misschien al een hele grote stap, van oh, ik ga nu de officier nu verbeteren of ik ga hem aanvullen en dan is het ook voor mij van ok, nou dat, hij de sergeant heeft er al misschien wat moeite voor moeten doen om die stap te maken, maar hij komt wel met het advies en dan kan ik het niet zomaar naar links of naar rechts schuiven, want de volgende keer krijg ik dat advies niet meer. Dat zijn ook dingen die worden je bijgebracht en dat moet je aanvoelen en ik denk dat ik dat eh, ja, niet vanuit huis heb, maar dat ik wel naar thuis goed gevoel heb hoe bepaalde personen in elkaar zitten en hoe je met hun moet omgaan. Denize: Ok. Derrick: Dus ook als ze moe zijn of verdrietig of als er wat gebeurd is. Denize: Ehm, wat ik me eigenlijk afvraag ehm, he, je zit dus de bij de Marine Derrick: Ja Denize: Daar hebben we het nu al een tijdje over, wat ik overigens heel leuk vind hoor, daar niet van. Ehm, we moeten daar heel even bij blijven want, je bent ook meerdere keren gaan varen Derrick: Ja Denize: Neem ik aan. Derrick: Klopt Denize: Ben jij toen ook in aanraking gekomen met de verschillende culturen en is die cultuur misschien, alleen al op de boot, anders dan ehm, wanneer je intern bent? Kan je daar wat meer over vertellen? Derrick: Ja, de cultuur aan boord, het schip is veel, veel vrij. Er is wel een hiërarchie, maar het is allemaal wat makkelijk en je zegt gewoon goedemiddag meneer of mevrouw en het is, de groepplicht is ook niet meer. Dat is echt iets wat op de opleiding geldt, dus dat is al veel makkelijk en je merkt dat bij de bemanning onderling, dat er heel vaak met je en jij en bij de voornaam wordt gesproken en bij de technische officier is dat ook meer dan bij een ander dienst vak. Dus als je bijvoorbeeld op de brug staat als je het schip vaart, die mensen die gaan anders met elkaar om. Die houden heel erg eh, die hiërarchie erin van eh, bij de rangen aanspreken en eh, en ja verder aan boord ja, het is gewoon anders dan in de opleiding, maar ben dan drie keer wezen varen, maar het waren allemaal korte periodes. Maar om nou te kunnen zeggen hoe het daar aan toe gaat na 5 maanden aan boord van het schip, dat is eh, dat is lastig. 9
Denize: En de landen die je aan hebt gedaan, met de boot. Derrick: Ehm, met het schip. Denize: met het schip. Derrick: Wij noemen het het schip. Denize: Sorry. Derrick: Dat geeft niet. Denize: Haha. Derrick: De meeste mensen zeggen met de boot Denize: Ja, ik als burger zeg natuurlijk boot. Ja, hahaha. Maar ehm, welke landen en culturen heb je aangedaan hoe heb je dat ervaren? Derrick: Ja, nou we zijn nu naar Noorwegen geweest. En ehm, naar Bergen, daar hebben we dan ook eh, aan wal gelegen. Ja, we hebben vooral eh, van de stad genoten en eh, van het uitgaansleven en ehm, je merkt wel dat die mensen heel gastvrij zijn en eh, ja, ja, dat lijkt dan even of je een weekendje op vakantie bent. Hoe die cultuur verder in Noorwegen is, ja wat ik zei, gastvrij en eh, gemoedelijk. Denize: En waarmee, met welke cultuur vergelijk je de cultuur in Noorwegen dan als je het gastvrij, gemoedelijk noemt? In vergelijking met welke andere cultuur doe je dat dan? Derrick: Ja, ja, dat is lastig, maar in ieder geval niet het Nederlandse. Want de Nederlanders zijn de minder beleefd vind ik en daar, ook minder vriendelijk. Weetje, in het zuiden van het land zie je nog wel die vriendelijkheid, ehm, maar dat heb je in Noorwegen, tenminste in Bergen waar wij waren, heb je dat ook. Maar verder ehm, ja dat gastvrije dat dat zie je daar wel en niet hier in Nederland niet. Dus dat vind ik ook een verschil. Denize: Je zegt dat Nederland minder beleefd en minder vriendelijk is. Derrick: Ja, ja mensen zeggen elkaar niet gedag op straat en eh, je zegt je buren nauwelijks gedag bewijzen van. Eh, weetje in de trein eh, in Noorwegen dan of in de bus dan staan ze gewoon netjes voor elkaar op als er een ouder iemand binnenkomt weetje, dat soort kleine dingen. Wat vroeger wel ja, wel ook hier te zien was in Nederland, dat verdwijnt langzaam hier en dat zie je in Noorwegen nog wel echt.
10
Denize: Dus eigenlijk zou je iedereen aan willen raden in Nederland om ook een opleiding als officier te doen om in ieder geval maar de gedragsregels en de omgangsvormen weer een beetje. Derrick: Dat is sowieso wat wij leren, maar dat heb ik ook in Noorwegen gezien, maar niet bij de mariniers, maar gewoon bij de bevolking hoe ze met elkaar omgaan en dat heb je eh, dat heb je in eh, in Nederland is dat weg. Sporadisch zie je dat nog eens, dan zijn mensen helemaal verbaasd. Als je iemand op straat gedag zegt die je niet kent, zijn mensen helemaal dan eh, dan eh, dan schrikken ze bewijzen van. Denize: Kan ik hier uit opmaken dat je niet trots bent op de Nederlandse cultuur?
11
Derrick: Nee, dat ben ik nee, ik denk ook dat het niet eh, dat het niet goed is hoe het nu hier eruit ziet en hoe het er nu aan toe gaat en dan bedoel ik vooral ook met de bevolking en de instelling van de bevolking. Ik bedoel ook met elkaar omgaan. We hebben natuurlijk heel veel leuke dingen, leuk feestjes en eh, gezelligheid, maar eh, af en toe, het is niet altijd even beleefd en netjes op eh, onderling en op straat. Denize: Dus trots zijn kan je niet? Of heb ik dat verkeerd begrepen? Derrick: Nou, ik ben wel trots dat ik een Nederlander ben en dat ik hier woon. Dat is misschien ook wel dat ik ook daarom bij defensie werk. Maar ik zou het heel fijn vinden als op, als er meer mensen zijn die dezelfde instelling hebben als ik. Het is gewoon dat gastvrijheid, beleefdheid, de deur voor iemand openhouden of voor iemand opstaan, ehm, ja en niet je zooi op straat gooien. Dus ehm, Denize: Je zegt dat eh, in het zuiden van Nederland de mensen gastvrijer zijn dan in Amstelveen. Derrick: Ja Denize: Bijvoorbeeld. Derrick: Ja, of in Amsterdam of zoiets. Ja, gastvrij. In de winkels word je ook anders behandeld. Verschil, ja, we kennen natuurlijk in het noorden of het noorden van het land, ook wel wat meer toeristen. Amstelveen valt wel mee, maar als je in Amsterdam of Utrecht loopt, dan eh, dan ken je daar wel meer toerisme. Misschien dat je daarom ook anders behandeld wordt als je een winkel inloopt. Maar ik merk vooral dat ik in eh, in Roermond of zo of Maastricht ben en ik ga daar kleren passen, dat daar en hele andere behandeling is in de winkel. Tuurlijk zijn ze bereid om wat te verkopen, maar ze nemen veel meer de tijd voor je. Je krijgt echt zo’n speciale behandeling, net zoals wanneer je uiteten gaat ook. Weetje, jij gaat uiteten en op dat moment ben jij. Denize: De belangrijkste. Derrick: De belangrijkste en dat merk je. Dat zie bijvoorbeeld in Amstelveen, dan is het heel anders. Dan is het ja, ik doe mijn werk en dat is mijn ding. Dat merk ik wel als verschil. Denize: Ok, Derrick, ik wil je tot dusver heel graag bedanken eh, voor deze informatie. Het is heel interessant om een kijkje te hebben tegen de militaire cultuur aankijkt en de Nederlandse cultuur en eh, hoe je eigen opvoeding is geweest. Ehm, ik zou nu heel graag met jou een ander stuk van cultuur willen aansnijden. Eh, de poppodia. Heb je daar ervaring mee? 12
Derrick: Ja, als ik denk poppodia, dan eh, denk ik aan grote evenementen eh, maar volgens mij vallen musicals en dat soort dingen er ook onder of theater. Denize: Klopt. Derrick: Ehm, er zijn dingen die ik niet zo vaak doe, vooral vanwege tijdgebrek. Je moet ver van te voren plannen. Bij mij kan er nog wel wat tussen komen, omdat ze in de opleiding bedenken dat ik moet gaan varen of dat ik ergens een training heb of dat ik misschien in het wekend wel eens de wacht heb. Dat kan wel een vervelend uitpakken als je bijvoorbeeld kaartjes voor iets hebt gekocht. Ehm, maar goed, als ik dan naar een musical ga dan eh, dan geniet ik daar eh, dan kan ik daar altijd wel van geniet. Zo zijn we ook bijvoorbeeld met de opleiding van eh, nar Soldaat Oranje geweest. Wij allemaal in ons eh, tenue, in ons militaire uniform. Dat was voor de mensen die daar ook kwamen wel van toegevoegde waarde. Dan kwam opeens tachtig man eh, in uniform eh, extra. Ja goed, ja, dat zijn leuke dingen om te doen, maar ook Dance feesten en eh, en strandfeesten, dat soort dingen, kan ik, waar ik altijd heel graag heen wil, maar waar het eigenlijk nooit van komt, dat is vaak de kaartjes zijn al lang van te voren uitverkocht of ik hoor het te laat. Ben natuurlijk niet altijd actief aan het zoeken, van oh, wanneer hij die een optreden, Bert Visser, Hans Teeuwen of wat dan ook. Dat zijn natuurlijk leuke dingen om naar toe te gaan, maar ik merk als je daar niet actief eh, bijhoudt, dat je opeens pas eh, maanden later hoort van eh, dan en dan is er een show eh, in Amsterdam of waar of waar dan ook en dan ben je eigenlijk al weer te laat met kaartjes kopen. Denize: Waarom zou je graag naar Hans Teeuwen of naar Bert Visser willen? Derrick: Nou ja, ik heb een aantal aflevering of optredens van hun gezien op dvd, dus niet live. En dan vind ik dan ja, daar kan ik wel van genieten. En Bert Visser is al wat ouder en vroeger keek ik daar ook altijd naar en dat vond ik gewoon heel erg leuk. Dus ik heb nog steeds van, nou, daar zou ik nog steeds wel een keer heen willen en af en toe kijk ik dan, dan denk ik er weer even aan als eh, of ik kijk op internet van wanneer zien die of die optredens? Ja, dan moet je voor 2013 al kaartjes gaan reserveren, ja, dat gaat niet. En als je het op de korte termijn doet ja, dat kan weer niet, want dan is het alweer uitverkocht of je moet via marktplaats, maar dat vind ik allemaal te veel risico en daar heb ik geen zin in. Dat zijn gewoon dingen waar ik eh, die dat voor mij even lastiger maakt. Denize: Je hebt vroeger ehm, toen je klein was, denk dan met je ouders, naar Bert Visser gekeken. En je zegt dat je het zo leuk vindt. Wat maakt het zo heel erg leuk voor jou? Derrick: Ja, gewoon de grapjes. Misschien zit het in, het is niet altijd simpele humor maar, de typetjes en de ja, wat maakt een eh, een optreden leuk? Het is maar net van welk soort humor je houdt en welke soorten humor hij heeft staan, ik ken die verdelingen daar niet in, maar het is wel iets wat eh, 13
Denize: Het gaat om jou? Derrick: Ja Denize: Waarom jij het leuk vindt. Wat maakt Bert Visser voor jou zo leuk? Derrick: ja, misschien toch de simpele grappen. Eh, ja misschien het is wel heel flauw, maar dan is ie met een postzegelverzameling bezig en dan eh, en dan zegt ie ja, ik kan de Japanse postzegels niet naast de Duitse postzegels leggen weetje, dat zijn hele flauwe dingen en dat je, daar kan ik zeker als ik met vrienden kijk of zo, dan is dat leuk, want dat stoot je elkaar een beetje aan en dan lach je daar samen om. Of dan is ie bloemen aan het knippen en dan moet ie de bloemen schuin afknippen en dan knipt niet het steeltje schuin af, maar de bloem en ja, dat is natuurlijk best wel een beetje voorspelbaar en flauw en dat vind ik dan grappig en dan lach ik daarom. En zo heeft hij nou ook een show en Hans Teeuwen heeft dan een wat hardere humor met eh, ja, imitaties van eh, van of Duitsers of eh, of een of andere eh Duitse jongen en de Duitse muziek erin met een piano en dat zijn ook leuke dingen. Dat eh, dat waardeer ik ook altijd. Net als bij Jochem Meijer, die doet ook veel met muziek. Die is natuurlijk weer heel druk, maar die maakt ook leuke grapjes en het zijn soms ook dingen die je makkelijk na kan vertellen naar je vrienden of zo en daar kan je dan over na praten van nou, ik heb dat gezien, dat moet je ook gaan kijken. Bijvoorbeeld op tv is veel zien van de Diner show. Dat is een eh, dat is een diner show. Dat is met een ehm, een Antilliaanse presentator en die doet dan allemaal typetjes na, nou, dat is gewoon hartstikke komisch. Ook met accenten doet hij dan een Afrikaanse na, die alleen maar klikklak geluiden met z’n tong kan maken en daarmee communiceert. En dan eh, staat ie daar op een soort van eh, ja, podium, doet hij zijn verhaal en daarachter zie je de Afrikaanse vlag en hij is helemaal in tenue. In z’n uniform zit ie daar dan zo te praten met dat soort geluiden en dan denk je van wat is dit voor belachelijks? En dan zie je de camera uitzoomen en dan zie je gewoon op het balkon van z’n woning en dan denk je gewoon ja, daar moet ik dan om lachen ja, ik weet niet wat het is. Nou dat zijn, Denize: Typetjes vind jij leuk? Derrick: Typetjes vind ik leuk Denize: Als ik het zo begrijp en ook de toevoeging van muziek als ze zelf muziek maken. Derrick: Ja, vind ik leuk. Vaak is het heel knap wat ze doen en soms zit er een leuke tekst bij en ehm, ja weetje, het is gewoon een leuk soort van vermaak. Het is alleen jammer dat je ja, ik vind het moeilijk om naar zo’n voorstelling te gaan, omdat je kaartjes ver van te voren moet reserveren. Bioscoop is ook leuk, maar daar kan je dus lastminute, nou we gaan vanavond naar de film, nou ok. Er zijn nu films, dan kan het nog wel eens moeilijk zijn, maar het lukt altijd, lukt het wel en dat heb je bij dit soort dingen niet. Dus dat maakt het voor mij wat, hetgeen wat ik 14
niet naar ga of niet naar toe kan gaan. Zeker omdat ik met het verhaal zit, dat ik niet zo ver van tevoren vooruit kan kijken van oh, dat weekend ben ik wel vrij. Denize: Dus eigenlijk is op dit moment de drempel om niet naar poppodia te gaan is voor jou het indelen van je tijd, omdat je dus werkt? Derrick: Ja Denize: ook al zou je het wel graag willen. Derrick: Ja, het zijn geen dingen waar ik vrij voor kan krijgen, dus als ik vrij heb en ze plannen wat in, dan houdt het op. Denize: Ja. Derrick: Als je en trouwerij hebt, dan zeg je ik heb een trouwerij en dan gaan ze wat voor je regelen, maar dat geldt niet voor dit soort dingen natuurlijk. Dat zou helemaal van de gekke zijn als dat zou gebeuren. Denize: Ja. Je zei ook dat je in tenue naar Soldaat van Oranje bent gegaan. Derrick: Ja. Denize: kan je wat meer over deze voorstelling vertellen? Hoe je dat hebt ervaren? Derrick: Ja, het was, het was natuurlijk een soort, een soort, een stukje geschiedenis en ehm, ja ik was niet erg bekend met het verhaal, want ik geloof dat eerder ook al een musical van is geweest lang geleden, dus ik ging er een beetje blanco heen en eh, het was gewoon heel mooi, omdat het eh, ja, er werd echt gebruik gemaakt van het podium, het was allemaal heel groots opgezet en het was in de hangar. In de geloof, ik geloof dat het vlak bij Eindhoven was. Denize: Ja Derrick: Dus aan het einde van de voorstelling ging de hangar weer open en er kwamen allemaal vliegtuigen aanrijden, die zo de hangar inging. Je voelde allemaal kou. Dat was allemaal extra beleving, dat was heel erg mooi. Ja, ik vond het hele leuke musical, met ook veel eh, ook met muziek erin en eh, ja veel elementen weet je. Echt water en eh, en net of ze echt aan het schieten waren en er kwam een motor voorbij rijden en eh, dat soort dingen. Denize: Stukje realisme? Derrick: Ja, ja, je kon je heel goed inbeelden hoe dat speelde en eh, ja en het onderduiken van eh, van de Joden daar en ehm, ja je krijgt er allemaal wat meer beeld bij. Er zijn ook al wel dingen die het interessant, kijk voor de studie is het natuurlijk interessant en eh, de 15
geschiedenis, we zijn ook op Battle tour geweest. Iedereen moest ook twee presentaties voorbereiden. Dan heb je het ook over verschillende landen en verschillende culturen. Er waren bijvoorbeeld 300, nee 3000 Duitse studenten die ervoor hebben gekozen om de geallieerden te gaan aanvallen en die daar gewoon ongetraind eh, ja, ter strijde gingen en dus helemaal kapot werden geschoten. En dat zijn dingen, daar sta je nu helemaal niet bij stil, dat kan je je helemaal niet voorstellen dat het er zo aan toe ging tijdens de oorlog. Ja, maar dat is denk ik ook wat we steeds nu meekrijgen in de opleiding, de cultuur en de verschillen dat de Chinezen heel anders over de dingen denken dan wij bijvoorbeeld doen of de Noord-Koreanen. Dat ze geloof willen uitdragen, dat ze willen dat iedereen hetzelfde geloof heeft, ja, dat is wel iets ons nu nog niet erg bij is gebracht, dus ook in die gedachtes van de andere landen kunnen kijken waar bepaalde keuzes worden genomen. Maar goed, nu val ik weer terug op dat stukje defensie. Denize: Nou, dat geeft niet. Derrick: Maar goed, nou eh, we waren dus naar Soldaat van Oranje geweest. Ik ben ook naar de musical van Jozef geweest. Dat was dan eh, toevallig was dat hier, in Utrecht, bij het Beatrix Theater. Denize: Oh ja. Derrick: En ehm, ja, dat was ook wel leuk. Veel muziek. Ik zou eigenlijk niet meer helemaal weten waar het over ging, maar, ehm, ja ik weet dat het heel erg leuk was. Dat het ehm, Denize: Voor jou is muziek heel erg belangrijk he? Derrick: Ja, maar eh, ja, het is, het is gewoon eh, ja elke keer valt me dat weer op, terwijl ik me er niet zo veel van voorstelde. Bij Soldaat van Oranje dacht ik, nou, ik zie het wel, leuk toneelstukje gaan kijken , maar zo’n musical is echt wel eh, is echt wel meer dan dat. Het is gewoon de hele beleving. Daar doen ze ook wel alles aan. Denize: Alles in de zin van in het realistischer te maken? Derrick: Om het realistisch te maken en eh, ja, je te amuseren. Denize: Hoe, ik weet toevallig dat eh, Soldaat van Oranje, had een draaiend podium he? Derrick: Ja, dat klopt ja. Denize: Hoe heb je dat ervaren? Het was natuurlijk iets nieuws Derrick: Dat is iets nieuws. Dat is leuk. Daarom ook was het dat ze eh, vaak zie je dat ze tijdens musicals alles op en afbouwen
16
Denize: Ja. Derrick: En nu konden ze gewoon het podium draaien, de podia Denize: Ja. Derrick: En eh, dan begon eh, de nieuwe voorstelling zeg maar, en dan schoof het weer door. Kreeg je stukje van diapresentatie, van de beamer te zien, stukje tekst en dan zag je de motor even rondrijden en dan kwam je weer in een nieuw scene. Bij het strand bijvoorbeeld of het woonhuis. Denize: Het was een lopend verhaal, continue. Derrick: Ja Denize: Achter elkaar door Derrick: Het ging maar door, terwijl normaal moet je even, is het even donker. Dan moeten ze natuurlijk even alles klaarzetten. Denize: Ja Derrick: Dan trekken ze een gordijn ergens open en dan gaat het weer verder, dus eh, ja. Denize: Is dat een voordeel voor jou? Is het een voordeel? Derrick: Ehm, nou, ik vond het leuk, maar dat wil niet zeggen dat ik het bij Jozef niet leuk vond omdat het daar ander eh, anders aan toe ging. Het was een hele leuke musical eh. Denize: En wat vond je zo leuk aan Jozef, behalve dat er veel muziek? Derrick: Ja, de muziek, ja, het is twee of drie jaar geleden, ik denk twee jaar geleden of zo dat ik daar was. Ik zit even na te denken. Denize: neem je tijd. Derrick: Ik weet dus dat ik daar geweest ben. Ja, het was ook, het was weer beleving, het was weer wat anders dan naar de film of eh, of naar een eh, feest. Denize: Gewoon iets anders? Derrick: De kaartjes zijn natuurlijk wel prijzig, maar dat vind ik het wel waard als ik zie wat ik krijg. Ik doe liever dat dan dat ik naar De Toppers ga of zo? Denize: Ja? De Toppers trekt je niet? 17
Derrick: Ja, misschien is het wel gezellig, maar ik vind het altijd zo’n ordinaire bende met mensen Denize: Vertel. Derrick: Ja, ik ben er wel een keer geweest met vrienden en ja, dat is natuurlijk best wel leuk en de liedjes kun je allemaal meezingen, maar eh, dan ik heb ook wel gehad. Denize: Maar De Toppers hebben natuurlijk alleen maar muziek, maar. Derrick: Ja, maar dan moet ik wel aardig wat gedronken hebben, wil het voor mij muziek worden. Denize: Ok. Derrick: Kijk, ik kan natuurlijk wel eens van genieten. Het is wel eens leuk natuurlijk, maar het is nu niet dat ik denk oh een kaartje is zestig euro, oh ik ga even een kaartje voor De Toppers kopen. Dan ga ik liever naar een ander Dance feest of naar een strandfeest, Sneakers of Rockit. Of misschien is Sensation, ik weet niet of dat nog is, maar, Denize: Sensation White Derrick: Ja of Denize: Sensation Black Derrick: Ja, Black hoeft niet meer van mij. Dat is wat harder. Denize: ja, volgens mij ook. Derrick: Maar vorig jaar was ik op Rockit Open Air en het jaar daarvoor was ik op Rockit en ehm, gisteren was natuurlijk River Dance. Dat was in Amsterdam. Daar was ik niet bij, maar daar waren wel vrienden van mij, maar dat was ook een optie geweest. Dat is ook lekker makkelijk vanaf huis. Denize: En de Dance feesten, hoe ervaar je zoiets? Derrick: Nou, je ziet wel dat verschillende dingen terugkomen. Je hebt natuurlijk altijd de strandfeesten, maar hier heb je veel meer buitenfeesten, veel meer verschillende soorten stages, je hebt verschillende dj’s. Bij Rockit vond ik het, nee vorig jaar was het wat eh, waren er wat, te veel podia. Te verschillende stijlen. Je moest eigenlijk kiezen, maar het goede was wel dat het overal leuk was. Denize: Overaanbod. 18
Derrick: Maar ik vond het te veel, het hoeft, het hoeft niet zo, doe dan gewoon drie grote stands en eh, ja verder is het natuurlijk allemaal goed geregeld weetje, alles er omheen, catering en eh, dat soort eh, ellende. Maar dat vond ik een beetje overaanbod. Denize: Je mist die intimiteit was dat het? Derrick: Nou, het was natuurlijk een heel groot feest, met heel veel mensen. Ja, je hebt ook allerlei soorten mensen rondlopen, dat maakt het op zich ook wel prima. Ik bedoel eh, het is hartstikke gezellig. Iedereen komt om te feesten en dat merk je. Je hebt verder nergens last van, van niemand of wat dan ook. En er komt natuurlijk ja, naja, ook een bepaald soort publiek op af, maar in het algemeen is het best wel breed. En ehm, ja, toch vind ik die buitenfeesten, dat vind ik gewoon leuk. Zeker als het lekker weer is, weetje, dan is het benauwde niet. Als er gerookt wordt dan heb je er geen last van eh, dus als de muziek te hard staat dan loop je een stukje weg en dan ga je verderop staan, want soms heb je wel, ja iedereen wil harder, harder, maar soms staat het echt overdreven hard. Denize: En doe je dat dan met vrienden? Derrick: Ja. Denize: De Dancefeesten? Derrick: Ja, ja, daar ga ik wel met vrienden naar toe en eh, ja het, naja, Rockit is dan vaak in de zomervakantie, dan weet ik dat ik wel vrij ben, dus dat is het voordeel. En vaak voor strandfeesten, ja dan kan je aan de deur nog kaartje komen of je kan ehm, Denize: Je gaat wel weer aankomend jaar naar Rockit Open Air? Derrick: Dat is wel de bedoeling ja. Denize: Ok Derrick: Maar ik ben op vakantie dus ehm. Denize: Oh Derrick: Ja, dus dat gaat niet lukken. Denize: Ok, maar het dus niet ehm, het zal je niet weerhouden om dat er teveel podia zijn, het zou je niet weerhouden om weer heen te gaan dus? Derrick: Nee, het is wel het voordeel dat het eh, ja, dat volgens mij waren de kaartjes voor Rockit niet zo heel duur. Goedkoper dan voor Dancevally. En ehm, Nee, ik zou er wel weer heen gaan want, vorige keer was het ook leuk, maar het was alleen wel wat mij betreft een 19
overaanbod. Dat hoeft niet. En dan moet ik ook wel zeggen dat de drank en het eten dat het wel echt duur is op zo’n feest weetje, dat je vier euro voor een hamburger moet betalen dat eh, dat vind ik ja, dat vind ik wel heel veel geld en iedereen koopt het wel omdat ze wat willen eten, maar dat Denize: maar jij doet het ook? Derrick: ja, je koopt het wel, ja tuurlijk. Denize: En je gaat er ook, dat is ook geen reden voor jou als ik het goed begrijp, om er niet heen te gaan? Derrick: Nee, het is niet van je eet een broodje minder, dan heb dan ook zoiets van ja. Ik heb nu een feestje en dan ga ik gewoon lekker met m’n vrienden lekker stappen en gezellig, maar ja weetje, toen we in Noorwegen waren, hebben we ook, toen was een biertje ook tien euro. Maar ja, dan ga je dan geen bier drinken. Dan drink je natuurlijk niet zo veel, dan drink je wat minder maar, dat je het toch nog even gezellig maakt. Denize: Dankjewel Derrick. Ik ehm, ik heb nog een eh, ik heb nog iets hier. Derrick: Ok. Denize: Ik heb een afbeelding en die wil ik je graag laten zien. Derrick: Ik ben benieuwd. Denize: Kijk. Het gaat om deze afbeelding. In het midden. Derrick: Ja. Denize: Dus dit. Derrick: Ja. Denize: En nu wil ik je vragen wat je ziet en wat voor gevoel je daar bij krijgt Derrick: Ik zie een podium met artiesten erop. Ik dat het heel gezellig is. Ik denk enthousiasme, ze steken hun handen omhoog. Ja, het ziet er gezellig uit. Met muziek. Denize: Met muziek Denize: Ja, he gevoel is eh, gezelligheid. Ik denk als ik daar had tussen gestaan, dat het best wel gezellig had gezijn. Ik weet niet wat voor muziek dit is, maar Denize: En de achtergrond 20
Ja, allemaal koffers he, het lijken wel platenkoffers of Cd-hoesjes. Denize: Hoe komt het op je over? Derrick: Ja, ik denk als je die muur niet overdreven roze had gemaakt of had, misschien dat jij het rood vindt, dat het dan eh, veel drukker was geweest. Dat je dan al die dingen hebt van als die koffers en nu is toch wel die hoofdtint roze of rood zeg maar en eh, ja, het is gewoon eh gezellig. Ik weet ook niet of het eh, volgens mij is het niet eh. Ik zie volgens mij Marco Borsato en verschillende artiesten, dus ik denk wel dat het een soort evenement is waar verschillende bandjes optreden of misschien is het wel een eh, ja hoe noem je dat? Een studio. Een theater zeg maar. Denize: En als je naar het podium kijkt? Derrick: Ja, die beamer mag van mij wel weg. Die piano is wel grappig. Het zal ook wel bij de band passen dank ik met zo’n chromen motief erop. Denize: Waarom mag de beamer weg? Derrick: Ja, ja, het is natuurlijk, nu staat er beeld. Ik weet niet wat het doet als er video is, maar het is eh, ja, het is wit. Het past niet bij de kleur van de achtergrond. Ik zal niet weten wat er te zien is. Denize: Ok. Derrick: Op dit moment, misschien als het beweegt als het meer waarde heeft hoor, maar het is gewoon een statisch iets. Denize: Ok. Derrick: Dus iedereen kijkt toch naar die artiest, dus wat zou je op die beamer willen zien? Denize: Het is overbodig? Derrick: Dat denk ik ja. Ja, het is, dan zou je daar misschien, ja. Bij de Toppers eh, heb je dat je kan meezingen, dan staar daar de teksten onder, maar ik denk niet dat dat bij jun het geval is, dus, ja. Kijk, je merkt toch dat er interactie is tussen de artiest en het publiek doordat die met hun handen omhoog staan, dus ik denk dat ze meer op de artiest gefocust zijn dan op die beamer. Tuurlijk kijken zij daar even naar, maar als daar niks spectaculairs gebeurt, ja. Denize: Of afleid, inderdaad wat je net zei. Derrick: ja, ik denk dat de artiesten, die willen toch de aandacht. Dan ga je, kijk je achtergrond dat roze, dat is prima, want dat is even als beeld, maar die beamer als daar continue 21
verschillende beelden op komen dan ga je volgens mij daar de aandacht of focussen, terwijl volgens mij de aandacht naar die band moet. Dus ik, ja misschien. Misschien hebben ze daar een hele mooie gedachte over hoor, wat ze daar willen laten zien, maar voor de rest zou ik het niet weten. Denize: Heb je ook een mening over de belichting of over de grootte van het podium ten opzichte van het publiek? Derrick: Ja, het podium is niet zo groot, maar dus, ik denk ook niet een heel groot evenement of zo. Ik denk dat het gewoon, wat ik zei, een theater is of een zaaltje, wel een aardig zaaltje, maar. Iedereen staat, maar het kan ook voorkomen dat iedereen zit natuurlijk. Dus dat is eh, ja, leuk. Weet je wie die band is of niet? Denize: Ehm, dat is me even ontschoten. Derrick: Ok, het gaat dus meer om het. Denize: Ja, het gaat, dat wil ik je zo vertellen, ja. Derrick: Ja, ok. Nou goed. Ja verder ehm, kijk, je ziet een rij met mensen op de voorgrond. Het zullen er vast meer zijn. Jongens en meisjes. Het is een wat jongere doelgroep denk ik als ik het zo zie. En eh, ja, en of ze Engels, Duits of Nederlands zingen, dat kan ik niet zien. Denize: En de belichting. Heb je daar een mening over? Derrick: Nou, ik vind het, ja, het er ziet er zo wel sfeervol uit, gezellig, maar misschien ja, ze kunnen misschien de achtergrond in een keer aanpassen door er blauwe lichten op te zetten. Dat past misschien wel ook weer bij een ander nummer. Maar ik vind die achtergrond wel erg leuk. Niet dat mensen daar de hele tijd naar gaan staren of zo, maar het is gewoon eh, ja, het is in elk geval niet kaal. Er is wat te zien. Denize: Dankjewel. Derrick: Alsjeblieft. Denize: Ik zal het vertellen. Derrick: Ja Denize: Dit hier is poppodium P60, bij jou in Amstelveen. Derrick: Oh. Denize: Ja, waar wij eh, onderzoek voor doen. 22
Derrick: Ja Denize: En ik heb bedacht om iedere respondent deze foto voor te leggen Derrick: Ja Denize: En dan te kijken hoe iedereen individueel dus hier tegenaan kijkt en wat er goed is en wat er verbeterd kan worden. Derrick: Ok Denize: Wat jouw indruk ehm, hiervan is en als ik even heel snel goed kijk, ik heb meegeschreven Derrick: Ja Denize: Ik ga het natuurlijk later nog uitwerken. Over het algemeen vind jij het heel gezellig, maar die beamer is overbodig. Derrick: Ja, dat denk ik wel. Denize: Daar komt het eh, in een notendop bij jou op neer. Derrick: Ja. Denize: Ehm, wij doen dus onderzoek he, zoals ik al heb verteld over hoe zij social media in kunnen zetten. Daar hebben wij het nog niet over gehad. Wij hebben heel veel besproken. Dat is echt fantastisch. Derrick: Ja Denize: Maar alleen social media zou ik nog even met jou willen bespreken. Ehm, maak je daar gebruik van? Derrick: Ja, ik ehm, zit op Twitter en op eh, op Facebook en eh, ja Facebook is gewoon voor vrienden. Gewoon om wat foto’s te delen en eh, alles wat er aan reclame binnenkomt, dat gooi ik altijd meteen weg. Dus eh, filmpjes over een eh, zanger die hoef ik allemaal niet te zien. Daar reageer ik ook niet echt op. Op Twitter kijk ik altijd wat trending is, wat actueel is, gebeurtenissen in Nederland of op de wereld. Of ehm, ja als er, Nick en Simon uit elkaar gaan bijvoorbeeld, dan staat het als eerst op Twitter volgens mij en verder volgens ik ook alles wat er bij defensie binnenkomt, dan lees ik als ik weer iets gebeurd is. Vaak horen we het ook intern wel, maar nu eh, vaak horen we het ook wel intern, maar nu eh, zie je ook gewoon waar dat ook bepaalde missies, dat er piraten zijn opgepakt. Weetje, dat krijg je dan heel snel te horen, maar ook als je iets wilt weten. Dus als je iets gehoord hebt, maar je kan er niets over vinden op 23
internet, dan toets je dat in op Twitter en dan komt het meteen naar boven. Ik zie het ook vaak op tv he, van eh, dat je mee kan praten in een programma met die has tag eh, Life&Cooking draagt er …van, dat soort dingen. Ehm, ja ik gebruik het dus wel. Denize: Ok Derrick: Maar niet om mezelf, het is niet dat ik zelf dingen op Twitter aan het posten ben. Denize: En op Facebook? Derrick: Op Facebook wel. Van eh, ik ga nu dit doen. Maar het is ook maar sporadisch hoor, het is niet dat ik elke dag zeg wat ik aan het doen ben. Het is meer het feit van eh, ok, ik ga nu eh, ben een weekje weg of ik ga varen of ik ben aan het zeilen of als ik het leuk vond op een evenement. Dat is dat ik dan even een foto maak end at ik dat op internet zet en dat is ook wel leuk, want dan krijg je wel reacties van oh, ik ben er ook, terwijl je het niet van elkaar wist, dat is dan een voordeel. Denize: Ja Derrick: Maar Twitter gebruik ik eigenlijk alleen maar om informatie te verkrijgen, maar niet om zelf informatie op te zetten. Denize: Je zei dat reclame op Facebook, dat je dat meteen wegklikt. Daar ben je niet van gediend. Derrick: Nee, ook als mensen er bepaalde filmpjes opzetten, je krijgt het nu steeds meer op Facebook, ja het wordt een soort een spam, zo zie ik dat zeg maar. Zoals je het ook in je email had vroeger, nog steeds maar minder. Dat krijg je nu ook op Facebook. Als je ergens op klikt, dat je er meteen op geabonneerd, geabonneerd bent, dat soort ellende. Naja, dat hoef ik allemaal niet eh, dat vind ik verveend. Dat vinden veel mensen natuurlijk vervelend, maar dat sluipt er langzaam in, dat eh, dat zijn wel nadelen en met dit eh, ja, heb ik dat nog niet zo ervaren met spam. Als bijvoorbeeld iets niet werk, als bijvoorbeeld dat sta voor je thuis, ligt je internet eruit en je zoekt op je telefoon op eh, KPN storing, bijwijzen van of Ziggo storing of eh, UPC storing of wat dan ook, dan krijg je meteen het bericht van eh, het werkt hier ook niet en daar ook niet. Dus dan weet je ook eh, van het ziet niet bij mij de fout. Het is een algemene storing en dan heeft bijvoorbeeld UPC daar ook op gereplyd van we zijn er van bezig Denize: Dus informatievergaring Derrick: Ja en dat is ook in het voordeel van hun en dan zie je ook dat het gebruikt wordt. Dat is voor hun ook een soort reclame. Als Vodafone eruit ligt, dan reageert KPN erop. Denize: Ja 24
Derrick: Dat eh, dat zie je gebeuren. Denize: Derrick, ik zou eh, heel graag willen afsluiten met een vraag Derrick: Ja Denize: Aan jou Derrick: Ja Denize: Eh, je weet natuurlijk nu dat wij een onderzoek doen naar hoe P60 het beste social media in kan zetten om de band met hun publiek te versterken. Dus die mensen die op de foto staan Derrick: Ja Denize: Stel nou, jij gaat het advies geven en je mag er gewoon over nadenken. Derrick: Ja, wat ik zou doen, wat me meteen al te binnen schiet Denize: Ja Derrick: Misschien is het fout dat weet ik niet, is ehm, bekend maken onder welke has tag zij actief zijn op Twitter of welke Facebook pagina. Dat dat geleid kan worden of als evenement zijn dat mensen dat weten als dat binnenkomt. Ze weten ook, nou vanavond treden die en die op en dat ze ook op die manier actief zijn op Twitter. Dat ze bijvoorbeeld elke dag een berichtje plaatsen met ok, nou morgen, volgens week, hebben we deze en deze artiesten. Meer informatie, klik hier. Misschien dat ze dat al doen, daar heb ik geen idee van. Ehm, ja, verder hoe je dat eh, hoe je dat naar buiten brengt, ja dat, daar heb ik niet echt een beeld van, daar ben ik niet echt in thuis. Ja, mond op mond reclame is natuurlijk heel goed. Dus je moet het sowieso op de locatie zelf bekend maken, dus waar de optredens gegeven worden, dan denk ik langzaam erin en ook met Facebook, als ze een Facebook pagina hebben, ja dan moet je dat interessant maken. Dat doe je regelmatig door met updates te komen dat mensen regelmatig erop terugkijken Denize: En hoe zou je ervoor willen zorgen dat mensen ook daadwerkelijk een bezoek afleggen? Dus niet alleen dat ze er van weten, van ok, ik weet dat P60 bestaat en ik weet nu wat het is, ik vind het leuk, maar door middel van social media hoe gebruik je dat dan in jouw ogen het beste, om ook echt daarmee te zorgen dat dat publiek komt naar P60 komt? Derrick: Ehm, mensen moeten natuurlijk kunnen weten dat, het is prettig als ze weten wat ze kunnen verachten, als ze ergens voor betalen. Ik eh, vaak treden er natuurlijk ook nieuwe artiesten op, kleinere artiesten en als mensen er niet echt bekend mee zijn, dan gaan ze er ook 25
niet naar toe. Dat is het gevolg. Dat is misschien iets van P60 zelf, maar dat is ook iets van de band of of de cabaretier die daar optreedt. Die moet ook naamsbekendheid creëren en ik denk ik als iedereen weet dat Najib Amhali daar optreedt, dan ja, dan zal het wel vol zitten. Snap je? Maar als Denize: Ja Derrick: Maar als het een nieuwe artiest is, dan is dat lastig en dan ja, misschien dat ze het kunnen promoten met filmpjes over de artiest of over de cabaretier, maar ja, dat moet je ook via via doen en ja, dat ik ben er niet echt in thuis. Denize: Nou? Derrick: Ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken Denize: Je hebt toch wel hele interessante informatie gegeven hoor Derrick. Derrick: Ok Denize: Ja, vind ik wel Derrick: Mooi Denize: Ik bedoel naamsbekendheid door informatieverstrekking door middel van film en beeld en geluid, vind ik een hele interessante. Derrick: Nou mooi, goed om te horen. Denize: Ja, ja zeker. Ik ehm, ik zou je heel erg graag willen bedanken voor het advies en trouwens voor het hele interview en dat je de moeite hebt genomen om vanaf ehm, even kijken, het is nu weekend he, Amstelveen zit je dan? Derrick: Ja. Denize: Vanaf Amstelveen hier heen te komen, vanaf Den Helder heb ik wel een heel schuldig gevoel. Derrick: Nou, nee, ik kom uit Amstelveen Denize: Ja Derrick: En dat komt goed uit, want ik ga vanavond bij mijn goed vrienden eten. Denize: Ja
26
Derrick: Dus, eh Denize: Hier in de buurt? Derrick: Ja, hier ook in Utrecht toevallig Denize: Oh, ok. Derrick: Ja. Denize: Dat heb je mooi kunnen combineren Derrick: Ja, ik heb het zo gepland, dus eh Denize: Ok. Derrick: Dus ik ga straks zometeen door. Het is lekker, het is lekker weer. Denize: Ja, zeker Derrick: Dus, dat komt goed uit Denize: Nou dan ga ik nu het interview afronden, dan kunnen we nog heel eventjes over hebben. Eh, bedankt. Derrick: Heel graag gedaan Denize: En wat ik leuk zal vinden, is als het afgerond, dat ik jou even op de hoogte hou Derrick: Ja Denize: Hierover. Derrick: Ja, ik ben benieuwd hoe het allemaal uitpakt. Denize: Ja, ik ook. Derrick: Heel veel succes verder Denize: Dankjewel. Dankjewel.
27
