Rondreis door South Africa, november/december 2003. DEEL III Woensdag. 26 november 2003. Lekker geslapen in het purple house, na het ontbijt vertrekken we om 7,45 A.M. want Douw houdt van de nodige discipline. “Ons moet goed luister naar ons gids.” We hebben een reis van 450 km voor de boeg in ons bussie, dat goed is voor korte afstanden doch niet echt comfortabel voor langere afstanden. Voor ons verwende westerlingen valt er niets te klagen als je goed om je heen kijkt. Bij de 2e stop (Wimpy) neem ik een kop koffie en zie ik later in de shop een stuk noga liggen. Dit doet me denken aan onze vaste rustplaats in Montelimar, tijdens onze rit door Frankrijk. Deze plaats ligt onder Lyon en was een vaste stopplaats om de nacht, met de caravan, door te brengen. Dus ik koop een stuk noga. Dit had ik beter niet kunnen doen want opeens zat een hoektand los, ik dacht dat ik droomde, helaas bleek het waar en ’s avonds brak de tand af. Dus deze reis laat een “diepe indruk” op me achter. Het valt weer op hoe rustig de wegen (nog) zijn en in Durban aangekomen bezoeken we eerst een lokaal shopping centrum. Wat opvalt, is dat er praktisch alleen gekleurde mensen rondlopen; ook erg veel Indiërs. Er is daar veel negotie uitgestald in veel shops. “Allemaal rotzooi” zou Douw zeggen (later vertelde hij dat hij dit deed om ons te beschermen). Even lekker rondgeneusd en toen weer verder naar het centrum van stad, gelegen aan het strand van de Indische oceaan. We vallen hier echt op als bleekscheten, tussen al die fraai gekleurde mensen. Ca. 90 % van de inwoners is hier gekleurd. Het is heerlijk warm en omdat de schoolvakanties beginnen krioelt het van de schoolkinderen, netjes in uniform, aan het strand. Er zijn diverse zwambaden op de
-1-
promenade en een aantal kinderen bevindt zich in het water van de oceaan. Dit kan alleen op afgeschermde gebieden omdat er veel haaiensoorten rondzwemmen in de oceanen rond S.A. Dus voorzichtigheid is geboden hier. Het is opvallend dat er niemand op het strand ligt te zonnen, dit is immers alleen voor ons bleekscheten. De lokale bevolking is al lekker koffiebruin. Ik heb nog van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog 2 videotapejes te kopen, er is veel te zien wat vastgelegd moet worden om er later nog eens van te kunnen genieten. Na de lunch, lekker op een terrasje, rijden we de stad weer uit en we komen voor de eerste keer in een file terecht. Waar had ik dit ook alweer eerden gezien? We zitten nu duidelijk in een heel ander gebied, dit lijkt meer op Afrika dan in het begin van de reis en de omgeving veranderd steeds. Het landschap blijft bergachtig met lang gerekte bergketens. Ook de vegetatie verandert steeds en we zijn op weg naar de “Ezelwini Game lodge, in Hluhluwe”. Na onderweg nog enkele keren gerust te hebben komen we daar om ca 6.00 uur P.M. aan. Die Douw weet het goed te doseren, zo te zien heeft hij dit (veel) vaker gedaan. Goed mens, ik zal daar later nog op terugkomen. Net voor de aankomst is mijn hoektand afgebroken en ik heb weer een deel van mijn stoffelijk omhulsel afgelegd.
De lodge ligt echt midden in de busch busch op privé terrein en het terrein is omheind. Er lopen meerdere soorten wilde dieren rond, geen roofdieren. Het is bloedheet en inmiddels zijn we begonnen met het slikken van de malaria pillen. De huisjes zijn klein en warm echter wel schoon en zijn voor lokale begrippen erg luxe onderkomens. Er is weer een lokaal restaurant, we eten onder een open veranda en de lokale mensen bereiden het eten. De eerste avond staat weer braaivlees op het menu, dat bereid wordt op een grote barbecue. Er is weer een persoon aanwezig die dit
-2-
vaker gedaan heeft. Het drinken moeten we zelf pakken en het ver bruik wordt genoteerd door de nodige streepjes te zetten. Ook worden er ’s avonds enkele boomstammen aangestoken als kampvuur. Opvallend dat dit hier allemaal kan en mag, maar wel knus en gezellig en het houdt de insecten weg. In het restaurant staat een opgezette luipaard, wat een schitterend dier. Het is donker en ik probeer enkele tijdopnames te maken op mijn statief. Later zal ik dit dier nog levend in de vrije natuur mogen aanschouwen. Wat een stroomlijn, wat een kracht, souplesse en snelheid heeft dit dier. Menig vrouw zou zijn vacht benijden. Geen discussie, dit mooie vel dient om het krachtige lijf van dit prachtige dier te blijven.
De Zuid Afrikaanse wijn smaakt goed in een exotische ambiance en maakt de ogen zwaar, het is bedtijd. Morgen begeven we ons te midden van enkele species roofdieren. Ze hebben een voorkeur voor mensen die wijn gedronken hebben. Nog even mijn verslag bijwerken, je weet maar nooit.
-3-
Donderdag, 27 november 2003. De volgende morgen vertrekken we om 7.45 uur naar het Greater St.Lucia Wetland park om daar een boottocht te gaan maken. Dit is een waar waterparadijs en bestaat uit gescheiden natuurreservaten en staatsbossen. Het gebied beslaat uit een gigantisch merengebied en verschillende rivieren komen uit in de meren die gezamenlijk Lake Lucia worden genoemd. We zien nijlpaarden en krokodillen, arenden, massa’s gele nestwevers, ooivaars etc. etc. Nijlpaarden blijken erg gevaarlijk te zijn en meer mensen te verwonden en te doden dan enig ander roofdier. Na de boottocht is er gelegenheid om St Lucia te bezichtigen, de volgende week (begin december!) begint het vakantiehoogseizoen. Er is een goede Internet gelegenheid aanwezig, met meerder PC’s en vooral beschikt men over een goede verbinding. Ook is er een zeer charmante dame ter ondersteuning aanwezig en omdat het enige tijd duurt voordat ik contact krijg hoef ik pas te betalen vanaf het moment dat ik online ben. Ben dus langer gebleven en heb de nodige complimenten (welgemeend) uitgedeeld.
We rijden verder met ons bussie op weg naar een zoeloekraal. Hier moeten we eerst begroetingen doen in de lokale zoeloetaal voordat we naar binnen mogen. Zodra dat gelukt is mogen we naar binnen. De talenkennis weer verder opgebouwd. We zien het leven in een erg natuurlijke en evenwichtige omgeving. Jonge vrouwen open en bloot, en weer vraag ik me af wie er gek is en wie er zo “volkomen” mogelijk leeft. Hier leeft de mens in een éénheid met zijn natuurlijke omgeving, en in een directe relatie met hen die overgegaan zijn. Er is een duidelijke rangorde voor oude en wijze mensen en RESPECT wordt hier met hoofdletters geschre-
-4-
ven en beleefd. De geesten van overleden ouders leven nadrukkelijk voort onder deze natuurlijke stammen, Er loopt een dikke rode lijn door alle religies. De mensen zien er goed verzorgd en gezond uit en stralen rust en venwicht uit. We zien hoe de mensen leven en hoe ze hun eigen producten maken en onderhouden. Na de rondleiding worden divere dansen opgevoerd begeleid door drummen en gezang van de dorpsbewoners. Ook is er gelegenheid om het eigen gebrouwen bier te proeven, echter geef mij maar een witbiertje. Het ligt er maar aan wat je gewend bent. Na de uitvoering lopen we door de “eigen” winkel en er liggen leuke producten die helaas niet in mijn bagage passen. Ik zal dus nog eens terug moeten en dat lijkt me geen straf. Je krijgt toch een inzicht in lokale zeden en gebruiken en deze zijn “nogal” anders dan in onze regionen. Veel gefilmd en gefotografeerd en hier proef ik de puurheid van het leven. Geen aangeklede en egocentrische wezens doch mensen die leven in eenheid met de natuur en met een sterke band naar een leven na het aardse bestaan.
Foto’s genomen in het Zoeloe dorp, geen gestreste gezichten te zien.
-5-
De dansers gereed voor de show.
We rijden terug naar de lodge en genieten van een borreltje en het, lokaal bereide diner. We gaan vroeg naar bed. Morgen moeten we al om 04.30 uur opstaan omdat we een gamedrive, in terreinvoertuigen, in het “Hluhluwe Umfolozi” wildpark gaan maken.
-6-
Vroeg opstaan is nodig want dan zijn de dieren nog niet loom van de warmte. Dit is het enige park in Natal waar je de “big five” kunt zien. Deze gamedrive is niet in de reissom inbegrepen en kost R 685.De eigenaar van de lodge, annex ananasboer, heeft nog uitleg gegeven over de verbouw van ananas. In dit gebied zie je hoofdzakelijk ananasplantages, met export o.a. naar Europa per luchtvracht. Ook hebben we de verbouw van suikerriet gezien en interessant is dat dit product alleen handmatig mag worden verbouwd (eis van de vakbonden en dient als werkgelegenheidsvoorziening). Eerst worden de akkers in brand gestoken en vervolgens geoogst. Ook zullen we nog uitgebreide plantages met houtteelt zien, die vervolgens weer gekapt worden waarna weer nieuwe aanplant volgt, Dus steeds wisselende landschappen met weer specifieke landbouw of veeteelt. Dit land heeft veel te bieden en er is nog voldoende ruimte en frisse lucht.
-7-
Vrijdag 28 november 2003. Ik wilde al een uur eerder opstaan en heb per saldo weinig geslapen. We vertrekken richting Hluhluwe alwaar we om 06.00 uur verwacht worden in het park. De 2 landrovers staan al te wachten en ik vind een plek naast de chauffeur. We vertrek ken en rijden het park binnen. Al direct zien we een olifant, een neushoorn, giraffen, buffels, diverse antilopensoorten en veel vogels. Het ontbijt gebruiken we in het park op een picknickplaats, lekker midden in de vrije natuur. Er rijden veel wagens door het park en de dieren blijken daar volkomen aan gewend te zijn. We zien geen leeuwen of ander roofkatten, zij houden zich gedekt en alleen printen van hun poten zijn getuigen van hun aanwezigheid. Toch is het een ervaring de dieren te zien in hun natuurlijke habitat, dit is toch altijd nog beter dan een dierentuin. Ook de begroeiing, met wild gevormde bomen, is erg mooi. Na een paar uur rond gereden te hebben stappen we weer in onze comfortabele bus en zetten we de reis voort richting Swaziland na eerst gestopt te zijn voor een drankje.
-8-
Een attente chauffeur komt een tape, van mijn filmcamera nabrengen, deze was in de jeep blijven liggen. Thanks. Het blijft constant opletten. We rijden door het land van de Zoeloe’s en bereiken de grenspost bij Lavumisa. Het is warm en we moeten allemaal uit de bus om eerst, te voet, door de S.A. douane te lopen en daarna lopen we verder naar de douane van Swaziland. We krijgen de nodige stempels in ons paspoort en we zijn nu “onderdanen” van Swaziland en we verliezen ons eigen staatsburgerschap! I’m feeling like a real Swazi now, nog even iets bijkleuren. Het zuidelijk deel van Swaziland, waar we nu doorrijden, is dor en erg armmoedig en na korte tijd stoppen we bij een paar armmoedige hutten van een Swazifamilie.
Het blijkt dat Douw een dochter van dit gezin geadopteerd heeft en zij en haar zus zullen ons vergezellen gedurende ons verblijf in Swaziland. In een vorige baan had Douw, samen met een compagnon, een transportbedrijf en één van zijn chauffeurs kwam uit Swaziland en was Douw’s beste chauffeur. Als mens kon hij hem niet zo zeer waarderen omdat hij een scheve schaats reed. Omdat Douw om de paar weken in Swaziland komt heeft hij het gezin opgespoord en kwam hij erachter dat zijn chauffeur, en vader van een groot gezin, verongelukt was. Dus Douw treft een
-9-
weduwvrouw met een groot gezin, levend in diepe armoede, zonder inkomen. De oudste dochter werkt in Johanesburg en probeert te helpen. Het siert Douw dat hij een dochter adopteert en haar ondersteunt om een studie te kunnen volgen, Als je ziet hoe deze mensen leven en wonen dan is dat erg confronterend. De regering doet niets voor hen en ik zal hier later nog op terugkomen. Er lopen nog (veel) meer kinderen om de krotjes en die blijven achter. Lekkere spontane kinderen, breed lachend. Nu een ander toeval; kolonel Khadaffi is op bezoek bij koning Mswati en rijdt langs deze familie. De stoet stopt en Khadaffi raakt op één of andere reden onder de indruk en biedt een huis aan, door hem te betalen. Dit huis hebben we gezien en is in aanbouw. Is dit Goddelijke manipulatie? Als je waarneemt en besef t hoe deze mensen leven dan krijg ik diep respect. Het is raar en onrechtvaardig verdeeld op deze planeet. Ik hoor mensen zeggen: “We kunnen toch niets doen”. Echter vele handen kunnen wel degelijk helpen. Goed twee meiden (14 en 16 jaar), netjes gekleed (betaald door Douw) stappen in de bus en rijden mee naar het Nisela Guest house in Nsoko. We rijden verder naar de lodge en Douw vertelt het verhaal over de verkeerslichten; n.l. de loslopende koeien. Deze dieren die zo de weg oversteken en vooral ’s avonds in het - 10 -
donker is het erg oppassen. Er is nergens afrastering aanwezig. We overnachten op één van de bezittingen van een blanke boer. Er is een prachtige tuin met schitterende groeiende en bloeiende planten en bomen. De Yacaranda, Flamboyant, Bougainvillea in diverse pastelkleuren en andere exotische soorten die ik nog nooit gezien heb. Het is een genot om een dergelijke tuin te bewonderen. Het hoofdverblijf is ingericht als hotel, met uitzicht over de mooie tuin. ‘s Avonds rijden we naar een andere schitterend aangelegde accommodatie voor het diner en ontvangst van de lokale bevolking. Opletten geblazen voor de stoplichten, gelukkig staat op groen. Tijdens een aperitief komen lokale bewoners een muzikale begroeting brengen, mooi, warm, spontaan en natuurlijk. De Swazi bevolking is mooi gebouwd en soms opvallend lang en ze hebben een mooie tint. De boer houdt hier ook roofdieren en heeft zijn vermogen goed aangewend en gespreid. Na de borrel is het diner, weer ander een grote overdekte veranda, open en bloot. We hebben onder ander wildvlees (imp ala) op het menu staan. Goed ver zorgd en vervolgens rijden we weer terug naar ons eigen “hotel” en gelukkig staan alle verkeerslichten weer op groen. Tijd om mijn verslag weer bij te werken en toevallig heb ik nog een fles rode S.A. wijn staan, ja wat doe je dan. Ik begin te schrijven, wat hebben we vandaag beleefd?
- 11 -
Zaterdag, 29 november. Vandaag zijn we door Swaziland gereden, dit was niet echt een succes. Het weer was totaal omgeslagen. Het regende en het was zelfs fris, gelukkig had ik een lange broek aangetrokken met een trui en een regenjack meegenomen. De eerste stop in Manzini, een provincie stad, (administratief centrum) geeft een heel ander beeld. Er is veel negotie en er is zelfs een reëel winkelcentrum en de mensen zien er redelijk welvarend uit. http://www.gov.sz/
Swaziland wordt “bestuurd” door een “parlement” gekozen door koning Mswati III en het moge duidelijk zijn dat hij de absolute macht in handen heeft. Hij is (was) 32 jaar en heeft 8 vrouwen en hij is verloofd met 4 andere vrouwen (meisjes). Elk jaar, tijdens een manifestatie, “selecteert” hij een nieuwe bruid en dat kan een schoolmeisje zijn. Alle vrouwen hebben vervolgens recht op een eigen paleis en zijne majesteit heeft ook enkele paleizen voor zichzelf. Ja met zoveel vrouwen heb je rust nodig en het land moet ook nog bestuurd worden. In bijgaand krantenartikel las ik onlangs dat zijne majesteit ca 12 miljoen EURO nodig heeft om zijn paleizen te bouwen. We zijn ook in het museum geweest ter nagedachtenis aan zijne majesteit de vader koning. Deze koning had ca 70 vrouwen (in de krant stond 120) en ca 270 kinderen, ik weet niet of ze allemaal meegeteld zijn.
- 12 -
Een zodanig uitgebreide koninklijke familie heeft natuurlijk wel een consequentie en dat is dat alle leden toch een goede baan moeten hebben en dito onderkomen. Ik heb begrepen dat de lokale bevolking moet wijken uit het beste deel van Swaziland en moet verhuizen naar het arme zuiden. Het zal niet eenvoudig zijn een bevredigend welvaartniveau voor iedereen op te bouwen, Er is suikerriet en teelt van bomen en de inkomsten uit toerisme zijn marginaal. We hebben ook nog een kaarsenmakerij bezocht en een markt waar souvenirs verkocht worden. Het valt tegen en mogelijk door het natte en koude weer is de waarneming niet zonnig genoeg overgekomen. Na terugkomst, in de lodge, weer naar het restaurant gereden voor een drink en het diner. Morgen rijden we verder naar het beroemde Krugerpark, alwaar we een optionele safari geboekt hebben en twee keer zullen blijven overnachten, tussen het grote wild.
- 13 -
- 14 -
