De redactie: Secretariaat en correctoren: Sint-Jan Berchmanscollege Huistekenaars: Correctoren:

De redactie: Ans Gosselé (5A), Marieke Wils (6B), Bruno Van de Voorde (5A), Isaac Poels (5B), Eloi Duesberg (6B), Arnout Labeeuw (5F), Alexandre Maricot (4D), Maïté Van Vyve (4B), Michèle Jespers (4B), Pauline Bardet (4B), Lander Bosch (6B),Thomas Devenyns (6B), Amandine Maisin (6E), Rémy de Stexhe (5A), Aymeric Hermans (5A), Lancelot Lhoëst (6B), Oscar Van Ermengem (6E), Ismail Ad’Oul (5B), Laura Haleydt (5E), Manon De Sutter (5E),Vincent Schellekens (5A) en Heleen Keuleneer (hoofdredactrice-6B). Huistekenaars: Aymeric Hermans (5A), Lancelot Lhoëst (6B) en Oscar Van Ermengem (6E) Correctoren: Gerrit Liessens, Veerle Nackaerts en Eddy Van de Velde e-mail: [email protected]

Zeventiende jaargang nr. 47 – april 2011 Verschijnt in december, maart en juni Secretariaat en correctoren: Veerle Nackaerts, Moniek Goossens en Eddy Van de Velde

V.U.: Eddy Van de Velde, Sint-Jan Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brussel Tel.: 02 512 03 70 www.sint-jan-brussel.be Lay out en druk: Two by Two Letter en Beeld n.v.

Jezuïeten lanceren nieuwe gebedswebsite

Redactioneel Pasen… Deze tijd van het jaar linken wij spontaan aan het romantische beeld van luidende paasklokken, huppelde paashazen en al dan niet goed verstopte paaseieren. Maar niet alleen de kinderen in grootmoeders tuin zijn op zoek. Pasen is een moment om even stil te staan bij allerhande vragen en misschien ook wel om op zoek te gaan naar de passende antwoorden. Omdat dat speurwerk soms een heel karwei vormt, stond onze redactie u ook in deze editie graag bij. Van paardenbevallingen tot vallende stukken plafond, onze redactie zocht het voor u uit. Heeft u er bijvoorbeeld al eens bij stilgestaan waarom Valentijn reeds twee jaar op rij op een vrije dag valt? Of hoe een doorwinterde SJB’er na bijna zes jaar vol bloed, zweet en tranen stilaan begint terug te blikken op de voorbije schoolcarrière? De laatste tijd was onze school tevens een plek vol leven én drukte. Links en rechts heeft de opmerkzame leerling een glimp kunnen opvangen van de voorbereidingen voor het retoricatoneel, met op de achtergrond het grommende geluid van een kerk in restauratie. Bovendien hingen ons, leerlingen, de voorbije maanden niet alleen taken en lessen boven het hoofd, maar ook een paar schoenen. En dat mag u deze keer vrij letterlijk opnemen. Behalve die talrijke onderzoeken, houdt ook onze redactie wel van een spelletje en wat ontspanning. Behalve de 100 dagen en de swingende retoricafuif, bokste enkele van onze redactieleden voor u als kers op de taart een cluedo om je nagels op stuk te bijten, een reuzesudoku om je hoofd over te breken en misleidende raadseltjes in elkaar. Maar er zijn genoeg nieuwe ‘geesten’ om deze op te lossen. Talloze leerkrachten hebben de SJB-bevolking alweer doen aanzwellen en experts spreken nu al over een heuse SJBabyboom. Om u tot slot nog wat bijkomende houvast te bieden, werd in deze uitgave tevens aandacht besteed aan enkele vaste waarden. Zo deed de lagere cyclus opnieuw zijn duit in het zakje en bevat deze editie eveneens een terugblik op het verblijf van de Latijns-Amerikanen. Kortom, voor elk wat wils! Geniet van deze editie en de welverdiende vakantie die ons, leerlingen, toelacht. Aan iedereen een deugddoende vakantie gewenst vanwege de redactie! Heleen Keuleneer Hoofdredactrice

“www.gewijderuimte.org” staat online. Het is de Nederlandstalige versie van “Sacred Space”. Op deze internationale gebedswebsite van de Ierse jezuïeten wordt elke dag een ignatiaanse meditatie aangeboden. Vertrekpunt is steeds de evangelielezing van de dag. De website geeft concrete suggesties voor het gebed en begeleidt de bezoeker doorheen de verschillende etappes van de stille meditatie. De speciaal ontworpen software laat toe dat de surfer zelf bepaalt wanneer hij bidt, aan welk ritme, hoe lang … De meditatie kan gedaan worden voor het scherm, maar de aanwijzingen kunnen ook uitgeprint worden. De surfer kan in zijn eentje bidden of de meditatie kan met meerdere personen samen gedaan worden. Gedurende de vasten wordt bovendien een korte internetretraite aangeboden. “Gewijde Ruimte” is een initiatief van de Vlaamse jezuïeten. Een 10-tal mensen, jezuïeten en leken, werken eraan mee. Sacred Space, de moederwebsite, bestaat in 21 talen. Vorig jaar werden er meer dan honderd miljoen pagina’s gedownload.

Genius Quotes De rubriek ‘Krasse uitspraken’ in een nieuw kleedje? Kijk snel op blz. 5

Restauratie collegekerk eindelijk uit de startblokken Eindelijk is het zo ver. Na jarenlange rompslomp konden de restauratiewerken begin dit jaar aangevat worden. We kijken alvast uit naar het resultaat!

SJBabyboom? Sint-Jan boomt… Tal van kleine spruiten werden het afgelopen jaar geboren of zullen in de loop van het jaar geboren worden… Hier meer over weten? Blader dan snel door naar blz. 12.

In dit nummer: Bezinning 2

Honderd dagen

10

Personalia 2

Verhaal van de revolutie

11

Olympiades

2

Column 14

Verhaal 3

Jeugdzonden 15

Leerlingenraad

3

Valentijn 16

LKn confronterend

4

Filmforum

Genius Quotes

5

Meeleefdag 18

Muurklimmen 6

Spelletjes 20

St-Jan Flashback

Lagere cyclus

8-9

Kalender 9

17

22

Retoricatoneel 23

1

Sint-Jan in verval? Dat de school niet genoeg middelen heeft, weten we al lang. Maar dat de school zo weinig geld heeft dat ze de plafonds niet eens kan onderhouden, wisten weinigen. In 5A vielen stukken kalkplaaster recht op de tafels van lieve kindertjes (die op dat uur gelukkig thuis allemaal huiswerk aan het maken waren!). Er waren geen gewonden maar volgens getuigen werden er nieuwe barsten vastgesteld. De ellende is nog niet over... Bruno Vandevoorde, 5A (Cartoon: Vincent Schellekens, 5A)

Even tijd… Om te bezinnen!

Wiskunde Olympiade VWO eerste ronde: Aantal deelnemers:

31

Langzaamaan werd het warmer en de zon kwam steeds vroeger op en de vogeltjes floten vrolijker dan ooit te voren. Het was eindelijk lente, een tijd waarin de aarde tot leven komt. Hij kwam van school blijer gezind dan ooit te voren. “Mama,” zei hij, “ons zusje leeft! Ik heb het met mijn eigen ogen gezien, er komen bloempjes uit de aarde!” “Ja”, zei de moeder, “zusje leeft inderdaad”.

Gaan door naar de tweede ronde: Marin Boute (6B) Romain Carlier (6B) Benoit de Brabandère (6B) Vincent Deblauwe (6D) Boris Dehem (5D) Philippe Greiner (5D) Benjamin Lauwers (6B) Dries Mys (6B) Antoine Vanderschueren (5A) JWO eerste ronde: Aantal deelnemers:

33

Gaan door naar de tweede ronde: Pauline Bardet (4B) Jean-Charles Bauchau (4A) Harold Bijvoet (4A) Marguerite De Peuter (4F) Thomas Gillet (4D) Damien Mertens (4B) Maximillian Weil (3B) Alexander Weil (4B) Mathieu Willockx (3A)

Pasen op elk moment! Pasen, het feest van het leven! Zalig Pasen!

119 120 119

Ook voor een finaleplaats voor de junior olympiade (JWO) was de cesuur 117.

Proficiat aan alle deelnemers.

K. De Schepper

Personalia

De cesuur voor een finaleplaats voor de VWO was 117. Vier leerlingen gaan naar de finale!

Alexander Weil (4B) haalde

Dit verhaaltje ontsluiert de kern van ons christelijke geloof: het leven. Door de verrijzenis uit de dood van Jezus, mogen wij onszelf verheugen op het feit dat de dood in alle facetten van ons bestaan nooit het laatste woord zal hebben. Jezus toonde ons de weg. Hij roept ons op om niet bij de pakken neer te blijven zitten... hoe moeilijk de omstandigheden soms ook mogen zijn. Zowel het jongetje als zijn zusje in het verhaaltje leggen zich niet neer bij de moeilijke omstandigheden. Ook na de dood van het zusje gaat het jongetje dag na dag met haar praten. Het zusje van haar kant beantwoordt haar broertje met een teken van leven. Ook al is ze niet meer zoals het jongetje haar gekend heeft, toch stelt ze hem gerust met een teken. En wat is een mooier teken van leven dan de kleurenpracht van talloze bloemen die uitbotten in de lente?  Jaarlijks worden we geconfronteerd met dit wonderbaarlijke seizoen vol tekens van leven. Keer op keer mogen wij hoopvol uitkijken naar de tijd waarin het leven zich toont in al haar glorie. Elke dag opnieuw. Jezus toonde ons de weg. Met Hem als onze gids mogen we erop vertrouwen dat onze bestemming zal leiden naar het leven...voor jou, mij en alle mensen.

Tweede ronde

Romain Carlier (6B) Dries Mys (6B) Boris Dehem (5D)

Er was eens een klein jongetje die in de winter met zijn moeder naar het kerkhof ging. Zijn zusje lag er begraven en iedere zondag ging hij haar vertellen wat hij die week had gedaan. Hij vertelde dat hij op school mooie tekeningen had gemaakt en dat hij net van mama en papa een nieuwe fiets had gekregen. Zijn zusje was daar ergens, op het kerkhof, tussen de weg van de school en thuis.

119

Geboortes

-

- Op 7 december 2011, Suzan, dochter van Maarten Vanautgaerden, klassenleraar van 3D, leraar chemie, biologie en wiskunde - Op 11 januari 2011, Egon, zoon van Wim Gemoets, klassenleraar van 6E, leraar Nederlands, Duits en Engels - Op 18 januari 2011, Freek, zoon van Jone D’hooghe. klassenlerares van 2F, lerares Nederlands, Engels - Op 7 februari 2011, Jakob, zoon van Katrien Schacht, klassenlerares van 6C, lerares Nederlands en Engels

Chemie Olympiade

Dertien leerlingen van onze school namen deel aan de olympiade. Zes onder hen stootten door naar de tweede ronde. Drie van hen slaagden erin om de finale te behalen. Toch wel een uitzonderlijke prestatie! Voornaam

Achternaam

Leerjaar Richting

Resultaat

Benoit

de Brabandère

6 Grieks-Wiskunde

124.0

Nathalie

Greiner

6 Latijn-Wiskunde

111.5

Indy

Merckx

6 Grieks-Wiskunde

114.5

Benjamin

Lauwers

6 Grieks-Wiskunde

139.5 finale

Zo

Hunin

6 Grieks-Wiskunde

160.0 finale

Thomas

Devenyns

6 Grieks-Wiskunde

149.0 finale



2

Op 21 februari 2011, Kato, dochter van Djordi Jacquemin, leraar aardrijkskunde en biologie en natuurwetenschappen

- Op 11 maart 2011, Iason, zoon van Kobe Kennes, klassenleraar van 2G en leraar Latijn en Grieks

Overlijden - Op 30 december 2010, mevrouw Marieke De Ridder, grootmoeder van Marieke Wils (6B)

- Op 11 februari 2011, Pater Jozef Verschaffel, oud-leraar en minister van het college - Op 1 maart 2011, de heer Paul Vanden Weghe, grootvader van Stéphane (5D) en Guillaume Vanden Weghe (2G) - Op 16 maart 2011, mevrouw Trees Danneels, schoonmoeder van Virginie Platteau, klassenlerares van 5A, lerares Nederlands, Engels

Het verhaal van Mr. Van Linden… (Detectiveverhaal – Deel I) Door Maïté Van Vyve (4B), Michèle Jespers (4B) en Pauline Bardet (4B)

Het was 8 uur ’s avonds. Mr. Linden zat in zijn bibliotheek een boek te bestuderen dat hij zopas van een vreemdeling gekregen had. De man was komen aanbellen en had mr. Linden gezegd dat hij het boek in bewaring mocht nemen. Nu zat mr. Linden over het boek gebogen en was het aan het bestuderen. Hij was er zeker van dat er iets speciaals mee was. Eerst en vooral was het boek versleten tot en met (wat al veel wil zeggen) én (nu dacht hij dat hij gek aan het worden was) er kwam een zacht gefluister uit. Nu ja, waarschijnlijk was hij gewoon een beetje moe en dacht hij daarom dat hij dat gefluister hoorde. Hij besloot dus het boek gewoon een plaatsje te geven in zijn bibliotheek. Iets wat hij beter niet gedaan had… Pfffftt… Wat een saaie les! Wie is er nu geïnteresseerd in de onderlinge afstand van rechten en punten? Niemand, toch? Het was weer eens wiskundeles, dus was ik mij voor de zoveelste keer aan het vervelen. Om me toch een beetje te amuseren, was ik poppetjes in de kantlijn van mijn blad aan het tekenen. Ineens schrok ik op. Ik voelde een zware hand op mijn schouder. “Rosalie Carrywenn, zou jij niet beter een beetje opletten, meisje?” vroeg meneer Paurelt. Daar had je hem weer. Waarom moest hij mij toch altijd hebben? Ik haatte hem en daar had ik zo mijn redenen voor. Ten eerste geeft hij het saaist les van de hele wereld (wiskunde) en ten tweede was hij zo één van die valse leerkrachten die tijdens de les poeslief zijn, maar tijdens de examens afkomen met de

moeilijkste vragen die ze maar kunnen verzinnen! “Maak jij eens de volgende oefening aan het bord alsjeblieft?” zei hij met zijn vals stemmetje. Ja lap, daar had je het al! Wat zei ik! Een rotleerkracht!! Ik stond recht om de oefening te gaan maken, toen juist de laatste bel ging. Oef! Naast me fluisterde Lise: “Eindelijk! Ik zou het niet langer uitgehouden hebben!” “Echt niet! Saved by the bell! Ik zou die oefening nooit gekund hebben!” antwoordde ik vrolijk. Samen wandelden we naar huis. Lise was al enkele jaren mijn beste vriendin en dat zou altijd zo blijven als het aan mij lag! Toen we langs Bubbles de ijsjesverkoper kwamen, herinnerde ik me dat ik vandaag een afspraak had met meneer Linden in zijn bibliotheek. Dat was maar goed ook, want mijn boeken van vorige week waren al uit en ik had niets meer om te lezen. Ik ben een echte boekenfanaat, weet je. Ik nam dus afscheid van Lise en vertrok richting bibliotheek. “Heeeeey!” riep ik meneer Linden toe. “Alles goed?” “Hallo Rose, jazeker! Ik heb weer een nieuwe lading boeken gekregen die je wel zouden moeten interesseren, of dat denk ik tenminste! Kom, ik zal ze je laten zien,” zei hij. Meneer Linden zag er misschien raar uit op het eerste gezicht. Hij had warrig grijs haar en een lange, fijne gestalte. Je kon zo zien dat hij van boeken hield. Je zag het aan de zorg waarmee hij zijn boeken uit de schappen haalde en aan zijn lange, dunne vingers waarmee hij traag door zijn boeken bladerde. Je zag het aan de manier waarop hij de mensen begroette die een boek kwamen lenen. Ik vond hem echt geweldig! Door hem groeide mijn passie voor boeken elke dag!! Hij bracht me naar het achterste deel van zijn bibliotheek, wees me enkele nieuwe boeken aan en ging dan zijn andere klanten helpen. Je kon niet echt zeggen dat de boeken nieuw waren. Ze waren oud, stoffig en redelijk versleten, maar toch was ik direct in de ban van al die boeken. Ik overliep de titels en wou dat ik ze allemaal kon meenemen naar huis. Ik doorbladerde ze één voor één, toen opeens… … … BAM!!!!!! Eén van de boeken viel van het schap naast me

neer. “Aaaaaaaaah…..!!” riep ik luid. Iedereen in een straal van 25 meter draaide zich naar me om en keek me aan alsof ik een ontsnapte gek was (wat misschien wel waar was). Ik voelde mijn wangen en nek langzaam rood worden en raapte snel het boek op om mijn schaamte te verbergen. Het boek was opengevallen op een afbeelding van een meisje dat in bed lag te slapen. Naast haar een open boek waaruit langzaam een plant groeide. Ik was meteen gefascineerd door dat meisje. Ze lag zo vreedzaam te slapen en vooral: wat deed die plant in dat boek? Ik begreep het niet en besloot het boek mee naar huis te nemen. “Heb je iets gevonden dat je aanstaat?” zei meneer Linden vanachter zijn balie. Hij zat weer Wuthering Heights te lezen. Eén van zijn lievelingsboeken, moet je weten. “Ja hoor, dit ziet er me wel tof uit.” Ik gaf hem het boek. Even keek hij me versteld aan. “Ben je er zeker van dat je dit wil lezen?” vroeg hij met een voor mij onbekende ondertoon in zijn zachte stem. “Ja, waarom? Oh, dat boek mag zeker niet uitgeleend worden hè? Wacht ik zal het terug zetten.” “Nee, dat is niet nodig. Natuurlijk mag je het uitlenen,” antwoordde hij, nog altijd even verbaasd. “Is er dan iets mis mee?” vroeg ik. Nu had hij mij nieuwsgierig gemaakt, hoor! ‘Nee, nee… Alhoewel… Ja, eigenlijk wel. Zie je, ik heb dat boek van een vreemde man gekregen die zei dat ik het mocht hebben. Ik heb het bestudeerd en ben er zeker van dat er iets speciaals is aan dat boek. Alleen heb ik nog niet achterhaald wat. Ik voel het gewoon! Er is iets niet pluis met dat boek!” Ik was verbaasd door de toon waarop hij me dit zei. Alsof hij me waarschuwde of zoiets. “Ik denk toch dat ik het boek maar neem,” antwoordde ik. “Wat je wil. Maar pas goed op, Rose!”. Vijf minuutjes later stond ik op de stoep met het mysterieuze boek tegen mijn zij gedrukt. “Maaaaaa! Ik ben thuuiiiiis!” Geen antwoord. Het was muisstil in het huis. Geen enkel geluid, hoe klein het ook mocht zijn, was er te horen. Ik vroeg me af waar mijn ouders konden zijn. Op mijn hoede betrad ik het huis, maar nog steeds hoorde ik niets, behalve dan een klein zuchtje wind dat verloren was geraakt in ons immense huis. Toen ik in de keuken aankwam, hoorde ik de vloer achter me kraken. Zo stil dat ik het bijna niet gehoord had. Vliegensvlug draaide ik me om en schrok. Het was…

Lees het vervolg op blz.7

De leerlingenraad van de derde graad draait op volle toeren En ook de leerlingenraad van de derde graad blijft op volle toeren draaien. Zo ontwierp ze vorig trimester de retoricatrui. Op de voorkant kan je de slagzin “I love college” terugvinden en op de achterkant “Been there, done that”. Nu houdt de leerlingenraad zich vooral met het jaarboek bezig. Aan elke leerling van de retorica wordt een hele pagina, die naar eigen wensen ingekleed mag worden, besteed. Op deze pagina zullen foto’s en tekstjes, die vrienden hebben geschreven, komen. Dit boek zal uiteindelijk als souvenir dienen voor de afgestudeerde retorici! Voor de rest, werkt de leerlingenraad aan een ander project dat vorig jaar, spijtig genoeg, niet plaatsgevonden heeft en waar de hele school aan zal kunnen deelnemen. Wat het zal worden, is nog een verrassing! Groetjes, Jullie toegewijde leerlingenraad.

3

Confronterend MEVROUW STROOBANTS & MEVROUW VAN CAMP

pende roman zodat ik de tijd even vergeet! Af en toe duik ik in een (nieuw uitgegeven) jeugdboek. Kwestie van up-to-date te blijven én inspiratie voor de boekbesprekingen van de eerste graad op te doen. Op dit ogenblik volg ik de middeleeuwse avonturen van Grimpow in zijn mysterieuze zoektocht naar het geheim der wijzen: “De naam van de roos” van de jeugdliteratuur? S over VC Zonder twijfel: wekelijkse afspraak in de krantenwinkel voor een verse Humo! En als jonge mama zal ze ’s avonds in de voorleesboekjes kruipen.

Voor de muziekliefhebbers: het beste concert dat je ooit hebt meegemaakt (of de groep die je al zo lang live wil zien)? S over zichzelf Tijdens een rondreis in Syrië ontdekte ik het ruime oeuvre van de Libanese Marcel Khalife. Van hem wil ik wel eens een heus liveoptreden meemaken. Fantastisch hoe deze componist-zanger de poëzie van Mahmoud Darwish in rake songteksten giet! Begeleid door de typische klanken van de “ud” (spreek uit: “oed”, de peervormige gitaar uit het Midden-Oosten) brengt hij niet alleen het diepe Palestijnse verdriet, maar ook de nog resterende hoop tot leven. Echt knap! S over VC Waar begin ik? Opgewekt neuriet ze de laatste hit van Kaatje, swingt ze de pannen van het dak op een concertje van Prince, playbackt ze foutloos Lady Linn ... VC over zichzelf Ik heb een nogal brede smaak dus doe mij maar een Pukkelpop met dEUS, Pearl Jam, Smashing Pumpkins, Channel Zero, Live, Moby, Radiohead, Soundgarden… En daar mag gerust Kings of Leon bij met een snufje Lily Allen, Adele, Eliza Doolittle, Lady Linn, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Als het maar power heeft en/of swingt! Groepen die helaas van ver voor mijn tijd zijn - en dus dood of gesplit - of die mij net iets te duur zijn, maar die ik wel graag live zou zien, zijn: U2, Rolling Stones, Nirvana, Michael Jackson, Elvis, The Beatles, Buddy Holly (ja, stuur mij maar gerust 60 jaar terug in de tijd), CCR, ... Ook hier is het lijstje te lang, vrees ik. Momenteel ben ik weer aan het luisteren naar Bruce Springsteen en Urbanus (kinderen, hè!). Dus misschien die nog eens live zien? Laatste bijgewoonde concertjes waren van Willem Vermandere, Raymond van het Groenewoud en Absynthe Minded. Een beetje van alles dus! VC over S Mevrouw Stroobants volgt de hedendaagse scene niet 100% ,denk ik, maar houdt wel van een uptempo, dansbaar nummertje! Dus vraag haar geen namen maar ze kent de melodie wel. Voor de rest heeft ze thuis, dacht ik, een redelijk uitgebreide collectie moderne en klassieke Arabische muziek, dus misschien een concertje in die richting? Voor de boekenwurmen: het laatste (goede) boek dat je las (of aan het lezen bent)? S over zichzelf Geef mij maar een spannende en meesle-

VC over zichzelf Hier vullen we elkaar aan, denk ik: ik ben geen boekenwurm (meer). Ik ben al blij als ik elke week een Humo uitgelezen krijg. Voor boeken moet je echt wel bij mevrouw Stroobants zijn! VC over S Vraag mij geen titels of auteurs maar ik denk dat ze graag mooie, levensechte verhalen leest en ook hier wel naar schrijvers uit de Arabische wereld grijpt, genre Khaled Hosseini’s ‘The Kite Runner’? “De Abercrombie&Fitch-trend is eindelijk overgewaaid. Hollister en vooral Superdry nemen met plezier zijn plaats in. Je ziet in de klassen haast niets anders.” Waar of niet waar?

S over zichzelf Na vele lofbetuigingen (o.a. door mevr. Van Camp!) voelde ik me toch wel “moreel” verplicht minstens één aflevering van dit welbesproken programma te volgen. Zo was ook ik dus getuige van dé “spectaculaire” redding van kalfje Willy en collega Barabas. Nadien licht teleurgesteld… (geeuw) S over VC Zulke programma’s zijn wel aan haar besteed, denk ik : een snuifje alternatieve reality met een fikse vlaag humor. Ik hoorde haar alleszins heel enthousiast de hele ontknoping van de belspelletjes uit de doeken doen…

T over C L’Orfeo van Claudio Monteverdi uit 1607. Deze Muntproductie werd gedirigeerd door René Jacobs, in de legendarische regie en choreografie van Trisha Brown en met Simon Keenlyside in de titelrol.

VC over S Basta? Nee, niet gezien. Ze had interessantere dingen te doen (toneeltje meepikken, familiebezoek, boekje lezen,...)!

Welke eigenschap apprecieer je het meest bij leerlingen? Welke het minst?

MENEER TUERLINCKX & MENEER COPPENS

S over VC Zolang er maar genoeg persoonlijkheid achter de hele façade schuilt!

VC over S Ik vrees dat zoiets het laatste van haar zorgen is en dat ze daar dus helemaal niet op let. Voor de keukenprinsen en -prinsessen: je favoriete keuken? S over zichzelf Mij kan je altijd plezieren met een traktatie op een scampigerechtje. Ook de traditionele Arabische keuken laat me watertanden. Het echte kookwerk, weliswaar, dus geen couscous uit blik! S over VC Je kan haar altijd verleiden met een lekker pastaatje… op smaak gebracht met tof gezelschap! VC over zichzelf Ik ben geen keukenprinses maar mijn favoriete keuken is één die zichzelf afwast. Nee, serieus nu: ik eet graag, dus er zijn weinig dingen die ik echt niet lust, als het maar fijn en goed klaargemaakt is. Altijd goed is Italiaans of grootmoeders keuken! VC over S Een goede tajine/couscous! “Voor Basta blijf ik thuis.” Ja of neen?

4

T over zichzelf White Limo, 26/02/2011, in Camden, Londen.

VC over zichzelf Moet je nog voor iets thuis blijven nu je alles zo gemakkelijk kan opnemen? De eerste aflevering was geweldig en schiep hoge verwachtingen voor de volgende. Helaas werden die iets te veel het uitmelken van hetzelfde.

S over zichzelf Pjoew! Al die modegrillen raken mijn koude kleren niet.

VC over zichzelf Inderdaad, maar zoals alle rages: het komt en gaat en komt weer terug! Niet te veel bij stilstaan dus en de enige mening die ik daarover heb is: wees uniek!

die hem zijn volkse naam schonken ter herinnering aan de naamgelijke profeet, omdat de boom hen herinnerde aan de typische houding van de profeet, wenkende met opgeheven armen, hen leidend naar het beloofde land. Aan wie anders dan aan Hedges zou een muziekminnende godsdienstleraar zijn muzikale aspiraties toevertrouwen? Hoe anders zou het Vlaamse poplandschap geweest zijn na hun ontmoeting?

Voor de muziekliefhebbers: het beste concert dat je ooit hebt meegemaakt (of de groep die je al zo lang live wil zien)? C over zichzelf Het meest memorabele concert beleefde ik in de kerstperiode van 1989 in Berlijn. Op de naweeën van de val van de Berlijnse Muur, sloeg Leonard Bernstein (dat is die van West Side Story) de maat aan van de negende symfonie van Beethoven. De achtergrond van de Branderburger Tor, de imponerende volksmassa en vooral het besef live geschiedenis meegemaakt te hebben, maakten deze uitvoering tot een van de meest roerende concerten die ik ooit meemaakte. C over T Het kan niet anders of dhr. Tuerlinkx moet onnoemelijk veel spijt hebben dat hij op 15 juni 2010 in Derby het concert heeft gemist van de hyperkatholieke popgroep ‘The priests’. Niet omwille van de historische publicatie van het zgn. Savillerapport over Bloody Sunday die dag, maar omdat de producer van de drie Noord-Ierse priesters, Mike Hedges, daar ook rondliep. Even opletten... Hedges producete ook het debuutalbum van Dido: No Angels. Tevens producete hij van U2 het album The Joshua Tree. Een zgn. Joshua tree is eigenlijk een Yucca brevifolia, een cactusachtige boom die gedijt in de Mojavewoestijn in zuidelijk Californië. Het zijn echter Mormoonse pioniers

C over zichzelf Ik smaak het liefst ‘verwondering’ van de leerlingen. Het besef dat ondanks de televisie en het internet nog de kleine, alledaagse wonderen hen kunnen verbazen, hen nieuwsgierig maken en hen aanzetten tot leergierigheid. Die voedende verwondering is voor mij een motivatie om hen te onderwijzen. C over T De eigenschap die dhr. Tuerlinkx het meest weet te appreciëren bij zijn leerlingen is -denk ik- empathie: de mogelijkheid dat zij door begrip respect kunnen opbrengen voor de ander en vanuit dat gevoel maatschappelijke betrokkenheid baren. T over zichzelf Eigen-zin-nige en sociaal bewogen leerlingen. T over C Persoonlijkheid en liefde voor boeken het meest. Oppervlakkigheid en ‘façade’ het minst. “Voor Basta blijf ik thuis.” Ja of neen? C over zichzelf Wellicht besefte je het niet, maar Basta ken ik al jaren. Het is een systemisch contactherbicide die we op de boerderij gebruiken als aardappelloofdoder. Omdat het sproeimiddel de natuurlijke afrijping nabootst, is het ideaal om een perfecte schilafharding van de aardappel te bekomen. We passen het middel een drietal weken voor de vermoede oogst toe. Omdat het sproeien bij ons thuis een gedeelde taak is, blijf ik daarvoor thuis, ja. C over T Dhr. Tuerlinkx is een mens die losstaat van aardse verlokkingen. Hoewel hij de humor van het programma zeker zou weten te smaken, zou hij zijn tijd er niet voor laten. Voor S.O.S. Piet, het alom geprezen koken voor dummies,

zie ik hem wel zijn zondagse plichten ontvluchten... T over zichzelf Nee, want dan heb ik vergadering scouting, maar gelukkig is er zoiets als YouTube. T over C Neen, want dan is het gemeenteraad. Vul aan: “Ik heb de slechte gewoonte om te...” C over zichzelf Ik heb de slechte gewoonte om te leven voor twee. Al jarenlang probeer ik mijn

agenda uit te mesten, maar telkens ik een activiteit minder plan, komen er twee in de plaats. Wie zich ooit geroepen voelt de onmogelijke missie op zich te nemen om mijn timemanager te worden, kan eeuwige roem in mijn dorp verwerven. C over T Dhr. Tuerlinckx heeft de slechte gewoonte om te vaak onbaatzuchtig te leven. Hij schuift zichzelf al te vaak opzij om voor anderen in de bres te springen. Nobel, maar zo heeft hij helemaal geen tijd meer om zijn favoriete programma’s op de buis te smaken.

T over zichzelf “Ik heb de slechte gewoonte om veel te actief (zeg maar ronduit irritant) te zijn op maandagochtend.” T over C “Ik heb de slechte gewoonte om mijn agenda veel te druk te maken en te blijven plakken na de les”. (Maar misschien is dat meteen ook een deugd…) Waar wil je ooit naartoe reizen? C over zichzelf Ooit, wanneer de arme boerenzoon geld en tijd verzameld zal hebben, zal hij afreizen naar de hoge Himalaya. De oorverdovende

stilte, de immense nietigheid en de herbronnende spiritualiteit die je daar moet voelen kunnen niet anders dan verrijkend zijn. Wel eerst nog een paar jaar de gids ‘Nepalees voor dummies’ instuderen. C over T Als reisbestemming? Een stemmig Chirokamp in Scherpenheuvel of omstreken. T over zichzelf Jeruzalem. T over C De Amerikaanse Library of Congress, de grootste bibliotheek van de VS.

Genius Quotes Beste, teerbeminde en ongetwijfeld trouwe Pandora-lezers, slecht nieuws voor de autisten onder u! Niets in het leven is nog zeker, en ook de Pandora moet eraan geloven: er zijn dramatische veranderingen doorgevoerd! Eerst en vooral zijn alle bevoegdheden sinds deze editie overgedragen aan onze reporter ter plaatste Paludis, die plechtig heeft beloofd zich met veel ernst (voor zover die vereist is) van zijn taak te kwijten. Die laatste kon het bijvoorbeeld niet laten om de naam van deze rubriek te veranderen. Na jaren en jaren (en jaren!) van ‘krasse uitspraken’, vond hij het nodig om deze term wat te updaten, en zodoende staan hier voor u op papier de eerste ‘Genius Quotes’ uit de geschiedenis. Da minde nie? Ach ja, ook Pandora moet mijn zijn tijd mee... Voorts delen wij u mede dat een zekere Kris Delcroix uit Roeselare (foto bijgevoegd) heeft gepleit voor meer accuraatheid wat betreft de quotes in questie, euh, kwestie. Beste meneer Delcroix, hieraan is gehoor gegeven! Paludis heeft besloten om voortaan zelf alle quotes om te vormen tot tongue-in-cheek Nederlands, haha. Last but not least, willen wij u wijzen op het feit dat er voortaan ook een prijs voor de droogste, de meest originele en de saaiste leerkracht wordt uitgereikt. Spannend allemaal... 1. Dhr. Vanautgaerden merkte op: “Ik ben overal, staat dat niet in de Bijbel?” 2. Dhr. Bockstael kijkt zuchtend de klas rond: “Ze zouden hier drugtests moeten afnemen...” 3. ...en wederom dhr. Bockstael merkt op: “Ma joeng toch, hoelang heb jij daar nu aan gestudeerd? ‘t Mag ook in seconden he?” 4. Een leerlinge vraagt aan dhr. Pauwels: “Zijn dat goede oefeningen voor thuis meneer?” Waarop dhr. Pauwels antwoordt: “Neen hoor, dat zijn goeie oefeningen voor NU!” 5. Dhr. Van Bemst merkt op: “Die tekening in de vorige Pandora klopte niet! Er staat helemaal zo geen machine in mijn badkamer, en ik word trouwens ook niet alleen wakker...” 6. Wederom dhr. Pauwels die van zich laat horen: “Geloof mij, wiskundigen zijn bijzonder vaak het slachtoffer van vrouwen. Denk maar aan Galais...” 7. Leerlingen worden steeds innovatiever: “Sorry meneer, ik heb mijn taak niet kunnen maken, ik vond geen blad papier!” 8. Leerlinge: “Meneer, ik snap het niet.” Leraar in kwestie: “Jawel, je snapt het wel!” Opnieuw leerlinge: “Maar meneer, ik snap het echt niet...” Gemene leraar: “Spreek mij niet tegen!” 9. Een aardrijkskundeleraar die duidelijk aan andere dingen denkt tijdens de les: “...en van aardolie kan je bijvoorbeeld playboymannetjes maken, euh, playmobil...” 10. Dhr. Tuerlinckx op het eerste lesuur na de vakantie met een uniek soort wiskunde: “1/2 van een lesuur + 2/3 van een lesuur geeft dan 3/3 van een lesuur en dat lesuur is volzet.” 11. Ook dhr. Swinkels verspreekt zich wel eens: “De val van de Berlijnse muur leek toen iets ‘onoversteegbaar’ “ 12. Dhr. Swinkels, die zich trouwens wel eens vaker verspreekt: “Sommigen onder ons waren afgelopen zomer betrokken bij een ontwikkelingsproject, euh, uitwisselingsproject... “ 13. ...en die ook niet echt uitgaat van de intelligentie van zijn toehoorders: “Ik weet niet of jullie het weten, maar de aarde is rond!” 14. Dhr. Swinkels was duidelijk op ramkoers: “Toen ze dat mondeling op papier gezet hadden...” 15. Maar ook dhr. Liessens kan er wat van: “Oedipus, een knappe, intelligente, jonge troonopvolger. In sommige landen heb je dat...”

5

16. Opnieuw dhr. Liessens, bij het vertalen van een stuk Grieks:” Laten we dat nu eens per vers vertalen. Per-vers...” 17. Dhr. Cobbaert tijdens zijn les over het kruisen van genen” En wat krijg je als je zwart en wit kruist? Leerling: “Michael Jackson!” 18. Dhr. Liessens tijdens het vertalen van een stuk Grieks: “We zijn aan het eind van ons Latijn hé...” 19. Leerkracht Frans die liever anoniem bleef: “Combineer nu eens de vorm il voulait en qu’il veuille om de subjonctif imparfait te bekomen. Leerling: “qu’il voulaiteuille? 20. Een leerkracht Engels en punkfan: “Real men ‘ve got hair on their back! 21. Dhr. Delcroix is geen kei in wiskunde: “3,5/5, da’s er juist door hé” 22. Wederom dhr. Delcroix in een vrolijke bui: “Wisten jullie trouwens dat mevrouw Bral getrouwd is met een naamgenoot van mij?” Even vrolijke leerling: “Vergist ze zich dan nooit met u meneer? Dhr. Delcroix: “O jawel hoor, en ik denk dat ze zich in haar dromen zelfs redelijk vaak vergist!” 23. Bij het vertalen van Catullus duikt de zin op: “Aan mij waren geen woorden meer in de mond”, en de ‘aan mij’ wordt verklaard als een datief van nadeel. C.K. vraagt: “Maar meneer, kan dat misschien geen datief van voordeel zijn?” Dhr. Bockstael: “In jouw geval zeker wel ja!” 24. En ook dhr. Bockstael denkt overwegend aan andere dingen tijdens de les. Zo ging het bijvoorbeeld niet over het hondje, maar over het kontje van Sookratès...” 25. Zelfs mevr. Platteau heeft blijkbaar dingen te verbergen: “You know what hypnotherapy to cure phobias means? Well, it’s like you don’t like dogs, and then they put you asleep and they keep telling you ‘you like dogs, you like dogs’ and when you wake up you like drugs, er, dogs...’ 26. Diezelfde mevr. Platteau: “Is there anyone afraid of flying here?” A. B., 5B: I can’t fly...” 27. A. Q., ook leerling uit 5B: “Die zwarte wordt genegerd...” 28. En ook dhr. Hemelsoet, interimaris van mevrouw Schacht laat van zich horen: “Mensche, julder adminstraachie ha der de volhende jaare nie hemakkleker op wordn é, dat geef ik jullie op een een briefje!” 29. En tot slot een leerling uit het 6e jaar, toen de leerkracht Nederlands in kwestie als volgt aanvatte: “Ik ga een verhaal vertellen over een boot die door de Straat van Gibraltar voer…” Leerling: “Sinds wanneer varen boten in een straat?” En de prijs voor droogste leerkracht gaat vandaag naar... MENEER BOCKSTAEL, proficiat! Mr. Bockstael is al jaren een echt kanon wat betreft quotes en ziet zijn inspanningen nu beloond! De prijs voor meest originele leerkracht is voor... MENEER LIESSENS, goed gedaan! Ook meneer Liessens is geen onbekende bij de Pandorareactie en verrast ons als jaren met de mafste bedenksels eerst! De prijs voor saaiste leerkracht wordt deze keer uitgereikt aan MENEER DELCROIX! Shame on you, maar twee quotes? We hadden beter verwacht van de grote servus noster… Winnaars kunnen hun prijs afhalen in 5B. Kind regards, Paludis

Muurklimmen met Sint-Jan: op naar de top! Ik hoor het u al zeggen: “Wat een onnozele sport! Kan je de bergen niet gewoon oplopen of de lift nemen?” Iedere klimmer heeft deze opmerkingen vast en zeker al te horen gekregen, maar antwoorden op deze vragen is helemaal niet zo eenvoudig... Is het dan zoveel zinvoller om tegen een bal te trappen? Als je vanuit zo’n standpunt elke sport bekijkt, kan je ze immers stuk voor stuk onzin noemen! Muurklimmen? Zuivere kunst! Muurklimmen (op een zeker niveau) zie ik echt als een vorm van kunst. Échte klimmers klauteren niet naar boven om ‘omhoog te geraken’. Neen, wij klimmen met oog voor schoonheid bij de bewegingen die je maakt, om de moeilijkheidsgraad van een route die je op punt staat af te leggen... Als buitenstaander is dat misschien moeilijk om te vatten, zelfs voor klimmers is het niet altijd zo vanzelfsprekend. Bovendien heb je als klimmer geen excuses om slecht te klimmen, wat bij de meeste andere sporten soms wel het geval is: de muur is altijd in topvorm. Deze sport geeft je met andere woorden een weerspiegeling van je eigen kunnen: je wordt keer op keer geconfronteerd met je eigen capaciteiten. Paradoxaal genoeg zijn we altijd aan een partner verbonden, die ons (letterlijk en figuurlijk) hopelijk nooit laat vallen. Een sport vol contrasten, waar het mentale aspect minstens even belangrijk is als kracht en lenigheid. Sint-Jan in actie! In de loop van het vorige trimester ontdekten al vele leerlingen uit het 5e en 6e jaar deze sport of zullen deze het volgende trimester uitproberen, onder leiding van onze LO-leraar, Dhr. De Berlangeer. Hoe deze laatste het voor mekaar krijgt? Wel, hij sleurt al zijn leerlingen minstens 5 keer per jaar naar de klimzaal “Terres-Neuves”, op enkele honderden meters van onze school en dit al 17 jaar lang! Deze zaal is de oudste van heel België en heeft minder hoge muren (de hoogste muur telt ‘maar’ 12 meter, wat meer dan genoeg is voor vele leerlingen!). Daar leert hij ons dan, samen met Marc, Wouter of Isabelle, de monitoren, de grondbeginselen van het muurklimmen (verzekeringstechnieken). En daarna? De muren op! En wat u misschien ook nog niet wist... Isabelle is meermaals wereldkampioene muurklimmen geweest! Jullie worden dus niet door de eerste de beste klimmers begeleid! Onderschat bovendien de zaal niet: misschien zijn de muren niet hoog, maar dit wordt gecompenseerd door extra moeilijke routes. En in plaats van een verticale marathon van 20 meter te houden, leggen we verticale sprints af van 12 meter lang! Op uw plaatsen? Klaar? Start! Nu, hoe zit een echte klimles eigenlijk in elkaar? De eerste vereiste is vast en zeker aangepaste kledij. Je kan absoluut niet klimmen met een legging of iets in die aard: de kleren die je draagt moeten een totale bewegingsvrijheid toelaten, want alle spieren komen aan bod bij deze sport, niet alleen de armen en de schouders! Vanaf een bepaald niveau heb je ook speciale schoenen nodig, omdat de voetgrepen

6

te klein zijn voor normale sportschoenen. Aangezien je vaak op dezelfde grepen met je voeten rust, die je net daarvoor nog in je handen had, zijn vuile zolen uiteraard zeer streng verboden. Vanaf welk niveau heeft iemand klimschoenen nodig? Volgens mij is het al zeker nuttig bij een baan van het niveau 5b, maar het is nooit verplicht om de schoenen te huren. En voor de onwetenden onder ons: bij het muurklimmen in Belgische zalen is het de bedoeling om de top van de muur bereiken door naar boven te klauteren door je omhoog te trekken aan de synthetische grepen van eenzelfde kleur. Dat noem je een zogenaamde ‘route’ (een combinatie van allerlei kleuren is dus niet toegestaan…). Deze routes zijn genummerd van 3 tot 9, en dan nog eens onderverdeeld van a tot c. Een 4a-route is dus gemakkelijker dan een baan van het niveau ‘4c’. En voor zij die graag de puntjes op de i zetten: bij deze letters kan er ook een ‘+’ geplaatst worden, waardoor aangegeven wordt dat de baan nóg net een tikkeltje moeilijker is (m.a.w.: een baan met een niveau ‘5a’ is gemakkelijker dan een baan van niveau ‘5a+’). Wist u trouwens dat het wereldrecord 9a+ bedraagt? Ons schoolrecord bedraagt 7b+, volgens Dhr. De Berlangeer. Een leerling uit het 5e of het 6e jaar behaalt trouwens een 10/10 wanneer hij of zij een route van het niveau ‘5c’ zonder kleerscheuren kan afleggen. Wist u trouwens dat het persoonlijke record van Dhr. De Berlangeer 5c+ is? Een uitdaging voor ons, niet? En wat houdt een doordeweekse klimles @ SJB in? Na het omkleden, warmen wij, leerlingen, ons op a.d.h.v. een ‘traversée’ doorheen de zaal. Dit betekent dat je op een hoogte van maximum anderhalf meter de muren van links naar rechts (of omgekeerd) beklimt en dit zonder beveiliging natuurlijk. Als dit gedaan is, kunnen we pas écht beginnen klimmen! Twee per twee kiezen de leerlingen een route die wel iets voor hen lijkt én op hun niveau of beklimmen ze een muur door gebruik te maken van grepen van allerlei soorten kleuren. Sommigen die al wat meer aankunnen, proberen overhellende muren op te klauteren, anderen gaan de strijd aan met horizontale muren, “à la Spiderman”. Maar Spiderman of niet, vergeet nooit om je gordel en touw te controleren alvorens je de tocht naar boven aanvat! Als iemand naar beneden stuikt, kunnen de gevolgen aanzienlijk groot zijn. Bovendien vallen klimmers, in de meeste gevallen, op hun partner, wat het aan-

tal ongelukken verdubbelt. En, erger nog, het maakt vlekken op het tapijt.

Een tip om af te ronden Tot slot een tip voor de stereotype leerling met hoogtevrees die twijfelt of hij al dan niet zou gaan klimmen. Dan geef ik jou graag wat ‘nuttige informatie’: aangezien een echte klimmer niet klimt om zo hoog mogelijk te geraken, maar om een zo’n moeilijk mogelijk parcours af te leggen, is het niet altijd nodig om tot het dak te klimmen. Er bestaat een onderdeel van de klimsport, het “blok” genoemd, waar men geen verzekering nodig heeft, omdat de maximale klimhoogte 2 à 3 meter bedraagt! En aangezien de zaal “Terres-Neuves” oorspronkelijk geen klimzaal was, zijn niet alle muren 12 meter, maar soms “maar” 5 meter hoog! Als dat geen troost is... En, wees gerust, in praktijk zijn er haast geen ongelukken in klimzalen! Zo dus: gordel aan & let’s climb! Rémy de Stexhe, 5A

Het verhaal van Mr. Van Linden…

CLUEDO: Schandaal op het pakijs KAN JIJ ONS HELPEN OM DE MISDADIGER TE VINDEN?

(Detectiveverhaal – Deel II)

Het was Akira. Ze streek langzaam langs mijn been en begon te spinnen. Toen schoot het me weer te binnen! Mijn ouders waren niet thuis! Hoe kon ik dat nu vergeten?! Ze waren naar één of andere vernissage van Jacqueline, mama’s vriendin. Doodsaai! Ik had besloten om thuis te blijven, want geef toe, wie wil er nu als puber naar zo’n ‘interessante’ gebeurtenis? Niemand! En ik al zeker niet. Wiskunde mag dan wel héél saai zijn, maar dáárnaast is het gewoon plezant om vergelijkingen op te lossen! Snel nam ik een kom, vulde hem met muesli en ging aan de computer zitten. Ik moest ervan profiteren dat mijn ouders er niet waren, dus begon ik dadelijk met Lise te chatten. Voor ik het wist was het al 22 uur. Ik was doodop. Ik had de hele dag niets gedaan, maar toch was ik kapot. Snel ging ik naar mijn bed en nestelde me in mijn zachte donsdeken. Daar voelde ik me altijd goed. Lekker veilig in mijn bedje met Akira die op mijn buik zalig lag te soezen en met mijn beertje tegen me aangedrukt. Zo was het altijd al geweest en zal het altijd blijven. Ik luisterde naar de geluiden in het huis: Akira’s ademhaling, het kraken van de trap, het druppen van de kraan in de badkamer die eigenlijk al eeuwen geleden had moeten gerepareerd zijn, de uil die buiten aan het roepen was… Ik sloot mijn ogen, nog steeds luisterend……. Mijn wekker lichtte groen op toen ik op het knopje drukte om het uur te bekijken. Het was al 1u28 en ik had nog steeds geen oog dicht gedaan. Ik kon maar niet in slaap geraken. Het lukte gewoon niet. Mijn gedachten dwaalden voortdurend af naar het mysterieuze boek dat ik op de grond van de bib gevonden had. Het boek had mijn volledige aandacht gekregen en hield mij in zijn greep. Het zag er zo speciaal uit, alsof het ergens diep in zich een geheim verborgen hield. Nog nooit had ik zo’n drang gevoeld om een boek in 2 minuutjes uit te lezen. Het boek trok me aan met onzichtbare tentakels. Ik voelde gewoon hoe het gelezen wilde worden. Het had me in zijn ban. En daardoor de slaap maar niet kunnen vatten hè! De enige oplossing die overbleef om het raadsel te ontrafelen was een halfuurtje lezen. Dat kon geen kwaad zeker? Het boek lag toch in mijn tas, dus nam ik het en deed het zachtjes open. Eerst doorbladerde ik het een beetje zoals ik bij elk boek doe, maar algauw dacht ik dat ik gek werd. Ofwel was het gewoon de vermoeidheid die mij parten speelde. ‘Ligt het nu aan mij of vervagen die letters nu?’ dacht ik luidop. ‘Nee, ik zal gewoon moe zijn. Doe niet zo gek Rose!’ sprak ik me streng toe. Maar naarmate ik verder las, werden de letters steeds vager en vager tot er niets meer van overbleef. ‘Dit is echt om gek van te worden! Hoe kunnen die letters nu opeens verdwijnen?!’. Ik bleef maar bladeren en bladeren tot ik dacht iets gezien te hebben, maar nee, de letters bleven weg. Plotseling gooide ik het boek met een gil weg.

Schandaal op het pakijs! De Noordpool werd ‘het slachtoffer van diefstal’! Maar wie heeft deze verschrikkelijke misdaad gepleegd? Aan jou om het onderzoek te voeren! De verdachten? Vier leerkrachten aardrijkskunde die net iets té graag voor hun lieftallige leerlingetjes een souvenirtje van hun vakantie hadden meegebracht.

5. Getuige: Kevinuit, een eskimo: “Iemand heeft een groot stuk uit het pakijs weggesneden precies op de plaats waar de Noordpool zich bevindt! Wat zouden die Europeanen zeggen als ik bij hen de top van de Mont Blanc zou komen wegzagen om die thuis aan mijn kinderen te geven?”

A. Verdachten: 1. Meneer Jacquemin: “Het is waar dat ik tijdens mijn reis van Groenland naar Siberië met mijn sneeuwscooter een souvenirtje heb willen terugbrengen. Maar het blok pakijs dat ik weggesneden heb, komt uit Groenland.” B. 6. Kaart van Arctis:



2. Meneer Vos: “Ja, mijn sneeuwscooter vervoerde een stuk ijs, maar het was geen stuk pakijs: het is een ijsberg die ik tijdens mijn reis van Canada naar Alaska gevonden heb.” C. 7. De aanwijzing

3. Meneer Gobau: “Ik heb in Siberië een bevroren blok ontdekt, waarin een mammoet vastzat. Ik heb hem naar Canada teruggebracht met mijn sneeuwscooter.”

4. Meneer Van Roy: “Ik ben het zuiverste stuk ijs op het pakijs gaan halen voor mijn beeldhouwwerk, genoemd “Meneer Peeters “. Maar ik ben hem heel ver van de Noordpool gaan zoeken met mijn helikopter, tijdens mijn reis van Alaska naar de Spitzberg eilanden.”

D. Zit je vast? Kijk naar het traject (kaart Arctis) van de vier verdachten. Je kan er al een uitschakelen die niet langs de Noordpool gegaan is. Een aanwijzing in de sneeuw geeft je de mogelijkheid een tweede beschuldigde uit te schakelen. Door de aard van de grond bij de Noordpool te vergelijken met de stukken ijs kan je nog één beschuldigde uitschakelen. E. Antwoord:

De schuldige is Dhr. Jacquemin!

Door Maïté Van Vyve (4B), Michèle Jespers (4B) en Pauline Bardet (4B)

Spel gemaakt door: Amandine Maisin (6E) Tekeningen door: Aymeric Hermans (5A) - Marjorie Maisin (1B) - Amandine Maisin (6E)

Wordt vervolgd in de volgende editie…

7

‘De Sint-Janflashback…’

(DEEL VII)

- DE TERUGBLIK VAN EEN LEERLING UIT HET ZESDE JAAR Het is een feit: leerling zijn op Sint-Jan maakt je tal van ervaringen rijker. Tot nog toe blikten we in De Sint-Janflashback steeds terug op ‘het verleden van SJB’. Denk bijvoorbeeld maar aan allerlei plaatsen op onze school die aan bod kwamen: de kapel, de speelplaats, de lift enz. Maar we bekeken het ‘concept Sint-Jan’ ook vanuit allerlei andere oogpunten: herinner je onder meer het interview met dhr. Bockstael, een doorwinterde leraar, of de enige echte opvoedster in hoogsteigen persoon: mevr. Steyaert. Ook onze onderdirecteur, dhr. Van de Velde, blikte afgelopen editie terug op de geschiedenis van dit schoolblad. Nu kreeg ik al meermaals de vraag: “Hoe kijkt een leerling uit het 6e jaar nu eigenlijk terug op zijn of haar Sint-Jancarrière?” Zijn er zaken die bijbleven of geconcludeerd kunnen worden? Vonden er opvallende of noemenswaardige veranderingen plaats in die 6 jaar tijd? Kan een leerling zijn school zien veranderen? Hier spreekt nu een (nieuwsgierig) redactielid én leerlinge uit ervaring, die dit graag met jou wil delen… Natuurlijk is het onbegonnen werk om alle veranderingen van de voorbije jaren op deze beperkte ruimte neer te pennen. Daarom volgt hier een greep uit de meest opmerkzame veranderingen sinds het schooljaar 2005-2006. En, geloof het of niet, maar vele leerlingen zullen van wat volgt vast en zeker veel herkennen!

Stelling 2: Lange tijd vormde het fenomeen ‘godsdienstleerkracht zijn in de 2e graad’ een uitermate moeilijke opdracht. Waarheidsgehalte van deze stelling: ••••• (Volkomen juist)

Conclusie? Het beroep ‘godsdienstleerkracht’ vergt bijzondere capaciteiten die slechts een paar enkelingen gegeven zijn. Je hebt het of je hebt het niet. En die vijftien voorgangers hadden het blijkbaar niet, want ondertussen oefent mevr. De Schepper met plezier haar taak van godsdienstleerkracht uit en dit al sinds het begin van dit schooljaar en werd de zogenaamde ‘vloek’ doorbroken! Doe zo voort! Stelling 3: De leerkrachten Frans op SJB verliezen hun reputatie. Waarheidsgehalte: • (= ‘Helemaal niet juist’)

Legende: • = Gebakken lucht (= ‘Helemaal niet juist’). •• = Uit de lucht gegrepen (= ‘Niet juist’). ••• = Mogelijke grond van waarheid (= ‘Mogelijk juist, twijfelgeval’). •••• = Het staat vast. (= ‘Juist’). ••••• = Het staat als een paal boven water (= ‘Volkomen juist’).

Stelling 1: Het station ‘Kapellekerk’ is, dé place to be om 15u20. Waarheidsgehalte: •• / ••• (Mogelijk juist.)

Feit/Vaststelling: 1 september 2005, om 15u20: een stroom van honderden leerlingen begeeft zich stapsgewijs naar het tegenoverliggende station, om daar dé Kapellekerktrein richting station BrusselCentraal of Brussel-Zuid te nemen. Eén (of meer) leerkracht(en) houdt/houden een oogje in het zeil. 1 maart 2011, om 15u20: een enkele leerling, wiens trein hier toevallig stopt, begeeft zich naar dit station. De leraar die vroeger op het perron stond, houdt nu een oogje in het zeil in de buurt van het kruispunt aan de Snack Aimé. De redenen? Wanneer je bij bovenstaande vaststelling stilstaat, is het toch wel opvallend dat het station Kapellekerk ooit enorm populair was, maar dat er een zodanige evolutie plaatsgevonden heeft dat er, op enkele jaren tijd, haast geen enkele leerling na school nog de weg naar dit station terugvindt. “De Sint-Janner is milieubewuster geworden! De Sint-Janner heeft behoefte aan beweging!” Dat kan misschien wel zo zijn, maar of dit de (échte) redenen zijn, is nog maar de vraag. ’s Ochtends is er immers een immense toevloed van leerlingen uit dit tegenoverliggende station! Het enige wat ik kan bedenken (en dit rust louter op veronderstellingen), is dat er vroeger eenvoudigweg rond dat uur een trein in Kapellekerk stopte, rond 15u30, en richting BrusselCentraal of Brussel-Zuid reed en nu niet meer. Maar, als je eerlijk bent, zullen vele leerlingen toegeven dat Kapellekerk helaas niet meer hét station bij uitstek is om moederziel alleen op het perron te staan draaien, om het even wanneer… Zou daarom ook de leraar zich nu liever opstellen aan Snack Aimé? Conclusie? Kapellekerk lijkt om 15u20 ‘verleden tijd’ voor de doorsnee leerling in tegenstelling tot 6 jaar terug. Deze trend zou zeker eens nader onderzocht moeten worden!

8

Feit/Vaststelling: Een 3-tal jaar geleden, kort na het (voor ons, leerlingen) onverwachte vertrek van 2 vaste godsdienstleerkrachten, mevr. Decoussemaeker en mevr. Vansteelandt, passeerden er op een tijdsperiode van ongeveer twee (school) jaren (tussen 2007 en 2010) om en bij de 10 leerkrachten godsdienst de revue op ons college. Er zijn dus leerlingen uit het 5e en 6e jaar die, toen ze in het 3e en het 4e jaar zaten, meer godsdienstleerkrachten gehad hebben dan het aantal leraren dat ze normaal gezien op een lesweek voor de klas krijgen. Wanneer je dit procentueel benadert, betekent dit dat elke leerkracht het niet meer dan enkele weken (!) uitzong. [Bijkomend slonk, door het vertrek van mevr. Vansteelandt, het aanbod van de vastenwinkel aanzienlijk en wordt er geen hapje en/of drankje meer aangeboden bij de uitreiking van het rapport in december, april en juni.] De redenen? Naar de reden(en) waarom niemand het lang uithield, hebben we nog steeds het gissen. Wel kunnen we stellen dat we een paar ‘abstracte figuren’ voorgeschoteld kregen: iemand die van plan was Amerika te doorkruisen met behulp van één euromuntstuk per dag, een persoon die volledig weg was van ‘meditatiesessies’ en er ons elke les één voorschotelde, een leerkracht die zich blijkbaar geen eigen deodorant kon aanschaffen en daarom die van onschuldige leerlingen vroeg tijdens de les enz. En dan heb je nog dat soort leerkrachten die zelfs nooit kwamen opdagen, zodat we er nu zeker ook niets slechts van kunnen zeggen… Objectief kan je je nu natuurlijk de vraag stellen: “Lag het aan de leerkracht zelf, de leerlingen of was er een soort van vloek die op het vak godsdienst in de tweede graad rustte?” Een goede vraag… Het antwoord moet ik u, beste lezer, jammer genoeg schuldig blijven.

Feit/Vaststelling: Zowel in de lagere als in de hogere cyclus lopen er leerkrachten rond die de voorbije decennia ‘naam maakten’: denk bijvoorbeeld maar aan dhr. Deridder, leerkracht Frans in het 2e en het 3e jaar, die met plezier zijn leerlingen met ‘tonnen’ vocabulaire supplémentaire overlaadt of dhr. Van Lierde in het 5e en het 6e jaar, die zijn leerlingen een grotendeels artisanale, handgeschreven cursus voorschotelt. Ouders op het klassenweekend van hun zoon of dochter uit het eerste jaar vragen zich dan ook wel eens luidop af: “Is het waar wat er gezegd wordt, is Frans op Sint-Jan zó moeilijk én onoverkomelijk als het de ronde doet? Is het waar wat hierover ooit eens in de krant werd geschreven?” De redenen? In het geval van bovenvermelde leerkrachten, dhr. Deridder en dhr. Van Lierde, kan ik je verzekeren dat ze allebei op zijn minst veeleisend zijn en voor de nodige ‘uitdaging’ zorgen. Een concreet voorbeeld? Bij dhr. Deridder zijn woordenlijsten met talloze vissen, lichaamsdelen, groenten, kruiden, delen van het huis… schering en inslag. ‘Tu as’ fout gespeld? Min 5! (Pech dat je overhoring maar op 10 stond!) En het eerste woord op de eerste bladzijde van de eerste lijst die je in het derde jaar te verwerken kreeg (‘courtois’, zonder twijfel), heb je als derdejaars op het einde van het schooljaar een 40-tal keer geleerd. Deze leerkrachten zijn misschien erg veeleisend, er kruipt veel tijd in het vak Frans, maar de efficiëntie van hun aanpak is verzekerd. Het is dan ook geen toeval dat een leerling uit de hogere cyclus, die dhr. Deridder gehad heeft, nog spontaan teruggrijpt naar zijn cursus grammatica om daar dit of dat nog eens na te kijken!

Conclusie? Als je op Sint-Jan alle lessen Frans zonder kleerscheuren doorkomt, mag je er zeker en vast vanuit gaan dat je de grondbeginselen (en zelfs veel meer dan dat) van de Franse (schrijf) taal meegekregen hebt! En, niet gevreesd, er zijn er al velen voor jou geweest die er ongehavend uitgekomen zijn! En het kan je zeker en vast van pas komen in het latere leven! Stelling 4: Bijnamen voor leerkrachten en opvoeders zijn verleden tijd. Waarheidsgehalte: ••• (= Mogelijke grond van waarheid)

De afgelopen drie jaar was er bijvoorbeeld een opmerkelijk ‘moderniseringsbesef’. Dan heb ik het niet enkel over een ‘projector’ met bijhorend ‘projectiescherm’ in bijna elke klas. Ook het overgrote deel van het lerarenkorps (zelfs leraren waarvan je zeker was dat ze nooit het begrip ‘computer’ zouden kúnnen doorgronden) begon gewag te maken van ‘de onmisbaarheid van ICT in het dagelijkse schoolleven’. Én de school kreeg eveneens haar eigen vakondersteuningssite. Maar niet enkel op ICT-gebied vond er ‘vernieuwing’ plaats. De afgelopen jaren werd het lerarenkorps enorm versterkt door nieuwe, jeugdige collega’s die zorgden voor een zekere ‘vergroening’ van het lerarenkorps. Voorts beschikt onze school al een 4-tal jaar

Middagmaal Donderdag 10 oktober 13u50: 5... 4... 3... 2... 1... De bel is nog maar net gegaan of de leraar zit al voor een lege klas te praten. Een velletje papier dwaalt nog rustig door de lucht en een pen rolt nog van een bank. Voor de rest is het stil, veel te stil. Ik doe de deur van ons klaslokaal open en dan... Wat een inferno! Duizenden kinderen rennen voor hun leven door de gangen. Sommigen worden zelfs vertrappeld. Een verschrikkelijk tafereel... Overal weergalmt het geschreeuw en het geraas van de jongeren... Maar waarom? En dan schiet het me te binnen: donderdag middag, alias frietjesdag. Dit wordt een rotdag. Ik cross naar beneden, duw andere mensen uit mijn weg en kom eindelijk aan in de refter. Te laat. Een rij van minstens tweehonderd man staat aan te schuiven aan de self-service. Ik wacht... Lang. Veel te lang. En de mensen duwen maar. Paniek heerst overal. Zullen we nog kunnen eten? Zal er wel plaats genoeg zijn? Zal ik tot aan het bestek geraken? Twintig minuten later is het eindelijk aan mijn beurt. Met het dienblad in mijn handen begin ik onverrichter zake naar een vrije stoel te zoeken. Liefst meer dan één om naast mijn vrienden te kunnen zitten. Nog eens 10 minuten later is er eindelijk plaats en kan ik beginnen eten. Maar smaken zal het niet: de frietjes zijn al koud. En dan vraag ik me af: waarom moeten we allemaal op hetzelfde moment gaan eten? Zou het niet beter zijn dat je op elk moment van de middag naar beneden kan gaan om te gaan eten? Dan is er plaats genoeg, dan zijn er amper mensen die wachten, dan is het middagmaal het Aards Paradijs... Hetzelfde zou moeten gelden voor de koude maaltijden. Eindelijk zullen vrienden niet meer moeten vechten om plaatsen. En om te eindigen parafraseer ik nog vlug Obama: “change we need”! Bruno Van de Voorde, 5A

Feit/Vaststelling: De meeste leerlingen van het zesde jaar hebben er moeite mee om tien alom gekende bijnamen op het college op te noemen. Onze ouders zullen er in hun schoolloopbaan hoogstwaarschijnlijk véél meer gekend hebben voor hun leerkrachten. Redenen: Raar maar waar, ook ik moet toegeven dat er niet zo héél erg veel bijnamen voor de huidige leerkrachten zijn. Je hebt natuurlijk die alom gekende koosnaampjes voor die leraren die al jaren meegaan, waarvan de oorsprong van de ene lichting leerlingen op de andere overgaat, maar zoveel nieuwe bijnamen komen er niet bij of zijn slechts tijdelijk. Denk bijvoorbeeld maar aan B*** & B****, I***, de S*******, T*** (deze namen zijn enkel en alleen voorbehouden voor (oud-)leerlingen van SJB). Misschien een uitdaging voor de toekomstige zesdejaars om er nieuwe in te voeren? Conclusie Bijnamen voor leerkrachten lijken voorlopig wat minder in trek. Maar, wie weet, is dat morgen alweer voltooid verleden tijd! Stelling 5: De modernisering van SJB is geen utopie. Waarheidsgehalte: ••••• (Volkomen juist) Feit/Vaststellingen & redenen: Vaak wordt er wel eens gezegd dat SJB op bepaalde vlakken ‘in de tijd blijft steken’. Hierover spreek ik me niet uit, maar er zijn wel voorbeelden genoeg te vinden die het tegendeel aantonen.

over een eigen, professionele turnzaal. Met andere woorden: geen kleedkamers in het schoolgebouw zelf meer, geen tochtjes meer naar het Zuidpaleis (een beschikbare turnzaal op een 5- à 10-tal minuutjes lopen van onze school). Bovendien kwamen er de voorbije jaren een heleboel meisjestoiletten bij én werd de voorgevel volledig gerenoveerd én kreeg de ‘gaanderij’ ook een opknapbeurt. Wist je trouwens dat enkele weken geleden de renovatiewerken aan de kerk begonnen zijn? Dit laatste kan echter bezwaarlijk een voorbeeld genoemd worden van modernisering. De kerk zal in haar oude glorie hersteld worden en gelukkig maar. En, last but not least, nam onze school 3 jaar geleden afscheid van de laatste pater op ons college (pater Bernard, voor zij die hem gekend hebben), die onder andere de eucharistievieringen in de Kapellekerk voorging. Zonder te willen suggereren dat het verdwijnen van de paters gelijkstaat met modernisering kunnen wij alleen maar vaststellen dat er in deze moderne tijd geen paters-jezuïeten meer zijn op de jezuïetencolleges. Conclusie? Ook op Sint-Jan bleef de tijd de afgelopen jaren zeker en vast niet stilstaan. Heleen Keuleneer, 6B Bovenstaande feiten zijn stuk voor stuk op ondervindingen van een redactielid gebaseerd. De redactie laat het volledig aan het oordeel van elke leerling over of hij/zij dit ook op zo’n manier heeft ervaren.

9

Kalender

Do 12 mei

n April 2011

Di 17 mei

Dagexcursie 5e jaar Ieper (Ec-MT, La-MT, Gr-La) en Doel (resterende richtingen)

Vr 20 mei

Rapport 1e, 2e en 3e jaar

Wo 25 mei

Gespreksavond ouderraad (Ambassadeur Verenigde Staten)



Vr 27 mei

Rapport 4e, 5e en 6e jaar Leerlingenraad 3e en 4e jaar

Do 28 april Museum voor Kunst en Geschiedenis (2F) Excursie aardrijkskunde 1A-1C-1G 15u30-17u30: lessen “Rijbewijs op school” (retorica)

Di 31 mei

Leerlingenraad 1e graad Labo Chemie Leuven (6 We)

Ma 11 april

Start paasvakantie Vertrek Krakaureis 5e jaar

Ma 25 april

Paasmaandag: vrijaf

Di 26 april

Leerlingenraad 3e en 4e jaar

Ma 16 mei Cultuuravond

Wo 27 april Museum voor Kunst en Geschiedenis (2A)

Vr 29 april

Vastenmaaltijd / Leerlingenraad 1e graad 15u30-17u30: lessen “Rijbewijs op school” (retorica)

n Mei 2011 Ma 2 mei

15u30-17u30: lessen “Rijbewijs op school” (retorica)

Di 3 mei Excursie aardrijkskunde 1D-1E Schoolraad 15u30-17u30: lessen “Rijbewijs op school” (retorica) Vr 6 mei Retoricabal Ma 9 mei

Excursie aardrijkskunde 1B-1F

Wo 11 mei

Koorconcert ‘Lentekriebels’

Examen rijbewijs (retorica) / Nam: vertrek koorreis

Juni 2011 Do 2 juni

Hemelvaartsdag: vrijaf

Vr 3 juni Vrijaf Vr 10 juni

Klassenexcursie 1e, 2e en 3e jaar

Ma 13 juni

Pinkstermaandag: vrijaf

Vr 24 juni

Hockeytornooi 1e, 2e en 3e jaar Afscheid retorica en proclamatie

Ma 27 juni

Inleveren huurboeken 1e en 2e jaar (08u30) Inleveren huurboeken 3e jaar (13u00)

Do 30 juni

Rapport 1e, 2e, 3e, 4e en 5e jaar Oudercontact (09u00-12u00 en van 14u00 -17u00)

Een meer uitgebreide kalender vindt u op www. sint-jan-brussel.be

Honderd dagen - I LOVE COLLEGE Op vrijdag 25 februari mocht de retorica van ons college enkele Vlaamse steden gaan onveilig maken in het kader van de laatste ‘honderd dagen’. De sfeer zat er van bij de start al dik in en de meeste leerlingen hadden zich kunstig verkleed. In de jolige massa kon je zowel lieve kleine konijntjes als boeren ontwaren. Er waren zelfs zeven apostelen op step van de partij. Na een uitgebreide lunch in het schoolgebouw, volgde een trip naar een andere stad, met bijbehorend stadsspel. Het smaakte allemaal naar meer! Later die avond hadden een aantal retorici een heus feestje georganiseerd in de Louise Gallery Night Club. In nauwe samenwerking met de leerlingenraad, zorgden Alfred galle, Arnaud Devis en John Raes voor een spetterende avond. De laatste woorden zijn er nog lang niet over gezegd. Maar ik denk dat de volgende beelden zo veel meer zeggen. Thomas Devenyns, 6B

10

The Great Paradox of Mankind I Het Verhaal van de Revolutie

U zult het niet geloven. U zult uw eigen ogen niet vertrouwen terwijl U dit schokkende artikel doorworstelt. Ik waarschuw U nu al. Niets minder dan de enige echte waarheid zult U in de volgende paar paragrafen weten te ontdekken. Ik heb mezelf tot doel gesteld het werkelijke verhaal achter de Arabische revolutie aan jullie te verkondigen. Tegen de tijd dat dit artikel gepubliceerd raakt (en geloof me, dat heeft heel wat handen en voeten in de aarde), zijn er wellicht nog een paar omhooggevallen despoten, tirannen en andere zelfverklaarde dictators voor het leven, gesneuveld. Na de Egyptische en Tunesische president zijn er meer dan waarschijnlijk nog heel wat van hun zorgvuldig opgebouwde sokkel gedonderd, daar in het Midden-Oosten. Maar terwijl er al tonnen aan inkt en krantenpapier verspild zijn aan zogenaamde grondige analyses van de hele situatie, kent U, naar mijn weten, de hele toedracht van dit spektakel hoegenaamd niet. Ik beloof U plechtig dat ik daar met behulp van de volgende alinea’s eens stevig verandering in zal brengen. Willen we het begin van dit alles te weten komen, dan moeten we precies 40 jaar en nog een aantal maanden terugkeren in de tijd. Op die dag werd er een klein dikkertje geboren. Dat hij later het boegbeeld van het Vlaams separatisme zou worden, dat wist hij toen nog niet. Dat hij in zijn gloriejaren mee zou doen aan populaire, doordeweekse quizprogramma’s, evenmin. Dat zijn populariteit grotendeels verklaard zou worden door zijn droge, alerte en snedige humor, ook daar had hij geen flauw benul van. Dat de gewone man in de straat zou staan likkebaarden bij Latijnse oneliners, zelfs dat behoorde toen (nog) niet tot zijn stoutste dromen. Voor alle duidelijkheid: ik heb het hier niet over Frank Vandenbroucke. Men durft wel eens te beweren dat kinderen gevormd worden door de omgeving waarin ze opgroeien. Hij, die ik hier zal aanspreken als W.D.B., was zeker zo’n kind. De frituur om de hoek, de leeuw in de tuin van de buren, de dobbelsteen van zijn broer, de verhaaltjes van zijn grootmoeder, het doorzettingsvermogen van zijn vader, alles heeft, enkele decennia later, duidelijk zijn sporen nagelaten in één of andere vorm. Een andere hoofdfiguur in deze saga, die ik ook niet bij naam ga noemen, wordt af en toe gespot in Brusselse homobars. Om kiezers te ronselen, weliswaar. Hij is een heftig voorvechter van het vuurrode Waalse clandestien cliëntelisme, paternalisme, nepotisme, of hoe je het ook mag noemen. Als volleerd chemicus slaagt hij er al meer dan vijftig jaar in iedereen naar zijn pijpen te laten dansen. Nederlands is te moeilijk voor hem, vanwege gehoorproblemen. Werklozen aanbidden hem, immigranten genieten van zijn vrijgevigheid, werknemers profiteren van een vergevorderde staat van corruptie, door hem, die ik vanaf nu R.E.D. zal noemen, persoonlijk in de hand gewerkt. Tegelijkertijd cultiveert hij het bestaan van onnoemelijk populaire maar ladderzatte suikernonkels binnen zijn eigen rangen. En of dat nog niet genoeg is, is E.D.R. tegelijkertijd patron van een achterlijk gat in Wallonië, dictator van het meest laveloze en verrotte samenhangsel van het noordelijk halfrond, én hij wil ook nog eens de functie van opperste machthebber in de enige bananenrepubliek van NoordwestEuropa binnenrijven. Tot zover de beschrijving van de twee hoofdpersonages in dit uiterst aangrijpend verhaal. U bent hoogstwaarschijnlijk op de hoogte van de pietluttige beslommeringen waarmee de bananenrepubliek, waar ik het zonet nog over had, momenteel kampt. Hoewel het voortbestaan van het hele land op het spel stond, ondernamen de machtigen der natie, onder wie ook de heren B.D.W. en E.D.R., gedurende een lange tijd niets. Ze konden zich wel vinden in een constant status-quo, in een eeuwigdurende impasse. Ze dachten hard na en kwamen tot de conclusie: het maakt niet uit wie het land leidt, of we het door apen laten besturen of niet, veel zullen we er toch niet van merken. We kunnen evengoed niemand het land laten besturen. Het maakt toch niets uit, en dan is er tenminste geen geruzie en gekrakeel om de macht. Op het eerste gezicht lijkt ook U en mij dit een schitterend idee, maar, schijn bedriegt. Toen de heren D.W.B. en E.R.D. na zes maanden nog eens samenkwamen om een grondige analyse te maken van de situatie, kwamen ze, na veel vijven en zessen, kortom, na oeverloos gepalaver, een groot pak friet, tweeëntwintig halve frikadellen, en één enkel broodje tomaatmozzarella, dat er iets fundamenteels schortte aan hun lumineus plannetje. Om zeker te zijn van hun stuk, wilden ze dit even polsen bij een breder publiek, en huurden

ze achtereenvolgens een formateur, een preformateur, een informateur, een clarificateur, een koninklijk bemiddelaar, een speciaal gezant, een bemiddelingspartner, een advocaat gespecialiseerd in scheidingszaken, een arts gedoctoreerd in amputaties, een psychiater met een grote kennis over schizofreen gedrag, een tot levenslang veroordeelde vrouw met psychopathische trekjes én een specialist financiering in. Die laatste bevestigde hun vermoedens: het probleem met de kunstmatig gecreëerde impasse was dat zijzelf, de respectabele heren W.D.B. en R.E.D., geen brood op de plank kregen! Zij werden niet vergoed voor gedane zaken! Ze hadden nota bene de enige bananenrepubliek in heel Noordwest-Europa van een wisse ondergang gered! De grove middelen werden niet geschuwd om dit onrecht van de baan te helpen. Beide heren klopten aan bij het Internationaal Monetair Fonds, legden de situatie nog maar eens uit aan de respectabele heren daar, en hoopten op het beste: een volledige, levenslange vergoeding voor bewezen geleden zaken. Luttele seconden daarna, werd de deur voor hun ogen dicht gezwierd. Een norse stem snauwde hen vanuit het sleutelgat toe: “O Rampzalige, wee jullie. Wij betalen mooi niets voor jullie berooide apenland, en nog minder voor jullie, jullie bende snotneuzen. En als je niet oppast, kijk dan maar uit. Want te veel handelen heeft geen enkele zin.” Niet dat ze dat laatste van plan waren, maar toch. B.D.W. en R.E.D. waren erg geschrokken van deze onverwachte reactie. Maar ze konden niet bij de pakken blijven zitten, er zou en er moest wat gedaan worden om hun eigen broodwinning veilig te stellen. Ze besloten een illustere kennis van hen beiden aan te spreken, een zekere meneer C.R.E.M.B.O.. Ze dachten dat hij het zaakje wel kon oplossen. Hij stond (en staat nog steeds) bekend als een laffe wezel die met graagte tientallen onschuldige mannen de dood instuurt, maar tegelijkertijd ook als de stille killer van de Wetstraat. Hij claimt zelf dat hij een liefdesaffaire heeft gehad met minstens één Amerikaanse Minister

Het vierde voorstel heeft het uiteindelijk gehaald: C.R.E.M.B.O. kende nog wel enkele organisaties of samenraapsels die daarvoor moeten doorgaan, in de regio van het Midden-Oosten. Die zouden dan, volgens zijn plan, met behulp van subsidies afkomstig uit dit apenland, de lokale regimes omver moeten werpen, om hen vervolgens te vervangen. Nu zou U natuurlijk kunnen denken: wat maakt het uit dat B.D.W. en E.R.D. in dat soort landen op één of andere manier macht kunnen verwerven? Wel, dat is duidelijk. Hosni Moebarrak, de President van Egypte, was tot voor kort onofficieel de rijkste man op aarde, met lengten voorsprong op bijvoorbeeld Carlos Slim, Bill Gates of Warren Buffett. Het fortuin van zijn familie werd maar liefst op 170 miljard dollar geschat. Dat is anderhalf keer de hele Belgische staatsschuld! Nu beseft U hopelijk de mogelijkheden die dit plan bood aan onze beide respectabele heren: behalve zichzelf verrijken, zouden ze ook nog eens hun eigen bananenrepubliek van de ondergang kunnen redden! Ze zouden algemeen aanzien worden als Redders des Vaderlands! En tenslotte, wat is er nu zo moeilijk aan om een ander land leeg te zuigen? Een zekere Leopold II had het hen toch al met veel bravoure en succes voorgedaan? In allerijl contacteerde C.R.E.M.B.O. zijn lokale mannetjes en beloofde hen te helpen in hun strijd met het regerend staatsbestel. Doorheen het hele Midden-Oosten werden kleine en middelgrote, seculiere en religieuze vrijheidsbewegingen ingehuurd door onze beide respectabele heren. Als eerste viel Tunesië, en diens dictator vluchtte al snel met de staart tussen de benen het land uit. En ook Egypte werd onder de voet gelopen door vermeende vrijheidsstrijders. De felbegeerde Moebarrak moest ook afdruipen. De hele diplomatieke draaimolen en het ambtenarenapparaat van de USA wist niet wat hen overkwam. Ze stonden er als versteend bij, terwijl de dictatoriale regimes in het Midden-Oosten één voor één als kaartenhuizen in elkaar vielen. De lokale vrijheidsstrijders vulden rustig hun zakken, en vulden ook het ontstane machtsvacuüm op, terwijl een deel van het geld via ontraceerbare wegen doorgesluisd werd

Op het wereldwijde web doken in januari en februari aangepaste vlaggen op van onder andere de Moslimbroederschap (rechts) en Al Qaeda (links). Dit bewijst de inmeging van R.E.D. en B.D.W. van Buitenlandse Zaken, en loopt ook graag rond te bazuinen dat hij maar hoeft te bellen of de bazen van de CIA sidderen en beven. Het enige dat onze beide respectabele heren met zekerheid wisten, dat deze alom gevreesde man zekere connecties had, onder andere om snel aan geld te komen. Ze planden snel een vergadering in hun altijd drukke agenda’s, boordevol nieuwjaarshappenings, kermisbezoeken, marktrondgangen, maandelijkse geheime bijeenkomsten, koorlessen, optredens naast torens, bezoeken aan de styliste en bezoeken aan weer een andere diëtiste, en hoopten op een snelle oplossing. C.R.E.M.B.O. had vier acceptabele voorstellen voorbereid. Een eerste, het aanwenden van de kernkoppen in Kleine Brogel om die heren van het IMF eens een lesje te lezen, werd onverwijld de grond ingeboord als te duur en onecologisch. Met het tweede hadden ze al wat meer moeite: ze voelden er wel iets voor om al het gas van de Russen te stelen, maar vanwege de moeilijke uitvoerbaarheid van het voorstel, werd ook dit afgekeurd. Het derde voorstel, dat bestond uit het besparen op gevangenissen en bijbehorend personeel, moest maar nipt onderdoen voor het vierde, aangezien er niet veel meer te snoeien was in de penitentiaire medewerkers.

11

naar onze beide respectabele heren. Zolang ze op die manier van geld voorzien worden, moet je je dan ook geen zorgen maken: de impasse blijft duren. Misschien komen er wel eens nieuwe verkiezingen, maar met behulp van het doorgesluisde bloedgeld zal lustig reclame gemaakt kunnen worden. En daarna vervallen we weer in een diepe impasse. Het lijkt wel of D.B.W. en R.E.D. de perfecte deal gemaakt hebben om het non-bestuur in stand te houden, tot het geld op is, natuurlijk. Of tot de gesubsidieerde samenraapsels daar in het MiddenOosten een andere partner gevonden hebben. Dat hebben ze in het verleden al vaker gedaan, en het zou me hoegenaamd niet verbazen. Nu weet U het volledige verhaal van de revolutie. Ik hoop van harte dat ik enige duidelijkheid heb geschapen in de stand van zaken. De volgende keer wordt U een ander schokkend maar waar verhaal voorgeschoteld. Wat hebben we uiteindelijk van dit verhaal geleerd? Ken Uzelf, en doe nooit teveel. Bovenstaande gegevens zijn gebaseerd op louter fictie, en enige overeenkomst met de werkelijkheid moet als toevallig beschouwd worden. Thomas Devenyns, 6B

SJBabyboom Misschien heb je het opgemerkt, misschien ook niet, maar SJB boomt. (Nee, er komt geen boom op de speelplaats!) De overduidelijke symptomen van dit verschijnsel zijn de vele vervangers die door de gangen dwalen, glunderende blikken en - bovenal - bolle(r wordende) buiken. Inderdaad, het lerarenkorps is flink bezig met gezinsuitbreiding. Op zich niks opzienbarends, maar het is toch opmerkelijk wat voor een opmars dit fenomeen heeft gemaakt sinds pakweg vorig schooljaar. Wat valt hierachter te zoeken? Van complottheorie tot pure noodzaak, een paar mogelijkheden: Een eerste mogelijkheid is dat vertoeven op ons college de vruchtbaarheid verhoogt. Wie weet wat er in het water gegoten wordt of welke vreemde ‘microbe’ er in de lucht zit, om nog maar te zwijgen van mogelijke vreemde stoffen met al even vreemde uitwerkingen in al die beschermde deurklinken. Een andere verklaring zou kunnen zijn dat ze het hard nodig hebben, of toch wat je erbij krijgt, namelijk kindergeld om het povere leerkrachtenloon aan te vullen (want daar zitten ze zelf toch de hele tijd over te klagen en het doel heiligt de middelen, niet?). Natuurlijk moet het niet zo pessimistisch zijn. Wie weet zijn ze wel zo gelukkig met hun leerkrachtenbestaan dat van het één het ander komt en van dat ander komt dan een resem kleine spruiten. Om verder te gaan met de jolige kant van het leerkrachtendom: wie weet is er wel een weddenschap afgesloten binnen het korps om de meest uitgebreide kroost te hebben. Wedstrijdmentaliteit hebben we al gehad. Wat dacht je van kuddegeest? Een eerste leerkracht was zwanger/ werd vader en de rest volgt in een kettingreactie, een schoolvoorbeeld van het domino-effect. De uitleg kan ook te zoeken zijn in een tactisch 12-jarenplan van bovenaf om de toekomst van de school te verzekeren qua leerlingenpopulatie. Een hopeloos schoolbestuur is tot veel in staat … Een laatste hypothese - het moet toch ergens ophouden - is dat het misschien gewoon zo is, puur toeval of door het gemiddeld vrij jonge lerarenkorps. Wat een duistere hersenschim is en wat in de buurt van de waarheid zou kunnen komen, is niet volledig duidelijk, maar één ding staat vast: altijd alle denkpistes openhouden, want alles is mogelijk …

Poésie Wat is dit gevoel?

- Rémy de Stexhe

Hartverscheurend wanhopig Overweldigend prachtig Agressief ongewijzigd, ongeschonden Sinds mens man is geworden De indruk dat er tranen in-uit je hart vloeien De ingeademde lucht kunnen proeven het in je oren stromende bloed horen Wanneer we echt muziek echt beluisteren Ons in de blik van broers, moeders, kinderen Eindeloos in één seconde verliezen Het leven, misschien?

Elfje

– Amandine Maisin

Zon Veel licht Geel blinkend vuur ’s Avonds in zee ondergaan Fraai.

Niet-exhaustieve lijst… • • • • • • • • • • • • • •

Maarten Vanderbeke Kevin Bruggeman Jone D’hooghe Wim Gemoets Ludo Gobau An Groeninckx Djordi Jacquemin Kim Kremers Katrien Schacht Kobe Kennes Maarten Vanautgaerden Stefan Vos Liesbet Stroobants Mona De Meyer

Acrostichon 01011101010001

– Vincent Schellekens

Klasleraar wiskunde van de “8-uur” Elke les opnieuw moet hij zuchten Van de onzin die elke leerling deelt met zijn buur In het begin van de les wil hij soms wegvluchten Na 50 minuten ervan vindt hij ‘t leven o zo zuur

Ans Gosselé, 5A

Burgerlijk ingenieur begon hij te studeren Razend werd hij van al die “tijdverprutsing!” Uiteindelijk zou hij toch leerkracht proberen Ging dan natuurlijk naar een wiskunde-richting. Getallen, daarvan werd hij dus vakman, Eenmaal hij klaar was met zijn studies. Maar snel genoeg kreeg hij er spijt van, Als hij les begon te geven aan zulke dummies! Namelijk een hoop geeks, en elk, schande!... standaard-fan.

12

Op weg naar SJB… En terug! Meer dan de helft van de Sint-Janners neemt dagelijks het openbaar vervoer en passeert hierbij leuke plaatsjes! Staan we hier wel bij stil? Daarom trokken Laura en Manon erop uit om enkele foto’s in de omgeving van de school te nemen, “in fisheye”… Herken jij al deze plaatsen?

Manon De Sutter, 5E & Laura Haleydt, 5E

13

Het boerenpaard en de zin van het leven… Ik ben amper zestien. Moet er een veulen geworpen worden, hoe laat ook, komen de buren, sterke trekmannen, enkele de mouwen reeds opgestroopt. Vooralsnog staan ze met matige belangstelling achter de hoge stalmuur om de merrie niet op te jagen. Ze zweet en ademt zwaar. De waterzak hangt verloren te bengelen bij elke vluchtige stap die ze zet. Onvermijdelijk, maar tergend langzaam, steken de barensweeën almaar sneller op. Een dof uiteenspatten van vruchtwater verraadt dat de vliezen opengebroken zijn, het zal nu niet lang meer duren. De merrie ploft zich neer, eensklaps, bijna moedeloos en het zware persen moet nog beginnen.

pen. Het veulen valt terug in het stro. Iedereen vertederd, niemand die zich afvraagt waarom we nóg een veulen nodig hadden. Gewoon de vertedering van een puur en simpel geluk. Alles is stil nu, de buren lallend vertrokken, moeder aan de vaat, vader in de fauteuil; grootvader en kleinzoon leunen over het stalmuurtje. Zegt de kleinzoon tegen de grootvader: “Hoe schoon, hé…” Antwoordt grootvader: “Geniet er maar van, want er komt een tijd dat er geen meer zullen zijn, zelfs voor je vader is het een dure hobby aan het worden.” Vol ongeloof antwoord ik met stil zwijgen.

Plots verandert de stemming, grootvader ziet het zacht geelwit van een nog niet verharde hoef verschijnen. Stil nadert hij de merrie en spant een zeel rond het tere springgewricht van het nog ongeboren leven. Een beetje aantrekken, de tweede hoef verschijnt. Andermaal omgord met een zeel. Grootvader geeft het touw aan me door. De eerste geboorte van een boerenveulen en ik mag helpen.

overdrijven, hé!”

“Vroeger schrok een paard op als het een auto hoorde razen, nu slaat zelfs een boerenknol op hol als het een ander paard tegenkomt.” “Kom nou, pepé, nu ben je niet licht aan het

Als ware het afgesproken hurken vader en buren neer achter grootvader en mij. Alle woorden horen nu bij de geboorte, losse woorden die soms botsen. De handen worden omwonden met touwen en het trekken begint. Even aanspannen en weer lossen, repetitief: span… los… span…los… Zware zuchten van de merrie. Veel handbewegingen –de handen kruisen elkaar soms- helpen de hoefjes mee naar buiten, de schriele pootjes waar het veulen op zal staan als het levend ter wereld mag komen. De merrie hinnikt dof, zwiept in pijn vertrokken de kop even op en staart met wijde pupillen, grote diepzwarte ogen. Het beest zweet hevig. Op het moment dat we durven denken ‘dit lukt niet’ komt het veulen los en in een plas van slijm pletst het de wereld in. Vader springt recht en knijpt de navelstreng dicht. Moeder giet een stevige geut jenever in de muil. Het snuift, haalt zijn neus op en hoest wat slijm van de longen op. Het leeft. Stro kleeft er overal aan. Handen stro wrijven de rug droog en de natte, kleffe huid krijgt haren. Moeder snijdt met een enkele haal een baal vers stro open en enkele buurvrouwen schudden de bundels stro open, een verse matras. De trekkers drinken op de overgebleven balen stro de jenever die nog rest in de fles leeg en voorspellen hoe het veulen zal uitgroeien. Tegen de tijd dat zij vertrekken is de gehele wereldpolitiek vakkundig gedissecteerd en heeft België een nieuwe regering gekregen. Ondertussen heeft de merrie het veulen reeds helemaal schoongelikt en besnuffeld. Hoe een moeder de liefde kan smaken… De poten die zich bijna angstig, aarzelend strekken, het lichaam even ophouden, wankelend hun plaats zoeken en dan weer dichtklap-

“Ja, ik zal het missen, ons boerenpaard: nooit te beroerd om te werken, nooit al te moe, het breekt nooit uit, gooit het tuig nooit af. Het trapt niet moedwillig naar mensen en het steigert nooit. Zie ze stappen, stampend met hun brede hoeven. Hun bellen klinken helder aan het spannend gareel, zie ze zwoegen en blinken, de voor tot aan de einder recht getrokken. De boer achter zijn paard achtervolgd door zinderende mussen en gulzige meeuwen, wormzoekend in de ploegverse, vette aarde. Na de noeste arbeid ’s avonds in het hoge gras schaduwspelen met de ondergaande zon.” “En weer werd het talent miskend van een romantisch schrijver”, schertste ik. “Lach jij maar! Je zult pas weten wat je mist als je het moét missen…” En grootvader stak nijdig het vuur in zijn pijp. Vijf jaar later stierf de boerenmerrie, grootvader verbeet zijn tranen. Het leek het einde van een tijdperk, de uitvaart van het traditionele boerenleven. Naast de kromme beuk, achter op het erf, had vader met de schep van de tractor een immens grote kuil gegraven. Ironisch, de tractor droeg het paard ten grave. Grootvader stond erop dat vader en ik de kuil met schop en spade dichtgooiden. Nauwelijks vijf dagen later bezweek grootvader aan een longembolie. ’s Morgens nog had ik hem de spreuk van de dag voorgelezen van de Druivelaarscheurkalender: “Een paard zonder boer is altijd nog een paard. Een boer zonder paard is alleen maar een mens.” Geert Coppens

14

Het Cijferartikel: 483

Zelfs het beste paard struikelt wel eens:

- Een luchtig intermezzo -

‘jeugdzonden’ van leerkrachten

Wij ,leerlingen, onderdanen en uitgebuite kinderen, vergoddelijken onze meesters en achten ze onfeilbaar. Zij zijn de oorzaak van onze intelligentie, zij voeden de toekomstige helden van deze natie op. Net daarom ga ik ze ontgoddelijken. Ik ben op zoek gegaan naar de beste kinderlijke flaters van onze leerkrachten. En het spreekwoord klopt: zelfs het beste paard struikelt wel eens! Leraren en getallen… Leraren en cijfertjes. Soms durven leerkrachten wel eens wat ‘hints’ geven om hun werkelijke leeftijd aan te duiden (of misschien wel te verbloemen?). Pandora zond haar oogappeltjes het voorbije schooljaar en 1e trimester eropuit en kwam tot de volgende ontdekkingen: - Dhr. Louenchi berekende (volgens de redactie) door middel van logaritmen de halveringstijd op basis van de C14-methode, maar kwam geen waarsheidsgetrouw resultaat uit. - Dhr. Jacquemin plaatste zich (volgens de redactie) in de derde era van de tweede periode van het paleozoïcum van de geologische tijdschaal volgens de basisprincipes van de geopetale structuren, biostratigrafische, radiometrische en magnetostratigrafie, rekening houdend met een hoekdiscordantie van 2°59’37’’. Kwam hij aan het juiste getal? - Dhr. Swinkels konden we niet in de school vinden. Waarschijnlijk op straat *GENCENSUREERD* of was hij op weg naar de ‘Snack Aimé’ om zijn dagelijkse broodje tomaatmozzarella op de kop te tikken. - Dhr. Van Ingelghem plaatste zichzelf (volgens de redactie) om allerlei redenen tussen de barok en classicisme. - Dhr. Delcroix vond zichzelf (volgens de redactie) terug, omringd door de negen Muzen, op de François-vaas. - Dhr. Staut was (volgens de redactie) vergeten dat hij nog leefde. - Deze leraar plaatst zich in de Middeleeuwen. Uiteindelijk kwam het redactielid in kwestie wel uit op de leeftijd van 483 jaar. Dhr Liessens, een vaste waarde op onze school. Wat een leerling zoal, door aandachtig op te letten in de les, allemaal kan ontdekken! (Bovenstaande getallen en hypothetische leeftijden baseren zich niet op fysieke eigenschappen van de leraren, maar puur op wat ze zelf (al lachend) in de les vertellen of worden gelinkt aan het vak dat ze geven (fysica, aardrijkskunde, geschiedenis…). Wij hebben geenszins de bedoeling om hiermee ook dan iemand persoonlijk in het nauw te drijven.)

Hét cijfer van het voorbije trimester: 249 249. Dit cijfer is het voorbije trimester ook onze Pandoraredactie niet voorbijgegaan. Op 17 januari 2011, na 249 dagen van onderhandelingen, ultimatums, formateurs, informateurs enz., sneuvelde het wereldrecord ‘regeringsvorming’, dat op naam stond van Irak. Laten we alvast hopen dat het snel opgelost geraakt! Misschien kunnen we alvast, in de tussentijd, onze baard laten groeien?

15

Op een dag moest een jongentje van zijn moeder een stapel hout uit de tuin verwijderen. Toen al een wiskundeknobbel hebbende, berekende hij een methode om de snelheid v maximaal te houden met een minimale uitvoerende kracht F. Wat zijn uitkomst was? De stapel laten staan en in brand steken. Zo gezegd, zo gedaan. Maar hij maakte een klein foutje: r1
Het fenomeen “Valentijn”

Filmforum Filmforum 6e jaar:

“De Voorlezer” Valentijn, de dag van de liefde, heerlijke chocolade, hartstochtelijke liefdesbrieven, ontroerende serenades, heerlijk geurende rode rozen, hartjes… Kortom, dé dag om je liefde te verklaren of je geliefde te verwennen. Een dag die voor sommigen het begin van hun geluk betekent, voor anderen de dag waar hun ellende begon. Met andere woorden een fantastische dag! Alleen is niet iedereen het daarover eens. Beeldt u het volgende scenario in. We keren even terug naar zondag 13 februari, net voor Valentijn. Ah je geliefde, zo mooi en zo zoet. Je droomt heel de tijd van haar, elke seconde is ze in jouw hoofd… Je durft haar niet aan te spreken en telkens ze iets aan je vraagt met haar zeemzoete stem, begin je te stotteren en word je vuurrood. 14 februari nadert en je beslist je stoute schoenen aan te trekken en het haar in de klas te vragen. De hele zondag vraag je je af hoe je het gaat aanpakken. Ga je een ontroerende liefdesbrief schrijven, een serenade brengen of het haar op de man af vragen? De hele nacht lig je er wakker van. En dan, de volgende ochtend, je staat op, je doet je mooiste kleren aan, je lekkerste parfum, je kamt je haren naar achter, kijkt goedkeurend in de spiegel en zegt tegen jezelf: “Ik kan het”. Net voor je naar school vertrekt, werp je nog snel een blik op de kalender en je ziet staan: maandag 14 februari, Pedagogische studiedag… Je wereld stort in, je wordt vuurrood van schaamte en je kan je tranen amper bedwingen. Je rent naar je kamer toe, springt op het bed, barst in tranen uit en valt uiteindelijk terug in slaap. Wie is hier de schuldige? Cupido? De liefde? Neen, beste lezers, de school zelf! Waarom zou de school dit doen? Waarom zouden ze net op 14 februari, vrijaf geven? Uw trouwe reporter zocht het voor u uit! Het resultaat van het onderzoek Na mijn eerder zenuwslopend onderzoek ben ik tot het besluit gekomen dat er 3 mogelijke theorieën zijn. De eerste mogelijkheid is dat dit besluit het gevolg is van een liefdesdrama. Jawel, volgens sommige uiterst betrouwbare bronnen zou een niet nader vernoemde leerkracht zijn liefde hebben verklaard aan een eveneens niet nader vernoemde lerares, die zijn liefde onbeantwoord liet. Het antwoord “nee” verbrijzelde zijn hart en onze arme sukkelaar stuikte neer op zijn knieën. Maar de kosten voor de school waren enorm! Want zij moesten 2 nieuwe leerkrachten vinden ( de een was depressief, de andere voelde zich schuldig) en samenkomen om een afspraak te maken om dergelijke situaties zo veel mogelijk te vermijden. Na dagenlang vergaderen, leek de wanhoop nabij. Tot één van onze geliefde leerkrachten de toen nog veilige kapel binnenwandelde en alsof God tot hem sprak de volgende woorden hoorde: “Vermijd 14 februari, sluit de schoolpoorten op die dag en het kwaad zal u behoeden!”. Meteen riep hij ‘Eureka’ en belde iedereen op want hij had dé oplossing gevonden. En nu, zoveel jaren later, lijden de leerlingen nog steeds onder deze beslissing… Volgens een andere eveneens betrouwbare bron zou het verdict het resultaat zijn van de aanhoudende klachten van de schoonmaakploeg en de verzorging. U vraagt zich vast en zeker af wat het verband is tussen hen en Valentijn. Het antwoord, beste lezers, is zeer logisch. Bij Valentijn komen er altijd bonbons en ruikers aan te pas. U weet ook dat Valentijn een flop is of een succes. Met wat fantasie kunt u zich de volgende scenario’s levendig inbeelden. Rozen hebben doorns, rozen zijn dé bloemen bij uitstek voor Valentijn. U kunt u waarschijnlijk wel inbeelden dat meerdere mensen naar de ziekenverzorging gaan om een pleister en ontsmetting. Ook bonbons zijn in trek en als u er nu eenmaal te veel van eet, dan kunt u last hebben van buikpijn waardoor u, weer, naar de ziekenzaal zal gaan. En het gebeurt wel eens dat een liefdesverklaring niet meteen wordt geaccepteerd. Blauwe ogen, rode wangen en gebroken harten zijn dan niet zo’n verwonderlijke gevolgen… Met andere woorden, de ziekenzaal is dan overvol en de verpleegster zit met de handen in het haar. Tot zover de klacht van de verpleegster. De schoonmaakploeg moet dan weer op Valentijn driedubbel zoveel schoonmaken. Overal liggen er immers chocoladekruimels, liefdesbrieven, verwelkte rozen enzovoort… Vandaar hun klacht. De directie dacht aanvankelijk niet op de klachten in te gaan, maar toen de onderhoudsploeg het jaar daarop staakten op Valentijn, kon de regel niet snel genoeg ingevoerd worden en was het ineens “Pedagogische studiedag” op elke 14 februari die volgde. Last but not least, de derde theorie. De school was het beu geworden dat net op 14 februari zoveel leerkrachten zich ‘ziek’ meldden en meer dan de helft van de leerlingen spijbelden. Dus besloot de directie dan maar om algemeen vrijaf te geven zodat ze een excuus hadden om bij hun geliefde te zijn. Ach, we zullen nooit zeker weten wat de echte reden is, maar ik gok op de 2e theorie. Maar zoals gezegd, we weten het niet zeker. U kiest maar wat volgens u het meest waarschijnlijk is! De mens schikt, maar U beschikt! Uw trouwe reporter, Maïté Van Vyve, 4B

Omschrijving Deze film is een soort van terugblik op een levenslang liefdesverhaal, dat tevens duidelijk maakt hoe de erfenis van de Duitse oorlogsjaren aansleept, ook voor degenen die in of na de oorlog zijn geboren en er niet direct bij betrokken waren. Het verhaal gaat in op dilemma’s die het leven oproept en stelt vragen over schuld toen of daarna, over verloochening en verraad, over wel of niet ingrijpen. Inhoud Michael Berg is vijftien wanneer hij de zesendertig jarige Hanna tegen het lijf loopt. Na deze ontmoeting kan hij haar niet vergeten en zoekt hij haar op. Het is het begin van een vurige relatie waarin Hanna haar bed met hem deelt en hij na afloop haar zijn boeken voorleest. Op een dag verdwijnt Hanna op een mysterieuze wijze uit het leven van Michael. Na een vruchteloze poging om haar terug te vinden, houdt hij op met zoeken. Jaren later ziet hij haar terug in een rechtszaak waar hij aan deelneemt in het kader van zijn studie rechten. Hanna is namelijk één van de belangrijkste verdachten: ze staat terecht voor haar daden als bewaakster in een concentratiekamp. Tijdens de rechtszaak ontdekt Michael het geheim dat Hanna al die jaren bewaard heeft. Het feit dat Hanna dit geheim niet prijs geeft tijdens het proces, heeft verstrekkende gevolgen. Beoordeling Bernhard Schlink, de oorspronkelijke schrijver van dit verhaal, geeft inkijk in de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon, die achteraf zijn daden in ogenschouw neemt en zichzelf daarbij vragen stelt. Het voorstellingsvermogen wordt geprikkeld. De wendingen zijn verrassend, soms schokkend. Het thema verraad komt op zowel het persoonlijke als het maatschappelijke niveau terug. Een verhaal over de liefde en het leven vol dilemma’s, complexe levensvragen en tegenstrijdige gevoelens, maar ook over het lot van een nieuwe generatie na de Tweede Wereldoorlog en de Duitse verwerking van de nazi-tijd. Prachtig geschreven door Bernhard Schlink en verfilmd door Stephen Daldry. Amandine Maisin, 6E

16

Filmforum Filmforum 4e jaar

BE QUIET OR NOT BE QUIET? THAT’S THE QUESTION!

Eerlijk zijn duurt het langst. Ik denk dat alle vierdejaars het met me eens zullen zijn. ‘Le silence de Lorna’ vonden ze maar niets. Ik moet het toegeven, ik vond dat ook. Verwacht dan ook eerder een minder positief artikel over dit filmforum. Om toch maar enigszins iets positief neer te schrijven, heb ik op het internet lang moeten zoeken. De enige reden die ik gevonden heb, is dat de film in de ‘top 90’ staat van de beste films volgens de media namelijk op de 90e plaats. De media geven ‘Le silence de Lorna’ maar liefst een 4,5 op 5. Wat op zich zeer goed is, maar volgens het publiek krijgt de film slechts 2,8 op 5. Wat heel wat minder en kennelijk veel dichter is bij het oordeel van onze teergeliefde Sint-Jannertjes. Ik begrijp persoonlijk goed waarom de film minder aansloeg dan ‘Gran Torino’. Ten eerste is drama, denk ik, niet het genre dat 1516 jarigen heel erg aanspreekt op hun zaterdag- of zondagavond. Vervolgens is het vrij complex. De film versta je niet helemaal na de eerste keer. In zekere zin is het wel een goede film: hij is zinvol. De zin moet je in de intrige gaan zoeken, maar vooral in de symboliek en de details. Het is pas nadat je deze factoren geanalyseerd hebt dat je volledig van de film kan genieten. Hij kreeg trouwens de prijs van het beste scenario in Cannes. Je weet nu al wat anderen er over denken en waarom je de film ‘moet’ zien, maar weet je eigenlijk al waarover de film gaat?

Lorna is een Albanese en huwt met Claudy, een drugsverslaafde. Maar dit huwelijk is allemaal het werk van Fabio, een taxichauffeur die gespecialiseerd is in schijnhuwelijken. Nu Lorna een Belgische is, kan hij haar weer uithuwelijken aan iemand die Belg wil worden tegen een heel pak geld, zoals Alexei, iemand van de Russische mafia die ‘slechts’ 10 000 euro op tafel legt. Maar ja, een probleem duikt op. Lorna is al gehuwd met Claudy. “Ach,” zegt Fabio, “geen punt, we maken hem gewoon een kopje kleiner!” zodat het huwelijk met Alexei ook wat kan opschieten. Maar ja, Lorna moet dan weer moeilijk doen en wil Claudy dit besparen (niet dat ik Claudy dood wil hoor, versta me niet verkeerd). Haar idee is om hem voor het gerecht te dagen voor mishandeling. Ze gaat hierin zo ver dat ze bewust met haar hoofd een Zidanestootje geeft op een muur! Dit doet ze wel niet om met Alexei te trouwen, maar wel om met Sokol - haar vriend - die eigenlijk van haar enkel haar nationaliteit moet hebben, een snackbar op te richten. Helaas moet er weer iets in de weg staan: dit maal beeldt ze zich in dat ze zwanger is, maar zwangerschapstesten en scanners ontkennen dat. In het begin wil ze aborteren en beseft dan dat ze al de vader vermoord heeft, namelijk Claudy. Zijn zoon vermoorden is te veel voor haar. Dus wat doet ze? Ze vlucht met haar kind, waar ze ontzettend veel van houdt. Waarom nu die titel? Heel simpel. Het gaat erom of Lorna haar mond zal houden over de moord op Claudy of niet. Alexandre Maricot, 4D

Van links naar rechts: Claudy, Luc Dardenne (regisseur en scenario schrijver), Lorna, JeanPierre Dardenne (regisseur en scenario schrijver) en Pabio.

17

Filmforum 5e jaar

“Birdy”

Birdy… De naam zegt al veel, niet? Birdy, vogelachtig, een accurate beschrijving voor iemand die door vogels geobsedeerd is, zou ik durven zeggen… Oh, excuses voor zij die niet mee zijn: we praten hier dus over de film die het 5e jaar tijdens het filmforum te zien kregen en die gaat ruw geschetst als volgt. Voor ik het vergeet: mensen die af en toe langsgaan bij dokters die instaan voor de mentale gezondheid (om het niet pejoratief uit te drukken), doe hier alstublieft geen ideeën op, of de volgende keer vraag ik auteursrechten op. Maar, we wijken af… Ruw geschetst gaat het als volgt: twee pubers, Al Columbato en Birdy, de ene al wat meer volwassen dan de andere, raken bevriend. Snel blijkt dat Birdy, een originele naam moet ik toegeven, er een obsessie voor vogels op nahoudt. En die obsessie neemt mentaal gestoorde vormen aan. De twee kameraden, die op een totaal verschillende wijze in het leven staan, worden opgeroepen om te gaan vechten in Vietnam, U weet wel, waar de communistische vastberadenheid de vloer aanveegde met de supermacht Amerika en al haar technologisch vernuft. Al bij al, veel van de oorlog krijgen we niet te zien, maar wat ons wel wordt gegund, veroorzaakte toch enige koude rilling én een concert, of eerder een solo van geschreeuw van onze dierbare Birdy. Helemaal van de kaart wordt hij opgenomen in een (militaire) instelling waar hij, getraumatiseerd, als een vogel door het leven tracht te gaan. Al, zijn jeugdvriend, lijkt de aangewezen persoon om Birdy weer met de voeten op de grond te krijgen , in zekere zin letterlijk en figuurlijk.

De enige die ietwat kan doordringen tot Birdy, de enige waarvoor hij niet schuw is zoals alle vogels, is een plaatselijke verpleegster (wat vrouwelijk schoon zelfs met “wanna be” vogels kan doen). Na een hele reeks tegenslagen, en mislukte, verwoede pogingen om Birdy weer te doen praten (neen, vogels doen dat niet), wat het vertrek van Al tot gevolg zou hebben, begint Birdy na een tijd doodleuk weer te praten en normaal te doen. Naar verluidt “gewoon omdat hij er zin in had”. […] […] […] Beste mensen, zoekt u een voorbeeldige anticlimax (de scènes ervoor waren behoorlijk goed, dit dient gezegd te worden) dan raad ik deze film schreeuwend aan. Vergelijk het gevoel dat je hebt, mocht je terrorist als fulltime bezigheid verkiezen , wanneer je een bom plaats, vervolgens op “ontplof!” duwt, maar er in de plaats van je vuurwerk in de straat, het woordje “error” op het schermpje van je ontsteker oplicht. Als dat geen frustrerend moment is, dan weet ik het ook niet meer, maar wat ik wel weet, is dat dit het gevoel was! Ongelooflijk! Oh ja, ik weet nu niet of dat voor u het geval was, maar ik ben die 2 uur lang onwaarschijnlijk nieuwsgierig geweest naar wat voor hallucinerende middelen die auteurs genomen hadden. Ik bedoel, zou ik genoeg hebben met ons medicijnkastje thuis of moet ik nieuwe producten gaan inslaan bij de apotheker? Een dergelijk scenario bedenken, hoe zouden ze dat gedaan hebben? Gaan aanbellen in een instelling om wat ideetjes op te doen? Dat lijkt me niet ver gezocht voor mensen met zulke filmideeën, niet? Maar wel wat bot lijkt me. Nu, dat is dé vraag die mij bezighoudt! En verder? Tja, ’t was tof… We hebben goed (uit)gelachen, goed nagepraat,… Tedjuu, ‘k ben weer met vacuüm getrokken zinnen dat blad hier aan het vullen, dus ‘k zal mijn marshmallows maar eens verder gaan laten smelten boven mijn theelichtje. Oh, heb ik nu net geen nieuw, perfect filmonderwerp gevonden? A.L.

Het leven zoals het is… meeleefdag 4e jaar! Dag meneer, mag ik uw paspoort alstublieft?

maar wel eentje met woorden die in wel 11 verschillende talen geschreven konden zijn, gaande van het Engels, Nederlands en Frans tot zelfs het Fins. Dat zorgde soms voor wat rare vragen zoals ‘Zei die nu net kaič̌ă?’ Sommige leerlingen hadden geluk met hun tabel woorden, want die waren nog redelijk kort, bv. llama, anderen hadden dan wat minder geluk met hun ellenlange woorden (die niet herhaald kunnen worden wegens te lang…). Dat spelletje haalde de kindjes in de vierdejaartjes naar boven. Roepen, verdrietig kijken, opscheppen,… Ja ja, een echte bende kleuters kon je ze wel noemen! Aan het einde had toch de helft van de leerlingen minstens 1 keer BINGOOOOO mogen roepen, dus de meesten waren gelukkig. En daarna etenstijd, dat maakte pas iedereen gelukkig!

Bedankt. *Na enige tijd* Dat is dan in orde, nog een prettige reis! En zo vertrok 4B dan op zijn allereerste Meeleefdag ooit! Een dag om nooit te vergeten… Willen jullie zien wat ze allemaal beleefd hebben? Lees dan snel verder! *JRS (8u30-10u15) Daar zaten ze dan samen met 4A in het geschiedenislokaal. Allen (of toch degenen die op tijd op school waren) met hun eigen ideeën over deze meeleefdag en met vragen als ‘Wat is JRS nu toch?’ en ‘Wat zullen we nu eens te weten komen?’. Het valt niet te ontkennen dat sommige leerlingen zich ook andere dingen afvroegen, zoals ‘Zou iemand het opmerken mocht ik nu in slaap vallen?’ of ‘Wanneer is het eindelijk speeltijd?’, maar dat is nu eenmaal typisch vierdejaartjes. 2 medewerkers van JRS vertelden voluit over hun organisatie die vluchtelingen doorheen heel de wereld probeerde te helpen, zeker de vluchtelingen die in een gesloten centrum terechtkomen. Ze praatten over wat ze specifiek deden, welke hulp ze allemaal aanboden aan vluchtelingen, wat vrijwilligers konden doen… En om wat dieper in te gaan op het begrip ‘gesloten centrum’, konden de leerlingen kennismaken met een vluchteling uit Togo. Hij vertelde hen over de politieke problemen in zijn land, de reden van zijn vlucht, degenen die hem geholpen hadden, de reden waarom hij uiteindelijk in een gesloten centrum terechtgekomen was… Hij schetste ook een dag uit zo’n gesloten centrum. De manier waarop elke dag bijna ‘een kopie’ leek van de vorige. Heel leerrijk en interessant allemaal. Toch werd het sommige vierdejaartjes wat te veel toen ze ook nog eens 5 minuten van hun geliefde speeltijd bleken te verliezen! Gelukkig

mochten ze daarna allemaal snel naar buiten om eens een bezoekje te brengen aan de toiletten (wat voor sommigen HEEEEEEL erg nodig was!) en daarna snel nog een koekje te verorberen.

*Rolstoel (13u40-14u30) Met een volle maag kon 4B er weer tegenaan. Nu moesten ze allemaal naar de feestzaal, daar ontdekten ze enkele stoelen rondom een plank (?!) op de grond en onze allersympathiekste leerkracht, meneer Tuerlinckx. Omgaan met een rolstoel(gebruiker), niet zo gemakkelijk als het lijkt, dat zullen vele vierdejaars beamen! De meest memorabele momenten van dat lesuur waren voor de 4B’ers toch wel het moment waarop A.¹ wel tot 3 keer toe door de (onzichtbare) deur ramde met zijn rolstoel, maar ook de vluchtpoging van A.² in de rolstoel zal voor eeuwig in hun geheugen gegrift blijven. Nog enkele onvergetelijke momenten? M. die in de rolstoel de trap afgedragen wordt, zowel A.² als G. belanden op de grond na hun ‘ikprobeer-de-slimme-uit-te-hangen’ moment, A.³’s gezicht wanneer meneer Tuerlinckx

voordoet wat je niet met een rolstoel mag doen (met haar erin natuurlijk!), H. die A.² in de rolstoel probeert te krijgen op zijn eigen ‘gracieuze’ en héél zachthandige manier,… *Inleef (14u30-15u20) Het enige deel van deze meeleefdag die de 4B’ers mogen doorbrengen met hun eigen leerkracht godsdienst, mevrouw De Schepper, is het laatste deel. Eindigen in schoonheid, zeker? Ze laat hen allemaal verschillende rollenspelen doen die zowel confronterend als grappig waren. Wie kan er nu zijn lach inhouden als een ‘demente’ ineens een roze olifant op een leerling zijn trui ziet verschijnen? Of nog wanneer enkele leerlingen in bed moeten liggen (2 stoelen bij elkaar geschoven) en dat bed dus 3 keer te klein blijkt, maar dat de leerling in kwestie geen aanstalten maakt om nog een stoel bij te nemen en het resultaat is: een heel vreemde ‘slaappositie’… Maar dan, DRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING! De reis van de vierdejaartjes zit erop… Maar in tegenstelling tot alle andere reizen die deze leerlingen ooit gemaakt hebben, kunnen ze niet naar de wondermooie foto’s kijken die ze trokken (die hebben ze immers niet…). Ze zullen (diep?) in hun geheugen moeten graven om die herinneringen terug op te halen, die zowel grappig als leerzaam en confronterend waren. Bedankt om voor deze reismaatschappij gekozen te hebben, hopelijk tot de volgende keer! Pauline Bardet, 4B

*RVT (10u20-11u10) Na snel eens op het programma te kijken, weten de 4B’ers waar ze naartoe moeten: hun eigen klas. Daar staat een verpleegster van een RVT te wachten. Maar wat is nu eigenlijk een RVT? Een rust-en verzorgingstehuis. Dus kregen de 4B’ers uitleg over een RVT en al wat erbij komt kijken. Neem nu bijvoorbeeld de Katzschaal, doorligwonden, de verschillen in de gebruikte matrassen in een RVT of nog de test om te zien welk stadium van Alzheimer je hebt. Die test mocht een niet-bij-naam-genoemde mannelijke leerling eens uitproberen. Met een puike score van 28/30 slaagde hij erin om Alzheimer-vrij verklaard te worden. Al hadden enkele medeleerlingen daar toch nog enkele twijfels over toen ze ontdekten dat hij niet juist op de vragen ‘Welke dag zijn we?’ en ‘In welke provincie bevinden we ons op dit moment?’ geantwoord had. *Foyer (11u10-12u50) En hop, 4B vertrok opnieuw naar een andere plaats. Nu was hun bestemming de Verschuerenzaal. En na een uitgebreide voorstelling van Foyer (met bijbehorend filmpje!), mochten 4B en 4A deelnemen aan BINGO! Niet zomaar een bingospelletje,

18

Isabelle Greine, 3A

SJB-hood Na een trimester hard werken (of niet) hebben de Sint-Janners wel eens een “break” verdiend. Maar waar gaan ze in hun vrije tijd toch allemaal naartoe??

Gevaarlijke bendes in buurt van school?

De Quick? Naah… McDonalds? Naah… Ook geen Giant dan? En dan met zo’n Big Smile van ‘t kan ni meer’ rondlopen zeker?? Dat zie je van hier! Nee hoor, WIJ, de SintJanners hebben zo ons ‘eigen’ frietkot… Place de la Chapelle - 1000 Brussel

Aan het stressen omdat je geen cadeautje vindt voor je vriend(in)? Geen probleem! ID géniale helpt je uit de nood: met haar ruime aanbod cadeautjes is er genoeg keuze om je vrienden met iets te verrassen! (opgepast: we zijn niet verantwoordelijk voor eventuele problemen bij het kiezen, wat het aanbod is er groot!) Rue Marché aux Herbes 32 - 1000 Brussel - tel: 02/502.02.90

Is dat ene paar zwarte schoenen, dat aan de elektrische kabel boven de schoolpoort hangt, jou nog nooit opgevallen? Heb je jezelf nog nooit afgevraagd wat die sportschoenen daar in godsnaam doen? Voor wie zich daar al lang suf over piekert, zal in dit artikel misschien eindelijk een antwoord vinden op deze vraag die velen bezighoudt!

Wie zich wil verplaatsen, heeft natuurlijk vervoer nodig. De auto laten we best thuis, want we willen niet dat het milieu nog erger aangetast wordt… Dus, wat blijft er dan nog over? Jawel, het openbaar vervoer! Voor zij die het nog niet weten: het Centraal Station ligt vlakbij ons college. Geen problemen meer met te laat komen dus! Met metro of trein kom je overal op tijd… (Noot: voor eventuele klachten over vertragingen bij de NMBS, contacteer het nummer 02/ 528.28.28 vanaf 7u tot 21u30, open 7 dagen op 7 (alleen voor binnenlandse reizen))

Amerikaanse grootsteden waren de eerste plaatsen waar dit fenomeen aangetroffen werd en het kreeg al snel een naam: “Shoes tossing” of nog “Shoefiti”. De beweging verspreidde zich vervolgens over Europa. Maar voor velen blijft het toch geheel een mysterie: welke boodschap schuilt er toch achter die hangende schoenen? De meest frequente verklaring is dat dit een teken zou zijn tussen gangleden… Inderdaad, dit zou verschillende betekenissen kunnen hebben. Ten eerste zou het de grenzen van het territorium van een bepaalde gang kunnen aanduiden. Ze gooien op elke elektrische kabel in de omgeving van hun grondgebied een paar schoen met telkens dezelfde kleur, zodat andere bendes weten wiens territorium ze betreden. Ten tweede zou dit erop duiden dat er in de buurt drugs gedeald worden. Om welke soort drugs het gaat, is dan weer afhankelijk van de kleur van de schoenen. Neem nu bijvoorbeeld zwart (kleur van de schoenen die boven de schoolpoort hangen): deze kleur wijst op het dealen van heroïne.

Brussel Centraal - Europakruispunt 2 - 1000 Brussel

Ten derde zou dit ook een soort herdenking kunnen zijn voor een lid die in een straatgevecht tussen verschillende bendes overleden is of heel zwaar verwond werd. Toen bijvoorbeeld Rodney King, een zwarte Amerikaan, in 1991 door de politie afgeranseld werd totdat hij flauwviel omdat hij dronken achter het stuur zat, kwamen er een heel groot aantal schoenen op de elektrische kabels van Los Angeles terecht. Maar stel je gerust, dit zijn slechts een paar hypotheses. Natuurlijk zijn er wat ‘positievere’ theorieën omtrent dit fenomeen, zoals het feit dat afgestudeerde studenten op het einde van hun laatste schooldag hun versleten sportschoenen op elektrische kabels gooien. Zo tonen ze symbolisch aan dat ze een belangrijke etappe van hun leven afgerond hebben. Dus, retorici’s, maak al zeker een kleurrijk paar schoenen klaar die jullie op het einde van het jaar kunnen gebruiken om het einde van jullie middelbare schooljaren op een originele manier in de verf te zetten. Bovendien kunnen jullie van deze gelegenheid gebruik maken om onze donkere stad wat ‘op te vrolijken’! Michèle Jespers, 5B

19

Amandine Maisin, 6E

Even denken…

MEGA-Suduko!!!

a) In welk hok zit het schaap? 1. Er zijn acht hokken, gemerkt A tot en met H (zie tekening). In ieder hok zit of een koe, of een paard. of een schaap, of een varken. 2. Er is minstens één vertegenwoordiger van elk van deze diersoorten aanwezig. 3. Ten minste één varken zit in een hok tussen twee koeienhokken. 4. Ieder paard zit in een hok tussen twee varkenshokken. 5. Er zit geen koe in een hok naast een paard. 6. Er is slechts één schaap en zijn hok is naast dat van een varken. 7. Ten minste twee varkenshokken bevinden zich naast elkaar.

iemand iets in de kamer aangeraakt of verplaatst sinds het lichaam gevonden werd?’ Ze schudden alle drie van neen. Plotseling wijs je een van hen aan en zegt: ‘Jij bent mijn verdachte!’ Wie heb je aangewezen en waarom? c) Zoek het getal We zoeken een getal van 5 cijfers. Elk cijfer(1 t.e.m. 9). komt slechts 1 keer voor. 2 van die cijfers zijn priemgetallen, 2 cijfers zijn kwadraten en het andere cijfer is geen van beide. Het derde cijfer is 2 maal het laatste cijfer. Het vierde cijfer is 6 meer dan het tweede cijfer. Het vijfde cijfer is 3 minder dan het eerste cijfer. Welk getal zoeken we? d) Wat komt op de plaats van het vraagteken?

21 16 17 5 15 25 13 ? 9

¿Logisch ?

De enige combinatie die voldoet aan de eisen is 73894 Nu moeten we deze gaan combineren zodat er maar 2 priemgetallen en 2 kwadraten zijn en elke cijfer maar 1 keer voorkomt. De mogelijke priemgetallen zijn {2, 3, 5, 7} (1 is geen priemgetal). De mogelijke kwadraten zijn {1, 4, 9}.



Mogelijke combinaties voor B en D met bovenstaande voorwaarden zijn dan: {1, 7} , {2, 8} en {3, 9}



b) Steve Garrison. Ondanks het feit dat de manager zijn loper moest gebruiken om Hughes’s deur te openen, zei Garrison dat hij zo was binnengelopen en het lijk had ontdekt. Ook probeerde hij Phil Smith verdacht te maken, hoewel hij niet op de hoogte had moeten zijn van het briefje ondertekend met ‘Smitty’ c) Stellen we het te zoeken getal voor door ABCDE, waarbij elke letter 1 cijfer voorstelt. Uit de uitleg weten we dan dat C=2xE D=6+B E = A - 3 en dus ook dat C = 2 x A – 6 We zien dus dat A, C en E met elkaar verbonden zijn en dat B en D met elkaar verbonden zijn. Mogelijke combinaties voor A, C, E met bovenstaande voorwaarden zijn dan: {4, 2, 1} , {5, 4, 2} , {6, 6, 3} en {7, 8, 4}. {6, 6, 3} valt weg omdat het cijfer 6 2 maal voorkomt.

Even denken… a) Zoek de 5 verschillen

20

Oplossingen.



b) De zaak van de motelmoord. De motelmanager neemt je mee naar de kamer van een bekende gokker, Jack Hughes, en opent de deur met zijn loper. Je ziet het lichaam van Hughes dat languit, met het gezicht naar beneden, op bed ligt; er steekt een mes uit zijn rug. Je ziet een lege fles whisky op het nachtkastje en een verfrommeld vel postpapier op de vloer. Je strijkt het glad en leest: ‘Betaal me nu, of anders... Smitty’. Een jongeman in ochtendjas komt de kamer binnen. ‘Ik ben Steve Garrison,’ zegt hij, degene die Jack zo gevonden heeft. ‘Hij en ik, en Phil Smith, hebben het afgelopen jaar samen zaken gedaan. Jack en Smitty konden het de laatste tijd niet zo goed meer met elkaar vinden, maar ik had nooit durven denken dat... ‘Hij schudt zijn hoofd. ‘Vertel me wat er is gebeurd,’ zeg je. ‘Nou, mijn kamer is een paar deuren verderop in de gang. Vanmorgen kwam ik op de gang om de krant voor mijn deur te pakken. Ik zag de piccolo op Jacks deur kloppen, met een fles whisky op het dienblad. Jack deed de deur open, pakte de fles, gaf de jongen een fooi, en sloeg de deur weer dicht. Ik ging terug naar binnen en las een paar minuten de krantenkoppen. Toen besloot ik Jacks advies te vragen over een zakelijke aangelegenheid. Ik deed zijn deur open en zag hem - liggend op het bed met een mes in zijn rug! ‘ ‘Verblijft Smith hier ook?’ vraag je. ‘Nee,’ zegt Garrison. ‘Hij heeft een flat in de stad.’ Je denkt een ogenblik na. Dan draai je je om naar Garrison, de manager en de piccolo, die samen bij de deur staan Je vraagt: ‘Heeft

d) Alles staat in verband met het centrum 15 Immers: op de diagonalen: 21 - 6 = 15, 15 - 6 = 9 en 17 - 2 = 15 en 15 - 2 = 13 op de horizontale: 5 + 10 = 15, 15 + 10 = 25 op de verticale: 16 - 1 = 15, 15 - 1 = 14

Zoek de 5 verschillend

• De bultenaar besefte dat hij het ergste achter de rug had. • Afslanktips: daar ben je vet mee. • Fijn, zei de zon, en ze was in de wolken. • Toen de professor het zieke hart beluisterde, zei hij : Hier klopt iets niet. • Edelachtbare, als u wil dat ik rechtsta, zal ik mij daarbij neerleggen. • De stukadoor kon deze morgen niet gaan werken; hij was gisterenavond blijven plakken.

Twee hersenkrakers...

SJB Smalltalk

1) 3 intelligente mannen zitten elk stevig vastgebonden op een stoel, zodat ze enkel maar recht voor zich uit kunnen kijken. Deze 3 stoelen staan op één rij. De achterste ziet dus de 2 mannen voor hem, de middelste ziet dus enkel de man voor hem, en de voorste kan niemand zien. Elk van hen heeft een willekeurige hoed opgezet gekregen. Er zijn in totaal 3 witte en 2 zwarte hoeden. Er is hen beloofd dat als iemand van de eerste keer juist kan zeggen wat de kleur is van de hoed die hij draagt, ze alle drie bevrijd zullen worden. Ze mogen ook niet tegen elkaar praten. Na een tijdje roept de voorste man: ‘Ik draag een witte hoed!’ Dit antwoord klopt, maar de vraag is natuurlijk: hoe weet hij dit? (Er staat natuurlijk geen spiegel voor de voorste man.) 2) Op een tafel staan 3 potten met snoepjes: 1 pot met snoepjes met muntsmaak, 1 pot met snoepjes met anijssmaak en 1 pot met een mengeling van deze 2 soorten. Elke pot bevat er evenveel en in de pot met de mengeling zitten er ook evenveel met muntsmaak als met anijssmaak. Er wordt je gezegd dat de etiketten die op de potten staan allemaal verkeerd zijn. Het is aan jou om elk etiket terug op de juiste pot te plakken. Hoeveel keer zal je moeten proeven om te weten welke pot welke snoepjes bevat? Graag een antwoord op deze raadseltjes? Dan verwijzen wij u graag door naar de volgende editie! Veel denkplezier!

GOSSIP GIRL SJB Eindelijk was het zo ver: “Gossip Girl” deed haar intrede op Sint-Jan! Enkele maanden geleden (op 31 januari 2011 om precies te zijn) kregen sommige leerlingen onder ons een “friend request” van een zekere ‘SJB Smalltalk’… Nieuwsgierigen aanvaardden al snel deze mysterieuze persoon als vriend. Niemand wist echt wie of wat zich nu precies achter deze schuilnaam verborg. Maar het werd hen onmiddellijk duidelijk waarmee ze te maken hadden toen ze de volgende boodschap op de muur van hun nieuwe facebookvriend troffen : Sjb Smalltalk Gossip girl here, your one and only source into the scandalous lives of Sint-Jan Berchmans students. Valentine’s Day is not there yet, but love is the biggest question. Who wants to be my valentine? Who will be taking out the geeks? Will there be any new couples? 14 February is a big day, knowing that SJB will be off-school I will be wat...See more

GRAPPEN (!) Er was eens een kip en die zei: “ tok”. en die andere kip zei: “Are you toking to me?” 2 treinen zijn aan het tennissen en er komt een ei voorbij. Vraagt één trein aan dat ei: “Doe je niet mee?”. Waarop het ei zegt: “Nee, ik moet naar de kapper.”

e,’e,’, ,? ,?

7cf6c7280e1396

H-_xA

{“actor”:1000019

Monday at 22:38 ·Like Unlike · Comment · View feedback (3 )Hide feedback (3)

1

Twee ijsberen zitten op een stuk ijs. Zegt de ene tegen de andere: “Hé, mag ik u in het water duwen?” Antwoordt de andere: “Nee.”

3 people like this.

En deze anonieme persoon voegde er bovendien aan toe :

Een man gaat naar de bakker. Man: “ 1“wit gesneden brood alstublieft.” Bakker: “Was je daarbij?” Man: “Waarbij?” Bakker: “Aardbei.”

Sjb Smalltalk Oh wait, I almost forgot: IF YOU HAVE ANY GOSSIP, PLEASE LEAVE A MESSAGE IN MY MAILBOX, KNOWING THAT I WILL POST IT ANONIMOUSLY ON MY GOSSIP WALL. -> [email protected] / inbox fb Have a nice week, kings and queens

2 pizza’s liggen in de oven, zegt de ene tegen de andere: “’t Is hier warm eh!” Zegt de andere: “Waaah! ‘n Sprekende pizza!”

e,’e,’, ,? ,?

7cf6c7280e1396

H-_xA

{“actor”:1000019

Monday at 22:40 ·LikeUnlike · Comment

Zeer merkwaardig of misschien toch niet, maar binnen minder dan de 24 uren die daarop volgden, had ‘SJB Smalltalk’ al 150 vrienden en had hij of zij al acht roddels te vertellen over leerlingen van de vijfdes en de retorica, die best nooit het daglicht gezien hadden…

Wat is een boomerang die niet terugkomt? Een stok!

Hoe het afliep? Enkele dagen later was die facebookpagina spoorloos verdwenen… Maar één ding is zeker, let goed op: verberg je privéleven zo goed mogelijk op facebook en wees wat voorzichtiger, want zelfs op Sint-Jan ben je vanaf nu niet meer veilig!

Er staat een koe in de wei. Er vliegt een duif over, die duif zegt “Roekoe!” en die koe antwoordt “Roeduif!”.

De redactie

Hoe heet het als vissen tikkertje spelen? Fishtick

Eloi Duesberg, 6B

21

Tweede jaar op bezoek in het UZ Jette

Een leerlinge uit het 1e jaar aan het woord:

Reeds voor het 10e jaar op rij waren we te gast in het Universitaire ziekenhuis van Jette (UZ ) met een 150 leerlingen van het 2e jaar. Vele leerlingen waanden zich al aan de universiteit toen ze in de Aula plaatsnamen: dat is immers de plaats waar ook de studenten geneeskunde of verpleegkunde les krijgen. We luisterden een klein uurtje naar Prof. De Smedt van de afdeling Fertiliteit naar allerlei gegevens rond zwangerschap en geboorte en problemen met de vruchtbaarheid, waarna we in 7 groepjes werden opgesplitst. Hieronder enkele korte verslagen die de leerlingen maakten van deze voormiddag: Een leerling uit 2 C (JN) bezocht de afdeling Hart- en Vaatziekten en schreef: ‘Mensen met een lagere hartslag hebben meer kans op een langer leven- dat ontdekte men pas enkele jaren geleden. De afdeling fertiliteit en de afdeling hart- en vaatziekten vond ik heel interessant en heel leuk. Een leerling uit 2 B leerde dan weer dat hoe kleiner het organisme is (een muis bvb.), hoe sneller de hartslag en hoe groter het organisme, hoe trager de hartslag. Uit 2 G (AM) kwam een mooi verslag van de afdeling nierdialyse: zij leerden dat de nieren het bloed ‘reinigen’ maar leerden ook over EPO: een hormoon dat de nieren maakt maar tegenwoordig ook synthetisch wordt nagemaakt als dopingprodukt. In de diabeteskliniek leerden we dan weer dan er 2 types diabetes of suikerziekte bestaan, dat ze eigenlijk ongeneeslijk zijn maar dat je er een perfect normaal leven mee kan leiden, zo lezen we bij iemand van 2D (NS). Van 2F gingen enkele lln naar de IVF-labo’s van Prof. De Vroey: O.O schrijft dat het zeer interessant was en hij verbaasd was dat zaadcelletjes op – 196 graden celsius bewaard kunnen worden in vloeibare stikstof! In het operatiekwartier kregen we dan heel deskundige uitleg over het materiaal, het team dat opereert, het verloop van een operatie. A.I( 2E). was verbaasd dat er behalve anesthesisten, chirurgen, verpleegsters ……ook nog technici in de operatiezaal aanwezig waren die zich….met de apparaten bezighielden. Voor de afdeling anatomopathologie moest je wel wat oefenen (met de uitspraak!): geen eenvoudig woord, niet? S.C. van 2 A legde uit dat dit een afdeling is waar men cellen en weefsels bestudeert in het kader van kankeronderzoek. We mochten dan ook nog eens de microscopen hanteren en ons inbeelden dat we laboranten waren….. Een laatste groep ging naar de snijzaal en het bijhorende organenmuseum: GV van 2 F vond het zeer leerrijk met een verhelderende uitleg en vond het fijn de studenten geneeskunde aan het werk te zien. Een ervaring om nooit te vergeten!

“Waarom doen we niet eens wat extra acties op SJB?” Nog niet zó lang geleden sloot ik de deur van de lagere school achter mij, een school met vrolijk gekleurde klassen, leuke activiteiten etc. Hier op Sint-Jan begon het goed, met klassendagen en peter- en meterdag, maar nu oogt de kalender redelijk leeg. Nu, in het 2e trimester wil ik iets voor de Pandora schrijven, maar vanwege de lege kalender blijft mijn computerscherm maar leeg. Toch is er genoeg om over te schrijven: op veel scholen die ik ken, houden ze tal van acties: Dikketruiendag, Gedichtendag, Music For Life-inzamelacties en vele andere dingen. Dus bij deze dacht ik: waarom doen WIJ zoiets niet? Het is toch zo gek niet om 1 keer in het jaar op Dikketruiendag, allemaal onze mooiste trui aan te trekken, de verwarming een graadje lager te zetten, het nog altijd lekker warm te hebben en ondertussen geld en energie te besparen? Een voorbeeldje? Met ca. 800 leerlingen besparen we op 1 dag zo’n goeie 204 kg CO2 + € 56. Misschien kan er zelfs een miss en mister dikketruiverkiezing bij. Wat weerhoudt ons om op Gedichtendag allemaal een gedicht te schrijven, die aan ballonnen te hangen en te wachten wie er antwoordt? Als wij, Sint-Janners nu eens zulke acties op poten zouden zetten, creëren we toch een nóg leukere school? Ik droom er ook al een tijdje van om geld in te zamelen voor het zo bekende Music For Life, aan de hand van leuke activiteiten, wafelverkoop, pannenkoekenverkoop… en ondertussen nog iets voor de ontwikkelingslanden te doen. Klinkt dat niet naar ‘het aangename aan het nuttige’ koppelen? Met de opbrengst trekken we na de kerstexamens naar het Glazen Huis, vragen een plaat aan en amuseren ons rot. Wie weet komen we op de radio en op TV! Ik zou zeggen: DOEN!!! Zo, dat is al een pak meer om artikels over te schrijven. Wie doet er mee? Willemien Gosselé, 1E

De Verzameling Van Alle Filosofen Wiens Naam In Dit Gedicht Passen

Aan het einde van dit verslag willen we de mensen niet vergeten die dit alles voor het College mogelijk maakten ter plaatse: zeer hartelijk dank aan Prof; De Vroey en zijn assistente Mw. De Moor, die dit alles coördineert, en aan alle verantwoordelijken van alle afdelingen die we doorheen de jaren reeds mochten bezoeken: we weten dat dit bezoek van onze leerlingen voor hen bovenop een drukke dag is, maar zijn steeds blij verrast met zoveel vrijwillige inzet én deskundige uitleg! Hopelijk tot volgend jaar K. Coenen, leerkracht Bio en Natuurwetenschappen

Ergens in de stad Russell, Een verzameling pokerende gangsters. Yes! Ik heb de Schopenhauer! Ik geloof er Nietzsche van, Descartes op tafel. Relax, het was Marx een grapje. Ik heb een Hegel aan jouw gevoel voor Hume, hoor! Bij je volgende grap bewerk ik je met mijn scheermes! Ockarme, als men nu al geen grappen meer mag tappen... Zwijg, of ik maak je van Kant! Kalm aan gentlemen, genoeg Emotivisme! We spelen al uren aan een stuk, ik heb een Propositie: het is Noodzakelijk dat we wat rusten en eten bestellen. Goed idee, voor mij een Plato Zhu-Xi met zalm en tonijn. Geef mij maar een sandwich met Bacon en Spinoza. Breng me wat zoets: een paar lekkere Leibniz-koekjes, een flesje liMonade en een lollyPopper! Jules Culot, 1E

22

Retoricatoneel “The Canterbury Tales”, misschien wel het bekendste werk van de vader van de Engelse literatuur, Geoffrey Chaucer, werd op 18 maart op onvergetelijke wijze op de planken gebracht in Sint-Jan. Het was bepaald geen gewone “Tales” dit keer. Het gewaagde en complexe verhaal had duidelijk geprofiteerd van de sterke bewerking door Wim Gemoets. Hij is erin geslaagd een gebalanceerde en aansprekende opvoering te realiseren waarin de talrijke toneeltalenten onder de laatstejaars van SJB zich van hun beste kant lieten zien. De deelverhalen waaruit de Tales zijn opgebouwd werden goed met elkaar verbonden, wat zeker ook een verdienste was van de vier alchemisten die zoals bekend het geheim van het leven ontdekten en dit willen gebruiken om Chaucer weer tot leven te wekken. Victoria van Kan, Claudia Sterckx, Margaux Straetmans en Heleen Van Oost vormden een hecht kwartet en overtuigden in hun rol van levensverwekkers. De Aflaatkramer, het eerste verhaal, werd spectaculair ingezet met een enorme rookontwikkeling door droog ijs en een explosie . De corruptie van de Kerk in de 14de eeuw wordt hier aan de kaak gesteld. De rijkdom van de kerk - onder andere vergaard door het verkopen van aflaten en relikwieën stond in schril contrast met de armoede van de gewone mens uit die tijd. Hongersnood, de Zwarte Dood, oorlog en werkloosheid waren zijn deel. De boodschap van de Aflaatkramer kwam goed tot zijn recht mede doordat de acteurs zeer overtuigend speelden. Het gemak waarmee Sint-Janners in de huid kropen van vier middeleeuwse nozems, marktkramers en ouder wijven was opvallend. In het verhaal van de Nonnenpriester staat de menselijke onhebbelijkheid en in het bijzonder de valse vleierij en een te grote mond centraal. Eleonore van der Loos zat de rol van Cantecleer, de nobele en trotse zanghaan die zichzelf in het algemeen en zijn zangtalent in het bijzonder fantastisch vindt, als gegoten. Danaë-Emilia Vermeulen zette een uitdagende hen van Cantecleer neer naast Ysaline van Lierde die de rol van Stephen Fuchs, de sluwe en doortrapte vos, op een wel heel geloofwaardige wijze voor haar rekening nam. Dankzij Oscar Van Ermengem in de rol van Nonnenpriester was dit deel van de Tales bepaald indrukwekkend. De Vrouw van Bath, gespeeld door Marieke Wils, en de titel van het derde deel leert ons wat vrouwen werkelijk willen. Het toonde aan dat Sint-Janners totaal geen probleem hebben om zich voor te doen als vrouwen die barsten van de levenservaring en al vijf keer getrouwd zijn of als middeleeuwse ridders . Chaucer trachtte met dit verhaal het stereotype beeld te doorbreken van de hoofse ridders en de onderdanige vrouw. Daarom beschouwen sommigen dit verhaal dan ook als een eerste aanzet tot de emancipatie van de vrouw. Het publiek zal deze boodschap zeker hebben ontvangen door de wijze waarop de acteurs deze boodschap in hedendaagse taal en wijze wisten te brengen. Het Verhaal van de Ridder speelt zich af in het Oude Griekenland. In dit verhaal cijferen hoofse mannen zich helemaal weg voor hun geliefden, hetgeen niet moeilijk was om te begrijpen door de prachtige rollen die enkele vrouwelijke leerlingen op zich hadden genomen. Het laatste deel, het verhaal van de Molenaar, contrasteert met het vierde deel. De boertige molenaar is de tegenpool

DE REPETITIES

van de verfijnde ridder. De vrijpostige liefde tussen Nicholas en Alison was vermakelijk om te zien, terwijl de parodie op de hoofse minnaar zeer geloofwaardig werd neergezet. Behalve de opmerkelijke acteerprestaties werd deze uitvoering van de Tales versterkt door enkele zeer professioneel gezongen stukken. Het geheel maakte een zeer sterke

23

indruk. De vele uren van repetitie en de inzet van tal van leerkrachten hebben een spetterend resultaat opgeleverd. Het overdonderende applaus was dan ook meer dan verdiend. Lander Bosch, 6B

Rectoricatoneel 2011 The Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer lees het verslag op blz. 23

DE VOORSTELLING

TIP

Weet je eens niet wat doen? Surf dan zeker eens naar http://www.youtube.com/watch?v=sPneQz qhh4g&feature=player_embedded ! ;) Een vorige editie van Pandora gemist? Of wilt U de digitale versie van deze Pandora bewonderen? Surf dan naar http://www.sint-jan-brussel.be/leerlingen/pandora/! Ook dit nummer kunt u er binnenkort vinden!

24