Metis
magazine
De Eerste Editie van Metis Magazine!
Voor en door de leerlingen van het MML
2
Yes! Daar zijn we dan: Metis Magazine. Of beter gezegd, het MM. De voorbereidingen voor de schoolkrant waren druk, spannend, hectisch en leuk. Het is de bedoeling dat er één keer in de maand de MM verschijnt. In het begin werd tijdens KWT gewerkt aan de schoolkrant. Verscheidene leerlingen hebben deelgenomen aan de vergaderingen en kwamen met leuke ideeën. Eén van de ideeën is dat op het leerplein een ideeën-bus komt waarin leerlingen verschillende ideeën over school kunnen deponeren. Omdat KWT voor onder- en bovenbouw op verschillende dagen zijn en de redactie van de krant bestaat uit onder- en bovenbouw leerlingen, hebben we een dag geprikt waarop iedereen kan: donderdag middag om 16.00u. Iedereen die een vergadering wil bijwonen is welkom. Oscar Smit heeft ook een verslag geschreven; over ons bezoek aan het theaterstuk Ali Baba en de 40 rovers. Docent Domenico Mertens heeft dit stuk geregisseerd en is ook voor het MM geïnterviewd. Allysha Sewradj heeft een goede review geschreven over de game Destiny. Zij zal vaker game-reviews schrijven. Marit Bakker heeft een interessant stuk geschreven over de geschiedenis van ons schoolgebouw. Hafsa Idaasi schrijft in haar vrije tijd gedichten en in deze krant staan een aantal gedichten van haar. Ook heeft ze een kritisch stuk geschreven over de profielkeuze die derdeklassers moeten nemen. Hafsa heeft veel gedaan voor deze editie: ze heeft ook nog eens Adem Öztürk geïnterviewd. Hij is I&C docent en coördinator van de Metis Academie. Eersteklassers Rosalie Smit en Eline de Lange hebben samen een verslag geschreven over het kerstontbijt. Een andere eerste klasser, Yasmine Ait Chrif, heeft een artikel geschreven over de projectweek en wat ze daarin geleerd heeft. Noah Loomans zal het ontwerp van de krant doen. Last but not Least: Alison Jie is door omstandigheden helaas niet toegekomen aan het schrijven van een artikel maar ze heeft wel een enorme bijdrage geleverd aan de MM door de notulen van de vergaderingen te schrijven, mee te denken en iedereen scherp te houden. Het eindproduct, de eerste editie, bevat uiteenlopende artikelen. We hebben een groepsuitje gedaan naar de gemeenteraad waar Rijk van Beek een verslag over heeft geschreven. Tevens heeft hij een opinie geschreven over de gebeurtenissen tussen Rusland en Oekraïne. Rijk is tevens de hoofdredacteur van deze krant en zal vanaf de volgende editie zelf het voorwoord schrijven. Mijn dank gaat eveneens uit naar docenten Domenico Mertens en Milly Scot die hebben meegedacht en leerlingen hebben geworven voor deze krant. Natuurlijk gaat mijn dank ook uit naar directeur Hüseyin Asma wiens steun essentieel is in het ontstaan en voortbestaan van het MM. Tot slot gaat mijn dank uit naar Joyce Grand die met mij heeft meegedacht en ons van nuttige tips heeft voorzien. In de volgende editie zal er een interview met haar verschijnen. Ik wens jullie veel leesplezier en ben benieuwd wat jullie ervan vinden! Docent en Begeleider Metis Magazine, Ozan Turkdogan
3
Ali Baba en de 40 Rovers
Het was de allereerst uitje van de schoolkrant. In onze redactievergadering hadden we het over leraren en het leek mij wel interessant om te weten wat leraren naast hun werk op school doen. Meester Domeniko kwam langs onze vergadering en vertelde dat hij een theaterstuk had geregisseerd waarvan de try-out zou komen en of we interesse hadden. Dat leek mij wel leuk. Vervolgens ging ik samen met meester Ozan naar de voorstelling ‘Ali Baba en de 40 rovers’. Na afloop zaten we met de acteurs samen aan tafel om ze te interviewen. Hieronder eerst een review Review Ali Baba en de 40 rovers Het toneel stuk is gedaan met 5 acteurs. 1 acteur speelt meerdere rollen als mens maar er word ook gebruik gemaakt van poppen die vast worden gehouden door de acteurs niet alle acteurs zijn poppen. Er word ook veel leuke zang en liedjes gebruikt met goede zang er staan maar 2 grote stukken van een huis uit het Midden-Oosten, daar wordt eigenlijk alles mee gedaan. Met weinig middelen is er iets moois gemaakt door creatief te zijn. Dit theater stuk is leuk voor jong en oud ik vond het zelfs leuk en ik ben 13. Mijn meester is 31 en hij heeft ook erg genoten. Dus ook een super leuk uitstapje voor het hele gezin. In het toneelstuk wordt gebruik gemaakt van een verhaal in een verhaal. In het allereerst stuk hoor je het einde van Aladin en denk je ‘wat is dit, dit was toch Ali Baba?‘ Maar dat wordt duidelijk als je veder kijkt. Afgekort een super goed toneel stuk. Door Oscar Smit
4
Interview Domeniko Mertens Domeniko Mertens: Regisseren is het creëren van een tijdelijke, levensechte doch valse werkelijkheden
Wilt u wat over uzelf vertellen? “Wel, ik ben sinds twee jaar werkzaam op het Metis Montessori Lyceum en met heel erg veel plezier. Tijdens de repetitieperiode (van november t/m januari) werk ik enkel vanaf 8u30. Om 10 uur begin ik te werken met mijn toneelspelers. Dat doe ik tot en met 18 uur en daarna ga ik lessen voorbereiden voor de volgende ochtend. Deze combinatie vind ik heel erg fijn”. Hoe bent u begonnen met regisseren? “Ik studeerde af als theaterwetenschapper aan de universiteit van Amsterdam. Een half jaar voor mijn afstuderen, maakte ik mijn eerste toneelstuk en dat beviel enorm. Vervolgens deed ik auditie op de toneelschool van Amsterdam en ik werd toegelaten. Na vier jaar rondde ik ook deze studie af en leefde gedurende vijf jaar van het regisseren en produceren van toneelstukken”. Hoeveel stukken heeft u al geregisseerd, En wat vindt u hier leuk aan? “Hoeveel het er precies zijn, weet ik niet meer maar ik denk een stuk of dertig. Regisseren noem ik altijd het creëren van een tijdelijke, levensechte doch valse werkelijkheden. Gedurende anderhalf uur kan je een wereld exact construeren zoals jij dat wilt. Dat is het allermooiste wat bestaat, naast lesgeven uiteraard”. Wat is leuker regisseren of docent zijn? “Leuk vind ik eigenlijk een vies woord en ik kan niet kiezen tussen deze twee. Als je een dochter en een zoon hebt, kies je ook niet wie je de ‘leukste’ vindt. Ze zijn me allebei even dierbaar.””. Hoe bent u op het idee gekomen voor ‘’Ali Baba en de 40 rovers’’? “Het verhaal kent iedereen; een waterverkoper ontdekt per ongeluk een grot vol gestolen goud. Wat doe je dan? Verstop je het? Geef je al je geld weg? Ga je investeren of ga je dure spulletjes kopen voor jezelf en je vriendin? Naast een ontzettend spannend verhaal vol zwaardgevechten en mooie liedjes gaat de voorstelling dus over hebzucht”. Zijn er andere dingen die u kwijt wilt? “Dat ik merkte dat iedereen op school zo ontzettend aardig voor me was en meeleefde terwijl ik met de repetities bezig was. Iedereen was er trots op en dat maakte mij enorm gelukkig. Volgend jaar ga ik ‘Koning Arthur’ maken. Daar ben ik nu alweer druk mee bezig”.
Links: Voor de geïnteresseerden: de voorstelling is t/m mei te zien. Zie: www.theaterterra.nl Reportage Ali baba en de 40 rovers: https://www.youtube.com/watch?v=9Ded_QuW08Q
5
Stukje over mezelf Hoi, mijn naam is Oscar Smit. Mijn hobbies zijn gamen en schrijven. Ik schrijf voor de Metis Magazine omdat ik van schrijven houd en het nieuws leuk vind. Ik vind het ook leuk om naar verschillende uitjes te gaan met mensen van Metis Magazine! Hoi, Ik ben Hafsa en zit in klas 3v2 (coole klas). Ik zit ook bij de schoolkrant, waar ik het naar mijn zin heb. Ik hou heel veel van schrijven (en kikkers), vooral van het schrijven van gedichten. Voor de schoolkrant ben ik de coördinator van de rubriek gedichten. Ik hou zelf van het schrijven, maar andermans werk lezen is ook heel leuk. Dus als jij ook iets wilt schrijven (gedicht, liedje of iets anders wat creatief is of gewoon leuk is om te lezen) kan je het in de leuke ideeëndoos van de schoolkrant gooien, misschien kan je hem dan binnenkort teruglezen in Metis Magazine. Schrijf ze! Hoi! Ik ben Rijk van Beek, en ik zit 4 HAVO. In mijn vrije tijd duik ik, en ik doe mee aan de schoolkrant omdat ik graag beter wil leren schrijven. Ik heb interesse in politiek en zal voornamelijk opinies over het wereldnieuws schrijven. Op deze manier leer ik ook analyses schrijven wat een goede voorbereiding is voor mijn vervolgstudie. Ik ben Allysha Sewradj en ik zit in 4v1. Mijn hobbies zijn gamen en schilderen. Ik doe mee met de schoolkrant omdat het mij interessant lijkt wat er zich binnen buiten de school afspeelt. Ook wil ik graag mijn Nederlands verbeteren. Ik zal vooral game-reviews schrijven.
6
Wat doe je in hemelsnaam tijdens de projectweek?! Tijdens de project week kies je een les uit. Je kan uit een aantal lessen kiezen. Ik zit bij art en Spaans. Ik heb van maandag tot en met donderdag art en vrijdag heb ik Spaans. Ik weet nu inmiddels wat etsen is, daarvoor wist ik niet eens dat etsen bestond. Ik denk dat velen van jullie ook niet weten wat etsen is. Dat is op zicht niet raar maar ik kan jullie één ding beloven: na het lezen van dit artikel weet je wat etsen is en hoe je het moet doen. De tekening wordt in spiegelbeeld in de etsgrond aangebracht met een etsnaald. De uitgekraste delen van de etsgrond worden dan blootgesteld aan een verdund zuur, dat op die plaat het metaal wegvreet. Daarna word de etsgrond verwijderd, het inkt in de uitgebeten delen gewreven en een afdruk gemaakt door de plaat met een vel papier bedekt onder een diepdrukpers door te halen. Rembrandt etste vroeger vaak op deze manier. Ik ben dinsdag met mijn klas naar het Rembrandtshuis gegaan. Ik vind kunst erg interessant en het verhaal daarachter zeker. Ik heb daar voor het eerst iemand zien etsen. Ik heb iemand verf zien maken zoals Rembrandt het deed. Vroeger ging je niet even naar de Bruna om een tube verf te kopen. Als je verf wil, moet je dat maken. Rembrandt maakte vroeger thuis zijn verf. Daar gebruikte hij ei en glaspoeder voor. Maar je wil niet alleen witte verf, je wil ook een beetje kleur in je schilderij. Vroeger kon je geen potjes met pigment kopen. Als je pigment wil, moet je dat maken. Om pigment te kunnen maken heb je verbrande botten, bladluizen en bladgoud nodig om de verf structuur en kleur te geven. Dit klinkt nu allemaal heel vies maar vroeger was dit allemaal heel luxe. Rembrandt woonde in een mooi groot huis in Amsterdam. Dat huis was niet alleen mooi, maar ook heel erg duur. Het huis koste namelijk 13.000 gulden. Al dat geld kon Rembrandt niet betalen, dus hij besloot schilderijen te verkopen in zijn huis. Aan elke muur hangen er wel een stuk of 9 schilderijen. Ik weet nu ook dat Rembrandt een zoon had, genaamd Titus. Rembrandt maakte veel zelfportretten. Modellen waren vroeger heel duur. Hij pakte een spiegel een keek heel goed naar zichzelf. Wat hij in de spiegel zag, schilderde hij op het doek. Veel rijke mensen hadden een schilderij van Rembrandt aan hun muur hangen. Inmiddels hangt de meerderheid van zijn kunstwerken in musea. Ik heb natuurlijk niet de hele week hier aan gewerkt ik heb ook Spaans gekregen. Ik vind het erg leuk om een nieuwe taal te leren. Ik kon in het Spaans tot vier tellen en verder kwam ik niet. Nu kan ik een gesprek met iemand aangaan in het Spaans. Ik kan tot 20 tellen en dat allemaal in een dag geleerd. Op het eind hebben we nog een spel gespeeld. Het was erg gezellig en leerzaam.
Door Yasmine Ait Chrif
7
Historisch gebouw Alle leerlingen van onze school lopen er wel eens langs, de foto’s aan de muur op het plein. Soms hoor ik kinderen ook wel vragen waarom “die foto’s van voeten” aan de muur hangen. Maar bijna niemand weet waarom. Daarom ga ik jullie in deze rubriek “het verhaal achter de voeten” vertellen. De foto’s werden opgehangen op 5 november 1995. Het is een monument voor de joodse kinderen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op onze school zaten. Dat waren er 43 waarvan er maar 6 de oorlog hebben overleefd. Eerst werden alle joodse leraren ontslagen. Ook werd de school bieb “gezuiverd”, alle joodse boeken werden eruit gehaald. Toen gebeurde er iets heel ergs. Alle joodse kinderen kregen op een dag een briefje waarop stond dat ze niet meer welkom waren op school. Dat gebeurde in heel Nederland. Alle joodse kinderen uit Amsterdam gingen naar de joodse school die speciaal daarvoor was opgericht. Die joodse school was de voormalige Stadstimmertuin. Nadat de joodse kinderen daar een tijdje op school hadden gezeten werden ze afgevoerd. Hierover is een boek geschreven. Het gaat over de geschiedenis van ons gebouw. Het boek heet “ Mauritskade 58”. Dat boek kan je in sommige Amsterdamse bibliotheken lezen. Onze school heeft er ook een paar. Als je nu langs de voeten aan de muur loopt, hoop ik dat je iets meer weet. Realiseer je dus dat wij twee hele bijzonder schoolgebouwen hebben. Door Marit Bakker
8
Kerstonbijt 1e klassers Het kerstontbijt voor de eerste klassers was erg gezellig. Er waren verschillende hapjes, leuke optredens en veel enthousiaste leerlingen. Hieronder een verslag. VERLOOP VAN DE DAG De dag begon met dat iedereen naar het lokaal moest waarvan van tevoren gezegd was welke. Nadat iedereen van de klas er was ging iedereen naar beneden om zijn/haar hapjes neer te zetten. Daarna ging iedereen weer naar boven, maar na 2 seconden boven te zijn geweest moest iedereen weer naar beneden, dat was best wel raar. Toen iedereen beneden was zette iedereen zijn/haar bordje en bestek neer. Daarna begonnen de optredens. Halverwege de optredens mocht iedereen een hapje en een drankje halen. Aan het eind van de dag ging iedereen weer naar boven om zijn/haar spullen op te halen. Tot slot wenste iedereen elkaar een fijne vakantie. SFEER De hele ochtend was het gezellig met leuke optredens. Maar het was best wel jammer dat niet iedereen stil was, waardoor we niet zoveel konden verstaan en niet alle optredens aan de beurt zijn gekomen. ETEN EN DRINKEN Iedereen had veel lekkere hapjes meegenomen en de school verzorgde het drinken. Het was best raar dat iedereen maar 1 keer eten of drinken kon halen, waardoor er na afloop nog veel over was. Quoots leerlingen en docent op het kerstontbijt “De mooiste kerstbal gemaakt hebben geeft een goed gevoel. Het gaat niet om winnen maar om de lol die je hebt.” Nisanur, 1vh1, winnares kerstballen wedstrijd. “We zijn erg blij dat we de jaarafsluiting hebben gewonnen. We hebben niet veel hoeven oefenen, dat was erg fijn.” Groepje 1e plaats jaarafsluiting, 1vh4. “Heerlijk gevariëerde hapjes. Geweldige stukjes, veel verschillende dingen.” Meneer Harrando, deelschoolleider havo/vwo en docent Frans en Engels. “Wij, Nurdan, Imran, Zaynoel en ik, hebben een goochel act gedaan. Het was echt hilarisch om te zien hoe iedereen reageerden op onze trucs. Het eten was erg lekker, alleen jammer dat veel dingen al snel koud waren geworden.” Karim, 1v1, goochel act en publiek. “Eerst was ik erg zenuwachtig maar toen ik eenmaal op het podium stond was het heel leuk. Er zijn veel lekkere hapjes en leuke stukjes. Alleen is het erg irritant dat veel kinderen steeds praten, presenteren gaat dan veel moeilijker.” Laila, 1vh3, één van de presentatoren van de jaarafsluiting. “De leerlingen hebben leuke dingen meegenomen. De dag voor de jaarafsluiting was er een groot versier team, alle ramen moesten beplakt sier-cadeaus moesten ingepakt worden en nog veel meer. Het versier team heeft dit heel goed gedaan!” Stéphanie Mellink, docent wiskunde en mentor 1vh2 en Tessa Tilroe, docent Art en O&O en mentor 1vh1. Door: Rosalie Zilverdauw en Eline de Lange
9
Game review Een paar maanden geleden heeft Bungie een spel uitgebracht waar velen lang op zaten te wachten. Er waren dan ook hele hoge verwachtingen naar aanleiding van hun Halo franchise. Hierdoor waren de meningen na de release van Destiny nogal verdeeld, hieronder ook veel negativiteit dat ze te graag Halo probeerde na te maken, wat hun niet is gelukt. Te weinig content, en ga zo maar door. Maar tegenover al deze negativiteit staat ook een grote groep aan supporters van de game. Maar hoe goed is deze game in werkelijkheid? Voor de release had ik af en toe wel iets gehoord over de game, alleen hield ik me er niet heel erg mee bezig. Een korte tijd voor de release was er een bèta, dit was de eerste keer dat ik me er wat meer mee ging bezig houden. Ik begon een beetje te spelen en met de tijd begon ik het meer en meer te spelen tot ik niet meer kon stoppen. Ik vond het een geweldige game en ik wou hem maar al te graag blijven spelen, dus wat deed ik; ik had Destiny ge-pre-orderd. Toen hij dan eindelijk uitkwam begon ik direct te spelen, de eerste missies waren niet moeilijk omdat deze al aan bod waren gekomen in de bèta. Na deze eerste paar missies kwamen de nieuwere delen van het verhaal en de wereld van Destiny. Hier liep ik echter tegen een obstakel aan, het spel is namelijk heel erg gepromoot als een heel erg sociale game, waar je met je vrienden kan spelen en nieuwe mensen kan ontmoeten. De fout die ze gemaakt hebben is het weg laten van matchmaking. Het komt er dus op neer dat als je story wil spelen wat vrienden er bij moet halen wat nogal moeilijk gaat als je geen/nauwelijks vrienden hebt die op dat moment kunnen of het spel hebben, een andere optie is mensen in de tower uitnodigen voor je fireteam, dit is bijna onmogelijk omdat veel mensen al in een fireteam zitten of niet kijken naar hun invites. De laatste optie die je dan hebt is solo te gaan spelen. Wanneer je solo gaat spelen kan dit nogal saai worden omdat de missies zijn ontworpen voor groepjes van 3 mensen, soms is het ook te moeilijk alleen te doen als je level niet al te hoog is. Dit is echter niet het enige probleem waar dit spel mee kampt. Er zijn namelijk meer problemen met de campaign van het spel, na zo een 5 story-missies weet je al hoe bijna elke missie is opgebouwd. Je rent van punt A naar B, daar deploy je je ghost, en hierna werk je jezelf door 3 hordes aan vijanden terwijl je het punt verdedigt. De story-missies worden dus al snel erg repetitief, saai en brengen ook steeds minder spanning met zich mee.
10
Pluspunten Nu ik zo veel gezegd heb over de minpunten, laten we even overgaan op de pluspunten want deze zijn er ook nog. Iets waar ik veel plezier in heb is de PvP, het is snel en er zit veel actie in. Ik heb uren en uren PvP gespeeld de helft van mijn tijd in Destiny was in PvP, zonder me ook maar een keer te vervelen, het bleef leuk in tegenstelling tot de campaign. De strikes zijn ook vermakelijk omdat ze wat verandering brengen aan de campaign, in deze strikes ga je samen met twee andere een wat langere, grotere missie aan van ongeveer een half uur. Hoewel deze anders zijn dan de story-missies maken ze gebruik van hetzelfde concept, namelijk jezelf door een aantal hordes aan vijanden werken, alleen dan op grotere schaal en komt er in de strikes ook nog een eind baas achter na. Maar zelfs al word er gebruik gemaakt van hetzelfde concept als in de story-missies, ik heb hier een stuk meer plezier in gehad omdat deze toch net weer wat afweken van de rest. Een tijdje geleden is ook de eerste DLC uitgekomen: The Dark Below. Hier mee zijn er 3 missies, 1 strike, 1 raid, een nieuwe NPC in de tower en een nieuw upgrade materiaal bijgekomen. Deze DLC had het tij kunnen keren voor alle negatieve reacties op Destiny maar dit was niet het geval. De manier waarop het verhaal werd overgebracht kwam nog wat tekort, net als in de rest van de game zijn er veel dingen die ontbreken in de uitleg van het verhaal. Maar het ergste is nog wel het nieuwe upgrade materiaal. Er zijn namelijk wapens en uitrusting met de titel ‘exotic’, deze wapens zijn het moeilijkste te vinden/krijgen en dus erg zeldzaam maar hebben in ruil hiervoor weer hogen statistieken. Zij richten bijvoorbeeld de meeste schade aan van alle wapens in het spel. Het is zo dat wanneer je langer speelt met een wapen en er dus meer kills mee maakt, kan je een aantal keer upgraden. De hoeveelheid hangt af van de zeldzaamheid die het wapen heeft. Bij ‘exotic’ wapens heb je om hem helemaal te upgraden Ascendant Energy of Ascendant Shards nodig, deze zijn niet heel makkelijk te krijgen maar het is niet onmogelijk. Maar met het nieuwe materiaal van de DLC heb je nu Radiant Energy of Radiant shards nodig, deze zijn zowat onmogelijk te bemachtigen omdat je deze alleen uit de raids kan krijgen en dan heb je ook nog dat het niet vast staat of je er überhaupt eentje krijgt omdat de kans op een Radiant Energy of Radiant shard nog redelijk klein is. Dit maakt het over het algemeen een stuk moeilijker voor de mensen die meer spelen en meer ‘exotics’ hebben. Eindoordeel: Mijn eindoordeel over Destiny is dan ook redelijk, alhoewel ik zwaar teleurgesteld ben in de campaign, de geweldige PvP maakt hier deels voor op. Er zijn nog een hoop verbeterpunten in Destiny en hopelijk zal hier in de toekomst wel aan gewerkt worden want er is veel potentie. Alleen wordt deze nog niet tot het uiterste gebruikt. Ik hoop ook dat ik Destiny zal zien uitgroeien tot iets geweldigs waar we nog lang van zullen genieten en tot die tijd zal ik rustig afwachten. Eindcijfer: 6/10 Door Allysha Sewradj
11
De Krim: een analyse Dat Poetin en Rusland altijd in het nieuws zijn, is de afgelopen tijd maar weer bewezen. Zowel de Nederlandse als grotere, internationale media heeft veel tijd en publiciteit besteedt aan Poetin en zijn ‘mars op het Westen’ (althans, als we de BBC geloven). Kreten als ‘De oorlog nabij’ en ‘De tweede Hitler’ vliegen ons om de oren. En dat alles over één stukje land, ter grootte van de Amerikaanse staat Delaware. Een schiereiland in zuid-Oekraïne, in het noorden van de Zwarte zee. Het thuis van 2,4 miljoen mensen én de beruchte Russische zwarte zee vloot. Waarom is Poetin eigenlijk zo geïnteresseerd in de Krim? Om een goed antwoord op die vraag te krijgen, moeten we terug naar 1954. De Krim is inmiddels al bijna 200 jaar deel van Rusland (inmiddels natuurlijk de Sovjet-Unie). Er wonen weinig mensen, en op de inkomsten die plaatselijke restaurantjes aan de soldaten van het rode leger vergaren na is de economie van dit schiereiland nihil. Als deel van de destalinisatie, schenkt Krushchev de Krim aan de ‘soevereine staat’ Oekraïne. Daar is natuurlijk weinig mee gezegd, want alle landen binnen het Oostblok stonden onder de feitelijke controle van de Sovjet-Unie. Ineens zijn we 40 jaar verder. Het is 1991, en na de val van de muur en het instorten van de Sovjet-Unie worstelt Oekraïne – en met haar de Krim – zich los van het communistische bewind. Ruim 20 jaar later – we bevinden ons nu in 2014 – vallen 40.000 Russische soldaten de Krim in, en binnen 4 dagen is deze geannexeerd en van de Russen. Nu we de geschiedenis weten, zitten we nog steeds met de vraag wat Poetin eigenlijk met de Krim wil. Zoals altijd speelt geld een grote rol in het antwoord op deze vraag: De Krim is omringd met goed gevulde gasbellen en rijke olievelden (zie de afbeelding hiernaast). Het is trouwens niet zo dat Rusland hier niet genoeg aan heeft: Siberië ligt vol met het zwarte goud, en de Russen hebben een korte tijd geleden ook de Noordpool geclaimd, wiens bodem ook vol ligt met olie en gas. Naast de rol van geld, denk ik ook dat Poetin een statement wil maken. Hij heeft het idee dat het Westen hem vergeet, zeker nu alle aandacht naar de problematiek rondom Israël gaat. Op enkele foto’s waar hij met een ontbloot bovenlijf en een jachtgeweer gefotografeerd wordt na, is hij weinig in het nieuws. Eigenlijk is het dus een typisch geval van Russische stoerdoenerij: Ik ben er nog, vergeet mij maar niet. Wat Poetin’s werkelijke motivatie is, zullen wij voorlopig nog niet weten. Merkel (Duitsland) en Hollande (Frankrijk) zijn al met onze Russische tsaar-in-spé in gesprek over een mogelijk vredesverdrag, maar of dat er binnenkort (of überhaupt ooit) komt blijft een vraag. Tot die tijd wacht ik, met de vlag van de Sovjet-Unie klaar om opgehangen te worden, af. Ik ben benieuwd. Door Rijk van Beek
11
12
Uitje redactie: Bezoek aan het gemeentehuis Op woensdag 21 januari gingen we langs bij de stopera. Het was het eerste groepsuitje van de redactie, en niet zomaar een uitje: we bezochten de gemeenteraad van Amsterdam. Allereerst hadden we een vragengesprek met raadslid Simion Blom van Groenlinks. Simion vertelde eerst wat over zichzelf en zijn werkzaamheden als raadslid, waar zijn belangen liggen, en natuurlijk vertelde hij over zijn portefeuille. Hij is 26 jaar en studeert politicologie aan de Vrije Universiteit. Vervolgens kregen de leerlingen de gelegenheid om vragen te stellen aan hem. Simion behandelde een paar uiteenlopende onderwerpen zoals onderwijs, diversiteit en jeugd- en sportzaken. Na dit gesprek hebben we ook met wethouder Simone Kukkenheim (onderwijs, jeugdzorg en diversiteit) gesproken. Hieronder hebben wij een aantal belangrijke vragen aan Simion op een rijtje gezet: Wat is je persoonlijke motivatie geweest om raadslid te worden? “Goede vraag. Ik kom zelf uit Zuidoost en we hebben daar wat problemen met betrekking tot werkloosheid en discriminatie. Zo is er in Zuidoost betrekkelijk veel werkgelenheid. Denk aan de hoofdkantoren van veel bedrijven die in deze stadsdeel gevestigd zijn. Aan de andere kant is er ook veel werkloosheid in Zuid Oost. Persoonlijk vind ik dat oneerlijk, daarom besloot ik de politiek in te gaan. De echte motivatie kwam van mijn ouders, familie en mensen die in me geloofden.” Je studeert en je werkt, hoe combineer je dat? In principe hebben raadsleden nog een baan waar ze werken. Raadslid zijn is niet full-time, maar ik zie het ook niet als een bijbaan. Zo hebben we het druk met commissie-, fractie- en raadsvergaderingen. Dit zijn de vaste dagen, daarnaast kan ik mijn werk zelf indelen, zoals het voorbereiden van vergaderingen, en het lezen van stukken.
10
Is er discriminatie in Amsterdam? “Amsterdam is een wereldstad en ik vind het dan ook een grote eer dat ik voor deze stad mag werken. Discriminatie komt soms voor op de arbeidsplek. Denk aan hogere werkloosheid binnen allochtone groeperingen. Onze stad kent 180 verschillende nationaliteiten, één van de meeste in de wereld. Soms schuwt dit ook wel. Het zorgt voor spanningen, maar we als stad ook veerkrachtig genoeg om hiermee om te gaan.” We krijgen op school toetsweken met heel veel toetsen in een korte tijd. Kan dat niet meer verspreid worden? “Ja, ik begrijp dat het vervelend voor jullie kan zijn, alleen de gemeenteraad kan hier weinig voor betekenen, want het is nou eenmaal het beleid van de school. Je zou het op school moeten aankaarten”. Als je één ding in Amsterdam zou kunnen veranderen wat zou dat dan zijn? “Wederom een goede vraag. Ik denk dat het prettig zou zijn als trams en vooral de metro’s ook ’s nachts rijden”. Na het gesprek met Simion kwam de raadsgriffier Peter van der Burg wat over zijn werk vertellen. Allereerst kreeg hij ook de vraag wat hij in Amsterdam zou willen veranderen. “Ik woon in het centrum en heb soms last van de vele toeristen, dus liever minder toeristen”. Een leerling reageerde dat toeristen ook veel geld uitgeven in de stad en dat gaf hij ook toe.
13
Peter’s werk mag dan wel heel saai klinken, het is behoorlijk belangrijk. Amsterdam is een grote gemeente, en de gemeenteraad kan niet alles alleen doen. De raadsgriffie ondersteund hen daarbij. Zo bereiden zij stukken voor, assisteren ze gemeenteraadsleden bij debatten en begeleiden ze commissievergaderingen. Op de vraag of Peter het jammer vindt dat hij nu niet in de gemeenteraad kan komen, antwoord hij laconiek dat het hem niet zoveel uitmaakt. “De stress is niks voor mij”, knipoogt hij. Om even je geheugen op te frissen: In de gemeenteraad zitten raadsleden. Zij zijn gekozen vertegenwoordigers en beslissen over de stad. De gemeenteraad is dus heel belangrijk. De coalitie (grootste partijen, die samen de macht hebben) bestaat nu uit de VVD, D66 en de SP. Zij hebben als speerpunten dat kinderarmoede flink moet worden aangepakt, en dat de jeugdwerkeloosheid fors omlaag moet. De belangrijkste personen binnen een gemeente zijn de leden van het college B&W (college burgemeester en wethouders). Dit zijn de burgemeester (Eberhard van der Laan) en al zijn ‘onderministers’, de wethouders dus. Zij maken beleid. Denk daarbij aan bijvoorbeeld onderwijs, zorg en cultuur. De burgemeester is verantwoordelijk voor de veiligheid van de stad. Mocht je na deze tekst nou helemaal enthousiast zijn geworden? Dan is de studie politicologie misschien wel iets voor jou. Je kan deze bachelor bijna overal volgen, en je leert alles over politiek en de politieke geschiedenis. Je kunt afstuderen in 3 richtingen, respectievelijk vergelijkende politicologie, internationale betrekkingen en politieke theorie. Na dit gesprek gingen sommige leerlingen terug naar school omdat ze les hadden, anderen gingen nog even kijken naar de raadsvergadering. De onderwerpen waren iets te ingewikkeld aangezien leerlingen niet bekend waren met het onderwerp. Daarna gingen we in gesprek met wethouder Simone Kukkenheim van D66. Kukkenheim is wethouder van onderwijs, jeugd en diversiteit. Helaas had de wethouder door alle drukte weinig tijd voor de redactieleden. Er konden wel wat vragen gesteld worden. De belangrijkste vraag was: “Waarom D66”? Kukkenheim: “De D staat voor democraten en ik ben een democraat in hart en nieren. D66 is ook de partij die onderwijs heel belangrijk vindt. Ik vind dat scholen meer vrijheid moeten krijgen in het nemen van beslissingen en dat de overheid er zich minder mee moet bemoeien”. Vervolgens maakten we foto’s met de wethouder.
11
Al met al denk ik dat de redactie een stuk wijzer is geworden, als het om politiek gaat dan. Dankzij het goede gesprek met Simion snappen wij hoe belangrijk de gemeenteraad is, en dat politiek naast saai eigenlijk ook best leuk kan zijn. Misschien zelfs leuk genoeg om er je baan van te maken.
14
