De bosuil ( Free Stock Photos Dreamtime. com)

De Kavelbode Recreatiepark ‘De Schoffel’ jaargang 27, nr. 5, sept. 2010 De bosuil

(© Free Stock Photos Dreamtime. com)

In dit blad: ƒ Redactioneel ƒ Henk’s column ƒ Theo’s koffiepraatje ƒ Mijn Schoffelverhaal, door Jelly van Vliet-van Eck ƒ Interview met Hans en Ria den Ouden ƒ De bosuil, door Ida Korfage ƒ Van de secretaris ƒ Gedicht van de maand ƒ Overlast, houd er rekening mee 16

1

Van de redactie door Lieneke Wardenaar In deze laatste Kavelbode wordt al veel verwezen naar de wisselvallige zomer. Tja het weer, het meest geliefde gespreksonderwerp voor veel Nederlanders, vooral als die Nederlanders een (volks)tuin hebben. Het was geen al te best moestuinjaar. Even leek het erop dat de gewassen zich hersteld hadden na het koude voorjaar en die enorme hagelbui van eind mei. Maar toen werd het weer een beetje te heet en toen….enfin u weet het zelf nog wel. Nee de opbrengst is dit jaar een beetje pover. Maar misschien heeft het niets met het weer te maken en is het gewoon toeval. Dat kan ook.

Overlast, houd er rekening mee! door bestuurslid Tineke Malherbe Orde op het tuincomplex. Artikel 10.1. ‘De leden zijn verplicht al die maatregelen te nemen, die een ongestoorde uitoefening van de lidmaatschapsrechten van anderen waarborgen. In het bijzonder mag een dezer geen hinder of overlast worden bezorgd. De leden zijn op het complex verantwoordelijk voor het gedrag van hun familieleden en gasten.’ Een artikel uit het huishoudelijk reglement. Maar wat is dat eigenlijk – overlast? Maakt degene die de overlast ervaart uit wat overlast is? Misschien is het net als met schoonheid of smaak. Iets waar je niet over moet en wil twisten? Maar laat ik dan een aantal punten opnoemen die wij als Schoffelaars allemaal delen. We komen om in alle rust van ons mooie park te genieten. Heerlijk tussen het groen en de fluitende vogels, wat een feest!. Af en toe eens een praatje met de buren, lekker bakkie koffie in de zon op je terras. Zweten om je tuin aan kant te houden, voldaan je groenten oogsten om daarna heerlijk een eigen gekweekte maaltijd te eten. Wat wil je nog meer. Om van dit geschetste plaatje te kunnen genieten hebben we regels over het gebruik van elektrisch gereedschap etc. Dat líjkt zo eenvoudig. Maar hoe storend kan het zijn als je al uren naar de schallende radio van de 2

15

buren moet luisteren. Of als ergens op het park kinderen een wedstrijdje ‘wie kan het hardst en langst gillen’ houden. Of om de seconde zie je die op zich aardige buurman een meter boven de heg uit komen dankzij zijn pas aangeschafte trampoline. Zo kan ik vast nog meer voorbeelden opnoemen die zich niet zo makkelijk in regels laten vangen. Daarom moeten wij ons bij alles wat we doen afvragen of het de rust op ons park niet verstort. We zitten nu eenmaal niet in een hutje op de hei. En als jij je ook aan iets stoort: spreek elkaar er op aan, misschien zijn je buren zich niet eens bewust dat je er last van hebt en is het probleem zó opgelost. Als we allemaal gewoon blijven genieten van de natuur en de rust en er geen pretpark van proberen te maken, blijft recreëren op de Schoffel een feest.

Henk’s column door Henk op den Bogaerd

Sociale contacten Mogelijk hebben de vroegere functies van werken bij de politie en in een apotheek er toe bijgedragen dat Hans en Ria goede sociale contacten belangrijk vinden. Het echtpaar Den Ouden heeft naar eigen zeggen de beste buurman. Om met hem de dag door te nemen is een ‘kwekplek’ in de heg gemaakt. Wekelijks wordt met de buurman een partijtje jeu de boules gespeeld op de Schoffelbaan. De buurman wint altijd, maar zoals Hans zegt: “Het gaat om het spel en niet om de knikkers.” Zorg voor andere Schoffelaars uiten Hans en Ria ook: “Er zijn nogal wat alleenstaande ouderen die een tuin bezitten en de kans dat er met deze mensen iets gebeurt is groter dan bij mensen in de bloei van hun leven. Gelukkig als medemensen daar een antenne voor hebben.”

Dit is de laatste Kavelbode van het seizoen. De redactie wenst u nog veel najaars tuinplezier en hoopt dat u ook volgend jaar weer volop foto’s, verhalen en gedichten instuurt. Lieneke Wardenaar, Lido Lovink en Theo Bril 14

Nat, natter, natst. Houdt het ooit op met regenen, vraagt Henk zich af. De putdeksels op de paden zwommen regelmatig rond en de nattigheid drong nu ook door in de richels van zijn huisje. Waar was toch die agustusseptemberzon die zo heerlijk de nazomer warm kon houden? Hoewel hij van elk seizoen hield, was de herfst voor Henk zijn favoriet. De dagen worden dan korter maar dat brengt met zich mee dat de geborgenheid van zijn huisje, en bij koude dagen de warmte in datzelfde huisje extra gewaardeerd werden. Gelukkig lieten de kleuren in zijn tuin hem niet in de steek. Sinds twee jaar stond in een hoekje een eikenbladstruik. Een ver-dwaalde eikel had wortel geschoten en Henk had het boompje-in-ontwikke-ling gesnoeid op 1 meter hoogte. Nu was het een brede struik die zijn herfstkleuren roodgeel uitstootte. De herfstaster ernaast liet zich ook niet onbetuigd en spreidde zijn warme kleuren uit, lonkend naar de laatste vlinders. Het gazon was toe aan een opknapbeurt en daarvoor is de maand september uiterst geschikt. Henk nam zich voor om de kale plekken (vooral veroorzaakt door woelmuizengangen) in te zaaien en aan de randen de grotere kale plekken te ‘restaureren’ door graszoden te leggen. Het gras heeft dan nog genoeg tijd om zich goed te zetten en stevig door te groeien. Met een beetje najaarsgazonmest krijgt de grond genoeg mest-en stikstof om tot en met het voorjaar mosvorming tegen te gaan en probleemloos groen te blijven. Even denkt hij er nog aan toch weer eens wat bolletjes onder het gras te zetten, maar de ervaring van twee jaar geleden houdt hem daar toch van af. Toen had hij door het 3

hele gazonveld meer dan 300 krokussen gezet, daarvan waren er een stuk of 10 opgekomen, de andere waren dankbaar weggeknaagd door de woelmuizen. Nee dus, geen goed idee! De potten en bakken in zijn tuin moesten ook winterklaar gemaakt worden. Henk haalde de oude planten eruit en gebruikte de aarde voor de compostbak. Na de potten en bakken te hebben bekleed met isolerend bobbeltjesplastic vulde hij alles met verse potgrond. Hij zorgde daarbij wel dat de drainagegaten goed vrij waren, want wie weet hoeveel regen er nog kon vallen en aan verzopen bakken en potten heb je niet zo veel. Omdat Henk ook in de winter nog vaak op de tuin was, beplantte hij de potten en bak-ken met winterheide, hebe en parelbessen die met hun roze, paarse of witte bessen voor veel kleur zorgden. De bloembakken bij zijn huis vulde hij met skimmia die hij zelf in het voorjaar stekte door een takje te bedek-ken met aarde en zo wortelvorming op gang te brengen. Omdat Henk een natuurliefhebber was, liet hij de borders verder met rust tot het voorjaar. Dat resulteerde vaak in mooie tafereeltjes in de winter als de rijp of sneeuw ’s ochtends vroeg op de siergrassen lag. Hij wilde deze winter eens een paar mooie foto’s maken en opsturen naar Wim Mecksenaar zodat die achterop de Kavelbode gezet konden worden. Maar zijn borders niet schoon maken en opruimen had ook een andere reden: vogels, insecten en andere dieren vonden er eten en bescherming. Voor de grond was het ook beter omdat de regen en sneeuw geen kans kregen de grond dicht te laten slippen of af te sluiten.

Theo’s koffiepraatje door Theo Kok De herfst heeft zich dit jaar vroeg aangediend. De maand augustus heeft zich niet bepaald als een zomermaand gedragen. Wat een regen! Gelukkig niet zo erg als in andere delen van de wereld, want dat is alleen maar pure droefenis. Terug naar onze tuin dan maar. Alles is toch alweer op z'n retour, voornamelijk door de enorme windstoten en het vele regenwater waarop we werden getrakteerd. Voor zover ik weet zijn er geen tuinen blank komen te staan, wel is de waterstand in de sloten hoog. Terugkijkend op het afgelopen jaar hebben we een relatief rustig jaar gehad, zonder actie voeren. Ja we hadden de gemeenteraadsverkiezingen 4

kampen met wateroverlast; kavels stonden blank en planten verrotten. Na de aanleg van de riolering is de wateroverlast grotendeels verdwenen. Nut van een vereniging. Ria: “Na onze ervaring van tuinieren zonder vereniging, ontdekten we de voordelen van participatie. Je hebt regels nodig en daar hoort een bestuur bij. Zonder vereniging was de aansluiting op elektriciteit, waterleiding en riolering er nooit gekomen. Vroeger gingen de vuile pannen mee naar huis om schoon te maken, nu verlaten we ons ‘tweede huis’ met schone pannen in het rek.” Tuinplezier Ria: “Het klinkt mogelijk vreemd dat het plezier oplevert om soms vermoeid thuis te komen met de gedachte dat we de grondslag hebben gelegd van iets waarvan we volgend jaar kunnen genieten.” Hans: “We houden bijvoorbeeld van sneeuwklokjes.Als ze opkomen is het voor ons feest en dat herhaalt zich met diverse andere planten het hele jaar door.” In mei van dit jaar is Hans den Ouden, na veertig arbeidzame jaren bij de politie, met pensioen gegaan. Uiteraard is de invulling van de vrije tijd veranderd. Stond vroeger na de dagtaak een ontkurkte fles klaar, nu wacht een gevulde kruiwagen met tuinafval op lediging. Kennelijk zit de belangstelling tot tuinieren in de genen. Ooit zelf begonnen met een schooltuintje geeft Hans nu gedurende twee middagen per week les in tuinieren aan kinderen van een basisschool. Onderschat De gedachte dat er tijd zou zijn om boeken uit te lezen bleek onderschat. Het tuinieren vergt zoveel tijd dat aan lezen niet toegekomen wordt. Voor iemand die van tuinieren houdt, wordt deze realiteit zeker niet als negatief ervaren. 13

waarbij we de ons welgezinde politieke partijen bedankt hebben voor hun steun - natuurlijk in de hoop dat zij meer stemmen zouden krijgen. Nou dat is gelukt. Maar helaas heeft het niet tot een politieke aardverschuiving mogen leiden – de oude garde zit er nog steeds.

Tijdens het feest werd geopperd om b.v. 1x per maand een gezellig samenzijn te organiseren op de Schoffelwei en om dan onder het genot van een hapje en drankje een balletje te gooien of te slaan. Nou dat is natuurlijk een prima idee! Iemand moet een keer het initiatief nemen en dan gaat het vanzelf lopen! Wie?

‘Wij zijn altijd buitenmensen geweest’ Frits Benschop in gesprek met Hans en Ria den Ouden Als we in hun tuin, omringd door een zee van bloemen en planten, met Hans en Ria den Ouden praten is het nauwelijks voor te stellen dat we in het dichtstbevolkte deel van Nederland zitten. En dat juist het landelijke overheidsbeleid in 1979 het echtpaar Den Ouden inspireerde om te gaan tuinieren en anno 2010 het plaatselijke overheidsbeleid aanzet om er mee te stoppen. Op openbaar groen raak je uitgekeken Laten we in gedachten terug gaan naar 1979. Hans den Ouden werkte bij de politie en Ria den Ouden was al 15 jaar apothekersassistente toen hun dochter geboren werd. Hoewel niet wettelijk verplicht, was het in die tijd vanzelfsprekend dat bij de geboorte de moeder stopte met werken. Begrijpelijk dat een moeder die zeven hoog woont graag met haar kind naar buiten wil. Maar om altijd in parkjes te lopen, gaat snel vervelen. Een collega had een tuin aan ’t Haantje langs de spoorlijn in Rijswijk en daar is acht jaar lang voor weinig geld een tuin gehuurd. Vormen van tuinieren Omdat het op ’t Haanje een rommeltje werd, keken Hans en Ria uit naar een tuin op een echt volkstuincomplex. In Rijswijk is eerst gekeken bij Lommerrijck en daarna bij De Schoffel. Met een Haagse collega, die al jaren een kavel bij De Schoffel bezat, werd het tuinencomplex een paar maal bezocht. Dat bezoek smaakte naar meer en lokte de vraag uit: wat staat hier aan lidmaatschap te koop? ‘Hun’ kavel, met zicht op de stad Delft, was liefde op het eerste gezicht. Het was de combinatie van de aanleg van de tuin en het fraaie huis dat de doorslag gaf.

Toch, als je het blad ‘Groot Rijswijk’ van 12 augustus 2010 leest, zou je bijna gaan denken dat er in het gemeentebestuur van Rijswijk ineens mensen zitten die de volkstuinders een warm hart toedragen. In het artikel over het voorontwerp bestemmingsplan Eikelenburg staat letterlijk: ’De gemeente onderzoekt of het aantal volkstuinen kan worden uitgebreid.’ Ik heb dat artikel inclusief mijn commentaar naar D66 en GBR (Gemeente Belangen Rijswijk) gemaild, omdat ook zij voorstanders zijn van volkstuinen (zie hieronder). Henny van der Horst van GBR reageerde er leuk op en vroeg of zij het mocht overnemen op haar website (zie hieronder). Weer terug naar de tuin, deze heeft al z'n krachten gegeven om ons de hele zomer te plezieren met mooie bloemen, planten, groenten en fruit. Nu echter laat de herfst ook zijn mooie kanten zien met veel kleurvarianten aan de bomen.Wat ben ik dan blij en dankbaar dat ik dit stukje grond nog heb. Langzaam moet ik gaan beginnen aan het winterklaar maken en snoeien, maar dan eerst toch maar een koffie hoor!

Brief aan D’66 en Gemeentebelangen Rijswijk door Theo Kok Beste Hanny en Gijs,

Van kijken kwam kopen De koop was snel gesloten en nadien is aan de structuur van beplanting nauwelijks iets veranderd. Wat wel veranderde was het sollicitatiegedrag van Hans. Een tuin inrichten met het oog op de toekomst in combinatie met het idee dat het verblijf in de Randstad tijdelijk is, bleek onverenigbaar. Gevolg: het solliciteren stopte. In de beginjaren hadden de eigenaren te 12

Het artikel in Groot Rijswijk van 12 augustus 2010 stemde mij tot grote vreugde omdat daarin te lezen is dat de huidige bestuurders de volkstuinders in Rijswijk ineens een warm hart toedragen. Er staat letterlijk dat de gemeente onderzoekt of het aantal volkstuinen kan worden uitgebreid. Dat klinkt mij als muziek in de oren - en u natuurlijk ook. Nu ik heb een idee: met één streek van de pen in de planwijziging met betrekking tot het gebied waarin het volkstuin5

complex De Schoffel is gelegen, heeft men er direct 128 tuinen bij zonder duur onderzoek, zonder dure kosten van aanleg en uiteraard tot grote vreugde van de mensen die er nu een tuin hebben. Ik kan mij levendig voorstellen dat de gemeentebestuurders van dit idee een warm gevoel krijgen en dit direct tot uitvoer zullen brengen. Want wie wil er in deze dure tijd geen geld besparen voor haar gemeente. Ik en velen met mij zien reikhalzend uit naar het bericht van de planwijziging!

Wij heten de nieuwe leden van harte welkom en wensen hen heel veel en heel lang tuinplezier.

Mijn Schoffelverhaal

13452105 / [email protected]

In 2011 wil ik graag literaire avonden organiseren op een tuin. Wie wil daarbij meehelpen en/of meedenken? Daarnaast lijkt het me leuk dat leden een avond op hun tuin verzorgen om iets te vertellen over hun keuze voor de inrichting van hun tuin of speciale hoekjes, planten etc. Meedenken? Bel of mail: Theo Bril 06-

door Jelly van Vliet-van Eck

Schoffelfeest 2010

Meer dan 35 jaar geleden kochten mijn man en ik een stuk grond met een lattenschuurtje er op. We waren absoluut pioniers, want er was nog geen enkele voorziening. Geen paden, maar wel water op een centrale plaats. Dat water halen was best gezellig. Je kwam elkaar daar tegen en we kletsten meteen wat over gewas en onkruid.

Door Lieneke Wardenaar

Zachtjes aan groeide dit complex uit tot een waar volkstuingebeuren met alle gemakken, zoals eigen waterleiding elektriciteit, mooie paden en een parkeerplaats. Wij groeiden mee en man en kinderen genoten van ons ‘landgoed’. Alles vierden wij op de tuin. Vreugde en ook verdriet kon ik daar kwijt, want werken in en op de grond geeft ruimte in denken en doen. Toen kwam de tijd dat mijn man stierf. Wat nu? Vond ik het nog wel fijn om naar de tuin te gaan? Het werd moeilijk voor mij en ook het werk werd te zwaar. Maar om na zoveel jaren weg te gaan, vond ik een ingewikkelde beslissing. Toch wilde ik dit voorjaar verkopen. Het huisje moest nodig worden opgeknapt, de tuin vroeg om veel snoeiwerk - kortom: ik zag het niet meer zitten. Rob te Winkel vroeg naar de reden van verkoop en plaatste de tuin op internet. Maar Rob vroeg ook aan de heer Van de Ent of hij mijn huisje eventueel kon renoveren. Binnen 24 uur kreeg ik al een koper. De dag van de beslissing kwam dichterbij en eerst hoorde ik van de heer Van de Ent dat hij bereid was het huisje te herstellen. Toen kwam de koper, ik was erg nerveus en bedacht ineens: ‘Tuin weg en dan nooit meer een vluchtplek!’ Ik vroeg mijn kinderen om raad. Zij schrokken dat ik de tuin wilde verkopen, ook hun jeugdherinneringen lagen daar. Dit vertelde ik de toekomstige koper en beloofde die dag te besluiten wat te doen. Gelukkig had hij daarvoor alle begrip. 6

Het was natuurlijk ontzettend jammer dat wij moesten besluiten ons Schoffelfeest niet op Schoffelweide te vieren. We genoten gastvrijheid op de kavels van Ankie en Paul Bonnet. Dat leverde een gezellig, geanimeerd en knus samenzijn op, zoals op de fotocollages (met dank aan Wim Mecksenaar) op de volgende pagina’s te zien is. Er waren heel veel lekkere hapjes: de salade van Aad, de pannenkoeken van Dick, de broodstengels van Riet, de maïs van Theo en Ralf en nog heel veel meer! Het was de bedoeling het feest te openen met een zomerse vruchtenbowl, maar in plaats daarvan serveerde Ankie maar een lekkere gluhwein! Voor de kinderen was er nog wat te knutselen en ook zij hebben zich prima vermaakt. Het was uiteindelijk toch nog heel lang zonnig en aangenaam weer, maar om een uur of acht/negen barstte er toch een enorme onweersbui los en was het zaak het zeildoek voortdurend te legen! Het bleef nog lang gezellig! Vele handen maken licht werk, dus alles was ook snel weer opgeruimd. Ik hoop voor Ankie en Paul dat het gras zich weer snel hersteld heeft! Dank voor jullie gastvrijheid! Het was een beetje wrang dat het de zaterdag erna prachtig weer was. Maar ja, als je alles van tevoren weet, kom je met een dubbeltje de wereld rond, zei mijn moeder altijd. Het was jammer dat er geen Jeu de boules gespeeld kon worden en dat de tafeltennistafel niet kon worden ingewijd. Maar voor een partijtje Jeu de boules of tafeltennis is niet per sé een Schoffelfeest nodig!

11

Voorbereiden deelgebied ‘t Haantje.................................. 2014 - 2017 Bouwen deelgebied ‘t Haantje........................................... 2018 - 2023 Zo staat het in het Masterplan, maar ook in de aanbestedingsprocedure (25-08-2010) voor het inhuren van civieltechnische advies- en managementdiensten. Even wat toelichting. Civiele techniek is gericht op het realiseren en onderhouden van objecten die vastzitten in de grond, bijvoorbeeld leidingen, kabels, bruggen, gebouwen en kanalen. Dus het gaat om baggeren, bouwen, verkeerskunde, waterbeheer en zo. Civiele techniek is ontstaan als tegenhanger van militaire techniek). Ontwerp en aanleg van wegen, bruggen en kanalen was aan het begin van de 19e eeuw namelijk nog een verantwoordelijkheid van de genie. Het projectbureau Rijswijk-Zuid gaat dus gewoon door met haar voorbereidingen alsof er niet een bestemmingsplan door Provinciale Staten is afgeschoten. Van de Raad van State hebben we nog niets vernomen. Ook van onze jurist niet. Die heb ik nu weer benaderd. Vorige maand was ik op de inloopavond van het plan Eykelenburg. Dat Rijswijk doorgaat met haar plannen om ons complex om zeep te helpen is duidelijk. Zowel wethouder Van Hemert (VVD), als raadslid Hagenaars (PvdA) vroegen mij op die inloopavond hoe het bestuur denkt over de uitplaatsing van De Schoffel. Ik heb ze laten weten dat wij daar in het geheel niet over denken, omdat we niet weg willen.

Ik besloot de tuin te houden. De heer Van de Ent heeft samen met zijn vrouw schitterend werk geleverd. De kinderen komen snoeien en het zware werk doen. Ik ben blij met mijn tuin - een plekje waar ik kan huilen en lachen, genieten van de fantastische natuur, luisteren naar de vele vogels, zelfs de koeien zijn gezellig. Alleen jammer dat er zwervers komen die rotzooi in de tuin gooien etc. Ik liet een hekje plaatsen maar dat hindert ze niet, ze komen nog steeds regelmatig op mijn tuin. Daarom graag deze dringende oproep: willen mensen die nog laat op het complex zijn en een wandelingetje maken alstublieft ‘s avonds ter controle even langs lopen bij nummer 97. Dank aan allen die ervoor gezorgd hebben dat ik weer met veel plezier naar de Schoffel ga!

De bosuil door Ida Korfage Op dit moment worden de dagen alweer een stuk korter en er blijft dus weer meer nacht over voor de bosuil. Overdag houdt hij zich schuil, vaak in de top van een boom. Alleen ’s nachts en in de schemering is de bosuil actief. Hij jaagt vooral op muizen, maar ook op kleine zoogdieren en vogels. Net als andere uilen kan de bosuil heel stil, geluidloos vliegen. Hij zit eerst doodstil te observeren tot hij precies weet waar zijn prooi zit. Dan stort hij zich er snel en doelgericht op. De bosuil staat boven aan de voedselketen. Als het niet goed gaat met de kleinere dieren die hij eet, gaat het ook niet goed met hem. Als die kleinere dieren gif eten, krijgt de bosuil dat ook binnen. Gif dat tegen muizen wordt gestrooid kan zich ook tegen de bosuil keren!

door Rob te Winkel

De bosuil is bruin met witte strepen en stippen. Hij heeft een grote ronde kop en anders dan andere uilen heeft hij donkere ogen. Daar kan je hem aan herkennen. Een bosuil kan zijn ogen niet in zijn kassen draaien. Ter compensatie heeft hij een hele soepele hals die hij heel ver kan draaien. Het bosuil mannetje en vrouwtje blijven een levenlang samen, liefst op dezelfde plek. Ze broeden in oude bomen, maar ook in nestkasten. De broedperiode is van februari tot juni. Het vrouwtje legt 3-4 eieren. Als de jongen zijn uitgebroed, worden ze nog een tijdje gevoed en daarna door vader en moeder weggejaagd om zelf een territorium te gaan zoeken.

Op 19 juli 2010 hebben Lutz Knospe en Margriet Barkhuysen het lidmaatschap van kavel 45 overgenomen van de familie Veldhoven. Op 17 september 2010 hebben Wim en Marianne Stoelinga het lidmaatschap met de kavels 48/64 overgenomen van de familie Van Stein.

De bosuil vind ik een speciale, fascinerende vogel. Zijn geluid klinkt wat spookachtig. Hoe, hoe –hoe-hoe, het typische, gemakkelijk te herkennen uilengeluid uit griezelfilms. Ook op onze kavel heb ik dat geluid wel eens gehoord tegen het donker worden, vooral in juli. Het hoe-hoeoe werd

Het Projectbureau Rijswijk-Zuid zit aan de Van Rijnweg 1d te Rijswijk en heeft één keer per maand (laatste donderdag) spreekuur maar dan alleen op afspraak. Daar moeten we maar eens naar toe!

Nieuwe leden/ ledenmutaties

10

7

afgewisseld met hogere kreten die volgens sommige bronnen van het vrouwtje afkomstig zijn en volgens anderen van het mannetje. Een fantastisch geluid. Ik hoop dat nog lang op de Schoffel te kunnen horen!

de gemeenteraadsverkiezingen Onafhankelijk Rijswijk, CDA en PvdA (versterkt met de VVD) toch weer op het pluche zijn terechtgekomen. In het Coalitieakkoord 2010/2014 staat o.a.: De enorme mogelijkheden van dit gebied (red:Rijswijk-Zuid) zullen zich laten zien in een nieuw woonmilieu in Rijswijk, waarin kwaliteit en duurzaamheid (…) Het moet een woongebied voor de

Boswandeling door Beppy Slenterend door het bos schop ik dorre bladeren inhaleer de zwammengeur en voel de herfst naderen. Tussen krom gedragen kruinen straalt een aura van zonnelicht laat glinsterend dauw kleuren en bloost mijn gezicht. Beschermd door stekeldoorn dragen drachtige takken rijpe vruchten creëren straks een voedseltapijt wanneer de wind harder gaat zuchten.

toekomst worden. Nu heeft Rijswijk ongeveer 47000 inwoners en met die 4250 woningen komen daar dus ongeveer 10000 inwo-ners bij. Dan begrijp je dat het voor de inkomsten van Rijswijk en het zelfstandig voortbestaan van die gemeente noodzakelijk is dat we volgens de politiek dan ook niet teveel moeten zeu-ren over handhaving van De Schoffel. Men heeft onze grond hard nodig om het plan financieel te realiseren en zijn natuurlijk dol op de te verwachten extra inkomsten.

Dennenappels Kastanjes Beukennoten twijgjes kraken onder mijn zolen zij plaveien het pad waar ik op mag dolen. Herfst met al zijn facetten goudbruin rood en geel een prachtig jaargetij bijna ‘spiritueel’

Van de secretaris door Rob te Winkel Provinciale StructuurVisie. BESTEMMINGSPLAN. Op de website van Rijswijk staat interessante informatie. We kijken er vaak niet naar, maar zouden dat wel moeten doen. Interessant zijn natuurlijk de coalitieafspraken waarmee de verliezers van 8

De voor ons belangrijkste afspraak in dat coalitieakkoord is: Aan de volkstuinverenigingen in Rijswijk-Zuid moet in deze periode duidelijkheid worden verschaft over hun toekomst. De fasering van de ontwikkeling van Rijswijk-Zuid is zodanig dat in elk geval tot 2014 het huidige gebruik van de volkstuinencomplexen kan worden gecontinueerd. Aan de motie van 30 september 2008 wordt - uiterlijk bij vaststelling van het bestemmingsplan Rijswijk-Zuid - invulling gegeven in lijn met de nota Volkstuinen. Belangwekkend is dus de vraag wannéér dat bestemmingsplan wordt vastgesteld. Van al even groot belang is ook dat volgens de ambtenaren die ‘Nota Volkstuinen’ geen enkele status heeft, terwijl de politiek daar wel mee werkt. Wat is nou waar? Interessant is ook de planning die voor het plangebied Rijswijk-Zuid wordt gegeven: 9