De 100 cols tocht van Leen en Jozef deel 2: 2012. Dinsdag 5 juni 2012, Agen - Puymirol – Astaffort, 47 km/507 hm. We zijn intussen bijna een jaar verder en onze conditie is mooi op niveau. Vandaag beginnen we aan ons tweede deel van de 100 cols tocht en het kondigt zich aan als een zeer zware brok. Het is 05u45 als Anneke ons komt ophalen voor de autorit naar Lille. De TGV is klokvast en onze fiets kan mooi mee. In Bordeaux moeten we 2 uur wachten op de stoptrein naar Agen, op deze trein is er echter geen plaats voor de fietsen. We plaatsen ze dan maar op het platform waar men in en uitstapt. Niemand zegt iets, maar we moeten de fietsen wel aan ieder station (zeker 10) verzetten want de perrons zijn afwisselend links en rechts. Om 16u30 vertrekken we naar Puymirol. Zeventien kilometer fietsen tot de echte start van ons tweede deel. Voor de tweede maal beklimmen we de Côte de Puymirol en halen onze stempel op bij de politie. Van hieruit fietsen we naar het meest Zuidwestelijke punt van de route en komen op amper 50 kilometer van de Golf van Biskaje. Vervolgens zetten we koers in oostelijke richting door de Pyreneeën. Eerst de Pyrenee-Atlantique en vervolgens de Midi-Pyrenees en zo verder tot aan de Middellandse zee. Dan fietsen we door de Cevennen en via Avignon naar de Mont Ventoux. Om 17u30 vertrekken we dan officieel voor deel twee van onze tocht. Dit bij mooi en warm weer. Even later steken we over een bengelende hangbrug de Garonne over. Na 30 km komen we aan in Astaffort en houden we het voor bekeken. We vinden een mooi hotelletje en op het terras verorberen we een lekker avondmaal het is er zalig. Om 22u30 trekken we naar onze kamer, het was immers een lange dag.
12
Woensdag 6 juni 2012, Puymirol – Arzacq, 140 km/2077 hm. Een goede nacht gehad, een lekker avondmaal en ontbijt voor € 134 (2 personen). Om 08u45 vertrekken we voor een ‘zogezegde’ overgangsetappe. De volgende uren worden er immers geen ‘officiële’ hellingen beklommen maar gaat het van de ene bult naar de andere. Het is een eindeloos klimmen en dalen daar in de linkerbenedenhoek van Frankrijk. Het is mooi fietsweer niet te warm en niet te veel wind, heerlijk dus. Maar het is toch verduiveld lastig en na 112 km krijgen we de Côte de Portet voorgeschoteld. Het is een muur om te beklimmen gelukkig niet te lang, één van de steilste hellingen die ik ooit meemaakte. In Arzacq houden we het voor bekeken want het volgende hotel ligt op 35 km en we zijn eigenlijk moe. Het enige hotelletje hier is echter volzet en dus proberen we maar in een gîte voor de Compostella wandelaars. Er zijn 77 bedden en gelukkig nog enkele vrij. Het is één grote kamer met een 10-tal bedden maar mooi ingedeeld in compartimentjes zodat iedereen toch een beetje privacy heeft. Alles is er zeer proper en modern. Na onze douche moeten we om 19u00 aan tafel voor een simpele maar voedzame maaltijd. Toen ik in juni 2005 naar Compostella fietste heb ik dergelijke gîtes links laten liggen, maar deze overnachtingplaats viel best mee. Voor herhaling vatbaar dus! Ook de prijs viel mee € 45 voor twee personen. Avondmaal, wijn, slapen en ontbijt inbegrepen. Vandaag hebben we officieel 1276 hm gedaan, in werkelijkheid waren het er echter 2077 hm.
13
Donderdag 7 juni 2012, Arzacq-Arraziguet – Mendive, 115 km/1782 hm. Vandaag is het nog een gedeeltelijke overgangsrit voor we in de echte Pyreneeën komen die we gestadig zien naderen. De eerste echte Pyreneeën col is de Col d'Osquich. Deze col is niet echt steil en lang. We zitten nu ook volop op de Compostella-route en komen geregeld wandelaars tegen. Na 90 km fietsen komt één van de steilste cols van de deze tocht. De Col de Gamia, 3 km aan 10 % gemiddeld, dat doet pijn. Zeker als je het klimmen nog niet echt gewoon bent. Na de steile Col de Gamia kwam een net zo steile en gevaarlijke afdaling. Beneden in St. Jean-le-Vieux halen we in het bureau van toerisme een stempel. Van hieruit nemen we resoluut de Oostelijke richting door de Pyreneeën. De Compostella wandelaars gaan rechtdoor richting St. Jean-Pied-de-Port waar de verschillende bedevaartroutes samen komen om door de Pyreneeën te trekken.
In het volgende dorp zouden er twee hotels zijn. Het ene is niet meer te vinden en de andere is uitzonderlijk gesloten voor één dag staat er op de deur. Er zijn hier heel weinig hotels en het volgende stadje is 45 km en een drietal cols verder. Dit lijkt ons onhaalbaar. Volgens een inwoner is er enkele kilometers verder een hotelletje. Dus we gaan op zoek en inderdaad er is een typisch Frans café met een winkeltje en enkele kamers. Maar die zijn slechts open in de vakantiemaanden. Toch slaagt Leen erin, weliswaar met enige moeite, de eigenares te overhalen om een uitzondering te maken voor ons. Het hotelletje is vergane glorie maar de bedden zijn goed en de waardin kookt speciaal voor ons een lekkere maaltijd. Meer moet het niet zijn. Eindafrekening: 4 cola’s € 8 ; 1 kamer voor 2 personen € 42; 2 maaltijden € 30, 2 ontbijten € 12 en een liter wijn € 4. Totaal € 96, een meevaller dus.
14
Vrijdag 8 juni 2012, Mendive – Lurbe-St.Christeau; 98 km/2802 hm. Ik heb zeer goed geslapen in ons hotelletje waar we alleen te gast waren. Het is best een indrukwekkend gebouw maar één van de vele Franse hotelletjes die binnenkort, als de eigenares op pensioen gaat, ook de deuren zal sluiten. Haar broer, die naast haar woont, runt een grote boerderij waardoor dit een vooraanstaande familie is in dit klein dorpje. Vandaag de eerste echte grote Pyreneeënrit. Zonder ronkende namen weliswaar en ook niet zoveel lange beklimmingen maar in het logboek vermeld als één van de zwaarste ritten met verschillende hellingen van boven de 10%. Na een mooi ontbijt beginnen we eraan. Mijn benen voelen goed aan en zijn veel beter dan gisteren. Maar goed ook! We beginnen direct met de Col de Burdincrucheta 9 km boven 10%. Het uitspreken van de naam van deze col is net zo moeilijk als het opfietsen ervan maar het weer maakt veel goed, mooi en niet te warm. Ook de Col de Soudet is 12 km klimmen boven de 10% maar alles gaat goed. Echt handig In de Pyreneeën Atlantique zijn de speciale kilometerbordjes voor fietsers, die op veel beklimmingen geplaatst zijn. Op deze bordjes staat dan hoeveel kilometer het nog is tot de top en welk stijgingspercentage er de komende kilometer te verwachten valt. Na 100 km vinden we in LurbeSt.Christeau een mooi en goed hotel ‘Au Bon Coin’. We zijn er niet alleen. Er is ook een groep Nederlandse fietsers die van hieruit de omgeving gaan verkennen. Dit adres mogen we niet vergeten want een goed en betaalbaar hotel vinden voor een groep is niet altijd zo evident. Met € 118 is alles betaald.
Eigen aan de Pyreneeën, zijn het geen schapen dan zijn het koeien of paarden op de weg.
15
Zaterdag 9 juni 2012, Lurbe-St.Christeau - Luz-Saint-Sauveur, 104 km/2779 hm. De bekendere cols komen nu aan de beurt. Vandaag de Marie Blanque, de Aubisque en de Soulor alle drie van de eerste categorie. De Marie Blanque is 9,5 kilometer lang met een hoogteverschil van 715 meter en een gemiddelde stijging van minimum 7,5% en maximum 13%. De Aubisque daarentegen is 16,6 kilometer lang met een hoogteverschil van 1190 m. een gemiddelde stijging van 7,2% en maximum 10%. We vertrekken terug met een mooi weertje, niet te warm en droog, en zo blijft het de volledige dag. Om 09u00 beginnen we aan de klim naar de MarieBlanque. De eerste kilometers kunnen we lekker in het ritme komen, de col begint met één km van 2 % en trekt dan langzaam aan. Maar dan toont de echte Marie-Blanque zich met stijgingspercentages van 11%, 9%, 13% en tenslotte 12% dit voor de laatste 4 km en dat kruipt in de kleren. Op de Aubisque trap ik mijn ketting door maar we hebben een kettingpons bij en het probleem is betrekkelijk snel opgelost. Samen met de Soulor weegt dit alles door, en de benen zijn niet zoals gisteren. Te veel wijn gedronken gisterenavond? Het werd dus een lastige dag. Voor mij in elk geval de zwaarste tot op heden. We vinden een hotel in Luz-Saint-Sauveur aan de voet van de Col de Tourmalet., een echt bergdorp en het kloppende hart van de Hautes Pyrenees, We gaan nog eten bij de Italiaan, elk één pizza en één penne samen met de nodige wijn, we hadden grote honger dit alles voor 45€. Het hotel kwam op 74€.
16
Zondag 10 juni 2012, Luz-Saint-Sauveur - St.Aventin, 89 km/2988 hm. Vandaag staat de koninginnenrit van de Pyreneeën op het programma. We beginnen met de Tourmalet met zijn 2.115 meter is dit voorlopig het letterlijke hoogtepunt van de reis. Daarna doen we de Aspin en vervolgens de Peyresourde. Het wordt dus een identieke rit aan wat de profs binnen enkele weken in de Tour de France zullen fietsen. We klimmen in barslecht weer naar de De beklimming v.d. Aubisque top van de Tourmalet, boven in de striemende wind en regen vlug een fotootje genomen. Al wat we bij hadden van kleren aangetrokken en vlug naar beneden. Natuurlijk zonder onze broodnodige stempel op te halen. We denken er slechts aan in de klim van de Aspin. Bovenop de Aspin opnieuw veel wind en regen. We halen dan maar een noodstempel beneden in Arrau. Nu nog de Peyresourde op. De benen beginnen echt moe te worden maar moeilijk gaat ook! Boven de 1000 meter begint het opnieuw te regenen maar zolang het klimmen is valt dat nog mee. Op de top nemen we onze klassieke foto en vlug naar beneden. De regen voelt aan als hagelstenen, ik heb het ijskoud en bibber bijna van mijn fiets. Ik ben genoodzaakt de snelheid wat te minderen. Leen heeft er blijkbaar minder last van maar vertraagt iets verder toch ook. Halfweg de afdaling moet er een chambre d’hotes zijn maar die is het blijkbaar gestopt. Dan maar een telefooncel binnen duiken en onze adressenlijst bovenhalen want we zien het echt niet zitten om nog ver te fietsen. Gelukkig vinden we iets verder in St. Aventin een hotel waar ze geen probleem maken van twee uitgeregende gasten. Onze kleren mogen in de droogkast. Toen we aan tafel gingen hadden ze zelfs voor een lekker haardvuur gezorgd.
17
Maandag 11 juni 2012, St.Aventin – Oust, 129 km/2563 hm. Honderdtweeënveertig euro armer maar goed uitgerust en de innerlijke mens versterk met eten en drank vertrekken we om 09u00 onder een mooi zonnetje. De eerste col gaat lekker, op de daaropvolgende Col de Menté is het zeer warm. We nemen de eindeloze sliert haarspeldbochten met daartussen telkens een even lang gelijkmatig steil stuk weg. Pas 3 km voor de top staat er een bord met de nog te fietsen afstand en het begint opnieuw te regenen. We dalen door een schitterende kloof maar helaas blijft het motregenen. Vervolgens de Col de Portet d'Aspet op, weliswaar kort maar met pittige stijgingspercentages. Ter hoogte van het steilste stuk (18%) staat het groot monument ter nagedachtenis aan de in 1995 alhier verongelukte Fabio Casartelli. We nemen er een korte stop en trekken verder naar de top. Vervolgens de Col de la Gore op en in Seix zoeken we een slaapplaats. Het ene hotel is echter dicht en het tweede is volzet. In het bureau van toerisme helpen ze ons aan een slaapplaats in Oust, een viertal km van de route verwijderd. Moe maar voldaan en onder een ongenadige regenbui komen we daar aan. Het was terug een zware dag, de cols zijn hier niet zo hoog maar allemaal zeer stijl.
18
Dinsdag 12 juni 2012, Oust - Laroque-d’Olmes, 118 km/2294 hm. We hebben goed geslapen in Hostellerie de la Poste met € 128 is alles betaald. We fietsen terug naar onze route en na een eerste klim komen we in Aulus–les-Bains, waar we terug een stempel moeten afhalen. Dan de Col d’Agnes op, 10 km lang het is hemels rustig en wondermooi. Maar het blijkt toch een zware brok te zijn. In de afdaling regent het opnieuw en is het zeer koud. Beneden in Massat vinden we een restaurantje en nemen we de lekkere dagschotel, zo krijgen we de kans om terug op te warmen. Even later stopt er nog een bepakte fietser. Het blijkt een Nederlander te zijn die ook de 100 cols tocht fietst. De laatste col van de Pyreneeën is de Col de Péguères, ook opgenomen in de Tour dit jaar, veruit de zwaarste beproeving die ik volledig rechtstaand beklim. Komende vanuit Massat begint de Col De Péguères als de Col de Port. Dit met een matige stijging van 5%. Vervolgens rechts af de Col de Péguères op. Weliswaar slechts 3600 meter lang maar met 18% stijging een behoorlijke kuitenbijter!
Met deze beklimming kwam er een einde aan de Pyreneeën. Een afsluiting die we niet snel zullen vergeten. Eens de Pyreneeën achter de rug komen we al snel door wijnvelden in de Limoux (blanquette) richting de Cevennen. Na 120 km stoppen we in Laroque-d’Olmes waar we een mooi hotel vinden, Castel d’Olmes, de patron maakt een lekkere menu van de streek voor ons klaar. Met € 112 is alles betaald.
19
Woensdag 13 juni 2012, Laroque-d’Olmes – St. Pons, 144 km/1686 hm. We vertrekken zoals gewoonlijk om 09u00 en komen al snel in de Languedoc. Hier zien we onmiddellijk de meer uitgesproken mediterrane omgeving. Wijngaarden, zonnebloemenvelden en petanquespelers. Op de top van een klein klimmetje, zinderend in de zomerzon, bereiken we de Col du Loup. De tweeduizendste kilometer zit erop. Om 12u00 fietsen we de burchtstad Carcassonne binnen. Na een stempel te hebben gehaald bij het station eten we aan de oever van Canal du Midi. Het middeleeuwse stadsdeel strekt zich voor ons uit, werkelijk schitterend om te zien, we zijn verwondert hoe intact het allemaal is gebleven. De burchtstad Carcassonne
Daar we in Carcassonne even de GPS-route hebben verlaten is het even zoeken om de juiste weg terug te vinden. Langs Canal du Midi verlaten we uiteindelijk Carcassonne. Om 14u15 komen we in Caunes-Minervois. We liggen wel voor op ons schema maar het is nog te vroeg om te stoppen. Het volgend hotel ligt op 50 km met vier cols ertussen en mijn benen willen niet echt goed mee. In het bureau van toerisme kunnen ze ons ook niet helpen, er is werkelijk niets dichterbij. Dus toch maar verder en in 50 km drie bergdorpjes waar je door bent zonder het te beseffen. We zien enkel een oud vrouwtje die op straat zit te breien in een ligstoel genietend van de zon en twee oude boeren die ons ‘bon courage’ toewensen. In St. Pons vinden we een oud hotelletje werkelijk volledig uitgeleefd. We krijgen een heel grote kamer met een even grote badkamer, maar de luiken hangen schots en scheef en alles is tot op de draad versleten. Het eten is echter voortreffelijk en ruim voldoende om onze hongerige magen te vullen. Voor € 12 per persoon een uitgebreid buffet voorgerecht, biefstukfriet, kaas als dessert en wijn inbegrepen. Verblijf en maaltijd voor de prijs van € 106.
20
Donderdag 14 juni 2012, St. Pons – Lodève,113 km/1730 hm. De Hautes Languedoc is een heel mooie regio maar werkelijk een aaneenschakeling van colletjes. We beginnen direct met een klim tot boven de 1000 meter en zo gaat het maar door. s Middags kopen we een broodje met hesp en eten het op in de zon. Even later als we onze stempel afhalen zien we echter een mooi terrasje en we kunnen het niet laten nog een pizza te verorberen zalig in de zon. Na een koffietje kunnen we er tegenaan. Op de top van de Col du Perthus komen we terug de Nederlander tegen van enkele dagen geleden. Hij rijdt de volledige tocht alleen, en in één keer met een trekkingfiets, uitgerust met een rohloff versnellingsnaaf met 14 unieke versnellingen. We besluiten de rest van de rit samen te fietsen. Even verder is de afdaling naar Lodève afgesloten. Door een grondverschuiving is de weg volledig weggespoeld en we moeten een andere weg nemen. Frank (want zo heet de Nederlander) is een bouwkundig ingenieur uit Groningen. Het is de tweede maal dat hij op zijn eentje de tocht fietst, de vorige keer deed hij dit op een ligfiets! Achteraf heeft hij mij laten weten dat hij de tocht deze keer in 32 dagen succesvol afgerond heeft. Hij wil het nog een derde keer proberen met een koersfiets en dit in een zo kort mogelijke tijd. In Lodève houden we het voor bekeken en vinden we een hotel voor € 48.
De Hautes Languedoc is een heel mooie regio.
21
Vrijdagdag 15 juni 2012, Lodève - Les Vanels.,113 km/2412 hm. In Lodève dus gegeten en geslapen voor € 115. Met mooi weer starten we direct met een pittige klim van 12 km naar St.Maurice-Navacelles. Spijtig dat we de Cirque de Navacelles niet aandoen, op een vorige reis hierheen deed ik die reeds, de hoogvlakte houdt er namelijk plots op om in een duizelingwekkende diepte te verdwijnen. De prachtige canyons, de Gorge de la Vis en de Corniche des Cevennes doen ons echt genieten van de Cevennen. Na de middag beginnen we aan de 28 km lange klim naar de Mont Aigoual het hoogste punt van de Cevennen. Boven aan het Observatoire du Mont Aigoual halen we onze stempel af. Bij helder weer kan je van hier de Middellandse zee zien maar vandaag is het de ganse dag mooi maar niet echt helder. Tijdens de mooie afdaling stoppen we even aan het monument van Roger Rivière, hier ernstig ten val gekomen in de tour van 1960, hij was toen 24 jaar en werd door de val volledig verlamd. In Les Vanels is het enige hotel uit de omgeving maar volgens de patron volzet. Gelukkig vinden we even verder een blokhut op een camping die vandaag de eerste dag open is. We zijn samen met Piet Schneider de enige twee gasten. Piet is een Nederlander met een camper die ook de 100 cols tocht doet. Hij is 74 jaar en fietst dagelijks 60 tot 65 km. Zijn vrouw volgt met de camper. Vorig jaar heeft hij het gedeelte tot de Pyreneeën gedaan en hij hoopt zijn tocht dit jaar af te ronden. Later op de avond komt de eigenares van de camping met een fles zelfgemaakte bessenjenever onze avond opvrolijken. € 90 voor de camping avondeten en ontbijt.
22
Zaterdag 16 juni 2012, Les Vanels – Uzes, 129 km/1866 hm. Vandaag verlaten we de diepe kloven en dus ook de steile beklimmingen van de Cevennen. Nog 60 km met 4 cols alvorens we een groot deel vlak krijgen richting de Vaucluse. Ik ben vanmorgen opgestaan met pijn in mijn rug en we moeten direct de steile Col de Solperiere op, dat valt niet echt mee. Er staat in de routebeschrijving een uitroeptekentje bij die col, wat wil zeggen steiler dan 10%. Maar moeilijk gaat ook! Bovenop de top hebben we een stempel nodig maar het is zaterdag en niets is er open. Dan maar naar beneden en daar is de post wel open. Vervolgens nog één steile helling, de Côte de Ste Croix, niet eens een Col dus maar het verschil voel je niet echt. We eten in St. Jaen-du-Gard op een heel gezellig marktje onder de platanen. We zijn nog maar net terug aan het klimmen of de vrouw van Piet, de Nederlander van gisterenavond, staat daar in paniek bij haar motorhome. Ze is bij het manoeuvreren in de klim van de weg geraakt en zit met de beide achterwielen in de gracht. De camper staat daarbij dwars op de weg zodanig dat er geen verkeer meer door kan. Ik bekijk de toestand en moet vaststellen dat ze onmogelijk uit eigen kracht eruit kan. Daar ze een reisverzekering heeft raden we haar aan de ANWB te bellen wat ze dan ook doet. Vervolgens probeert ze haar man te bereiken wat ook lukt. We wachten nog even en proberen haar wat te kalmeren, even later komt haar man eraan en wij vertrekken dan maar. Deze helling valt nog mee en met het zeer mooie warme weer en een lekker zonnetje op mijn rug verbetert de rugpijn met de minuut. De meeste hellingen zijn nu voorlopig voorbij en het is nog meer dan één dag fietsen tot de Ventoux. Toch wordt hij aan de horizon in het oosten steeds beter zichtbaar.
De Reus van de Provence aan de horizon In Uzes een mooie grote stad met een prachtig verkeersvrij historisch centrum en mooie maar dure hotels zoeken we een overnachtingplaats. Het is weekend en vele hotels zijn dan ook volzet, uiteindelijk belanden we in het Best Western hotel.
23
Zondag 17 juni 2012, Uzes – Bedoin, 85 km/851 hm. We hebben overnacht in het mooiste en chicste hotel van onze gehele 100 cols tocht € 108 kamer en ontbijt. Gisterenavond hebben we Uzes bezocht en daar gegeten voor € 50. Vandaag is het een halve rustdag, we zitten voor op schema en we besluiten een uur later te vertrekken. We zitten nu ten noorden van Avignon en fietsen door een aaneenschakeling van wijngaarden. Na 40 km steken we de Rhône over en dit is het laagste punt (38 m) van de route, hier komen we de Vaucluse binnen. Even verder fietsen we door Chateauneuf du Pape. Merkwaardig is dat de grond hier tussen de wijnranken volledig bezaaid is met grote ronde keien. Die keien zijn hier aangespoeld in de tijd dat het gebied de bedding van de Rhône was. Deze keien hebben een bijzonder effect op de druiven. Ze zijn in staat de warmte van overdag lange tijd vast te houden. Zo kunnen de druiven zelfs 's nachts nog profiteren van de zonnewarmte die door de stenen wordt afgegeven. Dit heeft tot resultaat nog betere wijn. Om drie uur in de namiddag komen we in Bedoin, de reus van de Provence ligt te blaken in de zon en het is 32°C. De Ventoux houden we dus voor morgen. We boeken in hotel L’Escapade in het centrum, en op zondag namiddag genieten we in de zon van de terrasjes en het optreden van verschillende volksdansgroepen.
Het laagste punt van de route, de Rhône.
24
Maandag 18 juni 2012, Bedoin – Simiane-la-Rotonde, 125 km/2924 hm. Na onze relatieve rustdag van gisteren is het vandaag vroeg dag. We willen om 8u00 op de fiets want ze voorspellen terug een bloedhete dag. Om 07u00 staat het ontbijt voor ons klaar. Nog eerst betalen: € 89. Om klokslag 08u00 beginnen we aan de klim van de enige berg, bij mijn weten, waar je aan de voet reeds de top zo’n 21.5 km verder en 1610 m hoger ziet liggen. We beginnen meteen aan de lange steile kilometers door het bos. We zijn niet alleen, reeds op dit vroege uur komen we vele fietsers tegen. Doch geen enkele met bagage. Aan het plateau bij Chalet Reynard beginnen we aan de laatste 7 km door het maanlandschap. Het weer valt mee en we zijn mentaal en fysiek goed voorbereid met als gevolg dat de klim best meevalt. We stoppen even bij het monument voor Tom Simpson. We halen de top juist niet in 2 uur. We nemen de nodige foto’s en halen onze stempel af, waarna we de duik nemen naar Malaucène.
Eens beneden beginnen we direct aan de grote lus om de Ventoux heen, terug naar het zuiden. Dit blijkt nog het zwaarste stuk. Geen meter plat en tot overmaat van ramp ook geen eten, alles is dicht in deze zeer dunbevolkte regio en onze krachten nemen af. Ik had veel liever een tweede Ventoux beklommen dan deze marteling. We fietsen in deze omgeving nog tot na de beklimming van detefietsenuitputtingsslag Col du Croix de l’Homme Mort, 1213 m hoog. Eens deze Col achter de rug, gaan we op zoek naar een slaapplaats maar dat valt ook al niet mee in de verlaten Vaucluse regio. Uiteindelijk vinden we een chambre d’hote op een boerderij. Een mooie en grote kamer en er wordt lekker voor ons gekookt. Later blijkt dat we hier toch met een 15-tal personen aan tafel gaan.
25
Dinsdag 19 juni 2012, Simiane-la-Rotonde – Céreste – Avignon, 97 km/282 hm. We hebben genoten van deze mooie chambre d’hote en het lekker eten, dit alles voor € 115. We vertrekken om 09u00 onder een bewolkte hemel voor onze laatste etappe. Deze is amper 22 km tot Céreste waar we de route verlaten en richting Avignon fietsen. Regelmatig fietsen we hier in de Provence door prachtige lavendelvelden die mooi in bloei staan, en als de wind uit de goede richting komt, heel lekker ruiken. In Céreste halen we een stempel in de Marie en trekken richting Avignon. Vijfenzeventig kilometer voornamelijk in dalende lijn wat dan ook vlot gaat. Gedurende een 30-tal km ’s kunnen we een oude spoorwegbedding volgen dwars door Apt. Om 13u00 komen we aan bij ons hotel in Avignon waar we Anneke treffen die Leen komt ophalen. We kunnen reeds inchecken in het hotel en een douche nemen. Daarna gaan we op zoek naar een restaurantje want we krijgen honger. De rest van de dag bezoeken we Avignon, de namiddag blijkt uiteindelijk te kort te zijn. We gaan niet te laat naar bed want morgen moet ik al heel vroeg de TGV naar Lille nemen.
De Pont Saint-Bénezet, vooral bekend onder de naam Pont d'Avignon, over de Rhône. ’S Avonds geniet ik in mijn gedachten van de mooie belevenissen, en weet één ding zeker: Volgend jaar doen we het laatste stuk voor ons het 3de deel, we fietsen dan van Cereste via de Alpen en Jura naar de Vogezen, waar we verleden jaar begonnen.
26
