Cultureel wetenschappelijke VVOG-rondreis Argentinië 2015.
31 oktober - 14 november 2015 Na een bijna foutloos parcours ( een paar koffers laten een dag op zich wachten), landen de 18 deelnemers in Buenos Aires. Het 725 Continental Hotel is de perfecte uitvalsbasis om de bruisende stad te verkennen tijdens de twee volgende dagen. Het statige Plaza de Mayo, het Casa Rosada, maar ook het kleurrijke Bocca zijn een paar van de talrijke culturele bezienswaardigheden. We zijn getuige van de voorbereiding en de uiteindelijke overwinning van de ‘Bocca Juniors’. Na onze ‘tango show’ zijn deze feestvierders afgezakt naar de Plaza de Mayo, vlakbij het hotel, waar ze menigeen uit de slaap hebben gehouden ; -).
Tijdens de Tigre tour die de tweede dag gepland staat krijgen we een proevertje van de meer residentiële kanten van de stad en een blik op de flora van de Parana River Delta.
Na een wel heel korte nacht staat onze eerste domestic flight op het programma, richting Ushuaia, een omgeving die tot de verbeelding spreekt met benamingen als Vuurland, End of the World…. Het hotel is niet meteen op onze komst voorbereid, onze aankomst was pas in de namiddag aangekondigd. Een snelle aanpassing van de actuele situatie is nodig, maar wordt zonder veel hinder uitgevoerd. De uitstap naar het Nationaal Park “ Tierra del Fuego” biedt een prachtig beeld van dit desolaat landschap van wouden en moerassen. Men waant zich hier zonder probleem werkelijk at the End of the World. Alle wegen, ook de N 3 die Zuid-Amerika doorkruist, eindigen in Ushuaia.
Terug in het hotel blijkt het eenvoudige hotel, gelegen vlakbij de pieren voor afvaarten naar oa. Antarctica, te beschikken over zeer ruime kamers, voorzien van een kitchenette en een salonnetje. Tof om wat meer ruimte om je heen te hebben. De mindere ontvangst deze morgen wordt goedgemaakt door een aperitief geoffreerd door de zaakvoerster. Ook de dag erna is het guur en koud. Een boottocht langs het Beagle channel toont ons alweer een ander aspect van de fauna en flora in deze verlaten oorden. Het ene eilandje is overladen met Aalscholvers, het ander met zeeleeuwen die uitrusten na een gevecht met de woeste wateren, ze liggen als het ware te wachten op onze wilde fotoreportages.
De Faro ‘ Les Eclaireurs’ duidt als een stoere wachter de veilige grens aan voor voorbijvarende schepen, zoals hij sinds zijn plaatsing door de Fransen altijd heeft gedaan.
Een domestic flight brengt ons deze keer naar El Calafate, tegen de wanden van het Andesgebergte. Voetballiefhebbers kunnen meteen de meest recente beelden evalueren in het mooie, elegante Esplendor hotel. Na een verkwikkende nacht gaan we van anker voor een vaart over het Argentinomeer naar de Upsalagletsjers. De eerste ijsschotsen worden uitgebreid gefotografeerd. Op dat ogenblik zijn we nog onwetend over het adembenemend natuurschoon dat ons te wachten staat. Onderweg naar de Upsalagletsjer navigeert de kapitein steeds behendiger langsheen de immense ijsschotsen om dan van heel dichtbij de metershoge gletsjer te bewonderen.
Bij terugkeer wordt het kleine stadje dat groeit en bloeit onder invloed van het toerisme nog op eigen houtje verkend. De dag wordt afgesloten in de gezellige bar, nakeuvelend met een lekker glaasje plaatselijke wijn of een cocktail, niet altijd met de grootste haast bereid, maar wel zorgzaam en correct. De volgende dag brengt een bustoer ons naar de Perito Moreno. Deze gletsjer is een van de meer dan de 200 gletsjers die zich in deze streek bevinden en is toegankelijk gemaakt voor het publiek via prachtig aangelegde passerelles, ‘catwalks’ zoals ze ter plaatse genoemd worden. Het weer is zacht waardoor de immense ijsvlaktes liggen te schitteren onder een straalblauwe hemel. Voortdurend gerommel wordt veroorzaakt door afbrokkelende stukken ijs, die een constant schouwspel leveren aan de bezoekers.
’s Avonds vliegen we terug naar Buenos Aires voor een overnachting in hetzelfde 725 Continental hotel. ‘s Ochtends vliegen we meteen door naar Salta. We ruilen hiermee het koele Zuiden in voor het warme Noorden van Argentinië. Een city tour brengt ons eerst naar een punt (San Bernardo) boven de stad zodat we meteen een weids uitzicht hebben over Salta. Later die dag kunnen we rondwandelen in het pittoresk stadscentrum met een bezoek aan een aantal van de culturele hoogtepunten die Salta te bieden heeft, zoals de Metropolitan Cathedral, El Cabildo en voor de liefhebbers een bezoek aan het MAAM (Museum of High Mountain Archeology). Het hotel ligt in het centrum en is eenvoudig maar goed. Tilcara en Humahuaca, een Indiaans dorpje dat we bereiken via een tocht langs de Quebrada de Humahuaca. Een landschap dat gedomineerd wordt door grote dorre steppen, rotsformaties in prachtige kleurschakeringen veroorzaakt door wisselende gehaltes aan ijzer koper en calcium in de gesteenten, het lijkt op echte schilderspaletten. De uitgebreide steppen worden afgewisseld met echte cactuswouden. De immense cactussen staan bijna in bloei, het geheel oogt als een beeld uit een farwestfilm, denk aan Kuifje in de Farwest en je kunt je voorstellen wat ik bedoel….
Een evenwaardig beeld wordt ons de dag erna voorgeschoteld met een tocht door de Quebrada de las Conchas, rotsformaties gevormde door het schuin over elkaar glijden van de tektonische platen (zie ontstaan, van gebergten, vulkanen, en oorzaken van aardbevingen). Hierdoor krijg je het aparte beeld van rotsen die schuin in het landschap zijn ingeplant. Onze laatste dag in Salta brengt ons opnieuw langs prachtige zichten, gedomineerd door cactussen, eindeloze steppen, rauw, dor en leeg, bewoond door de condors die hoog boven onze hoofden cirkelen of de guanaco’s die er net iets eleganter dan de lama’s uitzien. Heel onverwacht belanden we op een hoogte van cc 3500 m, geen vlokje sneeuw, koelte of gletsjer te bespeuren, enkel droogte, en een enorme weidsheid…
Onze laatste bestemming van deze reis is in aantocht. Iguazu, we verblijven aan de “Argentijnse kant” in het Nationaal Park, het enige hotel dat dit park rijk is, is de Sheraton. Treintje, wandelroute rood of blauw, laat ons nu maar op verkenning gaan. Onze mond valt letterlijk open door het schouwspel van kracht en schoonheid veroorzaakt door water… gemiddeld 2.7 miljoen liter water per seconde, deze dagen spreken ze zelfs over 4.5 miljoen liter water per seconde…Onvoorstelbaar, krachtig en sterk. We hebben de kans om deze sublieme natuurwonderen – erkend door de Unesco als werelderfgoedzowel te zien van Argentijnse, als Braziliaanse kant. Een enkeling heeft zelfs deze pracht vanuit de lucht kunnen bewonderen. Ook hier hebben we de luxe om de watervallen bij een zonovergoten hemel te kunnen bewonderen. Tijdens onze “Brazilian tour” hebben we een panoramisch beeld van de Iguazu falls, gelegen op Argentijns grondgebied.
De middag wordt afgesloten met een duik in het zwembad. Navertellend over de boottocht die ons tot in het hart van de watervallen voerde en de andere herinneringen die in ieders memorie zullen verblijven, met dank aan Argentina! Voor de dames en heren gynaecologen die aanwezig waren werd dit alles bovenop afgewisseld met een aantal opkikkers van hun wetenschappelijke kennis tijdens spreekbeurten, ronde tafel conferenties, al dan niet gevolgd door levendige discussies. Intussen hebben de meegereisde partners kunnen genieten van de faciliteiten van de hotels of op souvenirjacht gaan voor de thuisblijvers. Na de ervaring Argentinië, rest me uitsluitend de organisatie te bedanken voor het initiatief en de uitwerking van deze schitterende reis. Zij hebben dit zeer professioneel aangepakt en speelden waar mogelijk in op een uitbreiding of aanpassing van de bestaande situaties.
