COLOFON In het hartje van Barneveld, gelegen in de Gelderse Vallei, bevindt zich een woonerf, bestaande uit negen eengezinswoningen en twaalf appartementen. In het midden daarvan ligt een grote tuin en in een van de hoeken staat een groot gemeenschappelijk huis, het Grote Huis. Dit woonerf behoort 29 jaar toe aan leef-, woon- en werkgemeenschap De Bondgenoot, een plek waar 30 volwassenen en 5 kinderen wonen. De eengezinswoningen worden bewoond door echtparen/stellen met of zonder kinderen. De appartementen zijn voor 14 mensen die op De Bondgenoot een eigen stekje krijgen en van daaruit uitgenodigd worden om aan de leefgemeenschap deel te nemen. Het gaat om mensen die vastgelopen zijn in hun leven of vereenzaamd en op zoek zijn naar een nieuwe start en zingeving in sociaal verband. In de afgelopen 29 jaar hebben vele mensen op deze wijze van de leefgemeenschap De Bondgenoot gebruik gemaakt. De Bondgenoot is tevens een gastvriendelijk huis waarin regelmatig belangstellenden gastvrij ontvangen worden.
[email protected] www.bondgenoot.nl Wilt u de nieuwsbrief voortaan liever digitaal ontvangen? Laat het ons weten door een e-mail te sturen naar bovenstaand adres.
2
INHOUD Lieve vrienden 4 Voordrachten Paas-epos 5 Interview met Ali 7 Een bijzonder verjaardagscadeau 9 Interview met Daniëlle 10 Activiteiten op De Bondgenoot 11 Interview met Erik 13 PR in een nieuw jasje 14 Boekennieuws 15 Vrienden uit het land 16 Projecten Indonesië 17 Ditjes en datjes 19
3
Lieve vriend(inn)en, De Bondgenoot is een plek waar heftig en actief geleefd wordt. Daar zijn we trots op. We mogen in een grote wereld leven. Dat willen we graag zo houden, anders zakken we weg in ons comfort, en zijn geen echte ‘bondgenoot’ meer. Gelukkig gebeurt hier altijd veel dat een appel op ons doet. Ali, een mooie Afghaanse bondgenoot vond zijn weg om als volledig geïntegreerde Nederlander zelfstandig te wonen. Een Syrische vluchteling van nog geen 19 jaar vond een plek in ons midden. Drie nieuwe belangstellenden zijn in gesprek om bij ons te wonen. We leven bruisend; als mens, als beweging en als gemeenschap. Daar zijn we God heel dankbaar voor. Geen mens kan dat vanuit zichzelf. We hebben een vlaag van de grote Geest nodig om onze spiritualiteit steeds te vernieuwen en ruimhartig te leven. We zitten nu in de goede tijd. Pasen hebben we gevierd als nooit tevoren. De lente breekt uit, de zon verwarmt ons bij tijd en wijle. Het leven nodigt ons uit de vensters open te zetten. Daarboven zijn we op weg naar Pinksteren. Dat feest moeten we zelf maken. Niks geen protocollen. Alles open zetten en de liefelijke Geest van harte welkom heten. We hopen elkaar daarin aan te steken. Daar moeten we het van hebben. Vooral nu Elisabeth, onze onvervangbare vriendin van het eerste uur, het heel moeilijk heeft. Zij ervaart van dag tot dag dat zij de strijd tegen de kanker, die zij zo lang en vrolijk voerde, aan het verliezen is. Onze vriendin wordt in de laatste paar weken gesloopt door chaotische groeiprocessen in haar lijf. We zouden dat liever niet zien, daaraan voorbij leven, maar liefde en vriendschap zijn sterker dan ziekte en dood. Dat beleefden we intens in de Grote Kring van 8 april. Elisabeth vertelde dat het niet goed ging. Als spontane reactie sprak een ieder zich uit en zei de mooiste dingen die een mens maar kan horen. Gelukkig ben je, als 4
je dat tijdens je leven mag horen! We hebben nog nooit zo diep ervaren wat leven en vriendschap is. Vanuit dit perspectief trekken we de zomer tegemoet, bedanken we al onze vrienden en vriendinnen in het land. Jullie als landelijke kring van bondgenoot-sympathisanten doen ons beseffen hoe goed het is om samen het goede, ware en schone te delen. Laten we ons verheugen! Stephen Boonzaaijer
Voordrachten Paas-epos ‘Leven zonder grens. Mens zijn tot het eind.’ Na de laatste woorden van het Paas-epos klinkt hemelse muziek van Bach in de prachtige kapel. Veertig nonnen kijken als in trance naar de man die in vijf kwartier ‘het universele drama van liefde, verraad, Godsvertrouwen en bodemloze Godverlatenheid’ ons voor ogen heeft geschilderd. Afgelopen maart (in de ‘veertig-dagen-tijd’ voor Pasen) heeft Stephen voor het vijfde jaar een tocht gemaakt langs kloosters, kerken en leefgemeenschappen om daar zijn Paas-epos voor te dragen. Ik mocht mee als zijn chauffeur en geluidsvrouw. Elke keer werden we met grote warmte ontvangen op de prachtigste locaties. Van Sassenheim (Zuid Holland) tot Borne (Overijssel) tot Cadier-en-Keer (Zuid Limburg) en langs nog zo’n tien plaatsen die daar tussen liggen, reisden we samen naar katholieke zusters en paters, naar gemeenteleden van protestante kerken. We raakten in ontmoeting met vaak bevlogen mensen die verrassend open stonden voor deze nieuwe benadering van het lijdensverhaal. Stephen draagt het epos niet alleen voor; in het vuur van zijn verhaal, wórdt hij de personages. Daardoor voelt het publiek mee met de verscheurde Petrus en later met zijn 5
overwinning; met de vervoering van Maria van Magdala; met de schrijnende aanklacht van de buitenstaander: Waar was jij, God! En met de mens op afstand die besluit terug te keren naar de plek “van dood en liefde”. De psychologische diepgang en de toegankelijke taal maken dit oude verhaal menselijk en beleefbaar. Een greep uit de reacties van het publiek: ‘Ontroerend! Ik hoor in het Paasepos mijn eigen levensstrijd terug!’ ‘Ik wilde dat ik het Paasepos vijftig jaar geleden had gehoord. Het is zo bevrijdend!’ ‘U kan dit alleen maar geschreven hebben, als u heel dicht bij God leeft.’ Terugkijkend op dit tournee besef ik hoezeer het Paas-epos telkens weer een onuitwisbare indruk maakt en ons dichter bij het geheim van het leven brengt. Maria
www.stephenboonzaaijer-mysticus.eu/paasepos/
6
‘IK LEER VAN ALLE MENSEN’ Interview met Ali In 2011 vroeg een bevriende psychiater ons of wij Ali voor een maand onderdak wilden geven. Hij zou na jaren van wachten uitgezet worden naar Afghanistan. Maar gelukkig is dit anders gelopen en liep dit uit tot een avontuur van vijf jaar op De Bondgenoot. Inmiddels heeft Ali een verblijfsvergunning, werk en is het tijd voor een nieuwe stap in zijn leven. In april is hij naar een appartement in Barneveld verhuisd en nam hij afscheid van De Bondgenoot. We spreken hem over zijn vijf jaar Bondgenootleven. ‘Wat heb je geleerd op De Bondgenoot?’ ‘Ik leer van alle mensen. Tijdens het ontbijt, de lunch en vooral de Grote Kring kun je veel leren door wat anderen te zeggen hebben. Ook de onderwerpen tijdens de Grote Kring hebben mij veel aan het denken gezet.’ ‘Ben jij veranderd, Ali? Ali lacht. ‘Vind jij dat ik ben veranderd?’ ‘Jazeker’ antwoord ik. ‘Je bent meer open geworden, eerlijker over jezelf.’ Ali kan dat wel beamen.
7
‘Wat sprong eruit voor jou in de jaren dat je op De Bondgenoot woonde? ‘De vriendschap die ik hier voel en ook zie tussen de mensen. Ik voelde mij in het bijzonder welkom door Elisabeth. Zij heeft mij in de begintijd toen ik in een hele moeilijke situatie zat erg geholpen. Ik weet nog dat we in de rechtbank zaten en gesprekken hadden met mijn advocaat. Dankzij Elisabeth is het zo goed met me afgelopen. Dit zal ik nooit vergeten. Mensen steunen elkaar onvoorwaardelijk op De Bondgenoot, zoals ik dit alleen ken van een familie. Daarnaast wordt er hier veel georganiseerd. De culturele avond, literaire avond, Pinksteren. En het mooie is dat dit allemaal met plezier gebeurt.’ ‘Wat hoop je voor de toekomst?’ ‘Mijn hoop is altijd een goed mens te blijven. En ik hoop voor alle mensen dat ze met plezier kunnen leven en niet met zoveel problemen.’ ‘Wie is jouw voorbeeld?’ De schoonzoon van de profeet Mohammed heet ook Ali. Altijd als ik over hem lees inspireert dit mij. Ali was koning (Ghalifa) over het hele Arabische gebied. Hij was een goede man, wilde niet dat iemand met een andere religie slecht behandeld werd. Hij leefde simpel en gaf van zijn rijkdom aan anderen. Hij gaf gratis water aan de mensen en bracht eten voor de wezen. Weet je: of je je in de hemel of hel bevindt, het belangrijkste is dat God bij je is. Dank je wel, Ali voor dit mooie gesprek! We wensen jou een mooi nieuw hoofdstuk toe. Esther
8
EEN BIJZONDER VERJAARDAGSCADEAU Jarig zijn is meestal reden voor een feestje. Ook op de Bondgenoot. Hier vieren wij elkaars verjaardag namelijk ook, en hoe! We hangen slingers op, vaak is er taart bij de koffie en er zijn mooie bloemetjes. Maar het mooiste van jarig-zijn-op-de-Bondgenoot is het moment van de kring rond de koffie. Dan staan we allemaal bewust stil bij de jarige en geven hem of haar een bijzonder en persoonlijk cadeau in de vorm van warme woorden. Om beurten spreken we de jarige toe vanuit ons hart en geven wij hem of haar een bevestiging of bemoediging. Of we spreken uit hoe blij we zijn met die bondgenoot, met zijn of haar persoonlijke groei. En we halen anekdotes aan. Er is altijd een moment van verwondering, van vreugde om die ander. Het mooie voor de jarige zelf is dat die leert te ontvangen, niet te protesteren, maar blij te zijn met deze kostbare geschenken. En de gevers leren hun support, waardering, en erkenning te verwoorden. En na zo’n rijkdom aan goede woorden kan de dag niet meer stuk. Een bevriende priester die zo’n verjaardag van één van ons meemaakte, was zeer onder de indruk en grapte: “Het doet me denken aan een vergadering omtrent een heiligverklaring.” En daar zit wat in. Wij zetten elkaar op verjaardagen in een groot licht! Is het niet wonderlijk? Wij hebben dit nooit afgesproken als een programmapunt. Deze vorm is spontaan ontstaan. Maar ik beveel het jullie aan. Op een verjaardagsvisite om de beurt goede woorden uitspreken tot het feestvarken! Iedereen wordt er blij van. Maria
9
‘DE BONDGENOTEN VOELEN AAN ALS ÉÉN GROTE FAMILIE’ Interview met Daniëlle Daniëlle heeft tien weken meegeleefd op De Bondgenoot voor haar afstudeeronderzoek Culturele Antropologie. Hierin doet ze onderzoek naar de idealen van mensen die ervoor kiezen om in een leefgemeenschap te wonen en hoe dit zich verbindt met de maatschappij. We spreken haar over haar ervaringen. Hoe ben je bij De Bondgenoot terechtgekomen? Via een website met allerlei leefgemeenschappen kwam ik bij De Bondgenoot terecht. Een leefgemeenschap die groot genoeg was en vlakbij mijn woonplaats. Hoe heb je het leven hier ervaren? Leuk, heel leuk! Ik krijg van mijn begeleider te horen dat ik te weinig onderzoeker ben en teveel opga in de groep. Ik neem eigenlijk het gedachtegoed al over. Ik vind het jammer dat ik weg ga half april. De bondgenoten voelen aan als één grote familie. Ik voel me echt één van de bondgenoten. Ben je veranderd door De Bondgenoot? Ja! In ieder geval in hoe ik wil omgaan met mensen. Binnen twee weken kreeg ik al te horen van vrienden dat ik zoveel positiviteit uitstraal. Ik ben hier ook minder religieus geworden dan ik al was, maar wel meer spiritueel!
10
Wat vind je persoonlijk van de idealen en de spiritualiteit op De Bondgenoot? Het is zowel een mooi concept, als een goed werkend concept. Iemand als mens te blijven zien, en stimuleren om mooi mens te zijn, vind ik een geweldig idee. Ik neem het idee achter de spiritualiteit over. Het is waar ik in geloof, maar wat ik nog niet had uitgedacht. Is er iets wat je gehoord of gelezen hebt, wat je de rest van je leven met je meeneemt? De positieve, warme houding en de uitspraken zoals ‘Je bent een cadeau, een mooi mens.’ Tot slot, wanneer kom je hier eh… ‘definitief wonen’? Als ik niet praktisch alles in Utrecht zou hebben (studie, vrienden), dan zou ik hier graag willen wonen. Ik doe geen belofte, maar zodra ik in staat ben een verstandig, volwassen leven met een fatsoenlijk ritme te leiden, lijkt het me erg leuk. Maartje
ACTIVITEITEN OP DE BONDGENOOT ‘Het licht staat op rood, het licht staat op groen, op De Bondgenoot is altijd wat te doen’. In tegenstelling tot wat Herman Finkers hiermee bedoelde over Almelo, geldt voor De Bondgenoot dat er écht vaak iets te doen is.
11
Een greep uit de activiteiten van het laatste halfjaar: ‘Grote Huis-activiteit’ Regelmatig is er ’s avonds wat te doen. Van ‘roulerend schilderen’, glas-schilderen tot een voordracht van Marijn over hypnotherapie. Iedere twee weken wordt er filmavond georganiseerd door Stefan en Hedda. Daarnaast is de film ‘Human’ bezocht in de bioscoop door meerdere mensen. Vanaf januari sporten we om de twee weken in een sportzaal in de buurt. We doen volleybal, basketbal, korfbal, voetbal en/of badminton. We hebben de grootste lol en al het luie zweet komt er uit!
In de Boekenweek bezochten we met tien Bondgenoten het Literaire Café Barneveld. Hier hield – naast de auteurs Yvonne Kroonenberg en Jet van Vuuren - onze ‘eigen’ Tjitske Jansen een voordracht. Een sprankelende en boeiende avond en leuk om dit met elkaar te ondernemen! Op 30 april geeft Tjitske Jansen een schrijf-workshop op de Bondgenoot voor mensen met een groot schrijf-verlangen. In februari zijn we met acht Bondgenoten, incl. drie kinderen naar een optreden van Trinity geweest in de Bethelkerk in Barneveld. We hebben heerlijk gedanst! We zijn met een grote groep Bondgenoten naar de voorlichtingsavond van de Gemeente en vluchtelingenwerk geweest.
12
Op tweede paasdag zijn we op initiatief van Erna en Wannes met vijf mensen naar Scheveningen geweest voor een speciale wandeling ter nagedachtenis van Pater Jezuïet Frans van der Lugt. In april 2014 is hij in Homs (Syrië) vermoord. De gedachte van Frans van der Lugt om mensen van alle rassen en religies te verbroederen wordt daarmee hoog gehouden. Liesbeth
IK BEN ALTIJD EEN ZOEKER GEWEEST Interview met Erik Erik Hilbrands is nog maar net op De Bondgenoot komen wonen. Op een stralende lentemiddag vertelt hij mij in het Grote Huis iets over zijn leven en zijn verlangen. “Ik ben 39 jaar oud, geboren in Emmeloord en opgegroeid in Winschoten, Groningen. Op mijn vierentwintigste ben ik in Utrecht gaan wonen. Ik werkte daar in de ICT, als helpdeskmedewerker. Maar het werk paste niet echt bij me; daar kwam ik achter na een burn-out. Tijdens en na de therapie ontdekte ik dat ik nooit bewust geleefd had; geen aandacht had voor de innerlijke wereld. Ik verwaarloosde mezelf; vond mezelf niet erg de moeite waard. Het gevolg was een groot gevoel van eenzaamheid.
13
Ik ben altijd een zoeker geweest; een buitenbeentje. Waarom ik anders was, daar kon ik geen vinger op leggen. Toen ik jaren geleden eens zocht naar leefgemeenschappen, las ik op een site: “Als je wonden niet geheeld worden, blijven oude patronen zich herhalen.” Dit herkende ik. Vijf jaar geleden snuffelde ik al bij De Bondgenoot. Maar ik was er nog niet aan toe. Na een wereldreis – waarvoor ik alles verkocht – kreeg ik in een soort verlicht moment het inzicht dat de liefde het belangrijkste is in ieders leven, en dat dat niet ophoudt bij mezelf. Dat ik een collectief, een gemeenschap nodig had. Mensen die leven vanuit hun hart en elkaar daarin versterken. Op De Bondgenoot hoop ik te leren de ontmoeting met anderen aan te gaan, zonder mezelf te ontkennen, zonder te (ver)oordelen. En om mijn grenzen te durven aangeven, om kwetsbaar te zijn in een veilige omgeving. Ik voel me hier ook veilig. Ik ben lang op zoek geweest naar een plek waar gelijkgestemden een diepere verbintenis met elkaar aangaan; als voorbeeld van ‘hoe het kan’, naar de wereld, de maatschappij toe. Dank je wel, Erik, voor dit open gesprek! Maria
PR IN EEN NIEUW JASJE Sinds eind vorig jaar werken Esther en Maartje een paar dagen per week samen op het secretariaat. Daar werken ze met veel enthousiasme aan de boekhouding en de PR van De Bondgenoot. Jarenlang heeft Elisabeth dit met veel liefde gedaan. Ze was daarin zeer begaafd; en nog steeds geeft ze wijze raad. De meiden hebben een frisse, nieuwe aanpak en zijn direct aan de slag gegaan met een vernieuwde website, een nieuwe folder en een
14
Facebookpagina. Daarnaast zetten ze zich met Erna en Nynke volop in voor de open dag op 21 mei a.s. Maartje: “Esther en ik vullen elkaar heel goed aan. Ik leer veel van de gebieden waar zij goed in is. En andersom gebeurt dat ook.”
BOEKENNIEUWS “Joodse buren” De derde roman van Maria Boonzaaijer heeft een derde editie gekregen! Speciaal vanwege de mei-herdenkingen is het boek eind april in pocketvorm verschenen met een nieuwe prachtige cover. Een zogenaamde nice price editie: voor tien euro kun je het in de boekhandel kopen (of bij bol.com) Wilt u graag een gesigneerd exemplaar, dan kunt u het bij de auteur zelf bestellen: stuur een mailtje naar
[email protected] met uw adresgegevens en het boek gaat dezelfde dag nog voor u op de post.
“Zoekend onder een vreemde hemel” Een bekende Nederlander schreef een mooie recensie over het boek van Elisabeth! “Met haar jongste boek heeft Elisabeth Riphagen mij een groot plezier gedaan en veel gegevens om over na te denken. In kraakheldere taal en recht-toe-recht-aan zinnen beschrijft zij de ontdekkingsreis van een vrouw. Een proces van een halve eeuw op twee continenten en tegelijkertijd een "voyage intérieur" van een vrouw die zichzelf zoekt en uiteindelijk ook vindt. Een zoektocht die wij als mensen allemaal maken, maar die niet vaak zo 15
mooi onder woorden is gebracht en die voor mij als man ook een fascinerende inkijk bood in wat ik bij gebrek aan een meer precieze omschrijving de vrouwelijke psyche zou willen noemen. Dat kan de feminist in mij altijd goed gebruiken. Ik vond het een bijzondere ervaring dit boek te lezen.” Frans Timmermans Eerste vice-president van de Europese Commissie
VRIENDEN UIT HET LAND Een mooie ontmoeting Vorig jaar september 2015 mocht ik mijn 65ste verjaardag beleven. En dan ga je terugkijken. Zo kwam ik op het idee om aan familie en vrienden geen cadeaus te vragen maar een bijdrage aan De Bondgenoot. De Bondgenoot ligt mij na aan het hart. Een huis waar ieder mens echt welkom is. Ik ken De Bondgenoot al bijna 30 jaar, door een artikel in de Volkskrant. In die tijd zocht ik een plek voor een pupil. Elisabeth nodigde mij uit om te komen kijken tijdens de opening. Toen wist ik dat dit de goede plek was voor Frank: een hulpaanbod waar gewerkt wordt met het principe ‘hoofdhart-en-handen’. Dat raakte mij. Nu na 29 jaar is De Bondgenoot nog steeds een bijzondere opvangplaats voor mensen die hulp nodig hebben. Veel waardering en respect heb ik voor de oprichters, de 16
leidinggevenden, en hun visie. Hun methode is efficiënt omdat liefde voor de medemens centraal staat. Het was geen moeilijke keuze om de bijdrage van mijn verjaardag voor De Bondgenoot te bestemmen. Op een zondag in oktober heb ik samen met mijn man Wim tijdens de koffiebijeenkomst de bijdrage overhandigd. Ook dit was weer een warme ontmoeting in jullie plezierige omgeving. Bondgenoten ga zo door, nog vele jaren. Mijn waardering voor jullie goede werk en naastenliefde is groot. Gerda Rohaan PROJECTEN INDONESIË Twee weken na terugkeer van een werkbezoek aan Indonesië in maart 2015 kwam ik zodanig ten val dat ik een ruggenwervel brak. Het gevolg was dat ik tot heden de zware reizen naar de binnenlanden niet kan ondernemen. De contacten met de projecten verlopen via email en in dringende gevallen via de telefoon. Gelukkig waren ons bestuurslid frater Jan Koppens en de onderwijsdeskundige Geert Klaassen bereid om namens stichting Bondgenoot Partner in april dit jaar gedurende drie weken een tiental projecten te bezoeken in Noord Sumatra, Flores en Timor. Beiden spreken de taal vloeiend en hebben er jarenlang gewerkt. Het blijft van belang dat door persoonlijke bezoeken de voortgang van en de verleende ondersteuning aan de diverse projecten ter plekke besproken en gecontroleerd worden. Vanaf maart 2015 tot heden werden opnieuw negen schoolbibliotheken geopend. Drie middelbare technische, twee middelbare landbouwscholen en twee middelbare scholen ontvingen steun in de vorm van trainingen aan het
17
gehele personeel, laboratorium- en werkplaatsuitrusting, renovatie en nieuwbouw van gebouwen. De scholen liggen op Midden Java, Noord Sumatra, Zuid Sulawesi, Flores en Timor. Met ingang van het schooljaar 2015/2016 is gestart met studiebeurzen aan zeer arme en kansloze jongeren. Het betreft vooral jongeren uit de vluchtelingendorpen aan de grens met Oost Timor en op Noord Sumatra, in en rond de stad Pematangsiantar; jongeren van de vuilnishopen en uit de dorpen van de arme arbeiders in de uitgestrekte rubber- en palmolieplantages. Zij kunnen een driejarige middelbare beroepsopleiding volgen op eerder door ons ondersteunde beroepsscholen en worden gedurende de gehele opleiding intensief gevolgd. Hiermee hopen wij dat de komende jaren honderden arme - thans nog kansloze - jongeren uit de vicieuze cirkel van armoede komen. Mevrouw Linda Waanders uit Groningen, deskundige en directrice in het basisonderwijs, gaat tweemaal per jaar drie weken naar het eiland Flores. Zij ondersteunt en adviseert een scholenstichting van meer dan tachtig arme basisscholen. Op enkele modelscholen geeft zij trainingen aan het personeel voor betere didactische les-vormen en de wijze waarop leraren zelf nuttige leermiddelen kunnen maken.
18
Uiteraard hoop ik over enige tijd toch weer zelf naar Indonesië te kunnen gaan, maar dit zal mede afhangen van de gezondheid van Elisabeth. Wilt u meer informatie over de projecten, stuur dan een berichtje naar
[email protected]. Gerrit
Ditjes en datjes Wist je dat… Liesbeth steeds meer begint te bruisen van energie sinds ze op De Bondgenoot woont? Sindsdien is er bijna altijd wel wat te doen in het Grote Huis. Stefan altijd als eerste in de rij staat voor leuke activiteiten en met veel enthousiasme meedoet? Hedda en Margreet zich heel wat uren hebben ingezet om de bibliotheek in orde te maken en de vele boeken uit te zoeken? Bertus en Alie al 29 jaar op De Bondgenoot wonen als mensen van het eerste uur? En dat we hun vrolijke kleinkinderen elke week op de trampoline zien springen? Alle Bondgenoten werden opgevrolijkt door de spontane Daniëlle en zij het spel ‘weerwolven’ heeft ingebracht op De Bondgenoot? En met veel hilariteit en plezier! Erik het bijzonder goed kan vinden met onze huispapegaai Paco? En zich heel mooi invoegt op De Bondgenoot? 19
Paco heel hoog gaat fluiten als hij wat lekkers krijgt? En dat hij af en toe kan praten? We heel blij zijn dat Abdul uit Syrië bij ons is komen wonen en zijn leergierigheid bewonderen? Emmanuel een leuke baan heeft gevonden en besloten heeft een appartement buiten De Bondgenoot te zoeken? We wensen hem alle goeds toe. We samen op De Bondgenoot de 50e verjaardag van Margriet hebben gevierd en ze de Sarah-pop op haar brommer erg grappig vond? We als Bondgenoten genieten van de tevreden uitstraling van Bas Jan, zeker als hij vol trots over zijn boot vertelt? En dat de eetgroep erg enthousiast is over zijn kookkunsten? Ingrid elke maandag en vrijdag gastvrouw is en hiervoor een half uur door Barneveld wandelt? Emma tegenwoordig hoge hakken draagt? Heel chic! Wil erg genoten heeft van het avondje glas schilderen en trouw elke donderdag een warme gastvrouw is? Jeroen zich regelmatig inzet als vrijwilliger bij een verzorgingshuis in Barneveld en hierbij zijn muzikale talent goed kan gebruiken? Manuel in oktober meedoet aan de Kunstroute (open atelier) Barneveld? De Bondgenoot stelt met veel plezier de bovenzaal van het Grote Huis hiervoor beschikbaar. www.manuelboonzaaijer.com/exposities 20
Douwe met de kerstbrunch een clown werd en de kinderen onder de tafel wegkropen en dubbel lagen van het lachen? De creatieve Jesse mooi kan schrijven, dierenvriend Joris elke dag trouw voor de kippen en de konijnen zorgt en Lisa al allerlei verhalen verteld? Sayri tegenwoordig vanuit het dakraam met zijn buurman Jeroen communiceert? En Ismaël naast zijn voetbalavonturen graag met zijn broertje de Donald Duck leest in het Grote Huis? Er twee geweldige optredens waren van onze muzikanten en we met een groepje bondgenoten hierheen gingen? Maria gaf in Huizen een recital met prachtige Franse en Zuid Amerikaanse nummers. En Eunice had een optreden met het orkest waar zij nu violiste is: Het Goois Symfonie Orkest. Betti uit Hongarije een weekend bij ons is geweest en we het hartverwarmend vonden dat ze na bijna 12 jaar nog steeds met ons in contact is?
21
Sibrand de ene na de andere talencursus volgt en al zeven talen spreekt? We in De Bondgenoot sterke mannen hebben die banken, stoelen, wasmachines en meer verhuizen via de daken? We met de jaarlijkse grote schoonmaak weer veel lol hadden met z’n allen?
22
23
24