WALTER BECKERS
OMSLAG
FOTO VAN SCHEDEL OPGEGRAVEN IN FEBRUARI 1997 OP DE KORAALBERG IN ANTWERPEN VOLGENS ANTROPOLOGISCH ONDERZOEK MAN VAN ROND DE DERTIG GESTORVEN IN DE IX EEUW COLLAGE & LAY-OUT VAN DE AUTEUR
EXPERIMENTEEL SCHILDEREN MET ZINNEN
WALTER BECKERS
DE ZUIVERE ZIN VAN ONGEZUIVERDE ONZIN 1998 BANANA PRESS
NAARGELANG PERSOONLIJKE SMAAKGEVOELENS KAN ZWARTE PEPER OF TABASCO TOEGEVOEGD WORDEN BIJ VOORKEUR TE LEZEN TIJDENS GESPREKKEN MET LARRY KING OP CNN OFWEL MET RAP OP MTV
1/99 GETEKEND DOOR DE AUTEUR WELKE ELK EXEMPLAAR BESCHOUWT ALS NUMMER EEN
ORIGINELE UITGAVE NIET IN DE HANDEL BANANA PRESS 1997 199 EXEMPLAREN VOOR PERS THEATER & LEZINGEN COPYRIGHT & COPYLEFT ? BY WALTER BECKERS ROZENLAAN 10 2950 KAPELLEN
ZOLANG MENSEN DIEREN VRETEN ZULLEN ZIJ BEESTIG BLIJVEN
W.B.
VOORHEEN VERSCHENEN VAN WALTER BECKERS
POEZIE PROZA 1964 Onvoltooid verleden 1965 Wolken 1966 Nacht en dagkontanten 1967 Sarabande pour un homme seul (oorspronkelijk Franse tekst) 1967 Certaines multiplications (oorspronkelijk Franse tekst) 1968 Mots organiques (oorspronkelijk Franse tekst) 1970 Ascona 70 (oorspronkelijk Franse tekst) 1970 Nuageries (oorspronkelijk Franse tekst) 1971 Exit 1972 De twaalf jaaggetijden van Banana (prijs van Diano Marina- 1972) 1973 Realismus universalis (visuele poëzie) 1974 Alpha bed 1976 New Jungle book (visuele poëzie) 1986-1992 La luna alla una (mixed expressions) 1992 Letter-lijk 1994 13 ready-mades 1994 Het niets vergroten 1994 Onzekere uitkomst 1994 Bloed bloot gegraven 1994 Woordlog en rede 1995 Een november 1996 La fête Raquel (oorspronkelijk Franse tekst) 1997 Recto verso 1997 Epitafios apostrofados (oorspronkelijk Spaanse tekst) 1997 Death row talk (oorspronkelijk Engelse tekst)
1967 1967 1968 1968 1969 1970 1971 1973 1973 1974 1974
Ingeblazen door de winter Dr. A. Cula & Frank N. Stein (Prix Atlanta - Liège 1968) Anno Atlantae Abstract Parkeerverbod Ogenblik Het boek A Het boek dat niet bestaat Moon cigarettes The exhibitionist (oorspronkelijk Engelse tekst) Opera Divabolica in black (2 long-playing)
THEATER 1984 Bloot en bloed 1995 The last supper (oorspronkelijk Engelse tekst) 1996 Het laatste avondmaal
OPGEDRAGEN AAN KANDINSKY MALEVITCH ERIC TATIE JOHN PAGE CHARLIE MINGUS MILES DAViS JOHN COLTRANE BLAISE CENDRARS JACQUES PREVERT CAMARON DE LA ISLA PAUL KLEE PIETMONDRIAAN THE N.A.S.A. JEAN ARP ELSWORTH KELLY JIMY HENDRIX GIOTTO FERNANDO PESSOA PIERO MANZONI FRANK ZAPPA bOb VAN REETH UYLENSPIEGEL SEBASTIAN COE MIEL PUTTEMANS JEAN-MARIE DE DECKER IRON MAN LUC VAN LIERDE EL CORDOBES ANAIS NIN MAN RAY ALBERT SZUKALSKI MARGUERITE YOURCENAR MIES VAN DER ROHE PHILIP JOHNSON VINCENT VAN GOGH FELIX TIMMERMANS ANDY WARHOL CRICK & WATSON ON D.N.A.
FEDERICO GARCIA LORCA PIERRRE ALECHINSKY FEDERICO FELLINI CERVANTES BJORN BORG JEAN TINGUELY NICKY DE SAINT PHALLE LEO FERRE CHET BAKER LOU REED YVES DESMET & DE MORGEN WORLD WILD LIFE FUND GREENPEACE AMNESTY INTERNATIONAL PLUS IEDEREEN DIE IK NOOIT ZAL VERGETEN
VANUIT HET INSTORTENDE BELGIE
Mijn allerlaatste maaltijd bestaat uit een bord
vermomd in Versace haute couture op Internet
eenvoudige risotto alla Milanese de rijst voorbeeldig
achtervolgd wordt door zeven cowboys van op hete
al dente terwijl ik mij niet langer afvraag hoeveel volt
Kawasaki’s beschoten met voyeuristische flashes die
de beul over een uur zal gebruiken om mijn geoefend
verwarring moeten zaaien in een op manipulatie
lichaam te grillen terwijl ik op de BBC verneem dat
toegespitste maatschappij waar nog meer klappen
Diana Spencer mij nog is voorgegaan druppelt uit mijn
rond uw oren te verwachten zijn als u later zal
schriftelijk verkeer nog wat Montblanc-vulpeninkt
vernemen dat de waarheid toch dient opgegraven
ingegeven door Prozac-tabletten roekeloos vermengd
want teveel is typisch democratisch nogmaals fout
met VSOP Armagnac waardoor de hopeloze indruk
gegaan of zoals Alice Cooper schreeuwt I ain’t no girl
van dronken veiligheidspersoneel mij onstuimig doet
as I ain’t no car ontkleed ik mij voor mijn allerlaatste
schaterlachen als ik verneem dat acht miljoen
stortbad om opgepoetst te sterven gebruik ik
schapen totally brainwashed by Elton John’s
shampoo van New West wrijf mij een laatste maal
kermisliedje oorspronkelijk geschreven voor het
droog met in gedachten de kuise vrouwen van Klimt
hoertje van the Kennedy brothers verwar ik mij in
en Vuillard badend in het zwembad van La Réserve de
verhalen van Grimm of Andersen als sneeuwwitje
Beaulieu terwijl op de drieëndertigste verdieping van
het WTC mijn secretaresse in haar nieuwe Dirk
die mij nooit lezen onmondig ingeblikt met nutteloze
Bikkembergs ' outfit naar mijn foto zit te blozen
ziekteverzekering en sociale bijstand blijft de
verstuur ik mijn allerlaatste faxen naar musea met het
ondergang van groteske fabels omtrent de
verzoek mijn muursculpturen nu maar eindelijk af te
onbestaande ziel zich in mijn hoofd omschrijven met
breken blijf ik als Vlaams primitief de vervuilende
piloot op automatisch deert geen mist mijn monoloog
technocratisch-technologische inbreng druk
als ik straks wegvlieg uit dit kapotgeschoten
terroriseren als de aanmaak van steeds nieuwe
bedevaartsoord met door General Patton’s leger
fobieën de wilde Westerse dierenwereld in nog meer
verstoten SS-troepen terug naar de embryonale staat
haat en godsdienstoorlogen moet jagen naar de keel
om de bergbeklimmers van de volgende Himalaya-
gegrepen met door het volk verkozen ambtenaren die
expeditie met het onafgewerkte kladwerk van vorige
nog even de uitgebreide chaos strompelend durven
generaties mislukkelingen met Karel 's Appels te
overleven nadat ik al mijn litanieën ordelijk heb
overschilderen verval ik in zwarte Hawking gaten als
verbrand in de onmetelijke droom zonder angst vol
moordenaars van het soort Mobutu en Dutroux met de
van discipline vrij en verantwoordelijk voor mijn
medewerking van gerecht en onrecht mij mentaal
beweeglijkheid ten overstaan van de steriele burger
opjagen raap ik niet langer kastanjes uit het vuur zal
mijn brandend verlangen naar meer zuiverheid en
Von Werrefkin Paul Klee Jean Arp Italo Valenti Hans
inspraak naïef op houtvrij papier nog tijdelijk
en Gerard Richter zet ik mijn risotto Milanese terzijde
gebundeld blijven neem ik een slok single malt Glen
proef nog een stuk pizza marinara perfect gegrild op
Moray om mijn kussende tong te vertederen hoor ik
houtvuur met de vurigheid van Inter Milan slik ik mijn
reeds naderen de verlossende stappen in de groene
laatste hap langzaam door de dichtgesnoerde keel
gang van de dood heb geen tijd meer om de kaart van
erken mij reeds opgehangen geëlektrocuteerd of
Europa nogmaals bij te werken moet mij niet langer
kapotgeschoten het maakt niets uit mijn
opwinden over het cholesterol van impotente
spermavoorraad is praktisch uitgeput in het stille
ministers uitgesmeerd op pseudo-boerenbrood zo kus
halfdonker met mijn beurs vol groene Franklin dollars
ik in het vervuilde Minnewater mijn zwemmende
rijd ik roekeloos de Splügenpass nog éénmaal op en
Spaanse jonkvrouw op het hoge voorhoofd voel mij
af door hobbelige schaars verlichte tunnels de lucht
gekidnapt word virtueel verscheept free on board
wat ijl wordt het dag als ik mijn bekeerde vrouw
richting Hong Kong waar ik in het chaotische Jumbo-
eindelijk terugzie in Katmandhu het hoofd nu
restaurant vermeend chocolade paasklokken voel
kaalgeschoren met mijn watermerk en faxnummer op
luiden na het afscheid van mijn vrienden Marianne
haar hoge voorhoofd gegrift vergaar ik in het Golden
Sunset Hotel in Nagasaki zeldzame brokstukken van
tijdens de zwangerschap van mijn bestoven
de bom voor mijn antiquariaat in Palm Beach vervoerd
woordenschat reeds vertrouwd met genetisch bedrog
door callgirls met monden beschilderd door Tom
worden mijn testikels als tweelingen liefdevol
Wesselmann blijven mijn zinnen vervuld van nihilisme
gewassen met soap-opera berouwvol opgeborgen als
zonder grenzen nog enkel vlekkeloos inkt als het
kitsch-verleden net iets te ver van de schedelpan met
alfabet in mijn geheugen in naakt vrijende val met de
ingebouwde lichtmeter Broadway-theatrale
zuigkracht van Deep Throat wat mijn muren verandert
bewegingen stoer improviserend met vuurspuwende
in een El niño-orkaan het andere ik reeds verbonden
woorden loop ik rond in mijn scenario’s onder invloed
met het universele golvenlicht tussen man en vrouw
van Charlie Parker en overkokende beebop herken ik
op het moment van bevruchting schrijf ik de
zijn sax behangen met Breitling chrono’s opgelost in
gedichten die Arthur Rimbaud na zijn achttiende nooit
een zwart-wit gewetensonderzoek in ruimten van
geschreven heeft al joggend in de mij omringende
zeldzaam evenwicht zodanig dat ik zonder condoom
bossen begint dan een briefwisseling zonder
aanvallend kan reageren als aards specimen in zeven
antwoorden zoals dat mij als uitgever van ingebonden
talen ook als ik mijn fouten vergeefs bedrieg de
boeken en als dichter van de verwondering overvalt
ongrijpbare tijd die ik verhangen heb bewust met
verzen kinetisch verlicht waardoor kortsluiting
borstkanker onherstelbaar verpakt met morfine en
binnenvaart in de magere boezem van Verlaine die
littekens van Baudelaire in art-ificiële paradijzen
mijn gedichten opwarmt verscheur ik Schubert’s
vervolgd door spleen en oceanisch sperma als het
Liedern om rustig te kunnen uitademen in het Louvres
krassen zonder tanden in nachten van verval ziek
bij de haringen van Soutine uitgemergeld door
plasma de oermisdaden uitzinnig kwelt met te weinig
revolutionaire honger zonder enig pepmiddel mij
rode bloedcellen boven onze overrompelde hoofden
verslikkend tussen C.I.A.-onthullingen en bijgeloof
ontdekt begin de zestiger jaren toen een Professor
worden mij door Bernstein & Woodward marktverse
Fysica aan de Gentse universiteit nog durfde beweren
scripts voorgesteld die ik verhandel in het Rungis van
dat men nooit draagraketten zou kunnen ontwikkelen
de literatuur om later in de gebarsten aarde van de
om aan aardse zwaartekracht te ontsnappen zo blijft
Parador in Granada nieuwe quantumtheorieën en nog
het mij alom vervelend met een Belgisch
meer groeiende gaten te ontdekken ontwerp ik op
imbecielenpaspoort te reizen in oorden van streven
verzoek van een Andalusische hond regenbogen als
blijft mijn analytische observatie een duistere erfenis
neonbeelden en schrijf omwonden over het stervende
vroegtijdig door een vulgaire catechismus-opvoeding
vlees door botkanker bloedkanker longkanker
verkracht ervaar ik met do-it-yourself- therapieën in de
diepvriezers van sekte-kerkelijke gebieden het
misbruiken Pernod drinkend met Beardsley op het
besmette bloed van biddende psychopaten in zwarte
terras van Les deux Magots als bij zwoele avond de
nonnengewaden met zelfdestructie overladen
volle maan onze zilveren dromen siert bewondert het
vervormd tot wellustige bezetenen die wijn willen
existencialisme van J.P. Sartre het elektrificerend
breken en brood drinken reeds bestraft bij de
effect van mijn hormonale dubbelzinnigheid er op
geboorte met het onduidelijk gehuil van pijnlijke
duidend hoe absurd het is teevee te kijken worden
barensweeën onze moeders de eerste levensdag
dagelijks voor ons oog de meest elementaire
reeds belast in de roekeloze bijbeltijd van ondraaglijke
natuurwetten onteerd door ebola varkenspest
tien geboden in de kerkers van de Observatore
salmonella-mosselen rotte eieren dito lucht- en
Romano bevolkt door bloedende censurerende
grondvergiftigingen als willoos sterveling op
priesters adem ik uit en in mijn dichtende resten de
consultatie bij het tijdelijk bestaan een obsceen
adrenaline van de Nikkei en de Hang Seng met
cholera-spektakel doorspekt met etnische zuiveringen
crashverzen bevrucht op dit papier als de rillende inkt
waarbij mijn breuken en kneuzingen opgetekend in
van het fin de siècle wat mij helpt het
lege bierflessen verzuurd in café-walmen de
afbraakspektakel van de rode horden te blijven
verdenkingen van mijn uitgebreide gebreken voeden
gebruik ik de discipline van mijn geoefende
zal mijn manifest toch ongehoord in gecastreerde
ruggengraat en -wervels als steunpunten in mijn
emancipatie blijven bovendrijven bericht ik u over de
conceptuele kunst gegijzeld vervolg ik het executeren
Olympiade van het anarchisme met mijn denken
van corrupte ambtenaren zonder verdere verklaringen
zonder mijn eikel te laten besnijden melden ex-Mao
gedumpt door dappere Nieuwpoortse vissers die de
Chinese tweeling-secretaressen mij na dagen aftasten
laatste nucleaire garnaal uit de Noordzee ophalen
en bepotelen nog steeds geen winkel of superette
terwijl gedrogeerde politiecommissarissen mij op
ontdekt te hebben met eetbare kippen of eieren terwijl
Internet voorstellen symbolische controles uit te
in het opnieuw geschilderde Congo de dorpstovenaar
voeren zonder La Brabançonne te zingen lijdt ook
uitgewezen werd met vunzige zweetplekken onder het
mijn lichaam onder de lafheid van een onkundig
sjofel jasje ter hoogte van de oksels de schouders
beleid zonder regime-identiteit of wilskracht met
verzakt door teveel chips en fastfood en masturberen
lafheid in krantenleugens verpakt door journalisten
met zwarte plastic penissen zijn melaatse vrouwen
die voor boterhammen blijven zwijgen regeer ik
alzo ontoereikend in de top tien van Marie-Claire
eigenzinnig over mijn hardlopend geraamte dat verder
terwijl zij nu zonder verdriet verder dobberen in zijn
droomt als een voorrecht vol rammelende zegging zo
Riva Acquarama in het geile Cadaques in gezelschap
van elkaar afwisselende groepjes seropositieve
amoureux des flammes brûlantes d’un amour éternel
basketball players en drug queens optredend in de
zo laat mij nog even uitwaaien in dit contemplatieve
nachtshift terwijl in de ploertige haven van Antwerpen
leven genieten laat ons op de verloedering van onze
dagelijks een en ander bruikbaar voor miljarden wordt
bedorven rechten demagogisch schieten met Polmos
gestolen volstaat het mij kritisch de bevlekte broeken
Wyborowa 60? in mijn schrift vermengd vervoeg ik
van de ordediensten te observeren de schoenzolen
Boris Pasternak Tjekov Rachmaninov Dhiaghilev en
sjofel uitgesleten toch met medailles eervol begraven
Raspoetin om samen de mythes van de berg Golgotha
zonder bewakers in de modderige kuilen van zuigende
opgestapeld in drie moordende kerken boven elkaar
kerkhoven overspoeld door besmet Schelde-water
eindelijk te ontmaskeren zonder er James Ensor bij te
roep ik mij de kwetsuren van Dostojewski opnieuw
betrekken wandelen wij warm gekleed in Kremlin-
voor de geest herlees zijn beste bladzijden uit De
astrakan op de Promenade des Anglais met Puchkine
Idioot als ik vanmorgen nog vurig onder de indruk van
maar het foyer van het Bolchoi un chocolat très chaud
een soeplepel Guarana uit het zachte bed spring mij
slurpend ploft onverwacht tussen mijn ribben het
op het dak van The Pierre in NYC in de ringvinger
botte mes van de doofstomme massa gutst blauw
snijd roep ik je pense que mon profil est encore
bloed uit mijn borst vermomd als stirling silver tranen
mijn herinneringen aan het blauw van Carrol Shelby
vermengd in brieven aan een jonge dichter is mijn
het blauw van Yves Klein het blauw van de
Flamenco-vrouw de nieuwe Rilke in Sevilla Boullerias
Middellandse zee mais la Méditerranée c’est encore
dansende terwijl wij luisteren naar John Bon Jovi
autre chose en onvergelijkbaar zoals verliefd zijn in
vluchten muggen tsé-tsé-vliegen wespen en het
Saint Tropez sur la plage de la bouillabaise er
overgebleven afval van het bevroren Duitse leger nog
verheven vrijen in een Bentley Continental als alle
steeds uit het stukgeschoten Stalingrad naar de
onkruid wordt weggespoten naar het crematorium met
verdoemenis verwezen alsof in Mein Kampf sterben
de verbranding van Aids & Hepatitis-patiënten blijft in
ein Ideal bleibt zoveel is zeker wat ook het taalgebruik
mijn geschriften alles wat ik onderneem kladwerk is
het gefluister het gehuil dat dondert uit volle borst als
niets ooit af laverend in drijfzand met de spontane
plots door waanzinnig gestotter beroerd Guido
hulp van Jeruzalem-extremisten laten wij solidair om
Gezelle zo plechtig stil bewogen mij opdringerig
vijf voor twaalf onze volksverkwanselaars spontaan
verzoekt mee te ontsnappen aan boord van dit
verhongeren hun verraad zal ons vermaak zijn zonder
kosmisch blad hét woord als reddingssloep verdeelt
Schuld noch Boete moet het Toledo-mes van Sly
ons maïsbrood en Siciliaanse Corvo Chardonnay
Stallone erin wordt elke bladzijde met Guevara-bloed
handig verpakt in Aqua Source life tabletten met algen
uit 2 miljoen jaren oude meren versterk ik mij met
napavesten blijft rappen een spel met woorden gemixt
Aphanizomenon als vorm van sublieme
met water en tafels met canvas en verf met metaal en
kunstmatigheid is nu het natuurlijke verboden alle
taal als ik land op Palermo dadelijk met de Aliscaffo
leven vergiftigd door onze mensenhand die schuldig
doorschuif tot op Volcano door brandende lava en
pleit de mens dat vleesverslindend dier ook Helmut
vuur verlicht zoemt mijn marginale overleving
Kohl Bill Clinton en Jacques Chirac zijn vleesetenden
doorheen wat tafelspringers een waardevolle
en te mijden als hun nucleair afval te ver verspreid
beschaving voor onze kinderen durven noemen hoeft
over alle aardse grenzen van ons vruchtbaar-
ook museumkunst voor mij niet meer kan ik bestaan
vruchteloos denken schrijf ik met twee handen een
zonder surrogaat zonder bedrog zonder geloof als een
antisociaal beeld stel mij tentoon met niet-
primitief die wartalig ploegt met een oude Olympia-
geschilderde TABL-EAUX aan tafel redetwistend bij
schrijfmachine mijn beschilderde vrouwen onterf met
Hermann Hesse beschrijf ik mijn onkundig alter ego in
ogen vol Kruger-goudstukken vergeet ik voluit de
The Bold and the Beautiful gehuld in gedichten van
verdroogde vagina’s met Jean Cocteau Bellini’s
Emile Verhaeren en Paul Van Ostaijen versierd met
drinkend in Harry’s bar zonder de vervuilde laguna te
Converse basketball shoes en Chrome Hearts
eerbiedigen beweegt een clichématig komen en gaan
mijn doorprikt wat versleten schrijflint dat elke
niet overtuigen nog aanwezig te willen blijven zo rust
nefaste ervaring verblindt neemt mijn
ik uit op de geheim gehouden grenzen van mijn
claustrofobische werkelijkheid alle creatieve kansen
verlegde onmacht waar leegte een uitverkoren materie
ernstig ook als ik blijf zappen op ondubbelzinnige
vol verlangen wordt om nutteloos te blijven
hellingen een hypothetische afstand verder loop met
ondernemen een stimulans die de geest bedrinkt
soepele Nike’s hoog boven de giftige grond
terwijl ik verder schrijf over open deuren ondanks het
strompelend naar het sterven toe oogt mijn afscheid
binnenwaaien van vervallen karkassen voorzien van
in algemene vervuiling mijn witte wolken verlaten mijn
lichtgekookte GSM’s stuwt mijn conceptuele
letterlijk offer vervormd in potente zonnebloemen die
vragenlijst eisend af op verheldering ondanks labiele
groeien in verwoestende geraamten met blue jeans en
vergunningen welke de armen en benen van geest
anarchie verweven stel ik lijfelijk vast dat enkel utopie
evenmin zullen motiveren zonder onbestaande
het onbestaande nog even mag regeren bij gebrek aan
waarborgen door te knippen
geestelijk voedsel de consumptiemens nog meer
op- en neergaand als jojo’s zij mij getuigen dat alleen
burgers zonder ham zal vreten het radioactief afval
het normale abnormaal is reageer ik onomkoopbaar
blijft opstapelen in het vuil- zijns-aanschijns kan ik mij
door in het Opéra de Paris te filmen terwijl ik op mijn
walkman naar Camerón de la Isla blijf luisteren
verder te acteren als met groene benzine de oerpijn
vormen zich hiërogliefen van Chagall’s homofiele
zich vakkundig laat verdelen tussen motorblok en
engelen dreigend voor mijn ogen als was het een
overbrenging wat versnellend en opbouwend oogt
leesbare obsessie door sirocco-winden neergeslagen
ondanks gasmaskers in petroleumoorlogen verander
beleef ik bastaardverbeelding op amper enkele
ik mijn Jeruba-beelden regelmatig van plaats als was
centimeters van mijn netvlies terwijl mijn strelende
het John Travolta in Urban Cowboy nu vermomd in
handen de hersenpan van Friedrich Nietzsche silk
Pulp Fiction om zonder glitter de primitieve waarheid
screenen op 13 genummerde exemplaren speelt de
te ontdekken mijn aanvallen op de mythe te
betalende toeschouwer rond irrationele voetbalvelden
ontsmetten ondanks Hollywood-kruisigingen in volle
met plastic gras extra kort afgereden fax ik afspraken
crisis valt de Euro-foetus beslist in de afvalbak van
naar kosmische databanken gestuurd door popart-
stakende communisten in figurantenrollen waar
veronderstellingen offert mijn beleven alle tradities op
opruitaal mijn poëzie nooit kan besmetten loop ik
liquideer papieren kredieten blijf mijn innerlijk
zonder nostalgie in roekeloze verrukking nog wat
panorama verrijken met 1964 Weber-carburatoren &
rondjes in het uitstervende bos wat later uitgeput
C-type dry-sump harmonisch afgesteld om dramatisch
beland mijn fictie bij de ruïnes van Hadrianus ’ villa
als onkruid vol relatieve gekheid met verdelgers
Watergate plummers met teveel aan melkzuur
bewerkt bleek ook voor deze keizer geestelijke
overrompeld door gesteriliseerde afluisterapparaten
materie een explosieve wanorde om irrationeel te
maak ik Nixon’s valse Vietnam-stellingen ongedaan
bewegen blijven mijn barstende bedenkingen zoeken
schep verse controversiële ideeën als ik de
naar de broer van Hyronymus Bosch acteer ik in de
instortende steden vol dode bomen mijn brede rug
slanke lichamen van mijn masturberende vrouwen
toekeer het gras opgerookt stort ik mij in vijfhonderd
met leugendetectors voel mij na elk antwoord één
miljard jaren vermoeden overvol verbeelding bewaard
stap dichter bij Babylonië wat dronken van teveel
in de diepvriezer van Apocalypse Now omdat
Mouton-Rothschild bewaken wij in kerngebieden van
Scorsece met teerlingen speelt ontdek ik in de
vertwijfeling onze liefdeszone overgoten met make-up
prehistorie Warhol’s beschilderde bananen als een
afgestraft in flitsende scenic-railways beitel ik
essentiële oogst aan gevitamineerde antwoorden
grafschriften met Ein Stein stenen blijft ruimte nog
behoef ik niet bij kaarslicht van mijn verliefde
even als woorddadig woord aanwezig koel
herinneringen te scheiden blijf in hemelen en hellen
opgespaard in ijsblokjes door de atmosfeer
oude Ferrari’s berijden in gezelschap van Al Pacino
opgenomen in een ruimtestation heroverd door
met Hamlet’s macrobiotisch bloed ondergedoken in
Copacabana verander ik mijn allerlaatste tikkende uur
zonder diapositieven toch virtueel zal overleven
in aluminium donderwolken wind mij zonder Rolex op
vooral als ik de oester nog kan opsporen die Sigmund
door alle slaven de vrijheid te schenken kan ik hun
Freud zou hebben vermoord begeleid ik met Ry
ongeloof als luxe beleven doorspoel met twijfelachtig
Cooder en Cubaanse mambo de uitvaart van de
mineraal water wat nog buigzaam is overweeg een
Weense professor in de Dassault-helikopter van Nicky
huisvlijt Stradivarius te bespelen als gebed bij
Lauda zie ik beneden bij de uitlopers van de
slapende vulkanen die mijn arrogante monden moeten
Dolomieten blauwe nomaden de hobbelige weg van
motiveren ook als mijn zelfbeheersing vragend naar
het exhibitionisme verlaten terug het verbrande
buiten schrikt lijkt het nuttig omringd te zijn door
woestijnzand in dat hun onafhankelijkheid tracht uit te
made in Japan fetisjen op Vlaamse kerkhoven
buiten zonder spuitwater als ruilmiddel voor oude
teruggevonden waar verzakte grafstenen met
Mercedessen blijf ik verliefd op het overgevoelige
gescheurde prostaten misnoegd het vrouwelijk
beeld van de eenmalige Muze die in mijn schrift verder
donker verdrinken bij het bekijken van La Perla- bh’s
beeft ervaar ik dat mijn creatief potentieel zich verder
met bijbehorende string op foto’s van Helmut Newton
ontplooit zelfs in Antwerpse Chernobyl-gebieden als
in La Villa d’Este lijkt het er wel op dat ik met of
was het nogmaals de Gestapo die mijn vrije taal
bestraft het ongelovig geloof vermoordt ledige graven
gespleten bewustzijn en turbovermogen die mij met
doorboort als ik nachtelijke regenbogen fors belicht
vanille-ijs van weggesleepte ijsbergen proberen te
zie ik dat elke aanval machteloos doolt doorheen
conserveren ondanks een contract dat mij nog aan
gerecycleerde stormen mijn strofen opnieuw het
Nike runningshoes bindt blijf ik dankbaar dat mijn
linkeroor van Vincent afhakken met nog meer
witte bladen verder lopen met woorden om uiteindelijk
onzekerheid mijn creatieve drang rondzwerft in koel
toch te verrotten als te duur betaald hormonenvlees
beschilderde Provençaalse luchten met als gevolg de
besef ik schuldig te zijn aan teveel water drinken als
dollar stijgt het aantal anonieme werklozen
ik mij onbeschermd opstel tussen baksteenmuren
indrukwekkend blijft door zich goedschiks te laten
gemetseld met constructieve soberheid in Bauhaus
vernederen terwijl ik met een oververhitte
demonstratief contrast het ijdele barok naar geil
broodrooster in mijn dromen opbrand voel ik de
recept overspoten met P.P. Rubens-cellulitis gaan
provocatie van vagina’s met afstandsbediening voor
mijn gedreven vragen op zoek naar inhoud zonder ziel
mij openwaaien onder Pirelli Scorpio-banden met
maar wat is dat een ziel iets rond of hard of
zand in de ogen ontwaak ik slaperig van teveel sake
onbetaalbaar om voor te bidden op de knieën om voor
op een congres van Japanse uurwerkfabrikanten met
te bieden bij Christie’s als heilig hart maar wat wordt
dat als de adoratie immer het banale verzacht met
schandalen om Japanse keizers te bedriegen laat ik
Noorse kreeft lauw geserveerd zie ik mijn nieuwe
mij niet afleiden door ingevroren Sushi en verwijl bij
Duchamp- concepten altijd op 6 december met vuur in
mijn zoomen verzameld in het fotografisch brein van
de ogen gericht op marsepeinen monumenten slaapt
Nikon vervuld met extra dosis testosteron en
Ein Stein in het Muhka in mijn stenen bed als de
ingewikkelde flash-voordelen om nog meer
relatieve weerspiegeling van een cementen dood zo
onafhankelijke stellingen te projecteren gravend naar
zijn wij als dubbelgangers van The Blues Brothers
de oorsprong van alle streven een high-tech
The Marx Brothers The Warner Brothers om het even
spitsvondigheid made by Sharp L.A. met virtuele
die ons in bezwete nachten met schizofreen Munch-
afspraken ondanks de actualiteit die mijn vonnis op
geschreeuw van verdere aanbidding zullen verlossen
de seconde volgt onderteken ik een onmogelijk
veel te ver van mijn vermiste kinderjaren zie ik in de
verdrag met Fidel Castro’s claustro-gedachten verpakt
blikken van mijn androgene vrouwen niets dat op
in dieettabletten voel ik mij een uitgehongerde
toeval duidt bij het eten van tarwebrood verwijs ik
alligator als ik in brasserie Brasseurs jonge advocaten
naar het surrealisme van André Breton in Chantilly te
zonder reden geld zie opeten snel ik naar de
bespuiten met slagroom zonder suiker en Geisha-
bitterpeeën luister naar Patrick Selinger zonder piano
spelen eten wij friet met handgemaakte mayonaise om
verfijnde Fado-smaak na twee kleine tasjes hete koffie
door te zakken tot bij den Boer van Tienen rond
d’A Brasileira in stokoud Chiado reageren mijn
halftwee valt Szukalski binnen om na uren twisten
smaakpapillen in alarmtoestand op de door
over het verschil tussen zappen en zappen te beloven
verkrachtende en moordende sovjetlegers gestolen
nooit meer te zeveren keer ik terug naar mijn
kunst opgestapeld in de schatkamers van de Ermitage
monologen met nog meer vragen vol onbegrip bij
waar bij de ingang een brutale Jean-Claude
dagelijkse porties genocide bedoeld als ontspanning
Vandamme hoog tussen de benen staat te stampen
bericht tijdens het teeveejournaal die de
valt meteen een Rus zonder antivries als bevroren
slapeloosheid van de beste kijkers moet activeren met
hond op de grond wat Jean-Claude de kans biedt
cafeïne bij zwaar bewolkte hemel wanneer de
verder te schoppen zodat ik onmogelijk kan
weersvoorspellingen mij in het stervende regenwoud
inschatten wat er aan testikels nog overblijft na nog
mijn volgende Soho-show inspireren zoek ik naar de
een paar dreunen op het smoelwerk is eindelijk alles
reden die mij schuld moet bekennen wat niemand mij
dichtgeslagen verheug ik mij tussen Leningrad en
kan verbieden ben ik haastig bij Fernando Pessoa
Sint-Petersburg op de pijn die alle zwakke gevoelens
aangelopen zonder bellen proefde ik meteen de
verblindt in de concentratiekampen van het menselijk
lijden wordt reeds bij de geboorte ons gedachtegoed
suffende terminale patiënten in de vervallen fabrieken
misleid door verborgen verleiders de verkwanselde
van de chemotherapie de maniakaal kuchenden en de
jeugd meteen gedrogeerd met smaakmakers van post-
rochelenden al opgebaard dankzij de staatsschuld
industriële melk het verderf van uitgekookte
vervolgd met het showen van nepcowboys en
spaghetti-affaires te bekampen met de hoge eisen die
halfblote wijven in monstercampagnes voor
ik het ethisch leven stel zo zal de stank op
kankersigaretten wordt eens temeer het voorlopig
onschendbare roodfluwelen banken van
einde u opgelegd zo wees verdoemd zwijgende
marionettenparlementen mij niet laten versagen blijf ik
meerderheid overvol minderwaaardigheidscomplex
bereikbaar het verschil dat elke creatieve twijfel
pijnigt u mij zeer zonder ethiek noch verzet vervolgd
aanmaakt om in doorschijnend marmer een
door Amerikaanse legers die Saddam Hussein niet
onuitstaanbare steen vol aanstoot te zijn verwerkt in
meer durven bombarderen angstig voor zijn
een duik vol kosmische energie die mij in ritmische
chemische wapens die naar ruwe schatting
cyclussen drijvende houdt om mij te ontdoen in zeeën
honderden miljoenen aardbewoners kunnen
van lust met Macumba-dansen van proletarische
vernietigen zonder schieten in amper zeven dagen
vakbondsleiders vies beplakt met het braaksel van
moeten wij ons wel afvragen waarom Bush dan
Schwarzkopf niet liet begaan trappelend voor de
schokbrekers die mijn manier van kussen door
poorten van Bagdad omdat allicht het sprookje van
Michael Douglas opgelegd in de nabije toekomst
Uncle Sam ook verder moet bestaan met nog meer
dramatisch moet verbeteren werk ik verder met amper
moordwapens te verkwanselen om handig over ons
26 letters om nieuwe doolhoven van betekenis te
als dissidenten te regeren nu zelfs Theo Van Gogh
vormen als ik zonder regenscherm mijn overtuiging in
computers verkoopt voor Bill Gates worden mijn
de woestijn uitschreeuw veroordeelt Dorian Gray mijn
ideeën werkelijkheid kan ik mijn inzet verdedigen en
zelfportret niet meer verfoei ik badkamers met namaak
in The Caesar’s Palace voor de wereldtitel boksen
gouden kranen wordt na het ontdekken van verse
toegejuicht door de lesbische atleten van het
hemellichamen dit geschrift nooit een uitgave met
Australische triatlon-team worden mijn verzen
sociale gevolgen als niemand behalve ik daarover
gesponsord en gratis verdeeld door een Taiwanese
wakker ligt tussen Marathon en Athene 42 kilometer
cosmeticagroep gespecialiseerd in vochtregulerende
en 195 meter wat gelijk is aan het verschil tussen
crèmes die u met mijn gedichten zullen verleiden met
Seurat en Lichtenstein in het Guggenheim van Peggy
voorstellingen van eeuwige jeugd ontdek ik door op te
met smeerolie Castrol GT verzacht zodanig mijn
branden aan vier kanten nieuwe thermostaten en
verdere massa’s mythen u zonder komma’s zonder
punten blijven berichten in conceptueel bewezen is
halogeenlampen ervaar ik gesloopt het verlies van
men over miljarden neuronen afgezonderd met
George Sand’s ambivalente liefdes als gebalsemde
neurotransmittoren die mij geen menselijke emoties
wervelwinden belast met onduidelijke kortsluitingen
kunnen bezorgen storten mijn wildste penetraties
ondergaat mijn zwaartekracht de peren en appels
voldaan in bij het slaapwandelen zonder tatoeages
ideeën van Isaac Newton terwijl de Dow Jones bij
lijkt niets mij veranderd aan de kiezelsmaak van
hoogten en laagten de wereldcrisis ontleedt
Château Margaux terwijl op internationale vliegvelden
speculaties verkondigt de rentevoet bespringt lijdt
echte terroristen en valse toeristen ongestoord blijven
ons verhit bloed aan verfrissende waanzin begeleid
circuleren bevrijd ik gegijzeld door mijn taal drie
aan de Bernstein-piano door Chick Corea als in de
jongverliefden die tongkussen met de smaak van
voetbalstadions van de beestige hooligans de
gambas a la plancha tussen de tanden ontzeg ik mij in
opgestapelde lijken van alle leeftijden en stand
stervende steden van elke commerciële reden bewijs
worden verbrand zie ik dat de jonge Dante de bodem
u een paradoxale vrede als te midden van Algerijnse
van de vervuilde Arno nogmaals aftast op zoek naar
bloedbaden mijn microgolf ontploft kies ik voor
Aziatische virussen die Beatrice hebben besmet
verklarende woordenboeken verlicht met
experimenteert de dichter verder met klonen om mijn
vermagerde woordenschat aan zinvol te helpen wat de
rij maar witte suiker blijven eten terwijl Miles Davis tot
redenen voor het bestaan nooit kunnen verklaren
vervelens toe het Concierto de Aranjuez op CD laat
zoeken wij samen verder in La Mancha naar
opnemen torpedeert Francis Coppola nozems junkies
Cervantes’ biseksuelen die elkaar met Slazenger
drugsdealers killers en een Dutroux-rotzooi aan
tennisballen bespelen eten wij Lolita-bananen om
kinderverkrachters in een gele onderzeeër die met
homofielen te shockeren verandert het Bois de
doofpotten vol gewassen geld de pathologische
Boulogne onder het filmen in obsceen celluloid terwijl
burger verder afmaken ook niet kan verhelpen als u
ik begerig ijs met limoen lik voel me plots bevangen
wordt neergeblaft met een FN uit Herstal hoeft Sharon
door claustrofobie als hoog in NYC de CIA met
Stone niet langer met gespreide benen te acteren niet
zelfmoorden experimenteert in de liften van The
meer verbonden aan Godot kies ik voor zwarte
Chrysler building is Tarzan zonder lianen vervangen
zwaargewicht-boksers die toch zo overvloedig kunnen
door beautiful bodyguards in Gucci suits terwijl de
zweten zo sexy overkomen na knock-out theatraal
fuga van Bach mij dreunend achtervolgd hoor ik
afgevoerd doet big boss Trafficante mij nooit vergeten
Marlon Brando als the Godfather uitroepen dat
dat hij toch JFK heeft helpen verkiezen dewelke in de
moorden ook een kansspel is zo moet de burger in de
slachtpartij van de varkensbaai met Fidel Castro bij
voorkeur dubbel spel speelde om achteraf in de
sensuele stem van Fanny Ardant in La Coupole un
casino’s van Las Vegas met de hulp van Sinatra’s
Blanc de Blanc uit mijn gedichten vol metaforen ga ik
golden voice Marylin in zijn Cape Cod bed te
uit de bocht op Hockenheim in de regen breekt mijn
verwennen haar achteraf aan broer Bob door te
schedel symmetrisch middendoor vinden mijn
spelen in een nieuwe Shakespeare geregisseerd door
vallende hersenen geen zondaars meer noch
FBI en CIA moest blijkbaar iedereen kapot zo ook
weesgegroetjes en onzevaders om mijn taal te
Malcom X en Luther King dan nog Bob nu blijkt dat de
verloederen lijd ik als Aristoteles metafysisch in mijn
dorpsbeenhouwer ook schuld heeft met al dat
keizerlijk bed zonder gynaecoloog met the day after-
hormonenvlees als compensatie zijn vrouw gratis
pillen bloot and fasten my seatbelt tienduizend meter
uitleent worden in België de moordenaars door
hoog in uitzonderlijk misogyne wolken en hallucinante
begrijpende psychologen gestoord bevrucht in de
golven de rustgevende werking van eeuwenoude
universiteiten van het credo is seponeren zo laat de
beuken bevolkt met hip-hop-gesprekken van
vuiligheid achter gesloten deuren wegkeren is zelfs
drukdoende zwarte kraaien spelen wij in La Fenice
Greenpeace overbodig geworden als krijgers zonder
demagogische rollen als blaffende robots na de
tanden met plakkaten moeten jongleren leest de
volgende Biënnale astraal vervoerd stel ik mijn
zingende palmbomen tentoon opgeluisterd door
tomaten eten met verpleegsters aan de Costa Brava
magere pianohanden met extra lange vingers die
opgescheept tussen defilerende nazi-nudisten fors
sprankelende improvisaties van Erik Satie in olijfolie
opgewonden door de hoge zwarte laarzen van de
weergeven ontvouw ik mijn Startrek lichamen als
sexy-vissers om zonverbrand ladingen Bertelsmann-
piratenvlaggen wapperend in het eindeloze spel van
toeristen te beschrijven met lekkende hartkleppen in
dood lust en beleven danst Neil Armstrong op de
George Orwell’s 1984 voelt alleen Milena het vochtige
maan met mijn ruimtelijk karkas onbelemmerd verder
paranoia diep in haar slipje verborgen hoe een
zonder wortels zal mijn vrij woord ont-ART in de
gluiperige boa constrictor het scrotum van Kafka
kosmos rotten in wezen niet verschillend van Buffalo
binnendringt om later in zijn proces verkracht te
Bill-verhaaltjes vervoerd in gele taxi’s en groene
worden door Big Brother als letterkundig voyeur
tractors om Mao’s geest te interviewen betreffende 45
dagelijks verse oesters slurpend bij Prunier in La ville
miljoen doden teveel om te begraven zijn Frank Zappa
lumière nadenkend over het verschil tussen een
en John Cage levende idolen gebleven hoef ik mij
druipende penis en een lekkende vulpen om niet
nooit meer te kleden als aquariumvis zonder lidkaart
zonder handschoenen aan te pakken zal Franz toch
mogen zwemmen zal ik zeker nooit nog groene
weer vroegtijdig ejaculeren wordt de schuld
hypocritisch verwezen naar de hoge dosis chlorofyl in
zijn Beatrice Portinari gezond terugvindt bij de kassa
zijn tandpasta dit terwijl analfabete mondaine
van de Interamerican Bank in Manhattan vervoert mijn
saloncommunisten Roederer Cristal blijven zuipen op
letterrijke uitdrukking mij zonder concessies naar de
kosten van de werkman wordt mij verteld dat de
Max Ernst van de twijfel bedenk dat ook Armani-
Venus van Botticelli met de lotto heeft gewonnen
ondergoed debiel overkomt zal ik mij verder
wordt het duidelijk dat ook Kant en Hegel beslist bij
verwarmen met maatwerk van Yamamoto terwijl op
mij onder contract willen blijven om de wereldbrand
het late uur Cheops Chefren en Micerinos afwisselend
opnieuw literair aan te wakkeren exposeren wij bij
mijn gedichten voordragen op Internet door veel te
Miró in Barcelona met gebeeldhouwde auto’s wordt
schrappen vermager ik nog steeds de essentie
het hoog tijd dat geen mens nog Marcel Proust wil
besparen mijn afgeslankte teksten inkt papier en te
lezen analyseer ik zo tragisch mogelijk Napolitaanse
hoge bloeddruk zo zal ik mijn volgende Broadway-
begrafenissen van Cosa Nostra-contracten met
show door inktvissen laten schrijven ontmaagd
meerderwaardigheidsgevoel voed ik het idyllisch
ondergedompeld in Evian-water koel opgediend met
zuchten van mijn Florentijnse beelden zonder armen
nitroglycerine die nog lang legioenen Madame
in wit marmer als Dante Aleghieri dan toch eindelijk
Bovary’s zullen prikkelen tijdens groteske seksuele
ontploffingen met zwart leder als gevolg van
ik eindelijk uitgeput maar rustig aanspoelen op 30
gerimpelde biologische drempels ondanks miljarden
september 1659 met het planten van rijst en soja
dollars omzet van serotine-regulators blijft natte angst
beginnen om met Robinson Crusoë en Vrijdag op ons
nog steeds een vorm van dierlijke bevrediging met
privé-eiland Chinees eten onder impuls van
zuchtende dokteressen zuchtend als opgespoten
uitwisselende gedachten Herbie Hancock-variaties
Demi Moore’s de adrenaline in laboratoria vakkundig
opsmukken met steel-drums worden onze akkoorden
afgesteld als gold het rebounds van Michael Jordan
tussen orgels van bamboe en palissander opgedist
voel ik hazewinden over 400 meter horden in mijn
springen met geweld uit ons bloot lijf dat mit Sturm
dromerige tegenstellingen met neon verlicht verkies ik
und Drang met Fly-tox bespoten tot diep in de nacht
voorlopig in San Miguel de Allende pikante tortillas
Jules Verne’s middelpunt der aarde doorboort
spoel mijn nervosismen weg met Corona als dagelijks
vervolgens mijn bouwvallige verhalen bekladt met
de werklust mij zoveel gekruide voldoening schenkt
ketchup alsof Andy García zijn Browning op Richard
mijn progressief zenuwstelsel op de schrijfmachine
Gere leeg schiet laat ik mijn weloverwogen
verder tikt met arendsblik vol crawl-zwemmende
bevindingen verder groeien in de catacomben van het
woorden een protagonistisch archipel ontdekt zo kan
relatief waarnemen graveer ik E = mc? op mijn Omega
als reispas voor onbepaalde bestemmingen in de
dagjesmensen aan zee voorzien van ziekenkas-
onduidelijke tijd van kloppende slagaders die mij
regenschermen en plastic thermosflessen beschouw
verder leiden als gevolg van malicieuze hormonen
ik mijn terdoodveroordeling een nuttig voorbeeld een
sinds Galileo zich heeft vergist is het overduidelijk dat
vorm van Socrates waarmee ik kan schermen als
de USSR na Chernobil uit elkaar gevallen is waardoor
wereldwijd UN-leden nog meer moordtuig blijven
voor de volgende 1000 jaar Europa schizofreen belast
produceren met explosieve leukemie en aids in
is zonder Berlijnse muren ook al drinken mijn jongste
poedervorm experimenteren nog 100 miljoen mijnen
tendensen alleen bier van hoge gisting maakt mijn
uw benen kunnen afrukken of een volgende Pol Pot
euforie warme Gibli-winden in roestige Maserati’s
weer eens 2 miljoen onderdanigen kan liquideren laat
terwijl op de slakkensnelwegen de wildgroei zonder
dan mijn onzin zinvol revolte blijven aanboren met
kuisheid ons in het asfalt verstikt groeit mijn
telegrammen aan Georges Braque kubistisch
schrijnende inktvis verder in oliesjeikprojecten
rondrijden in twijfelachtige richting verzuren met
schakelend met 6,7 liter weggedrukt in Connolly-leder
afgescheurde ligamenten nog steeds aangetrokken tot
vervuld van platonische arrogantie na geheim overleg
Alfred Jarry word ik afgelost door Chris Amon net als
met Scotland Yard-agenten wordt de hondenpoep van
Johnny Scheckter’s Ferrari P3 voorbij flitst kijk ik in
de spiegel en visualiseer totaal verbaasd het
bruisend genot kust Rodin mijn zinnen voel ik zijn
bijbeloude struikelpunt tussen man en vrouw in dat
marmeren handen op mijn schouders stukgeslagen
idyllisch pretpark verkleed als Adam en Eva om
met bronzen hamers van Picasso beklaagt Francis
virtueel Bulgaarse drugkartels te bestrijden zijn de
Bacon mijn gegriepeerde keel bij het strelen van haar
markies de Sade en Georges Bataille nooit dood toch
pikante banaanneus kijkt Marie-Thérèse Walther in
begraven geweest in macabere toestanden
mijn kille ogen kleeft er nog rijst op haar zwangere
onkreukbaar gemaakt als achter vergulde Napoleon
buik loop ik langs de Seine koop een nooit voorheen
de derde deuren Che-militanten hoog in het plafond
teruggevonden collage van Velazquez met duidelijke
van de Sixtijnse kapel schieten verzeilt Michelangelo
invloeden van Man Ray voor appels en eieren die de
opnieuw in het homofielencircuit voel ik mij knock-out
onvoorwaardelijke bron van inspiratie van Marcel
uitgeslagen door Broodthaerts-mosselen
Duchamps met objets trouvés dienen voor zwarte
voorafgegaan door Warhol’s Campbell soepen wordt
raven krijsend op het afgemaaide koren bij het huis
ik nooit opgeborgen tussen de kreupele krukken van
van Monet in Giverny sla ik nog altijd barbaars op mijn
onze scheve rechtstaat beleef ik de ijstijd in een
azerty-klavier blijft alles mogelijk ook de tijdbom
Veuve Clicquot ijsemmer na enkele romers licht
zonder ons weten wanneer Marguerite Duras’
paddestoel opnieuw ontploft is al onze illusie bij Paul
twaalfvingerige darm nu ook de bloedkleurstof door
Delvaux stuurloos geworden in de treinen die nooit
maagzuur aangetast nadat het uit mijn vaten treedt
meer vertrekken ligt als op geïmproviseerde
uitgebraakt als kanker verteerd om weldra door de
hospitaalbedden ons laatste gebed vol van genade
anus pikzwart ontlast te worden als zwarte olie een
plus lafheid zonder S.O.S. is er geen hulpdienst meer
gevolg van gezwellen opgeluisterd door braken
geen antwoord niets meer en meer en meer worden
bewustzijnsverlies na hevige hartkloppingen overvalt
mijn laatste minuten een tabula rasa als zondvloed
mij een immense vermoeidheid de hersenen reeds
overspoeld door de onbevlekte ontvangenis welke
zonder bloed splijt de ultieme beul met gratie mijn wit
met kapotte brandblusapparaten de originele versie
hoofd bekijkt de dood eindelijk tevreden mijn schedel
van Karl Marx’s testament beluisterd oogt de dode
breuk
ernst van mijn ultieme bloeding zonder Tampax volmaakt fataal wordt in mijn hersenen de hartzak doorboort is niets meer te stelpen het laatste vuil bloed al opgehoest met nog enkele fluimen slijmerig etterig van zweren aan de maag is in de
CR
ASH
ORIGINELE UITGAVE NIET IN DE HANDEL BANANA PRESS 1997 199 EXEMPLAREN VOOR PERS THEATER & LEZINGEN COPYRIGHT & COPYLEFT ? BY WALTER BECKERS ROZENLAAN 10 2950 KAPELLEN
NO END
NEVER ENDS
